Skip to main content

Full text of "Fragmenta comicorum graecorum"

See other formats 


ΞΞΞΞΞΞ 
—— 


ΔΜ], 


DULL 


D 


P ANA 
Ἵ Κ ΤῊ Mor. 
Me Dore ed 


7 


p “τι, e e. 4 


zt n es e i . 
t] 


LJ: δὶς es" 


Ἢ 
" 


M30 A55 MUSIOOICOO IEAOITURS. Y ATSOA 


d 


"PES 


el 


2U 4 


á 


T 


1 


(s 


Ti031405 
ΘΕΈ 


h, 


E : ATI 


i 


u 
WüMUJOY 


TIUAOSEIQ ΤῊ 


ΟΠ ANZTSE 
maim 


FRAGMENTA 


COMICORUM GRAECORUM. 


COLLEGIT ET DISPOSUIT 


AUGUSTUS MEINEKE. 


VOLUMEN I 


HISTORIAM CRITICAM COMICORUM GRAECORUM CONTINENS. 


PI NEENEDNREM pe NEENtUSneMReMEMEH HT 
BEROLINI. 


TYPIS ET IMPENSIS G. REIMERI. 
MDCCCXXXIX. 


| M HISTORIA CRITICA 
COMICORUM GRAECORUM. 


SCRIPSIT 


AUGUSTUS MEINEKE. 


BEROLINI. 
TYPIS ET IMPENSIS G. REIMERI. 
MDCCOCXXXIX. 


; ἢ sad pin 


LATO od 


Kw 


PRAEFATIO. 


Decimus quintus hic annus est, quum editis Phile- 
monis et Menandri reliquis. graecorum | comicorum 
fragmenta uno corpore comprehensa me editurum 
esse publice professus sum *). Erat tum ea temporum 
meorum opportunitas, uí quamvis magnum opus et 
in varias antiquitatis partes diffusum intra quinquen- 
nium rite absolvi posse confiderem. At vero quum 
iam in digerenda, quam undique collegissem, ma- 
teria occupatus essem, eae subito rerum. mearum 
. vicissitudines inciderunt, quae me in proposito opere 
mürifice retardarent. Nam. quum Gedani, quae mihi 


" *) Idem consilium superiore aetate agitasse T. Hemster- 
busium. colligere. licet ex iis quae scripsit ad Polluc. 
vol. II p. 1136.. Theodori Canteri syllozen comicorum 
et tragicorum poetarum manuscriptam commemorat H. 
τα Grotius Praef. Excerpt. p. 8 et D'Orvillius Vanno crit. 
P. 991. De Bentleii omnium. graecorum poetarum 
— colligendi consilio vide Valckenarium Diatr. 

- P. . Í f - ] 


Deis ΟΝ τ. xn οἶδ. 
M o 1 
2 "ἢ Tn 


VI PRAEFATIO. p 


quasi adoptiva patria fuit, inter iueundissimas publici 
muneris occupationes satis otii ad haec studia co- 
lenda et doctrinam augendam mihi concessum fuis- 
set, mox Berolinum vocatus et publicarum et priva- 
tarum curarum quasi aestu quodam adeo me iacía- 
tum sensi, ut satis mihi beatus viderer, si subinde velut 
furtivas horas gravioribus negotüs ereptas coepto 
operi impendere liceret. Accedebat, ne inexpugna- 
bilem illam ingeni mei ad scribendum tarditatem 
commemorem a prompta multorum alacritate vehemen- 
ter discrepantem, iusta quaedam, ut mihi videbatur, 
et litterarum dignitati debita verecundia, qua accus 
iatam et diligentem quam levém 'et praecipitem euram 
ín suscepto negotio collocare malebam. Etsi eninr 
in tali labore plenam omniüm rerum pertraetationem 
iure exspectari non posse 'ihtelligebam, vehementer 
famen animus ab eorüm' festinatione et levitate ab- 
horrebat, quos necessariam aedificio struendo mate- 
riam raptim ex indieibus colligere et properatos in- 
genii foetus in publieam "lueem' protrudere videbam. 
ftaque lente quidem nec sine magnis quibusdam com- . 
mentaudi intermissiónibus, at progrediendo tamen eo 

perducta res est, ut vetüs illud meum consilium ian | 
tandem ad effectum adducere liceat. Erit autem | 
totius operis dispositio haec , ut. quum in prima, quam . 
mune ipsum publici iuris facio, párte- poetarum histo- - 
riam. enarraverim, in altero, quod intrà proximum an- | 
num sequetur; "volumine antiquorum, in-tertio medio- | 
rum, in quarío denique et quinto volumine novorum | 
et anonymorum comicorum reliquiae cum indice grae- | 


.PRAEFATIO. vl 


citatis: locupletissimo proponantur. : Novae comoediae 
auctores quod duo volumina impleturos esse dixi, non mi- 
rabuntur, opinor, qui Philemonis et Menandri fragmenta, 
quae ex quo primum a me edita sunt ingenti numero 
loeupletari multisque partibus emendari possunt, ad 
integritatem operis omitti non posse sibi persuaserint. 
- Eandem ob causam etiam Aristophanis fragmenta 
| adiicerem, nisi faleem in alienas messes immiitere 
iniquum. ducerem. 

Jam ut de argumento praesentis huius που 
quae dicenda sunt paucis complectar, versatur id 
totum in explicanda poetarum quorum deinceps fra- 
gmenía sequentur historia, quam quod criticam di- 
. eere ausus sum, vehementer vereor ne aliquanto 
- plus quam efücere potui promisisse videar. Obver- 
sabatur autem animo meo forma et descriptio operis 
fere ea, quam in explananda oratorum historia praei- 
vit Ruhnkenius, ad cuius exempli praestantiam si 
peritis iudieibus non infeliciter adspirasse visus fuero, 
. Batis magnum impensae operae fructum me tulisse 
- arbitrabor. Ceterum meminerint si qui haec lecturi 
gunt haud. exiguam partem eorum, quae hoe volumine 
continentur, primum in programmatis scholasticis pro- 
positam esse, iam inde ab octodecim annis per varias 
scholasticorum 'solennium- opportunitates evulgatis.**) 
Quibus quidem scripüonibus illud certe mihi conse- 


*) Commentationum miscellanearum Fascieulus I prodiit 
anno MDCCCXXII, Quaestionum senicarum Specimen 
primum MDCCCXXVI, secundum MDCCCXXVII, ter- 
tium MDCCCXXX. 


VIII PRAEFATIO. 


quütus esse. videor, ut nostratium studia ad. hane 
frucetuosissimam sed. fere neglectam et senescentem 
graecae antiquitatis ' partem | converterim ,  meoque 
exemplo excitati complures. in eodem: argumento- sibi 
elaborandum esse. decreverint, vario illi. quidem. sue- 
cessu, neque omnes iía ut operae: pretium. fecisse 
existimandi sint. At magna eum laude. commemoran- 
dus mihi est 'Fheodorus Bergkius, euius. doctis- 
simae commentationes de reliquiis comoediae aíticae 
antiquae ;, quamquam haud. pauca habent in. quibus 
inihi dissentiendum esse. video a viro. carissimo, plu- 
rimas. tamen observationes. continent. ad explicandam 
antiquae . comoediae rationem wutilissimas. Quo. libro 
si:uti mihi licuisset in iis praesertim, quae de an- 
iiquae ' comoediae poetis commentatus. sum, pluribus 
de rebus et copiosius et vero etiam aliquanto rectius 
disserere. licuisset. Nunc ille eo. demum. tempore. ad 
me perlatus est, quo primam-seriptorum partem librario 
iypis imprimendam iam tradideram, Versantur autem 
Bergkii commeníationes maxime in explicandis Cratini 
comoediis, quae res quum ante hos duos ferme annos, 
quo tempore: ego quaestiones meas retractare coepe- 
ram, ab ipso mihi per litteras significata esset, in 
mea de illo. poeta. disputatione, qualem in Quaestio- 
num scen. spec. I exhibui, . praeter minutiora quae- 
dam nihil mutare satius duxi. | 

Ceterum quod plerisque scribentium accidere 
S0let, ut, quum ad extremàm manum perventum fue- 
rit, eorum quae scripserunt fere eos poeniteat, id. 
mihi adeo usque accidisse fateor, ut, si fieri posset, 


| 
I 


PRAEFATIO. - IX 


| magnam imo vero maiorem libri partem iteratis: curis 
| refingerem. Sed faeta ivfecta reddi non possunt: 
| cui incommodo ut quantuim in me positum esset sub- 
venirem, appendicem additurus eram, in qua falsa 
corrigerem, omissa supplerem, alia de quibus in 
, utramque. partem disputari posset retractarem. Sed 
quum in. ceteris voluminibus. non  benigniorem 
mihi sortem. fore :»praevideam, | optimum arbitror, 
ne ,addenda" atque., etiam addenda" per singulas 
deinceps partes sese excipiant, quidquid vel corri- 
geüdum vel supplendum videbitur in eàlcem totius 
Operis reiicere. Quam ob causam angustis nunc qui- 
| deni me continebo terminis, ea tantum hoe loco coóm- 
 memoraturus, quibus quod superest chartae pua inu- 
pe impleri posse videbitur. | 


— Prinum igitur manifesto errore lapsus sum p. 410, 

ubi incertae Aristophontis. fabulae fragmentum serva- 
ium esse dicebam a Theophilo. Sequutus tum eram 
H. Grotii coniecturam, qui Excerptis p. 1004 Ari- 
stonis nomini Aristophontem substituit. 'Theo- 
phili locus in libro ad Auftolycum III p.296 hic est: 


egi μὲν ϑεοῦ καὶ προνοίας ᾿Δρίστων ἕν ἔφη" 


4A. Θάρσει" βοηϑεῖν πᾶσι γὰρ τοῖς ἀξίοις 
εἴωϑεν ὃ ϑεός, τοῖς δὲ τοιούτοις σφόδρα. 
& μὴ dea dd προεδρία τις χειμένῃ) 
τοῖς ζῶσιν ὡς δεῖ, τί πλέον ἐστὶν εὐσεβεῖν; ' 
δ DB. εἴη. γὰρ οὕτως" ἀλλὰ xai λίαν. ὁρῶ 
u KR εὐσεβῶς, p £v. ἑλομένους διεξάγειν 
πράττοντας ἀτόπως, τοὺς δὲ μηδὲν ἕτερον ἢ 
τὸ λυσετελὲς καὶ τὸ κατ᾽ αὐτοὺς μόνον,.. 
ἐντιμοτέραν ἔχοντας ἡμῶν διάϑεσιν. 


X PRAEFATIO. 


10 .4. ἐπὶ τοῦ παρόντος" ἀλλὰ δεῖ. πόρρω βλέπειν 

χαὶ τὴν ἁπάντων ἀναμένειν καταστροφήν... 

οὐχ. ὃν τρόπον γὰρ. παρ᾽ ἐνίον. ἔσχυκέ. τις 

δόξα καχοήϑης τῷ βίῳ τ᾽ ἀνωφελής, 

'φορά τίς ἐστ᾽ αὐτόματος, ἢ foe βεύεται 

^ 15 ὡς ἔτυχε πάντα" ταῦτα γὰρ χρίνουσ᾽ ἔχειν 
: "eipodta πρὸς τὸν ἴδιον οἱ φαῦλοι τρόπον" 

ἔστιν δὲ xai τοῖς biu ὁσίως προιδρία, 

καὶ τοῖς πονηροῖς ὡς προσῆκ᾽ "ἐπιτιμία. 

χωρὶς προνοίας γίνεται γὰρ. οὐδὲ ἕν. 
Vs. 1 γὰρ abest:a. codice Dodl. οἱ antiquis editioni- 
bus.. ltaque scribendum potius, πᾶσε μὲν τοῖς, quod 
etiam sequentia. commendant. Vs..3 scribendum est 
εἰ μὴ γὰρ ἔσται. |. Vs. 8. recte, particula καὶ a.codice 
Bodl. omitütur. | Probabile; est enim. scriptum. fuisse 
olim, 7ó λυσιτελὲς δρῶντας τὸ χαϑ'᾽ ἑαυτοὺς μόνον, 5.14 
insolens est βραβεύεσϑαι potestate activa. Fortasse 
scripserat ἧ βοαβεύεται. Vs. 15 cod. Bodl. ταῦτα γὰρ 
πάντα κρίνουσιν ἔχειν. Vulgo ταῦτα χρίνουσι γὰρ ἅπαντ᾽ 
ἔχειν. Ἀράπυϊ Grotii coniecturam, quamquam me ita 
quidem locum, intelligo. Hi igitur versus mihi qui- 
dem neque Aristophontis neque alius cuiusquam poe- 
íae comici, sed Aristonis Chii esse videntur, com- 
munem Stoicorum morem sequuti, qui. decreta sua. 
maxime ea quae ad morum docírinam spectarent. 
jambieis versibus iisque fere. ad. comicorum nume- 
rorum siuilitudinem effictis includebant, eosque versus 
ornatus causa reliquae oralioni- admiscebant. Ex hoc 
genere ut pauca de multis afferam est Zenonis illuc 
apud Stobaeum Flori. XIV 4:^ 

"EAE d σαυτὸν ὅστις εἶ, μὴ πρὸς χάριν 

ἄχου᾽, ἀφραιροῦ δὲ χολάχων παρρησίαν. 


E 


PRAEFATIO. ΧΙ 
E uen Crantoris *) apud eundem XCVI 13: . 


Οὐχ ἔστι πενίας οὐδὲν ἀϑλιώτερον 
ον τῷ βίῳ σύμπτωμα" καὶ γὰρ ἂν φύσιν 
σπουδαῖος ἧς, πένης δέ, καταγέλως ἔσῃ. 
Et eiusdem XCVII 6: 
τ Τὸ γὰρ διάφορον καὶ φρονίμους πάντας ποιεῖν 
τὸ σωφρονεῖν δ᾽ ἔνεστιν ἐν τούτῳ μόγῳ. | 
Eadem Chrysippi fuit consuetudo, quamquam 15. qui- 
dem alienos potius maximeque Euripideos quam suos 
ipsius versus orationi inseruit. V. Diogenes Laert. 


VH 108. Neque iu seripüis fautum. sed etiam in 


scholis hane rationem tenuerunt philosophi. Cicero 


"Tusc. Hl 11. Fuisti saepe credo, cum Athe- 
mis esses, in scholis philosophorum. A. 
Vero, ac libenter quidem... M. Animadver- 
— febas igitur, etsi tum nemo erat admodum 


copiosus, verum íamen versus ab his ad- 
misceri orationi. A. Ac multos quidem a 
Dionysio Stoico. . M. Probe dicis; sed is 
quasi dictata, nullo delectu, nulla elegan- 
tia: Philo noster et proprium numerum et 


— Jecta poemata et loco adiungebat. Prae ce- 


teris autem Cleanthes eiusmodi flosculis orationem 


distinguebat, quem quidem etiam hexametris eam in rem 


usum fuisse intelligitur ex Clemente Alex. Strom. V 
p. 237 Sylb. x«i ἡ Κλεάνϑους δὲ τοῦ “Στωικοῦ φιλοσό- 


| €qOv ποιητικὴ ὧδέ πως τὰ δμοιὰ γράφει" 


Μὴ πρὸς δόξαν ὅρα ἐθέλων σοφὸς ἀἶψα γενέσθαι, ὦ 


τὶ μηδὲ φοβοῦ πολλῶν. ἄχριτον καὶ ἀναιδέω δόξαν" 


*) Ita recte Grotius. Gesnerüs et Gaisfordius Κράντωνος. 


XII PRAEFATIO. 


ov γὰρ niojO 06: ἔχε συνετὴν κρίσιν οὔτε. δικαίαν» 

οὔτε καλήν, ὀλίχοις δὲ παρ᾽. ἀνδράσι τοῦτό. xev εὕροις. 
Cuius poematii seeundo..versu inepte δόξα vocatur 
ἄκριτος καὶ ἀναιδής: - Scribendum haud dubie, 

μηδὲ φοβοῦ πολλῶν ἄκριτον xal ἀναιδέα. βάξιν. 0o c 
F'requentius tamen etiam Cleanthem iambicis versibus 
usum esse fragmenta docent, ex quibus ea tantum 
afférre placet, quae, ut in Aristonis loco factüm vi- 
demus, eolloquentiüm  personaruni vieibus' distinctà 
sunt, ut étiam' hae forma philosophos illos usos esse 
intelligatur.'- Galeiias de Platoie et'Hippocr. vol. I 
p: 140 b Ald. τὴν μὲν có? Κλεάνϑους γνώμην ὑπὲρ τὸῦ 
παϑητικοῦ τῆς. ψυχῆξ᾽ ἐχ ᾿ τῶνδε E ΡΆΜΟΝΝ VW CPoksi- 
m— τῶν ἐπῶν "o m 

Τὰ ΤΊ 200" ἔσθ᾽ 8 τὶ βούλει Θυμέ; τοῦτό μοι  φρἄσον. 

739. ἐγὼ doy? πᾶν ὃ βούλομαι noix! 18} &e5094 
- ud. va! βασιλικόν: ye, σιλὴν ὅμως εἶπον" πάλιν. 600 

O. ὧν ἂν. ἐπιϑυμῷ, ταῦϑ᾽ ὅπως γενήσεται. 
Ταυτὶ τὰ ἀμοιβαῖα Κλεάγϑουξ φησὶν! εἶναι Ποσειδώνιος, 
ἐναργῶς. ἐνδειχνύμενα τὴν περὶ, τοῦ, παϑητικοῦ τῆς ψυχῆς 
γνώμην αὐτοῦ, εἴ γε δὴ πεποίηκε, τὸν λογισμὸν; τῷ ϑυμῷ 
διαλεγόμενον ὡς ἑταῖρον ἑταίρῳ. Ya enim. haec corri- 
genda. videntur. Vulgo in Galeni. yerbis legitur 
ἐνδεικνύμενος. et in fine loci ἕ ἕτερον ἑτέρῳ, In Cleanthei 
loci versu secundo yulgo est λογισμόν, correctum. 8 
ὙΥ yttenbachio. ad Posidonium ]. Bakii p. 285, in. ce- 
teris tamen non. audiendo, Sententia eadem . esse 
debet. quae quarto, versu, ubi ὧν scripsi. pro.de, dilu- 
cidius explieatur. Versu tertio addidi ναί, ἘΠ dia- 


logo item petita videri possunt haec eiusdem Clean- | 


this apud Stobaeum Flor. .VI 20 servata: . 


"PRAEFATIO. XI 


AIó9sv. πότ᾽ ἄρα. γίνεται μοιχῶν γένος: «5 Ὁ 
B. dx, χριϑιῶντος ἀνδρὸς ἐν. ἀφροδισίοις,". (dis 
Et quae leguntur apud Clementem Alex. Strom. Y 
p. 257. Sylb. .«Κλεάνϑους τοῦ Σχωιχοῦ £v, τινε; ποιήματι 
| περὶ τοῦ ϑεοῦ ταῦτά γε γράφοντος (5e deyeaqórog) 
— Ταγαϑὸν ἐρωτᾷς μ᾽ oiov ἐστ᾽; ἄχουε δή. 
τεταγμένον, δίκαιον, ὅσιον, εὐσεβές, 1 
χρατοῦν ἑαυτοῦ, χρήσιμον, καλόν, δέον κτλ, : 
| Affinis huic de Aristophonte errori est is quem 
in iis quae p. 424 de Simylo disserui a me admisissum 
sero animadverti. Plane enim non dubito qnin Si- 
mylus is, cuius aliquot fragmenta ex Stobaeo, Ioanne 
Damasceno et "Theophilo exsignavi, a comico eius- 
dem nominis poeta diversus habendus. sit, qua de re 
quominus dubitari possit ipsos versus adscribam. 
Stobaeus igitur Floril LX 4 hune Simylo locum 
tribuit: 
Οὔτε φύσις ἱκανὴ γίνεται τέχνης ἄτερ 
πρὸς οὐδὲν ἐπιτήδευμα παράπαν οὐδενί, 
οὔτε πάλε τέχνη μὴ φύσιν χεχτημένη. 
“τούτων ὁμοίως τοῖν δυοῖν συνηγμένων 
(B εἷς ταὐτὸν ἔτι δεῖ προσλαβεῖν χορηγίαν, ἡ 
ἔρωτα, μελέτην, καιρὸν εὐφυῆ, “χρόνον; 
χριτὴν τὸ ῥηθὲν 'δυνάμενον. συναρπάσαι. 
ἐν ᾧ γὰρ ἂν τούτων τις ἀπολειφρϑεὶς τύχῃ, 
οὐχ ἔρχετ᾽ ἐπὶ τὸ τέρμα τοῦ προχειμένου... 
10 φύσις. ϑέλησις ἐπιμέλει᾽ εὐταξία 
σοφοὺς τίϑησι. χαγαϑούς, ἐτῶν δέ TOL 
ἀριϑμὸς οὐδὲν ἄλλο πλὴν γῆρας moti, 


Versu septimo vulgo coniungitur εὐφυῆ χρόνον, quod qui 
in χορὸν mutatum ivit Dobraeus ad Porsoni Aristopha- 
nica p. (104), non videtur senteutiam loci perspe- 


ἷ ὡς 


XIV ; PRAEFATIO. 


xisse; nee quinto versu χορηγία de apparatu scenico 
intelligendum, sed figurato sensu, ut saepe alias, ac- 
cipiendum 'est.' Alterum huius poetae locum serva- 
vit Io. Dámascenus. Eum e codice Florentino pri- 
mus edidit Wyttenbachius δὰ Plutarchum . vol. 1 
p. 49, postea Gaisfordius Appendice ad Stobaeum 
vol. IV p..433 ed. Lips.. Est autem hic: 

Πέντ᾽ εἰσὶν ἃς ἄνϑρωπος αἰσϑήσεις ἔχει, 

ἁφὴν ὅρασιν ἀχοὴν γεῦσιν ὄσφρησιν" μία 

τούτων ἁπασῶν ἐστι κυριωτάτη Ὁ ἱ 

᾿ἀχοή" φαγὼν γὰρ οὐδὲ εἷς ἐστιν “σοφός, * 

5 οὐδ᾽ ἁψάμενος οὐδ᾽ εἰσιδὼν τὸ λυσιτελές" 

ἐκ τοῦ δ᾽ ἀχούειν μανϑάνεϊν rs τἀγαϑά . .. 

πολλοὶ φρόνιμοι γεγόνασι" ταύτην γὰρ μίαν 

ὁ ψοῦς ἑαυτῷ κατέλιπεν διδάσκαλον, 

ὥσπερ Moris 7] χριτὴν ἢ κύριον. 
Versu secuudo fortasse mutato verborum ordine « scri- 
bendum est, 

ἁφὴν ὅρασιν γεῦσιν ὄσφρησιν ἀκοήν. 

TOUTOY μί᾽ ἁπασῶν χτλ. ι 
Versu quarto codicis scripturam οὐδεὶς ἔτι | σοφὸς COL- 
rexi Quaest. scen. III p.59. Versu quinto sequutus 
sum lacobsium. Lectt. Stob. .p. 152... Codex οὐδεὶς 
ἰδών τε λυσιτελές, 'l'ertius. denique locus, quem. eidem 
Simylo adsignabam, legitur apud "Theophilum ad Au- 
tol. III. p. 385: τὸν οὖν συνετὸν ἀχροατὴν καὶ ἀναγινώ-- 
0xovtc προσέχειν ἀκριβῶς τοῖς λεγομένοις δεῖ, χαϑὼς χαὺ 
Σιμύλος ἔφη" χοινῶς ποιητὰς ἔϑος ἐστὴν καλεῖν 
καὶ τοὺς περιττοὺς Tjj φύσει καὶ τοὺς καλούς" 
ἔδει δὲ ἀῤίένειν! " Quae cuim primo fragmento argu- 
menti affinitáte: coniecta ésse et iia redintegr anda 
videntur: | ! 


PRAEFATIO. *xXV 


Ue s Koewmde ποιητὰς πάντας ἔϑος ἐστὶν χαλεῖν. 
χαὶ τοὺς περιττοὺς Tjj φύσει καὶ τοὺς χαχούς" 4 
ἔδει δὲ zoivew. 

Haec igitur fi ragmenta qui inter se contulerit et argumen- 
tum eorum paullo diligentius consideraverit, .omnia .ex 
eodem. carmine. didacüico petita, a comoedia. autem 

maxime aliena esse atque omnino. florentibus attic ser- 

monis temporibus seribi non potuisse intelliget. Neque 
improbabile. mihi. videtur auctorem illius. carminis eun- 
dem. esse Simylum euius aliquot: de. Tarpeia. versus 

elegiacos servavit. Plutarchus in vita Romuli. cap. 17. 

ubi haec. leguntur: Σιμύλος δ᾽ ὁ ποιητὴς καὶ παντάπασι 

ληρεῖ μὴ. Σαβίνοις, οἰόμενος ἀλλὰ Κελτοῖς τὴν; Ταρπηΐαν 
προδοῦναι τὸ Καπετώλιον, ἐρασϑεῖσαν αὐτῶν τοῦ βασι- 
λέως, λέγει δὲ ταῦτα" — 
Ἢ δ᾽ ἀγχοῦ Ταρπηία παραὶ | Καπετώλιον αἶπος. 
ναίουσα ' Ῥώμης ἔπλετο τειχολέτίς, 
Κελτῶν ἡ στέρξασα γαμήλια λέκτρα γενέσϑαν 
σχηπτούχῳ, πατέρων οὐχ ἐφύλαξε δόμους. 
Καὶ μετ᾽ ὀλίγα περὶ τῆς τελευτῆς" 
τὴν δ᾽ οὐτὰρ Βόϊοί τε xci ἔϑνεα μυρία Κελτῶν 
κειράμενοι ῥείϑρων ἐκτὸς ἔϑεντο Πάδου, 
ὅπλα δ᾽ ἐπιπροβαλόντες ἀρειμανέων ἀπὸ χειρῶν 
κούρῃ ἐπὶ στυγερῇ χύσμον ἔϑεντο φόνου, 
Quae auctorem produnt Augusteo saeculo vix su- 
periorem. Ad iambicum Simyli carmen ut redeam, 
ipsa orationis ratio satis manifesta habet non aiticae 
originis vestigia: ex quo genere est productio primae 
syllabae vocabuli τέχνη, correptio articuli τὸ ante ῥηθέν, 
-aceusalivus εὐφυὴ pro εὐφυᾶ, usus particulae πάλο pro 
πάλιν, qua forma constanter abstinuerunt poetae 
attic. Unde apertum est non recte nuper virum 


XVI PRAEFATIO. 


doctissimum in Platonis versu a Scholiasta Veneto ad 
Aristophanis Pac. 72 servató scripsisse, 

ὡς Μέγα μέντοι πάλι τὴν ““ἴτνην ὅρος, εἶναί LAC τὴν 
-toftiro6 15 3 o6 10 oig ctt τα] 
pro eo quod 'codex habet πάλαι; quod in' πάνυ mutan- 
duni erat. Denique eodem pertinet correptió primae 
syllabae adieetivi λυσιτελής, qnam produci δὲ analogia 
et/usus postulat. Ac potest sane etiam Simyli vers 
sus facili ópera ad commünen' normam revocari scri 
bendo'ovO' εἷς τὸ λυσιτελὲς ἰδών; fSed videndum ne 
suus Simylo error relinquendus sit, si quidem minus ae- 
curatos poetas λυσιτελὴς prima brevi extulisse ex Pho- 
tii admonitione colligere licet p. 237, 9. Ato clio καὶ 
λυσιτελεῖν: » πρώτη συλλαβὴ μαχρά. ^ —— 

Scribebam | Berolini Calendis Decembribus a. 

MDCCCXXXVIII. 


| ὡς. 


HISTORIA CRITICA 


C€OMICORUM GRAECORUM. 


Hist. crit, Com. graec. 1 


HISTORIA CRITICA 
COMICORUM GRAECORUM. 


^ 


Cum multa habeat graecae antiquitatis pervesligatio egregia 
ad liberalem ingenii cultum et eruditionem adiumenta, tum 
haud scio an nihil sit, in quo quis maiore et utilitatis et 
voluptatis cum fructu studium operamque collocare possit quam 
in idonea literariae quam vocant historiae explanatione. Nam 
-si ea est animi bene a natura informati indoles et ratio, ut 
earum maxime rerum contemplatione capiatur, quas mon 
temere et casu, sed naturae legibus convenienter fieri videat, 
nihil profecto reperias quod vel ad ingenuam animi oblecta- 
"ionem iucundius vel ad antiquitatis rationem accurate per- 
spiciendam. fructuosius esse possit, quam si ad earum artium 
doctrinarumque historiam penitus cognoscendam te dederis, 
quae non fortuita quadam velut atomorum concursione con- 
flatae vel umbratico acumine inventae, sed ex suis progenitae 
radicibus quasi per gradus quosdam ex necessaria et immu- 
tabili lege naturae ab ingeniosissimis hominibus ad illud fa- ᾿ 
Sügium adductae sunt, ut posteris omnem prope consequendi 
sui spem ademisse videantur, ltaque et ipse saepenumero 
dolui et alios doluisse existimo, eruditissimos quosque Grae- 
ciae interpretes in hac potissimum antiquitatis parte ornanda 
industriam collocare suam noluisse; quod si fecissent, non 
harum tantum literarum rationem nexumque paullo melius 
teneremus, sed de aliis quoque doctae antiquitatis partibus 
1 * 


4 DR AUCTORIBUS 


aliquanto rectius iudicare nobis liceret. ^ Nunc vero, ut de 
ceteris non minus gravibus íaceam, me scenicae quidem 1 
Graecorum poesios unam alteramve partem ita a quoquam | 
explicatam tenemus, ut quantum effecerint in ea Graeci plane 
perspectum habeamus. Nam si eos quorum integra super- 
sunt opera exceperis, ceterorum in hoc genere poetarum 
historiam quis unquam dignam habuit, in qua ita elaboraret 
ut operae pretium fecisse existimandus sit? Quod qui facere 
volet, tam copiosam inquirendi disserendique materiam habe- 
bit, vix ut unius hominis, quamvis industrii et laboriosi, vi- 
res tanto famque late patenti operi suffecturae esse videan- 
iur. ltaque in tanta rei amplitudine vehementer optandum 
est, ut alius alium locum sibi tractandum eligat: quod si 
ita ut ipse eius rei speciem animo meo informavi factum 
fuerit, deperdilam Graecorum scenam quasi vitae redditam 
novaque luce collustratam habebimus. Sed ne ipse tam lau- 
dabilis instituti otiosus spectater sedeam, aliorumque potius 
^ quam meam qualemcunque operam in iucundo illo quidem, 
sed eodem propter multarum rerum difficultates impedito 
labore versari velle videar, quamquam haberemus. profecto 
quare literis nostris gratularemur, si eruditiores viri et ab 
ingenii copiis instruetiores hanc operam imponi sibi pateren- 
tur, tamen invitante occasione ipse eliam eorum, quae eam | 
in rem collecta habeo, particulam aliquam speciminis loco 
delibare doctorumque hominum iudiciis subiicere apud ani- | 
mum consíitui. Et cum comicae maxime poesios cognitio- | 
nem mancam et imperfectam esse intellexissem, haud ingra- | 
tium me harum literarum cultoribus facturum esse existimavi, . 
si Comicorum graecorum historiam paullo accuratius expli- | 
candam mihi sumerem. Qua in ve, ne disputandi materia in 
immensum cresceret, hanc mihi legem dixi, ut non omnium | 


poetarum in hoc genere clarorum historiam explicarem, sed | 
| 


| 


HISTORIAE COMICORUM. | 9 


exclusis qui Sieulam Italicamque comoediam illustravere poe- 
tis, disputationem meam in una propemodum Atticorum scena 
cohiberem. In quo ita versatus sum, ut singulorum poeta- 
rum aetate eertioribus, si fieri potuit, finibus circumscripta, 
quae fuerit euiusque indoles ex veterum scriptorum iudiciis 
sive potius indiciis probabiliter declarare, deperditarumque 
fabularum argumenta, ubi quidem id tuto fieri posse videre- 
tur, indagare studuerim. 

Quum autem inde ab Aristotelis temporibus ea studio- 
rum ratio fuerit, ut magna doctrinae pars in scenicorum 
poetarum interpretatione poneretur !), nihil quod ab harum 
quaestionum consilio alienum sit nobis facere videmur, si 
praefationis loco de veterum grammaticorum studio in comi- 
«orum poetarum enarratione posito paucis disputare et hanc 
literaturae partem in clariore, quam adhuc factum est, luce 
collocare conabimur. Igitur primus omnium, qui graecorum 
comieorum historiam ornavere, fuit Aristoteles, cuius duo 
fuerunt huius generis scripta, Νίκας δΔιονυσιαχαὶ εἰ Zi 
δασχαλίαι, utrumque unius voluminis finibus circeumscriptum. 
Ex his quas primo loco commemoravimus JVízeg Διονύσια- 
X&c, earum praeter titulum a Diogene Laert. V, 1, 26 serva- 
fum nihil superest. In Didascaliis autem de tragicarum eo- 
miearumque fabularum temporibus egerat, usus eam in rem 
veteribus illis didascaliis, de quarum ratione post Casaubonum 
optime exposuit nuper Boeckhius Corp. Inscr. I p. 350. Nec 
famen credam ita de his rebus disputasse Aristotelem ut to- 
tam ἱστορίαν ϑεατρικὴν complexus sit, quae Wouwerii Po- 
lym. XII p.103 sententia fuit, vel propter ambitum scripti 
nequaquam commendabilis. Paullo probabilius videri possit 
eodem libro de hominibus in antiqua comoedia exagiíatis 


T !) Vid. Casaubonus ad Athen. VI p. 235 e. 


6 DE AUCTORIBUS . 


egisse scriptorem, Scholiasta Aristoph. Av. 1886 (1979) εἴ. 
ρήται δὲ περὶ αὐτοῦ (Cinesiam poetam dicit) ἐν Βατράχοις" 
ó δὲ ᾿«Αριστοτέλης ἐν ταῖς Διδασχαλίαις δύο φησὶν γεγο- 
xivct, Sed ne talia quidem attigisse videtur nisi breviter 
et in transcursu. Quae praeterea e Didascaliis ad comicas 
fabulas spectantia servata sunt vide apud Photium Lex. s. v. 
ὄνου oxw p. 9838, 18 ᾿“ριστοτέλης δὲ ἐν Διδασκαλίαις καὶ 
δράματός τινος φέρει ἐπιγραφὴν " Ovov σχιάν, quae δὰ Ar- 
chippum spectant, et apud Scholiastam Platonis Bekk. p. 330, 
ubi de anno quo Aristophanis Ciconiae et Meleti Oedipodia 
actae sunt disputatur, ᾧ ἔτει οἱ Πελαργοὶ ἐδιδάσχοντο καὶ 
ὁ Μέλητος Οἰδιπόδειαν ἔϑηκεν (leg. καϑῆκχεν), ὡς ᾿“ριστο-: 
τέλης Διδασκαλίαις.  Reliquorum scriptorum loca, quibus 
laudantur Didascaliae, apposuit Casaubonus ad Athen. VI 
p.939 e, ex quibus unum commemorare iuvat Harpocrat, s. v. 
διδάσχαλος p. 180 ὅτε ὁ Πανταχλῆς ποιητής, δεδήλωχεν 
᾿Αριστοτέλης ἐν ταῖς Διδασχαλίαις, cuius ope redintegrare 
licebit veteris ni fallor sive inscriptionis sive didascaliae fra- 
gmentum apud Stephan. Byzant. s. v. "rov p. 191 " 4civg 
δῆμος ᾿ΑΑἈντιοχίδος φυλῆς — ὃ δημότης ᾿Ατηνεύς" Ilorgo- 
χλῆς ᾿Ατηνεὺς ἐχορήγει καὶ Παντακλῆς. Quae ita fere red- 
integranda sunt: JIergoxA5e ᾿4τηνεὺς ἐχορήγει, [᾿ Αντιοχὶς] β 
ἐνίκα, Παντακλῆς [ἐδίδασκεν]. Ubi post Π]αντακλῆς etiam 
demi nomen excidit. Similes titulos vide apud Boeckhium 
Inscr. I p. 346. De Pantacle poeta cfr. Antiphon de Chor.. 
p.72 Bkk. Adderem his alium Aristotelis librum, quem Wou- 
werius Didascaliarum. partem fuisse suspicatur, nisi corruptus! 
esset scripti titulus. Laudatur ab Erotiano gloss. Hippocr. 
p. 173. “Ἡρακλείης νόσου: τῆς ἐπιληφίας, διὰ τὸ ἰσχυρὸν. 
τοῦ νοσήματος καὶ δυσκαταμάχητον, ὡς μαρτυρεῖ καὶ ᾿«4ρι-- 
στοτέλης ἐν τοῖς Κωμικχοῖς. Quamquam quod Stephanus. 
coniecit et Charterius recepit ἐν rotg KvxAiuoig, nullam lia- 


HISTORIAE COMICORUM. 1 


bet veri speciem: nec Κυχλικὰ Scripsit Aristoteles sed ' Eyzi- 
χλια. Qui sciunt quam graves corruptelas bis terve in codici- 
bus Erotiani nomina propria subierint, non improbabunt for- 

(asse coniicientem JXogoxAze ἐν τοῖς Καμικίοις. In Cami- 
 €iis, satyrica fabula, cuius titulus etiam apud alios gramma- 
ticos in Comicos corruptus est, Herceuleum morbum com- 
memorari potuisse nemo negabit. Sed probabo si quis cer- 
tiora attulerit; hoc unum adiicere liceat, inter Aristotelis 
scripta ne unum quidem reperiri, quod vel cum aliqua veri 
specie Comicis illis substituas. 

Ex Aristotelis disciplina prodierunt viri doctrinae laude ffo- 
rentissimi, Lynceus Samius, Theophrastus Eresius, Dieaearchus 
Messenius, Chamaeleon Heraoleofa. Ex his Lynceum, Duri- 
dis historici fratrem, quem inter alia de Menandro commen- 
tatum esse docui Proleg. p, XXIII, verbo tetigisse sufficiat. 
Theophrastum autem seripsisse librum reb κωρῳδέας testan- 

iur Diogenes Laert. V 2, 47 et Athenaeus VI p. 261 d. T/ovv- 
ϑίους quoi Θεόφραστος ἐν τῷ περὲ κωμῳδίας. φιλόγελως 
ὄντας, ἀχρείους δὲ πρὸς τὰ σπουδαιότερα τῶν πραγμάτων, 
ζαταφυγεῖν ini τὸ ἐν Δελφοῖς μαντεῖον, ἀπαλλαγήνγαε βου- 
λομένους τοῦ πάϑους, xal τὸν ϑεὸν ἀνελεῖν αὐτοῖς, ἣν 
ϑύοντες τῷ Ποσειδῶνι ταῦρον ἀγελαστὺ τοῦτον ἐμβάλωσιν 
εἰς τὴν ϑάλατταν, παύσεσϑαι etc. Qui loeus fortasse ex 
prooemio libri petitus est, in quo de vi et natura ridiculi 
exposuisse videtur. E Dicaearchi scriptis maxime huc per- 
tinet quod περὲ μουσικῶν sive Ζιονυσιακῶν ἀγώνων compo- 
suit laudatum ab Schol. Platonis Bekk. p. 340 Aristoph. Ran. 
1829 Av.1403. Ex eodem libro petita sunt haud dubie quae 
de Telléne auloeda et'poeta lyrico servavit Zenob. II 15, 
ét quae de repetita Ranarum διδασκαλίᾳ e Dicaearcho nar- 
rantur in argumento huius fabulae. Neque aliunde ducta cre- 
diderim quae de Aristophanis filiis prostant apud Scholiastam 


8 ᾿ DE AUCTORIBUS 


Plat. Bekk. p. 331. Idem opus literatissimi hominis sub ti- - 
tulo ἱστορίας μουσικῆς tum aliis locis habemus, tum apud : 
auctorem Vitae Aeschyli p. 13 Rob. commemorari et Dicae- | 
archi nomen excidisse existimat Dobraeus ad Aristoph. ed. | 
Lips. vol. IX 2 p. 209.  Cautior Dobraeo Naekius, cuius [ 


egregia extat de Dicacarcheo libro disquisitio, quem verissi- 
me, ut mihi quidem videtur, magni operis de Vita Graeciae 


partem fuisse statuit, v. Museum Rhen.Ip.40 sqq. De Cha- 


maeleonte, viro multarum literarum, post Ionsium Script. 


Hist. philos. I, 17 et Vossium Hist. Graec. III p. 340 dispu- - 


tavit Boeckhius Praef. ad Pind. Schol. p. IX. Is inter alia 
scripserat σπερὲ χωμῳδίας,, cuius sextum librum habes apud 
Athen. IX p. 374 a. 406 e. ubi de Hegemone Tlíasio et Ana- 
xandride disputatur. Locorum ex Athenaeo allatorum primo 
liber ille περὶ τῆς ἀρχαίας κωμῳδίας inscriptus fuisse dici- 
tur, quo titulo etiam Eumeli Peripatetici libet ferebatur com- 
memoratus a Scholiasta MS ad Aeschin. c. Timarch. $ 39, 4. 
Ἐὔμηλος ὃ Περιπατητικὸς ἐν τῷ τρίτῳ περὶ τῆς ἀρχαίας 
κωμῳδίας φησὶ Νικομένη τινὰ ψήφισμα ϑέσϑαν μη- 
δένα τῶν μετ Εὐχλείδην ἄρχοντα μετέχειν τῆς πόλεως, ἂν 
μὴ ἄμφω τοὺς γονέας ἀστοὺς ἐπιδείξηται, τοὺς δὲ πρὸ EU- 
κλείδου ἀνεξετάστως ἀφεῖσϑαι. De qua lege infra dicendi 
locus erit. Eumelus autem ille fortasse non diversus est ab 
eo qui commemoratur ab Diogene Laert. V, 1, 9. ἐνταῦϑα 
δὴ πιὼν (Aristotelem dicit) ἀκόνιτον ἐτελεύτησεν, ὡς φησιν 
EVunAog ἐν τῇ πέμπτῃ τῶν ἱστοριῶν, βιοὺς ἔτη ἑβδομή- 


κοντα. ὃ δ᾽ αὐτός φησιν αὐτὸν καὶ Πλάτωνι τριακοντού- | 


τὴν συστῆναι, διαπίπτων. Denique in eodem Chamaeleon- 
tis libro etiam de saltatione comica actum fuisse docet locus 


ab Athen. XIV p. 628 e servatus, quem ex eodem opere | 


ductum esse recte statuit Schweighaeuserus. Chamaeleonti 
suppar aetate fuit Crates Atheniensis, Polemonis in Acade- 


E 


HISTORIAE COMICORUM. 0 


mia successor, qui moriens reliquerat libros περὶ χωμῳδίας, 
cuius rei notitiam uni debemus Apollodoro apud Diogenem 
Laert.1V, 4,23. τελευτῶν δὲ ὁ Κράτης, καϑά φησιν 'AnoA- 

λόδωρος ἐν τρίτῳ τῶν Χρονιχῶν, ἀπέλιπε βιβλία τὰ μὲν | 
φιλοσοφούμενα, τὰ δὲ περὶ κωμῳδίας. Nec negligendum 
hoc loco commemoratum a Suida γ0]. 1] p.612 Philochori 
distorici opus περὸὲ τῶν 'AÓnvgow ἀγώνων septendecim 
libros complexum, ex quo perdignam memoratu particulam 
servavit Athenaeus XI p.464 f. ᾿4ϑηναῖοι roig Διονυσιαχοῖς 
ἀγῶσι τὸ μὲν πρῶτον ἠριστηχότες xc πεπωχότες ἐβάδιζον 


| in τὴν ϑέαν xoi ἐστεφανωμένοι ἐθεώρουν, παρὰ δὲ τὸν 
ἀγῶνα πάντα οἶνος αὐτοῖς ὠνοχοεῖτο καὶ τραγήματα παρε- 
φέρετο, καὶ τοῖς χοροῖς εἰσιοῦσιν ἐνέχεον πίνειν, καὶ διη- 
γωνισμένοις ὅτ᾽ ἐξεπορεύοντο ἐνέχεον méhw* μαρτυρεῖν δὲ 
τούτοις καὶ Φερεχράτη τὸν χωμικὸν (Athen. XI p. 48ὅ ἃ) ὅτι 
μέχρι τῆς xaO. ἑαυτὸν ἡλικίας oix ἀσίτους εἶναι τοὺς ϑεω.- 
ροῦντας. Haec enim ex ipso illo Philochori libro petita esse 
vidit Siebelisius Fragm. Philoch. p. 85. 

Sequuntur tempora Ptolemaeorum, quibus vix dici pot- 
est quanta cum virium contentione critici etiam in hoc lite- 
rarum genere desudaverint. Ac Philadelpho imperante prae 
ceteris dignus est qui commemoretur Lycophro Chalcidensis, 
de quo memorabile extat Caeci h. e. TTzetzae ?) testimo- 
nium, primum. ab Osanno, qui id in cod. Plauti Rom. rep- 
perii, mecum communicatum, postea plenius ab Ritschelio 
editum in G. Partheii Commentatione de Museo Alexandr. 
p. 919. Est autem hoc: Ex Caecio (Caeco) in com- 
mento comoediarum Aristophanis in Pluto, quam 
possumus Opulentiam nuncupare. Alexander 


?) Vid. Lobeckius ad Sophoclis Aiac. p. 112 et G. Dindor- 
fius in Welckeri et Naekii Museo Khen. IV p. 232. 


10 DE AUCTORIBUS | 


Aetolus et Lycophron Chalcidensis et Zenodotus - 
Ephesius impulsu regis Ptolemaei Philadelphi | 
cognomento, qui mirum in modum favebat inge- - 
niis et famae doctorum hominum, graecae artis 
poeticos libros in unum collegerunt et in ordi- 
nem redegerunt, Alexander tragoedias, .Lyco- 
phron comoedias, Zenodotus vero Homeri poe- 
mata. Itaque in ordinanda bibliotheca Alexandrina comico- 
rum veterum colligendorum iustoque ordine disponendorum 
partes demandatae erant Lycophroni, quem rationes eius rei 
exposuisse credibile est in opere περὺ κωμῳδίας, sed ita ta- 
men ut simul etiam de aliis rebus ad comicorum interpreta- 
tionem spectantibus disputasse videatur. Athen. VII p. 278 b. 
"“Αρχέστρατος iv τῇ luorgoloyie, οὕτως γὰρ ἐπιγράφεσϑαΐ 
φησι aduxóqoov ἐν τοῖς περὶ κωμῳδίας, ὡς τὴν Κλεοστρά- 
του τοῦ Τενεδίου "AorgoAoyioav. Ἰάοπι XI p. 486 d. “υχό- 
qoov ἐν τῷ ἐνάτῳ περὶ κωμῳδίας παραϑέμενος τὰ Φερε- 
χράτους (locum dicit εχ Pherecratis Crapatalis) xoi αὐτὸς 
εἶναί quot γένος χκύλίχος τὴν λεπαστήν, et XI p. 901 d. 
Κρατίνου εἰπόντος iv Δραπέτισιν δέχεσϑε φιάλας τάσδε 
βαλανειομφάλους" ᾿Ερατοσϑένης ἐν τῷ ἑνδεχάτῳ περὶ χὼ- 
μῳδίας τὴν λέξιν ἀγνοεῖν φησι «Αὐχόφρονα. Ubi quod in 
.Cratini versu interpretando adversarium mactus est Erdto- 
sthenem, id accidit illi etiam in iis quae de Aristophane com- 
mentatus est. Scholiasta ad Vesp. 789 πρὸς τὸν “Τυχόφρονα 
κόρχορον λέγοντα ἰχϑύδιόν τι, ἠπάτηται δὲ, Oc φησιν "Eoa- 
τοσϑένης. ἔστι γὰρ λάχανόν τι ἄγριον χαὶ εὐτελές. Idem 
“ d Pac. 701 “υχόφρων τὸ ὡραχιῶν ἀντὶ τοῦ ὠχριᾶν, ᾿Ερα- 
τοσϑένης δὲ ὑπὸ ἐχλύσεως ἐσκοτῶσϑαι, et ad Plut. 1195: 
ὅτι ὁ “Ἰυκόφρων, ὡς ὁ ᾿Ερατοσϑένης φησίν, φήϑη πρῶτον" 
τοῦτον (Aristophanem in Pluto) δᾷδας ἠτηχέναι. πεποίηκε 
δὲ xai ἐν ᾿ῥκκλησιαζούσαις αὐτό. Mesycbius vol. II p. 194 


HISTORIAE COMICORUM. 11 


ἐκχατειλυσπωμένην: ὁ uiv “Τυκόφρων καταρτωμένην, ᾿Ερατο- 
σϑένης δὲ συγχεῖσϑαε τὴν λέξιν ἐκ τοῦ εἱλεῖν καὶ σπάσϑαι: 
| His adde Suidam s. v. τευτάζειν. — Nec aliunde petita sunt 
[quae habet Schol. Platonis Bekk, p. 369 τὸ viv fóufes | 
] λεγόμενον πύππαξ ἔλεγον, ὡς καὶ «Τυχόφρων φήϑη. Porro 

fin eodem argumento magna cum industria versatus est Calli- 
machus Cyrenaeus, quippe cuius tabulae totam omniuni fa- 
bularum memoriam complectebantur. Libri titulus fuit πίναξ, 
τῶν χατὰ χρόνους καὶ ἀπ᾽ ἀρχῆς γενομένων διδασχαλιῶν. 
Eius pauca supersunt fragmenta ἃ Bentleio collecta p. 320 
Blomf.  Aequalis ferme Lycophroni et Callimacho, sed 
| utriusque subinde adversarius ?) fuit Eratosthenes, cuius 
| operi περὶ χωμῳδίας duodecim, ut videtur, libros complexo 
| (Phot. Lex. s. v. εὔκλεια) utinam temporis iniuria pepercis- 
set! Nunc pauca tantum pro ambitu libri fragmenta servata 
sunt, ex quibus quantam iacturam in hoe opere literae fe- 
cerint abunde perspicitur. Ea diligenter composuit Bernhar- 
dius Eratosth. p. 203 sqq. quibus nunc addere licet quae 
de Cleone leguntur apud Scholiastam Venet. Aristoph. 
Pac. 48. Nec omittendus idem ad "Thesm. 516. Θεόφρα- 
στος .... πῖν φησὶ τῆς πίτυος καὶ τῆς πεύχης. "Eparo- 
σϑένης ἀγγεῖον ToVOQ . . . . Y τῆς μελίσσης ὅπου οἱ Oxu- 
δληχὲς .... σιν, Quae ita fere redintegranda sunt, O:ó- 
φραστος προάνϑησίν φησι τῆς πίτυος χαὶ τῆς πεύχης. 
᾿Ερατοσϑένης ἀγγεῖον τοῦ σφηκίου τῆς μελίσσης, ὅπου οἱ 
σχώληκες ἐντίκτουσιν. Cfr. "Theophrast. Hist. plant. ΠῚ, 6 
et Schol. Aristoph. Vesp. 1106. lisdem temporibus vixit 


E Ad Lycophronem quae spectant Eratosthenis reprehen- 
siones iam enotavimus: de Callimacho v. Schol. Aristo- 
phan. Nub. 519, ex quibus quam sobrii et circumspecti 
iudicii virum etiam his in rebus se praestiterit Eratosthe- 
nes illustri exemplo intelligitur. 


12 DE AUCTORIBUS 


Dionysiades, patria Mallotes, Pleiadi tragicorum adscriptus, 
vid. Naekius Sched. crit. p. 3. Is auctor fuisse perhibetur 
libri Xegezrijoeg ἢ Φιλοκωμῳδὸς inscripti, ἐν ᾧ τοὺς γαρα- 
κτῆρας ἀπαγγέλλει τῶν ποιητῶν Suidas vol. I p. 1386 Bernh. 
Non. de quibusvis poetis, sed de comicis in libro actum fuisse 
vel titulus indicat; quamquam mirum est tale argumentum 
tractasse poetam tragicum: ac fortasse is alius est Dionysia- 
des. Nisi Φιλοτραγῳδὸς scribere praestat, quo titulo Alexin 
fabulam docuisse constat ex Stobaeo Flor. CVIII 52. Scripsi 
autem (διλοχωμῳδὸς pro (φΦιλοχωμῳδοί, quae vix apta est 
libri in quo de comicorum poetarum indole et ingenio agi- 
tur inscriptio; recte contra QXoxouoÓ0g, ad quam normam 
etiam nostrates libros inscribere solent, v. c. der Garten- 
freund et quae sunt similia.  Eratosthene et Dionysiade 
aliquanto posterior fuit Protagorides Cyzicenus, cuius x«t- 
κὰς ἱστορίας habemus apud Athen. lII p. 124 e. Valde enim 
placet Schneideri coniectura ad Nicandri Alexiph. 3 Prota- 
goridem grammaticum non diversum fuisse statuentis a Pro- 
tagora Cyziceno eo, cui Nicander Alexipharmaca inscripsit. Pro- 
tagoras et Profagorides eadem sunt nomina. Cfr. Hem- 
sterhusius ad Aristoph. Plut. p. 328 et Lobeckius Aglaoph. 
p. 996. Sub Ptolemaeo Philopatore inclaruit Asclepiades 
Myrleanus, de quo docte disseruit Werferus Act. Phil. Monac. II 
p. 935, neglecto tamen Athenaeo XI p.901 e. ὁ MugAeavóg 
᾿Ασκληπιάδης ἐν τοῖς περὶ Κρατίνου, quibus verbis an non. 
iustus in Cratini fabulas commentarius significetur dubitare 
licet. Eundem in Aristophane illustrando plurimum operae 
posuisse ex Scholiis constat. Cfr. Hesychium s. v. KoAoxo- 
φοροχλείδης. Nec minus strenue in eadem palaestra versa- 
tus est Aristophanes Byzantius, sub Ptolemaeis Philopatore | 
et Epiphane clarus. Is non modo in Aristophanem Menan- 
drum aliosque fortasse comicos (v. Wolfii Proleg. p. COXX) 


HISTORIAE COMICORUM, 18 


commentatus est, sed scripsit etiam πρὸ: τοὺς Καλλιμάχου 
sivaxc;, ut discimus ex Athen. IX p. 408 f, qui idem opus 
respicit lib. VIII p. 836 e. οὔτε γὰρ Καλλίμαχος αὐτὸ 
| (Alexidis drama) οὔτε ᾿“οιστοφάνης ἀνέγραψεν, Eiusdem 
librum περὶ προσώπων praeter Festum s. v. Maesoz landat 
Athen. XIV p. 659 b, cui simile fuit scriptum Homeri Sellii 
(quem etiam de Menandro commentatum esse docuimus Pro- 
leg. p. XXXIV) περὲ τῶν κωμικῶν προσώπων apud Suidam 


8. v. “Ὅμηρος vol. Il p. 690. Cum Aristophane Aristarchi, 


Demetrii sive Ixionis, Euplhronii, Artemidori, Callistrati et 
Symmachi memoriam coniungimus, quorum tanta fuit in hoc 
literarum genere et maxime in Aristophane interpretando 
industria, ut peculiarem sibi poscant operam, quam in aliud 
tempus differre satius est. Nune hoc unum monere liceat 
"Symmachi nomen delitescere apud Suidam vol, ΠῚ p. 983, quod 
fugit Kusterum.  Callistratum etiam in aliorum comicorum 
"interpretatione versatum esse docet Athenaeus XII p. 495 a. 
ubi laudatur eius commentarius in Thressas Cratini. 
Sequuntur critici Pergameni, quorum πίναχας comme- 
morat Dionysius Halic. vol. V p. 630 Rsk. Magnam in his 
laudem consequuti sunt Crates Mallotes sive Pergamenus, 
cuius ἀγαγραφὰς δραμάτων habemus apud Athen. VIII 
P 990 e, et Carystius Pergamenus, cuius librum sep zfióe- 
σχαλιῶν laudat Athen. VI p. 235 e. cfr. Boeckhius Corp. In- 
ser. I p. 350. Ex Cratetis disciplina profectus est Herodi- 
cus, quamquam plures hoc nomine fuerunt grammatici de 
quibus vide Wolfii Proleg. p. CCLXXVII. Huius Κωμῷῳ- 
δούμενα, quae ad similitudinem τῶν Τραγῳδουμένων Ascle- 
piadis Tragilensis composita fuisse videntur, ad partes vocat 
Athen. XIII p. 586a. cll. Harpocrat. s. v. Σινώπη, ubi de 
Sinope scorto famosissimo , et lib. XIII p. 591 c, ubi de 
Phryne aliisque eiusdem nominis meretricibus agitur. Ex 


14 .- E AUCTORIRUS 


eodem opere petita sunt quae leguntur apud Hesychium s. | 
v. Κολακοφοροχλείδης οἱ apud Scholiastam Aristophanis 
Vesp. 1231 ᾿“ρμόδιος δὲ ἐν τοῖς κωμῳδουμένοις xci τὸν 
"““δμητον ἀνάγει, γραφὴν παραϑεὶς Koerivov. Ubi Hero-- 
dici nomen restituendum esse vidit Suevernius Comment. de 
Aristophanis Avib. p. 28. . Eiusdem et tituli et argumenti 
opus ferebatur  Nieanoris Alexandrini sub Hadriano clari 
apud Suidam vol. lI p. 621 et Eudoc. p. 311, et Antiochi 
Alexandrini περὺ τῶν ἐν τῇ μέσῃ κωμῳδίᾳ Κωμῳδουμένων 
ποιητῶν apud Athen. XI p. 482c. "Denique Telephi Perga-- 
meni librum, in quo de tragicorum et comicorum poetarum 
vitis exposuerat, commemorat Suidas vol. III p. 469. 
Caesaris et Augusti temporibus hanc partem literarum 
magna cum cura illustravit Aristarchi discipulus Didymus ille 
Chalcenterus, cuius λέξον κωμικὴν adhibuit Hesychius, ipso 
fatente in Epistola ad Eulogium. Idem opus τὸ χωμιχὸν 
audit apud Etymol. M. p. 492,53, qui locus plenior extat in 
Lexico MS apud Ruhnkenium Praef. Hesychii p. IX, ubi 
quae disputatur de voce καῤρύχη, ea in cod. Paris. Oro tribui 
monuit Bekkerus Anecd. Gr. III p. 1386. Ex eodem Didymi 
opere ducta videntur haee apud Scholiastam Apollonii Rhod. 
Ι, 1139 τινὲς δὲ ῥύμβον αὐτὸ καλοῦσιν, ὧν ἐστι καὶ EU- 
πολις ἐν Βάπταις καὶ Δίδυμος (lege ὡς Δίδυμος) et quae, 
ibidem leguntur ad lib. IV 1068 στρευγομένοις — ὅϑεν 
xal στρὰγξ ἡ κατὰ βραχὺ πρόεσις τοῦ ὕδατος. οὕτω 4íi- 
δυμος. Nec dubito quin multa quae apud Hesychium Pho- 
tium aliosque grammaticos tacito auctoris nomine leguntur 
ex eodem fonte fluxerint. Praeterea Didymus etiam in Phry- 
niehum Athen. IX p. 371f, in Cratinum Hesych. s. v. Κόρ-, 
σακις et Athen. XI p. 501 e, in Menandrum Etymol. Gud. 
p. 938, 25 aliosque fortasse commentatus est. Haud dispar: 
Aelii Theonis et Epithersis Nicaeensis studium fuit. De Tlheo- | 


HISTORIAE COMICORUM. 1$ 


nis λέξει κωμικῇ disseruit Ruhnkenius Praef, Hesych. p. IX sq. 
Cfr. Phrynichus Ecl. p. 337. σαπρὰν oi πολλοὲ «vri τοῦ 
αἰσχράν. Θέων φησὶν ὁ γραμματικὸς εὑρηκέναε παρὰ s- 
ρεκράτει ληρῶν. ἅπαντα γὰρ ἃ φέρεε μορτύρια ἐπὶ τοῦ 
παλαιοῦ καὶ σεσηπότος εὕρηται κείμενα, ὍὯθ. Epitherse 
testis est Stephanus Byz. s. v. Νιίχαια p. ὅ91 ᾿Επιϑέρσης 
γραμματικὸς γράψας meoh λέξεων ᾿ΑἈττιχῶν  mál κωμιχῶν 
xai τραγικῶν, et Erotianus p. 88 Θέρσις (lege ᾿Επιϑέρσης) 
ἐν δευτέρῳ τῶν λέξεων ἄμβωνά φησι χεῖλος εἶναι azevovg. 


Qui si idem est Epitherses grammatieus, quem commemorat 
| Plutarchus de def. orac. p. 419 B. et ex Plutarcho Eusebius 
| Praep. Evang. IV 17, de aetate viri nulla potest esse du- 
'bitatio. lisdem ferme quibus Didymus vixit temporibus Au- 


gusto imperium tenente floruit Juba, regum literatissimus, 


cuius ἱστορίαν ϑεατρικὴν habemus apud Photium Bibl, 161 


(p.104, 35 Bekk. ubi decimus septimus liber amplissimi ope- 


. yis commemoratur. Idem passim laudat Athenaeus, ut IV 
(p. 125 d. 177a. quibus locis de trigono et tibiis ὑποτρήτοις 
agitur. His adde Scholiasten Ravennatem ad Aristoph. Ran. 
11390  Beofegixóv xoi Περσιχὸν ὄχλασμα καλεῖται xoc 
ἹΠερσικὸν ὄρχημα, περὶ oU ᾿Ιόβας μακρὸν πεποίηται λόγον 
ἐν τοῖς περὶ τῆς ϑεατρικῆς ἱστορίας. lta enim haec cor- 
rexit Dindorfius ad Aristophanis Fragm. p. 147. Ducta au- 
iem haec sunt ex quarto operis libro, in quo de saltationi- 
bus scenicis expositum fuisse docet Hesychius, λωώπεια: 
ὄρχησίς τις, ὡς lof ἐν τετάρτῳ Θεατρικῶν. Praeterea 
efr. Schol, ad Demosth, de Falsa Legat. p. 253, ubi qui lau 
datur ὁ τὰς ϑεατρικὰς ἱστορίας συγγράφων *) minus recte 


4) Ne quis aoristum desideret, similiter loquutus est Scho- 
liasta ad Pind. Olymp. XI,88. παρατίϑεται δὲ xoi τὸν 
γράφοντα τὴν Θησηίδα, ad Isthm. ΠῚ, 58. ὁ τὴν 4i- 
ϑιοπίδα γράφων, et Etymol. M. p. 814,20. ὁ τὴν Φο- 


10 DE AUCTORIDUS 


Valckenarius Diatr. p. 182 de Asclepiade Tragilensi intelle- 
xit. Similis argumenti fuisse videntur Nestoris, incertae aeta- 
tis scriptoris , ὑπομνήματα ϑεατρικὰ ab uno Athenaeo lau- 
data lib. X p. 415 a, ubi narrat de Herodoro tibicine Me- 
garensi, qui vixit temporibus Demetrii Poliorcetae. Post 
Iubam regem Tiberio et Nerone imperantibus floruit Soteri- 
. das Epidaurius, Pamphilae doctissimae matronae (v. Proleg. 
ad Menandr. p. XXXIV) pater, qui praeter ὑπομνήματα εἰς 
Μένανδρον tribus libris comprehensa scripsit περὶ χωμῳδίας, 
testantibus Eudoc. p. 387 et Suida vol. III p. 357, ubi qui 
testis advocatur Dionysius in μουσικῇ ἱστορίᾳ, eum non di- 
versüm fuisse ab eo quem Suidas s. v. ᾿“»γτιφάνης, ubi de 
Antiphanis comici patria agitur, ad partes vocat, haud inepte 
€oniicias ex Stephano Byz. s. v. ᾿ Ὑδρέα p.724 ubi de Euage 
poeta comico citatur Διονύσιος εἰχοστῷ τρίτῳ τῆς μουσικῆς 
ἱστορίας. "Totum opus sex et triginta libris constabat, ut 
discimus e Suida s. v. Διονύσιος, ubi patria Halicarnassensis 
fuisse et sub Traiano vixisse dicitur. Cfr. s. ᾿“Ἡρωδιανός. 
Antonino Pio imperante scripsit Hephaestio Alexandrinus, 
cuius λύσεις ἀπορημάτων κωμιχῶν unus Suidas commemorat 
vol. II p. 89. Porro multum studii in his rebus posuerat 
Galenus sub Antonino Philosopho clarus, cuius compluria 
fuerunt scripta huius generis, quorum unum inscriptum fuit 
εἶ χρήσιμον ἀνάγνωσμα τοῖς παιδευομένοις ἡ παλαιὰ xou. 
δία, alterum τῶν ἐδίων ὀνομάτων κωμιχῶν παραδείγματα, 
uno libro comprehensum, tertium τῶν παρ᾽ Εὐπόλιδιε πολι-- 
τικῶν ὀνομάτων tribus constans libris, tum περὶ τῶν παρὰ, 


ρωνίδα γράφων. Quae attentare non debebat C. G. 
Muellerus de Cyclo Graecorum epico p. 60. 64. Adde, 
Polybium in ipso. p initio: τοῖς πρὸ ἡμῶν ἄνα- 
γράφουσι τὰς πράξεις, ubi Casaubonus scribebat ἄνα-: 
γράψασι. Neque alia huius usus ἜΧΘΡΑ desunt. 


4 


HISTORIAE COMICORUM, 17 


» Aowroqdva πολιτιχῶν ὀγομάτων libros quinque, duos de- 
nique libros περὶ τῶν παρὰ Κρατίνῳ πολιτιχῶν ὀνομάτων. 
Sed horum omnium praeter titulos, quos ipse ἱπάϊοαν Opp. 
T. IV p. 368 Bas. nihil servatum est. Alexandro Severo 
imperante Athenaei Naucratitae, ut. videtur, aequalis fuit Pa- 
lamedes Eleaticus, de quo erudite disputavit Boeckhius Praef. 
Pind. Schol. p. XIX. Huius χωμιχὴν λέξιν praeter Suidam 
laudat Etymol. M. s. v. ἁρμάτειον μέλος p. 145, 44 IIoAa- 
μήδης ἱστοριχὸς (Boeckh. 'EAserixóg) ὁ τὴν κωμικὴν λέξιν 
συναγαγών. Cfr. Hemsterhusium ad Aristoph. Piut. 313 et 
Valckenarium ad lliad. lib XXII p. 158. Tertio saeculo 
Caracallae ferme temporibus Sopater Sophista in Eclogarum 
lib. IV et V multa de tragicorum comicorumque rebus tra- 
diderat, praeter Aristoxeni miscellanea usus eam in rem Rufi 
ἱστορίᾳ δραματιχῇ vel μουσιχῇ, testante Photio Bibl. 161 
p.103 Bekk. Denique incertae aetatis scriptorum, Amaranti 
Alexandrini 5) librum περὶ σχηνῆς apud Athen. VIII p. 343 f 
et X p. 414 f, Chariclis commentarium περὶ ἀστιχοῦ ἀγῶνος 
8b eodem Athen. VIII p. 350 c laudatum, Latini librum 
περὶ τῶν οὐκ ἰδίων Μενάνδρου, de quo diximus Proleg. Me- 
nandr. p. XXXIII, Dorothei Ascalonitae scriptum de Anti- 
phane apud Athen. XIV p. 662 f, Menaechmi librum πέρὺ 
τεχνιτῶν h. e. de histrionibus apud. Athen. II. p. 65b et 
omisso libri indicio XIV p. 635 b. 637 f. 638a laudatum, Pla- 
tonii libellum adhuc superstitem περὶ διαιρορᾶς κωμῳδιῶν et 
alia scripta aliorum Aristophani praemitti solita verbo attigisse 
sufficiat; nec quidquam praeterea his addendum habeo nisi 
anonymi auctoris Lexicon comicum, ex quo insigne excerptum 
de orichalco protulit Scholiastes Apoll. Rh. IV 973, ubi titulum 


.5) Fortasse is idem est, qui in Theocriti Thalysia commen- 
- tatus est teste Etymol. M. p. 978, 40. 


Hist, crit, Com. graec. z 


18 DE AUCTORIBUS HISTORIAE COMICORUM.  SUSARIO. 


libri habemus hune ἡ κωμιχὴ λέξις ἡ πάμμικτος. sed ad vs. 
1614 citatur ἐν τῷ κωμικῷ Acto, pro quo teste Invernizio 
Praef. Aristoph. p. XXVII Vaticani codices habent ἕν τῇ 
κωμιχῇ λέξει. Alque ita etiam Scholiasta Aristophanis Plut. 
318, ubi Iiemsterhusius Palamedem, de quo modo diximus, . 
libri auctorem fuisse suspicatur. Sed haec valde incerta est 
coniectura; certius est multa ex anonymo illo opere in Le-. 
xica sua transtulisse Hesychium et Photium, de quo ante 
Blomfieldium Cens. Photii Hermann. p. 741 Lps. verbo ad-| 
monuit Ruhnkenius Auctar. Hesych. ad II p. 390. 

His praemissis jam accedamus ad id quod nobis agen- 
dum proposuimus, et qui antiquam comoediam illustraverunt. 
poetas deinceps recenseamus. 

Antiquissimi igitur qui Cratini aetatem superant poetae. 
comici apud Atticos commemorantur Susario, Euctes, Euxe- 


nides, Myllus, Chionides, Magnes, Eephantides, fortasse etiam 
Tolynus. In his quem primo loco posui SUSARIO Megarensis, 
Philini filius, patriam habuit Tripodiscum, Megaricae ditio-. 
nis vicum, unde ille in Atticam profectus apud Icarios, Dio-. 
nysiacorum sacrorum cultu nobilitatos, v. Athenaeus II p. 40 b 
et Scholiasta Iliad. χ 29, priinus omnium .versibus comoedias. 
docuisse creditur. V. Scholiasta Dionysii "Thrace. p. 748, 
Tzetzes apud Cramerum Anecd. vol. 1!I p. 336, Schol. Her-. 
mogenis apud Reiskium Orat. Graec. vol. VII p. 999 et 
Bentleius Phalar. ed. Lips. p. 262. Quae si vera sunt, 
sunt sane meo iudicio verissima, non dubitari posse videtur; 
quin prima Atticae comoediae paullo artificiosius exculta | 
initia a Megarensibus sint repetenda. Idque ipsos etiam Me í 
garenses sibi persuasisse, praeter Aspasium ad Aristotelis | 
Eth. Nicom. IV, 2 docet nobilissimus locus Aristotelis Art| 
poet. III, 5. Utebantur autem Megarenses, Aristotele tes sj 
duobus potissimum argumentis, quibus sibi comoediae orig 


TOO 


COMOEDIA MEGARICA. 19 


nem vindiearent, quorum alterum ex ipso χωμῳδίας nomine 
petitüm utpote levius praetermitto; v. Muelleri Dor. 1 
p. 951 et Anonymum de Comedia p. XXVII Beck. Gravius 
alterum, ex populari illud quod apud Megarenses floruit im- 
perio ductum: ἀντιποιοῦνται, inquit, τῆς μὲν κωμῳδίας οἱ 
Μεγαρεῖς, οἵ τε ἐνταῦϑα, ὡς ἐπὶ τῆς παρ᾽ αὐτοῖς δημοχρα-- 
τίας γενομένης, xal οἱ ἐκ Σικελίας" ἐχεῖϑεν γὰρ ἣν 'Eni- 
χάρμος ὁ ποιητής. Mitto postrema: ad seriora enim spe- 
€tant tempora, At Nisaeorum Megarensium democratiam 
quam tandem intellexisse putabimus Aristotelem ? Tacent in- 


ferpretes, nisi quod Hermannus democratiam Megarensium 
| sublatam esse adnotat Olymp. LXXXIX, 1. Sed ad hanc 
quidem illos, comoediae a se inventae antiquitatem declara- 
| 4uros, provocare non potuisse, nemo non intelligit. Itaque 
moli dubitare, quin eam Megarenses democratiam intelligi vo- 
Juerint, quae brevi post expulsum Theagenem instituta fuit, 
quaeque, demagogis plebem dulci libertatis potu inebrianti- 
bus, in /effrenem plane licentiam degeneravit, — Plutarchus 
Quaest. graec. p. 299 D. ἤῆἼεγαρεῖς Θεαγένη τὸν τύραννον 
ἐχβαλόντες ὀλίγον χρόνον ἐσωφρόνησαν χατὰ τὴν πολιτείαν" 
εἶτα πολλὴν — xci ἄκρατον αὐτοῖς ἐλευϑερίαν τῶν δημα-- 
γωγῶν οἰνοχοούντων διαφϑαρέντες παντάπασι τά τε ἄλλα 
τοῖς πλουσίοις ἀσελγῶς προσεφέροντο xal παριόντες εἰς τὰς 
οἰχίας αὐτῶν οἱ πένητες ἠξίουν ἑστιᾶσϑαι καὶ δειπνεῖν πο- 
λυτελῶς xz T. À, Quibus adde quae his similia narrat ibid. 
p. 3904E. Sed "Theagenes quo tempore expulsus sit a civi- 
:bus, nusquam notatum reperio; neque multum tamen a vero 
"berraverit, qui id Olymp. XLIII vel XLIV factum esse sta- 
*uat. Nam Olympiade XLII ineunte adhuc firmam et inco- 
Jumem fuisse Theagenis dominationem ex *o intelligitur, 
«uod illo tempore Cylonem, generum suum, in occupanda 
"Athenarum arce praesenti auxilio eustentavit, Thucyd. II, 
9 


» 


20 COMOEDIA 


126, Corsini Fast. Att. III p. 61 et IHeinrichii Epimen. 
p.17.80. In Megarico autem bello de Salamine insula cum 
Atheniensibus exorto, quod T Olymp. XLV incidere videtur, 
nullam 'Theagenis mentionem ab antiquis scriptoribus fieri 
videas; neque profecto Megarenses, nisi tum temporis iam 
expulissent tyrannum patria, Lacedaemonios advocassent, qui 
motam de.insula litem arbitrio suo dirimerent, Plutarch. 
Sol.10. Quae si recte disputata sunt, procacem illam quam 
Plutarchus describit popularis dominationis libertatem circi- 
ter inde ab Olymp. XLV vel XLVI initium duxisse intelli- 
gitur. Eodem igitur tempore etiam comoedia, popularis im- 
perii socia et alumna, apud Megarenses efíloruit, neque multo 
post, inter Olymp. L et LIV, v. Marm. Arund. Epoch. 34, 
Susarione auctore in Atticam immigravit. Sed antiquissimae 
huius apud Megarenses et Icarios comoediae quae indoles et 
ratio fuerit, in ancipiti positum est. Quamquam Megarenses 
quidem, quos ipsam naturam ad conviciorum petulantiam 


4, | 
finxisse Pittaci dictum in Anthol. Palat. II p. 445 significat, 


“Μεγαρεῖς δὲ φεῦγε πάντας, εἰσὶ γὰρ πιχροί, Megarenses igi- 
tur comicorum lusuum facetiis maxime optimates carpsisse 
vel ex eo intelligas, quod ipsi comoediam florente apud se 
populi imperio natam esse asseverabant. Sed ut ipse ille 
popularis Megarensium imperii status, Plutarcho teste, in 
petulantissimam licentiam degeneraverat, ita etiam comoedia 
qua usi sunt videtur ad procacissimas cavillationes descen- 
disse et insulsissima quaeque sive praemeditato sive extem- 
porali sermone effutiisse. ^ Eandemque illi rationem etiam 
postea, Atticorum comoedia iam ad egregiam elegantiae et 
festivitatis laudem exculía, ita tenuerunt, ut Meyeguxóv yé- 
AoTc, quo ttim contumeliosam irrisionem tum ineptum et 


insipidum iocandi genus designabant, Attici poetae proverbii 


loco usurparent, Hesychius v. γέλως et Muelleri Dor. ΠῚ 


"m 


MEQARICA., οἱ 


p. 949 5), atque omnino Megaricam comoediam quocunque 
modo possent in contemtum adducerent. Suidas s. v. γέλως 
T.I p. 471 ἤχμασε γὰρ ἡ Μεγαρικὴ κωμῳδία ἀώρως, ἣν 


᾿“᾿΄“ϑηναῖοι καταμωχώμενοι ἐγέλων. Quae leguntur etiam in 


Proverbiis Bodl. 285 p. 30, nisi quod ibi pro ἀώρως scriptum 
esi ixl χρόνον. Aristophanes Vesp. 957. 

μηδὲν παῤ ἡμῶν προσδοκᾶν λίαν μέγα, 

μηδ᾽ αὖ γέλωτα Μεγαρόϑεν χεχλεμμένον. 
Ubi Scholiasta haec habet: ἢ ὡς ποιητῶν ὄντων τινῶν ἀπὸ 
Μεγαρίδος ἀμούσων καὶ ἀφυῶς σχωπτόντων 1), ἢ ὡς τῶν 
Μεγαρέων xo ἄλλως φορτιχῶς γελοιαζόντων. Εὔπολις 
Προσπαλτίοις Τὸ σχῶμμ᾽ ἀσελγὲς καὶ διεγαρικὸν σφόδρα 5). 
In simili fabulae parte Ecphantides apud Aspasium ad Ari- 
stot, Eth. Nicom. IV, 2 haec verba posuerat: ἢ7εγαριχῆς 
χωμῳδίας ἄσμα δίειμ᾽. ἠσχυνόμην τὰ δρᾶμα ΜΕεγαριχὸν. 


9) Ut risus Megarieus, ita etiam lacrymae Megaricae in 
proverbium abierunt. Hesychius, Μεγαρέων δάχρυα: 
δοκεῖ πλεῖστα φύεσϑαι ἕν τῇ Διεγαρίῳ (lege Μεγαρίδι) 
σχόροδα, xci παροιμία ànl τῶν προσποιητῶς Óexovov- 
των. Cfr. Bekkeri Anecd. p. 281. De tragica Mega- 
rensium poesi, ad quam tum paroemiam illam tum ver- 
bum μεγαρίζειν Iamentari (?) speetare-putabat Muel- 
lerus Dor. I! p. 967, nihil plane innotuit, nisi quod 
Suidas Alcimenem Megarensem, tragicum poetam, com- 
memorat, quem tamen non Megaris, sed Athenis fabulas 
suas doeuisse probabile est; quemadmodum Phoenicidem 
comicum, licet genere Megarensem, fabulas tamen suas 
Attico theatro commisisse scimus. Itaque Meyagéov 
δάχρυα rectius de laerymis per simulationem fusis in- 
terpretabimur cum Hesychio. Neque aliter Zenobius V, 8 
τὰ. μὴ ἐκ παϑῶν, μηδὲ ἐκ βάϑους δάχρυα ἀλλ᾽ ἐξ ἐπι- 
πολῆς Μεγαρέων δάχρυα ἔλεγον. — Cfr. Proverbia Bodl. 
626 et Photium Lex. p. 251, 23. 

. *) Ita correxi Quaest. I p. ὅ editum σχωπτομένων, fir- 
mante nunc cod. Veneto. Pro ἄλλως frustra Hemster- 
husius ad Pollucem vol. H p. 1131 scribebat ἄλλους. 

... 8) De hoc loco Eupolidis dicetur in fragmentis. 


2 COMOEDIA 


ποιεῖν. Ex quo loco plura quam debebat collegit Muelle- 
rus Dor. II. p. 850. Neque recte interpretatus est vir exi- 
mius: . i 

Wohl stammt mein Lied ausMegara, dieKomoedie; 
Doch was geschieht, ist keineswegs Megarisch 

plump. 
Sensus haud dubie hic est: nolo spectatoribus molestus esse 
Megaricae comoediae carmine recitando; pudet enim fabulam 
meam insipidis, quales Megarensium poetarum sunt, iocis 
adspergere. Neque enim dubitari potest, quin recte olim ad 
Philemonis fragm. p. 382. &ejé oj δίειμι scribendüm conie- 
cerim pro edito ἀσμα δίειμιε, quam rationem optime Feli- 
eiani versio ex integriore Aspasii codice ducta apud Gaisfor- 
dium ad Hephaest. p. 96 confirmat: praetereo carmen 
Megaricae comoediae. Versus ipsi ita digerendi: 
ἹΜεγαριχῆς 
κωμῳδίας ἄσμ᾽ οὐ δίειμ᾽. ἠσχυνόμην 
τὸ δρᾶμα Meyeguxóv ποιεῖν. 

Denique ad eandem illam Megaricae comoediae petulantiam 
etiam τὰ Meoucovixà σχώμματα pertinere existimo, quae a 
Maesone, Megarico histrione, qui ludicras servi et dicacis 
coqui personas invenerat, nomen traxisse ex Aristophane By- 
zantio docet Athenaeus XIV p. 659a JMaícov γέγονε χω-- 
μῳδίας ὑποχριτὴς Μεγαρεὺς τὸ γένος, ὃς καὶ τὸ προσω--: 
πεῖον εὗρε τὸ ἀπ᾿ αὐτοῦ καλούμενον αίσωνα, og ᾽Ζριστο- - 
φάνης φησὶν ὁ Βυζάντιος ἐν τῷ negl προσώπων, εὑρεῖν αὖ- 
τὸν φάσχων χαὶ τὸ τοῦ ϑεράποντος πρόσωπον χαὶ τὸ τοῦ 
μαγείρου. καὶ εἰχότως καὶ τὰ τούτοις πρέποντα σχώμματα 
 χαλεῖται μαισωνιχά. — Cfr. Eustathius ad Hom. p. 1751, 56. 
Ad eundem Maesonem pertinere haec Zenobii Cent. II, 11 
ἄντ᾽ εὐεργεσίης "Aycuéuvova. δῆσαν "ducti: αὕτη κατὰ 
τῶν ἀχαρίστων λέγεται. φασὶ δὲ αὐτὴν ὑπὸ Μέσωνος (leg. 


, 


MEQARICA, : | 23 


Maicovog) τοῦ Meyopéog 5) πεποιῆσϑαε, indicavi Quaest. 
scen. II p. 1. Maesonis illum versum servavit etiam Pho- 
tius et ex Photio Suidas, qui quod pro δῆσαν exhibet τῖσαν 
haud dubie reiectaneum est. Cfr. Libanius de nece luliani 
p. 285 B «vri γὰρ εὐεργεσίας οὐκ ἐδεήϑησαν (lege ἐδέϑη- 
σαν) κατὰ τὴν παροιμίαν, ἀλλ᾽ ἐπεβουλεύϑησαν ἀποκτεῖναι 
τῶν εὐνούχων τὸν μάλιστα περὶ τὴν εὐνήν. Neque negli- 
gendus Harpocratio s. v. "Epuai p. 86,6, ex quo eundem 
Maesonis versum uni Hermarum Athenis inscriptum fuisse 


| 
| 
| 
| 
| 
| 
| 


discimus: JMevexAne ἢ Καλλίστρατος (lege Καλλικράτης ) 
ἐν τῷ περὶ "AO vaiov (lege ᾿4ϑηνῶν) γράφει ταυτί" ᾿ “πὸ 
. γὰρ τῆς ποικίλης xci τῆς τοῦ βασιλέως στοᾶς εἰσὶν οἱ “Ἐρ- 
pei καλούμενοι" — ἐφ᾽ ἑνὸς δὲ αὐτῶν ἐπιγέγραπται γράμ-: 
μασιν ἀρχαίοις ' Avr εὐεργεσίης ᾿4γαμέμνονα δῆσαν " Aratot. 
Be quo loco qui disseruit nuper Schneidewinus Ephemer. 
Gotting. 1837 fasc. 86. 87 opportune monuit eandem paroe- 
miam signifieari a Diogeniano apud Gaisfordium  Paroem. 
p. V ἔστε δὲ ἡ παροιμία τρόπος χαὶ τῆς χαλουμένης ἀλλη-- 
γορέας" παράχειται A αὐτῇ λόγος «Δἰσώπειος, Καριχὸς ci^ 
vog, «Συβαρετικὸς λόγος, Κύπριος, xai Μαισωνικὴ παροιμία. 
Μάρσιππος. Ubi pro δή]ήάρσιππος fortasse Χρύσιππος cor- 
rigendum, quem de proverbiis commentatum esse intelligitur 
. ex Zenobio II, 18 et III, 80 cll. Proverb: Bodlei. p. 15 A et 92 B. 
Ceterum Maesonem, quem etiam Musonem dictum fuisse ex 
Hesychio !?) colligas, Megarensibus Siculis !!), quos et 


5) Non recte haec Welckerus Syll. epigr. p. 224 de Me- 
garei filio interpretatus est. 

19) Hesychius, ίούσωνες : οἱ χορυφαῖοι τῶν μαγείρων" 
καὶ οἱ τεχνῖται. Ubi τεχνῖται dici videntur histriones 
Maesonicas personas sustinentes. 

81) Siculos Megarenses et Nisaeos etiam ^b aliis inter se 
confundi videas, velut ab Ovidio Heroid. XV, 54 de Si- 
culis agente, Nisiades matres Nisiadesque nurus. 


24 COMOEDIA MEGARICA. SUSARIO. 


ipsos sibi inventae comoediae honorem arrogasse constat, 
contra T'imaei sententiam vindicare studuit Polemo Athenaei 
XIV p. 659 c. τὸν δὲ Μαίσωνα Πολέμων ἐν τοῖς πρὸς T'- 
μαίον ἐκ τῶν ἐν Σιχελίᾳ φησὶν εἶναι Μεγαρέων xai otz ix 
τῶν Νισαίων. — Cuius si vera esset sententia, histrionem il- 
lum ante Olymp. LXXIV, 2 vixisse efficeretur. Eo enim 
anno Megarenses a Gelone expulsos et Syracusas traductos 
esse constat ex Thucyd. VI, 4 cll. Herodot. VII, 156. 
Eandem ridendi conviciandique scurrilitatem | Susarionis 
quoque comoediam rettulisse credibile est; Anonymus de Com. 
p. XXXII μόνος ἦν γέλως τὸ κατασχευαζόμενον, Diomedes 
Grammat. III p. 486 poetae primi comici fuerunt Su- 
sario Myllus et Magnes; hi veteris disciplinae 
ioculatoria quaedam minus scite et venuste pro- 
nunciabant. Quamquam Susarionis lusus scenici ab Mega- 
rensium ratione eo differebant, quod versibus adstricta erant, 
quae illi nudo sermone effundebant dicteria. Schol. Diony- 
sii Thrac. p. 748 τῆς ἐμμέτρου χωμῳδίας ἀρχηγὸς ἐγένετο, 
ex quo nequaquam consequitur, ut etlam literis perscriptas 
fuisse eius comoedias credamus, quod recte negasse puto 
Bentleium Phalar. p. 258 sqq.  Praemeditatos igitur fuisse 
Susarionis lusus, neque vero ex tempore fusos, non dubita- 
mus: cui non repugnat Aristoteles, qui quum ab initio co- 
moediam αὐτοσχεδιαστικὴν fuisse affirmat, vetustissimam 
eius formam, qualis iam ante Susarionem apud Atticos alias- 
que Graeciae gentes fuit, respexisse videtur. Praemeditatae 
autem si fuere Susarionis comoediae et versibus utcunque 


Magis etiam mirum videri potest quod Crates apud Dio- 
genem Laert. II, 118 de Stilpone philosopho posuit, àv 
Μεγάροις ὅὃϑι φασὶ Τυφωέος ἔμμεναι εὐνάς. Nisi is 
Megaricorum philosophorum vanitatem et τῦφον ridere 
voluit. 


β 
β 


- 


SUSARIO. p 


inclusae, easdem etiam quibusdam argumentorum finibus cir- 
cumscriptas fuisse probabile est, ita tamen ut ipsa illa argu- 
menta neque artificiosius excogitata neque ad certum actio- 
nis finem directa fuisse videantur. Qua in re non uno sed 
pluribus actoribus usum esse Susarionem, indicat Anonymus 
de Com. p. XXXII οἱ περὶ Σουσαρίωνα 13) τὰ πρόσωπα εἰσ- 
ἢγον ἀτάχτως, quibus deinde Cratinum opponit, qui primus 
omnium τὰ ἐν τῇ κωμῳδίᾳ πρόσωπα μέχρι τριῶν κατέστησε. 
Quae si vera sunt, profecto in plaustris illas comoedias acti- 
tatas esse parum credibile est, quae Bentleii fuit opinio, 
Arundeliani lacunam marmoris Epoch. 54. 55 ita ex conie- 
ctura supplentis: ἀφ᾽ οὗ ἐν ἀπήναις κωμῳδίαν ἐφορέϑησαν 
(sic) ὑπὸ τῶν ᾿Ικαριέων, εὑρόντος Σουσαρίωνος 13). Cuius 
rationi etiam hoc obstat, quod plaustra illa, nisi ubi de tra- 
goediae origine agitur, a nemine unquam commemorantur, 
Quamvis igitur Susarionis conatus scenicos non adeo imper- 
fectos fuisse putamus, ut vulgo creditur, vel sic tamen totam 
eius rationem admodum rudem et incomptam fuisse neque 
populi assensum tulisse, vel illud documento esse potest, 
quod proximis octoginta post Susarionem annis adeo obmu- 
tuit comoedia, ut nihil quidquam de novae artis progressu 
εἰ incrementis audiamus, immo ne nomen quidem poetae 
qui in eodem genere elaborarit a vetustis scriptoribus com- 


1?) Vulgo legitur Σαννυρέωνα, quae res Casaubono ad Athen. 
VII p. 286€ adeo imposuit, ut Sannyrionem, Philyllii et 
Strattidis aequalem , antiquae comoediae poetarum anti- 
quissimum diceret. Susarionis nomen restituit iam Pear- 
sonus Vindic. Pseudo-Ignat.ll, 1. Idem error apud AI- 
ciphr. Epist. III, 55 cll. Aelian. Var. Hist. XHI, 15. 

13) Boeckhius Corp. Inser. ΠῚ p. 801 locum ita redintegra- 
vit, ἀφ᾽ οὗ ἐν ᾿Ιϑ[ήν]αις κωμῳδῶν zo]o[óg ηὑρ]έϑη, 
ἱστη]σάνίτων αὐτὸν] τῶν ᾿Ιχαριεων, εὑρόντος Xovoa- 
QLoYOg. 


* 


26 |SUSARIO,  MYLLUS. 


memoretur. Nec famen post prima illa conamina prorsus 
.exulasse ex Attica nihilque interim incrementi cepisse vide- 
tur comoedia; sed cum minus placuisset haec tota convieiandi 
jocandique ratio spectantibus, fortasse, etiam aliis rationibus 
ex civitatis statu repetendis accedentibus, factum est, ut mi- 
nori poetarum vel histrionum studio coleretur et fere in ob- 
scuro delitesceret, fortasse ne in urbem quidem intromissa. 
Aristoteles de Arte poet. V, 8 ἡ χωμῳδία διὰ τὸ μὴ σπου- 
δάζεσθαι ἐξ ἀρχῆς ἔλαϑεν. Octoginta. demum post Susario- 
nem annis, inde ab Olymp. LXXIII vel LXXIV, eodem igi- 
tur tempore quo Epicharmus in Sicilia comicam artem iam 
ad cultiorem formam expoliverat, etiam apud Atticos comoe- 
dia aliquanto elegantiori, ut suspicari licet, ornatu, quam quo 
antea induta fuerat, iterum surrexit, cuius rei primariam 
caussam ex aucta popularis imperii libertate repetendam ésse 
sponte intelligitur. His igitur proximisque abhine temporibus 
fabulas iam ipsis Athenis docuere EUETES, EUXENIDES et 
MYLLUS. Suidas s. v.' Enizeouoc "T. I p.842 ἦν δὲ (Ení- 
xye«ouog) πρὸ τῶν Περσιχῶν &ri ἕξ, διδάσκων iv Συρακχού- 
σαῖς. ἐν δὲ ᾿4ϑήναις Evérgg Εὐξενίδης καὶ Mog (leg. 
MAAog) ἐπεδείκνυντο, hoc est Olymp. ΧΧΠῚ, 1. Ex his 
Euetem, cuius vel nomen suspectum videri potest, et Euxe- 
nidem praeter Suidam nemo commemorat; at Mylli memo- 
riam praeter Diomedem Grammaticum loco supra p. 24 ad- 
Scripto servarunt plures. Hesychius vol. II p. 632 xa παρ- 
οἰμία ύλλος m&vr ἀχούει, ἐπὶ τῶν ἀκουόντων χαὶ χω- 
φότητα προσποιουμένων. ἔστι δὲ xol κωμῳδιῶν ποιητὴς 
οὕτω καλούμενος. Diogenianus Prov. Vl, 40 Μῶύλος (MvA- 
Aog) πάντὶ ἀκούει, imi τῶν κωφότητα προσποιουμένων καὶ 
πάντ᾽ ἀχουόντων. ύλος (ύλλος) γὰρ κωμῳδιῶν ποιητής, 
ὃς μὴ ἀχούειν ὑπεχρίνετος — Quibus similia habet Photius 


MYLLUS,  CHIONIDES. 21 


Lex. p. 279, 25 et Arcadius de acc. p. 03 ῆύλλος ποιητὴς 
κωμιχός. Eustathius ad Iliad. p. 906, 53. 2MvZAog uiv χύ- 
ρίον, μυλλὸς δὲ διεστραμμένος τὴν Ov. Idem ad Odyss, 
p. 1885, 51 Δηύλλος, ὅπερ ἐστὶ κύριον ὑποχριτοῦ τοῦ πα- 
λαιοῦ, ὃς μιλτωτοῖς φασὶ προσωπείοις ἐχρήσατο, ubi quod 
histrio dicitur, quem ceteri comoediarum poetam dicunt, ne- 
mini fucum faciet. Quod autem juZroroig προσωπείοις usus 
esse perhibetur, documento est, inventas íam tum fuisse per- 
sonas scenicas, sed ita ut pristinae vultum minio illinendi 
consuetudinis vestigia superessent. Denique ad eundem Myl- 
lum spectare videntur haec Photii Lex. p. 236, 10 2/7/4202: 
ποιητὴς ἐπὶ μωρίᾳ κωμῳδούμενος. Quae paullo pirguius 
enuntiaía sunt; neque enim Myllus propter stultitiam ab aliis 
poetis ridebatur, sed stultitiam simulantis partes in suis ipse 
fabulis agebat. 

Myllum ceterosque qui una cum eo commemorantur 
poetas proximus quidem, at satis longo tamen proximus in- 
tervallo excipit CHIONIDES Atheniensis, de quo ita Suidas: 
“Χιωνίδης, ᾿Αϑηναῖος, κωμικὸς τῆς ἀρχαίας κωμῳδίας, ὃν 
καὶ λέγουσι πρωταγωνιστὴν γενέσϑαι τῆς ἀρχαίας κωμῳ.-- 
δίας, διδάσχειῖν δὲ ἔτεσιν ὀχτὼ πρὸ τῶν Περσικῶν. | Eadem 
Eudocia p. 436. Quorum si vera est de aetate Chionidis 
sententia, Chionides iam Olymp. LXXII, 4 vel LXXIII, 1 
fabulas docuit atque Myllo ceterisque paullo antiquior haben- 
dus est. Cfr. Wolfii Prol. ad Hom. p. LXIX. Quod quo 
minus recte fieri putem, prohibet gravissima Aristotelis au- 
ctoritas, qui cum ipse didascaliarum librum condiderit, eius- 
modi in rebus falli vix potuit. : Is igitur Chionidem et Ma- 
gnetem Epicharmo aliquanto aetate minores fuisse testatur: 
᾿Επίχαρμος πολλῷ πρότερος ὧν Χιωνίδου xei ιάγνητος 
Art. Poet. III, ὅ, lam quum Epicharmus Olymp. LXXIII 


o8 CHIONIDES. 


floruerit, Chionidis aetatem vix ante Olymp. LXXX collocari 
posse crediderim 14). Quod verum esse etiam alio argu- 
mento intelligitur. Nam cum Chionides in fragmento fabu- 
lae J7royoi inscriptae apud Athen. XIV p. 638a. Gnesippum 
ludicrum poetam commemoret, is vero Cratini aequalis fue- 
rit, Chionidem Cratini aetatem attigisse apertum est: quam- 
quam non dissimulandum est, teste Athenaeo l. l. et IV 
p. 137e, fuisse inter veteres criticos, qui ipsam illam fabu- 
lam, in qua Gnesippus commemoratur, in spuriis numerarent. 
Sed de hoc utcunque statuis, illud dubium esse non potest, 
Aristotelem ita commemorare Chionidem, ut eum omnium 
qui apud Atticos floruere comicorum aetate primum fuisse 
censuerit, non aliam puto ob caussam, quam quod omnium 
antiquissimus fuit quorum et scriptae et artificiosius exeul- 
tae fuerunt comoediae, id quod etiam illos significare vo- 
luisse puto qui eum πρωταγωνιστὴν τῆς ἀρχαίας nuncupa- 
rent 5). Fabulae eius ab Suida et Eudocia commemoran- 


14) Aristotelis testimonium qui «contra me facere» edixit 
sed non docuit Grysarius de Comoedia Dorica p. 152 
Epicharmi primam fabulam ponit Olymp. LXXI, 3, Chio- 
nidis autem LXXII, 4. Haec si vera sunt, Epicharmus 
non πολλῷ, sed ὀλίγῳ ante Chionidem fabulas exhibuisse 
dicendus erat. Eam ob causam ego reiiciendum putavi 
Suidae testimonium, cui adversatur etiam id quod Chio- 
nidem, qui primus verae comoediae auctor significatur 
ab Aristotele, antiquiorem facit Myllo et Euete et Eu- 
xenide, quorum nec scriptae extitisse videntur comoediae 
nec ab inculta Susarionis ratione multum remotae. De 
eo autem cum nemine litigabo, utrum Chionides, si vere 
Epicharmus Olymp. LXXI primam fabulam docuit, Olymp. 
LXXVI an aliquot annis prius fabulas docere inceperit. 

.15) Non optima fide mecum egit Grysarius 1.1. p. 154 haec 
scribens «Neque, quod Chionidem primum poetarum 
«comicorum ego posui, eo refutatur, quod Meinekius 
«provocavit ad fabulam Chionidis non genuinam oí 
«Πτωχοί, qua Gnesippus Cratini aequalis commemoratus 


, CHIONIDES.  MAGNES. 29 


tur tres, "Hooc (lege "Howec), Πτωχοί, Πέρσαι 1) ' Aoav- 
Qt0t. Postremae nullum superest fragmentum. Z//royoi prae- 
ter allata loca laudantur ab Athenaeo III p. 119e et Gram- 
matico Hermann. p. 325, ἍΠρωες a Polluce X 43, Antiattic. 
p. 97 et Suida v. ἄγνος. "Tacito fabulae titulo semel com- 
memoratur Chionides a Vitruvio lib. VI praef. p.146. Nam 
de Philemonis Grammat. loco p. 30 falluntur, si quid video, 
et Osannus et Sturzius Animadv. ad Etymol. M. p. 772. 
Denique de scriptura nominis admonere licet, inter Χρωνέδης 
et Χιονίδης fluctuante. Illud probat Kusterus, qui in Suidae 
loco e cod. Paris. Χιωνίδης edidit pro Χιονίδης. Contra 


 Χιογίδης ubique reponendum putabant Vossius de Poetis gr. 


p. 959 et Casaub. ad Athen. I p. 119 e, ubi quod Schweig- 
haeuserus scribit Athenaei MS A constanter offerre formam 
Χιωνίδης, repugnat iis quae dixit vol. VIl p. 487, ubi ex 
eodem libro enotavit Χιονίδης. Utrumque habet quo com- 
mendetur. Alterum Χιωνίδης est a nomine Χίων Xíovog, 
alterum a Χίονις Χιόνιδος (v. T. H. ad Polluc. vol. II p. 1198 


et Thucyd. V, 19) vel a Χιόγη, ut Ovidius Ep. Pont. III, 


98, 42. Eumolpum, Chiones filium, Chionidem dixit, Sed 
meliores libri tenent fere Χιωγίδης. 
Cum Chionide Aristoteles ita coniunxit MAGNETEM, ut ig 


eodem ferme quo ille tempore vixisse videatur 15),  Susa- 


rioni et Myllo qui aequalem facere videtur Diomedes Gramm. 


«esset. Eam enim fabulam non ab ipso Chionide sed 
«ab alio conscriptam fuisse repetita vice testatur Athen. 
«XIV p. 638a et IV p. 137e.» Sed talia passim sibi 
licere putavit vir doctissimus. Ceterum Chionidem pri- 
mum fuisse poetam comicum hoc nomine dignum, ne 
ipse quideni negavi. , 
19) Grysarius 1. l. p. 153 qui Suidam sequutus Chionidem 
ponit Olymp. LXXII, 4, Magnetem assignat Olymp. 
LXXVI, quae ratio Aristotelis loco manifesto repugnat. 


80 | MAGNES., 


III p.486 longe a vero aberrat. Inter Epicharmum et Cra- 
tinum medius interponitur ab Anonymo de Com. p. XXVIII. 
Neque repugnat Aristoteli Suidas v. δἼαάγνης T. II, 478 
ἐπιβάλλει δ᾽ ᾿Επιχάρμῳ νέος πρεσβύτῃ.  Aetate provectum 
obiisse Magnetem intelligitur ex Aristophanis Equit. 524 ézi 
γήρως, οὐ γὰρ ἐφ᾽ ἥβης, ἐξεβλήϑη πρεσβύτης ὦν. Acta 
autem haec fabula est Olymp. LXXXVIII, 4. Iam si eius- 
dem Olympiadis anno primo mortuus est sexagenarius, neque 
enim de magna aliqua atque eximia vitae longitudine loqui- 
tur Aristophanes, recte sane eius adolescentia in Epicharmi 
senectutem incidisse dici potuit, si quidem Epicharmus, qui 
circa Olymp. LX natus est, anno aetatis nonagesimo vel, ut 
aliis placet, nonagesimo septimo supremum diem obiit. V. 
Clintoni Fast. p. 21 Kr. Non dubitamus igitur aetatem Ma- 
gnetis ita definire, ut circa Olymp. LXXX floruisse dicatur. 
Sed de reliquis antequam dicamus, de patria admonere lice- 
bit. Atheniensem h. e. ipsis Athenis natum dicit Anonymus 
de Com. p. XXVIII. Suidas autem: ἤάγνης, ' Ixegíov πό- 
λεως, ᾿ΑΑττικὸς ἢ AÓOwvoiog. Pro πόλεως debebat δήμου, 
qui Suidae est, non librarii error. Praeterea corrige 'Ixa- 
piov, πόλεως ᾿Αττικῆς, ἢ Ó"veiog. Similiter idem de 
Whespide: Θέσπις, ᾿Ικαρίου, πόλεως ᾿Αττικῆς. De forma 
᾿Ιχάριος pro vulgari ᾿Ιχαρία frustra dubitant Reinesius et 
Casaubonus. — Hesychius: ᾿Ικάριος, δῆμος ᾿΄ϑήνησι, ubi 
᾿“΄[ϑήνησι simili modo dictum est, ut Homerus Sunium pro- 
montorium ἄκρον ᾿4ϑηνῶν dixit. Iam recte legi vides apud 
Athenaeum II p.40 b ἐν ᾿Ιχαρίῳ τῆς ᾿Αττικῆς. €fr. Meur- 
sius de Populis Att. s. ᾿Ἰκαρία, Fabulas docuisse Magnetem 
novem duasque reportasse victorias affirmant Suidas et Eu- 
docia, quibus quo minus fidem habeamus prohibet Aristopha- 
nes, qui Equ. 521 de Magnete dicit: πλεῖστα χορῶν τῶν 
ἀντιπάλων γίκης ἔστησε τροπαῖα. Credendum igitur potius | 


MAGNES. 31 


Anonymo l. l. undecies eum vicisse referenti. Idem fabula- 
rum eius nihil superesse tradidit; quae enim ferantur sub 
Magnetis nomine novem comoediae, eas esse suppositas: TU 
δὲ ὁραμάτων αὐτοῦ οὐδὲν σώζεται, τὰ δὲ ἐπιφερόμενά ἔστιν 
ἐννέα. Cum Anonymo consentit quem in ferendis de fabu- 
larum γνγησιότητε iudiciis Eratosthenis crisin sequutum esse 
suspicor, Athenaeus XIV p.646e ]άγνης ἢ ὁ ποιήσας τὰς 
εἰς αὐτὸν ἀναφερομένας κωμῳδίας Cfr. idem IX p. 807. 
Neque obstant Anonymo, ut Bentleius Epist. ad Millium 
p. 419 Lips. putabat, quae Photius habet p. 233, 20 “2{0- 
διάζων: advóoi Μίαγνητος τοῦ χωμιχοῦ διεσχευάσθϑησαν, 
quae eadem apud Suidam s. v. 2fvÓoL leguntur; similia apud 
Hesychium: «Ζυδίζων, χορεύων, διὰ τοὺς “υδούς, ot σώξον- 
ται μὲν διεσχευασμένοι δ᾽ εἰσίν. Quorum verborum hic sen- 


515 est: superesse quidem Magnetis Lydos, sed non genui- 


nos illos et quales ipse poeta in scenam commiserit, sed qua- 
les ab alio poeta sub incudem revocati et immutati fuerint ! *). 
Eius modi fabularum ab aliis poetis correctarum mire ferax 
fuit et tragica et comica Graecorum poesis. Hinc explican- 
dum existimo, quod Dio Chrysostomus Orat. XXXII p. 391 
κωμῳδίας et διασχευὰς coniungit, ἐν ταῖς κωμῳδίαις καὶ 
διασχευαῖς Καρίωνα μὲν εἰσάγοντες μεϑύοντα xoi Δᾶον οὗ 
σφόδρα κινοῦσι γέλωτα, et incertus auctor apud Suidam 


17) Hanc Hesychii verborum interpretationem quum olim 
minus dilucide proposuissem, Rankius meus Comment. 
de vita Aristoph. p. CXXIV non satis idoneis argumen- 
tis improbavit. «Sed duplicem, imquit, de Magnetis fa- 
«bulis revera extitisse sententiam idque immerito a Mei- 
«nekio negatum esse arbitror. Fuerunt enim qui nihil 
«servatum esse contenderent; alii qui servatas quidem 
«esse novem fabulas, sed post commissionem ab ipso 
«poeta correctas censerent.» Non sane ab ipso poeta, 
sed ab aliis; alioqui parum apte loquutus esset gram- 
maticus, 


82 MAGNES. 


vol. I p. 567 de Eupolide haec scribit, ἔγραψε τόσα xai 
ἄλλα διασκχευαζόμενος !*). Atque hoc διασχευνῆς genus etiam - 
ad alia poesios genera pertinuisse docet eiusdem Suidae lo- | 
cus vol. III. p. 474, ubi in recensu carminum ab 'limotheo, - 
poeta lyrico, scriptorum commemorantur etiam ἐννέα διασκευ- | 
αἰ, quae de iis aliorum poetarum carminibus intelligenda | 
videntur, quorum modos Timotheus refinxerat et ad eam, 
quam ipse sequebatur, in re musica rationem attemperarat. 
Quam late autem illae dramatum διασχευαὶ pertinuerint, non 
certo ubique definiri potest.  Probabile est fuisse fabulas, 
quarum forma et descriptio per omnes partes liberrime im- 
mutatae essent: in aliis modestius versatos esse diasceuastas 
docet Alexidis Antea, quae Athenaeo teste lib. III p. 127 b 
ab Antiphanea eiusdem nominis fabula ἐν ὀλίγοις σφόδρω 
differebat. Aliud eiusdem generis exemplum habemus in iis 
quae ex Caecilio tradit Eusebius Praep. Evang. X, 2, qui 
quum Menandrum culpat, quod Antiphanis Οἰωνιστὴν ab | 
iniio ad finem usque in Δεισιδαίμονα suam transcripserit, 
eamque ob causam Menandro, feracissimi ingenii poetae, | 
plagii crimen intendit, haud immerito tantam illam utriusque 
fabulae similitudinem ex modesta paucisque mutationibus 
contenta Antiphaneae fabulae recensione repetemus. 

Magno cum studio spectatas esse fabulas Magnetis, 
ut de victoriarum quas rettulit numero taceam, docet etiam 


15) Eodem fere sensu poetae τὰ δράματα ἐπικαττύειν et 
πτερνίζευν dicebantur, metaphora a sutorum opificio 
ducta. Phrynichus Appar. soph. p. 39, 19 Envxovview 
καὶ πτερνίζειν : τὰ παλαιὼ ἐπισχευάζειν. ἡ μεταφορὰ 
ἀπὸ τῶν τοῖς παλαιοῖς ὑποδήμασιν ἕτερα καττύματα 
καὶ πτέρνας προσραπτόντων. λέγουσι δὲ ἐπὶ τῶν τὰ 
παλαιὰ τῶν δραμάτων μεταποιούντων χαὶ μεταρραπτόν- 
των.  Dictiones illae fortasse ex comicis poetis peti- | 
tae sunt. 


MAGNES, 33 


Aristophanes 1. 1. $19, nisi quod eae, quas senex factus do- 
 euerit, fastidiose ab Atheniensibus improbatas fuisse signi- 
ficat.  Incusat illo loco poeta Athenienses 
| ἐπετείους τὴν φύσιν ὄντας, 

xai τοὺς προτέρους τῶν ποιήτῶν ἅμα τῷ γήρᾳ προδε- 

-— δόντας" 

“τοῦτο μὲν εἰδὼς &naÓé Μάγνης ἅμα ταῖς πολιαῖς κατ- 
e |o 05 7v t09901e, 
ἧς πλεῖστα χορῶν τῶν ἀντιπάλων γίχης ἔστησε τροπαῖα; 
et paucis interiectis 524 i 

Ux ἐξήρχεσεν, ἀλλὰ τελευτῶν ἐπὶ γήρως, οὐ yàp ἐφ᾽ ἥβης, 
- ἐξεβλήϑη πρεσβύτης ὦν, Ori τοῦ σκώπτειν ἀπελείφϑη.- 
Minus honorifice de eo Diomedes Gramm. III p. 486 iudi- 
cavit, ut qui iis Magnetem poetis accenseat, qui veteris di- 
sciplinae ioculatoria quaedam minus scite et venuste pronun- 
eiarent. Contra Anonymus de Com. XXVIII roig ἀξιολογω- 
τάτοις veteris comoediae accenset. Argumenta adamasse vi- 
detur ludicra et festivitatis plena, quod praeter Diomedem 
significat etiam Aristophanes l. l. Ὁ 

πάσας ὑμῖν φωνὰς ἱεὶς καὶ ψάλλων xci πτερυγίζων, 

. καὶ λυδίζων xai ψηνίζων zai βαπτόμενος βατραχείοις. 
Indicari bis verbis Magnetis fabulas,: Βαρβίτιδες, θρνιϑες, 
“υδοί, Ψῆνες et Βάτραχοι, vetus interpres adnotavit, ex 
quo sua hausit Suidas s. v. Mcyryc. Ac Βαρβίτιδες qui- 
dem nomine ««cAAov. significantur. Incertus tamen fabulae 
titulus. Scholiasta haec habet: ψάλλων] τοὺς f«ofirióag: 
τάσσουσιν οἱ λόχοι. τοὺς βαρβατιστὰς ἂν λέγοι. δρᾶμα δέ" 
ἔστε τοῦ Μάγνητος.  Bisetus: δρᾶμα ἐποίησε Βαρβίτιδας 
ἢ Βαρβιστὰς κατά τινας. Suidas denique: τοὺς Βαρβιτι- 
στὰς ἂν λέγοι. Versio Porti Barbatistas. Bentleius Epist. 
ad. Millium p. 479 dubitat utrumne Βαρβιτίδες (sic) an 
Βαρβατισταὶ vocata fuerit fabula. Atqui βαρβιτὶς qua quis 

Hist, crit. Com. graec. 3 


34 - MAQGNES. 


analogia tueri possit ignoro. Verus titulus fuit haud dubie 
Βαρβιτισταί, qua in fabula non dubitamus quin cantatores 
quosdam perstrinxerit, ui barbito, lyrae. genere contemtis- 
simo, Aristot. Polit. VIIL, 6, 7, ab Anacreonte vel 'Terpandro 
invento, Athen. IV p. 175€, impense delectarentur. "Ogvideg 
et “υδοὶ significari verbis πτερυγίζων et λυδίζων idem mo- 
nuit Scholiasta. De Lydis, qua in fabula Lydiearum salta- 
tionum fractam mollitiem risisse videtur, supra diximus. KEos- 
dem habemus apud Athenaeum XV yp. 690 c et Pollucem 
VIL, 188. "veg praeter Scholiasten: τὸ πτερυγίζειν (leg. 
τὸ ψηνίζων) δὲ εἶπεν ὡς πρὸς τοὺς Wiveg ἀναφέρων, com- 
memorat Hesychius: ἱθηνίζων, τοὺς ἰϑῆνας λέγει τοῦ Ma- 
γνητος. Permirus autem fabulae titulus ἃ culicibus fi- 
cariis ductus, de quo animalculo quae veteres tradiderunt 
vide apud Zenobium Paroem. II, 93. Sed meminerimus alia- 
rum fabularum itidem ab animalibus denominatarum, ex quo 
genere praeter Ranas et Aves sunt Caprae Eupolidis, Pisces 
Archippi, Angues Menippi, Lusciniae Canthari, Formicae Pla- 
tonis, denique Ciconiae Aristophanis, miram illae quidem nu- 
per in Pelasgos transformationem passae. Postremo B«ro«- 
qoc significantur verbis βαπτόμενος βατραχείοις. Scholiasta: 
ἔγραψε δὲ καὶ Βατράχους. ἔστι δὲ χρώματος εἶδος τὸ βα- 
τράχειον. ἀπὸ τούτον χαὶ βατραχὶς ἱμάτιον. ἐχρίοντο δὲ 
τῷ βατραχίῳ τὰ πρόσωπα, πρὲν ἐπινοηϑῆνανι τὰ προσω-: 
πεῖα. mitatum esse his fabulis Magnetem varias animalium 
voces ex Aristophanis loco collegisse videtur Eudocia p. 9302. 
Reliquae fabulae, quarum mentionem iniiceiunt veteres, sunt 
Διόνυσος, cuius duplex extabat recensio, quarum primam ha- 
bes apud Athen. IX p.367f, alteram ibid. XIV p. 646 e, ubi 
qui versus afferuntur quum Pollux VI, 79  Crateti tribuat, 
verissime lungermannus alteram Dionysii recensionem ad: 
Cratetem auctorem referendam esse suspicatus est. ΟἿ. 


ECPHANTIDES. 85 


Fritzschii Quaest. Aristoph. I p. 240, Sequitur 7Tiroxic a 
Suida commemorata vol. II p. 640.  .Mcyvgc δὲ ἐν Πιταχίδιο 
“Εἰπέ μοι, νῦν δὴ μὲν ouvvg μὴ γεγονέναιξ νῦν δὲ φῇς. 
Sed incertam facit lectionem Photius s. v. νῦν δή, ubi ἐν 
llvrexió legitur. Atque ita etiam Suidae cod. A. 7Ivra- 
κίδι V. Πυϑακίσχε BE. Hemsterhusius suspicabatur 7709α- 
κνίδε, Bernhardius Tircx(óy, neutrum cum magna veri spe- 
cie. Jlocoroie laudatur Schol. Plat. Bekker. p. 366. Mv- 
σῶν ἔσχατος ἐπὶ τῶν εὐτελέστάτων, άγνης Ποαστρίᾳ, 
sive potius 7/o«orotatg, ut est apud Siebenkesium. Eiusdem 
tituli fabulam docuisse constat Phrynichum, de qua infra di- 
cendi locus erit. Denique ZuAeoguvouceziav fortasse ex in- 
tegriore Suidae exemplari Magneti tribuit Eudocia p. 302, 
quo nomine Theodorum Prodromum fabulam  inscripsisse 
—onstat: Magnetem quo minus idem fecisse credamus, pro- 
hibet veteres comoediae indoles. ^ Praeterea omisso fabulae 

iudicio commemoratur Magnes ab uno Polluce II, 101. 

Proximo post Magnetem loco ponimus ECPHANTIDEM, 
quem inter incertae aetatis poetas rettulit Vossius de Poetis 
gr. p. 89, mediae poetis comoediae accenset Eichstaedt de 
Dramate Com. sat. p.38. Αἱ recte Naekius Choer. p. 52 Cra- 
- tino et Teleclide paullo antiquiorem fuisse statuit, quod con- 
firmare poterat Aspasii verbis ad Aristot. Eth. Nicom. IV, 2 
τῶν ἀρχαίων παλαιότατον ποιητὴν eum appellantis. Quae 
werba ne cum Muellero Dor. II p. 350 ita intelligamus, ut 
"Ecphantidem vel Chionide et Magnete antiquiorem fuisse 
statuamus, multa sunt quae prohibeant. :Qui ante Magnetem 
δἰ Chionidem fabulas docuere póetae comici, eos fuisse ἐϑὲ- 
Aovtág h. e. suis ipsos sumtibus choros instruxisse et ador- 
masse, haud obscure significat Aristoteles Art. Poet. V, 8. 
Aíqui Ecphantidem nom fuisse ἐϑελοντήν, expresso eiusdem 
- "Aristotelis testimonio constát Polit. VIII, 6, ubi picta tabula 
3 E 


80 ECPHANTIDES. 


commemoratur, quam 'Thrasippus dedicavit "Exgovriój χο- 
enyno«c. Nec minus certum aetatis indicium hoc est, quod 
Androclem, quem hominem Cratinus et Teleclides in fabulis 
suis vexaverunt, etiam ab Ecphantide male habitum fuisse 
ex Scholiasta Aristophanis Vesp. 1182 intelligitur, unde aper- 
ium est, Ecphantidem, quamquam Cratino et Teleclide paullo 
maiorem, horum tamen aetatem attigisse. Itaque antiquorum 
poetarum antiquissimum qui Ecphantidem dixit Aspasius, 
nisi forte iusto negligentius loquutus est, ad eos maxime 
poetas respexisse videtur, a quibus emendatior et perfectior 
comoediae forma et ratio introducta est, hoc est ad Crati- 
num 'Feleclidem Hermippum ceteros.  Capniae cognomen, 
quod Ecphantidi inditum fuisse scribit lesychius v. Ka- 
πνίας. ᾿Εχφαντίδης — Καπνίας ἐπεχαλεῖτο, διὰ τὸ μηδὲν 
᾿λαμπρὸν γράφειν, fortasse Cratino, quocum perpetuas exer- 
cuisse videtur simultates, acceptum tulit, Schol. ad Arist. 
Vesp. 1561 χαπγίας iv τοῖς περὶ Κρατίνου διώρισται ἢ τὸ 
ἀπόϑετον ἢ x«i παλαιόν, διὸ ᾿Εχφαντίδην Καπνίαν χα- 
λοῦσι. Cfr. Append. Vat. II, 38. Rectius cognomenti ra- 
iionem. expediit Naekius l. l. p. 52.  « Videtur, inquit, co- 
«gnominis caussa fuisse vel fabularum Ecphantidae argumen- 
«tum, quod ille tenue et obseurum eligere consuevisset, vel 
«obscurum et paullo molestius dicendi et disponendi genus.» 
Equidem illa Hesychii verba cum veterum scriptorum de 
Cratino et Platone iudiciis comparabam, quibus λαμπρὸν χα-- 
ραχκτῆρα, splendidum dicendi genus et troporum luminibus | 
frequens attribuunt. Hane igitur virtutem qui Ecphantidi | 
deesse putarent, fümum pro luce eum dare dictitabant. Alia 
ratio placuit nuper Lehrsio meo Quaest. epic. p. 23. De fa-. 
bulis Ecphantidae unus superest titulus Σάτυρον apud Athe- | 
naeum I p. 96 c, quo nomine etiam Cratinun: Phrynichum | 
Ophelionem . εὐ Anaxandridem fabulas inscripsisse. constat, | 


ἢ 


ECPHANTIDES. 37 


quarum quod argumentum fuerit quamquam certo pronun- 
fiari non potest, non abhorret tamen a verisimilitudine, ex- 


 sgitatos in iis fuisse homines foede libidinosos, Nosti Her- 


mippi dieterióm in Periclem coniectum Βασιλεῦ σατύρων 
apud Plutarchum Per. 33. Alius fabulae Eephantideae titu- 
lim: Naekius apud Stephanum Byzantium s. v. J[covyc 
sibi deprehendisse videbatur: JIcovro Πάρνηϑος, τὸ ὄρος 
τῆς Αἀττικχῆς. τοῦτο zal ἀρσενικῶς λέγεται. ᾿Εμφανὴς (sic) 
ἐν Πυραύνῳ, 
ἷ CJ Es κόρακας, ἥξω φέρων 

δεῦρο τὸν Πάρνηϑ᾽ ὅλον. 

In quo loco quum ego perperam olim Curis crit. p. 45 Eu- 
phanis comici mentionem factam esse suspicatus essem, Nae- 
kius multo sane probabilius Ecphantidis nomen reponendum 
'esse coniecit. Aliis fortasse FUqowv scribendum videbitur, 
euius nomen in JLqcevyo corruptum legebatur olim apud 
Athenaeum VIII p. 313 b. Ipse nunc praetulerim "4»- 
τιράνης, cuius etsi nullà commemoratur fabula JIópev- 
vog inscripta, non male tamen coniicias Alexidis Z/vgavrov, 


ab Athenaeo Vl p. 241 d 9688 ΧΙ p. 590 b et XIV 


p. 663 f commemoratam, repetitam fuisse Antiphaneae fabu- 


Jae editionem. — Sed egregio acumine Naekius aliam Ee- 


phantidis fabulam Δεόνυσος inscriptam elieuit ex Suidae ver- 
o. , I , . : 
lis, Εὔϊε: Διονύσῳ. ὕμνος ἐνθουσιαστιχός, cum incerti au- 


. éteris (fortasse Cratini) versu eomparatis apud Hephaest. XV - 


| 


p. 96 Εὔϊε zi000yaiv ἄναξ χαῖρ, &qaox ᾿Ἐχφαντίδης. 


| Excidit igitur apud Suidam Eephantidis nomen.  Adiutorem 


Ecphantidis in comoediis scribendis fuisse Choerilum servum 
docet Hesychius, "ExxezosuAcuéry: οὐ (Casaub. τοῦ) Χοι- 
piov οὖσα. ᾿Εχφαντίδῃ γὰρ τῷ χωμικῷ Χοιρίλος Óiga- 
πων ἣν, ὃς συνεποιεῖτο κωμῳδίας. Itaque etiam €hoerilum 
illum quodammodo comicis poetis adnumerare licebit. Ae 


38 TOLYNUS. 


perquam scite Naekius quod de add poeta Choerilo Eudo- 
cia tradidit, praeter alia eum scripsisse etiam comoedias, ad 
Ecphantidae servum rettulit, cui quae cum domino interces-- 
sit ratio optime Euripidis et Cephisophontis "exemplo illu- 
stratur. Cfr. Gaisford ad Heph. p. 96. Sed ad Choerilum 
comicum, si diis placet, etiam alius Hesychii locus spectat: 
Χοιρίλον ᾿Εχφαντίδος. Κρατῖνος" τὸν ᾿᾿Εχφαντίδος. οὕτως 
εἶπεν αὐτὸν τὸν Χοιρίλον. De quo suo more, hoc est in- 
geniosissime disputavit Naekius. 

Ecphantidi suppar aetate fuisse videtur TOLYNUS Me- 
£arensis, quem unus omnium commemorat Etymol. M. p. 761, 
ΑἹ ToXoriv (leg. Τολύνειον) TO καλούμενον Κρατίγνειον 
μέτρον πολυσύνϑετον, ἀπὸ τοῦ Μεγαρέως Τολύγου" ἔστε δὲ 
προγενέστερος Κρατίνου. Auctor igitur fuit metri postea 
Cratinei dicti, de quo vide llephaestionem et Ifermannum 


ni 


Doctr. metr. p. 882. Quem ne iusto audacius comicis poetis 
accensuerim, nequaquam verendum videtur: quamquam Athe- : 
nisne an Megaris fabulas docuerit, ut incompertum in medio 
relinquimus. — Haec olim scripsi de 'Tolyno, in quibus as- 
sentientem habui Rankium de vita Aristoph. p. 125. Sed 
fortasse corruptus est Grammatici locus et pro Τολύνειον 
seribendum Τελλήγνειον.  '"Tellen tibicen fuit et poeta ludi- 
erus, cuius carmina propter singularem metrorum elegantiam. 
et dicteriorum venustatem rgagna olim laude ferebantur. 
Zenobius Prov. L 45 Τέλλην αὐλητὴς ἐγένετο καὶ μελῶν, 
ποιητής, παίγνιά τε κατέλιπεν εὐρυϑμότατα καὶ χάριν ἔχον-- | 
τὰ πλείστην καὶ σχώμματα χομψότατα. In eundem extat. 
epigramma Leonidae Tarentini in Anthol. Palat, I p. 526, ex | 
quo perantiquum poetam fuisse intelligitur: 
Τέλληνος ὅδε τύμβος, ἔχω δ᾽ ὑπὸ fus πρέσβυν 
τῆνον, τὸν πρῶτον γνόντα γελοιομελεῖν. ] 
Ceterorum scriptorum m Tellenem commemorant loca col- | 


COMOEDIAR LIBERTAS LECIBUS COERCITA. 89 


legit Ruhnkenius Epist. crit. I p. 118. — Quibus addendus 
fortasse Ptolemaeus apud Photium Bibl. 190 p. 151, ubi De- 
metrius Scepsius impense deleetatns esse dicitur τῷ 7έλλε- 
δὸς (Τέλληνος) βιβλίῳ. | 
Postquam eorum poetarum, qui quasi praeeursores qui- 
dam verae et perfectae comoediae censeri debent, historiam 
enarravimus, iam ad eos accedimus poetas, quorum singulari 
virtute et ingenio comoedia, sive externam eius formam sive 
argumenti descriptionem speetamus, ad tantam perfectionem 
evecta est, ut quo ultra procederet non haberet. Nam aucta 
mirum in modum popularis imperii libertate et suecrescente 
in dies nequissimorüm hominum, qui rei publicae statum la- 
befactarent, proventu, fieri non potuit quin totis comoedia 
jnsurgeret viribus et quidlibet audendi potestate, ipsis legi- 
bus ei concessa !?), impune uteretur. Neque vero in no- 
fandis laeessendisque turbulentis et seditiosis civibus sese 
continuit poesis comica: sed quum hoc sibi propositum ha- 
beret, uf cives ad omnis honestatis studium amplectendum 
exeitareí, quidquid ei, quae optimi cuiusque animo insidebat, 
virtutis speciei officere earumque rerum, in quibus summa. 
»graeci ingenii vis elucebat, ruinam ducere videbatur, au- 
dacter aggressa omnemque divinarum humanarumque rerum 
erbem liberrime pervagata est. Hane summi floris aetatem 
ita finibus suis eireumscribere licebit, ut eam inde ab Olym- 
piade octogesima ad nonagesimam sextam pertinuisse statua- 
mus. Non defuisse tamen qui his ipsis temporibus effrenem 


19) Praeter Ciceronem de Rep. IV, 10 apud quos (Grae- 
cos dicit) fuit etiam lege concessum, ut quod 
vellet eomoedia de quo vellet nominatim di- 
ceret, idem testatur "Themistius Orat. VIII p. 110 B. 
τῆς τέχνης αὐτῷ (Eupolidi) διδούσης τοῦ σχώπτειν τὴν 
ἄδειαν £x τῶν νόμων. | 


, 
40 COMOEDIAE LIBERTAS 
comicae Musae libertatem in angustiores fines compellere 1 


conarentur, multis multorum constat testimoniis, . Antiquissi- - 
mum eius rei exemplum, habemus apud Scholiastam Aristo- 


phanis Acharn. 67 οὗτος ὁ ἄρχων (Euthymenem dicit), ép. 
οὗ κατελύϑη τὸ ψήφισμα τοῦ μὴ κωμῳδεῖν, γραφὲν àni | 
ἹΜορυχίδου, καὶ ἴσχυσεν ἐχεῖνόν τε τὸν ἐνιαυτὸν καὶ δύο, 
τοὺς ἑξῆς ἐπὶ lAavxióov τε καὶ Θεοδώρου, μεϑ' οὖς éni | 
ὐϑυμένους χατελύϑη. Itaque archonte Morychide h.e. 

Olymp. LXXXV, 1 senatus consulto cautum est gj χωμῳ- 
δεῖν 30). valuitque ea lex per duos annos.usque ad praetu- 
ram Euthymenis. lisdem. temporibus etiam. illam legem 
perlatam esse suspiceris, qua ne quis Areopagita comoediis 
scribendis operam daret prohibitum est. Plutarchus bellone 
an pace praest. Athen. p. 848c τῶν δραματοποιῶν τὴν uiv 
χκωμῳδοποιίαν οὕτως ἄσεμνον ἡγοῦντο χαὶ φορτικόν, ὥστε 
ψόμος ἦν μηδένα ποιεῖν κωμῳδίας ᾿“ρεοπαγίτην.  ltaque 
inde ab anno quarto Olymp. LXXXV «comoedia integram nec 
a quoquam imminutam libertatem retinuit, donec Syracosius 
quidam ?!) eam paullulum labefactaret, Schol. Aristoph. 
Av.1297 δοχεῖ δὲ xol ψήφισμα τεϑειχέναι μὴ κωμῳδεῖσϑαι 
ὀνομαστί τινα, ὡς Φρύνιχος ἐν Πονοτρόπῳ φησί" Vào. ἔχε 


eut H. e. τοῦ μὴ χωμῳδεῖν ὀνομαστί.  Valebat autem ea 
lex non eo, ut nisi celato nomine quemquam vellicare 
in scena nemini poetae licitum esset ; sed hoc tantum 
illa lege cavebatur, ne poetae comici, si quem laedere 
vellent, eum nominatim et ignominiosas partes agentem 
in scenam producerent. | Vid. Clintonus Praef. Fast. 
Hellen. p. LVI Kr. et Th. Bergkius apud Fritzschium 
Aristoph. quaest. I p. 519. 

21) Syracosium ab Aicibiade subornatum fuisse suspicatur | 
Th. Bergkius l|. Ll allato Schol. Aristidis p. 441 Dind. 
ἄλλοι δὲ λέγουσιν ὅτι ἐχωμῴδουν ὁ ὀνομαστὶ τοὺς ἄνδρας | 
μέχρις Εὐπόλιδος" περιεῖλε δὲ τοῦτο ᾿Αλκιβιάδης ὃ 
στρατηγὸς χαὶ ῥήτωρ. | 


- 


LEGIBUS COERCITA. 41 


| 4Nvgexóctov*- ἐπιφονὴς γὰρ αὐτῷ καὶ μέγα τύχοι" ἀφείλετο, 


qo χωμῳδεῖν ovg ἐπεθύμουν: διὸ καὶ πιχρότερον αὐτῷ 
'προσφέρονται. Μοποίτοριιπι actam esse Olymp. XCI, 2 
archonte Chabria praeter Argumentum Avium docet Schol. 
Αν. 997 χαϑεῖταν δὲ ὁ Μονότροπος ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ χωρίου 
εἴρηται, quae ita corrigenda sunt, ἐπὸ τοῦ Χαβρίου, ὡς εἴ- 
ρηταιε vel προείρηται.  ltaque probabile est, legem istam 
latam fuisse Olymp. XCI, 1, quae etsi non diu valuit, ea ta- 
men sequuta sunt tempora quae comoediae licentiam haud 
leviter attererent ipsisque adeo poetis pericula intenderent. 
Similem legem latam esse ab Antimacho traditur apud Schol. 
Arist. Acharn. 1149, quamquam ad quodnam illa tempus per- 
üinuerit non additum est: ἐδόκει δὲ ὁ ᾿«ἀντίμαχος obtog 
ψήφισμα πεποιηκέναι, μὴ δεῖν κωμῳδεῖν ἐξ ὀνόματος 35), 
quae ad Morychidis psephisma traxit Boeckhius Oeconom. 
Att. T. I p. 845. Ex ipsis Aristophanis verbis, 'dvríuweyov 
τὸν Ψαχάδος, τὸν ξυγγραφῆ, τὸν wat ποιητήν, || ὡς μὲν 
ἁπλῷ λόγῳ καχῶς ἐξολέσειεν ὁ Ζεύς, [] ὃς y ἐμὲ τὸν τλήμονα 
«ἀήνανα χορηγῶν ἀπέκχλῃσε δείπνων, ex his igitur nihil efficias 
nisi Antimachum, choregi munere in Lenaeis ludis fungentem, 
choreutas paullo parcius habuisse; quod eo ipso tempore 
quo Acharnenses docerentur factum esse, ἢ. e. Olymp. 
LXXXVIII, 3, non est quod dubitemus. Postea | Olymp. 
XCII, l cum democratia etiam comoediae liberíatem solutam 


fuisse, etsi nemo diserte tradidit, maxima tamen est suspicio, 


Sed restituto mox populari imperio, denuo comoedia anti- 
quam vim obtinuit, cuius rei luculenta exempla habemus Ari- 
stophanis Ranas et Cleophontem Platonis Olymp. XCIII, 8 


3/33: Gfa. Diegeniums VIIL, 71 δοχεῖ δὲ ὁ ᾿Αντίμαχος ψή- 
φισμα πὲποιηχέγαι, ὅτι τὸ ἱερὸν πῦρ οὐκ ἔξεστι φυ- 
σῆσαν, καὶ ὅτι μὴ τ» κωμῳδεῖν ἐξ ὀνόματος, ὡς μὴ 
καϑαρεύοντι, 


45 COMOEDIAE LIBERTAS 


actas, Inde ab Olymp. XCIII, 4 triginta viris saevlentibus | 


quin rursus arctioribus legibus adstricta fuerit comoedia, du- 
bitari non potest. Tam graviter igitur cum comoedia afíli- 
geretur, non mirum est cives, cum sua comoediae materia 
deesset, coniunctas cum fabularum commissione impensas fa- 
cere amplius noluisse. Cfr. Platonius de Com. p. XXXIV 
Lips. Quo accedebat, quod, cum bellum Peloponnesiacum 
et publicas et privatas Atheniensium opes insanabili vulnere 
afflixisset, civibus ne in summa quidem faciendi voluntate 
sumptus ad choros, in quibus praecipua veteris comoediae 
laus fuit, rite digneque instruendos suppeterent. , Quamquam 
enim. comici chori non eo quo tragici splendore gaudebant 
(Heraldus Animadv.' in Salm. Observ. ad Ius Att, et Rom. 
VI, 8, 9), eos tamen sumptus requirebant, quos in tanta 
omnium rerum clade vix ac ne vix quidem erogare possent. 
lta factum est ut iam Eupolis, quem ultra Olymp. XCIII 
vitam produxisse doceri non potest, de sordida choregi par- 
simonia quereretur, apud Polluc. III, 118 Ἤδη χορηγὸν 
πώποτε ῥυπαρώτερον Tovà εἶδες ; Omnium autem maxime 
Cinesias, dithyrambicus poeta, quum a comicis poetis crude- 
lissime, sed suo merito vexaretur, nihil intentatum reliquisse 
videtur quo veterem chori magnificentiam et dignitatem con- 
^welleret. Schol, Aristoph. Ran. 158. 406. Quod factum esse 
brevi ante Pluti editionem secundam h. e. Olymp. XCVIE 
docemur in Vita Aristoph. p. XXXVIII. Similiter Agyrrhius, 
futilissimus homo, comoediae vim et dignitatem eo labefa- 
€tare conatus est, ut poetarum mercedem imminueret. V. 
Schol. Aristoph. Eccl. 102 et Ran. 367 ex emendatione 
. Brunckii. Quod factum videtur Olymp. XCVI, 3, quo tem- 
pore maxima fuit Agyrrhii in civitate potestas. lta igitur 
evenit, ut tum civilis libertatis iactura privatarumque rerum 
calamitate, tum singulorum hominum, quibus molesta esset 


LEGIBUS COERCITA. ΟΠΑΤΊΝΟΒ. 49 


. eomoedia, invidia vetus comoediae licentia gravissime afflige- 
retur et chorica carmina fere prorsus obmutescerent. Mu- 
tata igitur rerum condicione non mirum est etiam parabasim 
cuius in antiqua comoedia vim optime declaravit Platonius 
de Com. 1. l. p. XXXIV, ab hoc inde tempore prorsus ex 
fabulis exulasse. Quamquam enim etiam inter vetustioris. 
comoediae fabulas fuerunt, quae neque chorica carmina ne- 
que parabases haberent, ex quo genere Cratini 'OÓvooeiG 
fuisse scimus, tamen hae et numero fuerunt paucissimae et 
lis fortasse scriptae temporibus, quibus eomoediae dignitatem 
Morychidis psephismate labefactatam esse vidimus, h. e. in- 
ter Olymp. LXXXV, 1—4. 

Sed ut redeat unde digressa est oratio, illam. quam su- 
pra dixi aetatem illustrarunt clarissima comicae poesios si- 
dera, Cratinus, Crates, Pherecrates, Eupolis, alii, de quibus 
deinceps exponendum est. Horum princeps et quasi ante- 
signanus extitit CRATINUS, de cuius natalium vel obitus 
tempore etsi nullus veterum diserte íradidit, utrumque ta- 
men ita ad liquidum perduci potest, ut res vix unius duo- 
rumve annorum discrimine agatur. Grandaevum obiisse Cra- 
linum testatur praeter alios Lucianus Macrob. 25 T. ΠῚ 
p. 551 ed. Wettst. qui eum septem et nonaginta annos im- 
plevisse memoriae prodidit: Κρατῖνος δὲ ὁ τῆς κωμῳδέας 
ποιητὴς ἑφδξὰ πρὸς τοῖς ἐνενήκοντα ἔτεσιν ἐβίωσε, καὶ πρὸς 
τῷ τέλει τοῦ βίου διδάξας τὴν Πυτίνην xci νιχήσας μετ 
οὗ πολὺ ἐτελεύτα. Ut decrepitum senem et delirio propin- 
quum cum rjsisset eum Aristophanes Equit. 528, quae fabula 
Stratocle archonte acta est Olymp. LXXXVIII, 4, irritatus 
iactorum in se dicteriorum contumelia Cratinus sequenti anno 
h. e. Olymp. LXXXIX, 1 archonte Isarcho J/vrívgv fabu- 
lam miro omnium applausu docuit, Sed fuit hic extremus 
ingeniosissimi senis labor, testante Luciano, qui cum hanc 


41 | CRATINUS, : 


fabülam eum πρὸς TO τέλει τοῦ βίου docuisse dicat, proba- 


UDIN 3 
E 


3 
" 
3 
ἢ 


bile est obiisse poetam nostrum Olymp. LXXXIX, 2, unde . 
conficitur natales eius incidere in Olymp. LXV, 1, fallique | 
Scholiasten Aristophanis Av. 521 qui Cratinum in Nemesi | 


fabula longo post Aves editas tempore, h. e. post Olymp. 


XCI, 1, Lamponis ut vivi vigentisque mentionem iniecisse 


seribit; quod. falsissimum esse vel ex eo intelligitur; quod: 


Nemesis fabula post Periclis obitum doceri vix potuit. V. 
Plutarch. Peric. 8. Nostram rationem ipse etiam confirmat 
Aristophanes Pac. 700, quae fabula Olymp. LXXXIX, 3 com- 
missa est. In Pace igitur fabula ]. l. sciscitanti Mercurio, 
ecquid rerum Cratinus agat, TTrygaeus respondet: ἀπέϑανεν, 
ὅϑ' οἱ «“άκωνες ἐνέβαλον, --- ὡρακιάσας" oU γὰρ ἐξηνέσχετο 
ἰδὼν πίϑον καταγνύμενον οἴνου πλέων. Quo loco non in- 
iuria quaeri potest, quamnam dicat Aristophanes Lacedaemo- 
niorum incursionem. Anonymo de Com. p. XXIX primam 
ilam, quae archonte Pythodoro Olymp. LXXXVIII, 1 facta 
est, invasionem intelligenti: τελευτᾷ δὲ ““αχεδαιμονίων εἴς 
τὴν ᾿Αττικὴν εἰσβαλόντων τὸ πρῶτον, ὡς φησιν ᾿Αριστο- 
φάνης, huius igitur opinioni temporum rationes plane ad- 
versantur; neque reliquarum, quas Lacedaemonii in Atticam 


fecere, impressionum (Thucyd. 11,47 III, 26 IV, 2 VII, 19). 


ulla est, quae cum Aristophane conciliari possit, Itaque nisi 
forte Brasidam in Nisaea recuperanda occupatum *?) Olymp. 


LXXXIX, 1 exercitus partem misisse statuas, qui Athenien- . 


23) Vid. Thucyd. IV, 20 sqq. et Diodor. Sic. XII, 67, ubi 


quae de Brasida leguntur verba: χαταπληξάμενος τοὺς 
«ϑηναίους, τοὐτοὺς uiv ἐξέβαλεν ἐκ τῆς Νισαίας, τὴν 
δὲ πόλιν. ἀποκατέστησεν. εἰς τὴν τῶν “αχεδαιμονίων 
συμμαχίαν, haec igitur neque cum Thucydide neque 
cum ipso adeo Diodoro conciliari possunt. Scribendum 
igitur τούτους μὲν οὐκ ἐξέβαλεν. 


CRATINUS. : ΝΒ 


β sium fines infestarent, nihil relinqui video, nisi ut Aristopha- 


nem, quemadmodum caussam mortis Cratini facetissimo lusu 
commentus est, ita etiam illam Lacedaemoniorum in Atticam 


 invasionem finxisse statuamus. Sed missis quae in .conie- 


etura sunt posita, illud tanquam veri simillimum teneamus, 
natum esse Cratinum Olymp. LXV,1, obiisse autem Olymp. 
LXXXIX, 2. Nam quo iure Schneiderus, Quaest. de Xe- 
noph. Cony. p. 132, mortem eius ad. Olymp. XCI, 1 rettule- 
rit, nescire me fateor. Vidit igitur tum initia veteris comoe- 
diae, tum progressus summamque eius perfectionem. Ipse 
ad scribendas fabulas provectiore iam aetate animum appu- 
lisse videtur, siquidem Anonymus de Com. p. XXIX post 
octogesimam quintam demum Olympiadem h. e. octogesimo 
aetatis anno primam eum victoriam adeptum esse testatur: 
-— μετὰ τὴν πε΄ Ολυμπιάδαᾳ. quae repugnant quodammodo. 
Eusebio Chron. p. 339, qui Olymp. LXXXI, 8. adseripsitz 
Cratinus et Plato comici hac aetate occurrebant. 
Syncell. p. 247 D. Κρατῖνος zai ]λάτων oi κωμιχοὶ ἤκμα- 
Lov. Qui ut de Platone manifesto errore lapsus est, ita for- 
fasse ne de Cratino quidem vera praedicavit, Sed re. dili- 
gentius pensitata non dubito quin apud Anonymum potius in 
numeralibus erratum sit. Pro μετὰ legendum videtur κατὰ; 
πε' autem fortasse mutandum in πα΄. Certe iam fabulas eunt 
circa hanc Olympiadem docuisse, collizas ex fragmento apud. 
Plutarchum Bellone an pace Athen. praest. p. 351a Steph. 
ubi Periclis tarditatem in longis moenibus condendis incre-. 


| pat, quae Olymp. LXXXII, 1 absoluta esse Ὁ. Muellerus 
docuit. n reliquis fragmentis paucissima reperio. indicia; 
quae eum iam ante Olymp. LXXXV fabulas docuisse ar-. 


guant. Non negligendus tamen memorabilis locus apud Plu- 


| arch. Pericl. p. 295 Cor. 


| 


E 


46 CRATINUS. 


Ὃ σχινοχέφαλος Ζεὺς 001 προσέρχεται | 
ὁ Περικλέης, τὠδεῖον ἐπὶ τοῦ χρανίου 
ἔχων, ἐπειδὴ τοὔστρακον παροίχεται. 
Quae vix alio tempore scribi potuerunt, quam quo Pericles 
ostracismi periculum effügerat, h. e. Olymp. LXXXIII, 4, ut 
Θράττας fabulam, ex qua versus illi petiti sunt, aut eodem. 
aut sequenti anno actam esse colligas. 
De domesticis Cratini rebus nihil compertum habemus, 
nisi quod patrem habuit Callimedem, Suidas 5, v. Κρατῖνος. 
Quae a Clemente Alex. Strom. IV p. 523 B. commemoratur 
€ratini filia Irene, pingendi arte clara, eam non Cratini poetae 
éomici, sed Cratini pictoris filiam fuisse intellexit Silligius Ca- 
fal. artif. p. 162. "Taxiarchum et tribulem fuisse τῆς Οἰνηΐ-, 
jog φυλῆς docet ,Suidas s. v. ᾿Επειοῦ δειλότερος. οὕτως 
ἐλέγετο Κρατῖνος ὁ κωμικός, ἴσως διὰ τὸ ταξιαρχῆσαι τῆς 
Θἰνηΐδος φυλῆς δειλότερός τὲ φανῆναι — Quae iisdem verbis 
leguntur apud Paroemiographos, quorum testimonia apposuit 
Alberti ad Hesych. T. I p. 1322. De Epei ignavia cfr. Ly- 
cóphr. Cass. 931, ubi dicitur ἔγχος πεφριχὼς καὶ φάλαγγα 
ϑουρίαν. Convicii auctor fortasse Aristophanes fuit. Fla- 
gitiósis amoribus deditum Cratinum fuisse unus Suidas s. v. 
Κρατῖνος tradidit, ubi φιλοπότης καὶ παιδικῶν ἡττημένος 
dicitur, quae verba Eudoc. p. 271 omisit, Rem ipsam efsi 
memo praéfracte negaverit, fieri tamen potest ut Suidam ra- 
tio fefellerit; certe Aristophanem , quocum perpetuam exer 
cuit inimicitiam, vix illud silentio praetermissurumi fuisse àr4 
bitror. Multuni adeo vereor, ne Suidas Aristophanis loco in. 
Acharn. 860 cll. 1172 deceptus sit, ubi alius quidam Οὐαί, 
müs, mollieulus homo et delicatus, quem lyricum poetant 
fuisse Scholiastes testatur, a comico sugillatur. Veneris im-. 
potentiam in nostro Cratino notavit etiam Acron qui dicitur: 
ad Horatii Epist. 1, 19, 1 «tantae libidinis fuit, ut cubiculum! 


l 
t 
t 
" 
i 


| 


CRATINUS. 47 


«suum speculis adornaret etc.» Scilicet legerat aliquid simile 


de speculato cubicnlo Horatii apud Suetonium Vita Horat. 


p. 756, idque obscurus iste magistellus pro stupore suo ad 
Cratinum transtulit. — Cfr. Lessingii Vindic. Horat. p. 204. 
Verius alterum illud, quod Suidas addidit, vinosum fuisse 
Cratinum, quae res multiplicem Aristophani ridendi iocandi- 
que materiem praebuit. Cfr. Pac. 703. Equ. 400, 531. Ean- 
dem in rem perelegans est incerti auctoris epigramma apud 
Athen. 1 p. 39 c inter Nieaeneti carmina receptum a Brun- 
ckio Anal. I p. 417. ὦ 
Οἶνός τοι χαρίεντι πέλει ταχὺς ἵππος ἀοιδῷ" 
ὕδωρ δὲ πίνων οὐδὲν ἂν τέχοε σοφόν. , 
ταῦτ᾽ ἔλεγεν, Διόνυσε, καὶ ἔπνεεν οὐχ ἑνὸς ἀσχοῦ 
Κρατῖνος, ἀλλὰ παντὸς ὠδωδὼς πίϑου. 
τοιγάρτοι στεφάνων δόμος ἔβρυεν, εἶχε δὲ κιττῷ 
μέτωπον οἷα καὶ σὺ χεχροχωμένον. 
Hoc epigramma Cratini monumento inscriptum fuisse fabu- 


latur Acron ille ad Horat. l. c. ubi quae addita leguntur: 


« Cratinus tantae vinolentiae fuit, ut solitus fuerit supra pelles 
«recumbere, in quas comedere consueverunt, » fortasse ex Ari- 
stophanis Equit. 400 emendari poterunt, ubi tanquam ivov- 
ρητὴς ridetur Cratinus: εἴ σὲ μὴ μισῶ, γενοίμην iv Koori- 
vov κώδιον. Neque vero ipse quo laborabat vitio dissimula- 
bat, sed ipsam illam bibacitatem suam in Pytine lepidissime 
perstrinxit. Plutarchus Symp. Il, 1 τῶν κωμικῶν ἔνιοι τὴν 
πιχρίαν ἀφαιρεῖν δοχοῦσι τῷ σχώπτειν ἑαυτούς, ὡς ᾿4ρι: 
στοφάνης εἰς τὴν φαλακχρότητα (Pac. 167. Equit. 950. Nub. 
$40) xoi εἰς τὴν οἴνου δίψην (2) Κρατῖνος τὴν 4Ivrivgv ἐδί-- 
δαξεν. Hanc ille fabulam tanto omnium plausu docuit, ut 
iudicum sententiis et Aristophanis Nubibus et Conno Ami- 
psiae, quae fabulae simul cum Pytine in certamen commissae 
fuerant, praemium praeriperet. Hoc tum in Nubium drgu- 


48 CRATINUS. 


mento sexto ?*) tradidit vetus grammaticus, tum ipse in pa- 
 rabasi fabulae significat Aristophanes, . Argumentum. drama- 
tis, certe. partem argumenti servavit Scholiastes Arist. Equ. 
899, Scilicet Comoediam ingeniosus poeta uxorem suani 
esse finxerat, sed divortium cum marito facturam et χαχώ- 
σέως litem, ei intenturam. Quo cognito, qui forte aderant 
Cratini familiares obsecrant mulierem, ut ne quid temere fa- 
ciat, et quae sit tantae inimicitiae causa quaerunt. "Tum illa. 
gravissime queritur de Cratino quod.se contemtui habeat to- 
tumque sese Temulentiae tradiderit: ὅτι, μὴ χωμῳδοίη μη- 
χκέτι, σχολάζοι δὲ τῇ MéO... Sic enim scribendum pro ὅτό 
μὴ κωμῳδοῖ, 1 μηκέτι σχολάζοι τῇ μέϑη. . Cfr. Suidam 
s. v. χώδιον. Ἐπ oratione Comoediae, qua criminum in ma- 
ritum coniectorum argumenta dicebat, et quam plane ad iu- 
dicialium | orationum formam effictam fuisse ex loco apud 
Clementem Alexandr. Strom. VI p. 265 Sylb. τὴν uiv πα- 
ρασκευὴν ἴσως. γιχνώσχετε, colligas, "versus aliquot sed. 
admodum mendose scriptos servavit Scholiastes l. l.. Indi- 
dem petitus est versus apud Schol. Homeri Odyss. Ó' 186 
γυνὴ δ᾽ ἐχείνου πρότερον ἡ, νῦν δ᾽ οὐχέτι. | Audita Comoe- 
diae oratione, amicos consilia de optima medendi Cratini ra-. 
tione iniisse colligas. e fragmento. apud. Athen. XI p. 494 c. 
Quibus omnibus ita. respondisse videtur Cratinus, ut nihil 
egregii proferre poetam posse diceret, nisi qui vino incaluis-: 
set: ὕδωρ δὲ πίνων χρηστὸν οὐδὲν ἂν τέκοι, ut est in Ni-. 
caeneti epigrammate, quem Cratini versum esse ex hac ipsa. | 
| | 
321) Sive potius quinto. Nam quod vilgo quintum habetur, | 
duobus illud constans senariis perfectissimis, 3 
τὸ δὲ δρᾶμα τοῦτο τῆς ὅλης ποιήσεως idi 
χάλλιστον εἶναί quot χαὶ τεχνικώτατον, d 
cum quarto, quod et pa: metricum est, coniüungendüm: | 


. videtur. z | .} - 3t Ι 
| 


| 
[ 


CRATINUS. 49 


| fabula desumptum verissime monuit Meierus in libro de cau- 
sarum actionibus apud Athen. lib III p. 289. Reliqua fa- 
 bulae fragmenta persequi non huius loci est. 

Fabulas docuisse perhibetur unam et viginti, testibus 
Suida s. v. Κρατῖνος, Eudocia p. 271 et Anonymo de Com. 
p. XXIX. Wielandii. error ad Aristoph. Equit. 510. nona- 
ginta eum fabularum auctorem fuisse affirmantis unde fluxe- 

yit nescio. .Vietoriam in poetarum certaminibus, Suida et 
Eudocia testantibus, novies reportavit, idque παμψηφεί, ut 
ait Schol. Arist. Equ. 725. llistrione cui primas fabularum 
partes deferret usus est Cratete, Schol. Equit. 534. Com- 
mentatores, ut hoc addam, nactus est plures, in his Callistra- 
tum, euius in Oo«crrec fabulam commentarium laudat Athe- 
naeus Xl p. 495 a, et. Asclepiadem Myrleanum, quem de Cra- 
tino commenítatum esse ex eodem Athenaeo XI . p. 501 e di- 
scimus. Galenum duobus libris τὰ παρὰ Koettvo πολιτικὰ 
ὀνόματα explieuisse ipse tesíis est in operum. suorum .re- 
censu vol. IV p. 4 Ald. Lycophronem quo auctore f'abrieius 
Bibl. gr. Il. p. 434 huc rettulerit ignoramns; quamquam  cer- 
ium est de multis Cratinearum fabularum locis doctissimum 
grammaticum commentatum .esse in libris de Comoedia. Scho- 
liorum in Cratinum indicia habemus apud Schol. Aristoph. 
Vesp. 151 ἐν δὲ τοῖς περὶ Kootivov διώρισται (sc. χαπνίαν᾽" 
λέγεσθαι) τὸν ἀπόϑετον ἢ καὶ τὸν παλαιόν, | Cfr. Pollux 
X, 64 ἔν ye τοῖς Κρατίνου Χείρωσε. τὴν ἀσάμενϑον κι- 
βωτὸν νοοῦσιν, ἕνιοε δὲ ἔχπωμα. . Grammaticus Bekkeri 
Anecd. p. 350, 17 οἱ δὲ ἐν τῷ δράματι (Drapetidas. Cratini 
dicit) ἐγερσικύβηλιν γράφουσιν. | Quibus adde quae apud 
Hesychium leguntur s. v. διονυσιοχουροπυρωνῶν εἰ Διὸς 
Ü'axos. 

. Cratinum in arte sua m innovasse,: d sine vete- 

ἣν Scriptorum indieiis probabile esset; nunc disertum acce- 


Hist, crit, Com. graec. 4 


50 CRATINUS, 3 


| 
dit testimonium Anonymi de Com. p. XXXII Lips. ghi: poit 
quam rudem et incultam antiquiorum  eomicorum rationem. 
attigit, ita pergit: ἐπιγενόμενος δὲ ὁ Κρατῖνος χατέστησξ, 
μὲν πρῶτον à ἐν τῇ κωμῳδία πρόσωπα μέχρυ τριῶν, συ- 
στήσας τὴν ἀταξίαν, καὶ τῷ χαρίεντι τῆς κωμῳδίας τὸ 
ὠφέλιμον προσέϑηχε τοὺς χακῶς πράττοντας διωαβαλλών καὶ 
ὡσπὲρ δημοσίᾳ μάστιγε τῇ κωμῳδίᾳ κολάζων. qn quibus. 
duo sunt quae praedicantur de Cratino. Actorum enim nu- 
merum apud priores promiscuum (τὰ πρόσωπα ἀτάχτως eig. 
γον} ita constituit, ut tres tantum simul in. scena personae 
eolloquerentur. Quamquam hoc quidem an non vere de Cra- 
tino praedicaverit grammaticus, certe dubitari potest, siqui- 
dem Aristoteles de Art. Poet. V, 4 ignorari dicit τίς τὰ 
πρόσωπα ἀπέδωχεν 1) προλόγους ἢ πλήϑη ὑποχριτῶν xol. 
ὅσα τοιαῦτα. | Argumenti autem rationem ita immutavit, ut. 
quum. antiquiores comici fabulis suis risum maxime iocum-. 
que captassent, ipse improborum hominum mores acerrime: 
insectaretur; in quo ita versatus est, uf convicia, quibus re- 
fertae erant eius fabulae, nullo humanitatis condimento miti- 
garet, sed aperto, quod aiunt, eapite cum vitiis. manum eon- 
sereret, fabulisque suis quadam quasi sceutica armatus proófli- 
gatorum hominum, quorum largissimus fuit apud Athenienses 
proventus, impuritatem οὐ flagitia castigaret. Pisicihus: dd 
Com. p. XXVII. οὐ γὰρ ὥσπερ ὁ 'piorog vna. ἐπιτρέχειν 
τὴν χάριν τοῖς σχώμμασε ποιεῖ — ἀλλ ἁπλῶς καὶ χατὰ 
τὴν παροιμίαν γυμνῇ κεφαλῇ τίϑησι τὰς βλασφημίας aet 
τῶν. ἁμαρτανόντων. | "Christodorus Eephr. 357 d l 

xai τύπος ἁβρὸς ἔλαμπεν ἀριστονόοιο Κρατίνου, | 

ὃς nore δημοβόροισι πολισσούχοισιν ᾿Ἰώνων. : 

ϑυμοδακεῖς. ἐϑόωσεν ἀχοντιστῆρας ἰάμβους. oxdN 


| 
Quae res movit fortasse Persium ut audacem Cratinum Ἢ 


pellaret Sat. 1, 198, In tana eonviciandi libidine, non mi; 


| 


| 
I 
| 
| 


CRATINTUS. - δὲ 


 füm est fervidi virum ingenii nonnunquam paullo iniquius 
. étiam sumimos homines patriaeque amantissimos vexasse, vel- 
uti Periclem, quem internecino fere odio exagitavit; quam- 
quam idem Cimonem praeclaro ornavit praeconio, Plutarch. 
Cim. 10. Pocticas viri virtutes etsi difficile fuerit, cum nul- 
lam eius fabulam superstitem habeamus, certo iudicio defi- 
nire, habemus tamen luculenta veterum scriptorum testimo- 
nia, ex quibus non tantum summam Cratini auctoritatém et 
aestimationem fuisse intelligimus, sed etiam ratio eius laudis 
perspicitur. Ac vere poeticam viri fuisse indolem Aeschy-: 


loque in dispari genere simillimam, diserte tradit Anonymus 
de Com. p. XXIX γέγονε δὲ ποιητιχώτατος, χκατασχευάζων 
&g τὸν Αἰσχύλου χαραχτῆρα. Beatam ingenii venam, qua 
erat sui cohfidentia, ipse praedicat in nobilissimo fragmento 
apud Schol. Arist. Equ. 523 
"Avat "Azxolhov, τῶν ἐπῶν TOV ἑευμάτων 
χαναχοῦσι πηγαί" δωδεχάκρουνον τὸ στόμα" 
200 ἡλισσὸς iv τῇ φάρυγι" τί ἂν εἴποιμί σοι; 
(00 εἰ μὴ γὰρ ἐπιβύσει τις αὐτοῦ τὸ στόμα, 
| ἅπαντα ταῦτα καταχλύσει ποιήμασιν. 
Rapido torrenti omnia secum auferenti praeclara imagine 
eum comparat Aristoph. Equ. 523 sqq. dignumque dicit pro^ 
ter reportatas olim victorias qui in Prytaneo bibat et un- 
guentis delibutus Dionysiorum spectaculis intersit. —Dietio 
eius troporum luminibus frequens ( Platonius 1. 1, πόλὺς τῆς 
τροπῆς τυγχᾶνει, ubi malim πολλῆς) et lyrico quodam colore 
tincta, maxime in melieis fabularum partibus, quae dithyram- 
bicam audaciam spirabant, Hesychius s. v. πυῤπερέγχει; sum- 
moque omnium studio expetebantur et in conviviis- caneban- 
tan Aristoph. Equ. 926 
οᾷσαι δ᾽. οὐκ ny ἐν συμποσίοις sm. “ωροῖ συχοπέδιλε,, 
καὶ τέχτονες εὐπαλάμων ὕωνων, οὕτως ἤνϑησεν ἐχεῖνος. 
4 " 


$1 CRATINUS. 


erit, Quam cum Aristophane Cratino intercessisse. diximus | 
simultatem, ea in fanta atticorum comicorum de principatu | 
populique gratia aemulatione et. mutua obtrectatione nihil - 
habet quod magnopere miremur. Et Aristophanes quidem - 
tum aliis in- fabulis tum maxime in Equitibus gravissime ei 
adversatus est, laudans illum quidem propter eximiam ingenii 

vim et poesios praestantiam, , sed eundem  acerbissimorum - 
dicteriorum aculeis vellicans et lacessens. Quam sibi iniu- | 
riam illatam Cratinus ipse rursus in Pytine fabula. ulturus, 
insigni vegetae senectutis et invicti roboris documento, inge- 

nii aciem in Aristophanem strinxit, eumque tum aliorum cri- 

minum insimulavit, tum quod Eupolidis serinia in fabulis 

scribendis expilaverit, Schol. Equ. 628 ταῦτα ἀχούσας ὃ 

Κρατῖνος ἔγραψε τὴν Πυτίνην δεικνὺς ὅτι οὐκ ἐλήρησεν & | 
οἷς χακῶς λέγει τὸν ᾿“ριστοφάνην ὡς τὰ Εὐπόλιδος λέγοντα. 
Ad eandem simultatem spectant haee Scholiastae Platonis | 
p. 880 ἐχωμῳδεῖτο δὲ ( Aristophanes) ἐπὶ τῷ σχωπτειν μὲν. 
Εὐριπίδην μιμεῖσθαι δ᾽ αὑτόν. Κρατῖνος Τὶς δὲ σύ; xou- 

ψός τις ἔροιτο ϑεάτης" ᾿ Ὑπολεπτολόγος γνωμιδιώχτης εὐρι-᾿ 
σιυδαριστοςανίζων. Ac fuisse qui etiam his Aristophanis | 
verbis Pac. 740 πρῶτον μὲν γὰρ τοὺς ἀντιπάλους μόνος. 
ἀνθρώπων κατέπαυσεν | εἰς τὰ ῥάκια σχώπτοντας ἀεὶ zc 
τοῖς φϑειρσὶν πολεμοῦντας" | τούς ϑ᾽ ᾿Πραχλέας τοὺς. 
μάττοντας xei τοὺς πεινῶντας ἐχείνους, | τοὺς φεύγοντας. 
κἀξαπατῶντας xc τυπτομένους ἐπίτηδες | ἐξήλασ᾽ ἀτιμώ-. 


σας: πρῶτος, καὶ τοὺς δούλους παρέλυσεν, | οὖς ἐξῆγον. 


, 3 7 ^ , er , c! 2 , 
χλάοντας ἀεί, xci τούτους εἵνεχα TOVÓL, | ἵν᾽ ὁ σύνδου- 


1 


^og Cratinum significari putarent, docet Scholiastes: τινὲς. 
δέ φασιν εἰς Κρατῖνον αἰνίττεσθαι ὡς τοιαῦτα ποιοῦντα 
δράματα. Denique in adversariis et inimicis Cratini apud | 
Scholiast. Aristoph. Equ. 524 commemorantur etiam οὗ, 
περὶ Καλλίαν, quae utrum de Callia poeta an de Hippo- 


; 
ὶ 
E 


CRATINUS, δῦ 


εὐἰοὶ filio explicanda sint, dubitari potest; prius tamen pro- 
-babilius. n 
|^ -Fabnlas Cratinum scripsisse vidimus unam et viginti. 
"At tituli dramatum apud Meursium et Fabricium enumeran- 
tur multo plures. Sed ii' quidem aut corrupta fabularum 
 -elogia in indices suos mero digitorum labore confectos re- 
-eeperunt, aut fabulas nostro Cratino tribuerunt quas Cratino 
Jduniori aliisque comicis tribuere. debebant. —Videamus de 
singulis. 1λαῦχος apud Athen. I p..68a Κρατῖνος IZevzo* 
οὐ πρός γὲ παντός ἐστιν ἀρτῦσαι χαλῶς. Particula ye e 
'Nalekenarii coniectura addita. Pro .11 λαύχῳ membranae 
᾿ γλαῦχον, quo recepto fragmentum ad trochaicos numeros 
-revocandum est. Θράσων apud Hesychium s. v. ἀπέφρη- 
σαν, ubi codex habet Θραῦυ, ita ut ultimae literae super- 
"seriptum sit. c. Legendum igitur Θρῴάσσαις vel Θρῴτταις. 
Similiter erratum in Antiattic. p. 104 χαχόδουλος, Κρατῖνος 
—ÜOpczi, ubi itidem Θράτταις. reponendum esse non dubito. 
CHowsg binis locis tanquam 'Cratini fabula. laudatur, a Pol- 
luce lib. X, 64 ἔν ye τοῖς Kperivov Ἥρωσι τὴν ἀσάμινϑον 
χιβωτὸν νοοῦσιν, ἔνιοι δὲ ἔχπώμα, et apud Suidam s. v. 
"&véxeg — Κρατῖνος "Hooos, Τὸν evyív ix γῆς ἀνεχὰς εἰς 
“αὐτοὺς βλέπων. Sed inPollucis loco non dubito quin reete 
το "Hcc: scribendum coniecerim Χείρωσεν, cuius emen- 
-dationis quis graviorem sponsorem requirat ipso Polluce lib. 
-NL 98 xoaL Kocrivog ἐν Χείρωσιν" ἐξ ἀσαμίνϑου zvAwog 
λείβων, Unus igitur Suidae locus restat, in quo aut eadem 
medendi. ratio adhibenda est, aut Cratino Cratetis nomen 
substituendum, cuius "House saepissime laudantur. Contra 
"apud Etymol. M. p. 210, 6 Κράτης Τροφωνίῳ" ξίφιζε χαὶ 
᾿σπόδιζε καὶ διαρρίχνου, et Scholiastam Aristoph. Nub. 90 
Κράτης ἐν ΠΠανόπταις δράματι, repone Κρατῖνος. Quod in 
altero loco monuit etiam Harlesius. ᾿Ιλιάδες apud. Hesy- 


^56 CRATINUS. 


chium s. v. αἴϑρια, ubi codex habet '"Hwtciv, quod recte 
in Δηλιάσιν mutavit iam Sopingius. Κρῆσσαι ibidem s. v5 
κωνῆσαε -- «Αἰσχύλος καὶ Κρατῖνος Κρήσσαις. Recte Al-. 
berti «Φἰσχύλος Κρήσσαις καὶ Κρατῖνος, de quo admonuerat | 
etiam Florens Christianus ad Aristophanis Vesp. 619. Uu. 
φίσματα apud Harpocr. p. 12 ἀρχτεῦσαι — τὸ χαϑιερω- l 
ϑῆναι πρὸ γάμων τὰς παρϑένους τῇ ᾿Αρτέμιδε τῇ Boov- | 
ρωνίᾳ. τὰ δὲ συντείνοντα ἐς τὸ προκείμενον εἴρηται παρά, 
τε ἄλλοις καὶ Κρατίνῳ ἐν τοῖς Ψηφίσμασι, ubi legendum | 
Κρατερῷ, quod cum etiam Maussaco in mentem venisset, 

postea inconsulto reiecit ?*). — ";4AAorgioyvouovee: Cratini | 
habemus apud Choeroboseum Bekkeri Anecd. p. 1176 παρὰ 
᾿ Κρατίνῳ “«“λλοτρίογνώμοδιν - ἐπιλήσμοσι᾽ μνημονιχοῖσιγο, 


Quae ex Hephaest. I, 3 emendanda sunt. His igitur remo- | 
iis triginta restant fabularum tituli, quibus porro eximendi | 
sunt et iuniori Cratino tribuendi “Ζυϑαγορίξζοντες et Tagav- | 
TivOov, quibus in fabulis Pythagoreos risisse poetam ex Dio- 
gene Laert. VIII, 96 inteHigitur, quod proprium fuit mediae | 
et novae comoediae argumentum, velut Mnesimachi in Alc- 
maeone, Aristophontis in Pythagorista, Alexidis in Pythago- | 
rizusa, aliorum denique in aliis. Coníra nihil eiusmodi in | 


antiquae comoediae reliquiis deprehendas. Porro ἱθευδυπο- | 


βολιμαῖος, quam iunioris Cratini fabulam esse vel Platonis | 


commemoratio docet in fragmento apud Diogen. Laert. HII, 
28, et Διονυσαλέξανδρος, cuius fabulae argumentum ad Ale- 


27) Idem €rateri Macedonis opus, in quo ille aítica pse- | 


phismata et alia rerum gestarum monumenía ita. colle- 


gerat ut servato temporum ordine omnem graecarum 


rerum memoriam diligentissime - illustraret, Plutarch. 


Arist. 26, ab eodem Harpoeratione laudatur v. dvüpsiv | 


p. 40, Navroüizei p. 951, Δύμφαιον p. 259, ὅτε Ou- 
μᾶρτάνειν p. 268. Sed de hoc Crateri libro alio loco 
dicam copiosius. | 


l 


CRATINUS. 91 


| xandsi Magni: expeditionem, Dionysiacae pompae adsimulatam 
(v. Arrian. Anab. VI, 28 cll. Diodor. Sie. XVII, 106 et Plu- 
arch. Alex. 67), spectasse ex nominis ratione perspicere mihi 
idebar 25), quam coniecturam confirmare videtur fragmen. 
tum eius fabulae apud. Macrob. Sat. V p. 562. 
εἰ. στολὴν δὲ δὴ τίν᾽ εἶχε; τοῦτό μοὶ φράσον. 
β΄. ϑύρσον, χροκωτόν, ποικίλον καργήσιον, 

Sic enim recte primum versum emendavit Porsonus ad Eu- 
rip. Hecub. 782. Secundo versu sua sensui constabit ratio, 
si ποιχίλον a sequenti vocabulo commate separaveris, Pho- 
tius Lex. p. 437, 10 ποικίλον, τὸ Διονυσιακὸν ἱμάτιον οὗ: 
τως ἕλεγον. €f. Polux VII, 47. De auctore fabulae ean- 
dem Porsoni fuisse sententiam, colligas ex his cius verbis in 
Praefat. Hec. p. XLV. «Cratinus iunior apud Etym. M. et 
«Suid. v. B. ὁ δ᾽ ἡλίϑιος ὡς προβάτιον βὴ fr λέγων 
« βαδίζει.» — Quem versum ex hac ipsa fabula petitum esse, 
ex Etymologo constat. Denique eidem Cratino tribuendam 
puto Βούσιριν, ab uno commemoratam Polluce X, 81. . Eo- 
dem titulo fabulas doeuere Antiphanes Ephippus Mnesima- 
chus. Denique eliminandae sunt Atalante et Eumenides. 
Scholiasta Ven. Aristophanis Pac. 917 ὁ δὲ δεύτερος (QPooutowv) 
ἦν κωφός. μέμνηται χαὶ Σεράττις. τρίτος μοιχός. Κρα- 
τῖνος ᾿Αταλάντῃ, quae ita transponenda sunt ut Αἰαἰαπίοϑ 
nomen eum Strattide coniungatur. Huius enim notissima est 
fabula Atalante. Eumenides ex Eunidis corruptas esse apud 
Seholiastam Aristoph. Equit. 526 vidit Fabricius, idemque 
vitium tollendum ex Ioanne Alexandrino de acc. p. 29. Ke- 
Stant igitur quattuor et viginti tituli: "40720705, Βουκόλοι, 
duas, Διδασκαλίαι, Δραπετίδες, ᾿Εμπιπράμενον sive 
ἰ᾿δαῖοι, Εὐνεῖδαι, Oocrre:, Κλεοβουλῖναι, «Ζάκωνες, Δῖαλ- 


ει: 


58) Vide tamen quae infra de Cratino iuniore dicentur. 


98 CRATES$. 


ϑακχοί, Δέμεσις, Νόμοι, Ὀδυσσεῖς, ITavóntou, ΤΠ υλαία, | 
«λοῦτοι, Πυτίνη, Xervgos, «Σερίφιοι, Τροφώνιος, Χειμαζό- 
quevou; -Χείρωνες, oou... Itaque. si verum est: quod. supra 
de Cratini fabularum. numero diximus, ne nunc quidem area 
perpurgata est. Σάτυροι et Χειμαζόμενον on commemo- 
rantur nisi in didascaliis Equitum et Acharnensium, viden- 
turque iam antiquissimis temporibus intercidisse. Itaque pro- 
babile. est harum fabularum in definiendo. Cratineorum. dra- 
matum numero veteres grammaticos nullam habuisse ratio- 
nem. Denique Didascaliis. vel. tituli insolentia eorruptelae 
suspicionem movet gravissimam. o 

Cum. Cratino. CRATETIS historiam coniungimus, quo 
nomine Suidas duos commemorat Ῥοθίαϑ comicos, Verba 
haec sunt: 

Κράτης, ᾿Αϑηναῖος, κωμικός, οὗ ἦν ἀδελφὸς * Kaihaisinà, 
ποιητὴς ἐπῶν. δράματα αὐτοῦ εἰσὶν ζ΄. Ζξίτονες, "Hoose, | 
Θηρία, “άμια, Πεδῆται, Σάμιοι. ἔγραψε δὲ χαὶ καταλο- | 
γάδην τινά. 

Κράτης, ᾿Αϑηναῖος, κωμικὸς ἕτερος (hoe ἕτερος recte 
omittit cod. A) καὶ αὐτὸς τῆς ἀρχαίας χωμῳδίας. φέρεται 
αὐτοῦ δράματα τρία, Θησαυρός, "Ogvedec,. Φιλάργυρος. 

Sed hoc inane est grammatici commentum 29), . Unum 
iantum οἵ recte quidem inter reliquos Cratetas commemorat 
Diogenes Laert. IV, 23. Eadem quae Suidas dedit habet 
etiam Eudoc. p. 271, nisi quod verba ἔγραψε δὲ καὶ κατα- 
λογάδην τινά, quae Suidas de alio quodam Cratete legerat, 
omittit. De Epilyco poeta epico qui praeter Suidam. tradi- 
derit movi neminem. Af bene noyimus Epilycum antiquae, 


4A. Τὴ his assenticntem habui Bernhardium ad Suid. I | 
- p. 394, non item Fritzschium Quaest. Aristoph. I p. 239 
argumento usum, ut mihi quidem videtur, non satis | 
idoneo. i| 


Et ^ 


CRATES. . $9 


ut infra docebimus, comoediae poetam. De aetate Cratetis 
si. quaeritur, Groddeckium Hist. liter. p. 160, qui Persicis 
eum bellis superiorem fuisse fingit, meliora docere poterat 
Aristophanes Equit. 934 sq. post Cratinum eum. commemo- 
rans, cuius eum histrionem fuisse tradit ad Aristophanis lo- 
eum Scholiastes: χωμῳδίας ἦν ποιητής, ὃς πρῶτος (leg. 
πρῶτον) ὑπεχρίνατο (τὰ) Κρατίνου, χαὶ αὐτὸς ποιητὴς 
ὕστερον ἐγένετο. Quibus iunge Anonym. de Com. p. XXIX 
τοῦτον ὑποχριτήν φασι γεγονέναι τὸ πρῶτον, ὃς ἐπιβέβληκε 
Κρατίνῳ. Denique ut omnis dubitatio tollatur, Eusebius ad 
Olymp. LXXXII, 4 adscripsit: Cratescomicus etPraxilla 
(sic enim legendum pro T ele silla) cognoscebantur.Docuit 
igitur primam fabulam Crates Olymp. LXXXII, 4, neque eum 
ultra Olymp. LXXXVIII, 4 vixisse docet Aristophanis 1. 1. 
Sed Groddeckium seduxit, ni fallor, Aristotelis locus de Art. 
Poet, V, 9, in quo ita commemoratur Crates, uf, nisi alia de 
- €ratetis aetate indicia haberemus, non mirarer equidem, si 
quis hunc Cratino superiorem fuisse sibi persuaderet: ToU 
δὲ μύϑους ποιεῖν. ᾿Επίχαρμος xai. Φόρμις ἦρξαν. τὸ μὲν 
οὖν πρῶτον ἐκ Σιχελίας ἦλϑε. τῶν δὲ ᾿4ϑήνησι Κράτης 
πρῶτος ἦρξεν, ἀφέμενος τῆς ἰαμβικῆς ἰδέας, καϑόλου λό-- 
γοὺυς ἢ μύϑους ποιεῖν. Ubi qui λόγοι ἢ μῦϑοι commemo- 
rantur, Hermannus de eiusmodi argumentis intellexit quae 
neglectis conviciis implicationem aliquam et solutionem ha- 
berent, hoc est de fabulis vere hoc nomine dignis. Atqui 
eiusmodi fabulas quum iam Cratinum in scenam protulisse 
constet, nisi quis etiam apud Aristotelem pro. Cratete Cratini 
nomen reponi velit, alia interpretationis via ineunda est. Ac 
mihi quidem hoe Aristoteles significare voluisse videtur, cum 
Cratinus ceterique antiquiores comici certos quosdam homi- 
nes in fabulis suis exagitassent populoque ridendos propinas- 
sent, Cratetem primum apud Athenienses extitisse qui Epi- 


$8 CRATES. 


ϑαχοί, Νέμεσις, Νόμοι, Ὀδυσσεῖς, 1Π]ανόπται,  IRede, — 


“ἡλοῦτοι, Πυτίνη, «Σάτυροι, “ΣΣερίφιοι; Τροφώνιος, Χειμαζό- 
quevou, -“Χείρωνες, “ὥραν. Maque. si verum est. quod supra | 


de Cratini fabularum. numero diximus, ne nunc quidem area | 
perpurgata est. “Σάτυροι et Χειμαζόμενον non commemo- | 


rantur nisi in didascaliis Equitum et Acharnensium, viden- 
turque iam antiquissimis temporibus intercidisse. Itaque pro- 
babile est harum fabularum in definiendo. Cratineorum  dra- 
matum numero veteres grammaticos nullam liabuisse ratio- 
nem. Denique Didascaliis. vel. tituli insolentia ip aie 
suspicionem movet gravissimam. kd j 

Cum. Cratino. CRATETIS historiam coniungimus, quo 
nomine Suidas duos commemorat poeías comicos. «Verba 
haec sunt: ; 

Κράτης, ᾿ΑΙϑηναῖος, κωμικός, οὗ ἦν ἀδελφὸς ᾿Επίλυκος, 
ποιητὴς ἐπῶν. δράματα αὐτοῦ εἰσὶν ζ΄. 1ξίτονες, “Πρώες, 
Θηρία, “άμια, Πεδῆται, Σάμιοι. ἔγραψε δὲ χαὶ καταλο-, 
γάδην τινά. 


Oto ἐρτεραθββιδομαξάεο πη ob τ ας, Ces aec e τς: 


Κράτης, ᾿᾿Αϑηναῖος, κωμικὸς ἕτερος (hoe ἕτερος iraiii 
omittit cod. A) xal αὐτὸς τῆς ἀρχαίας χωμῳδίας. φέρεται — 
αὐτοῦ δράματα τρία, Θησαυρός, ᾿Ορνιϑες, Φιλάργυρος. Σ᾿ 

Sed hoc inane est grammatici commentum 293), | Unum 
iantum et recte quidem inter reliquos Cratetas commemorat | 
Diogenes Laert. IV, 23. Eadem quae Suidas dedit habet 
etiam Eudoc. p. 271, nisi quod verba ἔγραψε δὲ καὶ κατα- | 
λογάδην τινώ, quae Suidas de alio quodam Cratete legerat, 1 
omittit. - De Epilyco. poeta epico qui praeter Suidam iradi- | 
derit novi neminem. At bene novimus Epilyeum antiquae, i 


Ay. In hís assenticatem habui Maritim ad Suid. P. 
p. 894, non item Fritzschium Quaest. Aristoph. I p. 239. 
argumento usum, ut mihi quidem videtur, non satis 
idoneo. | 


opt exec. τὸ». 


elc s eate IR a orsa mL rto oat s eil 


CRATES. . $9 


ut infra docebimus, comoediae poetam. De aetate Cratetis 
si quaeritur, Groddeckium Hist. liter. p. 160, qui Persicis 


. eum bellis superiorem fuisse fingit, meliora docere poterat 


. Aristophanes Equit, 934 sq. post Cratinum eum. commemo- 


rans, euius eum histrionem fuisse tradit ad Aristophanis lo- 
cum Scholiastes: χωμῳδίας ἣν ποιητής, ὃς πρῶτος (leg. 
πρῶτον) ὑπεχρίνατο (τὰ) Κρατίνου, καὶ αὐτὸς ποιητὴς 
ὕστερον ἐγένετο. Quibus iunge Anonym. de Com. p. XXIX 
^voUrOV ὑποχριτήν φασι γεγονέναε τὸ πρώτον, 0g ἐπιβέβληκε 
Κρατίνῳ. Denique ut omnis dubitatio tollatur, Eusebius ad 
Olymp. LXXXII,4 adscripsit: Cratescomicus etPraxilla 
 (sicenimlegendum pro T elesilla) cognoscebantur.Docuit 
igitur primam fabulam Crates Olymp. LXXXII, 4, neque eum 
-ultra Olymp. LXXXVIII, 4 vixisse docet Aristophanis 1l. 1. 
-Sed Groddeckium seduxit, ni fallor, Aristotelis locus de Art. 
- Poet. V, 9, in quo ita commemoratur Crates, ut, nisi alia de 
- Cratetis aetate indicia haberemus, non mirarer equidem, si 
quis hunc Cratino superiorem fuisse sibi persuaderet: τοῦ 
δὲ μύϑους ποιεῖν. ᾿Επίχαρμος καὶ Φόρμις ἦρξαν. τὸ μὲν 
οὖν πρῶτον ἐκ Σιχελίας ἦλϑε. τῶν δὲ ᾽4ϑήνησι Κράτης 
πρῶτος ἦρξεν, ἀφέμενος τῆς ἰαμβικῆς ἰδέας, χαϑόλου λό- 
γους ἢ μύϑους ποιεῖν. Ubi qui λόγοι ἢ μῦϑοι commemo- 
rantur, Hermannus de eiusmodi argumentis intellexit quae 
neglectis conviciis implicationem aliquam et solutionem ha- 
berent, hoc est de fabulis vere hoo nomine dignis. Atqui 
eiusmodi fabulas quum iam Cratinum in scenam protulisse 
constet, nisi quis etiam apud Aristotelem pro. Cratete Cratini 
nomen reponi velit, alia interpretationis via ineunda est. Ac 
mihi quidem hoe Aristoteles significare voluisse videtur, cum 
Cratinus ceterique antiquiores comici certos quosdam homi- 
mes in fabulis suis exagitassent populoque ridendos propinas- 
sent, Cratetem primum apud Athenienses extitisse qui Epi- 


60 CRATES. 


charmi' exemplo: comicae poesios materiam a singulorum ho- 


minum: ifrisiohe δὰ generales morum motationes rerumque 


descriptiones traduceret, quarum quum alias e communi ho- - 
minum. vita: alias;autem e mythicarum fabularum ' eyclo: pé- 
tiisset, non male, ut equidem opinor, Aristoteles Cratetem 
καϑόλου: λόγους ἢ. μύϑους ποιῆσαι perhibuit, Ac confir- - 


mant hanc interpretationem quodammodo ea quae. Anony- 


mus περὶ κωμῳδίας p. XXIX. de Pherecrate, Cratetis imita- | 


tore, tradidit: ἐζήλωχε Κράτητα, καὶ αὖ τοῦ μὲν λοιδορεῖν 
ἄπέστη, πράγματα δὲ εἰσηγούμενος καινὰ ηὐδοκίμειν γενό- 
μένος evgerizóg: μύϑων 85}... Cuius rei exemplum in Phere- 


cratis Crapatalis vere agnovit Hemsterhusius ad Polluce. IX, - 
88. Quod autem lacessendi consuetudinem omississe: Crates 


ab Aristotele dicitur, id plane fragmenta fabularüm confir- 
mant, in quibus nihil prorsus reperias ex quo certos quos- 


dam homines eum  carpsisse intelligatur. ^ Omnino plenum | 


festivitatis poetam. fuisse Cratetem, docent expressa veteruni 
scriptorum. testimonia. Aristophanes quidem in Equit. 538 sq. 


haud vulgaribus eum ornavit laudibus, licet ironiae quodam - 


colore adspersis : 
ὃς ἀπὸ σμιχρὰς δαπάγης ὑμᾶς ἀριστίζων ἀπέπεμιπεν, 
ἀπὸ χραμβοτάτου στόματος μάττων ἀστειοτάτας ἐπινοίας, 
Scholiasta: τραγικὸς ποιητὴς ὀλιγόστιχα ποιήματα γράψας, 
ubi χωμικὸς reponendum, nisi is Scholiastae error est, mo- 


3?) Haec olim scripsi, neque est quod poeniteat, Sed ver- . 


borum λόγος et μῦϑος notionem paullo "angustioribus 
finibus | cireumscripsi:. nimirum λόγους Aristoteles: dicit 
res quae aut vere factae sunt aut fieri possunt; μύϑους 
autem ποιεῖν poetae dicuntur qui rerum ab ipsis inyen- 
/otarum, imaginem | exhibent... Vide Bernhardium Lineam. 
.. liter. gr. 1 p. 52. et Wyttenbachium ad Platonis: Phaed, 
ΠΡ. 127 sq. De χαϑόλου in loco Aristotelico cfr. Les- 
'singii Dramat. Hamb. 89 p. 292. 


CRATES. 61 


sirum | Cratetem. cum. philosopho. eodemque tragoediarum 


poeta confundentis. Alius ibidem: σμεκρὰ ἐποίεε καὶ ἔτερπξ 
τοὺς ἀχροατὰς γράφων ἡδέα, οὐ paucis. interiectis: χραμβὸο- 
τάτου, ἡδυτάτου, ξηροτάτου. ἔπαιζε δὲ ἀπὸ τῆς τοῦ λαχά- 
vov ἐπινοίας (fort. ὑπονοίας). αὐτοσχέδιος. γὰρ, ἢν" περὶ τὰ 
δράματα. Ad quae comparare licet Aristophanis in. The- 
smophoriazusis ΠῚ iudicium de novo quodam Cratetis invento, 
quod ille ἀπόνως παραβεβλημένον vocat. V. Athenaeum HI 
p.117c. Neque omittendum Anonymi 1. 1. iudicium, γε- 
Aoiov καὶ ἱλαρὸν poetam Cratetem fuisse dicentis. Sed quid 
testimoniis opus est ubi fragmenta ipsa loquuntur? Vide, 
ne plura afferam, Athenaeum VI p. 207 f. 268 a. et. facetissi- 
mos de salsamento elephantino versus quamquam. multis. mo- 
dis corruptos apud Athenaeum III p. 117 c. . Ad idem bila- 
ritatis studium referendum videtur quod, eodem. teste. Ano- 
nymo, primus atüicorum, comicorum. ebrios in scenam indu- 
xit, πρῶτος μεϑύσους iv χωμῳδίᾳ προήγαγε, sive potius 
παρήγαγε, quod quo auctore. quaque in fabula fecerit ex 
Athenaeo lib. X p. 429 a discimus: ἀγγοοῦσέ τε οἱ λέγοντες 
πρῶτον "Entyeouov ἐπὶ τὴν σχηνὴν παραγαγεῖν. μεϑύοντα, 
μεϑ ὃν Κράτητα liiroot:w, quod iam ante Epicharmum fe- 
cisse Aeschylum in Cabiris, de quo cfr, Lobeckius Myster. 


graec. I p.8. taque hac etiam in re Cratetem Epicharmi 


vestigia sequutum videmus. | Cratetis exemplum rursus 56- 
quutus est Aristophanes Philocleonem ebrium inducens Vesp. 
1825. Novae denique comoediae auctores quantopere ebrio-. 
rum partibus delectati. sint intelligitur ex. Dione: Chrysost. 
Orat. 32 p. 991 B. Sed ut ceteros fere poetas. comicos, ita. 
etiam Cratetem popularis aurae inconstantiam expertum esse 
tradidit Aristophanes Equit. 537 οἵας δὲ Κράτης ὀργὰς ὑμῶν 


ἠνέσχετο καὶ στυφελισμούς, et 540 χοὗτος “μέντοι. μόνος ἂντ-- 


711 


ἤρκει, τότε μὲν πίπτων τότε δ᾽ οὐχί. Ubi quod Scho- 


62 CRATES. : 
Hastes narrat, Cratetem largitione spectatorum voluntatem et | 
applausum sibi redemisse, ἐξωγεῖτο τοὺς ϑεατὰς xoi τὴν 
τούτων εὔνοιαν, fortasse non merum grammatici commentum 
est sed ex aliorum comicorum, quos Crates adversarios ha- 
buerit, fabulis petitum. — De fabularum quas docuerit nu-. 
mero non consentiunt veteres scriptores. Ac Suidas alteri, 
quem fingit, Crateti tres tribuit fabulas: Θησαυρόν, "Ogvi- 
ϑας, Φιλάργύρον, alteri septem: Iiírovag, “ΤΙδωας; Θηρία, 
uev, 1ΠΠεδήτας, Σαμίους. "Ubi aut corruptus est nume- 
rüs ζ΄ aut unids fabulae titulus excidit 31). In cod. A 
scriptum esse εἰσὺν "E h. e. ££, adnotavit Bernhardius, idque 
haud cunctanter probarem, misi septem fabulas ei adsigna- 
ret etiam Anonymus de Com. p. XXIX, octo alius ibidemr 
p. XXXIV. Αἱ praeter novem istas quas nominatim Suidas 
recensuit fabulas, commemorantur eius JMérouwxot, 1]αϊδιαί,, 
“Ῥήτορες et Τόλμαι. Nam quae praeterea sub eius nomine! 
pessim laudantur fabulae, eae dubitationes movent gravissis 
mas. Quam Stobaeus Serm. CXVI p. 475 Cratetis servavit. 
eclogam, ei in Gesneri margine adscriptum legitur: Cratetis 
ex Antiphane. Simplex Cratetis nomen posuit Grotius. For- 
tasse antiquitus. seriptam fuit Κράτητος 37 ' Avtugpávove,. 
euiusmodi errores in Stobaei margiue sunt frequentissimi. 
"Eogrei laudantur:a Polluce lib. VII, 92, sed incertam facit: 
lectionem idem Pollux lib. X, 54, ubi quod olim edébitit 
"Eoprcis, nunc cessit codicis lectioni Τόλμαις, ut idem etiani! 
altero loeo reponemdüm videatur. Παραχαταϑήχη laudaba-. 
tur olim Poll. IV, 173, ubi €odex Voss. Sosicratis nomen' 
dedit, cuius nomen requiro etiam apud Maxim. Conf. p. 198 
Gesn. ubi Socrati haec verba tribuuntur: ὅταν. moUi» σὲ 


4 


C “08 


H 
31) Nomen comoediae Τόλμαι exeidisse , adnotante Bern-, 
hardio, coniicit Iungerm. ad Polluc, IX, 53. ἡ 


CRATES. 63 


χαὶ στέργειν λέγει γυνή, φοβοῦ. παρ᾽ αὐτῆς πλέον ὧν λέγεν 
χαχά, Quae ex comico poeta ducta esse non dubito: - 
“Ὅταν γυνὴ ποϑεῖν σὲ xai στέργειν λέγῃ, 
φοβοῦ παρ᾽ αὐτῆς πλείον᾽ ὧν λέγειν κακά. 

Similis in nominibus error est apud Schol. Arist, Equ. 959, 
ubi Socrati Cratetis grammatici nomen substituendum esse 
monuit Geelius Bibl. crit. I p. 62. . Idem Crates innuitur 
apud Scholiastam Ran. 323 oí δὲ δι᾿ ἀγορᾶς περισπῶσιν ὡς 
᾿Απολλόδωρος ὃ Ἱαρσεὺς καὶ (Φερεκράτης (leg. Κράτης), 
apud Hesychium v. ἐγώπια, ubi füere qui in corrupta voce 
ἐνίνυχος Crateteae fabulae titulum 4rioyos latere putarent, 
denique apud. Schol. Aristoph. Equ. 790, ubl editur Koori- 
γος δέ φησιν. ὅτι πᾶσαν στενὴν χατάδυσιν οὕτως ( γυπά-- 
ριον} ὠνόμαζον. Corrigendum Κράτης e Suida s. v. γυπα- 
οἵοις. Quamquam etiam Cratini cuiusdam grammatici men- 
fionem iniectam videas apud Etym. M. p. 142, 17 ἐν τῇ 
ἐπιτομῇ Bacuei0ov περὶ ὁμηρικὴῆς λέξεως, et apud. gramma- 
ἴδιαι Paris. cuius locum Bekkerus protulit in Sturzii annot. 
ad Etymol. p. 769. Porro ᾿Οδυσσεῖς apud Etym. M, p. 367, 
22, llavonreg apud Schol. Aristophanis Nub. 96, “Πυτίνην 
apud Etymol. M.s. v. διαχαυγνιάσαν, Τροφώνιον ibid. p. 970; 
6, Σεριφίους apud Schol. Aristophanis Nub. 691, denique 
Xetpovag apud Athenaeum IX p. 2981 Cratini, non Crate- 
Ais fabulas esse, tum ipse supra monui, tum ex parte etiamr 
ab aliis monitum est. -υναριστῶσαι, quae Menandri fabula 
est, quo errore in Cratetis fabularum recensum irrepserit; 
discere licet e Porsoni Adv. p. 74 Lips. οίνισσαι laudan- 
tur Schol. Aristophanis Vesp. 879 ἣν xci ᾿“χαλήφην. λέγε- 
σϑαί φησι Κράτης Φοινίσσαις. Sed ibi Cratetis gramma-- 
lici. commentarium in Aristophanis Phoenissas significari in- 
tellexit iam Valckenarius Praefatione ad Euripidis Phoenis- 
sus.  Remotis igitur quas non scripsit Crates fabulis, restant: 


6 : CRATES. 


hae quattuordecim : J*íroveg, Διόνυσος, "Howse, Θηρία, .Qu-.- 
σαυρός, «“ἄμια, ἹΜέτοιχοι, "Ogvideg, Παιδιαί, Πεδῆται, 


* Pijrogeg, Σάμιοι, Τόλμαν, Φιλάργυρος. Ex his si dempse- 


ris quarum nihil fragmentorum superest, Thesaurum Philar- j 
gyrum. Aves et Pedetas, novem restant fabularum. tituli. Δα 
(Thesaurus et Philargyrus non videntur scriptae esse ab amn- 


iliquae. poeta comoediae. Frequens id fabularum genus in 


media, frequentius in nova comoedia. "Thesaurum docuerunt |. 
Anaxandrides Archedicus Menander Dioxippus Diphilus, Phi- | 


largyrum Dioxippus Philippides Theophilus. . Nihil eiusmodi 


in antiqua comoedia reperias. .Nec magis de 1]εδήταις. Sui-. 


dae fidem habeo, quae fuit Calliae fabula. Aves Magnetis | 


fuisse videtur comoedia ἃ Cratete sub incudem revocata et 
novis curis emendata, id quod. etiam de Dionyso dicendum 
est, de qua vide quae supra diximus. | /Mérorxos denique. ab 
uno laudata Etymol. M. p. 698, 10 rectius Pherecrati assi- 
gnari videtur ab.Apollonio Pron. p. 404 B. lta igitur qui 
satis magnus esse videbatur Magnetis fabularum. numerus, ad 
octo titulos revocatus est, quot eum comoedias scripsisse te- 
statur Anonymus. Indubitatas igitur et quarum fragmenta 
servata sunt fabulas habemus hasce: l'eírovsg apud Athe- 


naeum IX p. 396 d XV, 690 d, Polluc. VIL, 179, 204. X, 118, 


Photium Lex. p. 633, 928 et grammaticum in Bekkeri Anecd. 
p.144, 57. ubi pro Κρατῖνος corrige Κράτης. ἍἭρω ες; 


apud auctorem Proverb. Bodlei. 718 et Hesychium II p. 808. J 
ubi scribendum videtur Oz ἀσκίῳ μενταρ᾽ ἐμορμολύττετε |. | 
αὑτούς, ἐπεὶ τάδ᾽ ἔστ᾽ ἀληϑῆ. Porro apud Suidam. s. v. | 
ἀνεκάς, ubi pro Cratete Cratini nomen reponendum esse alio: 
loco indicavi, Grammat. Bekkeri Anecd. p. 352, 2 cll. Suida ᾿ 
&.v. ἀϑάρην. Denique apud Polluce. III, 155 X, 90 (cll. | 
. Photio Lex. p. 324, 17) et X, 139. Θηρία, in qua fabula; , 


ipsas feras cum hominibus colloquentes induxit poeta, apud 


CRATES. 65 


Athenaeum Vl p. 267 c. 268a. IIl p. 119 e, Polluc. VI 53, 
Harpocrat. p. 148 24 cll. Photio et Suida s. v. παρουσία, 3?) 
zi&uie apud Athenaeum X p. 418 ο, Polluc. IX 62, Schol. 
Platonis Bekk. p. 382. Eiusdem fabulae memoriam servavit 
Scholiasta Aristoph. Eccles. 77 τὸ σχύταλον ἐξηνεγκάμην τὸ 
τοῦ «Ταμίου] ἀρσενιχῶς δὲ τὸν «Ἱαμίαν, [λέγουσι δὲ καὶ 
ϑηλυχῶς τὴν «“ἀμιαν], ὑπὲρ ἧς ὁ Φερεχράτης λέγειν ἐν τῷ 
ὁμωνύμῳ δράματι ὅτε σχυτάλην ἔχουσ᾽ ἐπέρδετο.  Phere- 
cratis Lamia nusquam praeterea commemoratur; corrige igi- 
tur Κράτης, de quorum nominum permutatione dixi supra. 
Verba uncis inclusa ex coniectura. adieci. J/&:0:9» quod 
argumentum fuerit docet Pollux IX 114 σχεδὸν δὲ καὶ περὺ 
πλείστων (sc. παιδιῶν) ὁ ποιητὴς εἴρηκεν οὗτος (Cratetem 
dicit) ἐν τῷδε τῷ δράματι. Hinc probabilis est coniectura 
Hemsterhusii ad Polluc. vol. II p. 1102, apud Etymol. M. 
p. 402 41, ubi ἐφετίνδα lusus a Cratino fictus esse dicitur, ' 
Cratetis nomen substituendum esse. Praeterea /Zctó:ci lau- 
dantur Athenaeo XI p. 478 f, Grammatic. Bekk. Anecd. 
p. 919 31, Suidae s. v. ἄλλο ἕτερον. “Ῥήτορες semel 
commemorantur ab Athenaeo IV p. 269 c. X201 ab eo- 
dem ΠῚ p. 117 b, Zenobio IV 41, Polluce VII 63. Τόλ- 
pes ab Athenaeo VI p. 247 e. XIV p. 619 a, Antiatticista p. 93 
10, Photio Lex. p. 337 10, Polluce IX 53. X 54 et VII 92 
de quo loco supra diximus. Incertarum fabularum fragmenta 
supersunt septemdecim.  Dictione usus est, quantum quidem 
ex fragmentis intelligitur, ad atticam elegantiam composita 
et simplicitatis laude conspicua, nisi ubi forte consulto ob- 
scurum et insolitum dicendi genus sequutus est, ut in loco 
apud Athenaeum ΠῚ p. ll7b. Singularia perpauca reperias. 


33) Feras post Plutos Cratini commissas esse m 
VI p. 268e intelligitur. 


Hist, crit. Com. graec. $ 


00 CRATES.  PHERECRATES. | 


Ita ἀναβιώσασθαι dixit activo sensu pro ποιῆσαι ἀναβιῶνας, 
apud Suidam s. v. ἀγεβίω, et πάμπαλιν. pro πάλιν apud. 
Athenaeum VI p. 268 a ἐγὼ γὰρ αὐτὰ néunolw | τὰ ϑερμὰ, 
λουτρὰ πρῶτον ἄξω roig ἐμοῖς. Porro ἐϑελόσυχνος apud. 
Etymol. M. p. 299 30, τάχκωνες de γαστριδίῳ ἡδυσμένῳ, 
quod semel et unum dixisse Cratetem auctor est Pollux VI 
$3. Insolitas crases habemus in locis apud Athenaeum vr 
p. 268a ro: ἐγὼ et ϑύὕδωρ, fortasse etiam p. 967 f zepori-. 
ϑοῦ ὦ τράπεζα. Doricis formis usus est apud Athen. III 
p. 117 b ποδάνεμος, et apud Polluce. IV 183 ποτιβαλῶ, sed. 
hic quidem in versu quem homo natione Doriensis recitabat. 
Denique, quod rarum est in comoedia, in anapaestis tetra- 
metris spondaica clausula usus est apud Polluc. VI 53, for- 
tasse etiam apud Athen. III p. 119 c. 

PHERECRATES, Atheniensis, quem Alexandri M. in 
expeditionibus comitem fuisse mirabili errore narrant Suidas 
οὐ Eudocia p. 426, praestantissimis antiquae comoediae poe-| 
fis'accensetue ab Anonymo de Comoed. p. XXVIII. Idem. 
p. XXIX. haee scribit «Φερεκράτης, ᾿«ϑηναῖος, νιχᾷ ἐπὶ; 
ϑεάτρου γενόμενος, ὁ δὲ ὑποχριτὴς ἐζήλωκε Κράτητα. καὶ 


| 


* - 3 - a v , 3 , 
ev τοῦ μὲν λοιδορεῖν ἀπέστη, πράγματα δὲ εἰσηγούμενος 


^ 


M 3 , , [j ' , "1 l 
χαινὰ ηὐδοκίμει, γενόμενος εὑρετικὸς μύϑων. Cuius lock 
D 

priora verba recte ita correxisse videtur Dobraeus, vuxc& ἐπὶ 


Θεοδώρου, γενόμενος δὲ ὑποχριτής. Ex quo eum iam tert 
anno Olymp. LXXXV fabulas docuisse efficitur. Praeter 
discimus ex Anonymi loco Pherecratem non acerbum quod- 
dam et invidiosum, sed festivum et hilaritatis plenum iocand 
" genus sequutum esse, eaque in re Cratetis, cuius histeiol 


-—u C EPA 


fuisse videtur, vestigiis institisse. Neque tamen a singulo. 
rum hominum cavillationibus prorsus abstinuit, siquidem Me:- 
lanthium poetam tragicum traduxit teste Athenaeo lib. VIIJ. 
p. 948 c et Alcibiadem acerbissimis versibus vexavit pui 


PHERECRATES, 61 


eundem XII p. 538 b. Neque pepercit Pulytioni in fabula 
'Invóe ἢ Παννυχὶς inscripta apud Photium Lex. p. 626 10 
οὐχ ὁρᾶς Ort | τὴν llovÀvriovog χειμένην ὑπώβολον. Mitto 
alia. Poetam inprimis elegantem et ingeniosum fuisse, frag- 
menta fabularum docent. Hine ᾿“ττιχώτατος dicitur Athe- 
naeo lib. VI p. 268e et Phrynicho Sophistae apud Step'a- 
num Byzant. p. 43 et Suidam s. v. ᾿4ϑηναία. Habet ta- 
men oratio Pherecratis satis multa quae a reliquorum huius 
aetatis comicorum in dicendo severitate paullo longius rece- 
dant. Ex hoc genere, ut pauca de multis afferam, est ge- 
nitivus ἁλιῶς pro ἁλιέως apud Grammat. Seguer. p. 383 30, 
ἀνθῶν pro ἀνϑέων ibidem p. 404 26, γολλάδες pro χολά- 
δὲς apud Grammaticum Bachmanni Anecd. I p. 418 cfr. ad 
Menandrum p. 11, γυνὴν pro γυγναῖχα apud Etymol. M. 
p. 243 16 ὡς ἄτοπόν ἐστι μητέρ᾽ εἶναι xol γυνήν, quem 
yersum ab Etymologo M. sine auctoris nomine allatum e 
Pherecratis Crapatalis ductum esse alio loco docui,  Rario- 
ribus item formis adnumerare licebit ἀ; χάσχειν apud Gram- 
mat. Seguer. p. 9340 21, ἐττημένος pro σέσησμένος apud 
Photium Lex. p. 26 26, z«covót apud eundem p. 401 16 
quae forma nunc etiam Thucydidi restituta est. Porro τρα- 
πέμπαλιν pro ἐναντίως dixit apud Photium p. 598 11, μη- 
Toig pro πατρὶς ibid. p. 268 20, πλατειάζειν pro πλατείᾳ 
τῇ χειρὶ σταίειν ibid. p. 432 19, χρῆσται pro χρήσεται vel 
χρεία ἔσται apud Suidam s. wv. χρή, ταχεωστὶ pro ταχέως 
apud Schol. Iliad. σ΄ 26 ex emendatione Bekkeri, ϑυμέλῃ 
pro ϑυλήματα apud Phrynichum App. Soph. p. 42 25, 
quamquam etiam ϑυλήματα dixit ex certa emendatione Ruhn- 
kenii in loco apud Clement. Alex. Str. VII p. 846, χυντερώτερᾳ 
pro κύντερα apud. Photium s. v. χυντερώτατα, quod compa- 
res eum ἀμειγότερον, quo utitur Mimnermus apud Stobaeum 
Elor. VII 12 οὐ γάρ τις χείνου δηΐων. ἔτ᾽ ἀμειγότερος φώς 
a - 


68 PHERECRATES. 


et poeta ineertus apud Philonem vol, II p. 500 Mang. Οὔτε, 


γυνὴ τοσσόνδε νόου ἐπιδεύεται ἐσϑλοῦ "grs χερείον᾽ ali 


σϑαι ἀμεινοτέρων παρεόντων, Virum eximium, qui eadem 


forma Homerum usum esse putabat ad Phrynichum p. 136 


fefellit memoria; Homerus enim non ἀμεῤνότερον dixit, sed - 


χειρότερον Odyss. ο΄ 518. Sed redeo unde digressus sum. | 


Μαχγείραινα et ἰχϑυοπώλαινα habemus in fragmento apud : 
Athenaeum XIII p. 612a, σχόνυζα pro κόνυζα apud ῬΠοίϊππν,, 
p. 924, κηχὸς apud Etymol. M. p. 682 54 et Cramerum | 


Anecd. I p. 944. 27, ἀχέαννος pro ἀχέανος apud Eustath. 


p. 1528 45, κυάμους φακχῆν (leg. ἀφάχην) ζείας αἴρας, 
ἀχεάννους. Sed corruptum videtur ἐπέσϑειν pro ἐπεσϑίειν 


apud Athen. p. 644f, ubi legerim 2mzoOv'. Nec sanum est | 
ἀλήϑω pro ἀλέω apud Suidam s. v. ὠἀνόδοντος, vel eigvaev | 
ab ἐρύω apud Pollucem VII 163, ubi legendum ἤρυσεν ab 


&gvro. Nec χάρυα dixit penultima longa apud Athenaeum | 


Il p. 56 f, sed leg. χαρύχη. Aeque vitiosum est quod legi- 
tur apud Grammat. Seguer. p. 372 82, ubi corrige & μὲ 
λέγει. De metro Pherecrateo, quod se primum invenisse 
ipse gloriatur apud Hephaest. X 5 et XV 195: 

ἄνδρες, πρόσχετε τὸν νοῦν 

ἐξευρήματε χαινῷ 

συμπτύχτοις ἀναπαίστοις, 
disputavit Hermannus Doctr. metr. p. 484. De dramatum | 


quae docuit numero ita veteres dissentiunt, ut Anonymus 
Ἰ. 1. octodecim, Suidas autem et Kudocia sedecim fabulas | 
eum docuisse memoriae prodiderint. Utroque multo libera- : 


liores se praebuerunt Meursius Bibl. Att. p. 1578 et ad Ni- 
comach. Mus. p. 171 et Fabricii Bibliotheca Harlesiana, 


quippe qui viginti quattuor fabularum titulos apposuerunt, 


| 
| 
n 
! 


quorum numerum ita imminuemus, vix ut octodecim fabulae 


relinquantur, quamquam inter has etiam complures, de qui- 


Ν 


m 


u 
E 
It 


p 


| jbus iam veteres gravissimas dubitationes moverunt, Ex hoc 
genere sunt '4yaJoi et MéraLAsg, quarum quam primo 
loco commemoravimus '4y«2oí, eam Pollux VII 148 et X 
47 nihil de auctore dubitans ut Pherecratis fabulam laudat, 
Athenaeus autem tribus locis ita commemorat ut eam ab 
aliis Strattüidi tributam fuisse significet. "Vid. lib. VI p. 248 c 
X p. 4186 et XV p. 685b. Athenaeus fortasse Eratosthenis 
iudicium sequutus est, quem in crisi dramatum Pherecrateo- 
rum diligenter versatum esse statim videbimus. Μεταλλεῖ;, 
quam Athenaeus Vl p. 268 e. sine suspicionis significatione 
commemorat, idem lib. XV p. 685a. incerto auctori tribuit: 
6 πεποιηχὼς τοὺς εἰς αὐτὸν ἀναφερομένους MeraAAcis. Ni- 
eomacho eam tribuit Exatosthenes apud Harpocrationem s. 
w. μεταλλεῖς p. 243. Quod quibus rationibus ductus fecerit, 
suspieari licet e Photii Lex. p. 29 εὐθὺ ““υχείου (ita Por- 
sonus pro .zstov): τὸ εἰς 4foxtov, ὅϑεν ᾿Ερατοσϑένης 
x«i διὰ τοῦτο ὑποπτεύει TOUS MeraAAcig, ubi ex adiecto 
Euripidis versu ex Hippolyto: τὴν εὐθὺς "Apyovg χἀπιδαυ- 
ρίας ὁδόν, manifestum est scripsisse Photium εὐθὺς 2fv- 
χείου. Ha locum intellexit etiam Lobeck ad Phryn. p.144, 
quem frustra erroris insimulat Bernhardius ad Eratosth. p. 230. 
Itaque suspicari licet Eratosthenem maxime ex orationis usu 
fabulae isti notam adspersisse, id quod conatus est etiam 
Bernhardius, quamquam non eodem in omnibus suecessu, vel- 
mt eum in fragmento apud Athen. VI p. 269 locutionem: 
τὰ δὲ μὴλ ἐχρέματο τὰ xaÀà τῶν καλῶν ἰδεῖν, tanquam 
fragicam et a comicorum sermone abhorrentem vituperat. 
Atqui Diocles apud Photium et Suidam s. v. xox& χαχῶν 
dixit: J/Avvei τε τὰ καχὰ TOY χαχῶν ὑμᾶς, quae male at- 
fentavit Toupius Emend. III p.101. Eodem dicendi genere 
usus est Aristophanes Byzantius in argumento metrico Pluti" 
ws.10 τῶν ἀγαϑῶν τἀγαϑά, lud autem rectissime mo- 


PHEBRECRATES. 69 


70 PHERECRATES. 


nuit, alienum esse ab Atticorum usu quod ab Erotian. p. 56. 
ex hac fabula affertur adverbium «guo. Poterat his alia j 


Me BN 


adiicere ex eodem illo apud Athenaeum fragmento petita, - 
veluti quod vs. 28 legitur τὰ ῥόδα, correpta vocali ante li- 3 
teram o, cuius rei nullum certum apud vetustissimos comicos E 
exemplum reperiri puto. Porro in spuriis Pherecratis fabu- 


lis commemorantur quas Persarum et Chironis nomine in- 


scripsit. De Chirone postea dicetur; de Persis autem vide. 
Athenaeum ΠῚ p. 78d. XI p. 502a. XV p. 684f et 689a, 
quibus locis auctor fabulae ita fere indicatur: QDegexoátus | 


ἢ ὁ πεποιηχὼς τοὺς Πέρσας, vel τοὺς εἰς αὐτὸν ἀναφερο- 
μένους Πέρσας. Τία etiam apud Schol. Aristoph. Ran. 368 - 
commemorantur οἱ ποιήσαντες τοὺς QDepexocrovg Πέρσας, ὴ 
ubi quod plurali numero usus est auctor, indicio esse vide- - j 
tur alios alium eius fabulae auctorem perhibuisse, Similiter | : 
incerti. auctoris ᾿4τϑίδα his verbis significavit Strabo V. 
p. 939 oi τὴν drÜiÓe συγγράψαντες. Non addita de au- j 
ctore fabulae dubitatione commemoratur apud Polluc. VII 19. 
Denique dubiis Pherecratis fabulis nescio an JMérouxor ae- 
censeri debeant. Apollonius de Pron. p. 404 B. ἐν Μετοί- 
xotg Φερεχράτους ἅπαξ ἐστὶν εἰρημένη (ἡ εὐθεῖα Ῥτοποιαιῖ-, ᾿ 
nis ἐμαυτοῦ) καὶ ἴσως ἕνεχὰ τοῦ γελοίου. Sed idem p. 848 σ᾽ 
εὐθείας ἀπορεῖ — οὐ γὰρ εἰ ἅπαξ εἴρηται, καὶ ταῦτα ὑπὸ 
'χωμιχῆς ἀδείας, ὡς ἐν Μετοΐχοις Πλάτωνος, τοῦτο κανών, 
ἐστιν. Nisi is ipsius Apollonii error est: Plátoni eam fabu- | 
lam tribui etiam a Polluce Eudocia Suida et Andronico infra. 

videbimus. Demptis igitur quae sive dubiae sive spuriae ab. 

ipsis antiquis criticis habitae sunt fabulis, tredecim restant. 
tituli: "4ypi0t, Αὐτόμολοι, Τρᾶες, Δουλοδιδάσχαλος, ᾿Ἐπι-, 
λήσμων ἢ Θάλαττα, ᾿Ιπνὸς ἢ Παννυχίς, Κοριαννώ, Koo. 
πάταλοι, oou Μυρμηκάνϑρωποι, HeraM,, Tvgavvig, Wevs. 


δηραχλῆς. Nam qui praeterea commemorantur a Meursio et. | 


PHERECRATES, 11 


t 


Fabricio fabularum tituli ^ 47;«ia, Τ᾿ ρας εῖς, Extt0r0A), ' Iatóg, 
diua et  Ῥητορική, vitiosis debentur lectionibus, ut suo loco 
videbimus. 

Certarum et a nemine in dubium vocatarum fabularum 

quam primo loco commemoravimus ";4y0:02 inscriptam, ea 
singularem diligentiam experta est C. F. Heinrichii, qui in 
Demonstratione loci Platonici e Protagora (Kiloniae anno 
MDCCCXIII) novam de ea coniecturam protulit tantoque 
doctrinae et ingenii apparatu exornavit, ut non mirum sit, si 
multis ille sententiam suam eomprobaverit. . Sic autem ille 
Statuit, Agriorum argumentum specfasse potissimum — artem 
musicam et eam eius corruptelam quae mutatis legibus mu- 
icis animos dissolvere et enervare multis visa fuerit; idque 
apparere e fragmento quodam. apud Suidam s. v. Χαῖρες Ber- 
ato, in quo duos actores de Melete et Chaeride, musicae 
-artis corruptoribus primariis, colloquentes a poeta induci. 
"Ex eadem fabula desumptos esse versus illos nobilissimos 
-apud Plutarchum de Mus. p. 1141 D. non addito fabulae 
titulo servatos, quos cum Nicomachus Musieus Harm. Il | 
Ῥ. 39. e Pherecratis Chirone ductos esse significaverit, confici 
"Agrios et Chironem unam eandemque fuisse fabulam, in qua 
— Chironi, Centauro illi μουσικωτάτῳ, partes antistitis et quasi 
;propugnatoris vetustae et masculae musicae poeta demanda- 
verit, reliquo Centaurorum grege chori partes sustinente, ex 
"quo sequi, inepte apud Platonem Prot. p. $928 Heind. ipsum 
állum Agriorum chorum e μισανϑρώποις constare dici, quo- 
rum in locum si ἡμιάνϑρωποι substituantur, nihil deesse 
loco illi Platonico ex molesta et diuturna caligine in lucem 
revocando. 

In his ut verum esse concedam quod primo loco vir 
doctissimus de argumento fabulae '47gívv nomine inscriptae 
posuit, non recte tamen boc ex illis apud Suidam versibus 


13 PHERECBATES, 


colligi posse putaverim; neque ipsum opinor Heinrichium 


hoc positurum fuisse crediderim, nisi alterum locum a Plu- 


tarcho servatum ad eandem fabulam trahendum esse sibi. 


persuasisset. Atqui hoc ipsum eiusmodi est, ut, nisi gravio- - 


ribus argumentis demonstretur, nullo modo concedi posse | 


videatur. Qualis enim. obsecro haec est argumentandi ratio : ; 


tetigisse Pherecratem invalescentem musicae artis deprava- 


tionem in Agriis; idem cum in Chirone fecerit, necessaria | 


consecutione effici, Agrios et Chironem non diversas. fuisse 


fabulas, sed diversos ta;tum unius eiusdemque fabulae titu- 1 
los. Quid vero? potuitne Pherecrates idem argumentum in . 
pluribus diversisque fabulis vel data opera tractasse vel in- | 
tento tantum digito tetigisse? praesertim quum ipsa illa mu- : 


sicde artis depravatio pervulgatum fuerit antiquae comoediae | 
argumentum. Quid autem causae esse dicamus, quod in . 
íanía eorum qui Agrios et Chironem ad partes vocant mul- | 


titudine ?*) nemo tamen reperiatur qui ita alterutram fabu- 
lam commemoraverit, ut utramque pro una eademque fabula 
habitam esse suspicari liceat; id quod minime omnium Athe- 


naeum lib IV p. 171 d. V p.218d. VI p. 263b et VII - 
p.316 e, ubi Agriorum fragmenta servavit, neglecturum fuisse 


crediderim, quippe qui aliis in locis de Chironis auctore du- 


bitatum fuisse significaverit. ^ Quod argumentum etsi non . 
eam vim habeat ut in alia causa nihil ei opponi posse exi- | 


stimem , in hac tamen quaestione, in qua omnia causae mo- | 


menta colligi et expendi merentur, vel inprimis commemo- . 
randum est. Ex iis quae adhuc disputavimus satis intelligi | 
opinor, Heinrichium non ita causae suae patrocinium susce- 


pisse, ut criticis legibus ex omni parte satisfecisse censen- : 


^ 


33) " 4voio& decies quinquies, Χείρων autem novies ad par- 
tes vocatur. 


Rn 


PHERECRATES. 19 


dus sit. Quam quidem laudem multo minus, ut equidem 
opinor, in reliqua disputationis suae parte ei concedere lice- 
bit. Etenim ipse videt vir egregius, magnam sententiae suae 
dubitationem moveri eo, quod Athenaeus quattuor locis Chi- 
ronem, incerti auctoris carmen, commemorat, quod alii Phe- 
recrati, alii Nicomacho τῷ ἑυϑμικῷ, alii denique aliis aucto- 
ribus tribuendum censuerint. Vid. lib. VII p. 364a. IX 
p. 368b et 388f. XIV p. 635f. Haec igitur Heinrichius 
cum sua ipsius sententia ita conciliare conatus est, ut Chi- 
ronem illum quater ab Athenaeo laudatum comoediam fuisse 
megaret, sed ex eo poesios genere, quod haud inepte prae- 
eeptivum vocavit vir doctissimus, fuisse sibi persuaderet ; id- 
que colligit ex eo, quod prius illud Chironis. fragmentum 
libro VIII servatum heroicis. versibus iisque παραιγετιχοῖς 
εἰ ad Hesiodi aliorumque didacticorum poetarum imitationem 
factis conceptum sit. Haec per se quidem non inepte dispu- 
(ata videri possunt; si quis autem reputaverit, fuisse inter 
weteres critieos, qui ipsum illum Chironem, de cuius auctore 
dubitatum fuisse vidimus, Pherecrati, h. e. comico poetae tri- 
-Jbuendum censerent, cuius industria in longe alio poesios ge- 
nere, quam quod cum didactico, quale Chironis fuisse de- 
buit, argumento aliquid communionis habeat, elaboraverit; 
porro si eo animum advertat, Chironis fragmenta tribus re- 
liquis Athenaei locis servata, cum et trimetris concepta sint 
jambicis et vernilitatis colorem habeant antiquae comoediae 
poeta dignissimum, sine ulla dubitatione ex comoedia petita 
esse: haec omnia si quis apud animum perpenderit, equidem 
nullus dubito, quin illam Heinrichii coniecturam ne levissima 
«quidem probabilitatis specie commendabilem, sed prorsus va- 
mam inanemque esse intellizat. Nam quod iambica illa frag- 
menía ab Athenaeo cum eadem incerti auctoris significatione 
prolata ex verj et genuini Pherecratis Chirone sive Agriis 


΄- 


44 PHERECRATES. 


deprompta: esse, ab Athenaeo autem supina quadam negli- j 
gentia ad personatum Pherecratem relata esse statuit vir. 
clarissimus, hoc igitur quid aliud esse dicemus quam ultimum | 
frustra e laqueis, quibus ipse sese implicuit, exitum tentantis 
refugium? Neque profecto lioc unquam in mentem venisset | 
Heinrichio, si Scholiasten Aristoph. Equ. 1313 inspexisset, ' 
qui cum eundem illum Chironem cum.eadem de eius auctore | 
dubitatione ad partes vocaverit, facile intelligitur, quantopere | 
hac una observatione tota illa Heinrichii ratio labefactetur. 
Neque enim vereor, ne Aristophanis quoque Scholiasta festi- ἱ 
nantius fecisse et utrosque Chirones, toto coelo inter se. di- 
versos, temere et sine iudicio confudisse dicatur. Neque 
vero his finibus sese continuit ingeniosissimi viri audacia. | 
Nam cum versibus illis heroicis, sive orationis colorem sive. 
argumenti rationem spectes, nonnihil similitudinis cum frag-. 
mento quodam e Pseudo-Hesiodi ᾿ Υποϑήκαις apud Schol. 
Pind. Pyth. VI, 19 intercedere vidisset, et cum ipsae illae 
᾿Ὑποϑῆκαιν praecepta quaedam sub Chironis persona Achilli 
data continuerint, iterum  inseriptionis similitudine deceptus 
utrumque idem poema fuisse suspicatur. Sed huic quidem. 
opinioni, utcunque de argumento Pseudo - Hesiodei carminis. 
statuatur, versuum illorum color magna ex parte ludicrus. 
totusque orationis habitus adeo adversantur, ut nihil a doctis-. 
simo. viro dici potuisse existimem periculosius. "Plum vero. 
quis tandem serio carmen illud Hesiodi nomen mentitum. 
tam recenti aetate ortum esse sibi persuadeat, ut Pherecrati. 
vel Nicomacho affingi potuerit? . Quis tam novitium opus ita. 
Boeotis imposuisse credat, ut simul ilud cum ceteris He-. 
siodi carminibus, sive genuinis sive supposititiis, certe tamen. 
antiquissimis, commemorarent, teste Pausania lib. IX. 81. 
Atqui, inquies, quid Pherecrati, comico poetae, eum versibus | 


illis heroicis et ad Hesiodi imitationem effictis? Quasi vero. 


.PHERECRATES. τὸ 


nesciamus Cratinum in Odyssea ad risum jocumque . detor- 
quenda aliosque comicos in aliorum epicorum carminibus pa- 
rodia ludendis eandem sequutos esse rationem ?:). 

Sed priusquam reliqua de Chirone et Agriis dicenda 
persequar, haud importunum fuerit quaesivisse, quis tandem 
fuerit ille, eui alii Pherecratis Chironem adiudicandum cen- 
suere, Nicomachus; quam quaestionem nisi defugisset Hein- 
richius, haud scio an id aliorsum eius sententiam traxisset. 
-Athenaei verba lib. VlII p. 3641 a haec sunt: ἐπὲ νοῦ οὐ 
λαμβάνοντες τὰ εἰρημένα ὑπὸ τοῦ τὸν Χείρωνα πεποιηκό-- 
τος, εἴτε Φερεκράτης ἐστὶν εἴτε Νικόμαχος ὁ ῥυϑμικός, ἢ 
ὅστις δήποτε, ubi postrema verba ἢ ὅστις δήποτε si ad 
proxime antecedentia ὁ ῥυϑιμικός spectant, sensus loci hie 
verit, alios Chironem Pherecrati, alios Nieomacho tribuisse, 
sive is ὁ ῥυθμιχὸς fuerit sive alius quidam; sin remotiora 
continuant, εἴτε QDepezgerno εἴτε Νικόμαχος, apertum est 
-dici veterum critieorum. de auctore Chironis iudicium non 
dnter duos sed plures fluctuasse. Quae si vera est interpre- 


fatio, licebit opinor etiam Platonem in iis numerare poetis, 


-" E Ipsas illas Hesiodi ὑποϑήχας fuerunt qui parodiae lusu 
risisse sibi persuaderent Aristophanem δαιταλεῦσιν apud 
Phrynichum Ecl. Att, p. 91. Sed hoc quidem loco non 
intercedo, quominus cum Heinrichio eae intelligantur 
ὑποϑῆχαι, quibus "Eoya sua ornavit Hesiodus; quam- 
quam quod necessario ad hanc rationem amplectendam 
nos cogat, nihil causae video. Minus etiam Cratini ver- 
sui tribuerim apud Hephaest. I 3, in quo Χείρωγος 
ὑποϑηχῶν mentionem fieri suspicatus est Gaisfordius: 
σχῆψιν μέν, Χείρωνες, ἐλήλυμεν, ὡς ὑποϑήκχας — cuius 
loci perquam ambigua est sententia, ut in neutram par- 
iem aliquid statuas: σχήνψψεν autem, quod fuit qui in 
Σχῆψιν mutdtet, idem est quod πρόφασιν, hoc fere 
sensu: accessimus ad vos, Chirones, eo quidem prae- 
textu, ut ὑποϑήχας etc.  Sequebatur haud dubie in 
proximis ἔργῳ δέ revera autem ut —. 


h 


^46 PHERECRATES. i 
quibus Chiron fabula adscriberetur. Eius suspicionis oppor- 
tunitatem mihi fragmentum Chironis a Plutarcho servatum 
praebuit, in quo Musica de Phrynidis in arte citharoedica. 
queritur, Ὁ 1 

Φρῦνις δ᾽ ἴδιον στρόβιλον ἐμβαλών τινὰ 

κάμπτων μὲ καὶ στρέφων ὅλην διέφρϑορεν. 39) 
In his στρόβιλον figurato sensu de artificiosis tremulorum. 
sonoruni quasi vorticibus dixisse videtur. Iam compara Phry- 
nichum Bekkeri p. 603 27 Στρόβιλος: τὴν τοῦ ἀνέμου ov- 
στροφήν — Πλάτων καὶ μεταφορικῶς κέχρηται ἐπὶ ὠδῆς 
χιϑαρῳδιχῆς πολὺν ἐχούσης τάραχον. Nonne ad eundem 
illum locum respexisse censendus est?  Incerta haec esse et. 
dubia non diffiteor; nece tamen celandam putavi coniecturam, 
non magna quidem at aliqua tamen veritatis specie commen- 
dabilem. Sed redeo ad Nicomachum, de quo ita statuo ut. 
minime eum diversum fuisse existimem a Nicomacho eo, cui 
Eratosthenem lib. VII de antiqua Comoedia etiam aliam Phe-- 
-recratis fabulam attribuisse discimus ex Harpocratione s. v.: 
ἹΜεταλλεῖς p. 949 ἔστι δὲ καὶ δρᾶμα Φερεχράτους MetaÀ-. 
λεῖς, ὅπερ lVuxóuayOv φησι πεποιηχέναι ᾿Ερατοσϑένης ἐν 
ἑβδόμῳ περὶ τῆς ἀρχαίας Κωμῳδίας. lam neminem dubi- 
taturum speramus, quin idem ille Eratosthenes qui M:zaA- 
λεῖς Pherecrati adiudicaverat etiam Chironi Pherecratis no- 
men detraxerit; quod cur ille faceret rationes habuit haud 


35) Hunc locum in animo habuit Scholiasta Aristophanis: 
Nub. 971 οἱ κωμικοὶ πολλάκις αὐτοῦ ( Φρύνιδος.) us- 
μνημένοι ἐφ᾽ οἷς ἐκαινούργησε χλάσας τὴν ᾧδὴν παρὰ 
τὸ ἀρχαῖον ἦϑος, ὡς ᾿«ἀριστοφάνης φησὶ καὶ ᾿“ριστο-. 
κράτης, ubi pro ᾿““ριστοχράτης iam apertum est scri-. 
psisse Scholiastam ϑερεχράτης. Nelle id fugit, ut ex. 
Hermanni adnotatione video, Burgesium Diar. class. 44. 
p. 280 quamquam loci, quem respexit Scholiasta, im- 
memorem. ; | 


PHERECRATES. Ti 
dubie gravissimas. —Eratosthenis auctoritatem postea sequuti 
sunt Athenaeus Scholiastes Aristophanis et si qui alii forte 
Chironis adiecta de auctore fabulae dubitatione meminerint. 
Antiquae igitur comoediae poeta habendus est Nicomachus 
ille cui Eratosthenes εταλλεῖς et Chironem adscripsit, ne- 
que confundendus nec cum Nicomacho musico, quem Ari- 
stoxeni aequalem fuisse docet Bacchius Introd. mus. p. 22, 
nec cum Nicomacho eo cuius llithyam — Athenaeus VII 
p. 290f et Naumachiam Stebaeus Floril. XXXVIII 10 lau- 
dant. Hunc enim novae comoediae poetam fuisse certissi- 
mum est, 

Sed redeo unde digressus sum, ad Pherecratis, sive ut 
Eratostheni placuit Nicomachi Chironem, de cuius fabulae 
argumento si quaeras, ego quidem ex iis quae mihi innotue- 
runt fragmentis nihil quod quidem certum et exploratum sit 
me eruere potuisse invitus fateor; quamquam ad depravatio- 
nem artis musicae magnam eius partem pertinuisse tum in- 
scriptio fabulae fidem facit, tum vero ex praeclaro illo frag- 
mento apud Plutarchum de Mus. p. 1141 d. servato perspi- 
€itur. Achillis et Ulyssis partes aliquas in eadem fabula 
fuisse colligas e loco quantivis pretii apud Schol. Arist. Ran. 
1848 διεβάλλοντο ἐπ᾽ αἰσχρότητι οἱ “έσβιοι, καὶ iy τῷ εἰς 
Φερεχράτην ἀναφερομένῳ Χείρωνι" δώσει δέ τις γυναῖκας 
ἑπτὰ “εσβίδας. καλὸν τὸ δῶρον ἕπτ᾽ ἔχειν λαιχαστρίας. 
Qui versus ita corrigendi et inter colloquentes personas di- 
stribuendi sunt: : 

αἷς δώσει. δέ σοι γυναῖχας ἑπτὰ “εσβίδας. 

β΄. καλόν γε δῶρον ἕπτ᾽ ἔχειν λαικαστρίας. 
Quem ad modum fere leguntur hi versus apud Eustath. ad 
Homer. lliad. p. 741 24. Quod autem Achillis et. Ulyssis 
haec verba esse suspicatus sum, feci Homeri auctoritatem 
sequutus, apud quem lliad. IX 270 Ulysses, legationis. ad 


78 PHERECHATES, 


Achillem missae princeps, Aeacidam inier alia his- verbis. 
compellat : "E d 
Δώσει δ᾽ ἑπτὰ γυναῖχας ἀμύμονα ἔργ᾽ εἰδυίας, ᾿ 
«εσβίδας, ἃς ὅτε “Ἱέσβον ἐϊχτιμένην ἕλεν αὐτός, Ὁ 
ἐξέλετο — : 
Sed de hoc utcunque statuas, illud certe liquidissime appa- 
rét, non tantum Hesiodi ' Υποϑηήχας, sed ipsam etiam lliada. 
in ila fabula ad risum iocumque fuisse deflexam. Eidem. 
fabulae vindicandus est locus apud Stobaeum Serm. de 
p. 479 Grot. omisso dramatis titulo servatus: 
Εἰχῆ μὲ ἐπῆρας ὄντα τηλιχουτονί iz 
πολλοῖς ἐμαυτὸν ἐγκυλῖσαι πράγμασιν" 
ἐγὼ γάρ, ὠ᾽ νδρες, ἡνίκ᾽ ἦν νεώτερος, 5d 
ἐδόκουν μέν, ἐφρόνουν δ᾽ οὐδέν. ἀλλὰ πάντα uos —.. 
κατὰ χειρὸς ἡν τὰ πράγματ᾽ ἐνθυμουμένῳ" τῇ 
vvv δ᾽ cort μοι τὸ γῆρας ἐντίϑησι νοῦν. } ( 
Ubi secundo versu vulgo editur ἐγχυλίσαι, quod ne verbo. 
quidem monerem, nisi Valckenarium ad Hippol. p. 248 ς et. 
Ruhnken. ad Tim. p. 119 pusilla menda adeo fefellisset, uf 
ἐγκυχλῆσαι. reponendum  censuerint. Ad Chironem autem. 
hos versus referendos esse docet Priscianus Gramm. Inst. 
XVIII 28 p. 224 Φερεχράτης Xetgocw* νῦν δ᾽ ἄρτι μοΐ 
τὸ γῆρας ἐντίϑησι νοῦν, | d 
Ex loco illo apud Plutarchum servato. cuius iam aliquo- 
ties mentionem iniecimus intelligitur, Musicam muliebri ha» 
bitu indutam totoque corpore pessime habitam, praesente 
Iustitia et tam contumeliosae condicionis causam sciseitante, 
a poeta in scenam esse productam. Haec si teneas, haud. 
immerito ex eadem fabula ductos esse suspiceris versus noms. 
nullos apud Grammaticum Seguer. p. 339 "at ἄγρυχτα xal. 
ἄλεχτα πέπονθα: τὸ μὲν &ygvxra ἐστὶν ὥστε μηδὲ γρύξαι. 


T 


διὼ τὴν ὑπερβολὴν τῶν xoxo". — χέχρηται δὲ αὐτῷ χα 


E 
e ^b 
π᾿, 


PHEBECRATES. 179 


γότατα Φερεχράτης" Τί δ᾽ ἔπαϑες; -. .. "d yovira: χἄς 
λεχτ᾽ * ἀλλὰ βούλομαι μόνῃ «Αὐτῇ φράσαι σοι. Quae verba 
ita fere inter ίουσιχὴν et δικαιοσύνην (ita enim dicitur 
apud Plutarchum) distribuenda videntur: 
4. τί δ᾽ ἔπαϑερ;: 
M. ἄγουχτα κἄλεχτ᾽ - ἀλλὰ βούλομαι μόνῃ 
αὐτῇ φράσαι σοι. | 

Apertum. iam esse arbitror Chironem neque comoediarum 
numero esse eximendam neque eandem atque Agrios fuisse 
fabulam. De Agriorum autem argumento, quale Heinrichius 
satis ingeniose adumbravit, quid iam statuendum sit, me vel 
facente intelligitur. Itaque uf nunc res est, nihil fere ea de 
fabula tenemus, quam quod ante hos centum et quod super- 
est annos scripsit iam Kuhnius ad Polluc. IX 12, qui cum 
chorum fabulae e misanthropis conflatum esse statuit, respe- 
xit eundem de quo Heinrichius scribere instituit Platonis lo- 
cum in Protagora p. 327 c Steph. p. 528 Heind. οὕτως οἴου 
χαὶ νῦν, ὅστις GOL ἀδικώτατος φαίνεται τῶν ἐν νόμοις καὶ 
ἀνθρώποις τεϑραμμένων, δίχαιον αὐτὸν εἶναι καὶ δημιουρ- 
γὸν τούτου τοῦ πράγματος, εἰ δέοι αὐτὸν κρίνεσϑαι πρὸς 
ἀνθρώπους, οἷς μήτε παιδεία ἐστί, μήτε δικαστήρια, μήτε 
νόμοι, μηδὲ ἀνάγχη. μηδεμία διὰ παντὸς ἀναγκάζουσα ἀρε- 
τῆς ἐπιμελεῖσθαι, ἀλλ᾽ εἶεν ἄγριοί τινες, ὥσπερ οὖς πέρυσι 
Φερεχράτης ὁ ποιητὴς ἐδίδαξεν ἐπὶ “Τηναίῳ. ἢ σφόδρα ἐν 
τοῖς τοιούτοις ἀνθρώποις γενόμενος, ὥσπερ οἱ ἐν ἐκείνῳ 
τῷ χορῷ μισάνϑρωποι, ἀγαπήσαις ἂν εἰ ἐντύχοις Εὐρυβά- 
τῳ xci Φρυνώνδᾳ. Hoc igitur loco Heinrichius, cum Phe- 
recrateae fabulae chorum e Centaurorum grege constitisse 
sibi persuasisset, non poterat non gravissime offendi μέσαν- 
ϑρώποις ilis, quibus ἡμιανϑρώπους substituendos censuit, 
rectius haud dubie facturus, si leniore mutatione μιξάνϑρω- 
ποι scripsisset, in quod* cum primum doctissimi viri disputa- 


80 PHERECRATES, 


tionem legissem incidi, recens tum forte a lectione Libanii | 
Orat. lI p. 108c ed. Mor. Kevravgov σώμα διφυές, xoi 


τροφέα μιξάνϑρωπον, καὶ τροφὴν ἐξηγριωμένην. | Idem po-. | 
stea etiam lIacobsio in mentem venit ad Anthol. Palat. ΠῚ 2. - 


p. 800. Sed frustra, ut equidem arbitror; μισανϑρώπους - 


in illo Platonis loco satis, opinor, tuetur "Themistius Orat. ἱ 
XXVI p. 323 € ed. Hard. Queritur eo loco Sophista diser- - 


fissimus, esse quosdam qui homines ita a deo creatos di- | 


cantí, ut mutuo amore ef benevolentiae significatione sese 
prosequantur, cum tamen ipsi inhumanitatis crimen subeant 


turpissime; eosdem laudare Prometheum, quod homines ad 


societatem finxerit, αὐτοὺς δὲ ἰλλιγγιᾶν πρὸς τὸ πλῆϑος xa- | 


, JU 2 , ει 507 ἃ 4 
ϑάπερ τοὺς ᾿“4γρίους, ovg ἐδίδαξε «ξερεκράτης, h. e. ipsos au- 


tem Agriorum instar, quos Pherecrates in scenam produxit, - 


simulatque in hominum societatem protrahantur, vertigine 


quadam corripi et in media luce caecutire. Is enim fere 


sensus est verbi /Auyyt&v, de quo erudite disputavit Pierso- | 


nus ad Moer. p. 197. Ex his manifestum est, Pherecratem | 
"Aoytovg suos intelligi voluisse non profecto semiferos illos - 
Centauros?*), sed homines solitarios et ab aliorum societate - 


M an; 


remotos, ideoque morosos et ad aliorum adspectum trepidan- β 


tes, eosdem irasci faciles et contumaces. ta igitur Phere- | 


crates eodem fere modo ᾿““ργίους suos informasse putandus | 


est, ut Phrynichus JMovórgozo» suum introduxerat. Sic | 


enim ille de semet ipso loquitur apud Grammat. Seguer. | 
p. 39. | 
| 


39) Vellem docuisset vir cl. quo habitu Centauros istos a | 


poeta in scenam productos esse sibi finxerit: si Home- | 


rico, fecit Pherecrates contra suae aetatis persuasionem; ; 
sin ferino illo et biformi, equidem me vereri fateor, ut. 
. talium — monstrorum chorus Atheniensibus APP 
placuerit. 


Y 


Cau e 


PHERECRATES. $1 


Zo δὲ Tiuwvo c βίον, 
ἁπρόσοδον, ὀξύϑυμον, ἄγαμον, ἄζυγον, 
ἀγέλαστον, ἀδιάλεχκτον, ἰδιογνώμονα. 
Sic enim legendi sunt hi versus, quibus nihil ad ἀγρίων 1] 
lorum mores illustrandos fingi potest accommodatius. Ex 
ipsis fabulae reliquiis num quid ad argumentum dramatis in 
clariore luce ponendum erui possit, vehementer dubito. 
-irOuoAor fabula quo tempore acta sit suspicari licet 
ex loco spud Schol. Arist. Pac. 476 περὲ 'Aoyeiev καὶ Φε- 
ρεχράτης iv «Αὐτομόλοις 
Θὗτοι γὰρ ἡμῖν οἱ κακῶς ἀπολούμενοι 
ἐπαμφοτερίζουσ᾽ ἐμποδὼν χαϑήμενοι. 
Inclytum illud centennale foedus inter Argivos et Athenien- 
mes ictum est anno belli Peloponnesii duodecimo, h. e. Olymp. 
LXXXIX 4. Vid. Thucyd. V 47. 48. Ruperunt autem 
foedus Argivi et cum Lacedaemoniis societatem inierunt Ol. 


ΧΟ 8 teste Thucyd. V 77. 79. Unde apertum est, scribi 


ista vix potuisse a Pherecrate ante Olymp. XC 4. De ar- 
gumento, nisi ex titulo fabulae coniecturam facere velis, .e 
fragmentis nihil certi eruas, nisi quod musices depravatio- 
nem attigisse videtur. V. Scholiasta Aristophanis Equ. 420 
et Lexicon Bekkeri Anecd. I p. 370. 460. In nobili frag- 
ento apud Clementem Alex. Strom, VII p. 804 Sylb. con- 


| "queruntur dii de sacrorum sibi oblatorum tenuitate. 


᾿ 


J'o&tc fabula passim corrupto titulo laudatur, velüt 


 uwpud Pollué, X 162, ubi vulgo Τοάμμασιν. |. At MS Toovot, 


cod. Salm. /7oevoía, quod non recte Hemsterhusius in 
J'oavoi a' mutatum ivit; Fortasse etiam apud Athenaeum 
IX p.895 b corrigendum (Φερεχράτης ἔν Loavot pro ἐν 1ρα- 
φεῦσε, quam fabulam, a nemine praeterea laudatam, Fabri- 
eius Bibl. Gr. II. p. 474 ab Suida s. v; Φερεχράτης laudari 
— Hist. erit, Coin. piae: 8 


ν 


$2 PHERECRATES, 


putavit, ubi post verba ἐδίδαξε δράματα (7 haec sensu cassa 
inferuntur: (ερεχράτης Πετάλῃ γράφει. 

Sequitur Δουλοδιδάσκαλος, cuius argumentum quod 
fuerit tum titulus satis indicat, tum vero etiam ex Athen. VI 
p. 262b perspicitur, ubi se mirari ait servorum in summa 
cupediarum abundantia continentiam; has enim aspernari il-. 
los, nec ob metum tantum, sed etiam κατὰ διδασχαλίαν οὐ 
τὴν ἐν Δουλοδιδασκάλῳ Φερεκράτους ἀλλὰ ἐϑισϑέντες. Ad 
titülum respexit etiam Pollux ΠῚ 80 εὔδουλος, ὁ εὖ τοῖς 
δούλοις χρώμενος" καὶ τὸ δρᾶμα Δουλοδιδάσχαλος. Apud 
Scholiastam Euripidis Hec. 463 οὐ μόνον δὲ αἱ παρϑένοι 
ὕφαινον — ἀλλὰ καὶ γυναῖχες τέλειαι, ὡς Φιλοχράτης ἐν, 
Δουλοδιδασκάλῳ. verissime Pherecratis nomen restituit Μαΐ-. 
thiae, eamque emendationem confirmare poterat versu huius 
fabulae apud Grammaticum Bekkeri Anecd. p. 404 ταχὺ 
τῶν ἐρίων καὶ τῶν ἀνϑῶν TOV παντοδαπῶν XCGTCYyUEV, 
Ex ea fabulae parte, in qua miuistrandi praecepta servo daban-' 
tur, petita suspicor quae leguntur apud Athenaeum XI p. 408 b. 

γυνὴ δ᾽ ἀπονίζων τὴν κύλιχα δὸς ἐμπιεῖν 

ἔγχει τ᾽ ἐπιϑεὶς τὸν ἠϑμόν, 
et XV p. 699 f 

ἄνυσόν ποτ᾽ ἐξελϑὼν, oxorog γὰρ γίγνεται, | 

καὶ τὸν λυχνοῦχον ἔχφερ᾽ ἐνθεὶς τὸν λύχνον, | 
Ceterum non temere suspicere hanc fabulam ex earum genere : 
fuisse, in quibus Cratetis rationem aemulatus est Pherecrates. : 

᾿Επιλήσμων ἢ Θάλαττα hoc pleno titulo laudatur : 

ab Athenaeo VIII p. 865a. ᾿᾿ἰπιλήσμονες plurali. numero ; 
vocatur apud Schol. Vesp. 542. 1029, sed apud eundem ad. 
vs. 968 recte singularis habetur numerus ?*). Semel sim-; 


57) Neque enim dubitari potest quin corrupta Scholiastae | 
verba (egezocrue ἐν ᾿᾿πιστολῇ" μόνιός τις παρέϑηκε, 


PHERECRATES. 83 


pliciter Θάλαττα vocatur apud Erotian, Gloss. Hipp. p. 98, 
ubi proclivi errore (v. Alberti ad Hesych. 8. v. zogíavvov) 
pro Φερεχράτης legitur Φερεκύδης, de quo admonui in Cu- 
ris crit, p. 41. Pherecydem poetam comicum miro errore 
finxit Toupius Emend. IV p. 136. "Thalassam autem intellige 
meretricem, quae etiam Diocleae fabulae nomen dedit. 

... Fabulae ᾿Ιπνὸς ἢ Παννυχίς integrum elogium extat 
apud Athenaeum XIII p. 612a et Harpocrat. s. v. ἐπγός. 
ἔστι γοῦν δρᾶμα Φερεχράτει "Invóg ἢ Παννυχίς, ἐν ᾧ δη- 
λοῦταν τοῦτο ὅτε μέρος τῆς οἰχίας ἐστίν, Reliqui nude 
᾿Ιπνὸν vocant, semel Scholiastae Aristophanis Pac. 1241 di- 
citur JJovvvzig. Pro 'Invóg passim vitiose legitur Ὕπνος. 
V. Casaubonum ad Athen. l 1. Apud Pollucem X 184 
recte e libris repositum est Jzvo. Hoc enim accentu scri- 
bitur etiam apud Harpocr. l. l. Contra apud Polluce. X 181 
pro ἐν ᾿Ἱππῶνι minus recte edidere ἐν "Izvo. In Athenaei 
MS Veneto ubique legitur "zog. V. Schweigh. vol. VII 
p. 319. Eundem fabulae titulum in '/oróv abiisse videri 
apud Suidam s. v. ἄξιος, alio loco monui. 

᾿ς Kogievvo, cui a meretrice nomen inditum esse con- 
stat ex Athenaeo XIII p. 567 c, plerumque corrupto elogio 
laudatur, velut apud Grammaticum Seguer. I p. 345. (ερε- 


ἀράτης Κοριάνοις pro Kogiuxvvoi. . Idem vitium ibidem 


p. 400. 412. 418, apud Suidam s. v. ἀνυδρεύσασϑαι aliisque 
locis permultis, quibus omnibus Κοριανγοῖ restituendum est, 
contra ac Dorvillio visum est ad Hephaest. p. 101 (αἰδῇ. 
male comparanti Plauti Menaechmos et Cratini Archilochos. 
Eodem errore, ut videtur, Suidas: Κορίαννονι, (Φερεκράτης 


χράγην, ex quibus ᾿Επιστολὴ in indicem fabularum Meur- 
sii et Fabricii irrepsit, ita emendari debeant: Φερεκρά- 
τῆς ἐν ᾿βαιλήσμονι “Ὅστις παρέϑηχε τραχήλια, 


6 * 


Bev 
xiii 


84 PHERECRATES. 


χέχρηταν, ubi- frustra "T. Hemsterhustus ad Polluce. vol. ἢ 
p. 1869 corrigit Κοριαννώ. Alius in huius nominis sériptura 
error hic est, si quando simplici vv effertur, ut in Scboliis 
Hephaest. p. 96. Etym. M. aliisque locis. Κοριαννὼ ἴον: 
matum ut/Vevvo ct similia, ac quemadmodum χορίαννα con- 
stanti usu duplici ametabolo scribitur, ita etiam: Kopiavvo. 
De argumento fabulae nihil consfat, nisi quod bibacitatem 
meretriculae poetam perstrinxisse e locis apud Athen. X 
p.480 ὁ et XI p. 481a intelligimus. 

Accedimus ad ἄρα πατάλους, in euius nominis scri- 
ptura antiqui libri ita dissentiunt ut alii. uno alii duobus λλ 
scriptum exhibeant. Hos unice probat Casaub. ad Athen. III 
p. 980. Sed genuinam verbi scripturam esse Κραπαταλοί, 
evincente versu apud Athen. XIV p. 646 c, verissime monuit. 
Porson. Adv. p. 262. De sensu nominis et argumento fabu- 
lae nihil certi constitui potest.  Adscribam tamen memora- 
bilem locum Pollucis lib. IX 83, ubi postquam de danace, 
Persico numo, disputavit, ita pergit: ὄνομα δέ τι νομίσμαξ 
τος καὶ κραπὰατάλους εἴτε παίζων εἴτε σπουδάζων Φερεχρά- 
τῆς ὠνόμασεν ἐν τῷ διιωγύμῳ δράματι. λέγει δὲ τὸν μὲν 
χραπάταλον εἶναι ἕν ““4ιδοὺυ δραχμήν, ἔχειν δ᾽ αὐτὸν (ita 
scripsi e cod. pro ἔγχει δ᾽ αὐτὸς) ὀχτῶ ψωϑίας, τὴν δὲ ψω- 
ϑίαν εἶναι τριώβολον xai δύνασθαι ὀχτὼ κιχκάβους. Quis. 


bus verbis vitium inest a nemine quod sciam animadversum. 
Crapatalus, inquit, drachmae, h. e. sex obolorum valorem ha: 
bet, constatque octo. psothiis, quarum singulae trioboli pre- 
tium habent. Quo quid esse potest ineptius? Scribendum 
videtur δύο ψωθίας pro edito ὀχτὼ ψωϑίας ^ lta "omnia 
recte habent. Crapatalus drachmae, psothia triobolo, cicca- 
bus cehalco respondet. —Finxerat igitur Pherecrates inferos 
numis uti crapatalo, psothia et ciccabo, quibus nominibut s 
vulgo vilissima quaeque significabant. Hesychius: Κραπάς 


PHERECRATES. .89 


ταλοε, ἰχϑύες τινές. Idem: Κραπόάταλος, παϑὰ πολλοῖς ὁ 
μωρός, ἢ νόμισμα. Postremum ex Pherecratis fabula fluxit. 
| Idem: Κραπαταλίας, ἀνεμώδης καὶ ἀσϑενής, καὶ ἀνίσχυρα 
λέγων. ἄμεινον δὲ ληρώδης. Porro de ciccabo quod dicit 
-Pollux, eonfirmat Photius: Κίκκαβος, ὠνοματοπεποίηταί. TL 
-ψομισμάτιον ἐν "ov... De ψωϑίαις denique vel ψωϑίοις 
(nam utraque forma proba est), quo nomine proprie pustu- 
:Jas inferioribus panum partibus adhaerentes significabant, vide 
Interpretes Pollucis ὙΠ 23. et Schweighaeuserum ad Athe- 
-naeum vol. VII p. $19. Quo autem consilio ista numorum 
-momina finxerit, divinus sit oportet qui coniiciendo adsequa- 
tur. Nolumus tamen ignorare lectorem quae ea de re in- 
geniose commentus est T. Memsterh. ad Polluce. vol. II 
sp. 1061, qui Pherecratem hac fabula quietam inferorum vi- 
| fam, ubi omnia pacata agerentur, tantusque opum contemptus 
esset ut crapatalus summae quae apud eos valuerit. mone- 
tae pretium efficeret, descripsisse statuit. Mitto reliqua acu- 
tissimi viri commenta, quibus non magis fidem habendam 


putamus, quam alteri eiusdem coniecturae, qua Callimachum 
"eholiamborum argumentum ex hac maxime fabula. duxisse 
süspicatur e versu illo: Zx τῶν Ozov βοῦν xoAAUfov πιπρή- 
σχουσιν Fragm. 89, quem non male componas eum incerti 
muctoris (fort. Pherecr.) verbis apud Photium Lex. p. 314 18 
ὀβολοῦ χίμαιρ᾽ ἐν "AiJov. Apud inferos seenam fuisse do- 
“τοὶ etiam versus a Schol. Aristoph. Pac. 7417 servatus, ex quo 
Aeschyli non nullas in fabula partes fuisse elucet, quippe 
quem ita de semet ipso loquentem induxerat poeta: 

᾿ς ὅστις γ᾽ αὐτοῖς παρέδωκα τέχνην μεγάλην ἐξοικοδομήσας. 
Quae mirifice conveniunt cum iis quae Aristophanes tum in 
Rauis tum iu memorabili (fortasse 'Gerytadis) fragmento 
apud Athen. I p. 21 f Aeschylum de se ipso praedicantem 
facit. Denique memoratu haud indignum est parabaseos, 


80 TELECLIDES. 


quam hac 1n fabula recitaverat Pherecrates, haud spernen- 
dum fragmentum servatum esse apud Athenaeum XI p. 485 d 
et Suidam s. v. (ίλιος. 
zoo: et Μυρμηχάνϑρωποι 38), in qua Deucalionis 
partes quasdam fuisse docet Athenaeus VIII p. 335 a, pas- 
sim laudantur ab antiquis scriptoribus, sed ut ad argumenti 
rationem nihil propemodum e fragmentis elicias. Neque alia 
. reliquarum fabularum est ratio JJercAno 35), Τυραννίδος et 
ἱΨευδηρακλέους, quas verbo tetigisse sufficiat. 
lisdem ferme temporibus, quibus Cratinus et Crates flo- 
ruerunt, vixit TELECLIDES Atheniensis, acerbus Periclis 
adversarius, Plutarch. Pericl. 8 et 16, ubi qui afferuntur Te- 
leclidis anapaesti, quibus Athenienses Pericli tradidisse dicit. 
πόλεων τὸ φόρους αὐτάς TS πόλεις τὰς μὲν δεῖν τὰς 
δ᾽ ἀναλύειν, 
λάϊνα τείχη τὰ μὲν οἰχοδομεῖν, τότε δ᾽ αὐτὰ πάλιν χατα- 
βάλλειν, ἀρ 
σπονδάς, δύναμιν, κράτος, εἰρήνην, πλοῦτόν τ᾽ εὐδαιμο-- 
γίαν τε,- 
brevi post expulsum 'Thucydidem Milesiae filium | scriptos 
suspicor, h. e. post Olymp. LXXXIII 4. Eundem propter 


38) Semel (βερεκράτης υρμηκανϑροώπῳ Scholiasta Ari- 
stoph. Vesp. 672. Sed recte Ven. Μυρμηκανϑρώποις. 
In ipsa poetae χρήσει legendum χαταμήσονται pro. edito. 
χαταχοιμήσονται. Ex parabaei fabulae petitum suspicor 
versum a Polluce X 91 servatum i 
ἀλλὰ κἀν κοίταισιν ἐμαῖσιν ἀποκεῖϑ᾽ δὲ μέλλομεν 
ἀριστήσειν. Ι 
39) Πετάλη meretricis nomen fuit, eommemoratum ab He- 
rodiano de dict. solit. p. 89 3. Hesychius , Πέταλα: 
ὀνόματα ϑήλεια. Fortasse scribendum “]ετάλη : ὄνομα 
ϑηλείας. Alia nominis exempla vide apud interpretes. 
Hesychii. 4 


π᾿ 


"4g - 


TELECLIDES. 87 


χεραλὴν ἑνδεχόχλινον ridet in fragmento apud Plutarchum 
l. 1. cap. 8. 

τοτὲ δ᾽ ἐκ χεφαλὴς ἑνδεχαχλίνου ϑόρυβον μέγαν ἐξανα- 

τέλλει, 

Qui locus, quemadmodum alter ille, fortasse ex Hesiodis pe- 
titus est, in qua fabula Periclis Olympii et Chrysillae amo- 
res attigisse Teleclidem docet Athenaeus X p. 4. 6f. Con- 
tra eximie favebat Niciae, φίλος γὰρ ἁνήρ σωφρονεῖν δέ uos 
δοχεῖ apud Plutarchum Nic. c. 4. 

Fabulas docuit, si Anonymo de Comoedia p. XXXIV 
fides, numero sex, in quibus fuit fortasse etiam ea quam 
spuriam iudicasse veteres criticos docet Phrynichus Ecl. Att. 
p.291 βρέχειν ἀντὶ τοῦ ὕειν ἔν τινε χωμῳδὲςς ἀρχαίᾳ προσ- 
τιϑεμένῃ Ἱηλεκλείδῃ τῷ κωμῳδῷ. Tituli fabularum com- 
memorantur quinque '44uquxrboveg, ᾿Δψευδεῖς, 'Hoioóor, 
“Πρυτάνεις, «Στερροί, ex quibus Suidas s. v. Τηλεχλείδης ex- 
signavit tres non nisi ex Athenaeo sibi cognitas, «Φμῳφιχτύο- 
-vag llovraveug et Στερρούς. 

Ex Amphictyonibus, quorum octo fragmenta super- 
sunt, egregium locum de beata priscorum hominum felicitate 
servavit Athenaeus VI p. 968 b, quocum si componas frag- 
mentum eodem metri genere inclusum apud Photium Lex. 
p. 904 26 

ἀλλ᾽ ὦ πάντων ἀστῶν λῷστοι σεῖσαι καὶ προσχαλέσασϑαι, 

παύσασϑε δικῶν ἀλληλοφάγων ---- 
certe aliquid de argumento fabulae suspicari licet.  Diopi- 
then oratorem et vatem famosissimum in ea commemoratum 
fuisse docet Schol. Aristophanis Av. 989. De íempore quo 
aea est hoc certe tenemus, eam ante Θηρία Cratetis, qui 
Olymp. LXXXVIII 4 iam obierat, in scenam prodiisse. Vid. 
Athenaeus VI p. 268 e. 


95 TELECLIDES. 


Quam ψευδεῖς inscripsit fabulam, ab uno laudatur 
Polluce. X 68, ubi varia oseulorum genera in ea enumeraía 
tradit, et ibid. 98. Utroque loco legebatur. olim. «Pevózo; | 
pro eo quod e codd. primus commendavit. Kuhnius, '4wev- ' 
δέσι. ^ Ad eandem fabulam, propter Pollucis locum priorem, 
referenda haec Hesychii; 4/gezzóv, εἶδος φιλήματος, ὡς Τη-- 
λεχλείδης. 

Sequitur ᾿Ἡ σίοδοι, minus recte Ἡσίοδος dicta Anti- 
attic. p. 91 4, 110 25, Suidae s. v. οὐδαμῇ et Scholiastae 
ad Aristoph. Av. 1126, ubi Proxenidem in ea sugillatum esse 
discimus. ln eadem graviter notavit Androclem testante 
Scholiasta Ven. ad Aristoph. Vesp. 1182, ubi codicis scri- 
pturam ἐν τοῖς δυσ emendavit Dindorfius Aristoph. fragm. 
p. V, et Nothippum poetam tragicum gulositate infamem 
Athen. VIII p. 344 d, Philoclem Aeschyli ex sorore nepotem 
Schol. Aristoph. Thesm. 168, fortasse etiam lonem tragicum 
Athen. VIII p. 914 d. Frequens igitur poetarum in hac fa- 
bula mentio facta erat. llinc satis probabilis videri potest 
coniectura Dindorfii ad Aristophauis fragm. p. IV, ex eodem 
dramate petitum esse locum 'T'eleclidis ab auctore Vitae Eu- 
ripidis p. 198 Elmsl. servatum, in quo Euripides a Mnesi- 
locho et Socrate in tragoediis faciendis adiutus esse dicitur. 
Quamquam ea non ita certa est coniectura ut visa est Fritz: 
schio Quaest. Arist. I p. 152, quum poetas "Teleclidem etiam 
aliis in fabulis commemorasse certissimum sit. Vid. Athe- 
naeus XIV p. 639a et Hesychius s. v. δορυφόνον. " Deni- 
que haud inepte, ut mihi quidem videtur, ad Hesiodos re- 
feras quae apud Photium leguntur Lex. p. 565 7 71 ηλεκλεί- 
δὴς vus Tuv δυνατῶν vt zéAs " οὐ γὰρ παρὰ Κενταύροι- 
σιν. Ubi pro τισι, h. e. ΠΣ], scribendum videtur 'Horó- 
δοις. Praeter allata loca semel Hesiodi commemorantur: ab 
Athenaeo ΠῚ p. 872. 


" TELECLIDES. 89 


Fabulae JJovrc«veig inscriptae, cuius nomen Harpo- 
erationi p. 61 9 recte restituit Maussacus, novem fragmenta 
servata sunt, qnae quum nihil contineant ex quo de argu- 
mento coniecturam capere liceat, hoc loco omittimus. Appo- 
nam iamen Hesychii verba propter coniecturam quandam 
Hemsterhusii. Ita igitur ille: δΔορυφόνον: τὸν δολοφονοῦν- 
τα. ᾿Δριστοφάνης Δαιδάλῳ. ὅτε δὲ (διλόχτητος τῇ λέξει 
ἐχρήσατο πρῶτος, δηλοῖ Τηλεχλείδης ἐν Πρυτανεῦσε (leg. 
ΖΙρυτάνεσι). δηλοῖ δὲ τὸν δολοφονοῦντα. Hic igitur Hem- 
sterhusius corruptum nomen (θιλόκτητος in (Ῥελόξενος mu- 
labat, quae si vera esset coniectura, Teleclidem minimum 
usque ad Olymp. XCIV fabulas docuisse censendum esset, 
Philoxenus enim. ex fide Chronici Parii Ep. 69. quinquage- 
simo quinto aetatis anno mortuus est Olymp. € 1. Natus 
igitur est Olymp. LXXXVI 2, nominis autem celebritatem 
assequutus est circa Olymp. XCV, ut diserto constat testimo- 
mio Diodori Sie. XIV 46. Commemorari igitur non potuit a 
Teleclide, quem vitam ultra Pericleam aetatem produxisse 
demonstrari non potest. Hinc etiam intelligitur magnopere 
falli Scholiastam Aristophanis Nub. 332, qui irrisos ab Ari- 
Btophane χυχλίων zopov ἀσματοχάμπτας de Philoxeno *?) 
Üleomene et Cinesia interpretatus est. Plutarchus autem de 
Mus. p. 1142 quae scripsit, '4o:azoqevijg μνημονεύει Qu- 


ay! " 


MJ 


΄ 


40) Fuit quum Philoxenum Siphnium a Scholiasta significari 
putarem, de quo Pollux IV 66 τὸ μέντοι σεφνιάζεῖν 
xc χιάζειν τὸ περιέργοις μέλεσι χρῆσθαι ἀπὸ δημρπροί- 
του τοὺ Χίου x«i φιλοξένου τοῦ Xeqviov, ὃς καὶ ! Ynco- 

ες τργίδης ἐχαλεῖτο. Sed corrigendum «(βελοξενίδου, ut 
. recte hoc nomen in libris scriptum est. Eodem ducit 

Suidas HI p.670 4ημόχριτον τὸν Χῖον καὶ Θεοξενίδην 
|o τὸν Σίρνιον πρώτους ἐπὶ χρώματος τάξαι τὴν ἰδίαν 

ς πρίησιν, Lege (βιλοξενίδην. Nisi forte utroque loco 

Θεοξενίδης restituendum est. 


90 TELECLIDES.  HERMIPPUS. 


λοξένου zai φησιν ὅτι εἷς τοὺς κυχλίους χοροὺς μέλη εἰση- 
γέγχατο, non ad Nubes, sed ad aliam fabulam, fortasse Ge- 
rytadem, serioribus poetae fabulis accensendam, respexisse 
censendus est. Quae quum ita sint, apud Hesychium pro 
QuAoxr5rog fortassie Philoclis nomen reponendum est, 
cuius etiam in Hesiodis 'TTeleclidem meminisse vidimus. 

Quinta Teleclidae fabula, Σ᾽ τερροὺ inscripta, quod ar- 
gumentum tractaverit pariter incertum est. Titulus fortasse. 
ad virorum sterilitatem spectat, quorum unus mihi haec ab 
Athenaeo XIV p. 648 c servata dicere videbatur: 

φιλῶ πλακοῦντα ϑερμόν, ἀχράδας οὐ φιλῶ, 
χαίρω λαγῴοις ἐπ᾿ ἀμύλῳ καϑημένοις. 

Vides βοώματα, ut cum Menandro loquar, ὑποβινητιῶντα. 
Nescio tamen an στερρὸς nisi de mulieribus dici non possit. 
Pathicos homines et moechos, in his etiam Cleomachum poe- 
tam, in hac fabula sugillatos esse docent fragmenta apud. 
Athenaeum IX p. 399 c et XIV p. 639a. Praeterea lauda- 
tur ἃ Scholiasta Aristoph. Pac. 1040, ex quo loco Mercurium 
in scena praesentem adfuisse coniicias. Incertarum fabula-| 
rum fragmenta supersunt triginta. 41) Denique eidem Te- 
leclidae fuisse qui ἱστορίαν ᾿Γελχινιακὴν ab Athenaeo VIL 
p. 282 e laudatam tribuerent, frustra quaesivi quo auctore 
tradiderit Schweighaeuserus. Cfr. Lobeckium Aglaoph. p. 1183. 

Teleclide paullo iunior, sed Eupolide et Aristophane 
prior fuit HERMIPPUS Atheniensis, Lysidis filius, testante. 


11) Cave his addas quae ex Teleclide affert Eustathius ad 
Hom. p. 1083 1 Μυριπίδης δέ, φασίν, καὶ ' AO viov 
καὶ Τηλεχλείδης Κισσέως οἴδασιν αὐτὴν (Hecubam). 
ἐχγενέσϑαι, Derivata. haec sunt ex Scholiasta Iliad. π΄ 
1718, ubi de Hecubae parentibus agitur: δΔύμαντος καὶ 
Εὐνόης νύμφης Φερεκύδης, ᾿Αϑηνίων δὲ Κισσέως καὶ 
Γηλεκλείας. Quo loco pro Τηλεχλείας Eustathius for-. 
tasse  ηλεχλείτης scriptum reppererat. i 


| 
l 
l 
| 


j 
1 


| 
di 
B 


E we 
TA 
uh 


HERMIPPUS. 91 


Suida v. δῆυρτίλος, et Myrtili comici poetae frater. Suidas: 
“δρμιππος — ἑτερύφϑαλμος, ἀδελφὸς Μῆυρτίλου, δράματα 
διδάξας μ΄. Eadem fere habet Eudocia p. 107. Acrem Pe- 
xiclis obtrectatorem fuisse vel eo argumento intelligitur, quod 
Aspasiae impietatis litem intendit, teste Plutarcho Per. 32 
περὶ δὲ τοῦτον τὸν χρόνον "omaci« δίχην ἔφευγεν ἄσε- 
βείας, ᾿ Ἑρμίππου τοῦ χωμῳδιοποιοῦ διώχοντος καὶ προσχατ- 
ηγοροῦντος, ὡς Περικλεῖ γυναῖκας ἐλευϑέρας εἰς τὸ αὐτὸ 
φοιτώσας ὑποδέχοιτο. Quod factum videtur Olymp. LXXXVI 4. 
lpsum Periclem contumeliosissimis versibus perstrinxit apud 
Plutarch. Per. 33 
Βασιλεῦ Σατύρων, τί ποτ᾿ οὐχ ἐϑέλεις 
δόρυ βαστάζειν, ἀλλὰ λόγους μὲν 
περὶ τοῦ πολέμου δεινοὺς παρέχει 
" ψυχὴν δὲ Τέλητος ὑπέστης; 
"Quae eo scripta sunt tempore quo Lacedaemonii primum 
Atticam invaserant, Pericles autem, quamquam praecipuus 
ἘΠ suasor et auctor extiterat, aciem tamen contra hostes 
Anstruere non sine magna civium offensione cunctabatur. 
Plane conveniunt "Thucydidis verba lib. II 21 Παντί τε 
“τρύπῳ ἡ πόλις καὶ τὸν Περικλέα ἐν ὀργῇ εἶχον͵ καὶ ὧν παρ- 
ἥνεσε πρότερον ἐμέμνηντο οὐδέν, ἀλλ᾽ ἐχάκιζον ὅτι GTQa- 
τηγὸς ὧν οὐχ ἐπεξάγοι. Ex quo liquido intelligitur fabulam, 
5 ex qua hos versus Plutarchus attulit, quamque ΠΠοίρας fuisse 
ex Athenaeo VIII p. 344 c et XV p. 668a probabiliter ef- 
ficias, actam esse Olymp. LXXXVII 1. Fabulas, Suida 
feste, scripsit quadraginta, actore usus Simermone, de quo 
wide Schol. Arist. Nub. 539. 937. 5412. Tituli dramatum ser- 
vati sunt novem: ᾿4ϑηνᾶς γοναί, 'oromwióeg, δημόται, 
ὐρώπῃ, Θεοί, Κέρκωπες, Μοῖραι, Στρατιώται, Φορμοφό- 
iov. Nam qui praeterea. commemorantur Κόϑορνοι apud 
|; Pollucem VII 202, non Hermippi, sed Philonidis esse fabu- 


| 


92 HERBMIPPUS. 


lam docet cod. Falckenb. ex cuius flde locus ita scribendus. 
est: Φιλωνίδης δὲ ἐν Κοθϑόρνοις zc πορνοτελῶναι, “Ερ- 
μιππος. δὲ ἐν ᾿Αρτοπωλισιν xrÀ. Neo magis Ocouoqó-. 
ρους Hermippi fabulis accenseam ex Polluce X 122, ubi Ca-. 
saubonus.ad Athen. XV p. 700 d corrigit 'oguoqogote, 
quod praestat sine dubio Fabricii rationi, non comici poetae. 
fabulam apud Pollucem laudari existimantis, sed MHermippi 
Smyrnaei 'opus de legislatoribus, ^ Atqui Hermippus Smyr- 
naeus scripsit περὸ JVouodsrov, non Θεςμοφόρους, Atheu. 
XII p. 995 c et Origenes c. Cels. 1 p. 18, E Φορμοφό- 
ροις, ut Hesychius s. v. “ιὸς βάλανοι et Antiatt. p. 82 do- 
cent, sumpfa sunt longiora fragmenta apud Athenaeum I. 
p. 1) δ΄ εἱ 29 c, quorum utroque parodia Homericorum ver- 
suum continetur; ut non dubitem quin ad hane ipsam fabu- 
lam respexerit Polemo. apud Athen, XV p. 699a πεποίηκε, 
δὲ παρῳδίας καὶ “Ῥρμιππος ὁ τῆς ἀρχαίας κωμῳδίας mouj- | 
τής. Quae Fabricius aliique ita intellexerunt, quasi Hermip- - 
pus parodias proprie sic dictas singulari volumine complexus 
ediderit... Mihi. Hermippus parodias istas fabulis suis inte- | 
xuisse videtur, Epicharmi Cratini aliorumque exemplum se- 
quutus,. Praeterea Φορμοςόροι laudantur ab Athenaeo XV 
p. 100d, Polluce VIL $9. IX 71. X 122, Scholiasta Aristoph. . 
Av. 750, Grammatico Bekk. Anecd. p. 419 26. De tempore | 
fabulae coniecturam capere licet ex loco apud Athen. I 
p. 21e, ubi Sitalees commemoratur Atlieniensium | socius. | 
Occisus est enim Sitalees Olymp. LXXXIX 13, ad Athenieri- 
sium autem societatem sese applicuerat Olymp. LXXXVII 9. 
Cfr. Clintoni Fast. Hellen. p. 71 Kr. Ev9v77, qui fuit | 
etian Eubuleae fabulae titulus, semel ad partes vocatur a | 
Photio Lex. p. 481 18, quem exscripsit. Suidas s. v. ῥυζεῖν., ᾿ 
Frequentior fabulae €) «02 inseriptae memoria, quippe decies, 
laudatae, sed ita ut de argumento huius fabulae non magis Ι 


3 
! 


S 


we Ne, 
DU 
PES 


HERWMIPPUS, 98. 
quidquam elieias, quam dé eo quod in Δ ημόταεις traetavit 
| Hermippus, cuius item decem fragmenta supersunt. Aliquanto 
: certiora tenemus de ' 4Ó»v&g γοναῖς, de qua infra, ubi de 
media comoedia agitur, dicendi locus erit. 

In ea quam " Apron At0ec inscripsit fabula maxime Hy- 
perbolum eiusque matrem ludibrio habitos esse docet Ari- 
pre Nub. 547, ubi notat poetas comicos, qui 

, ὡς ἅπαξ παρέδωκεν λαβὴν ᾿ Ὑπέρβολος, 
τ΄ τοῦτον δείλαιον κολετρῶσ᾽ ἀεὶ zal τὴν μητέρα. 
Commemoratis deinde M et Phrynicho vs. 553 ita 
pergit: : 

eo^ “Ερμιππος αὖϑις binder εἷς “Ὑπέρβολον 

ἄλλοι τ᾽ ἤδη πάντες ἐρείδουσιν εἰς ᾿ Ὑπέρβολον. 

Ebi Scholiasta ad vs. 948 haec scribit: τὴν μητέρα: τὴν 
“Ὑπερβόλου, τὴν δοκοῦσαν. ἐν ταῖς ᾿᾿Αρτοπώλισι πολλὰ sor 
“αὐτοῦ εἶπεν ἽΕρμιππος. Gloss. Victor. μητέρα: ἀρτοπώλιδα. 
Idem ad vs. 553 “Ερμιππος δρᾶμα μὲν οὐχ ἐποίησεν εἰς 
“Ὑπέρβολον, ἔοιχε δὲ τὸ πλείστας 45) “ρτοπώλιδας λεχθὲν 
χατ αὑτοῦ σημαίνειν. Ad matrem hominis haud dubie 
"spectat versus a Polluce VII 202 servatus ὦ πασιπόρνη καὶ 
χάπραινα xci σαπρά. De alio fragmento apud Grammati- 
eum Bekk. Aneed. p. 328 25 servato optime disputavit 
Fritzschius Actis Societatis graecae vol. I p.188, Neque vero 


5 


an) Pro πλείστας (putei tii scripsit εἰς τάς, Fritzschius 
autem Actis Soc. gr. vol.I p. 133 ἐπωλησὲ rdc, ipsum- 
que hoc ἐπώλησεν ab Aristophane scriptum coniicit pro 
ἑποίησε», sive ut libri" habent πέποιηχεν, Sed πωλεῖν 
εἰς ᾿Υπέρβολον eo quo vir cl. sensu voluit non ma- 
gis graece dici potest quam germanice dicas gegen 
den Hyperbolus verkaufen pro gegen den HL y- 
perbolus die Brodverkaeuferinnen schreiben, 

. Quae idem in Quaest. Aríst. I p. 200 comparavit, diversi 
" sunt generis, quod ne ipsum quidem negaturum credo, 


94 ; HERMIPPUS. 


omittendus Athenaeus III p. 119 6 ἰδίως ἐσχημάτισται (τὸ 
τάριχος) παρ᾽ "Eouínno ἐν ' Agronwtow* καὶ τάριχος, 
πίονα. ἴπ qua dictione quum Casaubonus elegantem gene- 
ris metalepsin videri sibi visus esset, verissime Schweighaeu- ; 
serus apud comicum mulierem quandam aut aliam personam ; 
de infima plebe consulto soloece et improprie loquentem in-. 
ductam fuisse monuit. Neque enim dubitari potest quin illa. 
ab Hyperboli matre pronunciata fuerint, quam Hermippus 
barbare loquentem induxerat. Eodem refero glossam Hesy- 
chii, Δοκηχῶ ἀντὶ τοῦ δοκῶ: ἔπαιξεν δὲ “Ερμιππος ἐν ' Ag— 
τοπώλισιν. — Quamquam haec aliter interpretatus est ΤῊ. 
Bergkius Actis Soc. gr. vol. 1 p. 134.  Hermippi exemplum. 
postea sequutus est Plato, de quo Scholiasta Aristoph. Ran. 
693 xoi Πλάτων ἕν Κλεοφῶντο δράματι βαρβαρίζουσαν 
πρὸς αὐτὸν πεποίηχε τὴν μητέρα, Qui praeterea e Pistri- 
cibus afferuntur versus a Scholiasta Aristoph. Av. 1595, de 
iis ad fragmenta dictum est. | 

In Cercopibus dubitari potest v Hermippus ipsos: 
illos fraudulentos Herculis comites et scurras in scenam pro- 
duxerit, an sub Cercopum nomine callidos impostores et do- 
losos fraudatores perstrinxerit. —'Tales enim fuisse constat 
fabulosos. illos Cercopes, de quibus perdocta est dissertatio 
Lobeckii in Aglaophamo p. 1296 sqq. Eodem titulo fabulas. 
docuerunt Plato et Eubulus, fortasse etiam Menippus. Sed 
de hoc infra dicetur.  Hermippeae fabulae titulum ut figu- 
rato sensu accipiam, praeter versum apud Athenaeum XLI 
p. 502 e χρυσίδ᾽ οἴνου πανσέληνον nu ὑφείλετο, movet 
me illud Hesychii: Κολαχοφοροκλείδης : ' IegoxAstóng, ὃν ἐπὶ 
πονηρίᾳ χωμῳδοῦσιν, “Βρμιππὸς μὲν ἐν Κέρχωψει Φρύνιχος, 
δὲ ἐν Κωμασταῖς. Dionysi quasdam in fabula partes fuisse. 
docet Athenaeus XII p. 551b. Ex ceteris fragmentis ab. 
eodem Athenaeo ΠῚ p. 123f. XIV p. 650e et Antiattic,. 


Li d "yet i i 


HERMIPPUS, 95 


p. 88 29 allatis nihil efflcias. Sequuntur Motoae:, quam 
fabula maxime in bello commendando versatam esse ex egregio 
loco apud Athenaeum XV p. 008 ἃ. servato coniicere licet, 

χλανίδες δ᾽ οὔλαι καταβέβληνται 

ϑώρακα δ᾽ ἅπας ἐμπερονᾶται, 

κνημὶς δὲ mgl σφυρὸν ἀρϑροῦται, 

, βλαύτης δ᾽ οὐδεὶς ἔτ᾽ ἔρως λευκῆς. 

ῥαβδὸν δ᾽ ὄψει τὴν κοτταβικὴν 
à ἐν τοῖς ἀχυροῖσι κυλινδομένην κτλ, 
Quibus verbis describi belli apparatum omissis rebus volu- 
ptuariis perspecte adnotavit Casaubonus. Ad eam fabulae 
partem, in qua cottabus ludebatur, spectare videntur frag- 
menta apud Athenaeum XI p. 476 d et 486 b, ubi strenuum 
potatorem loquentem audimus: 

"Hv ἐγὼ πάϑω τι τήνδε τὴν λεπαστὴν ἐχπιών, 

* τῷ Διονύσῳ πάντα τἀμαυτοῦ δίδωμι χρήματα. - 
Nothippi, poetae tragici, euius ὀψοφαγίαν etiam Teleclides 
risit, aliquas in ea partes fuisse docet locus apud Athenaeum 
X p. 418d, ubi perquam festive fingit poeta, si raia assa 
latusque suillum praeesset Lacedaemoniis, unum mitti contra 
hostes oportere Nothippum: hunc enim solum fotam Pelo- 
ponnesum esse devoraturum. Praeterea laudatur haec fabula 
ab Athenaeo X p. 418 d, Polluc. VII 200. X 136, Suida 
5, V. Ἴαχχος, fortasse etiam Plutarcho Per. 33, de quo loco 
supra p. 91 admonui. Haud dissimile argumentum in Zrooc- 
τιώταις Íractasse videtur, certe eosdem quos ex Athenaeo 
adscripsi versus in ea positos fuisse docet Scholiasta Aristo- 
phanis Pac. 1241 περὶ uiv ovv τῆς ῥάβδου (in ludo cottabi) 
“Ἕρμιππος ἐν Στρατιώταις “Ῥάβδον δ᾽ ὄψεν τὴν χοτταβιχήν 
xrÀ. Nam in fabulae nomine erratum esse vix credibile 
est. Ad eandem fabulae partem spectare videntur haec ab 
Athenaeo XI p. 480 f servata: Χία δὲ χύλιξ ὑψοῦ χρέμαται 


θ0 : HERMIPPUS. 


περὶ πασσαλόφιν, quibus jam. non potandum esse significa- - 
tur. Memorabilem fabnlae locum habemus apud eundem | 
Athenaeum XII p. 523 f, ubi nescio quis prde gaudio trium | 
phat, quod maritimas copias collegerit ex hominibus molli- | 
bus et effeminatis, sed qui repente viri et fortes evaserint, 
Eosdem videmus in fragmento apud Hesychium s. v. za«- 
γιχτόν, 
“Ὥρα τοίνυν μετ᾽ ἐμοῦ χωρεῖν τὸν χωπητῆρα λαβόντα 
καὶ προσχεφάλαιον (Vy ἐς τὴν ναῦν ἐμπηδήσας (o- 
ϑιάζης. , 
B. ἀλλ ov δέομαι πανιχτὸν ἔζων τὸν πρωχτόν., ] 
Hinc apertum est ad eandem fabulam pertinere quae ex Aris. 
stophane Byzantio attulit Eustathius ad Odyss. p. 1828 58 . 
ὥρα μάττειν ἐπὶ τοῖς ἱεροῖς καὶ τὴν ᾧαν περιδεῖσϑαε 
περὲ τὴν ὀσφύν. : Jl 


Cfr. Pollux X 181 ἐν Στρατιώταις "Epuittog INixà δ᾽ do. 
λιϑίνην μάκτραν. Cetera fragmenta vide apud Athenaeum. 
HI p. 772. X p. 423a. XIV p. 649c, Anecd. Cram. E 
p. 963, Zenobium II 23. i | 

Praeter has novem fabulas laudantur Hérmippi Iambi, 
Trimetri et Tetrametri, de quibus, ut brevi rem com- 
plectar, iía statuo ut Herrniippum carminum probrosorurmi 
(ἰάμβων) volumen edidisse credam, quorum alia trimetris 
iambicis, alii tetrametris trochaicis composita essent, Quat 
res quo melius diiudicari possit, fragmenta operis cum ipsis 
scriptorüm qui illa servarunt verbis adseribam.: di 

1. fScholiista Aristophánis. Plut; 701 ἽΒρμιππος àv τῇ 
riguro. ᾿Ιάμβῳ τῶν Τριμέτρων ᾿Ασκληπιοῦ καὶ “αμπετίας 
τῆς ᾿Πιλίου λέγεε αχάονα xci Ποδαλείριον καὶ ' Inoo) καὶ 
Τ]ανάκειαν καὶ ««ἴγλὴν νεωτάτην. : Eodem: ordine Αδβου: 
pii filiás proponi ab Aristide T. I p. 82c Ma Hem. 
sterhusius. i 


ΠΕΒΜΙΡΡΌΒ, 97 


H. Aihenaeus ΠῚ p. 10 e: λευχεριγεὸς δέ τὲ εἶδός ἐστε 
συχῆς καὶ ἴσως αὕτη ἐστὶν ἢ τὰ λευκὰ σῦχα φέρουσα, — 
μονεύει δ᾽ αὐτῆς “Ερμιππος ἕν ᾿Ιάμβοις οὕτως" ; 

Τὰς λευχερινεὼς δὲ χωρὶς ἰσχάδας. 
Quo versu nolim ita quemquam uti ut dorica dialecto in Iam- 
bis usum esse Hermippum opinetur; scribendum enim vide- 
tur λευχερινέως, a recto casu λευχερίνεως, quod comparare 
licet cum aliis plantarum et fruticum nominibus similiter 
formatis, veluti χορώνεως, δαμαρίππεως, γχελιδόνεως, φιβά-- 
Asoc, de quibus vide Theodosium Bekkeri p. 1197. 

HI. Scholiasta — Av. 1150. ὁ δὲ ὑπαγωγεύς, 
ὡς τινες, σιδηροῦν τι οἷον πτυΐδιον, ᾧ ἐχρῶντο οἱ χονια- 
ταί, οἱ δὲ ἐργαλεῖον οἰχοδομικόν, ᾧ ἀπευϑύνουσι τὰς πλίν- 


ove πρὸς ἀλλήλας, τινὲς δὲ αὐτὸ παράξυστον χαλοῦσιν" 
εἰ μὴ ἄρα πηλόν τινα ὑπαγωγέα "καλοῦσι" τοιοῦτο γάρ τι 


χαὶ “Ἕρμιππος ἐν roig Τριμιέτροις ἐμφανίζει. — Hermippi 


"verba ex integrioribus scholiis servavit Suidas III p. 531 οὗ 


B πηλὸν τινα, χαϑὼς xoi “Ερμιππος" Ξύνεστι γὰρ δεσμῷ 


μὲν οὐδενί" τοῖσε δ᾽ ὑπαγωγεῦσι τοῖς ἑαυτοῦ τρόποις ἘΠ 
dta fere emendanda sunt, ! 


Ὁ L3 
τ EUwore γὰρ δεσμῷ μὲν [οὗτος] οὐδενί, 
τ΄ τούτοισι δ᾽ ὑπαγωγεῦσι τοῖς αὑτοῦ τρόποις. ^— Ὁ 


Υπαγωγεὺς de luto quo utuntur caementarii ad lateres coa- 


 gmentandos interpretatur etiam Hesychius, Ὑπαγωγεύς : πρὸς 


πλίνϑων οἰχοδομὴν πηλός. "Videtur id autem figurate di- 


 Xisse Hermippus. 


L 


^o7]V. Athenaeus XI p. 461 e. οὐ τῶν Κυλιχράνων εἷς 
ὦν, ovg χλευάζων “Ἕρμιππος ὃ κωμῳδιοποιὸς ἐν τοῖς "Icu- 
βθοις φησίν" 

En τὸ Κυλιχράνων. βαδίζων σπληνόπεδον ἀφικόμην" 
εἶδον οὖν τὴν Ἡράκλειαν καὶ μάλ᾽ ὡραίαν πόλιν. 


"Hist, crit. Com. graec. "i 


98 HERMIPPUS, 


De Cylicranibus, quos Cylieranos appellat Macrobius Saturn. | 
V. 21, Scythini et Polemonis. testimonia attulit Athenaeus. 
In horum ditione sita erat Heraclea Trachinia, primum ab 


Hercule condita, postea a Lacedaemoniis novis colonis aucta, 


ut constat e Thucyd. IIl 92... Pro σπληγόπεδον .Schweig-: | 
haeuserus tentabat σχληρόπεδον. . Mihi corruptae voci acer-: 


bius Cylicranum, convicium subesse videtur. Ex eodem car- 
mine. sequens fragmentum petitum suspicor. 


V. Scholiasta Venetus Aristophanis Vesp. 1161. — 


ρόν τι διασαλαχώνισον: ἔν τισι μὲν διαλυχώνισον, ἐν δὲ τῇ 
᾿ΑΙρτεμιδώρου σοναγωγῇ διαλαχώνισον. αἰτία δὲ τοῦ λεξει- 
δίου ἡ συνήϑεια (}). μήποτε γὰρ καὶ πεποίηται ὑπ᾽ αὐτοῦ: 
3 Y , e] , , »* , 
εἰ δὲ μὴ ἐπεσχεδίασται τὸ διαλυχώνισον, τάχα ἂν λέγοιτο 
ἀπὸ .füxov (sic)roU πενταϑλου. φαίνεται γάρ τις χαὶ μα- 
λακώτερος γενέσϑαι. ᾿Αἰμειψίας. Et μὲν ϑανοῦσίν ἐστί τις 
, ἊΝ € ^ , 3 , d , 
τιμή, καταβώμεν, οἱ μὲν τὸν πένταϑλον AvroAvxov. ὁμοίως 
A 3 A UR 3 € , » - F; , 
δ᾽ ἐστὶ xcv παρ — Eouizmo ἐν τοῖς "l'evgeauérgoig 45) 
᾿ D 3 , 
Ὕστερον δ᾽ αὐτὸν στρατηγὸν οὖσαν εἱλωτημένην 
οι καὶ χασαλβάζουσαν εἰδον καὶ σεσαλωκισμένην. 


Ita enim codicis lectionem ote ἀνειλωτημένην probabiliter 


correxit Fritzschius Quaest. Aristoph. I p. 287, qui vs. 2 
cum Porto scribit σεσαλαχισμένην et in Aristophanis loco 


τρυφερόν τι σαλαχώγνισον. Sed cum haec verba primam corri- ῦ 


piant, ut praeter alia docet nomen meretricium ZoA«2oxyo apud. 


Aristoph. Thesmoph. 812 et Equit. 762, in Hermippi quidem 


1 


loco aut σεσαλαχωνισμένην aut σεσαυλαχισμένην, apud Ari-- 
stophanem autem fortasse διασαιχώνισον scribendum est, quod. 


43) Ita Venetus: vulgo διμέτροις, quod ex δ΄ μέτροις or-. 


tum est. Vice versa τετραπλῆ pro διπλῆ legendum esse. 
apud Schol. Aristoph. Nub. 774 vidit Dobraeus. 


Lj 
4 


| HERMIPPUS, 99 


recte interpretatur Scholiasta ἁδρῶς 44) xal μαλαχῶς σαυτὸν 
διαχίνησον. Caeterum Hermippi verba, quae olim de ho- 
mine effeminato et pathico interpretabar, nunc ita corrigenda, 
ὕστερον δ᾽ αὐτοῦ στρατηγῶν κτλ. et de Cylicranum civi- 
tate intelligenda esse suspicor, quam ex quo tempore Lace- 
daemonii colonis auxerint (οὖσαν εἱλωτημένην}) in luxum et 
mollitiem prolapsam esse dicit. Fortasse igitur hi versus 
cum quarío fragmento coniungendi sunt. Nisi Lepreatarum 
civitatem intelligere praestat, in quam Olymp. LXXXIX 
exeunte Helotas a Lacedaemoniis deductos esse docet 'Thu- 
€yd. V 34. . Incolarum luxuriem notat Aristoph. Avib. 151. 
VI. Scholiasta Aristophanis Av. 304 χεβλήπυρις δὲ μή- 
mors οὐχ ἕν ἐστιν ἀλλὰ δίο, φησὶν ὁ Σύμμαχος. καὶ ἐν 
τοῖς Καλλιμάχου μὲν (p. 219 Blomf.) ἀναγέγραπται κέβλη, 
εἶτα μύρμηξ. [ἐν 02] “Βρμίππου T'esgopétpose καὶ Θεμιστο- 


᾿χλέους τὸν πρωνός τις ὧν κεβλήπυρίς. τις ὀνομαζεται. Νὶ- 
hil proficitur Dobraei coniectura, qui verba τὸν πρωγός τις 
ὧν ita emendare conabatur ὡς τὸς ὧν κοπρώνης. 


VH. Athenaeus XV p. 667 d. ὁμοίως διεξέρχονται 


seil de cottabi ludo, in quo ova et bellaria victoribus prae- 


-mia proponebantur) Κηφισόδωρος £v Τροφωνίῳ καὶ Ka 
Meg ἐν Κύκλωψι καὶ Εὔπολις “Ερμιππός τε iv τοῖς ᾿Ιάμ- 


βοις. 
— -— XHL Athenaeus XV p. 700 ἃ, "Eouuanog δ᾽ ὁ κωμῳ- 


᾿ διοποιὸς ἐν ᾿Ιάμβοις τὸ στρατιωτιχὸν λυχνεῖον σύνϑετογ 


οὕτως ὀνομάζει. De lucerna militari cfr. Antiphanes Athe- 
naei p. 699 c. Σύνϑετον recte Schweigh. interpretatur de la- 
minis corneis vel ligneis ex quibus eiusmodi lucernae com- 
positae et coagmentatae erant. 


44) Vulgo ἅβρως, pro quo ἁδρῶς praebuit Schol. Venetus. 
Hesychius, XavA^ov: ἁβρόν, κοῦφον, ἁβρόν, τρυφερόν 
Ubi pro alterutro ἁβρὸν scribendum ᾿ἁδρὸν. 


a." 


100 MYRTILUS, | 


Hermippi fratrem MYRTILUM fuisse, supra e Suida 
monuimus. Huius vitam utpote in cauponis et tabernis | 
iransactam (angi putant ab Athen. XIII p. 966 f, ex quo 
loco, quum minus integre scriptus esse videatur, nihil eius- 
modi efficias. Fabulas Myrtili Suidas commemorat duas, 
alteram "Eooreg inscriptam, ex qua nihil fragmentorum su- 
perest, alteram Τιτανόπανες, passim ἃ grammaticis sed fere 
corrupto fabulae titulo laudatam. Apud Scholiasten Aristoph. 
Av. 1490 MvoriLog ἐν τῇ Τανοπάσῃ legitur pro ἐν Tua- 
νόπασι. Minus recte Kusterus ad Suid. II p. 590  Tiravo- 
mei, seductus Meursii errore Bibl. Att. p. 1573, qui ex 
Aspasio ad Aristotelis Eth. Nicom. IV 2 fabulae titulum fuisse 
credidit Τυτανόπαιδες. Sed hie etiam scribendum Mvori- 
Aog (non Μυρτίλος, quod etiam Suidas habet) ἐν Τιτανό- 
πασι. n accentu peecat non Eudocia tantum p. 304, quae 
habet Τιτανοπάνες, ed etiam Suidas, apud quem legitur | 
Tuirevon&veg. Grammaticus apud Bekkerum Anecd. p. 1198 
τὰ εἰς αν λήγοντα εἰ — ὦσι σύνϑετα, βαρύνονται — οἷον 
“Ἑρμόπαν, ' Avrizav (fort. Aiyizov), Τιτανόπαν, ϑίερμα-, 
nus Byz. s. v. ᾿“χαρνάν, τὸ ἐϑνιχόν, ὡς «Αἰνιάν, " AGoyuáv, 
ita», ἁπλὰ γάρ. τὸ Τιτανόπαν σύνϑετον. 45) De argu- 
mento ex paucis fragmentis nihil elici potest, nisi forte ex 
ipso titulo suspiceris, risisse poetam hac fabula increbescen- | 
tem illis temporibus consuetudinem, qua diversa deorum nu- 
mina in unum nomen coniungerent, euius generis fuere Pa- | 
napollo Hermopan Hermathene Hermerotes alia. Sic etiam | 
Titanopan, quod nomen non male Berckelius ad Stephanum . 
Byz. p. 71 de coniuncto Panis Solisque numine interpretari 
videtur. Rectius tamen argumentum fabulae ad παιδερμαστὰς 


45) Haec nunc pluribus persequutus est Lobeckius Paral. | 
gramm. ] p. 190. ᾿ 


ALCIMENES. 101 


spectasse dicas. Certe Titanes ἀπὸ τοῦ τιταίνειν dicti hane 
coniecturam optime sustentant. Hesychius IL p. 1392 1 - 
τάν, ὁ παιδεραστής, ubi confer Albertum. Vide eundem s. 
v. Πᾶνες, et Photium Lex. p. 592 1 ἐνομίζοντο δὲ (οἱ Ti- 
rüveg) τῶν llogweteücv ϑεῶν. Omisso fabulae indicio duo- 
bus locis laudatur Myrtilus, vide Polluce. VI 40 et Phrynich. 
Ecl. Att. p. 433. Ceterum fallitur Fabricius Bibl. Gr. lI 
p. 471 eundem hunc Myrtilum laudari putans a Suida s. v 
«iuvwov. Ys enim historicus est Myrtilus, Lesbiacorum au- 
ctor notissimus, de quo cfr. Vossius de hist. Gr. ΠῚ p. 391. 
Idem Myrtsilus vocatur apud Plutarch, de Aquat. et terrestr. 
p. 984 E, ubi quae afferuntur, ex eius ἱστορικοῖς παραδό-- 
Eoig ab Athenaeo XIII p. 610a. laudatis desumpta sunt. 
Eorum, de quibus adhuc disputavimus, poetarum aequa- 


Jem fuisse suspicamur ALCIMENEM,, cuius fabulam Κολυμ-- 
fece: inscriptam e Ptolemaeo Hephaestionis f.. commemorat 
"Photius Bibl. Cod. CXC€ p. 5834 d ὅτι τελευτήσαντος 4ημη- 


τρίου τοῦ Σχηψίου τὸ βιβλίον Τέλλιδος (fort. Τέλληνος) 


πρὸς τῇ κεφαλῇ αὐτοῦ εὑρέϑη, τὰς δὲ Κολυμβώσας ᾿«4λκ- 


1 μάνους πρὸς τῇ κεφαλῇ Tuvviyov 45) τοῦ Χαλκιδέως εὑρε- 


ϑῆναί φασι, τοὺς δ᾽ ᾿Υβριστοδίχας Εὐπόλιδος πρὸς τῇ 
᾿Εφιάλτου, τοὺς δὲ Εὐνείδας Κρατίνου πρὸς τῇ ᾿«4λεξαν-- 
δρου. Ubi corruptum ᾿““λχμάνους nomen non in ἡ“ λχμαίω.- 


vog, ut voluit Welckerus Fragm. Alem. p. 9, sed in '.4Axi- 


μένους mutandum esse docet Suidas s. v. ᾿““λχιμένης T. I 


op. Hi ἔστι δὲ xoi ἕτερος ᾿“λκιμένης ᾿ϑηναῖος, xowixog. 


lllud autem verissime monuit Welckerus, quas idem Suidas, 


sive suo ipsius sive aliorum errore deceptus, Alcmani lyrico 


| tribuit Κολυμβώσας, non diversas putandas esse ab iis quas 


**) Ita Valesius et Naekius Choer. p. 39. Vulgo Tiro- 
igou, pro quo Bekkeri eodex habet Τυρονίχου. 


102 ALCIMENES.  PHILONIDES. 


nunc ipsum Aleimeni comico vindicavimus,  Aetatis- antem 
qua vixit Aleimenes certissimum, ni fallor, indicium Ptole-.- 
maei verba praebent, quippe qui Κολυμβώσαις fabula 'Tyn-'| 
nichum' Chaleidensem impense delectatum fuisse significet. 
lam quum 'Tynnichum, paeanis auctorem laudatissimum, 
Aescehyli aequalem fuisse constet e Porphyrio de Abstin. II 
p. 152, de quo loco disputavit Menagius ad Diogen. Laert. 
Hl 42, Aeschylus autem obierit Olymp. LXXXI, non incre- 
dibile quidem videri possit, Alcimenis aetatem vel Cratino 
fuisse superiorem: at quum tanía Alcimeneae fabulae prae- 
stantia fuisse videatur, quae non cadat in eos qui Cratinum 
praegressi sunt poetas comicos, ΤΎΠΟΙ πὶ autem nihil im- 
pediat quo minus vitam ultra Aeschylum produxisse statua- 
mus; mihi quidem, temporum rationibus probabiliter sub- 
ductis, vix dubitari posse videtur quin Alcimenes Cratini 
Teleclidis ceterorumque quos recensuimus poetarum aequa- 
lis fuerit. 
PHILONIDES, Atheniensis, Nicocharis poetae comici 
pater, Suidas vol. II p.526, initio sive fulloniam sive picto- 
riam artem factitaverat, prouti vel Suidae vel Eudociae 
fidem habeas, quorum ille vol. III p. 614 πρότερον, inquit, 
ἣν γναφεύς, Eudocia autem p. 428 πρότερον ἣν γραφεύς 
Huius aetatem, expensis iis quae Παπονῖυβ Exercit. crit. I 
p. 9sqq. disseruit, ita definire licebit ut eum Aristophane, 
euius primam fabulam Daetalenses Olymp. LXXXVIII 1 suo 
nomine docuit 27), paullo superiorem fuisse vitamque ultra. 


41) Scholiastes ad Aristoph. Nub. 931, ubi poeta primam 
quam pepererit fabulam alium quendam sustulisse dicit, 
haec annotavit: «DiAcwiong x«i Καλλίστρατος" οὐ γὰρ 
δι᾿ ἑαυτοῦ ἐδίδαξε τοὺς Δαιταλεῖς, πρῶτον αὐτοῦ ÓpG-. 
μα. Quo loco quod olim legendum proposui (βελωνίδης 
ἢ Καλλίστρατος, ipse dudum repudiavi, quamquam mec | 
Hanovii rationem probandam duco. Omnino difficillima | 


PHILONIDES. 103 


Olymp. XCIHI 8, quo anno Aristophanis Ranas docuit, pro- 
duxisse statuamus. Quod enim Hanovius eum vel Olymp. 
XC€VI superasse existimat propter 4D:Zércrgov, fabulam ab - 
Suida commemoratam, quam ille ad mediae comoediae inge- 
nium attemperatam fuisse ex titulo colligit, id quam incerta 
coniectura nitatur facile intelligitur. ^ Dramata Philonidis 
praeter (φιλέταιρον a Suida et Eudocia commemorantur 
᾿“΄πήνη et Κόϑορνοι. Quorum quod primo loco nominavi, 
Hanovius a poeta "Anmgroüe vocatum eaque in fabula homi- 
nem morosum et QAeretoo contrarium descriptum fuisse 
suspicatur. Ego vero non video quid ᾿“πηνη titulus magis 
miri habeat quam.v. c. Σρενδόνῃ Amipsiae vel '[z»óc Phe- 
recratis. vel Doug et “έβης Alexidis, aliae denique alio- 
rum. Cothurnorum argumentum ad 'Theramenem perti- 
muisse, quem propter summam in rebus civilibus inconstantiam 
Κοϑόρνου cognomen meruisse constat, Ruhnken. de Antiph. 
Rhamn. in Opusc. p.239, iusto timidius suspicatus est Hem- 
sterhusius ad Polluc. vol. II p. 1293. Omnem  dubitanti 
serupulum eximet Grammaticus Bekkeri Anecd. p. 100 1, 
Θηραμένης: τὴν χλητικχήν. (Φιλιππίδης Κοϑόρνοις, ubi 
«ιλωγνίδης scribendum est. Pluralis autem, quo in titulo 
usus est poeta, ad chorum fabulae spectare videtur, quem ex 
Αὐοϑόρνοις h. e. mobilibus e& ventosis hominibus constitisse 
€onsentaneum est. Praeterea Cothurnos commemorant Athe- 
naeus Hp. 47e. VI p. 228f. 9476. XV p. 1001, Pollux 
VH 202. IX 39. X 115, Grammatieus Bekkeri p.-83 137. 


est de Philonidis opera Aristophani-in fabulis docendis 
praestita quaestio, maxime propter didascaliam Vespa- 
rum, de qua neque Dindorfius ad Aristophanis fragmenta 
p. 65 sqq. neque Hanovius 1, l. p. 24. ita disputarunt ut 
satisfaeiat. Sed de εὖ utpote cum praesenti nostro 
consilio minus coniunctis alio loco dioetur copiosius. 


104 EUPOLIS. 


Incertarum fabularum fragmenta supersunt compluria, quo- | 
rum quae servavit Stobaeus, antiquae comoediae poeta pror- | 
sus indigna et Philemoni potius vel Philippidae quam Phi- 
lonidae tribuenda esse haud immerito statuit Hanovius l. l. | 
p. H. Stobaeum tamen in excerpendis poetarum sententiis | 
Philonidae fabulis usum esse Photii constat testimonio Bibl. | 
167 p. 115. Ἶ 
EUPOLIS, Atheniensis, testante Anonymo de Com. | 
p. XXIX fabulas Athenis docere coepit magistratum tenente 


Apollodoro Olymp. LXXXVII 4, quocum consentiunt fere 

quae Cyrillus ex antiquis chronologis tradidit c. Iulian. lib. I 

p. 19 B. ὀγδοηχοστῇ ὀγδόῃ τὸν κωμῳδὸν ᾿Αριστοφάνην 
Εὐὔπολίν ve καὶ Πλάτωνα γενέσθαι, quae mon de natali 

anno, sed de eo tempore quo illi primas fabulas docuerunt, | 
intelligenda esse verbo monuisse sufficiat. Eidem Olympiadi | 
Eupolin et Aristophanem assignat Syneellus Chron. p. 257 c. | 
Natalem annum Eupolidis facile e Suidae verbis cum Ano- | 
nymi loco comparatis elicias, Is enim s. v. EvzoAig hunc | 
decimo septimo aetatis anno primam fabulam egisse diserte | 
tradidit, quae si vera sunt, Eupolin Olymp. LXXXIII 3 na- | 
tum esse apertum est, X Nonnihil tamen dubitationis iniicere | 
possit, quod legem fuisse perhibent, qua eaveretur ne quis 
ante trigesimum sive, ut alii volunt, quadragesimum aetatis | 
annum fabulas doceret.  Cuiusmodi legem si vere fuisse 4 
Scholiastae àd Aristophanis Nub. 526 credimus 49), ea certe | 
non ad sequiora tempora valuit, siquidem Menander etiam, | 
eum nondum ex ephebis excessisset, Antiphanes autem vige- | 
simo aetatis anno fabulas docuit. Vide Proleg. ad Menandr. | 
p. XXX et quae infra de Antiphane dicentur. Minus certa | 


de anno quo mortuus est Eupolis pronunciari possunt, Ac 
4 Ϊ 


ai 


15) Vid. Clintonus Praef. Fast. Hellen. p. LX. 


EUPOLIS. 105 


vulgaris quidem narratio si vera esset, qua eum ab Alcibiade 
in Siciliam navigante propter Baptas fabulam, de qua infra 
dicam, in mare deiectum esse ferunt *?), obitus eius inci- 
deret in primum annum Olymp. XCI media aestate. Vid. 
Thucyd. VI 29 et Diodor. Sic. XIII 3. «Sed redarguit hoc», 
ut Ciceronis verba ad Attic. VI 1 mea faciam, « Eratosthe- 
«nes; affert enim quas ille post hoc tempus fabulas docue- 
«rit.» Idque verissimum esse vel e fragmentis effici potest, 
siquidem Eupolis in versu a Scholiasta Victor. ad lliad. »' 
358 servato Aristarchum στρατηγὸν Atheniensium comme- 
morat, quem imperatorio munere functum esse Olymp. 
XC€II 1 infra docebimus. taque multo magis ad temporum 
rationes apposita sunt quae Suidas, alios auctores sequutus, 
de obitu Eupolidis narrat: ἀπέϑανε χατὰ 'EALnonzovrov ἐν 
τῷ πρὸς .«Ἰαχεδαιμονίους πολέμῳ, καὶ ἐκ τούτου ἐχωλύϑη 
στρατεύεσθαι ποιητήν. 55) Quibus verbis quin aut celebris 
illa Atheniensium victoria de Lacedaemoniis ad Cynossema 
(Olymp. XCII 2) reportata aut proelium ad Aegospotamos 
commissum (Olymp. XCIII 4) significetur, dubitari non pot- 
est. Prius si accipimus, commode explicari potest, qui fa- 


etum sit ut Eupolis ab Alcibiade in mare deiectus esse di- 


ceretur. Nam si Eupolis in ipso illo ad Cynossema proelio, 
in quo magnas Alcibiadis partes fuisse constat, interiit, non 
improbabile est extitisse qui id Alcibiade machinante, quem 


49) Eodem fuerunt qui traherent Ovidii verba in Ibid. 593, 
Comicus ut liquidis periit dum nabat in undis, 
Et tua sic stygius strangulet ora liquor. 
Quae rectius de Menandro capias. V. Proleg. ad Me- 
nandr, p. XXV. 
59?) De hac lege, inepta sane, si ita ut Suidas narrat con- 
cepta fuit, qui praeterea tradiderit scio neminem. Cho- 
reutas vacasse militia notum est, V. Petiti Legg. Att. 


P. 939. 


—T————————————— 


100 EUPOLIS. 


- 


Eupolidi iratum sclrent, factum. esse dicerent. 5!) Quem 
rumorem, ubi semel increbuit, non mirum est postea ad Sil 
culam expeditionem translatum esse. aec enim, ut infra - 
docebimus, proxime Baptarum commissionem sequuta est. 
Sed vereor ne frustra coniecturis indulgeamus in re neque - 
per se magna' et multis diversisque narrationibus obscurata. ἡ 
Nam Aelianus H. A. lib. X 41 et Tzetzes Chil. IV 245 Eu- - 
polin in Aegina insula mortuum sepultumque 5?) tradunt, - 
Pausanias autem lib. II 7; monumentum eius in agro Sicyo- | 
nio se vidisse narrat. ltaque nihil quod ab omni parte cer- 
tum sit tenemus, nisi quod vitam ultra Olymp. XCII 1 pro-- 
duxit. De domesticis viri rebus nihil quidquam memoriae | 
proditum. est, nisi quod patre usus est Sosipolide 5^?) et ser- ἡ 
vum habuit Ephialtem, qui, cum aliquot domini fabulas sur- | 
ripuisset, ab Augea, Eupolidis cane fidelissimo **), morsibus - 
, $1) Fabula de Eupolide Alcibiadis opera in mare deiecto | 
fortasse ex iis orta est quae de Alcibiade iuniore legun- - | 
tur apud Lysiam c. Alcib. I p. 521 Rsk. οὐ πολλῷ δὲ 
χρόνῳ ὕστερον καταχυβεύσας τὰ ὄντα ἐκ deine ἀκτῆς. 
ὁρμώμενος τοὺς «ἰλους κατεπόντιζεν. | Cuius loci indi- | 
cium debeo Fr. Vatero. | 

5?) Fortasse igitur cleruchus fuit Aegineticus, ut Aristo- | 
phanes. V. "Muelleri Aegin. p. 184 et TTheogenes "n 
Scholiastam Plat. p. 331. 

53) Suidas: Enos, Σωσίπολις, κωμιχός. οὗτος etc. ubi. | 
Kusterus aut ὡς Σωσίπολις aut Σιωσιπόλεως legendum | 
suadet. Debebat Σ ωσιπόλιδος. Hac opportunitate invita- | 
tus moneo, ne quis Sopolin comicis graecis aecenseat e. j 
Grainmat. apud Bekk. Anecd. Gr. ΠῚ p. 1192 Σωώπολις 
τοῦ Σωπόλιδος, ἔστι δὲ ὄνομα κωμιχοῦ. Corrigendum | 
Εὔπολις τοῦ βυπόλεδος. 

54) Mortuo Eupolide λύπῃ χαὶ λιμῷ ἑαυτὸν ἐχτήξας ἀπέ- | 
Davey ἐπὶ TO τροφεῖ xol δεσπότῃ λοιπὸν μισήσας τὸν 
βίον ὁ κύων; καὶ ὃ γε τόπος καλεῖται riu TOU τότε, 
πάϑους κυνὸς ϑρῆνος. lta Aelianus 1. c. Similia de. 


Xauthippi caue narravit Plutarchus Them. 10, qui locum | 
illum in Aegina insula Κυνὸς σῆμα vocatum fuisse seribita 


WPEGHEREA i E A UE ET EET 


EUPOLIS. 107 


necatus est. Vid. praeter Aelianum et Tzetzen 1l. 1. Anecdota 
Crameri ΠῚ p. 357 28. Ac fortasse is idem Ephialtes est, 
ad euius eaput Eupolidis fabulam 'Y/o:roótze: inscriptam 
post mortem hominis repertam esse scribit Ptolemaeus apud 
Photium Bibl. CXC p. 534 d τοὺς ᾿Υβοιστοδίχας Evn02490g 
pog τῇ ᾿Εφιάλτου χεραλῇ εὑρεϑῆναί φασι — Ubi ne cele- 
brem illum Periclis amicum. significari putemus, temporum 
rationes prohibent: eum enim iam Olymp. LXXIX 4 vel 
LXXX 1 interemptum esse e probabili temporum computa- 
tione efficitur. Itaque aut orator Ephialtes intelligendus est, 
de quo cfr. Ruhnk. ad Rutil. Lup. p. 33, aut noster Eupo- 
lideus. . Denique quae apud Apsinem in Walzii Rhet. graec. 
IX p.484 leguntur, £UmoAu ξενίας ἁλοὺς ἐπράϑη δημοσίᾳ. 
πριάμενος αὐτὸν ὁ “ύχων ἐγχειρίζειν τῷ παιδί, ὁ δὲ αὐτὸν 
προσαγγέλλει, nonnisi exempli causa a rhetoricae artis ma- 
.— De poetica Eupolidis facultate fabularumque quas scri- 
psit. ingenio ita judicat Platonius de divers. char. p. XXVI 
ut in argumentorum inventione et tractatione eum ingenio- 


gisiro ficta esse vix est ut moneam. 


sissimum fuisse dicat: εὐφάνταστός ἐστιν εἰς ὑπερβολὴν 
κατὰ τὰς ὑποϑέσεις. Quibus deinceps haec addit: χαὶ 7v- 
πὲρ ἐν τῇ παραβάσει φαντασίαν χινοῦσιν οἱ λοιποί, ταύ- 
τὴν ἐχεῖνος ἐν τοῖς δράμασιν, ἀναγαγεῖν ἱχανὸς ὧν ἐξ 
ἄδου νομοϑετῶν πρόσωπα, Ubi φαντασίαν intellige quam 
Cicero de Orat. III 52 rerum quasi gerantur sub adspectum 
quasi subiectionem appellat. Cfr. Longinus Snbl. XV p. 58. 
Similiter Quintilianus Instit, Orat, VI 2 29 «quas φαντασίας 
«Graeci vocant, nos sane visiones appellamus: per quas ima- 
«gines rerum absentium ita repraeseniantur animo ut cas 
«cernere oculis ac praesentes habere videamur,» [taque sen- 
sus verborum Platonii hic esse videtur: quas reliqui poetae 


visiones vel absentium rerum imagines in parabasibus exci- 


108 EUPOLIS. 


tare soleant, eas Eupolin in ipsa actione spectatorum oculis. 

subiicere, ut qui mortuos ex inferis excitatos in scenam pro-- 
ducat et de rebus ad civitatis administrationem pertinentibus | 
consilia conferre faciat. ^5) Quae ad Δήμους fabulam spe-. 
citare infra docebimus. Ceterum illa mortuorum ab inferis: 
exeitatio non potuit quin sublimitatem quandam Eupolidis: 
poesi impertiret, sed eam sublimitatem quae venustatis et. 
elegantiae illecebris mirifice esset temperata. Platonius enim,: 
ὥσπερ ἐστὶν ὑψηλός, inquit, οὕτω καὶ ἐπίχαρις καὶ περὶ τὰ 

σχέμματα εὔστοχος, qua quidem elegantiae laude ipsi adeo 

Aristophani palmam eum praeripuisse deinceps addit gram-. 
maticus. Ab eadem virtute commendat Eupolin Macrobius | 
Sat. VII 5. Quod autem πέρὶ τὰ σχέμματα εὔστοχος fuisse. 
dicitur, id quamquam haud inepte ad aptam et concinnam | 
argumentorum dispositionem trahi posse videtur, collato Scho- | 
liasta Aristoph. Nub. 542, ubi habemus κωμῳδίαν εὖ Óu-| 
σχεμμένην 59), non dubitamus tamen quin -Platonius mepl | 


* , . . . . B “. .* 9 lh 
τὰ σχωμματαὰ scriptum reliquerit, ut in dicteriis et. conviciis | 


I 


j 
iaciendis concinnus et ingeniosus fuisse dicatur. Eius rel 


Ϊ 


vel in fragmentis luculenta reperiuntur exempla, quorum af- | 
Terre sufficiat inprimis memorabile ab Athenaeo XIV p. 646 f | 
servatum ; 

«f , 26 j 
Ος χαρίτων uiv oet, | 
καλλαβίδας δὲ βαίνει, | 
σησαμίδας δὲ vélo, | 
μῆλα δὲ χοέμπτεται. 


55) Haec Platonii verborum interpretatio quibus difficul- | 
tatibus laboret nunc ipse probe intelligo. Probabiliorem 
qui eruere volent, ante omnia quae corrupta sunt emen- 
dare debebunt. M 

56) Eodem sensu Scholiastae Aristoph. Pac. 794 restituo | 
διαβάλλει δὲ αὐτὸν (Xenoclem tragicum) ὡς voOoov. 
περὶ τὰ σχέμματα pro edito νόϑον περὶ τὰ κλέμματα. 


τ. δο 
π΄ 


SEN 
EUPOLIS. 109 


ldem tamen ab Anonymo de Comoedia p. XXIX Cratini 
exemplo immodicus in conviciis et ineptus fuisse perhibetur, 
ζηλῶν Κρατῖνον πολύ ys λοίδορον καὶ σκαιὸν ἐπιςαίνει 51), 
quorum prius indicat etiam Persius Sat. 1 198 iratum Eu- 
polin dicens, et Lucianus Iove Acc. vol. ll p. 832 Wetst. qui 
Eupolin et Aristophanem vocat δεινοὺς ἄνδρας ἐπικερτομῆ- 
σαν τὰ σεμνὼ καὶ χλευάσαι τὰ καλῶς ἔχοντα, quae maxime 
δὰ Socratis irrisionem spectare puto, quem paucis quidem, 
sed tam virulenta acerbitate exagitavit, ut ne Aristophanes 
quidem in Nubibus eum aequasse videretur. V. Scholiasta 
Nub. 97. 180, Etymol. M. p. 18 10 et Lucianus Pisc. I 
p. 995. Eandem maledicendi intemperiem, ut Calliam Al- 
cibialem Melanthium alios omittam, ostendisse videtur in 
cavillando Autolyco, adolescente innocentissimo et nullius ut 
videtur criminis convicto. Ac ne mortuis quidem pepercisse 
docent versus a Plutarcho Cim. 15 et Schol. Aristidis p. 515 
servati, quibus Cimonem, quem summis laudibus Cratinus 
extulerat, crudelissime vexavit. In tanta conviciandi libidine 
non mirandum est, fuisse etiam ubi ne foeditatis quidem 
crimine ingeniosissimum poetam liberes, ex quo genere sunt 
ea quae apud Scholiastam Ven. ad Aristophanis Pac. 1142 
leguntur : 
ἐν τῇδε τοίνυν τῇ πόλει φρουρῶν ἐγώ mor αὐτὸς 
γυναῖχ ἐχίνουν χολλύβου xoi παῖδα καὶ γέροντα, - 
— χἀξὴν ὅλην τὴν ἡμέραν τὸν κύσϑον ἐκχορίζειν. 
Quae non dubitari potest quin principem aliquem virum di- 


57) Malim πολύ γε τὸ λοίδορον — ἐμφαίνει. Sed for- 

tasse praestat Dobraei (si recte memini) ratio &z0qat- 
: vet scribentis, ut hoc dicat Anonymus, Eupolidem, quam- 
| —. quam Cratinum imitantem, hunc tamen propter nimiam 
| et ineptam conviciandi libidinem notasse. 


110 EUPOLIS. 


centem fecerit Eupolis. Denique τὸ σχαιὸν 5*), quod Ano-. 


nymus eum Cratini exemplo ostendisse dieit, spectat ni fal. 
limur ad ea quae refert Scholiasta ad Aristophanis Nub. 296, 
ubi Eupolin et Cratinum χέζοντάς τὲ xai ἕτερα αἰσχρὰ πὸ 4 
οὔντας in comoediis. suis induxisse dicit, et ad Pac. 741, u Ü 
ridet poeta alios comicos qui ἑαχοφοροῦντας in fabulis iu- 
duxerint: αἰνίττεται δὲ xoi εἰς ὔπολιν. Cfr. Scholiast, 
Nub. 541. i 

Quod Aristophanem aliosque poetas comicos fecisse sci- 
mus, ut fabulas suas non suo omnes docerent nomine, sed. 
passim aliis docendas traderent, idem Eupolin fecisse intel. 
ligitur ex Athenaeo V p. 216d ἐὔπολις τὸν αὐτόλυχον à. 
δάξας διὰ Δημοστράτου χλευάζει τὴν νίκην τοῦ «Αὐτολύκου: 
Quo loco ita olim abusus sum ut Demostratum seas | 


fuisse dicerem, qüod ex Athenaei verbis minime  efficias, 
quae in eundem sensum accipienda sunt quo Aristophan l 


— -τὸπΞ 


e. g. Ranas διὰ Φιλωνίδου, Acharnenses Aves aliasque διὰ 
Καλλιστράτου δεδιδαχέναν dicitur. ^*) Demostratus: autem; 
euius nomine Autolycum aliasque fortasse fabulas inscripse- | 
rat Eupolis, num, quod olim existimabam, idem sit d 
4ημοποίητον laudat Suidas vol. ΠῚ p. 656. Δημόστρατος dni 
μοποίητῳ" οἱ uiv προσέφερον τὸν χάραχα πρὸς τὴν ἄχραν, 
de eo nunc tanto magis dubitaverim, quo facilius d 
nomen in Timostrati locum, qui novae comoediae poeta foit, 
suecedere potuit. Sed de hoc infra dicendi locus erit. Hi- 


strione Eupolin usum esse Aristophane, unus omnium nat. 
ravit Kannegiesserus in libro de Comoedia Att. p. 421. | 


55) Pro oxcióv Geelius Bibl. crit. IV p. 13 malebat : 
σχρόν. 
59) Rtarius hoc seusu dicitur. εἰσάγειν δρᾶμα, qua loquu. 
tione usus est auctor i rapi Lysistratae , εἰσῆκτα 
διὰ Καλλιστράτου. 5 


- 


ἘΓΡΟΒΙΒ. 111 


in Scholiis Aristophanis Equ. 528. 539, ad quae ablegat le- 
ctorem, nihil eiusmodi reperias. Omnino falsissima sunt 
quae vir ingeniosissimus de Aristophane et Eupolide narrat, 
quorum huuc Aristophanis doctorem et magistrum, cui omnia 
sua debeat, fuisse fabulatur p. 433. 436. 438. Quae e lite- 
rarum monumentis effici possunt, eo redeunt, ut, qui mos 
fuit comicorum graecorum, alterum alterius versibus tan- 
quam suis usum esse statuamus. :Eupolin in Marica imita- 
£um esse Equites, ipse testis est Aristophanes Nub. 5649. 
Contra Aristophanem in Equitibus Eupolidis opera usum 
esse, tum hie ipse in Baptis rettulit apud Scholiastam Nub. 
l l et Equit. 1288, tum Cratinus testatus est apud Scho- 
liastam ad Equ. 928, ubi Aristophanem perstringit ὡς τὰ 
Εὐπόλιδος λέγοντα. Cuius rei quam causam comminiscitur 
-Kannegiesserus l. c. p. 428, ea nulla est, cum ipse Eupolis 
| passim. Cleonem riserit; neque profecto is erat Eupolis, ut 
quemquam extimescendum sibi putaret. Quo accedit quod 
ipsi illi versus, quos Aristophanes Equ. 1288 sqq. ab Eupo- 
| lide sumpsisse dicitur, nihil in Cleonem dictum continent. 
Porro Eupolin tangit Aristophanes Pac. 762, ubi Schol. αὖ- 
γίττεται δὲ εἰς Εὔπολιν καὶ τοὺς περὶ αὐτον ὡς παίδων 
| ἐρῶντας zai παλαίστρας περιερχομένους, quod ipsum in Ari- 
stophanem iecerat Eupolis in Autolyco apud Schol. Vesp. 
1020, qua in fabula etiam illud cavillatus erat, ὅτι τὸ τῆς 
Εἰρήνης κολοσσιχὸν ἐξῆρεν ἄγαλμα, Schol. Platon. Bekk. 
p. 931, quae ad Pacem Aristophanis spectare vidit Dindor- 
fius. Denique ad simultatem hanc utrique intercedentem 
spectare videntur elegantissimi versus Eupolidis apud Sto- 
baeum Serm. IV p. 53, in quibus conqueritur poeta, quod 
| peregrinis tantum poetis aures praebeant Athenienses: 


ἣν δὲ τις τῶν ἐνθάδ᾽ αὐτοῦ μηδενὸς χεῖρον φρονῶν 


ἐπιτιϑὴῆται τῇ ποιήσει, πάνυ δοκεῖ κακῶς φρονεῖν, 


112 | EUPOLIS. 


et quae sequuntur, quibus praeter alios etiam Aristophanem, | 
geuere Rhodium, tangi, haud temere opinor affirmamus. 66}. 

Fabulas Eupolidis multis magnisque eluxisse dicendi νἱσίας 
tibus, tum fragmenta fidem faciunt tum ex ea Aristophanis | 
Equitum parte intelligitur quam Eupolidem fecisse Scholiastae. 


constat indicio ad vs. 1263. Dictionis genere usus est puro, 
eleganti, ad summum nitorem elaborato. Novorum vel ἣν. 
dacius compositorum verborum exempla reperio fere haec: 1 
᾿“μφιπτολεμοπηδησίστρατος apud Scholiast. Dionysii "Thr. 
p. 702 5, ταγηνοχνισοϑήρας apud Suidam vol. II. p. 126, i 


δαμασιχόνδυλος apud Hesychium vol. I p. 882, &vcyywt-. 
πεῖν apud Suidam vol.l p. 162, χιϑαραοίδατος apud Schol. 
Aristoph. Vesp. 1269, nisi id ab Aristophane mutuatus est; 
ἀγνδραποδιστικώτατα apud Polluc. II177, μουσοδονήματα apud 
Priscian. 18 p. 1186, ἀμβλυστονῆσαν apud Suidam vol. I. 
p. 158, ἀφαδία ad analogiam voc. αὐϑαδία formatum apud 
Etymol. M. p. 174 52, ἀπρασία apud Antiattic. p. 83 14, 
ἥσϑημα ibid. p. 98 27, πλοῦταξ apud Polluc. III 109 alios-. 
que; βδελυρεύομαι, quo postea etiam alii usi sunt, dixisse vi-. 
detur apud Suidam vol. I p. 198 «vexeg τ᾽ ἐπήρω κἀβδελυ-, 
ρεύσω τὸ σχέλος. Porro ἁπλήγιος pro ἁπλοῦς apud Suidam. 
vol I p. 268, μαστιγιᾶν apud Polluc. IIl 79, νεανισχέω, 
apud Photium Lex. p. 291 4 αὕτη νεανισκοῦντος ἐπεϑύ-, 
μῆσε μου, nisi id νεανίσχου ὄντος scribenduni, ut- voluit. 
Raspius; σμηχτρὲς apud Polluc. VII 40. Sed δάμαρ izm-. 
πέως, quod comice finxisse Eupolidem volunt interpretes He- 
sychii vol. I p. 882, in δαμαρίππεως mutandum est; ita enim: 
ficuum genus quoddam vulgari sermone dictum esse apertum. 


{ 


50) His nunc adde ea quae ingeniose Fritzschius Quaesl] 
Aristoph. 1 p. 145 de Aristophanis versu ex Anagyro: 
disseruit, 2x 02 τῆς ἐμῆς χλανίδος τρεῖς ἁπληγίδας "— 


EUPOLIS, 118 


est ex Grammatico Bekk, p. 1197, Addere his licet nova- 
tarum siguificationum exempla, cuiusmodi est ὠμιλλὰ ἡ ἐκ 
KvxAomev (leg. iv κύχλῳ) κατάκλισις apud Schol. Pla- 
ionis p. 320, χρὲξ h. e. ἀλαζὼν apud Photium Lex. p. 177 
1, ἤϑεος de virgine apud Etymol. M. p. 422 44, εἱλίπους 
de muliere crissante apud Athenaeum VII p. 286 b alios- 
que, πρόβατα de capris apud Eustath. ad lliad. p. 1063 
44, ἀσελγὴς de vento apud Grammat. Bekk. p. 451, ὁ xo- 
μικὸς “Ὥσπερ ἀνέμου ᾿ξαίφνης ἀσελγοῦς γενομένου, quem 
Eupolidis versum esse coniicio ex Polluce III 111. Porro 
ἀνωφέλητος, quod de homine aliorum auxilium aspernante 
ἑδίως dixisse Eupolin tradit Phrynichus Bekk. p. 4 24. De- 
nique ἀποφρὰς ad hominem transtulit in fragmento apud 
JEtymol. M. p. 131 20 ἄνϑρωπος ἀποφρὰς καὶ βλέπων 
ἀπιστίαν, cfr. Phrynichus 1. l. p. 9, 12. In verborum for- 


ais vix quidquam reperias quod a genuinorum Atticorum 
usu alienum sit, Quod enim Scholiasta Aristoph. Thesm. 
162 narrat, Eupolin aliquoties στρατιὰ et στρατεία inter se 
"wonfudisse, id vereor equidem, ne, si integros locos habere- 
mus, aliter se habere reperiatur; 7057; autem apud Suidam 
S. v. χρή Kusteri est παραδιόρϑωσις; legendum enim óv- 
τιν ἄν μὲ χρῇ. Porro ἐλελήϑεισαν qui Eupolin dixisse 
Scribit Antiattic. p. 91 29 pro attico ἐλεληήϑέσαν, fortasse 
vitioso codice usus est. Singulare est quod affert Scholiasta 
lliad. f 241 πεπαγοίην. An forte a πήγνυμε aoristum for- 
mavit πέπαγον Minus haereo in λελάβηκα apud Gramma- 
tieum Crameri Anecd. I p. 268 20, quod ita abhorret ab 
usu Atticorum, ut non dubitem quin eo Ionicum hominem 
utentem fecerit; ex quo genere est etiam quod apud Eusta- 
thium ad Odyss. p. 1680 28 habemus, 40) τρηχὺς ἴσϑε, et 
quod Photius Lex. p. 273 3 ex Eupolide affert μνήσατο a 
μνᾶσϑαι ambire. Rarioribus adnumerandus est usus verbi 


1 


Hist. crit, Com. graec. 8 


114 EUPOLIS. 


PH 
1 
E 


πίω h. e. ποτίζω vel πιπίσκω apud Eustathium. ad oup 
Ü p. 1584 46: ὅτῳ δ᾽ ἄν οἶνος ἢ πολύς, πίσει. Neque xa- 
ταχλιεῖ, quod pro χαταχλείσει Wupolin dixisse scribit Choe-: 
roboscus Bekkeri p. 1999, adducor ut corruptum putem, de 
quo dicam ad fragmenta. Denique non indigna memoratu 
est forma verbi ὡραΐζεσϑιαν quadrisyllaba, quae ὡρᾷζεσϑ' Í 
scribenda videtur, apud Phryniehum Bekk. p. 43 15. In 
syntactica ratione nihil memorabile reperio nisi quod ἐνεῖναι 


genitivo iunxisse videtur apud Photium Lex. p. 47 7 xoi 
τῆς λοπάδος ἔνεισιν ἑψητοί τινες, et singularem quendam. 
numerandi modum in fragmento apud Scholiastam Ven. a 

Iliad. z 252, de quo alio loco dicetur. His adde quod nota 
dignum censuit Scholiasta Theocriti Idyll. V. 1. τῷ αὐτῷ 
ἁμαρτήματι περιπέπτωχε xal EUnoMg iv iiw. Scilicet 
Theocritus dixit Δαμοίτας καὶ Δάφνις 0 fovxoAog pro eo 
quod exspectabas oí βουκόλοι. In verborum quantitate hoc 
unum novavit, quod τορύνη penultima brevi dixit cont | 
constantem usum aliorum. Vid. Scholia Aristophanis Equ 
980. Nam quod in Zu» ultimam corripuit apud Athenaeum 
I p. 17e. non caret exemplis comicorum. 


Ἷ 
δ 


De numero fabularum quas scripsit Eupolis ita dissen- 
tiunt Suidas et Anonymus, ut ille septendecim, Anonymus 
autem quattuordecim eum dramatum auctorem perhibeant, 
Tituli tamen fabularum commemorantur. aliquanto plures, 
quamquam in his haud pauci, qui multum dubitationis mo-. 
veant. Ae δραπέτας ab Etymologo M. p. 174 50 lauda- 
tam removit iam Gaisfordius ad Hesiod. p. 112 ad codicis 


ductum verissime refingens: ἐπολις ᾿«Φνδρογύναις. Neque 
rectius Πρόδαμος tanquam fabulae titulus receptus est e 
Quintiliano Inst. Orat. I 10 17. «Eupolis, apud quem Pro-: 
«damus et musicam et literas docet,» quae ad 4iyeg spectare, 
docet Theodosius p. 11 sive apud Bekkerum Anecd. " 


EUFOLIS. 115 


p. 1168 τοὺς αὐτοὺς εἶναι διδασκάλους καὶ μουσικῆς καὶ 
γραμματικῆς, ὡς ὁ Εὔπολις εἰσάγει ἐν iSi, Porro Πύλαι 
apud Scholiastam Aristophanis Av. 1997 ὔπολις ἐν Il$- 
λαίς, ubi certissima est Fabricii coniectura 7702:0: pro ZI)- 
Àeig reponentis. «Στεφανοπώλιδας apud Athenaeum IX 
p. 384 c recte Eubulo vindicavit Casaubonus, «Σ᾽ φίγγες uno 
Suidae loco nituntur s. v. γεανισχεύεται, Legendum, πὶ 
fallor, Εὔπολις iiv. Porro corrupti sunt tituli Διὰς .KAo- 
mb et “άχωνες Pollux IX 27 τὸν ἀστὸν Εὔπολις ἐν τῇ 
Διάδι ἔμπολιν εἴρηκεν, οἷον ἐγχώριον, ubi verba ἐν τῇ 
Διάδε a MS absunt. Κλοπαὺὶ laudantur ab Erotiano Gloss. 
Hippocr. p. 172 ᾿Ηδύσμασι: τοῖς χλωροῖς καὶ ξηροῖς ἀρ- 
τύμασιν. "a4rrwe δὲ ἡ λέξις, ὡς καὶ ᾿Α«ἠριστοφράνης ἐν 
“Ἱππεῦσι (013) καὶ Εὔπολις Κλοταῖς ( Κλοπαῖς) xai Mé- 
vavógog ἐν Δαρδάνῳ, Legendum videtur Κύλαξεν, quod 
fuit qui eidem scriptori restitutum vellet p. 246. Mvrro- 
τόν: οἱ uiv '"4rrixol ὑπότριμμα --- Εὔπολις δὲ ἐν 4da- 
χωσι τὸ ἄμυλον λέγων φησί Τὰ συχάρι᾽ ἐποίησε μυττωτὸν 
πολύν. Sed hoc loco malim Εὔβουλος, cuius Lacones pas- 
sim laudantur. Nonimum Εὔπολις et Εὔβουλος commuta- 
torum exemplum modo vidimus apud Athenaeum IX p. 384 c. 
Eundem errorem Quaest. scen. ΠῚ p. 23 sustuli ex Eusta- 
thio. Neque dubito equidem quin etiam apud Suidam s. v. 
χαίρειν seribendum sit, πρῶτον Κλέωνα φησὶν Εὔπολις ὁ 
χωμιχὸς οὕτως ἐπιστεῖλαι τοῖς ᾿Αϑηναίοις ἀπὸ Σφαχτη- 
| Qíag, pro edito ξύβουλος, a quo aliena est irrisio Cleonis. 
Locum ipsum servavit Moeris Attic. p. 418, His igitur re- 
motis quindecim supersunt fabulae, quas deinceps enume- 
| rabimus. 

-Aiysg, notissima fabula, in qua capras chori partes 
sustinuisse constat ex Plutarchi Symp. IV 1. Macrobii Sa- 
turn. VII ὅ et Eustathio ad lliad. p. 1068 44. Fragmenta 

- ἐᾷ » 


116 RUPOLIS. : 1 
: 
supersunt satis multa, in his etiam non nulla omisso vel | 
poetae vel fabulae nomine allata, velut a Grammatico Be. 
keri p. 853 26 «Ἵἰγιάζειν: σὺ δ᾽ αἰγιάξειξ ἐνθαδὶ καϑήμε-, 
vog, quae eidem homini dicta esse videntur, quem apud Pho-. 
tium. s. v. vecv haec de se loquentem audimus, . ἐπίσταμας, 
γὰρ «ἰπολεῖν, σκάπτειν, νεᾶν, «φυτεύειν, De argumento fa-. j 
bulae nihil habeo quod dicam, nisi quod rei publicae statum | 
aut parce aut plane non in ea attigisse videtur Eupolis. 
Leviter perstringit Phaeacem. apud Athenaeum llI. p. 106b. 
et Archedemum apud Scholiastam Aristophanis Vesp. 891. 
gravius Hipponicum apud Hesychium s. v. ἱερεὺς dioviaóull 
unde de tempore, quo acía fuerit, coniectura fieri potest, 
siquidem Hipponieus Olymp. LXXXIX 1 obiit, Eandem fa-. 
bulam fortasse commemorat Stephanus Byz. v. ἄντρον p. 89. 
εὕρηται καὶ ἀντραῖος ὡς Εὐριπίδης .itiv, ubi legendum | 
esse puto Εὔπολις. Similiter erratum apud Scholiastam | 
Aristoph. Pac. 740. Contra apud Marium Vict. p. 2927 Eu-| 
ripidis nomen. pro Eupolide reponendum est; cfr. Gaisford. 
Hephaest. p. 913. a 
' Aavgarevros 2j. dvóÓgoyvvos pleno titulo ab uno Suida. 
laudatur s. v. ὔπολις, reliquis eam simpliciter ᾿ΑΙστράτευ:, 
τοι vocantibus; semel Etymol. M. ᾿4νδρογύναι. De argu- 
mento fabulae dixit quaedam Arnaldus ad Hephaest. p. 99. 
Ante Aristophanis Pacem actam esse docet Scholiastes Pac, | 
808 ὅτι ὁ MaeAavÓiog ὀψοφάγος προείρηται καὶ παρ᾽ EU* 
πόλιδε ᾿Αστρατεύτοις, de quo admonuit Clintonus Fastis 
Hell p.77 Kr. Quamquam Scholiastae verba etiam in alium! 
sensum accipere licet. Ἵ 


Sequitur αὐτόλυκος, in qua fabula non illum Mercurii: 
natum, ut T. Hemsterhusius ad Polluc. X 161 et Kiesslin-. 
gius ad Lycurgi fragm. p. 39 putabat, sed teen et Rho-. 

E 


[| 


1 
| 
| 
M 
| 
| 


EUPOLIS. 117 


| diae filium 5 3) perstrinxit, puerum corporis venustate prae- 
. stantem, Xenoph. Conv. I, 9 et Athen. V p. 188a. Calliae, 
 Hipponici filii, amores et delicias, Maxim. Tyr. XXVI 8. 
eamque ob causam, opinor, tanquam muliebria passum ab 
Eupolide traductum, cuius rei tenue quidem sed idoneum 
tamen indicium habemus apud Etymol. M. p. 399 17 £v- 
Τρήσιος, παρὰ TO τετρῆσϑαι τὸν Αὐτόλυχον ὃ Εὔπολις 
σχώπτει. Εὔτρησις πόλις ᾿“Δρχαδιχή. Is quum Olymp. 
LXXXIX 3 in magnis Panathenaeis 52) quinquertii victoriam - 
consequuíus esset, cfr. Plinius H. N. XXXIV 17, Callias in 
honorem dilecti pueri lautum et opipare convivium appara- 
vit, quod descripsisse constat Xenophontem. Postea Auto- 
lycum captis Athenis triginta virorum iussu occisum esse 
memoriae prodidit Plutarchus Lys. 15 p. 110. Quo auno 
fabulam hanc docuerit Eupolis ex Athenaeo perspicitur lib. 
ΟΥ̓ p.216 e ἐπὲ τούτου (Aristionem archontem dicit) Εὔπολις 
"τὸν «Αὐτόλυχον διδάξας χλευάζει τὴν νίχην τοῦ Αὐτολύκου, 
h. e. Olymp. LXXXIX 4, igitur anno postquam Autolyeus pan- 
'eratii victor evaserat, falliturque adeo Scholiasta Aristopha- 
"nem Vésp. 1020 ad Eupolidis Autolycum respexisse dicens, 
«um Vespae iam Olymp. LXXXIX 2 acíae fuerint. Duas 


fuisse fabulae recensiones constat e citationibus Pollucis VII 


91) V, Schol. ad Aristoph. Lysistr. 270 et Platon. Bekk. 
p. 466, ubi paupertatem Lyconis in Pytine notasse Cra- 
tinum legimus, quod ne quis componat cum loco Gram- 
matici Bekk. Anecd. p. 466 6 “υτόλυχοι: πένητες, 
oiov αὐτοδιάκονοι, hoe ipsum in α«ὐτολήκυϑοι mutan- 
dum est. 

52} Magna Panathenaeo tertio quoque cuiusque Olympia- 
dis aumo mense Hecatombaeone acta esse doeuit Boeck- 
e Oecon. Athen. lI p. 169. cfr. Clintoni Fastos Hell. 
p. 898. 


118 EUPOLIS. 


202, Scholiastae Platonis p. 332, Aristophanis Nub. 110, 
Thesmoph. p. 941. Quibus adde Galenum vol. V p. 38 B. j 
παράδειγμα δ᾽ εἰ βούλει τούτου (agit de repetitis et emen- - 


datis librorum editionibus) σαφηνείας ἕνεχα τὸν δεύτερον. 
AvróAvxov ὐπόλιδος ἔχεις ἐκ τοῦ προτέρου διεσκευασμέ-. 
γον. 53) Altera dramatis actio cui anno assignanda sit, certo i 
definiri non potest; licebit tamen coniecturam periclitari, 
Nam cum in versu eius fabulae in Scholiis Victorianis δᾶ 
lliad. ? 353 Aristarchi mentio iniiciatur, ἤδη γὰρ ᾿4ρί-, 
σταρχον στρατηγοῦντ᾽ ἄχϑομαι, Aristarchus autem impera-. 
toris munere functus sit Olymp. XCII 1, Thucydid. VIII 98. 
et Xenoph. Hell. II 3 40, probabile est hunc versum ex. 
altera Autolyco, quae eodem anno in scenam prodierit, pe- 
fitum esse. Ex ceteris fabulae fragmentis nihil ad eius ar-. 
gumentum elicias, nisi quod Leagoram Andocidis patrem, 
Myrrhinae meretricis amatorem impotentissimum, in ea ves 
xatum esse ex Scholiasta Aristoph. Nub. 110 intelligitur, | 
Quem Grammaticus apud Cramerum Anecd. 1 p. 446 17. 
servavit versum, ἄρα σφόδρ᾽ ἂν ἐούρησεν (vel ἐνεούρησεν), 
ἐξώλης γέρων, fortasse de Lycone, Autolyci patre, intelli- | 


gendus est. Erotianum Gloss. Hippocr. p. 88 memoriae er-. 
rore fabulam nostram tribuisse Aristophani iam ab aliis mo- 
nitum est. **) Ceterum Autolycum Eupolin non suo sed, 
Demostrati nomine in certamen commisisse constat ex Athe-. 


3 


naeo V p. 216 d. quo de loco supra diximus p. 110. : 


*5) Eodefn fortasse spectant haec incerti auctoris eh 
apud Suidam vol. I p. 567 δὔπολις ἔγραψε τόσα ze 
ἄλλα διασχευαζόμενος. Nisi haec potius eo sensu quent 
supra p. 32 indicavi accipienda sunt, ut Eupolis prae- 
ter eas quas ipse scripsit fabulas etiam aliorum poete 
rum comoedias διασχευάσασθαει dicatur. 

54) Simili errore Cicero Brut. 9 Eupolin nominavit pro: 
Aristophane, de quo ipse admonuit Epist. ad Attic. XII 6. 


s^ 2E 1 - Y 
rr . joder 
BENESUon o τ m 


EUPOLIS. 119 


ΟΠ De ea quam Bezreg inscripsit fabula memorabilis Pla- 
tonii locus est de Com. p. XXXIII Lips. ἴσμεν γοῦν τὸν 
LinoAw ἐπὶ τῷ διδάξαι τοὺς Βάπτας ἀποπνιγέντα εἰς τὴν 
ϑάλασσαν bm ἐχείνων εἰς οὖς χαϑῆχε τὸ δρᾶμα. Qui fue- 
rint ii in quos hanc fabulam scripsit poeta, praeter Cicero- 
nem Epistol. ad Attic. VI 1 docet Themistius Orat. VIII 
p. 110 B. '4Azificóng δὲ ὁ Κλεινίου καὶ ταῦτα στρατηγὸς 
ὧν αἱρετὸς οὐχ οὕτως ἀπεμνημόνευσεν Πὐπόλεδε τῷ χω- 


μῳδοδιδασχάλῳ τοὺς Βάπτας, et Scholiasta Iuven. lI 92. 
«Baptae ergo molles, quo titulo Eupolis comoediam scri- 
«psit, ob quam ab Alcibiade, quem inprimis perstrinxerat, 
«necatus est.» Quae postrema paullulum immutata et in- 
signi additamento aucta Georgius Valla ita exhibet: «ob 
«quam Alcibiades — necuit ipsum in mare praecipitando, 
«dicens, ut tu me in theatris madefecisti, nunc ego te in 
«mari madefaciam.» Quae Vallam ex integriore Scholiasta 
hausisse, probabilis est coniectura Buttmanni de Sacris Co- 
tytüiis in Mythologo vol. lI p. 159, quamquam nihil impedit 
quominus ea Vallam ex Scholiasta MS Aristidis 55) du- 
Xisse statuamus, cuius hunc locum e codice protulit Creu- 
zerus ad Plotinum de Pulcr. p. 465 χωμῳδηϑεὶς (Alcibia- 
des) παρὰ Εὐπόλιδος ἔρριψεν αὐτὸν ἐν τῇ ϑαλάττῃ --. 
εἰπών" 

— Βάπτες w ἐν ϑυμέλῃσιν, ἐγὼ δέ σὲ κύμασι πόντου 

à βαπτίζων ὀλέσω νάμασι πιχροτέροις. 

Sic enim legendum pro βάπτε μὲ ἐν ϑυμέλῃσιν. Denique 
Libanius apud Cramerum Anecd. IV p. 158 ἀπολύων δὲ 
(Alcibiadem dicit) συνεχεῖς ὕβρεις καὶ τοὺς TOV πενήτων 
προπηλακισμούς, τὸν ᾿“γάϑαρχον τὸν δεδεμένον, τοὺς ἄλ- 
λους, ὑπὲρ ὧν ἐροῦμαι (lege αἱροῦμαι) σιωπᾶν. Τί τοῦ- 


85) Vide nunc Aristidem Dindorfii vol. III p. 444. 


190 EUPOLIS. 


rov oix εἴ (fort. οὐκ οἶδεγ δρᾶμα; τίς οὐκ Εὔπολις: τίς 
οὐκ ᾿“Αριστοφάνης; διὰ τούτων (lege τοῦτον) εὐδοχίμησε, 
κωμῳδία" ὅμως δὲ καὶ χωμῳδοὶ κεκμήχασι τὼ τούτου yg. 
φοντες. Quibus verbis ad Baptas maxime respici apertum | 
est, Certum igitur est traduxisse hac in fabula Eupolin 
maxime Alcibiadem. Quod qua ratione fecerit si quaerimus, 
respondet nobis Scholiasta Iuvenalis « Baptae titulus libri *5),- 
«quo impudici describuntur ab Eupolide, qui inducit viros. 
«Athenienses ad imitationem feminarum  saltantes lassare 
«psaltriam.  Baptae ergo molles» etc. Quibus similia e 
codd. Lugd. Bat. protulit Geelius Bibl. erit. IV p. 18. Haec. 
si quis cum ipso Iuvenalis loco, Romanorum turpem nequi-. 
tiam, qui clandestinis conventibus mulierum habitu orgia per-: 


agerent, acerbissime taxantis, contenderit : * Ἷ 
Talia secreta coluerunt orgia taeda, 5 
Cecropiam soliti Baptae lassare Cotytto, 97) | 


intelliget profecto, Eupolin hac in fabula Alcibiadem eius 


que socios ita in scenam produxisse, ut nocturnis eonvivitil 
| 


$9) HI. e. eomoediae, de quo usu dubitabat Spaldingius | 
ad Quintil. I 10 18. Aristophanes non uno libro 
sic institui pueros antiquitus solitos esse deg 
monsírat. [lta etiam Propertius IV 21 28 libro- 
rumque tuos, docte Menandre, sales. Ctr, Maa) 
crobius Sat. V p. 566 ed. Zeun. 

61) Lassare Cotytto Buttmannus cum aliis interpretad| 
tur frequenti prece invocare, ut Horatius Ve-. 
stam prece fatigare dixit. Fortasse rectins ad| 
cymbalorum tympanorumque strepitum trahas, quil 
Baptae illi deam suam obtundebant. Ac fortasse spe-. 
etant hue loci apud Athenaeum IV p. 183f et Schol. 
Apollonii Rh. I 1139 et IV 144, ad quae respexit Pho-- 
tius: ᾿Ῥόμβος (leg. é $n Boc) , 0 ἔχουσιν οἱ ἐπιϑειάζον-. 
τὲς ὡς τύμπανον. οὕτως Εὔπολις. Saxa voce vel 
strepitu fatigare eodem sensu dixit Ovidius Metam. t 
973 et Trist. V 1 62. [Vide nunc Lobeckium Aglaopli.; 
p. 1012 9 et Fritzschii Quaest. Arist. I p. 210.] ἢ 


Ι 


EUPOLIS. ᾿ 121 


 Cotyttiorum sacrorum turpitudinem imitarentur et, accedente 
noctis licentia, nihil facinoris nihil flagitii praetermitterent. 
Hinc Lucianus adversus indoct. p. 122. ἀνέγνως τοὺς Βά- 
πτας; τὸ δρᾶμα ὅλον; εἶτ᾽ οὐδέν cov χἀχεῖ καϑίκετο, οὐδ᾽ 
ἠρυϑρίασας γνωρίσας αὐτά; Cum his si Hesychii locum 
coniunxeris, in quo diserte Eupolin odio erga Corinthios 
permotum Cotytto deam in scena exhibuisse testatur, vol. HI 
p. 331 Korvrró ὁ uiv Εὔπολις κατ᾽ ἔχϑος τὸ πρὸς τοὺς 
 ἈΚορινϑίους φορτικόν τινα δαΐμονα διατίϑεται 55), haud 
levis oboritur suspicio, Eupolidi praeter Alcibiadis irrisionem 
etiam hoc fuisse propositum, ut flagitiosam Corinthiorum, 
apud quos summa fuit Cotyttiorum sanctimonia 55), libidi- 
nem taxaret, eoque ipso Cotyttia sacra in contemptum ad- 
duceret, et ne Athenis reciperentur caveret. Prorsus enim 
| assentior Buttmanno, nulla dum Eupolidis aetate Cotyttia ab 
Atheniensibus recepta fuisse statuenti. *^) Deam ipsam, 
| quo magis Cotyttiorum religionem in contemptum adduceret 
| poeta, meretrieis habitu in scenam fuisse inductam, haud 
inepte e Scholiastae ad Iuvenalis locum adnotatione conii- 


οἷα: inducit viros las8sare psaltriam. Quae nescio 


$$) Similiter hoc verbo usus est Dio Chrysost. Or. XXXI 
000p. 631 ᾿4ϑηναῖοι ἐν τῷ ϑεάτρῳ ϑεώνταν — om αὖ- 
τὴν τὴν ἀχρόπολιν, οὗ τὸν Διόνυσον ἐπὶ τὴν ὀρχή- 
στραν διατιϑέασι. Strato XIV p. 961 Alm. de Ale- 
xandro Lychno τὰ οὐράνια διατίϑεται. — Cfr. Wytten- 
bachius ad Plutarchum p. 3792. Lobeckium Aglaoph. 
p. 932 et quae monuit vir perelegantis ingenii multis- 
que nominibus pia mente mihi colendus Ad. Gottl. .Lan- 
gius Vindie. Trag. Rom. p. 29. Ceterum Eupolidis il- 
lud erga Corinthios odium non de privata aliqua simul- 
tate intelligendum esse, vix cst quod historiae perio 
admoneam. 
$9) Cfr. Loheckii Aglaoph. p. 1009 5. 


ἡ το) Cfr. Lobeck 1. |. p. 1010 6 et Fritzschium Quaest. 
Aristoph. I p. 204. 


i n 


123 EUPOLIS. 


an non recte Buttmannus e Scholiastae errore fluxisse sta- 
tuat. lam vero iu explicando Baptarum nomine viros doctos 
in diversas partes abire videas. Ac Tib. quidem Hemster- | 
husius ad. Aristoph. Plut. 884 D«zreg de tinctoribus inter- 
pretatus est, quod, si etymon vocabuli spectes, non potest 
non rectissime factum videri. Grammaticus apud Eustathium 
δὰ lliad. δ΄ 412 ὥσπερ βάπτω βαπτίζω βάπτης, οὕτως τέτ- 
τὼ τεττίζω τέττης. Cyrillus Gloss. p. 44. Βάπτης tinctor. 
Hemsterhusium nuper Fritzschius Quaest. Aristoph. I p. 202 — 
ita sequutus est, ut drama Eupolidis Βάπτας propterea ita 
appellatum esse censeret, quod isti Cotyttus cultores huius - 
deae fortassis etiam suas ipsorum vestes in orchestra tinge- 
rent. Cuius permirae sane opinionis eximium firmamentum 
sibi repperisse visus est in versu ex incerta Eupolidis fabula 
allato ab Etymol. M. p. 486 48 βάπτειν τὰ κάλλη τὰ me- | 
ροἰσεμνα τῇ ϑεῷ, quem versum etiam alii ad Baptas refe- 
rendum esse suspicati sunt. Sed tales coniecturas quam- . 
quam non damno equidem, non ita tamen iis utendum cen- | 
seo ut deperditarum fabularum argumenta iis superstruan- 
tur, id quod Fritzschius fecit, qui eo progressus est teme- 
ritatis, ut versum illum nisi in Baptis nusquam legi potuisse | 
affirmaret eiusque ductu totam fabulae formam et oecono- 


miam enuclearet. Porro Casauboni et Gesneri opiniones | 
iam diu est quod confutavit Lobeckius dissert. de morte 
Bacchi II p. 12, qui ipse Baptarum nomen a sacris immer- ! 
sionibus et baptismis denominatos existimat, quam senten- | 
tiam vir egregius postea in Aglaoph. lib. II p. 1004 sqq. j 
ubi totam de Cotyttiis quaestionem recognovit, copiosius ex- 
plicuit. Neque negari potest, si baptismis locum in fabula 
Eupolidis concedemus, iam etiam epigrammatis sensum eva- 
dere acutiorem, in quo marini fluctus, quibus se Eupolin | 
immersurum esse minatur Alcibiades, iis opponuntur, quos | 


EUPOLIS. 123 


ipse in Eupolidea fabula subierat. Non dissimulandum ta- 
men, ne ita quidem omnem sublatam esse difficultatem. Nam 
si βάπται vulgaris fuit et communi usu. recepta istorum 
Cotyttus cultorum. denominatio, non intelligo equidem qui 
facium sit, ut horum potissimum sacrorum sive antistites 
Sive cultores a lavationibus nominati fuerint, quas omnium 
omnino mysteriorum sive publicorum sive privatorum com- 
munes fuisse constat; sin Eupolis ad mollitiem istorum ho- 
minum et luxuriem significandam finxit Baptarum nomen, 
difficile dictu est quid invidiae et ignominiae hoc nomen ha- 
bere potuerit. taque in eam delatus sum sententiam, ut 
Baptarum nomine Eupolin illud hominum genus significasse 
credam, de quibus incertus auctor apud Suidam vol. 1] 
p. 426 agit: τοὺς ἄνδρας ἀποσχώπτειν, τοὺς ἑταιριχῶς τὰς 
ὄψεις ὑπογράφοντας καὶ βάπτοντας τὰς τρίχας. Neque 


simplex βάπτεσϑαι omissa crinium commemoratione offen- 


! 


sioni esse posse docet Menandri locus p. 127 

οὐδὲ μύρον εἶχον, ἀλλὰ νῦν" καὶ βάψομαι 

καὶ παρατιλοῦμαι, νὴ Δία, καί γενήσομαν 

Κτήσιππος, ovx ἄνϑρωπος. 
Quae omnia ignominiosa habebantur et extremae mollitiei 
indicia. Recte igitur Baptas Scholiasta molles interpreta- 
tur. Sed ut verum fatear vereor equidem, ne haec quoque 
interpretatio falsa reperiatur. Fortassis igitur acutioribus 
continget ut ex Scholio MS Parisiensi ad Aeschinem c. Tim. 
€. 126 2. quod Bekkeri comitati debeo, aliquid extundant. 
Est autem hoe: δοχεῖ δέ μοι λελέχϑαι ὁ βάταλος παρὰ τὸ 
Εὐπόλιδος σχῶμμα" ἐκεῖνος γὰρ ὑπὸ τῶν βαπτῶν ὀνό- 
pero κεῖσθαι τοῖς αἰσχρῶς (leg. αἰσχροῖς), καὶ Τιγράνην 
Βάταλον ὑπ᾽ αὐτῶν χαλεῖσϑαι. — Quae si minus vitiose 
scripta legerentur, vix dubitari potest quin ad perspiciendum 
fabulae argumentum haud exigui forent momenti. 


᾿ 
T 


124 EUPOLIS. 


Denique non possum quin paucis Buttmanni de Eupoli- 
dea fabula sententiam attingam qui lI. 1. p. 164 non Cotyttia 
sacra ab Eupolide exhibita fuisse statuit, sed nocturnas illas 


Alcibiadis eiusque sociorum commissationes, in quibus illi 


Edo 


Eleusinia sacra scurrilem in modum ita imitabantur, ut - 


"Theodorus quidam praeconis, Pulytio daduchi, Alcibiades 
hierophantae, ccteri denique socii mystarum partibus funge- 


rentur. Vide praeter Plutarchi Alcibiadem a Buttmanno | 
laudatum eiusdem Sympos. p. 621 c et Libanium apud Cra- β 
.merum Anecd. IV p. 159. Quorum hominum impietati quo 


maiorem conciliaret invidiam, Eupolin deam illorum orgio- 


rum praesidem Cotyttus nomine appellasse atque Eleusiniae 


Cereri opposuisse. Die Góttin, inquit, welche sol- ! 
chen Mysterien vorstand, nannte der Komiker, | 
zum Gegensatz gegen die attische Demeter, Co- - 
tytto. Quae quamquam ingeniosa est coniectura, multum | 
iamen vereor ut accuratius pensitata probari queat. 11) Nam | 
si impietatem Alcibiadis perstringere voluisset Eupolis, quis 
non multo aptius poetam facturum fuisse videat, si rem suo 


nomine appellasset, neque quasi per vela ex longinquo osten- | 
disset, Ipsa mysteria totamque earum rationem et ceremo- 
nias in istis conventibus ab Alcibiade eiusque sociis scurrili 
imitatione expressas fuisse diserte testatur Andocides Orat. | 
de Myst. p. 88 Bekk. taque vix aliquam vim habiturum. 
fuisse crediderim, si Cotytto Cereri substituisset eoque eri-- 
minis invidiam praeter consilium suum imminuisset et quasi. 
obfuscasset. Sed aliud etiam est, quod Buttmanni opinio-. 
nem minus probabilem efficiat. Scilicet expressis veterum. 


constat testimoniis, istam mysteriorum violationem in ipsum. 


71) Vide quae munc uberius disseruit Lobeckius l. 1. 
p. 1029. 


EUPOLIS. 135 


illud tempus incidere, quo Atheniensium in Siciliam expedi- 
tio parabatur, id est Olymp. XCI 1 mensibus Munychione 
et Thargelione. Cuius impietatis rumorem iam ante ipsam 
reorum delationem, quae sequentis demum mensis initio 
Hermarum mutilationem sequuta est, Thucyd. VI 27, Diod. 
Sie. XIII 2, plane nullum inter cives percrebuisse, nemo 
non concedat necesse est, qui attento animo legerit Thucyd. 
l 1. Andocid. Orat. de Myst. p. 88 Bekk. Plutarch. Alcib. 
19 cll. Aristide Oratt. vol. II p. 54 183. Neque dubium est, 
si vel levissimam eius rei suspicionem populus Atheniensis 
habuisset, quin obtrectatores Alcibiadis violatae religionis 
litem in recenti facto ei intenturi nec quidquam intentatum 
relicturi fuissent, quo minus praetor exercitus in Siciliam 
mittendi erearetur, quod iam Munychione mense factum esse 
e Thucydide constat lib. VI 8. poterantque profecto Alci- 
biadis inimici tanto certius quem vellent accusationis contra 
Alcibiadem. motae eventum exspectare, quo maiorem esse 
scirent religiosissimi populi superstitionem et in ulciscendis 
divinarum rerum violatoribus iracundiam. ^ Ex his liquido 
mihi constare videtur, eiusdem anni Dionysiis fabulam, in 
qua Alcibiadis mysteriorum profanatio sive aperte sive oc- 
culte taxaretur, exhiberi nullo modo potuisse. Itaque se- 
quentis anni Dionysiis hoc factum ab Eupolide dices, prae- 
sertim quum sequentis demum anni initio, absente Alcibiade, 
in eius causam inquisitum fuisse eonstet. Atqui id iam pri- 
mis secundi Olymp. XCI anni mensibus factum esse, docet 
narratio "Thucyd. VI 30 — 54 cll. Diod. Sic. XIII 5.  Da- 
mnato autem iam Alcibiade et per populi decretum exilii 
poena multato, Eupolidis fabulam «committi non potuisse, 
| quis est qui non intelligat? Itaque nihil relinqui video, nisi 
. ut Eupolidis fabulam Olymp. XCI 1. ludis Liberalibus urba- 


. nis, tribus ante Siculam expeditionem mensibus, actam esse, 


126 EUPOLIS, 


eiusque argumentum non in mysteriorum violatione, sed in 
Coiyttiorum sacrorum et Alcibiadis eiusque sociorum irri- | 
sione positum fuisse statuamus. "ἢ 
Non multo minorem celebritatem adepta est fabula //5- 
ων nomine inscripta, cuius argumentum quale fuerit e 
fragmentis quodammodo cognosci poterit. Nam mortuo Pe- 
ricle Olymp. LXXXVIII 4 eum pessimorum hominum consi- 
lis civitatem misere afflictam videret poeta, cfr. Valcken. 
Diatr. p. 253. nobiles illos, quorum olim ductu felicissime - 
civitas floruerat, publicarum rerum antistites et propugnato- | 
res Solonem Miltiadem Aristidem et Periclem ex inferis ex- 
citatos in scenam produxit, eosque de rebus ad rei publicae. 
administrationem spectantibus interrogatos respondentesque | 
exhibuit. . Scholiasta Aristidis MS apud Valckenar. Diatr. 
p. 292 5?) ὔπολις ἐποίησεν ἀναστάντα τὸν Μιλτιάδην | 
xai ᾿αΑἠριστείδην xai Τέλωνα καὶ Περικλέα, ubi pro Gelone : 
Valckenarius Solonem, Elmsleius ad Eurip. Med. 389. Ci- 
monem reposuit. Recte Valckenarius. Nam Aristides Orat. 
Plat. 11 T. III. p. 374c (ed. Cant. a. 1004) τῶν χωμιχῶν, 
Tig, inquit, ἐποίησε τέτταρας τῶν προστατῶν ἀνεστῶτας, 
ἐν οἷς δύο τούτων ἔνεισιν i. e, eorum , pro quibus tofa ista. 
Aristidis oratio contra Platonis criminationes in Gorgia 6.191. 
p. 915 d (cfr. Plutarch. Arist. 25) dicta est, Miltiadis The-- 
mistoclis Cimonis Periclis, Quo accedit Platonii, qui ad 
.hanc ipsam fabulam respexit, auctoritas in scripto de Co- 
moedia p. XXVII, ubi de Eupolide haec verba posuit: ava 
γαγεῖν ἱκανὸς ὧν ἐξ &0ov νομοϑετῶν πρόσωπα καὶ δι᾽ αὐ-᾿ 
τῶν εἰσηγούμενος ij περὶ ϑέσεως νόμων ἢ καταλύσεως, vix. 
ille legislatores ab Eupolide excitatos fuisse dicturus, nisi. 


. . “Ὁ. Φιθ | 
Solonem etiam in iis a poeta commemoratum esse memninis- | 


Ü 
*?) Apud Dindorfium vol. HII p. 672. ἅ | 


EUPOLIS. 1257 


set. Ad eandem fabulam respexit etiam Aphthonius Prog. 
p. 31 Cam. εἰδωλοποιέα ἡ πρόσωπον uiv ἔχουσα γνώριμον, 
τεϑυνεὸς δὲ καὶ τοῦ λέγειν. παυσώμενον, ὡς ἕν δήμοις 1.- 
πολις ἔπλασε. Quod Eupolin Cratini exemplo fecisse, qui et 
ipse Solonem ex inferis excitaverat, docet locus apud Dio- 
genem Laert. lib. 1 62. Perielis ex Orco adscensum iterum 
ietigit Aristides T. ΠῚ p. 433 B. οὐδεὶς ἣν ὅστις οὐχ ἂν 
εὔξατο ἀναστῆναι (Periclem), ὥστε x&v τοῖς δράμασιν ὡς 
ἀνεστῶτα ὁρῶντες εὐφραίνοντο, et Valerius Max. VII 2 
ext. 7. «Aristophanis quoque — praeceptum, qui in Co- 
«moedia introduxit remissum ab inferis Atheniensem Peri- 
«clem vaticinantem, non oportere in urbe nutriri leonem.» 
Qui respexit quidem ad Ranas Aristophanis, sed remissum 
ex inferis Periclem dicens Eupolidis fabulam cum Aristo- 
phanis Ranis confudit, Similis fortasse error in argumento 
Sophoclis Oedipi Col. p. 5 Elmsl. ᾿“ριστοφάνης ἐν τοῖς 
βατράχοις ἐπὶ Καλλίου ἀνάγει τοὺς στρατηγοὺς ὑπὲρ γῆς, 
. €uiusmodi nihil in Ranis legitur. 73) Sed de Pericle, cuius 
etiam eloquentiam hac in fabula praeclaris laudibus ornavit, 
-*. Leopardus Emend. V 14. XVl 14 et Wyttenbachius ad 
Plutarch, S. N. V.p. 7. de Periclis igitur hac in fabula par- 
tibus unus omnium maxime insignis est Plutarchi locus Pe- 
ricl. 8 et 24. ex quo etiam Myronidem, celebrem illum 
proelii apud Oenophyta commissi victorem, in scena adfuisse 
discimus, ad Periclis interrogationem de filio, quem ex 
Aspasia susceperat, respondentem; ad quem fabulae locum 
respexere etiam Schol. Platon. p. 139 et Harpocr. p. 79. Ex 
Miltiadis oratione, monente etiam Elmsleio ad Eurip. Med. 
989 servavit aliquot versus Longin. de Subl. 16 ὃ, 


75) Nunc accedo Clintono Fast. Hell. p. XXXVI Kr. pro 
στρατῆ) ους corrigenti τραγεχοῦς, 


128 EUPOLIS. 


Οὐ γάρ, μὰ τὴν Μαραϑῶνι τὴν ἐμὴν μάχην, 

χαίρων τις αὐτῶν τοὐμὸν ἀλγυνεῖ χέαρ. 
Neque ad aliam fabulam hos ego versus rettulerim ἃ Stobaeo 
Serm. XLIII 9 allatos: 

xci μὴν ἐγὼ πολλῶν παρόντων οὐκ ἔχω Tl λέξω" 

οὕτω σφόδρ᾽ ἀλγῶ τὴν πολιτείαν ὁρῶν παρ᾽ ὑμῖν. 
Vide cetera, in quibus gravissime de funesta reipublicae con- 
dicione conqueritur, euius rei culpa maxime in exercitus du- 
ces transfertur, quorum pravitatem et nequitiam exagitat 
etiam in loco apud Schol. Aristidis l. 1. 

μειράκια χινϑύμενα 

ἐν τοῖς σφυροῖς ἕλκοντα τὴν στρατηγίαν, 
et apud Harpoer. s. v. μειαγωγός p. 240. Nec dubitandum 
quin de aliquo eorum hos versus ab eodem Harpocr. s. v. 
καϑάρσια p. 964 servatos poeta posuerit: 

ὃν yov ἔν τὲ ταῖς τριόδοις x&v toig δξυϑυμίοις 

προστρόπαιον τῆς πόλεως καίεσθαι τετριγότα. 
Ita enim haec emendavit Porsonus Adv. p. 253. Indidem 
haec ducta suspicor apud Villois. Anecd. II p. 88 καὶ λέ- 
γουσί yt Τὰ μειράκια προϊστάμενα τοῖς ἀνδράσιν, quae 
omisso fabulae titulo afferuntur. Neque iam ambiguum est, 
quo sensu dicta fuerint verba μὴ παιδὲ τὰ χοινά, apud Pho- 
tium et Suidam servata.  Cuiusmodi παῖδες τοῖς xotoig 
ἐπιϑέμενοι fuere Hippocratis filii, 'T'elesippus et Demophon, 
acerbissime taxati in fragmento apud Suidam vol. III p. 514, 
Schol. Arist. Nub. 999. et Demostratus, vid. Aristid. T. Ill 
p. 215 c et Schol. Aristoph. Lys. 398. Salsissimo dicterio. 
perstringuntur imperatores Laespodias et Damasias in versi- 
bus apud Schol. Arist. Av. 1568. βὰ ἡ; 
ταδὶ τὰ δένδρα “αισποδίας καὶ Δαμασίας | 
αὐαῖσε ταῖς κνήμαισιν ἀκολουθοῦσί μοι, i 


EUPOLIS. : 129 


ad quae respicit Eunapius Liban. p. 99, ubi vide Boissona- 
dum cll. Plutarch. Symp. VII 8 p. 712 A. 

Ex ea fabulae parte in qua emendandae reipublicae et 
melioribus legibus regundae consilia inita esse videntur, non 
inepte, ut equidem opinor, hunc versum petitum esse su- 
spiceris : 

ἀμβλυστονῆσαν καὶ χλοῆσαι τὴν πόλιν, 

quem non addito fabulae indicio servavit Etym. M, p. 200 50. 
"At Suidas s. v, ἀναβλυστανῆσαι, τὸ ἀναβλύσαι. Εὔπολις 
“Δήμοις. Cfr. Eüstath. ad lliad. ρ΄ p. 1095 Rom. Denique 
ἄπ fine fabulae, heroum umbris ad inferos redeuntibus, hosce 
-yersus locum habuisse coniicias: 

5C uvadausv νῦν χἠμεῖς τούτοις τασδὲ τὰς εἰρεσιώνας, 

— καὶ προσαγήλωμεν ἐπελϑόντες. --- χαίρετε πάντες. — 
ih δεχόμεσϑα. 

Quae servavit Suidas s. v. ἀγῆλαι et Lex. Seguer. I p. 828 
emendante Porsono apud Gaisfordium ad Heph. p. 278. De 
tempore quo acta sit fabula, nihil habeo quod pro certo af- 
feram. At eum Demostratus, quem hac fabula perstrinxisse 
Eupolin vidimus, unus omnium maxime Siculam expeditio- 
nem, funestissimorum malorum caussam, commendarerit, 
Aristoph. Lysistr. 398 et Plut. Nic. 12 Alcib. .18, eoque ipso 
JEupolidis omniumque prudentium et patriae amantium viro- 
rum odium excitasse videatur, haud inani, opinor, conie- 
 wtura quartum annum Olymp. XCI fabulae commissioni ad- 
Signabimus, Quam suspicionem etiam Laespodiae comme- 


-mmoratio confirmare videtur, quem Olymp. XCI 3 imperato- 
| rio munere functum esse, e "Thucydide VII. 105 intelli- 


gium 73) — 


. 11) Proximo tempore post Siculam cladem Olymp. XCII 1 
fabulam actam esse suspicatur Raspius |, l. p. 11. 


. Hist, crit. Com. graec. 9 


190 EUPOLIS, 


Quae deinceps sequuntur fabulae Zhi» et Εἵλωτες, 
earum paucissima fragmenta servata sunt. 4ιαιτῶν laudatur. 
ab uno Polluce VII 168, ubi Anaxila, mediae poeta comoe-- 
diae, commemorato, ita pergit: τῶν δὲ ἔτε νεωτέρων τις 
Εὔπολις καὶ τὴν πύελον τὴν ἐν τῷ βαλανείῳ peer Qo 
ὠνόμασεν ὡς οἱ νῦν. λέγει γοῦν ἐν Διαιτῶντι, Etc βα- 
λανεῖον εἰσελϑὼν μὴ ζηλοτυπήσῃς τὸν συμβαίνοντά σου, 
εἷς τὴν μάχτραν. In his verba τῶν δὲ ἔτι νεωτέρων τις 
Fabricium adeo deceperunt, ut Διαιτῶντα iuniori Eupolidi, 


qui nullus unquam fuit, tribueret. Recte haec verba absunt 
a MS lungermanni insería post Eupolidis nomen particula 
δέ. Vulgatam lectionem qui servare volent, Eupolidis no- 


men corruptum esse statuant necesse est. Neque nega 
potest, verba ipsa ita esse comparata, ut ex prosaico seri- 
ptore potius quam ex poeta petita esse videantur. Sive enim 
Eupolidei metri speciem restituas, | 
εἰς βαλανεῖον o - 6 v - 

εἰσελϑὼν μὴ ζηλοτυπήσῃς τὸν συμβαίνοντά σου I 

εἰς τὴν μάχτραν, 33 

sive ad anapaesticos numeros locum revoces, 
εἰς βαλανεῖον δ᾽ ἐλϑὼν μὴ ζηλοτυπήσῃς — | 


τὸν συμβαίνοντά σοι εἰς μάκτραν, | 
utrumque habet quod displiceat. taque omnia incerta sunt, 
meliorumque librorum auxilium expectandum, Porro He-. 
lotes laudantur Athenaeo IV p.138e et Polluci IX. 7. ied] | 
ubi legebatur olim 42:600», pro quo quum libri habea 
aut “Πλιῶσιν aut "I2ociv, recte ἴλωσιν correctum esti. 
Incerto auctori eadem, ut videtur, fabula assignatur ab. Athe-: 
naeo XIV p. 638e et Herodiano de dict. soli. p. 10 84, 
$6 29. Qua de re pluribus exponam ad fragmenta. E, 

Multo frequentior apud veteres scriptores eius fibulag 
mentio iniicitar quam .KoAcxov nomine inscripsit, cuius 4 


EUPOLIS. 131 


gumentum cum in Callia maxime, Hipponici filio, exagitando 
versatum sit, primum de huius vita moribusque paullo ac- 
curatius exponendum videtur. 75) Callias igitur noster Eu- 
polideus, Melitensium pago adscriptus, Schol. ad Luciani 
Iovem Trag. vol. II p. 696 cll. Schol. Arist. Ran. 504, pa- 
trem habuit Hipponicum , cuius tantae fuerunt opes, ut 
quum eas in privatis aedibus, quarum magnificentiam prae- 
dicat Himerius Or. XVIII 3, satis tuto asservari posse de- 
speraret, veniam in acropoli habitandi sibi concedi voluerit, 
Heraclid, Pont. apud Athen. XII p. 973b, Apostol. XI 74 
p. 139. Huius uxor postea Pericli (Plutarch. Per. 24), 
filia autem Hipparete Alcibiadi nupsit, quod factum esse 
Olymp. XCI docuit Dodwellus Annal. ad Thucyd. VI 80, ex 
quo intelligitur non Hipponicum, ut nonnulli voluerunt, sed, 
mortuo Hipponico, Calliam Alcibiadi sororem in matrimo- 
nium dedisse, Plutarch. Alcib. 8. Post Periclis obitum Hip- 
ponicus una cum Eurymedonte capitali proelio '"Tanagraeos 
fudit, testibus "Thucyd. III 91 et Athen. V p. 218 b, quod fa- 
ctum est Olymp. LXXXVIII 9. Idem Olymp. LXXXIX 1 
proelio ad Delium interfuit, in quo eum occubuisse tradit 
Andocides, Vid. Schneideri Quaest. de Xenoph. Conv. p. 136. 
lta igitur immensae patris divitiae hereditario iure Calliae 


mostro obtigere, qui proximis post aditam hereditatem tem- 


poribus omnium Atheniensium opulentissimus fuisse perhi- 


betur, adeo quidem, ut Calliae opes vel in proverbii con- 


15). De nobili Hipponicorum familia egerunt Palmerius 
lo. Fr. Gronovius aliique, quos vide apud Sluiterum 
Lect. Andoc. p. 95, Boeckhium Oecon. Att. Il. p. 15 et 
Dahlmannum. Quaest. historic. vol. 1 p. 11. De nostro 
Callia complura veterum scriptorum. loca cumulavere 
Sluiterus l. l. p. 94 et Heindorfius ad Platonis Prot. 9 
p. 465, sed explicatius qui eius historiam  tractaverit 
novi neminem. 


9 * 


182 : EUPOLIS. 


suetudinem abirent. Cfr. Libanius Orat. X p. 295 B. Plu- 
tarch. de Am. divit. p. 627 B. "*) Sed Callias quum se-- 
cus ac pater fecerat, euius σωφροσύνην laudat Andocides | 
de Myst. p. 121 Bekk. ^"), omni voluptatum generi liber- 
rime indulgeret, acceptas hereditate divitias tam strenue di- | 


lapidavit, ut suo merito inter cowrovg numeretur ab Athem. : 
IV p. 1693, summoque iure quidam quasi ἀλιτήριος Hippo- 
nici fuisse dicatur ab Andocide de Myst. p. 191 Bekk [π|- | 
manes hominis profusiones maximeque insanum scortorum . 


amorem tangunt Aristophanes Ran. 432 cum scholiis et He-- 


nad 


raclides Pont. apud Athenaeum XII p.537 b, puerorum amores - 
et adulteria praeter Eupolin in Autolyco Aristophanes Av. | 
981 et Cratinus apud Scholiasten Luciani vol. II p. 696, per- : 
iurium Andocides de Myst. p. 119, bibacitatem Aelianus Vi 
H. IV 16. 'lanquam muliebria passum a Meleto euni com- - 


memorat Aristophanes apud Scholiasten Platonis p. 330. 


Denique effeminatum hominis ingenium arguit immodicus 


79) “ακκόπλουτος dicitur "Themistio Or. XXIII p. 294, 


f 
j 


quod cognomen ceteri scriptores rectius secundo Calliae : 


tribuunt. Vid. Boeckh. Oecon. Athen. I[ p. 16. . Alci- - 


biadem ei, ut ipse opibus potiretur, necem intendisse . 
narrant Andoc. c. Alcib. p. 150, Plutarch. Alcib. 8, Schol. : 
Luciani love Confut. p. 638 vol. 1l, quam rem ut ante- 
verteret, populum opum suarum heredem scripsit. si - 
absque liberis obiiset. Quae res eventum nec habuit 
. mec habere potuit, tum quod filium postea genuit, tum | 
.vero etiam quod opes suas iam Olymp. XCIII 3 haud. 
mediocriter attritas ( Arist. Av. 281) decem annis post - 
eo usque abligurrierat, ut ab Iphicrate per ludibrium - 
μηναγυύῤτης appellaretur. "Vid. Boeckh. |. l. p. 17. i 
11) Eunden famen οὐδὲ 00200 ἄξιον dicit Lucian. "lim. | 
^24 et 'Innóftwov vocat Arist. Ran. 432, ubi vide scho-^ 
lia. Rubicundum oris colorem, nimio vini usu ductum, | 
indicat Eupolis apud Hesychium s. v. ἱερεὺς Zftovógov, 
᾿Εὔπολις Αἰξίν, “Ἱππόνικον σχώπτων, ὡς ἐρυϑρὸν τ 
ὄψει. MAH d 


l 


EUPOLIS., 133 


unguentorum usus, de quo cfr. Xenophontem Conv. Il iu. 
Aedes suas, quarum alteras in Melitensium pago, Schol. 
Luciani ἴον. Trag. vol. l1: p. 696, alteras in Piraeeo omni de- 
liciarum genere instructas habuit, Xenophon Conv. I 2, non 
seurris tantum et tibicimibus aliisque id genus hominibus, 
Xenoph. Cony. I 11. II 1, verum etiam sophistis, in quos 
incredibili fuit munificentia, aperuerat, Heindorfius ad Pla. 
ionis Theaet. p. 358, quorum hominum consuetudinem iam 
ante patris obitum avidissime eum expetiisse ex Aeschinis 
Soeratici dialogo Calliae nomine inscripto apud Athenaeum 
V p. 220b perspicitur, qua ex re nonnihil simultatis ipsi 
cum patre extitisse ibidem legimus, — Mortuo autem Hippo- 
nico quum neminem voluptatibus suis impedimento esse vi- 
deret, vix dici potest quantam adulatorum parasitorumque 
amultitudinem in domum suam receperit, Heraclides Pont. 
1. L p. 937 b. Ex eo genere fuerunt Gorgias Prodicus 
Protagoras Antimoerus ceterique Protagorae discipuli, qui- 
-bus capiendis quum aedes quamvis amplissimae non suffice- 
-rent, ἐχχενώσας TO ταμιεῖον roig σοφισταῖς ξενῶνα κατε- 
σχευάσατο, ut est apud Themistium Or. XXIX p. 317 c, quae 
ducta sunt e Platonis Prot. p. 492. 184 Heind. Haec tot 
ρὲ tanta vitia nullis ille animi vel ingenii bonis compensabat. 
—Nam quod tibiis scite cantasse dicitur a Chamaeleonte He- 
-racl. apud Athenaeum IV p. 181d, id valde vereor ut ma- 
-gnae laudi ei ducendum putaverint Athenienses.  Doctissi- 
mum autem qui eum dicit Macrobius Sat. ΝῊ 1 haud dubie 
ipsam illam cum sophistis consuetudinem spectavit , ex qua 
mon mirum est si aliquem eruditionis cultum literarumque 
amorem concepit. Scurrile hominis ingenium et vanitatem 
cum pari insolentia coniunctam optime cognoscas e Xeno- 
phontis Conv. II 20. ΠῚ 10. IV in. et Hellen. VI 3 6, ubi 
geueris nobilitatem a 'Triptolemo ducti intolerabili iactat ar- 


132 EUPOLIS, 


rogantia. Ex his qualem in domestica vita se praebuerit fa-- 
cile intelligitur. ^ Matrimonio iunctam sibi habuit Glauconis 
filiam, ex qua Hipponieum suscepit, Andocides de Myst. 
p. 119, quem ut Aspasiae erudiendum traderet auctor ei fuit. 
Socrates, teste Maximo 'Fyr. XXVIII 4.  Mortua uxore 
Ischomachi et Chrysiadis filiam duxit, annoque interiecto eo 
nequitiae processit, ut socero mortuo etiam Chrysiadem du- 
ceret adeoque simul et matrem et filiam haberet. V. An- 
docides 1. 1, Chrysiadi iunctus, ex qua quem susceperat 
filium **) primo eiuravit, Epilyci filiam sibi uxorem petiit, 
cui rei cum Andocides intercederet, huic adeo mortem inten- 
dit. V. Sluiteri Lectt. Andoc. p. 95. In re publica tractanda 
quas partes sequuíus sit, ex eo satis intelligitur, quod La- 
cedaemoniorum proxenus fuisse perhibetur apud Xenophon- 
tem Conv. VIII 39 et Hellen. V 4 22. VI 3 4. Quo factum 
est ut aliquoties Spartam pacis conciliandae causa missus 
sit, qua de re ipse magnifice gloriatur apud Xenophontem 
Hell. VI 3 4. Quas legationes quo tempore obierit igno- 
ramus, nisi quod postrema in Olymp. CII 2 incidit, Eun- 
dem priori tempore cum Iphicrate in bello Corinthiaco exer- | 
citus praetorem fuisse constat e Xenophonte Hell. IV 5$ 18. 
et Harpocr. s. v. Éevixóv.  Daduchi munere in Calliarum - 
familia prope hereditario functum esse docent Andocides l. 1 
l p. 119, Xenophon Hell. VI 3 8, Conviv. VIII 40. De. 
tempore quo obierit, nihil certi constat, nisi quod vitam eum | 
ultra Olymp. CII 2 produxisse e Xenoplionte vidimus, "unde 


praegrandem natu hominem obiisse intelligitur, quod in tanta 
7$) Praeter duos istos etiam elim eius filium commemo-- 
rat Theopompus apud Schol. Aristoph. Vesp. 1260 (1216). 


d πολῖται, δεινὰ πάσχω. Τίς πολίτης δ᾽ ἐστὶ, «πλὴν. 
d b ὁ Mvwoog x«i τὸ Καλλίου vódov, ᾿ 


EUPOLIS, 135 


flagitiosisslmae vitae turpitudine mirari liceret, nisi corpore 


| usum esse sciremus robusto et ad omnia ferenda idoneo. 


5 x. 


Cfr. Xenoplion Conv. VIII 40. Mortis rationem unus tra- 
didit Aelianus V. H. IV 23, cuius tamen narratio parum ha- 


.bet ad persuasionem probabilitatis. 


Huius igitur Calliae luxuriem et adsentatores impuden- 


 tissimos Eupolis hac in fabula exagitandos sibi sumpserat, qua 


ἄπ re ita versatus est ut nulla fere eius fabula maiorem 
laudem sit consecuta. De tempore quo eam docuit omnem 
-dubitationem eximit auctor didascaliae Aristophanis Paci 
.praefixae: ἐνίκησε δὲ τῷ δράματι ὁ ποιητὴς ἐπὶ ἄρχοντος 
᾿“λκαίου, ἐν ἄστει. πρῶτος Εὔπολις Κόλαξι, δεύτερος 
᾿“Μριστοφάνης Εἰϊρήνῃ, τρίτος “Ἰεύχων Φράτορσι. — Consentit 
Athenaeus V. p. 918 c Hipponicum obiisse dicens πρὸ τῆς 
dm ᾿“λχαίου διδασχαλίας τῶν Εὐπόλειδος Κολάχων. Acta 
dgitur Olymp. LXXXIX 3 Liberalibus urbanis, duobus annis 
post Hipponici obitum. ^ Asperrimis autem conviciis Calliam 
.& poeta exagitatum esse, tum per se probabile est, tum vero 
ex fragmentis intelligitur. Nam quod Athenaeus Xl p. 906 f 
dicit, gravius etiam quam ab Eupolide factum sit Calliam 
-motasse Platonem in Protagora, id qui Protagoram legerit nemo 
-faeile concedet. Scholiasta Aristoph. Av. 284 ὁ '"Inzovizov 
"Καλλίας ἐδόχει τὰ πατρῷα διεσπαρχέναι εἰς ἀσέλγειαν, ὡς 


* , x 3 , ' , E * 
Aug Otis. μοιχεύων καὶ ἀποτίσας χρήματα. χεχωμῴδηκχε δὲ 


. αὐτὸν ἱχανῶς LUnolg ἐν τοῖς Κόλαξιν. Ad eandem fabu- 


lam spectant haec Philostrati V. Soph. II 258 Hermocratem 
dicentis opes consumpsisse εἰς ἄχρατον χαὶ ἑταίρους, οἵους 
παρασχεῖν xo κωμῳδίᾳ λόγον, οἷον παρέσχον οἱ Καλλίαν 
ποτὲ τὸν ᾿Ϊππονίχου κολαχεύσαντες, ad quem locum diver- 
sos Callias confundentem Olearium notavit iam Hemsterhu- 
sius ad Lucianum vol I p. 121, ubi de Eupolidis fabula 
rectius statuit ac fecerat ad Polluce. vol. 1] p. 1151. Extre- 


150 EUPOLIS, 


mam hominis. mollitiem tetigisse videtur Eupolis versibus apud - 
Athen. XIV p. 630 servatis. Contra Hipponici pareitatem 
et sobrietatem, quamquam non sine quodam ironiae'colore in-- 
dieat. fragmentum. àpud Athenaeum VII p. 328 e. Alcibia- 
dem etiam, qui sororem Calliae Hipparetam in matrimonium | 
duxerat, male habitum esse, docet locus ibid. XII p. 535 a 
cll. Libanio apud Cramerum Anecd. IV. p. 168 τί δὲ μὴ (leg. 
με) δεῖ λέγειν τὸν oiov. τὸν Καλλίου zc τὴν: monia. 
οὐσίαν, ἣν κατατέτριφεν ( Alcibiades) ἐν μέϑαις; quae: ex. 
Eupolide derivata esse sequentia docent. Sed praeter ipiidi 
Calliam maxime omnium, quantum quidem e fragmentis fa- 
bulae intelligitur, Protagoram, Diogen. Laert. IX 50. Athen. 
I p. 22f. V p. 218c. Plutarch. Symp. 7 p.699 A. ceteros- 
que Calliae assentatores et parasitos χοιλιοδαίμονας καὶ τὰ- 
γηνοχνισοϑιύρας, Athen. HIE p. 109} et Suid. vol. II p. 126, 
insectatus est, quos nee ferro nec igni ab epulis removeri! 
posse dicit in fragmento apud Plutarchum de Amie. et Adul. | 
p. 90 D et de princ. vir. philos. p. 778 E cll. de Amic. et 
Adul. p. 94 B, ubi qui affertur Eupotil versus : οὗ 

τῶν περὶ τάγηνον χαὶ μετ᾽ ἄριστον φίλων, . a 
ex eadem fabula ductus videtur. Chorum dramatis ex ipsis 
illis adulatoribus constitisse ex Athenaeo VI. p. 237. intel | 
gitur, ubi munia sua totamque agendi vivendique rationem 
festivissimis versibus describunt, Cfr. Hephaest. XIII p. 18 
Lautissimis Calliae epulis, in quibus scorta et pocula assem. 
tationis praemia proponebantur, Maximus Tyr. XX 7 ἀλλὰ 
Καλλίαν μὲν ἐν Διονυσίοις ἐκωμῴδει Εὔπολις ἰδιώτην ἄν- 
δρα ἐν συμποσίοις χολαχευόμενον, ὅπου τῆς κολαχείας τὸ 
ἀϑλον ἦν κύλικες καὶ ἑταῖραι καὶ ἄλλαι ταπειναὶ καὶ ἀν- 
δραποδώδεις ἡδοναί, cfr. Athen. VII p. 286 b, lautissimis 
igitur epulis excepti adsentatores rapacissimi , denique, ut; 


d 
est in loco apud Pollucem IX 90, I1 i 


EUPOLIS., : 181 


lisi " φοροῦσιν eonátovotv ἐκ τῆς oixieg o oos 


- 


τὸ χρυσίον, τἀργύρια πορϑεῖται, . 
δέν: regem suum spoliant. Praeter Protagoram lios; 
que Sophistas adfuisse etiam Chaerephontem et Melanthium 
poetam tragicum gulositate infamem, docent Scholiasta Pla- 
tonis Bekk. p. 331 et Aristoph. Pac. 803. Orestem, noctur- 
num-grassatorem, Aristoph. Av. 712, et Marpsiam, turbulen- 
ium demagogum, Aristoph. Acharn. 701 cum scholiis, inter 
-Calliae adulatores commemorat Aelianus apud Suidam s. v. 
βομβοῦσιν, ut hos etiam in scenam introductos fuisse con- 
Aicias.: Nomen fabulae, ut hoc addam, praeter Phrynichum 
Ecl.p. 139 attigit Athenaeus VI p. 236 e χόλαχας ab Eu- 
polide dictos esse admonens, quos sequiori aetate παρασί-- 
τοὺς appellayerint, qui quo habitu, certe quo vestium colore 
in scenam prodierint, docet Schweighaeuserus ad Athenaeum 
xol. liI p. 391. 
Celebris itidem multisque scriptoribus memorata est fa- 
bula δήΊαρικᾶς inscripta, quo Hyperbolum, . turbulentissimi 
— hominem ingenii, ab Eupolide significatum esse diserte te- 
»stantur Aristophanes Nub. 547 sq. Quintil. I 10 17, Scho- 
- liasta Aristophanes Han. 577 aliisque locis. Nomen non 
|» graecae sed barbarae originis esse indicat Hesychius: ἤϊα- 
 ριχᾶν, χίναιδον. οἱ δὲ ὑποχόρισμα παιδίου ἄρρενος βαρ- 
| βαριχοῦ, quo loco qui usi sunt ad Aristophanis Nubes Berg- 
. lerus et Brunckius, non viderunt legendum esse βαρβαρικόν. 
| Ex persica lingua deduxit Bernardus ad Hesychium, admo- 
nens ille etiam Etymologi M. p. 221 41. Jl&gíueg ἐξ τοῦ 
"Μαρίχας, ἢ ἐκ τοῦ γαρίχας καὶ μαρίκας. βάρβαρον δὲ τὸ 
ὄνομα καὶ ἡ κλίσις καὶ ὁ τόνος. Quae mon uno nomine 
corrupía sunt. Compara Hesychium, Παριμάντας: τοὺς 
βαρβάρους, quod non recte in 4: ἀράμαντας mutari puto. 


I 
| Hinc apertum est apud Lucianum Lexiph. vol. 11 p. 326 pro 


138 EUPOLIS. 


Καριμάντων legendum esse Τρεμάντων. "?) | Cfr. Hem- - 
sterhusius Anecd. I p. 70. Sed utcunque de origine vocis | 
statuatur, non inepte comparaveris vocem μαρίχη, qua τὸ à 
τῆς γυναικὸς μόριον indicari auctor est 'Theognostus apud : 
Bekkerum Anecd. Gr. p. 1396.  Flexum nominis attigit He- | 
rodianus apud Eustathium ad Hom. lliad. β΄ p. 800 22 ὁ 
δὲ ᾿Ηρωδιανὸς τοῖς εἰρημένοις παραπηγνὺς xoi τὸν παρὰ 
tQ κωμιχῷ (Aristoph. Nub.) Megixáv τὸ βάρβαρον ὄνομα 
διὰ τοῦ vr κλιϑῆναι λέγεε παραφέρων χρῆσιν ταύτην" ἀλλ᾽ 
οὖν ἔγωγέ σοι λέγω Μαριχᾶντα μὴ κολάζειν. πο loco | 
üsus est Blomfieldius ad Aescebyli Pers. 65, sed duplici er- - 
rore lapsus, tum quod incerti auctoris versum Aristophani | I 
tribuit, tum vero quod etiam apud Aristophanem Nub. $49 - 
formam Π]Παριχᾶντα pro Μίαρικᾶν reponi voluit, contra Eu- - 
stathii admonitionem, qui verbis τὸν παρὰ τῷ κωμιχῷ Ma- | 
ριχᾶν perspicue ostendit, Herodianum etiam in suo Aristo- à 
phanis codice editam lectionem repperisse. Itaqne Herodiani | 
admonitio hanc vim habet, ut αριχᾶς, quod parisyllabum - 
fecerit Aristophanes, etiam Mepoex&vrog flexum fuisse edo- 
ceamur. Idque ille deinceps incerti poetae versu, quem 
Eupolidis esse putamus, confirmavit. Rem conficit Gram- 
maticus Crameri Anecd. IV p.335 32 τὸ δὲ Maguxdg Μα- 
ρικᾶντος πέπλεχται (fort. χέχλεταν) ἀλλὰ καὶ icoovAA ag. - 
Itaque probabile est in Eustathii verbis ante διὰ excidisse. | 
καί, Cfr. Lobeck apud Wolfium Anal. ΠῚ p. 50 sqq. δὰ 
Phrynich. p. 484 et Bekkeri Anecd. ΠῚ p. 1186. Apud) 
Schol. Aristoph. Nub. 545 semel flectitur τὸῦ Μαρικοῦν, 
Quo anno docuerit fabulam Eupolis, constat e Scholiasta ad. 


Nub. $49, ubi ex didascaliis tertio P primas Nubes anno. 
L1 

19) Hoc nunc non necessarium esse m δὰ Vid. Li 
beckii Aglaoph. p. 1037 48. d 


EUPOLIS, 139 


h, e. Olymp. LXXXIX 4 actam esse docemur, mortuo iam 
Cleone et Hyperboli auctoritate in dies crescente. Didasca- 
liarum fidem qui haudquaquam idoneis argumentis elevare 
conatus erat Callimachus, satis iam refutatus est ab Erato- 
sthene apud Schol. 1. 1. sive apud Bernhard. p. 212. Ti- 
tulus fabulae passim miris modis corruptus est, ut apud Ero- 
tian. p. 896 ἐν Maoíc, Lex. Seguer. p. 467 ἐν Maxapi- 
χάσῃ et Antiatt. p. 111 Maxcepicuc. De argumento non 
est quod dubius haereas, quamquam quae ratio fuerit irri- 
sionis fabulaeque oeconomia ignoramus.  Adscribam tamen 
Aristophanis locum ex Nub. 519. 

Εὔπολις μὲν τὸν Λῆαρικᾶν πρώτιστον παρείλκυσεν, 
ἰἐχστρέψας τοὺς ἡμετέρους ᾿Ἱππέας κακὸς καχῶς, 
᾿ προσϑεὶς αὐτῷ γραῦν μεϑύσην, τοῦ κόρδακος οὕνεχ᾽ ,59) ἣν 
V qpobwiyog πάλαν πεποίηχ, ἣν τὸ χῆτος ἤσϑιεν. 
Ex quibus hoc certe ad argumenti rationem colligi posse 
videtur, ut quemadmodum Cleonem ab Aristophane, ita fere 
Hyperbolum ab Eupolide irrisum fuisse intelligamus: cuius 
imitationis luculentum exemplum monstravit Spaldingius. ad 
Quintil. [10 18. Sed Eupolis etiam matrem hominis, te- 
mulentam mulierem , deridendam spectatoribus propinavit. 
€fr. Scholiastam Aristophanis Plut. 1038. 

— ZNovumauvíot fabula ab uno laudatur auctore argumenti 
Aristophanis Acharnensium: ἐδιδάχϑη ἐπ᾽ Εὐϑυδήμου ἄρ-- 
govrog ἐν velo; διὰ Καλλιστράτου, xe πρῶτος ἦν. 
δεύτερος Κρατῖνος Χειμαζομένοις" οὐ σώζεται" τρίτος Εὔ- 
πολις νουμηνίαις. In his Elmsleius Auct. ad Aristoph. 
Acharn. p. 118 verba οὐ σώζεται post Νουμηνίαις transpo- 


1 


o Verba τοῦ xópÓexoc οὕνεχα ad sequentia traxit Scho- 


ΠΤ  Vastes. Formulam ipsam ex Aristophane mutuatus est 
| . Aristides Orat. vol. III p. 708 B. 


140 EUPOLIS, ; 


nenda suspicatur, ut neque Cratini Χεικαζόμενοι nec Eupo- 
lidis. ΝΝουμηνίαν superesse. indicetur, Titulus fabulae Eupo- 
lideaé. ad novilunii sacra spectare videtur, de quibus. haee. 
leguntur apud Porphyrium de Abstin. ll p. 129 ϑύειν. ἐν 
τοῖς προσήκουσι χρόνοις κατὰ μῆνα ἕκαστον ταῖς γουμη- 
γνίαις στεφανοῦντα χαὶ φαιδρύνοντα τὸν ᾿ρμῆν καὶ τὴν 
“Εχάτην καὶ τὰ λοιπὰ τῶν ἱερῶν, ἃ δὴ τοὺς προγόνους κατ 
ταλιπεῖν, καὶ τιμᾶν λιβανωτοῖς καὶ ψιαιστοῖς καὶ ποπάγοις. 
Cfr. Theopompus apud Bekkerum Anecd. p. 9328 29 et Ari- 
stoph. Vesp. 96 ibique Scholia... Fabularum a sacrorum. s0- 
lennibus denominatarum exempla habemus .compluria, v. c. 
Δωδεκάτην Philyllii,, XeAzeie Menandri, alia aliorum. | Cfr. 
Lobeckii Aglaoph. p. 437. . Minus Rankii placet ratio, Ἢ 
Comment. de vita Aristoph. p. 9371 aut solis defectu au 
* pavonibus Νουμηνίαις ostensis pro comoediae argumento 
Eupolidem usum esse suspicatur. ^. Sb dn r 

Quam 1] λεὼν nomine inscripsit fabulam, . eius argus 
mentum haud dissimile fuisse videtur εἱ quod in Δήμοις 
poeta iractaverat 5!); certe graviter traducit Atheniensium 
ducum pravitatem apud: Athenaeum X p. 425b. et Scholia- 
Slam Aristophanis Nub. 588, item Demum Pyrilampis filium 


apud Scholiastam Vesp. 48. et Adimantum apud Scholiasta 
Ran. 1561, ubi. pro. «Ζευχολόφου. scribendum "devaoAoqióot 
de quo homine vide T. Hemsterhusium ad Lucian. I p. 1: 1 
et Heindorfium ad Platonis Protag. p. 486. Neque leniori-| 
bus conviciis exagitavit Amyniam apud Scholiastam Ve p» 


51) Recte, ut videtur, Raspius l. 1. p. 83 Eupolin in 4f 
MOig eas res tractasse statuit quae pertinerent ad re| 
publicae domesticam disciplinam, in ἡ όλεσε vero exhor 
tatum esse Athenienses, ne diutius avare crudeliterque 
in socios consulerent. Ípsas Civitates personatas in sce| 
nam prodiisse fragmenta fidem faciunt, quode admonu 
etiam Dobraeus ad Aristophanis Plut. 718. αὶ 


EUPOLIS. 111 


3263, Simonem apud Scholiastam Nub. 350, Autolyci ma- 
trem apud Scholiastam Lysistr. 270. multosque de eodem 
genere alios. Eiusdem fabulae versum auctoris nomine ce- 
lato servavit Dio Chrysost. Orat. XXXII p. 655 Hsk. rot- 
cUrc ἐν ταῖς χωμῳδίαις λέγεσϑαι δῆμος πνυχίτης Óvoxo- 
λον γερόντιον ὑπόχωφον, καὶ τί δ᾽ ἔστ᾽ ᾿ΑΙϑηναῖος, τὸ 
πρᾶγμ᾽ ἀπώμοτον. Ubi frustra laborare videas interpretes. 
Prior sane notissimus Aristophanis est versus ex Equitibus 
petitus, alter autem, qui ita scribendus est: 
— τί δ᾽ ἔστ᾽ ^ nvalows πρᾶγμ ἀπώμοτον; 

ad eam de qua agimus fabulam referendus est, ut intelli- 
gas e Lexico Seguer. p. 441. De tempore quo commissa 
sit fabula si quaeris, haud sane post Chiorüm defectionem 
ab Atheniensibus Olymp. XCI 4 doceri potuit, ut ostendit 
ἰοὺς apud Scholiastam Arist. Av. 881: 
i αὕτη Χίος, χαλὴ nóg,* ** 
᾿ πέμπει γὰρ ἡμῖν ναῦς μαχρὰς ἄνδρας ϑ', ὅταν δεήσῃ. 
Aliud temporis indicium praebet fragmentum apud Scholia- 
slam: Pac. 1031. 
o7 τ ὡς αὖ τίν ἔλϑω δῆτά σοι τῶν μάντεων; 
|^ oo πότερος ἀμείνων ἀμφοτέρων: ἡ Στιλβίδης:; 
 Stilbides vates nobilissimus et Nieiae familiaris, ut e: Plu- 
 tarchi narratione in vita Nie. 23 probabiliter efficias, supre- 
mum diem obiit Olymp. XCI 3, quod quum in ipsa Sicilia 
. evenerit ,. quo ille una cum Nicia profectus erat, Stilbides 
autem in Eupolidis loco ita commemoretur. ut. tum Athenis 
fuisse videatür, vix dubitari potest quin fabula nostra ante 
'Sieulam expeditionem h. e. Olymp. LXXXVIII vel LXXXIX 
in ceríamen commissa fuerit. 


: - JTpgoozeoLríov quod argumentum fuerit haud difficile 
est ad iudicandum, si quidem Prospaltios non secus. ac Thy- 
 moetadas tanquam διχαστικοὺς h. e, litium et causarum. iu- 


142 -EUPOLIS, 


dicialium eupidissimos a comicis poetis irrisos fuisse Suidae 
constat testimonio s. v. Ζρυαχαρνεῦ. Cfr. Etymol. M. p. 888. 
18 ἐχκωμῳδοῦντο γὰρ οἱ ᾿Αἠχαρνεῖς eg ἄγριοι καὶ σπληροίῃ 
«Ποτάμιοι δὲ ὡς ῥᾳδίως δεχόμενοι τοὺς παρεγγράφους, Ov. 
μοιτάδαι δὲ καὶ Προσπάλτιοι ὡς δικαστιχοί, | Hinc fortasse. 
explicandus est locus fabulae ab Athenaeo VII p. 320a. 
servatus, - 
Μήτηρ τις αὐτῷ iei ταινιόπωλις ἦν, | 

quae dici videntur ab aliquo Prospaltio, qui ut adversarium) 
servilis condicionis hominem ideoque tribu movendum esse do- 
ceret, eodem utitur argumento quo Eubulides apud Demosth, 
p. 1309 in Euxithei causa usus erat: εὖ δέ y& πλούσιοι fip 
inquit Euxitheus, οὔτ᾽ ἂν τὰς ταινίας ἐπωλοῦμεν, OUT. ἂν 
ὅλως ἦμεν, ἄποροι. ἀλλὰ τί ταῦτα xonevel τῷ γένει; Eu- 
thyphronem qui hac fabula. maxime exagitatum fuisse scribit, 
Th. Bergkius Epist. ad Schillerum p. 148, Eutbyphronem 
haud dubie intelligi voluit Platonicum illum, qui eo impie- 
iatis progressus erat ut suo ipsius paíri.caedis litem inten- 
deret, V.Plato Euthyphr. p. 4 A et ubi tecte eandem rem. 
significare videtur de Republ. 11 p. 378 B. Quae etsi ins. 
geniosa est coniectura, in fragmentis tamen nihil quod ei 
fidem faciat reperio. |Fabulam ante Olymp. LXXXIX 1 
actam esse docet Aristophanes Nub. 533 frigidos et ineptos 
gemulorum poetarum iocos exagitans, ad quem locum E l- 
polidis Prospaltios significari testatur Scholiastes. Ac e| 
an vel hinc viri cl. suspicio labefactetur, quum Platone teste 
Euthyphronis cum patre contentio in illud tempus incide rt. 
quo Meletus Socratem accusaverat, ἢ, e. in Olympiad om. 
XCIV ultimam yel ΣΟΥ ineuntem. " 
Sequitur 1 αξέαρχου fabula, passim dinero nomi. 
naía, quae minus attica forma. fuit. Eodem nomine ins 2: 
ptam fabulam Dionysio, qui mediae poeta fuit comoediat ἷ 


EUPOLIS. 143 


&ribuunt Meursius et Fabricius, Suidam attestantes qui haec 
scribit: χαὶ παροιμία Φορμίωνος στιβὰς ἐπὶ τῶν εὐτελῶν" 
οὗτος γὰρ ὃ Φορμίων ἀγαϑὺὸς ἐγένετο στρατηγός" καὶ ἐν 
τοῖς Ταξιάρχαις δὲ φαίνεται (seribe φέρεται) ὡς ἐπίπονος. 
φιλοπόλεμος γὰρ xal αὐστηρός. στιβάδες δὲ ἐπειδὴ οἱ 
στρατιῶται χαμαικχοιτοῦσιν. ᾿ΑΑἸναγράφεται δὲ ὁ Φορμίων 
δυσὶ ναυμαχίαις νιχήσας «Τακεδαιμονίους" λιτὸς δὲ ἣν xa 
στρατιωτικός" οἱ δὲ τὰ πολεμικὰ ἐξησχημένοι ὑπὸ yvuva- 
σίων καὶ πόνων εἰώϑασι χαμαιχοιτεῖν. χαὶ Διονύσιος ἐν 
Ταξιάρχαις “Ὡς οὐχ ἔτ᾽ ἂν φάγοιμι στιβάδας ἐξ ὅτου φύ- 
γον. ln his quae de Phormionis virtute et in ferendis belli 
laboribus patientia traduntur, e Dionysii '"Taxiarchis petita 
esse prorsus incredibile est. Quid enim mediae auctori co- 
moediae cum Atheniensium duce, cuius virtus rerumque bel- 
licarum peritia in ipsis belli Peloponnesiaci initiis eluxit? 
Eam ob causam ego in Quaest. scen. Il] p.56 non dubitan- 
dum esse dicebam, quin omnia illa, quae ex integrioribus 
-Seholiis ad Aristophanis Pac. 847 conflata esse, ad Eupoli- 
dis Taxiarchos pertineant. In his enim magnas fuisse Phor- 
mionis partes docere Pollucis locum IX 102 ἐν yao Ta- 
διάρχοις Εὔπολις, τοῦ ἐμφρμεέῤιρον εἰπόντος, 
| gi οὐχοῦν περιγράψεις ὅσον ἐναριστᾶν κύκλον: 


| ἀποχρίνεται, 

| d , 3» 3 » 3 ? 

Won δ᾽ ἔστιν; εἰς ὠμιλλαν ἀριστήσομεν: 
τ΄ ἢ κόψομεν τὴν μᾶζαν ὥσπερ ὄρτυγα; 


Ac quum priora illa Scholiastae verba manifesto ad Eupolin 
"spectent, ne cetera quidem, quae ex Dionysii TTaxiarchis af- 
ferre Suidam, ad alium auctorem referenda esse suspicatus 
sum. Neque vanam fuisse nostram suspicionem docet editus 
! postea a Bekkero Scholiastes Venetus ad Pacem ]l. 1. ubi 
| ita scriptum est: xci Διονύσιος àv Γαξιάρχοις παρ᾽ Εὐπό- 
ἐλιδι" «παρὰ Φορμίωνι μανϑάνω τοὺς τῶν στρατηγιῶν τὲ 


144 EUPOLIS. 
«xal πολέμων νόμους,» φησίν͵, «Og οὐχέτ᾽ ἂν φύγοιμε | 
«στιβάδας ἐξ ὅτου "gayov.» — Apertum igitur est. Diony- | 
sium, sive potius, ut suspicor, Dionysum deum ab Eupolide | 


ita introductum fuisse, ut in ferendis militiae laboribus mol- 
lissimus deus magistro uteretur Phormione; quae res mul- 1 
tiplicem risus iocique materiem praebere debebat. | Ac ne- 1 
$eio an eodem spectet locus ex Polluce allatus, in quo Bae- à 
chus colloquitur cum Phormione, qui quum  prandentibus 


descri i τ 


triclinii mensaeque loco circulum sufficere dixisset in tellu- 
ris humo ducendum, offensus tam simplici coenae apparatu | 
deus respondet: τί δ᾽ ἔστιν; εἰς ὦμιλλαν ἀριπτήσομεν; Pran- 
dium ipsum apparatum fuisse intelligas ex fragmento apud 
-Athenaeum 11 p. 52 d. uv 

Ztóov: μασᾶσϑαι Ναξίας ἀμυγδόλας, ji 


^ οἶνόν ve πίνειν INatiov ἀπ᾽ ἀμπέλων. ρα | 
Quae Bacchi verba esse suspicor; ad quae Phormionem ὲ 
poeta ita respondentem facit, ut militem decere dicat | 
ἐπιφαγεῖν μηδὲν ἄλλ᾽ ἢ Miu: d 

λέποντα καὶ τρεῖς ἀλμάδας. | ἡ 


Ita enim legenda haec, quae ab eodem Athenaeo servafa | 
sunt IV p. 170d, De vestis squalore et illuvie militiae 
aerumnis: contracta querentem deum audire mihi videor in. 
loco apud Pollucem VII 108. IX 58. Ex ea fabulae parte, 
in qua Phormio imperitum deum armorum íractandorum artem | | 
docuisse videtur, petitus est locus apud Photium Lex. p. 658. | 
οὐκ ἢν φυλάττῃ γ᾽ ὡδ ἔχων τὴν ἀσπίδα, 00s οὐδ 

Ad palaestricas dei exercitationes spectare videntur quae les. 
guntur apud Grammatic af'Bekkeri p. 327. In pugnam au | 
tem quomodo ingressus sit docet fragmentum: a Polluce X.68 | 
servatum, Ὁ  . snif | 554 » 
ὅστις πύελον ἥχεις ἔχων καὶ χαλκίον, - 
ὥσπερ λεχὼ στρατιῶτες ἐξ ᾿Ιωνίας. Ἵ 

! 


^ EUPOLIS. Ut 145 


Hine. eum σχευοφοριώτην appellat nescio quis apud eundem 
Polluc. X 17 solennem dei appellationem εἰραφιώτης ludibril. 
causa in σχευοφοριώτην immutans. De ceteris fragmentis : 
suo loco dicetur. 

Ὑβριστοδίκα ιν non commemorantur nisi a Ptolemaeo 

Photii Biblioth, 190 p.151 10 de quo loco supra p. 101 dictum 
est. Ad nomen fabulae interpretandum facit Pollux VIII 126 
ὑβοιστοδίκαι δὲ ἐκαλοῦντο, εἴ τι χρὴ Κρατερῷ πιστεύειν τῷ 
τὰ ψηφίσματα συνάγοντε (MS συναγόντι h. e, συναγα- 
γόντι), οἱ μὴ βουλόμενοι τὰς δίκας εἰσαγαγεῖν, ἐπεπόλασε 
δὲ τὸ τοιοῦτον ἐν Σιχελίᾳ, Postrema quorsum spectent ob- 
scurum est. Hesychius vol. II p. 1442 ᾿Υϑριστοδίχαι: οἱ 
“μὴ ϑέλοντες εἰσάγειν τὰς δίχας παρὰ ᾿ΑἸττικοῖς, ^ Ttaque 
ὑβριστοδίχαν dicebantur qui causas in iudicium introduci 
 molebant. Cum Polluce et Hesychio consentit Photius Lex. 
p.614 9 ᾿“Υβριστοδίκαις οἱ ἐπὶ τῶν μὴ ἐθελόντων εἰσάγειν 
| τὰς δίχας, ubi oí ante ἐπὶ delendum. esse monuit ad Hesy- 
chium Albertus. In 4DíAo«g quod argumentum tractaverit 
plane ineertum est; Lyconem Autolyci patrem et Aspasiam 
in ea exagitatos fuisse docet Scholiastes Platonis Bekk, 
p. 932. 391. . Ex ceteris fragmentis nihil efficias. 

— —' Agmen claudit fabularum Eupolidarum ea quam Xv- 

σοῦν γένος inscripsit, euius formam et descriptionem etsi 

ignoramus, ex fragmentis tamen ipsoque fabulae titulo poe- 
tam aureae aetatis reditum Atheniensibus vaticinatum esse 

; intelligitur, Eo prae ceteris spectant versus ab Hephaestione 

p. 108 servati, 

ὦ χαλλίστη πόλι πασῶν, ὅσας Κλέων ἐφορᾷ, 


| ὡς εὐδαίμων πρότερόν v' ἦσϑα, νῦν δὲ μᾶλλον ἔσει. 
| Ex quibus fabulam ante Cleonis obitum in certamen com- 
᾿ missam esse perspicitur. Cfr, Friizschius Quaest, Aristoph. 


Hist. erit. Com, graec. 10 


146 EUPOLIS.  PHRYNICHUS. E 


Lp. 145. Ad Cleoném fortasse etiam alius versus: referen- - 


. dus est apud Scholiastam Aristoph. Vesp. 641 tá i 
ἀτεχνῶς μὲν ovv τὸ λεγόμενον σκύτη βλέπει FEE 


In eadem fabula Lamponis partes fuisse. docet Antiattie, 


p. 96. Quem si vaticinia fundentem a poeta inductum esse 
coniicere licet, non male cina versum à Zenobio 1 19. 
servatum yon ὑπ ái 

αὐτόματοι δ᾽ ἀγαϑοὶ δειλῶν ἐπὶ δαῖτας ἴασιν, n 
Praeter Cleoneim et Lamponem risit Didymiam apud Athe-.- 
naeum XIV p. 658 d, Pantaclem apud Schol, Aristophanis 
Ran. 1068, Dionysium tonsorem apud Polluc, X 31, Ar- 
chestratum apud Schol. liad. κ΄ 252, aliosque eodem loco 
.commemoratos. Cyclopum autem ne mentionem factam col-. 
ligas e Schol. Platon. p. 820. ὔπολις iata yéveu peras 


φέρων ἐπὶ τὴν ἐκ Κυκλώπων κατάχλισιν τοὔνομα (ph) d 


οὕτως φησίν E 4 
κἄπειτ᾽ εἴσειμ᾽ ἐνθάδε μείνας "2*5 a 1 
εἰς ὠμιλλαν κἂν μὴ μετίῃς, La 4i 


verbo monere liceat scripsisse Scholiastam mi τὴν ἐν κύχλ ϊ 
κατάκλιεσιν, | 

PHRYNICHUS, Atheniensis, si Suidae 5. v. Φρύνιχος, 
fides, quamquam Schol. Aristoph. Ran. 14 eum ob peregri-- 


nam (patris, ut videtur) originem a comicis irrisum traditil 
κωμῳδεῖται δὲ ὡς ξένος. Phradmonis filium qui eum fuisse | 
perhibet Anonymus de Com.-p. XXIX Lips. fortasse cum. 
tragico eiusdem nominis poeta confudit, quem Polyphra- | 
dmonis filium vocat Schol. rh Av. 750. 55) Rectius. 


΄ 


8. 
Ἵ 


sod ch 


5?) Ita etiam Suidas s. v. (ϑούνιχος, addens ille -—' 
,. ab aliis Minyrae, ab aliis denique Choroclis filium per l 
. hiberi; quibus quartum nomen accedit Melanthas C Me 
"AevÓG€s) a Scholiasta Aristoph. Vesp. 1481 servatum. 4 

Ex his Polyphradmon verum et genuinum, cetera praes 


T 
| 


| 
n 
| 


PHRYNICHUS. 147 


gitur Schollastae ad Ran. 14 fidem habebimus, nostrum 
poetam Eunomidae filium fuisse tradenti. ^ Aetatem Phry- 
nichi his verbis indicat Suidas: κωμεχὸς τῶν ἐπεδευτέρων 
τῆς ἀρχαίας χωμῳδίας, ἐδίδαξε γοῖν ἐπὶ πε΄ ᾿Ολυμπιά- 
δος. Eadem Eudocia p. 428, nisi quod minus recte ἐσὲ 
' δευτέρων habet. Primam igitur fabulam docuit Olymp. 
| LXXXVI, non LXXVI] ut calami errore scripsit Fabricius 
| Bibl. gr. II p. 483, quem securus repetiit Baehrius ad. Plu- 
tarchi Alcib. p. 173. Sed apud Suidam fortasse in numeris 
erratum est scribendumque ἐπὶ σζ΄. 5?) Certe Anonymus 
| de Com. 1]. l. δὕπολις ἐδίδαξεν ἐπὶ ἄρχοντος '4n0lAoQw- 
| gov, ἐφ᾽ οὗ zai Φρύνιχος, h. e. Olymp. LXXXVII 8. Obiit 
in Sicilia, teste Anonymo: Φρύνιχος ἔϑανεν ἐν Σικελίᾳ, 
misi hoe etiam de Polyphnradmonis filio intelligendum est. 
De ceteris viri rebus nihil compertum habemus. Nam quod 
Seholiastes ad Aristophanis Ran. 700 Phrynichum, poetam 
€omicum, postea praetorem factum esse narrat, inane est ve- 
ferum enarratorum commentum, explosum illud iam a Bent- 
lio Respons. ad Boyl. p. 295 Lips. Α΄ fortasse ne scripsit 
quidem Scholiastes quod vulgo fertur. Aristophanis haee 
sunt verba: 
ο Κεἴ τις ἥμαρτε σφαλείς τε Φρυνίχου παλαίσμασιν, 
᾿ἐγγενέϑαι φημὶ χρῆναι τοῖς ὀλισϑοῦσιν τότε 

᾿ς “αἰτίαν ἐχϑεῖσι λῦσαι τὰς πρότερον ἁμαρτίας. 

His igitur praeter alia haec adscripta legimus: GrQcr:5;0vv- 
Tog αὐτοῦ (Phrynichi) ἡττήϑησαν ᾿“ϑηναῖοι καὶ πολλοὶ 
αὐτῷ προσεχρούσϑησαν ὡς προδόντε τὸν πόλεμον. τινὲς 
δὲ τοῦτον ἱτὸν] κωμικὸν ποιητὴν λέγουσιν, ὃς κινουμένους 


ter Choroclem, de quo infra dicam, ficta et allegorica 
nomina videntur. 
.$5) Idem nunc eiiam apud Clintonum video Fastis Hellen. 
CES, 637 Kr, 
10 * 


48 PHRYNICHUS. 


τοὺς χοδοὺς εἰσῆγέ καὶ παλαίοντάς. ἐγένετο δὲ στρατηγός, 
ἐφ᾽ οὗ πολλοὶ ἥμαρτον τῶν τραγικῶν 84) καὶ ἄτιμοι él 
vorvro, Cum his si comparaveris Aeliani narrationem Vario 
Hist. HIE 8, qui Phrynichum tragicum ab Atheniensibus im- i 
peratoris munere ornatum fuisse scribit, ἐπεὶ τοῖς πυρρίτ 
χισταῖς ἔν τινὶ τραγῳδίᾳ ἐπιτήδεια μέλη καὶ πολεμικὰ ἔξει 
πόνησε, haudquaquam improbabile videtur etiam Scholiastam 
scripsisse τὸν τραγικὸν ποιητήν. Idque etiam ea quae dein- 
ceps addita leguntur confirmant: motorii enim et luctantes ᾿ 
ehori pyrrhichistis quam maxime conveniunt, Cfr. Scholia- |. 
stes Ran. 153, ubi Cinesias pyrrhichae auctor ἐν τοῖς 70- - 
goig πολλῇ κινήσει χεχρῆσθαι dicitur. Sed de hoc uteune | 
que statuas, Φρυνίχου παλαίσματα neque ad tragicum ne-' 


ndis sos lios 


que ad comicum poetam spectant. Recte Phrynichum prae- 
torem Atheniensium celeberrimum Stiratonidis filium ( Schol. | 
Aristoph. Ran. 313) intellexit iam vetus interpres Aristopha- : 
nis Lysistr. 818 et Av. 750. Alius item Phrynichus est'is | 
quem inter Philocleonis adulatores recenset Aristophanes | 
Vesp. 1298, ubi quum veteres quidam énarratores comicum 
poetam perstringi sibi persuasissent, Symmachus rectissime - 
" ftragicum histrionem sive choreutam, quem Choroclis filium 
dixit Scholiastes Av. 750, intelligendum esse monuit. Is. 
idem est qui Andocidi Orat. de myster. p. 24 Hsk. dicitur . 
Φρύνιχος ὁ M GAB $5) Eundem iiie mollitiem 


— 
NN aide quac tape idi "— 


54) Suidas s. v. παλαισμάτων non minus inepte τῶν 
στρατηγῶν, quamquam probatum Périzonio ad Aeliani" 
V. H. HI 8. Seripsisse videtur Scholiastes πολιτῶν, ὦ 

*5) “Ὃ ὀρχησάμενος quod dixit, non ὀρχηστής. foeni 2 
est Phrynichum eo tempore quo habuit illam oratio- | 

" nem Andocides, aut iam mortuum fuisse aut certe hi- | 
strioniam facere desiise. Similiter ἄρξας dieitur qui | 
ἄρχων esse desiit. Nihil igitur caussae est cur aut cor- | 
rupta putentur verba (Droysen de Avibus Aristoph. p. 91) E 


PHRYNICHUS. 149 


digurarum orchesticarum . flludi crediderunt ab Aristophane - 
- Nub. 1093 τί δαί; τραγῳδοῦσ᾽ ἐκ τίνων; ἐξ εὐρυπρώχτων, 
ubi Scholiastes: εἰς Φρύνιχόν φασιν αὐτὸν ἀποτείνειν τὸν 
| τραγιχὸν χορευτήν, ἐπεί διεβάλλετο ἐπὶ μαλακίῳ. σχημά- 

των. 855) Sed haec incerta sunt. Apertius idem Vesp. 1481 | 

πλήσσει Φρύνιχος ὡς Tig ἀλέχτωρ 
σχέλος οὐράνιόν γ᾽ ἐκλαχτίζων, 

et 15195 
- zal τὸ Φρυνίχειον 
ΘΕῈ ἐχλαχτισάτω τις, ὅπως 

í ἰδόντες ἄνω σχέλος 

- ὥζωσιν ol ϑεαταί. 

Quibus locis qui tragicum poetam, quem et ipsum σχημά- 
τῶν ὀρχηστικῶν inventio nobilitavit, rideri credidit Bentleius 
Resp. ad Boyl. p. 800 non cogitavit, opinor, tragicum poe- 
.fam nunquam nisi honorificentissime commemorare Aristopha- 
"mem (v. c. Ran. 011 1290, Thesm. 164, Av. 749, Vesp. 
. 920 269) atque veterem illam saltandi artem, qualem Phry- 
-Richus iragicns excoluit, honestiorem et vero venustiorem 
fuisse, quam quae ab Aristophane sic illudi potuerit. Recte 
igitur in illis quos adscripsi locis saltatorem Phrynichum 
| commemorari statuit Sluiterus Lect. Andoc. VI p. 120. 
T ü De poesi viri satis honorifice sensisse veteres criticos 
vel illud documento est, quod Toig ἀξεολογωτάτοις veteris 
comoediae auctoribus accensetur ab Anonymo de com. p. XXVIII. 
| Neque repugnat illi iudicio fragmentorum indoles, singulari 


aut exempla huius dictionis requirantur cum Wyttenbachio 
Bibl. erit. ΠῚ ὃ. p. 93. Cfr. tamen Aeschines c. Cte- 
siph. p. 483 RHsk. Διόδωρος ὁ δολιχοδρομήσας. 
55) Itaque τραγῳδεῖν etiam choreutae dicebantur. Respi- 
: cit ad hune locum Photius Lex. p. 598 4 Τραγῳδεῖν: 
χορεύειν  dowroqaric, quod inter fragmenta posuit Din- 
τς dorfius p. 239. 


| 
| 
| ᾿ 
| 
| 


| 


L4 


150 ^ — PHRYNICHUS. 

elégantia et exífmio vlrore conspicua. Cultus rel si quis 
exempla desiderat, is adeat Athen. I| 49 d. IV p. 165b, 
Argum. "Sophocl. Oed. Col. p. ὅ et Plutarch. V. Alcib. 20. 
Perstrinxit tamen eum Aristophanes Ran. 1£ utpote qogri- 
κὸν et obsoletis comicorum poetarum artibus, ut baiulantium. 
inficetis facetiis lusibusque utentem. Cfr. Suidas s. v. J4U- 
xig — Scholiasta autem ad Aristophanis locum nihil eiusmodi 
in superstitibus Phrynichi comoediis legi: adnotat: εἰχὸς δὲ 
ἐν τοῖς ἀπολωλόσιν εἶναι αὐτοῦ τοιοῦτό τι. Fuisse etiam. 
qui metrorum imperitiam οἱ obiicerent, idem docet Scho- 
liastes: χωμῳδεῖται δὲ —— ἐπὶ φαυλότητι ποιημάτων καὶ 
ὡς ἀλλότρια λέγων xal ὡς καχόμετρα. Cuiusmodi crai 
vix aliunde nisi ἐς mutua antiquorum comicorum aemula-. 
tione obtrectandique libidine repetenda esse, non est P 
moneam. De plagiis quae dicit Scholiastes, spectavit liaud. 
dubie Hermippum, quem Schol. Aristoph. Av. 160 in og: | 
μόφόροις fabula Phrynichi tamquam ἀλλότρια imoflekio- 
μένου ποιήματα meminisse refert. Contra Plhirynichi opib 
Eupolin in Marica usum esse testatur Aristophanes Nub. 95 | 
De imetrorum autem inscitia quae refert, ea quorsum sp 
ctent, ut nunc res est, diiudicari non potest. Metrum Phry 
nichium, eompositum illud ex ionico a minori tetramet 
catalectico, quod copiosum apud Phrynichum auc 
rem veteris comoediae fuisse dicit Marius - 
p. 2512 et cuius exemplum ex nostro poeta attulit Heph 
stio cap. 19 p: 07. 4 Ó'&veyze 'oÓ" ἱερεῦσιν πότ 


φράσομεν, a tragico potius quam a comico Phrynicho deno- 
minatum esse crediderim, Suidas certe s. v. ἐβρύνηχος, 

de tragico agit, hune τοῦ τετραμέτρου εὑρέτην appellat, quod 
non videtur de alio metri genere intelligi posse. Cfr. M. 
Servium Ceut. p. 1823 et Hephaestionem 1l. 1. Quod idem. 
Servius p. 1821 commemorat metrum "Trinicium, a San- 


» PHRYNICHUS. 151 


 «tenio in Phry nichium mutatum, constaus illud versu ana- 
paestico monometro, fortasse et ipsum a tragico nomen du- 
xit. Diciüone usus est, quantum quidem ex fragmentis in- 
telligitur, tersa et ad atticam elegantiam composita, quam- 
quam in singulorum verborum usu plus sibi indulsit, quam 
ab huius aetatis scriptore expectes. [ta ille ἀφήλικα virgi- 
.nem impuberem dixit apud Polluc. II 17 contra bonorum 
scriptorum usum. V. Lobeckium ad Phryn. p. 84. Κατα- 
κοιμίζειν λύχνον pro ἀποσβεννύναιν dixit loco apud Athen. 
XV p. 700 f et Polluc. VIL 138, xexr5uévog de servi domino 
-apud Polluce. ΠῚ 73. Eodem pertinet usus vocabuli ἀσε- 
λεύϑερος, de quo Athen. HI p. 118 b ὁ δ᾽ ἀπελεύϑερος παρὰ 
TÜV& κεῖται; εἰπόντος δέ τινος καὶ δρᾶμα ἐπιγράφεσθαε 
Φρυνίχου ᾿“πελευϑέρους, Μένανδρον δ᾽ ἐν ᾿ῬῬαπιζομένῃ xc 
᾿ἀπελευϑέραν εἰρηχέναι zrÀ. Medium τευτάζεσϑαι, quo usus 
esse videtur loco apud Phot. Lex. s. v. τευτάζειν ex emen- 
datione Ruhnkenii, infimae graecitatis est, v. Bastii Epist. 
erit. p. 152.  Rarius porro apud poetas comicos nec tamen - 
exemplis destitutum est μεν pro ὑμῖν, quo utitur in frag- 
mento apud Eustath. ad lliad. o 415 ἐβουλόμην ἂν ὑμιν 
ὥσπερ καὶ πρὸ τοῦ. Κεῖνος antem, quod habes loco ab 
i Erotiano Lex. Hipp. p. 376 servato, manifesto corruptum 
»est. Vocabula quibus aut primus aut so!us usus est, repe- 
rio fere haec: συβαριασμὸς de strepitu tiMoliadln apud Scho- 
-Miastam Aristophanis Pac. 814 πολὺς δὲ συβαριασμὸς αὐλη- 
τῶν [TOT ] ἦν. ἀλεχτρυοπωλητήριον apud Polluce. ΥΗ 136, 
εγναθοῦν apud Antiatt p. 87, ὑπερηλιάζομαι apud Schol. 
Arist. Vesp. 299, nisi scribendum τριωβόλων ὅσων ὕπερ 
ἡλιάζομαι. ἀπρόσοδος pro ἀπρόσιτος apud Grammat. Bek- 
keri p. 844, αὖξις quod piscis nomen-est ibidem p. 464 
“αὐχμᾶν pro αὐχμεῖν apud Polluc. 1] 84. Sed horum qui- 


-dem aliorumque his similium: quae afferre possim, non certa 


ΕΣ 


105 PHRYXICHUS. 


est omnium ratio, Interpretem Phrynichus nactus est Di- 
dymum Alexandrinum, euius in Κρόνον fabulam coment 
rii laudantur ab Athenaeo lib. IX. p. 371 f. 

Fabulas docuit numero decem, teste Anonymo de poe- 
tis com, p. XXXIV Beck. Neque plures enumerat Suidas: . 
δράματα δὲ αὐτοῦ ἐστι ταῦτα. ᾿Εφιάλτης, Κόννος, Koó« 
vog, Κωμασταί, Σάτυρον, Τραγῳδοὶ ἢ ᾿«ἀπελεύϑεροι; Mo- 
vórgozog, Μοῦσαι, ΜὝύστης,. Ποάστριαι, Σάτυροι. | Postre- 
mum nomen utpote íemere ex praecedentibus. repetitum 
litura delendum. Ae deest spud Eudoc. p. 428. Ex his | 
fabulis inscite Harlesius ad Fabricii Bibl. Gr. II p. 484 
praeeunte Kustero Ephialtem. Cronum et Satyros ad tragi- | 
cum Phrynichum rettulit. —Contrario errore Kannegiesserus 
de Theatro Att. p. 447 'Tyronem, quae ne fuit quidem ; 
Phrynichi fabula, comico nostro attribuit, quod vel ob Sui- | 
dae et Anonymi de numero fabularum Phrynichiarum con- 
sensum fieri non debebat. Eodem argumento etiam Lessin- | 
gii et Hermanni sententiae satis convelluntur, quorum κι 
in Vita Sophoclis p. 44 ex male intellecto loco Athenaei ΠῚ | 
p. 44d .4Goovo, hie autem e corruptissimo Scholio Aristo- . 
phanis Nub. $52 ᾿Υπεύϑυνον Phrynichi fabulis addi voluit. | 
Videamus iam de singulis, 

᾿Εφιάλτης laudatur Athen. IV p. 165b. VI p. 184, - 
Polluci VII 108 et Schol. Aristoph. Av. 1297, ubi "buit 
editur, quod Tungermannus ad Pollucem l. 1. in ᾿Εφιάλτῃ 
mutatum voluit, non facturus, opinor, si praeter "Ἐφιάλτης. 
etlam ᾿Επιάλης et ᾿Ηπιάλης in usu fuisse meminisset. He- $ 
sychius: ᾿Επιαλὴς (Ἐπιάλης) ὁ ᾿Εφιάλτης. Grammaticüs 
Bekkeri Aneed. p. 1189 31 ᾿᾿ἰπιάλης ᾿᾿ἶπιάλητος. Phry- 
niehus App. Soph. p. 49 1 ᾿Ηπιάλης : ὁ ἐπιπίπτων xoi. 
ἐφέρπων τοῖς χοιμωμέγοις δαίμων. | Eundem ᾿Επίαλον di- 
xisse Alcaeum tradit Etymol. M. p. 484. 12, nisi ἰδ scripsit - 


Áp-^ 
PHRYNICHUS. 153 


"Emir, quam formam Alcaeo tribuit Eustathius. p. 1687 
91. 5*) Sed Iungermannus fortasse grammaticorum quod- 
dam praeceptum sequutus est. Sic enim Suidas vol. I 
p. 801. ᾿Επιάλτην “Ὅμηρος καὶ Hoíodog καὶ οἱ 'rrixol 
τὸν δαίμονα, διὰ δὲ τοῦ φ τὸν ἄνδρα ' αιάλτην. . Similia 
Eustathius, cuius testimonia collegit Boeckhius Exp'ic. Pind. 
p. 971. Quorum si verum est praeceptum, non daemon ille 
Homericus vel Incubo fabulae nomen dedisse censendus est, 
.Sed notus quidam istis temporibus homo. Quem ne incly- 
tum illum: Periclis in administranda re publica adiutorem 
fuisse putemus, prohibent temporum rationes. Nec magis 
orator Ephialtes, qui in decem illis ab Antipatro postulatis 
commemoratur apud Plutarchum V. Demosth. p. 856 E, in- 
telligsi potest. Itaque fuit cum de Eupolidis servo cogita- 

rem, qui cum. fabulas aliquot domino surripuisse dicatur, 
haud ineptum sane fabulae argumentum praebere potuit. 5.5) 
Sed grammaticorum illud praeceptum magnopere vereor ne 
temere excogitatum. sit atque hactenus tantum verum esse 

Teperiatur, ut." Ezi&Ar5g nunquam in viri nomen abierit; In- 

 *ubum autem si denotare vellent vel daemonem istum Home- 
Ficum, quem eundem cum Pane habitum esse tradit Artemi- 

-dorus Onirocr. II 87, utraque forma promiscue usi videntur 
non reliqui tantum Graeci, sed ipsi etiam Athenienses. Ni- 


U 
» 


81) Formam 'IqicÀngc unus Suidas servavit: quatov, 
i7 ᾿Γφιάλτου. Eiusdem formae vestigia reperio apud 
Pollucem VII 103, ubi libri Jq:cAc7 habent, quod Ca- 
saubono auctore in Z/qucArov mutatum, Denique ᾿ἤπω- 
φέλης, quod bene ominatum malefici daemonis nomen 
fuisse videtur, non nisi ex Hesychio innotuit, "Enagé- 
λης: ὁ καλούμενος ᾿ξιρφιάλτης. 
58) Ephialtem Philocratis patrem fabulae Phrynichiae no- 
men dedisse suspicatus est G. Droysen Comment. de 
4. Avibus Arist, p. $9. 


1681 PHRYNICHUS. 


hil igitur obstat, si quid iudico, quo minus Phrynichiae fa- . 
bulae titulum de Incubone interpretemur, qui eodem lure 
Phrynicho, quo Lamia Crateti aliisque, fabulae vel-argumen- 

tum vel nomen praebere potuit. Ac coniungitur eum ipsa illa 
Lamia aliisque terriculamentis apud Strabon. I p. 19 (p. 18 ; 
Lips.) παισὶ προσφέρομεν — εἰς ἀποτροπὴν τοὺς φοβε- 

ροὺς (μύϑους). ἥτε γὰρ «άμια μῦϑός ἐστι καὶ ἡ Τοργώ, 

xoci ὁ ᾿Εφιάλτης. καὶ ἡ ἹΜορμολύχη. Neque defuisse in fa- 
bula de Ephialte quae comice exornari possent, vel Sophro- 
nis locus docet apud Demetr. de Elocut. 6. 154, ubi Ephial- - 
tem habemus ab Hercule suffocatum. Sed omuem de argu- 
mento et nomine fabulae Phrynichiae dubitationem recideret 
quod e cod. Veneto scholion Bekkerus edidit ad Aristopha- - 
nis Vesp. 1839, nisi foedius corruptum esset quam ut cer- 
tus inde sensus elici possit. Sic autem habet: φιαλεῖς } τῷ 
ἔργῳ ἐπιβαλεῖς, “Ὅμηρος (Odyss. χ' 49) αὐτὸς yàg ἐφίηλεν. 
τάδε ἔργα. ἀντὶ τοῦ ἐπεβάλετο. Φρύνιχος ᾿Επιάλτῃ" ὄνομα, 


ER, oT 


δέ τῳ τοῦτ᾽ qv ἔσωϑεν γῆν τε μὴ ἔστω φιάλτης γήρατος 
, e » 5 * D , 
ϑίας οὕνεκα ἔτι ἐπιαλὰς χρηστὰ Às ἀπωλόμην. ; 


Sequitur Kovvog, quo nomine etiam Amipsias fabulam | 
Iuscripsit, de qua vide quae infra notabimus. Laudatur Hesychio 
8. v. ἀεί, ubi pro Φρύνιχος Kovvo recte corrigunt Κόννῳ. 
Male alii Κρόνῳ Eiusdem fabulae titulum apud Etymol. | 
M. p. 340 9 restituit Gaisfordius ad Iesiod. p. 112. Apud. 
Antiatticistamp.79 2: ἀμάϑητος ἀντὶ τοῦ ἀμαϑής. Φρύνιχος. 
Κόνῳ, dubius haereas, utrum Kgoro an Κόννῳ scribendum. 
sit. Sed alterum probabilius. Κρόνον habes apud Erotia- 
num Gloss. Hipp. p. 376 Athenaeum IX p. 371f Pollucem. 
VII 136 Hesychium s. v. «Σεσέλλισρι εἰ Schol. Aristopli. 
Av. 989, ubi Diopithes vates commemoratur. Ex loco apude 
Hesychium Dionysi partes aliquas fuisse intelligitur. ἣ 
Κωμαστ αὶ laudantur Athenaeo IX. p. 474b. Polluci ΕΥ̓ 


PHRYNICHUS, . 155 


“δὲ Schol. Arfstoph. Av. 1568 et Hesychio 8. v. KoAezoqopo- 
κλείδης. Eodem titulo Amipsiae fabula commemoratur in argu- 
mento Aristoph. Avium, Olymp. XCI 2 simul cum Monotropo . 
Phrynichi et Aristophanis Avibus commissa: euius fabulae in- 
-geniose Th. Bergkius apud Fritzschium Quaest. Arist. [ p. 322 
üon Amipsiam verum fuisse auctorem coniicit, sed ipsum 
Phrynichum, qui cum duas fabulas composuisset, Monotro- 
pum et Comissatores, lege autem vetitum esset ne quis co- 

— micus poeta duas simul committeret fabulas, alteram tradi- 

disse Amipsiae, ut suo nomine doceret: hine in didasealiis 

quidem istam comoediam consignatam esse Amipsiae nomine, 
sed verum auctorem statim innotuisse; unde grammaticos 
quae ex Comissatoribus proferant ea Phrynicho tribuere. Si 
recte coniecit vir. doctissimus, non dubitandum videtur quin 
fragmentum Phrynichi a Plutarcho Alcib. 20 servatum ex 

- lisdem Κωμασταῖ-. derivatum sit, Est autem hoc: 

*QQ φἰλταϑ' “Ἑρμῆ, νῦν φυλάττου, μὴ πεσών 
αὑτὸν περιχρούσῃ καὶ παράσχης διαβολήν 
ἑτέρῳ Διοχλείδῳς βουλομένῳ xexóv τι δρᾶν. 

E. φυλάξομαυ" “εύκρῳ γὰρ οὐχὶ βούλομαι 
μήνυτρα δοῦναι τῷ πολαμναίῳ ξένῳ. 


— Quae nisi proxime post flagitium ab Hermocopidis commis- 


- sum seribi nom potuisse apertum est. taque fuit quum il- 
- os versus ex Monotropo ductos putarem; sed melius con- 
veniunt Comastis, de quorum argumento verissime statuit 
G. Droysen in Commentat. de Avibus Aristophanis et caussa 
— Hermocopidarum p. 69. "Videtur enim in convivio a comis- 
satoribus instituto praesens adfuisse Mercurius, qui quum 
vino madidus titobanti iucederet gressu ipsis illis versibus 
fhonelür, ne pronus cadat in terram ct membra frangat eo- 
- que malevolis hominibus novam aocusandi opportunitatem 


«o praebeat, 


156 .PHRYNICHUS. 


Frequentior JMovoroozov mentio, quae Chabria archonte 
una cum Aristophanis Avibus et Amipsiae Comastis acta est 
Olymp. XCI 2. Vide argum. Avium et Scholiastam ad vs. 
997, ubi pro χωρίου Chabriae nomen iam supra p. 84 re- 


stitui. Nomen fabulae inditum ab homine tristi et moroso, 


qui Timonis instar solitariam vitam sequeretur et hominum 
lucem adspectumque fugeret. Ita Plutarchus Moral. p. 479 c 
eoniunxit μονότροπον ἄμικτον ἄφιλον, et Pollux ΠῚ 47 
μονότροπον καὶ μισογύνην. Cfr. Casaub. ad Athen. VI 
p. 948c et Toup. Emend. Suid. I p. 859. Sed quidni 
ipsum audiamus in loco apud Grammat. Seguer. p. 844 
haecce dicentem: 

"Ὄνομα δέ μοῦστε Movorgonog * * 

e*** ζῇ δὲ Τίμωνος (tov, d 

ἀπρόσοδον, ὀξύϑυμον, ἄγαμον, ἄζυγον, 

ἀγέλαστον, ἀδιάλεχτον, ἐδιογνώμονα. 
Ac fortasse ex eadem fabula petita sunt haec ἃ Polluce ΗΙ 
48 servata: ᾿“ριστοφάνης δὲ ἄγυνον τὸν ἀγύνην, Φρύνε- 
yog δέ" 

Τηλιχοῦτος ὧν 

γέρων ἄπαις ἀγύναικχος. 
Falleretur tamen, me iudice, qui ideo moratam sive ἡἠϑικὴν 
fuisse hanc fabulam putaret, qualis fuit fortasse Ophelionis 
comoedia eodem nomine insignita, Sed ab antiquae comoe- 
diae ratione tale argumentum fere alienum fuerit. Herculis 
inea partes quasdam fuisse coniicias e loco apud Athen. VI 


p. 948 6. Acerrime in eadem  perstringuntur Syracosius, - 


Execestides, Pisander, "Peleas similisque generis homines. 


V. Schol. Aristophanis Av. 11 1297. Obiter commemorantur 


Nicias et Meton Leuconoensis locis ab eodem Scholiasta Av. 


$62. 998 servatis. Cfr. Suidas ILI p. 538, ubi pro σύμμαχος resti- 


NAME aO iit 


AE 


8 
| 
li 


tue Symmachi grammatici nomen. Praeterea laudatur Aihen, . 


PHRYNICHUS. 1517 


Hl p. 142, Grammat. Bekkeri p. 87. 99. 447, Polluci VII 
22 et Photio s. v. JIeo£voi. 
. Μοῦσαν una eum Aristophanis Ranis, et Platonis Cleo- 
phonte Olymp. XCIII 3. iu certamen: commissa et secundo 
praemio ornata (argum. Ran. et Sophocl. Oedip. Col. p. 6 
Herm.) in quo argumento versata fuerit, tum ex titulo fabu- 
lae tum e fragmentis quodammodo divinare licet. | Videntur 
enim nescio qui (Sophocles fortasse et Euripides) de poe- 
sios principatu inter se concertasse, Musis litem dirimenti- 
bus.. Quo spectant fortasse versus apud Harpocr. p. 208 et 
Suid. e. v. καδίσκος: 
ἰδού, δέχου τὴν ψῆφον. ὁ καδίσκος δέ gos 
ὁ μὲν ἀπολύων οὗτος, ὁ δ᾽ ἀπολλὺς ὃδε. 
 Praeclarum Sophoclis encomium ex hac fabula servavit ar- 
gum. Sophocl. Oed. Col 1l. l Hinc suspiceris ex eadem 
fabula desumptum esse locum apud Athenaeum II p. 44 ἃ, 
in quo Lamprus Sophoclis in musica arte magister ridetur, 
et versum a Diogene Laert. IV 20 servatum, ubi refert Po- 
.Jemonem lis maxime locis Sophocleorum carminum delecta- 
tum esse, ἔνϑα ἦν κατὰ τὸν Φρύνιχον 
| οὐ γλύξις, 007 ὑπόχυτος, ἀλλὰ mocuvtoc. 
Nec malé, opinor, coniicias quod Scholiasta ad Sophoclis 
Oed. Col. 17 dicit: ἐχράτησε δὲ (Σοφοχλῆς) μεγάλως τῇ. 
φράσει, ὥστε μέλισσαν αὐτὸν ἐκάλεσαν οἱ κωμικχοί, 59) ad 
$9) Vita Sophoclis p. ΠῚ μόνος δὲ Σοφοχλῆς ἀφ᾽ ἑχά- 
στου (ποιητοῦ) τὸ λαμπρὸν ἀπανϑίζει, χαϑὸ καὶ μέ-- 
λιττὰ ἐλέγετο. Scholiasta Aristophanis Vesp. 460 ὁ .Xo- 
φοχλῆς γὰρ ἡδύς, διὸ xci μέλιττα ἐχαλεῖτο. Suidas III 
p. 949 προσηγορεύϑη δὲ μέλιττα διὰ τὸ γλυχύ, Deni- 
que Σοφοχλέους τοῦ μέλιτι xejolgu£vov στόμα habe- 
mus apud Aristophanem fragm. 231. Etiam Phrynicho 


. tragico apis cognomen fuisse constat ex Aristophanis 
E. - Av. 190. » εἴ 


TOP ue Y PN ΩΣ 
ww tL 


158 PHRYNICHUS, 


eandem hano Phrynichi fabulam referendum esse. Séd haee 
omnia etiam in Tragoedis fabula locum habere potuisse 
fateor. Ἷ 
Mvoctot laudantur a Photio et Suida s. v. τευτάξειν. 
Sed idem s. Φρύνιχος singulari numero ύστης vocat, eui. 
concinit Eustathius ad lliad. p^ 415. Ποαστρίας, quo 
titulo etiam Magnetis fabula ferebatur, laudant Athenaeus 
III p. 110 e. X p. 424 c, Pollux VII 283. X 159, Harpocra- 
tio s. v. ἐξούλης, Priscianus XVIII: p. 71 et Schol. Aristoph. 
Av. 1297, cll. Schol. Luciani vol.1I p. 696. Σάτυροι, quam 
satyricam fabulam fuisse statuebat Eichstaedt de Dram..Co- 
mico-safyr. p. 96, tum aliis locis (Athen. III p. 87 b, Phry- 
nich. Ecl. p. 266, Schol. Aristoph. Av. 1463, Vesp. 82, Nub. 
1157) laudatur, tum fortasse etiam ab Antiattic. p. 102 xv- 
ρίαν οὔ φασι δεῖν λέγειν, ἀλλὰ. κεχτημένην. τὸν δὲ κεχτη- 
μένον μὴ λέγεσθαι ἀντὶ τοῦ δεσπότου. Σατυρικοῖς χεχτη- 
μένον λέγει, Φιλήμων κυρίαν. |Corrigendum videtur : ἀντὶς 
τοῦ δεσπότου. Φρύνιχος δὲ Σατύροις κεχτημένον λέγει, 
Φιλήμων χυρίαν. Cuius coniecturae fideiussorem habeo. 
Polluc. IIl] 73. Φρύνιχος γὰρ ἔν Σατύροις τὸν δεσπότην 
χεχτημένον ὠνόμασεν. ! 
Denique Τραγφῳδοὶ ἢ ᾿Απελεύϑεροιυ, Is enim plenus | 
est fabulae titulus ab uno Suida servatus, quem exscripsit | 
Eudocia. Ad alterum titulum, qui fortasse ad iteratam fs 
bulae recensionem spectat, respiciunt Athenaeus III p. 1b. 
εἰπόντος τινὸς καὶ δρᾶμα ἐπιγράφεσθαι Φρυνίχου Ame 
λευϑέρους, et Grammatieus Bekkeri Anecd. p. 421 8 "dme 
λεύϑερος : ᾿Ελληνικὸν τὸ ὄνομα, καὶ δράματα ἄττα. οὕτως 
ἐπιγέγραπται. — Argumentum dramatis ad íragicam artem 
spectasse vix est quod moneam. Ac nescio an hinc locus a | 
Prisciano servatus intelligendus sit lib. XVIII p. 246 Veit 


νιχος Γραγῳδοῖς 


PHRYNICHUS. 169 

Ε iria» ἔχει 
πονηρὸς εἶναν τὴν τέχνην. 

Ita enim emendandam esse editam lectionem Φρύνιχος γρά- 
σω ἴδοις αἰτίαν etc. docui Comment. Miscell. I p. 18. Ne- 
que alio spectant verba apud Harpocrationem p. 57 16 
Φρύνιχος Τραχῳδοῖς. τῇ διαϑέσει τῶν ἐπῶν. Reliqua fa- 
bulaefragmenta fere ad convivii apparatum pertinent. Vid. 
Athenaeus V] p.229 2. VII p. 287 b. XIV p. 654 b, Gram- 
maticus Bekkeri Anecd. p. 464 7, Pollux VII 195. Apud 
Athenaeum ]X p.389 a. ridetur Cleombrotus quidam cm 
impudicitiam, 

Incertarum fabularum fragmenta satis multa servata 
suntí, quorum quae uno duobusve vocabulis comprehendun- 
tur non certo semper definias utrumne ad comicum an ad 
iragicum an denique ad grammaticum spectent. Exhoc ge- 
mere est quod apud Antiatticistam legitur p. 116 26 ψέλια: 
τὰ τοῖς πήχεσιν, oU μόνον στρεπτά. Φρύνιχος, quod ad 
tragicum rettulit Blomfieldius Praef. δὰ Aeschyli Persas 
P IV. Eundem intelligo apud Scholiastam ad liiad. γ΄ 219 
6 «Σοφοχλῆς ἴδριδα ἔφη τὴν αἰτιατικὴν ὃ τε Φρύνιχος τὴν 
εὐθεῖαν ἔδριδὲς, ac fortasse etiam apud Grammaticum Bek- 
keri Anecd. p. 406 9. "4voig: ἀντὶ τοῦ ἀνύοις. Φρύνιχος. 
At quae Photius habet Lex. p. ὅ99 12. Τριάχοντα: πρῶτον 
ui» οἱ xarà πόλεις διχασταί, δεύτεροι ol χατὰ δήμους 
cilm τῆς ἐχκλησίας ἐπιμελούμενον μετὰ τῶν ληξιάρ- 
χων. οὕτως Φρύνιχος, porro p. 639 2 Φανόν: λευχόν, 
λαμπρόν" οὕτως Φρύγιχος, denique p. θὅὅ 16 'ψΨόϑος: 
ἀκαϑαρσία, οὕτως Φρύνιχος, plane incertum est utrum ad 
grammaticum an comicum referri debeaut. Idem dicendum de 
loco Grammat. Bekker. Anecd. p. 371 22 ᾿Δχίβδηλος ἀνήρ: ὁ 
μὴ κίβδηλος, ἀλλὰ δόκιμος καὶ πολλοῦ ἄξιος. οὕτω Φρύ- 
"og. Sed quae idem habet p. 867 18 ' 4«pooq«Aéc: ση- 


100 PHRYNICHUS, PLATO. 


μαίνεε τὸ ἄχρως σφαλερὸν καὶ μὴ δυνάμῆνον παγίως ἐν 


ἀσφαλεῖ εἶναι, οὕτω Φρύνιχος, ea totidem verbis leguntur | 


in Phrynichi Praep. soph. p. 29 4. Neque alia ratio eorum | 
quáe idem habet p. 808 31. δχομψον χαὶ φαῦλον: οἷον. 


PAM WM. 


κομψείας καὶ παάνουργιᾶς ἀπηλλαγμένον: οὕτω Φρύνιχος, 


et p. 869 39 ᾿χρατὴς γάμων: σεμνὸς καὶ εὐπρεπὴς ὁ λό: 


γος ἐπὶ γυναικὸς τιϑέμενος ἀχολάστου καὶ μοιχικῆς. οὕτω 


Φρύνιχος. Ad quae compara Phrynichi Praep. p. 6 19 et 


28 24, ubi pro γάμος legendum γάμδυ vel γάμων. Neque 


ex alio fonte fluxisse videntur haec apud eundem Grammia- 


fieum p. 869 31. '4zporeAsüriov ἔπος: τὸ ἔσχατον xéga- 


λαίου τινὸς ποιητικῶς (leg. ποίητικοῦ). κυρίως γὰρ QXpOT&- 
λεύτια ἐπὶ ποιημάτων τιϑέασιν ' Arrixol. οὕτω Φρύνιχοφι, 


PLATO, Atheniensis, de quo Suidas et Eudoc. p. 958 
ita scribunt: “Πλάτων '4Oveiog, Χχωμικός, γεγονὼς Tolg 
χρόνοις κατὰ ᾿“ἀριστοφάνην, Φρύνιχον, Εὔπολεν xai Geps- 


Ὄπ ΨΩ 


χράτην. Primam fabulam docuit Olymp. LXXXVIII teste - 


Cyrillo adv. Iulian. 1 p. 13 B, cuius verba supra, ubi de Eu- | 
polide agebatur, adseripsimus. . Non recte igitur Eusebius 
Chron. Olymp. LXXX ὃ adscripsit: Cratinus et Plato co-. 
mici hac aetate occurrebant, sive ut est apud Syncell.- y 


p. 247 d Κρατῖνος καὶ llA&row oi κωμικοὶ ἤχμαζον.  Aeta- 
tis ultra Olymp. XCVI productae haud ambiguum testimo- 
nium praebet Schol. Aristoph. Plut. 179. ἐμφαίνεε δὲ zo 
Πλάτων iv τῷ Φαίδρῳ (Hemst. Jloi3eglo) ἑπτακαιδεχάτῳ, 


ἔτει ὕστερον διδαχϑέντε ἐπὶ «βῬιλοχλέους (h. e. ΟἸγπῖρ.. 


. XCVII 1) oc μηκέτι οὔσης αὐτῆς. ta enim recte Hem 
Ssterhusius hune locum emendavit, Hinc verissime 'Thucy 


didis aequalem dicit Marcellinns Vit. Thucyd. p. XI -€ 


quem mortuum esse constat Olymp. XCVII 2. Sed Plato 


etiam longiorem quam 'Thucydidi vitam obtigisse, docet. μι 


signis: eius locus apud Plutarchum Praec. reipublic. gerit 


EDIT 
Y " 


4. 


PLATO, 161 


- p. 801 B, ubl δῆμον Aristophanis exemplo ita loquentem 


inducit : 
λαβοῦ λαβοῦ τῆς χειρὸς ὡς τάχιστά μου" 
μέλλω στρατηγὸν χειροτονεῖν ᾿“4γύρριον. 59) 

Nam. quum Agyrrhium populus Olymp. XCVII 8, Thrasy- 
bula ab Aspendiis interfecto, Lesbiaci exercitus praetorem 
ereaverit (Xenoph. Hellen. IV 8 31, Diod. Sie. XIV 99 cll. 
Schol. Eccles. 102, ubi recte Meursius. Lectt. Att. VI 4 
«Ἰέσβῳ pro “ἤμνῳ restituit), satis apparet, fabulam, in qua 
istos de Agyrrhio versus poneret Plato, ante Olymp. XCVII 
8 doceri non potuisse. Atque hinc factum esse videtur ut 
Plato a nonnullis mediae comoediae poeta diceretur. Vide 
Anonymum de Com. p. XXI, Schol. Dionysii Thracis apud 
Bekk. Anecd, II p. 749 et Andron, ib. III. p. 1461, Quae - 
res movit Fabricium Bibl. Gr, II p. 489 ad Sext. Empir. adv. 
Rhet. II. p. 296, Ionsium de Script. histor, Philos. I 7 5, 
Kichstaedt de Dramate Com. satyr. p. 76 et Creuzerum ad 
Ólympiod. in Platon. Alcib. I p. 157 ut duos Platones poe- 


^fas comicos comminiscerentur, Recte unum tantum com- 


memorat Diogenes Laert, III 109. De domesticis Platonis 
rebus nihil compertum habemus, nisi quod Suidas vol. I 


99) Agyrrhium, turpissimum .demagogum, fortasse etiam 
— aliis locis vexaverat Plato. Ac nescio an apud Aristot. 
Rhet. 1 16 oiov LUgovAog iv τοῖς δικαστηρίοις ἐχρή- 
σατο χατὰ Χάρητος, o Πλάτων εἶπε πρὸς ᾿“ρχίβιον, 
ὅτι ἐπιδέδωχεν ἐν τῇ πόλει τὸ ὁμολογεῖν πονηροὺς εἶ- 
vct, in hoc igitur loco, quem recte Ruhnk. Hist. crit. 
Orat. p. LXVII de Platone comico intellexit, nescio an 
pro Archibio Agyrrhii nomen reponendum sit. Simili- 
ter Agyrrhius in Archini nomen abiit apud Schol. Arist. 
Ran. 367. Optime autem conveniunt in Agyrrhium ista: 
ἐπιδέδωχεν ἐν τῇ πόλει TO ὁμολογεῖν πονηροὺς εἶναε, 
ad quae etiam Proculum in Hesiod. Opp. et Dies vs. 
198 respexisse pulchre vidit Gaisfordius. 


Hist, crit. Com. graec. 11 


* ' 


109 . PLATO. 


p.830 eum: penuria adductum aliis comoedias scripsisse tra- 
dit: '.doxáÓcc μιμούμενοι: παροιμία ἐπὶ τῶν ἑτέροιρ πο- 
γούντων — ταύτῃ τῇ παροιμίᾳ κέχρηται Πλάτων ἐν Ia- 
σάνδρῳ, διὰ γὰρ τὸ τὰς κωμῳδίας αὐτὸς ποιῶν ἄλλοις παρ-᾿ 
ἔχειν Oud πενίων ᾿Αρκάδας μιμεῖσϑαι ἔφη. — Haee Plato- 
. nem de semet ipso dixisse quum olim recte indicassem, 
nescio quo meniis errore ablatus fortasse famen de alio 
poeta e. c. de Aristophane Platonem loquutum esse adiece- 
ram. Qui profecto mirus error erat et eandem ob causam 
explodendus, ob quam Rankii nostri rationem improbo, qui in 
Comment. de Vita Aristoph. p. 211 apud Suidam ἐπὶ 4l«- 
σάνδρῳ unice veram lectionem esse statuit et Platonis verba. 
in hanc sententiam interpretatur, ut is Pisandrum sui com- 
modi causa in usum aliorum comoedias condidisse dixerit, 31). 
Is Εἱ verborum sensus esset, necessario αὐτὸν ποιοῦντα scri-. 
bendum fuisset. ltaque de semet ipso loquitur Plato, qui 
ut Aristophanes Philonidi et Callistrato, Amipsias Phrynicho, - 
alii itidem aliis, ita ipse quoque fabulas quasdam suas. 
aliis doeendas tradiderat: quae quum egregie placuissent et. 
primum, si forte, praemium meruissent, postea in parabasi. 
Pisandri verum causae statum exposuerat. Sic vos non vo-. 


| 
᾿ 
51) De Pisandro poeta comico mira item narrari video: 

a Valesio ad Hesychii glossam: JVovVg οὐ παρὰ Kev-a 


ταύροισιν, παροιμιῶδες. ἔστι δὲ Πεισάνδρου κομμά-, 


τιον ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων ταττόμενον, quae ex Hera-| 
clea Pisandri Camirensis derivata existimo,  Mirus item: 
error Eustathii ad Odyss. p. 1630 3: ἐν γοῦν roig ὕστε-: 
ρον κατ᾽ ἄνδρα τοιοῦτοι (γαστρίμαργοι) Ow βέβληνταν, 
καί τις Χαρίλας κατὰ ᾿“Ιρχίλοχον καὶ κωμῳδοὲ ΓΙΈ, 
vvuog χαὶ Πείσανδρος. Nimirum legerat haec Athe-. 
naei XIV p. 415 ᾿“ρχίλοχος — Χαρίλαν etg τὰ Ono. 
διαβέβληκεν ὡς οἱ χωμῳδιοποιοὶ Κλεώνυμον καὶ Πεί- 
σανδρον. Qui lapsus tam immanis est, ut Epitomes. 
auctori potius quam Eustathio imputandus sit. E! 


| 
4 


* 1 
| 


EEEEMRGME1lt A — fJ παν ς Στὴ 


PLATO. 163 


bis, inquit, vellera fertis oves! Ac ne quid dubitationis re- 
sideat, adscribam Arsenil locum ex pleniore, ut videtur, 
Suidae exemplari derivatum in Violeto nuper ab Walzio 
edito p. 10. ᾿Δρχάδας μιμούμενος: ταύτῃ κέχρηται Πλάτων 
ἐν Πεισάνδρῳ ἐπὶ τῶν ἄλλοις ταλαιπωρούντων" μαχιμώτα- 
τοι γὰρ ὄντες αὐτοὶ μὲν οὐδέποτε ἰδίαν νίκην ἐνίκησαν, 
ἄλλοις δὲ αἴτιοι νίχης πολλοῖς ἐγένοντο. καὶ ὁ Πλάτων 
οὖν διὰ τὸ τὰς κωμῳδίας αὐτὸς ποιῶν ἄλλοις παρέχειν διὰ 
πενίαν, ᾿Αρκάδας μιμεῖσϑαι ἕφη. *?) Ceterum in poetis 
ilis, quibus de suis opibus impertivit Plato, fuisse suspicor 
"Cantharum, cuius quae ferebatur fabula Συμμαχία ab aliis 
ad Platonem auctorem referebatur; eadem JMvguzyxov fuisse 
videtur ratio, quae a Suida in utriusque poetae fabularum 
recensu exhibetur, fortasse etiam Mammacythi et La-: 
conum. 

De indole poesios Platonicae ita iudicarunt veteres, ut 
λαμπρὸν χαραχτῆρα ei tribuerent. Vide Andronicum in 
Bekk Anecd. III p. 1461 et Suidam s. v. 1]λάτων;  Ean- 


. 9?) His scriptis Naekium video in Prooemio Lect. Acad. 
-. Bonn. a. 1833 p. lll eandem sequutum esse interpre- 
tationem, cui firmandae attulit inter alia Eustathium ad 
lliad. p. 3802 30 ὅϑεν xoi llÀóorov ὁ χωμιχὸς διὰ τὸ 

τὰς κωμῳδίας φησὶν αὐτὸς ποιῶν ἄλλοις ἐκδιδόναι διὰ 
πεγίωαν ᾿“Ιρχάδας μιμεῖσϑαι ἔφη. «Lud mon facile 
«credam (inquit vir egregius) διὰ πενίαν Platohem 
«aliis seripsisse fabulas. Ac fortasse ex ipsa Arcadum 
«comparatione, quos grammatici pro mercede saepe 
«militasse nossent, infelix nata coniectura est, Platonem 
«quoque mercedis caussa fabulas scripsisse aliis.» Quod 

idem mon satis se intelligere dicit, unde Pantinus ad 
Mich. Apostolium p. 297 proverbium illud hae confor- 
matione, .4oxcócc μιμήσομαι, protulisse, derivayit il- 

lud Pantinus haud dubie ex Arsenio, apud quem l. l. 

| haec verba leguntur, ᾿“ρχάδας μιμήσομαι: ἐπὶ τῶν 
τς ἑτέροις πονούντων, 


11." 


104 PLATO. 


dem igitur illi, quam Cratino, laudem tribuerunt veteres eri- 
tici; quamquam horum iudicium magis ad dicendi virtutes | 
quam ad poesios praestantiam; quae prorsus divina in Cra- - 
tino eluxit, spectare crediderim. Quo sensu nostrum poe- 
tam χεραμιχώτατον dicat Anonymus apud Cramerum Anecd. 
ΠῚ p. 195 non apparet. Verba grammatici haec sunt: ; 
Πλάτων, οὐχ ὃ φιλόσοφος, ἀλλ᾽ ὁ κεραμιχώτατος, ᾧ καὶ 
Koativov οἶδα συνάδοντα, ἀορίστως. Non puto tamen sin- | 
gularem quandam laudem in corrupta voce delitescere; scri- 1 
bendum enim videtur ὁ χωμιχώτατος. lta idem p. 194. 
᾿Αριστοφάνης οὐχ ὁ τὰς κωμῳδίας συγγράψας, ἀλλ᾽ 0 
γραμματιχώτατος. Orationis ea est indoles ut in universum | 
atticae dictionis elegantiam et nitorem diligenter servet; i 
non desunt tamen quae a communi usu paullo longius re-. 
cedere videntur. Ex eo genere est adverbium μανάκις pro. 
παυράκις apud Zonaram Lex. p. 1931, ἑψανός i. e. μαλα- 1 
xóg apud Suidam vol. I p. 931, ἕξπους apud Etymol. M... 
p. 940 10, κολλοπεύω apud Stobaeum Ecl. phys. Il p. 268 
ἀργύριον numero singulari apud Antiattic. p. 79 20, αὐτο- 
σχεδίασμα damnatum a Polluce VI 142, ἑλεῖτον foturum | 
apud Athenaeum X p. 460a, ὄμφαξ et φάλαγξ (de sid 
tela) genere feminino apud Schol. Aristoph. Acharn. 851 
Etymol. M. p. 180 50 aliosque, πρὸ χειρὸς ἔχειν apud Athen. 
XV p. 665 b, αὐκῶς (quo Sophocles usus est) apud Gram- | 
maticum Bekkeri Anecd. p. 360 et alia id genus plurima, | 


is] 
quae sciens praetereo. Nec tamen eo referendus est nomi. 


C PIT PST CTPRENR 


nativus ἐμαυτός, quem comice finxit teste Apollonio de Pron.. 
Ρ. 848 e. Idem dicendum est de barbaris formis ὡσμός pro. 
ἄσμα, πρόσωπος pro πρόσωπον, γάλα genit. pro γάλακτος, | 
quibus de industria usum esse Platonem infra ostendam. | 
Non minus in verborum quantitate passim a reliquorum co- 
micorum usu eum descivisse reperias. lta ἀράχνιον dixit | 


PLATO. 169 


secunda longa apud Suidam vol. ΠῚ p. 575, πίεται prima 
brevi apud Athen. X p. 456a, ὠρύομαι secunda brevi ibid. 
XIV p. 638 d. x 

Maledicentiae crimen quo notatur Plato comicus a Dione 
Chrysost. Orat. XXXIH p. 4 Rsk. non nisi ad corruptos 
saeculi sui mores et improbos qui rempublicam illis tempo- 
ribus gravissime affligebant cives pertinuisse videtur. Hinc 
Cleonem, cui se bellum intulisse ipse gloriatur apud Priscian. 
IV 211, Hyperbolum et Cleophontem in cognominibus fa- 
bulis, Cinesiam dithyrambicum poetam, pessimum nebulo- 
mem, apud Galenum Hyponin, in Hippocr. Aphor. VII ell. 
Plutarch. Symp. VII 8, aliosque id genus homines interne- 
.cino exagitavit odio. Cumque omnium malorum quibus ci- 
vitas pcssumdaretur causam a pravis publicorum oratorum 
artibus repeteret, tum rhetoricam artem utpote reipublicae 
perniciosam devovet et condemnat, Sext. Empir. adv. Rhet. 
P" p. 9396, tum oratores ipsos omni contumeliae genere ad- 
spergit, doletque nullum in civitate reperiri Iolaum qui (;- 
.ropg«g velut Hydrae capita succrescentes igni ferroque de- 
leat. V. Stobaei Ecl. Phys. II p. 26 cll. Porson. ad Eurip. 
A Med, p. 410. Contra excellentium civium velut "Themisto- 
celis memoriam non sine magno quodam animi motu et de- 
Siderio recolit, Plutarch. Them. p. 235 Cor. Cum Aristo- 
plane quae Platoni ratio intercesserit divinare licet ex Schol. 
Platonis Bekk. p. 831 κωμῳδεῖται ( Aristophanes) ὅτε zai 
τὸ τῆς Εἰρήνης κολοσσικὸν ἐξῆρεν ἄγαλμα. Δ ὔπολις 40ὑ- 
τολύχῳ, Πλάτων INNixcig. Scilicet riserat Plato eam Aristo- 
 phaneae fabulae partem in qua ingentem Pacis imaginem 
exhibuit. Cfr. p. 111. 

Fabulas Platonem docuisse octo et viginti auctor est Ano- 
nymus de Com. p. XXXIV, eundemque plane numerum po- 
nit Suidas, quamquam deinceps triginta fabularum titulos 


166 PLATO. 


enumerat. Sunt autem hi: "δωνις, 'Aqu£gov, Τρῦπες, 
Δαίδαλος, ᾿Ἐορταί, ᾿Ελλὰς ἢ Νῆσοι, Εὐρώπη, Ζεὺς χαχκού- 
μενος, ᾿]ώ, Κλεοφῶν, .doioo, “άχωνες ἢ ποιηταί, Méroi-. 
xo, Μιύρμηζχες, MAR EDPUME (Eudoc. αμάκυϑοςγ, Me- | 
γέλαος, NNixow, Νὺξ μαχρά, Ξάνται ἢ Κέρχωπες, Tic yy 

ἸΠοιητής, Πείσανδροξ, ἀρ μὴ Παιδίον, Σοφισταί, Σύμ- 
μαχία, Σκευαί, Σύρφαξ, “ Ὑπέρβολος, Φφάων, Qui praeterea - 
laudantur fabularum tituli, Εὐμενίδες, ' Auquágaosg, Κρύφιοι,, 
Φαΐδρος, ᾿“φιερῶν, 1Π]Πεδῆται, Σχύϑαι, "ἀνδροφόνος, Συν- 
ἐξαπατῶν et ΠΠ]ανηγυρισταί, aut aperto falsi sunt, aut ma-. 
gnae dubitationi obnoxii. Nam Eumenides ridleulo fere er-' 

rore recepta est ex Etymol. M. p. 97 4 Πλάτων Eiuevi-. 
civ, εὐθὺς ἀναζυγῆς γενομένης, quae ex Plutarchi Eumene 
desumpta sunt, docente Valckenario ad "Theocriti Adoniaz,. 
p. 939. 'vópogóvov «Συνεξαπατῶώντα et Πανηγυριστάς 

Suidas commemorat, qui postquam ea quae apposui fabula- 

rüm nomina rettulit, hunc in modum pergit: ἔστε δὲ Aeu-. 
πρὸς τὸν χαραχτῆρα, ὥς φησιν 'JO5vewog iv τοῖς Ζειπνο-. 
σοφισταῖς. 53) ὅτι xai ᾿᾿Αἀνδροφόνος ἐστὶ δρᾶμα Πλάτωνος, 
καὶ Συνεξαπατῶν καὶ Πανηγυρισταὶ καὶ ἄλλα πλεῖστα. Sed. 
' Avüpoqóvov et Συνεξαπατῶντα, quas ex corruptis Athena d 
exemplaribus recepit, nou Platoni sed Batoni assignandag. 
'esse dudum docui ad Menandrum p. 150. Neque alii auctori, 
ΤΙῺΟανηγυρισταὶ tribuenda vidétur, quamvis nulla eius apud ᾿ 
Athenaeum mentio iniicitur. De reliquis quos commemo-. 
ravi titulis suo loco dicetur. Ceterum similem Platonica 


*5) Nihil eiusmodi in nostris Athenaei exemplaribus legi-. 
tur. Quod deinceps addit Suidas zal ἄλλα πλεῖστα, 
$ceripsisse Platonem, non nimis urgendum videtur.  Po- 
sidippi epigramma in Anthol. Palat. Il. p. 122 ab aliis. 
Platoni comico tributum esse, docet inscriptio codicis 
Palatini. 


PLATO, 167 


ὴ rum fabularum recensum exhibet Andronieus apud BHBekke- 


rum Anecd. Gr. p. 1461, ubi easdem quas Suidas fabulas 


enumerat, sed omisso Phaone. 


Ad singulas fabulas ut veniamns, 4Ó ov4v Veneris et 
Dionysi de Adonidis amore concertationem complexam esse 
colligas ex Athenaeo X p. 450 b. Plurali numero '.405videg 
vocatur Suidae s. v. ἀφοδεῦσαι, Πλάτων '4wvigu — Ak 
recte Grammaticus Bekkeri Anecd. p.472 '4qoOcices, 11λά- 
των ᾿Αδώνιδι. σημαίνειν δὲ [τὸ ἀποπατῆσα:)]. Atque ita 
etiam Photius Pollux et Andronicus Bekkeri. 

Proximo loco apud Suidam commemoratur '44g4£Q o». 
Neque aliter Eudocia et Andronicus, unde facile ᾿““φιερῶν 
scribendum coniicias.  Antiatticista p. 106 λέπε (leg. λέπει) 


ἀντὶ τοῦ τύπτε (leg. τύπτει). Πλάτων 'AquegoUvti, λέπει 
τραχεῖαν ἔχων. Sed scribendum potius '.4q' ἱερῶν, sive 


»quod Kusterus et Reinesius Var. Lect. III 7 voluerunt, .4i 
ἀφ᾽ ἱερῶν, ut wocatur haec fabula apud Athenaeum X 


ἀκ. 


p. 4416c, Pollucem VII 57. X 190, Hesychium s. v. ἀσπα- 


— Ae. Apud Antiattieistam unde natus eit error facile in- 
-felligitur. Nam quum auctor brevitatis causa, plane ut Sui- 


. das et Andronicus, scripsisset ἀφ᾽ ἱερῶν pro pleniore ἐν 


ταῖς ἀφ᾽ ἱερῶν, librarius, qui genuinus fabulae titulus esset 
— ignarus, seripsit “Πλάτων 'Aquepobvri. Simili errori Am- 
- phiaeraum fabulam apud Schol. Aristoph. Plut. 174 deberi 


»ssuspieor, quae quum neque a Suida neque ab Andronico 


commemoretur, vix dubitari potest quin ex alius fabulae ti- 
íulo mata sit. Scholiastae verba haec sunt: ὁ ZIcuquAog 
δημαγωγὸς ἦν — xci ἔκλεπτε τὰ τοῦ δήμου, ὡς καὶ .1λά- 
τῶν φησὶν ᾿Δμφιαράῳ" καὶ νὴ 46. εἰ Πάμφιλόν γε φαίης! 
κλέπτειν τὰ χοίν᾽ ἅμα τε συχοφαντεῖν. Quo loco si pri- 
mitus Πλάτων 'Aq? ἱερῶν scriptum fuisse ponas, quam facile 


οἴη huius fabulae locum  Amphiaraus succedere potuerit 


108 - PLATO. f 


sponte intelligitur. Quod si cul audacius coniectum videa-. 
tur, non impedio quo minus truncatus Scholiastae locus ha- 
beatur, ita forsitan supplendus: ὡς xc Πλάτων φησὶν — 


— καὶ πάλιν ' ριστοφάνης ' Auquogéo. 54) Huius. enim - 


Amphiaraus saepissime laudatur ab antiquis grammaticis. Ac 
tetigisse Aristophanem etiam in alia fabula Pamphili rapa- 
€itatem, ex Suidae loco ab Hemsterhusio allato intelligitur: 
Πάμφιλος, δημαγωγὸς ᾿Α΄'ϑήνησι. καὶ ἔχλεπτε τὰ TOU δή- 
μου, xci φωραϑεὶς ἐπ᾿ αὐτοφώρῳ κατελύϑη, ὡς φησιν 
"Αριστοφάνης. Quae ad Pluti loeum referri non posse 
apertum est. Sed uteunque de hoc statuas, illud certe effe- 
eisse mihi videor, Platonis Amphiaraum dubitationem movere 
gravissimam, neque probari posse Hemsterhusii sententiam, 
qui eiusdem fabulae titulum apud eundem Pluti Scholiastam 
ad. vs. 179 reponi voluit, "'litulum fabulae, de qua diximus, 
recte Reinesius Var. Lect. III 7 de mulieribus a sacris 
redeuntibus interpretatus est. Idem placuit Alberto ad 
Hesychium vol. I p. 976 27 et Casaubono ad Athenaeum X 
p. 4416 c, qui aliam praeterea rationem proponit hanc, ut in- 


tellizantur ἱερόδουλοε mulieres deo sacrae, quod mi- 


nus probabile. 
Sequuntur l'ovzeg, cuius fabulae ab Athenaeo X 


p. 968 e Harpocratione s. v. πλειστηριάσαντες et in Anecd, - 
Bekk. p. 960 laudatae titulum restituendum puto Zenobio 


Prov. II 81 τὰ δεῖπνα ἐπὶ xevov ἐχομίζετο, χαϑάπερ ἐν 


Κρυφίοις λέγεται Πλάτων ᾿«νήρπακασ᾽ ἁπαξάπαντ᾽ αὐτῷ; i 
κανῷ. Unde Κρυφίους tanquam fabulae elogium recepit ἃ 
Fabric. II p. 486. Sed legendum ἐν lpvwi λέγει καὶ z 


1 λάτων. 1 


94) Easdem fere coniecturas postea protulit Dobraeus Wb 
Aristoph. Nub. vol. IX 2 p. 206 Dind. d 


| 
$5 
B 
pes 
» 
b 
4 
$ 
3 
3 
3 


CBE 5 acp Sica d 


in —ER ἘΝ cdi chi Mails cai o tee D Hiph M eir 


Ime "qe s rd 
a , 

3 cR 

: 


PLATO. 169 


De Δαιδάλῳ, quo titulo etiam Aristophanes | fabulam 
docuit, insignis est Clementis Alexandrini locus Strom. VI 
p. 192 Πλάτων τὲ ὁ κωμιχὸς καὶ ᾿“ριστοφάνης ἐν 4ou- 
δάλῳ τὰ ἀλλήλων ὑφαιροῦνται, Quae paullo negligentius 
enuntiata sic haud dubie intelligenda sunt, Platonem ex Ari- 
stophanis Daedalo nonnulla in suam eiusdem tituli fabulam 
transtulisse, Aristophanem autem rursus ex aliis Platonis fa- 
bulis suam Daedalum ditasse. **) Exemplum, rei praebet 
unicum 55) quod superest fabulae fragmentum apud Schol. 
Nub. 659, ubi qui e Platonis Daedalo afferuntur versus ab 
alis ex Aristophanea fabula laudantur. - 

“Ελλὰς ἢ Νῆσοι. Ea plerumque simpliciter * λλὰς 
vocatur. Plenum fabulae titulum servaverunt Suidas et Eu- 
docia. Duobus locis /V/co; dicitur, apud Photium Lex. s. 
v. τάξαι et Etymol. M. p. 362 39, ubi vitiose legitur 7/Aa- 
τῶν Νόμοις pro Νήσοις. Quod apud Antiatt. p. 114 legi- 
Mur Πλάτων ᾿λλαδίῳ, me tacente intelligitur in E2240; 
mutandum esse. Argumentum fabulae e titulo suspicari li- 
cet, si quidem de maritimo Atheniensium imperio actum vi- 
detur. Eo spectat locus apud Schol. MS ad Hom. Il 1 
1839 51) ita fortasse corrigendus: 


oOSBRODUOUEPURS 


95) Dobraeus ad Aristophan. vol. IX 2 p. 206 Dind. in 
Clementis loco Platonicae fabulae nomen excidisse exi- 
stimat, 

?*) Nam ne quis forte qui apud Tetzen Chiliad. I 517, e 
Platone afferuntur versus: 

τὰ Δαιδάλεια πάντα κινεῖσθαι δοχεῖ 
βλέπειν τ᾿ ἀγάλμαϑ᾽, ὠδ᾽ ἀνὴρ κεῖνος σοφός, 
e Daedalo ducta esse putet, non inutile fuerit monere, 
ne esse quidem hos Platonis versus, sed Euripidis ex 
Eurysiheo apud Schol. Eurip. Hec. 821. "Tzetzae haud 
dubie alius Platonis locus obversabatur ab eodem Scho- 
—.  liasta servatus. 
*7) Vid. Koenius ad Gregor. Cor. 1 p. 48. 


110 PLATO, 
εἶ "c σὺ τὴν ϑάλασσαν ἀποδώσεις ἑκών, 
εἶ δ᾽ οὖν, ἅπαντα συντριαινῶν ἀπολέσω. 
Quae fortasse Neptuni verba sunt de erepta Atheniensibus? 
ϑαλαττοχρατείᾳ irati. Unde fabulam post Olymp. XCIII 
actam esse suspiceris, In eodem dramate Plato nobilissimam - 
de atticis legibus sententiam posuerat, 
Εἴξαξιν ἡμῶν οἱ νόμοι τούτοισι τοῖσι λεπτοῖς 
ἀραχνίοις, ἂν τοῖσι τοίχοις ἡ φάλαγξ ὑφαίνει, 
quam ut alios mittam servavit Philemo Gramm. p.179. Cfr. | 
Cur. erit. p. 39. Praeterea tribus locis laudatur a Polluce | 
X 11. 142. 167. : 
Haud minorem celebritatem adepta est quam '"Zogrzov. 
nomine inscripsit fabula, cuius consilium hoc fuisse videtur, 
ut cives propter immensos quos sacrificiis festisque cele- 
brandis impenderent sumptus faxaret. Suadet hoc titulus | 
fabulae et locus a Clemente Alex. Strom. VII p. 804 Sylb. 
gervatus: r 
Τῶν γὰρ τετραπόδων οὐδὲ ἕν κτείνειν ἔδει « 
ἡμᾶς τὸ λοιπὸν πλὴν ὑῶν" τὰ γὰρ κρέα 1 


Δ 


1 


«ai 


ἥδιστ᾽ ἔχουσι, κοὐδὲν ἀφ᾽ ὑὸς γίγνεται 

πλὴν ὕστριχες ἡμῖν καὶ πέλεϑός τε καὶ βοή. 
lta enim legendum videtur. In eadem fabula sigmatismunt. 
Euripidis luserat, de quo cfr. Porson. ad Med. 476 οἱ 
Anecdota Bekkeri III p. 1169. Nec Diitrephem inornatu 1 | 
demisit teste Schol. Aristoph. Av. 799 Διιτρεφὴς ---- πανταχοῦ 
ἅρπαξ καὶ πονηρός. Πλάτων δὲ ἐν ' Eograig* καὶ ξένον, τὸν. 


μαινόμενον, τὸν Κρῆτα, τὸν μόγις ᾿«ἀττικόν. Corrige: ma 
των δὲ ἐν "Eogroaig καὶ &vov: Τὸν μαινόμεγον κτλ. Ce- 

tera fragmenta vide apud Athenaeum VII p. 808 a. x 
p. 307 b, Schol. Aristoph. Pac. 73, Acharn. 351, Pollue, 
VII 121. 186. X 84. 64. 135, Antiattic. p. 102 1, Eustath, 


----κ —- 


PLATO. 111 


^ad Odyss. α΄ 150. ε΄ 490. Elusdem fabulae titulus latet 
apud Eustathium ad Odyss. p. 1403 32. 
Εϊρώπης tria supersunt fragmenta apud Athenaeum 
VH p. 328f. IX p. 367c et Phrynichum Bekkeri p. 42 5. 
At frequenter laudatur Ζεὺς χακούμενος, ex qua quae 
afferuntur fragmenta fere ad cottabi ludum spectant, vide 
Athenaeum XV p. 6606 ἃ. 667b, Pollac. VII 182. X 17, 
"Schol. Aristoph. Pac. 12412. Herculis non nullas partes 
fuisse docet Athen. XV p. 667b, ubi invictus heros iubetur 
μὴ σχληῤὰν ἔχειν τὴν χεῖρα μέλλων χκοτταβίζειν. Praeterea 
laudatur Athen. XV p. 677a. III p. 119b, XI p. 478c. 
Titulum fabulae ad nescio quam Iovis contumeliam spectare 
quivis viderit. Male enim apud Eudociam et Andronicum 
χαλούμενὸς legitur pro χαχούμενος. Idem vitium olim Pol- 
 Jucem VII 132 obsidebat tollendumque est etiam ex Schol. 
- Ven. Aristophanis Pac. 1212. 'Jovg fabulae ünum superest 
fragmentum apud Athenaeum XIV p. 657a. 
.- "Sequitur Κλεοφῶν, quae Olymp. XCIIL 8 una cum Ra- 
"mis Aristophanis ét Phrynichi Musis in certamen commissa 
^et tertio loco habita est. V. argum. RManarum. Scripta au- - 
tem haec fabula fuit in Cleophontem, turbulenti hominem 
"ingenii popularemque auram turpissimis artibus captantem. 
Vid. Demetrius de Eloc. $. 294 et Schol. Arist. Ran. 690 
"xci εἰς τοῦτον τὸν δημαγωγὸν δρᾶμα φέρεται Πλάτωνος, 
'καὶ ἐπιγράφεται ὁμωνύμως αὐτῷ Κλεοφῶν, τοῦτον κωμῳ- 
δεῖ ὡς ξένον καὶ φλύαρον xoi δυσγενῆ. Cfr. Suidas s. v. 
᾿φιλοτιμότερος. — Mine "Thraciam hiruudinem in eius labris 
'sirepere dicit Aristophaues l. 1. qui acerbissime euim iterum 
tangit Thesmoph. 808 Rau. 1501 et in fine fabulae 1532. 
Obscuritatem generis attigit etiam Aelianus V. H. XII 43. 
᾿Ὑπερβόλου δὲ καὶ Κλεοφῶντος — οὐδεὶς ἂν. εἴποι ῥᾳδίως 


172 PLATO. b 


τοὺς πατέρας.  Graphicam hominis imaginem adumbravit | 
Euripides Orest. 891, ubi quum alii contra temporum raio- - 
. nes Cleonem designari statuissent, Scholiastes Cleophontem - 

significari monuit: ϑέλει δὲ εἰπεῖν ---- Θρᾷξ ἣν ἐχ Δελφῶν ΐ 
ὁ Κλεοφῶν, ubi Matthiaeum fugit Ruhnkenii Hist. crit. - 
Orat. p. XLV observatio, verba ἐκ Δελφῶν litura sananda . 
esse verissime monentis, Praetoris munere functum fuisse . 
colligas e Scholiasta Aristophanis Ran. 690, nisi is Scho- 
liastae error est. Hunc igitur hominem, de quo plura di- 
cturus eram, cum pleraque omnia a Palmerio Exerc. p. 776 
et Meiero Hist. iuris Att. p. 218 occupata vidi, Plato hac 
in fabula gravissime exagitavit, motus haud dubie importuna ᾿ 


ΟΕ ΤΉΝ A 


TW Mure 


hominis arrogantia et insolentia, qua post proelium ad Ar- LH 
ginusas commissum, cum Lacedaemonii aequissimas pacis 
condiciones tulissent, ebrius in concionem prodiit pacemque 
dissuasit. V. Aristoteles apud Scholiastam ad Aristophanis - 
Ran. 1380. Irrisionis rationem €x paucis quae supersunt | j 
fragmentis haud facile perspicias, nisi quod rapacitatem ho- | 
minis notavit in versu apud Eustathium ad Od. p. 1441 26. 
et alio apud Bekkerum Anecd, p. 418 15, matremque eius. 


OA UG e RM E ἢ 


piscibus devorandam obiecit, Athen, VII p. 316 c. Eandem. 
barbaro sermone loquentem induxit teste Scholiasta Aristo-. 
phanis Ran. 690. οὗτος δὲ ἦν ὁ καλούμενος Κλεοφῶν Av-. 
ροποιός. 55) x«l Πλάτων ἐν Κλεοιρῶντι δράματι Paga | 
Qífovoav πρὸς αὐτὸν πεποίηκε τὴν μητέρα; καὶ αὐτὴ δὲ, 
Θρᾷσσα ἐλέγετος Qua in re Hermippi exemplum sequutus 
esse videtur qui Myperboli matrem, ut barbaram mulieris - 
originem irrideret, barbare loquentem induxerat. V. supra | 
Στ 3 


95) Ita vulgatum τυροποιός correxit Dindorfius, quod fü 
git Th, Bergkium ad Anacr. p. 129.  Fallitur Toupius | 
Emend. ΠῚ p. 95. 


PLATO. 173 


p. 94 Barbarismorum, quibus usa erat Cleophontis mater, 
exempla fortasse servavit Aristophanes Byzantius apud Eu- 
stathium ad Odyss. p. 1761 38. xai Πλάτων δὲ ὁ χωμιχὸς 
ὁ πρόσωπος εἴρηκε τὸ πρόσωπον χαὶ ἀντὶ τοῦ γάλαχτος 
τοῦ γάλα ἔκχλινε δισυλλάβως, quae formae ab attica ele- 
gantia adeo sunt alienae, ut nisi lusus iocique caussa iis 
usum esse Platonem plane incredibile sit. Eodem pertinere 
videtur cog pro ἄσμα a Polluce IV 62 servatum. Ad 
eandem fabulam, ad quam etiam Cicero de Republ. IV 10 
respexit, non dubito quin spectent etiam haec apud Phryni- 
chum Praepar, soph. p. 9 χαὶ Πλάτων ἐν Κλειτοφῶντι 
ἐψάϑαλλε λεϊὸς ὦν.  Clitophon enim, obscurus homo, 
quem in íransceursu perstringit Aristophanes Ran. 698, non 
ea valuit auctoritate, ut comoediae argumentum praebere 
potuerit. Itaque legendum λεορφῶντι. — Cetera fragmenta 
habent Athenaeus III p. 76 f Antiatticista p. 79 20 et Pol- 
lux X 56. 

In Ze 7o quod argumentum tracíaverit Plato vide an 
colligi possit ex Athenaeo XIIl p. 6029 f φασὲ τοιούτων 
{παιδιχῶν) ἐρώτων κατάρξασϑαιν “άϊον, ξενωϑέντα παρὰ 
“Πέλοπι καὶ ἐρασϑέντα τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ Χρυσίππου. Quo 
respiciens, ut videtur, Aristophanes in Pelargis Meletum 
dragicum, qui Calliam paedicare ferebatur, probri caussa Laii 
filium appellavit, teste Scholiasta Platon. p. 330 Bekk. 7Zatov 
υἱὸν αὐτὸν λέγων, ἐπεὶ ᾧ ἔτει οἱ Πελαργοὶ ἐδιδάσκοντο 
x«i 0 Πέλητος Οἰδιπόδειαν ἔϑηχεν, De Laio masculorum 
amorum auctore cfr. Clemens Alex. Protr. p. 9 Sylb. Liba- 
nius pro Saltat. 19 p. 500 D, Aelianus H. A. VI 15, Plu- 
| farchus Pelop. 18. Fragmenta fabulae vide apud Antiattic. 
p. 96 24. 100 26, Schol. Aristophanis Plut. 179, ubi ride- 
tur Philonides Melitensis, et qui insignem ex ea locum ser- 
| vavit Athen. lI p. 68 e. 


114 PLATO. 
οὐχ ὁρῷς ὅτι 

ὁ μὲν “έαγρος ΤΓλαύχωνος ὧν μεγάλου γένος 

enn S χόχχυξ ἡλίϑεος περιέρχεται, 

σιχυοῦ πέπονος εὐνουχίου χνήμας ἔχων; ᾿ 
Sie enim corrigendum quod vulgo legitar ὁ JMeAéeyoog. . 
Duos autem novimus Leagros, quorum alter, Glauconis filius, : 
Olymp. LXXIX 2 praetor Atheniensium ad Dabrescum in | 
Thracia caesorum occubuit. V. Herod. IX 75 «et qui ean- | 
dem cladem, sed facito ducis nomine, commemorat Thucyd. 
1 100 et IV 102. Cfr. Pausanias 1 29. Alter Leagrus est | 
is, ex cuius sorore Callias minor Hipponicum genuit, Vid. : 
Andocides de Myster. 117 sqq. Neque ad alium Platonis verba - à 
spectare videntur, in quibus cum et ipse Glauconis filius | 
fuisse dicatur, satis apparet, hunc Glauconem non diversum i 
esse ab eo, quem Olymp. LXXXVI 4 Atheniensium classi 
Corcyraeis in subsidium missae praefectum fuisse tradit Thu- E 
cyd. 1 51. Idque etiam ob eam causam probabile est, quo- ὁ 
niam Thucydides eum Leagri filium fuisse perhibet. Cfr. 
Sluiteri Lectt. Andoc. V p. 95. taque in Glauconis familia : 
eadem, quae in Calliae aliorumque Atheniensium familiis, 
successionis ratio obtinuit, ut nepotibus eadem quae avis | 
nomina imponerentur, Stemma igitur familiae ita ees 
dum esí: 


Glauco I. 


| 
Leager 1 


| 
Glauco 1 
| ' -— 
Leager 1l Filia — Callias 
| 


Hipponicus 


PLATO. 115 


Sequuntur “άχωνες ἢ ἸΠοιηταῖ, quem plenum fabulae 
titulum praeter Eudociam unus Suidas servavit, reliquis eam 
simpliciter 4/czc»eg appellantibus. — Vide Athenaeum IX 
p. 980e. XV p. 695b Photium Lex. in v. μυλαῤβρίδες, 
Scholiastam Aristophanis Av. 471, Suidam s. v. «“ἴσωπος et 
᾿Αναβιῶναι, Antiatticistam p. 105, Scholiastam Dioscoridis 
in Matthaei medicis graec. p. 861 et Harpocrationem s. v. 
“Σϑένελος, ex quo de Platone fabulae auctore dubitatum esse 
intelligimus: ἐχωμῴδει δὲ αὐτὸν (Sthenelum poetam tragi- 
cum) ὁ τοὺς 1]λάτωνος «“άχωνας γράψας. Eadem Maegu- 
μακύϑου ratio, cuius quum alii alium auctorem perhiberent 
(v. infra in Metagene), fuerunt item qui eam in Platonis fabulis 
numerarent. Vid. praeter Suidam Eudociam et Andronicum 
l l1. Scholiasta Aristophanis Ran. 1021 et Hesychius s. v. 
Μαμάχυϑορ: μωρός. ἔστε δὲ καὶ δρᾶμα πεποιημένον Πλά-- 
των. Μῆεγέλεως laudatur ab Athenaeo IV p. 130 f. XIV 
p. 611b, Zenobio VI 17 et Photio Lex. p. 910. Méro:- 
X05 a Polluce X 24 et Apollonio de pronom. p. 348 c, qui 
p. 404 b eandem fabulam memoriae errore Pherecrati tri- 
buit. **) Μυρμήκων nulum fragmentum superest. JVi- 
x«L a Scholiasta Aristophanis Lys. 1297 (ex emendatione 
KElsmleii), Av. 1297, Polluce VII 40 et Scholiasta Platon. 
p. 931 laudatae, spectabant fortasse ad aureas illas victorias 
archonte Antigene Olymp. XCIII 2 e Victoriolis cusas, quas 
ob admixtam aeris partem ridet etiam Aristophanes. Vid. 
Valesius ad Harpocr. p. 74, Boeckhius Oecon. Att. I p. 24, 
ll p. 186 et Schneiderus Addendis ad Xenoph. Hellen. I 3 8, 
Sed hoc incertum esse fateor. De tempore fabnlae hoc 
unum afferre licet eam post Pacem Aristophanis esse com- 


?*) Contrario errore fortasse Platonem pro Pherecrate 
nominavit Phrynichus Praep. Soph. p. 63 20. Cífr. p. 76. 


178 PLATO, 


míssam. Vid. Schol. Platonis Bekk. p. 881. Νὺξ μαλρά, - 
quinquies landata, Casaubono ad Athen. ΠῚ p. 110 d non 
dissimilis argumenti fuisse videtur Amphitruoni Plautinae,. 
«Nox enim longa fuit illa, qua satus Hercules.» "HgozAéa — 
ἐχ νυχτὸς γεννώμενον μακρᾶς habemus apud Clementem . 
Alex. Protr. p. 9 Sylb. Eiusdem fabulae mentionem fecit - 
fortasse Hesychius s. v. νησίγδα. Z&vra? Κέρκωπες hot 1 
pleno titulo non nisi a Suida et Eudocia commemorantur, ; 
Photius s. v. τευτάζειν et Andronicus simpliciter Ξάνταν vo- ; 
cant; unus Hephaestio ξάντριαι, Et sic fortasse etiam Ety- 
mol. M. p. 595 40, si vera sunt quae monui Curis crit. | 
p. 40, nunc etiam Gaisfordii ad Hephaest. p. 91 consensu | 
comprobata. In hac fabula Herculem carminantem introdu- - 
ctum fuisse ex titulo dramatis probabiliter coniecit Lobeckius . 
Aglaoph. p. 1308, | JIe:0 910v commemorat Scholiasta | 
Aristophanis Pac. 733.948 et hinc Suidas & v. J/aocf/aotg; - 
qui in recensu fabularum Platonicarum J/a«tóíov habet, ut : 
Andronicus et Eudocia. Apud Athenaeum VII p. 816 c libri 
habent Πλάτων Παιδί, quod in lJci0ío mutatum, Eiusdem ΐ 
fabulae nomen minus recte Hemsterhusius latere putabat. 
apud Schol. Plut. 179, ubi laudatur Πλάτων ἐν τῷ Φαίδρῳ, 
quam fabulam diserte Scholiastes archonte Philocle actam | | 
esse testatur, h. e. Olymp. XCVII 1. Atqui parabasin hasc 
buit Παιδάριον, ut constat e Scholiasta Aristophanis Pac 
733. Itaque archonte Philocle doceri non potuit. Cfr. Eich.. 
staedt de Dramate Comico-satyr. p. 76. 1 
Πείσανδρος. Duo Pisandri in illorum temporum his! 
storia commemorantur, quorum alter nullius homo dignitatis 
στρεβλὸς dicitur Eupolidi apud Scholiastam Aristoph. Ave 
1955, alter, celeberrimi nominis demagogus, populare impe- - 


cda Sac ὡς 


rium everterat atque ut quadringenti viri rempublicam cum | 
summa potestate administrarent effecerat. —'V. Thucyd, VI. 


d PLATO, 377 


$3. 65. 68, Aristot. Rhetor. III 18 p. 1419 et Plutarch. Alcib. 
€. 26. Quibus adde Scholiastam MS Bekkeri ad Aeschinem 
de Falsa leg. ὃ. 5l οἱ περὶ Π|είσανδρον τὸν ' A4yegvée δῆ- 
μαγωγὸν ἔπεισαν τὸν δῆμον, ἐπεὶ δεῖται τὰ πράγματα 
σπουδῆς καὶ ἐπινοίας ταχείας, ποιήσασϑαε κυρίους ἁπάν- 
τῶν τετραχοσίους. Ἐπ quo hoc certe discimus, Pisandrum 
hune patria fuisse Acharnensem. Sed res ipsa ad seriora 
spectat tempora, h. e. ad Olymp. XCH 1. Antiquissimam 
hominis memoriam apud Aristophanem reperio in Babyloniis 
Olymp. LXXXVIII 2 actis. Scholiasta Arist. Av. 1555 xai 
'δωροδοχῆσαΐ φησιν ᾿Αριστοφάνης διὰ τούτων" ἢ δῶρ αἱ- 
τοῦντες ἀρχὴν πολέμου πορίσειεν μετὰ — Quae 
ita corrigenda videntur: διὰ Tovrowvé - 

- δωρ᾽ αἰτοῦντες δ᾽ ἀρχὴν πολέμου μετὰ Πεισάνδρου πο- 

ρίσειαν, 

Fuit igitur eorum unus, quos pecunia corruptos belli cau- 
sam extitisse criminabantur. Idem illi crimen obiicit in Ly- 
sistr. 491 | | 

— ἵνα γὰρ Πείσανδρος ἔχοι κλέπτειν χοὶ ταῖς ἀρχαῖς ἐπέ- 
"atem χοντές, 
^ ἀεί τινα χοῤκορύγην ἐχύχων, 
fortasse etiam Eupolis ᾿Δτρατεύτοις, quae fabula Olymp. 
LXXXVIII 4 acta est, apud Schol. Avium 1. 1. 

Πείσανδρος εἰς Παχτωλὸν ψνυσανωτὸ, 

χἀνταῦϑα τῆς στρατιᾶς κάκιστος ἦν ἀνήρ. 
Postea. Olymp. XCI 1 in causa Hermocopidarum ζητητής, 
 Droysen de Avib. Aristoph. p.27, et duobus annis interiectis 
| archon eponymus creatus est. Abolito quadringentorum im- 
perio Olymp. XCII 2, quum summum sibi perieulum intendi 
videret, profugit Deceleam, Thucyd. VIII 98, bonaque eius 
publicata sunt, Lysias de sacra οἱ δὰ δ. 1, nec postea unquam 
videtur Aflienas revertisse. Vid. Hanovii Exercit. crit. Ι 
Histo cuit, Com. Lraec. 13 


118 PLATO. 


p. 80. Timiditatis erimen quum aliis temporibus !^?) tum 
maxime Olymp. LXXXIX 3 subiisse videtur, quo tempore 
Athenienses, finitis induciis, novam expeditionem in 'Thra- 
cen. parabant, 'Thucydid. V 2, Pisander autem militiam 
detrectabat. Docet hoe Xenophon Symp. ll 14 χαὶ μὴν 
ἔγωγε ἡδέως ἂν ϑεῴμην Πείσανδρον τὸν δημηγόρον xv- 
ιβιστᾶν εἰς τὰς μαχαίρας, ὃς νῦν διὰ τὸ μὴ δύνασθαι 
λόγχαις ἀντιβλέπειν οὐδὲ συστρατεύεσθαι ἐϑέλει, quae 
dicta esse finguntur extremis diebus mensis Boedromionis 
Olymp. LXXXIX 8, eodem igitur tempore quo illa Athe- 
niensium expeditio parari coepta est. Hine apertum esse 
arbitror ad idem timiditatis documentum respici ab Aristo- 


phane Pac. 395, ubi chorus Mercurium precatur: 3i 
ἀλλὰ χάρισ᾽, €) φιλανϑρωπότατε καὶ μεγαλοδωρότατε 
δαιμόνων, 


εἴ τι Πεισάνδρου βδελύττει τοὺς λόφους xol τὰς ὀφρῦς, 
quae iisdem ferme temporibus scripta sunt, quibus militiam. 
prae timore detrectabat.!) Si ἀστρατείας inertem hominem 
postulatum et causa cecidisse ponimus, non inepte uti lice- 
bit Eupolidis loco ex Marica, quam fabulam Ol. LXXXIX 4 
actam esse constat, apud Scholiastam Aristoph. Av. 1599: | 
"xov viv “Πείσανδρος ὡς ἀπόλλυται. 3) 1 
B. ὁ στρεβλός; «ΑΔ. οὐκ ἀλλ᾿ ὁ μέγας οὐνοκίνδιος. 1 
199) Scholiasta Aristoph. 1. 1. ἁπανταχοῦ δὲ ἦν δειλός. j 


1) Praeterea semel Aristophanes Pisandri ignaviam ridgi 
Ol. XCI 1 in Avibus 1555 t| 


ἔνϑα xai Πείσανδρος ἦλϑε 4 
δεόμενος ψυχὴν ἰδεῖν, ἢ ῳ 


ζῶντ᾽ ἐχεῖνον molum, 4 

Cfr. Aelianus H. A. IV 1 ᾿“ἀριστόδημος ὁ τρέσας ἃ i 
Κλεώνυμος 0: ῥίψας τὴν ἀσπίδα καὶ ὁ δειλὸς Ἱείσαν-. 

.. δροὸς οὔτε τὰς πατρίδας ἠδοῦντο οὔτε τὰς yop P 
|» "ovre τὰ παιδία. hi m 
?) iNon recte olim ἀπόλλυται de morte Pisandri- interpre- 

Ξ n 


ἌΝ d 
k 
ἡ 
l 
E 
᾿ 


PLATO, 179 


Hoe enim convicinm haesit homini a vasta et deformi cor- 
poris statura, quam ridet etiam Hermippus, qui eum ὄνον. 
χανϑήλιον vocat in Pistrieibus apud Scholiastam Aristo- 
phanis 1l. 1. 

᾿Επίβαινε δή" Πείσανδρος ὁ μέγας οὑτοσί: 

χώσπερ Διονυσίοισιν oval τῶν ξύλων 

ἐλάσας ἔρεισον εἰς ὄνον κανϑήλιον. 
Corporis vastitati cognatum voracitatis opprobrium in eun- 
dem coniectum esse a poetis comicis, docet Athenaeus X 
p. 45d polyphagorum hominum exempla apponens.  4o- 
χίλοχος, inquit, £v τετραμέτροις Χαρίλαν εἰς τὰ ὅμοια δια- 
βέβληκεν, ὡς οἱ κωμῳδιοποιοὶ Κλεώνυμον καὶ Πείσανδρον. 
Quibus verbis quin ad nostram Platonis fabulam respiciatur 
non dubitari potest, quamquam in ea utrumque Pisandrum 
male habitum esse haudquaquam ignoro. Scholiasta Aristoph. 
Av. 1999 Πλάτων ἔν llaccvóoo περὶ ἀμφοτέρων λέγει. 
Sed omnem dubitanti scrupulum eximit quod' cum Cleonymo 
Pisandrum coniungit Athenaeus, h. e. cum homine Pisandri 
moribus simillimo ac potius gemello. Eadem utriusque ti- 
miüditas, eadem ignavia, eadem denique corporis vastitas. 
Ubi de voracitate Pisandri agebat Plato, fortasse etiam hune 


ἄς, 
| 


ἤν 
—— fatus sum, ut vidit etiam Fritzschius Actis Societ. gr. I 

— op. 187, ἀπόλλυσθαι saepe eos dici monens qui in iu- 
 .» icio causa ceciderint. Sed fortasse ne haec quidem 
|. vera est explicatio. ^ Ceterum nec. illud recte olim sta- 
| tui, τὸν στρεβλὸν in Eupolidis loco esse Pisandrum 
|"  Acharnensem, τοῦ μεγάλου autem et τοῦ ὀγνοκιφδίον 
| nomine designari alterum illum: qua in re nollem er- 
/ rantem ducem sequuti essent Fritzsehius l. l. Hanovius 
| Exerc. crit. I p. 82 et Droysen Comment. de Avibus 
Aristophanis p. 27. Recte illum, cuius ingentem et va- 
síam corporis staturam riserunt Eupolis et Hermippus, de 
|. Acharnensi interpretantur Scholiasta Aristoph. Av. 1999 
ες et Suidas vol. {Π| p. 108. " 


12 * 


EUR 


180 PLATO. 


versum à Polluce Hl 175 non addito fabulisé: ndido som 
tum posuerat, die πὲ» Ww sq? 
"Enea δ᾽ o0hsig ἐστ᾽ ἀνὴρ γαστρίστερος. ^ awe 
Primarium igitur Platonicae fabulae argumentum ab. Achar- | 
nensi Pisandro ductum: fuit, videturque ille:alterum illum - 
non nisi praetereundo tetigisse. Sed Antiphontem quoque 
Rhamnusium a Platone sugillatum | esse. docet Plutarchus ὶ 
Antiph. p. 888 ὁ χεχωμῴδηται δὲ (Antiphon) ἐς φιλαργυρίαν. 
ὑπὸ Πλάτωνος ἐν 1]εισάνδρῳ, ut. pro σὺν Πεισάνδρῳ cor^ 
rexerunt- Meursius Bibl. Att; p. 1599, Casaubonus ad Athen. | 
p. 98ὅ ἃ et Ruhnkenius de Antiph. p. 231. Atque habet ita. 
Photius Bibl. cod. 2589. Neque alium. comicum spectat Phi- 
lostratus V. Soph. I p. 499, cuius verba. adscripsit Rulin- 
kenius. E ceteris fragmentis, quae satis multa supicisuniii 
nihil ad argumenti rationem accuratius perspiciendam effici-- 
tur. "lemporis quo acta est fabula unum dumtaxat sed sa-. 
tis certum, ut mihi quidem videtur, indicium praebet Scho-. 
liasta Aristophanis: Vesp. 590, ubi Euathlum, famosi nominis | 
demagogum, in Pisandro commemoraíum fuisse legimus. lam. 
quum idem: ille-Euathlus: a: Cratino: in Thrattis et ab Ari 
stophane' in Vespis l. 1. Holcadibüs fragm; ΙΧ p. 161 et. 
Acharnensibus 710 commemoratus sit, quarum fabularum re- 
centissimam, Vespas dico, Olymp. LXXXIX 2 actam esse 
copsíat; haud inepte Pisandrum iisdem: ferme. temporibus, ac. 
fortasse eiusdem Olympiadis anno tertio, quó novum extre- 
mae timiditatis exemplum praebuisse hominem supra demon- 


E 
stravimus, in scenam prodiisse coniicias. . Quod. enim olim. 
| 
opinatus sum, Pisandrum maxime post eversum statum po. 
pularem .comicorum sales. provocasse, cum. ipse | dium res. 


püdiasi, tum refutavit. Hanovius Exerc. crit. 1 p. 81.  De- | 


l 


nique :  xerbo. monere. liceat, eodem fabula titulo scriptam | 


perhiberi ab Alexandride apud Suidam s. v. di i 


Tw ov 
| " 


So. Ip. 315, übi proverblo "proc παιδίον usus esse dici- 
tur" “λεξανδρίδης Πεισάνδρῳ. Sed. hic primum pro ^ 42e- 


᾿ξανδρίδης corrigendum "rc ξανδρίδης, qui fuit mediae: co- 
moediae poeta celeberrimus, cui quum Pisauder comoediae 
argumentum praebere non potuerit, pro //sGcv0oo certis- 
sima: coniectura scribendum est — quam fabulam 
laudat Athen. ΠῚ p. 105 f. 

^os) Proximo loco apud Suidam commemoratur J/e0:c2- 
γής Ma enim Kusterus e codicibus scripsit pra^ Πεέρίαλγος, 
quod tenent Eudocia et Andronicus. Photius Lex. s. v. 
diégweAync: ὃς πενήρης τῷ γόνῳ. καὶ τοῦ δράματος τοῦ 
Τ]λατωνειχοῦ.  Corruptis verbis alii fortasse medicinam affe- 
rent. ?) Simile vitium ingeniose Toupius Emend. ΠῚ p. 134 


sustulit e Sueton. de lllustr. Gramm. cap. 9, ubi Orbilii liber 
3Perialogos inscriptus commemoratur, qui contineret querelas 
de iniuriis quas professores negligentia et ambitione paren- 
tum acciperent. Orbilio, docto grammatico, fortasse Platoni- 
«ae fabulae titulus obversabatur, unde suspiceris hanc fabu- 
Jam continuisse querelas de iniuriis quas Athenienses: ne- 
| gligentia et ambitione malorum civium aeciperent. —Eam- 


| que coniecturam fragmenta egregie confirmant, in quibus 
«fere prodigi homines commemorantur, qui rempublicam la- 
 wurie malisque artibus gravissime  afflizerent, Morychus, 
JGGlaucetas, Leagoras, Sebinus, Midias. Vid. Scholiast. Ari- 
stoph. Nub. 110. Ran. 430. Versum ex parabasi: fabulae 
pelitum servavit Priscian. XVIII p. 211, cui eiusdem. drama- 
tis titulum p. 248 bene restituit Krehlius." Eiusdem fabulae 


3) Dobraeus in Corrigendis p. 708 Ζ]εριάλγ "je: ὡς πενή 
Qns τῷ τόνῳ, eodem accentu quo mevioys. Pro 
πενήρης ide Advers. I p. 606 πεντήρης. ubi etiam 
hane proposuit coniecturam  /ZegexAy9g: ὡς περιηγὴς 
τῷ τόνῳ. 


| 
| 
| 
| 
! 


182 PLATO. 

inémoria obscurata est apud Scholiastam Aristoph. Av. 1297, 
ubi pro Aristophane Platonis nomen reponendum esse ex : 
Scholió ad Lucianum vol. lI p. 696 intelligitur. ^ Sed de 
hoc iam alio loco admonui. 

ΠΠονητῆς separatim ab Suida Eudocia et Asdteniil | 
in fabulis Platonicis recensetur, quamquam ab iisdem. paullo 
ante “άχωνες ἢ Ποιηταί allata est. Videntur igitur diver- 
sae esse fabulae 7]οιητής et “ἄχκωνες ἢ Ποιηταί. Apud 
Schol. Aristophanis Ran. 1190 Πλάτων ποιητής, Opere τὸ 
διῆρες ὑπερῷον, corrigendum esse Πλάτων llowjr;, monuit 
iam Valckenarius ad Adoniaz. p. 326. Laudatur ab eodem. 
Scholiasta ad Ran. 410, Athenaeo et Antiatticista. Apud. 
Schol. Platon. p. 391 xci Περικλέα δημηγορεῖν παρεσχεύα- 
σεν, ὡς «Αἰσχίνης ἐν διαλόγῳ Καλλίᾳ καὶ Πλάτων ὁμοίως 
Πεδηταῖς, fortasse lloujreig sive lloujr? scribendum est: 
certe JI:Ójraig etiam accentus vitii suspectum reddit, *) — 

In fabula quam Πρέσβευς inscripsit quod argumentum. 
tractaverit, docét locus in primis memorabilis apud Athen. 
VI p. 929 f: yos d 

Κατέλαβον ᾿Επιχράτης τὲ καὶ Φορμίσιος z 
παρὰ toU βασιλέως πλεῖστα δωροδοκήματα, F 
ὀξύβαφα χρυσᾶ καὶ πινακχίσχους ἀῤγυροῦς. 4 
Scilicet Epicrates, cuius haud exiguae partes in restituendo 
populari imperio fuerant, postea cum legatus in Persiam 
missus esset, propter accepta a rege munera παραπρεσβείας 
accusatus et patria pulsus est. V.Demosthenem de Falsa Le- 
gat. p. 480 Rsk. τῶν πρέσβεων ἐχείνων ὑμεῖς ϑάνατον xat-. 
ἐγνώχατε, ὧν εἷς ἦν ᾿Επιχράτης, ἀνήρ, ὡς ἐγὼ τῶν πρε- 


*). Aliud nunc placui Dindorfio, qui ad Aristophanis fragm. 
p.21 corrigit ἐν διαλόγῳ ' σπασίᾳ καὶ Καλλίας m 
“Πεδήταις, quod verum videtur. ἡ 


1 


-------- —— 


EIC 


; PLATO, -— .188 


σβυτέρων ἀκούω, σπουδαῖος καὶ πολλὰ χρήσιμος τῇ πόλει, 
xci τῶν ἐχ Πειραιῶς καταγαγόντων τὸν δῆμον, καὶ ἄλλως 
δημοτικός" ἀλλ᾽ ὅμως οὐδὲν αὐτὸν ὠφέλησε τούτων.  He- 
gesander apud Athenaeum VI p. 3614 ᾿ἐπιχράτης δ᾽ ὃ 
'Aónvelog πρὸς βασιλέα πρεσβεύσας xci πολλὰ δῶρα παρ᾽ 
αὐτοῦ λαβ ὧν οὐκ ἠσχύνετο κολοκεύων οὕτως φανερῶς xci 
τολμηρῶς τὸν βασιλέα, ὡς καὶ εἰπεῖν δεῖν xar! ἐνιαυτὸν 
οὐχ ἐννέα ἄρχοντας, ἀλλ᾿ ἐννέα πρέσβεις αἱρεῖσϑαι πρὸς 
βασιλέα. ϑαυμάξζω δὲ ἔγωγε τῶν ᾿Αϑηναίων πῶς τοῦτον 
μὲν ἄχριτον εἴασαν. Plutarchus in Pelop. cap. 80 p. 193 Cor. 
᾿Επιχράτους γοῦν mors TOU σαχεσφόρου μήτ᾽ ἀρνουμένου 
δῶρα δέξασϑαι παρὰ βασιλέως ψήφισμά τι γράφειν φά- 
σχοντος, ἀντὲ τῶν ἐννέα ἀρχόντων χειροτονεῖσϑαι κατ᾽ 
ἐνιαυτὸν ἐννέα πρέσβεις πρὸς βασιλέα τῶν δημοτιχῶν καὶ 


πενήτων, ὅπως λαμβάνοντες εὐπορῶσιν, ἐγέλασεν ὁ δῆμος. 


Eundem Epicratem commemorare videtur Strattis apud He- 


 sychium s. οὐ μάλα χικκάς. Participem criminis fuisse Phor- 


 misium. praeter Platonem indicat etiam Scholiasta Aristopha- 


nis Ran. 996 κωμῳδεῖται δὲ εἰς δωροδοχίαν. Eodem spe- 
laut praeterea fabulae nostrae fragmenta apud Athen. X 
41} χυάϑους ὅσους ἐχλεπτέτην ἑκάστοτε, et apud Harpocr. 
p. 93 σχευάρια δὴ κλέψας ἀπεχήρυξεν. Maxime tamen Epi- 


 €ratem vexasse videtur poeta, cuius qui ex incería fabula 


-apud Suidam aliosque laudatur versus: 
"Avek ὑπήνης ᾿Επίκρατες σαχεσφόρε, 


vix dubitari potest quin et ipse ad Z//oéo 4c referendus sit. 


Ridet autem hominem prepter ingentem quam alebat bar- 
bam, quam lusit etiam Aristophanes Eccl. 71. Cfr. Maussa- 
eus ad Harpocr. p. 162 et Berglerus ad Aristoph. Ll. 1. Hinc 
non dubito quin ad eundem Epicratem pertineat locus fa- 
bulae nostrae ab Aspasio ad Aristotelem Eth. Nicom. IV 7 
servatus: 


1841 PLATO. 


χαίρεις οἶμαι μεταπεττεύσας αὐτὸν διαχλιμακίσας T8 
τὸν ὑπηνόβιον, σπαρτιοχαίτην, δυποχόνδυλον, ἑλχετρίβωνα. ἷ 
Sie: enim. pro: διαχλιματίζεσθϑαι correxit. Porsonus Miscell. | 
p. 992. Quamquam etiam Phormisium prolixa barba super- - 
biisse intelligitur ex Aristoph. Ran. 996.  Libidinem hominis k 
indicat. Philetaerus Athenaei XIII P. 970 f. 
οὐκ olo" ὅτι " 
Sidvorón ἐστιν ἀποϑανεῖν βινοῦνϑ᾽ ἅμα; j 
ὡσπερ λέγουσιν ἀποϑανεῖν «Ῥορμίσιον. : 
Zxcval fabulam ab aliis Aristophani tributam esse do- 
cent quae ex Chamaeleontis libro περὶ κωμῳδίας attulit Athen. | 
XIV p. 628 d, ubi Schweighaeuserus demum e cod. Ven. 
Axevoig pro: Φχηναῖς reposuit. Laudatur etiain a Moeride | 
Attic. p. 30. Πλάτων Xxevaig* ἀναβιῶν᾽ ἐκ τῆς νόσου, et 
monente Piersono a Suida s. v. zeoi πόδα. Neque Schol. 
Aristoph. Av. 151 scripsit Πλάτων δὲ αὐτὸν (Melanthium) | Ἷ 
ἐν Σχύϑαις ὡς λᾶλον: σχώπτει, sed àv Σ χευαῖς, de quo nol- 
lem dubitasset Piersonus. Fabulae argumentum ad sceni- 
cam artem specíasse tum titulus docet, tum. vero ex loco. 
apud Athenaeunr XIV p. 628 d perspicitur, ubi de chori sal- | 
tatione in: peius ruente poeta runnietiiu, 
ὥστ᾽ εἴ τις Ogy0iT εὖ ϑέαμ᾽ ἣν, νῦν δὲ uie οὐδέν, 
ἀλλ ὥσπερ ἀπόπληχτοι στάδην ἑστῶτες 0) ovovrat, | 


ut lS aan ien: 7th Ta 


Eodem spectat etiam Stheneli et. Morsimi , - tragicorum poe-. 
tarum, commemoratio apud Scholiastam Venetum ad Aristo. 
phanis Vesp. 1312. | » 

In Sophistis quid consilii sequutus sit ὑβείαι satis docet. 
fabulae elogium, quamquam eum Sophistarum nomiue latiore 
sensu. usum 6586. intelligitur e. Schol. Aristoph. Nub. 330. 
Πλάτων ἐν δράματι. Σοφίισταῖς καὶ τὸν ᾿Οπούντιον αὐλης, 
τὴν Βαχχυλίδην εἰς τοὔνομα κατέταξε τῶν σοφιστῶν. Male | 
apud Pausaniam Eustathii ad Odyss. p. 1403 legitur Id 


PLATO. 185 
των Σοφιστῇ pro Σοφιόταῖς. Idem vitium recte Tunger- 
manhus:ad Pollucem το}. Π p. 760 ex Harpocratione sustu- 
lit tollendumque est etiam ex Athenaeo X p. 422f, ad quae 
cfr. Antiatticista p. 89. ^ Praeter Bacchylidem in hac fabula 
laeessivit Apolexin (v; Harpocr. s. v. ᾿“πόληξιςὙ Xenoclem 
tragieum (Schol. Aristoph. Pac. 792) Dracontidem '( Schol. 
Vesp. 157) alios. Fragmenta fabulae supersunt quindecim. 
οὐ Συμμαχίαν fuisse qui Cantharo tribuerent docet Pri- 
scianus XVIII p. 182 Krehl. aliisque locis ἃ Porsoio Adv: 
p.264 occupatis. Cfr.supra p. 163. Platoni nulla de auctore fa- 
bulae dubitatione adiecta tribuitur ab Antiatt. p. 1042, Polluce II 
88 (ubi leg. ὠτογλυφίδα λαβοῦσ᾽ ἀνασχαλεύεται pro ἀνασχάλ- 
Aerei) VI 17. 36. VII 202, Photio Lex. s. v. παραϑήκης et 
qui praeclarum fabulae fragmentum servavit, Hermia in Pla- 
tonis Phaed. 18 p. 90, quod ope Eustathii ad lliad. 2 
p. 1161 Rom. ubi idem locus omisso — titulo TERMS 
dta fere scribendum est: 
οὐ εἴξασιν δὴ roig παιδαρίοις liene: ot ἑκάστοτε "—— 
| ἐν ταῖσιν ὁδοῖς διαγροάψαντες, διανειμάμενοι δίχ᾽ ἑαυτούς 
᾿ ἑστᾶσ᾽, αὐτῶν ot μὲν ἐχεῖϑεν τῆς γραμμῆς, ov δ᾽ -— 
ἐχεῖϑεν. 
- εἷς δ᾽ ἀμφοτέρων ὄστραχον αὐτοῖς εἰς μέσον ἑστώς 
MEC i . ἀνίησιν" 
d xdv - πίπτῃσι τὰ ÀeUX ἐπάνω, φεύγειν ταχὺ τοὺς ἐτέ- 
me ρους δεῖ, 
εἰ τοὺς δὲ διώχειν. 
. Quibus versibus graecarum civitatum discordias tangi aper- 
tum est. 1 
Sequitur Zvog «8, cuius plenum titulum Iungerman- 
nus ad Pollue. vol. I p. 661 fuisse putábat Σύρφαξ ἢ Mo- 
μοϑήρα. Sie enim corrigit apud Hesychium s. v. παλεν- 
δορία, ubi vulgo legitur: Πλάτων Σύρφακι καὶ MouoOnog* 


180 PLATO; 


παλινδορίαν παίσας αἰτοῦ xorcÓnow. Αἱ cod. Πλάτων 
συρφαχίσαι, μνωμοχϑῆραι παλινδορία, unde praeclare Por- 
sonus Praef, Hecub. p. LXIV elicuit: JJAerev Xvgoqazi Σὲ : 
μέν, ὦ μοχϑηρέ, παλινδορίαν παίσας αὐτοῦ χαταϑήσω. ἷ 
Videtur autem hoc drama e prioribus poetae fabulis. fuisse, | 
siquidem .Myniscum Chalcidensem, quem Aeschyli actorem . 
fuisse constat (v. Hermannus ad Aristot. A. Poet. XXVII 4) 
im ea ut helluonem lusisse perbibetur apud Athen. ὙΠ 
ν. δὰ ὁ 1 

“Οδὲ μὲν ᾿᾿ἀναγυράσιος ὀρφώς ἐστί σοι. 
“τούτῳ φίλος Μυνίσχος ἔσϑ᾽ ὁ Χαλκιδεύς, 


N 


Sic enim fere legendum videtur. Praeterea laudatur fabula | 
ab Harpocratione s. v. χατάστασις et Athenaeo: X p. 446 e. 

Contra serioribus poetae dramatis non dubito quin - 
Q «ov accenseri debeat, cuius fabulae, ab Andronico in Pla- : 
tonicorum dramatum recensu neglectae, quod argumentum 1 
fuerit cognosci poterit, nisi fallor, ex Servio ad Virgil. Aen. - 
HI 279. « Phaon cum esset navicularius, solitus a Lesbo in 
continentem proximos quosque mercede transvehere, Vene- ἢ 
rem mutatam in anus formam gratis transvexit; quapropter : 
ab ea donatus unguenti alabastro, cum se in dies inde tum | 
ungeret, foeminas in sui amorem trahebat. » Quibus similia i 
narrantur etiam ab aliis, quorum testimonia apposui ad Me- | 
nandr. p. 105, quibus adde Apuleium de Orthograph. p. 8. 
Suspicionem hane optime confirmat fragmentum e fabula | 
nostra servatum apud Athen. X 441c sqq. Ibi Phaonem | 
habemus in interiore aedium parte inclusum : accurrunt un. 
dique mulieres Veneris oestro percitae et cum Phaone con- 
gredi gesüentes.  Prohibet eas Venus xovgorgogos, haud | 
prius aditam mulierculis concessura, nisi postquam cum sibi. 
ipsi tum Orthanae, Lordoni, Cybdaso aliisque, quos venereae: 
nequitiae antistites fingit, daemonibus sacra obtulerint. Cum 


PLATO. — 187 
hoc loco aliqua argumenti similitudine coniunctüm est per- 
longum fabulae fragmentum ab eodem Athenaeo servatum 
lib. I p. 9, ubi nescio quis aliquot e Philoxeni Convivio 
versus recitat, in quibus fere ὑποβινητιῶντα βρώματα enu- 
merantur. Neque eventu rem caruisse docet locus apud Sui- 
dam s. v. γλυχὺς ἀγκών, ubi senem habemus tibicinae amore 
captum eique cano capite blanditias dicentem: 

- e χουσοῦν icai, 
— ᾧ τοῖσιν ἐμοῖς τρυφεροῖσι τρόποις, ὦ γλυχὺς ἀγκών — 
Cetera fragmenta nihil habent ex quo de argumenti ratione 
€oniecturam capere liceat. De tempore autem quo fabulam 
a&ctam esse dixi fortasse etiam alia via verissimum esse in- 
telligitur, Scilicet Schol. Aristophan. Plut. 179 de Laidis 
obitu disserens inter alia haec posuit: ἥν δὲ xci Π|λά--: 
P ἐν τῷ (θαίδρῳ ἑπταχαιδεκάτῳ ἔτει ὕστερον Oi0oy Oévs* 
ἐπὶ Φιλοκλέους ὡς μηχέτε οὔσης αὐτῆς. Ubi quum Hem- 
— coniectura pro Phaedro Z/aióeoío a Scholiasta 
. Scriptum fuisse putantis propter eas quas supra p. 176 exposui 
fationes probari non possit, videndum est ne Scholiastes 
Jlàárew iv τῷ Φάωνε scriptum reliquerit. 5) Ex quo effi- 
eeitur actam esse Phaonem Olymp. XCVH 2. Cfr. Fr. Rit- 
—*eri Dissert. [de Aristoph. Pluto p. 21 sq. Neque deesse 
exempla, in quibus nomina Phaon Phaedon et Phae- 
rus inter se confunduntur, cognosci poterit e Barkeri no- 
"fatis in Friedem. Miscell. erit. II 1 p. ὅδ, ad quae confer 
"Cur. crit. p. 40. Ac nescio an etiam apud Antiattic. p. 93, 
80 ἐπιτροπεῖν: ἀντὲ τοῦ ἐπιτροπεύειν. 1]λάτων Φαίδρῳ, 
$cribendum sit Q»«c». — Aliam metamorpliosin hoe nomen 


5) Ita etiam Clintonus Fast. Hell. p. 107 Kr. quo libro 


quum haec primum scribebam uti mihi non concessum 
erat. 


TU 
188 PLATO. E. 
subiisse videtur. apud Grammaticum Crameri Anecd. 1V 
p. 310 μέμνηται τοῦ ὀνόματος (γραμματικὸς γ΄ δ]ένανδρος 
ἐν ΠΠωλουμένοις xci Πλάτων ἐν Φοΐβῳ, nisi: forte (Bo 
legendum, ut intelligatur locus Philebi Platonici p. 18d, 
übi habemus τέχνην γραμματιχήν, : Sed praestat alterum, 
ut Platonis comici. Phaon respiciatur. ein 

Accedimus ad postremam fabulam Hyyperboli nomine 
inscriptam, cuius etsi perpauca fragmenta ad aetatem nostram - 
pervenerunt, de argumento tamen ipse fabulae titulus omnem 
dubitationem praecidit. Fuit autem Hyperbolus (quid enim 
impedit quo minus de homine isto paullo uberius commen- - 
temur?) natus igitur Hyperbolus fuit patre, ut Androtion | 
apud Schol. Luciani vol Ll p. 154 Lips. tradit, Antiphane, : 
sive ut Theopompus. in excursu de Demagogis, quem Athe- 
naeo teste IV p. 166 d decimo Historiarum libro addiderat, 1 
apud eundem Scholiastam l. l.'p. 155 memoriae proaiütt, 
;Chremete. . 'Theoponmpi auctoritatem sequutus est Scholiasta | 
Aristoph. Pac. 680. Χρέμιδος δὲ υἱὸς ἦν “Ὑπέρβολος, dns 
φὸς δὲ Χάρωνος. Corrige Χρέμητος. Aelianus autem V. - 
Hist. ΧῚ 48 Ὑπερβόλου καὶ Κλεοφῶντδς οὐδεὶς ἂν m | 
τοὺς πατέρας. Sed quocunque tandem patre usus est, ceríe | 
obscurus homo fuit omnique contumeliae genere oppletus, - 
ut.quem in publica moneta servili condicione habitum fuisse 1 
íradat Andocides apud Schol. Arist. Vesp. 1001 περὶ 'Yzeo- - 
βόλου λέγειν «αισχύνομαι" οὗ ὁ μὲν πατὴρ ἐστιγμένος ἔτι 
καὶ νῦν ἐν τῷ ἀργυροχόπείῳ δουλεύει τῷ δημοσίῳ, ὡς δὲ 
(leg. ὁ δὲ) ξένος ὧν καὶ βάρβαρος λυχνοποιεῖ, Quem locüm | 
satis negligenter interpretatus est Kortumius Symbol. ad Hi- - 
stor. graec. p. 177. Neque honestiorem matris fuisse con- | 
dicionem, colligitur ex Aristophanis Nub. $90. 

Εὔπολις uiv τὸν MaguxGv πρώτιστον παρείλκυσεν. 


qs 


᾿ » - , - r «r 
προσϑεὶς αὐτῷ γραῦν μεϑύσην τοῦ κόρδακχος oUPExU. 


à , PLATO. 189 
á : 

]dem Thesmoph. 80. ὁ ᾿ς | 

mors τῷ. γὰρ. εἶχός, ὡ πόλις, 

"τὴν  YacoffoAov. χαϑῆσϑαι μητέρ᾽ -“ἠμφιεσμένην 

Aewzà xai χόμας καϑεῖσαν πλησίον τῆς “Ζαμάχου, 

xci δανείζειν χρήμαϑ᾽, 3 χρῆν, εἰ δανείσειέν τενέ 
x«i τόχον πράττοιτο, διδόναι μηδέν᾽ ἀνϑρώπων τόχον, 
—&AX ἀφαιρεῖσϑαι βίᾳ τὰ χρήματ᾽, εἰπόντας at: 
"ἀξία γοῦν εἶ τόκου τεχοῦσά τοιοῦτον τόχον. 
Scholiasta Fluti 1058 χάκεϊ (in Marica Eupolidis) τὴν ' Yzeo- 
᾿βόλου μητέρα rig. εἰχάξει τῇ -“πλατείῳ σανίδι. Veteres 
grammaticos de mulieris nomine studiose quaesivisse intel- 
ligitur e. Scholio Thesmoph. 1. 1. προβάλλες Ὁμηριχῶς ἐν 
τῷ πρὸς Πολύβιον προτατικῷ τίς ἡ ᾿Ὑπερβόλου. μήτηρ" 
οὐχ ἔχομεν δὲ εἰπεῖν, 5) Ipse noster Hyperbolus utrumne 
Athenis.natus fuerit, an aliunde cum patre immigraverit, 
non constat, . Polyzelus apud Schol. Luciani l. l. Phrygem; 
Plato autem. nostra- in. fabula Lydum fuisse perhibent, utrum- 


que ut humilem hominis condicionem et peregrinam origi- 
mem indicarent. . Perithoidarum δήμῳ adscriptus ( Plutarch. 
. Alcib. 13 et Nie. 11) lucernis fabricandis vitam sustentavit, 
quae res poetis comicis acerbissimae irrisionis opportunitatem 
| praebuit. V. Cratinus in.Pyüne apud Scholiastam ad. Pac; 
690, Aristophanem Equ. 739. 1316. 1327, Pac. 690 et Nub. 
1064, ex quo loco satis largas hominem opes ex arte sua 
collegisse. intelligitur. Neque id mirum in eo, qui in. con- 
| ficiendis lucernis plumbo pro aere uteretur. V. Schol, ad 
| *) Id nuper sibi repperisse visus est Th. Bergkius in Actis 
. »* Societ. gr. I1 p. 133. Doco mulieri nomen fuisse 
. €oniiciens. ex Schol. Aristoph. Nub. 552 et. Hesychio 
s. v. dozize. Sed Scholiastae locus est corruptissimus, 


Hesychii autem glossa quomodo mihi interpretanda vi- 
-' deatur, supra indicavi p. 94. 


T eh E. 
WM 
S IR 

» 


190 PLATO. 


Arist. Nub. l. l. οὐ γὰρ yaÀxQ μόνον ἐχρῆτο πρὸς τὴν A 

λύχνων κατασχευήν, ἀλλὰ καὶ μόλιβδον ἐνετίϑει. Ceterum 

conf. Andocidem 1. 1. ad cuius verba respicit etiam Schol. 
Luciani p. 155. In tanto omnium de arte, quam factitavit 
Hyperbolus, consensu mirum videri possit eundem a Scho- ^ 

liasta ad Aristophanis Equ. 1301 figulum perhiberi, "U&i-. 
δες, in quit, ἃ καλοῦμεν ὀξυβάφια, λυχνοποιὸς δὲ ὁ 'Ynép. | 
βολος. τινὲς δὲ τὰ χεράμεα, ἅ ἐστιν ὄξους δεχτικά. χερα- |j 
μεὺς δὲ ὁ “Ὑπέρβολος. μετὰ δὲ τὴν ἀποβολὴν τοῦ i 
Κλέωνος εὐθέως ὑπερέβαλλεν ὑπὲρ τοῦ “Ὑπερβόλου. μετ᾽ 
αὐτὸν γὰρ ἐπολιτεύσατο. |n quibus verbis fortasse comici 
poetae fragmentum latet hoc fere modo scribendum: μ 
μετὰ τὴν δ᾽ ἀποβολὴν τοῦ Κλέωνος εὐϑέως 

—— ὑπερέβαλλεν ὃ κεραμεὺς ' Ὑπέρβολος, 

seilicet πονηρίᾳ vel μοχϑηρίῳ, quod in praecedentibus ver- E. 
bis fortasse posuerat horum versuum auctor. Neque vero — 
haec repugnant iis quae ceteri de lucernarum fabrica Hy- | 
perboli tradunt, siquidem figuli et λυχνοποιοῦ artes conium- - 
etissimas fuisse docet Philetaerus Athenaei X p. 474 d: — -- 
ὁ Πηλεύς ἐστιν ὄνομα ΝΣ P 
ξηροῦ λυχνοποιοῦ Κανϑάρου. : 
Hesychius, Κεραμεύς: ὁ λυχοῦργος, Scribendum videtur - 
λυχνουργός. | ; j | 
Antequam ad rerum publicarum tractationem accederet | 
quomodo aetatem transegerit non constat, nisi quod in foro | 
multum versatus esse et eum defendendis tum vero maxim T 
accusandis lacessendisque civibus operam dedisse perhibe wo 
ab Aristoph. Acharn, 846 xov ξυντυχών σ᾽ 'YnégfoAoc 9. " 
χῶν ἀναπλήσει. Cír. Aristid. Platon. II p. 176 Cant. Sed | 
ad rempublicam tractandam mature Hyperbolüm et praeter ; 
aetatem accessisse ex Cratino tradit Scholiasta Luciani 1. 1. 
p. 199. Κρατῖνος ἐν “ὥραις ὡς προσελϑόντος νέου τῷ fi. 


x 


PLATO. ; 191 


“ματι μέμνηται xoi παρ᾿ ἡλικίαν, Qua in re maxime eum 
. adiuvit incredibilis quaedam impudentia et turpissima socor- 
. dis plebeculae adulatio. Cfr. Maximus Tyr. XX p. 391. 
- Neque enim dicendi copia hominem valuisse et eloquentiae 
illecebris populi animos sibi conciliasse vel illud documento 
est, quod ipse apud Eupolin ?) nihil ex musicis nisi literas 
se scire ingenue fatetur. Immo vero ne attice quidem eum 
loquutum esse tradit Plato in fragmento e nostra fabula ser- 
vato apud Herodianum περὶ λέξεως μονήρους p. 90. 
js Ὃ δ᾽ οὐ γὰρ ἠττίκιζεν, ὦ Μοῦσαι φίλαι, 
ἀλλ᾽ ὁπότε μὲν χρείη διῃτώμην λέγειν 
ἔφασχε δητώμην, ὁπότε δ᾽ εἰπεῖν δέοι 
ὀλίγον ἔλεγεν ὄλιον. 
Quibus versibus non "Tarentinum aliquem barbare loquentem 
 rideri, quae Huschkii de Annio Cimb. p. 49 opinio fuit, sed 
ipsum Hyperbolum parum attice dicentem ludi, iam nemi- 
. mem fore puto qui dubitet. Scripsi autem primo versu e 
" Μοῦσαι φίλαι pro edito ὦ Μοῖραι φίλαι, quarum ut inepta 
. 4n tali loco invocatio, ita aptissima Musarum. In reliquis 
- fere Blochii emendationes sequutus sum, quamquam aegre 
-mihi persuadeo, tam barbare loquutum esse Hyperbolum ut 
᾿δητώμην dixerit pro διῃτώμην. Codex habet δικιτώμην λές 
iw ἔφασχε δὴ τῷ μήν. In quo parum probabiliter Husch- 
E l.l p. 90 verbum δικόω latere existimabat. Equidem 
| scripsisse Platonem puto: 


7) Quintilianus Inst. orat. I 10 18, Maricas, qui est 
Hyperbolus, nihil se ex musicis scire nisi li- 
teras profitetur. E Platonis fabula fortasse ductum 
est quod legimus apud Grammaticum Bekkeri Anecd. 
p. 973 21. "dxxAu9g: ὁ ἀπαίδευτος παρὰ “]λάτωνι. 
Ad eandem vide an referri possit incerti auctoris ver- 
sus apud Ammonium Differ. verb. p. 10 OU γὰρ ὅσον 


τ ἀκαρὴ τῆς τύχης (leg. τέχνης) ἐπίσταμαι. 


certum exemplum er antiquis illis et - : x 
feras. "V. Lobeck. 2d Phrym. p. 191. Ad postremam 

menü partem respicit Etymol. M. p. 621 54. Πλάτων u£»- 
rm. SOY sini e εἰ 


predio qe ri πὸ 22 eov δ fip fsparid ador. 


militer ὀλίωρος pro ὀλίγωρος a minus aífice loquentibus di- | 
ctum Íuisse doeet glossa Photii Lex. p. 827 22 Mr : 


Equ. 149. Non recie igitur Scholiasta Nub. 690 οὐδέπω! 
γὰρ διέπρεπε Κλέωνος ἔτε ζῶντος. Eodem tempore flagiz 
cedonios a populo traderefur, nullo iamen ut videtur 


facium «est anno secundo vel fertio *) Olymp. 


P———— Ὁ 138 ὦ; DE. ΦΑΒΊΟΥ 4G 


*) Quae proxime antecedunt apud Etymologom. aig ad 


L L, secus, qnod Meleagrum poetam esse dixi, qui fu 
αι: hintenicae fabulae ides, ut ex cedem 2 | 


T $ es εἶ ΖΦ o X 
^5) De tempore obitus. diob dh 
ime sensioss Wo ; "auti ^ 


^et Clinten; Fast- Mesi eg e -nses an 
Pacem Aristophanis Olymp. LXXXIX ἃ actam ἢ 


PLATO. 193 


fantam consequutüs est auctoritatem, ut cum solus fere in 
foro regnaret, Aristophanes Pac. 681, et potentissimos quos- 
que: cives (in his etiam Alcibiadem, teste Himerio Ecl. 
XXXVI p. 318) incredibili licentia et procacitate lacesseret 
et quemcunque populus vellet omnibus modis vellicaret, 
Plutarch. Alcib. 13 cll. Maximo "Tyr. Diss. XIII p. 237, 
Athenienses eum tanquam genium quendam suspicerent, a 
cuius nutu et arbitrio suspensi tenerentur, Dio Chrysost. Or. 
Q9 p. 282a. Quid quod tanto perditissimum hominem fa- 
vore amplectebantur, ut quamquam munera ab Aegyptiis 
populo dono missa sibi soli vindicasset, Leuco apud Hesy- 
chium s. v. ]άαπις, tamen exercitui eum  praeficerent, 
Schol. Arist. Acharn. 816, et Hieromnemonis munere orna- 
rent, Aristoph. Nub. 620. ta quum aliquot annos primum 
in republica locum tenuisset, ac ne mordacissimis quidem 
 €omicorum poetarum salibus ad saniorem rationem revocari 
potuisset, insperato de summo, ad quod malis artibus ad- 
scenderat, potentiae auctoritatisque fastigio deiectus est. 
Nicia enim, vel ut 'Theophrastus apud Plutarch. Nic. XI et 
Schol. Luciani l. l. p. 155 memoriae prodiderunt, Phaeace 
de principatu cum Alcibiade contendente, Iliyperbolus, qui 
populi animos contra utrumque concitari atque alterutrum 
 festularum suffragio patria pelli vellet, quo meliorem sibi in 
eum qui remansisset saeviendi opportunitatem haberet, ipse 
contra omnium exspectationem, machinante potissimum Al- 
cibiade; ostracismi iudicio damnatus est, id quod factum esse 
| videtur Olymp. XCI 1. Hem ipsam 15) copiosius exponunt 
| Plutarchus Alcib. XIIl, Nic. XI, Aristid. VII et "Theopom- 
pus apud Scholiastam Aristoph. Vesp. 1001, ubi perperam 


odeubuisse memoriae prodit Eratosthenes apud Schol. 
- Venet. ad Pac. 48, 
!?) Eodem spectat, si quid video, Himerius Or. V 14. 


Hist. crit. Com. graec. 13 


194 PLATO. 


legitur ἐξωστράκισαν τὸν ' Ὑπέρβολον ἕξ “ἔτη pro δέχαν 6: 
cennale enim fuisse exilium" quod ostraeismi iudicio impo- 
nebatur, constat ex Platonis Gorg. p. 153 d, Etymol. M. $, 
v. ὀστραχισμός et aliis locis. Vid. Wesselingius ad Diod. 
Sie. 1 p. 445 et Schoemannus de Comit. Athen, p. 949. 11} 
Cetérum Athenienses, qui non διὰ δυνάμεως καὶ ἀξιώματος 
φόβον ἀλλὰ διὰ πονηρίαν καὶ αἰσχύνην τῆς πόλεως, ut 
"Thucydidis verbis utar lib. VII] 73, quae facite in usumr 
suum convertit Scholiasta Aristophanis Pace. 680, improbum 
homineni honestissimo poenae genere damnavissent, mox 
facti adeo poenituit, ut cum ostracismi dignitatem impuri 
hominis damnatione turpissime pollutam existimarent, nuilum 
postea civem eodem poenae genere affecerint. Vid. Plutar-- 
chi Vit. Nic. XI.  ]ta igitur exilio. multatus Hyperbolus in 
Samum insulam secessit, ubi Olymp. XCII 1. a popularis im-- 
perii adversariis necatus corpusque eius contumeliosissime 
tractatum et in mare abiectum est. Vid. Thucyd. VIII 53 
et l'heopompus apud Scholiastam Vesp. 1901, cuius verba 
tacito auctoris nomine transcripsit Seholiasta Aristoph. Pac. 
680. Cfr. Scholia Luciani 1. l p. 155. "Tam improbum. 
igitur. civem, in quo nullum plane virtutis vel ingenii vesti-: 
gium eluxit, non mirum est veteres comicos quasi de com-. 
posito quacunque ratione possent vexasse et contumeliosis. 
conviciis. proscidisse. Cuius rei nisi ipsa fragmenta fidem fa-- 
cerent, locupletem haberemus testem Aristoph. Nub. 534, 
quem ipsum me mortuo quidem pepercissé docent "Thesmoph.: 


| 

11) Haec scribentem fugit locus Philochori in fragmento. 
lexici rhetorici in calce Photii Dobr. p. 679 τοῦτον (sc. 
τὸν ἐξοστραχισϑέντα.) ἔδει τὰ δίκαια δόντα χαὶ λατ 
βόντα ὑπὲρ τῶν ἰδίων συναλλαγμάτων ἐν δέχα ἡμέ-, 
ραις μεταστῆνᾶν τῆς πόλεως ἔτη δέχα" ὕστερον δὲ ἐγέ- 
γοντὸ πέντε. ltaque apud Scholiastam Aristophanis pro 
ἕξ seribendum. πέντε, | 


-PLATO. 195 


-840 et Ran. 570. Cum. Arístophane plane convenit Plutarcho 
AAeib. 18. τοῖς χωμικοῖς ὁμοῦ τι πᾶσι διατριβὴν eel σκω- 
πτόμενος ἐν τοῖς ϑεάτροις παρεῖχεν, et Ciceroni Brut. 62 
«Hyperboli improbitatem veteres Atticorum comoediae nota- 
verunt.» Cfr. idem de Republ. IV 10. Sed prae ceteris 
illum. Eupolis in Maricante Olymp. LXXXIX 4 acta, Her- 
mippus in Pistricibus, Plato denique in ea, de qua cum ma- 
xime agimus, fabula vexaverunt, Ea quo tempore acta fue- 
rit etsi nemo diserte tradidit, non multum íamen a vero 
aberraveris, si id Olymp. XCI 2 12) factum existimes, h. e. 
eo tempore quo iam Hyperbolus ostracismo in exilium pul- 
sus erat. Docet hoc locus a. Plutarcho Nic. 11 et Alcib. 13 
servatus, quem. ex Hyperbolo petitum esse nemo dubitabit: 

Καίτοι πέπραχε τῶν τρόπων μὲν ἄξια, 

αὑτοῦ δὲ χαὶ τῶν στιγμάτων ἀνάξια" 

οὐ γὰρ τοιούτων οὕνεχ' ὄστραχ εὑρέϑη. 


Quibus iunge versus supra ex Herodiano allatos, quos nisi 


absente Hyperbolo scribi non potuisse manifestum est. Nec 


.vero post mortem demum Hyperboli fabulam actam esse, 


tum alia docent, tum vero ipse ille versus: χαίτος πέπραχε 
τῶν τρόπων μὲν ἄξια, Reliqua fragmenta leguntur apud 
Suidam s. v. εὔερον (quae omisso fabulae titulo habet etiam 
Sehol, Aristophanis. Av. 121) Scholiastam ad Aristophanis 
Thesmophor. 808 cll. Harpocratione s. v. meo v, Gram- 
máticum Bekkeri Anecd. p. 417 et Athenaeum 11 p. 956 f. 
De incertarum Platonis fabularum fragmentis nullus hic 
dicendi locus est. Hoc unum tamen commemorare non 


12) Hoc sequutus est Fritzschius Actis Societatis graecae 
I p. 137, negat Th. Bergkius apud Fritzschium Quaest. 
Arist. I p. 322 propter Syracosii legem πέρὲ τοῦ μὴ 
χωμῳδεῖν ὀνομαστὶ, de qua supra dictum p. 40. Sed 
probabile est illam legem ad absentes et exilio multa- 
tos cives non pertinuisse. 


18 " 


196 PLATO.  ARISTONYMUS. 


inutile fuerit, esse inter ea quae manifestis indiciis νοϑείας 
convieta teneas. Ex hoc genere versus esse non dubito 
quos servavit Dídymus Alexandr. de Trin. lI 17 ἀκουστέον 
καὶ στίχων τῶν παρ᾽ “Ελλησι μετρίαν περὶ τῆς “πρὸς TOY 
ϑεὸν πατέρα συντάξεως τοῦ υἱοῦ λόγου καὶ τοῦ πνεύματος 
δεξαμένων --- Πλάτωνος τοῦ χωμιχοῦ, ὅς ἀνθηρῶς ἐν τοῖς 
ὑπογεγραμμένοις ἰάμβοις ϑεότητα μοναδικῶς ἐχτεινομένην 
εἰς τριάδα ἀφ᾽ ἧς τὰ ὅλα γέγονέ ve καὶ σώζεται, 

Θεὸς γάρ ἐστιν εἷς πατὴρ ὑπέρτατος, 

λόγῳ τὰ πάντα πανσόφως καὶ πνεύματι 

στήσας ὀλισϑαίνοντα κἀκ βυϑοῦ πλάνης 

εἰς φῶς ἀνέλχων ἐκ μαχρᾶς ἀταξίας. 
Quae ex eadem mihi fabrica fluxisse videntur, ex qua deri- 
vata sunt quae idem scriptor lib. ΠῚ p. 21 attulit: 

ἄρρητα μὴ σάλευε" μὴ ζήτει ϑέον" 

οὐ γὰρ τοσοῦτόν ἐστιν ἀνθρώπῳ σϑένος 

τὸν παντεπόπτην τὴν ἀχώρητον φύσιν 

εὑρεῖν ἀνιχνεύοντι καὶ τεχνωμένῳ" 

τύχοις δ᾽ ἂν αὐτοῦ ῥᾳδίως πεπεισμένος 

μέγιστον εἶναι τὸν ποιητὴν τῶν ὅλων. | 
Ubi primo versu fortasse σχάλευε scribendum est. ^ Gnosti- - 
cam horum versuum originem vel τοῦ βυϑοῦ commemoratio : 
prodit, quam illi doctrinae propriam fuisse docet Irenaeus 
e. Haer. II 14. 

 ARISTONYMUS. Huius duae commemorantur fabulae, i 

Theseus apud Athen. III p. 87a et Ἥλιος ῥδεγῶν apud : 
eundem VII p. 948 6 18) Scholiastam Platonis Bekk. p. 331 | 


!3) Utroque Athenaei loco optimi libri "EA ῥιγῶντι, 
deteriores 'J12ío ῥιγοῦντι. — Neque aliter ceteris locis, 
quibus haec fabula laudatur. Sed recte ῥεγῶντε. — Vid. — 
Piersonum ad Moerin p. 836. 339 εἰ Buttmannum ad | 
Platonis Gorgiam p. 527. 


ARISTONYMUS. ὃ 197 


et Antiatticistam p. 81 26. 83 24. 113 21. Aristophanis et 
Amipsiae aequalem fuisse docet Anonymus in Vita Aristo- 
phanis p. XXXV εὐλαβὴς δὲ σφόδρα γενόμενος τὴν ἀρχήν, 
ἄλλως δὲ χαὶ εὐφυής, τὰ μὲν πρῶτα διὰ Καλλιστράτου χαὶ 
φιλωνίδου καϑίει δράματα. διὰ καὶ ἔσχωπτον αὐτὸν ᾿ dge- 
στωνυμὸς τὲ xci ᾿ΑΙμειψίας, τετράδι αὐτὸν λέγοντες γεγο- 
γέναι, κατὰ τὴν παροιμίαν, ὡς ἄλλοις πονοῦντα. 14) Qui- 
bus similia tradit Scholiasta Platonis 1. 1. unde satis existi- 
mari potest quam immani errore lapsi sint Fabricius Bibl. 
Gr. ΠῚ p. 288. et Schweighaeuserus Ind. Athen. p. 52 qui 
Aristonymum Ptolemaei Philadelphi temporibus Alexandriae 
vixisse atque Apollonio in bibliothecae praefectura succes- 
sisse narrant. Quod falsissimum esse vel titulus fabularum 


Ἥλιος (49v et Θησεύς, et ipse adeo orationis color in 


fragmentis conspicuus docere poterat. Sed Fabricium se- 
duxit Suidas qui vol. I p. 329 ita scribit de Aristonymo: 
᾿ριστώνυμος, κωμικός. τῶν δραμάτων αὐτοῦ ἐστὶν “Τίλιος 
ἐιγῶν, ὡς ᾿Αϑήναιος ἐν Δειπνοσοφισταῖς. βασιλεύοντος 


| diroàsuaiov τοῦ Φιλαδέλφου καὶ τοῦ μετ᾽ αὐτὸν τοῦ Φι- 


“σον, ὦ νὰν Mr P7 σα E S ὙΠ συ RR 


λοπάτορος 15), x«l προέστη τῆς τοῦ βασιλέως βιβλιοϑήκης 
μετὰ ᾿απολλώνιον, ἔτος ἄγων ξδ΄. διασχευασϑεὶς δὲ ὡς 
βουλόμενος πρὸς Εὐμένη φυγεῖν, ἐφυλάχϑη ἐν εἱρκτῇ χρό- 
vov τινά, ἠφείϑη δέ, καὶ ὑπὸ στραγγουρίας τελευτᾷ ἔτη 
βεβιωχὼς οζ΄. συγγράμματα δὲ αὐτοῦ πάνυ πολλό. Nemo 
monitus dubitabit quin Suidas diversos Aristonymos turpi 
lapsu confuderit, quo magis mirum videtur nihil suspicionis 
incidisse viro inprimis docto Augusto Weicherto in libro de 
Apollon. Rhod. p. 11 sq. Quamquam, ut hoc addamus, vel 


141) Cfr. Rankius in Vita Aristophanis p. CCIX. 
..35) Atqui non Philopator, sed Euergetes Philadelphum in 
reguo sequutus est. 


ν 


198 ARISTOXYMUS. 


οἷο haud levis residet dubitatio, quis fuerit alter ille, quem 
Suidas Apollonii successorem fuisse narrat, Aristonymus. 
Novimus Aristonymum griphorum texendorum artificem in- 
primis ingeniosum, teste Athenaeo lib. X p. 452f. Atqui 
hune sub Alexandro floruisse atque adeo pessimo errore 
cüm comico poeta confundi ab Harlesio ad Fabrice. B. Gr. 
I| p. 288 planissime ex eodem Athenaeo lib, XII p. 938a 
intelligitur. Novimus item eiusdem nominis scriptorem apud 
Plutarchum de Flum. p. 1165 d laudatum, et alium denique | 
passim a Stobaéo in Sermonibus commemoratum. Atqui 
nullus horüm grammaticae laude floruit, ut decebat succes- 
sorem Apollonii. Ac mirum profecto, si quis unquam Ari- - 
stonymus praefectura bibliothecae Alexandrinae ornatus mul- 
torumque librorum auctor fuerit, eius memoriam ita inter- 
eidisse ut ne tenue quidem apud veteres eius vestigium re- - 
lietum &it. His rationibus adducor ut Suidae locum luxa- | 
tum esse et ante verba βασιλεύοντος Πτολεμαίου gramma- | 
tici nomen excidisse &tatuam, in quem rectius conveniant | 
ila, συγγράμματα δὲ αὐτοῦ πάνυ πολλά. 15 autem qui. 
fuerit, eorum erat quaerére qui de praefectis bibliothecae | 
Alexandrinae scripsere, qua in re negligenter versatus est. 
Ionsius Hist. Script. Phil. I 18, negligentius etiam Tac. Mat-. 
ter Histoire de l'école Alex. p. 130 sq. Apollonius mnr-| 
tuus est sub Ptolemaeo Epiphane. lloc tempore qui suc-. 
cedere ei potuerit, neminem reperio nisi Aristophanem By. 
"antium, qui sub Ptolemaeo Philadelpho Callimachi fuit di. 
scipulus, aetatem autem ad extremos vitae humanae termi | | 
nos produxit, maximeque sub Ptolemaeo Philometore, Ed- . 
menis II aequali, inclaruit.  Excidisse igitur videtur in Sui- . 
dae verbis nomen Aristophanis, cui quidem suspicioni non : 
obstat, opinor, quod alio loco seorsim de Aa egit | 


! 
| 
| 
| 
Ι 
| 


| 


AMIPSIAS, 199 


homo nuegligentissimus: idemque οἱ etiam aliis iu locis acci- 
disse nemini ignotum est, 15) 
— AMIPSIAS, de quo alibi cum eura se dicturum esse 
professus erat llemsterhusius ad Polluc. IX 138, aequalis 
fuit Aristophanis,: quocum nonnihil ei simultatis interces- 
sisse intelligitur e Ran. 12 

Tí Ünr ἔδει ue ταῦτα τὰ σχεύη φέρειν, 

εἴπερ ποιήσω μηδὲν ὥνπερ Φρύνιχος 
: εἴωϑε ποιεῖν xol «ύχις χἀμειψίας; 
ubi baiulorum similiumque hominum dicteriis et 1nsulsis ser- 
monibus risum spectatorum captasse dicitur. Hine. Suidas 
ὑπόψρυχον Amipsiam dicere non dubitavit, quod ille vix 
aliunde quam ex ipso illo Aristophanis loco collegisse cen- 
sendus est. Contra perhonorifice Athenienses de comica 
Amipsiae virtute iudicasse vel eo intelligitur, quod Kóvvov 
eius et Κωμαστὰς simul cum Aristophanis Nubibus et Avi- 
bus in certamen commissas prae Aristophanicis fabulis prae- 
mio ornaverunt.'?) lilius quam dixi simultatis indicium super- 
est etiam apud Anonymum in Vita Aristophanis p. XXXV 
τὰ uiv πρῶτα διὰ Καλλιστράτου καὶ Φιλωνίδου. καϑίει 
δράματα (Aristophanes). διὸ xc ἔσχωπτον αὑτὸν ᾿“4ρι: 
στωγυμός Té καὶ ᾿Αἰμειψίας τετράδι αὐτὸν λέγοντες γεγο- 
γέναι, χατὰ τὴν παροιμίαν, ὡς ἄλλοις πονοῦντα. Molli- 
culum .et luxuriosum hominem. fuisse Amipsiam non sine 
aliqua. veri specie e Scholiasta Aristoph. Vesp. 1164 conii- 
cias; φαίνεταν γάρ τις καὶ μαλαχώτερος γενέσθαι 'Aui- 


19$) Assensum tulit haec disputatio Bernhardii ad Suidae 1. I. 
et Rankii Vita Aristophanis p. CVl, qui frustra, ut equi- 
dem opinor, negligentiae crimen a Suida in librarios 
conferre conatus est. Cfr. G. Parthey de Museo Ale- 
xandrino p. 13. 

ὅτ) V. Fritzschii Quaest. Aristoph. I p. 256. 


200 AMIPSIAS. 


ψίας. Sed apertum est post γεγέσϑαν incidendüm esse. 
Nam de Lycone, Autolyci patre, agitur, quem luxuriosum 
fuisse hominem Amipsiae testimonio comprobat Scholiasta, 
Nec magis incerti poetae versus apud Hephaest. VI 36 
οὐδ᾽ ᾿Αμειψίαν ὁρᾶτε πτωχὸν ὄντ᾽ ἐφ᾽ ἡμῖν, 

ad nostrum poetam spectare videtur. Nam pro “μειψίαν 
legendum est haud dubie '/uviíav, cuius paupertatem ri- 
det etiam Aristophanes Vesp. 1263. 

Fabularum tituli supersunt novem. Quarum quam primo 
loco ponimus ᾿“ποχοτταβίζοντες, in ea Dionysi quas- 
dam partes fuisse docet Athen. X p. 426f. Plenum dra- 
matis titulum Fabricius aliique fuisse putant hunc, '4zoxor- 
ταβίξοντες ἢ Μανία, decepti illi corrupto loco Athenaei 
llb. ΧΙ p. 473 d ὅτι δὲ καὶ ποτήῤιόν ri οὕτω (κάνϑαρος) 
καλεῖται, ᾿Αμεψίας ἔν " Anozorroflitovoi φησιν ἢ Mavia* 
Φέρ᾽ ὀξύβαφα καὶ κανϑάρους. Atque ad eundem modum 
lib. XV p. 667 £ ᾿“μειψίας " Anoxzorrafízovow ἢ Μανίῳ, — 

φέρ᾽ ὀξύβαφα xci κανϑάρους 
xci τὸν ποδανιπτὴρ᾽, ἐγχέασα ϑύὔδατος. 3 
Ubi pro ανίᾳ Meursius reponi voluit Mavy «. Schweig- 


haeuserus autem furorem significari existimat, quo cottabi 


ludo nonnulli dediti fuerint. Praestat hoc alteri quam pro-. 


posuit rationi, qua de Mania meretrice eogitare nos iubet, 
qnod ne temporum quidem rationes permittunt, certe si de. 
nobili illa Mania cogitavit quam Demetrio Poliorcetae in. 
deliciis fuisse constat, Sed quid multa? Utroque Athenael. 
loco verba ita sunt concipienda: ᾿“4μειψίας ἐν " Anoxorta 
βίζουσί φησιν 

Ἡ "Μανία, φέρ᾽ ἀξύβαφα καὶ χανϑάρους, 18) 


ut Mania, quod servae nomen, cfr. Athen. X. p. 578 b. Scho- 


15) Ita nuue edidit Dindorfius, 


AMIPSIAS., 201 


lastam: Aristoph. 'Thesm. 725 et. Polluc. VII 17, cantharos 
afferre iubeatur. Praeterea haec fabula commemoratur Athe- 
naeo VII p. 307e (ubi legendum ἧττον γὰρ ovv) Antiatti- 
cistae p. 103 et Etymol. M. p. 313 32. Ad titulum fabulae 
respexit Athenaeus etiam XV p. 666a τίς γὰρ ἡμῶν οὐχ 
οἶδεν ὅτε οὐκ ἣν οὗτος ὁ ἀποκοτταβισμὸς ἀρχαῖος; εἰ μὴ 
Té σὺ xci τοὺς ᾿Αἰμειψίου ἀποβλύζειν ὑπολαμβάνεις. — Sci- 
licet apud sequiores Graecos χοτταβίζειν et ἀποχοτταβίζειν 
vomendi significationem habebat, quam ab attico dicendi 
usu abiudicat etiam Etymologus M. p. 533 15 χοτταβίζειν 
τὸ τῷ χοττάβῳ χρῆσϑαΐ φασιν ᾿Αττιχοί, οὐχὶ τὸ ἐμεῖν 
ὡὧσπερ οἱ νῦν λέγουσιν. |?) 

Sequitur fabula Αατεσϑ'ίων inscripta, ab uno Athe- 
naeo semel laudata, quamquam videndum ne commenticius 
sit fabulae titulus. Quis enim praestet Athenaei verba lib. 


XH p. 810» ^"Aucupiag Κατεσϑίοντι: Δεῖ uiv, ὡς ἔοιζχε, 


πολλῶν πουλύπων, non ita potius esse concipienda: “μευψίας" 
Κατεσϑίοντι δεῖ uiv, ὡς 
ἔοικε, πολλῶν πουλύπων. 

Maiorem reliquis celebritatem adepta est fabula Κόν -- 
νος inscripta, prono errore passim in Kowoóg depravata. 
V. Casaub. ad Athen. V p. 218 c. Ea quo tempore acta fue- 
rit praeter Athenaeum l. l. qui biennio ante Eupolidem Κό-- 
λαχας suos docuisse dicit, novimus ex argumento Nubium, 
ubi arehonte Isarcho, h. e. Olymp. LXXXIX 1, Dionysiis 
urbanis una eum Aristophanis Nubibus et Cratini Pytine in 


certamen commissa et secundo praemio. ornata esse dicitur. 


19) De eiusmodi ἀποχοτταβισμοῖς intelligendus est locus 
Philagrii in Matthaei Medicis graec. p. 68 οὗ αϑλητι- 
χῶς βιοῦντες xal πρὸς τοὺς λεγομένους ἀποχοτταβι- 
σμοὺς ἔϑος ἐσχηκότες, quae perperam editor de cottabi 
ludo interpretatus est. Cfr. Herodotum ibid. p. $94. 


δεν. ὐ-..“αἃ, 
Lab τ E 
ZO 

Apte 

E 


202 AMIPSIAS,. | 


Titulum fabulae non dubitari potest quin recte T. IIemster- 
husius ad Pollue. II p. 1858. « Conno, Metrobii filio et So- 
cratis. magistro, repetiverit. —Nobilissimum fidicinem hunc 
dicit Cicero Epist. ad Div. IX 22. Contra Suidas s. v. 
Kóvvov ψῆφον vol. HM p. 840 ὁ δὲ Κόννος λυρῳδὸς ἦν; 
ὡς τινές φασι, τῶν ἀφώνων, ὡς δέ τινὲς χιϑαρῳδός.  Eun- 
dem fuerunt qui respici putarent ab Aristophane Vesp. θ9ὅ, 
ut docet ibi Scholiastes: χυϑαρῳδὸς ἣν νέος. ?9) ἔστε δὲ 
παροιμία ( Kovvov ψῆφος) ἐπὶ τῶν μηδὲν ἀξίων. Καλλί- 
στρατος δὲ παροιμίαν φησὶ Κόννου ϑοῖον, παρ᾿ ἣν nat- 
ζει. ὐφοόνιος δὲ ὅτι ἐλέχϑη διὰ τὸ ἡδύν τινα τὸν Kóv- 


vov εἶναι. 21) οἱ δὲ Κόννον λέγουσι τὸν κιϑαριστήν" μήτ᾽ 
ποτε δὲ οὐδὲ ἔστε Kóvvog, ἀλλὰ Κόννας, ὃν προσενεκτέον 
(πτροενεχτέον) ὡς Μίδας. 33) Quibus postremis verbis Con- - 


?*9) Non νέος profecto, sed pergrandis matu fuit Connus i 
illis temporibus, ut perspicue docet Aristophanis. locus. 


Legendum videtur ἐγέος, cuius vocabuli usum ab ora- 


tione grammaticorum non alienum fuisse vel ex Hesy- - 
chio doceri potest. Idem hioc ἐγέός pro »éog restituen- | 


dum est Aeschylo Pers, 787, loco multis multorum. con- - 
iecturis vexato. Codicum ἘΠ scriptura est, Ξέρξης | 
δ᾽ ἐμὸς “παῖς γέος ὧν νέα φρονεῖ. Corrigendum suspicor | 
ἐνεὸς ὧν ἐνεὰ φρονεῖ h. e. διὰ μωρίαν λήϑάργος καὶ 
ἀμνήμων Grammat, Bekk, p. 951 27. [| 


11) ἡδὺν h. e. ἠλίϑιον. Iiesychius, Aovvóq0ootw: ἄφρος | 
σιν. Quod si non ex Amipsiae Conno, certe ex comico | 


poeta petitum est. di 


??) Haec minus recte praecipere videtur scholii auctor; 
siquidem non Λονγαὰς sed Aorrag auloedus iste dice- 


batur, quod nomen secundo casu. Aorra flectitur... Vid, | 
Aristoph. Equ. 537 et Eudoc. Viol. p. 261. De simi- | 
libus nominibus dixit Lobeckius ad Phrynich. p. 434 ἢ 


Choeroboscus apud Bekk. Anecd. p. 1186, ubi pro d- 
διτᾶς legendum 4Anrág, et χαταφαγᾶς pro καταφυ- 
γᾶς. [Postremam scholii partem Bekkerus nunc ita edi- 
4it e libro Veneto: ἀλλὰ Κόννας, ὃν οὐδὲ προσενεέχτέον, 
AX ἐπεβάρυ (sie) ὡς Midas.) 


τ n 


'AMIPSIAS., 203 


mas tibieen dunuitur, quem recte Kusterus ad Suid, 1. e. a 
Conuo lyrista diversum statuit. 33) Dé Conno, Socratis do- 
(fore, vide praeterea Leonem Allatium ad Socratis Epist. 
p. 186 et Menagium ad Diogen. Laert. IT 28, qui praeeunte 
Casaubono Amipsiae fabnlam in Socratem scriptam fuisse 
suspicatur, quod haud scio an etiam eo confirmetur, quod 
chorüs fabulae e φροντισταῖς constitisse videtur, Athenaeus 
V p. 818 € ᾿“μειψίας δ᾽ ἐν τῷ Koóyvo — οὐ καταριϑιμεῖ 
αὐτὸν (Protagoram) ἐν τῷ τῶν φροντίστῶν χορῷ. Si vera 
est Casauboni coniectura, quis dubitet quin Menagius recte 
ex eadem fabula nobilissimos in Socratem versus petitos 
esse statuat, quos servavit Diogenes Laert. l[ Ll. "uenia 
δ᾽ ἐν τρίβωνι **) παρεισάγων αὐτὸν (Socratem) φησίν 
οὕτως" 
Σώχρατες ἀνδρῶν βέλτιστ᾽ ὀλίγων, πολλῶν δὲ ματαιό- 
᾿ vaÓ", ἥχεις 
^ καὶ σὺ πρὸς ἡμᾶς, καρτερικός τ᾽ εἶ; πόϑεν GV δὸϊι χλαῖνα 
γένοιτο; 
Quae cum Athenaei loco, ex quo phrontistas in Amipsiae 
fabula enumeratos esse discimus, optime concordant. Ex 
Ceteris fabulae fragmentis ab Athenaeo VII p. 327 d. IX 
p. 968 e, Herodiano de dictione solit. p. 6, Polluce X 171 
et Scholiasta Aristophanis Av. 989 servatis nihil certi ad fa- 
bulae argumentum elicias. 
— . Sequuntur Κωμασταί Moiot et Xazqo. Ex his Kw- 


23) Haec olim scripsi. Nunc plane persuasum habeo Con- 
mum €t Connam minime esse diversos. Qua de re 
optime disseruit Winckelmannus Proleg. ad Platonis Eu- 
thyd. p. XXXIX, qui de Conno quae diei possunt ex- 

.. hausit tantum non omnia. 

?1) Ex hoc loco Meursius Bibl. Att. et Fabric. Bibl. Gr. 

Η p. 410 Amipsiae 1 ρίθωνα fabulam affinxerunt. 


204 AMIPSIAS, 


| μαστά g, de cuius auctore Th. Bergkii coniecturam sane 
quam probabilem supra p. 1595 attuli, una cum Aristophanis 
Avibus et Phrynichi Monotropo in certamen commissam 
Olymp. XCI 2 primum meruisse praemium docet Scholiasta 
Aristophanis in argumento Avium. ἤ͵Ἴουχοὶ passim in Mv- 
40i corrupta, velut apud Pollucem VII 100 'Aueepíov ἐν 
Muzois: μιλτωρυχίαν εἰπόντος, ubi verum vidit praeter Fa- 
bricium Bibl. Gr. II. p. 410 "Toupius Emend. in Suid. I 
p. 901. Idem vitium tollendum ex Grammatico Seguer. 
p. 400 ἀνέῳγον: καὶ 'Austyieg Muyoig καὶ οἱ νεώτεροι 
πολλαχοῦ Mitto reliqua fragmenta. Σ᾽ απῷώ ab uno com- 
memoratur Polluce lib. IX 188 ἐν τῇ 'Auewuptov Xanqoi, 
ubi MS habet ᾿“μειψίους «uot. 

Denique Σἰφενδόνη. Sic enim vocatur apud Athen. VI p.270 f. 
paucisque aliis locis. Plerumque corrupto titulo Σφενδῶνε, 
vel (είδωνι vel Σιρενδόνι, pro quibus ubique Xqevóóvy re- 
ponendum esse vere monuit Casaubonus ad Athen. X p. 4464 
quem qui sequitur T. IHemsterhusius ad Pollucem II p.1080 
nomen comoediae ab annulo, mutui amoris signo, repetit; 
cuius in pala amicae imago insculpta fuerit. Quae etsi non. 
unam ob causam parum probabilia sunt, laudabo tamen sb 
quis meliora attulerit. De tempore fabulae coniecturam ca-. 
pere licet e fragmento apud Polluce. X 144 servato: 


Aiii 


TO μὲν δόρυ 
μετὰ τῆς ἐπιχάλχου πρὸς ἸΠ]λαταιαῖς ἀπέβαλεν, 


Quae vix dubitari potest quiu de eoram aliquo Atheniensium | 


icta. cca 


intelligenda sint, qui quum Lacedaemonii Plataeas obsidio] 
cinxissent, cum magna parte Plataeensium eruptione facia. 
aufugerunt, id quod factum esse constat Olymp. LXXXVIII 1. 
Vid. Thucydides III 20 sqq. et Diodorus Sic. XII 56.  Ce- 
tera fabulae fragmenta habet Athenaeus VI p. 270f. IX. 
p. 408€ et X p. 446 d. | 


ARCHIPPUS. 205 


ARCHIPPUS, aequalis Amipsiae, floruit Olymp. XCI, 

-qua vicisse eum in certamine comico Suidas tradidit, acci- 
nente Eudoc. p. 68.  Infacetum poetam et inprimis roprt- 

40v fuisse memoriae prodidit Schol. Aristoph. Vesp. 500 
(419) τῶν τριχοινίχων ἐπῶν, ἀντὶ TOU TOV εὐτελῶν. τὰ 

τοιαῦτα παρὰ τὰς φωνὰς παίζει, φορτιχοῦ ὄντος, ἐφ᾽ οἷς 

μάλιστα τῶν ποιητῶν σχώπτουσιν "“ρχιππον. — Cfr. Casaub. 

ad Athen. VII: p. 829 c. Huius celeberrima fabula fuit ea quam 

᾿Ιχϑῦς inscripsit, in qua qui piscariorum nequitiam exagita- 

tam esse putabat Hemsterhusius ad Polluc. X 980, non co- 

gitavit tale argumentum mediae vel novae quam antiquae 

comoediae esse accommodatius. ^ Fragmenta contemplanti 

hanc fabulam eo consilio a poeta scriptam suspicari licet, 

ut Atheniensium immodicam ἰχϑυοιφαγίαν exagitaret. Eam 
rem ita videtur instituisse, ut pisces, qui non dubium est 

«quin chorum fabulae constituerint, quum omnibus modis tur- 
bari sese ab Atlieniensibus vidissent, bellum vexatoribus suis 
ántulisse fingeret. Denique post varios casus et incerta belli 
€ertamina foedus inter se fecisse videntur praeliantes, cuius 

quidem condiciones hae fuisse videntur, ut redditis captivis 
Athenienses ii, qui prae ceteris hostibus infensi fuissent plu- 

rimumque damnum intulissent, piscibus devorandi traderen- 

tur. Partem foederis, prosa oratione conscripti, servavit 
Athenaeus lib. VII p. 929 b. e, quo loco ii commemorantur 
Athenienses quos pisces se reddituros esse pollicentur: 
ἀποδοῦναι δ᾽ ὅσα ἔχομεν ἀλλήλων. ἡμᾶς uiv τὰς Θράττας 
| καὶ ᾿Αϑερίνην τὴν αὐλητρίδα καὶ Σηπίαν τὴν Ovooov (h. 
, € uxorem Thyrsi, non filiam) x«t τοὺς “Γριγλίας καὶ 
| Liz τὸν ἄρξαντα κτλ. |n Atheniensibus, qui pisci- 
| bus devorandi traderentur, commemoratur Melanthius, poeta 
| tragicus *^), Athen. VIII p. 348 c ἐν τοῖς ᾿Ιχϑύσιν ".4o- 


35) De poesi hominis quae dici possunt congessit fere di- 


206 ARCHIPPUS. 


χιππορ τῷ δράματι (τὸν MeLavOwov) og ὀψος ἄγον δήσας 
παραδίδωσι. τοῖς ἰχϑύσιν ἀντιβρωϑησόμενον. Neque im- 
merito tam diram sortem illi homini paratam fuisse multis 
multorum efficitur testimoniis, qui in 60. omnes consentiunt 
ut nihil Melanthio fuisse videatur  voracius.  Aristophan. 
Pac. 805 

μηδὲ Μελάνϑιος, οὗ δὴ 

πιχροτάτην ὄπα γηρύσαντος ἠχουσ᾽, 

ἡνίκα τῶν τραγῳδῶν à 

τὸν χορὸν εἶχον &ÓsAqOg τὲ zai αὐτός, ἄμφω 

Τοργόνες. ὀψοφάγοι, βατεδοσκόποι ἅρπυιαυ, 

e γραοσόβαν μιαροὶ τραγομάσχαλοι ἰχϑυολῦμαι, 
Quibus multa similia addi possunt ex aliis comicis. Neque 
negligendus est Photius Epist. 88 p. 192. JMeA«vOwov φασι 
τὸν τραγῳδίας ὑποχριτὴν (lege ποιητὴν) οὕτω τῆς ὀψοιρα, 
γίας ἥττω γενέσϑαι ὥστε καὶ ἀϑυμεῖν ἐπεὶ μὴ κύκνου τὸν 
τράχηλον εἶχεν. Similia. ex Clearcho refert Athenaeus i 
p. 0e. Μελάνϑιος τῶν ἀπολαύσεων ἐρῶν ηὔξατο͵ τῆς μα- 
χραύχενος ὄρνιϑος τὸν τράχηλον ἔχειν, ἵν᾿ τι πλεῖστον τοῖς, 
ἡδέσιν ἐνδιατρίβῃ. Οἷν. ΧΗ p. 549a. Neque Hermaeo 
piscario poeta pepercisse videtur, de quo gravissime que- 
runtur pisces apud Athenaeum Vl p. 227a et VII p. 8110 

«Αἰγύπτιος μιαρώτατος τῶν ἰχϑύων κάπηλος 4i 
Z| 
| 


“βρμαῖος, ὃς βίᾳ δέρων ῥῖνας γαλεούς vé πωλεῖ 
x«l τοὺς λάβρακας ἐντερεύων, ὡς λέγουσιν ἡμῖν. y 

| 
ligentia Elmsleii ad Euripidis Med. 96, qui quod 86 
ignorare dicit quo auctore Fabricius B. G. lI p. 310 
Melanthium Philoclis filium esse dixerit, non meminerat 


Morsimum, qui frater Melanthii fuit (Aristoph. Pac. 808 
€. schol.), Philoclis filium perhiberi a Schol. Equit. 403. 


I 


Praeconis partes in piscium agmine sustinuisse videtur βός 
salpingis σάλπης. V. Athenaeum Vll p. 322a 


EC 


ἐπὶ eA . ! ᾿Ρήρυξεν. βόαξ, 
σάλπης δ᾽ ἐσάλπιγξ᾽ ἕπτ᾽ ὀβολοὺς μισϑὸν φέρων, 

Quamquam haec etiam de Atheniensibus intelligi posse vi- 
deo, ut nominibus βόαξ et σάλπης ad notos quosdam aequa- 
libus homines poeta alluserit, Eandem certe rationem in 
aliis fabulae partibus tenuit, velut in ipso illo foedere, in 
quo quae commemorantur Atheniensium nomina ex piscium 
nominibus frigida quadam vernilitate sunt inflexa; quo spe- 
etant etiam, ni fallor, verba ab Athenaeo Vll p. 277f ser- 
vata, Ore δ᾽ ἦσϑες "Auíag τὰς παχείας, et quae idem attulit 
p. 931 e ἄνδρες ἰχϑύες, quibus nescio quis pro usitata ora- 
toribus formula, ἄνδρες "4 nvaior, in Archippi fabula usus 
essevidetur. Eodem alium versum rettulerim haud dubie ex 
eadem fabula petitum apud Athenaeum lll p. 86 c. Κηρυξ 
ϑαλάσσης τρόφιμος vig πορφύρας, quo Cerycum familiam 
réspici puto, quemadmodum Galeotas tetigit in loco a Ste- 
phano Byzantio s. v. c9 704 servato: 

cos. τί λέγεις σύ; μάντεις εἰσὶ yàp ϑαλάττιοις 
^B. γαλεοί ye πάντων μαντέων σοφώτατοι. 

Quos versus ex ea fabulae parte desumptos esse suspiceris, 
im qua de sacris actum fuit, a quibus nec sacerdotem ab- 
fuisse docet locus ab Athen. VII p. 315 b servatus : 

“Ἱερεὺς γὰρ ἠλϑ᾽ αὐτοῖσιν ὀρφὼς τοῦ ϑεοῦ. 

Denique e praelii inter pisces et lurcones descriptione du- 
etus videtur hic locus apud Athenaeum VII p. 301a: 
Καὶ τὴν uiv 'ÁAquuv καταπέπωχεν ἐντυχὼν 
| ᾿Εψητός. 

Ubi rursus in ambiguo lusit, si quidem qt» meretriculae 
, cognomen est apud Athenaeum XIII p. 880 ἃ. cll. VIII 
ΟΡ. 939b. "Temporis quo acta est fabula tenue quidem at 
indicium tamen praebet Euclidis commemoratio apud Athe- 


k 


| 


naeum VII p. 899 καὶ Εὐχλείδην τὸν ἄρξαντα. Acta igi- 
tur est post Olymp. XCIV 2. | 
Reliquae Archippi fabulae, quae quidem. commemoran- 
tur ab antiquis grammaticis, sunt 'Aguqurovov, "Hoozhxse 
γαμῶν, " Qvov σαιά, 1AoUroc et ' Pivov. Amphitruonis du- - 
plex fuit recensio, ut constat ex Athenaeo lII p. 95e et X 
p. 426 b. et Hesychio: ἐπενώτισεν, ἐφώρμησεν. ᾿“ίμφι- 
τρύωνι δευτέρῳ, ubi Archippi nomen excidisse viderunt Meur- | 
sius et Florens Christ. Fortasse igitur etiam tertio Athenaei 
loco XI p. 494 b ᾿ἄρχιππος ἐν ' Auqurovwve οὐδετέρως (τὸ 
Gxv(09) εἴρηκε, ante οὐδετέρως addendum est δευτέρῳ. Non. 
addita recensionis significatione Amphitryonem laudant Gram- | 
matici Bekkeriani p. 83 20. 105 16. 452 28. Argumentum 
fabulae, quamquam e fragmentis nihil efficias, vix tamen di-- 
versum esse potuit ab eo quod Plautus graecos auctores. 
sequutus in cognomine fabula tractavit. 4 | 
'"HoezAgge γαμῶν in quo argumento versata fuerit, | 
titulus fabulae satis indicat. Nuptialium epularum apparatus | 
commemoratur in fragmentis apud Athenaeum XIV p. 6410 f. | 
656 b. cll. VII p. 307 d et Anecd. Bekk. I p. 371. zl 
Quam Ὄνου σκιὰ inscripsit testibus Schol. Aristoph. 
Vesp. 191 χαὶ ᾿“ἰρχίππῳ. δὲ κωμῳδία γέγονεν "Ovov σκιά, 
Zenobio VI 26 cll. Photio Lex. p. 291, ᾿«““ριστοτέλης δὲ ἐν. 
Διδασκαλίαις καὶ δράματός τινος φέρεν ἐπιγραφήν "vov. 
σκιάν, eam simpliciter "Orov appellant idem Photius p. 2 
S. v. ὀὁμώμοκα et Harpocratio s. v. τοπεῖον. 
In Pluto fabula Hemsterhusius ad Pollucem X 136. 
poetam docuisse coniicit, veras divitias non in profandesdill 
divitiis et eleganti vita, sed in honesta parsimonia consistere; 


Ex fragmentis hoc unum efíicias, hominem in ea repraesen- 


tatum fuisse, qui ex paupere repente dives factus esset. Etys 
mol. M. p. 357 26. "ἥρχιππος Πλούτῳ Νῦν ovv ipsi 


ἐδ 

ARCHIPPUS, * 209 
χρημάτων ἐπήβολος. ta enim legendum esse pro J7Aov- 
τῶν νῦν ἐγενόμην monui Curis crit. p. 48. Ad eiusdem 
hominis divitias spectant etiam πλατυπόρφυγα ἱμάτια ex 
hae fabula a Polluce VII 63. allata. Cetera fragmenta vide 
apud Scholiastam Aristophanis Av. 1647, Vesp. 416 et Pol- 
lucem X 190. i 

Denique 'Pívov: fabulae, ab Athenaeo XV p. 678 e 
et Polluce II 183. VII 199. X 177 commemoratae, nomen 
fortasse ab illo Rhinone inditum fuit quem soluto quadrin- 
gentorum imperio in decem illis praetoribus numerant Iso- 
erates c. Callim. p. 4416 Bekk. et Heraclides Polit. p. 502 
Crag. ubi ἀνὴρ καλὸς χκἀγαϑὸς dicitur. Eiusdem nomine 
inscriptus ferebatur dialogus Aeschinis Socratici, memoratus 
ille Diogeni Laert. II 7 et Polluci VII 103. Cfr. Harpo- 
cratio p. 162 13. Neque ad alium spectare videntur haec 
Photii: 'Pivov, ὄνομα κύριον. 
—— Ceterum haud indignum est memoratu fuisse qui quat- 
ἕπου fabulas in Aristophaneis habitas, Poesin Naufra- 
gum Insulas et Niobum, Archippo tribuerent. Anony- 
mus in vita Aristophanis p. XXXVIII ἔγραψε δὲ δράματα 
μδ΄, ὧν ἀντιλέγεται τέσσαρα ὡς οὐκ ὄντα αὐτοῦ, ἔστι δὲ 
ταῦτα, ΠΙοίησις, ᾿Ναυαγός, Ιδῆσοι, Νίοβις (Dindorfius IVio- 
fog), ἅ τινες ἔφασαν εἶναι τοῦ "ozíanov. Harum fabu- 
larum quae JV«veyog vel Δὶς ναναγός inscripta fuit nulla 
supersunt fragmenía, nisi forte apud Polluc. X 33, de quo 
loco vide Dindorfii Fragm. Arist. p. 154. JVzowv et Νιόβου 
reliquias idem collegit p. 130 et 151 sqq. Quam praeterea 
Fabricius Archippo tribuit fabulam ἱππεῖς, eam ex ᾿Ιγϑύ- 
σιν corruptam esse vidit Casaub. ad Athen. VI p. 227a. 
Denique Sevini commentum ab Harlesio commemoratum, Ar- 
€hilochi (sive potius Dinolochi) Telephum apud Athen. ΗΠ] 
τς Hist, crit Com. graec. ; 14 


E! 
2910 .ARCHIPPUS,:; ARISTOMENES., | 


p. 111 α Archippo tribuentis, verbo tetigisse sufficiat. . In- 
ceriarum fabularum fragmenta supersunt duodecim. | In ora- 
fionis conformatione et verborum usu quae singularia habet 
Archippus fere haec sunt. '"LwOovg pro εἰωθὼς dixit apud 
Photium Lex, p. 47 12, ἔσϑειν pro. eo quo vetustiores Attici 
constanter usi sunt ἐσθίειν apud Athenaeum Vll p. 2737 ἢ, 
ὦ κύων pro ὦ κύον apud Antiattie, p. 106 16. ὁ ξυρὸς pro 
τὸ ξυρὸν apud Polluc. X 177. χηπωρὸς pro χηπουρὸς ibid. 
VII 148. τὸ σχύφος pro ὁ σχύφος apud Athanaeum ΧΕ 
p. 494 b. συμπατριώτης pro πατριώτης apud Antiattic,. 
p. 113 20. ἐπινωτίζειν i. e. ἐφορμᾶν apud Hesychium vol. I 
p. 1326, quamquam id etiam Euripides hoc sensu dixit, 
Porro παντοπωλία apud Polluc. VII 28. ξύστρα apud He- 
rodianum Lobeck. p.460. ἀσχοϑύλαχος apud Grammat. Bekk, 
p. 452 28. Sed ῥύγχος de facie humana comice lusit Athe- 
naeo teste III p. 95 e. NNovorum verborum quaeque ipse. 
primus finxisse videtur duo habeo exempla, αὐξίκερως apud. 
Athenaeum XIV p. 696b ταύρου τ᾽ αὐξιχέρω φλογίδες | ak 
δολιχαί τε κάπρου φλογίδες (leg. σπελίδες), et κλασαυχενεύε-, 
σϑαι apud Plutarchum Alcib. cap. 1. | 
ARISTOMENES, Atheniensis, quem antiquae an me- 
diae poetis comoediae accenseat haerere videtur Schweig-. 
haeuserus ad Athen. vol. VII p. 647. Atqui accurate aeta 
tem eius indicat Suidas: ᾿““ριστομένης " AO iveiog, κωμικὸᾷ, 
τῶν ἐπιδευτέρων τῆς ἀρχαίας κωμῳδίας, οἱ ἦσαν ἐπὶ TOM 
“Πελοποννησιακῶν, ᾿Ολυμπιάδων ni. Eadem Eudocia p. 
servans illa etiam .corruptum ᾿Ολυμπιάδων, quod in “ἢ 
"i.&Ó, mutavit iam Portus. E Suida profecit Scaliger in 
Olympiadum ἀναγραφῇ, qui aetatem Aristomenis rettulit ad. 
Olymp. LXXXVII 1. Antiquae Aristomenem fuisse poetam; 
comoediae docet etiam Scholiasta Aristophanis argumento. 
Equitum, ex quo eum Olymp. LXXXVIII 4. “γλοφό-" 


ARISTOMENES. 211] 


ρους 35) eum Arlstophanis Equitibus et Cratini Satyris in 
certamen commisisse intelligitur. Sed in Suidae verbis am- 
bigi video de sensu verborum τῶν ἐπιδευτέρων τῆς ἀρχαίας 
χωμῳδίας, quae I. G. Vossius interpretatur: unus eorum, 
qui secundarii vocantur. Paullo melius Portus: ex iis 
qui antiquam comoediam sequuti sunt. Similiter 
Kusterus: qui comoediae antiquae proximi fuere. 
Denique Toupius Emend. in Suid. ΠῚ p. 95 ex eorum 
numero qui nec primi nec secundi sed paullo 
post floruerunt. Nihil horum ab omni parte verum est. 
Videntur potius veteres critiei antiquae comoediae poetas iu 
duas quasi classes dispescuisse, in antiquiores, qui ante bel- 
lum Peloponnesiacum inclaruissent, et sequiores, qui ipsis 
belli temporibus florerent. Hos illi τοὺς ἐπιδευτέρους vo- 
—easse videntur, | Ad eandem plane rationem Phrynichum 
oic ἐπιδευτέροις accensuit Suidas. ^Ac similiter decem 
- eratorum delectus, quem  sequiores ad veterum illorum 
mormam instituerunt, οἱ ἐπιδεύτερον δέχα ῥήτορες ap- 
- pellati sunt. Suidas v. Νικόστρατος. ἐτάχϑη δὲ ἐν τοῖς 
χριϑεῖσιν ἐπὶ δευτέροις (immo ἐπεδευτέροις) δέκα ῥήτορσιν. 
Cfr. lacobsius ad Anthol. Animadv. III 1 p. 902. Vidimus 
igitur Aristomenem iam quarto anno Olymp. LXXXVIII fa- 
 Pulas docuisse. ldem quum in argumento Pluti Olymp. 
XCVII 4 simul eum Aristophanis Pluto Admetum commi- 
sisse dicatur, praelongam viro vitam obtigisse censendum es- 
set, nisi permirum videri deberet, quod in tanta vitae lon- 
ginquitate quinque tantum fabularum auctor perhibetur. Ita- 
que Admeti commissionem ad primam Pluti editionem spe- 


?*) lta nunc e codice editum: — Vulgo ᾿Ολοφυρμούς, 
quod fabulae nomen de captorum Lacedaemoniorum 


lamentationibus explicabat Rankius Vita' Aristophanis 
p. CCCLXXXVII. 


11." 


912 ARISTOMEXES, 


ctare arbitror. De ceteris viri rebus nihil compertum habe- 
mus, nisi quod aut ipse aut pater eius fabrilem artem facti- 
tasse videtur, quam qui opprobrio ei vertere vellent, Ü'vgo- 
ποιὸν eum appellabant, teste Suida l. I. et Hesychio, Θυρο- 
ποιός: οὕτως ἐχαλεῖτο ᾿“ριστομένης ὁ κωμικὸς ποιητὴς 
σχωπτιχῶς. Fábularum titulos, praeter ' γλοφόρους et “δμη- 
TOY, quarum nihil servatum est, commemorantur tres. 

Primum Βοηϑοί, cuius titulus in M30; corruptus est 
apud Macrobium Sat. V 20, ut patet e Suida s. v. ψαμμα- 
χοσιογάργαρα et Scholiasta Aristophanis Acharn. 8. Eadem 
apud Priscianum XVII p. 91 et 232 ed. Krehl. Aristophani 
tribuitur, cui Aristomenis nomen substituendum esse post 
Reinesium monuit Brunckius Fragm. Aristoph. p. 122 Lips. 
Contra recte Aristomeni assignatur apud eundem Priscianum 
XVIII p. 250, ubi cod. Monac. apud Spengelium Appendicé 
ad Varronem p. 627 habet Cristomenes, Aristophanis et 
Aristomenis nomina confunduntur etiam apud Pollucem VII 
211, Athenaeum XIV p. 658a et Phrynichum App. soph. 
p. 93, ubi Aristomenis nomen reponendum esse monuit me 
ante complures annos Dindorfius. "V. Athenaeum [ p. 11 d. 

Quam J'0757:g inscripsit fabulam, in ea praestigiatores 
et id genus homines lusisse videtur. Eo spectat, ni fallor, 
locus a Scholiasta Aristophanis Thesmoph. 258 servatus: 

παντευχίαν δεῖ τοῦ ϑεοῦ ταύτην λαβεῖν 
καὶ περίϑετον πρόσωπον, 0 λαβὼν ἕσταϑι. 

Praeterea quinque laudatur locis. 


| 


In Διονύσῳ ἀσκητῇ Eupolidis, ut videtur, in 'Ta- | 


xlarchis exemplum sequutus, mollem et effeminatum deum 
duris athletarum et luctatorum laboribus exposuit, in quibus | 
etiam σφαιρομαχίαν fuisse docet Pollux ΠῚ 150. Eodem 
pertinet versus apud Athenaeum XIV p. 658a | 

ἁλίπαστα ταῦτα παρατίϑημί σοι κρέα, 


ic 
i 


ANHISTOMENES,  CALLIAS. 213 


qui athletarum cibus fuit. Pleniorem fabulae titulum Pollux 
servavit, ubi legitur παρὰ ᾿““ριστομένει ἐν Διονύσῳ ἀσκητῇ, 
pro quo cod. P habet παρὰ ᾿Αἠριστομένει ἀσσηταῖς, -«Ἀρυά 
Athenaeum l|. 1. et 650 ἃ Διόνυσος dicitur. Ex incertis fa- 
bulis tria supersunt frustula apud Athenaeum l p. 114, 
Pollucem VII 167 et Harpocrationem p. 127 9. Ceterum 
vix operae pretium est monere praeter hunc Aristomenem 
alium cognominem ἀρχαίας χωμῳδίας ὑποχριτὴν Madriani 
libertum commemorari ab Athenaeo 1H p. 115 a. 

- UCALLIAS. De hoc ita Suidas: Καλλίως, ᾿«Δϑηναῖος. 
χωμιχός, υἱὸς «υσιμάχον, ἃς ἐπεχλήϑη Xyowiwv, διὰ τὸ 
σχοινεοπλόχου εἶναι πατρός. Hune Demosthenis aetate vwi- 
xisse credidit Luchesinus ad Demosthenis Olynth. Hl. p. 23 
Q0. Sed antiquae poetis comoediae adscribendum esse, ex- 
pressum docet Athenaei testimonium lib. X p. 453 c, ubi 
proxime ante Sirattidem floruisse dicitur. Strattis autem fa- 
bulas videtur docuisse inde ab Olymp. XCII. Eundem Cra- 
ini fuisse aemulum intelligitur e Schol. Aristoph. Equ. 526, 
quo de loco dixi supra p. $4. taque fabulas iam ante 
Olymp. LXXXIX docuisse censendus est. Vitam autem mi- 
minum produxit ad usque Olymp. XCIV 3, si tamen recte 
apud Athen. X1II p. 571b, uhi hodie legitur: ᾿“ρεστοφῶν 
(Azeniensis) ὁ ῥήτωρ ὁ τὸν νόμον zosviyzov ἐπ ᾿Εὐκλεί- 
δου ἄρχοντος, ὃς ἂν μὴ ἐξ ἀστῆς γένηται νόϑον εἶναι, αὖ- 
τὸς ἀπεδείχϑη ὑπὸ Καλλιάδου τοῦ κωμικοῦ ἐκ Χορηγέδος᾽ 
τῆς ἑταίρας παιδοποιησάμενος, Calliae nomen pro Calliade 
|repenendum coniecimus. Vide infra ubi de Diphilo agitur. 
|'Schoenionis cognomen, quod illi haesisse affirmat Suidas 
| quoniam restiario patre usus sit, fortasse Cratino acceptum 
|tulit. ' V. Hephaest. p. 97 Gaisf. Sed de hoc ad fragmenta 
|dicetur Cratini. Fabulas Calliae Suidas commemorat sex: 
«Αἰγύπτιος ᾿4ταλάντη Κύπλωπες Π|εδῆται βάτραχοι Σχο- 


AM —— ——————— 


214 CALLIAS.  HEGEMO. 


λάζοντες.  Atalante semel commemoratur Zenob. IV 61 
Κέρδος αἰσχύνης ἄμεινον" ἕλκε μοιχὸν εἰς μυχόν: ταύτης 
μέμνηται Καλλίας ἐν ᾿ 4τελεστῇ. Recte Canterus. aliique 
᾿4ταλάντῃ. Frequens Cyclopum mentio, sed ut ad argu- 
mentum fabulae perspiciendum nihil inde proficias, nisi quod 
lautae in ea epulae celebratae esse videntur, Hine suspi- 
cari licet ad Cyclopas etiam alia Calliae fragmenta omisso 
fabulae nomine ab Athenaeo ll p. 57a et Clemente Alex. 
Str. VI p. 264 servata referenda esse. Eandem fabulam ab 
aliis Diocli tributam fuisse, docet Athenaeus IV. p. 140 e. 
VII p. 800a. XII p. 521f. 667d. In Πεδήταις Lampo- 
nem Euripidem Socratem Acestorem et Melanthium tradu- 
ctos fuisse e fragmentis perspicitur apud Athenaeum VIIL 
p. 944 e, Scholiastam Aristophanis Av. 31, 151 et Diogenem 
Laertium 11 18. Praeterea commemoratur a Polluce VIE 
113, Etymologo M, p. 301 55, Athenaeo IV p. 176 f, for- 
tasse etiam Scholiasta Platonis Bekk. p. 391. Vid. supra 
p. 193. Ceterarum quas Suidas commemorat . fabularüm 
nihil reliquum est, At eidem, ut videtur, Calliae tribuitur 
Ἰραμματικὴ τραγῳδία. Vid, Athenaeus VII p. 276 a. X 
448b et p. 453 c. Sed de hoc scripto nullus hic dicendi 
locus est. | 

HEGEMO, 'Thasius, Cratini senescentis et Alcibiadis 
aequalis, ut constat ex Athenaeo XV p. 698 c et Chamae- 
leonte apud eundem IX p. 406 e. Antiquae comoediae ad- 
scriptum fuisse a nonnullis diserte memoriae prodit Athen, X 
p. 9b Ἡγήμων ὁ Θασιος ὁ ἐπικληϑεὶς Φαχῆ, ὃν τῇ ἀρ: 
χαίᾳ κωμῳδίᾳ τινὲς ἐντάττουσεν, credo propter Philinanr 
fabulam, de qua ita Athenaeus XV p. 699a γέγραφε δὲ καὶ 
κωμῳδίαν εἰς τὸν ἀρχαῖον τρόπον, ἣν ἐπιγράφουσε duAI- 
γήν, ubi qui dicatur ὁ ἀρχαῖος τρόπος intelligerem equidem; 
si novae comoediae temporibns vixisset Hegemo, quemadmo 


HEGEMO.  LXCIS, LYSIPPUS. 215 


dum e. e. Virginias Romanus apud Plinium Epist. VI 19 
fabulam ad exemplar veteris comoediae scriptam 
legisse dicitur; nune autem iis Hegemon vixit temporibus, 
ubi antiquae comoediae suus adhuc constabat honos. . For- 
tasse igitur antiquissimam comoediae formam intellexit, qualis 
ante Cratinum fuit scurrilium  dicteriorum  procacitate | in- 
signis. Comparare licet. Epicharmi fragmentum apud He- 
phaestion. VHI p. 48 
Loos οἱ τοὺς ἰάμβους καττὸν ἀρχαῖον τοόπον, 

- ὧν πρᾶτος εἰσηγήσαϑ᾽ ᾿ριστόξενγος, 
Huius fabulae unum fragmentum superest apud Athenaeum 
HI p. 1086. $ed eundem etiam aliarum fabularum aucto- 
rem fuisse nescio an ex Chamaeleontis loco apud Athenaeum 
IX p. 406f colligere liceat: εἰσηλϑέ ποτε καὶ εἰς τὸ ϑέα- 
τρον διδάσχων κωμῳδίαν λίϑων ἔχων πλῆρες τὸ ἱμάτιον, 
οὖς βάλλων εἰς τὴν ὀρχήστραν διαπορεῖν ἐποίησε τοὺς ϑεα-- 
τάς, quae ad ipsam illam Philinam spectare nom verisimile 
est. Maiorem tamen ille e Parodiis, quas plurimas scripsit, 
 &onsequutus est gloriam, de quibus nullus hie dicendi lo- 
cus est. 
-» LYXCIS, ignohilis poeta, quem simul eum Amipsia. et 
Phryniceho €ommemorat Aristophanes Ran. 14 - 
ie ποιήσω μηδὲν ὧνπερ Φρύνιχος 

εἴωϑε ποιεῖν zai “ὐχις κἀμειψίας, 

ubi Scholiastes: ὡς ψυχρὸς κα μῳδεῖται. λέγεε δὲ αὐτὸν καὶ 
«Αύχκον, οὗ οὐδὲν φέρεται. . Similia vide apud Suidam s. v. 
zdvxig. De permutatione nominum Lyeis Lycus et Lycius 
cfr. Ruhnkenius ad Rutilium Lupum p. 100. 

LYSIPPUS. .Tragicis poetis hune praeter alios acceu- 
suit Il. G. Vossius de Poetis Gr. p. 227. Similis vel libra- 
riorum error vel ipsius Eudociae in Viol p. 282 .4vsuxr- 
"0g, τραγιχός, τῶν δραμάτων αὐτοῦ εἰσὶ Βάχχωι. καὶ 


216 LYSIPPUS, 


ἕτερα αὐτοῦ δράματα. Eadem Suidas, sed omissa voce 
τραγικὸς et in fine additis ὡς Ovocoxóuoc. "Temporis, quo - 
vixerit, certissimum indicium praebet Didascalia marmorea ab 
Oderico edita lin. 6 ἐπὶ '4vrioyióov . . . ὕσιππος ἐνίχα i 
BE... . mov Καταχήναις. — Vicit igitur fabula Kere-- 
χῆναν inscripta Olymp. LXXXVI 2, Itaque recte cum | 
Callia eum coniungit Athenaeus VIII p. 8446 Jcuzova 
τὸν μάντιν — κωμῳδοῦσι Καλλίας Πεδήταις καὶ otra 
nog Βάχγαις, Baccharum satis frequens mentio, velut apud ! 
Athenaeum III p. 124 d, VIII p. 844 e, Pollucem III 77. 89. - 
X 50. 154 et Stephanum Byz. 8. v. Θεσσαλία, ubi ouai] 
«ύσις legebatur pro -vowinog. Ex eadem fabula ducfüs | 
est quem omisso dramatis titulo servavit versum Pollux VII 41 

οὐδ᾽ ἐπιχνάψας xoi ϑειώσας τὰς ἀλλοτρίας ἐπινοίας, ἡ 
qui ex parabasi, in qua aemulorum poetarum iniurias pro- ᾿ 
pulsasse videtur, petitus est. Sed de his ad fragmenía di- 
cam copiosius. De Ovocoxóuo ab uno Suida commemorato. 
quod statuam non habeo. Ex incertis fabulis quae afferun-- 
tur fragmenta, eorum non indignum memoratu est quod. 
servavit Dicaearchus Descr. Graec. p. 10. Athenarum en-. 
comium complectens elegantissimum, Eiusdem poetae no- 
men pro Chrysippo restituendum suspicabar Etymol. M. 
p. 931 54 οἱ χλάδοι, oUg κόρους καλοῦσιν — ὡς x«l Χρύ- 
σίππος" 

᾿Αλλὰ δᾷδας ἡμμένας ἐμοὶ δότω τὶς ἔνδοθεν, 

xc χόρους πλεχτοὺς ἀχραιφνεῖς μυρρίνης — 
Quamquam T. Hemsterhusius ad Plutum p. 469 et Porsonus: 
Adv. p. 267 e Strattidis Chrysippo haee ducta putant. De-. 
nique alius Lysippus videtur is cuius meminit Photius Lex. 
p. 498 3. Σάμακα: ᾿Επατοσϑένης ἀπέδωχε τὸν qopnuów. 
ἄμεινον δὲ τὸν τοξιχὸν κάλαμον. οὕτω Αύσιππος. Nisi 


ion Re o iiie e 


forte Lysaniae aliusve grammatici nomen latet. 


LEUCO. 217 


LEUCO. De eo ita Suidas: Jfevxov 'Ayvóg γεγονὼς 
ἐν τοῖς Πελοποννησιαχοῖς. Τῶν δραμάτων αὐτοῦ gri 
ταῦτα. "Üvog, '44oxoq0pog, Φράτορες. lta MS Paris. pro 
“Αγνός, quod servat Eudocia p. 282. Corrigunt ' 4yrocatog. 
Praestare videtur “γνωνος, Hagnonis filius, ut voluit Tou- 
pius Emend. I p. 382. Recte autem tempore belli Pelo- 
ponnesiaci eum vixisse Suidas dicit, siquidem  Melanthium 
ridet apud Athenaeum VIII p. 313c et Hyperbolum apud 
Hesychium v. ΤΠ] άαπις. Adde quod Πρέσβεις simul cum 
Aristophanis Vespis docuit Olymp. LXXXIX 2 et anno post 
Φράτερας eum Aristophanis Pace et Eupolidis Adulatoribus. 
In utroque certamine tertius habitus est; ut constat e dida- 
scalis fabularum Aristophanearum. Ex fabulis eius quam 
primo loco Suidas commemorat "Ovog ἀσχοφόρος (unius 
enim hic dramatis titulus est, ut vidit iam Portus), eius 
quod argumentum fuisse videatur ingeniose explicuit Boeck- 
eius Oeconom. Att. I p. 347. «Dahin leitet die Erzaehlung 
«bei Zenobius I 74, Mich. Apostol. II. 68 u. a. von einem 
«angeblichen Bauern Leucon. Dieser that nemlich, wie be- 
«hauptet wird, Honigschlaeuche in 'fragkoerbe, worauf oben 
«Gerste lag, und brachte sie nach Athen, wo er alles für 
«Gerste ausgab: der Esel fiel, die Zoellner fanden, indem 
«sie ihm hülfreiche Hand leisten wollten, den Honig und 
«nahmen denselben weg. Diese Geschichte ist zwar ver- 
«muthlich ersonnen, und sie begegnete keinem Leukon: 
«Leukon war ein Athenischer Komiker — und hatte des 
«Bauern Missgeschick in einem Stücke, "Üvog &oxoqógog 
«genannt, auf die Bühne gebracht.»  Fragmentorum nihil 
servatum est, ut nec 7Joíofecv. Quam ράτερες inscripsit 
fabulam, ea monente etiam Casaubono ad Athen. VIII 
p. 918 6 minus recte a Suida vocatur Φῷράτορες. Neque 
aliter in didascalia Pacis τρίτος “εύχων Φράτορσιν. Genui- 


- 


818 LEUCO.  METAGENES. 


nam formam, de qua vide Buttmanni commentationem de 
φρατρίῳ p. 88 et Schaeferum Appar. Demosth, V p. 961, - 
in-nostrae fabulae titulo. servant Athenaeus VIII p. 8418... 
Hesychius s. v. “Π]άασπις et Photius Lex. p..987 18 ΤΊβιοις ? 
ἔϑνος, Jevxwv ἐν Φράτερσιν" τάχα δὲ oi αὐτοὶ τοῖς Tu — 
βαρηνοῖς.. lta enim recte scripsit Porsonus pro «ἀευχὸν ἐν 
Φρατέρσεσιν. Ἑϊαάοπι forma reddenda Xenophonti Hellen.I | 
7. 8, Aeschylo Eumen. 626 et ex codicibus Polluci III 42 
aliisque locis. In accentu passim erratum videas, ut apud | 
Etymol. M. p. 799 34, ubi scribitur. φρατήρ.  Paxoxytonon 
esse docet Theodosius Bekkeri Anecd. p. 999 11 τῶν eig 
ἣρ βαρυτόνων ὅσα μακρᾷ παραλήγεται, διὰ TOU 6 χλίνεται; | 
φράτερος, Πίερος. ' 
METAGENES, Atheniensis, servi filias, si Suidae et | 
Eudociae fides. | Aetatis indicium satis certum praebent quae 
tradidit Scholiasta Platonis Bekk. p. 332, ubi Lyconem Au- 
tolyci patrem ah eo exagitatum esse legimus, et Seholiasta 
Aristophanis Av. 1297, uhi una cum Aristophane Phrynicho : 
et Platone ut Midiae irrisor commemoratur. |. Fabularum ti- | 
.íuli perpauci servati sunt. Suidas: τῶν δραμάτων αὐτοῦ 
ἐστι ταῦτα. «Αὐραι, Μαμμάκυϑος (Eudocia Maguáxovóog), . 
Θουριοπέρσαι, Φιλοϑύτης, Ὅμηρος (Eudocia Ὁμέρης) 4 
᾿“Ασχηταί. 1n his quae primo loco commemorantur voe. i 
et MouuexvÓog ad unius fabulae titulum ita sunt coniun | 
gendae ut seribatur «ραν ἢ Μίαμμάκυϑος. Sic enim vo- | 
catur fabula apud Athenaeum VIII p. 895 ἃ ἐπειπὼν τὸ d 
ἹἱΜαμμαχύϑου ἢ «Αὐρὼν Μεταγένους ἰαμβεῖον. Scrupulum | 
íamen iniicit alius Athenaei locus XIII p. 971 b χατὰ τὰς 
ἹΜεταγένους «Αὔρας ἢ τὸν ᾿«ἀρισταγόρου Μαμμάκυϑον., 
Quae verba. sic interpretanda putümus, ut quam Metagenes | 
fabulam sub .4)ou» nomine docuisset, eam postea retracta- | 
rit Aristagoras et Παμμαχύϑου nomine inscripserit, quae 


μαζῆ a te 


al 


METAGENES. 919 


res confirmari videtur eo, quod nusquam laudatur Arista- 
gorae αμμάκυϑος (vide praeter locos citatos Suidam s. v, 
ἀνθέων, Antiatticistam Bekkeri Anecd. p. 85 et aliud Lexi- 
con ibid. p. 404), neque unquam Metagenis αμμάκυϑος 
sed ubique αὖραι. Vid. Athenaeus IX p. 885}, Scholiasta 
Aristophanis Av. 873, Harpocratio p. 269. Atque ita etiam 
alter Athenaei locus intelligendus est: αμμάχυϑος ἢ - 
ges Merayévovg, ubi Metagenis nomen non ad Mammacythi 
sed ad .4v99» commemorationem spectat. Mammacythum 
autem illic tanto magis omisso Aristagorae nomine ad partes 
vocare potuit Athenaeus, quo minus inter veteres constabat 
Aristagorasne an alius eius fabulae auctor habendus esset, 
Quam in rem insignis est locus Scholiastae Aristoph. Ran. 
1017 Λαμμάκουθϑοιν 'oioregyog μέν φησιν ὠνομάτοπε-- 
᾿ποιῆσϑαι. πῶς οὖν Δημήτριός φησιν, εἰ μὴ σύνηϑες αὖ- 
τοῖς (fort, 'Arrwxoi;) τὸ ὄνομα, οὗ καὶ δρᾶμα ὅλον οὕτως 
ἐπιγέγραπται Μαμμάχουϑος, 0 τινες Πλάτωνος λέγοῦσιν; 
Quorum verborum sensus vix alius esse potest nisi hic: qui 
dgitur Demetrius hoc nomine uti potuit, cuius 
»adeo integrum drama ab aliis Platoni tributum 
Μαμμάχυϑος inscriptum est? Ubi Demetrium in- 
-fellige poetam eomicum, de quo infra dicemus. Nisi forte 
"eorruptum locum statuas atque ita corrigendum: J/g οὖν, 
Δημήτριός φησιν, εἰ μὴ σύνηϑες ᾿Αττικοῖς τὰ ὄνομα ἦν, 
χαὶ ὅλον δρᾶμα etc. qui igitur, Demetrius respon- 
det Aristarcho, nisi nomen Atticis familiare 
fuit, integrum adeo drama hoc nomine inscri- 
ptum est? Ut Demetrius intelligatur grammaticus, vulgo 
Ixion dictus, acerrimus ubique Aristarchi adversarius, Vid. 
Suidas s. v. Δημήτριος. Scholiast. Aristoph. Ran. 78. 1001. 
1021. Idque verum arbitror. Sed quicquid est, illud non 
 Wubium videri potest Mammacythi auctorem alios alium per- 


᾿ 


$20 METAGENES. 


hibuisse, unde non mirum apud Photium s. v. σπεῖρα nullo - 
auctoris nomine adiecto legi: οὐχ ὅπως παρὰ roig τραγικοῖς, 


ἀλλὰ καὶ ἐν Μαμμακύϑῳ. Similiter Glossae veteres: Mam- 


macuthus, δρᾶμα. Ita enim pro Mammaculus emen- | 


davit Meursius. Ceterum fallitur Casaubonus ad Athen. XHIE 


p. 971 b etiam Epigeni Mammacythum iribui dicens, de quo 
nihil uspiam legitur; ac fortasse Metagenem scribere voluit. 
Neque rectius de Aristagora disputat, cuius adeo nomen cor- 
ruptum esse statuit, quam dubitationem satis nunc tollunt 
grammatici Segueriani. Praeterea Aristagoram ab uno com- 
memoratum reperio Photio Lex. p. 107 13 'Ju&vrag: vovg 
τῶν ἱστίων. "Aowroyópeg, et si recte coniicio p. 204 13. 
“ακκόπεδον: τοὺς ὄρχεις" οὕτως "Avreyópag. - Antagorae 


Rhodii poetae commemoratio ab hoc loco aliena. Scriben- | 


dum videtur ᾿““ρισταγόρας, Utraque glossa fortasse ad eun- j 


dem illum Mammacythum referenda est. Alius Aristagoras 
est is, quem commemorat Scholiasta Nub. 827, ubi vide Her- 


mannum, Ceterum de ἤϊαμμάχυϑος, quo stupidum bar- | 


dumque hominem notari constat, vide praeter Eustathii | 


Opusc. p. 89. 103 Meursii Lect. Att. I 4, interpretes Ari- 
Btophanis Ran. 1017 et Osannum ad Philem. p. 15. 


Sequuntur Θουριοπέρσαι, quam nunquam in 'scena - 


exhibitam esse diserto Athenaei lib. VI p. 270a scimus te- 
stüimonio. De argumento non magis quam de inscriptionis 
ratione consíat. Nam qui Thuriorum eversores reddi- 
dit Schweighaeuserus ad Athen. vol.IlI p.591 fortasse Hey- 
nium: sequutus Opusc. Acad.I p. 175, merito improbatus est 
Lobeckio Paralip. gramm. I p. 78 et Passovio Melet. in 


Aeschyli Persas p. 45, qui recte "Thurios intelligit Persarum - 
more mollitiei et luxuriae deditos. [π΄ uno longiori fra- - 


gmento apud. Athenáeum VI p. 269 comica exaggeratione - 


Thuriorum fertilitas praedicatur. E reliquis fragmentis apud - 


EIS eRMA «x 
m 
METAGENES, $TRATTIS, 221 


Athenaeum VI p. 228e. VII p. 327 e, Suidam et Photium 
&. v. τίς τρόπος ἵππων, et apud Antiatticistam p. 114 nihil 
efficias. 
Minus etiam de tertia Metagenis fabula constat, quam 
miro isto et obscuro titulo Ὅμηρος ἡ .4oz5tci inscri- 
psit, si Suidae fides. Ea simpliciter “Ὅμηρος vocatur apud 
Scholiasíam Platon. Bekk. p. 832 et ad Aristophanis Av. 
1297, ubi fallitur Bentleius opusculum de Homero laudari 
existimans ideoque pro Metagene Theagenis nomen reponens, 
Eidem fabulae Schweighaeuserus etiam alium locum ab Athe- 
naeo VI p. 271a. servatum adscribit, qui cum Homericorum 
versuum parodiam contineat, priorem fabulae titulum com- 
mode explicat. Cfr. Fritzschius Quaest. Aristoph. I p. 289, 
Alteram tituli partem comparare licet cum inscriptione fa« 
bulae Aristomeneae 4í;0vvcog ἀσχητῆς, de qua vide quae 
supra p. 212 attulimus. 
- Denique Φιλοθύτην, qua fabula civium superstitio« 
mem taxasse videtur (cfr. Schol. Vesp. 82) laudat Athen. X 
88 et iterum XV p. 700 f cll. Antiatt. p. 91, Scholiasta Ven. 
Aristophanis Vesp. 1221, Pollux VI 103. X 115, qui quae 
ex incerta fabula profert VI 40 et ipsa ex Φιλοϑύτῃ ducta 
esse docct Antiatt. p. 106.  Incertorum dramatum non nisi 
duo fragmenta servata sunt ab Erotiano gloss. Hippocr, 
ΟΡ. 914 et Polluce III 76. 
STRATTIS, Atheniensis. lluius aetatem Athenaeus X 
(p. 493c ita definit, ut eum Callia paullo minorem fuisse di- 
eat, Καλλίας μιχρὸν ἔμπροσθεν γενόμενος roig χρόνοις 
ΟΣτράττιδος. | Maque fabulas docere coepit fere inde ab 
| Olympiade XCII. Idem attigit tempora Sannyrionis et Phi- 
| lylii, quorum alterum ipse commemorat apud Scholiastam 
Aristophanis Plut. 1195, alterum, Sannyrionem, ridet apud 
. Mhenaeum XII p. 551 ο et Pollucem X 189. Sed eundem 


Φ22 STRATTIS. 


ultra Olymp, XCIX fabulas docuisse ex loco apud Athe- 
naeum XIII p. 592d, ubi Isocratem senem propter La- 

giscae amores notasse dicitur, certissime colligitur. — Cfr, - 
Clintoni Fast. p. 103 Kr. Nomen viri passim Stratis scri- 

ptum reperitur, de quo vide quae dixerunt T. Hemsterhu- 

sius ad Plut. p. 165. 470 et Schweighaeuserus ad Athe- 

naeum X p. 415 c. Unice veram nominis huius scripturam 
esse Xrocrrig, docet etiam versus ille Anacreontis: τὸν Av- 
gonoióv ἡδόμην “Στράττιν ἐν χομήσει, apud Hephaest. XV. 
p. 96. Cfr. Etymol. M. p. 130 38 ὥσπερ παρὰ τὰ Déxyog 
ym Βάχχις 31), Κρόνος Κρόνις, Δῆμος drnuig καὶ “ΑΝ 
puo, οὕτω στρατὸς Στράτις xal πλεονασμῷ τοῦ τ Στράττις. i 
Ubi pro Κρόνος Koóvig legendum videtur Kovvog Κόννις, | 1 
quo nomine novimus fabulatorem Cilicem apud '"Theonem in 1 
Walzii Rhet. vol. I p. 173. Hinc apertum est recte legi. 
apud Hesychium, Kov»: αὐλητὴς πενίαν ἔχων χαίπερ ὧν 1 
ἄριστος, pro quo Kóvrog vel Kovrág scribi volunt. Kóvvog . 
Κόννις Kovvàg eiusdem nominis diversae formae sunt. Me-. 


im 
em 


diocris iudicii poetam Sítrattin fuisse, haud obscure indicat, 
quod Oreste Euripidis impense delectatus est, ut docet locus 
apud Schol. Orest. 278. Frigidos et ineptos verborum lusus 
fuisse qui ei obiicerent, colligas ex Hesychio s. v. χὀλεκώ ἢ 
vot, ubi laudatur Στράττις ἐν τῷ φορτιχῷ δράματι, quo Ci i 
nesias fabula significari videtur. Casauboni enim errore 
(ad Athenaeum VIII p. 327e), qui ex ipsa illa Hesych 
glossa (Φορτικός comoediae titulum fuisse putabat, verbo t 
üigisse sufficiat. Paullo diversa interpretatio placuit Lobeckio | 


— p.1326 qui φορτιχὸν δρᾶμα de obscaeno dramaíe 


27) Βάχχις sive Βύχχις notum nomen ex Alcaeo lyrien 
apud Athenaeum X p. 430 c, ubi minus recte scribit 
e Βυχχί. Fi 


STRATTIS. βὰς 


intelligit, Fortasse recte, quamquam certissimum est q00- 
τιχὸν Írequenti usu dici de scurrilibus et ineptis comicorum 
poetarum lusibus. Aristophanes Nub. 924 εἶτ᾽ ἀνεχώρουν 
im ἀνδρῶν φορτιχῶν ἡττηϑείς, quibus verbis invidiose Cra- 
tini et Amipsiae inficetas facetias significat, Similiter Vesp. 
66 λογίδιον. κωμῳδίας φορτικῆς σοφώτερον. Aristoteles Eth. 
Nicom. IV 8 οἱ μὲν οὖν τῷ γελοίῳ ὑπερβάλλοντες βωμο- 
λόχοι δοχοῦσιν εἶναι χαὶ φορτιχοί, quae maxime ad nimiam 
φοπιϊοογιπι poetarum risum captandi cupiditatem — spectare 
sequentia docent. Plutarchus Mor. p. 348€ τὴν κωμῳδο- 
ποιίαν οὕτως ἄσεμνον ἡγοῦντο χαὶ φορτικόν, ὥστε νόμος 
ἦν μηδένα ποιεῖν κωμῳδίας ᾿Αρεοπαγχίτην, quo loco inho- 
mestum et illiberale significat. De comicis personis convi- 
eium convicio rependentibus dixit Plato Phaedr. p. 236€ 
ἵνα μὴ τὸ τῶν χωμῳδῶν φορτιχὸν πράγμα ἀναγκαζώμεϑα 
ποιεῖν ἀνταποδιδόντες ἀλλήλοις. Denique commemorandus 


quo iam supra usus sum locus Scholiastae Aristoph. Vesp. 


$90 ubi Archippum poetam propter ambiguos verborum lu- 
sus φορτικὸν appellatum fuisse scribit, quibus verbis prae 
ceteris Pisces fabula significari videtur. 

Fabulas Strattidi Anonymus de Com. p. XXXVI tribuit 
sedecim, totidemque fere commemorat Suidas: JYrocrrig, 
᾿“ϑηναῖος τραγικός (recte corrigunt zwepuxóg). τῶν δρα- 
μάτων αὐτοῦ ταῦτα. ᾿Αἀνϑρωπορέστης, ᾿«Αἀταλάντη, ᾿.4γα- 


| Sol ἤτοι -doyvolov ἀφανισμός, "Iquyégev, Καλλιπίδης, 


| Κινησίας, «Διμνομέδων͵ Mazcóoveg, Myósw, Τρωΐλος, Φοί-: 


| ψισσαι, Φιλοχτήτης, Χρύσιππος, Παυσανίας, ἹΨυχασταί, ὡς 


! 


| 


| quaw ᾿Αϑήναιος iv. τῷ δευτέρῳ βιβλίῳ τῶν Δειπνοσοφι- 
στῶν. Haec postrema inde ab ὡς φησιν desunt apud Eu- 
| dociam p. 385. Sed praeterea commemorantur Strattidis 
| Ζώπυρος περιχαιόμενος, Μυρμιδόνες, llor&uiov, lliricog. 
. Exponamus de singulis separatim. 


224 BTRATTIS, 


"Ayad'ollaudantur Athenaeo VI p. 248 c et XV p. 685c 
sed ita ut dubitatum fuisse appareat, utrumne Pherecrates 
an Strattis fabulae auctor habendus esset. Apud Suidam et 
Eudociam plenus fabulae titulus ita exhibetur ᾿.4γαϑοὶ ἤτοι 
"Aoyvolov ἀφανισμός, quod unde ductum sit non reperio. 
Hoc unum scio, ᾿“ργυρίου ἀφανισμὸς incerti auctoris esse 
fabulam, cuius alii Antiphanem alii Epigenem, alii denique 
Philippidem auctorem perhibebant. Vid. Athenaeus VI 
p. 290a et IX p. 409d. Sed in eo quem Suidas praebet. 
fabulae titulo etiam ἤτοι permirum esf, pro quo non monito 
lectore simplex ?; exhibuit Casaubonus ad Athen. p. 827 e. 
Si deleas importunam partieulam, duas habemus fabulas 
* Ayado et * Apyvolov ἀφανισμός, quarum alteram fortasse 
fuerunt nonnulli qui Strattidi adscriberent, 

᾿Ανϑρωπορραίστης, pro quo male apud Suidam et. 
olim etiam apud Athenaeum II p. 197€ '4vOgozogéorge 
legebatur, ante Olymp. XCII 4 doceri non potuit. Ridet. 
enim in ea Hegelochum Euripidis histrionem in Oreste, ut. 
constat e loco in Scholiis ad fabulam Euripidis 278. : 

Koi τῶν μὲν ἄλλων ovx ἐμέλησέ μοι μελῶν" 

Εὐριπίδου δὲ δρᾶμα δεξιώτατον 

διέκναισ᾽ ᾿ρέστην,͵ ' Ηγέλοχον τὸν Κιννάρου 

μισϑωσάμενος τὰ πρῶτα τῶν ἐπῶν λέγειν. 
Quibus versibus non Euripides, ut putabant Casaubonus ad. 
Athen. l. 1, et Fabricius Bibl. Gr. II p. 497, sed nescio! 
quis ἀγωνοθέτης, qui primas fabulae partes Hegelocho, in 
epto histrioni, dederat eoque ipso spectatorum voluptati pes-. 
sime consuluerat. Hinc etiam titulus fabulae explicandus | 
videtur '4vÓgwzoppaict5s, quasi dicas lanionem hominum, , 
Similia sunt κυνορραίστης, μητρορραίστης, ϑυμορραίστης; / 
᾿Ιλιορραίστης etc. ! ΕἾ 


“ἊΝ: 


᾿ 
li 


AL 
d 
* 


ἰ 
Ϊ 
᾽ 
| 
Í 
| 


" 
᾿ | 


STRATTIS. 295 


᾿Αταλάντη. anc diu post Ranas ἢ. e. post Olymp. 
XCHI 3 actam esse tradit Scholiasta Ran. 146: τινές q«os 
τῷ σχὼρ πρῶτον χεχρῆϑαι Xrg«rrw ἐν ᾿“ταλάντῳ δρά- 
ματι. ἱψεῖδος δέ. πολλῷ γὰρ ὕστερον τῶν βατράχων ὁ 
᾿Αἰτάλαντος δεδίδαχται, ubi ἐν ᾿Δταλάντῃ et ἡ ᾿“ταλάντη 
scribendum videtur. Similia habet Suidas s. v. σχώρ, ubi 
pro ᾿“ταλάντῳ legitur 'reAcvr5g, verbis ὁ ᾿τάλαντος 
omissis. Ex serioribus Atalantam fuisse fabulis docet locus 
ab auctore Vitae Isocratis a Mustoxide editae p. X et Athe- 
naeo XIII p. 592 d servatus. Sed de hoc ad fragmenta fa- 
bulae dicam. Eandem praeterea ad partes vocant Athenaeus 
VII p. 302 d. Scholiasta Venetus ad Aristophanis Pac. 347 
et Suidas I p. 611, ubi citatur Στράττις iv ᾿Αταλάνταις. 
Ac fortasse eadem fabula significatur apud Hesychium s. v. 
Ἱιονυσιοχουροπυρώνης (sic lege, et postea. Διονύσιος), ubi 
legimus: ὡς δηλοῖ ὁ τὰς ᾿ἀταλάντας συνϑείς, prorsus ut 
apud Scholiastam Av. 1294 ὁ τὰς ᾿“Ἶταλάντας γράψας. Ce- 
ferum Atalantas scripsit etiam Phormus Syracusanus, et Ata- 
lantam Callias Euthycles Alexis Philyllius et Philetaerus. 
^" Ζώπυρος περικαιόμενος semel laudatur ab Hesy- 
 €hio s. oU μάλα zxixxcg, loco corruptissimo, sed ita tamen 
 vomparato, ut Epicratem, de quo supra p. 182 sqq. egimus, 
| án eo commemorari appareat. Zopyrus, quem hac fabula irri- 
| sum esse coniicere licet, fortasse non diversus putandus est 
| a Zopyro Alcibiadis paedagogo, de quo cfr. Platonem Alcib. 
| | p. 222 B. Plutarchum Alcib. cap. 1 et Clementem Alex. Paed. 
p. 130 Pott. Quamquam cum Plato Zopyrum iam aetate 
| provectiorem Alcibiadi custodem appositum esse dicat, tem- 
| porum rationibus magis accommodate feceris, si illum Zo- 
pyrum intelligas, cuius nomine Phaedonem Socraticum dia- 
logum inscripsisse constat e Grammatico Seguer. p. 107 3 
. et Theone Progymn. in Walzii Rhet. I p. 177 aliisque lo- 
Hist, crit. Com. graec. 15 


226 STRATTIS, 


cis ad Menandrum p. 237 allatis. "Titulum fabulae compares 
eum Spinthari, ignobilis illorum temporum tragici, ' oes? - 
περικαιομένῳ, quam parodia lusisse Strattidem nequaquam . 
improbabile est, 
 "Aquy£gcov a Suida in Strattidis fabulis commemoratus 
laudatur ab Antiatticista p. 83 27. Eiusdem nominis fabulam 
Apollophani tribuunt Suidas et Scholiasta Aristophanis Pace. 
$34. ' dnoAAog vig ᾿Ιφιγέροντι Κύαϑον λάβοιμι τοῖς vrw- 
πίοις, et ab Harpocratione p. 9. 9. ἀδελφίζειν avri τοῦ 
ἀδελρὸν καλεῖν παρ᾽ ᾿Ισοχράτεν — καὶ XrgertiÓu χαὺὶ 
᾿Απολλοφάνεε ἐν ᾿Ιφιγέροντι. Ad haec si comparaveris glos- 
.sas Antiatticistae l. l, | | 
᾿Αδελφίζειν; ὡς ἀδελφῷ προσφέρεσϑαι. 
᾿αἰσχημονῆφαιε: Βυριπίδης ᾿βχάβῃ. 
enc o ἐν Στράττες ᾿Ἰφεγέροντι, 
᾿Αφαυήνας : ᾿Επίχαρμος “Πρακλεῖ. 
perquam probabile videri potest verba ὡτράττις ᾿Ιφιγέροντι 
post προσφέρεσϑαν esse transponenda. | Quae sí vera est 
coniectura, simul apparere puto, Iphigerontem ab aliis Strat; - 
tidi, ab aliis Apollophani fuisse assignatam, et apud Harpo- 
crationem. scribendum esse Στράττιδι ἢ ᾿““πολλοφάνει. "91 | 
De nomine et argumento fabulae nolo incertam periclitari ; 
coniecturam. εἰ 
Καλλιεππὲδης fabula fortasse a Callippide, ecisbenies d 
illo tragoediarum actore qui redeuntem ex Asia Alcibiadem | D 
comitatus est teste Athenaeo XII p. 935 d, nomen traxit, à 
De eo veterum scriptorum testimonia diligenter composue- - 
runtí Schneiderus ad Xenoph. Symp. Ill 11 et Wyttenba- | 
chius ad Plutarchi Apopthegm. Lacon. p. 1164, Fabulae | 


«Ἂς 
E 


58) Hoc quidem monuit iam ante nos Hemsterhusius Anecd. . " 
l p. 233. : 


' STRATT;S. 22" 


nomen vitiose apud Suidam Eudoclam et Athen. VIT p. 801 b 
Καλλιπύδης scribitur. Praeterea laudatur ab Athenaeo XIV 
665 b, ubi Herculis voracitas perstrinzitur. Sed fortasse 
etiam apud Pollucem X 29 fabulae huius nomen latet: xó- 
Quac τὸ χορούμενον ἐν Σκηνὰς καταλαμβανούσαις ' Aguaro- 
φάνους" ὥσπερ ἐν Καλλιππίδῃ [Yrodrridog]* "Exi τοῦ xo- 
ρήματος καϑέζομαν χαμαί. 

— QCinesiae pleniorem titulum Athenaeus IX p. 896a. 
affert hune: Στράττις ἐν Μακεδόσιν ἢ Κινησίᾳ. Nisi 
is librarii error est: vide infra p. 231. Stratoni hoc drama 
tribuitur apud Scholiastam Aristophanis Av. 1568. Sed recte 
Casaubonus ad Athenaeum p. 827 e. «Στράττις scripsit pro 
Στράτων. Fabulae nomen passim corruptum, ut apud Pol- 


ducem IV 169 ubi olim Κυνησίας, et X 189 ubi interpres 


latinus Strattis in Venatione, unde apparet similiter 
istic erratum fuisse, ut apud Erotianum p. 216 ubi legitur 
Στράττις ἐν Κυνηγοῖς, quod recte emendavit Maussacus ad 
Harpocr. p. 216, frustra, üt opinor, adversante Tib. Hem- 
sterhusio. In Cinesiam, Mceletis citharoedi filium, poetam 
dithyrambicum, scriptam fuisse fabulam praeter Athenaeum 
XI p. 951d docet Harpocr. p. 216. “Στράττις ὅλον δρᾶ- 
pe ποιήσας εἰς αὐτὸν - àv o καὶ τὴν ἀσέβειαν αὐτοῦ 
χωμωδεῖ, De tempore fabulae nihil tenemus nisi eam infer 
monagesimam primam et nonagesimam septimam vel octavam 
Olympiadem in scenam esse productam. His enim fere fini- 
bus circumseripta est Cinesiae celebritas, cuius antiquissimam 


memoriam habemus apud Aristophanem in Avibus, novissi- 


| mam in Gerytade et Ecclesiazusis. — Posthac non commemo- 
ratur, nisi forte ab Anaxila in Circe apud Athenaeum III 


| 


] 
: 
1 


" 


p. 98 b: δεινὸν μὲν γὰρ ἔχονθ᾽ ὑὸς ῥύγχος ὦ φίλε Κινησία. 
Sed de hoe loco anceps haereo: ad sententiam enim ita 
tomparatus est, ut transformatio in suem egregie conveniat 


15 * 


3238 STRATTIS, ἣ 


Cinesiae, immundo homini et spurco; sed obstat aetas Ana- 
xilae, qui mediae fuit poeta comoediae nec ante centesimam 
Olympiadem fabulas videtur docuisse, obstat item metrica loci 
ratio, quae fale quid requirere videtur, 
δεινὸν μὲν γὰρ ἔχονθ᾽ ὑός 
ὁύγχος, ὦ φίλε, κνησιῶν. 

Mortuus igitur fuerit Cinesias Olymp. XCVIII. Neque enim 
longam homini vitam obtigisse probabile est, quem Lysias 
propter perpetuos, quibus conflictabatur, morbos quotidie 
mori dicat apud Athenaeum XIII p. 551. Ante Aves autem 
qui Cinesiam iam in Nubibus vs. 332 significatum esse cre- 
diderit, praeter Scholiastam reperio neminem.  Ridet €o 
loco Aristophanes poetas dithyrambicos χυχλίων τὲ. χορῶν 
ᾳ«σματοχάμπτας ἄνδρας μετεωροφένακας, ubi haec annotayit. 
Scholiasta: αἰνίττεται εἰς τοὺς περὶ Κινησίαν xoi Φιλόξε-. 
γον. Qui ut de Philoxeno manifestus erroris est (vide supra. 
p. 89), ita fortasse ne de Cinesia quidem vera praedicasse 
censendus est.  Certiora temporis, quo acta est fabula no-. 
stra, indicia fortasse in alio Aristophanis scholio aliquis sibi: 
deprenhendere videatur ad Avium vs. 1568, ubi de Laespo- 
dia haec leguntur, εἶχε δὲ x«i περὶ τὰς χνήμας τινὰς cum 
τίας, ὡς φησι Στράττις ἐν Κινησίᾳ. | Laespodiam quem. 
iam Eupolis in Demis perstrinxerat, adhuc quadringentorum. 
imperio superfuisse docet Thucydides V1lI 86. Sed potuit 
hunc fanquam mortuum commemorare Stratüs, ut nihil im- 
pediat quominus fabulam post solutum quadringentorum do- 
minatum editam esse statuamus. Cui opinioni nescio an ali- 
quid praesidii in duobus aliis fragmentis paratum sit, quo- 
rum in altero apud Pollucem X 189 Sannyrio, in altero au- 
iem apud Scholiastam Aristoph. Plut. 950 'lhrasybulus per- 
siringitur. De Sannyrionis aetate infra dicetur; Thrasy- 
buli autem quum etiam Aristophanes meminerit in Eccl. 202 


| 
| 
| 
| 
| 


1 
| 


STRATTIS. 229 


σωτηρία παρέκυψεν, ἀλλ᾿ ὡρῴξεται 

Θρασύβουλος αὐτὸς οὐχὶ παρακαλούμενος, 
haud prorsus improbabili coniectura Cinesiam ad Olymp. 
XCVI vel XCVII referemus. Neque alio tempore scriptae 
videntur orationes Lysiae. Quod supra dixi Cinesiam Meletis 
füisse filium, feci Platonis auctoritatem secutus Gorg. p. 901 e. 
Cui repugnare videtur Plato comicus apud Galenum ad 
Aphorismos hypomn. VII p. 322: μετὰ ταῦτα δὲ Εὐαγόρου 
παῖς ἐκ πλευρίτιδος Κινησίας κτλ. Sed is quidem locus adeo 
depravatus est, ut pro testimonio haberi non possit. Mul- 
tum igitur falleretur qui hoc dissensu ita uti vellet, ut duos 
Cinesias poetas dithyrambicos fuisse crederet: quae quidem 
sententia nec in verbis Scholiastae Aristoph. Av. 1379 quid- 
quam praesidii habet: εἴρηται δὲ περὶ αὐτοῦ ἐν Βατράχοις. 


ὁ δὲ 'ÁdowroréAge ἐν ταῖς Διδασχαλίαις δύο φησὶ γεγονέ- 
vct. Haec enim Aristotelis annotatio ad Aristophanis Lysi- 
'Stratam spectare videtur, in qua fabula qui inde a versu 850 
introducitur Cinesias, quum nihil plane habeat quod Mele- 


tis filio, qualem Aristophanes in Avibus Ranis Ecclesiazusis 


οἱ Gerytade descripsit, ullo modo conveniat, nihil aliud dixisse 


videtur Aristoteles, nisi duos diversos ab Aristophane commemo- 
rari Cinesias. Nec plus illa de duobus poetis Cinesiis opinio 
firmamenti habet in eo, quod quem reliqui Atheniensem di- 
cunt, Thebanus perhibetur a Scholiasta Aristoph. Ran. 151 
ἦν δὲ Θηβαῖος μελοποιὸς κάκιστος, ubi Θηβαῖος proclivi 
errore scriptum est pro ᾿“ϑηναῖοςς Rem conficit opinor 
Athenaeus XII p. 551 e. Qui si duos eius nominis poetas 
cognitos habuisset, non sane haec scribere potuisset: ὅτι δὲ 
ἦν Κινησίας νοσώδης καὶ δεινὸς τἄλλα, «“Τυσίας — εἴρηχε, 
φάσχων αὐτὸν ἀφέμενον τῆς τέχνης συχοφαντεῖν χαὶ ἐκ 
τούτου πλουτεῖν. ὅτι δὲ ὁ ποιητής ἐστι χαὶ οὐχ ἕτερος, 
σαφῶς σημαίνεται ἐχ τοῦ καὶ ἐπὶ ἀϑεότητι χωμῳδούμενον 


280 :  STRATTIS, 


ἐμφανίξζεσϑαι. Ceterum dithyrambicam artem in familia Ci- 
nesiae fuisse hereditariam; hoc documento est, quod praeter 
patrem eius Meletem etiam avus Pisias in citharoedis per- 
hibetur a Pherecrate apud Schol. Aristoph. Av. 859. De 
moribus hominis nobilissimus est Lysiae, qui duas in Cine- 
siam scripsit orationes, locus apud Athenaeum XII p. 551 f. 
οὐχ οὗτός ἐστιν ὃ τοιαῦτα περὶ ϑεοὺς ἐξαμαρτάνων, ἃ roig 
μὲν ἄλλοις αἰσχρόν ἔστι καὶ λέγειν, τῶν χωμῳδοδιδασκάλων 

δ᾽ ἀκούετε καϑ᾽ ἕκαστον ἐνιαυτόν; Vide reliqua, in quibus: 

gravissime notatur miseri hominis impietas, cuius exemplum . 
habemus apud Aristophanem: Ran. 366, Neque honorificen- 

tius de eius poesi, cuius specimen servavit Aristophanes Av. 

1971 sqq. iudieasse veteres docet Plutarchus de gloria Athen, | 
p. 948b ὁ γὰρ Κινησίας ἀργαλέος &ovxe ποιητὴς γεγονέναι. 
, διϑυράμβων. καὶ αὐτὸς μὲν ἄγονος καὶ ἀκλεὴς γέγονε, 
σκωπτόμενος δὲ καὶ χλευαζόμενος ὑπὸ τῶν χωμῳδοποιῶν 
οὐκ εὐτυχοῦς δόξης μετέσχηκεν. Quibus verbis respicitur 

praeter alios etiam Pherecrates apud Plutarchum de mus. 
p. 1141 E. Cinesiam in primariis masculae simplicisque ar- | 
tis corruptoribus numerans. Eodem ferme. redit sobrium i 
Platonis iudicium nihil curare Cinesiam: dicentis ὅπως ἐρεῖ à 
τι τοιοῦτον ὅϑεν ἂν οἱ ἀκούοντες βελτίους γίγνοιντο, sed. 
illud unice spectare Or& μέλλει χαριεῖσϑαι τῷ ὄχλῳ, τῶν. 
ϑεατῶν Gorg. p. ὅ01 f. Contra quae insipide, ut solet, dis- Ὁ 
seruit Aristides vol. II p. 381. 385. Dind. Cfr. praeterea | 
Hanovii Exereit. crit. 1 p. 49. Praeter illa quae dixi vitia | 
gracilitas hominis et macilentia ex teterrimfis morbis contra- ἢ 
cta largissimam  ridendi materiem comicis poetis praebuit, 
qua in re quae Aristophanes ingeniosissime lusit vide in Ra-. 
nis 1437, Avibus 1378, Gerytade p. 108. E Strattidis fa-- 
bula eo pertinent verba Φϑιῶτ ᾿“χιλλεῦ, quibus Cinesiam | 
compellatum esse docet Athenaeus XII p. 591 d. Neque | 


ΒΈΠΑΤΥΙΒ, ᾿ 291 


alio traxerim quae de χαμμόρῳ medicamento refrigeratorio 
ex eadem fabula affert Erotianus p. 216. Sed acerbissime 
morbosum hominem praeter Lysiam 1. l descripsit Plato 
apud Galenum 1. 1. ubi dicitur 
ix πλευρίτιδος 

σχελετός, ἄπυγος, καλάμινα σκέλη φέρων, 

φϑόης προφήτης, ἐσχάρας κεχαυμένος 

πλείστας vm ᾿Εὐρυφῶντος ἐν τῷ σώματι. 
lta enim legendum versu secundo pro edito ἄπυιος. 

- Ζιμνομέδων pérobscurum est fabulae elogium, pro 
quo “Ζ2ημνομέδων Eudocia, 2fjuvonéóc: Scholiasta Platon. 
p. 320, “Ζημνομέδα et “ημνομήδα libri Harpocrationis 
p. 26 6. Similis inconstantia codicum Athenaei VII p. 327 e. 
ubi Venetus “ημνομέδα, deteriores autem libri "huvoutóe 
habent; cfr. X p. 473 € ubi nune “ημνομέδα, olim. «““ηπτο- 
 pé£Óc et pro Strattide Stratonis nomen legebatur, quem. €or- 
rexit ex Eustathio Schweigliaeuserus. 

Μακεδόνες laudantur ab Athenaeo VIL p. 802 e. 
.323b. Harpocrat. p. 176 12 (ubi leg. ἕλκουσιν ὀνεύοντες ) 
et Antiattic. p. 108 29. Αἱ Athenaeus IX p. 396a. hune 
posuit fabulae tit.lum : Στράττις ἐν Mazsóoow ἢ Κινησίᾳ, 
ubi memoriter haec citari ab Athenaeo eum Schweighaeu- 
sero crederem, misi rursus similiter legeretur Xlll p. 589 a 
dv ἡ]ακεδόσιν 1 Παυσανίᾳ Nec solet ita Athenaeus. Con- 
tra Pausanias (semel laudata ab Athenaeo XIV p. 654 f) 
et Macedones ut diversae fabulae enumerantur a Suida. 
Non improbabile tamen plenum fabulae titulum esse Ma- 
xtÓoveg ἢ Παυσανίας, ut seeundus titulus ad iterátam 
Tabulae recensionem pertineat, Hoc si verum est, etiam al- 
tero Athenaei loco pro Cinesia Pausaniae nomen repo- 
nendum putem. Si certo constaret Pausaniam, cuius nomine 
inscripta est fabula, illum Macedoniae regem esse, qui ter- 


232 : STRATTI$. 


iio anno Olymp. XCVl Macedoniae imperium obtinuit, de 
tempore fabulae nulla esse posset dubitatio. Sed huius qui- 
dem Pausaniae vita in obscuro delituit nee quidquam me- 
moratu dignum habuit; itaque videndum ne Pausanias intel- 
ligendus sit Ceramensis, Agathonis poetae amator celeberri- | 
mus, de quo abunde constat ex Platonis et Xenophontis 
Symposiis. Cfr. Protag. p. 315 d. Eundem tragoediarum 
auctorem perhibent Scholiasta Platonis p. 373 et Gramma- 
ticus MS apud Cramerum Anecd. IV p. 269. Neque alius 
fuisse videtur quem in poetis quibus Stobaeus usus est nu- 
merat Photius Bibl. 167 p. 979. Ab hoc igitur Pausania 
si fabulae nomen inditum esse ponimus, etiam alter drama- | 
tis titulus Mezsüóveg commode explieari potest, siquidem . 
Pausaniam simul cum Agathone apud Archelaum Macedoniae ; 
regem commoratum esse constat ex Aeliani V. H. II 91. 
lam quum Agatho circiter Olymp. XCIII- 1 comitante Pau- - 
sania ad Archelaum se contulerit, vid. Fr. Ritschelii Com- 
ment. de Agathone cap. VII p. 20, hinc non multum qui- 


dem, at aliquid tamen ad tempus fabulae constituendum lu- ἢ 
cramur. : 


In Medea, cuius tria supersunt fragmenta, lusit for- | 
tasse Euripidis aliusve tragici cognominem fabulam... Creon- | 
tis in ea partes fuisse docet locus apud Athenaeum XI 1 
p. A07 e à 

αἱ οἶσϑ᾽ ᾧ προσέοιχεν, ὦ Κρέων, τὸ βρέγμα σου; 

E^ ἐγῴδα- δίνῳ περὶ κάτω τετραμμένῳ. j 

Quae habent sane colorem parodicum. Quae idem Athe- 

naeus XV p. 690f ex hac fabula servavit: 3 

καὶ λέγ᾽ ὅτε μύρον αὐτῇ φέρεις d 

τοιοῦτον, οἷον οὐ "Μέγαλλος πώποτε — i 

Medeae verba videntur fatalia illa munera Creusae per ser- 
vum mittentis. Cfr. Eurip. Med. 950. 


STRATTIS. 233 


Similis, ut videtar, Myrmidonum, Philoctetae, 
Phoenissarum, Troili et Chrysippi fuit ratio. In 
Phoenissis quidem aperte lusit Euripidis fabulam, ut con- 
stat diserto Aristotelis indicio de Sensu p. 443 et ex locis 
apud Athenaeum IV p. 160b et Pollucem IX 124. Nec de 
Troilo dubitari potest, ut docet fragmentum apud Scho- 
liastam Aristophanis Vesp. 1337: 

ἡ (leg. ἡ) μήποτ᾽, ὦ παῖ Ζηνός, ἐς τἀυτὸν ᾿'μόλῃς, 

ἀλλὰ παραδοὺς τοῖς «Δεσβίοις χαίρειν ἔα. 

Quorum versuum prior fortasse e Sophoclis Troilo ductus 
es. Myrmidonum titulum frustra suspectat Hemsterhu- 
sius ad Polluce. IX 18 qui Μυρμηδόνας ἢ. e. Μύρμηκας, 
ut Hesychius interpretatur, fabulae nomen fuisse coniicit. 
Sane ἢήῆηύρμηχας docuisse feruntur Plato et Cantharus, Mvo- 
μηχα Posidippus, Μουρμηχανϑρώπους Pherecrates. | Sed 
Μυρμιδόνας scripsit etiam Philemon. —Strattideae fabulae 


-mnum duntaxat fragmentum servatum est, in quo propter 


immodicum balneorum usum perstringuntur Byzantii. V. Pol- 
luc. l. l. Philoctetes bis laudatur, Athen. VlI p. 327 e et 
Polluce. VII 134. Neque frequentior Chrysippi memoria. 
V. Athen. IV 169 et Polluc. X 55. Plane obscurus est //v- 
Tícov fabulae index apud Scholiastam Aristophanis 1. l. 
pro quo Casaubonus ad Athenaeum VII p. 327 e. parum pro- 
"babiliter Z/trvAog scribendum coniecit. 

Ποταμίους ante Olymp. XCll 4 actam esse intelli- 
gitur e scholiis Aristophanis Plut. 1195 ὁ “υχόφρων, ὡς ὁ 
᾿Ερατοσϑένης φησίν, φήϑη πρῶτον τοῦτον (Aristophanem) 
δᾷδας ἠτηχέναι. πεποίηχε δὲ καὶ ἐν ᾿Εχχλησιαζούσαις αὐτό. 
ἀλλὰ γὰρ Στράττις πρὸ ἀμφοτέρων τούτων (Plutum I et 
Ecclesiazusas dicit) τοὺς Π]οταμίους διδάσχων εἰς Φιλύλ-- 


| iov ἀναφέρει τὸ πρᾶγμα. Cfr. Clintoni Fast. Hellen. p.108 


Kr. Titulus fabulae inditus a Potamiis, phylae Leontidis 


291 STRATIS, 


᾿ δημόταις, quos eo nomine male audivisse, quod facile falsos 
€ives in tabulas referrent, ex Harpocratione p. 156 19 ad- 
notavit Henmsterhusius. lta etiam Photius Lex. p. 445 10 
ἐχωμῳδοῦντο δὲ ὡς ῥᾳδίως δεχόμενον τοὺς nagtyyoaq ovg, 
quae eadem leguntur apud Suidam 8, v. δρυαχαρνεῦ, πρὸ 
discrepant ab Harpocratione, misi quod is pro παρεγγράφους. 
habet παρεγγράπτους, nullo ad sensum diserimine. At longe | 
alia verborum sententia evadit, si Etymol. M,.. p. 738 47 
sequimur, qui Potamios eo nomine a comicis poetis irrisos 
dicit, quod τοὺς ἐγγράφους νόμους facile receperint, pro. 
quo vitiose τοὺς ἀγράφους νόμους legitur in fragmento Le: 
xici rhet. p. 677 21 ed. Pors. Utroque loco fortasse scri- 
bendum coniicias παραγράφους vel παραγράπτους νόμους. 
Eo enim ducit idem Lexicon rhet. p. 676 12 περεγεγραμ 
μένοι (leg. παραγεγραμμένοι. ovv εἰσὶν οἱ νόμοι παρὰ τὰ 
κατηγορούμενα γεγραμμένοι. Quamquam quum non intelli- | 
gatur, quid pagis in eiusmodi legibus vel admittendis vel 
reiciendis negotii fuerit, in eam potius inelino sententiam, | 
ut illud ἐγγράφους νόμους ex παρεγγεγραμμένους corruptum | 
putem. Ceterum duos huius nominis pagos fuisse unus, ni. 
memoria fallit, tradidit Scholiasta Homeri Iliad. ὦ 045 meg". 
* AO qvotoig. εἰσὶ 0vo δῆμοι Ποτάμιοι, ὧν ὁ μὲν καϑυπερε, 
ϑὲν 0 δὲ ὑπένερϑεν ὀνομάζεται. 35) Denique verbo mo-. 
nendum est titulum fabulae nostrae constanti errore e 
lloreuot, üt patet e Scholiasta Platon. p. 98. Suida et. 
Photo s. v. Aívor aliisque. ^ Vid. Hemsterhusius a ; 
Pluti 1. 1. L 

Denique Psychastae passim ad partes vocantur, sed. 
ita ut de argumento fabulae nihil elicias, nisi quod titulum. | 


T M olliter «Ἱαμπτρεῖς oi χαϑύπερϑεν distinguuntur . a; 
τοῖς ὑπέγερϑεν. i 


᾿ 
| 
! 


STRATTIS. . 235 


dramatis ἀπὸ τοῦ ψύχειν τὸν οἶνον ductum esse coniicias 
ex loco apud Athenaeum HI p. 198: 6: 
Ἵ οἶνον γὰρ πιεῖν 
οὐδ᾽ ἂν εἷς δέξαιτο ϑερμόν, ἀλλὰ πολὺ τοὐναντίον 
ψυχόμενον ἐν τῷ φρέατι χαὶ χιόνε μεμιγμένον. 

Nisi Casaubono ad Athenaeum ὙΠ| p. 327e accedere prae- 
stat qui vertit frigus captantes, titulumque aperiri exi- 
stimat verbis Pullucis X 127 Φτράττις ἐν υχασταῖς mooct- 
mov « ῥιπίδα» ἐπήγαγε «σκιάδιον». — Aptius etiam utaris 
loco Photii Lex. p. 656 16. vyclovo:: πρὸς τὸ ψῦχος 
χαὶ τὸ πνεῦμα διατρίβουσιν, ἵνα ἀνα ψυχήν τινὰ λάβωσιν. 
Similiter Lobeckius Aglaoph. p. 1038, homines quosdam vo- 
luptuosos poetam perstrinxisse existimans in locis amoenis 
etiari et luxuriari solitos. 

* In hoe Strattidis fabularum resensu consulto omisimus 
Phoenicidem, quam fabulani eum viri docti ab Athen. 1X 
p. 382c. Stratoni tribui vidissent, iterum Stratonis et Strat- 
tidis nomina permutata esse crediderunt. Villoisonns Praef. 
3d Apollon. p. XXII etiam fabulae nomen depravatum esse 
putat scribitque apud. Athenaeum: παρὰ Στράττιδι ἐν Qoi- 
viggaig, pro edita omniumque librorum auctoritate firmata 
lectione: παρὰ Στράτωνι ἐν Φοινιχίδῃ. Sed quamvis Strato 
€omieus nonnisi ab uno Suida diserte commemoretur. 59) 
(nam ubi praeterea eius nomen legitur, ibi constanter Strat- 
tidis locum occupavit), et quamvis ob eam causam perma- 
gnam de Stratone, poeta comico, dubitationem nasci non 
 diffitear, in illo tamen Athenaei loco Strattidem commemo- 
rari omnino non potuisse certissimis argumentis, ubi ad me- 
diae comoediae poetas ventum fuerit, demonstrabimus. In- 


.*?) Verba Suidae sunt haec: Στράτων χωμιχὸς τῆς μέ- 
("^o σης χωμῳδίας. τῶν δραμάτων αὐτοῦ qv Φοῖνιξ, Eadem, 
-.ut solet, Eudocia p. 385. 


236 STRATTIS. THEOPOMPUS. 


certarum Strattidis fabularum fragmenta supersunt duodevi- 
ginti. In oratione quae habuit singularia et a communi usu 
recedentia, reperio fere haec. ακεδόνισσα apud Antiattic. 
p. 108 29. Xarvoióiov pro «Σατυρίσχος apud Athenaeum ll 
p. 68f. λεπάζειν pro “λέπειν apud Photium Lex. p. 184. 
χοχύζειν, si recte coniicio, dixit apud Athenaeum ἢ p. 30 f. 
δυσόμοιος pro ἀνόμοιος. et ἀπομυϑεῖσϑαι pro ánoloyti- | 1 
σϑαι apud Suidam s. v. Genitivo σεμεδάλιδος pro σεμιδά-, 
λέως usus est apud Athenaeum III p. 127c et, Pollucem VE 
159. στρογγυλόπλευρος dixit apud Athenaeum VII p. 921 e.. 
ἀγωγεὺς de loro quo equi adducuntur apud Phrynichum. 
Bekkeri p. 22 21 et Pollucem X $5. ὁμόπτεροι pro ὁμήλε-, 
χες apud eundem VI 156. γελάσιμος pro γελοῖος apud Phry-. 
nichum Ecl. p. 226. ἄχρον prima producta dixit apud Har-. 
poerat. p. 176 12 εἰς ἄκρον, ὥσπερ ἱστίον, τὸν ἱστόν. Sed. 
hoc quidem etiam alii eiusdem aetatis comici sibi indul-. 
serunt. 
 "THEOPOMPUS, Atheniensis, "Huius nonfen in codici-: 
bus passim Θεόπεμπτος scribitur, velut apud Zonaram Lex. 
p. 910 aliisque locis ab I. Meursio ad Hesychium Miles. 
p. 104 Or. indicatis. Cfr. varias lectiones ad Artemid. IV 33 
De hoc ita Suidas scribit: Θεόπομπος, Θεοδέχτου ἢ Θεο- 
δώρου, ᾿“Ιϑηναῖος, κωμικός, ἐδίδαξε δράματα xÓ' ἐστὶ δὲ 
τῆς ἀρχαίας χωμῳδίας κατ᾽ ᾿“Αριστοφάνην. δράματα δὲ 
αὐτοῦ εἰσὶ καὶ ἄλλα πολλά. Patre igitur natum dicit vel 
Theodecte vel "Theodoro, quem qui tragicum dicit Fabricius. 
Bibl. Gr. II p. 901 cogitavit fortasse de "Theodoro eo quem 
commemoravit Diogenes Laert. II 8. Sed is quum Alexan- 
dro Pheraeo aequalis fuerit, Theopompi pater esse profecto. 
non potuit: accedit quod plane incredibile est, tragici poe- 
iae filium comoediis scribendis operam dedisse, cuius rei im 
tota rei litterariae apud Graecos historia nullum credo exem- 


NUM. 


. THEOPOMPUS. Q9 


plum reperiri,  Eudocia p. 232 verba 2 Θεοδώρου plane 
omittit, Sed ne de Theodecte quidem ita res certa est, ut 
nullus dubitandi locus relictus sit, Aelianus certe in opere 
de Protidentia Theopompi patrem neque Theodectem neque 
"Theodorum edidit, sed Tisamenum, apud Suidam s. v. Θεό- 
πομπος. Verba haec sunt: ὅτε ᾿““σχληπιὸς καὶ τῶν ἐν παι- 
δείᾳ ἣν προμηϑής. Φϑόῃ γοῦν Θεόπομπον ὑενούμενόν 
(fort. ῥιχνούμενόν) ve καὶ λειβόμενον ἰάσατο καὶ κωμῳδίας 
αὖϑις διδάσχειν ἐπῆρεν, ὁλόχληρόν τε καὶ σῶν καὶ ἀρτεμῆ 
ἐργασάμενος. Καὶ δείκνυται καὶ νῦν ὑπὸ λίϑῳ *') Θεο- 
πόμπου (πατρόϑεν ὁμολογοῦντος αὐτὸν τοῦ ἐπιγράμματος. 
“Τισαμενοῦ γὰρ ἣν υἱός) εἴδωλον Παρίας λίϑου. Καὶ ἔστι 
τὸ ἴνδαλμα τοῦ πάϑους μάλα ἐναργές. lam sequitur ipsa 
marmorei operis descriptio. lacet in lectulo 'lTheopompus, 
;adstante praeter Aesculapium medicam manum aegroto por- 
rigentem tenello puero, quo poetam φελοπαίστην indicari 
censet Aelianus: γελᾷ γὰρ καὶ τῆς κωμῳδίας τὸ ἴδιον διὰ 
συμβόλων αἰνίττεται. Quae multum vereor ne falsa sit in- 
Kerpretatio. Puer fortasse filius Theopompi est. Aetatem 
"Pheopompi ita definit Suidas ut aequalem eum fuisse dicat 
Aristophanis. Ac sane Laespodiam, quem maxime Olymp. 
ΧΟΙῚ et XCII inclaruisse constat ex Thucydide VI 105 et 
.VHI 86, perstrinxit in fabula //«iósg inscripta apud Seho- 
 liastam Av. 1568. Magis tamen extrema Aristophanis tem- 
| pora spectasse Suidam tum dramatum, quae Theopompus 
docuit, tituli iudicant, qui magnam partem eiusmodi sunt ut 
mediae potius quam veteris comoediae fabulis convenire vi- 
deantur, tum vero etiam aliis argumentis intelligitur. Ex 
hoc genere est quod in fabula //Óvzc«psg iuscripta Platonis 


(qc ——n' ἀὐνωννδιο νον, ὐμὐν 


εν *!) Toupius Emend. I p. 287 tentabat ἐπὶ τάφῳ, quod 
| non sufficit, 


238  THEOPOMPUS, 


Phaedonem perstringit apud Diogenem Laert. ΠῚ 26. Θεό- 


πομπος ἐν “ἰδυχάρεν φησὶν οὕτως " ᾿ iind 
ἕν γάρ ἐστιν οὐδὲ ἣν una 
τὰ δὲ δύο μόλις ἕν ἐστιν, ὡς φησιν Πλάτων. n 


Quibus respicitur Phaed. $. 101 p. 177 Heind. Adde quod 
in Nemea apud Athen. Xl p. 470 f, Thericlei poculi men- 
Óionem iniicit 332), quae a mediae demum comoediae poetis. 
commemorantur, Antiphane Eubulo Ararote Alexide Aristo- 
phonte aliis, quorum testimonia. vide apud Athenaeüm. 
p. 471 sqq. cll. Bentleio Resp. ad Boyl. p. 217. Immo 
vero, nisi prorsus fallit sententia, Theopompus ultra Olymp. 
€ vixisse fabulasque docuisse censendus est, id. quod colligi 
posse videtur e memorabili fragmento fabulae ἤ]η δος inseri- 
ptae apud Athenaeum XI p. 485 c, ubi recte quidem Schweig-. 
haeuserus de Callistrato admonuit, sed fallitur quum sub. 
Rhadamanthi nomine Demosthenem latere existimat: Ἢ i 

“Ὡς nor ἐκήλησεν A RR Shin viag "A yeuov, | 

χέρμα φίλον διαδούς, ὅτε συμμαχίαν ἐρέεινεν" 

οἷον δ᾽ οὐ κήλησε δέμας λεπτὸν “Ῥαδάμανθυν 

«Ἱὐύσανδρον, χώϑωνα πρὶν αὐτῷ δῶκε λεπαστήν. 1 
Sed de horum versuum sententia copiosius dicam in fra- 


gmentis. | 
Fabulas poetae nostro Anonymus de Com. p. XXIV tri-. 
buit septendecim, Suidas autem et Eudocia viginti quatuor, 
Neque pauciores dramatum titulos in veteribus libris reperiri 
scribit Fabricius Bibl. Gr. lI p. 501. . Sed fallitur: equide | 
nonnisi viginti reperio, quorum haec sunt nomina: Althaed, 
in qua risit Telestem, poetam dithyrambicum, apud Athe-. 
Am "Thericlem qui Aristophanis aequalem dicit Athenaeus 
» XI p. 469f de extremis Aristophanis temporibus. cogi- 
tasse putandus est. 


THEOPOMPUS. 239 


maeum XI p. 501f (cll, Bekk. Aneed. p. 371 5) ex quo 
de tempore, quo acta sit fabula, coniectura capi potest. Flo- 
ruit enim Telestes Olymp. XCV teste Diodoro Siculo X1V 
40 ἤχμασαν δὲ κατὰ τοῦτον τὸν ἐνιαυτὸν οἱ ἐπισημότατοι 
διϑυραμβοποιοί, Φιλόξενος Κυϑήριος, Τιμόϑεος Μιλήσιος, 
Τελέστης “Σελιγούντιος, Πολύειδος ὃς καὶ ζωγραφικῆς καὶ 
μουσικῆς εἶχεν ἐμπειρίαν. 33). Praeterea laudatur. Althaea 
Polluci X 180. 'Admetus et ipsa e serioribus poetae fa- 
bulis fuit, siquidem Peronem unguentarium, cuius aliquoties 
Anaxandrides mentionem fecit apud Athen. XII p. 358 f. 
689f, in ea commemoravit tesíe Athenaco XV p. 690a. 
Quam '4ggoóír5v appellat Athenaeus VII p. 324b δὰ 
recüius “ἀφροδίσια dicitur Scholiastae Aristoph. Plut. 179. 
Cfr. Schweighaeuserus ad Athenaeum X p. 449 b. De Aphro- 
disiorum festo a meretricibus inprimis celebrato Bathonis versus 
ab Athen. XIII p. 579 e. servatos et Plautinos locos in. Poe- 
mulo I 1 62. 2 44, ΠῚ ὅ 18 et IV 3 14 adscripsit Koppier- 
sius Observ. phil. p. 83. Βατύλης dumtaxat nomen ser- 
vatum est a Scholiasta Aristoph. Plut. 1012: x«i τὰς μιχρὰς - 
δὲ ϑηλείας Βατύλους ἔλεγον, xoa Θεοπόμπου δρᾶμά ἐστι 


E Ss 


ἢ 33) Polyidi fere obscurata est memoria, quem si ex hoc 
|. Diodori loco et Athen. VIII p. 352 b. ubi Philotae ma- 
.* . gister fuisse dieitur, cognitum habuisset Muellerus ad 
E Lycophronem vol. III p. 158, non sane haesisset in 
Tzetzae loco ad Cass. 879. //o2vi0og (Vit. ΠΠ]ολύειδος) 

ὁ διϑυραμβοποιὸς τὸν " ArLavra ποιμένα Zifv φησὶν 

οὐ μαϑηματικόν. Unde redintegrare licet scholia Tzetzae 

ad Exegesin lliad. p. 132 18. Laudatur etiam a Plu- 
tarcho Mor. p. 1138 B et monente Wesselingio ab Ari- 

| stotele Poet. 10 9, 17 6. Tzetzae scholium ad Lyco- 
phronis l c. transcripsit auctor Etymol. M. p. 104 20. 
| Fortasse non diversus habendus est ab eo, quem Photius 
:. Cod. 167. p. 374 in poetis recenset, quibus Stobaeus 

. usus sit. Dicitur illi “ολυείδης. 


240 THEOPOMPUS. 


Βατύλη. Quae eadem leguntur apud Suidam s. v. γιττά- 
ριον, nisi quod is καὶ inserit ante ϑηλείας, unde Bentleius | 
scribebat xai τοὺς μαλαχοὺς (Hemsterh. μιαροὺς} δὲ καὶ 
ϑήλεας βατἄλους ἔλεγον, quod si probamus, etiam Bera 
pro Βατύλη scribendum esse monuit Hemsterhusius. Sed 
haec omnia incería sunt in loco multis dubitationibus obnoxio, 
Frequens .ig59v5g commemoratio, qua fabula- ad 
Aristophanei dramatis exemplar pacem a poeta civibus suis 
commendatam fuisse e fragmentis intelligitur. Vide inprimis 
Athenaeum XV p. 700 e. f et Pollucem X 118. Cetera 
Íragmenta iidem servarunt, Athenaeus IX p. 374 b. 368 c. 
XV p. 652f, Pollux autem ΠΠ| 27. X 124. Nec aliunde 
ducta videntur quae ex incerta fabula protulit Plutarchus 
Lysandr. 13 et Theodorus Metoch. p. 792. E. 
"Hóvycong quo tempore acta sit, tum Platonis comme- 
moratio docere potest apud Diog. Laert. ΠῚ 26, tum vero etiam 
ex argumento fabulae intelligitur, quod amatorium fuisse do- 
cent Harpocratio p. 210 et scholia Aristophanis Plut. 168, 
Adde quod in hac etiam fabula Peronem unguentarium, Ana- 
xandridis aequalem, commemorat. ^ Vid. Athenaeus XY 
p. 6902, qui eandem fabulam commemorat VII p. 308 a. 
Nomen. fabulae non 'Hóvz«gig fuit, ut visum est Meursia 
Bibl. Att. p. 1618 B et Schweighaeusero ad Athenaeum vi 
p. 808 a, sed ᾿᾿Ηδυχάρης, quo hominem deliciis et amoribus de 
ditum (fort. Platonem) significare voluisse vidctur "Theopompus 
Theseum, in quo Isaei mentionem factam esse Plutarch 
dicit vitis dec. orat. p. 839 f, laudant praeterea Suidas aliique 
grammatici s. v. ἀβυρτάχη, Athen. ΠΙ p. 82c et Antiattic. p. 88 
Callaeschrum, quo nomine etiam Ophelionis fabul 
ferebatur, minime illa a Critiae patre nominata ?*), Athe 


31) Lysiae orationem pro Callaeschro habemus apud Pol 
lucem X 105. Cfr. idem in Erat. p. 259. 


ES 
oh 


THEOPOMPUB, 241 


náeus IX p. 899 d, X 4232, Pollux IX 59. — 
LAE laudantur. 
Medi memoriam ΜΕΝ Athenaeo XI p. 481 d. 485 c 

et Scholiastae Pindari Pyth. II 79. 

^e Nemeam; quod meretricis nomen fuit, commemorat 
Athenaeus XI p. 470 f, 

θδυσσεύς,. Aquam: unus. omnium Pollux vi 14 Cra- 
tineae fabulae titulum in animo habens Οδυσσεῖς dixit, lau- 
datur Athenaeo VI 165, Erotiano p. 244 et Scholiastae Ari- 
stophanis Vesp. 1337; sed ex eadem fabula non dubitari 
p" quin haec apud Eustathium p. 1863 49 derivata sint: 
dcr gts pos 
φέρων δέδωχας δαιδάλεον, ὃν ἤκασεν 

αὐ ἄρισϑ' “Ὅμηρος κρομμύου λεπυχάνῳ, 

quae ipsius Ulixis verba sunt. 

- Παῖδες prioribus poetae fabulis accensenda videtur, 
Siquidem Laespodiam in ea vexatum esse docet Scholiasta 
Av. 1568. Laudatur praeterea ab Hephaest. p. 76 et bie 
luce VII 66. X 181. 

5" Pamphilae tria supersunt fragmenta. Nec frequen- 
tior memoria Pantaleontis, de cuius auctore dubitatum 
esse indicat Pollux X 41. Nomen fabula duxisse videtur a 
plano illo famosissimo, de quo egit Athenaeus XIV p. 616 a. 
In eundem scriptam fuisse existimo Lysiae orationem. πρὸς 
᾿Πανταλέοντα laudatam Polluei IV 3 'et Antiattic, p. 100.16. 
Ab hoc diversus fuisse videtur is.quem inter primarios cu- 
 linae auctores numerat Pollux Vl 71. Ab utroque distin- 
: guendus est Cleagorae filius. ab. Aeschine. c. Timarchum 
| p. 900 Bekk. commemoratus..: De plano illo cogitavit etiam 
"Th. Bergkius Epist. ad Schillerum p. 136. 
v" De argumento Penelopae, quam laudant Athenaeus 
IV. p. 153 f. XIV p. 697a et Grammaticus Bekkeri . Anecd. 
. Βρέ, crit. Com. graec. 16 


212. THEOPOMPUS; 


p. 328, non magis quam. de'co: quod. in^ Strenibüs cab. 
Athenaeo IX p. 399 d, Etymol. M. p. 367 22, Scholiis: Ari-. 
stoph. Lysistr. 45' et Polluce VII 181 laudatis tractavit, -— 
quidquam constitui potest. οἷ 14 

Eius: fabulae, quam Sivit Viailg ticas -— 
consilium fuerit cum e titulo tum e fragmentis divinare: licet; 
velut eo quod apud Priscianum legitur lib. XVIII p. 206 

ἡ Θρασυμάχου δ᾽ ὑμῶν γυνὴ καλῶς ἐπεστατήσε, 6 
εὐ apud: Athenaeum XI p. 488 ὃ 

᾿ἐγὼ yàp dv χώϑωνος ἐκ στῤῥεψαύχενοξ soo cone 

᾿στέδεμ ἐὸν τράχηλον ἀνακέχλασμέγη, ἔ αἰτὴν ἐσθ 
Eandem fabulam praeterea landat Scholiasta Platonis: p. 330, 
Pollux ἢ 10. VHI 190. ΙΧ 64, 

Phineum unus ad partes vocat Adhéiicis XIV p. 649 b. 

Tisamenus denique ab Harpocrat. 8. v. xerezAms,. 
Scholiasta Aristoph: Vesp. 1216 et Photio s. v. ὀλόλουῤ, 
laudatus nomen íraxisse videtur ἃ 'Fisameno, Mechanionis 
filio, auctore plebisciti, ex quo post solutum triginta virorum. 
dominatum Solonis leges recognoscerentur. . V. Andocidem. 
de myst. p. 82, ^Lysiam c. Nicom, p. $64 Rsk. Cfr. Th. 
Bérgk. im Epist. ad Schillerum' p. 153. et: Wolfius Proleg? 
δὰ Lepün. p. CXXVIH. Nec diversus esse: videtur ab 66 
quem' ob πωνουργίαν eum pene — — | 


Acliarn. 008 ' ΡΣ 
εἰ ψέανίας οἷος σὺ διαδέδρακότας. ΟῸ Ὁ "| 
τοὺς μὲν ἐπὶ Θρῴχης wod'oqopoUrrec τρεῖς Ópeynág, ^ 


᾿ Ῥισαμενοι(ῥαινίππους Πανουργιππαάρχίδας. 00s ᾿ 
τ ΘΕ praeterea laudantaür fabularum tituli: ᾿]ποποιοί, n, | 
Acc et Ῥοικάρανος, eommenticii sunt. ' ' Evrosrorot: laudantur | 
sane a Scholiasta. Apollonii Rhod. IV 57, ubi infer seript- 
res qui fabulam de Endymione tractaverint recensentur ' 


etiam Pherecydes, Nicander χαὶ Θεόπομπος iv ᾿Ἐποποιοῖς.. 


| 


| 


THEOPOMPUS, 213 


Sed legendum. ibi, quo ducunt etiam scholia a Schaefero 
edita, Θεύπομπος, ὁ ἐποποιός, cuius memoriam habemus 
apud Fnulgentium. 1 2, ubi laudatur. Cyprium carmen 
'Theopompi; et apud. Athenaeum IV p. 183 b: Θεόπομπος. ὃ 
Κολοφώνιος ἐποποιὸς ἐν τῷ éntygeqouévo " Aouario 

boss ΟΣ χενδαψὸν λυρόεντα μέγαν. χείρεσσε τινάσσων 

οὐ ὀξύϊνον, προμάλοιο τετυγμένον αἰζήεντος. 

Fortasse ad hoec carmen spectat τὸ 'oueriov ὑπόμνημα 
apud Etymol. M. p. 782 8 ᾿Ὑπόγραμμα. τὸ 'Aouariov ὑπό-- 
 qumva: ᾧ τοὺς ὀφϑαλμοὺς: ὑπογράφουσι. | Nec fugit illa 
emendatio Pflugkium de Theop. p. 9. “Πόλεις habes apud Pol- 
lue. X 145 Θεόπομπος ἐν lloAsoww, | Sed recte Meursius 
Bibl. Att. p. 1619 et Fabricius Bibl. gr. II. p. 502 corrigunt 
ἀκαπηλίσιν, Τριχάρανος denique. apud Syncell, Chron. 
p. 65 aliosque mon fabulae titulus, sed historici operis in- 
-seriptio est, cuius auctor Theopompus Chius ferebatur. V. 
-Pfugk ]. 1. p. 44, Muelleri Proleg. Mythol. p. 98 et I, Η, 
"Nossium in Seebodii Archiv II 1 p. 139, quorum notatis 
adde locüm inprimis memorabilem apud Aristid. Orat. vol. I 
p. 139 Cant. et Suidam s. v. (40706, ubi in Philisti scri- 
ptorum recensu qui commemoratur liber πρὸς τὸν Τρικάρα- 
oV, non dubitari potest quin in refutandis Pseudo-Theopompi 
-&ommentis. occupatus fuerit, Sed historicus Theopompus 
etiam ab aliis passim cum comico poeta confunditur, velut a 
Schweighaeusero, qui Athenaei verba III p. 43d. Θεόπομ- 
frog δέ φησι, παρὰ τὸν ᾿Εριγῶνα ποταμὸν ὀξὺ εἶναι ὕδωρ, 
καὶ τοὺς πίνοντας αὐτὸ μεϑύσχεσθϑαι καϑὰ καὶ τοὺς τὸν 
οἶνον, ad comicum spectare statuit. Idem de his Photii 
verbis existimandum in Lex. s. v. τετύχηκεν p. 903 τὸ uév- 
τοι y£ygequzev παρὰ (ϑεοπόμπῳ καὶ ἑτέροις βάρβαρον. 
Historieum enim περὶ τὰς λέξεις ῥάϑυμον fuisse praeter 
mlios monuit etiam Dio Chrysost. Orat. XVIII. p. 479 Rsk. 

16 * 


3.4 THEOPOMPUR. ^ AL,CARUS. 

Non dissimulandum famen ctiam 'Theópómpt conitci oratioreri 
habere non adeo rara labentis Atticismi indicia, Ita ὄλολος 
de superstitioso dixit apud Photium Lex. p. 329, ox1ngoóg 
de muliere apud Pollucem: IT 10, ὠτίον apud Athenaeum XI 


p. 481 d, σπηλάδιον et χυνάριον apud Pollucem TX. 16. et | 


Thomam Mag. p. 201 aliosque, ῥαχίστης i e. ἀλαζὼν apud. 
Photium p. 484, αὐτόχαχος i. e. ἑαυτὸν xoActov apud An- 


tiatticistam p. 88, τετρωβολίζει» d. e. τεττάρων ὑβολῶν μὲ. 


σϑὸν λαμβάνειν apud Pollucem ΙΧ 64, λεπύζανον 1. e, λές 


πύρον apud Pausaniam Eustathii ad Odyss. p. 1863 49, Ac | 


σίον substantive de vestimento vili et crasso apud Krotia- 


num Lex. Hippocr. p. 244, ἀνενέχϑῆναι i. e. ἀναπνεῦσαϊ 


ad se redire apud Eustath. ad Odyss. p. 1604 5. Porró - 


ut ad insolitas verborum formas veniam, Χάρη casu voeativo 
pro Χάρης dixit apud Priscianum Gramm. VII p. 294, 500 . 
pro δόρατα, quo tragici' poetae quamquam raro usi sunt, 
apud Pollucem VII 158, λεύσομαιν apud Zonaram Lex. p.888, 
γαῖα apud Eustathium ad Hom. p. 18854 22, xok&couat. 


apud Suidam I p. 370, quamquam eadem futuri forma usi 


sunt Lysias et Isocrates. Sed γεμίσω apud Athenaeum XI. 


p. 470f coniunctivus esse videtur aoristi, ^ Neque ἕξη scri- | 


psit apud Bckkerum Anecd. p. 323 sed ἥξει, quemadmodum 


nec ἔβλαστε prima brevi dixit apud Schol. Aristophanis Plut. | 
179. Denique ne quis ex glossa Antiattie. p. 86 16 yaro- | 
γιᾶν: ἀντὶ τοῦ γειτνιᾶν" Θεόπομπος GuAiamO, nostro 'Theo- | 


pompo aut verbum γευτογεᾶν aut fabulam (Ρέλεππος inseri- | 
ptam affingat, certissima emendatione praeter Heringam Ob-. 
serv. p. 296 cavit Lobeckius ad Phryn. p. 892... : 

ALCAEUS. De hoc ita Suidas: ᾿“λκαῖος, Μιτυληναῖος. 


{εἶτα ᾿“΄ϑηναῖος] κωμικὸς τῆς ἀρχαίας κωμῳδίας [πέμπτος, 
υἱὸς 08 Miíxzov]. Verba uncis inclusa Eudocia p. 69 omit- | 
tit. De patria quod dicit Suidas multum vereor ne Alcaeum 


di 
yw 


| 


| 


| 
| 


] UNS 


s ALCAEUS. 349 


-Jyrieum, cui «comico poeta confuderit, 35), 'Tum: perobscu- 
-rum- est...quo sensu Alezeum ; antiquae :comoediae | quintum 
poetam: dixerit... Si. genuinum est, πέμστος, Suidam antiquam 
-eomoédiam pro media .nominasse putem. Sed. hoc quam in- 
»ertum: sit. ipse intelligo: quamquam confirmat hanc conie- 
Céturam'-quodammodo,: quod Paesiphaen fabulam simul. cum 
-Aristophanis Plu:o. secunda Olymp. XCVII 4 acta. in. certa- 


omen commisit.;;: Argumentum. Pluti: εἰ διδόχθης ἐπὶ ἄρχον- 


 QTog; ᾿“ἰντιπάτρου,, . ἀνταγωνιζομένου αὐτ INixoyc OUg μὲν 
90 y u Q χοροὺς μ 


εἰχδάκωσιν; ! dpiozouévoug. δὲ ᾿ἀδμήτῳ, Διχοιφῶντος δὲ ᾿ἀδώ- 
εἰγιδι,υδλχαίου δὲ Πασεράῃο Ὅς quo loco V. D. in Quaest. 
- Aristoph; 1.p..187 ita commentatus est... « Miror, haec cre- 


- V«didissé: viros doctos, in his ipsum A. Meiuekium. Equi- 


"«dem. potius censeo, alteros binos. ex his quattuor Comicis 
i«cum Pluto l ceríasse, alteros vero binos cum Pluto Il. 
5« Neque . alteros. ab . alteris. discernere. magni laboris est.» 

Vera liaec puto, quamquam | exempla | quinque fabularum si- 
mul in.certamen commissarum. satis cería, ut mihi quidem 
- videtur, habemus. in monumento didascalico apud Boeckhium 
-inser. I 231, ubi vide: doctissimum. editorem ad 232. Quod 
»autem addit Friizschius non adeo magni laboris esse poetas 
- illos . discernere, mihi quidem parum. prospere operam ces- 
^sisse:non diffiteor. De Aristomenis quidem Admeto supra 
-;coniecturam protuli nequaquam improbabilem; neque de. Al- 
-;eaeo dubito. Nicocharis autem Lacones et Nicophontis Ado- 
. idem: c an BS ;secundae . Pluti. commissioni  adscribam 


PT (5) Simili errore gri Messenius a edd cum 
Mytilenaeo poeta confusus est. Vid. lacobsius ad An- 
thol. ἢ} 3 .p. 838, ubi de Messenio pocta omnia sunt 
congesta, si excipias memorabilem Porphyrii locum apud 

^» crEusebiunPraep. Evang. ΧΟ 9. 42zoi09 δὲ ὁ τῶν λου- 

wo δόρων dán καὶ ἐπιγραμμάτων ποιητὴς ——— 
. τὰς ᾿Εφύρου χλοπὼς ἐξελέγχων... 


2416 ALCAEUS, 


inceríus haereo. Sed de aetáte Alcaei quae diti etiam fa- 
bularum tituli confirmant, ex quibus hoe eerte 'coniicias no- 
Vissimis eum antiquae comoediae auctoribus" accensendum 
esse. Accedit quod: passim "grammatici ex Aleaei fabulis:ver- 
borum formas afferunt, quibus antiquos illos: nusquam usos 
"esse videas, velut βασίλισσα apud Phrynichum Ecl;:p.:928 
βασίλισσαν ' Aixoióv φᾶσι τὸν κωμῳδοποιὸν καὶ ';4oroto- 
τέλὴν — εἰρηχέναι, ad:quae confer Aritiattic. p. 84. Porro 
᾿βιάζεϊν γυγαῖχα pro βιάξεσϑαν apud eundem Antiattic, p.86, 
“ἀλαζὼν pro ἀλώμενος apud Grammatieum Bekkeri. Anecd. 
p. 974 20, uisi id cAc(ov scribendüm et ad lyricum Α1- 
caeum referendum est; porro ἔδω pro ἔδομαι apud. Atlie- 
naeum VII p. 916, σμυρίζειν pro μυρίζειν ibidem XV. 
p. 691b, χεραννύω apud Athen. IX. p. 424 d, κατέχεσον 
pro χατέχεσα apud Herodianum περὶ μονήρους. λέξέως p. 91 
aliosque, Eodem traxerim ἄγροϑεν prima syllaba producta 
apud Macrob. V p. 559. Mitto alia eiusdem generis. 55) 
Fabularum, quas decem Alcaeum docuisse Suidas et Eu- 
 docia affirmant, elogia haec sunt: 4406Aq «i μοιχευόμε- 
"vci, Semel láüdatur ab Athenaeo VII p. 916b. Frequen- 
tior Ganymedis memoria, in qua lovis et Vuleani partes 
fuisse docet locus ab Antiatt. p. 102 29 servatus.- Praeter- 
"ea laudatur Athenaeo HE p. 110a. X p. 445e, Polluci 
VII 23, Grammatico Bekkeri Aüeed. p. 860, Crameri- Anecd, 
I p. 170. 10 p. 418; Herodiano de diet.'solit. p.24, Clioero- 
"bosco apud Bekkérüm ad Etymol M. "p. 1001, - Antiattic. 
p. 84 26. 103 4. Endy mionem habemus apud Priscianum 
-XVLIE p. 188, Pollucem IX 93, Autiaitic. p. 91 17, Schol. 


3*) Haec quae de Alcáei aetate et orationis qua usus est 
indole commentatus sum, non legerat 'Th. Bergkius iu 
Zimmermanni Ephem, Antiqu. stud. Ill 6 p. 542. 


^" ALCABUS, 247 


"QNristophanis Av. 1707, In Sacris nuptiis ( Iso γάμῳ) 
^Junoenis' et^ lovis- nuptias plane ad mortalium ritus videtur 
»repraesentasse,: Suspicari id licet ex fragmento apud-Plio- 
"tium Lex. p.479 4 servato. Coenae nuptialis in fabula: ce- 
lebratae indicia habemus apud Athenaeum IX p. 408e. X 
^p. 4244; Callistonis duo supersunt fragmenta apud Athe- 
^yaeum ὙΠΕΡ. 399 f et Autiattic.. p. 85 6... Quorum quod 
^Athenaeus servavit, non. in Arcadia, quod ex titulo suspice- 
-xis, sed in ipsa Aítica dramatis scenam. fuisse: ostendit. 
?595€omoedotragoedia commemoratur Ὁ Photio ^et 
?Harpocrat. 8. v. ἀδηφάγος, et ab Macrobio :Saturn. V: 20, 
παιδὶ quod: vulgo editur 'Aleaeus:in Coelo tragoedia ve- 
. rissime. emendavit; Fabricius Bibl. gr. I| p. 283, sed maále 
/dubitans sitne 'haec' fabula δὰ Alcaeum tragicum referenda 
^an ad comicum; siquidem de Alcaeo tragico quae unus; mni 
τον, Suidas memoriae prodidit, ad fabulas relicienda sunt. 
Minus recte apud Suidam fabulae titulus scriptus est K&— 
“πἰμῳδοτραγῳδός: Eodem nomine -iuscriptas ; fabulas: docue- 
J*unt Dinolochus, Siculae poeta comoediae 'celeberrimus, δέ 
"Anaxandrides. Antiattic, p. 87.24 Τελασίνην “τὴν πολλὰ 
yehaoav. ᾿Αἀναξανδρίδης ἐν Κωμῳδοτραγῳδίᾳ. Hem p. 112 
129. Πέπαυνται: τὸ πληϑυντιχόν, ὁ αὐτὸς (praecedit loeus 
**e-Dinolochi Telepho) Κωμῳδοτραγῳδίᾳ. ἴῃ lisce. fabulis 
"quid 'consilii poetae sequuti sint quamquam difficile ad iu- 
-Wicandum est, mon inutile tamen fuerit Plauti admonuisse, 
-Amphitruonem fabulam , in qua deorum servorumque partes 
;essent, Tragicocomoediam appellantis Prol. Amphitr. ὅθ. 
Ad humanam "vitam xisu luctuque plenam vocabulum: illad 
"transtulit; Porphyrius apud ^Stobaeum Flori. XXI 28: t» μὴ 
τὴν τοῦ ἀϑανάτου ἀξίαν περιτεϑέντες τῷ ῳϑαρτῷ καὶ 
ynivo: χἀταγέλαστον αὐτὸ “ποιῶμεν, "uci πάλιν div δὰ- 
“πρύων ἐν Τῇ κωμῳδοτραγῳδίᾳ τῇ τῶν ἀνοήτων βίων ἐνὲ- 


. 848 ALCAEES. 
.góuevov.-. Similiter: Plato .Philebo p.50.B τῇ. τοῦ βίου 
ξυμπάσῃ τραγῳδίᾳ. καὶ κωμφὺδίᾳ. Rursus. Porphyrius..ad 
Marc. p. ὅ ἀπομειλιττόμενός τοὺς ἐν. τῇ κωμῳδοτραγῳδίᾳ 
προύτάρροι δαίμονας τὸν γαμικὸν ipi ἀγωγίσασϑαν οὐχ 
enne ἀσμενέστατα, ; "1091 
' Reliquae Alcaei fabulae sunt P ala entitas quod mulier- 
.ulae nomen est, et Pasiplae, quarum illam |. commemo- 
xat Athenaeus VIII p. 370f. 396€ et XV. p. 691b, quo 
loco minus recte editur ᾿«“λχαῖος ἐν 4o Acid vQeug Μυρί-- 
σασα συγκατέχλεισεν ἄνϑ᾽ αὑτῆς λάϑρῳ, pro. LaAciaroe 
εἰὐΣμυρίσασα. κτλι De. Palaestra mulieris nomine: constat: ex 
Rudente Plauti. Pasipliaes duo supersunt fragnienta apud 
Grammaticum Bekk. Anecd. p. 454 4 et Pollucem X 11.; 
Ex incertis fabulis quae fragmenta. servata sunt, partim - 
ita sunt comparata ut dubius haereas, utrumné: ad. lyricum - 
. an ad comieum. Alcaeüm referri debeant, velut: apud. Pho- 
-1ium Lex, s, v. μετρῆσαι et Πιτάνη εἰμί, aliisque-locis; de 
quibus suo loco dicetur, ^ Sed apud Scholiastam Nicandri 
"Ther. 619 non dübitari potest quin lyricus: intelligi: debeat, - 
" Xerba -haeo sunt: ^ 44zaióg φησιν ἕν τοῖς περὶ ᾿“ρχεανα- 
κτίδην. καὶ τὸν πρὸς ᾿Ερυϑραῖον (leg; ᾿Ερυϑραίους) stóAe- 
pov φανῆνας τὸν ᾿ΑΑπόλλωνα xcd. ὕπνους ἔχοντα μυρίκης. 1 


κλῶνα. αὶ locus satis memorabilis est non solum propter | 
- Mytilenaeorum bellum contra Erythraeos gestum, sed etiam | 
. propter Archaeanactidae commemorationem, qui. fortasse. m 
-rannus fuit Mytilenaeus,. quamquam: a Strabone. inter reli-. 
quos tyrannos non commemoratus.. Eiusdem familiae cogna- 
ionem 'attingebat haud dubie Archaeanax is quem. Strabo | 
XII p. 340 Sigeum condidisse refert. Ceterum 'J4oyea- 
γαχτίδης scribas an ᾿ἀρχαιανακτίδης perinde est. ' 4oyecvag- - 
σὺν babes in epigrammate apud Athen. XII p. 569 c.. Denique : 
fuerunt qui ad Alcaeum comicum Hesychii glossam. refer- | 


ALCABUS; - EUNICUS, 249 


reat, ",dAxeovs ὅπλον ἢ ἀλεξιφάρμακον φυτόν, οἱ Ερατοσϑές- 

γηῃς «δὲ ὄνομα eivai τινὸς ἀνθρώπου. κωμῳδουμένου. Ubi 

recte. quidem. '44xciov  eorrigunt, sed -de -comico poeta. π|8}- 

fum .falluntur;. neque. enim. dubitari potest quin Alcaeus:ci- 

tharoedus intelligendus: sit , de quo Scholiasta ad. Aristopha- 

nis "Thesmoph. 162 ᾿Αλκαίου τοῦ κϑαμῳδοὺ «--ουχαὺ Eu 

AoÀg 8v. Xvao "γένευ μέμνηται. «ὦ ᾿λκαῖε: Σιχελιῶτά lle 

»κλοπογννήσιε,»... Fortasse igitur. apud: Hesychium. κεϑαρῴ-- 

oi : scribendum. est .pro..&vÓgozov.. Ac nescio an is ideth 

E qui ab. incerto antiquae. comoediae poeta ᾿,μ“λκίδης dictis 

- . Hesychius, | EEsxeaviÓoAnióo4: οἱ περὶ τὸν ἢ b quai 

p καὶ «ἀλχίδην τοὺς. κιϑαρῳδούς. ῃ "£j 

τς lisdem ferme temporibus vixit EUNICUS, Meca ionis 

&odicibus decepti Aenicum vocant Suidas et Eudocia p. 69 

μάϊνιχος,: χωμικός. ἔστι «δὲ τῆς ἀρχαίας. κωμφδίας.ν. δῥάς 

quero (Sort. δραμάτων) αὐτοῦ. "«ἀντεια, - Neque aliter infi- 
amae | aetatis. scriptor Theognostus apud Bekkerum Anecd. 

Ῥ. 1909 disputans de ὁ in nominibus propriis producta: τὸ 

wdinxes, ὄνομα ποιητοῦ, Kcixos, Tonvuxog ([65. 1 ρήνικος) 
ὀνόματα ποταμῶν, ᾿Ελλάνικος 37), Φίλιχος. Cui similia 

liabet Arcadius de accentibus p. ὅ1 38 τὼ εἰς x0g ὑπερδε- 

Ισύλλαβα,, εἰ παραλήγοιτο ζ΄ μακρῷ, ^ Avixog (sic?) κύριον, 

| JKexos, Πρήνικος, Φέλικος, et qui propius etiam. δὰ génui- 
| mam. nominis. formam. accedit Eustathiüs ad. Iliad. p. 890 
A6. Τρήνεκος. προπαροξύνεταν κατὰ τὸ ᾿Ελλάνιχος; «Ξένιχοξ, 

ἡ 4ριστόγιχος : ubi: pro. ξένικος legendum ὔνεκος, -Otnmiio 
| amihi νον Aenici nomen parum. graece seva . videtur, 
| νῷ ΝΣ De Hellanico: edle: itatui£,) otsfürdó etiam hinc re- 
yen Passovius, qui penultimam. .huius nominis corripi 
: existimabat. V. Lobeck ad Phrynich. p. 670 et Osann 


| 7 7^ad Philem. p. 250. Sed de Philico multum fallitür 
Theoguostus. V. Naekii sched, erit. p. 19... ^ 


I εἶ 


9250 205 1T WENICUSS ^ 1 


mirorque ÍIemisterhustum aliosque, qui apud" Pollucem X 
"00 ὑποδηλοῖ δὲ Εὔνιχος ἐν " 4vrtíc, genuinam. formam 
-óbliterarunt;^ Pessime :'0mnium ' haud. dubie Schweighaeusez 
ruüs:ad- Athen. II p.86 e. utramque ei nomen' fuisse suspi- 
«atur, - ^ Anteam fabulam (}} alíis Philyllio tributanr esse: do 
δὲ. Athenaeus XHI p.:507 c Ebvízov ἢ Φιλυλλίου " Mvreuá, 
«bi dramata recenset meretricum nominibus inscriptá; Haee 
Antea non diversa fuisse videtur ab ea quam. commemorat 
Demosthenes €. Neaer. p. 1351 quaeque 'etiaiti Antiphani vel 
Alexidi fabularum argumentum ' praebuit; quamquam id in- 
certum est, ut infra docebimus. "Commemoratur: etiam, sed 
tanquam mortua, in Anaxandridis loco apud Athenaeum XV 
p.010 e, ubi amica Laidis Corinthiae dicitur: ἢν ἐχείνῃ rig 
φίλη Ανϑεια, ut Schweighaeuserus :e' cod. Ven. dedit pre 
"ντεια. AMhenaeus ΧΠῚ p. 587e | postquam Lysiae locum. 
-x. oratione contra Laidem apposuit, in quo Anthea inter 
eas recenset meretrices quae iuvenes scortari desierint, 'sic 
pergit: μήποτε δὲ δεῖ γράφειν vri rie dvOciag Avrewere 
oU-yàg εὑρίσκομεν παρ᾽ οὐδενὶ "ἄνϑειαν Gvayeyoopuéyno 
ιἑξαίραν. ἀπὸ. δὲ ᾿ΑΑντείας καὶ ὅλον δρᾶμα ἐπιγραφόμενον, 
ὡς προεῖπον, Eovixov ἢ Φιλυλλίου "“ντειά ἐστιν, ubi vide 
Scehwefghaeuserum,. cuius notatis adde Anecdota Bekkei 
p.403." ἄνϑεια ὄνομα ἑταίρας, τινὲς δὲ ἀντὶ τοῦ 9-7 
ἔξέφα γράφουσιν. Praeter Anteam' nonnisi una eommeniord- 
Δὰν. Eunici fabula, Πόλεις inseripta, sed quam alii aliis au- 
«toribus tribuebant. ' Athenaeus ΠῚ p. 86e Φιλύλλιος δ᾽. 
“Ἐδνικος 7j «ἀριστοφάνης y “]όλεσεν (ita enim recte. Schweige 
haeuserus edidit pro vulgato «ρύνιχος, cuius loeo libri ha- 
.bent.zfvwuxog) et.IV..p. 140a Ad piaroq ἀνὴς ἢ Φιλύλλιος ἐν 
'ταῖς ΠΠόλεσιν. Denique, ^ut nihil "huius generis omittamus, 
male. ,Euniei, nomen. pro Epinico legitur in cod. Ven. Athe-. 
naei XV p. 500 f, ubi vide interpretes. kong ou A 


CANTHARUS. |. DIOCLES. 251 


i5 CANTHARUS,, Athenfeüsis; testibus: Suida. & v.- Kev 
ϑαροὸς et Eudocia p. 269. -Aetatis indicium . unum. hoc..ha- 
bemüs, quod quae Platonisferebatur. fabula. Zuge z ie, 
eademi-ab áliis Cantharo tribuebatur; Neque enim unquam 
fabulam :duobus auctoribus tribui videàs,. nisi temporefere ae- 
quálibus. Praeter δυμμαχέαν, quae male Συμμαχέαν appella- 
tur ἃ Suida,-et cuius pleraque fragmenta :collegit Porsonus 
Advers. p. 265, laudantur Canthari 2] ἡ δεινὰ a Suida. et.Mi- 
«liaéle. Apostolio. s. v. '4oefuog αὐλητής, Polluée IV ΘΝ 
Antiatticista p. 89. 97, et ΤΤηρεὺς apud Athenaeum IH 
p.:SL.d,- Suidam et Mich.. Apostolium 8. v.. ᾿4ϑηναία et 
Antiatticistàám .p. 79 "4veccsioou: ἀντὶ τοῦ ἀναπεῖσαι, Kb 
xPhegoc Τηρεῖ. Quas praeterea Suidas et Eudocia Canthare 
dabulas tribuunt Δύρμηχες et ᾿Δηδόνες, earüm .nülla 
ueneno fragmenta. .De ύρμηξι cfr. p. 163. 
C DBIOCLES, Atheniensis sive ut aliis placuit Phliesius. 
ABuidas:| Διοκλῆς ᾿ἀϑηναῖος ἢ Φλιάσιος, ἀρχαῖος «κωμιχός, 
σύγχρονος Σαννυρίωνι χαὶ Φιλυλλίῳ. Fortasse Phliuhtem 
patriam habuit, postea attica civitate donatus. Fabulas eius 
Suidas et Eudocia p. 132 commemorant hasce:  - 
Béxyo, quo nomine:etiam Lysippus et Antiphanes 
fabulas docuerunt, laudantur Polluci X 378, Antiatticistae 
p. 87, Grammatico Seguer. p. 452, Suidae οὐ Photio s. v. 
φαλὰ χαχῶν, ubi quod editur “οχλῆς Dcxyn, correxerurít 
mendi. ad Pollucem Il: ! 1246 et Toupius: Emend. 
1H p. 101. Πρῶτα 
τ Sequitur Cc rne bali meretricis nobii, teste 
Scis qui sua hausit ex Athenaeo X p. 567 c. wet 
ium fabulae. umum superest apud eundem Vll p. 307.d.: 
: Κύχλωπες ab aliis Calliae rem ut "He mo- 
 A4uimus p. 214. 
sc ῥῥέλετται, quae PAM minus recte ab Eudocja 


-— 


852 931501 :J06LEg/ 11 745 


dicitur, passim óbvia,-ut apud-Athenaeum X p. 426 d, ubi 
lege^vóv'olvov Oéi/us τέτταρα xai δύο, Polliéem X99, 
Hesychium s. v. T'íyyo sive potius τιγγάβαρι (ut:apud Pho: 
tium ét Eüstathium legitur), /Ahtiatticistam p. 87 4 aliisque 
loeis;^ De argumento fabulae quae commentus est Hemster- 
husius'ad Pollucem 1. 1. fortasse apum  solertiam et sedulam 
industriam ," quae constitutàm bene rempublicam. iiitarentur; 
in ea expositas fuisse, eiusmodi. sunt ut etiam falsissima h4- 
Beri possint. Mellis fabricam commemoratam esse. docet lo 
iis apud Grámmaticum. Seguer. p. 890 14; . 555095 
^ vOvéorngg et Oveipos à. nemite commemorantur- nisi 
ab. Eudocia et Suida, quorum illa^alteram fabulam" "Üvseotz 
sppellat. "Thyestae: duae fuisse videntur'récensiones. . Certe 
Süidas: habet. Θυέστης β΄. Non-eredo famen "Thyesten: ab. 
ullo unquam ' poeta .'comico: scriptam esse; Orestem ^ pro. 
7Tliyeste calami puto errore nominat Fabric. Bibl. Gr. Il p. 437. 
^vNon-dineleganti fuisse. poetam ingenio; docet loeus in 


«Lexico Seguer. p. 339 ita, ni fallor, legendus: — ^ οὐ 
"εἰ ΜΔηδείς no ὑμῶν, ἄνδρες, ἐπιϑυμησάτω" oon 
γέρων “γενέσθαι; τοῦτο: δὲ ἀῤονοησάτω Ὁ 008. 
sonu'atürtwg véogcuv τὠγαθϑόν: τὸ τῇ ψυχῇ παϑὼν 4 
agiei»i den καταλύδει, μηδ᾽ nib nogsos00b | sip Z 
2o. 0 VO. τρίψει... δ δ τοὺ ise o, E | 


qu oratione quae singularia reperiuntur in ian fere 
haec: sunt. ^ T'ueio$ pro .zi45j; ἄξιος apud :Photium Le: 
p. 909 17, γυναικηρός apud Antiattic. p. 87 2 et'Ogozé- 
"evi ibidem p. 88 20, λάσανον i. e. χυτρόπους apud Pol 
Jucem:X 99; γυναικάῤιον -apd' Grammat. Bekkeri p. 87:4, 
Ceteruni non onittenda sunt:quae Suidas. de: nostro. Diocle. 
tradidit: τοῦτον δέ φασιν. εὑρεῖν καὶ τὴν ἐν ὀξυβαφίοις ág- 
μονίαν ἐν ὀστρακίνοις ἀγγείοις, ἅπερ ἔκρουεν “ἐν "ξυλυφίῳ,. 
οὐ) υάς eadem repetuntur s. v. ξυλυφίων, ubi pro ἔχρουεν. 


DIOCLES; ^: NICOCHARER. 258 


legitur ἔχρονον; et s.v. ὀξυβάφιον, ubi abest ἐν ante ὁστρα- 
κίνοις: Οἷν. .Casanbohus. ad Athenaeum V 4. Sed videns - 
dum ne haee non δὰ 'comicum poetam, sed ad alium Dio* 
clem. spectent, quem Suidas.s, v. ᾿Αλκιδάμας de rebus snp 
εἰ οἶδ. (povoizd). seripsisse memoriaé prodidit. 10314 
- NICOCHARES,  Cydathenaeus, Philonidis ;cotiici: "th 
filius. cStephanus Byz. s. v. Κυδαϑήναιον, . Suidas... v. 
Νικοχάρης et -Eudocia. p. 311. ..Certavit et ipse cum Ari- 
$tophane, ut docemur in Argumento Pluti lI. Floruit igitar 
extremis antiquae comoediae temporibus, immo si vera esf 
eoniectura Boeckhii lacunam monumenti didascalici Corp. 
Inscr; 1 p. 8564 ita explentis. JVi[xozco]re 41073), vitam ul» 
tra Olymp. CVI 8 produxisse censendus est. .In nomine 
wiri ita fere variatur, ut alii JVixozao:g alii Νιχοχάρης. ha- 
beant. Alteram formam JVixozcong praeferunt lungerman- 
nus ad Pollucem X 93 et T. Hemsterhusius. ad Aristopha- 
nis Plut. p. 97. ?*) Et recte quidem, αὖ vel hoc argue 
mento intelligitur, quod secundum casum constanti usu effe- 
runt Νιχοχάρους. Υ͂. Pollucem VII 45. X 141 et Argumen- 
tum Pluti p. 9. Semel, si recte memini, Eudocia p. 811 
contra usum formavit Νιχοχάρητος, ut Χάρης Χάρητος. 
-» Fabulae Nicocharis a Suida et Eudocia enumerantur 
haece: 4p v1.0 νη semel laudata Athenaeo X p. 426... 
Οἰνόμαος οὗτος χαῖρε, πέντε; xo. 70,5 ττοι 2 


VO EU e ses Ru To o a NM OE EUER UND MD C  ΥΥΑ  ΞΕΌΕΕε 


; 

pU. M inin 

χἀγώ τε χαὶ σὺ συμπόται γενοίμεθα." 

| Ubi ex Oenomai mentione haud temere coniicias plenum fa- 
| 'bulae titulum fuisse ^24 vpo v5 ἢ Πέλοψ; siquidem. Pe- 


Ι .lopem.Suidas tanquam. singularem: fabulam . proximo post 
Amymonen loco nominat, . dum. ceterorum. dramatum titulos 


reri 
1 
| 


. 35) Idem ad Pollucem X ΤΟΊ ütranique nominis formám 
ie recte habere existimabat. . 511018 


854 ^7! SICOCHARES; 5:6 


ordine alpliabetico enumerat. Quamquam haec etiam ita'exi 
pediri pessunt, ut quam. Nicochares:Amymonen inscripserat 
fabulám ab aliis: sub. Pelopis nomine laudatam esse' dicamus, 
quod errorum genus satis frequens est in scriptis: gramma- 
ticorum. Ita Euripidis Hecubam pro 'Troadibus nominavit. 
Etymol. M. p. 702 ῥάχις — ὡς 'δέ τινὲς ἐράχις διὰ τὴν 
φραχύτητα τῶν συνεστηκότων αὐτῇ χονδύλων" διὰ τοῦτο δὲ 
«ui ἀχανϑοτάτας (leg. ἀκανϑώδεις) ἐκ τοὐτὼν ἀποφύσείς 
εἶναι. ἔστι δὲ. καὶ ἐπὶ πέτρας χαὶ ἐπὶ σώματος " καὶ dni 
σώματος μὲν "εἴρηται παρὰ ró τραχύ, ὡς ὐριπίδης ἐν 
"Esc An ἀκανϑώδη εἶπε τὴν ῥάχιν. Übi pro ἀχανϑώδη 
séribe ἄκαγϑαν et respici puta Euripidis Troad. 117 zc 
διαδοῦναι νῶτον ἄχανϑάν T εἰς ἀμφοτέρους τοίχους "m 
Af», ubi v. scholia. Electram eitari pro Oreste apud Ful- 
gent. Myth. III 5 notatum video a Valcken. Diatr. p. 16: B; 
Plura eius generis composuit Dobraeus Collat. im Ram 
905. €fr. Gesner. ad Luc. I p. 557. "07:6 e 7 
—'» Galatea Cyclopis et Galateae amores complexa lauda- 
tur Pollaci lib. X 93, ubi quod commemoratur vasculum, ^ 
115 oq εἰσοφαῖσι. παλάμαις τεχτόνων εἰργασμένον; C vi 

xoi πόλλ᾽ ἐν αὑτῷ λέπτ᾽ ἔχον χαδίσκια, 1 
fortasse in^muneribus fuit Galateae a Cyelope oblatis; ne- 
que^iiepte; opinor, eoniieias quae ex eodem dramate affem 
Scholiasta Aristophanis Plut. 179 s 

Ἢ δῆτ᾽ PSP Pm TE φιλωνίδου 
.Ὲ πὶ τοῦ ἹΜελιτέως, (3 ἫΝ 
Galateae ^ad Cyclopem verba esse. Si vera est nostra dt 
argumento fabulae suspicio, simul de tempore quo'acta «8. 
fabula probabilem coniecturam 'capere licebit. Scilicet: Gd 
lateae et Cyclopis amores, postea ab Alexandrinis potissim 1 
poetis, Theocrito, Callimacho apud Athenaeum VIII p. 984. 
Bione apud Moschum III 58, Hermesianacte apud Herodia 


"M 


20075 NICOCHABRES: 00 235 


num. de dictione solit. p. 16 -14, celebratos, primus-omnidüm 
finxisse fertur. Philoxenus. Cytherius,: teste Duride Samio 
apud -Scholiastam. "Theocriti Idyll. ὙῈ Ὑ. Zovoís:. φησι διὰ 
τὴν εὐβοσίαν τῶν. ϑρεμμάτων χαὶ τοῦ γάλακτος πολυπλή- 
dur τὸν Πολύφημον ἱδρύσασθαι ἱερὸν παρὰ τῇ «Ἅἴτνῃ 
“Ταλατείας, Φιλόξενον δὲ τὸν Κυϑήριον ἐπιδημήσαντα καὶ 
uj δυνάμενον. νοῆσαι τὴν αἰτίαν ἀναπλάσαε ὅτε Πολύςφη- 
pos ἤρα τῆς 1] ἀλατείας, quibus similia leguntur in argus 
mento eiusdem idyllii. Carmen autem Philoxeni, in quo 
Cyclopis et Galateae amores tractaverat, quum brewi anté 
Aristophanis Plutum sécundami in notitiam. liominum venerit, 
Nicocharis. Galáteam multo ante Olymp. LXXXVHI in: sce« 
mam fuisse productam non probabile est. . | 


ον DeHercule duabus in fabulis Nicochares egerat, quarum 
altera ραχλῆς χορηγός inscripta laudatur ab Athenaeo 
| XIV p. 619 a. et Polluce VlI 45, ubi qui affertnr versus, 
φέρε νῦν ταχέως χιτῶνα τόνδ᾽ ἐπενδύτην, non-male conve- 


| 


j 
| 
| 
E 
l 


mit. Herculi scenicum ornatum ;apparanti. Altera a Suida 
appellatur 0«z456 γαμῶν, ἃ Polluce. autem . VII. 40 
Ἡρακλῆς γαμούμενος, quod. ineptum. est, nisi forte in 


, ipso- fabulae. indice poetam. acumen quaesivisse putabimus, 
, dut Hercules significetur Omphales imperio subiectus, quo 


alios Anacreontem, ἐκεῖνος ovx ἔγημεν ἀλλ᾽ &ynuero.. 

1555Quae déinceps commemorantur a Suida fabulae, K évz ev» 
901 sive. ut in Lexicis Seguer. dicitur Κένταυρος, Κρῆτες 
εἰ “4“άκωνες, simul cum Pluto Aristophanis in. scenam 


! sensu verbo γήμασϑαι de viro usum esse constat praeter 


[ producta, earüm perpauca supersunt fragmenta,  2fopgvic 


| quater laudantur, quarum quod argumentum fuerit subindi- 
, at locus apud Etymol. M. p. 550 14 πλέομεν ὦ zógn ᾿πὲ 


τκῶς, quae lasonis ad Hypsipylen verba esse monnerunt T, 
i Hemsterhusius ad Plutum p. 57 et Odofredus Muellerus. de 


256 NICOCHAWÉS; '"NICOPHON. 


Minyis p. 302. . Male 'vulgatur Νικοχάῤης zdnuvic * ἐπδέος 
μὲν etc. quod emerdavit Porsonus, et ex' parte iam Casau- 
bonus ad Athen. p. 328 e. Denique X2:9oy 6 vogec;' de 
qua infra in Nicophonte dicetur. ^ Ceterum idemme sit hié 
Nieochares cum eo cuius 55AicÓw, in quo carmine Deliós 
Írriserat; affert Aristoteles Art. Poet. 11 7, ut incompertum: in 
medio relinquam. . Fabulis tamen 'Delias illa: aecenseri a ΜΝ 
bricio aliisque non debuit. : | i 

s» NICOPHON, 'Theronis Blu) A ttidifdidieyi teste : ; Suida 
liv. Νιχόςφιῦν." Mta. enim recte: Kusterus edidit pro .JVexo- 
gov. : Viderunt etiam Meursius Bibl. Attica 'ét-Iungermar- - 
nus: ad Pollucem vol. Il p. 709. : Vitiosam' formam, non su- | 
spectam illam Casaubono ad Athen. IX p. 370 f tenet Eu- | 
docia: p. 311 et iterum Suidas:s. v. ἀράχνη; et eod. Fal-- 
ckenb. Pollucis: HI 18, qui tamen propius ad "verum habet 
INixoqoo wv. Eadem corruptela in:versu incerti comici apud ᾿ 
Stobaeuni- Ecl; phys. p. 399. ὁ πολὺς χρόνος πάντ᾽ ἐξελέγχευ : 
iVixotpgov. Ὅς τονώσει, nominis JVizogov admonuit Hero. 
üianüs' de: dictione solit. p. 9 27, ubi eum "vruyv-dEigv- 
φῶν «Ξενοφῶν aliisque. componitur -Νιχοφῶν ὃ κωμιχόξι, 
AetatemiNicophontis Suidas indicat Aristophanis eum: aeqt b 
lem fuisse dicens; neque id male, si extrema Aristophanis. 
tempora intellexit. ^ Veteris comoediae poetam: diserte perl Ἢ 
bent Athenaeus lIl p. 1906 et Harpocratio 8; v. χόρδακύε, 
σμός. Sed mediae eum comoediae tempora attigisse: É— 
fabularum tituli, quos Suidas et Eudocia p. 811^ hoe'ordint 
recensent: "440 vig üna'cuüm Aristóphanis. Pluto - secunda 
in certamen commissa, αὐ ex argumento Pluti constat. Ἐπ: 
gmentorum nihil superest. πφροδίτης γοναΐ, passim | 
laudata. 'E£ ἅδου, ἀνιὼν 40. uno Suida et Eudoeia ad | 
pártes: vocata. Frequentior J1&70w occ mentio, etiam apud 
Photium Lex. p. 290 INéaxog, τοὺς νέουξ. Κτησιφῶν" Hav. 


NICOPHON. 251 


δώρῳ, ubl reete Ruhnkenius ad Tim. p. 282 Nixogcv cor- 
rigit. Eiusdem fabulae nomen pro Πανδάρῳ Suidae s. v. 
χοιμίσαι restituit Kusterus 

Χειερογάστορες. Huius fabulae plenum titulum sunt 
qui Scholiastam. Aristophanis Av. 1550 servasse eredant, 
ubl citatur Νιχοφῶν ἐν Χειρογαστόρων γέννᾳ 
ἱ «Αὐτὸς ὀλίγον ἄναγε δή 
es ἀπὸ τῆς διφροφόρου. 
Sed permirum est in atticae comoediae indice vocabulum et 
usu et forma mere poeticum atque a communi dicendi con- 
suetudine prorsus alienum. — Operariorum origines vel nata- 
les si significare voluisset Nicophon, non dubitari potest 
quin Χειρογαστόρων γοναί fabulae indicem facturus fuisset, 
quem ad modüm Z/«vóg γονὰς scripsit Araros, Διὸς γονὰς 
Philiscus, Movoo» γονὰς Polyzelus, '49:5vac γονὰς Her- 
mippus, ᾿“Ι΄φροδίτης γονὰς Antiphanes et ipse de quo agi- 
mus Nicophon. Ac nescio an vel hoc argumento corruat 
Welckeri, ingeniosissimi viri, coniectura, qui in Annalibus In- 
Sit. archaeol. II 2 p. 245 sqq. illo Nicophonteae fabulae 
titulo confisus Χειρογαστόρων, quos Palicos esse voluit, na- 
ales in vasculi ab ipso descripti pictura ad Nicophontis imi- 
dationem repraesentatos esse sibi persuasit. 85) ^ Corruptus 
Agitur est Nicophonteae fabulae qualis ab uno Scholiasta Ari- 
'stophanis proditus. est, index, scribendumque sine dubita- 
tione ἐν Χειρογάστορσιν, γέννῳ autem, in quo quid lateat 
fortasse aliis eruere continget, cum poetae χρήσειν coniun- 


! 89) Haec dum scribo commode affertur Ilermanni diss. 
de Aeschyli Aetnaeis, in qua p. 9 sqq. Welckerianam il- 
lius. vasculi picturae interpretationem gravissimis, ut 
mihi videtur, argumentis impugnavit. Quod vir sum- 
mus Nicophonteae fabulae titulum in suspicionem non 
vocavit, casu potius quam. consilio. factum arbitror. 


Hist, crit, Com. graec. 11 


trag rA 


258 NICOPHON,  PHILYLLIUS, 


gendum.  Eiusdein fabulae titulus levi vitio corruptus legi- 
tur apud Antiattie. p. 89, ubi laudatur JVixogv Χειρογά- 
στορι, minus levi errore 'Eyysw90y«oroosg vocatur a Suida et 
Eudoecia, quamquam hanc formam non plane inusitatam fuisse | 
docet Athenaeus I p. £d .cll. Hesychio s. v. ἐγχειρογάστωρ, 
et Scholiasta Apollonii Rhod. I 989, ubi tamen scholia Par; 
habent ἐγγαστρόχειρας. Cetera dramatis fragmenta vide apud | 
Athenaeum ΠῚ p. 126 e. IX. p. 389a. XIV. p. 645 e, Pollucem. 
IV 55, Grammaticum Bekkeri Anecd. p. 455 et Etymólo-. 
gum M. p. 367 32, ubi qui versus legitur: : 

Κόλλεκας, ὀβελίαν, μελιτοῦτταν, ἐπιχύτους, 


RT v^ 
MES e ERIIAS, fed 


eundem: cum duobus aliis ex cognomine Nicocharis fabula. 
affert Athenaeus XIV p. 615€. Sed Nicocharis Xeigoyde. 
στορὲς quum nemo alius ad partes vocaverit (nam Suidas. 
sine dubio non nisi ex ipso illo Athenaei loco cognitam ha- 
buit), non temere, opinor, etiam apud Athenaeum Nicophon-. 
fis nomen reponendum putamus. *?^) | Denique Φειρῆνας, 
praeter Suidam aliquoties laudat Athenaeus, ex cuius lib. VI 


p. 270 a. hanc etiam fabulam ἀδίδακτον fuisse discimus. . 
PHILYLLIUS, Atheniensis, Dioclis et Sannyrionis ae j 
qualis, teste Suida s. v. Zi0xAzg. Recte antiquae comoedia 5. 
poetis accensetur ab eodem Suida s. v. Φιλύλλιος, siquidem. 
iam ante Aristophanis Ecclesiazusas h. e. ante Olymp. XCVE. 
4 eum inclaruisse e Scholiasta Aristoph. Plut. 1195 dis " 
mus; quamquam qui fabularum titulos consideraverit, no. Ε 
dubitabit quin aetas eius etiam ad mediae tempora como ξ 
diae pertinuerit, idque confirmant etiam ea quae supra 
p. 900 de Jníhea fabula disputavimus, Nec obstat oratio-- 
nis color, in qua deprehendas nonnulla a genuinorum ef ve 
terum Atticorum usu aliena. ta κατὰ χειρῶν δοῦναι dixit 
FA di 


40) Sequutus est Dindorfius. ΕΣ β 


PHILYLLIUS, 990 


pro eo, quo constanter usi sunt veteres illi, χατὰ χειρὸς 
δοῦναι apud Athenaeum IX p. 408 e. Forma ἅλας, ἅλατος, usus 
est apud Grammaticum Seguer. p. 381 6.  Singulare item 
quod Antiatticista p. 83 servavit ἀναλφάβητος pro ἀμάϑη- 
τὸς γραμμάτων, et βέδυ h. e. ἀὴρ apud Clementem Alex. 
Str. V p. 569b. In rebus scenicis nonnihil novasse Phi- 
lyllium, e Strattidis loco apud Scholiastam Aristophanis Plut. 
1195 colligitur, ubi primus omnium faces in scenam protu- 
lisse dicitur, quo spectant fortasse haec Athenaei lib. XV 
006. Φιλύλλιος δὲ τὰς λαμπάδας δᾷδας καλεῖ, Nomen 
poetae miris saepe modis corruptum legitur. (Ῥιλλύλιος 
Scribitur apud Suidam s. v. et in (βιλοχλῆς. Eundem erro- 
rem suscepit Eudocia p. 428 et ante Iungermannum Pollux 
VH 192. In Q»2eiog abiit apud Photium Bibl. 167 p. 115 
Bekk, in (ιλόλαος apud Hesychium vol. ll p. 491, in 
(ιλλύδεος 41) apud Clementem Alex. Strom. V p.243 Sylb. 
Mitto alia, de quibus praeter Ruhnkenium ad Timaei Lex. 
p 167 et ad Rutilium Lup. p. 103 v. interpretes Pollu- 
eis VII 192. Fabulas Philyllii hoc ordine Suidas et Eudo- 
tia p. 428 enumerant: “4ἰγεύς, Uy, rre (ἑταίρας ὄνο- 
que), 4ωδεχάτη, Ἡρακλῆς, Πλύντρια ἢ Ναυσικάα, Πόλις 
| (leg. Πόλεις), Φρεωρύχος, ᾿«ἀταλάντη, EXívg. Ubi postre- 
mae fabulae Atalanta et Helena praeter litterarum or- 
dinem illatae dubitationem movent.  7:yevg tribus locis 
| commemoratur, apud Suidam s. v. ἀναλφάβητος, Antiatti- 
cistam p. 83 et Stephanum Byz. s. v. 1 πλεῶται, ubi tamen 
Ruhnkenius ad Timaeum l. l. 44/77 *?) pro «Δ γεῖ scriben- 
dum et huius fabulae titulum ex librariorum errore ortum 


| *1) Sdlicet ex DLZY-Z410C factum DLZYAA10C id- 
| que deinceps prono errore abiit in DI YA4EFOC. 
. 45) Constanti errore Ruhnkenius scripsit 24v77;. - 


11" 


900 PHILYLLIUS. 


existimat. Eadem Salmasii fuisse videtur sententia Exercitt. 
Plin. p. 757 et Casauboni ad Athenaeum III p. 100 f et XI 
p. 485 b. Sed eodem iure Augen, quae et ipsa nonnisi tri- 
bus loeis laudatur, proscribendam et ex Aegeo corruptam 
esse statuas. Praestat igitur et Augen et Aegeum Phi- 
lyllio relinquere. De '"4vrég vide supra, ubi de Eunico 
egimus p. 250. Δωδεχάτη permirus fabulae index semel 
laudatae apud Polluc. X 70, ubi inepte Kuhnius ad explicandam 
tituli rationem meretricis δωδεχαμηχάνου admonet. Rectius 
admoneas glossae Hesychianae: Ζ“ωδεχάτη, ἑορτὴ ᾿.4ϑήνηξ 
σιν, ἣν χόες ἔλεγον. | Cfr. Meursius Lectt. Att. IV 18, Fa-- 
bularum a deorum solennitatibus denominatarum exempla. pas-- 
sim vidimus. ᾿Πρα λῆς ad Herculis ἀδηφαγίαν spectabat, 
ut coniieias e loco apud Athenaeum IV p. 171 d, ubi Δορ-. 
πίαν prologum, ut videtur, fabulae agentem habemus: ᾿ 
Βούλεσϑε δῆτ᾽ iy) φράσω τίς ew ἐγώ; 
ἡ τῶν προτενϑῶν Δορπία καλουμένη. 
Sequitur Πλύντρια ἢ Ναυσικάα, quem plenum fabulae 


titulum unus Suidas servavit, eumque sequuta Eudocia. Recte. 
autem corrigit Z72vvroie, Yungermaunus ad Pollacem Vl ; 
192, quod idem ceríatim viri docti restituunt Scholiastae 
Aristophanis Av. 1568, ubi vulgatur ἐν ταῖς Πλυντηρία ον, 
Videtur una ex prioribus poetae nostri fabulis fuisse, si qui ; 
dem Laespodiam in ea perstrinxit. Argumentum  dubitar * 
non potest quin ex Odysseae libro sexto ductum fuerit. j 

ἸΠόλεις, male apud Suidam J/ó4:g vocata, passim laus 
datur Athenaeo, sed ita fere ut de auctore fabulae dubi C 
ium esse appareat, Tta lib. III p. 92e Φιλύλλιος ἢ ὅστιξ, 
ἐστὶν ὃ ποιήσας τὰς Πόλεις, Similiter IX p. 381a, diser- j 
tius IV p. 140a ᾿“ριστοφάνης ?j Φιλύλλιος, et lI p. 866 || 
Φιλύλλιος ἢ Πὔνιχος ἢ ᾿“ριστοφάνης ἐν 110Asgw, .. Semel ᾿ 
tantum simpliciter Φιλύλλιος ἐν ἸΠόλεσεν HI. p. 104f ut ali- | 


PHILYLLIUS.  POLYZELUS. 261 


quotles Pollux et semel Hesychius &. v. λιχνοφειδωλάργυ- 
ρος. Eodem titulo fabulas docuerunt Eupolis et Anaxandrides. 

"Denique Φρεωρύχος. Pollux VII 191 zai φρεωρύχος 
δὲ ἂν εἴη τέχνης εἶδος. ΦΦιλυλλίῳ γὰρ δρᾶμά τι ὁ Φρεω-- 
οὐχος. Laudatur etiam ab Athenaeo et tacito fabulae titulo 
ab Eustathio ad Odyss. ε΄ 249. 

POLYZELUS, de cuius fabularum ingenio et argumento 
uberius se dicturum esse frustra pollicitus est T. Hemster- 
Rusius ad Polluce. II p. 1244, et ipse antiquae comoediae 
poeta fuit, ut colligas e fragmento fabulae “Ζ“ημοτυνδάρεως 
apud Photium et Suidam s. v. τριῶν χαχῶν. 

Τριῶν κακῶν γοῦν ἣν ἑλέσϑ᾽ αὐτῷ τι πᾶσ᾽ ἀνάγκη, 
ἢ ξύλον ἐφέλχειν ἢ πιεῖν κώνειον 3j προδόντα 
τὴν ναῦν ὅπως τάχιστα τῶν κακῶν ἀπαλλαγῆναι. 


* —- 5 , L] , , « 723 E] , 
τ΄ ταῦτ᾽ ἐστὶ τρία Θηραμένους, & σοι φυλαχκτέ ἔστι. 


-In eadem fabula Hyperboli, quem mortuum esse constat 
Olymp. XCII 1, peregrinam originem notaverat, teste Scho- 
Jiasta Luciani Tim. 30. Eundem tamen etiam mediae aeta- 


tem comoediae attigisse nescio an fabularum tituli doceant, 


sex quibus Suidas s. v. ᾿πολύζηλος hosce commemorat: JNi- 


πτρα, Δημοτυνδάρεως 13), Διονύσου “γοναί, Μουσῶν yovat, 
᾿Αφροδίτης γοναί, Quibus “ρεως γοναί adduntur ab Eu- 
docia p. 359. Omnes enim fabulas quibus a deorum nata- 
libus nomina sunt imposita, si unius Hermippi '49:vàg yo- 
ψὰς excipias, a mediae comoediae auctoribus esse editas in- 
fra docere conabor. Quod Casaubonus ad Athen. IX 370 f 


scribit «in Stobaei marginibus notare memiui 'Eguov γονὰς 
«Πολυζήλου: cuius dramatis meminit aliquot locis Iul. Pol- 


s Ld 
45) Kusterus Miuog Τυνδάρεως coniicit, deceptus loco 


Pollucis X 76, ubi nunc recte e libris editum est 4- 
τς μοτυνδάρεῳ. 


202 POLYXZELUS, 


«lux» falsissimum est, | Nihil eiusmodi neque in Stobaei 
margine legerat nec in Polluce, qui semel laudat Πουσῶν 
γονάς NI 168 (quam habes etiam apud Athenaeum X 
p. 870 f, Zenobium VI 50 et Etymol. M. s. v. ἐπάχριορ) 
et semel Διονύσου γονάς X 109. 'LouoU) γοναὶ fabula fuit 
Philisci. Quae in didascalico monumento apud Boeckhium 
Corp. Inser. vol. I 230. commemoratur fabula Διονύσου yo-. 
vei Olymp. CIII 4 acia, eam ad Polyzelum pertinere posse | 
fortasse non recte negat Clintonus Fast. Hellen. p. 127 Kr. 3 
si praelongam viro vitam  obtigisse statuamus. Praeterea | 
nonnisi e Δημοτυνδάρεῳ fragmenta supersunt, cuius argu- 
mentum de Attici populi restitutione in integrum | 
egisse suspicatur Kuhnius ad Polluc. X 76, e titulo fabulae | 


coniecturam capiens, siquidem Tyndareum Aesculapii arte ' 
et consilio a mortuis resuscitatum ferunt, Quae si vera est 1 
suspicio, fabulam Olymp. XCIV 2 actam coniicere licet, quo 1 
anno, everso triginta tyrannorum dominatu, populi imperium . 
restitutum esse constat. De Tyndareo ab inferis revocato | 
Kuhnius laudat Lucianum de Salt. 45 et Plinium H. N,.. 
XXIX 1. Potuisset vetustiorem adferre auctorem, Panyasin. 
apud Sextum Empir. adv. Gramm. I 12 et Scholiastam Eu-- 
ripidis Alc. 1. Cfr. Zenobius I 45, Eudocia p. 217 et Sui! 
das s. v. ἀναβιῶναι. | Laudatur Demotyndareos praeterea a. 


Polluce X 76, Etymologo M. s. v. ἐννεάχρουγος, et Ero-. 
tiano p. 130. o/vov αὐτίτην, τὸν ἀπαρόχυτον, ὡς καὶ Πο-΄ 
λύζηλος ἐν δήμῳ Τυνδάρεων, leg. Δημοτυνδάρεῳ. Ad δὐπεὶ 
dem Polyzeli locum respicit Athen. I p. 81 e. Πολύζηλος P 
αὐτίτην καλεῖ οἶνον ἐν “Ῥόδῳ. Ubi male Schweighaeuserus | 
Polyzelum historicum **) significari statuit.  Incertae fabu- 
lae unum fragmentum superest apud Pollucem II 118. | 


l 
d 


Ὶ 
| 


44) Quem a comico poeta diversum esse recte statuit Ca- 


"vi 


SANNYRIO. . | 203 


— SANNYRIO, Atheniensis, Dioclis et Philyllii aequalis; 
teste Suida s. v. Διοκλῆς. Fabulas docuisse videtur inde ab. 
Olymp. XCHI. Si Io fabula, quam archonte Hippodamante, 
commissam esse ex monumento didascalico apud Boeckhium 
Corp. inscr. I p. 893 discimus, ad Sannyrionem spectat, 
hune ultra Olymp. CI 2 vitam extendisse confectum esset. 
Casauboni error (ad Athen. VII p. 286 6) Sannyrionem anti- 
quae comoediae poetarum antiquissimum dicentis unde. flu- 

xerit indicavi p. 929. Propter corporis gracilitatem et ma- 
eilentiam ridetur a Strattide apud Pollucem X 189 ὅϑεν 
χαὶ Στράττις. ἐν τῷ Κινησίᾳ τὸν Σαννυρίωνα διὰ τὴν 

ἰσχνότητα χάναβον χαλεῖ, et apud Athenaeum X p. 50] ο 
Σαννυρίωγος σχυτίνγην ἐπιχουρίαν,, acerbius etiam ab Ari- 
Sstophane, qui eum una cum Cinesia et Meleto, tenuissimis 
hominibus, ad inferos tanquam cOogoírzv quendam et lega- 
tum missum esse lepidissime fingit in Gerytade p. 109 Dind. 

3 εἰσὶ γάρ τινες 

— ἄνδρες παρ᾽ ὑμῖν ἀδοφοῖται; β΄. νὴ Δία 

1. μάλιστά γ᾽, ὥσπερ Θρᾳχοφοῖται 45). πάντ᾽ ἔχεις. 

τς αἴ καὶ τίνες ἂν εἶεν: β' πρῶτα μὲν Σαννυρίων 


: 3 s. - - 3 ^ * - M - 
| ἀπὸ τῶν τρυγῳδῶν,͵ ἀπὸ δὲ τῶν τραγικῶν χορῶν 


᾿ Μέλητος, ἀπὸ δὲ τῶν χυχλίων Κινησίας. 


Vicissim Aristophanem irrisum esse ἃ Sannyrione docet Scho- 
liasta Platon. p. 331 Bekk. De fabulis eius Suidas ita: 
δράματα αὐτοῦ ἐστὶ ταῦτα" Τέλως, Δανάη, Lo, Ψυχασταί, 
ὡς ᾿Αϑήναιος ἐν Δειπνοσοφισταῖς. Ἐπάοοϊα autem p. 382 
neglecta Danae hosce nominat titulos: I£Awg, "Ivo, "lw, 


saubonus ad Athen. X p. 370 f. Mireris dubitasse TT. 
Hemsterhusium ad Polluce. Il p. 1244. 

45) Similiter qui Libyam adirent dicebantur 4f(/fvqoirat. 
Hesychius, “Ζιβυφοίτην: τὸν ἐπιγενόμενον «Αίβυσιν." 
Memini me etiam alia eius generis legere. 


261 SANNYRIO, DEMETRIUS. 


Σαρδανάπαλλος, Vv;coraí. Quae unde Inonem et Sar- 
danapallum arripuerit nescio, Psychastas autem mom 
dubito quin Suidas ex hoc Athenaei loco negligentius in- 
specto assumpserit: περὶ δὲ τοῦ Σαννυρίωνος xai Στράττις 
ἐν ἱϑυχασταῖς « Σαννυρίωνος σχυτίνην ἐπιχουρίαν» lib. XII. 
p. ὅδ] ὁ. Γέλως septies laudatur; Danaes unum fragmen- 
tum apud Scholiastam Euripidis Orest. 269 superest, in quo | 
Hegelochum Euripidis in Oresta histrionem ridet facetis- | 
sime: 

Τί γὰρ γενόμενος εἰς ὀπὴν ἐνδύσομαιν 

φέρ᾽ εἰ γενοίμην * * * * * γαλῆ; 

ἀλλ Ἡγέλοχος * * us μηνύσειεν ἂν 


ὃ τραχγιχός, ἀναχράγοι v ἂν εἰσιδων μέγα 


CP EB TRTITCVPTINER PSY? 


«ix χυμάτων γὰρ αὖϑις αὖ γαλῆν ὁρῶ.» 
Quae Iovis verba esse suspicor in Danaes thalamum illapsuri, 
Denique 'Zo?g memoriam praeter Suidam servavit Athenaeus | 
VI p. 261f καὶ Σαννγνυρίων 'loi* «D ϑείρεσϑ'᾽ ἐπίτριπτοι, 
vonuoxóAexsc. Sic enim pro vulgato Xevvvoiov* Ποῖ φϑεί-, 
ρεσϑ᾽ ἐπίτριπτοι, legendum esse vidit Porsonus. Ceterum | 
alius sine dubio Sannyrio est is quem Aelianus V. H. XI 
ló in bardorum stupidorumque hominum numero simul cum | 


Coroebo Meletide aliisque commemorat. ^Mimum eiusde 


I 


nominis habemus apud Alciphronem lII 595, ubi cfr. Berg- 
lerus. 1 
DEMETRIUS. Hunc antiquae fuisse poetam comoe- 


diae constat expresso Diogenis Laert. V 85 testimonio, u 


inter alios poetas Demetrios etiam commemoratur ὁ ἀρχαίαν, 
κωμῳδίαν πεποιηχώς. Ac confirmant hoe sane quos e Si-. 
cilia Demetrii fabula versus servavit Athen. III p. 108 f | 

ἐχεῖϑεν εἰς τὴν ᾿Ιταλίαν ἀνέμῳ νότῳ 

διεβάλομεν τὸ πέλαγος εἰς Μεσσαπίους. 

"Aorog δ᾽ ἀναλαβὼν ἐξένιζ᾽ ἡμᾶς καλώς. 


DEMETRIUS. 265 


Ubi quum Artus Messapiae regulus commemoretur, a quo 
constat Athenienses in Siculo bello iaculatorum manu su- 
stentatos esse, Thucyd. VII 33 cll. Suida s. v. οτος, non 
mirer equidem, si quis fabulam illam Olymp. XCII actam 
esse statuat. Enimvero aliquanto serius id factum esse ex 
alio eiusdem dramatis fragmento apud Etymol. M. p. 335 
18 et Hesychium s. v. ἐμπήρους intelligitur: 

"auióctuuoviot D ἡμῶν τά τε τείχη κατέβαλον, 

χαὶ τὰς τριήρεις ἔλαβον ἐμμήρους, ὅπως 

μηχέτνι ϑαλαττοχρατοῖντο Πελοποννήσιοι. 
Quae ante Olymp. XCIV scribi non potuisse apertum est. 
Hactenus igitur nihil vidimus, quod quominus Demetrium 
antiquae comoediae poetis accenseamus prohibeat. ^ At gra- 
vissimam dubitationem movet alius eiusdem Demetrii ex 
Areopagita fabula locus apud Athenaeum IX p. 405 e, ubi 

«€oquus gloriator inter alia haec de se praedicat: 

ἀβυρταχοποιὸς παρὰ XéAsvxov ἐγενόμην, 

τ΄ παρ᾿ "AyaDoxAu δὲ πρῶτος εἰσήνεγχκ" ἐγώ 

| τῷ Σιχελιώτῃ τὴν τυραννικὴν φαχῆν. 

Quae quum propter Seleuci et Agathoclis mentionem aucto- 

rem prodant qui ultra Olymp. CXVHI vitam produxerit, 

non sane ab eodem poeta scribi potuerunt qui iam Olymp. 

XCIV vel paullo serius fabulas in certamen commiserat. 

ltaque nihil relinqui video, nisi ut duos diversos Demetrios 

fuisse statuamus 45), quorum alter antiquae alter novae co- 
moediae poeta fuerit. E Sicilia fabula (quam rectius for- 
tasse Etymol. M. XwxeAo?vo vocat) praeter allata loca non 

nisi unum fragmentum superest apud Aelian, H. A. XII 10. 


39) Ita etiam Clintonus Fast. Hell. p. 190 Kr. sed minus 
| recte addens, íortasse tamen errasse Diogenem.  Scili- 


| cet non meminerat vir eximius locorum ex Sicilia vel 
Siculis allatorum. 


266 APOLLOPHANES, 


De loco Scholiastae. Aristophanis ad Ran. 1017 in quo quis 


Mammacythum Demetrii. commemorari. existimare possit, dixi 


supra p. 219. Praeterea laudatur Demetrius ab Athenaeo 


IL p. 96a et Stobaeo Serm. II 1, ubi Gesneri margo De- 
mocriti. nomen habet, 


τος APOLLOPHANES, οὐ ipse antiquae poeta maid ; 
testibus Suida in v. ᾿«“πολλοφάνης et Eudoc. p. 61. Strat- - 


tidis ferme aequalem fuisse docent ea quae supra p. 226 de ; 


Iphigeronte fabula attulimus. Ac fortasse hic idem est E 


1 


Apollophanes quem in Cinesiae sodalibus numerat Lysias - 


apud Athenaeum XII p. 591f, a quo diversus est is de quo j 
agit Harpocratio p. 140 20. Fabulas Apollophanem Suidas : 


et Eudocia tradunt scripsisse quinque, quarum hi suní tituli; 


dag (sic), ᾿Ιφιγέρων, Κρῆτες, 4aven, Κένταυροι. Prioris — 


à 


3 
"n 


^ 


fabulae duo supersunt fragmenta apud Athenaeum III. p. 114 
ubi edd. /aAríót, cod. Ven. Δαλνίδει, Casaubonus in notis - 
Δαυλίδι, Schweighaeuserus 4αλίδι, et ibid. ΧΙ p.467 f, ubi i 


edd. Δαυλίδι, cod. Ven. Δαλίδι, quod recepit Schweighaeu- . 
serus, admonens Hesychii: Δαλίδας, τὰς μεμνηστευμένας. - 
Itaque δαλὲς nihil differre videtur a τᾶλες, quamquam illud : 
prorsus contra veri speciem fecit Schweighaeuserus, quod | 
apud Photium Lex. p. 507 17 τάλιδος, τῆς μελλογάμου, 3 
οὕτως ᾿«Αἀριστοφάνης, Apollophanis nomen restitui voluit, — 
Ubi si quid mutandum, malim Σοφοκλῆς pro ᾿«Δριστοφάνης, - 
quo errore nihil frequentius est. 47) —KRespicere enim vide- - 


47) Scholiasta Statii Theb. 12 510 hanc tragoediam. i 


(de Oedipo Colonensi) Aristophanes scripsit. Pol δὴ 


lux VII 7 τοὺς μὴ ἀχριβεῖς τεχνίτας φαυλουργοὺς χατὰ 
κἀριστοφένην λέγε. Fortasse legendum qiavgovoyolg 
“Σοφοχλὴν cll. Philoct, 35 φλαυρουργοῦ τινος τεχνή- 
ei ἀνδρός. In Photii glossa nunc eandem emenda- 
tionem fecit Dindorfius Annot. ad Sophocl. p. 209. 


APOLLOPHANES, CEPHISODORUS, 261 


fur Sophoclis Antig. 621 τάλεδος ἥχεις τῆς μελλογάμου. 
Verus igitur fabulae titulus fuit Ζαλίς, quem tamen non de 
virgine desponsata intelligam. | Nomen proprium mulieris 
fuisse, docet Ζ“αλίδος. τῆς Κερχυραίας γραμματιχῆς memo- 
ria apud Scholiastam ad lliad. σ΄ 488, 

Danaes et Centaurorum nullum fragmentum super- 
est. De Iphigeronte supra dietum est p. 226. Cre- 
tenses denique habemus apud Athenaeum ΠῚ p. 75 c, ubi 

male editur ᾿Αντιφάνης ἐν Κρησί, pro quo '4z0A20q«&vüg 
scribendum esse coniecit Porsonus, quod confirmare licet 
"auctoritate Etymologici M. p. 793 25 et Photii Lex. p. 646 
83. Ac fortasse apud eundem Photium s. v. "Yyc p. 616 


Tigpéio- 


15 legendum: '.4xo22og&vgg δὲ ovyzeroAMs . ξενικοῖς 

ϑεοῖς τὸν "Yxv, pro edito ᾿“Δριστοφάνης. **) Certe Apol- 
 lophanes peregrinos deos enumeraverat in ipsa, de qua agi- 
| mus, fabula, teste Hesychio s. v. ϑεοὶ ξενικοί — olg κατα- 
 Aéyes ᾿“΄πολλοφάνης Κρησί. Praeterea Cretenses laudat 


beu fabulae titulo Apollophanem commemorant Aelianus 
Ἢ. A. VI 51 et Photius p. 624 21. 
CEPHISODORUS. Recte hunc antiquae comoediae 


| poetam dicunt Suidas et Eudoc. p.270. — Vicit enim Olymp. 


Athenaeus XI p. 485 e et Photius Lex. s. v. δ ῆ]υσιχάρφης. 


XCIV 3 archonte Euclide, docente Anonymo apud Lysiam 
Apolog. δωροδ. p. 699 Rsk. ἐπὲ δὲ Εὐκλείδου ἄρχοντος χω- 
μῳδοῖς χορηγῶν Κηφισοδότῳ ἐνίχων χαὶ ἀνήλωσα σὺν τῇ 
τῆς σχηνῆς ἀναϑέσει ἑκχαίδεχα μνᾶς. Quae ad nostrum 
| poetam spectare et Cephisodoto Cephisodori nomen substi- 
| tuendum esse vidit Clintonus Fastis Hellen. p. 93. Aliud 
aetatis indicium suppeditat titulus fabulae ' AvriAaíg inscri- 


poo FoU vdétar -Dindorfls "Ragi! Asletoph.-p; 268, 
- .. Ipse nunc dubito an non necessaria sit correctio. 


ptae, quem de aemula Laidos, meretricis celeberrimae, intel- 
lig! debere apertum est. Fabulas Cephisodori Suidas et Eu- 
docía commemorant quattuor: "dvriAatg, ᾿Αμαζόνες, Too- 


268 : CEPHISODORUS. - 


φώνιος, "Ye. Postremae titulum miris saepe modis corruptum, 
vid. interpretes ad Athenaeum ΠῚ p. 119d et VIII p. 345f. 
XV p. 701 b, latere etiam apud Herodianum πέρὲὶ μον. Aé&. 
p. 39 intellexit Dindorfius: Κηφισόδωρος ἐν vasivo* Καὶ 
λέων καὶ μυγδαλῆ καὶ σκορπίος, ubi verissime corrigit Κη- 
φισόδωρος ἐν "Yt ἾΩ. καὶ λέων wrÀ. Pro μυγδαλὴ legen- 
dum μυγᾶλῆ. Argumentum fabulae ad suem Boeotiam 
spectasse nescio quam recte suspicatur Hemsterhusius ad 
Polluc. X 110. 'l'rophonium habes tum alibi, tum apud 
Pollucem VII 87 ; f 
σανδάλια δὲ τῶν λεπτοσχεδῶν 
ἐφ᾽ οἷς τὰ χρυσᾷ ταῦτ᾽ ἔπεστιν ἄνϑεμα" 
νῦν δ᾽ ὡσπερεὶ ϑεράπαιν᾽ ἔχω. περιβαρίδας. 
Ex quo corrigendus Clemens Alex. Paed. XI p. 205 B ed. 
Col. αἰσχρὰ γοῦν ἀληϑῶς rà σανδάλια ἐκεῖνα, ἐφ᾽ οἷς ἐστὶ 
τὰ χρυσᾶ ἀναϑέματα. Legendum ἄνϑεμα. Spectant autem 
versus illi ad eundem hominem cuius mollities describitur 
in fragmento apud Athenaeum XV p. 0891, Neque alio 
pertinere videntur verba σμηκτρὶς γῆ quae ex eadem fabula 
affert Pollux VII 40. Denique cottabi ludnm in Trophonio 
locum habuisse docet Athenaeus XV p. 667 d. Amazones 
laudat Athenaeus XIV p. 629 d, Suidas et Photius s. vi 
ὄνος ὕεται. Antilaidos, quo titulo etiam Epicrates fab 


lam docuit, praeter nomen nihil reliquum est.  Incertaru 
fabularum fragmenta servata sunt duo, alterum ab Athenae 
XI p. 459a, alterum a Polluce VI 173. In orationis com 
formatione verborumque usu nannulla singularia habuit C 
phisodorus. . Ex hoc genere est λυχναψία apud Athenaeu 
XV p. 701 a, λαιχάσασϑανι disperdendi vel prosti 


| EPILYCUS. ΕΥΤΗΥΟΘΙΕΒ, 269 


tuendi signifieatione apud eundem XV p. 689 f, στάσιμα de 
trutina lancibus apud Polluce. IV. 178, ἄγαμαι quaeso vel 
sodes apud Athenaeum XII p. 553 a, alia, quae commemo- 
rare nihil attinet, 

EPILYCUS. Suidas: ᾿Επίλυχος, κωμιχός, τῶν Óga- 
μάτων αὐτοῦ ἐστὲ Κοραλίσχος, sive potius Κωραλίσχος. 
Idem vitium tollendum e Grammatico Bekkeri p. 411 17 et 
Photio Lex. s. v. τεττιγόνιον. Ipse Photius p. 198 15 Ko- 
ραλίσχον: τὸ μειράκιον, Κρῆτες. ldem vocabulum leviter 
corruptum est apud Herodianum de dict. solit. p. 20. 30, 
ἀστερίσχος, ὀϑελίσχος, μανίσχος, χωρακίακος, lege κωραλέ- 
σχος. Fragmenta fabulae servavit Athenaeus IV p. 133 b. 
140a et XIV p. 650 c, ubi ante Schweighaeuserum legeba- 
tur Φωραλίσχῳ. Neque mihi dubium videtur quin ex eadem 
fabula petita sint quae leguntur apud Athenaeum I p. 28e 
et Photium Lex. p. 853 15. Antiquae comoediae poetam 
fuisse, ut de fragmentorum indole taceam, ex eo colligere 
licet, quod ab Athenaeo IV p. 140a et Grammatico Bekk. 
X Ll cum Aristophane et Philyllio coniungitur. Epilycum 
ποιητὴν ἐπῶν, Cratetis comici fratrem, habenius apud Sui- 
dam s. Κράτης. 

-. JEUTHYCLES. De hoc ita Suidas: JUOwxAmg. τῶν 
δραμάτων αὐτοῦ ἐστὶν "Aowrot ἢ ᾿πιστολή, ὡς φησιν 
᾿ϑήναιος ἐν τοῖς Δειπνοσοφισταῖς, quibus addit Eudocia 
p. 163: ἔστε δὲ καὶ οὗτος τῆς ἀρχαίας κωμῳδίας. Praeter 
"owrovg ἢ ᾿Επιστολὴν Athenaeo Ill p. 124c laudatam, 
ferebatur eius “ταλάντῃ, Suidas s. v. βοῦς ἕβδομος, quo 
"nomine etiam Calliam Philyllium Strattidem Alexin et Phi- 
]etaerum fabulas scripsisse constat. Eiusdem Euthyclis no- 
amen Casaubonus ad Athenaeum llI p. 194 ὁ etiam Polluci 
restitui voluit lib. VI 101 x«l ἡμίχαχον δὲ E)zAÓne λέγει, 
Atqui idem Euclides iterum a Polluce laudatur III 82 avvóov- 


210 MENANDER,  XENOPHONX, AUTOCRATES, 


λον δὲ λέγει; ““υσίας καὶ Εὐριπίδης, “Υπερίδης δὲ καὶ LE- 
κλείδης ὁμόδουλον λέγουσιν. lta enim e MS legendum. 
MENANDER ab uno Suida commemoratur: Mévovópoe, 
᾿Αϑηναῖος, κωμιχὸς ἀρχαῖος. Sed hunc ego non minus 
quam PHILISTIONEM , quo de in Praefat. ad Menandrum 
p. VIII dictum est, vehementer vereor ne unice Suidae er- 


rori debeamus. 

XENOPHON et ARCESILAUS, μένων Laert. II 59, 
ubi de variis Xenophontibus agit: πέμπτος μυϑωδη "-— 
τείαν πεπραγματευμένος, &xrog  llegwog ἀγαλματοποιός, 
ἕβδομος κωμῳδίας ἀρχαίας ποιητής. Eidem scriptori AR- 
CESILAI memoriam debemus lib. IV 45 γεγόνασε δὲ καὶ 
ἄλλοι τρεῖς "A MoxeciAaot, ποιητὴς ἀρχαίας κωμῳδίας, ἄλλος. 
ἐλεγείας, ἕτερος ἀγαλματοποιός. 

AUTOCRATES, Atheniensis, quem antiquae comoediae 
poetam fuisse unius Suidae constat testimonio, qui ex fabu- 
lis eius unam commemorat Τυμπανιστάς. Eandem ad par- 
tes vocat et perelegantem ex ea eclogam servavit Aelian. 
H. A. XII 9. Praeterea Autocrates semel laudatur in Lexic. 
Seguer. I. p. 336, ubi qui servatus est versus, ἀμνοὶ δὲ βληχά- 
ζουσιν ὑπ᾽ ἀγαλακχτίας, propter correptionem syllabae ante 
βληχάζουσιν documento est Autocratem, si tamen recte an-. 
tiquae comoediae poetis adscribitur, certe novissimis demum 
huius aetatis temporibus fabulas docuisse. Quod Suidas | 
eumque sequuta Eudoc. p.69 scribit, Autocratem etiam tra-. 
goediarum auctorem fuisse feracissimum, ut errore natu 


praetermittimus. 


$9. 


Postquam ita eorum poetarum qui antiquam comoediam 
illustrarunt historiam *enarravimus, susceptae disputationis 
ordo et continuitas ad mediam, quam veteribus criticis di- 
cere placuit, comoediam nos ducit, cuius aetatem ita definire 
licebit, ut circiter inde ab Olympiade XCVI usque ad pu- 
gnam Chaeronensem h. e. ad Olympiadem ΟΧ 3 pertinue- 
rit. Huius aetatis poetae ab Anonymo de com. p. XXVIII 
numerantur septem et quinquaginta, fabulae autem septen- 
decim supra sexcentas, repugnante Athenaeo, qui lib. VIII 
-p. 8804 se plus octingentas mediae comoediae fabulas le- 


—gisse afürmat: πλείονα τῆς μέσης καλουμένης κωμῳδίας 


ἀναγνοὺς δράματα τῶν ὀκταχοσίων καὶ τούτων ἐκλογὰς 


ποιησάμενος οὐ περιέτυχον τῷ ᾿«σωτοδιδασχάλῳ.  Ytaque 


—xidendum est ne Anonymus, accuratissimus scriptor et qui 


—eptimis auctoribus usus est, pro i$ seripserit c3 h. e. 


octingentas septendecim, qui numerus iam cum eo, quem 
Athenaeus posuit, optime concordat. Sed huius aetatis poe- 
tas antequam sigillatim recenseam, quae fuerit eorum indo- 
les et ratio breviter exponemus. Ac veteris comoediae, 


qualem quidem florentjssimis temporibus cognitam habemus 


. (nam quas inde fere ab nonagesima quinta vel sexta Olym- 


| piade antiquae comoediae auctores docuerunt fabulas, eas 


| 


, ab vetusta illa et genuina ratione aliquantum  degenerasse 


| et ad mediae indolem comoediae compositas fuisse nemo 


| 
| 


mirabitur) veteris igitur comoediae hanc indolem fuisse con- 
stat, ut quidquid ad rem publicam pertineret sub censuram 
vocaret, ac si quis dignus esset 
describi, quod malus ac fur, 
quod moechus foret, aut sicarius aut alioqui 


| we famosus, 


. 2972 DE MEDIAE COMOEDIAR INDOLE, 


multa cum libertate atque ita notaret, ut ipsos illos, quos | 
vellicare vellent poetae, in scenam producerent et liberrima - 
petulantia. exagitarent. Quam licentiam quum inclinata po- 
puli libertate tueri amplius comoedia non posset, aliam. cir- 
cumspicere debuit judendi formam, quae nihil haberet quod 
in potentiam hominum, quibus tum summa in civitate po- 


"TS inania -— 


festas mandata esset, reprehensionem incurreret. Omissa - 
igitur sive potius angustioribus finibus circumscripta singulo- | 
rum hominum irrisione, poetae comici hanc fere rationem 
tenuerunt ut quum eadem, quae antiquae comoediae aucto- 
res exagitassent, vitia insectarentur, generales morum de- 
scriptiones exhiberent et fictis plerumque luderent nomini- 
bus. Eius rei gravissimum testem habemus Antiphanem 
novae rationis auctorem praecipuum, cuius ex fabula Z/oí5- | 
σις. inscripta Athenaeus VI p. 228 a per memoratu dignum. 
servavit locum, in quo expositis tragicorum poetarum oppor- 
íunitatibus de comicis haec infert: 

ἡμῖν δὲ ταῦτ᾽ οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ πάντα δεῖ 

εὑρεῖν, ὀνόματα καινά, τὰ διῳχημένα 

πρότερον, τὰ νῦν παρόντα, τὴν καταστροφήν, 

τὴν εἰσβολήν. ἂν ἕν τι τούτων παραλίπῃ 

'Χρέμης τις ἢ Φείδων τίς ἐχσυρίττεται" 1 

“Πηλεῖ δὲ ταῦτ᾽ ἔξεστι xol Τεύκρῳ ποιεῖν. ᾷ 
Similiter antiquae et eius quae antiquam sequuta est comocilae 
discrimen. adumbravit Arist. Art. poet. IX 3: ἡ μὲν ποίησις, 
μᾶλλον τὰ καϑόλου, ἡ δ᾽ ἱστορία τὰ za" ἕκαστον λέγει, ἔστ. 
δὲ χαϑύλου μὲν τῷ ποίῳ τὰ ποῖ᾽ &rrÀ συμβαίνει λέγειν 
ἢ πράττειν κατὰ τὸ εἰχὸς ἢ τὸ ἀναγκαῖον, οὗ στοχάζεται 
ἡ ποίησις ὀνόματα ἐπιτιϑεμένη, τὰ δὲ za) ἕκαστον, τί 
᾿Αλχιβιάδης ἔπραξεν ἢ τί ἔπαϑεν. ἐπὶ μὲν οὖν τῆς κωΞ 
μῳδίας ἤδη τοῦτο δῆλον γέγονε. συστήσαντες γὰρ τὸν μῦ- 
Üov διὰ τῶν εἰχότων, οὕτω τὰ τυχόντα ὀνόματα ἐπιτιϑέασι, 


ῬΒ MEDIAE COMOEDIAE INDOLE. 213 


καὶ οὐχ ᾿ὥσπερ οἱ ἰαμβοποιοὶ, περὶ τῶν καϑ'᾿ ἕχαστον 

ποιοῦσιν. Ubi apertum est de suae aetatis comoedia loqui 
Aristotelem, cui recte opponit ἑἐαμβοποιούς, quo nomine 
eum omnes signifieentur qui aperto quod aiunt capite convi- 
 €iantur, etiam antiquae comoediae poetas comprehendi con- 
 sentaneum est. Eandem rem alio loco tangit Aristoteles in 
Eth. Nicom. IV 8 ἡ τοῦ ἐλευϑέρου παιδιὰ διαφέρειν τῆς 
τοῦ ἀνδραποδώδους, καὶ αὖ τοῦ πεπαιδευμένου καὶ ἀπαι- 


| 


| Osórov* ἴδοι δ᾽ ἄν τις καὶ ix τῶν κωμῳδιῶν (fort. κωμῳ- 
δῶν) τῶν παλαιῶν xci τῶν χαινῶν" τοῖς μὲν yuQ ἣν γε- 
ἢ 


| Aoioy ἡ αἰσχρολογία, τοῖς δὲ μᾶλλον ἡ ὑπόνοια, Quo loco 


ὑπόνοια de ea iocandi ratione dictum est quae per ambages 
et quosdam quasi anfractus instituitur, cfr. Ruhnkenius ad 
| Tim. Lex. p. 200, αἰσχρολογία autem non de verborum ob- 
 scenitate, sed de ignominiosa nullisque involucris septa ca- 
- villatione. intelligendum . est, ut apud Platonem Polit. ΜΠ 
p. 395 E χωμῳδοῦντας ἀλλήλους καὶ αἰσχρολογοῦντας, et 
apud Artemidorum Onirocr. I 56 τὸ χωμῳδῶν ἀκούειν 3 
χωμιχὰ ἔχειν ἀναπλάσματα ἢ βιβλία, τὰ μὲν τῆς παλαιᾶς 
᾿χωμῳδίας, σχώμματα καὶ ταραχὰς καὶ στάσεις καὶ αἰσχρο-- 
λογίας σημαίνει, Neque aliud indicare voluerunt ii qui me- 
diae comoediae αἰγεγματώδη χαραχτῆρα tribuunt. | V.Scho- 
listes Dionysii Thrace. p. 749 τρεῖς διαφορὰς ἔδοξεν ἔχειν 
᾿χωμῳδίέα, καὶ ἡ μὲν καλεῖται παλαιά, ἡ ἐξ ἀρχῆς φανερῶς 
ἐλέγχουσα, ἡ δὲ μέση (xoi) αἰνιγματώδης, ἡ δὲ νέα xvÀ. 
| Quibus similia habet Andronicus apud Bekkerum Anecd. III 
| p. 1461, Tzetzes apud Cramerum Anecd.IlI p. 377 et Ano- 
| nymns de com. p. XXXI. 

] Neque vero his testimoniis itia utendum est, ut ππ8- 
quam mediae comoediae poetas altiores spiritus sumpsisse 


| vel ab singulorum certorumque hominum irrisione prorsus 
ubstinuisse credamus, | Qua de re multa fabulose narrata 
Hist, crit. Com. graec. 18 


274 ΒῈ MEDIAE COMOEDIAE INDOLF. 


video a Kannegiessero in libro quem vernaculo sermone de 
Atheniensium comoedia edidit, velut p. 215 quae de Ana- 
xandride scripsit propter unam voculam in quodam Euripidis 
versu mutatam capitis damnato, vel p. 129 de Misgolae no- 
mine in Smigolam mutato, scilicet ne Alexis ὀνομαστὶ κω- 
μῳδεῖν videretur. Sed is quidem non dubito quin de me- 
diae comoediae poetis aliquanto honorificentius iudicaturus 
fuisset, si ipsa eorum fragmenía paullo accuratius inspexis- 
set, in quibus si vel maxime virulentam antiquorum comico-. 
rum maledicentiam desideramus, luculenta tamen insunt in-. 
genui spiritus indicia, quamquam fere humanitatis quodam. 
temperamento emollita. Quam in rem laudare sufficiat quae | 
KEubulus apud Athenaeum I p 8b et X p. 449 ὁ de Calli-- 
strato et Philocrate, Philetaerus et Timocles VIII p. 342 a 
de Iyperide, et idem Timocles IV p. 165f. VI p. 224a. 
VIII p. 341 e. f de Ctesippo, de Demosthene, de Callisthene- 
aliisque viris principibus liberrime tradiderunt. Quid quod. 
ne legem quidem illam, qua ne certi quidam homines per 
totas fabulas vellicarentur superiore aetate subinde prohibi- 
tum est, illis temporibus valuisse suspicari licet. Cuius opi-. 
nionis idoneum, ut mihi quidem videtur, argumentum ab. 
ipsis fabularum indicibus peti posse crediderim. Ita ut po- 
tiora commemorem , habemus Alexidis Amphicratem Deme- 
trium Dropidem Crateuam Lyciscum Midonem Milconem 
Protochorum Phaedrum, Amphidis Dexidemidem, Anaxandri- 
dis Sosippum, eiusdem et Anaxilae Nereum, Antiphanis Eu- 
thydicum Heniochum Cleophanem Lamponem Leptiniscum 
Leonidam Lyconem Timonem, Aristophontis Callonidem : 
lonidem et Platonem, Cratini minoris Theramenem, Eubul 1 
Dionysium et Pamphilum, Heniochi '"Thorycionem et Po-. 
lyeuctum, Mnesimachi Philippum, Sophili Androclem, Ni-- 
costrati et Philetaeri Antyllum. Quibus in fabulis quin ipsos. 


! 


| 
| 
| 
| 


mi 


is 


Ι 
DE MEDIAB COMOEDIAE INDOLE. 215 


ios, a quibus denominatae sunt, in scenam produxerint poe- 
tae totumque fabularum argumentum ad eos vel ludificandos 
vel quocunque modo carpendos direxerint, dubitari non po- 
test. ltaque multis quidem in fabulis eandem quam anti- 
quae comoediae auctores rationem sequuti sunt, sed ita ut, 
quum illi acerbo quodam plenoque invidiae iocandi genere 
usi essent, mediae comoediae auctores lene quoddam mini- 
meque virulentum irrisionis genus sectarentur. Cuius rei 
| causas non ex lege illa περὸ τοῦ μὴ κωμῳδεῖν ὀνομαστί, 
quam qui brevi ante Aristophanis Cocalum latam tradit Ano- 
nymus de Com. p. XXXVII sq. diversa tempora videtur 
| €ommiscuisse, sed ex languore quodam et inertia illis tem- 
poribus per omnes civium ordines aequabiliter diffusa repe- 
| fendas existimo, 45) Ceterum non dissimulandum est fabu- 
larum quas supra recensui non. eandem omnium fuisse ra- 
lionem. Aliae enim, ut Dionysus Eubuli, Philippus Mnesi- 
machi, fortasse etiam Cratini Dionysalexander, non in atti- 
€is civibus perstringendis versabantur, sed infestos Athenien- 
sium nomini reges Syracusarum Macedoniae Thessaliae exa- 
 gitabant. Alias porro non a vivis et aequalibus poetarum 
hominibus, sed ab dudum defunctis vocatas esse suspicor, 
ex quo genere sunt Theramenes Lampon "Timon, fortasse 
etiam Androcles, quorum nominibus ita poetas usos esse 
puto, ut in 'Theramene Atheniensium levitatem ef inconstan- 
tiam, in Lampone sacricolarum et hariolorum arrogantiam, 
in Timone hominum lucifugorum austeritatem et tristitiam, 
; in Androele turbulentorum demagogorum furores exagitatos 
| fuisse existimem. ^ Aliarum denique hanc rationem fuisse 
suspicari licet, ut non tam in vellicandis carpendisque quam 


in laudandis hominibus iis, quorum nomina gerunt, versatae 


| - **) Cfr. Ritteri Dissert, de Aristoph. Pluto. p. 43. 
| ! 18 * 


216 DE MEDIAE COMOEDIAE INDOLE, 


esse videantur; ex quo genere fuerunt, ni fallit coniectura, 
Nereus et Demetrius. Sed de his ut de ceteris quae verbo 
attigi, infra, ubi ad singulas fabulas pervenero, dicam co- 
piosius, j 

His illud fabularum genus affine est, quibus a meretri- 
cibus nomina imposita sunf, Huiusmodi fabulas sane etiam 
antiqua comoedia habuit, sed et numero paucas et ab eo 
omnes poeta scriptas, qui, si dramatum indolem et argu- 
menta spectíamus, multa habuit cum mediae comoediae poe- 
tis communia,  Pherecratem dico , cuius fuerunt fabulae a 
meretricibus denominatae Petale Corianno "Thalassa. Nam 
Nemea Theopompi et Anthea Philyllii vel Eunici ad seriora 
tempora pertinent. A mediae autem comoediae poetis quanto 
studio hoc fabularum genus frequentatum fuerit, vel ex ea- 
rum indice apparet. Sunt autem fere hae: Alexidis Agonis 
Atthis Choregis Isostasium Lampas Polyclea Pezonice Opora; 
Antiphanis Chrysis Lampas Neottis Melitta Malthace Philo- 
tis, Anaxilae et Euphronis Aeschra, eiusdem Anaxilae Neot- 
tis, Augeae Timoclis et Xenarchi Porphyra, Axionici Phi- 
linna, Ephippi Philyra, Eubuli Chrysilla Clespydra Neottig 
Nannium Plango, 'Timoclis Neaera et Dracontium. Haruni 
fabularum etsi quae forma et descriptio fuerit ignoramus; 
non dubitandum íamen videtur quin de plerisque idem di- 
cendum sit quod Antiphanes Alexandro Magno respondisse 
traditur, qui cum regi fabulam a se scriptam recitaret eaque 
non valde delectari Alexandrum intelligeret, non se mirari 
inquiebat, δεῖ γάρ, ὦ βασιλεῦ, τὸν ταῦτα ἀποδεχόμεν 
(lege ἀποδεξόμενον) ἀπὸ συμβόλων τε πολλάκις v 
κέναι καὶ περὶ ἑταίρας πλεονάκις καὶ εἰληφέναι καὶ δεδωΞ' 
χκέναε πληγάς. Lycophron apud Athenaeum XII p. 555a. 
Itaque convivia amores simulíates irae ceterique meretricii 
amoris furores illis in fabulis repraesentati sunt, 


DE MEDIAE ΘΟΜΟΒΡΙΑΙΣ INDOLF, 211 


-— ^ Progredior ad aliud fabularum genus itidem a mediae 
comoediae poetis frequentatum, quod brevitatis causa aenig- 
 maticum appellare licebit. Quod etsi nec ab antiquae co- 
moediae auctoribus plane neglectum fuit, mediae tamen co- 
moediae proprium existimandum est. Scilicet Graeci, uí 
erant in omni vita hilaritatis omnisque generis facetiarum 
amantissimi, ita etiam inter epulandum et convivandum libe- 
ralem animi oblectationem «€um aliis rebus tum aenigma- 
-dis sollerter excogitandis studiose quaerebant. Aristophanes 
| | Vesp. 30 
E - οὐδὲν ἄρα γρίφου διαφέρεν Κλεώνυμος. 
[δι πῶς δή, προσερεῖ τις τοῖσε συμπόταις λέγων, 
ὅτι ταὐτὸν ἐν yj τ᾽ ἀπέβαλεν κἂν οὐρανῷ 
δ" κὰν τῇ ϑαλάττῃ ϑηρίον τὴν ἀσπέδα:; 
Antiphanes apud Athenaeum X p. 4i8f περὶ τῶν γρίφων 
τ ντιφάνης μὲν ἐν Κνοιϑεδεῖ ἢ I&orgovi qujaw 
τῷ ᾿Εγὼ πρότερον μὲν τοὺς χελεέοντας λέγειν 
δὴ γρίφους παρὰ πότον φόμην ληρεῖν σαφῶς. 
"Athenaeus X p. 451 b. Δίφελος δ᾽ ἐν Θησεῖ τρεῖς ποτε 
pug Σαμίας φησὶν ᾿““δωνίοισε γριφεύειν παρὰ πότον »τλ. 
-Ea res quum mature in quandam quasi ludendi insaniam 
-degenerasset, comici poetae id ipsum notandum et festivissi- 
-mis iocis exagitandum existimarunt.  Antiquissimum eius rei 
.exemplum habemus Cratini Cleobulinas, a Cleobulina, Cleo- 
-buli Lindii filia ingeniosissima multorumque aenigmatum au- 
| ctore celeberrima, appellatas, qua in fabula Cratinus mulier- 
| eularum coetum videtur exhibuisse aenigmatis multis modis 


| ludentium. —Cratini vestigiis institisse videtur Alexis, cuius 
; Cleobulinam laudat Athenaeus XHI p. 586a, et Eubulus, 
qui in Sphingocariene servum induxerat quidquid proferret 
|. tortuosis aenigmatum anfractibus obseurantem, v. Athen. X 
cp. 49f. Nec dissimile Antiphanis fuit consilium, qui ia 


218 DE MEDIAE COMOEDIAE INDOLE. 


Sapphone ipsam poetriam aenigmata proponentem et ab 
aliis proposita eolventem, et in Problemate  convivantes 
eodem ingenii lusu tempus iucundissime fallentes induxerat, 
V. Athen. X p. 450 c. e. Cum his quodammodo coniunctum 
est earum fabularum argumentum, in quibus homines pro- 
verbiorum impense amantes repraesentati sunt, ex quo genere 
est Antiphanis “Π]αροιμιαζόμενος sive Παροιμίαι ab Athe- 
naeo lI p. 60 e et Photio Lex. p. 939 laudata. Qua in fa- 
bula non dubitari potest quin hominem exhibuerit Sancho- 
nis Pansae instar proverbiis ioculariter ludentem. Ceterum 
his lusibus poetas comicos simul ita usos esse, ut sub ae- 
nigmatum et proverbiorum involucris homines sibi invisos 
acerrime exagitarent, docet ut alia omittam ipse ille quem 
attuli Eubuli locus e Sphingocarione, in quo Callistratus 
acerrimis facetiarum aculeis pungitur. 3 
Sed agereliquas quae antiquam inter et mediam comoediam 
intercedunt differentias persequamur. Ex his illud prae ce- 
teris commemorandum videtur, quod ea fere argumenta sin- 
gulari cum studio huius aetatis poetae sibi tractanda sumpse- 
runt, quae aliorum poetarum maximeque tragicorum carmina 
quodam quasi parodiae lusu traducerent et fabulas ab anti 
quis poetis traditas ad lusum iocumque detorquerent. PI 
tonius de com. p. XXXV ἡ δὲ μέση χωμῳδίω ἀφῆχε τ 


τοιαύτας ὑποϑέσεις, ἐπὶ δὲ τὸ σχώπτειν ἱστορίας ῥηϑείσα 
ποιηταῖς ἦλϑεν. ἀνεύϑυνον γὰρ τὸ τοιοῦτο" οἷον Ouaci 
getv “Ὅμηρον εἰπόντα τι ἢ τὸν δεῖνα τῆς τραγῳδίας mot 
τήν, ei paueis interiectis quibus Cratinum Ulixibus docen- 
dis primum huiusmodi fabularum exemplum exhibuisse di 
μύϑους γάρ τινας τιϑέντες ἐν χωμῳδίαις τοῖς παλαιοτέροϊς 
εἰρημένους διέσυρον ὡς κακῶς ῥηθέντας. lam in iis fabu- 
lis quarum mythologicum argumentum fuit, maxime memo. 
rabiles videntur eae quibus. a deorum dearumve naíalibus 


DE MEDIAE COMOEDIAE ἸΝΡΟΙῈ: 219 


momina imposuerunt, de quo «dramatum genere quo melius 
iudicari possit, paullo copiosius dicendum est. Praeter Her- 
mippi igitur ᾿“΄ϑηνᾶς γονάς ferebantur Διὸς γοναί Philisci, 
᾿Απόλλωνος καὶ ᾿“ρτέμιδος yovet et Epuo) καὶ 'qpoóí- 
τῆς γοναΐ itidem Philisci, Διονύσου yovct Polyzeli et ano- 
nymi poetae in fragmento didascalico apud Boeckhium Corp. 
inser. Ll p. 353, Μουσῶν γοναΐ et 4oewg yovat eiusdem 
Polyzeli, Z/avóg γοναὶ Ararotis et Philisci, denique ';4go- 
δίτης yovat Nicophontis et Antiphanis. Ex his Araros Phi- 
liscus et Anüiphanes mediae, Hermippus autem et Nieophon 
et Polyzelus antiquae comoediae temporibus floruerunt, sed, 
| excepto Hermippo, iis antiquae comoediae temporibus quae 
| mediae quam antiquae fuerunt propiora. Ex novae comoe- 
| diae poetis qui simile argumentum  tractaverit scimus nemi- 
mem, ltaque totum hoe fabularum genus mediae comoediae 
"proprium fuisse dicendum est, sed ita tamen ut prima eius 
»dnitia ab iILermippo repetenda videantur, cuius fabulam iis 
antiquae comoediae temporibus assignandam esse suspicor, 
«uibus comicae poesios libertas Morychidis lege ita accisa 
vest, ut poetae ab rerum publicarum tractatione et singulo- 


runi hominum irrisione deterrerentur, atque alia quae minus 
' ánvidiae haberent argumenta circumspicere cogerentur, Sed 
ut Hermippus reliquis eomicis, ita Hermippo rursus lyricos 


| poelas in eligendis huiuscemodi argumentis facem praetulisse 
. eredibile est, Eos enim frequenter in deorum natalibus ce- 
. lebrandis versatos esse docet Menander de Encomiis in Rhe- 
— tor. Walz. vol. IX p. 149 γραῶδες xai δεινῶς μειρακιῶδες 
. Vuvov Διὸς προελόμενον πραγματείαν, μόνον γονὰς ἐχδέξα- 

σϑαι. "AX ἐπεὶ εὕρηταε χαὶ τοῦτο τὸ εἶδος τῶν ὕμνων 


παρὰ τοῖς ἀρχαίοις, καὶ ἤδη τινὲς χαὶ Διονύσου γονὰς 5?) 


50) Idem argumentum subiectum fuit "Timothei carmini 


980 DE MEDIAE COMOEDIAE INDOLBH. 

ὕμνησαν, καὶ ᾿Αἀπόλλωνος ἕτεροι, καὶ ᾿Αλχαῖος TIqoiorov 
καὶ πάλιν ᾿ριιοῦ, xoi τοῦτο ἀποτετμήμεϑα τὸ μέρος. A 
1ragicis poetis talia prorsus aliena existimanda sunt; quod 


enim Suidas vol. Ill. p. 474 in Timesithei dramatis Ζηνὸς 


γονὰς nominat, ex errore natum esse suspicor. Minime au- 
iem eiusmodi argumenta aspernabatur orchestica, quam in 
rem afferre sufficiat Luciani locum, ex quo lovis natales in 
Scena saltatos fuisse intelligitur, de Saltat. 80 p. 311 τὰς 


“Διὸς γονὰς Opyovuevog Tig χαὶ τὴν τοῦ Κρόνου rexvoga- 


γίαν παρωρχεῖτο τὰς Θυέστου συμφορὰς τῷ ὁμοίῳ παρηγ- 
μένος. Cfr. ibid. 37 et 50, Sed haec ad seriora spectant 


fempora; pictores autem ne florentissimis quidem artis tem- 


poribus ab eiusmodi argumentis abhorruisse, Ctesilochi et 
Cleanthis Corinthii exempla docent, quorum ille, ut Plinii H. 


N. XXXV 140 verbis utar, petulanti pietura innotuit, | 


Iove Liberum parturiente mitrato et muliebriter 
ingemiscente inter obstetricia dearum,  Cleanthis 


tabulam ᾿.4ϑηνᾶς yovaí dictam in Dianae Alpheoniae tem- - 
plo commemorat Strabo VIII 1 12 ἐν δὲ τῷ τῆς "Aqu — 


σίας ἱερῷ γραφαὶ Κλεάνϑους ve καὶ 'Áonyovrog, τοῦ μὲν 


Τροίας ἅλωσις καὶ ᾿“ἰϑηνᾶς γοναί, τοῦ δ᾽ "᾿«ρτεμις &va- 
φερομένη ἐπὶ γρυπός. Eandem Demetrium Scepsium se- 
quutus ita describit Athenaeus VIII p. 346 c οἶδα δὲ καὶ 
τὴν ἔν τῇ Πισάτιδε γραφὴν ἀνακειμένην ἐν τῷ τῆς UAM 


“Σεμέλης ὠδίν inscripto, in quo quam indecore partu- 
rientis Semelae eiulatus expresserit docet Stratonici di- - 


cium, qui inaxobcag τῆς ᾿κἐδίνος τῆς d 108 oU , εἰς 
δ᾽ ἐργολάβον, ἔφη, ἔτιχτε καὶ μὴ ϑεόν, ποίας ἂν ἠφίει, 


δα δὲ. e c δ LEM ceri 


up 
am 


ἐπ 


φωνάς, apud Athenaeum VIII p. 352a. ldem earmen ri 


respici videtur a Dione Chrysost. Orat. 77 p. 426 Rsk. 
ubi Alemaeonem habemus utramque buccam aureis num- 


mis Jr rii et speciem praebentem αὐλοῦντος τὴν 


τῆς Σεμέλης ᾿δῖνα. 


DE MEDIAE COMOEDIAE INDOLE. 281 


φειωσίας  dMoriuidog ἱερῷ" Κλεάνϑους δ᾽ ἐστὶ τοῦ Kopw- 
ϑίου" ἐν ἦ Ποσειδῶν πεποίηται ϑύννον τῷ 4d προσφέ- 
ρων ὠδίνοντι, ὡς ἱστορεῖ Δημήτριος ἐν ὀγδόῃ τοῦ Towi- 
χοῦ διαχόσμου. Quae profecto perfaceta est gravissimi ar- 
gumenti tractatio et comicorum poetarum aemulatione di- 
gnissima: neque dubito equidem quin similes rerum imagines 
in plerisque illarum fabularum repraesentatae fuerint. Ita- 
que non convenit mihi cum Viro Summo in Aglaoph. p. 437 


qui commemorata Heerenii ad Stobaei Ecl. phys. I p. 239 


sententia, qui Hermippeo dramati Minervae ortum, quem 
poetae íradidere, subiectum fuisse existimat, haerere hanc 


coniecturam affirmat in Polyzeli fabula; nam de Musarum 
partu comoediam nasci vix potuisse, neque intelligi qua ra- 
tione Philisco in una fabula 'AouoV καὶ ᾿ΔΙφροδίτης γοναὶ 


amborum deorum oríus diversos includere licuerit. Huius 


vero difficultatis haud aliud suffugium esse existimat, quam 
ut hae fabulae a solemnibus denominatae putentur, quorum 
Amaginem repraesentarent imitandis conviviis pervigiliis aliis- 
.que ludicris quae ad animi requietem  delectationemque 
quaeruntur. Haec Lobeckius, cuius de Polyzeli fabula du- 


bitationi ita fortasse occurri potest, ut periculosum esse di- 
camus, graeci poetae in inveniendo solertiam certis circum- 
scribere velle limitibus. Sed licebit ulterius progredi; nam 
huius quoque fabulae argumentum a Musarum partu ductum 
fuisse, haud inepte ex his Zenobii verbis coniicias Cent. VI. 
$0 ὥσπερ Χαλχιδιχὴ Tíroxiv ἡμῖν ἡ γυνή" ταύτης Πολύ- 
ζὥηλος μέμνηται ἐν Μουσῶν γοναῖς ἐπί τινος πολλὰς ϑυγα- 
τέρας ἀπογεννώσης. lllam enim mulierem, quam cum Chal- 
cidiea centum filiarum matre comparat Polyzelus, quam tan- 
dem aliam fuisse putemus nisi ipsam Mnemosynem?  Faci- 


lius etiam, ut mihi quidem videtur, alteram Lobeckii de Phi- 
lisci Lguo? καὶ ᾿ΑΙφροδίτης yoveig dubitationem removeas. 


2823 DE MEDIAE COMOEDIAE INDOLE, 


Eius fabulae notitiam unice Suidae acceptam férimus, euius 
haec verba sunt vol. III p. 602 τῶν δράμάτων αὐτοῦ ἐστιν 
" 4óovig, Διὸς yovat, Θεμιστοκλῆς, ᾿Ολυμπος, Πανὸς yovat, 
“Ἑρμοῦ καὶ ᾿Αφροδίτης yovat, ' Aoréuidog καὶ ᾿ “ἰπόλλωνος. 
Scribendum enim videtur "Lomo! γοναί, ᾿ΑΙφροδίτης yovat, 
JHermippeae autem fabulae argumentum ut in Minervae 
partu versatam esse existimemus, praeclara Porsoni conie- 
ctura effectum est, qui apud Photium Lex. p. 62 1 scriben- 
dum esse vidit "onumzog ἐν ᾿Αϑηνᾶς γοναῖς oiv ἀντὶ 
τοὺ φησίν" 'O. Ζεὺς, δίδωμι Παλλάς, ἡσί, τοὔνομα, pro eo 
quod codex habet, δέδωνω πολλὰς φῆσι. Itaque de nomine: 
deae recens natae imponendo in fabula actum esse apertum. 
est. In progressu fabulae divinam virginem artis textoriae. 
specimina edidisse coniicias ex loco apud Bekkerum Anecd, 
p. 462 26 servato: “βρμιππος "AU vag γοναῖς 

'Anó τῆς τραπέζης τουτονὶ τὸν στήμονα | 

ἄττεσϑ'᾽᾽ ἐπινοῶ, ] 
Ita enim pro ἐπινοῶν scribendum est, quam emendationem 
qui primus proposuit Valckenarius ad Theocriti Adon, 
p. 206 c fragmenti sententiam plane videtur perspexisse. 
Similem actionis speciem Araros in Panis natalibus exhibuit. 


apud Athenaeum IV p. 175d | 
ὁ δ᾽ ἁρπάσας μόναυλον εὐθὺς πῶς δοχεῖς | 
κούφως ἀνήλλετο — ὶ 


quibus verbis Panem recenti partu editum arreptaque fistul 
carmina canentem describi existimo. Sed quae de Hermippi 
Polyzeli ct Ararotis fabulis probabiliter dici possunt, non 
etiam de reliquorum poetarum fabulis pro certo affirmave- 
rim, quibus utrum nostra an Lobeckii interpretatio adhibenda. 
.Si£, ut incompertum in medio relinquam, dum repertis forte, 
quae oculos meos subterfugerunt, fragmentis certiora afferre. 
contigerit. Itaque revertar unde digressus sum.  Agebatur 


m 


— — I I ÀÀ]DÜL 9 m 


DE MEDIAE COMOEDIAE INDOLE., 283 


enim de mythologicis mediorum comicorum fabulis, quarum 
ut quam frequens fuerit illis, de quibus dicere institui, tem- 
poribus tractatio plane intelligatur, titulorum indicem sub- 
iexam, [taque praeter Cocalum et Aeolosiconem Aristopha- 
nis ferebantar Anchises Anaxilae et Eubuli, Adonis Ararotis 
Antiphanis Nicophontis Philisei et Sotadis, Achilles Anaxan- 
dridis et Philetaeri, Athamas Amphidis et Antiphanis, Aeo- 
lus Antiphanis et Eriphi, Alcestis Antiphanis, Amazones Epi- 
cratis, Amalthea Eubuli, Antaeus et Antea Antiphanis, An- 
tiope Eubuli, Artemis Ephippi, Aesculapius Antiphanis et 
Philetaeri, Atalante Alexidis et Philetaeri, Auge Eubuli, 
-Bacchae Antiphanis, Bellerophon Eubuli, Busiris Antiphanis 
JEphippi Mnesimachi et fortasse Cratini iunioris, Calypso 
AAnaxilae, Caeneus Antiphanis et Ararotis, Centaurus Timo- 


—€lis et Ophelionis, Cercopes Eubuli, Cephalus Philetaeri, 
Circe Anaxilae et Ephippi, Cyclops Antiphanis, Cycnus Ale- 
-xidis et Eubuli, Daedalus Eubuli, Deucalion Eubuli et Ti- 
 moclis, Dolon Eubuli, Echo et Europa Eubuli, Galatea Ale- 
.Xidis, Ganymedes Antiphanis et Eubuli, Geryones Ephippi, 


Gigantes Cratini iunioris, Glaucus Anaxilae et Eubuli, Gra- 
liae eorundem, Gorgones Heniochi, Hecate Nicostrati, Helena 
Anaxandridis et Heracliti, Helenae raptus et Helenae proci 
Alexidis, Hercules Anaxandridis, Hesione Alexidis, lason 
Antiphanis et Alexidis, Ion Ixion et Leda Sophili et Euhuli, 
Linus Alexidis, Milanio Antiphanis, Meleager Antiphanis et 
Philetaeri, Meliboea Eriphi, Meropis Alexidis, Medea Anti- 
phanis et Eubuli, Minos Antiphanis οὐ Alexidis, Musae Eu- 
phronis et Ophelionis, Nausicaa Eubuli, Neoptolemus Theo- 
phili, Nereides Anaxandridis, Oenopio Nicostrati, Oedipus 
Eubuli, Oenomaus vel Pelops Antiphanis et Eubuli, Om- 
phale Antiphanis et Cratini, Orestes Alexidis, Orpheus An- 


SÜüphanis, Pan Amphidis, Pandarus Anaxandridis, Pandrosus 


Ι! 


281 DE MEDIAB COMOEDIAE INDOLE. 


Nicostrati, Phaon Antiphanis,, Philoctetes eiusdem, Pirithous — 


Aristophontis, Priapus Xenarchi, Proetides Theophili, Procris | 
Eubuli, Protesilaus Anaxandridis, Sciron Alexidis, Semele | 
Eubuli, Septem contra Thebas Alexidis et Amphidis, 'Tereus | 
Anaxandridis et Philetaeri, Titanes Eubuli, 'Trophonius Ale- 
xidis, Thamyras Antiphanis, Theseus Anaxandridis et Anaxi- | 
lae, Tyndareus Alexidis et Sophili, Ulixes Eubuli Amphidis 
Alexidis et Anaxandridis, Xuthus Eubuli. 


Non omnia enumeravi sed quae forte in promptu erant; 


quod ideo moneo ne quis unam alteramve fabulam inscitia 
omissam criminetur. Praeterea vero eidem aetati assignan- | 
dae Alcaei Callisto Endymion Ganymedes, Aristonymi Iup-. : 
piter frigens et Theseus, Aristomenis Admetus et Dionysus, 
Aristophanis Aeolosicon Cocalus Plutus, Archippi Amphitruo 
et Hercules, Apollophanis Danae, Dioclis Bacchae, Calliae 
Atalante et Cyclopes, Canthari 'Tereus, Cephisodori Amazo- 
nes, Euthyclis Atalinte, Lysippi Bacchae, Nicocharis Galatea 
Hercules Amymone et Centaurus, Nicophontis Adonis et Si- 
renes, Platonis Adonis Daedalus Europa Cercopes Gryphes 
luppiter contumelia affectus Io Laius Menelaus Phao, Phi- - 
lyllii Aegeus Atalante Auge Helena Hercules Nausieaa, Strat- : 
tidis Atalante Medea Troilus Philoctetes Chrysippus, San- 
nyrionis Danae Io et Ino, Theopompi Admetus Althaea Pe- - 
nelope Ulixes Sirenes, et aliae fortasse aliorum. Hae enim 
fabulae pleraeque omnes ab iis antiquae comoediae poetis i 
compositae sunt, quos vitam ultra nonagesimam sextam olym- É 
piadem produxisse maxima est suspicio. Cfr. Platonius deg: | 
differ. com. p. XXXV τοιαῦτα δὲ δράματα χαὶ ἐν τῇ πα- 
λαιᾷ κωμῳδίᾳ ἔστιν εὑρεῖν, ἅπερ τελευταῖον ἐδιδάχϑη o 
πὸν τῆς ὀλιγαρχίας κρατυνϑείσης.  Florentissimis autem — | 


crus. 


" 


antiquae comoediae temporibus rarissime poetae comoedia- | 
rum suaruní argumenta a rebus mythicis duxerunt, quos etsi - 


BENERELELICLLLISOAL eL e 


DB MEDIAE COMOEDIAE INDOLFE, 285 


«ertum est de deorum heroumque rebus fatis amoribus multa 
ridicule et petulanter tradidisse, plerumque tamen id non fe- 
eisse videntur nisi in transcursu et quasi aliud agendo. Ita- 
que perpaucae eorum fabulae commemorantur deorum he- 
roumve et heroinarum nominibus insignitae, 5!) 

Vidimus supra ab Anonymo in iis quae propria essent 
mediae comoediae et peculiaria, etiam hoc fuisse positum, quod 
comici illius aetatis aliorum poetarum inepte minusque con- 
cinne dicta quodam quasi parodiae lusu riserint. Quam ra- 
lionem, licet nec antiquis comicis incognitam, a mediae ta- 
men comoediae poetis inprimis frequentatam fuisse vel illud 
indicio est, quod teste Athenaeo XI p. 472e Antiochus 
Alexandrinus singulari libro περὶ τῶν ἐν τῇ μέσῃ κωμῳδίᾳ 
χωμῳδουμένων ποιητῶν exposuerat. Credo autem Anonymum 
! δ eos maxime poetas respexisse, qui, ut ille ait, non hu- 
mane sed poetice loquerentur et artificioso quedam et tor- 
íuoso dicendi genere uterentur. Ex quo genere est quod 
Antiphanes in Caeneo apud Athen. X p. 433d Timotheum 
poetam lyrieum risit, qui scutum φιάλην ᾿““ρεως dixerat, 
Idem Timotheus quum in carmine quodam pro simplici χύ-- 
τρὰ dixissit γᾶς πυρίχτιτα, notavit hoc Anaxandrides in 
Aeschra apud Athen. X p. 455f 
- ἀρτίως διηρτάμηχε, χαὶ τὰ μὲν διανεχὴ 
σώματος μέρη δαμάζετ᾽ ἐν πυριχτίτοισι γᾶς" 

Τιμόϑεος ἔφη πότ᾽, ἄνδρες, τὴν χύτραν οἶμαι λέγων. 
Ita enim haec scribenda videntur; libri habent πυριχτύποισι 


.') Praeter Aristophanis Daedalum Danaides et Centau- 
rum, novimus Magnetis Dionysum, Cratetis Lamiam, 
Cratini Nemesin Ulixes et Chirones (nam Busiris iunio- 
ris Cratini fabula fuisse videtur), Hermippi Europam, 
Phrynichi Cronum et Musas, denique Pherecratis Chi- 
ronem, 


286 DE MEDIAE COMOEDIAR IXDOLK. 


et tertio versu εἶναι pro οἶμαι. Eodem pertinet operosa 
casei circumsceriptio apud Antiphanem Athenaei 1. 1. k 
τροφαλίδας τε λινοσάρχους, μανϑάνεις; τυρὸν λέγω. 
Item ollae Carystiae in Parasito IV p. 109 e 
ἄλλος ἐπὶ τούτῳ μέγας 
ἥξειν τις ἰσοτράπεζος εὐγενής. ΜΒ. τίνα 
λέγεις; «(. Καρύστου ϑρέμμα, γηγενής, ζέων. 
B. εἶτ᾽ οὐκ ἂν εἴποις; ὕπαγε. «ΑΗ. κάκκαβον λέγω" 
Ad idem genus rettulerim eiusdem Antiphanis locum ex 
Obrimo servatum a Polluce X 21: 
"Ay κελεύῃ ue σταϑμοῦχος — B.1) σταϑμοῦχος δ᾽ ἔστι τις: 
vi AU ἀποπνίξεις μὲ καινὴν πρός μὲ διάλεκτον λαλῶν, 
A. εἴ τι τάττοι μοι στεγάρχων --- ΐ 
Sed prae ceteris digna memoratu est. χρῆσις quam ex 
Aphrodisiis eiusdem poetae attulit Athenaeus X p. 449 b, 
Eius hoc initium est: : ᾿ 
πότερ᾽ ὅταν μέλλω λέγειν σοι τὴν χύτραν, χύτραν λέγω, 
ἢ τροχοῦ ῥύμαισι τευχτὸν χοιλοσώματον κύτος 
πλαστὸν ἐκ γαίας ἐν ἄλλῃ μητρὸς ὀπτηϑὲν στέγῃ, | 
γεογενοῦς sofpuimie δ᾽ ἐν αὐτῇ πνιχτὰ γαλατοϑρέμμονα, 


LENNON εἴδη xvovoav; B. ράχλεις" ἀποκτενεῖς 3! 
ἀρά μ᾽ εἰ μὴ γνωρίμως μοι πάνυ φράσεις χρεῶν χύτραν. 
Sed nolo haec nunc uberius persequi: illud autem non in- | 
utile fuerit adiecisse, mediae comoediae poetas contra a ! 
superiore aetate fieri solebat, non aequales tantum poetas, 
sed etiam dudum mortuos gnaviter lusisse. Ac prae cet 
Euripidem exagitandum sibi putarunt, qui ut vivus diversiss " 
sima iudicia expertus est, ita etiam mortuus aliis pessimus ; 
alis egregius ac pene divinus poeta visus est. Philemo qui- . 
dem (Fragm. inc. p. 410) tanto eius amore et desiderio : 
tenebatur, ut proposita Euripidem videndi condicione vi-| 


^d 


tam se lubenter suspendio finire velle affirmaret: a 


DE MEDIAE COMOEDIAE ΙΧΡΟΤΕ, à 287 


e εἰ ταῖς ἀληϑείαισιν οἱ τεϑνηκχότες 
αἴσϑησιν εἶγον, ἄνδρες ὡς φασίν τινες, 
ἀπηγξάμην ἂν wor. ἰδεῖν Εὐριπίδην. 
Cfr. Diphilus Athenaei X p. 422b et quae de Menandro 
commentatus sum p. XXXIII. 

Sed quo maiore ille ab admiratoribus suis laudum prae- 
conio efferebatur, eo acrius ab iis qui contrariam senten- 
tiam sequerentur, exagitatus est. linc factum est ut me- 
diae comoediae auctores passim homines inducerent et ri- 
dendos propinarent, qui inepto Euripideorum carminum amore 
tenerentur. Quam in rem notabilis est locus Axionici ex 
Phileuripide, servatus ab Athenaeo IV p. 175 b 
εἶ οὕτω γὰρ ἐπὶ τοῖς μέλεσι τοῖς Εὐριπίδου 

ἄμφω νοσοῦσιν, ὥστε τἄλλ᾽ αὐτοῖς δοχεῖν 


v εἰναε μέλη γιγγραντὰ xoi καχὸν μέγα. 


"Eiusdem tituli et argumenti fabula ferebatur Philippi sive 


Philippidae , de qua infra dicendi locus erit, Sigmatismum 
Euripidis, ab antiquae poetis comoediae toties irrisum, Eu- 


- bulus exagitavit in Dionysio apud Scholiastam Euripidis 


Med. 479. 
Neque vero his finibus sese continuit mutata comoediae 
ratio; sed ut vetus comoedia Socratem et sophistas acerrime 


| exagitaverat, ita mediae aetatis comici Platonis ceterorumque 
. Academicorum ludendorum occasionem cupide arripuerunt. 


Ac Platonicae quidem  irrisionis exemplum antiquissimum 
habemus in Aristophanis Pluto et Ecclesiazusis, quibus in 
fabulis Platonis amores, quos testatur Diogenes Laert. III 
23, maligne tanquam inhonestos et spurcos exagitat. Eccles. 
646. Πραξ. πολὺ μέντοι δεινότερον τούτου TOU πράγμω- 
τός ἐστι. BAém. τὸ ποῖον. Πραξ. εἴ σε φιλήσειεν ᾿“1ρί- 
στυλλὸς φάσχων αὑτοῦ πατέρ᾽ εἶναι. Β.λέπ, οἰμώζοι τἂν 


καὶ χωχύοι. Πραξ. σὺ δέ γ᾽ ὄζοις ἂν χαλαμίνϑης. ἀλλ᾽ 


288 DB MEDIAE COMOEDIAE INDOLE. 


οὗτος μὲν πρότερον γέγονεν, πρὶν τὸ ψήφισμα γενέσθαι, 
ὡστ᾽ οὐχὶ δέος μή σὲ φιλήσῃ. | BAém. δεινὸν μέντἂν 
ἐπεπόνϑη. Plut. 818 μὠνϑωσομέν ϑ᾽ ὥσπερ τράγου τὴν 
Qiva* σὺ δ᾽ ᾿“ρίστυλλος ὑποχάσχων ἐρεῖς, ἕπεσϑε μητρὲ 
χοῖροι. Prorsus enim credo Aristyllum his locis commemo- 
ratum ipsum esse Platonem, quem proprio nomine Aristo- 
clem appellatum fuisse constat testimonio Alexandri apud 
Diogenem Laert. ΠῚ 4 ἐγυμνάσατο δὲ (Plato) παρὰ ᾿Αρί- 
στων! τῷ "oyc(o παλαιστῇ" ἀφ᾽ οὗ καὶ Πλάτων διὰ τὴν 
εὐεξίαν μετωνομάσϑη, πρότερον ' AouroxAne ἀπὸ τοῦ πάπ-- 
που χαλούμενος ὄνομα, καϑό φησιν ᾿ΑἸλέξανδρος ἐν διαδος- 
χαῖς. Quibus similia leguntur in Vita Platonis e cod. Vin- 
dob. edita in Biblioth. veteris Litterat. et Artis fasc. V p. 6. 
Aristyllum autem veteres in locis Aristophaneis de Aristocle 
interpretatos esse, docent ea quae Eustathius ex antiquis 
grammaticis. profert ad lliad. p. 989 45 ὅτε δὲ ᾿Ηραχλῆς 
καὶ ᾿Ἡρακλείδης ἐκαλεῖτο ὡς ᾿ Αριστείδης, &r δὲ καὶ “Ἤρυλ- 
λος ἐν roig σατυριχοῖς, δηλοῦσιν οἱ κατὰ στοιχεῖον TG ῥὴξ 
τοριχὰ ἐκϑέμενοι, παρ᾽ οἷς δῆλον καὶ ὡς ὑποκεκόρισταν δ᾽ 
ἭΗρυλλος ἐκ τοῦ Ἡρακλῆς, ὡς ἐκ τοῦ ᾿Αριστοχλῆς ὁ E 
στυλλος παρὰ τῷ χωμικῷ, x«l ἐκ τοῦ Βαϑυχλῆς ὁ Βάϑυλ- | 
Aog. Quibus similia ex EHlerodiano protulit Etymol. M, 
p. 1491 ᾽.4“ρίστυλλος: ὄνομω παρ᾽ ᾿Αριστοφάνει. εἴρηται δὲ 
ὑποχοριστιχῶς ὁ ᾿Αἠριστοκλῆς. ὡς γὰρ παρὰ τὸ Ἡρακλῆς, 
Ἥρυλλος καὶ παρὰ τὸ Θρασυχλῆς Θράσυλλος καὶ παρὰ τὸ 
Βαϑυχλῆς Βάϑυλλος ὄνομα κύριον, ΄.--- οὕτω καὶ παρὰ 
᾿Αριστοκλῆς ««“ρίστυλλος. οὕτως ᾿᾿Ηρωδιανὸς εἰς τὴν ᾿Ἵποῖε᾿ 
λωνίου εἰσαγωγὴν 1) περὶ. παϑῶν. Διογένης δὲ ἀντὶ τοῦ! 
ἄριστος (fort. ᾿Αρίστων vel certe "douorog). καὶ Ἄριστος. 
φάνης ἐν Τελμισοῖς (sic). Ac ni magnopere fallor, magnu i 
huic de Aristyllo Aristophaneo coniecturae firmamentum in: 
60 paratum est, quod Platonica de communione bonorum 


] 
| 


| 


DE MEDIAE COMOEDIAE INDOLE. 2892 


doctrina in Ecclesiazusis manifesta irrisione traducitur,.. Vid. 
Morgensternii Comment. de Republ. Platon. p. 73 sqq. cuius 
disputationem qui nuper chronologicis rationibus convellere 
, conatus est cl. Stallbaumius Prolegg. ad Platonis Rempubl. 
| p. LXIX sqq. non iis mihi usus esse videtur argumentis 
| quibus nihil opponi possit. Sed illuc redeo. Academicorum 
mollitiem et delicatum. habitum ridet Ephippus in Naufrago 
, apud Athenaeum XI p. 509 c. 

: εὔστοχος vecylag 

τῶν e£ " Αχαδημίας vig ὑπὸ Πλάτωνα καὶ 
Βρυσωνοθρασυμαχειοληψιχερμάτων 

εὖ μὲν μαχαίρᾳ ξύστ᾽ ἔχων τριχώματα, 

εὖ δ᾽ ὑποχαϑιεὶς ἄτομα. πώγωνος βάϑη, 


pec εὖ δ᾽ ἐν πεδίλῳ πόδα τιϑεὶς ὑπὸ ξυρὸν 
ws αγήμης ἱμάντων ἰσομέτροις εἱλίγμασιν, 
π΄ ὄγχῳ τε χλανίδος eU τεϑωρακισμένος. 


, Mem Antiphanes in Antaeo apud Athenaeum XII p. 544 f. 

| we» ὦ τῶν, κατανοεῖς τίς ποτ᾽ ἐστὶν οὑτοσί 

0 γέρων; B. ἀπὸ τῆς μὲν ὄψεως “Ἑλληνιχός, 

λευχὴ χλανίς, φαιὸς χιτωνίσκος καλός, 

πιλίδιον ἁπαλόν, εὔρυϑμος βακτηρία, 

o fuk τράπεζα" τί μαχρὰ δεῖ λέγειν; ὅλως 

ἐν αὐτὴν ὁρᾶν γὰρ τὴν ᾿Αχαδημίαν δοχῶ. 

νοι adeo integrae fabulae argumentum a Platonis 

irrisione duxisse intelligitur ex Athenaeo XII p. 552e. Ac 

fortasse eundem sub ᾿Πδυχάρους nomine carpsit 'Theopom- 

pus, ex qua fabula: quod fragmentum servayit Diog. Laert. 

ἯΙ 22, ad Platonis Phaedonem spectare supra docui p. 238. 
, Nolo reliquorum comicorum de Platone testimonia hoc loco 

, ápponere; non omiitendus tamen Epicrates, cuius insigne extat 
. incertae fabulae fragmentum apud Athenaeum II p. 99c ex 


| Qu» eius quam dixi irrisionis ratio optime perspicitur. Fin- 
- AP 


Hist, crit, Com. graec. 


$90 DE MEDIAE COMOEDIAE INDOLE. 


xit illo loco Epierates Academicorum coetum in éontem- 
planda et inquirenda colocyntae natura studiosissime occupa- 
tum, aliis olus aliis arborem aliis denique ex herbarum ge- 
nere cucurbitam esse asseverantibus, Quorum nugas quunt 
Siculus medicus infacete risisset, t1 
ὁ Πλάτων καὶ μάλα πρᾷως 

[ οὐδὲν ὀρινϑεὶς ἐπέταξ᾽ αὐτοῖς 

πάλιν ἐξ ἀρχῆς τὴν κολοχύντην 

ἀφορίξεσϑαι τίνες ἐστὶ γένους " 

ol δὲ διήρουν. 

Vides a quanta ferocia et male dicendi intemperie comoedia - 
ad quantam humanitatem et mansuetudinem defluxerit. Ne- | 
que minus Pythagoricorum, qui iam dudum a magistri divi- : 
nitate degenerassent, immundities et paupertas multiplicem - 
ridendi iocandique materiem praebuerunt, qua in re quae 
luserunt poetae melius legentur in fragmentis. Praeterea in^ 
scenam prodire iusserunt agricolas stupidos, vetulas bibaces, | 
tibicines ineptos, piscatores et coquos insipide gloriosos, 416- 
atores, amatores fervidos, lenones periuros, servulos callidos, - 
patruos obiurgantes, parasitos edaces, milites praeliatores, | 
medicos aliosque id genus homines, quibus succedenti aetati, 
quae tota fere in ἤϑεσι describendis regnat, ita proluserunt, - 
vix ut argumentum a novae comoediae poetis tractatum fue- 


rit, cuius non prima stamina a mediae comoediae poetis du- 
cta esse videantur. τ 

In tanta igitur argumentorum, quibus media et anti-- 
qua comoedia lusit, diversitate non mirum est, etiam exe 
fernam fabularum formam et speciem multis modis fuisse 
mutatam. Ac dictionis genere, ut inde ordiar, usos esse - 
mediae aetatis comicos ab illo, quod vetustiores sequuti | 
erant, multum diverso, non fugit Anonymum de Com. | 
p. XXVIII, qui postquam de antiqua comoedia disseruit, ita | 


a Aci un 


: DE MEDIAE COMOEDIAE INDOLE, 291 


pergit: τῆς, δὲ μέσης κωμῳδίας δύο (leg. oi) ποιηταὶ πλά- 
σματος μὲν ovy ἥψαντο ποιητικοῦ, διὰ δὲ τῆς συνήϑους 
ἰόντες λαλιᾶς λογικὰς ἔχουσι τὰς ἀρετάς, ὥστε σπάνιον 
ποιητιχὸν εἶναι χαραχτῆρα παρ᾽ αὐτοῖς " χατασχολοῦνται 
δὲ πάντες περὲ τὰς ὑποϑέσεις, Quorum verborum hic sen- 
sus est: mediae poetas comoediae non grandi quodam et 
magnifico dicendi genere usos esse, sed ad vulgaris sermo- 
nis veritatem composito et ad solutae orationis virtutes com- 
mendando. lía passim τὸ λογικὸν de prosa oratione dici et 
τῷ ποιητικῷ opponi docuit Schaeferus ad Dionys. de Com- 
pos. verb. p. 213. Sed optime Anonymi locum illustrat 
Dionysius vett. seript. cens, vol. V p. 423 τῶν δὲ zouo- 
δῶν μιμεῖται (lege μιμητέον) τὰς λεχτικὰς ἀρετὰς ἁπάσας" 
εἰσὶ γὰρ καὶ τοῖς νοήμασιν καϑαροὶ καὶ σαφεῖς καὶ βραχεῖς 


aun, μεγαλοπρεπεῖς “καὶ δεινοὶ χαὶ ἡϑιχοί, Neque vero 


ila Anonymi admonitio eo spectat, ut mediae comoediae 


poetas altiorem orationis formam plane repudiasse existime- 
mmus, quod adeo non verum est, ut figuratum dicendi genus 


vel inprimis adamasse videantur, id quod probe intellexit 
vetus Aristophanis interpres, qui ad Plut. 515, 
ἢ γῆς ἀρότροις ῥήξας δάπεδον χαρπὸν Δηοῦς ϑερίσασϑαι, 


. grandiori sermone offensus haec adnotavit: &vri τοῦ γεωρ- 


γίας ἐπιμελεῖσθαι. ἤδη TO ἔπος τοῦτο τῆς μέσης χωμῳ- 
δίας ὄζει. Quibus non tantum nominis 4 ηοὺ usum mediae 
£omoediae poetis familiarem, sed totam dictionis formam 
notare voluit, Similiter Antiphanes apud Athen. I p. 3f 
παραβοηϑεῖν roig φίλοις 

σπείρειν τε χαρπὸν Χάριτος ἡδίστης Deas. 
Nec minus insigne figuratae orationis exemplum praebet Epi- 
crates apud Athen. XIV. p. 655f 

οὐκ ' HJag, ἔνϑα δελφάκων ἐγὼ κρέα. 
᾿ κάλλιστ᾽ ὄπωπα πυρὸς ἀκμαῖς ἠἡνϑισμένα. 

19 " 


209 DE MEDIAE COMOEDIAH INDOLE. 


Orationem supra soceum assurgentem habemus in Antiphanis 
Agricola apud Athenaeum IX p. 396b. | 
καὶ πρῶτα μὲν 
αἴρω ποϑεινὴν μᾶζαν, ἣν φερέσβιος 
hj) βροτοῖσι χάρμα δωρεῖται φίλον" 
ἔπειτα πνιχτὰ ταχερὰ μηχάδων μέλη 
χλόην χκαταμπέχοντα, σάρχα νεογενῆ. 
Quamquam propter ea quae mox sequuntur, τί λέγεις: τρὰ- 


γῳδίαν περαίνω «Σοφοκλέους, haec fortasse rectius ad illud | 


genus referas de quo supra dictum est p. 289 sqq. Sed 


idem Antiphanes in 'TThamyra apud Athen. VII. p. 300 c. 
καὶ σοῦ γ᾽ ἐπώνυμός τις ἐν φήμαις βροτῶν 
Θρήχης κατάρδων ποταμὸς ὠνομασμένος 
«Στρύμων μεγίστας ἐγχέλεις κεκτημένος, 


ubi versu secundo Θρήχην legendum videtur, et in Philo- | 


thebano XIV p. 623 b. 
4j τε σύννομος 
τῆς κυφονώτου σῶμ᾽ ἔχουσα σηπίας 


ξιφηφόροισε χερσὶν ἐξωπλισμένη mm 
τευϑὶς, μεταλλάξασα λευκαυγῆ: φύσιν z 


σαρχὸς πτερωτοῖς ἀνϑράκων ῥαπίσμασιν, 
ξανϑαῖσιν αὔραις σῶμα πᾶν ἀγάλλεται. 


Quae in re ludicra tragicam affectant gravitatem, qualia | 
multa in eodem genere lusit Aristophanes in Ecclesiazusis. | 


Eiusdem generis sunt quae ex incerta Xenarchi fabula ser- 


vavit Athenaeus II p. 63 f. vv ΘΟ 
qve αὐβοῦ, E 

ἀσυστάτοισι δεσποτῶν χεχρημένος | "a 

τύχαις, ἀλάστωρ T^ εἰσπέπαιχε Πελοπιδῶν. — ^ AE 

ἄστυτος oixog, κοὔτε βυσαύχην ϑεᾶς τ ΠῚ 


Δηοῦς σύγνοιχος, γηγενὴς βολβός, φίλοις ᾿ 
ἑφϑὸς βοηϑῶν δύνατός ἐστ᾽ ἐπαρκέσαι. 5 


BE MEDIAE COMOEDIAE INDOLE. 293 


et paucis interiectis : 
πουλίπους ἁλοὺς βρόχων 

nt od ἀνάγχαις τῆς τροχηλάτου κόρης 

- πίμπλησι λοπάδος στερροσώματον κύτος. 
Quibus convenit fere quod Aristoteles dicit Rhet. III 3: 
εἰσὶ γὰρ καὶ μεταφοραὶ ἀπρεπεῖς, αἱ μὲν διὰ τὸ γελοῖον 
(χρῶνται γὰρ καὶ οἱ κωμῳδοποιοὶ μεταφοραῖς), αὖ δὲ διὼ 
τὸ σεμνὸν ἄγαν καὶ τραγιχόν, | Ad comicos enim ubi pro- 
vocat Aristoteles, mediam potius quam antiquam comoediam 
spectare soleí comoediam. Haud minor audacia Nausicratis 
in Naucleris apud Athen. VIE p. 296a et 330b. 
bi: δύο μὲν ἁπαλοὶ καὰ καλοὶ 
: ἐπώνυμοι τοῦ ναυτίλοισε πολλάχις 
i ἤδη φανέντος πελαγέοις ἐν ἀγκάλαις, 

ὃν χαὶ τὰ ϑνητῶν φασιν ἀγγέλλειν πάϑη. 


τ JB. γλαῦχον λέγεις γωλακτοχρῶτα Σικελὸς ὃν 


πήγνυσ᾽ ὄχλος ῥόμβοισι. 
Jta enim haec legenda videntur. Memorabile item luxurian- 
Ais dictionis exemplum praebet Timothei fragmentum apud 


loannem Damasc. p. 392 Lips. 


— ὁ πτερωτὸς ἰξὸς ὀμμάτων " Eowg, 

o0 ὁ Κύπριδος κυναγός, ἡ φρενῶν ἄκις, 
so 0006 μὴ τίνων ϑεοῖσιν ὁρχίων δίχας. 
Praeterea confer Antiphanem Athenaei ΧΙ p. 781d, Timo- 
clem in Icaris VIII p. 34223, Eubulum in Orthane lil 
p. 108 a, in Titanibus VI p. 229 a, in Nannio XIII p. 568f, 
Alexin in Milesiis IX p. 379 c et in €ycno XI p. 472a. 
Quae omnia quum cogito in eam adducor sententiam, ut de 
dictione mediis comicis usitata Anonymo rectius iudicasse 
credam Scholiasten Aristophanis. 

Sed ut in totius orationis colore, ita etiam in verborum 
formis et significatione, in particularum usu, denique in me- 


201 DE MEDIAE COMOEDIAE INDOLE, ü 


tris et mensura medios ab antiquis comicis differre videas. 
Neque id mirum videri debet; nam quum comoedia commu- 
nem populi sermonem sequatur, is ipse autem illis tempori- 
bus, quum aucto Atheniensium cum exteris commercio multi 
inquinate loquentes diversis ex locis Athenas confluxissenf, 
v. Xenophont. Athen. resp. lI 8 et Cicer. Brut. 74, multis 
modis corrumperetur, etiam comicorum sermonem a severis 
antiquae dictionis legibus non nihil remittere et multas ma- 
gnasque mutationes subire necesse erat. Earum plerasque 
quum infra, ubi de singulis poetis disputatum est, attigerim, 
hoc loco ea tantum commemorabo quae ad verborum men-. 
suram spectanf, nec omuia tamen, sed ea tantum quae forte | 
in promptu sunt. Constat poetas tragicos non nunquam vo- 
cales ante consonas //A et γλ corripuisse, Nunquam id fecit 
Aristophanes neque alius quisquam antiquae poeta comoediae. - 
Quae enim contra afferri possunt corrupta sunt omnia. Apud. 
Aristophanem Equ. 767 quod legebatur olim εὖ δέ σε μισῶ, 
xoi μὴ περὶ σοῦ μάχομαι μόνος ἀντιβεβληκώς, nune merito | 
cessit emendationi Reiskianae ἀντι βεβηχώς, Plato apud. 
Grotium Exc. p. 487. d | 

vosi μὲν ἕτερ᾽ ἕτερα δὲ γλώττῃ φϑέγγεται. 1 
Apud Suidam s. v. 7 ἐλέας, unde hunc versum petiit Grotius, - 
legitur ἕτερα δὲ τῇ γλώττῃ φϑέγγεται, quod verum est, 
modo pro φϑέγγεται scribas λέγει, ut habet Schol. Aristopli, 
Av. 168. Eupolis apud Etymol. M. p. 200 54, L 

ἅμα βλυστονῆσαν καὶ χλοῆσαι τὴν πόλιν. ᾿ Li 
Corrige ἀμιβλυστονῆσαι. Similiter corruptus est Aristopha- 
nes Lysistr. 881 

ἄρδω σ᾽ ὅπως ἀναβλαστάνῃς. εν 
Dindorfius ἅμ βλαστάνῃς. Scribendum. potius ἀμβλαστά-, 
γῃς: 'Theopompus apud Schol. Aristoph. Plut. 179. 


DE MEDIAE €OMOEDIAE INDOLE, 299 


ὄνος uiv ὀγχᾶϑ᾽ ὁ Μελιτεὺς Φιλωνίδης. 

ὄνῳ μιγείσης μητρὸς ἔβλαστε τὴ πόλει. 
Sunt duo diversi loci fragmenta, quorum alterum corruptelae. 
arguit caesurae vitium. — Forífasse corrigendum ἔβλαστεν πό- 
As. Unus superest loeus Aristophanis ex "Thesmophoria- 
zusis secundis apud Dindorf. 313 p. 145. 

qvixa Koeryre τὲ τάριχος ἐλειράντιναν 

λαμπρὸν ἐχόμιξεν ἀπόνως παραβεβλημένον. 
Ubi παραχεχλημένον suspicabar: certe corruptum esse lo- 
eum non dubite. Contra eertissimis exemplis firmata est 


dila eorreptio apud mediae novaeque poetas comoediae. An- 
 fiphanes apud Athenaeum XIV p. 655 b. 


ἐν ᾿Ηλίου μέν φασι γίγνεσθαι πόλει 
φοίνιχας ἐν ᾿4ϑήναις δὲ γλαῦχας. ἡ Κύπρος 
ἔχεν πελείας διαφόρους --- 


Menander apud Stobaeum Flor. LII 9. 


μὴ τοῦτο βλέψῃς εἰ νεώτερος λέγω. 
Autoerates apud Bekk. Anecd. p. 836 27. 
ἀμνοὶ δὲ βληχάζουσιν ὑπ᾽ ἀγαλαξίας. 
Machon apud Athenaeum XHI p. 581 b. 
καὶ τὰ δόρατ᾽ ἀποβλέψασα δραχμὰς χιλίας 
Ἶ ἔταξεν. 
Mitto alia. Similis generis est correptio aecusativi nominum 
in evg desinentium, quam quum Euripides aliquoties admi- 
serit, nunquam sibi licitam esse putaverunt antiquae auetores 
comoediae. Αἱ frequenter eam syllabam corripuerunt. se-: 
quentium aetatum poetae. Antiphanes Stobaei Flor. LXXIX 7. 
πρὸς τοὺς ἑαυτοῦ γονέας οὐχ ἔστιν καχός. 
Alexis apud Athen, XI p. 418 ἃ. 
χάνϑαρον χαταστρέφοντα, πλησίον δὲ χείμενον 
στρωματέα xal γύλιον αὐτοῦ. 


M ^f We heu E Iuris 
: DOSE X P v 


296 DE MEDIAE COMOEDIAE INDOLE. 


Idem apud eundem XI p. 502 d τριχκότυλον ψυγέα. 'Theo- 
philus apud Schol. Dionysii TThrac. p. 724. ud 


* 
E 


τὸν τροφέα τὸν σωτῆρα, δι᾽ ὃν tiov — 
Philemo p. 887. SN 
ἠγόρασα νῆστιν χεστρέ᾽ ὀπτὸν οὐ μέγαν. 
Possem his alia addere de productione ante mutas et liqui- 
das, de mutata mensura verborum ἐλάα et ϑύειν, de hiatu. 
et similibus, nisi ea annotationibus ad fragmenta reservare 
satius videretur. et ] 
Sequitur ut de metris, quibus mediae comoediae aucto- 
res usi sunt, paucis dicam: de qua re quo mclius iudicari 
possit, quidquid liberiorum minusque usitatorum numerorum . 
in fragmentis deprehenditur, hic subiiciam. ^ Ac dactylicis 
hexametris usus est Antiphanes Problemate in  aenigmatis 
apud Athenaeum X p. 450 c. 
ἰχϑύσιν ἀμφίβληστρον ἀνὴρ πολλοῖς ἐπιβάλλων 
οἰηϑεὶς μεγάλῃ δεπάνῃ μίαν εἵλκυσε πέρχην" 
καὶ ταύτην ψευσϑεὶς GAAQv χεστρεὺς ἔσον αὐτήν 
ἦγεν. βουλομένη δ᾽ ἕπεται πέρκη μελαγνούρῳ. 


et paucis trimetris iambicis interiectis: 
πίννη καὶ τρίγλη φωνὰς (400 δύ᾽ ἔχουσαν 
πόλλ᾽ ἐλάλουν. περὶ ὧν δὲ πρὸς ὃν τ᾽ ᾧοντο λέγειν το 
οὐκ ἐλάλουν" οὐδὲν γὰρ ἐμάνθανεν, ὥστε πρὸς ὃν μὲν 
ἦν αὐταῖς ὃ λόγος, πρὸς δ᾽ αὐτὰς πολλὰ λαλούσας 1 
αὐτὰς ἀμφοτέρας ἡ Δημήτηρ ἐπιτρέψει. j 
ldem Sapphone X p. 450 e. 
ἔστε φύσις ϑήλεια βρέφη owfova' ὑπὸ κόλποις 


αὑτῆς" ὄντα δ᾽ ἄφωνα βοὴν ἵστησι ytyovóv, - ᾿ 

καὶ κατὰ πόντιον οἶδμα καὶ ἠπείρου διὰ πάσης, 

οἷς ἐθέλει ϑνητῶν" τοῖς δ᾽ οὐ παρεοῦσιν ἀχούειν 

ἕξεστιν" κωφὴν δ᾽ ἀκοῆς αἴσϑησεν ἔχουσιν. 
Fortasse etiam in Minoe II p. 58d. 


DE MEDIAE COMÓEDIAE INDOLE, 297 


x 


τρώγοντες μολόχης ῥίζαν, 
nisi τῤώγοντε scripsit. Hexametro pentametrum subiecit 
elegiacum in Milanione Athen. X p. 423 d. 
τοῦτον ἐγὼ κρίνω μετανιπτρίδα τῆς ' Yytelog 
πίνειν ζωροτέρῳ χρώμενον οἰνοχόῳ. 
Quae res Valckenario Diatr. p. 9719. A adeo mira visa est ut 
Milanionem non comoediae titulum, nec Antiphanis illud: sed 
alius poetae carmen fuisse suspicaretur, non memor, ut vi- 
detur, Euripidem carmen elegiacum intexuisse Andromachae 
vs. 103—116. Porro hexametris dactylieis usus est Ana- 
xandrides Pharmacomante apud Athen. lI p. 68 b. 
ἀσφάραγον oyivóv rs τεμὼν zai ὀρίγανον, ὃς δή 
σεμνύνει τὸ τάριχον ὁμοῦ μιχϑεὶς χοριάννῳ. 
Cratinus minor in Titanibus apud Athen. VI p. 241 c. 
Κόρυδον τὸν yaÀxorUnov πεφύλαξο 
εἰ μή GOL νομιεῖς αὐτὸν μηδὲν καταλεέψειν, 
μηδ᾽ ὄψον χοινῇ μετὰ τούτον πώποτε δαίσῃ, 
τοῦ Κορύδου, προλέγω σοι" ἔχει yaQ χεῖρα κραταιάν. 
Alexis Infitiatore apud Athen. VI p. 2595 b. | 
xóAcxog δὲ βίος μικρόν χρόνον ἄνϑεξ 
οὐδεὶς γὰρ χαίρει πολιοκροτάφῳ παρασίτῳ. 
Idem Archilocho XIV p. 644 b, 
€ τὴν εὐτειχὴ ναίων Πάρον, ὄλβιε πρέσβυ," 
“ἢ κάλλιστα φέρει χώρα δύο τῶν συναπασῶν, 
χόσμον μὲν μαχάρεσσι ϑεοῖς, ϑνητοῖς δὲ πλαχοῦντας. 
Eubulus Sphingocarione apud Athen. XII p. $53 ἃ. 
ἐν ϑαλάμῳ μαλαχῶς καταχείμενον " ἐν δὲ κύκλῳ ww 
παρϑενιχαὲ τρυφεραὶ yAevicw μαλακαῖς χατάϑρυπτοε 
τὸν πόδ᾽ ἀμαρακίνοισι μύροις τρίψουσι τὸν ἐμόν. 
Apud eundem eadem in fabula X p. 449 e — 450 c duodecim 
habemus hexametros, quibus itidem aenigmata sunt inclusa; 
ldem metri genus adhibuit in Nutricibus apud Athen. HII p. 118f 


298 DE MEDIAE COMOEDIAE INDOLE, 


οὗτοι ἀνιπτόποδες χαμαιευνάδες ἀερίοιχοι ᾿ 

ἀλλοτρίων χτεάνων παραδειπνίδες ὦ λοπαδάγχαι, o. 
et interposito ithyphallico in Echo VII. p. 300 b. 

ψύμφα δ᾽ ἀπειρύγαμος τεύτλῳ περὶ σῶμα καλυπτὰ 

λρυκόχρως, παρέσται 

ἔγχελυς, ὦ μέγα μοι μέγα σοι φῶς *.* ἐναργές. 
Eandem numerorum consociationem habemus apud Euripid, 
"Androm. llf sq. similem apud Aristophanem Athenaei VI 
p. 247a. Tetrametris dactylicis idem usus est in Stephano- 
polisin apud. Athen. XV p. 679 b. 

ὦ μάκαρ, ἥτις ἔχουσ᾽ ἐν δώματι 

στρούϑιον ἀερόφοιτον * * 

λεπτότατον περὶ σῶμα συνίλλεται 

ἡδύτατον πὲρὶ νυμφίον εὔτριχα, 

κισσὸς ὅπως καλάμῳ περιφύεται 

αὐξομένου ἔαρος ὀλολυγόνος 

ἔρωτι κατατέτηχως, 
Et in eadem fabula: 

Αἰγίδιον, σὺ δὲ τόνδε φορήσεις 

στέφανον πολυποίχιλον atii, 

γρυπότατον, δαριέσπαξον ὦ Ζεῦ. 

τίς γὰρ " αὐτὸν ἔγουσα φιλήσει. 


Quae multis modis corrupta fortasse alii emendabunt. Ῥαθο- 
nicos numeros legimus in Eubuli Nutricibus apud. Athen. XV. : 


p. 685 e. 
ὡς γὰρ εἰσῆλϑε τὰ γερόντια τότ᾽ εἰς δόμους, 
εὐθὺς ἀνεχλίνετο * παρῆν στέφανος ἔν τάχει, 
ἤρετο τράπεζα, παρέκειϑ'᾽ ἅμα τετριμμένη 
μᾶζα χαριτοβλέφαρος. 
Singularem. in modum dacíylicos versus trochaicis tetrame« 
tris intermiscuit Antiphanes in. Similibus -— Athen. ΧΕ, 
p.471e et XIV p. θάϑ. its ἀπε 


wir Tr κὸν α΄ 


TA. 
TT 
μονῆς, C MER ile 


μον. ,χ δ νν. 
ΠΑ ΝΣ δὲ 
n 
τὴν τ ^ 
n 


DE MEDIAE COMOEDIAE INDOLE; 299 


ὡς δ᾽ ἐδείπνησαν, συνάψαι βούλομαι γὰρ Tv μέσῳ, 
χαὶ Διὸς σωτῆρος ἦλϑε Θηρίχλειον ὄργανον, j 
τῆς τρυφερᾶς ἀπὸ “έσβου σεμνοπότου σταγόνος : 
πλῆρες ἀφρίζον, ἕκαστος δεξιτέρῳ δ᾽ ἔλαβεν. 
εἶτ᾽ ἐπεισῆγεν χορείαν ἢ τράπεζαν δευτέραν 
xci παρέϑηχε γέμουσαν πέμμασι παντοδαποῖς. 
Ita enim haec, quae duobus locis disiuncta leguntur, ad 
unius fragmenti continuitatem «coniungenda esse suspicor; 
nisi quod inter quartum et quintum versum aliquid excidisse 
yidetur. Dactylicos hosce versus, quorum hoc schema est: 
? KL QiZOSICC RU Vu XD 
Diphilios vocant Grammatici, quorum testimonia infra ubi de 
novae comoediae metris agitur adseribam.  Epitritorum cum 
creticis eoniunctorum vestigia deprehendisse mihi videor in 
Eubuli loco ex Orthane apud Athen, HI p. 105f 


«ες — χαρῖδα χκαϑῆχε κἀνέσπασ᾽ evi Ll 


Apertius apud Anaxilam in Circe IX p. 374 f hac forma: 


, Li 4 

— S S wu, S 0 0 —À M 0 — — S 0 0 — Nu) uA --. 
Es , 

, 

-.,;- 


τοὺς uiv ὀρειονόμους ὑμῶν ποιήσειε δέλφαχας ἠλιβάτας, 

τοὺς δὲ πάνϑηρας, ἄλλους ἀγρώστας λύκους 

χαὶ λέοντας. 
lta enim pro ὀρειγόμους et ὑλεβάτας legendum est; ἠλιεβά-- 
τῆς habet etiam Antiphanes apud Athen. IX p. 402 e. in 
Cyclope, ubi vulgo editur βοῦς ἀγελαῖος τράγος ὑλεβάτας. 
Sed ἠλιβάτας scribendum ex Eustathio ad Odyss. p. 1753 


, 94. Glyconeorum unum dumtaxat exemplum reperio in eadem 


Anaxilae fabula apud Athen. III p. 95 b. 
δεινὸν μὲν γὰρ ἔχονθ᾽ vog 
ῥύγχος, ὦ φίλε, χνησιᾶν. 


Quo de loco supra dictum est p. 228. Nam Nicostrati ex 


$00 DE MEDIAE COMOEDIAE INDOLE., 


Antyllo fragmentum apud Athen. III p. 108 €. vehementer 
dubito an uon recte Dindorfius Seidleri coniecturam sequu- 
fus ita ediderit: 
οὔποτ᾽ αὖϑις 

σηπίαν ἀπὸ τηγάνου 

τολμήσαιμι φαγεῖν μόνος: | 
Sed de hoc in. fragmentis dicam.. Nec. magis certum quibus - 
numeris Timoclis locus scribendus sit in Icariis apud Athen. 
VILE p. 339d. "4vvrog ὁ παχὺς πρὸς Πυϑιονίζην ὅταν. 
ἐλϑὼν φάγῃ τι. καλεῖ γὰρ αὐτόν, ὡς φασιν, ὁπόταν τοὺς 
δύο σχόμβρους ξενίσῃ μεγάλως TÓouívg. Cfr. Hermanni 
Opusc. I p. 61. Dubitanter item affero haeé Chariclidae ab. 
Athen. VlI p. 325 d servata: i3 

Δέσποιν᾽ ᾿᾿Εχάτα vovit, τρίμορφε τριπρόσωπε, ' 

τρίγλαις κηλευμένα. 
Quae varie constitui possunt. Maxime autem memorabile. 
est etiam Eupolideis versibus polyschematistis. mediae co- 
moediae poetas usos esse. Athenaeus X p. 417 e. appositis. 
Eubuli Diphili et Mnesimachi de Boeotiorum voracitate te-- 
stimoniis, haec infert: "4AcEig Τροφωνίῳ" 

viv δ᾽ ἵνα μὴ παντελῶς Βοιώτιον 
φαίνησϑ᾽ εἶναι τοῖς διασύρειν ὑμᾶς εἰϑεσμένοις," 
ὡς ἀνίχητοί τε βοᾶν ἐστὲ καὶ πονεῖν μόνον 
καὶ δειπνεῖν ἐπιστάμενοι διὰ τέλους τὴν νύχϑ᾽ ὅλην, 


εχυμνοῦϑ'᾽ αὑτοὺς ϑᾶττον ἅπαντες. 
Quae res tam mihi iusolens olim visa est, ut Alexidis testi 
monium excidisse, versus autem illos ex Aristophanis vel. 
Cratini Trophonio. petitos esse existimarem. Sed ea et valde 
incerta est coniectura et eam quoque ob causam haud satis 
commendabilis, quod non credibile est Athenaeum veteris 
comoediae poetae testimonium reliquis, quae attulit, post- 
posuisse. Accedit quod ne novae quidem comoediae scripto- 


.DE MEDIAE COMOEDIAE INDOLE. 801 


res Eupolideorum versuum usu prorsus abstinuerunt, Vid. 

Mar. Victor. Art. gramm. III p. 2551 de quo loco infra dis 

cam. ἂς fortasse ad eandem metri speciem revocanda sunt 

quae ex eiusdem poetae Sicyonio affert Autiattic. p. 84 1 
| ffafici βαβαί: 


— o οὐχὲ τῶν μετρίων, ἀλλὰ τῶν βαβαὶ βαβαί. 


numeris inclusus, sed multis modis depravatus, Axionici dico 
| guten ex Phileuripide ab Athen. VIII p.312 b servatum: 
Tm ἄλλον δ᾽ icto 


E Σιχυωνίῳ. Praeterea unus superest locus lyricis 


, , 
opeyéOet πίσυνὸν τινα τοῖσϑε τόποις 


T 


ἥκει κομίσας Γλαῦχός τις ἐν 
πόντῳ γαλεοὺς σῖτον ὀψοφάγων | 
καὶ λίχνων ἀνδρῶν ἀγάπημα φέρω κατ᾿ ὥμων. 
τ σένα τῷδ᾽ ἐνέπω τὴν σχευασίαν; 
E mésitoon χλωρῷ τρίμματι Μὸν 
τον ἢ τῆς ἀγρίας 
τ ἅλμης πάσμασε σῶμα Putin 
"v πυρὲ niii cnt: παραδώσω; 
τοι ἔφα τις ὡς ἐν vudis 
τοῦ ϑερμῇ τοῦτο. φάγοι y ᾿ἑφϑὸν ἀνὴρ κὐλρθμομῶι dos 
| 4p pes δ᾽ ὄνειδος ἴδιον" ὠ Καλλία, gii 
dd σὺ ui» ἀμφὲ σῦχα xci [ἀμφὶ] τάριχ᾽ ἀγάλλει, 
κε τοῦ δ᾽ ἐν. ἅλμῃ παρεόντος οὐ γεύει χαρίεντος ὄψου. 
Ex /his,. quae chorici carminis reliquiae sunt, priora | duobus, 
| ut videtur, constant systematis anapaesticis, sed foedissimé 
corruptis. Cetera inde a versu undecimo ita — ut 
pup on δον, spéoles3i 255..q ib£f wnedbhA. ῥα 


| | , M. 

; 

F , Wi " 2e ει ἃ -— | . 
, m Li — 

| ek ΞΘ, Im uM mmoeeia 

| , , M af 
Miedo Yo aS sextuI gpHeH 12 
| i 


ὃ 5 d LN ILLIM. 15423 5 kt ᾿ ΤῊ RISIHSDB 
^ , , 4 1 V j - ἢ - Ag 
— ως, τ — e) ωὧν HARE e/o 0 m a s e Ta HP T οἱ» m 


$02 .DH MEDIAE COMOEDIAE INDOLE. 


Nisi forte ultimo: versu cApcic scribendum est, üt hi eva. 
dant numeri: anm 
IAbOs3223u4 MoG»qs τ J50yud 5. 9255291. 27 
Quae satis usitata est numerorum consociatio. Quod autem 
chorici carminis illas reliquias essc diximus, idem de aliis 
eorum quos adscripsi locorum statuendum videtur, et ma- 
xime quidem de iis quos ex Eubuli Stephanopolisin et Ana- 
xilae Circe apposui. Neque enim in omnibus mediae 605: 
moediae fabulis choro locum denegatum. fuisse existimo. 
Eubuleae quidem fabulae chorum ex ipsis illis puellis coro- 
nariis compositum fuisse suspicor. | Sed fuit haec veteris 
chori non nisi umbra quaedam, quippe ad exiguum; ut cre- 
dere licet, choreutarum numerum redacti. Cfr, Fr. Ritteri 

Diss. de. Aristoph. Pluto p. 11 sqq. 

De reliquis metrorum generibus, praeter iambicos tri- 
metros et trochaicos tetrametros, maxime omnium anapaesti- 
cis dimetris usi sunt. Hos illi ad enormem et antiquae co-. 
moediae inusitatam versuum multitudinem coniunxerunt ef 
iis maxime locis frequentarunt, ubi aut conviviorum appara- 
tus aut ciborum aliarumque rerum varia genera describenda 
essent. Eius rei luculentissimum exemplum habemus in Pro-. 
tesilao Anaxandridis apud Athenaeum IV p. 131, ubi septua- 
ginta versibus festivissime. describitur nuptialis coena. Iphi- 
cratis, Nec minus memoratu digna est quinque et sexaginta: 
versuum -ecloga ex Hippotropho Mnesimachi apud Athen. 
IX p. 402 f. in 'enarrando | convivii apparatu: occupata, . Ek 
$imilis fuit. locus in. Ephippi Cydone, ut docent fragmenta 
apud Athen. VII p. 322 f. | XIV.p. 642e. Haud minoris 
ambitus fuisse videtur oratio Cyclopis in cognomine fabula 
Antiphanis apud Athen. V1I-p.-295 f οἱ ΙΧ p. 402-e. - Nec 
tantum in rerum descriptionibus, sed etiam in diverbiis fre- 
quentem huius meíri usum fuisse intelligitur ex fragmentis 


DE MEDIAE COMOEDIAE INDOLE, , $803 


Ephippi IX p. 846f et Epicratis II p. 59c. Non iniuria 
igitur affirmare licet, systemata anapaestica apud mediae co« 
moediae poetas in versuum anapaesticorum tetrametrorum 
in antiqua comoedia inprimis usitatorum locum successisse. 
Horum enim versuum, quod perdignum memoratu est, in 
ea, quam proprie mediam comoediam dicimus, ne unum qui- 
dem exemplum invenias. Ceterum longarum ῥήσεων, quales 
Supra attigimus, sive anapaestis sive iambieis et trochaicis 
versibus inclusarum, huius aetatis poetas fuisse studiosissi- 
mios praeter allata loca docent fragmenta Anaxilae apud 
Athen. XIII p. $582, Alexidis II p. 107a. III p. 107a. 
1531. XIII p. 568, Diodori VI p. 239 b. Quibus nihil si- 


mile reperias apud Aristophanem aliosvé auctores comoediae 
antiquae.  ltaque ut in aliis multis ita etiam hac in re me- 
-dia comoedia Epicharmeae haud fuit dissimilis , in qua lon- 
-garum ῥήσεων satis frequentem. usum fuisse ex fragmentis 
intelligitur. . Epicharmi exemplum sequutus est, qui tum Si- 
 cenlum poetam tum mediam Atticorum comoediam pluribus 


4n fabulis expressit Flautus. 


— His expositis reliquum est ut, antequam de poetis qui 
mediam. comoediam  illustraverunt sigillatim exponam, ipsá 
eorum nomina adscribam. Sunt autem hi: Alexis, Amphis, 
Anaxandrides, Anaxilas, Antidotus, Antiphanes, Araros, Ari- 
stophon, Augeas, Axionicus, Callicrates, Cratinus iunior, Dio- 
dorus, Dionysius, Dromo, Ephippus, Epicrates, Epigenes; 
Eriphus, Eubulides, Eubulus, Euphro, Heniochus, Heracli« 
des, Heraclitus, Mnesimachus, Nicostratus, Ophelio, Phile- 
taerus, Philippus, Philiscus, Simylus, Sophilus, Setades, 
Strato, Theophilus, Timocles, Timotheus, Xenarchus. Ex 
his veteres critici maxime omnium probasse videntur Anti« 
phanem et Alexin. Vid. Grammatic. Bibl. Coisl. p. 597. 


! Anonymus autem de Com. p. XXX τούτων δέ cuv ἀξιολο-: 


$04 sooo ANTIPHANES,: - 


γώτατου ᾿ΑΑντιφάνης καὶ Στέφανος, errore manifesto, si: qui- . 
dem Stephanus, qui filius fuit Antiphanis, aliquot sane pas. 
tris fabnlas suo nomine docuit et auctor habitus est fabulae. 
(φιλολάκων inscriptae, v. Athenaeus XI p. 469a... Sed ipsum. 
etiam dramatis scribendis ad. tantam laudem enisum esse uf. 
in exemplis haberi potuerit, prorsus incredibile est. ad 
^s Jam ad ipsos poetas ut veniamus, agmen ducat ANTI- 
PHANES, de quo apud Suidam vol. I p. 231 haec scripta. 
reperio : ' Avripávge: Δημοφάνους, οἱ δὲ Στεφάνου καὶ un- 
τρὸς Οἰγόης, Κιανός, ὡς δέ τινὲς Σμυρναῖος, κατὰ δὲ 4io-. 
γύσιον ' Ῥόδιος" κωμικὸς τῆς μέσης κωμῳδίας, ἀπὸ δούλων. 
ὡς τινες. γέγονε δὲ xarà τὴν ἐννενηκοστὴν τρίτην oÀvu- 
πιάδα, καὶ ἔγραψε 'κωμῳδίας τξέ, οἱ δὲ σπ΄, νίκας δὲ εἷλε 
ty. παῖδά τὲ ἔσχε Στέφανον zal αὐτὸν χκωμικόν, τελευτᾷ, 
δὲ ἐν Κίῳ 00. ἐτῶν ὑπάρχων, κατά τινα τύχην ἀπίῳ Hijo 
ϑείς. Maec ita in brevius contraxit Eudocia p. 61 '4»-- 
τιφάνης Σμυρναῖος, κωμιχός. κατὰ δὲ Διονύσιον “Ῥόδιος, 
τῆς μέσης κωμῳδίας. ἔγραψε κωμῳδίας τξέ, οἱ δὲ Gm. 
παῖδα ἔσχε Στέφανον καὶ αὐτὸν χωμιζόν. τελευτᾷ ἐν Kip. 
οδ΄ ἐτῶν ὑπᾶρχων,. κατά. τινα τύχην ἀπίῳ βληϑείς. : Cum; 
his coniungere placet quae leguntur apud Anonymum de 
Com. p. XXX rovrov (mediae comoediae poetas ' dicit) εἰσὶν᾽ 
ἀξιολογώτατοι ᾿᾿Αντιφάνης xe ᾿Δλεξις. ᾿Αντιφάνης μὲν, 
οὖν Στεφάνου | d 1vaiog " καὶ ἤρξατο διδάσκειν μετὰ. (fort. 
κατὰ) τὴν στή ὀλυμπιάδα. καὶ φασιν αὐτὸν .γενέσϑαι. μὲν. 
τῶν ἀπὸ. Θεσσαλίας, ἐκ «Ἱαρίσσης,. παρεγγραφῆναν δὲ. εἰς, 
τὴν. ᾿αΑϑηνάίων πολιτείαν ὑπὸ Μημούνϑέψουρει γενέσθαι: δὲ 
Aéyovoiv αὐτὸν, εὐφυέστατον εἰς τὸ yocqeur καὶ δραματο-, 
σιοιεῖν, ἐτελεύτησε δὲ ἐν Χίῳ (fort. :Κίῳ) xoi ὀστᾶ αὐτοῦ 
εἷς. τὰς ᾿᾿ἀϑήνας μετηνέχϑη, τῶν. δὲ κωμῳδιῶν αὐτοῦ TA .- 
ψὰς καὶ ὃ Στέφανος ἐδίδασκεν. ἔστε δὲ αὐτοῦ δράματα: σξ,, 
Natus igitur. est Antiphanes Olymp. -XCIII; mortuus. autem 


ANTIPHANES. 305 


Olymp. CXII, aetatis anno septuagesimo quarto, postquam 
inde: ab Olymp. XCVIII.h..e. ab. vicesimo aetatis anno fa- 
bulas docuit, Ex his apertum est falli Saxium Onom. I 
p.94 florem Antiphanis. ponentem Olymp. XCIH 1, neque 
audiendum esse Schweighaeuserum ad Athen. IV p. 134 c 
qui eum Socratis et Euripidis aequalem fecit, falsa loci illius 
híterpretatione deceptus. Sed de obitus tempore quae ex 
Suida rettulimus nonnihil turbari videntur loco ex Ζέαρεκδι- 
Qouévi) fabula servato apud Athenaeum ΕΥ̓͂ p. 156 c, ubi haec 


2o ὄμγυμι δ᾽ ὑμῖν, ἄνδρες, αὐτὸν τὸν ϑεόν 
o5 ἐξ οὗ τὸ μεϑύειν πᾶσιν ἡμῖν γίγνεται, 

ἢ μὴν ἑλέσϑαι τοῦτον ἂν ζῆν τὸν βίον 
r ἢ τὴν XsÀevxov toU βασιλέως ὑπεροχήν. 
Nam quum Seleucus, Diodoro Sic. XX ὅδ teste, Olymp. 
CXVIIH 2 regem se appellari iusserit, apparet haec scribi 
mon potuisse ab eo qui iam Olymp. CXII supremum diem 
obiit... Hoc argumento ductus olim apud Suidam in natalis 
anni indicio erratum, apud Anonymum autem, ubi de tem- 
pore agitur quo fabulas docere coeperit Antiphanes, μετὰ 
τὴν. ρή ὀλυμπιάδα scribendum esse existimabam. |Probavit 
haec Bernhardius, Suidam scripsisse coniiciens. γέγονε Xa TG 
τὴν ἑχατοστὴν τρίτην ὀλυμπιάδα. Atqui falsissimum. hoc 
esse vel ex eo intelligitur, quod fabulam ' νασωζόμενοι in- 
'seriptam Olymp. CV1 1 in scenam productam - esse. antiqui 
lapidis fide constat apud Boeckhium Corp. Inscript. I p. 354. 
Neque Anteam et Omphalen. longo: tempore post Olymp. C do- 
| cuit, Quae quum ita sint, nihil relinquitur nisi ut aut a Suida 
;in mortis tempore indicando aut ab Athenaeo in fabulae 


| anctore erratum esse statuamus. Horum alterum sequutus 

est accüratae doctrinae et réctissimi iudicii vir, Clintonus in 

| Museo Philol. vol. I p. G07, qui motam a nobis difficultatem 
Hist, erit. Com. graec. 20 


306 ANTIPHANES. 


ita componere conatus est, ut fabulam illam Alexidi potius 
quam Antiphani tribuendam esse existimaret. «For these 
«reasons, inquit, it may be suspected that this passage was 
«in reality written by Alexis, and ascribed to Antiphaneg 
«by mistake. These two poets might well be sometimes 
«confounded 5?), since they flourished together; they were 
&plaeed together at the head of the middle Comedy, aüd 
« were (86 two most voluminous writers of the drama. Ale- 
«xis left 245 comedies; to Antiphanes 260 were ascribed 
«by the lowest estimate. In that numerous collection tliey 
«composed many plays with the same title; and in quoting 
«from these, the two were sometimes confounded.»  Com- 
memoratis deinde iis fabulis quarum alii Alexin alii Anti- 
phanem auctorem fuisse crederent, ita pergit: «Now, if the 
 ἸΤαρεκδιδομένη was a iitle common of both, or if the au- 
«thor of this drama was doubted, from either of thesc cau: 
«ses it might happen that Athenaeus committed am error! 
«and that the passage in which Seleucus was mentioned 
«was quoted from Antiphanes, when in reality it was writ. 
«ten by Alexis.» Haec Clintonus, cuius sententiae nescig 
an etiam ex eo aliquid praesidii accedat, quod Alexis eun: 
dem illum Seleucum in Pyrauno commemoravit apud 


naeum XlH p. 590b: d 
ἐλάνϑανον ; | 

- stie ssiaoniép ἀνδριάς, ἀλέτων ὄνος, κε 

| ποτάμιος ἵππος, τοῖχος, ὁ Σελεύκου τίγρις. ^ E 


Quamquam hane viam $i insistere placet, etiam alia conié- 
'etura in oromptu est. Nam quum fabulam ZJepexóuQouéry 
| uidi einen 2 
| od 
52) Res Antiphanis. et Alexidis. jam ab Horne rin 


bus inter se esse confusas etiam illud indicio S" T7 
"Utrique filium assignant Stephanum. nif 


alio loco Athenaeus III p. 1008 5?) Euphroni tribuat, haud 
minori veritatis specie illo de quo nunc agimus loco Eu- 
plhronis nomen ab Athenaeo scribendum fuisse coniicias. Sed 
potest etiam altera quam indicavi iniri ratio, ut apud Suidam 
iu mortis anno erratum dicamus. Quid enim si hune nou 
00, sed οδ΄. scripsisse ponimus?. lta Antiphanes Olymp. 
CXIX h. e. aeíatis anno centesimo quarto mortem obiisse 


efficeretur, postquam paucis ante mensibus //cpexóióou£vg» 
jn certamen commiserit. Grandis, fateor, aetas et in raris 
simis exemplis mnumeranda! Sed etiam Philemoni Alexidi 
multisque .aliis longissima et ad extremum vitae. spiritum 
poeticis studiis florentissima senectus obtigit. 5*) Αἰ 
haec non quod vera putarem omnique dubitatione maiora; 
sed ut nihil eorum omitterem, quae ad expediendam hanc 
«puaestionem aliquid utilitatis habere viderentur. 
" "De natali solo Antiphanis magna fuit inter. veteres scri- 
ptores dissensio, aliis Cium, Hellesponti urbem nobilissimam, 
alis Snmyrnam, alii$ denique Rhodum eius patriam perhi- 
bentibus. De Smyrna etiam Stobaei habemus testimonium 
| Floril. XXIX p. 200 33, ubi in margine Gesneriano scriptum 
est Antiphanis Smyrnaei. Quod etsi per errerem ex 
lemmate sequentis fragmenti, quod ex Bionis Smyrnaei Bu- 
 *olicis ductum est, irrepsisse videri potest, non tamén plane 
de nihilo esse ex Suidae loco intelligitur. Ab his ommibus 
 mürifice dissentit Anonymus, Larissam viro patriam assignans; 
eui quo minus fidem habeamus prohibent quae prote, 


*3) Dbi minus. recte legi videtur “7]αραδιδομένη, a 
.quid significet non intelligo: recte contra 4Ι]αρεκδιδο- 
“μένη de püella quae sinl cum alia elocatur. In Lexi- 
€is voeem non reperio. 

..5*) Philemon nonaginta novem, Alexis sex supra centum 
annos compleverat. V. Prolegg. ad Menandr. et Phil. 

7 Cp. XLVI et quae infrà de Alexide dicentur. 


30 * 


908 ΑΝΤΙΡΗΛΝΈΒ, 


adiecta leguntur verba, quibus Antiphanem per Demosthe- 
nem demum Atticis civibus adscriptum esse fraditur. Nam 
quum Demosthenes Olymp. XCIX extrema natus sit, Anti« 
phanes autem. iam Olymp. XCVIII fabulas docere coeperit, 
fieri sane non potuit ut Antiphanes Demosthene auctore in 
civium tabulas referretur.  Peregrinis autem, antequam civi- 
tati adscripti: essent, in publicis Bacchicorum. sacrorum $0- 
lennibus fabulas in certamen committendi potestatem factam 
esse, nullis puto argumentis doceri potest. Itaque fuit quum 
eo inclinaret animus, ut omnia illa Anonymi verba de Alexide. 
intelligenda esse crederem. | Valde enim. perturbatum esse 
Anonymi de Antiphane et Alexide locum, vel illud indicio 
est, quod quum de utroque poeta se dicturum esse profes- 
sus esset, de Alexide ne verbum quidem. adiectum. legitur, 
Fateor tamen ne hanc quidem coniecturam recte procedere, 
quum de Alexidis patria, quem "Phuriis oriundum fuisse Sui- 
das testatur, nulla unquam fuisse videatur controversia. | Ce- | 
terum advertit animum, quod patriam Antiphanis Anonymus 
his. verbis indicat, γενέσϑαν αὐτὸν τῶν ἀπὸ Θεσσαλίας ἔχ, 
“Ἕαρίσσης. Quidni enim simpliciter dixit Antiphanem genere. 
fuisse Larissaeum? Fortasse igitur pater Antiphanis, urgente. 
Lycophronis Pheraei tyrannide (Xenoph. Hellen. ἢ 8.4 f 
cum aliis Larissacis relicta. patria. vitae domicilium Athenis. 
posuerat. Patrem Antiphanis alii Stephanum alii Demophaz. 
nem. perhibuerunt. Prius ex eo aliquid. firmamenti accipit, 
quod. filio Antiphanis itidem Stephano. nomen fuisse Suidas. 
tradidit; avorum autem et nepotum plerumque. eadem no- 
mina fuisse nemo nescit. Oenoen - Antiphanis matrem. 
unus Suidas commemorat. De his omnibus certiora tenere-- 
mus, si vel Demetrii Phalerei liber, quem de Antiphane seri-. 
psisse ex Diogene Laert. V 5 81 constat, vel Diodori Asca- 
lonitae commentarius περὶ ᾿Αντιφάνους χαὶ τῆς παρὰ τοῖς, 


ANTIPHANES. 9309 


γεωτέροις ματτύης ab Athenaeo XIV p. 6621 laudatus aetati 
nostrae asservatus esset. 

De poesi Antiphanis veteres admodum honorifice sen- 
sisse ex testimoniis supra allatis apertum est. Eidem ele- 
gantiae laudem impertit Athenaeus I p. 27d. IV p. 156 c. 
168 d, fragmentorum indole egregie confirmatam. . Elocutio- 
nis quidem ea est ratio, ut simplieitati orationis et perspi- 
euitati studuisse videatur eximie, nisi ubi de industria atque 
ut pravam aliorum consuetudinem irrideret tortuosum et ob- 
seurum dicendi genus sequutus est. Cfr. quae supra dixi p. 280. 
ln singulorum voeabulorum (usu permulta deprehendas ab 
antiquiorum scriptorum munditie et castitate aliena. ^ Pauca 
de multis ut afferam, ἀναβῆναι sive potius, ut probabiliter 
eorrigas, ἀναδῦναι dixit pro. ἀναχωρῆσαι apud Antiattic, 
p. 81 15, ἀνὰ μέσον pro ἐν μέσῳ ibid. p. 80 24, ἀρδεύειν 
pro ἄρδειν apud Grammat. Bekk. p. 443 22, ἀρραβών apud 
Stobaeum Floril. 65 2, ἄρτι futuro iunctum apud Athenaeum 
VHI p. 338 f, βάχηλος apud Athen. IV p. 134b, ϑέαινα 
ibid. X p. 423 c, ἴγδις apud Polluc. X 108, χατάλυσις apud 
Antiattie. p. 103 15, χέρμα numero singulari apud Polluc. 
IX 88, ἐπιστάτης pro διδάσχαλος apud Antiattic. 96 12, 
ἤϑη numero plurali apud eundem p. 98 13, λαγγάζειν ibi- 
dem p. 106 5, ξενετεύεσθϑαν apud Photium Lex. p. 308 20 
aliosque, ῥὑέσχος apud Polluce. X 137, συμπάσχειν i. e. ἐλε-- 
εἶν apud Antiattic. p. 114 4, τύλη apud Polluc. VII 192. 
X 40; στρηνιᾶν apud Athenaeum Ill p. 127 d, σύαγρος i. e. 
σῦς ἄγριος ibid.IX p. 401 f. Mitto alia de quibus suo loco 
|, dicendum ést. Eadem insolentium formarum frequentia, ex 
|quo genere est αἴγεος pro αἴγειος apud Athenaeum IX 
| p. 402 d, ἁλουργιαῖος et ἀμαρτύρητος pro ἁλουργὴς et 
ἀμάρτυρος apud Suidam, γαίης sive potius γαίας apud Athen. 
X p. 449 b, γάλατος pro ycAezrog.ibid. γαμοῦμαι de viro 


910 ANTIPHANER. 


uxorem ducente pro γαμῶ apud Antiattic, p. 86 14, quam- 
quam id quidem consulto dixisse videtur; δεδεῳκημένος apud 
Antiattic. p. 88 18 pro διῳχημένος quo usus est apud Athen, 
VI p. 222b, ἐπίτοχος pro émíref apud Phrynichum Ecl 
p. 933, ἠχροᾶσο apud Antiattie. p. 98 28, χαταλιμιπάνω | 
apud Athen. XV p. 690 a, μέσαϊος apud Athen. ΠῚ p. 95a. - 
VII p. 303f, μῦς et ve pro μύες et Veg apud. eundem IV. 
p. 131 e et VII p. 295 e, μολόχη pro μαλάχη ibid. I1 p. 98, 

Felicissimi ingenii poetam fuisse Antiphanem, tum Ano-- 
nymus indicat εὐφυέστατον εἰς τὸ γράφειν καὶ ÓgauetO- 
ποιεῖν poetam nostrum fuisse affirmans, tum ex dramatum 
quorum .auctor habitus est numero intelligitur, quem ita. 
definit Suidas, ut ab aliis trecentas supra quinque et sexa» 
ginta, ab aliis autem octoginta supra ducentas fabulas ei as. 
signatas fuisse appareat. Horum quem primo loco comme« 
moravi numerum non prohibeo quo minus fictus et commen- 
ticius habeatur, siquidem tercentum. sexaginta. vel tercentum, 
sexaginta. quinque antiquitus pro rotundo atque ut ita dicam 
symbolico numero fuisse iam ex Homero intelligitur, de 
Ulixis suibus agente Odyss. XIV 20 οἱ δὲ τριηχάσιοί τὲ καὶ 
ἑξήκοντα πέλοντο. Porro testante Curtio lib. VI 20 pelli- 
ces trecentae et sexaginta, totidem. quot Darii fuerant, Ales 
xandri regiam. implebant, et auctore Schol. lliad. IV 884 
συνέστηκε πύργος ἐκ τὸ ἀνδρῶν, Denique quod nostrae 
eausae. accommodatissimum est, trecentas 'sexaginta quinque 
veteris comoediae fabulas numeratas esse memoriae prodidit 
Anenymus:de Com. p. XXVIIL. 55) Itaque. alterum. pona-- 
inus numerum , Anonymi consensu fere confirmatum, ut qui 
ducentarum ét sexaginta fabularum auctorem Antiphanem: 
fuisse perhibeat. Vel sic tamen Antiphanes feracissimos re- 
TY: ὃ ᾿ς E | 
55). Alia exempla vide apud Lobeckium Aglaopli. p. 112. 


| 
| 
! 
| 
I 


| 
! 
l 
| 
' 
] 
I 


I 
E 
^51 | 


ANTIPHANES, 811 


 eentioris temporis poetas scenicos, Lopem de Vega dico et 
. Calderonem, ingenii ubertate longe longeque superavit, Sed 
magnam, immo vero maximam. harum. fabularum partem 
nunquam in eertamen fuisse comumnissam vel ex eo efficias, 
quod pro tanía dramatum multitudine perraro ἢ. e. nonuisi 
tredecies primum praemium obtinuit. nseriptiones et fra. 
gmenta habemus fabularum ferme ducentarum triginta, sed 
in his haud paueas aut manifesto corruptas aut gravissumis 
dubitationibus obnoxias. Ex priore genere sunt Κάρνῃ Oou- 
βύκιος Xxhjowa. Et Κάρνην quidem ab Athenaeo XII 
p. 903 b laudatam recte Fabricius Bibl. gr. vol. ll. p. 416 
in Καρίνην mutavit, de quo fabulae titulo dixi ad Menan- 
dri Fragm. p. 91. Θομβύκεος laudatur Athenaeo IV 
p. 16le ἐν Θομβυχίῳ. a enim codices habent pro vul- 
gato Θομβυχίωνι. Non minus corrupte Pollux X 179 ἐν 
βομβυχίῳ, pro quo alii libri habent βορμβυχίοις. Genuinum 
fabulae titulum servasse videtur Athenaeus ΠῚ p. 125 f, ubi 
est. ᾿Αἰντιράνης Βομβυλίῳ, sive potius βομβυλιῷ, quo: ρος 
 euli genus significatur angusto orifieio et liquorem guttatim. 
et bilbite cum sonitu emittens.  ]ta describitur fere ab 
antiquis grammaticis. Scholiasta Apollonii Rhod. II p. 969 
| oi fols εἶδος μελίσσης, καὶ ποτηρίου. δὲ εἶδος, ὡς ᾿Αντε- 
| erue παραδίδωσιν" ἔστε δὲ τοῦτο στενοτράχηλον. . Am- 
| 4isthenis testimonio eadem in re usus estPollux VI. 98. βομ- 
| βυλιὸς δὲ τὸ στενὸν ἔχπωμα xav βομβοῦν ἐν τῇ πύσει, ὡς 
| ᾿ωβντισϑένης ἐν Προτρεπτικῷ, et. X. 68 τὸ δὲ χαλούμενον 
| αϑρίλλιον" πρὸς τῶν ᾿“Ισιανῶν, βομβυλιὸν μὲν ᾿Αἰντισϑένης 
' εἴρηχεν ἐν Προτρεπτειχῷ, οἱ δὲ καὶ σύστομον αὐτὸ ἀνομά- 
| Dousri. Adde Soeratem Athenaei. ΧΙ p. 788 ἃ οἱ μὲν ἐκ 
ι «φιάλης πένοντες ὅσον ϑέλουσε τάχιστ᾽ ἀπαλλαγήσονταε, οἱ 
| d» ἐκ βομβυλιοῦ χατὰ μιχρὸν στάζοντες, Cfr. Athen. Xll 
| ἦν 485 a- λεπαστὴ. — ἀφ᾽ ἧς ἐστι λάψαι, τουτέστιν ἀϑρόως 


313 ANTIPHANES. 


πιεῖν, κατεναντίον TO λεγομένῳ βομβυλιῷ. Minus certum 
quid Scleriis faciendum ab Athenaeo II p. 77 ἃ laudatis, 
Casaubonus quidem, qui se titalum fabulae diu de mendo 
suspectum habuisse dicit, postea autem incerti poetae fabu- 
lam Sclerias tribus locis apud Stobaeum repperisse affir- 
mat, egregie fallitur. Stobaei Sclerias non fabulae titulus 
est sed nomen poetae Tarentini, comoediae Italicae auctoris 
minime obseuri. V. Florileg. II 9. XVIII 2. CIII 9. Re- 
ctius Antiphanem Σ᾽ χύρεαιν fabulae titulum fecisse suspiceris, 
quo nomine Sophoclis et Euripidis ferebantur tragoediae, qua- 
rum argumentum ad Achillem inter filias Lycomedis Scyrii 
delitescentem spectabat. Minime autem Anta eum ab Athe- 
naeo XII p. 544 f laudatum, cui Anteam substitui volunt, 
in vitii suspicionem vocaverim. Sane notissimum est ipsique 
Athenaeo aliquoties ad partes vocatum Antiphanis drama 
Anteae nomine inscriptum; nec tamen contra librorum 
fidem quidquam novandum credo. Quod enim Sehweig- 
haeuserus Antaei fabulam tragoediae magis quam comoediae 
convenire affirmat, falsissimum est.  Antaeo nullus unquam 
tragicorum poetarum pro tragoediae argumento usus est; 
nec potuerunt profecto, ut quivis intelliget qui fabulam An- 
taei, de qua vide erudite disserentem Salvagn. Boessium 
Miscell. p. 210 cll. Scholiasta Platon. Ruhnk. p. 452, cogni- 
iam habeat. At egregie convenit argumento dramatis saty- 
rici, quale praeter Phrynichum, cuius ᾿νταῖος ἢ «Δίβυες ἃ 
Suida s. v. Φρύνιχος et a Schol. Aristoph. Ran. 700 lauda- 
iur, scripsisse Aristiam, satyrorum poetam nobilissimum, do- 
cct Herodianus de dictione solit. p. 10 16 παρὰ ᾿Αριστίῳ 
ἐν " Avraio, ἔνϑα φησὶν ᾿Ανταῖος, «Αἰγαίου ἸΠοδειδῶ παῖς 
πατὴρ δ᾽ ἐμός, Quidni igitur aptum eadem fabula comoe- 
diae argumentum praebuerit? de quo tanto minus dubitau- 
dum videtur, quum etiam Busiridis et Scironis fata, Antaeo 


ANTIPHANES. 818 


haud disslmilia, Cratino Mnesimacho Ephippo Alexidi atque 
ipsi. adeo Antipbani fabularum et nomen et. argumentum 
praebuerint. 

^^ uübiis et suspectis fabularum titulis etiam eos adnüme- 
rare licebit, qui adeo inter se similes sunt, ut qui alter- 
utrum in vitii suspicionem adducere velit, ei nequaquam te- 
meritatis crimen verendum sit. Eo referendi videntur 2Zeu- 
móc et ““άμπων, Κιϑαριστής et Κιϑαρῳδός͵ Φιελομήτωρ et 
(διλοπάτωρ. Lampadem et Lamponem Athenaeus bi- 
nis utramque locis commeinorat, illam X p. 486 f et 487 d, 
Lamponem autem VII p. 807 d, X p. 423d. ]am Fabricius 


Bibl. gr. I1 p. 417 neutram ab altera diversam existimat, 


Schweighaeusero Animadv. vol. V p. 863 ubique Lamponis 
nomen inferri cupiente. Qui quum Lamponem ab Antüiphane 


 exagitatum fuisse existimat eum, quem ex Pericleae aetatis 
historia cognitum habemus omnes, longissime a vero aberrat, 
Facilius Antiphanem Lamponis nomine symbolice usum esse 


credam, ut crescentem in dies sacricolarum et hariolorum 


. arrogantiam sub eo illuderet, quam rationem a mediae co- 


moediae ratione minime alienam esse, supra indicavi p. 279. 
Sed utut est, certe nihil causae video cur Lampadis nomen 


corruptum putetur, praesertim cum eiusdem tituli fabula 


commemoretur in Alexideis, sive eam ad λαμπαδοδρομίας 
Solennitatem spectasse sive a Lampade meretrice nomen du- 
Xisse statuimus. Porro Citharoedum habemus apud Athe- 


. maeum Vli p. 889 ἃ, Etymol. M. p. 683 26, Hesychium s, 


v. στειλέαν, Citharistam autem, qui etiam. Menandreae 
fabulae titulus. est, apud unum Clearchum Athenaei XV 
p. 681e, quo. loco qui Citharoedi titulum. restitui voluerunt, 
non cogitasse videntur, citharoedorum et citharistarum di- 
versa fuisse munia, v. Valcken. apud Koppiersium Observ, 
-p. 142 et Proleg. Hermog. apud Walzium Rhet. IV. p. 7. 


814 ANTIPHANES, 


Nihil igitur obstat quo minus et KiO9'egoÓóv et Κιϑαριστὴν 
ab. Antiphane scriptum existimemus. Pomponii Cithari- 
stam laudat Nonius v. irascere. Eadem ratio Philome-. 
toris et Philopatoris apud Athenaeum HII p. 100 d et 
XH p.559 d, quorum titulorum si alterutrum eorruptum pu- 
tamus, in Philometorem certe nullam corruptelaé suspicios 
nem cadere ipsa fragmenti sententia docet: 

ἔμμητρον v ἡ τὸ ξύλον βλάστην ἔχεε" 

Μητρύπολίς iortv οὐχὶ 1] ατρόπολις πόλις" 

᾿ μήτρας τινὲς πωλοῦσιν ἥδιστον χρέας " 

ΜΜητρᾶς ὁ Xióg ἐστι τῷ δήμῳ φίλος. - T. 
Ita enim haec legenda sunt, Nec de Philopatore dobitan- 
dum est, quam latine reddidisse videtur 'Furpilius, cuius 
Philopatorem aliquoties commemorat Nonius. V, Bothii 
fragm. Comic. p. 91. Nisi is Posidippi Pilapeieteis ( An- ' 
tiattic. p. 93) expressit. t3 

Porro aliae sunt fabulae quae propter frequentissimam - 

nominum Antiphanes et Antiphon permutationem du- 
bitari potest utri auctori rectius assignentur. Spectat haee 
dubitatio ad Adonidem Meleagrum Medeam , fortasse etiam | 
ad Philoctetem et lasonem. Adonidis notitiam uni Anti-- 
attieistae debemus, a quo tribus locis hanc fabulam comme-s : 
morari video. Primum p. 77 26 'zAnoíav: ᾿ΑἸντιφάνης. 
'AÓwvi0t*: ὁ αὐτὸς εὐκλήρωμα ἀντὶ TOU χατόρϑωμα; ubi ' 
codex habet ᾿ντιξψώ, Tum p. 80 24 '4v& μέσον: avri. 
vol ἐν μέσῳ ' Δντιφάνης aw, Ita Bekkerus; sed * Aue 
viov ex Ruhnkenii apographo eitat Petrus van Spaau Dis-. 
sert, de Antiph. Rhamn. p. 254 et Wyttenbachius ad. Plu-. 
farchi Mor. p. 103 e, Denique p. 103 15 Κατάλυσιν: καὶ, 
vévtn» ἐπειτιώνται. ᾿«Αἀντιφώνης ᾿δώνιδι, Μὰ igitur vix. 
certi quidquam constituas; quamquam. vocabulum χατάλυσις,, 
eo praesertim quo- Adonidis auctor sensu posuit, ita compa- 


] 


ratum est, ut in tragoedia vix locum habuisse videatur. | Ac- 
cedit quod fabula de Adonide Atticorum certe poetarum nul- 
jus unquam ad tragoediae compositionem usus est, Fecit id 
primus omnium is qui ut in vita ita in poesi nihil non sibi 
licere existimavit, Dionysius maior, euius Adonidem tragoe- 
diam habemus apud Athenaeum IX p. 401f. Post Diony- 
sium idem argumentum íractavit Ptolemaeus Philopator, ut 
constat ex Schol. Aristophanis Thesmoph. 1059 ἐζήλωσε δὰ 
αὐτὸν (Euripidem in Andromeda) Ζτολεμαῖος. ὁ (Φιλοπάτωρ 
ἐν ἧ πεποίηκε τραγῳδίᾳ ᾿Αδώνιδι, "Tanto frequentius Ado- 
nidis fabula comoediarum argumentum praebuit, ut docent 
exempla Platonis Nicophontis Philisei Ararotis Sotadis. Non 
dubito igitur quin Antiphanis fabula fuerit Adonis, in quam 
sententiam etiam. Spaanius inclinabat. Ad Meleagrum. ut 


 xeniamus, Antiphani eam fabulam adscribit Pollux X 53, 


 Antiphonti Aristoteles Rhet. II 2: ὑπόκχειταν ἡ ὀργὴ τῆς 


-éAmegíag πρὸς τοὺς μὴ προσήκοντας, προσήχει. δὲ Toig 


ἥττοσι μὴ ὀλιγωρεῖν. τοῖς δὲ φίλοις, ἐάν τε μὴ εὖ λέγω- 
σιν ἢ ποιῶσιν, καὶ ἔτε μᾶλλον ἐὰν τἀναντία,, zal ἐὰν μὴ 


᾿ αἰσϑάνωνται ὥσπερ ὁ ᾿Αἰντιφῶντος Πλήξιππος 55) τῷ Λῖε-- 


λεάγρω" ὀλιγωρίας γὰρ τὸ μὴ αἰσϑάνεσθαι σημεῖον, et 


-dbid. 24 ἐκ τοῦ Μελεάγρου τοῦ ᾿«ἰντιφῶντος 
τς οὐχ ἵνα κτάνωσι (lege κάγωσι) ϑῆρ᾽ ὅπως δὲ μάρευρες,. 
^. ἀρετῆς γένωνται Μελεάγρῳ πρὸς ᾿λλάδα. 


Qui locus ex prologo fabulae petitus videtur.  Fortissimi 
quique Graecorum. heroes (ita fere apud poetam fuisse vide- 


huIESUHISMWS 


56) Plexippi, qui Althaeae frater fuit, Apollod. I 7 10 et 
Hygin. fab. 173 sq. magnas in Meleagro Antiphontis 
fuisse partes docet Athenaeus. XV p. 613 e. f, ubi Adran- 
tum sive Adrastum in commentariis. de. Aristotelis Ethi- 
cis Nicom. copiose περὶ τοῦ παρὰ vrugGvri τῷ τρα- 

. γῳδιοποιῷ Πληξίππου egisse scribit. Sed de hoc iam 


—* - Spaanium. admonuisse video. 


816 ANTIPHANES, 


tur) convenerunt, non quo ipsi aprum Calydonium interfi-.- 
ciant, sed ut Meleagri virtutem Graecls testificentur. Vides | 
orationis et sententiae colorem esse eum, ut Meleagrum : 
tragoediam fuisse appareat. Quid igitur Polluci faciendum - 
Meleagrum fanquam Antiphanis fabulam laudanti: zc γὰρ 
καὶ τοῦτο ( ἀσκοπυτίνη) ἄν τις εὕροι ἐν ' Avruqdivrog ἵΜε-- 
λεάγρῳ "4 
ἀσκχοπυτίνην τινὰ 
δίψους ἀρωγόν. 
An hic etiam Antiphontis nomen Ruhnkenium sequuti repo-. 
nemus? Xon puto: vocabulum ἀσχοπυτίνη ne illis quidem. 
quibus Antiphon scripsit temporibus tragico poetae conces- 
sum fuisse crediderim. Praestat igitur suum utrique Melea- 
grum relinquere. 'lertium drama, de cuius auctore dubitari | 
posse dixi, est Medea, a Polluce laudata VII 57 "4vra- - 
φάνης δέ φησιν iv Μηδείᾳ" ἦν χιτὼν" ἀμόργινος. | Ubi 
Ruhnkenius Antiphontis nomen restitui volebat, haud aliam 
ob causam puto, quam quod lasonem Antiphontis ab Anti- 
attic. p. 90 5 allatum non nisi titulo a Medea differre sibi | 
persuaserat. Medeae fabulam a tractatione comicorum poeta- - 
rum minime alienam fuisse, Strattidis Eubuli et Canthari | 
exempla docent, Ac fortasse ne lasonem quidem scripsit | 
Antiphon, sed Antiphanes. Maiori cnm iure Philocetetem | 
Antiphani abiudices et Antiphonti tribuas, non quod tale argu- 
meníum ἃ comica poesi abhorrere videatur (Epicharmi enim et 
Strattidis fabulae contrarium docent), sed quod unicum huius | 
fabulae fragmentum a Stobaeo Flor. CXV 16 et Arsenio Viol. 
p. 430 servaturüi, nescio quid tragici coloris praefert: 
σοφόν γέ τοί τι πρὸς τὸ βουλεύειν ἔχει 
τὸ γῆρας, ὡς δὴ πόλλ᾽ ἰδὸν τε καὶ παϑόν. 
Sed hoc quam fallax argumentum sit ipse intelligo; nec. 
commemoratur Anüpho a Photio Biblioth. 107 p. 114 in 


uad ει TR 
"T idi pne 

Kr "MM 

sri 


ANTIPHANRS. 311 


poetis. quibus Stobaeus in concinnando Florilegio usus est. 
Omnino paucissima Antiphontis tragoediarum extant frag- 
menta, Praeter ea enim quae-supra aítuli, vix commemo« 
ratur nisi ab Aristotele Eth. Eud. Vlil p. 1239 σημεῖον 
δ᾽ ἕλοιτ᾽ ἂν ὁ φίλος μᾶλλον, εἰ μὴ ἐνδέχοιτ᾽ ἄμφω, yi 
σχεῖν ἢ γινώσκεσθαι, οἷον ἐν ταῖς ὑπερβολαῖς αἱ γυναῖκες 
ποιοῦσι, καὶ ἡ ᾿«ἀνδρομάχη ἡ ᾿«ἀντιφρῶντος, et iterum Me- 
chan. p. 847 20. καϑάπερ γὰρ ἐποίησεν ᾿«Αντιφῶν ὁ zouj^ 
τής, οὕτω καὶ ἔχει" τέχνῃ γὰρ κρατοῦμεν ὧν φύσευ 
γιχώμεϑα;, quem versum Violario suo intulit Arsenius 
p. 130. A grammaticis ne semel quidém ad partes vocatur 
Antiphon. tragicus, ut hine etiam sententiae nostrae, qua 
Adonidem Medeam οὐ lasonem Antiphonti abiudicavimus;, 
argumentum petere liceat. 

Haud minus ferax. errorum permutatio nominum Anti- 
plianis Apollophanis Antisthenis. Aristophanis. Prioris gene- 
ris exemplum. habemus apud. Athenaeum ΠῚ p. 4750, ubi 
qui laudantur Antiphanis Cretenses, non huius, sed Apollo- 
phanis fabulam. esse alio loco demonstratum est. V. quae supra 


| dixi p. 267. . In Antisthenis locum irrepsit Antiphanes apud 


eundem. Athenaeum XIV p. 656 f '4vrigevgo δ᾽ £v Φυσιο- 
γνωμιχῷ" καὶ γὰρ ἐχεῖναν τὰ δελφάκια πρὸς βίαν yográ-: 
ζουσι, καὶ ἐν Τ]ροτρεπτικῷ δέ: ἀντὲ δελρρακίων προσφέρε- 
σϑαιν, ex quo loco (ϑυσιογνωμιχός et Προτρεπτιχός in in- 
diees fabularum Antiphanis recepti sunt. Atqui Antisthenis 


| nomen reponendum esse tum ex Polluce intelligitur VI 98 
| βομβυλιός. ---- ἔκπωμα βομβοῦν ἐν τῇ πόσει, ὡς ᾿Αντισϑέ- 


γης ἐν lloorgenrixQ , quae supra attigi, tum vero Diogenes 


51) Scripta haec sunt longo "tempore ante Athenaeum a 
Dindorfio editum, qui allato Diogenis loco eandem Athe- 
—. naeo emendationem adhibuit... 


818 | ANTIPHANES; 


Laeriíius docet VI 1 15, ubi in scriptis Antisthenis comme- 
moratur soi σοφιστῶν «φυσιογνωμικός et περὶ δικαιοσύνης 
καὶ ἀνδρείας ΤΠΙροτρεπτικὸς πρῶτος δεύτερος τρίτος. 

Nec minus certum est, ex indicé fabularum: Antiphanis 
eliminandam esse Theogoniam. Eam unus omnium com- 
memorat Irenaeus c. Haeret. II 14 (19). Valentinianorum 
doctrinam de rerum origine exponens. Multo verisimi- 
Hus, inquit, et gratius de universorum genesi di- 
xit unus de veteribus comicis Antiphanes in 
Theogomnia. [1116 enim de Nocte et Silentio 
€haos emissum dicit, dehinc de Chao et Nocte 
Cupidinem et ex hoc lumen, dehinc reliquam 
secundum eum primam deorum genesin. Post 
quos rürsus secundam deorum generationem in-. 
ducit, et mundi fabricationem, dehiné de secun- 
dis diis narrat hominum plasmationem. Unde 
ipsi assumentes sibi fabulam quasi naturali dis- 
putatione commenti sunt, solummodo demutans. 
tes eorum nomina, id ipsum autem universorum 
generationis initium et emissionem ostendentest. 
pro Noete et Silentio Bythum et Sigen nominana 
tes, pro Chao autem Nun, et pro Cupidine, per. 
quem, ut ait Comicus, reliqua omnia disposita, 
hi Verbum attraxerunt, Haec igitur Irenaeus, quem, 
Antiphanis, qui dicitur, sententium non satis sincere et fide- 
liter reddidisse ommes concedant oportet qui eum graecaé. 
philosophiae vel levem consuetudinem  contraxerint. Nocià: 
et Silentio Antiphanes Chaos prognatum affirmat. Enimveró. 
ut mittam, graecae cosmogoniae auctores Chaos omnium re- 
rum principium posuisse, Silentium et Sige a vetustissima. 
illa. /Graecorum philosophia plane. ignorantur. atque a Neo-. 
platonicis demum et Gnostieis suis ntrodüeta. Nee omit-. 


— in 
tendum est Irenaeum in reddenda graeci poetae sententía sibi 
ipsum repugnare, cum Valentinianos Antiphanis Nocti By- 
íhum, Silentio autem Sigen substituisse affirmat. Cui diffi- 
wultati si quis ia occurri posse in animum inducat, ut. Si- 
lentium imperito interpreti imputondum esse, ipsum Ire- 
naeum autem Galenen posuisse existimet (aliud enim voca- 
bulum quod $Silentio respondeat repertum iri. diffido),: ne 
ita quidem rem confectam esse apparet, si quidem etiam 


 4Galenes notio ex novitia  Gnosticorum | doctrina emanavit. 


— Haec sufficere arbitror ad fidem Irenaei in reddenda Anti- 


phanis sententia elevandam. | Jam vero quid inseriptioni fa« 
bulae faciendum putabimus, ex qua l]renaeus cosmogonicam 
Antiphanis sapientiam derivavit? Num graecum poetam dra- 
mati, in quo deorum natales celebrarentur, '"Theogoniae no» 


men fecisse credibile est? Novimus “ϑηνᾶς γονάς, dig 


ivovee, Διονύσου γονάς, ᾿Απόλλωνος γονάς et alia his simi- 


| lia; de quibus alio loco exposuimus. Sed δεογονίαν vel 


“ιονυσογονίαν vel | Az0AAwvoyovtev quis unquam vel fando 
eudivit? Accedit quod unius quidem dei deaeve ortum iR 
fabula aliqua repraesentari facile ferimus; sed quo pacto 


. emnium deorum natales diversissimi unius fabulae finibus 
Aáncludi potuerint, prorsus me ignorare fateor. Percommode 


autem accidit ut omnes has dubitationes comparato Aristo- 
phaniarum .Avium loco inde a versu 693 removere liceát. 
Notum est eo loco Aristophanem philosophorum «de mundi 


, origine decretis ita usum esse, ut avium genus immortalibns$ 


diis antiquius esse demonstraret. Sed audiamus Aves ^ 
"— antiquitatem iactantes: 5 
— ἦν καὶ "" "Eosfóg vs μέλαν πρῶτον καὶ τώρα 
oc εὐρύς" | 
γῆ δ᾽ οὐδ᾽ ἀὴρ οὐδ᾽ οὐρανὸς. ἦν" ᾿Ερέβους δ᾽ ἐν ἀπεί: 
φοσὺ κόλποις | 


" ANTIPHANES. 
τίκτειν πρώτιστον διυρήμᾳ Νὺξ ἡ μελανόπτερορ φόνρ ἡ 
sees οὗ περιτελλομέναις ὥραις ἔβλαστεν " Eug ὁ ποϑεινόῤ, 
στίλβων νῶτον πτερύγοιν χρυσαῖν, εἰκὼς ἀνεμώκχεσι δίναις. 
'oUrog 0B; :Χάεν πτερόεντι μιγεὶς: νυχίῳ κατὰ Wess " 

τάξι mue εὐρύν uiin9l 3 

-ssÉveorTEvOÉV γένος dirigen; χαὶ πρῶτον ἀνήγαγεν εἰς φῶς. 


αφτρότερον δ᾽ οὐκ ἦν γένος ἀϑανάτων, πρὶν Ἔρως ξυνέξ 


μιξεν ἅπαντα. ΠΕ 

tae iade δ᾽ ἑτέρων ἑτέροις γένετ᾽ οὐρανὸς aiio j 
P γ»ός τὲ $5511 
wel yn πάντων Te ϑεῶν μακάρων γένος üqÜwrov. ὧδε 

τη δέ ΟΥΤ μὲν ἐσμέν l onind 1 

πολὺ πρεσβύτατοι πάντων μαχάρων. uis 1 

Haec.siquis cum lrenaei doctrina comparaverit, in: nonnullis ; 

quidem alterum ab altero dissentire reperiet, in universum : 


sutem tantám utriusque similitudinem: deprehendet, vix ut | 


dubitari.posse videatur quin Irenaeus, sive quem ille aucto- 


rem séquutus est, hunc ipsum Aristophanis locum ante ocu- 


los habuerit; quod si verum est, iam mec '"Theogoniae mu | 
men: offensioni esse potest, quo nomine ad significandar | 
hanc Aristophanicae fabulae partem non inepte; suo.autem | 
consilio aecómmodatissime. usus est. Unum quod dubitatio- | 


neni movere. possit hoc. est, quod Irenaei verba: per quem; i 
πὲ ait.Comicus, reliqua omnia disposita, si ad. vere 
bum.in graecum serinonem. transferas (ac constat laünam | 
interpretationem lrenaei diligentissime graeci exemplaris: vens 
ba. expressisse) , perfectissimum. efficiunt senarium; DN d 
τὰ λοιπὰ πάντα διατεϑειμένω;: sive “αὐ Antiphanea forma. 
(v«.supra p. 310) utamur, δεδιωχημένα. | Sed ut: in reliquis | 
liberius versatus est Irenaeus, ita etiam illa per quem το: | 
liqua ómnia disposita, Aristophanis verbis: "Loos v 
ἐμιξεν ἅπαντα, respondere crediderim. 


i 


ANTIPHANES. 321 


-...: Qeterum frequentissime Antiphanis et Aristophanis no- 
mina inter se esse permutata, eumque plurimorum errorum 
fontem extitisse uberrimum, infra patebit ubi de Antiphanis 
fabulis sigillatim exponam. Hoc loco unum tantum afferam 
exemplum. Clemens Alex. Strom. VI p. 751 haec habet: 
' Agiaroq vovg γράφοντος 
βέβαιον ἕξεις τὸν βίον δίκαιος ὦν, 
χωρίς τε ϑορύβου χαὶ φόβου ζήσεις καλῶς, 
ὃ ᾿Επίχουρος λέγει «διχαιοσύνης καρπὸς μέγιστος ἄταρα-- 


 ξία.» Hinc fragmentum illud inter Aristophanea recepit 


 Dindorfius p. 206. Quod num recte factum sit vehemen- 
ter dubito. lta enim comparata est illorum versuum sen- 


tentia, ut alienissima existimanda sit a poesi Aristophanis, 
egregie autem deceat Antiphanem h. e. poetam ethicis sen- 
^fentiis quam maxime abundantem. 

Pervenimus ad eas Antiphanis fabulas, quarum de au- 
-etore jam veteres grammaticos dubitasse compertum habe- 
mus. Sunt autem hae: ᾿4λείπτρια, "Δντεια, “ὕπνος, ᾿.4ρ- 
.yvotov ἀφανισμός, Δύσπρατος. Quarum quas primo loco 
|.mominavi ab aliis Alexidi assignatas fuisse constat, de quo 
dissensu quid mihi statuendum videatur infra, ubi de Alexide 
| disserui, expositum est. Neque alia duarum reliquarum fa- 
-bularum fuisse videtur ratio, quarum alteram ᾿Αργυρίου 
ἀφανισμὸς inscriptam Athenaeus IX p. 409 ἃ ita comme- 
| morat: ᾿Επιγένης ἢ ᾿ΑἸντιφάνης ἐν 'gyvgtov ἀφανισμῷ. 
Eiusdem tituli et fortasse etiam argumenti ferebatur drama 
Strattidis, 4v0z0c70» alios Epicrati tribuisse docet Athe- 
naeus VI p. 262 d, ubi allatis aliquot ex Epigenis et Anti- 
phanis Dysprato versibusinter se simillimis, ita pergit Athe- 
| maeus: éx τῆς παραϑέσεως τῶν ἑαμβείων δῆλός ἐστιν ὁ 
| ᾿Επιχράτης τὰ TOU ᾿Αντιφάνους μετενεγχών. Quae quin ad 
| Meratam Antiphaneae fabulae editionem ab Epicrate factam 


᾿ 


Hist, crit, Com. graec. 21 


322 ANTIPHANES. 


spectent vix dubitaverim. — Omissa de auctore dubitatione 
Antiphani eandem fabulam adscribit Athenaeus XIV p. 661 f. 

His praemissis reliquas fabulas enumerabimus, quod ita. 
commodissime fieri poterit, ut ingentem illam dramatum. 
Antiphani tributorum multitudinem ad certas quasdam clas-. 
ses revocemus, initio ab iis fabulis facto, in quibus mythica. 
argumenía íracíata fuisse ex inscriptionibus coniicere licet. 
Praeter Adonidem igitur Antaeum lIasonem Medeam Melea- 
grum et Philoctetem, de quibus supra dictum est, ex hoc. 
genere sunt Aeolus Aesculapius Alcestüis Athamas Aphrodi-. 
tae natales Dacchae Busiris Caeneus Cyclops Deucalion Ga-. 
nymedes Glaucus Milanio Minos Oenomaus vel Pelops Om-. 
phale Orpheus Phao 'Thamyras fortasse etiam Antea et Ar- 
cas. Quamquam enim Antea famosissimae meretricis nomen. 
est, de quo supra p. 250 exposuimus, Antiphanis tamen fabula. 
au non ab eodem scorto denominata sit, certe dubitari potest, | 
siquidem Athenaeus XIH p. 567 e, ubi de meretricibus agit. 
quae comoediis nomen et argumentum praebuerunt, Eunic | 


quidem et Philyllii Anteas commemorat, de Antiphanis au- 


tem fabula ne verbum quidem addidit, Similiter p. 986€ 
3 '* 3 " ict T ^ » " T b] 
ἀπὸ vretag καὶ oÀov Opüua gmuypaqouevov, ὡς προεῖπον, 


Evvixov «4 Φιλυλλίου, "vrac ἐστι.  Maque Antphaneanr 


Homer. Iliad. VI 160 cli. Boettigero in Picturis vas. vol. 
p. 107, spectasse coniicio. Ex prioribus Antiphanis fabulis 
fuisse Anteam docet Peronis unguentarii, Theopompo comi 
aequalis, commemoratio apud Athenaeum XV p. 690 c: joris. 
μονεύει TOU μυροπώλου rovrov TOU Πέρωνος xci Osónou- ! 
cog ἐν ' AOunro χαὶ ἩἩδυχάρει, ' Avrugevgo δ᾽ ἐν e | 
ex quo fabulam circa Olymp. C actam fuisse coniicias. Kam- 
dem postea ab Alexide paucis locis mutatam et iterum in cer- . 


tamen commissam fuisse ex Athenaeus II] p. 127 b intelli- | 


ANTIPHANES, s 323 


gitur, qui commemorata Antiphanis fabula subiicit: τὸ αὐτὸ 
δρᾶμα φέρεται καὶ ὡς ᾿“λέξιδος ἐν ὀλίγοις σφόδρα δια. 
λάττον. Praeterea laudatur ab Polluce VII 59. 

^ Minus eerta de Arcade pronunciare licet. Ea '.4g- 
κκαδία vocatur ab Athen. X p. 444 d. '4ozcég autem ab He- 
rodico apud Athen. XII] p. 586 a. Prius illud haud dubie 
vitiosum est; nulli enim uuquam comoediae titulus a pro- 
winciae vel urbis nomine inditus esl. Sed Arcas utrum de 
fabuloso illo [ovis et Callistonis filio, an de homine Arca- 
dico intellirendum sit, in medio relinquere praestat. Nec 
de Phaone a Polluce VII 192 et X 4 laudato res certa 
"emnique dubio exempta est. Quis enim affirmare audeat, 
non famelicum illum Pythagoristam fabulae nomen dedisse 
quem commemorat Alexis apud Athen. IV P 1016 


ΓῸ &p οἶσϑ'᾽ ὅτι 
| ἹΜελανιππίδης ἑταῖρός ἐστε καὶ Gcov 
bud xci Φυρόμαχος καὶ Φανός, οἱ δε ἡμέρας 


δειπνοῦσι πέμπτης ἀλφίτων κοτύλην μίαν. 

; Aeoli quae ratio fuerit fragmenta fabulae safis docere 
videntur, quae servavit Athenaeus X p. 444 c. XII p. 5532 f. 
Quorum quod primo loco commemoravi manifestam Euripi- 
Wei dramatis ab Aristophane acerbissime exagitati 5*) imi- 
"Rationem contine. Cfr. Valekenarium ad Euripidis Hip- 
| pol. 1303. 


Ϊ 55) Exemplis iam addere licet Pac. 114, ubi Schol. Ve- 

| metus: παρὰ TO ἐξ «Αἰόλου δὐριπίδου, (7 ἔτυμος φά- 
ETT ἔγνων «Αἴολος εὐνάζεεν τε τέκνα φίλτατα. Quae 

| ia corrigi posse videntur: 

[ QU ἔτυμον φάτιν ἔγνων 

k 4dioÀov εὐνάζειν τέχνα φίλτατα. : 

De Aeolosicone Aristophanis, qua fabula Euripidis Aeo- 

lum data opera luserat, docte disseruit Grauertus in 

^ Museo Rhen. Niebuhrii vol. H p. 59 et 499. 


21 * 


324 ANTIPHANES, 


Eadem Alcestidis ratio fuisse videtur ab Athenaeo 
ΠῚ p. 122d. XII p. 553c laudatae. Neque enim dubito 
quin Autiphanes respiciatur ab auctore argumenti Euripid. 
Alcést, apud Matthiaeum vol. VII p. 114 παρὰ τοῖς κωμι-- 
χοῖς ἐχβάλλεται (h. e. exploduntur) ὡς ἀνοίχεια τῆς TQUyb-. 
zie ποιήσεως 0 τε ᾿Θρέστης xci ἡ «“λχηστις, ὡς ἐκ συμ-- 
φορᾶς μὲν ἀρχόμενα, εἰς εὐδαιμονίαν δὲ καὶ χαρὰν xett- 
λήξαντα. Tta enim pro edito τραγικοῖς legendum esse vidit. 
Lachmannus apud Glumium Dissert. de Euripidis Alc. p. 58. 
Ceterum haud quaquam improbabilis est coniectura Boeckhii 
Alcestidem Antiphanis commemorari in monumento didasca- 
lico Inser. I No. 231. Acta igitur fuerit Olymp. CVI 2. T 

Aesculapium laudat Athenaeus XI p. 485 b. Atha- 
mantem Pollux X 62. Quae Aphroditae natales in- 
scripta fuit fabula, eius satis longum fragmentum servavit 
Athenaeus XV p. 666 f, unde sumpsit Schol. Luciani Lex. 


| 


ΠῚ p.325, ubi pro Antiphane Aristophanis nomen scriptum ete 


De titulo fabulae supra diximus p. 2979 sqq. Eandem fabula ] 
fuerunt qui significari putarent ab Athenaeo X. p. 449 b, u 


est." Avruperga ἐν ' Aqooóioíio, et ab Stobaeo Floril. XXIV 


23, ubi quum in margine Gesn. scriptum legatur Anti- 
phanis in Aphrodis., Grotius non codices, puto, sed sua 
coniecturam sequutus scripsit: Antiphanes Veneralibug 
h. e. ᾿“φροδισίοις, idque probavit Koppiersius Observ. phi 
lol. p. 33. Sed Gaisfordius e codice edidit ᾿“ντιφάγους 
᾿ φροδισίου. Neque aliter Antiattic. p. 94 32. εὐειμιατεῖῃ, 
"Avvwpevis dqooóugto. Itaque diversa haec fabula fuit. 
ab “φροδίτης yoveig. Eius titulum haud cunctanter de. 
Veneris festo in fabula repraesentato interpretarer, nisi hoc 
sensu requiri videretur pluralis '4g000í£o1c. Hinc adducor. 
fere ut verum dramatis nomen fuisse credam ᾿Αφροδίσιος, 
quo nomine hominem amoribus impense deditum siguificari. 

| 

| 


| 
| 
* 1 
| 


ΑΧΤΙΡΗΛΧΈΒ, : 325. 


praeter- alios docet Grammaticus Bekk. Anecd. p. 472: 
 αιϊιβάνεται (τὸ ἀφροδίσιος) ἐπὶ τῶν λάγνων, τῶν iport- 
χῶς περὶ τὴν συνουσίαν καὶ σφοδρῶς διακειιένων, | Nisi 
forte de Veneris statua interpretari malis, quo sensu 'Z/q00- 
δίσιον habemus zpud Grammaticum Bekk. l|. l. 4g ooótotov 
ἰδίως τὸ τῆς ᾿“φροδίτης ἕδος, et Athen. XIII p. 585 f. qu- 
λάργυρός Tig ἐραστὴς ὑποχοριζόμενος αὐτὴν (Phvynen) εἶπεν 
᾿Μφροδίσιον εἰ Πραξιτέλους" ἡ δὲ Σὺ δὲ Ἔρως 
Φειδίου. 

Busirin ad partes vocant Athenaeus II p. 47 ἀ, Pol- 
lux X 65, Antiatticista p. 89 33. Baechas Athenaeus XI 
p.441d. Caeneum idem p. 133d. Cyclopis quae di- 
| versis locis fragmenta servavit Athenaeus ΠΕ p. 65e. VIE 
p.995f etIX p. 402 e, ad unum fragmentum commode con- 
jungi possunt. Praeterea laudatur a Polluee IX 88. Deu- 
calionem commemorat idem Athenaeus ΠῚ p. 118 d. Ga- 
nymedem Scholiasta Euripid. Troad. 822 et Athenaeus XE 
p.4959a. Glaucum Pollux Il! 43, ubi quidem, ut apud 
| Scholiastam Euripidis, Aristophanis nomen pro Antiphane 
| geriptum est. Milanionem affert Athenaeus X p. 423 d, de 
cuius loco supra dictum est p. 297. Eiusdem fabulae titulum 
| fuerunt qui Polluci reddendum putarent VII 24, ubi lauda- 
(dur ᾿Αντιράνης M)Lovw. | Sed MoAorv pistrinum satis 
aptus est comoediae titulus. Compares Ergastulum Pom- 
|ponii a Nonio laudatum. Porro Minoem habemus apud 
| Athenaeum II p. 98d. Oenomaum vel Pelopem ibidem 
IV p. 130e. Omphalen, im qua magnae Herculis fuere 
partes, tribus locis affert Athenaeus ΠῚ p. 112e. 123b. 
125a. Orpheum Pollux X 172, Tham yram Athenaeus 
, VH p. 900c. His addenda fortasse Andromeda, quam 


| 


,fanquam Aristophanis fabulam ad partes vocat Antiattic. 
|p»« 106 24 “πείνας: ἀντὲ TOU λιπών. ᾿“ριστοφάνης "due 


890 ANTIPHANES., 


δρομέδᾳ. Aoristum λείψψας ab antiquae comoediae poeta alie- - 
num esse recte statuit Dindorfius ad Fragm. Aristoph. p. 10; 

Succedant his eae Antiphanis fabulae quibus a certis 
quibusdam hominibus nomina imposuit, Cleophanem dico, 
Euthydicum, Gorgythum, Lamponem, Leptiniscum, Leoni-- 
dam, Lyconem, Midonem, Obrimum, Philiscum, Sapphonem;: 
Timonem, quibus dubitanter addo Heniochum et Philetae- 
rum, Philetaerus enim ab Athenaeo IX p. 396d lau-| 
data plane incertum est utrum poetae (βιλεταῖρος am (βιελέ- 
ταιῖρος dicta fuerit, eademque dubitatio cadit in Philonidis 
Alexidis Amphidis et Ileniochi fabulas eodem nomine in- 
scriptas, Si viri nomen est, fortasse a Philetaero poeta co- 
mico, Aristophanis filio, fabula denominata est, sin adiective 
capiendum, hominem hoe dramate descripsisse poeta censen* 
dus est, qui offieiosa sedulitate amicorum commodis inser- 
viret, Talis hominis imaginem habemus ut alia mittam. 
apud Timoclem Athenaei VI p. 237d. Neque alia He- 
niochi ratio, cuius memoriam habemus apud Stobaeum 
Flor. CVIII 28, Huius nominis enim usus etsi frequentissis 
mus est, nihil tamen obstare videtur quo minus ab auriga. 
fabulam nominatam credamus. Aelius Dionysius apud Eus 
stath. p. 976 42 ᾿“ϑύήνησιν ἣν xci τάγμα ἀξιόλογον ol 
ἡνίοχοι. κατελέγοντο γὰρ οἱ εὐπορώτατοι ἁρματοτροιή- 
σοντὲς. Photius Lex. p. 71 20 'Hvíoyow: οἱ εὐπορώτατου 
᾿᾿4ϑήνησι κατελέγοντο ἁρματοτροφήσουτες ὥσπερ ἱππεῖς | 
De Cleophane ab Athenaeo ΠῚ p. 98f laudato nihil coms 
pertum habemus. Euthydicus, quam habemus apud Athe- 
naeum IV p. 169 d. 323c et Harpocrat. p. 133 29, fortasse 
de eo Euthydico denominata est, quem commemorat Aeschi-. 
nes c. Timarch., P. 65 Rsk. οὗτος ἐκάϑητο ἐν. “Πειραιεῖ ἐπὶ 
τοῦ βὐϑθυδίκου ἰατρείου. Cfr. ibid. p. 75 et Suidam vol, HI 
p.469 mogróg ἐν ΠΙειραιεῖ teg? EvOvótzo διατρίψας. Sed. 


ANTIPHANES, 821 


| fuerunt etiam ΠῚ Euthydici illis temporibus. V.Schmidtium 
ad Dinarch. adv. Demad. 6. 33. 

- Multum dubitationis viris doctis attulit ea quae Gor- 
gythus inscripta fuit fabula, ab uno laudata Athen. VIH 
p. 940 e. Nec sane inepta est Reinesii Var. lect. ΠῚ 3 sen- 
tentia pro Gorgytho Gergithii nomen esse reponendum su- 
spicantis. Fuit is famosissimus adulator Alexandri magni, 
cuius nomen etiam Clearchus Solensis libro quem de adu- 
latione scripsit praefixerat, v. Athen. VI p. 255 e. Nec ta- 
men quidquam novandum puto. Gorgythus enim nomen 
fuisse videtur Asianum. Certe Gorgythion, quod nomen 
mon diversum est a Gorgytho, in Priami filiis commemora- 
τιν ab Homero lliad. VIII 302. Cfr. Apollod. ΠῚ 12 13.. 

DeLampone supra dictum p.313et 275. Leptiniscum 
“οἱ Leonidam habemus apud Athenaeum XIV p. 6411f. X 
p. 432e. Lyconi ab eodem Vli p. 299 e eommemoratae 
(fortasse a Lycone Scearphensi, celeberrimo ilis tempori- 
.bus histrione, nomen ipditum est; quem aliquando in co- 
. moedia, quam actitabat, versum, quo munus ab Alexandro 
| -magno peteret, inseruisse tradit Plutarchus de Alex. fort. 
p. 334 f. Cfr. Chares apud Athen. XII p. $38f. In eun- 
dem Phalaeci extat epigramma Anal. Brunek. I p. 421. De 
-Midone et Philisco, quas Pollux X 152. 1168 eomme- 
morat, infra in Alexidis fabularum recensu coniecturam pro- 
iulimus. Obrimum, quod viri nomen fuisse ex Síobaeo 
Flor. CXXHI 1o intelligitur, commemorat Pollux X 9]. 
Sapphonem supra attigi p. 278. 

In Timone quid consilii sequutus esse videatur poeta 
iudicavi p. 275. Huic enim fabulae, ab uno Athenaeo VII 
.p. 909 d commemoratae, vix dubitare lieet quin nomen a 
-Collyteusi illo, Echecratidis filio (Lucian. Tim. cap. 7 et 
JEzetzes Chil. VII 273) inditum sif. Is quum multos multis 


935  ANTIPHANES, 


beneficiis devinxisset, postmodum amicorum perfidiam exper- 
tus hominum congressus fugit totumque genus humanum 
odio habuit. De eo insignis est loeus Plutarchi vit. Anton, 
79 p. 114, ubi inter alia haec leguntur: róv "'íuovog &ya-. 
πᾶν xoi ζηλοῦν βίον ἔφασκεν ὡς δὴ πεπονϑὼς ὅμοια" xal 
γὰρ αὐτὸς ἀδικηϑεὶς ὑπὸ φίλων καὶ ἀχαριστηϑείς, διὰ 
τοῦτο πᾶσιν ἀνϑρώποις ἀπιστεῖν καὶ δυσχεραίνειν. “Ὁ δὲ 
Τίμων 5v ' A85voios, ὃς καὶ γέγονεν ἡλικίᾳ μάλιστα χατὰ, 
τὸν ΠΠελοποννησιαχὸν πόλεμον, ὡς ix τῶν ᾿Αριστοφάνους, 
χαὶ Πλάτωνος δραμάτων λαβεῖν ἔστι" χωμῳδεῖται γὰρ ἐν 
αὐτοῖς ὡς δυσμενὴς καὶ μισάνϑρωποξς. Aristophanis loei 
"sunt in Lysistr. 809 et Av. 1548. Cfr. Phrynichum in Μο- 
notropo apud Bekk. Anecd. p. 344 22. Reliqua de Timone 
dicenda exhausit docta disputatio Hemsterhusii ad Lucian. | 
p. 99. Ceterum haud inepte, ut equidem opinor, Antiphanis | 
fabulam a Luciano in Timone expressam esse coniicias. ἢ 

Denique huic, de quo cum maxime agimus, fabularum. 
generi fortasse Metrophon addenda ex Antiattic, p. 88, 
94. διδοῦσιν: ov διδόασιν. ᾿ΑΙριστοφάνης Μητροφῶντις 


Quae ad Aristophanem referri non posse perspecte monu 
"Dindorfius fragm. Aristoph. p. 9. 

A meretricibus complures denominavit fabulas, Chrysi- 
dem, Philotidem, Malthacen, Melissam, Neottidem, fortas 
etiam Archestratam, Ex his Chrysidem habemus " 
Athenaeum IV p. 172 c. XI p. 900 e. Quae si eadem es 
Chrysis quam commemorat Menander in Adulatore P. 102, 
Antiphanea fabula postremis poetae dramatis aecensenda est, 
Eandem eum aliis scortis habemus apud Timoclem Athenae 
XIII p. 567 f Xovolg Κοναλλὶς ' IegóxAswe «Ἰοπάδιον. Phi- 
lotis laudatur Athen. VIE p. 295 c. XIV p. 662 b. Mal- 
thacen affert Clemens Alex. Paed. III. p. 218 Sylb. .4v- 
τιφάνης ὃ χωμιχὸς ἐν τῇ Μαλϑακῇ τὸ ἑταιριχὸν τῶν γυ- 


ANTIPHANES, 329 


γναϊχῶν ἀποσχώπτει, ubi seribendum. δ͵αλϑάκῃ. Cfr. Theo- 

philus: Athenaei XIII p. 587f, ubi cum Nannario coniun- 

gitur, 

τούτων τινὰ 
ὧν ἐμπλέκουσι τοῖς λίνοις αἱ μαστροποί, 
ἢ Ναννάριον ἢ Μιαλθϑάκην. 

Lucianus rhet. praec. vol. ΠῚ p. 18 ὑπομειδιάσας τὸ γλα- 
φυρὸν ἐχεῖνο καὶ ἁπαλόν, Αὐτοϑαΐδα τὴν κωμιχὴν ἢ Μαλ- 
ϑάχην ἢ lhvxíga» τινὰ μιμησάμενος τῷ προσηνεῖ τοῦ 
ἑ φϑέγματος. Melissam habemus apud Stobaeum Floril. 
LIX 17. Meretricium hoc nomen fuisse doeet Athenaeus 
IV p. 17a: γέλωτος ovv ἐπιρραγέντος παρῆν ἡ ϑεατρο- 
τορύνη Μέλισσα. Sed haec Athenaei fuerit aequalis. [1{4- 
que eam potius Melissam intellexerim, quam postea Maniam 
dictam esse memoriae prodidit Macho apud Athenaeum XIII 
p. 978c. Neottis, cuius nomine etiam Anaxilas et Eubu- 
Jus fabulas insceripserunt, commemoratur Athenaeo IHI p. 108 e, 
VH p. 998 6, ubi ridetur Demosthenes propter lusum ver- 
borum δοῦναι et ἀποδοῦναι, ex quo fabulam circa Olymp. 
C€IX 2 scriptam esse coniicere lieet. ^ Cfr. Clintoni Fast. 
. Hellen. p. 193 Kr. Denique Archistratam sive, quae le- 
| gitima huius nominis forma fuerit, Archestratam habe- 
mus apud Athen. VH p. 322 c. 

Progredior ad eas quas a provineiarum urbiumve in- 
colis inscripsit fabulas. Aeg y ptios laudat Antiattic. p. 81 15. 
De Arcade supra dictum est p. 323. Boeotium habemus 
; apud Athen. HI p. 84a. IX p. 367f. Eadem Boeotia 
| dicitur apud eundem Xl p. 474 e. XIV p. 650e etPolluc. X 
88, ut utrum praeferendum sit dubitare liceat. B yzantium 
. laudat Pollux VH 170. Cares Athenaeus IV. p. 134b. 
Deliam idem VHI p. 373a χνηστὰ ᾿“ριστοφάνης iv 4η- 
λίᾳ τὰ συγκοπτὰ λάχανα κνηστὰ ἢ στέμφυλα, ubi An- 


| 


830 ÁNTIPHANES, 


tiphanis nomen reponendum videtur. Cfr. Dindorf. ad Ari- 

stoph, Fragm. p. 9. Ad eundem locum referenda videtur 

glossa Photii Lex. p. 173 14 Κνηστὰ λάχανα: τὰ συγκο- 

πτά. Eiusdem tituli fabula ferebatur Sophili. Dodonis 

ad partes vocatur Athen. XII p. 526 d, ubi vulgo editur 

᾿Αντιφάνης Δωδώνῃ, sed B 4wóc» quod in Δωδωνίδε 

mutandum videtur. Epidaurium habemus apud Polluc, 

ΙΧ 99 et Grammatic. Bekk. Anecd. p. 454 32. Eadem vitiose 

Epidaurus dicitur Antiattie. p. 98 28.  Ephesia est 

apud Stobaeum Flor. LIX 6 et Apostolium VIII 97. Co- 

rinthia apud Athenaeum Il] p. 95f. Lemnias idem 

laudat VI p. 230d, nisi haee e mythologico genere fuit, 

Leucadium Athen. II. p. 68a, Pollux VI 66 et Suidas s. 
y. ἀνάριστος. Ly dum habemus apud Athenaeum X. p. 645 c.- 
Ponticum ibid. VII p. 302f. Eodem titulo inscriptae fe- 

rebantur fabulae Alexidis. et Epigenis, quarum quod argu- 

mentum fuerit divinare licet, si memineris Ponticos, quorum 

plerique mereaturae causa (erant fere salsamentarii) vel ut 

philosophorum scholis interessent, Athenis versabantur, fere | 
ludibrio habitos esse ab nasutioribus Atheniensibus. Eo spe-. 
£tat Antisthenis dictum, qui πρὸς τὸ Ποντικὸν μειράκιον. 
μέλλον φοιτᾶν αὐτῷ 'χαὶ πυνϑανόμενον τίνων αὐτῷ δεῖ, 
ἔφη" Βιβλιδαρίου χαινοῦ καὶ γραφείου καινοῦ καὶ TVA 
δίου καινοῦ, τὸν νοῦν παρεμφαίνων Diogen. Laert. VI 1 3. 
Quibus adde Stratonici dietum apud Athenaeum VIII p. 351 à 
et Gnathaenae apud Machonem Athenaei XIII p. — 
Scythas vel Tauros alert Pollux VII ὅθ. ᾿Αντιφάνης, 
ἐν Σχύϑαις ἢ Ψαύροις, sed Athenaeus VI p. 3486 et 247. 
᾿Αντιφράνης ἐν Σχύϑῃ, altera tituli parte omissa. Denique 
Tyrrhenus laudatur Athen, VH p. 829 e. lta enim recte 

PV pro vulgato Τυρρηνικῷ, quod omnes libri. servané 

p. 340 f. 


ANTIPHANES, 831 


-— His addendae quae ad Atticam spectant, Thoricii et 
Phrearrhius et fortasse Cnoethideus, quarum illa Oo. 
ϑέχιοι ἢ Διορύττων vocatur apud Athenaeum XV p. 689 e, 
sed Θορίκιοι simpliciter XII. p. 553 d. Alteram indicis pars 
tem de homine qui furtis magnas opes sibi paraverit inter- 
pretatur Schweighaeuserus. Phrearrhium habemus Athen. 
XV p. 691d. De Cnoethideo, cuius plenus titulus fuit 
 Kwoifiü:)g ἢ ἄστρων, habemus testimonia Athenaei X 
p. 448e, ubi olim legebatur ἐν Κυοιϑίδε ἢ !άστρωνι, et 
VIE p. 287e, ubi libri fere habent ἐν Κνοισιδείςς, quod 
emendavit Dindorfius, Photium antestatus in Lex. p. 173 1 
«Κνοιϑιδεύς: ὄρος τῆς ᾿Αττικῆς. Mirum tamen a monte 
fabulae nomen inditum esse; fortasse igitur montis Cnoe- 
thidei genium introduxerat Antiphanes, quemadmodum Ly- 
cabettum "Theopompus comicus apud Schol. Pindari Pyth, 
Hi 55. t 

Ab opificis artibus aliisque communis vitae negotiis 
quae inscriptionem sortitae sunt fabulae, earum primo loco 
ponenda quae ab aliis 4700:x06, ab aliis 47004x0$ 
appellatur. lllud praeter Athen. IX p. 392 e. 396b. XIII 
p. 967d et Pollucem VI 55 quattuor locis habet Antiatti- 
€ista p. 93 27. 97 5. 105 5. 108 8; pluralem autem habe- 
mus apud Athenaeum X p. 455f. XV p. 692f et Photium 
8. v. ῥαγδαῖος. Sed pleniorem fabulae titulum "47 00«xog- 
ἢ Βουταλίων posuit Athenaeus VII p. 304b et 813b, 
quarum inscriptionum alteram ad secundam fabulae editio- 
nem spectare putaremus, etiam si non diserte testaretur 
Athenaeus VIII p. 358d.ó παρὰ TQ αὐτῷ ποιητῇ (prae- 
cedit locus ex Antiphanis Parasito) ἐν Βουταλίωγνε, ὅπερ 
δρᾶμα τῶν ' Αγροίχων ἐστὲν ἑνὸς διωσχευή. Ubi quod Bu- 
talionem unius τῶν 'ypotzov instauratam editionem esse 
dicit, perdifficile explicata est. Plures enim fabulis 7/7gos- 


8339 ANTIPHANES, 


«og inscriptas, nee certo, quo inter se distinguerentur, co- 
gnomine discretas, Antiphanem in scenam commisisse ne- 
quaquam credibile est. Nee quidquam proficitur Casauboni. 
coniectura, voculam ἑνὸς litura sanandam esse. suspicantis, 
Appositis enim ex Butalione versibus, in quibus “Πλένης 
βοώματα Antiphanes commemorat, statim subiicit Athenaeus z 
ἐν δὲ τῷ Aygoizo ᾿χάτης βρώματα ἔφη, pro quo, si vera 
esset Casauboni coniectura, ἐν τοῖς “Ζργοίκοις Athenaeo 
Scribendum fuisset. Hanc igitur ἀπορίαν sagacioribus sol- 
vendam relinquo. Ceterum praeter Antiphanem Agrico- 
lam docuerunt Anaxilas Anaxandrides Augeas Menander et 
" Philemo. Q. Novii Agricolam, e graeca fabula haud du- 
bie expressam , aliquoties commemorat Nonius. |. Vid. Bothii | 
Fragm. p. 41. Ad Antiphanis et Anaxandridis Agricolam - 
respexisse puto Aristotelem Eth. Eudem. ΠῚ 2 μάλιστα 
δ᾽ εἰσὶ τοιοῦτον (sc. ἀναίσϑητοι) οἵους οἱ χωμῳδιδάσχαλοῦ 

παράγουσιν ἀγροίχους, οἱ οὐδὲ τὰ μέτρια καὶ τὰ ἀναγκαῖα 

στλησιάζουσι τοῖς ἡδέσιν. Ἰίαψια simplices et ad omnem | 
voluptatis sensum occalescentes rusticos his in fabulis pro- - 
duxerunt comici. Neque alio Butalionis nomen spectat, quo 4 
bardos stupidosque homines significari docet Scholiastes Ari- 
stoph. Ran. 1021. Talem hominem etiam Xenarchus re- . 
praesentaverat, euius Butalionem habemus apud Athen. II | 
p. 63f. Antiphanes autem eandem simplicis hominis imagi« | 


nem exhibuit in Acestria, v. Athen. IX p. 402 d, et si recte | 
coniicio etiam in Κουρίδι fabula, cuius vide fragmentum " 
Athenaeo VII p. 304a servatum. £ 

Ceterae huius generis fabulae sunt ᾿γίχέδύριον T 
πτρια, "AMevou£vg, «Αὐλητής, «Αὐλητρὶς ἢ Δίδυμαι, Ζω- 
γράφος, ' Hoviozog, ᾿Ιατρύς, 'Inzeig, Κναφεύς, Κηπουρός, 
Κιϑαριστής, Κιϑαρῳδός, Κοροπλάϑος, Κουρίς, Προβα- 
τεύς, Στρατιώτης ἢ Γύχων, Τριταγωνιστής. 


β 


JPolluee IX 29 et Athen. VIII p. 338e, ubi quae comme- 


| 


ANTIPHANES. 999 


Ex his ᾿“χέστριαν habemus apud Athenaeum ΓΧ 
p. 4024. XIII p. 586a et Polluc. IV. 125. Titulum fabulae 


Alubius haereo de sartrice an de muliere famula vel cura- 


irice interpreter. Alterius significationis auctorem habemus 
Etymol. M, p. 47 44. ἐντεῦϑεν ἀκεστὴς χαὶ ἀχέστρια ἀντὰ 
τοῦ ϑεραπεύτρια. Sed Atticos ἀχέστριαν de sartrice dixisse 


docet Lexicon Bekk. Anecd. p. 364 8 '4zéoacDwt καὶ czé- 


, ^ * * » , 
σαι: ἰάσασϑαι, ὅϑεν xci οἱ ᾿Αἰττιχοὶ τὴν ἡπήτριαν ἀχέ- 


στριαν χαλοῦσι. lta etiam Aclius Dionysius Eustathii ad 
Odyss. p. 1647 58 et Etymol. M. p. 46 34 ἀχέστρια xc 


2 , εἰ - "M. - ι 5.» c € 
ἀχεστής, ος νῦν ῥάπτας καλοῦσι. χρὴ δὲ εἰδέναν ὡς οὗ 


“παλαιοὶ γυναιξὶν ἐχρῶντο εἷς ταύτας τὰς ἐργασίας, καϑὰ 
xci νῦν Σχύϑαι. De acu idem dictum fuisse auctor esf 


Erotianus Gloss. Hipp. p. 70 οἱ ᾿“ττιχοὶ τὰς ῥαφίδας ἀχε- 


στρίας καλοῦσι παρὰ τὸ ἀκεῖσϑαι χαὶ vyiG ποιεῖν τὰ ἱμά-- 
τια. Sed is scripsit ἀχέστρας. Denique non praetereundum 
etiam Sophronis mimum ᾿ “χέστριαν fuisse inscriptum. — Vid. 


Etymol. M. p. 490 10. Καϑόλου δὲ τοὺς πωλοῦντάς τι xG- 
πήλους ἔλεγον. ἔστι xol παρὰ Σώφρονι ἐν ᾿ΑἈχεστρίαις. 
lta enim hunc locum e cod, Barocc. supplevit Bekkerus 
Anecd. p. 1461. 

*Alwisvouír5 laudatur ab Photio Lex. s. v. ὁρμεάς 


morantur meretrices Sinope Theano et Pythionice, indicio 
sunt hanc fabulam circa Olymp. CX in scenam esse come 
missam. Cfr. Clintoni Fast. Hell. p. 153. i 

«“ὐλητὴν ab uno Athenaeo XIV p. 618 b commemo- 
rari video, quamquam haud sane inepta est Meursii Bibl. 
Att. p. 1410 et Hemsterhusii ad Aristophanis Plut. p. 365 
sententia, ad eandem hanc. fabulam pertinere quae tradun- 
tur a Plutarcho V. Demosth. cap. 4: ἦν δ᾽ ὁ Βάταλος, ὡς 
μὲν ἔνιοί φασιν, αὐλητὴς τῶν κατεαγότων' xci δραμάτιογ 


884 ΑΧΤΙΡΉΛΧΕΒ, 


εἰς τοῦτον, κωμῳδῶν αὐτόν, ' “ντιράνης πεποίηξεν. ἔνιοι 
δέ τινες ὡς ποιητοῦ τρυφερὰ καὶ παροίνια γράφοντος τοῦ 
Βατάλου μέμνηνται.  WMaque Batalus ille, quem quidem An-. 
tiphanes exagitavit, tibicen fuit in extremam mollitiem pro- 
fusus. . Plutarchi locum expressisse videtur  Sclioliastes 
"Meschinis c. Tim. δ. 126. H&reAov χαταπύγωνα καὶ ua. 
λαχόν. ὠνομάσϑαι δέ φασιν oi μὲν ἀπὸ Βατάλου evAÀg- 
TOU μαλαχοῦ, οἱ δὲ ἀπὸ ποιητοῦ κατεαγότα χρούματα ypd- 
ζοντος, διόπερ καὶ Δημοσϑένη διὰ μαλαχίαν οὕτως ὀνο- 
μαᾶσϑῆναι. Quibus similia leguntur apud. Grammatic. Bekk, 
Anecd. p. 221 Βάταλος ἐκαλεῖτο παρὰ τοῖς παλαιοῖς μᾶλαΞ 
χός, ἀπὸ Βατάλου τινὸς αὐλητοῦ μαλαχοῦ, ὃς καὶ Βατά- 
λεια ταῦτα ἐξεῦρεν. De Bataleis, quibus mollia et effemi- 
nata carmina significari videntur, nihil apud alios me legere 
memini. Perinira autem sunt quae de eiusdem hominis carminibus | 
"hallueinatur Chrysostomus Caten. Matth. I p. 84 βατταλογίω 
— ἐχλήϑη παρά τινος Βαττάλου neo “Βλλησιν ὀνομαζομέ- 
"yov, ὅστις πλείστους τε καὶ ἀηϑεῖς (fort. ἀηδεῖς) Vuvovg πλέ- 
"X0 προσέφερε τοῖς οἰχείοις ϑεοῖς. Idem II p. 212 βαττολογία, 
VL ἀπὸ Βάττου τινὸς “λληνος μαχροὺς xe πολυστίχο 

ὕμνους ποιήσαντος εἰς τὰ εἴδωλα καὶ ταυτολογίαν «— 


! 
fracta modorum mollitie depravasse. Libanius apud Photium | 


Bibl 266 p. 495 Bekk. iorópnr«i τις ᾿Εφέσιος Βάται l 
αὐλητὴς γενέσϑαι, ὃς πρῶτος ὑποδήμασι γυναικείοις ἐπὶ 


Quae vereor ne suo ipse ingenio finxerit pater sanctissimus, | 
"Patria Ephesius fuisse dicitur primusque artem auloedicam 


i 
ἑῆς σκηνῆς ἐχρήσατο καὶ μέλεσε κατεαγόσι; καὶ ὅλως τὴ l 
*iyruv ἐμαλάχισεν" ἀφ᾽ ob τοὺς ἐχλύτους καὶ ἀνάνδρους : 
Ῥατάλους ἐπονομάζουσιν. ^ Sed de Batalo illo sive tibicine : 
'ive poeta fides esto apud auctores; mihi quidem ffreAog | 
antiquitus convicium fuisse videtur quo molliculus homo et. 
dissolutus significaretur; id deinde ad voluptuosum quendam 1 


ἢ 


£c τ 


ΑΧΤΙΡΉΛΧΕΒ, $35 


et effeminatum tibicinem translatum pro ipso ef proprio 'ho- 
minis nomine habitum est. Indicare id videtur Scholiastes 


Aesch. l. 1. δόχεῖ δέ uot λελέχϑαι βάταλος παρὰ τὸ Εὐπός 


λιδὸς σχῶμμα" ἐχεῖνος γὰρ ὑπὸ τῶν Βαπτῶν ὁγόματα τοῖς 
αἰσχροῖς, καὶ τιγράνην βάταλον ὑπ᾿ αὐτῶν καλεῖσϑαι. Quae 
uteunque corrupía hoc tamen indicare videntur, Eupolin in 
Baptis sub fieto Batali nomine impudicum hominem, fortasse 
ipsum illum auloedum Ephesium, cuius verum nomen in de- 
pravato illo τεγρανὴν occultum latet, in scenam produxisse. 
Tales enim homines Eupolin in Baptis exagitasse, docet lo- 
cus ab Athenaeo IV p. 183f servatus, 

ὃς χαλῶς μὲν PPS 

zal δια ψάλλει τριγώγοις. 
Quibus versibus exoletüm aliquem symphoniaeum designari 
apertum est, monuitque nuper etiam Lobeckius. Iam si effe- 
minatum illum hominem sub Batali nomine induxit Eupolis, 
non mirum est tum ab aliis tum. ab ipso Eupolide (Schol. 
Aeschin. Reisk. p. 194 et Harpocr. p. 44 9) idem nomen 
ad posticum esse translatum. — Hanc enim partem impudico- 


rum et cinaedorum nominibus appellatam esse notissimum 


est. Ne longe abeam, Hesychius vol. I p. 531: '4pior007- 
μὸν oi χωμιχοὶ τὸν πρωχτὸν xci Τιμησιάναχτα xci Θεό- 


δῶρον ἀπὸ τῶν ἡταιρηχότων, ubi plura aitulerunt interpre- 


tes. De etymo vocis post Casauboni disputationem ad Sue- 


ion. Aug. 87 quod addam habeo nihil. Cfr. tamen Naekii 
Dissert. de Battaro Catonis in Niebuhrii Museo Rhen. II 
p. 115 sq. et Lobeckii Aglaoph. p. 1332. Tarentinos eodem 
sensu usurpasse βατὰς auctor est Hesychius, Βατάς: ὃ κα- 
reg gui. Tagcvriroi Rectius fuerit βατᾶς, quae solennis 
est τῶν σχωπτιχῶν τόγωσις. Ceterum hoc nomen ín re 
tibiaria propriam quasi sedem habuisse, tum Hesychii glossa 
indicat quamvis corrupta, Βάτνος : αὐλὸς. Μεσσήνιοι, tum 


890 ANTIPHANES. 


vero ex eo intelligitur, quod scabellum, quo tibicines ute- 
bantur, βάταλον appellatum esse affirmat Scholiasta Aeschis 
nis l. l. xal νῦν δὲ οἷα xci (legendum videtur οἱ αὐληταὶ) 
ὑποπόδιον διπλοῦν ὑπὸ τὸν δεξιὸν πόδα ἔχοντες, ὅταν αὐ- 
λῶσι, καταχρούουσιν ἅμα τῷ ποδὶ τὸ ὑποπόδιον, τὸν ῥυϑ- 
μὸν τὸ αὐτὸ (fort, τὸν αὐτὸν) συναποδιδόντες, Ó καλοῦσιν 
βάταλον. Similiter Photius Lex. p. 180 21. Κρουπέζαι: δξύ-: 
λινα ὑποδήματα — οἱ δὲ χρόταλον, Ó ἐπιψοφοῦσιν οἱ αὐ- 
ληταί, τὸ βάταλον. De scabellorum usu cfr. Casaubon. ad 
Sueton. Calig. 54. — Ceterum ut Antiphanes Βάταλον, ita 
"Theopompus scripsisse videtur Βατάλην. Vid. Scholiastes. 
Aristoph. Plut. 1012, ubi confer Hemsterhusium. 

Quam .4vA5T9lo ἢ Δ4ίδυμαν inscripsit fabulam ha- 
bemus apud Athenaeum VIII p. 8484, Ζωγράφον apud 
Antiattic. p. 82 10. ᾿Ιατρὸν apud Athenaeum IV p. 175a 
et Stobaeum Flor. CXCIX 31. “ἱππεῖς apud Athenaeum | 
ΧΙ p. 903b et XV p. 700 c, ubi Aristophani tribuitur, cui; 
Antiphanis nomen substituendum esse monui in Curis cri, 
p. 79. Idem vitium tollendum ex Anecd. Cram. III p. 83. 
Porro Κναφεὺς laudatur a Stobaeo Floril. LXI 2. Kus! 
πουρὸς ab Athenaeo XV p. 686a. KogozAedog a Polluce | 
X 103. De χοροπλάϑοις planguncularum fictoribus; | 
qui etiam χοραλλιοπλάσταιν dicti, omnia exhausit Ke 
annotatio Ruhnkenii ad Timaei Lex. p. 165. Cfr. Spanhemium 
ad Iuliani Caes. 27. Kovolig laudatur Athenaeo III p. 120 1 
VII p. 8081, Προβατεὺς ibid. Vll p. 295c. Στρας 
τιώτης ἢ Τύχων Athenaeo III p. 108 6. IX p. 379€. 
XIV p. 6941 e et omissa altera tituli parte ab eodem VI. 
p. 961 ἃ et Polluci IX 48.  Tychonem utrum daemonem 
illum Venerium dicat, de quo v. interpretes Hesychii vol. Il. 
p.1438 εἰ Brunckium ad Anal II p. 4, an pro nomine. 
proprio ,  Apsius fortasse militis , habendus sit non. defi- 


| 
] 
*| 


| 
| 
| 
| 
| 


AES ΑΝ τα 


] 
| 
| 


ANTIPHANES, 891 


niam, 55) Prius si verum est, compares licet Eubuleae 


fabulae titulum ᾿Ορϑάνης. Denique Τ᾽ ρεταγωνεστοῦ in- 


signe fragmentum habemus Athen. XIV p. 648 ἃ, in quo 


| Philoxeni Cytherii poesis summis effertur laudibus. De ce- 


teris huius generis fabulis iam supra dictum est. 


Quae reliquae sunt fabulae cum ad certa genera referri 


mon possint, litterarum ordine eas recensere praestat, omissis 


! 


tamen quas iam in superioribus data occasione attigimus. Ita- 
que .4ócAg &g et ᾿Αντερῶσαν habemus apud Antiattic. 


| p. 81 10 et 106 5. ᾿“κοντιζομένην apud Athenaeum X 
ΟΡ. 441}. A4nmoxegregoUvrc apud Polluc. X 188. 4- 
-παζομένην apud Athenaeum IX p. 401. ἄρχοντα 
ἐρμιά, IV p. 142f. "AZ4cwrovg apud Antiattic. p. 86 14. 


"Aero, 1) ᾿πιστολαί Euthyclis fuit fabula, "4ccwrog Ti- 


mostrati; Ennii Asotum laudant Varro et Festus, Caecilii 
4 Nonius. Porro Δ ὑτοῦ ἐρῶντα apud Athen. X p. 455 f. XV 
Lk 678 e et Pollucem VII 199. 7'zuov apud Athenaeum III 


DB 99a. IV 160d. 169d. Eandem JZpovg vocat Antiatti- 
cista p. 84 13. 4Διδύμους habet Athenaeus lII p. 127 d. 
VI 231 f. IX 380 f. X 423c, Antiattic. p. 111 4. Διπλα- 
σίους Athen. XI p. 503e et Stobaeus Flor. CXXI 4. 
doenereyoy0v» Athen. IV p. 161d. δυσέρωτας idem 
HI p. 100f. "EzízA590v habemus apud Stobaeum. Flor. 
ΟΧΥΙ 238. Εὔπλοιαν ibid. XCIX 32 et apud Harpocrat, 
p.139 8. Κυβευτὰς apud Polluc. X 137. Κωρυχον 
apud Athen. IV p. 161a, ubi haec leguntur: zi ὧν (Py- 
fhagoreos dicit) φησιν ᾿Αἰντιράνης μὲν iv Ῥνήμασε 
τάδε 


49) Τύχων servi nomen est apud Diogenem Laert. V 1 
19, ubi frustra Menagius Τάχων, 


Hist. crit. Com, graec, 22 


338 ANTIPHANES, 


Tuv Πυϑαγορικῶν δ᾽ ἔτυχον &O Mol τινες "d. 
ἐν τῇ χαράδρᾳ τρώγοντες ἅλιμα καὶ κακά 
τοιαῦτα συλλέγοντες ἐν τῷ κωρύχῳ. 


E s 


κἀν τῷ κυρίως Κωρύχῳ δ᾽ ἐπιγραφομένῳ φησί κτλ. Wa 
enim haec emendavit Koppiersius Observ. philol. p. 41. 
Itaque certum est Antiphaneae fabulae titulum non de. 
pera, sed de eo qui κυρίως appellatur κώρυχος intelligen- - 
dum esse. lllud autem incertum est, utrum ὁ χυρίως 2xw- 
oevxog de folle athletarum, de quo accurate expositum in 

Matthaei med. graec. p. 124 sq. an vero de viri nomine 

proprio intelligendus sit. Praeterea eadem fabula laudatur | 
ab Athenaeo IX p. 366c. 409 c. Porro Méro:xowv habe-. 
mus apud Athenaeum IV p. 170d. Quam ηναγύρτην 

appellat Antiattic. p. 88 18, eam. οἢ]ητραγύρτην vocat Athe-. 
naeus XII p. 553 c, nullo ad sensum discrimine, v. Ruhnken. | 
ad Timaei Lex. p. 11 et Lobeckii Aglaoph. p. 645. Myva- 
γύρτην docuit etiam Menander, cuius vide fragmenta p. 111. | 
Harum fabularum argumentum quo spectaverit haud difficile | 
est ad coniectandum, si quidem illud sacricolarum genus | 
mendicandi impudentia omnisque generis fraudulentia infame | 
erat. Cfr. Antiphanes in Πεσοπονήρῳ apud Athenaeum | 
VI p. 226 d μετά ye νὴ Δία n μητραγυρτοῦντάς ye πολὺ 
γὰρ αὖ γένος μιαρώτατον τοῦτ᾽ ἐστίν. Adde quos wall 
Reiskius ad Dionys. Haliearn. Antiqu. Rom. ll 19. Porro 
Μοιχοὺς habemus apud Athenaeum VI p. 228 d. M9 | 
στιδα apud eundem X p. 441 c. 446 b. XI p. 494c, Por-| 
phyrium de Abstin. II 17 et Polluc. X 67. Δεανί vend 
apud Athenaeum VI p. 224 c et Stobaeum Flor. XCVII 8 | 

De Οἰωνιστῇ, quam Caecilius apud Porphyrium Eusebi. 
Praep. Ev. X 2 a Menandro in Superstitioso totam exl 
pressam esse dicit, supra dixi p. 82.  Fragmentorum nihil | 
superest. “Ομοίους laudat Athen. XI p. 471c. Sed in- 1 


ANTIPHANES, $39 


certam facit lectionem alius Athenaei locus 1V p. 158 c, ubi 
est ᾿Ζντιφάνης 'Ouotcig. — Alexis εὐ Antidotus scripserunt 
"Ouotev, Ephippus 'Ouotovc. ᾿Θμώνυμοι laudantur ab 
| Athen. HI p. 74 d. “Ομοπάτρεοι ab eodem XV p.659 b. 
Παιδεραστὴς VHI p. 803f. Παράσετος lII p. 96 b. 
118 d. IV p. 169 e. VIII p. 868 ἃ. ΙΧ p. 870 e, quam fabu- 
lam Alexidis Parasito posteriorem fuisse, ex iis quae infra 
de Alexide commentabimur apparebit. //Z20votovg habe- 
mmus apuüd eundem VIII p.342 e. Προγόνους VI p.238d. 
Ποί σιν ibid. p. 222a. Eodem titulo fabulam quum etiam 
ab Aristophane scriptam esse meminisset Casaubonus, huius 
nomen pro Antiphane etiam apud Athenaeum 1. l. restitui 
voluit. Sed hunc vel ultimus fragmenti versus erroris ar- 
guit: ἂν £v τι τούτων παραλίπῃ (sc. poeta comicus), Xoé- 
quje τις ἢ Φείδων Tig ἐχσυρίττεται. Chremetis et Phidonis 
personas antiqua comoedia ignorat. πρόβλημα et lla- 
θοιμιαζόμενον supra attigi p. 918, Τραυματίας, qui 
fuit etiam Alexideae fabulae titulus, laudatur ab Athenaeo 
X p. 466a et Polluce IV 183. X 46. '"YóOoíc ab Athe- 
naeo ΠῚ p. 101a. XIII p. 971f. Denique Φιλοϑήβαιον 
habemus apud eundem IV p. 169c et XIV p. 629f. Nam 
de ΠΠυραύνῳ, quo titulo fabulam ab Antiphane scriptam 
esse supra p. 37 suspicatus sum, non magis res certa est 
quam de “Θμολογουμένοις, quos apud Antiattic. p. 96, 
12 ᾿Επιστάτης: ἀντὶ τοῦ δεδάσκαλος. ὁμολογουμένως 'Av- 
τιφάγης, sibi repperisse visus est Koppiers. Obs. phil. p. 18. 
Fortasse enim hoc dicit grammaticus, Antiphanem communi di- 
cendi usui convenienter ἐπιστάτης pro magistro dixisse. 

Haec fere habui quae nunc quidem de Antiphane eius- 
que fabulis dicerem: nec quidquam praeterea his adiicien- 
dum habeo nisi hoc unum, praeter nostrum poetam tres 
ulios Antiphanes commemorari, qui et ipsi in comica poesi 
22 * 


819 ANTIPHANES. PHILIPPUS. 


elaborasse dicuntur, quamquam, $i accuratius rem conside- 
res, nullo cum iure. Horum primus est Antiphanes Ber- 
gaeus, de quo ita Steph. Byz. s. v. Béoy p. 109. Βέργῃ 
πόλις Θράκης — ἐξ ἧς ὁ Βεργαῖος ᾿“ἰντιράνης ὃ κωμικός. 
Sed is notissimus est ille fabulator, de quo praeter Strabo- 
nem lib. I p. 127 vide Anton. Diogenem apud Photium Bibl. 
CLXVI p. 363. . Nec magis comici nomine dignus videri 
debet Antiphanes is, de quo Suidas: xe ἕτερος ᾿Αντιφάνης 
᾿“ϑηναῖος χωμιχός, νεώτερος τοῦ Π]αναιτίου. Quem quum 
nemo praeterea commemoraverit, videndum est nme unice 
Suidae liberalitati debeamus. Nec displicet Fabricii conie- 
€tura Bibl. Gr. II p. 419, qui hune non diversum putat àb 

Antiphane iuniore, euius librum sel ἑταιρῶν praeter Sui- 
dam et Athenaeum a Fabricio allatos laudat Harpocrat. s. v. 
"Avrixwoe et ΙΝάννιον. | Denique verbo commemorandus. 
Antiphanes Carystius, de quo Eudocia p.61. κωμιχός, ἔγραψε, 
κωμῳδίας X, oi δὲ πεντήχοντα. Sed Eudocia aut seripsit. 
aut scribere debuit τραγικὸς et τραγῳδίας. Nam Suidas de 
eodem ita scribit: ᾿Φντεφάνης Καρύστιος τρανός, κατᾷ 
Θέσπιν γεγονὼς τοῖς χρόνοις. πο enim tragicum fuisse. 
poetam, vel Thespidis commemoratio docere poterat Harle- 
sium ad Fabric. Bibl. gr. II p. 414. Neque omitti debe» 
bat ab iis qui de graecae tragoediae primordiis disseruerunf,, 
Recte Toupius Emend. II p. 436 illud τρανὸς in τραγικὰ! 
mutavit. ET 

PHILIPPUS, Aristophanis filius, testantibus Schol. Pl 

ton. Bekk. p. 331, Anonymo Vit. Aristoph. p. | 

Beck. et Thoma Mag. Vit. Aristoph. p. XL. — Huius Ko- 

δωνιασταὺὶ laudantur a Suida s. v. Φίλιππος᾽ τῶν δρᾶ-! 
μάτων αὐτοῦ ἐστε Κωδωνιασταί, ὡς ᾿Αϑήναιος ἐν Δειπνο-! 
σοφισταῖς. . Übi quum nullam hodie huius fabulae mentio-: 

nem iniectam vidisset Casaubonus, parum felicem coniectu-: 


E Ln 


PHILIPPUS. 33:1 


ram *?) periclitatus est ad Athén. VIII p. 358f. Titulus 
fabulae fortasse fuit Κωδωνγισταί vel Κωϑωνισταί. Quam- 
quam quod Eudocia praebet p. 427 Κωνιασταί, dueit po- 
tius vel ad Κωκασταί, quo titulo ferebantur fabulae Ami- 
psiae, Phrynichi, Eubulidae et Epieharmi 51), vel ad Κω- 
γειασταέ h.e. ceicutam bibentes. Quod Menandro p. 102 
restitui fabulae elogium Kwvetatóuevas pro. Koriazoucvat, 
egregie confirmat editus nuper Schol. Clem. Alex. Protr. p. 22 
οὗ (Epimenidis) μέμνηται xci Mívavógog ἐν ταῖς Κωνεω- 
| fonévosg. Scribe Κωρειαζομέναις. Ac fortasse etiam apud 

Stobaeum Serm. XXI, ubi Gesneri margo habet: « Menander 
"in Catazom. Cod. A. Korobouoig » legendum est Kevetaco- 
πμέναις. Denique, ut de tituio fabulae Philippeae omnia 
incerta esse intelligas, eodem iare Κογεωταὶ coniicias, quo 
titulo Alexis et Amphis dramata inscripserunt. Ad ceteras 
"Philippi fabulas ut veniamus, ιλύραν ei 'OSrAieqopgovg 
cEphippo vindicavit Casaubonus ad Athen. ὙΠῈ p. 358f. 
᾿ΟΘλυνϑιακὸν laudat Stobaeus Sera. CXEI 17, ubi Phi- 
lippidae nomen nescio an casu substituerit Grotius. Sed in 
titulo dramatis haud dubie erratum est: ac quum: Voss. ha- 


st 
»beat d^; oAvv, satis perspicuum est scribendum esse QD4- 


λίππου sive Φιλιππίδου "ÜRvrüic. Olynthiam docue- 
runt etiam Alexis et Menander. Multo minus res certa est 
de Phileuripide, quam Philippo tribuit Pollux Onom. IX 
88, Philippidae idem IX 38 et Antiattic. p. 112. Qua in 
fabula si ineptum Euripideorum dramatum amorem exagita- 


vit, quod Axionicum in cognomine fabula fecisse scimus, fa- 
" 


$^?) De ea Clintono Fast. Hell. p. XLVII rectius iudicat 
Rankius Vita Aristoph. p. CLXXXV. 
$1) Κωμαστὴς fuit etiam dithyrambieum carmen sive Phi- 
— lexeni sive Antigenidae. "V. Suidas vol. I p. 231. 


842 PHILIPPUS, 


cile intelligitur tale argumentum mediae potius quam novae. 
comoediae convenire; itaque videndum ne non altero Pollu- 
cis loco Philippidae, sed apud Antiatticistam et. priore. 
loco Pollucis Philippi nomen restituendum sit. Sed no-. 
lim in re tam dubia quidquam certi pronunciare. Porro. 
Nannium etiam in Philippi fabulis habitam fuisse a non-. 
nullis, docet Athenaeus XIII p. 568f, ubi facta huius dra-. 
matis mentione dubitanter addit: εἰ δὐβούλου τὸ δρᾶμα καὶ 
μὴ Φιλίππου. Sic enim ibi corrigendum esse pro uuz-- 
πίδου monui Praef. Menandr. p. X allato Scholiaste Plato-. 
nis Bekk. p. 331, ex quo Philippum nonnullas Eubuli fabu-: 
las suo nomine docuisse intelligitur: (ίλιππον τὸν τοῖς, 
Εὐβούλου δράμασιν ἀγωνισάμενον, 5?) Ex eodem genere. 
eliam Daedalum fuisse coniicias e 'Themistio ad Aristot, 
de Anima I 3 p. 622 Ald. “ημόχριτος παραπλησίως λέγων. 
Φιλίππῳ τῷ χωμῳδοδιδασχάλῳ φησὶ γὰρ τὸν Δαίδαλον, 
κινουμένην ποιῆσαι τὴν ξυλίνην ᾿“Ιφροδίτην ἐγχέαντα ἄρ-- 
γυρον γυτόν. Quae vix dubitari potest quin ex eadem Dae-- 
dalo sint derivata, quam Eubulo tribuunt Athenaeus Mi 
p. 947a et Antiattic. p. 108. Praeterea Philippum comme-. 
morant Suidas v. ἀχοσιμῶσαι, τὸ ἐπιχύψαν καὶ τὴν πυγὴν | 


προσϑεῖναι (leg. προτεῖναι) γυμνήν, Φίλιππος οἱ Stobaeus) 
Serm. LXII 35, quamquam qui ibi laudantur Philippi versus, 
ab eodem Stobaeo LXII 7 tribuuntur Menandro. Apud) 
eundem Serm. CXXIV 21 Philippidae tribuitur hic versus; 


ὁ χοινός ἰατρός σὲ ϑεραπεύσει χρόνος. Ubi quum lemmxt 


*?) Coniecturam nostram in loco Athenaei, confirmatam. 
nunc auctoritate cod. B apud Dindorfium, haudquaquam 
idoneis argumentis impugnavit Rankius Vita Aristoph. . 
p. CLXXXVI, qui eum nihil impedire dicit quo minus ; 
Philippides Eubuleae fabulae auctor habeatur, multum : 
errat. Cfr. Clintonum Fast. Hell. p. XLVI. M 


PHILIPPUS,  ARAROS, 913 


:Gesnerianum Philippidae in Philippo non temere fictum 
videatur a Gesnero, fortasse scribendum est: GDuumaiov 
aj Φιλίππου, nisi in Philippi nomine Philippideae fabulae 
üitulus latet, v. e. (Di2cÓsAq 0t, quam ipse commemorat Sto- 
.baeus Serm. CVIII 13, ubi Cod. A habet ιλίππου Φιλα- 
.OfAgoig. Denique propter Fabricium Bibl. Gr. ll p. 480 
moneo, ne quis nostrum Philippum confundat cum eo quem 
€eommemorat Maximus Tyr. Ε 20, ubi Philippum habemus 
gtÀwrOnOL0Y, non diversum ab illo Xenophonteo in Symposio, 
de quo vide etiam Athenaeum 1 p. 20b. XIV p. 614c.d, 


Dionem Chrysost. LXVI p. 358 et Eustathium ad Odyss.1V 
ον. 1503 33, ubi dieitur Philippides. 


ARAROS, et ipse Aristophanis filius. Hunc. qui pri- 
.mum Olymp. CI in certamen descendisse tradit Suidas s. v. 


οἰ ραρώς 58), haud dubie eam intelligi voluit fabulam quam 


.Araros non ab Aristophane acceptam, sed proprio Marte ela- 
;boratam docuit 9*), si quidem Cocalum et Aeolosiconem, 
quas a patre scriptas sed suo nomine inseriptas Araros in 
ceríamen commisit, haud longo post Plutum secundam 
(Olymp. XCVII 4) intervallo exhibitas esse probabile est. 
Argum. Pluti p. 8 Hemst. τελευταίαν δὲ διδάξας τὴν χω-- 


qpOLaY ταύτην ἐπὶ TO ἰδίω ὀνόματε χαὶ TOY υἱὸν αὑτοῦ 
E. ar 2 d L 


συστῆσαι ᾿Αραρότα δι’ αὐτῆς τοῖς ϑεαταῖς βουλόμενος τὰ 
ὑπόλοιπα δύο δι᾽ ἐχείνου χαϑῆχε Κώχαλον xai ΑἸἰολοσέ- 


χωνα. Ubi quod Aristophanes filium in Pluto fabula populi 


Ubi quae leguntur verba: za: κλένεται ᾿Δραρώ, ὥσπερ 
ig μας ᾿Αμνώ, Τυφὼς Τυφώ, quamvis falsa doceant, 
non tamen deleri debebant a Kustero. Constanti usu 
flectitur ᾿ραρὼς 'oc«gorog, estque hoc unicum, ni 
fallor, exemplum nominis proprii a participio perfecti 
ita formati. Non dissimile tamen quod finxit Aristo- 

phanes Av. 69 ᾿ Υποδεὸιωὼς et vs. 68 'LouztyoÓwg. 
τ *1) Consentit Rankius Vita Aristoph. p. CXCVHI. 


811 ARAROS, 


gratiae commendasse narratur, recte, ut videtur, ad primi 
actoris partes, quas in illa fabula Araroti demandaverat pa- 
ter, traxit Clintonus Fast. Hellen. p. 101.  Ceterorum scri- 
ptorum loea quae ad Cocalum et Aeolosiconem pertinent, 
adscripsit Dindorfius Fragm. Arist. p. 80. 87. De iis quo-- 
rum ipse auctor fuit Araros dramatis non admodum hono- 
rifice sensisse veteres docet Alexidis locus apud Athen. I 
p. 133 e: 
xai γὰρ βούλομαι 

ὕδατός ge γεῦσαι" πρᾶγμα δ᾽ ἔστι μοι μέγα 

φρέατος ἔνδον ψυχρότερον ᾿Δραρότος. 
Sed meminerimus hoc aemuli poetae esse iudicium; certe. 
non adeo despectum iacuisse, ut a grammaticis negligeretur, 
intelligitur e Polluce VII 65, ubi in Ararotis versu pro χρο- 
σωτοὺς alios χροκωτοὺς scripsisse memoriae tradit. F abulag. 
eius Suidas commemorat hasce: Καινεύς, Καμπυλίων, IHa- 
vóg γοναΐ, ᾿Υμέναιος, "AOwvig, Π]αρϑενίδιον. Ex quibus 
Παρϑενίδιον non commemoratur, quod sciam, nisi a 
Suida. Livii Andronici Virginem habemus apud Festum 
Β. v. nobilem. Sed incertam facit lectionem tum fornial 
σαρϑενίδιον insolentia tum librorum fluctuatio. In V enim 


ϑ' | 
hoc nomen scriptum est ZZaoOevízot, in E aapn), in Med] 


παρϑενιδιχόν. | 
Adonidis fragmenta supersunt apud Antiattic, p. 81; 
104. 118 et Athen. III p. 95 e, ubi qui affertur ex hac 2 | 
bula versus, F 
Ὁ γὰρ ϑεὸς τὸ ῥύγχος εἰς ἡμᾶς στρέφει, í 

de Marte intellizendus videtur in aprum mutato. In Καὶ ci- | 
vti nobilissimam tractavit fabulam de Caenide a Neptuno. 
compressa et postea in virum transformata. Quo spectant haud | 


dubie verba ex nostro dramate servata apud Pollucem VII 65 : 


ARAROS. 915 


παρϑένος δ᾽ εἶναι δοχεῖ 


φορῶν χροχωτοὺς xc. γυναιχείαν στολήν. 
In versu ab Antiattic. p. 112 servato: 
ἡ σὴ ϑυγάτηρ, ὅτ᾽ ἐχεῖνος αὐτὴν ἐπελέχα, 
| nescio quis patrem Caenidis compellat, et ἐχεῖνος de Neptune 
interpretor. Praeterea laudatur ab Antiattic. p. 81 et p.99. 
Ceterum eadem fabula, de qua vide Aclianum H. A. I 25, 
Antoninum Liber. XVII, Scholiastam Apoll. Rhod. I 59 et 
Iliad. 1 264, Ovidium Metam. XII 189 sqq. Virgilium Aen, 
VI 448, etiam Antiphani comoediae argumentum praebuit, 
V. Athenaeum X p. 433c. Καμπυλίωνος quale argu- 
mentum fuerit, difficile dictu est, Similis tituli Alexidis fuit 
| fabula ᾿4γχυλίων, de qua vide quae infra dicentur. Arara- 
tis Καμπυλέωνα ab aliis Eubulo fuisse tributam docet Athe- 
maeus XI p. 471 e. XIII p. 562 c, qui eandem fabulam sine 
dubitationis significatione laudat Il p. 47d. III p. 80 ἃ, 
405 e, quibus adde Aspasium ad Aristotelis Eth. Nicom. IV 
7, Photium s. v. νωταλεύματα, Antiattic. p. 83. 99 et Ano- 
| nymum Bekk. Anecd. p.444. Πανὸς γονάς, quo titulo etiam 
Philisei fabula ferebatur, habemus apud Athenaeum IV 
| p. 175 d et Antiattic. p. 82. 106. “Ὑμέναεος denique duo- 
β bus locis laudatur. V. Athenaeus ὙΠ p. 237a, ubi ante 
|"Casaubonum £v uevaío legebatur pro ἐν 'Yusvaío, et Sui- 
| das s, v. ἀναϑεῖναι. Titulus fabulae sitne ad nuptiale car- 
men in fabula cantatum, an ad mythicum illum Hymenaeum 
referendus, definire non ausim. In nuptiis celebrandis ver- 
| Satam esse fabulam docet locus a Suida servatus, 
“Ὅπως δὲ τὴν νύμφην, ἐὰν ὁ καιρὸς ἦ, 
᾿ μετέωρον ἐπὶ τὸ ζεῦγος ἀναϑήσεις φέρων, 
Ita enim haec scribenda sunt. 
Ex incertis fabulis quae afferuntur, vide apud Pollucem VI 
48, Athenaeum II p. 50b et Suidam vol. 1 p. 180 ἐωϑός, 


840 NICOSTRA'TUS. 


χωρὶς τοῦ ( "Aoyutnoc, καὶ "Aog ἕωϑας. Cfr. Phot, 
8. v. ἐωϑώς. ἕ 

NICOSTRATUS. Hunc fuisse qui tertium Aristopha- 
nis filium perhiberent, docet Anonymus Vit. Arist. p. XXXVIII 
et Thomas Mag. p. XL, cuius sententiae auctor fuit Apol- 
lodorus, Dicaearcho, quem sequuntur Suidas s. v. (βιλέται- 
ρος et Eudoc. p. 426, Philetaerum tertium Aristophanis: 
filium fuisse affirmante. Scholiastes Platonis Bekk. p. 381. 
xui τρίτον, ὃν ᾿“πολλόδωρος μὲν Νικόστρατον καλεῖ, οἱ δὲ 
σερὶ Διχκαίαρχον «(βιλέταιρον. | Quidquid est, certe mediae 
fuit poeta comoediae, de quo diserte admonuit Athenaeus. 
XIII p. 587 d, quamquam Harpocratio p.266, ἔστι δὲ καὶ ἐν 
τῇ νέᾳ κωμῳδίᾳ δρᾶμα ᾿Ορνεϑεευτὴς Νικοστράτου, eum 
novae comoediae adsignavit, non aliam ob causam puto, 
quam quod fabulae Nicostrati haud  pauca| haberent quae 
novae comoediae poetis propria existimabantur. Ex quo ge- 
nere est quod militem gloriatorem induxit in fabula B«c:i- 
λεῖς apud Athenaeum VI p. 230 d, foeneratorem avarum 
in Τοχιστῇ ibidem XV p. 685f, coquum gloriantem ibidem, 
XIV p. 664 b. Eodem spectat τῆς ματτύης commemoratio 
in fragmentis apud Athenaeum XII p. 517a. XIV p. 664 | 
quod cibi genus quum a Dorotheo sub Macedonum imperio! 
Athenas introductum esse dicatur, a novae demum comoe | 


diae poetis frequenter commemoratur. 

De ceteris rebus Nicostrati nihil tenemus, nisi quo 
Tettigidaeam Myrinensem amavit amorisqne furori saltu d | 
rupe Leucadia facto medicatus esse dicitur. —Ptolemaeu | 
Heph. apud Photium Bibl. CXC p. 163 Bekk. xci JVixo-| 
στρατον τὸν χωμιχὸν Τεττιγιδαίας (cod. A τετεγιδαίας})" 
τῆς Μυριναίας ἐρασϑέντα ῥῖψαι ἑαυτὸν καὶ ἀπαλλαγῆναξ ! 
τοῦ ἔρωτος. Nam quod praeterea de Nicostrato tradit Sui- . 
das 8. v. Νικόστρατος vol. 1| p. 024 et s. v. ἐγὼ moujao ' 


TM | 


NICOSTRATUS. 9417 


vol. I p. 625, optimum eum fuisse histrionem (χωμῳδίας ἦν 
ὑποχριτὴς δοχῶν χάλλιστα ὑποχρίνεσϑαν) adeo quidem, ut 
vel proverbii loco dictum fuerit, ἐγὼ ποιήσω πάντα κατὰ 
Νικόστρατον, qui haud dubie comici poetae versus est, hoe 
igitur unice Suidae errori debetur diversos Nicostratos con- 
fundentis. Is enim tragicus actor fuit vixitque ante Olymp. 
XC, ut constat ex iis quae tradit Xenophon Symp. III 11. 
Cfr. Plutarchus Opp. Mor. p. 318 F. Append. Vatic. I 65, 
Proverb. Coisl. p. 132, Philodemus in Volum. Hercul. Oxon. 
vol. Il. p. 16. Suidae error decepit etiam Spaldingium ad 
Quintil. I p. 309 et Schneiderum ad Xenophontis Symp. 1. 
L p.199. Alius item est Nicostratus "Thebanus χωμῳδὸς 
in titulo apud Boeckhium Corp. Inscr. I p. 763. Nec minus 
a nostro diversus esse videtur is quem commemorat Diogenes 
Laert. IV 18. Νιχοστράτου γοῦν nore, TOU ἐπικαλουμένου 
Κλυταιμνήστρα, ἀναγινώσχοντός τε τοῦ ποιητοῦ αὐτῷ τὲ 
(Polemoni) χαὶ Κράτητι, τὸν μὲν συνδιατίϑεσθαι τὸν 
δ᾽ ἴσα χαὶ τὸ μὴ ἀχοῦσαε, ubi Fabricius Biblioth. Gr. HI 
p. 472 nostrum comieum laudari sibi persuasit; rectius in- 
telligatur is euius TTheseida laudat Diogenes lib. II 59, quam- 
quam ibi alii libri habent ΤΠυϑόστρατος. 

Ad fabulas viri quod attinet, primum non indignum 
memoratu est, nonnulla eius dramata ita laudari a gramma- 
ticis, ut ab aliis Philetaero, quem Dicaearehum pro tertio 


|! Aristophanis filio habuisse supra vidimus, tributa fuisse ap- 
| pareat. Ex hoc genere fuit fabula "4vrvAAog inscripta, de 

qua vide Athenaeum ΠῚ p. 108c. 118 6, ex quo probabile 
| fit etiam ea quae omisso fabulae indicio apud Athenaeum 
| H p. 69 d leguntur, ex eodem dramate petita esse. Sed de 
; hoe admonuit iam Schweighaeuserus. Athenaei loca respi- 
ciens Suidas s. v. Διχόστρατος ita scribit: λέγεε δὲ ( Athe- 
. naeus) ὅτε δράματα αὐτοῦ ἐστι Πάνδαρος ὁ xci "᾿“ντυλλος, 


9348 NXICOSTRATUS, 


ὃς xal Φιλεταίρου δοχεῖ εἶναι. Pro Πάνδαρος legendüni 
Πάνδροσος, ut docet Athen, XIII p. 587 d. ΧΥ͂ p.693a. b, 
ubi tamen nihil reperio, ex quo hanc fabulam etiam "4»- 
τυλλος inscriptam fuisse intelligatur.  ltaque scripsit Suidas 
Πάνδαρος vel Πάνδροσος καὶ "4vrvAàog. Corrupte etiam 
Eudoc. p. 911. Quae apud eundem Suidam in recensu fa-. 
bularum Philetaeri leguntur: "AvrvAAog καὶ «Αὐτοςφιλέταιρος, 
ὡς δέ τινὲς Νικχοστράτην, moverunt Fabricium ut Airoqua. 
λέταιρον inter Philetaeri fabulas reciperet; sed recte iam 
Meursius illa ad saniorem rationem revocavit scribendot 
"Αντυλλος, καὶ αὐτὸς duAevalgov, ὡς δέ τινὲς Νικοστράτου: 
De Antyllo, cui fabula inscripta fuit, nihil habeo quod: ἀϊ- 
cam; nomen ipsum ex «ἀντιχλῆς deminutum est, quemad- 
modum Θράσυλλος ex Θρασυχλῆς, ᾿«Ἱριστυλλος ex douros 
χλῆς et similia. Cfr. supra p. 288. Herculem in sat yrieis. 
fabulis Heryllum dictum fuisse docet ex antiquis grammati-- 
cis Eustath. ad lliad. p. 989 47. Non magis inter veteres 
constabat de auctore Üívozíovog, quam fabulam quuu 
Philetaero tribuat Athenaeus IV p. 169e. VII p. 280d et 
Suidas s. v. Φιλέταιρος, idem Suidas s. v. "Jug iag Nico 
strato assignavit: Νικόστρατος Οὐ νοποιῷ (leg. Οἰνοπίωνι) 
καὶ “Σωσικράτης. | 


Ceterarum, quas quidem nondum commemoravimus, Nis 
costrati fabularum titulos hoc ordine enumerat Suidas et e 
Suida Eudocia: “Ιεροφάντης, Κλεινή, Aou, 'Hoios 
δος, Διάβολος, ᾿Αντερῶσα, Ἑκάτη, Mayeugogs 
τις, Πλοῦτος, Σύρος, ᾿Απελαυνόμενος, Usus 
δοστιγματίας. In his pro "Qr ἐς, quod mulieris ud 
men videri potest, fuit qui ' 27g scribendum eamque fabu- 
lam non diversam fuisse putaret ab Hecate. Facilius cre- 
dam illud ' 2zi$ ex Φιλῶτις esse corruptum, quo titulo An-; 


tiphanis drama inscriptum fuit, Σύρον et ᾿Απελαυνύ- 


PHILETAERUS. 319 


μενον Eudocia ad unlus fabulae titulum. contunxit Σύρος 
ἀπελαυνόμενος. Sed diversis utraque locis commemoratur 
ab Athenaeo XIV p. 615f et 661b. Pro Κλεινὴ recte 
Κλίνη legitur apud Athenaeum, in ceteris titulis nihil va- 
riantem.  Incertarum fabularum fragmenta supersunt tre- 
decim. De ingenio dramatum Nicostrati praeter ea, quae 
supra diximus, hoc unum habeo quod afferam, minime. ma- 
ledicum vel audacem fuisse poetam. Rerum civilium statum 
nunquam attigit, nisi forte semel in loco a Photio Lex. 
p. 948 6, ubi commemorantur ῥήτορες ἐξωρμενιχότες, δυσ- 
χερεῖς, παλιναίρετοι, Sed talia. in Nicostrati fabulis fuisse 
videntur rarissima. | 
PHILETAERI, quem Hyperidis et Diopithis *5) aequa- 


| lem fuisse ex Athenaeo VII p. 342a et XIII p. 587c intel- 


e-—-———w——— —we——— 


ligitur, omnino unam et viginti fabulas fuisse Suidas scribit, 
sequente Eudoc. p. 426. Ex his praeter "4vrvAAov et 
Οἰνοπίωνα, de quibus supra dictum est, a Suida s. v. 


Quiéreigog diserte nominantur: '47:4A60g, KoguvOua- 
στῆς, Κυνηγίς, Φίλαυλος, Κέφαλος, Τηρεύς, 
᾿Αταλάντη, Ἰαμπαδοφόροι. Quas omnes praeter Ce- 
phalum petiit ex Athenaeo, ex quo addere poterat '402x21- 


mióv VI] p. 342a et XI p. 487a. ᾿“δωνιάζουσαι 


Philetaeri laudantur ab Antiattic. p. 104, nisi legendum ibi 


| QuuaalÓ5c, cuius hoc titulo fabulam affert idem Antiattic, 


p. 86 et Pollux V 100. Eiusdem ἤϊῆνες fabula, qui fuit 
etiam Epicharmei dramatis titulus, commemoratur a Gram- 
matico MS apud Dindorfium, (ιλέταιρος Mooí* τίς ἔστι 
ἹΜαιμαχτηριών; B. μὴν διχάσιμος. Quam praeterea com- 
memorat Suidas s. v. ἀμπαλίνορρος Philetaeri fabulam M ε-- 


*5) Puto eius qui Menandri comici poetae pater fuit, viri 
in republica haud mediocriter versati. 


950 PHILETAERUS, 


λέαγρος inscriptam, ea fortasse non diversa fuit ab Ata- 
lante, quae laudatur Athenaeo X p. 416f. Ex Achille 
unum fragmentum superest apud Athenaeum XI p. 474 d. 
Neque frequentior Κοριενϑιαστοῦ memoria, quam affert: 
Athenaeus XIII p. 559 a. Κορινϑιαστής, quo nomine 
etiam Poliochi fabula ferebatur, quo sensu intelligendum sit: 
docet Stephan. Byz. p. 468 Berk. κορινϑιάζομαι (leg. x0. 
m"——— TÓ ἑταιρεῖν ἀπὸ τῶν ἐν Κορίνϑῳ ἑταιρῶν, 
ἢ τὸ μαστροπεύειν. Scholiastes Leid. ad Iliad. β' 972 χο-- 
ρινϑιάζξειν τὸ καλλωπίζεσϑαι. ^ Cfr. Lobeck. Aglaoph. 
p. 1021. Similes fabularum tituli sunt Maorgozóc Philip- 
pidis, 7/oovofoczóc Anaxilae Eubuli Posidippi, 'fvruop- 
vofloozóg Dioxippi, Παιδερασταὶ et Παιδεραστὴς Diphili et 
Antiphanis. Κυνηγίδος, quae Κυγηγίας dieitur Suidae, 
quattuor fragmenta servavit Athenaeus Vl p. 9280 c. ΧΗ 
p. 970f. 572d. 587c, ubi meretricum recensus est. "Titu- 
lus fabulae utrum de venatrice interpretandus, an pro no-. 
Tmüine proprio meretricis habendus sit, incertum est. Porro 
«ἀαμπαδηφόρους, quae “αμπαδοφόροι apud Suidanf] 
scribitur, commemorat X p. 418c. Τηρέα MI p. 106 e. 
X 480d et Φίλαυλον XIV p.633 e, cuius quod argumens 
tum fuerit, praeter titulum fabulae, docet locus ab Athenaeo 
servatus, £2 Ζεῦ χαλόν γ᾽ ἔστ᾽ ἀποθανεῖν αὐλούμενον et : 
Cephali memoriam unde Suidas duxerit nescio. Si ver 


hoe titulo comoediam inscripsit, argumentum eius non dissi- 


mile fuisse crediderim ei, quod in Procride tractavit Eubu- 
lus. Nisi forte ab eo Cephalo argumentum fabulae repe- 
tendum est, quem graviter notat Aristophanes Eccl. 248, 
quae Dobraei videtur esse sententia. Vide eius annetatio- 
nem ad Aristoph. Acharn. 317.  Incertorum dramatum duo 
supersunt fragmenta apud Athenaeum I p. 21c et Pollu- 
cem VII 46. 


| 
| 
| 


EPHIPPUS. 851 


EPHIPPUS 55), Atheniensis, testante Suida, qui me- 
diae eum comoediae poetam fuisse scribit, idque verum esse 
praeter ea quae Athenaeus XI p. 482c ex Antiocho Ale- 
xandrino rettulit, etiam alia docent indicia, velut quod Pla- 
tonem et Academicos ridet apud Athenaeum XI p. 509 c. d, 
et Alexandrum Pheraeum commemorat ibid. IlI p. 112 f, 
eiusque aequales Dionysium maiorem, Cotyn, Theodorum 
aliosque ibid. XI p. 4824.  Fabularum titulos habemus 
hosce: 4075426 apud Athenaeum III p. 112f, quo titulo 
an Dianam intellexerit, incertum est, cum Artemis etiam 
mulieris nomen fuerit, Diogen. Laert. III 42. Βούσιρις 
apud Athenaeum X p. 442d et Macrobium Sat. V 21, ubi 
Busiridem habemus cum Hercule colloquentem et Argivo- 
rum vinositatem et ignaviam irridentem. — Busiridis fabulam, 


ut de tragicorum satyricis dramatis taceam 97), largissimam 
comicis poetis materiem praebuisse docent exempla Epi- 
charmi, Cratini, Antiphanis, Mnesimachi, quorum omnium 
commemorantur fabulae Busiridis nomine inscriptae. Ad 
arum unam respicere videtur Dio Chrysost. VIII p. 286 
τὸν δὲ Βούσιριν εὑρων (Hercules) πάνυ ἐπιμελῶς ἀϑλοῦντα 
«i δι᾿ ὅλης ἡμέρας ἐσθίοντα — διέρρηξεν ἐπὶ γῆν κατα- 
βαλὼν ὥσπερ τοὺς ϑυλάχους τοὺς σφόδρα γέμοντας. In 
Τηρυόνῃ, ut ex loco apud Athenaeum VIII p. 346f in- 
Kelligitur, nescio quem Macedoniae principem introduxerat 
amiracula narrantem de pisce incredibilis magnitudinis (ἁλίας 
i 


| **) De nomine "Egwrog vix operae pretium est afferre 
|. . Scholiastam Iliad. ε΄ 76 εὑρέϑη τὸ Πάνορμος δασυνό- 
nre di καὶ Ἔφιππος ὁ χωμικός. V. Lehrsii Aristarch. 
| p συν, 
*7) Diomedes Inst. gramm. p. 487. in Satyrica fere 
Satyrorum personae inducuntur aut si quae 
' sunt ridiculae similes Satyris, Autolycus; 
Burris. Scribe Busiris. 


952 EPHIPPUS, 


Κρήτης μείζω μεγέϑει) quem nescio cuius regionis incolae 
Geryonae regi paraverint. Finita narratione portentis plena 
alter interlocutor ita pergit: T 
ἱθυχρὸν τουτί 

παύου φυσῶν, Μακεδὼν ἄρχων" 

σβέννυ, Κελτοὺς μὴ προσχαύσῃς. p^ 
Ex quo fabulam eo tempore scriptam esse colligas, quo Ga- 
latae Macedoniae fines infestabant. Eandem illam Macedo- 
nici ducis iactationem Ephippus J/cZr«077; fabulae inserue: 
ratí, quamquam quorsum ista omnia spectent, ne Athenaeus. 
quidem .se intelligere fatetur. Neque e reliquis fabulae. 
fragmentis apud Athen. VIII p. 365 c. IX p. 370 c cll. Il. 
p. 69c quidquam elicias. Fabulae nomen ad fastum regis 
significandum fictum videtur. Similiter Lamachus apud Ari-. 
stophanem | Acharn. 1082 vocatur (7 ηρυόνης τετράπτιλορ.. 
᾿Εμπολὴ laudatur Athen. VIII p. 363c. XIII p. 971 ej 
ubi B habet ᾿Βμπόλῃ, P ᾿Εμπόλει, et XIV p. 611 f. Titu- 
lum fabulae Casaubonus ad Suetonii Calig. 40 p. 413 de: 


captura meretricia interpretatur, ut apud Artemid. I 78, 
ἀγαϑαὶ δὲ καὶ αἱ ἐπὶ ἐργαστηρίων χαϑεζόμεναι zal πες 
πράσχουσαί τι καὶ δεχόμεναι ἐμπολὰς καὶ ὁραϑεῖσαι "di 
μιχϑεῖσαι. Cui quidem interpretationi satis conveniunt quae 
ex hac fabula servavit Athenaeus lib. VIII, in quibus de me. 
retricibus agitur. Sed ἐμπολή, nisi quid additum sit, ex quo. 
de meretricia mercede sermonem esse intelligatur, eo qu 
Casaubonus voluit sensu accipere non licet. Nec Artemi j 
dori locum recte interpretatus. est Casaubonus; neque enim. 
de meretricibus illic agitur, sed de mulieribus mercaturam 
facientibus et mercedem exigentibus. Ἔφη βου laudantur 
Athen. X p. 423 d. XI p.482 c. XIV p.642e cll. II p. 08a 
I p. 29d. Κέρκη ibid. X p. 480 e. Κύδων VII p. 822d! 
XIV p. 6042f, Nomen fabulae an ab illo Cydone cuiui. 


EPHIPPUS, 909 


| hospitalitas noiissimo proverbio (v. Gaisford, ad Zenob. 1 42) 
| celebratur, repetendum sit non decermam. Ναυασγὸς Xl 
p. 909 c, ubi ridetur Platonis eiusque familiarium «eura in 
corpore ornando posita. Ὅ μοξον et 'O βελιαφόροι apud 
"Athen, XI p. 482 d: | "Egimaog iv ᾿ Θμοίοις ἢ ἐν Ὀβελια- 
| qjópoig,: ubi ' recte: monuit : Schweighaeuserus "Opnoros et 


᾿" Οϑβελιαφόροι diversarum esse fabularnm titulos; misi forte 
€éum cod, Laur. ἐν post 7; delendum est, ut titulus fabulae 
fuérit “Ὅμοιον ἢ. Οβελιαφόροι, quam tationem conimendavit 
Writzschius: Quaest, Aristoph. I p..74.. ᾿Οβελιαφόροι  lau- 
antur ab Athenaeo etiam VIII. p. 359 a. Sequitur J1s4- 
ταστὴς apud Athen. VII p. 289b. VII: p. 847». IX 
p. 980f. .Eodem titulo inscripta fuit fabula Eriphi, quam. 
affert Athenaeus IV p. 137 d, ubi Reinesius Ephippi nomen 
reponendum putabat. Denique £cezgo0 commemoratur ab 
Athenaeo XIII: p. 572€ et Φιλύρα ibid. VIE p. 286 e. 
ὙΠ p. 398 f et XIII p. 571a. Quae fabulae nomeu fecit 
Philyra meretrix fortasse: eadem fuit, quam commemorat 
Lysias apud Aihen. XHI p. 9986 e. Φιλύρα γέ τοι ἐπαύσατο 
πορνευομένη ἔτι νέα οὖσα. '- | 

De inceriarum fabularum fragmentis suo loco dicetur; 


| munc illud tantum moneo, ne quis Eustathio confisus Ephip- 

pum etiam elegiaca carmina condidisse existimet. Sie enim 

dle ad lliad. 4 697 p. 879 38: περὶ ὧν ( Ἠλείων. ors καὶ 

᾿μέϑυσον καὶ ψεῦσται ἦσαν, δηλοῖ ὁ κωμικὸς "Equanog 

ἐϊπῶών- . 

oo Bae καὶ μεϑύει καὶ ψεύδεται" οἷος ἱκάστου 

S604 Ἐς ρῖχος, τοίη [δὴ] καὶ συνάπασα πόλις. 

Atqui hoe non Ephippi esse, sed incerti auctoris epigramma 

docet Athenaeus X p. 442d, qui allatis aliquot versibus ek 

Busiride Ephippi ita pergit: Πολέμων δὲ ἐν τῷ περὶ τῶν 

κατὰ πόλεις ἐπιγραμμάτων περὶ ᾿Ηλείων λέγων παρατίϑε- 
Hist, crit, Com. graec. 29 


3351 EPIGENKES, 


ται τόδε τὸ ἐπίγραμμα Ἧλις καὶ μεϑύει κτλ. exquo erro- - 
ris origo satis perspicitur. ENT 
—Ephippo. suppar. aetate fuit EPIGENES, | quamquam | 
hunc antiquissimis accenset Eudocia p. 166: ^ £ryévgg xo- 
μικός, φέρεται αὐτοῦ δράματα ᾿Ἡρωίνη καὶ ΔΙνημάτιον. 
καὶ Βαχχεῖα. ἔστι δὲ τῶν ἀρχαιοτάτων, . Enimvero con- 
fundit Eudocia, quod etiam Fabricio accidit, Epigenem co- . 
micum cum Epigene tragico poeta antiquissimo, de quo di 
xerunt Hermannus ad Aristot. Art. Poet. p. 104 οἱ Jacobus | 
' Quaest, Soph. I p. 42. Recte igitur postrema. illa verba , 
ἔστι δὲ τῶν ἀρχαιοτάτων omisit Suidas. — Contra novae o- 
moediae poetam Epigenem dicit Pollux VII 29 τῶν δὲ γέων᾽ 
τις κωμικῶν ᾿ἔπιγένης. Sed huic quominus fidem habea- 


mus, duo sunt quae prohibent argumenta. Quorum alterum | 
hoc est, quod de fabula 'J4oyvoíov ἀφανισμὸς dubitatum | 
est inter veteres utrum Antiphani au Epigeni tribuenda e$-. 
set, Athen. IX p. 409d, quod fieri non potuisset nisi eius-| 
dem uterque aetatis fuisset. . Tum vero ipse Epigenes apud! 
Athen. XI p. 4791 Pixodarum, Cariae principem, his vere; 
bis commemorat in M»ruerio* li 
Βασιλέως viov * * 

λέγεις ἀφῖχϑαι δηλαδὴ Πιξώ δδαρον. 

Pixodarus, natu minimus filiorum Hecatomni, postquam Adami 
sororem, quae Hidrieo fratri eidemque coniugi Olymp. €CIX. 
in imperio successit ( Diod. Sic. XVI 69), regno expu | 
lerat, ipse imperio potitus est Olymp. CIX 4 teste Diod, | 
Sie. XVI 74, qui quum Pixodarum quinque annos regnasse! 
dicat, manifestum est huius obitum incidisse in Olymp. - 


Ex his illud apertum est, Epigenem eam fabulam, in . 
Pixodarus sic commemoraretur, post primum annum Olymp. 4 
€XI docere non potuisse. Immo ulterius etiam. progredi lice! 
Nam quum Pixodarum verbis βασιλέως υἱὸν significet, 


— TOUS π ττοΠΤτ-τ------σοσασε o oon 


EPIGEXES8,  EUDULUS. 955 


vides, haec non ita dici potuisse, nisi superstite adhuc Heca- 


tomno, ex quo fabulam illam ante Olymp. C 4, quo anno 
mortuus est Hecatomnus, doctam fuisse intelligitur. Hinc 


 Epigenem mediae poetis comoediae accensere non dubitavi: 


| 
| 


P 


ac fortasse etiam Pollux scripsit τῶν μέσων τις κωμιχῶν. 95) 


Ad fabulas Epigenis quod attinet, praeter ᾿άργυρίου 


ἀφανισμὸν et δῆΙνημάτιον, quam iterum Athenaeus 
XI p. 480a et 496 b commemorat, laudantur eius ZZovrz- 
xóg Polluci VII 29, “Πρωΐνη Athen. XI p. 469 c. 502 e. 
418 et Βάχχαι vel Βαχχεία. Prius habet Athenaeus 
IX p. 381a, alterum XI p. 498 e, ubi ante Schweighaeuse- 
rum Βαχχίᾳ,. et ΠῚ p. 75 b, ubi ante Bentleium Βραγχίῳ 
legebatur. Βαχχεῖα dicitur apud Suidam et Eudociam. Vera 
scriptura videtur Παχχεία, quod mulieris nomen fuit ut 
Βαχχεῖος viri. 

-— EUBULUS. De hoc ita Suidas scribit: δὔβουλος, 
Κήττιος, ᾿“ϑηναῖος, υἱὸς Εὐφράνορος. ᾿Εδίδαξε δράματα 
οδ΄. ἣν δὲ κατὰ ρά Ὀλυμπιάδα, μεϑόριος τῆς μέσης κω- 
μῳδίας καὶ τῆς παλαιᾶς. In his frustra Menagius ad Dio- 
gen. Laert. II 60 assentiente Kustero “Σφήττιος scribendum 
coniecit pro Κήττιος. Photius: Κηττός, δῆμος τῆς Ζεον-- 
τίδος. Cfr. Boeckhii Corp. Inscr. I p. 152 et Toup. Emend. 
HE p.71. Aetatem viri ita Suidas indicat, ut circiter Olymp. 
ΟἹ eum floruisse dicat, quod si verum est, vix recte in ipsis 
veteris mediaeque comoediae confiniis vixisse dici poterit. 
| Mediae eum comoediae diserte assignant Etymol. M. p. 451 
180 et Ammonius s. v. ἔνδον, et antiquis quodammodo oppo- 


[ nit Athenaeus VII p. 300 b. Fragmenta contemplanti tem- 


!porumque quas continent notas accuratius rimanti longe ul- 


i tra eam quam Suidas posuit Olympiadem vitam extendisse 


᾿ 95) Sed vide nune Clintoni Fast. Hell. p. LII Kr. 


23 * 


$56 QUIT JUBDLUS: 


videbitur, ^. Ha. -Cydiam classis: ducem: commemorat "1 
Athen. XHE. p. 569a; de quo cfr. Ruhnk. Hist. crit. Orat. 

p. LXXIV. His: adde Carabi sive Callimedontis et. Philoera- | 
iis commemorationem. apud Athen; I. p. 8 b. et. VHI p. 890 d, | 
quos. ntrosque Demosthenis aequales fuisse constat. - AbHy- 
peride commemoratum . esse: Eubulum . docet Photius - Lex. 
p.231 20 δύβουλος: δημαγωγὸς: ἦν ἐπιιρανέστατος᾽ ἕτερος, | 
δέ ἐστι ὁ χωμικός, οὗ μνημονεύξι Υ̓περίδης. .Quamqu - | 
videndum est ne verba οὗ μνημονεύει “ Ὑπερίδης aut. trans. 


ponenda aut. certe. .de Eubulo demegogo intelligenda. sint : 
3i 


Myperidis enim notissima: est. oratio περὺ τῶν. ἜΡΟΝ ] 
δωρεῶν. X. Harpocrat, p. 86 4 aliisque locis. - 


INE 
me t C 


—— — 


Fabularüm: quae. argumenta. tractaverit,. superstites αὐ 


matuni tituli.satis indicant, quorum ea fere est ratio, 
poesis viri maxime in mythicarum fabularum tragicorum 


| 
qué poetarum irrisione versata. esse videatur. | Ac prae ce-. 


omia 


feris Euripidem 5101. ridendum  proposuisse videtur, .cuiu 
versus subinde yel parodia. lusit vel integros et nihil iil] 
Aatos risus captandi causa. orationi suae intexuit. Ita in. 
Amalthea. fabula. apud Athen. HE. p. 63. d : Jissd um 
Θερμότερον 1] κραυρότερον ἢ μέσως ἔχον, 
τοῦτ᾽ 600 ἑχάστῳ μεῖζον ἢ. Τροίαν ἑλεῖν, 
secundum versum ex Euripidis Androm. 369, et in Nann | 
apud Athen. XIII p. 569a: 
Auins ἔγωγε τῆς NEUE νὴ OTÉYO,: 
i] Κυδίαν ναύαρχον ἐξεπέμιψατο, 
[EN versum ex Iphig. Aul. 370 derivavit. Porro in 0 
thane Ap Athen. HI p.108 b, de phaleride dicit: 70,00€ ἑ 1 
πῶλος ὡς ἄπο ζυγοῦ, quibus iisdem propemodum. verbis. in: 
re seria. usus est Euripides Orest. 45. Eiusdem poetae 
sigmatismum vellicat in fragmento incertae fabulae apud $ 0-; 
liastam ni. Med. 473. Ex eodem parodiae studio  deri- i 


ΡΥ V 
OPER NS 
EL dure Da e 


z 
i oes 


"EUDBULUS. 351 


Náverlm, quae'passim: deprelienditür. in fragmentis ; orationis 
Büpra socéüm surgentis' sublimitatem numerorumque in rebus 
levissimis gravitatem, velut in Auge apud Athenaeum XIV 
| p. 622e, in Orthane' ibid. ΠῚ p. 108 b, in "Fitanibus ibid. 
"NI p. 929a; in Nannio ibid. XHI p. 569 a, in incertae fa- 
pulàe fragmento ibidem II-p. 47b aliisque locis plurimis, in 
quibus me solum Euripidem parodia lusum fuisse credamus, 
"prohibet locus incertae fübulae apud. Athen. II p. 43, ubi 
"Ohaeremonem tragicum  earpit, qui aquam ποταμοῦ σῶμα 


dixerit. Parcius hominum in republica clarorum  irrisioni 
indülsisse videtur. " Plilocratem,  Cydiam, Callimedontem, 
Dionysium, Siciliae tyrannum, iam supra commemoravimus. 
'Calistratum autem  acerbissime vellieat in Sphiugocarione 
apud Athenaeum X p. 449 f et in Antiope apud Eustathium 
ip. 1915 18. Sed Myrtilum ne quis eodem trahat, monen- 
. düm est in verbis apud. Athenaeum HI p. 108 d: 

τί ᾿ ὡς εὖ νενὰυάγηξεν ἐπὶ τοῦ τηγάνου i 

(sen τον ϑέεοῖσεν 270: 90g Mvortos, 

| postrema in Myrtilim Deipnosophistam dici et ab oratione 
CEubuli separandá: esse.  Dictione usus est Eubulus, quan- 
"tum e fragmentis intelligi potest; tersissima οἱ ad omnem 
-sélegantiae laudem composita.  Labentis graecitatis rarissima 


| reperio indicia eaque fere ipsi eum reliquis huius aetatis 
.póetis communia. Ex hoc genere est στρουϑάριον Athen. 
Ἢ p. 05 e, ἐγκεραννύω εἰ χἀταγνύει ibid. IX. p. 450a et Ἢ 
p. 36b, δεδευΐα apud Antiattie. p. 90. Porro xóZAow de 


| 
I 


| "&vüpoyóvo apud. Antiatiic. p. 102 et Eustathium p: 1916 
| 30, στηϑύνιον apud Athenaeum Ε΄ p. 65e, πυαλίτης apud 
Pellücem VII 205, πολλοσταῖος apud Cramerum Anecd. I 
p. 969 2, 4v apud Ptolemaeum: Photii Bibl. p. 150, quam- 
| quàm id quidem in hexametro dactylico, ἀπορησία apud 
"Bekk. Aneed.: Gr. p. 433 cll. Lobeckio ad'Phryn. p. 514, 


958 EURBULUS. 


φᾶναν apud Athen. 1 p. 8 € cll; Buttm, Gr. ampl. l.p. 562, — 
μήχε apud Antiattie,. p. 108, nisi id ridendi causa. finxit: — 
ὦ λάγνα apud Bekk. Anecd. p. 1189, περὺ πρώτους ὕπνους, 
apud Antiattic, p. 111, ἐδαινύμην apud Athen, II p. 03e. 


Denique ἄτρωτος prima longa loco indubio apud Athen. IX | 
p. 449 f, quo fortasse tuearis χκαταβούουσαν in loco .apud. 


Athen. XI p. 471d, | Nam μύσταχα penultima. brevi, quod | 
eodem trabit Antiattic. p. 108, non. video quo pacto aliter. ᾿ 
dici potuerit, Idem in componendis. vel fingendis vocabulis | 
felicissime. audax. opes. patriae. linguae. ingenti vocabulorum | 
copia ditavit. Pauca de multis ut. afferam, χουσότευχτος  di- | 
xit apud Harpocr. p. 186. 4, ἀερίοικος apud. Athen, ΗΙ 113f, ' 
ἀπειρόγαμος ibid, VII: p..300.b, λιμνοσώματος de anguilla 

ibid. e (nisi legendum λεφοσώματοι), φιλοτραγήμων ibid. | 
XIV. p. 642 e, τρεβαλλοπανόϑρεπτα μειρακύλλια MI p. 108 a,| 
vexrogootayne l p. 8f, nace χαριτοβλέφαρος ΧΥ͂ p. 686,. 
λεπτόπηνος ΧΠῚ p. 569 a.  Poculum dixit. κύλικα χωϑωνό-- 


q6ov, ψηφοπεριβομβήτριαν, μέλαιναν, εὐχύχλωτον, ὀξυ-᾿ 
σύνδακα ibid. XI p. 471 d. Nec minus diligentiae. in tris 
metrorum numeris ad summam artem . eláborandis posuit) 
nam alio versuum genere usus est parcissime. Vide tamen) 
Athen. XV p. 679b et p. 685 e, ubi paeonicos. et dactylicos | 


I 


Ceterum quod. multis comoediae maximeque mediae au-| 


habemus numeros. Sed haec iam supra attigi. 


etoribus accidisse scimus, ut alii, neque ii ignobiles poetae. 
parum liberaliter eorum opibus uterentur et. integros adeo ven 
'sus in suas fabulas reciperent, id etiam Eubulo accidisse docel 
Athenaeus 1 p. 2Ga, ubi Alexis, et II p. 43 f, ubi Ophelio! 
Eubuli versibus usus fuisse dicitur. Eundem oae c 
tatione expressit Ephippus, ut apparebit comparanti Eub ili 
loeum e 7Τιτϑαῖς alatum apud Athen. VIL p. 811 d, cum) 
Ephippi versibus ex Obeliaphoris ibid. VIII: p. 398 f. qui- 


— TUS UM C ------- - -ο------.-- 


EUBULUS, 359 


bus adde Athen. II p. 656, ubi qui Eubulo tribuuntur ver- 
sus ex Ephippi Geryone afferuntur lib. IX p. 370 d. 

5 Fabulas Eubulum Suidas centum et quattuor docuisse 
testatur: ἐδίδαξε δράματα οδ΄. lta enim recte Kusterus e 
eodd. scripsit pro κδ΄, quod re ipsa satis refellitur, si qui- 
dem titulorum ad nostram. memoriam propagatorum numerus 
|quinquagenarium excedit. Hos igitur deinceps enumerabimus. 
᾿Αγκυλίων, Laudatur Athenaeo IX p. 369d. XIV 
p. 646b. XV p. 668d, ubi qui asservati sunt versus nata- 
lieia pueri in fabula. celebratum fuisse docent. Eiusdem 
tituli; comoedia tribuitur Alexidi, Scholiastam Aristophan. 
Vesp. 1217 (1113) si sequi licet, suspiceris Ancylionem 
istum: Phidippidae Aristophanei similem fuisse eoque impie- 
fatis progressum esse, ut matri verbera intenderet. Sic enim 
ille. seribit: ὁ Καρδοπίων (ab Aristophane commemoratus ) 
ζητητέος.. οὐδαμοῦ κωμῳδεῖται... ἀλλ᾽ yzvAG ἐπὶ τῷ 
τὴν μητέρα. xazog διατιϑέναι. | Quibus verbis sane. δὲ no- 
irum Ancylionem respicere videtur. 
τς Sequitur ᾿4χκχίσης bis memorata a Polluce lib. VI. 10 
et IX 36, In 4 uo2.2 56e. Herculis esurientis partes fuisse 
ecet unicum quod ex ea fabula servatum est fragmentum 
apud Athen. II p. 63d. ᾿Δνασωζόμενοι laudantur Athen. 
VIII p. 8404. 1n /4»7:022, qua cognominem Euripidis 
fabnlam lusisse videtur, ridet πολυφαχίαν Thebanorum, ut 
apparet ex Athenaeo X p. 417b. Eandem ad partes vocat 
Antiattic, p. 102.33. 111 21 et Aristophanes Byzantius apud. 
Eustethium ad Hom. p. 1915 21, ubi Εὔβουλος. pro Εὔπο-- 
ig. scribendum 6556. iam .alio.loco monui. Neque. ex alia 
fabula ductum est fragmentum apud Athen. I p. 47b, ubi 
de Zetho et Amphione, Antiopae filiis, agitur. In "4 στύ-, 
τοὺς quod argumentum tracíaverit, praeter titulum fabulae 
indicat locus ab Athenaeo servatus II p. 69 c: 


8600 EÜUBULUS. 
Mi παρατίϑει «ot ϑοίδανίψαξ, i ἐγύναι; HE 
ἐπὰ τὴν τράπεζάν, ἢ σεαυτὴν αἰτιῶ o0 oo n 
Sequuntur 47:5, quo titulo étiam Philyllius tibofei do- 
euit, et Βελλεροφόντης, utraque ab Athenaeo laudata, 
ila'XIV. p. 622 e, haec XV 'p. 666 f, tbi Bellerophonteme 
habemus Pegaso insidentem et clamantem: ' roh bo mii 
Τίς ὧν λάβοιτο τοῦ σκέλους xeto0t : μους cse p aimi 
ἄνω yàp ὥσπερ χοττάβειον αἴρομαι. 23 i 
Utramque fabulam ad Euripidis irrisionem compositam fuissé 
suspicor. 1 ανυμήδην, quo nomine etiam Antüphanis et. ᾿ 
Aléaéi fabulae ferebantur, habemus apud Athen. ΠῚ p. 104 
et VI p. 248c, ubi quae recitantur ex hae fabula, "Yzvog Ἢ 
γὰρ αὐτὸν ὄντα χαχόσιτον τρέφει, de ipso Ganymede intel- | 
ligenda sunt." Somnum Ganymedis amatorem finxit etia d 
Licymnius apud Athenaeum XIII p. 562 c. 1 λαῦκος dau 
datur Harpocr. p. 186 4, Po!luci VI 67 et Athen. I. p. 28, 
ubi iidem versus quos Pollux servavit. Epitomatoris errore j 
Antiphani tribuuntur. Nisi forte Eubuli Glaucus ab: alis | 
Antüphani assignatus est. Quae coniectura si aliunde ad- | 
strui posset, nou dubitari posset qnin apud: Pollucem HI: 432 
᾿Ἡριστοφάγης TAevzo- KeXbweg χαλύμματος" pi Boris 
διεπαρϑένευσα, Antiphanis- nomen substituendum esset, Cfr. 
Dindorfium Fragm. Aristoph. p. 8. '""Glaueum docuit. etiam. 
Anaxilaus. ^ có 20g praeter Athen. VI p. 247a et Ando 
iiattic. p. 108 laudatur a Tliemistio ad Aristot. de Anima D. 
9, ubi Philippo iribuitur, qua de re supra dictum: est. P 
μαλέαν corrupto fabulae titulo affert Suidas 8. Y. «0x0 
λιάξειν, pro quo parum probabiliter Heémsterhusius ad Sch 1. 
Aristoph. Plüt. 1180, ubi idém locus, sed sine fabulae titulo! 
laudatur, corrigit Εὔβουλος iv Ταιδάλῳ vel ᾿Αμαλϑείᾳη, 
Fortasse /pueoiez fabulae titulis' fuit; quod satis frequens | 
Atticis nomen fuisse constat. ΖΦ υχα λέων, quo titulo etiam 


| 
᾿ 
Ι 


Ι 


EU 


.EUBULUS. 961 


Antiphanes et Ophelio fabulas — est apud misce 
ΠΙ p. 100 e. 107 f. ! 

Sequitur /z0vv0:09; cuius titulum et Medii: a 
Dionysio, Siciliae tyranno; ductum esse diserte tradit Athen. 
VI p. 260 c: τὰ παραπλήσιῳ ἐποίει. xal ὁ Σικελιώτης 4dio- 
γύσιος, ὡς Εὔβουλος: 0 'κωμῳδιοποιὸς παρίστησεν ἐν τῷ 
τοῦ τυράννου ὁμωνύμῳ δράματι. Ibidem. de homine ipso 
los ^ ptit versus apposuit: - γε ἰὸν 

"τὰλλ᾽ ἔστι τοῖς σεμνοῖς. μὲν Don iid 


toss wav τοῖς κόλαξι noi τοῖς σχώπτουσί τε 
55 ἑαυτὸν εὐόργητος" ἡγεῖται δὲ δὴ 
πον τούτους μόνους ἐλευϑέρους κἂν δοῦλος ἢ, 


ANon recte igitur. Alberti apud Photium: Κωφότερος nitidi 
παρ᾽ EvBovAo ἔν Διονυσίῳ, | corrigit. Διονύσῳ, ut. legitur 
-sane apud Zenob. IV 66. Sed recte Διονυσίῳ, ut legitur 
.etiam apud Suidam s. v. χωφότερος. ldem error. est Mat- 
*hiaei ad Schol. Eurip. Med. 473, ubi verissime vulgo edi- 
tur δὔβουλος Διονυσίῳ, Ad eandem fabulam. referendus 
est haud dubie versus: a Ptolemaeo Heph. servatus. apud 
Photium Bibl. 190 p. 150 ὅτε τό 

Xa Προχλέους ἵπποι χλωρὰν ψαλάχανθϑαν ὅδοδάιν, 
ἀγνοηϑὲν Καλλιμάχῳ, Εὐβούλου ἐστὲ τοῦ κωμιχοῦ εἷς 
᾿Ζιονύσιον χωμῳδία. Ka enim recte Bekkerus e codd. de- 
dit: pro: Διόνυσον, quod licet hoc loco: satis aptum vi- 
déri possit (nam etiam Dionysi nomine fabulam in- 
scripsit Eubulus, εἰ Psalaeantham Bacchi fabulis impli- 
ciiam fuisse ex ipso illo Ptolemaei loco intelligitur), ta- 
men versum istum ex ea fabula quam in Siciliae tyran- 
num scripsit Eubulus depromptum esse, Proclis commemo- 
ratio: docet, quippe quem. Naxiorum ducem fuisse patriamque 
urbem Olymp. XCIV 2 Dionysio prodidisse e Diodoro Sie. 
CKIV d$ compertum habemus. ^Denique de cadem Eubuli 


862 EURBULUS. 


fabula. dimortbilis est adnotatio Scholiastáe ad. Aristoplianis | 
Thesmoph. 136: HE 
τίς ἡ τάραξις τοῦ βίου; τί θάμνῳ 
λαλεῖ χροχωτῷ; τί δὲ λύρα κεχρυφάλῳ;: idi 


τί λήχυϑος καὶ στρόφιον: 23 

Ad haec igitur Scholiastes ita scripsit: ἐντεῦϑεν τὴν, ἀρχὴν 
Εὔβουλος ἐποιήσατο τοῦ Διονυσίου, τὰ ἀνόμοια τῶν £P τῇ 
Διονυσίου οἰκίᾳ καταλέγων " ἐπὶ πλέον μέντοι. - Itaque Eu: 
bulus, quum. summam omnium rerum in Dionysii aedibus | 
perturbationem esse docere vellet, id ipsum ita instituisse | 
videtur, ut diversissimi generis supellectilem temere et sine . 
ordine compositam esse. diceret. Atque ea in re Aristophanis - 
de Agathone locum expresserat, sed rem in maius auxerat. In | 
illa -DionysH suppellectile,:. postea. a Dionysio Heracleota 
emta ( Memnon apud Photium Bibl. 224 p. 709), Eubulum 
etiam 'Aeschyli -pugillares  commemorasse. $uspicari. licet, - 
Hos enim ille, quum tragoedias. suás identidem ludibrio ha- 
beri intellexisset, magno cum studio sibi comparaverat, spe* - 
rans: scilicet ita fore ut divinus repente poeta evaderet. Lu- 
cianus adv. indoct. 1ὅ vol. lII- p. 112: πυϑόμενος ὡς iyi 
γελᾶται, τὸ υἠϊσχύλου πυξίον, etg 0 ἐκεῖνος ἔγραφεν, σὺν. 
πολλῇ σπουδῇ κτησάμενος αὐτό, ᾧετο ἔνϑεος ἔσεσϑαν καὶ 
κάτοχος. ἐκ τοῦ πύυξίου; Quae fortasse ex hac ipsa Eubuli | 
fabula derivata. sunt.  Séd Dionysii tragoedias etiam alia - 
poetis: comicis .ridendi materiem | praebuisse docet. e 
Ephippi ex Obeliaphoris apud Athenaeum XI p. 482 d: " 

| dtoyvatov δὲ δράματ᾽ ἐχμαϑεῖν. δέοι, 
εε1 xai “ημοφῶντος ἅτε᾽ ἐποίησεν εἰς Κότυν, -. 
αἰ ῥήσεις Te xor δεῖπνον. Θεὀδωρός μὸν λέγοι»... 

ΗΝ autem Eubulum eam potissimum ob causam — 
in Dionysium strinxisse, quod. inepti poetae tragoedias a mul. 
tis: Atheniensium in magnc honore haberi animadverterat. V. 


EUBULUS. 903 


"Tzetzes Chil. V 178 sqq. Ceterum verbo moneo, Fabricium. 
ex Athenaei loco miro errore fabulam Τυράγγου nomine in- 
scriptam. exsculpsisse. "o * 
ον «4horvgov plenus titulus fuit Xanélo ἢ Διόνυσος, 
ut ex Athen. XI p. 460e cognoscitur. Eandem respicit 
Clemens Alex. VI] p. 304 Sylb, ubi Eubulum dicit in Se- 
mele Dionysum induxisse de sacrorum sibi oblatorum vilitate. 
conquerentem, . Ex eadem fabula, nisi forte in pluribus fa- 
bulis ipsum deum in scenam productum esse statuere malis, 
ductus esse videtur locus apud Athen. II. p. 36 b. 

-rr Sequitur. Δόλων, cuius | fabulae titulum probabiliter 
Alberti restituit apud Photium. s. v. πρὸς φϑεῖρα κείρᾳασϑαε, 
ubi vulgo editur. .EUovAog. 4Ζούλῳ. - Praeterea laudatur. ab 
Athen. ΠῚ p. 100.2. XI p..471 d, Thoma Mag. s. v. Θηρί- 
z^&t0c, Moeride Attic. p. 188, Etymol. M. p. 451.29. ..Ec- 
Y»; notitiam unus servavit Antiattic, p. 86, διύρωπης 
Athen. X p. 417... ᾿Ηχοῦς id. VII p. 800». ᾿Ιξέονος 
dd. VIII. p. 347 d, ubi cum vulgo legeretur ἐν ᾿Ιξίωνε Ei- 
foviog, Dindorfius J&íov. correxit. Fortasse tamen legen- 
dum Ἴωνι, quae laudatur Athen. IV p. 169f cll, Pollue. 
ΟΣ 100, Athen. VII p..300c. X p. 411 c.. Καλαϑηφό- 
ρους commemorat Ammonius p. 90 et Etymol. Gudian. 
p. 186. Καμπυλίων, quae ab aliis Araroti tribuebatur, 
sub Eubuli. nomine. laudatur Athen. VII p. 295e. XIII 
pe91lf. XIV. p..612c, Suid. s. v. ἀνεαχχάς, Mavégog. et 
| Μεριμάνως, De:titulo non satis liquet. Comparare tamen licebit 
| quae. de Ancylione dicta sunt. 'Nec certiora tenemus de.K«- 
-τακολλωμένῳ, quam praeter Antiattic, p. 89 et 114, ubi 
| male legitur KazexoAAwuéro:g; laudat Athen. ΙΧ p. 396a 
(cfr. Polluc.. X 107, ubi vitiose legitur Καταχολλῶντε) X 
β p. 442 e. ΧΙ, p. $00 e, ubi ante Schweigliaeuserüm erat Mc- 
ταχολλωμένῳ, et XIV: p. 693e. Ktgzo z ov quod. argu- 


804 | EUBULUS. 


meníum fuerit'ex indice fabulae suspicari lieet. — Cfr. supra 
p. 94. Quos inde versus servavit Athenaeus Xp. 417 d οἱ 
XIII p. 567 c, ab Hercule recitati fuisse videntür;. KAe- 
ψύδρᾳ titulum a méretrice indidit, cui id nomen impositum 
fuit ἐπειδὴ πρὸς χλεψύδραν συνουσίαζεν ἕως κενωϑείη, vut 
docet Athen. XIII p. 567 d, proprium mulierculae s 
ὩΠΜητίχη, fuisse attestaus. ^ ^90 
* Κορυδαλοῦ" nomine inscriptam fabulam" commemorat. 
TPhrynich. Ecl. p. 338. KopvóeA0g: Εὐβούλου τοῦ κωμῳδοποιοῦ 
δρᾶμα ἐπιγράφεται οὕτως, σὺ δὲ τοῖς περὶ ᾿᾿Δριστοφάνην 
πειϑόμενος κόρυδυν λέγε τὸ ζῷον. Eadem precipit Tho- 
mas Mag. p. 213 16 τὸ δὲ χορυδαλὸς χοινόν, εἶ καὶ Μ- 
'βουλὸς χρῆται. Ex his intelligitur non Córydalum vel Co- 
v5dallum, Hippothoontidis phylae populum, sed aviculam fá- 
bulae nomen impertivisse.. Fragmentum comoediae superest. 
wnüm apud Granimaticum Bekkeri" Anecd. p; 1189 λάγνης 
ὦ λάγνα παρ᾿ Εὐβούὐλῳ ἐν Κορυβάλλῳ (leg. Κορυδαλῷν). 
ἔχει δὲ οὕτως" "10« δεῦρο ἀφελδῦ, Pane ταχυπάκιλα. Seri 
bendum videtur: Ἴ1ϑι ΡΣ ΡΜ τ᾿ ὦ ΔΨ rm τὰ 
“ποικίλα. L 
In Kvfevreig aléatorum insaniam perstrinxisse vide- 

fur, quod argumentum in cognomine fabula tractaverant An- 
iiphanes et Amphis et in Aleonibus a Nonio laudatis L, 


Pomponius. Aleae lusus quam ignominiosus habitus sit | 
"Graecis docet Aeschines c. Timarchum cum aliis locis tu i 
p.67. et 90 Rsk," Cfr. Athenaeus X p. 444d ὁ Kou v 
εἰς κυβευτὴν σκώπτων “τὸν ' Poooqávra ἔλεγεν. ^ 9. γέρου, 
ἢ μάλὰ δή σε νέοι τέίρόυσι κυβευταί. Et Philetaerus at 
MHyperidem perditum et profligatum hominem esse we 
πρὸς τῷ. ὀψοφαγεῖν καὶ κυβεύειν αὐτὸν EAcyev; ut est api 
Athen. VHI p. 342b. ^1dem vitium in Amynia et Mie 
graviter notat Aristophanes Vesp. 74: vL 


EUBULUS, 


ico μυνίας uiv ὁ Iloovazovg quo! οὗτοσί 5 50 τ 
rmm φιλόχυβον 99) αὐτόν, ἀλλ᾽ οὐδὲν λέγει, |. 
|. Mà 4 ἀλλ᾽ ἀφ᾽. αὑτοῦ τὴν νόσον τεχμιαίρεται. 
Varia χυβευτιχῶν βόλων nomina longo récensu ex Eubuli 
fabula enumerat Pollux VIL 209. . Cfr. Hesych. s. v. Ma- 
^" et Proverb. Vat. 11 69. | 
o adxwveg. ἢ joo hoc pleno titulo laudatur Athen. 
vit p. 330 c. IX p. 380f. Hine optime Schweighaeus. III 
p. 108a pro cod. lectione ἐν «““ἄχωσεν ἤδη δ᾽ οὐκ ἔχειν 
χολήν restituit ἐν “άχωσιν ἢ jc οὐχ ete. - Simplici 245- 
δας nomine citatur XI. p. 460 e. Apud Erotianum p. 247. pro 
Εὔπολις ἐν “άκωσε legendum. videri ὔβουλος supra monui 
p. 115. Μήδεια VIE p. 3800c.. υλωθρίς XI p. 494 ο, 
ubi ante Schweigh. JMvAoD0i0: legebatur pro- δ͵υλωϑορίδι, 
ΦΙυσοί, cuius argumentum Cercopibus simillimum. fuisse 
widetur, X p. 417d. ^ JV&v»tov ab aliis Philippo tributa 
XIII p. 568f.. Ναυσικάα XH p. 307 f... Νεοττίς, quod 
et ipsum meretricis nomen, XI p. 467». ΞξΞοῦϑος sri 
Schol. Eurip. Med. 610, ubi legendum videtur, 
£i ἅπαντα διαπεπρισμένα 
ἡμίσε᾽ ᾿ἀχριβῶς ὡσπερεὶ τὰ σύμβολα. 
᾿Οδυσσεύς ἢ Πανόπταιν laudantur Athenaeo ΧΕ p. 478 c. 
"Titulus. fabulae. subindicare videtur versutos homines δὲν 
«ue omnia curiose speculantes im ea fuisse descriptos. Pa- 
mnoptas etiam Cratineae fabulae fuisse titulum supra vi- 
dimus, Οἰδίπους laudatur Athenaeo VI p. 239a. O/- 
vóucog ἢ Πέλοψ Athen. XV p. 618. .'OAfíco XIV 
p. 610b. ᾿Ορϑάνης HI p. 105f. 108a.d. 112f. VI 
p-938f X p. 424b. Πάμφιλος X p. 414 6, Polluc. IX 


^^ 59) Arcad. de acc. p. 46 13 τὸ δὲ Lemgo tpa σύνϑετον. 
— . Scribe φιλόχυβος. 


$66 EUBULUS. 


91. Παννυχὶς Athen. XIII p. 568 e, ubi iidem versus. 
leguntur .quos in Nannio posuit. Παρμενίσκος Pollux. 
X 98, Antiattie, p. 101. 7/2eyy0 v MHarpoerat. s. v. gi 
τοίχιον p.943, ubi male legitur ἐν τῇ Πλαγγῶνι pro Πλαγξ 
γόνι *9), ut apparet ex Anaxila apud Athenaeum XIII 
p. 568 b ἔστι δὲ σχοπεῖν ἀπ᾿ ἀρχῆς πρῶτά μὲν τὴν Hay 
jov&. Eddem meretrix commemoratur a "Timocle Athenaei 
XHI p. 567 6: Nec diversa fuisse videtur ab ea cuius ali- 
quoties meminit Demosthenes in orationibus '€. Boeotum, 
At. Plangonium .unguentum. ἃ Polluce et Hesychio comme-. 
moratum non ἃ meretrice, sed a muliere quadam bend 
homen duxisse. auctor est Helladius apud Photium Bib : 
p.932 Bekk. J]Acyyóviow ὅπερ εὗρε γυνὴ ^ Hlcdio χαλουμένῃ 
llÀeyyow (scribe JIAeyyov). ϑοαυϊίυν mov 
quae laudatur Athen. III p. 108 et IX. p. 371 e. Προκχρίδι 
nota. de Cephalo et Procride fabula, fortasse etiam Philetaero 
in Cephalo tractata, argumentum praebuit. Commemoratur 
Athen. X p. 422e et XII p. 958 b, ubi perelegans locus 
est de cane Procridis venatico. Προσουσίαν ἢ Κύκνο | 
habemus apud Athen. VII p..301a. Στεφανοπώλιδας 
praeter Pollucem X 120, ubi pro Z/oviog legebatur FE - 
qoc, et Scholiastam lliad. π΄ 234, laudat Athenaeus XIII 
p. 507f. XV p. 679 b. 690 e, quibus locis addeIX p. 384 c, 
ubi recte Casaubonus pro Eupolide Eubuli nomen restitu t. 
In Σ᾽ φιγγοκαρίωνε laudata Athenaeo ]l| p. 80b. X 
p. 449 e. 450 c et XII p. 553a Carionem servum introdu- 
Xisse videtur omnia. quae loqueretur aenigmatum involucris. 
obscurantem. Vid. Schweigh. vol. V p. 588. Τιτϑὰς 
habemüs Athen. ΠῚ p. 106a, ubi libri. habent Τηϑαῖς, ibid. 


:/*9) Id nune e. codd. reposuit Bekkerus. - Cfr. Lobeck ad 
Aiac. p. 167. p 9650 ; 


4 


EUBULUS, :  ANAXANDRIDES, 9563 


NH p. 811d. XV p. 685e, Antiattic,. p. 108, ubi minus 
recte. legitur LUfovAog Τιτϑῇ. Ac fortasse etiam apud 
Athenaeum. Vl p. 229a legendum est ἐν TirO«ig pro. Tt» 
τῶσε, quamquam Titanes etiam Cratineae fabulae titulus est; 
«poivizog unum fragmentum superest apud Athenaeum IX 
p. 391a, ut Χαρίτων ibid. XII p. 519a et Χρυσίλλης, 
quod meretricis nomen fuit, sed diversae ab ea quam Te- 
leclides apud Athenaeum X p. 436 f commemorat. | Lauda- 
fur ab Athenaeo XIII p. 559b. Denique άλτριαν, quo 
momine etiam Dromo fabulam docuit, habemus apud Athe- 
aeum XI p. 4006, Quas praeterea Eubulo fabulas tribuit 
Fabricius Bibl. Gr. Il. p. 213, AA«AAct07908, ᾿Ιάλεμος et 
4lioyévove πρᾶσις. ex lis duas priores Ophelionis esse aperte 
docet Athenaeus III. p. 106 a. De Διογένους πράσεν infra 
licetür, ubi de Eubulide agemus. 

τον -ANAXANDRIDES, :Anaxandri filius, patria Camirensis, 
testibus Chaimaeleonte apud Athen. IX p. 874 b et Suida v, 
Καμειραία et ᾿“ναξανδρίδης ?'), ubi ab aliis Colophonem 
eius patriam perhiberi traditur. De eo aliquando accuratius 
'se acturum esse promiserat Hemsterhusius ad Polluc. X 172, 
Fabulas docuit inde ab Olymp. CI, ut coniicias ex Marm, 
/Arund. ep. 34, ubi ad Calliae: nomen, qui archon fuit Olymp, 
ΟἹ anno primo, Anaxandridae nomen adscriptum est. Postea 
Olymp. CVIII 2. interfuit Olympiorum festivitati a Philippo 
Macedoniae rege Dii celebratae. Suidas: γεγογὼς ἐν roig 
ἀγῶσι Φιλίππου. τοῦ Μακεδόνος ᾿Ολυμπιάδε ἑκατοστῇ, 
πρώτῃ: Lege ἑχατοστῇ ὀγδόὴϊ et v. Diodorum Sic. XVI 55, 
Nisi forte mutilus est Lexicographi locus, ut Olymp. ΟἹ 
bun 

(023) !Pólioc 2x Καμείρου. «Rectius. seribitur Καμίρου e 


οὶ canone apud Etym. M. p. 488 9, Cfr. Kasietb, ad Hom. 
OT. p. 315 23. 


᾿ 3 
808 | 0 77ANAXAXDRIDES, - 1 


commemoratio δὰ primae fabulae actionem specíaverit. πε 
Sed'de hoe utcunque sfatuas, illud certum videtur, Anaxam- 
dridem fabulas docuisse inde ab Olymp. CI. usque ad Olymp. 
VIII vel CIX, idque, ut alia mittam, confirmat 'etiam .Plas- 
tonis (Diogen. Laert. ΠῚ 26), Iphicratis et Cotyos ( Ather,. 
IV p. 131a), Melanopi et Callistráti (ibid; XII p.*553 d). 
Polyeucti (ibid. IV p. 166 d) aliorümque hominuni- illa: aetate: 
velebrium: irrisio. De obitu viri quod. narrat Barnesius ad. 
Euripidis Phoen. 396, versum ab Aristotele Eth. Nicom. VIE 
10 servatum, ἡ πόλις £foUAsO^, 3j νόμων οὐδὲν μέλει, quem. 
attulit etiam" Cyrillus de Trinit. II: p. 90; hunc igitur: vere. 
sum fatalem fuisse Anaxandridae,' id neque Eustratius; M 
quem provocat Barnesius. neque alius quisquam. tradidii 

Cetérüm perelegans est de poeta nostro: Chamaeleontis: Hé- 


racleotae locus e libro VI περὲ χωμῳδίας servatüs Ὁ Αἱ 
IX y. 374 b, ubi narrat Anaxandridem ' proceri corporis vis 
rum fuisse vestemque gestasse purpuream aureisque fibi 
condecoratam: eundem vero acerbioris fuisse ingenii, neque 
&i forte in fabularum commissionibus vietus esset, impr 
fas populo fabulas novis curis emendasse iterumque in sc 

dám produxisse, sed in forum, ubi thus et odores veneanf 
discerpendas misisse. ta factum esse, ut multas fabulégs 
&cite adornatas deleverit, δυσχολαίνων τοῖς ϑεαταῖς διὰ τὸ 


γῆρας. Haec Chamaeleon, quorum partem repetiit Eusta* 
thius ad Odyss. p. 1834 15. Neque tamen in omnes eui 
quas docuit fabulas ita grassatum esse; vel hoe documento; 
ést, quod de quinque et sexaginta fabulis (tot enim eu n 1 
docuisse Suidas aucter est) sex et triginta tituli a gramnid-! 


7 "?) V. Clintoni Fast. p. 139,. qui Suidae verba ita co! ri 
gebat: γεγονὼς ᾿Ολυμπιάδα é ἑκατοστῇ. πρώτῃ καὶ ἐν de 
ἀγῶσι etc. Alia proposuit Bernhardius ad-Suid. Ll | 


|| 


ANAXANDRIDES, 969 


ticis laudantur. Victorias reportavit, ut ex eodem Suida 
discimus, numero decem, histrione usus, ut Aristoteles Rhet. 
IH 12 docet, Philemone: ἀνάγχη δὲ μεταβάλλειν τὸ αὐτὸ 
λέγοντας" ὅπερ ὡς προοδοποιεῖ τῷ ὑποχρίνεσϑαι" «οὗτός 
«ἐστιν ὃ χλέψας ὑμῶν, οὗτός ἐστιν ὁ ἐξαπατήσας, οὗτος Ó 
«τὸ ἔσχατον προδοῦναι ἐπιχειρήσας.» οἷον καὶ Φιλήμων 
ὁ ὑποχριτὴς ἐποίει ἔν τε τῇ ᾿Αἀναξανδροίδου Γεροντομανίᾳ, 
ὅτε λέγει € Ῥαδάμανϑυς καὶ Παλαμήδης», καὶ ἐν τῷ προ- 
λόγῳ τῶν Εὐσεβῶν τὸ «ἐγώ». Philemonem histrionem com- 
memorat Aeschines c. Timarch. p.132 Rsk. εἰληφὼς ἠλέγχϑη 
“παρὰ «ευχωνίδου, τοῦ Φιλωτάδου χηδεστοῦ, διὰ Φιλή-: 
povog τοῦ ὑποχριτοῦ, εἴχοσει μνᾶς. Quae non dubito quin 
de eodem illo Philemone intelligenda sint. 
In fabularum ratione nonnihil ovasse Anaxandridam 
Suidae constat testimonio, qui primum eum ἔρωτας xol n«g- 
ϑένων φϑορὰς fabulis suis intexuisse tradit, quae reddens 
.Eudocia tantum facinus abominata παμμιάρου nomen inge- 
nioso poetae indidit Ion. p. 60.  Anaxandridis exemplum 
| deinceps sequuti sunt Antiphanes, Alexis aliique mediae no- 
vaeque comoediae auctores. Ingenium poetae, de quo satis 
honorifice iudicasse Aristotelem ex frequenti Anaxandridis 
|&0mmemoratione (velut Rhet, III 10. 11. 12, Eth. ad Eud. 
VI 10, ad Nicom. VII 10) haud temere coniicias, optime 
| €eognosci potest ex longioribus eclogis quas servavit Athen. 
|IV p. 131. VI p. 227 b. 242 d. VII p. 299 f et Stobaeus 
Serm. 68 p. 271 Grot. 
Superest ut fabularum titulos recenseamus: '4y90:- 
z0t apud Athen. XI p. 463 f. 481 f. XIV p. 642 b, Macrob. 
| Sat. V. p. 962. ᾿Ζ4γχίσης apud Athen. VI p. 263b et 
| Poll. IX 59 ell. VI 161. 4/6796 (nisi malis Δἴσχρα, 
| quod mulieris nomen est, v. c. apud Callim. Epigr. 53) apud 
"Athen. X p. 455 f, " 4vregG v ibid. XIV p. 654 b. '47:2- 
| . Hist, crit. Com. graec. 21 


8:0 ANAXANDRIDES, 


λεὺς apud Antiattic. p. 104. Γεροντομανίω apud Athe 
XHI p. 970 d. XIV p. 611, Aristot. Rhet. III 12. “ἐδ 
μον apud Antiattic. p. 85. 


᾿λένη apud Suidam I p. 6 et fortasse apud Etymol 
M. p. 630 49 ἀρσενιχῶς (ὁ ὀρίγανος) παρὰ ᾿ΑἸναξανδρίδῃ 
ἐν Φαρμαχομάντει, οὐδετέρως δὲ ἐν ' EAeyeloug καὶ [παρ᾽] 
᾿Επιχάρμῳ ἐν ᾿“ταλάντῃ. — Scribendum. videtur. οὐδετέρ ; 
δὲ iv ᾿λένῃ, quam fabulam commemorat etiam Antiattic,. 
p. 96 εὐορχησία, ᾿““λέξανδρος ᾿Βλένῃ, ubi vide ne ᾿ἀναξαν-, 
δρίδης reponendum sit, cuius nomen passim in notius Ale-. 
xandri nomen abiisse satis constat. V. e. c. Maximi Senten : | 
XCIII p. 154 Genev. et Schol, Aristot. Rhet. III p.70. Ae. 
fortasse etiam apud Stob. Floril LXVII 12, ubi hic versus; 
ταμιεῖον ἀρετῆς ἐστῷ γενναία γυνή, Alexandro tribuitu i 
Anaxandridis nomen reponendum est. Quamquam hoc qu 
dem loco non intercedam, quominus idem ille Alexander 
intelligatur, cuius Διόνυσον, 1lórov, Τιχόνιον et .AimóAovg 
laudant Scholia Iliados, Athenaeus, Zenobius. Sed de ha | 
postea videbimus. Ceterum Alexandrides comicus quoties-. 
cunque commemoratur, Anaxandridis nomen restituendum 
esse monuerunt Casaubonus ad Athen. IV p. 182 d. VIE 
p. 261a, Hemsterh. ad Polluc. IX. p. 1024, ad Aristopli.; 
Plut. p. 322 et Baylius Lex. Histor. I p. 256. Porro δὐ- 
σεβεῖς habemus apud Aristotelem Rhet. III 12, ubi pro | 
gus fabulae commemoratur. [Ἢ 

Ζωγράφοι vel Τεωγράφοι. Utroque enim. nomine 
inscribebatur, si fides Polluei X 59 εἴρηται μὲν γὰρ ai 
ἐπὶ ζωγράφου τοὔνομα (mv&or) ἐν ᾿Αναξανδρίδου Zwyp 
φοις ἢ Τεωγράφοις, ἑκατέρως γὼρ ἐπιγράφεται τὸ δρᾶ T 
Quae res mihi quidem nequaquam credibilis videtur, ac 'e- 
reor ne vitiosis libris se decipi passus sit grammaticus mul 
iae lectionis sed nullius iudicii: nec miovet me quod eadem; 


AXAXANDRIDES. $71 


fabula Zteyocgog dicitur ab Antiattic. p. 104. κιννάβαρις, 
ἀρσενικῶς ᾿ΑἸναξανδοίδης Τεωγράφῳ, ubi itidem Ζωγράφῳ 
corrigendum puto. Ad eundem, quem Antiatticista ante 
oculos habuit, locum respicit Grammaticus Bekk. Anecd. 
p. 1208 εὕρηται παρὰ ᾿“λεξανδρίδῃ --- τὸν χιννάβαριν. 
 Serib. ᾿“ναξανδρίδῃ. Ceterum hanc fabulam ab aliis Ha- 
giae vel Augeae tributam esse, nescio an ex alia Antiatti- 
istae glossa p. 113 1 cum Pollucis loco comparata colligi 
| possit : Πυξίον, ὅπου οἱ ζωγράφοι γράφουσιν. 'Ayieg Ζω-- 
|yoeqo. Eiusdem tituli fabulas scripserunt Antiphanes et 
Diphilus. Pomponii Pietores habemus apud Nonium pluri-' 
.bus locis. 

| Sequuntur ρα λῆς apud Athen. XIV p. 638c. Θετ- 
ταλοὶ apud Antiattie. p. 106. Θησαυρὸς apud Athen. 
IV p. 176a. XV p. 6941 e. Θησεὺς apud Antiattic. p. 96, 
Diogen. Laert. ΠῚ 26, ubi male Hemsterhus. ad Aristoph. 
Plut. p. 323. Θησαυρῷ vel Tos corrigi voluit. The- 
seum docuerunt etiam Aristonymus, Theopompus, Diphilus. 
Κανηφόρος apud Stobaeum Ecl. Phys. II 1 p. 6, ubi fal- 
litur Heerenius, cum Κανηφόροι scribendum putat, quoniam 
l'chorus e canephoris constiterit. Turpilii Can ephorus pas- 
sim a Nonio laudata utrum ex Menandri an Anaxandridis 
᾿Κανηφόρῳ expressa sit incertum est. — Kegxócv apud 
"Athen. ΠῚ p. 106a, ubi quod in omnibus libris legitur ἐν 
δὲ Κερχίῳ, Reinesius Defens. Var. Lect. p. 72 in Κερκύονι 
mutavit, Porsono nec probante nec improbante. Κιϑα- 
᾿ρέστρια apud Pollucem X 172. K vvzyérc apud Athen. 
|vI p. 947f. Κωμῳδοτραγῳ δία apud Antiattic. p. 87, 
lon titulo etiam Alcaeus fabulam inscripsit. — Vide supra 
|p. 947. “υχοῦργος apud Athen. ll]. p. 105 f. .Z0xgí- 
II apud Antiatt, p. 106. Π] ελίλωτος Athen. X p. 460 e. 
UXIV. p. 654 f. 


94. * 


3972 ANAXANDRIDES. 


Νηρεὺς apud Antiattic. p. 87 et Athen. VII p. 8951 
ubi prologi pars servata est. Eiusdem fabulae inscriptio foi 
tasse Athenaeo ΧΙ p. 482 c, ubi Anaxandridis Νηρηΐδες lau- 
dantur, restituenda est. Nereus autem, a quo fabulae n "m 
men indidit poeta, coquus fuit illis temporibus celeberrimu 
quemadmodum perspicue docet locus e prologo fabulae ser- 
vatus apud Athenaeum 1. 1. 

“Ὃ πρῶτος εὑρὼν πολυτελὲς τμητὸν μέγα 

γλαύχου πρόσωπον, τοῦ τ᾽ ἀκύμονος δέμας 

ϑύννου τά τ΄. ἄλλα’ βρώματ᾽ ἐξ ὑγρᾶς ἁλός 

Νηρεὺς χατοικεῖ τόνδε πάντα τὸν τόπον. 
Eundem praecipuis culinariae artis auctoribus accenset Ku- 
phro Athenaei IX p. 379 e: 

Νηρεὺς δ᾽ ὁ Χῖος yóyyoov ἦψε τοῖς ϑεοῖς. 
Neque alium intelligam in Alexidis loco apud Athenaeum ΠῚ 
p. 107 a: 

"ΟὈστρεια παρὰ Νηρεῖ τινα 
ἰδὼν γέροντα φυχί᾽ ἠμφιεσμένα 
ἔλαβον ἐχίνους τε. 
Denique idem Nereus fortasse etiam Anaxilae ET 
fabulae praebuit, de qua vide Athenaeum X p. 426 c, ni: 
ibi pro. ᾿4ναξίλας iv Νηρεῖ scribendum est ᾿Αναξανδρίδηι 
ἐν Νηρεῖ. Sed hoc incertum esse ipse fateor. à 

Porro Οδυσσεὺς apud Athen. VI p. 227b. 242 d 
VIE p. 307e. ᾿Οπλόμαχος apud Athen. IV p. 182 d. 
XIV p. 634 e et Antiatt, p. 106, cuius fabulae titulus incertum 
est utrum de campiductore vel armorum magistro an de 
ephebo.qui artem arma tractandi disceret, intelligendus sit. V 

Casaub. ad Theophr. Char. V p. 79. De armorum - 
nomen hoc legitur apud Teletem Stobaei Ecl. XCVIII 72 ἔφη βος 
γέγονεν" ἕμπαλεν τὸν χοσμητὴν φοβεῖται, τὸν παιδοτρίβην, 
τὸν ὁπλόμαχον, τὸν γυμνασίαρχον. Πάνδαρος αριὺ 


ANAXANDRIDES, 313 


| Athen. HI p. 105f et Suidam s. v. ᾿“ρεοπαγίτης, ubi quod 
editur ᾿“λεξανδρίδης Πεισάνδρῳ, ita corrige: ᾿“ναξανδοί- 
δηὴς Πανδάρῳ. IlóAsig apud Athen. VII p. 3991, Πρω- 
τεσίλαος ibid. IV p. 131, ubi facetissime describitur nu- 
ptiale convivium Iphicratis, XH p. 553 d. XV p. 689 f. X«- 
quic ibid. VE p. 255a. Σατυρίας ibid. ΠΕ p. 95 c. lta 
enim meliores libri appellant fabulam, aliis .Y«vvoo prae- 
bentibus pro Zervoíc, quos sequutus est Dindorfius. Sa- 
Éyrias nomen proprium fuisse videtur a Σάτυρος forma- 
(tum, ut ᾿“ριστίας ab ἄριστος, Διδυμίας a δίδυμος, XxAn- 
Qiec a σχληρὸς et similia. Σωώσεππος apud Scholiastam 
ad Hom. liiad. ὦ 1 χεῖται (56. τὸ πτόλις. χαὶ παρὰ xe- 
μιχῷ ᾿ΑἸλεξανδρίδῃ ἐν Σωσέππῳ. | Corr. ᾿Αναξανδρέδῃ, 
| Sosippum, poetam comicum, eui fuerunt qui Diphili ᾽Ζπολι-- 
ποῦσαν adscriberent, commemorat Athenaeus IV p. 133 f. 
Qui num quid eommune habuerit eum eo, a quo Anaxan- 
 drideae fabulae titulus duetus est, non decernam. "Yigg 
apud Athen. XV p. 700a.  T'o:svg apud Athenaeum IV 
p. 166 d. IX p. 373 f. XV p. 691a, quam fabulam non in 
|! optimis habitam esse memoriae prodidit Chamaeleon Athe- 
|npaei IX p. 374b. Φαρμακόμαντιος apnd Etymol M. 
p. 630 46, Athen. H p. 68b et VI p. 261 f, ubi ipsa habes 
| qeouexoucyrsog verba. Denique Φεαληφόρος apud 
Athen. IV p. 116 a. 

Praeterea haudquaquam indignum memoria est, Anaxan- 


| dridem, poetam comieum, etiam dithyrambicae poesi opera- 
| tum. esse, exemplo quod seiam unico. Nam Amphidis qui 
ab Athenaeo IV p. 174f et XIII p. 563 e laudatur Dithy- 
rambus, manifesto comoediae est titulus, Hesychius autem 


8. V. πυρπερέγχει a Cratino dithyrambum recitatum esse nar- 


πα 


rans, improprie loquutus esse censendus est. Sed de Ana- 
xandride omnem dubitationem 'Chamaeleontis verba tollunt 


3974 ALEXIS, 


apud Athenaeum IX p. 374a. "vetavópíors, — δὲ 
δάσκων ποτὲ διϑύραμβον ᾿“«΄[ϑήνησιν, εἰσῆλϑεν ἐφ᾽ ἵππου, 
χαὶ ἀπήγγειλέ τι ἐκ τοῦ ζσματος. D 

ALEXIS, genere "Thurius, testantibus Suida s. v. "Aes 
&c et Anonymo in Bibl. Coislin. p. 597, sed Atticae civitati. 
adscriptus. Stephanus Byzant. p. 510. Οἷον, δῆμος rijg 
«““εοντίδος φυλῆς. ἐξ Οἴου "AAstig. Cfr. Meursius de Pop. 
Att. p. 805. Hunc mediae poetam comoediae habitum esse 
ab antiquis grammaticis, innuit non modo Athenaeus Vur 
p. 336 d et Pollux VIII 17, vocabulum ἀλείπτρια, qui titus 
lus est fabulae Alexidis, mediae comoediae tribuens, sed di- 
serte testatur grammaticus Coislin. l. l. et Anonymus de 
, Com. p. XXX, dequo supra diximus p. 303, Neque repugnant 
fragmenta, in quibus satis multa reperias quae illam sententiam. 
prorsus confirmant, Ex quo genere sunt ea quae de Pla- 
tone leguntur apud Diogen. Laert. III 26. 28 et Athen. VIIE 
p. 991 ἃ, quae vix scribi potuerunt ab Alexide nisi super- 
stite adhuc Platone, quem Olymp. CVIII 1 obiisse constat, 
Adde his Misgolae citharoedi apud Athen. VIII p. 339 ὁ, 
Aristippi Cyrenaei ibid. XII p. 514f, Pythagoreorum ibid. 
IV p. 161b cll. Gellio N. A. IV 11 et Athen. IX p. 386 e, 
aliorumque hominum irrisiones, quos merito mediae enam 
diae ludibria dixeris. ^ Quibus si iunxeris fabularum titulos, 


quales sunt Aesopus, Archilochus, Helena, Septem cont a 
Thebas, Hesione, Cleobulina, Linus, Ulixes et alii eiusdem 
generis, verissime Alexin mediae comoediae auctoribus z 
censeri intelliges. Nec tamen mirarer equidem, si quis aliam: 
rationem sibi ineundam putaret. Nam quum Alexidis f - 
gmenta subinde manifesta recentioris comoediae indicia con- 
üneant, v. c. puellae elocationem apud Antiattic. p. 8l, co-. 
quorum gloriationes apud Athen. IV p. 169 d. 170 b. ΠΕ 
p. 107a. IX p. 379a aliisque locis, parasitos ibid. VE 


ALEXI&., : 335 


p. 237 b. 241d et X p. 471 d, quumque in Hypobolimaeo 
fabula adeo Ptolemaeum Philadelphum regem eiusque eum . 
sorore coniugium commemoret apud Athen. XI p. 502 b, 
quod ante Olymp. CXXIII 1 fieri nullo modo potuit, haud 
sane mirandum esset, si qnis in eam concederet sententiam, ut 
Alexin in novae comoediae poetis numerandüum esse censeret, 
Quod quum per expressa grammaticorum testimonia non 
liceat, nihil relinquitur nisi ut grammaticos, quum maiorem 
lexidis fabularum partem mediae comoediae ingenium et 
colorem referre vidissent, huius potius quam novae comoe- 
diae poetis eum accensendum existimasse statuamus. 

De natali anno Alexidis nihil veteres tradiderunt. At 
longissimam vitam ei praeter Aristotelem apud Stobaeum 78}. 
tribuit Plutarchus Defect. Orac. p. 420e: οὕτω γὰρ 'Eni- 
χουρός τὲ χείρων logyiov φανεῖται τοῦ σοφιστοῦ καὶ 37: 
ἐρόδωρος ᾿«Αλέξιδος τοῦ κωμῳδοποιοῦ" διπλάσιον γὰρ οὗτος 
ἔζησε τοῦ Μητροδώρου. Ex quo eum sex supra centum an- 
nos complevisse efficitur. Vid. Clintoni Fast. p. 197 Kr. 
Iam quum Thurios, apud quos natum esse Alexin e Suida?) 
pe circiter Olymp. LXXXXVII 8. a Lucanis deletos 


18) Floril. CXVI 47 cx τῶν ᾿Δριατοτέλους Χρειῶν. ".4λε-- 
;uég ὃ τῶν κωμῳδιῶν ποιητής, ἕπέ ιδή τις αὐτὸν ὄντα 
πρεσβύτην ἑώρα μόλις πορευομένον zal ἠρώτα Ti ποι-- 
εἴς: ἔφη, Κατὰ σχολὴν ἀποϑνήσκω. Eadem leguntur 
apud Arsenium Viol. p. 101. Aristoteles, quem Olymp. 
CXIV mortuum esse constat, Alexin grandaevum videre 
non potuit, ex quo satis intelligitur opus illud Chriarum 
titulo insignitum aut Aristotelis nomen esse mentitum, 
aut Aristoteli iuniori, de quo Ionsius Hist. phil. I 15 
egit, tribuendum esse. 
14) "λεξις Θούριος, ἥτις πρότερον Σύβαρις ἐχαλεῖτο. 
| Quorum verborum sensum "mirifice pervertit/ Eudoc. 
p. 00 scribens illa: ᾿.“λεξις Θούριος, κωμιχός, ὅστις 
πρότερον Σύβαρις ἐχαλεῖτο, qui sive librarii sive Eu- 
dociae error fluxit ex ignorantia notissimi idiomatis. 


376 ALEXIS, 


et in servitutem abactos esse constet (Strab. VI p. 404 B. 
et IHeynii Opuse. Acad. II p. 111), quumque Alexis mini-- 
mum ad Olymp. ΟΧΧΙΠ 1 aetatem produxerit, satis proba-- 
bili ratione efficitur, natales Alexidis incidere in initium. 
Olymp. LXXXXVII. | Suspicari igitur licet, parentes Alexi. 
dis, cum summum a Lucanis periculum instare '"Thuriis viz: 
dissent, eiusdem Olympiadis anno secundo una cum 
patria relicta Athenis vitae domicilium collocasse. De obit 1 


Alexidis quod tradit Plutarch. de senis admin. reipublie, 
p. 189b, Φιλήμονα τὸν χωμικὸν καὶ ᾿Αλεξιν ἐπὶ τῆς σχη- 
γῆς ἀγωνιζομένους χαὶ στειςανωμένους ὁ ϑάνατος χατέλα: 
ftv, hoc igitur quamquam mirum videri potest in tam lon- 
gaevo sene, non desunt tamen apud veteres illos senectu 
exempla in summo ingenii corporisque vigore ad extremos 
humanae nafurae terminos productae. Cfr. supra p. 307, 
De ceteris viri rebus domesticis nihil compertum habemus 
nisi quod Menandri patruus fuit et filium habuit Stephanum; 
qui et ipse comoediis scribendis operam dedit. Vid. Suid | 
S.V. “4λεξις et Eudoc. p.60. Nisi in eo Suidas Alexin cum 
Antiphane confudit, cuius de filio, cui itidem Stephano nome ! 


fuit, eadem memoriae prodidit Anonymus de Com. p. XXX; 
Cfr. supra p. 306. Fuisse qui Menandrum ab Alexide educatu "n 
dicerent, idem refert Anonymus. (Cfr. Proleg. ad Menandr, 
p. XXVI. QGulositatem viri et in respondendo facetiam att - 
git Lynceus Samius apud Athen. VIII p. 344e. Nam irri- 
sus aliquando a nonnullis, qni faceti esse vellent (ὑπό τι- 
γων σπερμολόγων,, et interrogatus ab his, quonam obsonio. 
maxime delectaretur, σπερμολόγοις, respondit, πεφρυγμένοις, 
Denique lonsii Seript. Hist. Phil. I 19 opinionem, nostrum. 
Alexidem non diversum esse ab eo quem JPDiogenes Laertius. 
Platonis παιδικὰ fuisse scribit, ut incertam verbo comme- 
morare sufficiat. : Z 


ALEXIS. 971 


Fabulas docuisse perhibetur a Suida quadraginta quin- 
que supra ducentas, in quibus fuerunt tamen complures, de 
quarum auctore ne veteribus quidem certo constabat. Ita 
Πρωτόχορος et ᾿ Θμοία ab aliis Antidoto, " Avrew ᾿“λείπτρια 
et Ὕπνος Antiphani tribuebantur. Ceterum in tanta fabu- 

| ]arum mulütudine, ex quibus nonnullas in latinum  sermo- 

| nem conversas fuisse Gellius N. A. II 23 tradidit, non mi- 

| rum est, Alexin iisdem subinde in diversis fabulis versibus 

usum esse. Vide e. g. Athen. IV p. 106 ἃ ete. ΠῚ p. 107d 

| et IV p. 169 d. VII p. 314 d et III p. 107 c. VIII p. 310 b.c. 

|, Nec semet ipsum tantum, sed etiam alios poetas v. c. Eu- 

| bulum exscripsisse, ex eodem Athenaeo I p. 25 f discimus. 

In re scenica an quidquam novaverit Alexis, non satis com- 

pertum est; nam quod Carystius Pergamenus in libro de 

. Didascaliis apud Athen. VI p. 238 e scripsit, τὸν νῦν λεγό- 

μένον παράσιτον εὑρεϑῆναι ὑπὸ πρώτου ᾿«“λέξιδος, ipse re- 

 futat Athenaeus, docens ílle parasiti personam induxisse iam 

. Epicharmum in Spe vel Pluto et Eupolidem in Assen- 

 fatoribus, nomine autem παρασίτου ante Alexidem usum 

| esse Ararotem in Hymenaeo. Cfr. Geelius in Bibl. crit. IV 

p. 19. Nec tamen de nihilo esse videtur quod dixit Cary- 


stius, cuius hanc mentem fuisse suspicor, ut parasiti et no- 
mine et persona, qualem plerique postea comoediae auctores 
proposuerunt, atticorum comicorum primum omnium Alexi- 


dem usum esse existimaret, quae si vera sunt, simul etiam 
intelligitur, Párasitum prioribus Alexidis fabulis adnumeran- 
dam et Antiphanis Parasito, de quo p. 339 dictum, antiquiorem 
habendum esse. Pollucis errorem qui haee scribit VI 35: 
ἐπὶ τοῦ παρασιτεῖν imi λιχνείᾳ. ἢ χολαχείᾳ πρῶτος ᾿Επί- 
χαρμος τὸν παράσιτον ὠνόμασεν, εἶτα ".«4λεξις, huius igitur 
errorem motavit iam Casaubonus ad Athen. 1.1. Eadem 
nota dignus Scholiasta Momeri lliad. o 573: τὸ δὲ ὄνομα 


378 ALEXIS. * 


τοῦ παρασίτου εἴρηται ἐν ᾿Ελπίδι παρ᾽ ᾿Επιχάρμῳ.  Wune | 
enim parasiti nomine non usum esse certissimum est. Loeus | 
quem Scholiasta respicit, idem ille est quem servavit Athe- 
naeus, continetque parasiti imaginem plane ad vivum ex-. 


pressam, ad euius imitationem quum plerique atticorum co- 
micorum suas assentatorum et parasitorum descriptiones - 
composuerint, certe partem fragmenti hoc loco adscribam: 4 

Συνδειπνέω τῷ λῶντι, καλέσαι δεῖ μόνον, 

- xal τῷ yc μήχι λῶντι, κωὐδὲν δεῖ καλεῖν 

τηνεῖ δὲ χαρίεις τ᾽ εἰμὶ καὶ ποιέω πολὺν 

γέλωτα καὶ τὸν ἑστιῶντ᾽ ἐπαινέω, 

xat κα τις ἀντίον TL λῇ τήνῳ λέγειν, 

ἐ ἐ 
, , , 3 , 
τήνῳ κυδαζομαί re χκἀαπωνηχϑόμαν. 


T NIU RR PEE MICI ΒΒ ΕΗΒ APIS INE Cn jan 


Postrema, quae frustra eriticos exercuerunt, ita emendanda | 
sunt κυδάζομαί re κἀπ᾽ ὧν ἠχϑόμαν. 
De poetica viri facultate fabularumque quas docuit in- 
dole et ingenio frustra sit qui confidenter pronunciare velit. 
Neque quid veteres ea de re senserint compertum habemus, | 
nisi quod festivitatis laudem οἱ tribuit Athen. II p. 99 f, | 
idque rectissime fecisse Athenaeum, vel ex fragmentis je] 
spicitur, quorum haec indoles est, ut Alexidis in summa δ 
genii ubertate mirum elegantiae omnisque generis facetiarum 
studium fuisse intelligamus. Quam in rem laudasse sufficiat, à 
quae servavit Stobaeus Serm. CXVI p. 475 et Athen. III: 
p. 104d. VI p. 164 b. 224f. 237 b. VIII p. 336 d. ia 
XI p. 470e. XII p. 544 e. 552 e. XIII p. 598 d. 5082. XV. 
p. 691 e. alia, in quibus nihil invenias quod non facetissime ' 


dietum fateare. Quam laudem qui talibus locis, qualis is. 
est quem praeter alios servavit Scholiasta Platonis Ruhnk.- 
p. 140, imminui putat, is reputet velim, ignorare nos quae. 
fuerit actionis totiusque fabulae, eui subfrigidam illam maxi- - 
marum insularum enumerationem inseruit, tenor et ratio. In ; 


vocis Mae τ΄. 
ΣΟΥ Um: 
EE RUU ME 


ALEXIS., 819 


orationis conformatione summam ubique elegantiam sum- 
mumque nitorem deprehendas. Quod enim in singularum 
vocum usu et forma haud raro a veterum Atticorum normdá 


| descivit, non Alexidis id vitium fuit, sed aetatis in his etiam 


rebus ad deteriora prolabentis. Ex hoc genere, ut trita illa 
οὐδὲ εἷς pro οὐδείς, ὀμνύων pro ὀμνὺς omittam, est v. c, 
aoristus εἶπα apud Athen. VI p. 230 b, χαμμύειν apud Phry- 
nichum Ecl. p. 339, ἀπολογηϑῆναν pro ἀπολογήσασϑαιν 
apud Antiattic. p. 82 5, τηλιχοῦτο apud Athen. XI p. 502 c, 
οἰχοδεσπότης apud Phryn. Ecl. p. 877, Polluc. X 21 et 


| "Thom. Mag. p. 645, παλαιστριχὸς de quo vid. Lobeckius 
| ad Phryn. p. 242, ἰσχυρικὸς (ita lege pro iozvoíozog) &vri 
τοῦ ἰσχυρὸς apud Photium Lex. p. 117 10 cll. Antiattic. 


| p. 100 18, wvyixóg pro ἀνδρόϑυμος et νομιχὸς pro νόμων 


ἐπιστήμων apud eundem Phot. p. 656 25. 302 2, εὐοψία 


de pulcra facie apud Antiattic. p. 93 1, 'rziz509g apud 


Athen. IV p. 137 e, ἀνϑραχηρὸς apud Polluc. X 11, σχέσις 


| pro ἕξις apud Athenaeum IX p. 3884d, βαρυφωνία apud 
. Polluce. II 112, διαπράττεσθαι βίον pro διάγειν βίον apud 


Stobaeum Flor. LXVIII 2, διαπαρϑενεύειν pro διαχορεῖν 
apud Polluce. ΠῚ 42, quamquam id quidem Dioclis exemplo 
tueri licet; διπλάζειν activo sensu pro διπλασιάζειν apud 


 Antiattice. p. 89 6, ἀκολαστία apud Grammat. Bekk. Anecd, 


p. 967 24 et Athenaeum XII p. 514e.f, Σχύϑαινα pro 
ZxvÓic apud Photium Lex. p. 525 11, “άχαινα pro zfa- 
xor» apud Antiattie. p. 106 23, ἐπιλήσμη apud Suidam 
vol 1 p. 819, ποιχιλεὺς pro ποιχιλτὴς apud Polluc. VIII 
95, μονϑυλεύω pro ὀνθυλεύω apud Athenaeum lI p. 49 f, 
ὑπόμαχρος pro ὑπομήχης apud Antiattic. p. 115 14, βαλ- 
λισμὸς de commissatione apud Athen. VIII p. 362 c, χαχου- 
gie pro χαχεξία apud Antiattic. p. 104. 24, λαγὸς pro àa- 
70s apud Athenaeum XIV p. 6541, ξυλολυχνοῦχος ibid. XV 


480 ALEXIS, *" 


p. 100 e, ζωδάριον apud Antiattic. p. 98 2, oq ϑαλμὸν ima! 
βάλλειν i, e, περιέργως ϑεᾶσϑαι ibid, p. 110 15, AMmneodat 
i. e. luxuriari apud Athenaeum XIV p. 663c, ut apud | 
Mnesimachum Athenaei IX p. 403a, μετάβα imperat. apud | 
Antiattic. p. 108 10, quamquam etiam Aristophanes dixit | 
κατάβα. Porro ἀπογηρὰς pro ἀπογηράσχων apud Athen. HL. 
p. 96 f, οὐχ oiov nequaquam apud Athenaeum VI p. 944 | 
ell. Phrynicho Ecl. p. 372. Particula ἠδὲ contra ceterorum | 
comicorum morem usus esse videtur apud Athenaeum VII 
p. 922 c. Mitto alia, quae enumerare longum est. Affinis. 
huic generi est, quam in nonnullarum vocum quantitate sibi. 
sumpsit licentiam. lta ἄγρηστος prima longa dixit apud Athen. - 
I p.40 f, διαπραξάμενος secunda longa apud Stobaeum Serm. 
LXVIII 2. et ἐλάα penultima brevi apud Athen. II p. 60 a, | 
nisi eo loco ἐλῶν scribendum pro ἐλαῶν.  Consulto omisi 4 
ἥδιον penultima brevi in loco ex ᾿“'σωτοδιδασχάλῳ, quae | 
fabula num recte Alexidi tribuatur dubitare licet. V. Athen. | 
VIII p. 836b. Porro ψυγέα et στρωματέα ultima brevi. 
habemus in fragmentis supra indicatis p. 295. Eadem quam 
orationi tribuimus elegantiae laus debetur numerorum confor- 


mationi, quos fanta arte elaboravit, vix ut cedere videatur. 
Aristophani. 75). Usus est autem praeter vulgaria versuum | 
genera etiam metro Eupolideo et hexametris dactylicis, de. 
quo vide quae supra p. 300 diximus. 

Restat ut fabularum titulos recenseamus, in quo quan-. 
tum fieri potest temporum ordinem sequemur. Ex prioribus. 
igitur poetae nostri fabulis fuisse videtur ᾽“ποβάτης apud 
Athen. XIV p. 638 c, ubi Argas citharoedus et poeta com 


15) Vitiosam caesuram in loco apud Athen. VII p. and 
ἐπὶ τὸ τάγηνον σίξον ἐπεισιὼν φέρω, haec tollit emen- 
datio σίζον ἐπισείων φέρω, quam etiam sensus requirit, 


ALEXIS, 9881 


memoratur, quem circa Olymp. CIII floruisse colligas ex 
Anaxandridis loco apud Athen. IV p. 131 b, ubi in Iphicra- 
dis nuptiis adfuisse dicitur. ᾿᾿γκυλίων semel laudatur 
Diogen. Laert. HI 26: 
λέγεις περὶ ὧν οὐχ οἶσϑα, συγγενῶς τρέχων 
Πλάτωνι, καὶ γνώσει λίτρον καὶ κρόμμυον. 

"Tempus fabulae indicat Platonis irrisio, quae movit Clintonum 
Fast. Hellen. p. 127, ut Ancylionem cum reliquis fabulis, in 
quibus Platonis facta est mentio, ad Olymp. CVI referret. 
Fortasse recte. Neque silentio praetermittenda est hac in 
causa antiquioris Atticismi forma Aírgov, pro qua »vírgov 
Alexandri demum temporibus invaluisse suspicatur Lobeck. 
ad Phryn. p. 3059. De argumento fabulae admonui supra, 
ubi de Eubuli Aneylione actum est. Ceterae fabulae, in 
quibus exagitatur Plato, sunt 77s ροπὶς apud Diogen. Laert. 
HI 23. ᾿θΟλυμπιόδωρος ibid. 28 et llag&cirog ibid. 
ρὲ apud Athen. X p. 421d et III p. 123 e, ubi quum Ara- 
ros, Aristophanis filius, rideatur, etiam hoc argumento intel- 
ligitur verum esse quod supra de aetate fabulae JJe9«girog 
monui. Consulto omisi MíAzcov« apud Athenaeum VIII 
p. 8544: χατὰ τὸν ᾿Αλέξιδος — Mü1xwve, ἐγώ, φησί, Κἂν 
μὴ παραϑῶ σον ϑερμά, τἀγαϑὸν Πλάτων ᾿Αἰπανταχοῦ 
quo" ἀγαϑὸν εἶναι, ubi dubitari potest utrum  MíAxuv 
fabulae sit nomen an personae. 5 

Eidem aetati fortasse assignanda est quam Phaedri 
nomine inscripsit fabulam, ab Athenaeo IV p. 165 e et XIII 
p. 962a laudatam. Nam quum in altero horum locorum 
Alexis hominem quendam induxerit, qui se paupertate ad 
philosophiae studium adductum esse confiteatur, quumque 
Phaedrus Myrrhinusius, cuius nomine Plato nobilissimum dia- 


logum iuseripsit, a Lysia pauper ex divite facius esse dica- 


882 ALEXIS, 


tur 19), Th. Bergkius Epist. ad Schillerum p. 133 paupesd 
culum Alexidis philosophum ipsum illum Phaedrum Myrrhi- 


nusium esse ingeniosa coniectura suspicatus est. 13} Alexi. . 

dis verba haec sunt: 
llopgevouévo δ᾽ ix Πειραιῶς ὑπὸ τῶν χαχῶν 
καὶ τῆς ἀπορίας φιλοσοφεῖν ἐπῆλϑέ μοι. 
xat μου δοχοῦσιν ἀγνοεῖν οἱ ζωγράφοι 

εἰ, τὸν Ἔρωτα, συντομώτατον δ᾽ εἰπεῖν ὅσου. 
τοῦ δαίμονος τούτου ποιοῦσιν εἰχόνας. 
ἔστιν γὰρ οὔτε ϑῆλυς οὔτ᾽ ἄρσην, πάλιν 
οὔτε ϑεὸς οὔτ᾽ ἄνθρωπος, οὔτ᾽ ἀβέλτερος 
οὔτ᾽ αὖϑις ἔμφρων, ἀλλὰ συννενημένος 
πανταχόϑεν, ἑνὶ τύπῳ τε πόλλ᾽ εἴδη φέρων. 


Omitto reliqua. Haec autem verba apud Alexidem ipsum | 


Phaedrum dicere etiam eo confirmari existimat Bergkius, | 
quod Plato in Symposio Socratem, cuius familiaritate Phae- | 
drus utebatur, simillime de Amore disputantem induxerit. | 


Enimvero haeret haec coniectura tamquam in scopulo in. i 
iemporum rationibus. Nam quum Lysiae illa oratio, in qua. 
paupertas Phaedri commemoratur, Olymp. XCVIHI 1 habita | 
sit, Alexis autem ante Olymp. CII fabulas docere non coe-. 
perit, mirum profecto videri debet Alexin tanto temporis. 


spatio interiecto inopiam hominis carpsisse. "Tum ut con-. 


79) Orat. de "We Pipes $15 ἀλλὰ τὴν uiv (se. Dw-- 
γατέρα ἔδωκε) Φιλομήλῳ τῷ Παιαγιεῖ, ὃν οἱ πολλοὺ 
βελτίονα ἡγοῦνται εἶναν ἢ πλουσιώτερον, τὴν δὲ πέ b 
γήτι γεγενημένῳ οὐ διὰ xaxov, ἀδελφιδῷ δὲ Doro oa 
ὄντι Muvggurovato ἐπιδοὺς τετταράχοντα μνᾶς χα 
᾿Αριστοφάνει τὸ ἴσον. — Quae de Socratis familiari in- | 
telligenda esse viderat etiam Droysenius Dissert. de Ari 
stoph. Av. p. 34. d 

*7) Praeivit Spengelius Synagoge techn. p. 135 Platonis. 
Phaedrum et Convivium in fabula illa Alexin irrisisse - 
existimans. i 


ALEXIS. 9883 


cedam Phaedrum omnlum primam fuisse poetae fabulam, 
n tamen probabile videri potest, Phaedrum in ea ita de 
Amore disputantem inductum esse, ut adolescentem potius 
quam senem sexagenarium audire nobis videamur.  Sexage- 
narium autem illo tempore fuisse Phaedrum, ex eo intelli- 
gitur quod Olymp. XCIII, quo tempore cognominem Platonis 
dialogum habitum esse gravissimis ut puto argumentis doceri 
potest, vicesimum aetatis annum certe non superaverat. His 
adde quod Alexis, si Socraticum Phaedrum hac fabula ear- 
pere voluit, consilio suo accommodatius facturus fuisset, si 
Phaedri de Amore disputationem ad eius orationis imitatio- 
nem composuisset, qua Plato illum Amoris laudes praedican- 
tem in Convivio induxit, Denique ne illud quidem concedi 
potest, Alexidis verba: 
πὸρευομένῳ δ᾽ ἐκ Πειραιῶς ὑπὸ TOV χαχῶν 
xai τῆς ἀπορίας φιλοσοφεῖν ἐπῆλϑέ μου, 
necessario de paupertatis calamitate intelligenda esse. Quid 
enim impedit quo minus haec ab eo dici putemus, qui, 
quum spe potiundae quam deperiret puellae excidisset, prae 
animi tristitia et consilii inopia ad philosophandum de amo- 
ris natura se compelli affirmat. Quae quum ita sint, non 
adduci possum ut argumentum fabulae Alexideae a Phaedro 
Myrrhinusio ductum esse crédam. Facilius crediderim Ale- 
xin, quum adolescentulum amoribus impense deditum re- 
praesentare vellet, huic ideo Phaedri nomen imposuisse, quo- 
niam quam Plato huius imaginem exhibuisset consilio suo 
optime respondere vidisset. Suspicor igitur Phaedrum illo 
quo Alexis fabulam suam docuit tempore ex vivis iam 
| excessisse 75), et quam eius nomine inscripsit comoediam 


EM EERLLAIRULILARLUULLUAIÁAnLULLLN GkOHPALEULeLLLLUKCLLLLLLL&TLIIICOBOUELICGGAUILC-OIGGQITUULLELClLLUULíwÉDLSL EBLBUBE)AL AL CLO?TOLOP?OORWMAMASMNDENAEENNENMNENEENNJMNMÉDEEBEXE 


| 75) TTaylorum si audimus, quem sequutus est Droysenius 
Diss. de Aristoph. Av. p. 34, Phaedrus iam eo tem- 


9884 ALEXIS, 


illi fabularum generi adnumerandam esse, de quo supra ex 
posui p. 279. Quod autem adolescentem suum de Amore 
philosophantem induxit, fecit id Alexis communem poetarum. 


ilius aetatis morem sequutus, apud quos frequentes fuisse 
de Amoris vi et natura disputationes, abunde docent ea quae. 
Athenaeus 1. l. et p. 963 a—4d ex Eubuli vel Ararotis Ca ij 
pylione, ex Theophili Philaulo, ex Aristophontis Pythago-: 
rista; denique ex Amphidis Dithyrambo ipsiusque adeo ΑἹ 2: 
xidis Apocoptomeno et Helena attulit. Unum est quod adii- 
ciam. Constat enim fuisse qui Phaedrum Myrrhinusium So i 
cratis familiarem fuisse negarent et id ipsum, quod Plato. 
eum cum Socrate colloquentem induxerit, in anachronismis. 
Platonicis ponerent. Athenaeus XI p. ὅθὅ ἀδύνατον δὲ 
καὶ Φαῖδρον οὐ μόνον κατὰ Σωχράτην εἶναι, 7 πού ye m 
ἐρώμενον αὐτοῦ γεγονέναι. 195) Quorum errorem (nequé. 
enim Athenaeum huius opinionis auctorem esse credo) ex 
hac ipsa Alexidis fabula tanquam ex fonte repetere iam non 
dubito, in qua quum eam Phaedri imaginem adumbratam, 


esse viderent, quae eos Socratici Phaedri admonere posset, 
Platonem tempora turbasse temere sibi persuaserunt. ; 
his omnibus fortasse certiora teneremus, si plures Alexid 5i 
dramatis eclogae ad aetatem nostram pervenissent. Nune 
duo tantum fabulae fragmenta servata sunt, quorum sedem 
supra indicavimus. Fortasse tamen his tertium fragmentum 
addere licet ex Athen. VIII p. 340 b, ubi quum libri habeant 


— 


pore, quo Lysiae oratio de bonis Aristophanis habita 
est, supremum diem obiit. Sed Taylorus, si quid vi- 
deo, non recte Lysiae locum interpretatus est. a 
79) Huius opinionis tenue quidem at vestigium tamem 
etiam apud Diogenem Laert. II] 29 mihi reperire vi 
deor, ubi Phaedrum, quem plerique Socratis παιδιχαι 
fuisse tradiderunt, nonnullos a Platone in deliciis habi- 


ium [fuisse existimare proditur, ] 
4 
| 


E 


ALEXIS. 389 


"άλεξις ἐν Φαίδωνε ἢ Φαιδρίᾳ, haud inepte alterum titu- 
lum e διττογραφίῳ ortum esse 5^), pro Φαίδωγι autem 
«Φαίδρῳ scribendum coniicias. Per enim mira est in vul- 
gata lectione Phaedri et Phaedriae ad unius fabulae titulum 
eoniuncíio, quam tum demum ferendam esse putarem, si 
Phaedria mulieris nomen fuisset, id quod existimavit Hem- 
|sterhusius ad Pollucem ΙΧ 153. Atqui Φαιδρία inauditum 
Graecis nomen est, Φαιδρίας autem frequentissimum. Si 
recte conieci, de fabulae tempore non laborandum est. Com- 
memoratur enim in eo quod attuli fragmento Callimedon, ex 
quo. fabulam circa Olymp. CX scriptam esse coniicias. | odem 
ferme tempore edita esse videtur "“γωνις ἢ lmmigxog. lta 
enim vocatur fabula Athen. VIII p. 339 c, ubi ante Schweighaeu- 
serum, qui ᾿“γώνιδι e cod. A reposuit, vulgabatur ᾿άγωνι, et 
XV p. 678 e. Ceteris locis III p. 120 b. VI p. 230 b. XI p. 502f 
simpliciter dicitur ᾿ἰππίσχος, quod Casaubon. etiam lib. XI 
p.47le probabili coniectura restituit pro edito ᾿Ηπάκῳ, 
De argumento fabulae e fragmentis nihil elicias, nisi quod 
locis e lib. VI et XI allatis habemus γεαγνίσχον ἐρῶντα καὶ 
ἐπιδεικνύμενον τὸν πλοῦτον τῇ ἐρωμένῃ. Nec de tituli si- 


|, $?) Similiter passim erratum. Scholiastes Aristoph. Pac. 
᾿ 921: ἔστι δὲ δυριπίδου ἐκ Τηλέφου ἢ Τληπολέμου τὸ 
E «ἀπέπτυσ᾽ ἐχϑροῦ φωτὸς ἔχϑιστον τέχος.» θεῖα 
| verba ἢ Γληπολέμου. Hesychius, Κανδαύλης: “Ἑρμῆς 
τ ἢ Ἡρακλῆς. Hie etiam delenda sunt verba ἢ Hoax ἧς; 
| euius nomen ex £gujs corruptum habemus etiam apud 
Etymol. M. ,P. 911 $5: ἔστι ( Κηρύχειον) καὶ ὄνομα 


€ 


λόφου τῆς ᾿Εγέσου, ἐν o ἀνῆλϑεν. ὁ Ἡραλλῆς χατὰ 
βούλησιν τῶν ϑεῶν καὶ ἐκήρυξε τὴν γέννησιν. (fort. 
ο γένεσιν) τῆς ᾿Ἰρτέμιδος, Non Herculis hoc fuit sed 


|. Mercurii. Scribe igitur '£ou5c. De Mercurio Candaule 


vo Hipponactem apud Cramerum Anecd. ΠῚ p. 351, ubi 
. qui eitatur “ἰγείας ἐν Σ᾽αμιαχοῖς λόγοις scribendus est 
Δινίας. : ae 


| "Hist, crit, Cóm. graec, ^ : 29 


VUES TENET E TRE, 


986 ALEXIS. 


guificatione satis constat, Quid enim est illud " Ayovig vel 
* Aydvig? pro quo aliquando "49wvez scribendum putabam. 
Sed praestat, opinor, ᾿.“2γωνίς, quod muliereulae nomen esse 
videtur, ab "yov viri nomine formatum. Photius Lex. 
p. 7 4 Pors. ᾿“4γών: ὄνομα χύριον δηλοῖ, ὡς Δοῦρις loro 
gti. Eius nominis exemplim habemus apud Scholiastam 
liad. XXIV p. 627 83, ubi commeroratur '4jov Pelopis 
auriga, quem minus recte Agonum ("4ywvov) dicit. Eusta-- 
thius ad Hom. p. 1335 59. Sed omnem dubitanti scrüpulumi. 
eximit glossa Suidae, ᾿Ζγωνίς : ὄνομα ἑταίρας Alteram {13 
tuli partem de ἱππίσχῳ, quod vestimenti genus fuit, explico. 
Cratinus apud Polluc. VII 13 ὑμεῖς δ᾽ ἐὰν ἱππίσκον ἢ τρί, 
μιτὸν ἔχητε, "Temporis quo acta est fabula indicium conti 
net locus ex Athen. lib. VIII laudatus: * 

TQ μῆτερ, ἱκετεύω σε, μὴ ᾿πίσειέ ET M 
τὸν MioyóAav: ov γὰρ κειϑαρῳδός εἰμ᾽ ἐγώ, a 
Misgolas Collytensis pulerorum citharoedorum amore flagrans. 
introducitur ab Antiphane Piscatoribus: B 

καὶ μὴν ἀληϑῶς roig κιϑαρῳδοῖς ὡς σφόδρα ὦ * 

ἅπασιν οὗτος ἐπιπεφυχὼς λανϑάνει, : 
ltem a Timocle in Sapphone: 3 

ὁ “Μισγόλας οὐ. roctéves σου φαίνεται ὃ 

ἀνϑοῦσι τοῖς νέοισιν ἠρεϑισμένος. 
Denique ab Aeschine c. Timarch. p. 66 Rsk. loco itidem εἴ 
Athenaeo allato: Μισγόλας ἔστι τις ΪΝαυχράτους Κολλυτεύρ, 
ἀνὴρ τὰ uiv ἄλλα καλὸς χαγαϑός --- περὶ δὲ τὸ πρᾶγμα, 


τοῦτο (puerorum amores) δαιμονίως ἐσνουδονς Xo de. 
τίνας ἔχειν εἰωϑὼς περὶ αὑτὸν κιϑαρῳδοὺς ἢ κιϑιαριστάς, 


Eundem in longo perditorum hominum et τὸ ἄρρεν Ou 
κόντων recensü cum Chabria coniungit Libanius pro ᾿ Sal- 


tat. p. 900 D. Εὔμνηστος, Ἰάϊος, Θράσυλλος, * Jowtoytie. 
των, ΠΙαμμένης, Δημοκράτης, Χαβρίας, ΜΜισγέλαος (leg. ᾿ 


— 


ALEXIS, 881 


Μηισγόλαος 51). ant MicyóAag), Καλλίας, Κριτίας, Tlovoa- 
ψίας, ᾿“Δοχίδαιιος. Ex his coniieere licet fabulam hanc do- 
cuisse Alexin cireiter Olymp. CIX. Cfr. Clintonus Fast. 
Hellen. p. 127. Non recte igitur Sehweighaeuserus apud 
Athen. XHI p. 610 e, ubi Alexis in "zo fabula Demetrium 
Poliorceten commemorat, ' Izztíoxo reponi voluit. 

Denique huc pertinent ᾿“δελφοὶ et Στρατιώτης 
apud Athen. VI p. 9981, In utraque fabula ridetur Demo- 
silienes propter lusum verborum δοῦναι et ἀποδοῦναι, quo 
illum usum esse constat in oratione de Halonneso, ex quo 
recte arguümentatur Clintonus Fast. Hell. p. 143, tum illas 
Alexidis tam alias aliorum fabulas, quibus idem Demosthe- 
mis dictum vellicatur, actas esse brevi post Olymp. CIX 2. 

Ab his non longo temporis intervallo distare videntur 
ὅδε fabulae, in quibus Callimedontis, quem Demosthenis 
aetate inclaruisse constat, Nannii meretricis, Corydi et Ti- 
thymalli parasitorum,  Aristogitonis demagogi et 'limoclis 
comoediarum scriptoris: mentionem  iniectam videmus. Et 


Callimedon quidem commemoratur in Δ ορχίδε ἢ Ποππῦυξ 
ξούσῃ apud Athen.III p. 164 d, qui eandem fabulam affert 
lib. X p. 431a et IX p. 395b, ubi quod editur ἐν δὲ 'Po- 
δίῳ ἢ Ποππυζούσῃ, videndum ne ita corrigendum sit: ἐν 
δὲ “ορχίδε ἢ Π;οππυζούσῃ, nisi im Schweighaeuseri conie- 
cturam concedere malis, qui Ῥόδιον ἢ Ποππύζουσαν alte- 
rius fabulae διασχευὴν fuisse suspicatur. Porro in 1175 
— - Athen. VI p. 242d, in Ποντικῷ MI 


| (35 dilucsins idem dicitur etiam Suidae II p. 565. Mia- 
| γόλαος: οὗτος ἣν τοῦ «“Ἱεωδάμαντος ἐρώμενος. [dem 
|  — tamen vol. Ilf p. 469 ὕστερον δὲ (Tíuagyog) ΜΠισγόλᾳ 
εὐ καὶ “Ηγησάνδρῳ τῷ “Μεωδάμαντος ἐρωμένῳ “μισϑώσας 

αὑτὸν, ubi fortasse scribendum est τοῖς «de cuero 
ἐρωμένοις. Vide Aeschinem c. Timarch. p. 91 et 128 
—— Rsk. 


29 * 


jos dos 
Bu 

WT 

Mi 


368 ALEXIS, 


p. 100 c, in Συντοέχουσεν VIII p. 810a, quae laudatur 
etiam lib IV p. 137c et IX p. 39592, in Φαίδωνι ἢ 
φΦαιδρίᾳ ibid. VIII p. 340 b, de cuius dramatis titulo su- 
pra expositum est, denique in. Κρατεύᾳ ὙΠ p. 340a, de 
cuius fabulae duplice editione, quarum altera post Olymp. 
CXVIII prima autem ante Olymp. CXV. in scenam. commissa 
' est, infra dicetur. Xannium meretricem, mediorum comico- 
rum ludibrium, nisi. quod semel etiam ἃ Menandro conime-- 
moratur, habemus in Ταραντίνοις apud Athenaeum XIII. 
p. 987 b, qui eandem fabulam ad partes. vocat IV . p.134 a. 
161b sqq. XI p. 463 c, quibus adde Anutiatt. p.. 100 et Pol- 
luc. X 21. Corydum et Tithymallum, quos nonnisi a: me- 
diae poetis comoediae commemorari videas, ridentur iu 
Μιλησίοις, Δημητρίῳ ἢ Φιλεταίρῳ, Ποιηταῖς, 
᾿λυνϑίς. Harum quam primo loco commemoravimus, 
Μιλησίους, habemus apud Stobaeum CXII 6 (ubi Gaisz 
fordius e codice A hoc lemma habet: ᾿“λέξιδος Μιλησίων. 
Gesnerus M yles.) apud Athen. VI p. 240 c, ubi minus recte, 
ut videtur, dicitur ΜΜιλησία, et lib. IX p. 339a... 4 ηἡμή- 
τρίος ἢ Φιλέταιρος laudatur Athen. VI p. 241 b et simz 
pliciter. Δημητρίου nomine Stob. CXVI p. 475 Grot. Athen; 
ΠῚ p.1082. VII p. 814 d. VIII p. 338 d. XIV. p. 663; 
ex quo discimus Demetrium fuisse repetitam recensionent 
fabulae Philetaeri nomine inscriptae. "yes δέ, inquit Athe- 
naeus, ἡ σύμπασα ἐχλογὴ οὕτως οὖσα ἐκ τοῦ διεσκευασμέπ 
vov δράματος O ἐπιγράφεται Δημήτριος. | Qua in fabula si 
Demetrii Poliorcetae laudes celebravit, apertum est illud, 
in quo Corydus perstringitur (apud Athen. VI p. 241 b), 
fragmentum non ex altera, sed ex prima fabulae editione pe- 
fitum esse. Quam de argumento fabulae suspicionem ausus 
sum, eam nescio an locus e Stobaeo allatus confirmet, quem | 
pleniorem habet omisso fabulae nomine Athenaeus Il p.96e 


ALEXIS, 359 
'"Üuoióratog ἄνϑρωπος otro τὴν «σιν — 
τρόπον τιν᾽ ἐστέ" τὸν γὰρ οἶνον τὸν véoy 
πολλή γ᾽ ἀνάγχη καὶ τὸν ἄνδρ᾽ ἀποζέσαωι 
πεώτιστον ἀφυβρίσαι τὲ χτλ. 
Quae egregie conveniunt in Demetrium iuveniliter lascivieu- 
iem. ^ Sed fateor hanc valde incertam esse coniecturam. 
Latine fabulam reddidisse putatur Turpilius. 'V. Casaubonus 
ad Athen. VIII p. 338d et Scaliger ad Varr. VI p. 218 
Bip. Naevii Demetrium habemus apud Varronem l.l. 770:7;- 
ταὶ laudantur Athen. VI p. 241 d et fortasse etiam III p. 71 e, 
ubi legitur //7ou;z;7 pro llow;reic. Similis tituli fabula 
11 οἰήτροια laudatur a Polluce IX 153, ubi Hemsterhusius 
plenum dramatis indicem fuisse suspicatur Z7orzrei ἢ JIouj- 
τρία. Sed eiusmodi ceniecturis nihil fallaeius. — Similiter 
variatur in titulo Olynthiae, quae Ὁ λύνϑ'εος dicitur Athe- 
 maeo lll p. 75 b (quae pleniora sed omisso fabulae titulo 
leguntur ΠῚ p. 53a), ᾿Ολύνϑιοι ibid. VI p. 240c et Stobaeo 
XXVII 9, denique "ÜAvrvÓOia Photio s. v. εὐημερία et Sui- 
dae I p. 888,  Aristogitenem , Demosthenis aequalem, com- 
memorat Alexis in ΣΦ πονδοφορεχκῷ sive, ut recte Hem- 
sterhusius correxisse videtur, Σ  πουδοφόρῳ apud Pollu- 
cem X 111. ' Apioroysízove|róv ῥήτορ᾽ εἶδον λαρκὸν Xuquo- 
μένον | τῶν ἀνϑρακηρῶν, "Timoclem comiceum in "Ezi- 
δαύρῳ (leg. ᾿᾿πιδαυρίῳ) apud Athenaeum HI p. 120a et 
in KovoíOs lib. X p. 413d, quamquam hoc quidem loco 
annon comicus poeta intelligendus sit dubitari potest, —Eau- 
dem fabulam praeterea commemorat Athenaeus VII p. 362 €. 
X p. 422 e, 

Mediae comoediae quum propriuni argumentum fuerit 
Pythagoreorum exagifatio ,' eliam ᾿Πυϑὰγορίζυυσδαν Alexidis 
huic aetati assignavérim,- Eam fabulam praeter Athenaeum 
ἘΠ p. 122f affert Gellius N. A. IV 11, porculis quo- 


890 ALEXIS, 


que minusculis et haedis tenerioribus victitasse 
(Pythagoram) idem Aristoxenus refert, — Ac de 
animalibus Alexis etiam poeta in comoedia, quae. 
Pythagorae vita inscribitur, docet. Quibus e ver- 
bis J/vÓa;0gov βίον inter fabulas Alexidis rettulit Fabri- 
cius, Sed recte contractis, quae male divulsae sunt, litte- 
ris Pythagorizusa pro Pythagorae vita corrigunt. 
Reinesius V. L. III 3 et Menagius ad Diog. Laert. II p. 310, 
Pythagoreorum victum risit etiam in Tarentinis, quam 
fabulam] supra p. 388 propter Nanuii commemorationem 
eidem aetati adscripsimus, Ι 

Neque aliter de tempore Aesopi Archilochorum. 
et Cleobulinae statuo, Ex his Aesopum, in qua | ma- 
gnas Solonis partes fuisse docet unicum eius fabulae fra- 
gmentum, habemus apud Athen. X p. 431 d. Archilochos. 
laudat Antiattic. p. 106. Eam Archilochus numero sin-. 
gulari effert Athen. XIV p. 611b, ubi nescio quis felicem. 
praedicat Archilochum, quod Parum insulam incolat, quae. 
optimum marmor optimasque placentas ferat. -Αργιλόχουβ 
docuit etiam Cratinus, quem tum in hac fabula tum im 
Cleobulina ab Athenaeo lll p. 386a laudata initam 
esse Alexin haud inepte suspiceris. 1 

Quae in mythico versatae sunt argumento fabulae, earu t 
plerasque si. eidem aetati adscribendas esse dicam, nihil, 
me facere puto quod iure reprehendi queat, Sunt autem 
hae: 


᾿Αταλάντη, quo nomine etiam Callias Euthycles Phi- 
lyllius Strattis et Philetaerus fabulas inscripserunt, ab uno 
laudatur Antiattic, p. 108, 3 
ih Γαλάτεια. V. Antiattie, p. . 93, Photium | 8. Y. VOL í 
κόν, Athen. VII p. 816 ἃ. XII p. 544 e; ubi Aristippus Cr- 
renaeus perstringitur, | sii 


ALEXIS. 381 


᾿Ελένη. lta vocatur Athen. XIII p. 563d. Quae fa- 
bula non videtur diversa fuisse ab ea, quae 'EAve ἁρπαγή 
inscripta fuit laudaturque a Prisciano lib. XVIII p. 205 
ed. Krehl. et ab Antiattice. p. 106 “άχαιναι.  "AAs&g 
“βλένης ἁρπαγῇ. Eandem fabulam laudari putabam ibid, 
p.96. Evogxuotie ᾿Αλέξανδρος ᾿ Βλένῃ, Sed vide supra p. 370. 
Porro 'EAévygg μνηστῆρες ab eodem Antiattieista affe- 
runtur p. 96 et 99. Nec diversa videtur ab ea quam ἤνη- 
᾿στήρων nomine laudat Athen. XIV p. 650 e, ubi exeidit 
fortasse Helenes nomen, ut apud Suidam vol. ΠῚ p. 471, 
ubi praeter alias Timesithei, tragici poetae, fabulas, com- 
memorantur: Méuvwev, Mvzor5osg, Ζηνὸς γοναέ, '"EA£vug 
᾿ἀπαίτησις, ᾿Ορέστης, Πυλάδης, Κάστωρ καὶ {Πολυδεύχης. 
Malim "EAivne μνηστῆρες et ᾿Ορέστης χαὶ Πυλάδης. | Ce- 
(ferum ex una harum Alexidis fabularum probabile est du- 
etam esse ecloram apud Athen. XII p. 510a, ubi ex verbis 
Athenaei χατὰ τὸν ᾿Αλέξιδος Τυνδάρεων mon certo colligi 
potest, etiam Tyndareum fabulae titulum fuisse, quam- 
quam Sophili sane ferebatur fabula Τυνδάρεως ἢ .41ήδα. 

. Ἑπτὰ ini Θήβαις Eam unus commemorat Athen. 
VII p. 291a, ubi alii libri habent Θήβας. "Eiusdem indicis 
fabula commemoratur in Amphideis. 

t. Ἡσιόνη apud Athenaeum ΙΧ p. 367f et XI p. 410 e, 
ubi Hercules introducitur bibulus. 

"Iecig apud Antiatt, p.83. ᾿“μφιτάπητα: Aug ᾿1ά- 
7194, ubi legendum videtur. '/&cov:,. quo titulo etiam Anti- 
phanis fabula ferebatur. Possis quidem mutato accentu. Ja. 
gió, quod Nymphae nomen. est apud Pausan. Vl 22, sed 
nulla veritatis specie. 

Kixvog apud Athen. XI p. 472 a. Προσουσίαν ἢ Κύ- 
Ἀνον in Eubuli fabulis fuisse vidimus. 
; 4ivoc apud Athen. ΤΥ p. 164b, nobilissimo loco, ubi 


b 


892 ALEXIS, 


Herculem habemus παρὰ τῷ divo παιδευόμενον καὶ χελευ- 
σϑέντα ἀπὸ βιβλίων πολλῶν λαβόντα ἐντυχεῖν, ἐκέϊνος 
δ᾽ ὀψαρτυτικὸν λαβὼν βιβλίον (puta Simi tragici histrionis 
librum de arte coquinaria) ἐν χεροῖν περισπουδάστως ἐχρᾶ- 
tt. De Lino Herculis magistro vide Apollod. II 4. 9 et 
Diodor. Sic. III. 67, cll. Scholiasta lliad. p. 913 32 Bekk, 
Linum fortasse docuit etiam Dionysius, de quo infra dicetur, 

Μίνως, qui etiam Antiphaneae fabulae titulus fuit, 
laudatur Athen. VII p. 289 f. 

᾿Οδυσσεὺς ἀπονιπτόμενος apud Antiattic. p. 98, 
cuius fabulae argumentum nescio an ad lavacrum Ulixi ab 
Euryclea ministratum spectaverit, et ᾽Οδυσσεὺς ὑφαῖ! 
yov apud Athen. VI p. 240 c (ubi Tithymalli mentio) "1 
p. 903a. X p. 421a. 

Denique ᾿Ορέστην laudat Athen. VI p. 2476. Zyi3 
Qov« idem XV p. 638e et Τροφώνιον idem VI p.212€ 
(ubi Moschio parasitus ridetur) X p. 4l7e et Antiattic. 
p. 110, ad quem locum respicit etiam Photius Lex. s. v. 
ὀφϑαλμὸν ἐπιβάλλειν. "Prophonii quidem res etiam novae 
comoediae argumentum praebuisse docet Menandri exem- 
plum. Nihilominus nostram de Alexideae fabulae aetate sen- 
tentiam confirmare videtur Moschionis commemoratio, cuius 
frequens est apud mediae poetas comoediae memoria, Ad 
Orestem fortasse spectant quae supra ex didascalia Alcestidig 
Euripideae attulimus p. 324. 4 

Praeterea ad eandem) aetatem mon sine veri specie illai 
fabulas rettuleris, quas jam veteres dubitaverunt utrum Ale- 
xidi an aliis mediae conioediae auctoribus tribuerent. EX 
hoc genere est 'Ouoía, quae Alexidis an Antidoti comoedia 
esset dubitatum fuisse ex Athenaeo XIV p. 612d intelligi 
tur. Eadem ratio fortasse ρωτοχόρου fuit, quae apud 
Athenaeum "VII p. 287f Alexidi; at ΠῚ p. 109c. VI 


| 
| 


ALEXIS, 893 
p. 940b Antidoto tribuitur. Eodem pertinent." 4Aeíztrota 
“Αντεια et Ὕπνος, quarum alii Antiphanem auctorem fere- 
bant. De ᾿4λειπτρίᾳ vide Athen. lI p. 123b. "4vri- 
φάνης ἐν ᾿““λειπτρίᾳ, φέρεται δὲ τὸ δρᾶμα xot ὡς * AAcE- 
δος. Hinc apud Polluce. VII 17, ἀλείπτριαν εἰρήκασιν οἱ 
μέσοι κωμιχοὶ — " duquóog δὲ καὶ δρᾶμά ἐστιν ᾿“λείπτρια, 
pro Amphide Alexidis nomen restituendum putarem, nisi 
etiam in aliis fabularum titulis mirus esset Amphidis et Ale- 
xidis consensus. De 'vreíc Athenaeus ΠῚ p. 1976: τὸ 
δ᾽ αὐτὸ τοῦτο δρᾶμα (Antiphanis Anteam dicit) φέρεται 
χαὶ ὡς ᾿Αλέξιδὸς ἐν ὀλίγοις σφόδρα διαλλάττον, Ceteris 
locis, quibus Antea commemoratur, sub Antiphanis nomine 


-Jaudatur. Vid. supra p. 322. Denique Ὕπνος Alexidis 


laudatur Athen. X p. 449 d, ubi anum habemus aenigma de 


-Somno puellae proponentem, et addita de auctore fabulae 


dubitatione lib. XHI p. 5972e: "Aeheg ἢ ᾿«Αντιφάνης ἐν 
Ὕπνῳ, quibus iunge XV p. 671 d, ubi recitatis aliquot ver- 
sibus ἐξ “Ὑπονοίας (reete Schweighaeus. "Yzvov) ᾿“4λέξιδος 
deinceps haec infert: τὰ αὐτὰ ἰαμβεῖα φέρεταε χαὶ meo 


᾿Αντιφάνει ἐν “ὕπνῳ. Denique apud Antiattic. p. 95, ubi 


J » . T ! 
laudatur λεξις Οἴνῳ, in tanta verborum οἶνος et ὕπνος 


permutandorum procliritate, v. Seidlerus ad Eurip. Troad. 
966 et Erfurdtius ad Sophoclis Oed. T. 773, dubitari non 


potest quin recte "Ζλεξις "Yavo correxerim. Ceterum de 
bis tribus fabulis ita statuo, ut eas primum ab Antiphane 
scriptas, postea autem ab Alexide sub incudem revocatas 
iteruiique editas fuisse credam. Cfr. supra p. 32. 

MA Sequuntur iam eae Alexidis fabulae quae certa serloris 
aetatis habent indicia, “Ὑποβολιμαῖος, Φιλέταιρος, Ἵππος, 
Πύραυνος, Κράτεύας. De Hypobolimaeo et Philetaero supra 
dictum est P. 315. 888. Ex ea autem quae ἽΪππος inscripta 
fuit fabula hos versus servavit Athen. XIII Ρ. 6106: - 


394 ALEXIS.. 

Τοῦτ᾽ ἔστιν " AxoÓnute, τοῦτο “Ξενοχράτης. 

πόλλ᾽ ἀγαϑὰ δοῖεν οἱ ϑεοὶ “ημητρίῳ 

xal roig νομοϑέταις, διότι τοὺς τὰς τῶν λόγων 

ὡς φασι δυνάμεις παραδιδόντας τοῖς νέοις 

ἐς κόρακας ἔρρειν φασὶν ἐκ τῆς ᾿ΑἸττικῆς. 3 
Demetrius Phalereus principatum Athenis tenuit ab Olymp. j 
CXV 3, pulsusque est a Demetrio Poliorceta Ol. CXVIII 1,9 
Xenocrates autem obiit Olymp. CXVI 2, ex quo apertum . 
est, Demetrium, quem Alexis commemorat, esse Phalereum, 
et Sophoclis Suniensis legem de coercendis philosophorum - 
scholis — vid. Meursii Fort. Att. p. 19, Ionsii Script. Phi- 
los. I 17 4 et Clintoni Fast. Hellen, p. 181. — latam esse 
fine Olymp. CXV vel ineunte Olymp. CXVI. | Eidem igitur 
tempori etiam. eam, de qua agimus, fabulam adsignabimus. 
Pro Ἵππος autem reponendum videtur 'Jmze/g, ut legitur 
apud Athen. XI p. 471e et p. 481f. | Monuit hoc etiam 
Schweighaeuserus, nisi quod. incertus haeret inter '[zteUg et 
“Ἱππίσχος. Sed huius quidem fabulae titulo, ut iam supra 
p. 987 monui, nullus hic locus est. 

Sequiur Πύραυνος, in cuius fabulae fragmento € 1 
Athen. XIII p. 990b servato cum Seleuci regis mentio facta - 
sit, recte. Clintonus Fast, Hellen. p. 1718. Πύραυνον circiter 
Olymp. CXVII scriptam statuit. | Cetera fragmenta sunt ibid. 
VI p. 244d, ubi cum codd. vel παρύνῳ vel παρυνῷ ha- 
beant, alii J/c9oívo, Dindorfius autem, yerissime Πυραύνῳ rr 
correxit,. Porro ibid. VI p. 258 b. et XIV. p.. 663 f, ubi. wd 
B habet τυράννῳ, Titulus fabulae. Πῇύραυνος fuerit an Πύς 
ραυγον, dubitari. potest, ΠΙυὰ habet. Pollux Onom. VI 88, . d 
de altero vid. idem X 104 et interpretes Hesychii s. v. E 
θαυνον. Eiusdem tituli fabulam. scripsit Aristophon apud. - 
Pollucem ΙΧ 70, fortasse etiam Antiphanes apud Steph m 
Byz. s. v. ἀπάργης, de quo vide supra p. 31... 9 


Εν 
i 
b: 
i 
í 
FO 


2 


i 


ALEXIS, 895 


. Non magis ambigere licet de tempore quo vel acta vel 
scripta sit fabula Κρατεύας 4 Φαρμαχοπώλης, ἰπ 
qua, ut est apud Athen. VI p. 251a Alexis προπίνοντά 
τινα εἰσαγαγὼν ἑνὶ τῶν συμποτῶν καὶ λέγοντα ποιεῖ τάδε" 

Παῖ, τὴν μεγάλην δός, ἐπιχέας 

«φιλίας κυάϑους (ins, μὲν) τῶν παρόντων τέτταρας, 

τοὺς τρεῖς δ᾽ ἔρωτος προσαποδώσεις ὕστερον" 

ἕν᾽ "Αντιγόνου τοῦ βασιλέως νίχης" καλῶς. 

zal τοῦ νεανίσχου κύαϑον “ημητρίου. 
Quibus verbis apertum est significari Antigoni victoriam de 
Ptolemaeo apud Cyprum reportatam, quae incidit in Olymp. 
CXVIII 2, quo tempore Demetrius septimum supra vicesi- 
mum agebat annum, ut merito γεαγνίσχος. appellari potuerit. 
. Sed has rationes non mirarer equidem si quis duobus aliis 
[ eiusdem fabulae fragmentis apud Athenaeum VIII p. 310 a. € 
turbari crederet, | Quamquam enim Callimedon his locis 
commemoratus, ut ex Plutarchi Phoc. 35 constat, ultra Pho- 
cionis obitum h. e. ultra Olymp. CXIV 4 vitam produxit, 
ea tamen tempora, quibus Crateuam iu scenam productum esse 
statui, non videtur attigisse. Quam difficultatem ita remo- 
vere licebit, si duas huius fabulae editiones fuisse ponamus, 
quarum altera Ko«rzteg altera autem Κρατεύας ἢ eua 
χοπώλης vel simpliciter ϑαρμακοπώλης inscripta fuerit. Ac 
favet huic coniecturae quod fabula illa duobus locis VIII 
p. 910c et XI p. 4734 simpliciter Κρατεύας, quattuor lo- 
cis ΠῚ p. 95a, 1072. VIII. p. 340 a et XV p. 678 c. Κρα- 
τεύας ἢ Φαρμαχοπώλης, eo autem loco, in quo. Antigoni 
victoria praedicatur, Φαρμακοπώλης ἢ Κρατεύας appellatur, 
Ceterum Crateuae nomen ubicunque Alexideae fabulae 
titulus citatur ab Athenaeo, restituit demum Casaubonus, 
codicibus constanter. Κρατίᾳ yel Κρατείᾳ tenentibus. Casau- 
bonum sequuti sunt Schweighaeuserus et Dindorfius. n eo 


890 ALEXIS. 
autem fallitur Casaubonus, quod ad Athen. III p. 95a 
Crateuam illum Alexideum eundem füisse existimat, culus 
διζοτομικὰ respiciunt Plinius, Dioscorides, Galenus alii. [5 
enim Mithridatis aequalis fuit. V. Sprengel Geschichte der 
Medizin I p. 601. Eiusdem nomen restituendum videtur 
᾿ Scholiastae Nicandri 'Ther. 683. πυρῖτις βοτάνη, v πρὸς 
παντὸς φησιν (lolaus medicus) ϑηρίου δῆξιν ἀγαθὴν εἶναι, 
ὡς φησι καὶ ᾿“Δριστεύας,  Seribendnm videtur Κρατεύας. 
Jdem nomen in Κρατερὸς corruptum est apud Porphyrium. 
Abstin. anim. I p. 29. Κρατεροῦ (leg. Κρατεύου) τοῦ ἰα-- 
700) οἰκέτης ξένῳ περιπεσὼν γοσήματι -—— τοῖς μὲν qaa 
μάχοις ὠφέληται οὐδέν. 

Restant eae fabulae quae quum certum temporis indi- 
cium praebeant nullum, dubitari potest prioribusne an serio-. 
ribus annumerari debeant. .4/7020.: apud Suidam vol. III. 
p. 434. Eadem fortasse librariorum errore Alexandro tri- 
buitur apud Zenob. VI 11, de quo loco infra dicetur ubi 
de Alexandro agam. 4íyu&Acorog apud Antiattic. p. 98, 
ubi quod codex habet ᾿Εγμάλωτος, correxit iam Harlesius ad Fa-- 
bricii B. G. II p. 407. ' Zu q origapud Polluc. X 125 εἶεν ἂν xo 
. ἀμφωτίδες τῶν σχευῶν llidrovós rs εἰπόντος xoi ἐν Ksg- 
κύονι Αἰσχύλου «ἀμφωτίδες TOL τοῖς ἐνωτίοις πέλας.» p 
ξιδος δὲ καὶ δρᾶμα "Jugwrig. Laudatur ab eodem VII 20 
et Antiattic. p. 108, Ad titulum fabulae explicandum Hem 


sterhusius affert Hesychium, 'ugwríósg: ἃς ἔχουσιν οἱ na. 


λαισταὺὶ περὶ τοῖς ὠσίν, de quibus aurium munimentis nota. 
sunt quae disseruit Salmasius. Eam interpretationem con 


firmat quodammodo locus Aeschyli. "Quamquam quum Pol. 


lux de instrumentis rusticis agat, certe dubitari potest Ale- 
xideae fabulae index annon potius de poculo explicandus 
sit quo utebantur rustici. Athenaeus ΧΙ p. 1884: ἀμφωΐ δ᾽ 
«ξύλινον “ποτήριον, o χρῆσθαι τοὺς ἀγροίκους Φιλητᾶς qi 


β 


ALEXIS, 897 

| τοὺς ἀμέλγοντας εἰς αὐτὸ. xol οὕτω 'πίνοντας.. In- aecentu 
ἑ vocis mirifice . variant libri, aliis ἀμφωτίς, aliis ἀμφῶτις, 
aliis denique ἄμφωτις tuentibus. 

Sequitur 'uaeAovoyóog. apud Antiattic. p. 82, nisi 
"Auqig legendum, cui ea fabula tribuitur a Polluce et Stobaeo, 
Sed vide infra ubi de Amphide agitur. 4zeyAZevzeutvog 
apud Athen. ΠῚ p. 17 c.e. VI p.221 f. VII p.301 a. Titulum 
fabulae, quem Casaubonus de hominis cuiusdam in Glaucum 

mutatione intelligit, simplicius ad glaucoma trahas, quo quis 
affectus fuerit, Caerulatum . vertit Grotius. Glaucoma, 
incertum quo. sensu, fabulam inscripserat Naevins, "Ano- 
xonrouéivi apud Athen. X p.431 c, ubi VL habent '4zo- 
κοπτομένῳ., ut legitar XIII p. 962 d, quo loco femininam 
formam reposuit Dindorfius. ᾿“σχληπιοκλείδης ibid.IV 

p. 169 d ct Polluc. X 107, ubi quod olim edebatur ᾿.4σκλη- 
σιάδη; ex libris correctum est. 

- ᾿Ασωτοδιδάσκαλον habemus apud Sotionem Ale- 
 xandrinum Athenaei VIII p. 336 d, ubi quod Athenaeus di- 
 €it, neque se ipsum hanc fabulam in octingentis illis, e qui- 
bus exeerpía confecerit, mediae comoediae dramatis reppe- 
 xisse neque in ullo fabularum recensu eius mentionem fieri 

meminisse, eiusmodi est, ut gravissimam de eius γγησιότητε 
dubitationem movere possit, quamquam fragmenti quidem, 
Quod ex ea attulit Sotion, ea est indoles, ut Alexide nequa- 

quam indignum censeri queat.  Xanthiam ibi habemus con- 
| Servos, ut strenue genio indulgeant, festivissime hortantem; 
Sed orationis color habet sane nonnulla, in quibus. merito 
 effendas, v. c. quod vs. 6 τύρβαζε, δήάνη, γαστρὸς οὐδὲν 
ἥδιον, contra. constantem. Atticorum usum comparativus 

ἥδιον penultimam corripit. Nec τυρβάζειν ita atticum poe- 
fam dicturum fuisse crediderim, ut nec ψύχειν vs. 10 ψύ- 
 &u σ᾽ ὁ δαίμων TQ πεπρωμένῳ χρόνῳ, Mis igitur argu- 


808 ALEXIS, 
fentis' adducor ut fabulam illam neque Alexidem nequé 
alium atticum poetam auctorem habuisse statuam, quamquam 
quod Gaisfordius ad Marklandi Suppl. 1101 scribit, fragmen- 
ium illud ὁ doctissimorum virorum sententia Sotioni potius. 
quam Alexidi tribuendum esse, quorsum spectet, non repe- 
rio. Nam Marklandus quidem, quem laudat, ad Euripidis | 
Suppl. 127 insciens plane Sotioni hos versus tribuit, Athe: 
fiaei verbis deceptus, quae paullo negligentius inspexerat. ^. 1 
'"ArÓ te, quod mulieris nomen est 82}, laudatur Athe- 
naéo IX p. 386 c," Suidae vol; ΠῚ p. 487 et Photio s, V, 
μᾶλλον μᾶλλον. "Arce apud Grammat. Següer. p. 899. 
et Stobaeum Serm. XXIX 33, ubi Gesneri margo habet. 
Alexidis Orchestride, 'Trincav. ᾿“λέξιδος ᾿ yos. 
Neque aliter codices et Grotius. Cfr. Gaisfordii nota. Bà: 
στρυχοῦ unus commemorat Antiatt. p. 115. Boetriow 
Stobaeus Serm. CV 4 et Athen: XIV p. 650 e, ubi legitur | 
etis ἐν Βρευτίῳ, quam formam pro Boovrrío frustra | 
{πὸ Seéhweighaeuserus comparatione nominum Ae vate 


Lucani, “εύχιος Lucius, quorum longe alia est ratio. Cete- 


PT 


rüm ad loceüm ab Athenaeo servatum respicit Scholiastes | 
Aristophanis Eécles. 355 et Suidas s. v. ἄπια. De nominé 
Boervia cfr. Dindorfius δὰ Aristoph. fragm. p. 244. ᾿ 

Βωμὸς laudatur à^Pollucé' Onom. VIL 12. ood. 
ab Athenaeo XIII p. 6002. Τυναικοκρατία ibid. HE. 
p. 125b et a Polluce IX 44, cuius fabulae quod argonienil 
tum fuerit vel ex titulo suspicari licet. Soilicet illis tempos 
fibus, quibus permulti Atheniensium  insáüo quodam rerum 
Laconicarum studio ferebantur, etiam mulieres, quüm magnas 


rtu 


Ἀδνήροι 


8ui generis praerogátivas apud Lacedaemonios esse viderent. 
F 


5?) Ita inter Sapphonis amicas commemoratur Atthis ἃ 
Suida s. v. -Xazqw. "n 


n 
Ξ 


ALEXIS, $99 


(Aristot. Polit, II 7 9), libido invasit in maiorem sese liber- 
tatem vindicandi et suo omnia arbitrio agendi. Id in lusum 
 jocumque vertisse videtur Alexis, exemplo fortasse Aristo- 
phanis, cuius Ecclesiazusas hae fabula Alexin imitatum esse 
nequaquam inepta est coniectura Boettigeri Opusc, I p. 301. 
. Eiusdem tituli fabulam Amphidi tributam fuisse ex Athe- 
 maeo VIII p. 936€ apparet. De scriptura nominis γυγαιχο- 
κράτεια sive potius γυναιχοχρατία disseruit Lobeckius ín 
 Parergis ad Phrynichi Ecl. p. 525. : : 
Sequitar Δαχτύλιος apud Antiattie, p. 92 et Athe- 
naeum X p. 443e. Ζιαπλέουσαιν apud Antiattic,. p. 91. 
díóvuo: apud Athenaeum X p. 446 f. XV p. 686 a; 
Stobaeum Floril. LXII 40 et Polluc. IX 158, ubi cod; 
4dióvuat | dig πενϑῶν laudatur Athenaeo X p. 441 ἃ; 
"ubi Reinesius Var. Lect. ΠῚ 8 ἐν Zi πενϑοῦντι : proponit; 
quae si vera esset coniectura, vix dubitari posset quin haee 
fabula prioribus poetae dramatis accensenda esset. Sed 
quidni δὲς πενϑῶν ut Δὶς ἐξαπατῶν δὲ similes fabularum 
εἰ} Δρωπίδης (quod viri nomen est apud Platonem 
vol. II p. 157 e. ΠῚ p. 20e. H; St. et Arrianum Exped. 
Alex. IV 8, aliosque apud Hemsterhusium Anecd. I p. 216) 
laudatur Athenaeo ΠῚ p. 195f. IV p. 172b. XI p. 4968; 
übi L habet Ζρωπίδι, ut legebatur olim etiam apud Pollu- 
cem X 121. Εἰσοικιζόμενος apud Athen. XI p. 502 d, 
ubi ante Schweighaeuserum legebatur Οἰχκιζομένῳ, XIV 
p. 6186. XV p. 685f. 691e. "Ez«woucromnoióg apud 
Antiatt. p. 82. et Athen. XV p. 6914d cll. Polluc, VII 190. 
“Ἑλληνὶς apud Athen. VI p. 926f. ᾿Επίχληρος ibid. 
VI p. 227b.d, Antiattic. p. 81. 104. ἐπιστολὴ ibid. 
p. H2. ᾿Επίτροπος Athen. X p. 443f. ᾿Ερετρικὸς 
ibid. VII p. 8236 ἃ. 'H εἰς τὸ φρέαρ, nisi potias titulug 
fabulae fuit Εἰς τὸ φρέαρ, ut colligas ex Athen. VIII 


400 .ALEXIS. 


p. 840. o. ἐν τῇ ᾿ἐπιγραφομένῃ Eig: τὸ φρέαρ. Neque: re-- 
pugnat. alter Athenaei locus ΠῚ p. 109 b ἐν τῇ δίς τὸ 
φρέαρ, quod perinde est ac si scripsisset ἐν τῇ ἐπιγραφο-. 
μένῃς πὸ φρέαρ. Θεοφόρητος ibid. IX p. 369e, 
euiüs argumentum. simile fuisse videtur ei. quod in Ocoqo- 
govu£vy εὐ ' Iegeíc. traetavit. Menander. | Cfr. Lobeckius im 
Aglaoph. p. 628. Θεσπρωτοὶ laudantur Athenaeo ΧΙ 
p. 052e,..O nf iot ibid. IV p. 159 4. Θητεύοντες 
apud Stobaeum Serm. XXVII 3... Θράσων apud | Athen 
IV.p. 133b; ᾿Ισοστάσιον ibid. II p. 127 c..IV. p.134 e 
XIII p. 568 a, cll. Clemente Alex. Paed. Ill 2. ᾿Καλάσες 
ουν, quod vestimenti genus fuit de quo v. Scholiastam Ari-- 
Stoph..Av. 1294 cll. Aristoph. fragm. p. 143, habemus apud 
Pollic. X 18. Καυνίους ibid. VII 166. Κηρυττόμε- 
vog laudatur Athenaeo XV ὅ8 p. 1961 Dind. 'AAs£re δ᾽ ἐν, 
Κηρυττομένῳ, litteris ἐν in. codice evanidis, ut dubitari pos-. 
éit; annon legendum sit: "Ζλεξις δ᾽ ᾿χκηρυττομένῳ. | Kus! 
ϑαρῳδὸς apud Antigtt. p. 96. Κνεδίέα apud Athen. IV. 
p. 106 ἃ, Κονεάτης ibid. IX | p. 500 e. Κυβερνήτηφ 
ibid, ὙΙ p. 237b. XIV p.652, Κυβευταὺὶ ibidem ΠῚ 
p. 95a, quo nomine etiam Eubulum fabulam inscripsisse v [ 
dinus. V.suprap.364. Κύπρεος ibid. III p. 110 e. 114 d. 
Eiüsdem fabulae titulus reddendus esse videtur Antiatt. p. 89. 
διπλάσαι τὸ διπλασιάσαι, " AAEig Κύπριδι. | Lege Κυπρίῳ, 


Ou 
T 


quamquam possis etiam ουρίδι, sed illud probabilius. 2a. 
πᾶς, quam latine vertisse videtur Turpilius, v. Scaliger. ad. 
Varr. VI p. 248 Bip., laudatur ab Athenaeo XIV p. 651fj. 
Nomen fabulae utrum ad λαμπάδος ἀγῶνα vel λαμπαδηφος. 
ρίαν spectet an de meretrice Lampade ab Athenaeo Xll] 2 
p. 983e conimemorata interpretandum sit, quis certo con. 
süituere ausit?: Porro «“Ζέβης apud Athen. HI p. 76 d. I 
p. 130 a. (cll. Poll. VI 63). VI. p. 226 ἃ. IX. p. 383 c. XIV 


ALEXIS. 401 


p. 661 ἃ, übi minus recte editur Zsfrrío. “Ζευχαδὲα ἢ 
ρα πέταε ibid. Ill: p. 91 f et XI p. 498e, ubi simpliciter 
Aivxadíc dicitur, ut apud Pollucem X 144, ubi male editur 
«“ευχάδιε. Recte Casaubonus, 'Toupius Emend. IV p. 243 et alii 
χευχαδίᾳ. Ide 0x1) apud Athenaeum VII p. 899. 6. «Ζημνία 
apud Pollucem X 100, quo respexit Suidas s. v. ἀγϑράχιον 
et τρίπος: Hinc: corrigendus Grammaticus Seguer. p. 401 9, 
ubi pro παρ᾽ ᾿“λέξυδε vitiose legitur JIeocAzEstósov.. Ζοκροὶ 
apud Antiatt. p. 109. et Athenaeum III p. 123e. “υκέσκος 
apud Antiattie. p. 98 et Athenaeum XIII p. 595d. Maev- 
δραγοριεζομένη ibid. III p. 1981, VIII p. 840 c. 365 d. 
XH p. 952e. XIV p. 621 e. ἡάντεις XIII p. 558 e. 

τα Μέδων, laudatur Athen; XV p. 700a ᾿.“4λεξις Mio, 
quod. fuit, ni memoria fallit, qui ex J;jóo corruptum puta- 
ret, quo titulo. 'Theopompi fabulam inscriptam fuisse constat. 
Sed recte. habet Midonis nomen, cuius exempla vide apud 
Erycium in Brunckii Anal. Hi. p. 297 et Anonymum ibid. III 
P. 198. Alexideus Midon fortasse non. diversus fuit ab eo 
cuiüs nomini.subdititius Platonis dialogus δίδων 7j ἱππο- 
τρόφος inscriptus ferebatur teste" Diogene Laert. ΠῚ 62. 


e.alius fuisse videtur is qui Antiphaneae fabulae. titu- 
m praebuit apud. Athenaeum. V. supra p. 827. 
ue ^ O0zwopar, quód meretricis nomen fuit, Aristoph. Pac. 
12, habemus apud Athenaeum X p. 448 6. XIII p. 567 c. 
Ορχηστρὶὴς laudatur ibid. X p. 441. 0. Cfr. quae supra de 
cliaeide diximus p.398... 719 54e 2:3) Etymol. M. p. 161 
6 et Phot. s. y. τονγαία. Παμφίλη Athen. IX- p.396 e. 
380 e. ἡ Παννυχὶς ἢ EgesóÓ os HI p. 96a. IV. p. 170 b. 
p. 948a. XII p. 916 d. |. Eadem | simpliciter- Z/evrvyig 
d ibid. IX. p.386 a et geo, XI p. 481e. 27 2- 
ἴον ἔκην (mulieris. nomen) ad:partes vocant Suidas ΠῚ p. 487, 
Photius s. v. μᾶλλον μᾶλλον, ét Antiattic. p. 108. .16- 
Hist, crit. Com. graec. 26 


li 
, 


| 
| 


| 


402 ALEXIS, 


λύκλεια (meretricis nomen) laudatur Atheraeo XIV p. 6420, 
Μονήρα, quod et ipsum muliebre nomen fuisse videtur, 
ibid. ΠῚ p. 117c. d. 127 e. IV p. 170 c. VII p. 324 b. IX 
p. 385b. XIV p. 603f. XV p. 687d. Προσκχεδαννύ- 
μένος Antiattie. p. 100. — ZIvAe iet, cuius fabulae unum 
quod superest fragmentum Athenaeus Vl p. 225f servavit, 
fortasse de mulieribus Pyliis explicandae sunt. Stephanus 
Byz. p. 650 de Pylo Messeniaca agens: τὸ ἐθνικὸν mni 
xci llvieiog. Sed ea poetica fuerit forma.  ltaque videns 
dum ne apud Athenaeum pro. 1 ]υλαίαις scribendum sit Z7 
λαίᾳ, qui Cratineae fabulae titulus fuit, de panegyri μεν. 
interpretandus. Σικυώνιος laudatur apud Δμίϊαίέ, p. 84, 
Συναποϑνήσκοντες ab Athen. IV. p. 165a. X p. 422a 
et apud Stobaeum Serm. LIX 2. Idem Diphileae fabulae fait 
titulus, ad cuius imitationem Plauti Com morientes come 
positos fuisse constat. X ύν τροφοῦ laudantur Athenaeo x 
p. 419 b. 1 
Συρακόσιος apud Stobaeum ΟΥ̓] 47 ᾿“λέξιδος à 
Xvgexovo(ov, nisi ἐκ Σωράκων scribendum est, quam. Ak 
xidis fabulam fuisse ex Athenaeo ΠΠ p. 120 b et Polluce X 
130 constat. Si recte habet Σ υραχόσιος, voluptuosum quem 


dam hominem eo nomine notatum fuisse crediderim. Α 
AXogexovg Alexidis fortasse respexit Pollux X 130 παρὰ τοῖς 
κωμῳδοποιοῖς οὕτως (σώραχος) ὠνομάσϑη τὸ ἀγγεῖον, B 
ᾧ τὰ σκεύη τῶν ὑποχριτῶν, 5g 

Porro "'izóv laudatur Athenaeo VI p.241. X p.424 
Stobaeo Serm. CXVI 19 et Antiatt. p. 85, ubi est T. ἰτϑαῖς 
qui fuit Eubuleae fabulae titulus. 1 οκεστὴς ἢ Ka d 
ψευδόμενος laudatur Athenaeo X. p. 431a. XV p. 692: 
et sine priore tituli parte VI p. 258e et Suidae s. v. γά 
θιίστος, | Fortasse non diversa fuit a "Üevóoucvo, quam Jua- 
bemus apud Athenaeum VI p. 255 b. X p. 419 b. Τραυ- 


ALEXIS,  AMPHIS, 403 


ματίας laudatur apud Stobaeum Serm. CXIX 1$ et nmi 
coniectura fallit apud Athenaeum XHI p. 562f. Φειλα- 
ϑήναιον habemus apud Antiatt. p. 111. 112. Φιλίσκον 
apud Athen. XIV. p. 642 f. Φιλόκαλος ἢ Nouqa:lau- 
datur Athenaeo VHI p. 365b. Φιλοτραγῳδὸς Stobaeo 
Serm. CVIII 52. Φιλοῦσα Athenaeo X p. 419 b. XIII 
p. 974b. Φρὺξ ibid. VII p. 307 e, cuius instauratam edi- 
tionem fuisse docet idem Athenaeus X p. 429 e, ubi lauda- 
tur τοῦ (Φρυγίου διασχευή, ex quo coniieias priore loco le- 
gendum esse ἥλεξις Φρυγίῳ pro "AAzkig Φρυγί. Φυγὰς 
laudatur Athenaeo IV p. 164f. VI p. 229 b. Denique Xo- 
ρηγὶς ib. VII p. 287 f, cuius fabulae titulum de choraga 
interpretatur Schweighaeuserus: fortasse recte, quamquam 
Choregis etiam mulieris nomen fuit, ut constat ex Athen. 
IX p. 977 c, ubi Aristophontem habemus ἐκ Χορηγίδος τῆς 
ἑταίρας παιδοποιούμενον. Quam praeterea Fabricius com- 
memorat fabulam Uvóvzo/foAuiciog inscriptam, ea non Ale- 
xidis fuit sed Crobyli. V. Athenaeum III p. 107 e. 
AMPHIS. De hoc ita scribit Fabricius Bibl. Gr. IL 
p. 410. «Amphis, Amphicratis filius, poeta veteris comoe- 
«diae, Atheniensis.» ^ Atheniensem fuisse tradidit Suidas 
& v. Augig. Sed de Amphicrate patre nemo quidquam 


memoriae prodidit. Errorem fluxisse puto e Diogene Laert. 
HI 27, ubi Amphidis fabula "4puquxocrovg nomine inscripta 
laudatur. Neque verius veteris comoediae poetam fuisse 
scripsit Fabricius. Τοῖς μέσοις adscribendum esse praeter 
fabularum argumenta docet Pollux I 233, qui quum mediae 
|poetas comoediae distinxisse dicit inter συχάμινος et gvxa- 
μενον, respicit haud dubie Amphidis locum apud Athen. Il 
Ip. 90f. Cfr. Pollue. VII. 17. Ac Platonis Sinopes Nannii 
aliorumque hominum, quorum frequens illa aetate memoria, 
'aequalem fuisse doeet Diogenes Laert. JI] 27 et Athenaeus 
26 * 


401. SSEUAMPIHSUS Y^ 


XII: p. $07 f. Ὁ Idem quum Phrynen éommemoret apud Atl 
naeüm XIII: p: 591 d, vitam minimüm ad: Olynip. OXII- pro«- 
duxit. : Nomen yiri. subinde in ἰδ ἐφ ας et hine! in. ";4yíad. 
eorruptum est. Pollux Onom. lI 36 διαπαρϑέννα: δῶρά - 


27 


ὠνόμασεν "Aytag. ὁ κωμιχός. MS. ᾿Αμφίας, quod ἐπ᾿ "A 


qi$ mutavit Tungermannus.: Cfr. Schweigh. ad. Athen. vol. IE: 
p. 99. Ac fortasse etiam apud Antiatt. p, 118. πυξίον, 0710 ^ 
οἱ ζωγράφοι γράφουσιν. d ytag | Zoyoaqo, - scribendum T 
"Juqte. -Certius ést, idem nomen in Anphianus abiisse 
apud Scholiasten Germanici. Arat. p. 78 Buhl | Amph 
nus, tragoediarum scriptor, refert. . Corrige: Am t 
phis, comoediarum scriptor, qui ibidem laudatur) 
p. 38 in narratione fabulae de Callisto. Cfr. Hygin. p. 856.! 
Fortasse. tameu "luque et ᾿μορίας, cuius nominis éxempluni* 
habet Thucyd. ΕΥ̓. 119, non nisi diversae eiusdem mominis 
formae.-sünt. ]ta LAzíeg dicebatur et ἴβλλπις, Mavriag e i 
ἹΜάντις, «σις οἵ «υδίας, Τέλλις et: Τελλίας 58) et-ali à 
eiusdem generis, Cfr. Reiskium et Scliaeferum: iibi 
Demosth. vol. V p.170. ürcsnde sdo- «2 r 

5sWabularum tituli supersunt viginti sex. «^ 4 me | 
ἀρὰ Athen; XIII p:/559a. - "zz apud: Séhol. Platonis! 
Bekk. p. 339. τὸ ἀχκίζεσίλαν ἐκ γυναικὸς “εἰρῆσϑαΐ. qaa 
᾿αἰκχοῦς: καλουμένης, qv οὕτως εὐήϑη λέγουσιν ὡς ἀπὸ" τοὶ ͵ 
igróV: ϑοιμάτιον καϊλελομένην ἡμίερ)ον ἀμφιέσασϑιαξ; εἴ 
τε χάτοπτρον βλέπουσαν πρὸς τὴν παρ᾽ αὑτῆς ἔμφασιν € ? 
αὐτὸ" γιγνομένην ὡς ἑτέρᾳ. προσλαλεῖν yvvctel. | uu uintat 
ταύτης βρμιππος ἐν ““ϑηνᾶς γοναῖς at: JC dpnqug 2v τῇ 
ὁμωνύμιν αὐτῆς δράματι, Aliorum grammaticorum de isa; 
muliere: testimonia collegerunt interpretes TIlesychii vol. 1 1 


Tun 


a: Anacreon Epigr. XIII p. 280 71ελλίᾳ ἱμερόεντα ] 
TOÓE dps vif, ubi Bergkius malebat 1222490. 8 


AMPHIS. C 2495 


spe 194 12.et Ruhnkenius ad Timaei Lex. p. 19. | Consen- 
tiunt autem omnes in eo ut Acconem, quam patria Samiam 
fuisse scribit Etymol. M. p. 49 4, fatuam ct ineptam mulie- 
rem fuisse dicant: quo magis mirum est eandem a Chry- 
-sippo apud Plutarchum de Rep. Stoic.: p. 1040 b, ουδὲν -δεᾶ- 
ρέει τῆς ᾿Αἰχκοῦς καὶ τῆς " Alqurote, δι᾿ ὧν τὰ παιδάρια 
. TOU. κχακοσχολεῖν αὖ γυναῖκες. ἀνείργουσεν, ila commemorari 
.ut Lamiae potius vel. Gorgyrae aliisque puerorum  terricu- 
Ais $1) similis fuisse videatur. ! 
ἰ 4n Sequitur ᾿“λείπτρια, quam habemus pali Pollucem 
NIE ᾿ἰλείπεριαν εἰρήκασιν. οἱ μέσου κωμικοὶ, καὶ «υ-- 
σίας — " Auqiüog. δὲ καὶ δρᾶμα ἔστιν ᾿“λείπτριαά, de quo 
:loco supra p. 393 diximus. ᾿“λχμαέων spud Pollue. X 
τὺ. ᾿“μπελουργὸς ibid. ὙΠ 177. IX. 88. ét apud Sto- 
«baeum Serm. LX 1. CIV &. "4g φυκράτης apud. Dioge- 
mem Laert. ΠΙ 97, αλανεῖον apud Athen. HI 123 e. 
A'vvaizozo&cic ibid. VHI p. 336€, quo titulo fabula 
kem 'alibi Alexidi tribuatur, Amphidi vero: J'vresxopo- 
Y £c (v4 Athenaeus-IX p. 386 e. XIV p. 612 € et Hesychius 
,Bi/v. sUxoAsiv ex emendatione Toupii Emend. L p. 407. ét 
-Porsoni Append. p. 460), Dindorfio aut in comici aut in fa- 
-bulae nomine errasse. videtur. Athenaeus... Atqui Amphidis 
-et Alexidis summa est in fabularum titulis similitudo: 5 5), 
-ut nihil impediat quominus utrumque Jlvvoixoxoacícv- do- 
- cuisse statuamus. Ζὰ κτύλιος laudatur Antiattic. p. 104. 
αἱεξιδημέδης Diog. Laert. ἘΠ 27, iu qua fabula Platonis 
p | 


|. $*) Egit de his italiani ad Strabon. 1 p.36 et Ruln- 

| kenius ad Tim. p. 181, quorum notatis addere licet 
Carconem ab uno commezmoratam Ifcsyehio, ge 

| cuu. 

Ἢ 53). E. rx ᾿Αλείπτρια, ᾿Αἀμπελουργός, Δακτύλιος, Ene 

ἐπὶ Θήβαις, ἤβοιϑοι, Ἀογιάτης, Aovote, Kv βευταῖ, 

᾿ς ευκάς vive potius “Ζευκαδία, ' )θυσσεύς; (βιλέταϊξρος. 


496 AMPHIS, — ANAXILAS. 


quaedam partes fuisse videntur, ut coniicias ex frogniento: 
apud Diogenem, im 
"Q Πλάτων, 
ὡς οὐδὲν οἶσϑα πλὴν σχυϑρωπάζξειν μόνον.᾿ | 
Quamquam haec etiam in alium sensum accipi possunt. 4: 
ϑύραμβος laudatur Athen. IV p. 174f. XIII p. 563 c. 
'"Envà ἐπὶ Θήβαις ibid. VII p. 295e. "Eprd'o« Athen. 
X p. 4262, Photio Lex. p. 291, Suid. s. v. γεαγισχεύεται 
(ubi male legitur ἐν ᾿Γείϑροις pro ' EotO'oic), Stobaeo Serm, 
LVI 4. "Titulum fabulae Grotius in margine Stobaei minus 
recte de carminatricibus interpretatur, üt docet Athenaei lo- 
cus, ubi legitur: χατὰ τοὺς uqgiog egi Dove, nisi legen- 
dum τάς. ᾿Ιάλεμος Athen. II p. 69 b. VII p. 309a. VIII 
p. 936 c. De nomine fabulae v. ad Menandr. p. 81. Ko- 
γιάτης apud Polluc. VII. 195 τὸ ῥῆμα κονιᾶν, καὶ TOV 
τοῦτο δρῶντα χονιάτην. "Auqióog δὲ xol δρᾶμα Κονιά- 
τῆς. Κουρὶς Athen. XIII p. 567f. 591 ἀ, quibus locis 
ante Dindorfium legebatur Kovoió: pro Κουρίδι. "Titulum 
fabulae Grotius vertit Tonstricem, Dalecampius Novacu- 
lam. Rectius Schweighaeuserus intelligit χομμώτριαν, — Vid; 
Menandr. p. 296. Κυβευταὺὶ apud Polluc. VII 203. “Ζεὺ - 
κὰς apud Athen. VIE p. 971 cll. HI p. 57 b, pro quo le: 
gendum est 4fevxoÓío, quo titulo Alexidis et Menandri fa- 
bulae ferebantur. Οδυσσεὺς ibid. XV p. 691a. Οὐ- 
ῥανὸς ibid. III p. 100 b. Πὰν ibid. X p. 421a. JJAÀ«. 
vog ib. VI p. 224 d. X p. 423a. Σαπῳὼ Antiatt. p. 89; 
Φιλάδελφοιν Athen. X p. 447 f, Stob. Serm. XCX 24: 
Φιλέταιρος Athen. VII p. 295f, quo titulo praeter Am: 
phidem fabulas docuerunt Phílonides Alexis Aute 
Heniochus Hegesippus. Cfr. p. 326. 
ANAXILAS sive, ut in margine Stobaei Serm. LVII 1 
Athen. XIV p. 655a et Poll. II 29. 34 appellatur, ANA 


ANAXILAS. 407 


LAUS, Atheniensis, mediae poetis comocdiae accensendus 
| propter Platonis irrisionem apud Diog. Laert. ΠῚ 28 et dra- 
matum titulos magnam partem e fabulosa antiquitate petitos. 
| Ex hoc genere sunt Glaucus apud Pollue. IX 29. "The- 
| seus apud Antiatt. p. 96. Calypso apud Athenaeum VI 
p. 171 f et ΠῚ p. 95 c, ubi recte Casaubonus dedit Καλυ- 
woi. Libri habent vel Καμψοὶ vel Καμιμοῖ. «In A xa- 
᾿«λυψοῖ ita exaratum esse ait Schweighaeuserus, ut pro x«u- 
«voi accipi: possit.» Haec Dindorfius. Similiter erratum apud 
Pollucem VII 204, ubi pro ἀναχάμπτων unus liber habet 
ἀναχαλύπτων. Apud Libanium in Leonis Allatii Exc. p. 108 
τῶν μηρῶν ὁ μὲν ἔσχε τὸν δεξιὸν εἰς γόνυ καὶ ἁπτόμενον 
|» ὁ δὲ τὸν λαιὸν ὁμοίως ἐχάλυψεν ἐφ᾽ ὁμοίου τοῦ Gyn- 
ματος, corrige εἰς γόνυ χαμπτόμενον et ὁμοίως ἔχαμιψεν, 
Porro Circe apud Diogenem Laert. MI 28 et Athen. IX 
-p. 914 e. ΠῚ p. 95 b, ubi habemus Cinesiam in suem írans- 
| formatum. Sed vide supra p. 227. Gratias commemorat 
Athenaeus VII p. 416e. oras Photius et Suidas s, v, 
μᾶλλον μᾶλλον. | Consulto omisi Nereum ab Athenaeo X 
p. 426 ὁ commemoratam, propter causas supra p. 372 expo- 
sitas. Ceterarum fabularum tituli hi sunt: 4 790:x06 apud 
"Antiattic. p. 93. "vr:Ó0 * * ibid. p. 103 χροταλίζειν; 
ἀντὶ τοῦ χροτεῖν.  vafiàeg 'vrio * * Possis "vri 
δότῳ vel ᾿Αντιδόσει vel 'vri0ixo, et quid non? “4 λη- 
τὴν laudat Athenaeus lll: p. 194 f.. Sequitur Βοτρυλίων 
vel Βοτρυδίων. Utra enim potior sit forma dubitatur, 
Priorem illam habent Diogenes Laert.lll 28 χλευάζει, δ᾽ αὖ- 
τὸν (Platonem dicit) x«i 'AvatiAeg ἐν Βοτρυλίωνι, et An- 
liatt, p. 113. Sed apud Pollucem X 190 codicum scriptura 
ducit ad Ποτρυδίων, quod qui praefert eum Salmasio Ilem- 
sterhusius yellem rationes attulisset; nam quod nomen illud 
a βότρυς βότρυδος formari dicit, aut non intelligo equidem 


408 ANAXILAS. 


auí ex incredibili fluxit errore. Nec melius res procedit, si. 
a Βότρυς, quod viri nomen est 5?), derivare velis, quando- 
quidem hoc etiam secundo casu βότρυος formatur, non .Bós | 
τρυδος. . A deminutivo autem: βοτρύδιον nomen Βοτρυδί 


data Athenaeo Vl p. 224a, ubi ante Dindorfium edebatur. 
Evevógstoa. Recte cod. P δυανδρίᾳφ: | "Titulum  fabul: 
quem Casaubonus de fortium virorum proventu interpre 
tur, rectius intelligas de virtutis certamine, quam notione 
illustravit Schweighaeuserus ad Athen. XII p. 565.f.: Ci 
Grammaticus Bekk. Anecd. p. 297 18 ᾿ἀγών τις εὐανδρίο 
τοῖς Παναϑηναίοις ἀγόμενος, οὗ κοινωνεῖν οὐκ ἐξῆν | 
; 


3 


ἢ 
ξένοις. πὸ tempore fabula acta. sit, cognosci potest ex. 


ὶ 
᾿ 


r 


imitatione lusus Demosthenici in. verbis δοῦναι et ἀποδοῦ-, 
vo... Cfr. Clintonum Fast. IIell. p. 143. ΑἸϊᾳααπίο expé-. 
ditior est titulus fabulae zZvgoso:óg inscriptae, quae lau. 
datur Athen. IV. p. 183 b. XII p. 948 c; Eiusdem  dramatis | 
titulum: pro zfovzgozoio probabiliter Polluci VII 167 et X: 
46. restituit Schweighaeuserus ad Athen. vol. 1L p. 67 
Certius est eandem fabulam significari in margine Stobaei 
Serm. LVIE 4, ubi '"Trincavellus habet "4ro£tov, Geésne 
Anaxilai ἐκ μυροπίου, codd. fere ᾿“ναξιλάου ἐκ uud 
peniov, Veram lectionem praeter Schweigh. perspexil Gro? 


$5) Rarum hoc nomen nec tamen sine exemplis. | Praete 
Botryn a Plinio in.Hist. naturali aliquoties adhibitur 
et alium ab Asclepiade commemoratum in Brunckii A 
I p. 219, novimus Botryn ποιγνίων euctorem mini 
obscurum, de quo vide Athen. VII p. 322a et Timae 
apud Polyb. vol. ΠῚ p. 406 Schweigh., ubi cum E 
phantide coniungitur, ex quo satis cognoscas, quae 
doles fuerit eius παῤγνέων. — Athenaei locum miror 
glectum esse ab iis qui de Philetae παιγνίοις scrip 
runt. Cfr. Eustath. ad lIlom. p. 1163 14 et E 
Dissert. Sic. I p. 213. 


ANAXILAS, 400 


tius in notis MSS apud Gaisfordium vertens: Anaxilaus 
| 4n lyrarum fabro. άγειρον semel laudatur Athen. 
MI p. 95 b, sed loco dubio. Nam quum allato ex Anaxilae 
 AMaeysígoig loco deinde sequatur 'Avetiies δ᾽ ἐν Κίρχῃ, 
 qerspecte Sclweighaeuserus hoc ipso indicari adnotavit, 
praecedens testimonium ex alio poeta petitum esse.  For- 
asse igitur Nicostrati, nomen Anaxilae substituendum est, 
euius Μάγειρος laudatur ab Athenaeo. Nisi forte inter 
 Anaxilae χρήσεις 6 Coquis et. Circe petitas Epitomatoris 
X*ülpa alius poetae testimonium excidisse statuendum est, 
Haud frequentior Movoroórzov memoria, ' de qua vide 
eundem VII p. 807 c. Eodem titulo fabulam doeuit Phry- 
cmichus, Νεοττέδος, quod meretricis nomen füit, longiora 
servavit fragmenta Athen. XIII p. 558a. 572 b." "Üpvid'o- 
3X0p o0: laudantur ab eodem XIV p. 659a. 71200105, 
qui fuit etiam Antiphaneae fabulae titulus, laudantur ibid. X 
p. 4106. Eandem 7/Z0voícg minus recte, ut videtur, vo- 
 €at Diogenes Laert. ΠῚ 28, ubi Platonem in ea. irrisum 
fuisse traditur. Porro Χρυσοχόος apud Athen. X p. 416d 
οὐ Yexiwóog ibid. XIV p. 623 e et IX p. 385f ᾿4γαξί- 
eg ᾿ γαχίνϑῳ mopvofooxo, ubi ante postremam vocem, 
quam de' suo addidisse suspicabar Athenaeum, ut quis esset 
 4lle Hyacinthus apud Anaxilam doceret, Schweighaeuseruüs 
partieulam ἢ) inseri voluit, ut plenus fabulae titulus fuerit 
"YéxwóOog ἢ moovofooxóc. Quae vera videtur esse ratio. 
Denique apud Athen. XI p. 2546, qxoi γοῦν xei "dveti- 
λᾶς. ἔνιοι χόλακές εἰσι τῶν ἐχόντων οὐσίας GUXolzxsg ete. 
ubi recte corrigunt οἱ κόλαχες, vide an litterae ἔνε, in qui- 
bus fabulae titulum latere certissimum est, ita corrigi pos- 
sint ut legatur: 'voeiueg ἐν 'lot* Οἱ χόλαχες ete.  Eius- 
dem nominis fabulas docuisse constat Platonem et Phi- 
Tyllium. 


λ 


410 ΔΕΙΒΤΌΡΗΟΝ, 


. ANMISTOPHON, Hunc unde Alexaudri M. temporibus 
floruisse resciverit Fabricius Bibl. gr. II p. 424, mihi in- 
compertum est: mediae comoediae poetam fuisse docent fa- | 
bularum tituli, Πλάτων apud Athenaeum XII p. 552 e, 
iniuria suspectatus lungermanno ad Pollucem IX 70, porro 
φΦιλωνίδης apud Athenaeum XI p.472 c, quam fabulam ad. 
Philonidem Melitensem spectasse verissima est sententia 
MHanovii Exercitat. crit, I p. 39. Denique eodem pertinet | 
ΠΠυϑαγοριστής, quam praeter Diogenem Laert. VIII- 38. 
et Suidam ΠῚ p. 235 laudat Athenaeus VI p. 238c. Xi 
p. 963b et IV p. 1016, ubi ante Menagium et Schweig-. 
haeuserum legebatur: '4oucrogaryo Πυϑαγόροις τὸ pro. 
᾿μριστοφῶν Πυϑαγοριστῇ, . Praeterea. laudatur Βα fféag. 
(quod viri nomen esse videtur) a Stobaeo XCVI 19. Δ be 
δυμοε ἢ Πύραυνος a Polluce IX 70, ubi quum olim | 
legeretur àv roig ᾿““ριστοφῶντος Διδύμοις ἢ οὐλαύρῳ, Hem- 
Sterhusius postremam vocem e libris scriptis in Πυραύλῳ, 
mutavit. Id ipsum quomodo corrigendum esset, ante Bent-: 
leium Epist. ad Hemsterh. I p. 42 'perspexerat Kuhnins. 
Minus enim nunc placet quod ipse olim proponebam Θυ- 
ραύλῳ. Detitulo //vgevvog cfr. supra p. 87 et 894. Praeterea. 
pro roig Διδύμοις cod. lungermanni habet formam femini- 
nam ταῖς Διδύμαις, eadem librorum inconstantia. qua * 
phanis.Alexidis aliorumque poetarum fabulae modo “έδυμον, 
vocantur, modo 4Zííóvues Porro Aristophontis 'I«c τρὸν 
habemus apud Athenaeum Vl p. 238 b (ubi cod. € "dote 
στοφάνης habet pro ᾿“ριστοιρῶν) et apud Stobaeum Serm. 
VL 27. Καλλωνίδην (ali libri Καλωνίδης) apud Athen. 
XIII p. 559 d, nisi legendum ὠιλωνίδης. ᾿Παρακαταν 
ϑήκην apud Stobaeum Serm, ΧΟΥ͂ 21, denique Πεερίτ 
Üov» apud Athen, VIl p. 303a.  lucertarum fabularum. | 
fragmenta supersunt paucissima. ^ Vid. Stobaeus Serm. | 


εὐ δ αὐ 2A 


CRATINUS, 411 


X€VI 23, Athenaeus II p. 63a et Theophilus ad Autol. 
| C€RATINUS iunior. Huius aetatem certissimis tenemus 
indiciis, v. c. quod Platonem in fragmento apud Diogen. 
Laert. ΠῚ 28 commemorat , et Corydum Pythagoreos alios- 
que id genus homines exagitat, Si certo constaret Arche- 


phontem, quem commemorat apud Athenaeum XI p. 469 c, 
eundem esse de quo Machon agit VI p. 242 a, Cratinus 
»vitam usque ad Ptolemaei Philadelphi tempora produxisse 
videri posset. Huic quae diserte tribuuntur fabulae, hae sunt: 
Γίγαντες apud Athenaeum XV p. 661 e, Hesychium s, y. 
AlacuvAag, ἃς fortasse etiam apud Athenaeum VI p. 241 c, 
ubi legitur ἐν Τυτᾶσι, quamquam Τιτᾶνας docuit etiam Eu- 
.bulus. Nisi potius in priore leco Athenaei et apud Hesy- 
xhium Τιτᾶσι legendum est pro Z27«0:. 51) Favet huic conie- 
ciurae quodammodo locus Hesychii, JJecuvA5e: «Αἰγύπτιος 
ϑεὸς Πριαπώδης. Κρατῖνος ὁ νεώτερος I1yeat «ὡς σφοδρῶς 
| Aiyvnrw0ne, Σωχάρης, Πααμύλης,» comparatus cum his 
| Photii Lex. p. 992 2 ἐνομίζοντο δὲ (oi Τιτᾶνες) τῶν Πρια- 
πωδῶν ϑεῶν εἶναι. Quibus consimilia leguntur apud Eu- 
| stathium ad Hom. p. 985 51 ὁ χίναιδος xai πειόλης Τιτὰν 
XOAnTUxOg λέγονται. 

Θηραμένης laudatur Athenaeo IV p. 177 a, ubi nune 
legitur ex emendatione Schweighaeuseri Θηραμένεν pro. O5- 
 Qeuévy, quamquam quis fuerit 'Theramenes ille, a quo fa- 
 bulae suae nomen indidit Cratinus, difficile dictu est. Δη- 


*7) Gigantes in Titanum locum irrepserunt etiam apud 
Suidam vol. ΠῚ p. 91 ᾿Ιαπετὸς εἷς τῶν liydvrov. Con- 
tra Titanes expellendi e Schol. Apollon. Rh. Il 789 
τὴν Τιτάνων πόλιν, ubi lege Τιανῶν, qui sunt incolae 
urbis Tii, cuius nomen pro Ζίτιον reddendum eidem 
Scholiastae ad vs. 780. 


4412 CHATINUS. 


Jiquiorem illum €ognomine Cothurni quo minus intellizamus 
quum temporum rationes prohibeant, nescio an sub 'Thera-. 
^menis nomine Cratinus hominem illius moribus. et ingenio 

.Shmilem exagitaverit. Cfr. supra p. 275. Nisi forte ille De-- 
-mosthenis obtrectator intellizendus est, dequo queritur orator. 
- Epist. 4. Sequitur ᾽Ο μῳ ἀλη Cratino minori tributa ab Athen. 

XV p. 669b et Polluce VII 58. Sed quae 'éx eadem fabula 

"attulit Scholiastes Platon. Bekker. p. 891: J/ipexAéó δημη- 
γορεῖν παρεσχεύασεν ( Aspasia), ὡς «“ἰσχίνης δ᾽ Σωχρατικὸς 

dv διαλόγῳ Καλλίᾳ καὶ Πλάτων ὁμοίως Πεδηταῖς.  Koc- 

«τῖνος δὲ ᾿Ομῳάλῃ τύραννον αὐτὴν καλεῖ, χείρων Eünolg. 
CQAoiw* ἐν δὲ ΤΙδοσπαλτίοις ᾿Ελένην αὐτὴν καλεῖ, ὃ à 
"Koativog uot Ἥραν, haee igitur eiusmodi sunt, ut nequa- 
quam ad iuniorem Cratinüm referri posse videantur. Itaque 
-aut uterque OCratinus Omphalen docuit, aut corrupta sunt. 
-Scelioliastae verba etiam aliis erroribus depravata. Cfr. Din-. 
dorf. Fragm. Arist. p. 21. ^ Fortasse scribendum est: Κρα- β 
"vivos δὲ Ομφάλην καὶ τύραννον αὐτὴν χαλεῖ Χείρωσιν, ὡς, 
xci Εὔπολις Φίλοις, vel Κρατῖνος 02 ᾿Ομφάλην αὐτὴν χα- 
-“λεῖ Χείρωσι, τύραννον δὲ Τϑὔπολις Φίλοις. "Certe novam 
"Omphalen Aspasiám appellatam esse ἃ 'comicis, tradit Plu- 
tarchus Pericl. 24: ἐν δὲ ταῖς χωμῳδίαϊς "OugaAa ve νέα, 


"xe Δηϊάνείρως καὶ πάλιν "Hoa “ἀῤοσαγορεύεται, "Idque in. 


Xetípwot fecisse Cratinum, haud male coniicias e fragment ^ 
"eius fabulae apud Plutarch. Pericl. 8 et 22, ubi | Fen 
ridet. 1 ; 

Denique nostro Cratino  Yz o βολεμαῖον tribuit Pollux : 
VII 211 et Χείρωνα Athenaeus X1 p. 460 f, ubi nisi disertis: 
verbis ὁ γεώτερος Κρατῖνος commemoraretur, nemo sane 
dubitaret quin notissima Cratini maioris fabula xd 
iuseripta laudaretur. 

Praeter hasce, quae expressis testimoniis Cratino minor 


CRATINUS, - 413 


tribuuntur, fabulas, etiàm .alias. quasdam vulgo. in maioris 
Cratini dramatis habitas nostro Cratino vindicandas esse su- 
pra indicavi. p. 56. Ex his de Usv)vzofoAinuatc: (ab 
Hypobolimaeo fortasse non. diversa), de Ταραντίνοις 
et de ALv à: αγορεζούσῃ, quarum.memoriam unus serva 
vit Diogenes. Laert. 1I 28 et. VIII 27, nulla potest esse du- 
bitatio. Minus confidenter idem. de Ζ“ιονυσαλεξάνδρῳ 
pronuntiayerim ,; euius argumentum quum. olim ad Alexan- 
drum. ΜΙ. spectasse opinatus sim. (vide. supra. p. 57) nunc; 
si reete eam Cratino maiori abiudicavi, ad Alexandrum: Plie- 
raeum pertinuisse eoniicio. Hune. enim . Bacchi : cultorem 
fuisse. inprimis studiosum .docet Scholiastes Homeri Iliad; 
XXIV..428: Θεὐποιπός φησιν ᾿“λέξανδρον Φεραῖον Δεόω 
γυσον. τὸν ἐν Παγασαῖς,. ὃς ἐκκλεῖτο Πέλεχος; εὐσεβεῖν 
διαφόρως, οχαταποντωθϑέντος δὲ "Astavógov “εόνυσος 
ὄναρ ἐπιστάς “τινε τῶν: ἁλιέων dxéAevoév ἀναλαβεῖν 0» 


| q00uóv τῶν ὀστῶν, ὃ δὲ ἀνελϑὼν ἐς Κράννωνα τοῖδ᾽ οὐξ 
qd09u0 , ig 


| 
! 


χείοις ἀπέδωχεν, οἱ δὲ ἔϑαψάν. Quae etiam ob extremdá 
Alexandri fata satis sunt memorabilia. 1)6 καταποντώσὲέν 


| tyranni Pheraeorum, quem ebrium **) interfectum esse constat 
e Xenopliontis Hellen. Vl 4 36, apud alios, si recte me- 
| mini, nihil memoriae proditum est. ^Ceterum- Alexander 


Pheraeus etiam ab aliis mediae comoediae poetis commemo- 


, ratur, velut ab Ephippo apud Athenaeum lil p. 112 f£, De- 


nique: ab. eodem Cratino. Seriptam fuisse suspicor “Βούσες. 
ρὸν apud. Polluc. Χ 81, quo titulo etiam" ab aliis mediae 


XJ τόδ απ ! ij : i9 i " &Eki ΟἿΣ 


ΠῚ 


“τῷ "Vinoléntiam- Tiominis ompuemoral Conon. "Narr. 80. 
^C Grasertus in. Niebuhrii et Drandisii Museo Rlien. If 
o pe 62 titulum. fabulae Cratineae. de | Paride . iriterpreta- 

Aur «cuius sub specie fortasse iudicium de dearum. 

"«puleritudine et quae sequebantur ridicule exsequutus 

« est Dionysus. » 


414 EPICRATES. 


poetis comoediae fabulas inscriptas fuisse constat. V. supra 
p. 391. 241 
EPICRATES , ^Ambraciota, teste Athenaeo lib. X 
p. 422 f, ubi diserte mediae poeta comoediae perhibetur, 
Is qua aetate vixerit, constat ex incertae fabulae fragmento 
apud Athen. Il. p. 59 d, in quo Platonem eiusque discipulos 
Speusippum et Menedemum lepidissime perstringit. Floruit 
igitur ante Olymp. CVIII. Aliud temporis indicium praebet 
fragmentum. ex Antilaide servatum ab Athenaeo XIII p. 570 b, 
ubi Laidem, celeberrimi nominis scortum, tanquam vetulam 
quidem et δόλεχον roig ἔτεσιν ἤδη τρέχουσαν τὰς ἁρμονίας 
τὸ διαχαλῶσαν σώματος, sed qnae amare et amari non ὅθ. 
sierit tamen, commemorat. Quibus verbis si quinquagena- | 
riam describi ponimus, fabula ila ineunte Olymp. CI scripta | 
fuerit necesse est, siquidem Laidis natales in Ol. LXXXVIII | 
2 incidere, ex multorum scriptorum testimoniis efficitur. V. i 
Seholiastam Aristoph. Plut. 179 et Frane. Ritteri Dissert, | 
de.Pluto p. 21. Fabulas Epicratis Suidas s. v. ᾿Επικράτης, 
οὐ Eudocia. p. 66 commemorant duas, "Epztopov ab Athe- | 
naeo XIV p. 655f laudatam et "4 vriAatÓc, cuius fragmenta. | 
servavit Athenaeus 1. l et XIII p. 6056. Eiusdem tituli 
fabulam Cepbhisodoro tribuit Suidas, de quo supra p. 207. 
admonui.  Inscriptionis rationem ab irrisione Laidis ductam | 


putaverim, neque inepte compares 'zfvrutogvofjo0xov Dio-. 
xippi, quo titulo quin lenonis adversarius intelligendus sit. 
vix dubitari potest, Praeter eas quas commemoravi Epieras | 
tis fabulas, Amazones eius laudantur ab Athenaeo X 
p. 422f et 4vomoocrog ibid. IV p. 262 d, in quam fabu-. 
lam nonnulla ex cognomine Antiphanis dramate transtuleraf,. 
Denique X o póv fabulam ei tribuit Aelianus H. A. XH. 10. Ex 
ihceris comoediis fragmenta. supersunt apud Athen. II. p. sd 


OPHELIO. ANTIDOTUS. 415 


XI p. 582 f et Polluc. IV 121, quamquam ibi cod. Viskisik. 
φερεχράτης habet. , 
OPHELIO. . Suidas: '" 2epéAio κωμιχός. μέμνηται τού- 
του xol "AJnvewg ἐν τῷ δευτέρῳ βιβλίῳ τῶν Δειπνοσος- 
φιστῶν. φησὶ δὲ τῶν δραμάτων αὐτοῦ εἶναι ταῦτα" ziv 
καλίωνα, Κάλλαισχρον, Κένταυρον, «Σατύρους, Μούσας, 
ἹΜονοτρόπους, sive potius, ut etiam Toupius Emend. I 
p. 498 voluit, Movórgonov. Quibus addenda est Ialemus 
ex Athen. ΠῚ p. 106a, ubi etiam Callaeschrus laudatur, 
lalemum docuit etiam Amphis, Callaeschrum 'Theo« 
pompus. De ceteris fabulis quas ex Athenaeo se petiisse 
Suidas dicit, nihil apud hune legitur, quamquam ter Ophes 
lionem omisso fabulae titulo ad partes vocat. Vid. lib. II 
p. 491. 66d. 67a. Quas postremo Suidas commemorat fa- 
bulas Σάτυροι, Δῖοῦσαν, Movorgozog, eas eodem ordine 
Phrynicho assignat, nec dubito quin per errorem Ophelioni 
tribuantur. Ceterum mediae poetis comoediae Ophelionem 
accensui maxime propter Platonis commemorationem apud 
Athen. ΠῚ p. 66 d. Adde quod iisdem quibus Eubulus vere 
sibus usus esse dicitur apud Athen. ll p. 43f, quo loco 
Yerissime Porsonus Ophelionis nomen restituit pro Phi« 
leta, quod me fugit Praef. Menandri p. X. Nec repugnant 
fabularum tituli. Si Callaeschrus, quem in cognomine 
fabula exagitavit, non diversus est ab eo qui Theopompo 
comoediae argumentum praebuit, fabulas Ophelio iam ante 
. centesimam Olympiadem docuisse censendus est. Praeter 
. allatos. locos nüsquam Ophelionis mentionem repperi, nisi 
quod apud Hesychium s. v. σις in Plillemonis nomen ab« 
Hsse videtur. V. Praef. Menandri p. XI. Ἰ 
ANTIDOTUS. De hoc perpauca sunt quae fpem, 
Mediae fuisse poetam comoediae, hoc satis docet, quod Ale- 
. xidis “Ομοέα. ab aliis Antidoto tribuebatur..- Vid. Athen. 


410 ANTIDOTUS. ΑΥΘΕΆΒ, 


XIV. p. 049 4, Praeterea scripsit Menabéuotgov, de: qua 
vide Athen, l.l, p. 656 e, et Πρωτόχορον, quam comme-- 
morat. idem lILl p. 109 c. VI p. 240 b. | Eiusdem . nominis | 
fabula ferebatur inter Alexideas. ^V. supra p. 3892.  Prae- 
terea Antidoti nomen probabili coniectura Athenaeo I p.28e. 
restituit Kiddius a Dindorfio laudatus. Ac fortasse etiam - 
àpud. Pollucem. VI. 99. γευστηρίου uiv ' Agwroqerge μέμνη-, 
ται.---: νμανοῦ δὲ Νίκων ἐν. Κιϑαρῳδῷ; — ὁλχαίου 08" ve 

Tí0yOg scribendum est. ᾿ἀντίδοτοξ. Antiochi enim; de quo 
efr. Phrynichum Ecl p. 84, in tali quidem loco .parum 
apta est inter comicos testes commemoratio. Sed haec in- 
cería sunt. il nbi 
τ SAUGEAS. Suidas: dv;£oc Aid oeiefod, κωμικός; τῶν. 

δῥαμάτων αὐτοῦ "“γροικος, πορφύρα, Δὶς κατηγόρούμενος;. 

ἔστι δὲ τῆῤ' μέσης κωμῳδίας: . Eadem Ἐπάοοϊα p. 609, nisi | 
quod. Πυρφόρα habet: pro Πορφύρα, qui 'est etiam Xenar- | 
cheae vel 'Timocleae fabulae titulus. Hunc Augeam sunf | 
Qqui;non diversum esse statuant ab eo qui '"4yíeg dicitur | 
epud-Polluc. ΤΠ 36, velut Fabricius Bibl. Gr. II p. 499. 
Sed' de Pollücis.loco vide quae supra diximus, ubi de Am- | 
phidé agebatur p. 871. Paullo speciosius apud Antiattic, Ὁ. 113. 
$cribas “ὺὑγέως Ζωγράίρῳ pro “4 γέας, quamquam hie etiani | 
"duque vel" Auqiog. praefero. [πὸ eo autem manifesto 143. 


psus.est Fabricius, quod ad eundem nostrum Augeam Cle- 
mentis: Alexandriüi locum. Strom. VI p. 622.d pertinere vo« 
luit, ubi quum :»vülgo legatur: ὐγίας ἐποίησεν" adi 
εἴ doa γὰρ, ἀνθρώπων voor ἤἥπαφεν ἠδὲ xol &yay iudi 
nón :sine.veri specie Tliierschius Act;Monac. II 4 p. 688 | 
m LM scribit “2 γέας 99), meer: putas: "Troeze: 


ELO! "Rectius fortasse * Aylag "scribitur, quod" nomen ab 
εὖ yug formatum est ut ἡ μφίέας ab "4pqug et alia. eit 


ποσοῖς οὐ ΤΟΑΣΙΟΝΊΟΟΝ οὐ ; tY 4 417 


nium. 200767 auctorem haudquaquam obscurum, quem com- 
memorat etiam Scholiastes Eurip. Troad. 14 οἱ περὶ ᾿.«4γίαν 
yo. déozclov y sive potius ZeoxvAov. . Ipse aliquando apud 
Clementem: Asii nomen latere putabam, quod simili modo 
depravatum legebatur olim apud Pausan. ll 6.  Haque de 
Augea poeta.comico praeter ea quae Suidas de eo scripsit, 
tenemus nihil .Nominis 44)yéeg vel .4)yeíag viro impositi 


exemplum. practer fabulosum illum. regem Eleorum servavit 


Aelianus. ΗΑ. ΧΗ 41 et Tzetzen Chil; ΠΥ 245. 

οὐ rAXIONICUS.... Hunc. recte mediae. poetis comoediae 
adnumerari collisi posse videtur ex argumento fabulae  ἐ- 
AevpumiO»g inscriptae, qua ineptum Euripideae poesios 
amorem  risisse poetam docet locus apud Athenaeum ΕΥ̓͂ 
p tto5 τ ἐπε [Sot 

ἘΠῚ ὦ οὕτω, γὰρ. ἐπὶ τοῖς, μέλεσι τοῖς Εὐριπίδου 

ina 1 pm aocoUgiu, ὥστε τἀλλ᾽ αὐτοῖς δοχεῖν 

netus Heb μέλῃ, γιγγραντὰ καὶ κακὸν μέγα. 

Quamquam. tale argumentum a novae comoediae ingenio non 
plane alienum fuisse docet Philippidis exemplum, euius Q»- 
λευριπίδης laudatur a Polluce IX 38. 88 et Antiatt. p. 112. 
Cfr. tamen p. 241 sq. Sed manifesto mediae comoediae poetam 
prodit liberior spiritus in alio eiusdem dramatis fragmento con- 
spicuus quod servavit Athenaeus Vlil p.342 b, ubi Calliam ora- 
torem nescio quem etMoschionem, non nisi a mediae poetis 
comoediae (Stratone apud Athen. IX p. 382 d, Callicgate ibid. 
XIII. p..586a et. Alexide ibid. VI p. 242 c) commemoratum, 
acerbo sale perfricuit, Aliud aetatis indicium praebet fabula 
Χαλχιδικὸς inscripta apud Polluce. X 122, Athen. ΠῚ 


fei generis, quae supra attigi p. 40$. Agis'( * A4yie) 
PT ; Argis, poeta pessimus, Alea dd M, in Asia comes, 
3 ab uno commeinoratur Curtio lib. VIII 5. 
9 5! s tte τ t ᾿ 1 ] 


— Hist. crit, Coin. graec. 2i 


418 AXIONICUS.  CALLICRATES. "DROMO. DIODORUS. 


p. 99c et VI p. 239f, ubl parasitum inducit, qui se iuves- 
nem cum Philoxeno, Eryxidis filio, quem 'ex Anaxagorae | 
disciplina profectum esse testatur Aeschines apud Athen. V | 
p. 220 b. cll. Schweighaeusero ad lib. I p. 6 b, parasiticam artem : 
factitasse gloriatur. Alexandri tamen aetatem attigisse Axio- 5 


' nieum, e fabula 7'vo o vócinscripta apud Athen. IV p. 166 c. — 
et VI p. 244 f (ubi ante Dindorfium legebatur T'voor vex pro ; 
Τυρρηνῷγ intelligitur, ubi Gryllionem habemus, quem Phry- i 
nae meretricis et Menandri, unius e ducibus Alexandri, pa- ᾿ 
rasitum fuisse constat. Praeter eas quas commemoravi fa- |. 
bulas laudatur Axionici QAvvve Athen. X p. 442a. Ex ᾿ 
incerta fabula unum superest fragmentum apud Stobaeum | 
Serm. 11 2. ! ; 

CALLICRATES. Hunc semel tantum commemoratum - 
video in fabula Mooríov inscripta apud Athenaeum XIII | 
p. 986 a, ubi propter Sinopes commemorationem simul cum - 
Antiphane et Alexide ad partes vocatur, ut recte mediae j 
poetis comoediae accenseri videatur. Accedit fabulae titu- | 
lus ab. eodem ille haud dubie Moschione derivandus, de quó 
modo diximus. 

DROMO. Huius U/cArorev habemus apud Athen. IX 
p. 409e et VI p. 240 d, ubi Tithymallus parasitus comme- | 
moratur, cuius quum non nisi a mediae poetis comoediae 
mentio fiat, ab Alexide in Milesia Ulixe Olynthia, a Ti- 
mocle in Centauro Cauniis Epistolis, denique ab Antiphane 
in Tyrrheno, Dromonem eidem aetati assignare non dubi- - 
favimus. Eiusdem tituli fabulam scripsit Eubulus. V. p. 36x. 

DIODORUS Sinopensis. Suidas: τῶν δραμάτων αὖ. 
τοῦ ἐστιν “ὐλητρίς, ὡς ᾿ϑήναιος ἐν τῷ δεκάτῳ τῶν 
Δειπνοσοφιστῶν λέγει. ἐν δὲ τῷ wf. φησὶν ὃτε ᾿Επίκχλ ἡ: 


ρος χαὶ ΠΙΪανηγυρισταί Ἐκ his «“ὐλητρὶς laudatur. 
sane ab Athenaeo X p. 43l c et "EzíxA?500g6 non quidem 


DIODORUS.  DIONYSH'S, 419 


libro XII, at libro VI p. 235 e et 289b. Πανηγυριστῶν 
autem, quo nomine Platonis vel Batonis fabula ferebatur, in 
nostro Athenaeo nec vola nec vestigium. ^ Mediae poetis 
comoediae eum assignavi propter titulum apud Boeckhium 
Inscr. I p. 354, ubi Diodorus archonte Diotimo ἢ. e. Olymp. 
ΟΥ̓́ 3 ΜΝεχρὸν et αινόμενον docuisse dicitur, hi- 
strione usus Aristomacho. Ex incerta fabula unum fragmen- 
tum servatum est a Stobaeo Serm. LXXII 1. Nam de alio 
eiusdem Stobaei loco Serm. CXXV 8 statim dicemus. 
DIONYSIUS, item Sinopensis, ut constat Athenaei in- 
dieio lib. XI p. 467 d. 497c et XIV p. 615 e. Antiquis 
hune comicis accenset Casaubonus ad Athen. XI p. 467 d, 
. quod fragmentorum indoles satis refellit. Circa Olymp. € 
vixisse videtur Fabricio Bibl. Gr. ΠῚ p. 437, quod ut verum 
esse facile concedo, argumentorum tamen nihil attulit vir 
doctus. Archesirato, nobilissimo auctore / ἀστρονομίας, fuisse 
minorem, docet locus e fabula Θεσμοςφόρος inscripta 
servatus. ab Athen. IX p. 405 b, eademque ferme cum Ni- 
costrato, Aristophanis filio, aetate fabulis scribendis operam 
dedisse, non male coniicias ex iis quae ex huius Σύρῳ et 
Dionysii Op cvv t0£c ( quae fabula laudatur etiam lib. IX 
p. 5816) de Cephisodoro attulit Athen. XIV p. 615f. 
Eundem tamen Macedonica tempora attigisse, intelligitur e 
fragmento fabulae ᾿χοντεζόμενος apud Athenaeum XIV 
p. 664 d, ubi ματτύην commemorat, quod edulii genus sub 
Macedonum demum imperio Athenas introductum esse di- 
serte testatur Athen. XIV p. 662 f. Sed utcunque de aetate 
Dionysii statuatur, certe mediae fuit poeta comoediae, ut 
vel ea docent quae refert ex una eius fabularum Scholiastes 
Hom. lliad. 4 515, referens ille, Dionysium Herculem indu- 
xisse aegrotantem Silenumque morbo eius mederi conantem 
admoto clystere: αἰσχρὸν γὰρ ἣν τὸν ἥρωα πυρέττοντα ma- 
27 * 


420 DIONYSIUS.  ERIPHUS. 


ρἀλαβεῖν (fort, παρωβαλεῖν} καὶ κενούμενον τὴν γαστέρα, 
ἢ προποτιζόμενον. ταῦτα γὰρ κωμικά, ὡς καὶ τῷ diowu- 
Gio πεποίηται ἐν uid τῶν νόσων Τρακλὴς, «Φειληνὸς. δὲ 
κλύζειν πειρᾶται τὸν ᾿᾿ΕΙρωαχλέα. | Argumentum, ut vides, | 
a nova cerfe. comoedia alienum. . Pro voco» scribendum - 
vog, in corrüptis. autem | illis zit τῶν fabulae titulus — 
latet, quem sagacioribus eruendum relinquo. 59}. Praeter - 
cómme:noratas fabulas laudatur Dionysii X Co vo c ab Athen, | 
XI p. 467 d. 497 c et Σ᾽ ωτείρας nomine a Stobaeo Serm, 
ΟΧΧΥ 8, ubi tamen "Trincavellus Diodori nomen adscripsit. 
Sed recte ceterae. Stobaei editiones. cum cod. A habent 
Διονύσιος, quem rursus ad partes vocat Stobaeus. Serm. | 
XXXVII 2, qui quas praeterea affert. Dionysii χρήσεις, non : 
Sinopensis sunt sed Syracusani, quem nullas scripsisse €0- j 
moedias, quamvis affirmante Suida, certissimum est.. Deni- | 
que nostro Dionysio Meursius Fabricius alii. comoediam tri- 


UT T. PR e Nt dE Una 


buunt 1 αξιώρχαι inscriptam laudatamque a Suida s. v. 09- 
piov. | Sed. de hoe loco vide quae p. 198 disseruimus, i 
Quam supra commemoravi fabulam | ᾿ἀχοντιζόμενος inseris 
ptam fortasse latine reddidit Naevius, cuius Acontizome- 
num laudat Charisius. . dii 


ERIPITUS, Autiphanis, cuius aliquot versibus tanquam 


suis usus est teste Athen. H1 p. 81 b, vel aequalis. vel. non 
multo inferior, mediae certe pocta comoediae, ut vel fabula- 
rum : tituli iudicant: 44/0209. apud. Athen. IV. p. 134 €. 
MeXt ove ibid. ΠΕ p..8E*b. VH-p. 8096. ΧΥ p. 693 ὁ. 
Antiattic. p. 98... //eAr eG r5g IV. p. 197d, nisi ea Ephippi 
fabula est, de cuius Peltasta supra p.351 dictum est. Sed. 


,9?) .Neque. enim. valde placet quod cuivis. in mentem ..y 
niat -r«cozrovrs — Paullo speciosius coniicias ivo. : 
"Alexidis Lino, in qua e nmagtae Lexic fuerunt, | 

" supra dictum: est. p. 891, 5 jo eim 


DL... city 


ERIPHUS,  EUBULIDES.  HENIOCHUS. 421 


nihil impedit quo minus utrumque I7:27c67),» scripsisse cre- 
damus.  Easdem fabulas ex Athenaeo affert Suidas s. v. 
"Epongog. Cfr. Eudocia p. 167. ' "Tacito. dramatis titulo 565 
mel laudatur ab Athenaeo I] p. 58 a, quo loco qui usus est 
Eustathius ed Hom. p. 1686 43 Eriphum λογίον ἀνδρὸς 
titulo condecoravit, JDehique ut nihil. eorum. quae ad hune 
poetam spectant omittam, A. Schottus parum felici conie- 
ceiura Eriphi nomen pro Euripide restitui voluit apud Dio- 
nysium. Halic. Rhet..p. 413 sk. 
ss EUBULIDES. Huius Κωμαατὰς laudat Athen. X 
p. 4914. τῇ ἑορτῇ τῶν Xocw. ἔϑος ἐστὶν ᾿᾿ϑήνησι πέμ-- 
πέσϑαι δῶρά τε καὶ τοὺς μισϑοὺς τοῖς σοφισταῖς, οἵπερ, 
καὶ αὐτοὶ συνεχάλουν ἐπὶ ξενίᾳ τοὺς γνωρίμους, ὡς φησιν 
Εὐβουλίδης. ὁ διαλεχειχὸς ἐν Operi Κωμασταῖς οὕτωρ " 
“Σορφιστεᾷς, κάκιστε, καὶ Χοῶν δέει 
απ οτος τῶν μισϑοδώρων͵ οὐκ ἀδείπνων ἐν τρυφῇ. 
Non. diversus igitur fuit a celebri illo dialectico. Milesio, 
Euclidis auditore et Aristotelis adversario, de quo vide Dio- 
gen. Laert. II 108 et ibi Menag. vol. ll. p. 125. Eiusdem 
philosophi librum de Diogene idem laudat Diogenes VI 20 et 
pleniore titulo ibid. 80: δὔβουλος (Dhienag. ἐὐβανλίδης ) 
δέ quo ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Διογένους πρᾶσις οὕτως 
ἄγειν. τοὺς. παῖδας τοῦ «Ξενιάδου. etc., ex quo loco δίιογέ- 
vows πρᾶσες inter Eubuli fabularum: titulos receptum est ἃ. 
Meursio aliisque. . Sed recte Meunagius nostrum Eubulidem 
intellexit, nisi quod praeter necessitatem £U/0v2og in £U- 
βαυλέδης mutavit. Cfr. T. Hlemsterh. ad Luciani Tim. 44. . 
-4HENIOCHUS, Atheniensis, mediae poeta comoediae, 
testante. Suida, qui has eius fabulas commemorat: ροχίλος, 
᾿᾿πίκληρος; Togyovec, ΠΠολυπράγμων, Θωρύχιον, IHoLvtv- 
zreg, QuAévetgog, dig ἐξαπατώμενος. Ex his Trochilum 
(quod servi nomen videtur) commemorat Atheu. IX. p. 108a, 


4122 HENIOCHUS.  HERACLIDES. 


ubi ridetur Pauson, philosophus ut videtur Pythagoreus, 

Gorgones idem lib. XI p.483 e, /ZoAvzoeypuovo 9.01 
p. 271a et Polyeuctum lib. IX p. 296 d, ubi verba Ἡ νίο- — 
xog 1]ολυεύχτῳ etc. negligentius inspecta in causa fuerunt, | 
ut Suidas comicum poetam Polyeuctum fingeret, quem  seri- : 
psisse dicit fabulam ἡ δἰνίοχος. Vide s. v. Πολύευχτος. De 
quo errore admonuit iam Casaubonus.  Polyeuctus autem, 
qui fabulae nomen fecit, non dubito quin sit Sphettius, De- - 
mosthenis in tractanda republica socius. celeberrimus, sed - 
idem a luxuria, quam in eo Anaxandrides Ter. I notavit, non - 
alienus. De eo optime omnium dixit Ruhnkenius Histor, | 
erit. orat. p. LXXX.  Ceterarum fabularum a Suida com- . 
memoratarum nihil servatum est. Pro Θωρύκιον scriben- - 
dum videtur Ó o pvxíc v, cuius nominis exemplum habemus - 
apud Aristoph. Kan. 369. 383. Nisi Θορίκεοιν fabulae titu- - 
lus fuit, quo nomine .etiam Antiphanis drama inscriptum | 
fuisse constat.  Fabularum ἃ pagis Atticis nominatarum ] 
exempla composuit Elmsleius ad Aristoph. Acharu. 177, sed. 
neglexit Timoclis Marathonios et ipsos illos Antiphais Tho- | 
rieios, quibus addendus fortasse Diphili ᾿Δἰπιτροπεύς, de qua 
infra dicam, et Magnetis 7'ireztóro — V. p. 95. Praeterea semel - 
Jaudatur Heniochus a Stobaeo Serm. XLIII 27, ubi dolendum 
est non additum esse fabulae titulum. Nam fragmentum ipsu 1 j 


satis memorabile est, si quidem graeeas urbes personatas & 
poeta in scenam inductas esse inde cognoselmus, qua in r E 
imitatus est Kupolidem in 770Ac0tv et Aristophanem in /Vrjootge 

HERACLIDES, | Huius ενέζων commemoratur ali 
Athenaeo X p. 4144 ᾿δίράκλειτος δ᾽ ἐν τῷ Xevicovri: "EAS 
yv φησί τινα γυναῖκα πλεῖστα βεβρωχέναιν. Seribe “Ηρα. 
χλείδης, quem iterum ad partes vocat Athen. XII p. $826, | 
ubi Philippi Macedonis ducem mercenarium Adaeum 1 di- 
brii caussa 'ZAexrovove dictum irridet. Adde Zenobium: " 


HERACLIDES.  MNESIMACHUS.  PHILISCUS. 423 


94: Φιλίππου ἀλεχτρυών — uéurQgros δὲ αὐτοῦ Ηραχλεί- 
ue ὁ χωμιχὸς χαὶ ᾿«ἀντιφάνης. Eiusdem Heraclidae no- 
-men fortasse Athenaeo Ὑ11| p. 895 d restituendum est, ubi 
.vulgo legitur Χαρικλείδης ἐν ᾿““λύσει. 

MNESIMACHUS, poeta inprimis elegans, ut docet 
egregia illa ecloga ex Hippotropho apud Athen. IX p. 102 f. 
Eum novae comoediae assignat Eudocia p. 303, mediae Sui- 
-das s. v. JMwioiueyog et Athenaeus VII p. 329 d. Idque 
"verissimum esse etiam fabularum tituli demonstrant. Ex his 
quam "dAxguaíov inscripsit teste Diogene Laert. VIlI 37, 
non ad fabulosum illum Alemaeonem, sed ad philosophum 
-Pythagoreum, de quo praeter alios cír. Diogenem Laert, 
VIII 83, spectasse haudquaquam incredibile videbitur ipsum 
lllud. quod Diogenes attulit ;: bulae fragmentum econtemplanti, 

-«g Πυϑαγορισταὶ ϑύομεν τῷ «“Ἰοξέᾳ, 

: ἔμψυχον οὐδὲν ἐσθίοντες παντελῶς. 

-"Coguominem Amphidis fabulam in eodem haud dubie ar- 
gumento versatam supra atügimus p. 405. — Bovo:giv 
praeter Suidam laudat Athenaeo X p. 417e. 4v6oxo- 
λον idem VIH p. 359c. ᾿Ιπποτρόφον Suidas et Athe- 
maeus VII p. 301d. 322 e. IX p. 402f. ᾿Ισϑμιονίκην 
Aelian. H. A. XIII 4. Φίλιππον Suidas et Athen. VIII 
:p. 938 b. IX p. 387 b. X p. 4i8b. 421b. Argumentum 
fabulae ad Macedoniae regem pertinuisse haud temere con- 
dicia; His adde Φαρμακοπώλην apud Scholias'-m Ατὶ- 
stoph. Av. 471 MvioiAoyog ἐν Φαρμαχοπώλῃ, ubi reete 
Mehagius ad Diogen. Laert. vol. Il. p. 80 corrigit 2vxoiua- 
40s. Ex incerta fabula unum superest fragmentum apud 
Schol. Iliad. ,* 232. 

PHILISCUS. Hunc mediae fuisse poetam comoediae 
fabularum tituli indicant, quos hoc ordine recenset Suidas: 
"AÓwvig, Διὸς γοναί, Θεμιατοκχλῆς, Ολυμπος, 


:Α94 PHILISCUS, .SIMYLUS... 


Πανὸς yovat, Ἑρμοῦ καὶ dqgQooivgg yovai, 
"Aoréutóog καὶ Αἱ πόλλωνος. Eásdem Eudocia com- 
memorat.p. 427, sed omissis. Fpnov. καὶ "d qupodírtg: γο- 
γαῖς, in quibus offendit etiam Lobeekius. Aglaoph; Lp. 431. 
Cfr. tamen supra. p. 382... Circa- Olymp. | C | floruisse | 
JPhiliseum ὁ. Plinii. loco. ἢν ΝΟ XXXV «10 ..-colligas ; m 
quae. Parrhasii tabula | commemoratur ,.- in... qua. Philis- 
cum et Liberum patrem. adstante: Virtute ;pinxerit ,; eam ad | 
nostrum : Philiscum | trahendam . esse. ;perspecte. monuit. Nae- 
,kius | Sched,. erit... p. 30... Cfr. ΒΗ ΑΙ Catal; Artif, p.390. 
;Pràeter fabulas a. Suida. commemorotas, ;.Philisei: Φιλαρ- 
γύρους habemus apud Stobaeum Serm. LXXIII-58. Sed | 
J"hemistoclem ut a nostro Philisco scriptam. fuisse credam 
wix a. me impetro, ae valde. vereor ne.ea. Philisci . tragici. 
fabula fuerit. llistoricorum argumentorum a íragicis graecis 


iractatorum exempla quaedam posui in iMiscell. quaest. I 
p. 90. Fragmenta Philisci comici, praeter illos. apud. Sto- 
baeum versus e ιλαργύροις sive potius, αὖ equidem. 
opinor, Θιλαργύρῳ et praeter duos. alios. ex incerta. fa- | 
bula ab eodem $Stobaeo Flor. XXIX 40 .servatos, habemüs 
nonnisi duo, quorum alterum servavit Dicaearchus  Vit,.Hel-. 
lad. in. Gronovii. Thesauro vol. XI p. 33a χρηστῶν σφόδρ᾽ 
"ἐστὲ «Χαλκὶς ᾿λλήνων πόλις, alterum legitur in. Anthol; Pa-- 


-quem. versuni: cur. Philisco. rhetori Milesio tribuat iIacobsius - 
οὐαί}. Poet. Anth. p, 936 nihil eausae video. Meme 1 

- . SIMYLUS....Huno  archonte Diotimo:h.. e. Olymp. CVI Ὁ. 
fabulas docuisse, manifestum.est e titulo apud Boeckhium Iu-- 
scr. I p. 353, ubi e fabulae indice extremae tantum litterae 9 ; ' 
servatae. sunt. , Boeckhius | Zyeoíc fuisse suspicatur. '; Eius- 
dem. ey ex. laudatur apud. Polluc... Χ 49. τάχα, δὲ. Ki 
περιστρώματα, εἴρηται γὰρ. παρά, τὲ «Φιλίστουνὲν τῇ ἕκτῃ, καὶ᾿ 


SIMYLUS. SOPHILUS. à 429 


ἐν τῇ Σιμύλου Μεγαρικῇ. Ex incertis fabulis fragmenta. ger- 
varunt Theophilus ad Autol. ΠῚ p. 385. Stobaeus Serm. 
LX 4 et Io. Damasc. Parall p. 433 Lips. Simylum hune 
non diversum fuisse a Simylo histrione tragico, de quo. vide 
Maussacum ad Harpocrat, p. 317 51) suspicantur Salmasius 
ad Pollue. l. 1. et Boeckhius. Quod. mihi haudquaquam pro- 
babile videtur, qui non credam ullum unquam. histrionem 
iragicum simul comoediarum actorem fuisse, quam in rem 
Platonis loco uti licebit Polit. III p. 390 B: ἀλλ᾽ οὐδέ τοῦ 
ὑποκριταὶ κωμῳδοῖς τὲ καὶ τραγῳδοῖς οἱ αὐτοί. 
SOPHILUS. De hoc ita Suidas: Σώφελος ??) ὄνομα 
κύριον, Σικυώνιος ἢ Θηβαῖος, κωμικὸς τῆς μέσης κωμῳδίας. 
δράματα αὐτοῦ Κιϑαρῳδὸς, Φίλαρχος (Athen. ΠῚ 
p. 100a, ubi ante Dindorfium edebatur Φύλαρχος, et ib. 
p. 125e), Τυνδάρεως ἢ düóa xc diio (ita Kusterus 
e codd. pro Δημέα, quod seryat Eudocia), ὡς φησιν ᾿4ϑή- 
veiog, καὶ Χειρίδιον (Eudocia Χοιρίδιον, apud Athen. X, 
p. 431a recte ᾿Εγχειρίδιον) xoi Παρακαταϑήχη, 
quam et ipsam habet Athen. XIV p. 640 d, a quo praeterea 
commemorantur Sophili Σ υντρέχοντες ΠῚ p. 125e et 
᾿“νδροχκλῆς ΠῚ p. 198 6. VI p. 228 b. Eandem Valcke- 
narius restituebat II. p. 67 f τὸ δὲ ἑῆμα («grvact) κεῖται. 
παρὰ Xogoxs: iyd μάγειρος ἀρτύσω “χαλῶς, corrigens 
παρὰ Σωφίλῳ iv '4vógoxisi ^ Sed ea valde incerta conie- 
ctura est. De argumento Androclis cfr. p. 275. Cit haroedi, 
Tyndarei vel Ledae et Deliae nullum in nostris Athe- 
naei exemplaribus vestigium. Denique Sophili /'zu o: laudantur 


?1) Fortasse is idem est quem Simum vocat Alexis Athe- 
naei IV p. 144 d. 

927} Aliud nomen Σώφςφελος, aliud XoóqiAog vel Σόφιλλος 
(Arcad. p. 94, 14). Comicus scribitur Σώφιλος. X0- 
φιλλος Sophoclis pater vocabatur. 


420 SOPHILUS. SOTADES. STRATO. 


a Diogene Laert. II 120 προσεσχώφϑη δὲ (Stllpo) ὑπὸ Xw- 
φίλου τοῦ κωμιχοῦ £v δράματι IUuow — Στιλπωνὸς ἐστε 
βύσμαϑ᾽ ὃ Χαρίνου λόγος. Tta Huebnerus dedit ex emen-' 
datione Casauboni pro Σοφίλου et γάμου. At pro Σοφίλου 
Arund. et edit. Frob. praebent QAov, quod in Ζιφίλου cum 
Aldobrandido mutavit Menagius, et recte quidem, ut opinor, 
siquidem Stilponem floruisse constat sub Ptolemaeo Sotere 
et Demetrio, Antigoni filio, vix ut Sophilus, quem circa 
Olymp. CVIII vixisse suspicari licet, Stilponem commemo- 
rare potuerit. Adde quod 7Τάμος in Diphili fabulis recen- 
getur ab Athenaeo, et Ζιψίλου nomen in (φίλου abiit etiam 
in libris Athenaei IV p. 133f et VI p. 226 e. Quamquam. 
quum illud “ιφίλου mera coniectura e (DíZov effictum sit, 
non minus probabiliter Philemonis nomen reponendum con- | 
jicias. Huius autem ZUpoc notissima est fabula. Denique 
pro I&uow ut pro Z«pov edidit praeeunte Casaubono Hueb- 
nérus, legendum est Z&jo, quo ducit scriptura cod. Reg. 
γάμωι, Ex incertis Sophili fabulis pauca servata sunt fra- 
gmenta. V. Athenaeum II p. 94 f. IV p. 158a et Io. Da-- 
masc. p. 396 Lips. ubi male scriptum est XogíAov. , 

SOTADES, Atheniensis, quem diserte Athenaeus VIE - 
p. 293a mediae poetam comoediae fuisse et probe distin- 
guendum esse scribit ἃ Sotade Maronita, Ionicarum cantile- 
narüm auctore celeberrimo. Eius duo supersunt fabularum | 
tituli, Ey Aevóp evo apud Athenaeum]. I. et Antiatt. p. 102, 
ubi vocatur ᾿Εγχλέιόμενοι, et Παραλυτρούμενος apud. 
Athen. 1X p. 868a. Utramque Suidas s. v. Σωτάδης et 
Eudoc. p. 384 male tribuunt Maronitae. Sed "4Owrtw ab. 
Hepliaest. p. 8 Gaisf. laudatam recte Maronitae assignavit. | 
Fabric. Bibl. Gr. II p. 496, quod confirmat ad Hephcnio- 
nis locum Scholiastes. Ky F 

STRATO. Suidas et Eudoc. p. 885: Σεράτων, zopu- 


STRATO. 423 


xóg τῆς μέσης χωμῳδίας" τῶν δραμάτων αὐτοῦ ἦν Φοίνιξ. 
Quae fabula non dubitari potest, ut equidem opinor, quin 
eadem sit quam Phoenicidem appellat Athen. 1X p. 382€ 
ὁ παρὰ Στράτωνε μάγειρος ἐν τῷ Φουνικίδῃ,, ubi Koppier- 
sius Observ. p. 9} et Villoisonus Proleg. ad Apollon. Lex. 
p. XXH, quum passim Strattidis nomen in Stratonem abiisse 
vidissent, illum Suidae Stratonem fictitium esse opinantes, 
etiam apud Athenaeum Strattidis nomen reponendum esse 
statuerunt, et Villoisonus quidem ita ut etiam Dori; in 
(Φοινίσσαις, quae notissima est Strattidis fabula, mutandum 
putaret. Sed ne Strattidem aliumve antiquae comoediae 
poetam illius fabulae auctorem habeamus, plurima in ipso 
illo fragmento insunt quae prohibeant. Ut enim Philetae 
commemorationem omittam, quis non miretur in antiquae 
comoediae fabula μαγείρου personam in scenam produci? 
His adde frequentem (vs. 2. 19. 16. 41) in tam brevi fra- 
£mento usum formae οὐδὲ εἷς pro οὐδεὶς apud veteres illos 
Atticos longe rarissimae. ^ V. Porson. Praef. Hec. p. XXXVI 
ed. nov. et Dindorf, ad Aristoph. Ran. 95. Porro vs. 19 
habemus ὁδεύειν prima syllaba correpta et vs. 26 formam 
οἶδας, quorum neutrum ullus unquam Atticorum poeta ante 
Olymp. C ausus est. Recte igitur Stratoni tribuitur fra- 
gmentam illud, neque quidquam causae video cur Stratoneim 
 €omicum poetam ?*) fuisse negemus, quamquam num recte 
hune: Suidas. mediis eomicis adnumeraverit merito dubitari 
posse "videtur. Nam qui vs. 48 his verbis commemoratur 


op wor ὥστε μὲ 
τῶν τοῦ Φιλητᾶ λαμβάνοντα βιβλίων 
δχοπεῖν ἕχαστα τί δύναται τῶν ῥημάτων, 


953} Alius est Strato κωμῳδὸς a Fabricio e Plutarchi Symp. 
V. 1 commemoratus. 


o 


428 STRATO. TIMOTHEUS,  TIMOCLES. 


profecto non diversus censeri potest. a celebri illo. gramma- 
tico. et poeta Coo, qui quum Olymp. CXX floruisse. videatur, 
Stratonem inovae potius quam mediae poetám comoediae fuisse 
ceüsebimus.: Ac nescio an id etiam eo : confirmari possit, 
guod priores tres versus cum inilio quarü in usus suos con-. 
vertit. Philemo: àpud Athen. XIV p. 659 b. | Queen huie 
arguménto non nimium tribuerim. T 
TIMOTHEUS.. Suidas: Τιμόϑεος ᾿μἰϑηναῖορ, à χωμικὸς 
τῆς μέσης Χωμῳδίας: τῶν. δραμάτων αὐτοῦ qv Πύκτης, 
Ἰὰαραχαταϑήκχη, εταβαλλόμενος ἢ Μεταφερός 
μένος. ozabo Kwv ριον. Τιμοθέου: δρᾶμα, “ὡς φησιν 
ἀϑήναιος ἐν τοῖς αὐτοῦ. Scil.lib. VI. p. 918 ἀν Οοίονατ᾽ 
rum fabularum nihil .servatüm est; Ζλύχτην ἴα Τίπιοο 158 faz 
bulis commemorari videbimus. ᾿Ζαρακαταϑιήκην docuerunt. 
Aristophon Sopater Sophilus Timostratus , Meceqegonévoug | 
Posidippus;..- Inscite: Harlesium ibl. Gr. ΠῚ p. 505. eidem | 
Timotheo tribuisse. Cyclopem, quod "Timothei dithyrambo- 
graphi carmen fuisse constat, . verbo monuisse. - sufficiat, 
Omisso fabulae titulo semel laudatur "Timotheus ab lo. θα: 
masc; p. 992 Lips. ... rS enedalll 
ε TFIMOCLES, . Atheniensis: sid ghe fe e fragmentis. 
coniicere licet, unüs omnium maxime ingeniosus summaeque; 
ut-temporibus illis, in dicendo libertetis, idemque. elegantiae 
dictionis tam studiosus ut. in: saíis. magno. fragmentorum 
numero vix ullum orationis a genuino Atticorum. usu: desci 
scéntis exemplum reperias. .Quod in fragmento ex 44,0» v4 
σιαζούσαες apud Athenaeum VI p.223 libri habent, ἀνεύς, 
Q«ro recte sustulisse videtur Dindorfius. Τλωττόχομον pro. 
eo, quo antiqui üsi sunt, yAcrroxoueio». e Timoelis Bo a 
ytLo piper. Polux X 154.. Verbum αἱμωδιᾶν pro ci. 
μωῳ δεῖν, dixit in. |  πιχαιρεκάκῳ apud Athenaeum VI p.241 | 


Praeterea nihil eiusmodi reperias, nisi. forte. ipsum; illud 


TIMOCLES. 129 


ἐπιχαιρέκαχος ab. Atticistis. damnatum. De Hesychii. glossa, 
᾿“πυξίνου: ἀπογεύρου, "Jiuorigg, nihil. certi. dicere. licet, 
1ὠλύμπεα insolita crasi dixit. in fragmento “ραχοντίου, apud 
Athen, VI. p. 387. Mediae Timoclem fuisse poetam. comoediae 
docet Plutarchus Vit. Orat. p. 846 B: προελθὼν δὲ (Demo- 
silienes ).. πάλιν εἰς τὰς ἐκκλησίας, νεωτεριχῶς τινα, λέγων 
διεσύρετο, ὡς κωμῳδηϑῆναι αὐτὸν ὑπὸ ᾿ΑἸντιφάνους. καὶ 
pu 

co Mà γῆν, μὰ κρήνας, μὰ ποταμούς, μὰ νάματα. 
τω spectant ad priora Demosthenis tempora. | Eundem 
ridet in Heroibus apud Athen. VI p. 224a et simul cum 
Moerocle οὐ IHiyperide aliisque acerbissime perstringit pro- 
| pter. peeuniam ab Marpalo. acceptam. in. Delo sive Delio 
ibid. VHI p. 811 6. ilyperidem | iterum exagitat in Ica- 
riis **) ibid. VIII p. 912a. His adde "lithymalli irrisionem 
dn Cauniis.et in Centauro siye Dexameno ?5) ibid; 
ΜῈ p. 240 a. d. .Phidippi salsamentarii in «77 92; 1X. p. 407a. 
Callimedontem in £102 vz o yg ove VIM p.339 e. Ctesippi in 
Τημοδσατύροις IV p. 165f. 'Telemachi Acharnensis, qui Ce- 
 phisidori oratoris aequalis fuit, in /:0v00« IX. p. 407 e et 
 Misgolae citharoedi, de. cuius aetate supra dictum est, in 
Sapphone- VIII p. 339a. Nec negligendus in hac causa 
 Alexidis loeus apud Athen. III p. 120a, ubi ad 'Timoclis 
Icarios respicitur. *^) Non igitur dubitari potest quin recte 


AM * Indguot iterum laudaniur VIII p. 839d.. At IX 
(p. 407 1 citatur Tiuoxitie - £y." Ixaptoig σατύροις, pro 

| «o εἰν quo. fortasse. '[zcgio« ἡ) Σατύροις scribendum. | X&rv- 
ρθε satis frequens comoediarum titulus fuit. 

de Suidas. alteram tituli partem omittit, De Dexameno 

|- Ceníauro satis. constat. ex Apollodoro aliisque. Ab eodem 

| Cleophontem. tragoediae argumentum duxisse Suidae te- 

| ves  Stimonio constat vol. 1I p. 321, 

| e). Timoclem., Alexis ctiam alio. loco commemorat apud 


480 TIMOCLES. 


Timoclem mediis tomicis accensuerim; neque repugnat, ut 
equidem opinor, Pollux X 154, qui quum eum τοῖς veoré- 
Qotc adnumerat, non proprie loqui censendus est, sed serio- 
ris aetatis scriptores antiquis opponit. Eundem tamen Me: 
nandri tempora attigisse, utriusque poetae γρήσεις docent 
apud Athen. VIE. p. 245€ sqq. ubi Chabriae filius ridetür 
Ctesippus. Ceterum Suidae errorem duos distinguentis Ti: 
mocles, quorum alteri tribuit Δημοσατύρους. Κένταυρον, 
Καυνίους, ᾿Ιπιχαιρέκαχον, Φιλοδικαστήν, Πύχτην,, alteri 
áutem Διονυσιαζούσας, Πολυπράγμονα, ᾿Ικαρίους, Δῆλον; 
““ήϑην, Διόνυσον, Κονίσαλον, Πορφύραν, “Πίρωας; Aga 
κόντιον, Νέαιραν, Ὀρέστην, Μαραϑωνίους, hune igitut 
errorem post Meursium et Kusterum notavit iam Sehweigs 
haeuserus, qui tamen quum eundem nostrum "limoclem 
etiam tragoediarum poetam fuisse censet, multum fallitur, 
Nam Athenaeus IX p. 407 b, quum scribit Τ᾽ μοχλῆς 0 τῆς 
χωμῳδίας ποιητής, ἦν δὲ καὶ τραγῳδίας, his verbis 'imo- 
clem tragicum ἃ '"Timocle comico distinxisse putandus estj 
quamquam de tragieo qui praeter Athenaeum tradiderit scio 
neminem, nisi forte, quod non puto, apud Plutarchum Vit. 
'linol. 36, ubi haec tanquam Sophoclis verba afferuntur: di 

ὦ oL, τίς ἀρα Κύπρις ἢ τίς Ἵμερος LÍ 

ξυνήψατ᾽ αὐτοῦ; 80. πε ἔχη |J 


ex aliis libris 'Timoclis nomen restituendum est. 97) Prae- 


Athenaeum X p. 443 d, ubi bibacitatem eius perstringi l 
ὁ μὲν ovv ἐμὸς υἱός, οἷον ὑμεῖς ἀρτίως εἴδετε TOLOUTO 
γέγονεν" Oivoniov τις 1| M&gwv τίς ἢ Κάπηλος ἢ xo 
Τιμοχλῆς "᾿᾿μεϑύει γὰρ οὐδὲν ἧττον. Nisi forte is alius 
est Timocles a comico poeta diversus. 

?") Qui a Photio Bibl. 167 p. 113 Bekk. inter poetas ab. 
Ioanne Stobaeo excerptos memoratur TTimocles a €0- 
mico non diversus est. De Timocle Syracusano, "- 
Suidas in Orphicorum librorum auctoribus numerat, me 
Lobeckius quidem Aglaeph. p. 399 quidquam comp 


AEn Ἐξ 
TUR 


TIMOCLES, 491 


ter undevinginti illos, quos ex Athenaeo attulit Suidas, dra- 
matum titulos. ab eodem Athenaeo laudantur Timoclis .42— 
yónriov VII p. 300a, ubi quod quattuor trimetrorum: fra- 
gmentum servatum est, eius tres versus affert etiam Phae- 
drus Epicureus de Nat. deor. p. 25 Pet. ubi quidem Tuiuos 
χλῆς àv «Αἰγύπτῳ (ita vol. Here.) δράματι legitur. Porro 
AonzrbAiog affertur ab Athen. II p. 295 b. ᾿Επιστολαὶνϊ 
p. 240e. 243b. Xomqo VII p. 8894. Ἱευδολησταὺ 
HI p. 109 c. Quibus adde Βαλανεῖον e Polluce X 154 et 
Jlovrizóv e Stobaeo Serm. XCV1 22, ubi quod in mar- 
gine scriptum legitur T*uuoxAéovg 11 οντιχοῦ, ad patriae 
fotationem traxerunt Gesnerus et Gaisfordius. Eiusdem ti- 
tuli fabulas seripserunt Antiphanes Alexis Epigenes. Neae- 
ram ab Athenaeo XIII p. 567e laudatam etiam a Suida 
commemorari 8. v. ἀνάριστος perspexit Toupius Emend. I. p. 60, 
zi " 
*- tum habuit. Praeterea unum eiusdem nominis scripto- 
rem commemorare iuvat, quem. tanquam insignem. men- 
daciorum architectum carpit Photius Epist, 99 p. 111. 
Τιμοχλέα ποτέ, μᾶλλον δὲ Χλονϑάχονθλον τὸν ᾿Οφιο- 
κανόν. (δεῖ γὰρ ὡς ἔοικε xcti τὰ ὀνόματα τερατεύεσϑαι) 
χουρίζων ἴσως j| μειραχίζων τοῖς μαϑήμασιν ἤκουσας, 
Ὀὐφιοκανῶν ἐχείνων, OUS αὐτὸς ὑπὲ στήσατο, γένος χαὶ 
φύσιν καὶ πολιτείαν καὶ μάχας xci vixcg uo βίων 
αἰῶνας χαὶ ἡλικίας χαὶ εὐδαιμονίας οὐκ ἀνϑρώπων 
μόνον ἀλλὰ χαὶ φυτῶν χαὶ ζώων καὶ γῆς καὶ ϑαλασ- 
ees xci ἀέρος x«i (leg. x«U^ ) ὑπερβολὴν ψευσμάτων 
τερατευσάμενον. Quo loco quid Χλονϑάχονθλος signi- 
ficet ab aliis me doceri velim: nec magis de Ophioca- 
nis quidquam mihi innotuit. Ophianorum quidem , οἱ 
τὸν ὄφιν δοξάζουσιν χαὶ τοῦτον Χριστὸν ἡγούμενοι; 
Schol. Basilii apud Ducangium Lex. med. graec. p. 1068, 
nullus hic videtur locus esse. Hoc tamen satis intelli- 
gitur, Timoclis librum ex Milesiarum sive Romanen- 
sium scriptionum genere fuisse, miraculis de ficta Ophio- 
canorum gente refertum. Videtur autem ille satis an- 


tiquus scriptor fuisse, quum Timoclis nomen in mediae 
aetatis historia mihi quidem plane incompertum sit. 


432 .TIMOCLES. 


Quae Orestes dicitur ἃ Suida, reetitis &b aliis. ocu 
Orestáutoclides. Eius quod argumentum. fuerit. docet. Ἵ 
epinor locus. 4» Athenaeo servatus XIII: p. ὅ07 ὁ: xoi ἐν, 
τῷ ἐπιγράφομένῳ δὲ ἡφρεσσαυκοήλείῥῃ ὁ: αὐτὸς Tisi. 


ani tüobinn ddar. 2.2 qut iucundi 
Iso δὲ τὸν ervee m 
εὕδουσι yodeg, INGvviov. HAayyov «Αὐχα T * 
Ἰνάϑαινα. Φρύνη Πυϑιονίχη υρρίνη al 


Xpovoig Κοναλλὶς “]ερόκλεια: «ἀοπάδιον,: : ᾿ 
Quae si quis cum titulo fabulae compavaverit , simulque. Au-- 
toclidem illum, quemadmodum. Aeschines. οἱ "Tim. 8 59.0. 
Aristogiton apud. Harpocrat. p. 40 15 testantur, puerorum 
amoribus infamem fuisse meminerit, haud. levis. oboritur sus. 
spicio, ut apud ragicos poetas Orestem. a Furlis . propter 
parricidium, ita. in. 'Timoclea. fabula Autoclidem propter.pues | 
rorum amores a meretricibus acerrime fuisse vexatum.. Vie. 
demus autem in illis quos adscripsi versibus, quosque ex: 
prologo fabulae pétitos esse suspicor, Autoclidem in nescio | 
cuius venerii daemonis et masculorum amorum antistitis 98 | 


$acrario sedentem, meretricibus circum cirea. alto: somno, 
oppressis, Nec defuisse suos novo illi Orestae iudices q i 
causam eius cognoscerent, indicare videntur quae legunt 1 
apud UMaanut. p. 146 3. Ἡαράβυστὸν: οὕτως ἐκαλεῖτό, 
τι τῶν παρ᾽ ᾿“Ξηναίοις διζαστηρίων, ἐν ᾧ ἐδίχαζον οἱ | 
---Ἰἰμνημονγεύουσε δ᾽ αὐτοῦ ἄλλοι τε TOV 'κωμιχῶν καὶ Tug o-. 
χλῆς ἐν ᾿Ορεσταυτοκλείδῃ. Itaque Areópago poeta Parábystu n 
et Areopagitis undecimviros substituit ,. quos de euiusvis ge- 
neris maleficis iudicium exercuisse constat. ' Dolendum ven 0. 
non plura fabulae fragmenta: supéresse : ifa. enim etiam cla- 
rius s pnieret, quod vel.ex bini phus suspicari ies ; toam 


MUT 23H ! 


n iut e 
95) Orthanae. pula vel. Couisali. vel. T ydhonia»: | 


TIMOCLES. 488 


fabulam in ludendo non quidem Aeschyli, ot olim putabam, 
αἱ Carcini fortasse aut Theodectae aut Timesithei Oreste 
versatam esse. lam non est quod copiosius Valesii ad 
Harpocr. p. 126 opinionem refutemus, qui Orestem in titulo 
fabulae Timocleae de nocturno illo grassatore apud Aristo- 
phanem interpretatur. 

Ceterae '"l'imoclis fabulae a Suida commemoratae , quas 
quidem in superioribus nondum aíügimus, sunt Q:2001xa- 
στής, Πύκτης, Κονίσαλος, Magaódwviot. Eas Athe- 


maeus aítulit VI p. 245b. 246f. X p. 430 f, XIII p. 530 f. 


Marathonios, si Suidae fides, scripserat etiam Lycophro Chal- 


€idensis. Itaque omnino viginti et septem fabularum auctor 


habitus est Timocles. Nam Z/00q 20«, quam item in Timo- 
clis fabulis Suidas commemorat, ab aliis Xenarcho tribuebatur, 
dequo dissensu vide Athenaeum V1 p. 228 c. VII p.319: a. X 


p. 431a. Eodem nomine fabulam docuisse Augeam, qui 


Suidae dicitur, vidimus p.416. Titulum fabulae Bernhardio 
suspectum a meretricis nomine ductum suspicari licet; quam- 
quam nihil impedit quominus de stragula veste cogitemus. 


| Ita Καλάσιρις index fuit fabulae Alexideae. 


) 


TRE Praeterea fabulis Timoclis fortasse Συνέριϑοι adiiclerda 
est; vix enim dubito quin apud Stobaeum Serm. CXXV 10, 
mbi hoc lemma adscriptum est Τιμοχλέους Συνεργικᾶ, 
! seribendum sit ZzuoxAéovo Συνερίϑωον. Denique L'sog- 
| γὸν scripsisse Timoclem suspicari licet fortasse e Clemente 


Alex. Strom. IV. p. 204 34: χατὰ τὸν γεωργὸν Τιμοκλέους 


| TOU χωμιχοῦ «GUX ἔλαιον ἰσχάδας μέλε προσοδεύουσιν.» 
| Quamquam haee etiam alium in sensum accipi possunt. Ex 
incertis fabulis perpauca fragmenta servata sunt, quae enu- 


merare nihil attinet. Quod Valesius putabat, Timoclem no- 
sirum sub Timoclidae nomine latere apud Suidam s. v. ὡς 


τὸ ἱερὸν πῦρ etc. refutavit Ruhnkenius ad Rutilium Lup. p. 8. 


Hist. crit. Com. graec. 28 


431 XENARCRUS. THEOPHILUS, 


XENARCHUS. Hunc mediae fuisse poetam comoediae | 
docet fragmentorum indoles, in quibus frequentes tragico- | | 
rum poetarum parodiae, velut in Z2e vrc 9 Ao fabula (mam 
vitiose Suidas s. v. :z£vagyoe vocat Πένταϑλοι) apud Athen. | 
p. 9692, ad quae cfr. Eurip. Hippol. 415, ubi vide vairidid 
et quae monui Cur. crit. p. 65. Aliud aetatis indicium hoc est, 
quod fabulae Πορφύρα inscriptae dubitabant veteres dtrui 
Timocles auctor habendus esset an Xenarchus. V. p.433. Praee 
ter. Porphyram et Pentathlum, quam. commemorat Athenaeus | 
etiam lib. X p. 4406 et 431 6, laudantur Xenarchi Βου- 
ταλίων ab Athen. Il p. 68 f, ubi titulum fabulae (de quo efr, 1 
p. 331) e Suida addendum esse vidit Casaubonus; 4 ἐδύυμοι a 
Suida 1.1. et Athen. X p. 426 b, ubi olim legebatur Ξενόχαρτος. 
pro ξέναρχος, etXV p. 698 b. Denique Πρίαπον, Σχύϑας,, 
Στρατιώτην et Ὕπνον praeter Suidam commemorat | 
Athen. XI p. 453 f. IX p. 367b. X p. 418d. XV p. 679 edi 


Ü 


XII p. 5593.  Meursii Fabricii aliorumque errorem, xedj 


narchum comicum poetam confundentium cum Xenarcho mis | 
mographo, Sophronis filio, attigit Hermannus ad Aristot. 
P. p. 93. Nec magis digna est cui immoremur eiusdem Fa- 
bricii Bibl. II p. $05 dubitatio, num Xenarchus comicus 
idem sit cum Rhodio illo potatore, de quo diximus ad Eu- 
phor. p. 100. » 

THEOPHILUS. Suidas: Θεόφιλος, κωμικός, "vy pers. 
μάτων αὐτοῦ ἐστιν ᾿Ιατρός, ᾿Επίδαυρος, cad | 
Bowie, Προιτίδες, Νεοπτόλεμος. Eadem habet Eudocia | 


. 


p. 992. Hune veteris poetam comoediae vocat Fabric 
Bibl. Gr. II p. 500, quod quibus argumentis ductus fecerit 
frustra quaesivi. Quin τοῖς νεωτέροις adscribitur a Polluce | 
IX 15. Sed huius quidem loci admodum incerta est ratio, | 
cum codd. pro Theophilo fere Diphili nomen praebeant, Me- : 


diae ut "'heophilum comoediae poetam fuisse credam, "E 


c—-— .... 


τὰαπσππὐπυσδδδυδσαα "τ τπὐνμδΑ ΝΜ ΣΦ Υ 9 9 D A 


THEOPHILUS, ΡῈ NOVA COMOEDIA, 435 


suadent fere fabularum índices Ζροιτίδες apud Athe- 
maeum XI p. 472e et Νεοπτόλεμος apud eundem XIII 
p. 9602. XIV p. 635a. Accedit Callimedontis irrisio in 
fabula ᾿Ιατρὸς apud Athenaeum VIII p. 340d et Laidis 
commemoratio in. Φιλαύλῳ ΧΙ p. 987 f, ex qua fabula 
quam idem p. 963a, servavit eclogam, eius priores quattuor 
versus Antiphani tribuit Stobaeus Floril. LXIII 12. Itaque 
mediae comoediae poetis adscribere non dubitavi. Praeter 
commemoratas. fabulas laudantur "Theophili ᾿“πόδημοει 
a Schol. Dionysii Thr. p. 794 26. Βοιωτία ab Athe- 
naeo XI p. 472 d. ᾿Επιδαύριος (sic enim legendum pro 


᾿Επίδαυρος) ibid. X p. 417a. Denique Παγκχρατιαστὴς 


HI p.952. X p. 417b et Pollue. IX 15.  Viüose Suidas 


— Hayxoérua. | Sed Κιϑαρῳδὸς quae ex Athenaeo XIV 
^p. 623f recepta est, non fuisse videtur fabulae titulus. 


Progredior iam ad tertiam comicae poesios aetatem, cuius 
initia proximis post praelium apud Chaeroneam annis poni- 
mus.**) Eius aetatis quattuor et "sexaginta poetas numeratos 
esse Anonymus de Com. p. XXX memoriae prodidit, de qui- 
bus nominatim commemoratos reperio Anaxippum, Apollo- 
dorum Carystium, Apollodorum Geloum, Archedicum, Batho- 
nem, Critonem, Damoxenum, Demetrium, Diphilum, Epini- 
cum, Eudoxum, Euphronem, Hegesippum, Hipparchum, Lyn- 


: $9) Minus accurate Anonymus de Com. ,P. XXXII 7 ἡ μὲν 
τ Ὑ γέ ἐπὶ ᾿Αλεξάνδρου, ἡ δὲ παλαιὰ ἐπὶ τῶν 7]ελοποΥ - 
fi γησιαχῶν εἶχε τὴν ἀκμήν. 


28 * 


486 ' DE NOYA COMQEDIA. 


B 
τ 
^ 


ceum, Machonem, Menandrum, Philemonem I, Philemonem H, d 


Philippidem, Phoenicidem, Posidippum, Sosipatrum, Sosippum, 
Stephanum, Theognetum. Ex his veteres critici palmam detus 
lisse videntur Philemoni I, Menandro,Diphilo, Philippidi et Apol- 
lodero Carystio, non, ut infra demonstrabo, Geloo. Hos certe 


prae ceteris commemorat Grammaticus apud Montefalc. Bibl, | 


Coisl. p. 597. Neque repugnat Anonymus de Com. 1. l. 
nisi quod Posidippum addidit: ἀξιολογώτατον δὲ Φιλήμων 
Mévevógog ΔΜίφελος Φιλιππίδης ἸΠοσείδιππος ^ 4n01A000— 
ρος. 'Fzetzes autem Prol. ad Lycophr. p. 257 Muell. in 
trium poetarum commemoratione acquiescit: xci ψέον, inquit, 
Μένανδρος Φιλήμων φιλιστίων καὶ πλῆϑος πολύ. Ubi 
quum ineptissima sit Philistionis mimographi, qui extremis 
Augusti temporibus floruit (Praef. Men. p. VII), memoria, 
vix dubito. quin 'Tzetzes (βιλεππίδης scriptum. reliquerit. 
De natura jet indole novae comoediae quum satis iam a 
doctis Terentii interpretibus et in nostris de Menandro et 


Philemone commentariis expositum sit, ea tantum hoc loco 
perstringam , quae ab aliis vel omissa vel minus plene tra- 


dita sunt. Ac primum ii magnopere falluntur, qui novam 
comoediam intra privatae vitae parietes ita quasi inclusam 


fuisse sibi persuadent, ut eam neque in publicam lucem pro- - 
diisse nec nisi fictis nominibus lusisse existiment. Quam in : 
rem nolo commemorare quae Philemon et Menander de vi- 3 
nositate et iactantia Alexandri Magni (p. 99. 211) de Dio- E 
nysii Heracleotae obesitate et luxurie (p. 10) de Magae B 
regis Cyrenarum inscitia et stupiditate (p. 414) protule- Fi 


runt, vel quae foederis inter Pyrrhum et Antigonum ridendi 
causa lusit Phoenicides apud Hesychium vol. I p. 1041. 
Mitto etiam lenem minimeque malignam Corydi Callimedontis 
aliorumque irrisionem apud Euphronem Athenaei vn. 


FETEPRERICHONTS BU MT HOP i RS E I IIR NAE RARO Te 


p. 943b et Menandr, p. 108. sq. Αἱ Democharem, virum — 


| 


DE NOYA COMOEDIA. 431 


in re publica Atheniensium multa cum laude versatum, Ar- 
chedicus teste Polybio XII 18 contumeliosis proscidit eon- 
viciis, integerrimum patriaeque amantissimum hominem ca- 
lumnians ἡταιρηχέναι μὲν τοῖς ἄνω μερίσι τοῦ σώματος, οὔκ 
εἶναι δ᾽ ἄξιον τὸ ἱερὸν πῦρ φυσᾶν. Οἰεδὶρρὶ qui Chabriae 
filius fuit, luxuriem graviter notat Menander in lra p. 127: 
| καὶ βάψομαν 
xe παρατιλοῦμαι, νὴ dic, καὶ γενήσομαι 
Κτήσιππος, ovx ἄνϑρωπος ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ, 
Quibus similia habet Diphilus Athenaei IV p. 1651. Sirato- 
clem, Demetrii adulatorem impudentissinum, quam libero 
ore exagitaverit Philippides documento sunt ea quae ex huiug 
fabulis servavit Plutarchus Demetr. 12: 
δι᾿ ὃν ἀπέμαυσεν ἡ πάχνη τὰς ἀμπέλους, 
δι᾿ ὃν ἀσεβοῦνϑ᾽ ὃ πέπλος ἐρράγη μέσος, 
τὰς τῶν ϑεῶν τιμὰς ποιοῦντ᾽ ἀνϑρωπίνας. 
ταῦτα χὰταλύει δῆμον, οὐ κωμῳδία. 
Quae aperte docent etiam illis temporibus h. e. Olymp. CXX 
fuisse qui de comoediae libertate intra angustiores fines com- 
pellanda consilia agitarent. Cfr. ibid. 24 et Amat. p. 750 Ἐς 
Idem poeta graviter conqueritur de novorum hominum lu. 
xurie apud Athenaeum VI p. 230 a: ! 
ἀλλ᾽ ἔλεος ἐμπέπτωκέ μοί τίς τῶν ὅλων, 
! ὅταν ἀπορουμένους uiv ἀνθρώπους ὁρῶ 
ἐλευϑέρους, μαστιγίας δ᾽ ἐπ᾽ ἀργυροῦ 
πίνακος ἄγοντος μνᾶν τάριχος ἐνίοτε ν 
. δυοῖν ὀβολοῖν ἔσϑοντας ἢ τριωβόλου. 
Nec minus publicarum rerum perturbationem et iudiciorum 
pravitatem dolet Diphilus in Nuptiis apud Athenaeum 1, l, 
p. 991e: 
vi)» δὲ χαὶ χαχεξία τις ὑποδέδυχε τοὺς ὄχλους, 
αἱ χρίσεις Ó ἡμῶν νοσοῦσι καὶ τὸ πρὸς χάριν πολύ. 


͵ 


ass DE NOYA COMOEDIA, 


Quod argumentum fortasse 'Thugenides in fabula δικασταὶ, : 
inscripta (Phot. Lex. 618) data opera exsequutus est. Eius- . 
dem Diphili versum plenum contumeliae de Timaeo hi- : 
Storico: 

παχὺς ὠνθυλευμένος στέατι Duxeluxo, 
servavit Plutarch. Nic. cap.l. Rara contra miuimeque acu- | 
leata poetarum illusio. Philosophorum autem tristitiam et 
superciliosam arrogantiam ἴῃ fabulis Φιλόσοφον inscriptis : 
multis modis exagitasse videntur Philemon et Posidippus. Epi- | 
curi irrisionem habemus. apud Bathonem Athenaei ΠῚ p. 102 € | 
et VII p. 279 a.c, Hegesippum ibid, d. et Damoxenum ΠῚ 
p. 102a; Zenonis et Stoicorum apud 'Theognetum Athe- : 
naei ΠῚ p. 104 b, Posidippum Diogenis. Laert. VII 17 27 
et Philemonem p. 888; Cleanthis apud Bathonem Plutarchi | 
Mor. p. 959c; Monimi et Cratetis Cynicorum apud Menan- 1 
drum p. 46. 89. Platonem, quod perrarum apud huius 
aetatis poetas, tangit Philippides Stobaei Floril. LXVLlII 6. 
Nec defuisse qui vivos homines et poetarum, qui illos lu- : 
derent, aequales nominatim per totas fabulas carperent, 
fum aliis argumentis cognoscitur tum ex. fabülarum indici- 
bus intelligitur, quales sunt Diphili T'elesias Tithraustes et Ama- 
Stris, Posidippi Myrmex, Anaxippi Ceraunus. Sub hoc enim. 


nomine Damippum quendam ab Anaxippo irrisum fuisse ex. 
Athenaeo X p. 416 f intelligitur. Ex eodem genere Epinici: 


fabula fuit Mnesiptolemi hisiorici nomine. inscripta, de. 
qua notabilis est locus Hegesandri apud Athen. X p. 4890: 
"Enivuxog, ΜΜνησιπτολέμου ἀνάγνωσιν ποιησαμένου τῶ 2 
ἱστοριῶν ἐν αἷς ἐγέγραπτο ὡς «Σέλευκος ἀπηλφίτισε, γράΞ, 
Ψας δρᾶμα Μνησιπτόλεμον, καὶ κωμῳδῶν αὐτόν, καὶ mig. 
τῆς πόσεως ταῖς ἐκείνου (Seleucl) χρώμενος φωναῖς ἐποί: 4 
30€ λέγοντα. Quid quod ne tragici quidem poetae illa aetate 
a celebrium hominum irrisione abstinuerunt. Lycophro qui- 


bE XOYA COMOEDIA, 439 


dem Chalceidensis a Menedemo Eretrieusi $atyrieae fabulae 
argumentum duxit, V. Athen, II p. 55 c. 
ΠᾺ scortorum nominibus multo rarius quam mediae co- 
amoediae auctores fecisse vidimus, fabulis suis indices, fece- 
runt, neque id mirum. Quamquam enim in describendis amo- 
ribus meretrieiis nequaquam sibi displicuerunt, multo tamen 
frequentius amatoriarum fabularum argumenta ab ingenua- 
, rum puellarum et atticarum civium amoribus duxerunt. 
| εὐ ΠΘαοὰ a mediis eomicis inprimis frequentatum fuisse de- 
| monstravimus fabularum genus in describendis repraesentan- 
| .isque deorum heroumque rehus et fatis occupatum, ne a 
movis quidem poetis plane neglectum fuisse ex fabularum 
Anscriptionibus coniieias. Prae ceteris Diphilus talia argu- 
menfa frequentavit, cuius quiuque huius generis laudantur 
fabulae, Danaides ab Erotiano gl. Hippocr. p. 116, lIlecate 
ab Athen. XIV p. 619 ἃ et Poll, X 72, Hercules ab Athen. 
X p. 421c, Peliades ab eodem IV p. 136 f et Theseus 
ibid. VI p. 2622, quibus addendus fortasse Anagyrus, cuius 

memoriam servavit Schol, Iliad. p. 926 11, et Pyrrha apud 
Ammon, de differ, p. Gl. Sed Diphilus, quamquam Menan- 
dri aequalis et merito iu praesiantissimis novae comoediae 
auctoribus habitus, tamen, si indolem et ipgenium eius fa- 
bularum spectas, mediae propior fuisse videtur comoediae 
quam novae. dCeterorum poetarum quae huc pertinent co- 
moediae sunt Euphronis Deorum concio (ϑεῶν ἀγορὰ) et 
Musae, Lyucei Centaurus, Philippidis Amphiaraus, Philemo- 
mis Myrmidones, Menandri Dardanus, Apollodori Geloi Si- 
-yphus. Quibus Alexandri Dionysum et lielenam, "Timostrati 
Pena, Clearehi Pandrosum et Nicomachi llithyiam adiicerem, 
-misi dubitari posset mediisne an novis comicis hi accenseri 
debeant. | 

De dicüone qua huius aetatis poetae usi sunt apud 


419 DE NOYA COMOEDIA. 


Anonymum de Com. p. XXXII haec leguntur; ἡ μὲν νέα τὸ 
σαφέστερον ἔχει τῇ νέᾳ χεἐχρημένη ᾿Αἀτϑίδι, ἡ δὲ παλαιὰ 
τὸ δεινὸν zal ὑψηλὸν τοῦ λέγειν, ἐνίοτε δὲ ἐπιτηδεύειν χὰ 
λέξεις τινάς. Qua in re nonnihil Epicuri exemplo tribuen- - 
dum videtur, de quo Diogenes Laert. X 8: σαφὴς δ᾽ Ln 
οὕτως ὡς xci ἐν τῷ περὶ τῆς ῥητορικῆς ἀξιοῖ μηδὲν ἄλ 
ἢ σαφήνειαν ἀπαιτεῖν. Ῥοοίϊοὶ coloris et figuratae dieti] 
nis, quam superioris aetatis poetarum fere propriam dica: | 
vix ullum usquam vestigium. Nam de Menandri fragmento | 
apud Stobaeum Floril LXX p. 823 Gr. (sive p. 184 meae. 
ed.) perquam dubia res est, quamquam fuisse ubi huius poe | 
tae oratio altiores sumeret spiritus ex Terentii Eun. Ill 5 
48 colligas. Diphilum autem, cuius haec sunt apud Athen. 
VI p. 223a: t ' 
ὦ τόνδ᾽ ἐποπτεύουσα καὶ χεχτημένῃ : 


Βραυρῶνος ἱεροῦ ϑεοφιλέστατον τόπον, | 
“ἽἹητοῦς Διός τε τοξόδαμνε παρϑένε, ἌΡΗΙ | 
ὡς οὗ τραγῳδοί φασιν --- j 
aperium est ridere tragicorum poetarum gravitatem et magni- 
loquentiam. Neque aliter Epinicus Athenaei X p. 432 b: . 
gégovra Θάσιον τόν τὲ γῆς Gm ᾿ἀτϑίδος 
ἑσμὸν μελίσσης τῆς ἀχραχόλου γλυχύν 
συγχυρχανήσας ἐν σχύφῳ χυτῆς λίϑου, 
Δήμητρος ἀχτῇ πᾶν γεφυρώσας ὕγρόν, 
κατῃσίμωκα πῶμα καύματος λύσιν. 
Quibus versibus ineptum et affectatum dicendi genus, 
Mnesiptolemus historiarum scriptor usus. est, lepidissinre 


-θ--ς--.--ἠ- ὀ ὠὈἰἘς--.--ς.ς͵-... 


perstringit. Sed talia quoque apud movos comicos sunt Fi - 
rissima. — Reete igitur illis simplex et perspicuum dicendi 
genus aitribuit. Anonymus. | Novorum et audacius formato- 
rum verborum adeo nihil reperias, ut ferax illud et foecun- . 
düm graecorum poetarum ingenium àd. exilem quandam ei: 


DE NOVA COMOEDIA. 441 


jdelunam tenuitatem exaruisse videatur. Sed totius orationis 
'conformatio multas habet neque contemnendas dicendi vir- 
iutes: placido et aequabili flumini comparaveris sine sale- 
bris, sine multiplici aquarum anfractu leniter: decurrenti. - At 
magna multoque maior quam superiore aeíate peregrinorum 
barbarorumque verborum licentia, magna item in formarum 
ab antiquis sermonis legibus desciscentium usu incuria. 
Eandem sive simplicitatem sive exilitatem. in metris de- 
prehendas, vereque Anonymus de com. p. XXXII 7 μὲν 
vía, inquit, κατὰ τὸ πλεῖστον στρέφεται περὶ τὸ ἰαμβικόν, 
σπανίως δὲ μέτρον ἕτερον. Choro usam esse novam co- 
moediam. fortasse ex his Menandri versibus Epicl, p. 61 
colligas : : 
(TED τῶν χορῶν 
οὐ πάντες ἄδουσ᾽ ἀλλ᾽ ἄφωνοι δύο τινές 
ἢ τρεῖς παρεστήχασι πάντων ἔσχατοι 
à εἰς τὸν ἀριϑμόν" καὶ TOUÓ" ὁμοίως πως ἔχει. 
χώρων χατέχουσι, ζῶσι δ᾽ οἷς ἐστιν βίος. 
Sed haee quidem nihil impedit quominus de tragicis vel si 
mavis de cycliis ehoris intelligantur. Fuisse tamen ubi huius 
quoque aetatis poetae chorica carmina fabulis suis interpo- 
merent, indicat auctor Vitae Aristoph. p. XXXVIII Beck. 
πάλιν δὲ ἐχλελοιπότος καὶ τοῦ χορηγεῖν, τὸν Πλοῦτον γρά- 
ψας, εἰς τὸ διαναπαύεσθαι τὰ σχηνικὰ πρόσωπα xo μὲ- 
τεσχευάσϑαι ἐπιγράφει Χοροῦ, φϑεγγόμενος ἐν ἐκείνοις 
(h. e. ἐν τοῖς Χοροῦ) & xai ὁρῶμεν τοὺς νέους (de Phile- 
mone et Menandro in superioribus dixit) ἐπιγράφοντας οὕ- 
τῷ ζήλῳ Aopwrog&rovc. De quo loco conferquae post Do- 
. braeum ad Plut. 252 disseruit Fr. Ritter Disput. de Aristoph. 
Pluto p. 12 sqq. Ad nietra ut revertar, praeter iambicos 
| versus maxime írochaicis tetrametris poetae usi sunt.  Cuiug 
| rei testem habemus Marium Victorinum Art. gramm. I. p. 2509. 


442 bE NOVA COMOEDIA. 


Ἱπεταβολικὰ (carmina dicuntur) quae ab aliis me-- 
iris ad alia genera transitum faciunt, qualia. 
-esse tragica et comica paullo ante. memoravi. 
Nam et Menander in comoediis frequenter a con-. 


tinuatis iambicis versibus ad trochaicos, et rur-- 
sum ad trochaicos redit. Quibuscum comparanda sunf. 
quae Hephaestion habet de Carm. VI p. 118: vov χατὰ ᾿ 
στίχον τὰ μέν ἐστε μιχτά, τὰ δὲ οὔ. καὶ μικτὰ μὲν ὡς αἱ, 
“Μενάνδρου κωμῳδίᾳι" πῆ μὲν γὰρ τετράμετρα ἐν τῷ αὐτῷ, 
ποιήματι"), πὴ δὲ τρίμετρα εὑρίσκεται. Ubi qui tetrame- 
fri commemorantur, non de iambicis versibus, sed de tro- 
chaicis intelligendi sunt; iambicis enim tetrametris, quantum | 
quidem ex fragmentis coniicere licet, nunquam novae co- | 
moediae scriptores usi sunt. Marius Victor. l. l. p. 2194: 
Comicum carmen (i. e. comoedia) varia versuum et. 
modulorum lege compositum reperitur, sicut! 
plerumque apud Menaudrum, sed et apud alios,. 
cognoscimus, idem lib. ΠῚ p. 2991. de metris χατ ἡ 
ἀντιπάϑειαν mixüs disserens: Sunt item (cola) quae 
primam (trochaicam, secundam choriambicam; 
tertiam trochaicam, sed. et quartam syllaba bre- 
viorem coniugationem habeant, quorum exempla 
plerumque apud comicos, Diphili et Menandri 
comoediis, reperiuntur. Quibus apertum est vers n 
significari Eupolideum polyschematistum, 


ES. T 
nm 


- fme Cha. 


ἑῷ» / ͵ ; "ν΄ / A 
— —Á — -— — M »--- — τοι — Á— — — 0M 


Cuius etiam in media comoedia usum fuisse supra ostendim 
p.900. Non erat igitur eur erroris insimularer a Dobraeo " 
Aristoph. Nub. 518, quum. Eupolidei metri vestigia in hi 

Menandri verbis spud Etymol. M. v. ἀχαρής repperisse mihi 
visus essem: 


VIDES οι σαν P ct 


190) H. e, in una eademque ῥήσει. 


ΡῈ NOYA COMOEDIA, 443 


τ μὸν — ὁρᾶς, dxepng παραπόλωλας ἀρτίως. 
Anapaesticorum. versuum dimetrorum, quos in media comoe- 
dia frequentissimos fuisse supra vidimus, non nisi duo exem- 
pla reperio, utrimque Menandri, alterum e Leucadia p.109: 

οὗ δὴ AÉyeres πρώτη Xenqu 
τὸν ὑπέρκομπον 
ϑηρῶσα Φάων᾽ οἰστρῶντε πόϑῳ 
ῥῖψαι πέτρας ἀπὸ τηλεφανοῦς" 
ἀλλὰ κατ᾽ εὐχὴν σήν, δέσποτ᾽ ἄναξ, 
εὐφημείσϑω 
τέμενος περὶ «“ευχάδος ἀκτῆς. i 
qu versus eam quoque ob causam memoratu dignissimi 
t, quod, teste Scholiasta Hephaestionis, ἐν τῇ εἰσβολῇ 
L e. proximo loco post prologum posita fuerunt: qua in re 
Menander Euripidis exemplum sequutus esse videtur, cuius 
in compluribus fabulis anapaesti prologum excipiunt. Sed 
4de loc alias plura dicam. Alterum exemplum habemus in 
Adulatore p. 102: | 
$26. 2d κωβιὸς ἡλακατῆνες, 
κυνὸς οὐραῖον, 
Dactylicis hexametris, quos itidem medios comicos inprimis 
Írequentasse demonstravimus, unus omnium usus. est Diphi- 
lus.apud Clement. Alex. Str. VII p. 803: 
-Mdgowiüeg ἁγνίζων χούρας καὶ τὸν πατέρ᾽ αὐτῶν 
: Προῖτον ᾿««(βαντιάδην καὶ γραῦν 'πέμπτην ἐπὶ τοῖσδε. 
δαδὶ μιᾷ σκίλλῃ τὲ μιᾷ, τόσα σώματα φωτῶν --- | 
Apud eundem Diplilum loco ab Athen. X p. 499 c servato: 
λάγυνον ἔχω “ενόν, ὦ γραῦ, ϑυλακὸν δὲ μεστόν; 
hanc metri speciem oa 
Praeterea unum metri genus commemorare iuvat, quod ob 
id ipsum, quia Diphilüs frequenter eo usus est, Diphilium, 


441 DE NOVA COMOEDIA. 


ab aliis autem Choerilium appellatum est, Marius Victor. 
IIl p. 2598: Choerilium seu Diphilium metrum ex 
&odem pentametri ortum esse genere res ipsu 
indicat; est enim e dactylica specie derivatum, 
suprema tantum versus syllaba, qui sex pedibus. 
profluat, brevius. Incipit autem a duobus da- 
.etylis, tertia regione spondeo semper manente, 
et rursus ex duobus dactylis et syllaba una, Huic 
duo cola, quae penthemimere dicimus, accre- 
Scente media syllaba, qua spondeus gignitur, 
formam dedisse noscuntur, qua detracta ad ele- 
giacum pentameírum versus reverteretur, ve- 
luti: fágoi 
Nune age Pierios versus deà 2n 
Itaque his constat numeris: 
e Qu) SES p ol t ai m UE COND EQU Ἷ 
Attigit haec etiam Plotius de metris p. 2633, ubi vitiose. 
Delphicum metrum scriptum est, quod correxit Gais * 
dius ad Hephaest. p. 3503 et Naekius Choer. p. 263. -— 
dem metri speciem habemus apud Telestem Athenaei XI Ü 
p. 017b et eum trochaicis tetrametris coniunctam apud A - 
tiphanem. loco supra p. 299 allato. 


Denique de ordine et continuitate, qua variae metrorui Ἶ 
species apud novae comoediae poetas per singulos fabu : 
rum aétus sese exceperunt, aliquid fortasse colligi po ost 
ex loco Marii Victorini II p. 1523 sive apud Rufinum de me*. 
tris. com. p. 2707, quem licet longiusculum hic adscribai Ἣ 
Quantum autem ad metrum comicum spectat, 
scio plurimos affirmare Terentianas maxime fa ἡ 
bulas metrum et disciplinam graecarum cond 
diarum non custodiisse, id est quas Menandet- 
Philemon Diphilus et.caeteri ediderunt. Nostri 


DE NXOYA COMOEDIA. 415 


enim in modulandis metris seu rhythmis veteris 


comoediae seriptores sequi maluerunt, id est 
Eupolin Cratinum et Aristophanem. Prologos 
itaque et primarum scenarum actus trimetris 
comprehenderunt, deinde longissimos id est te- 
trametros subdiderunt, quiappellantur quadrati. 
Postea in consequentibus variaverunt: modo 
enim trimetros, modo addito quadrante vel se- 
misse posuerunt, id est semipede adiecto, vel 
integro pede iambo vel sesquipede. Haec per 
medios actus varie. Rursus in exitu fabularum 
quadratos, quales diximus in secunda scena, lo- 
earunt. Quae etsi neque plene neque satis accurate dispu- 
tata sunt, hoc tamen docere videntur, alium apud Teren- 
tium, alium apud Menandrum ceterosque metrorum ordinem 
fuisse. Quod si verum est, simul etiam illud intelligitur, in 
lis quas latini poetae de graecis verterunt fabulis non eadem 
ubique metrorum genera graecis exemplaribus respundisse. 
Ac commode accidit ut exempla eius rei vel hodie demon- 
strare liceat. ta quos Terentius in Adelph. V 4 12 po- 
suit trochaicos tetrametros : 

ego ille agrestis saevus tristis parcus truculentus tenax, 
Menandri respondent trimetris iambicis p. 8: 

ἐγὼ δ᾽ ἄγροικος ἐργάτης σχυϑρὸς πιχρός 

φειδωλός. 
Quae qui propter Terentii locum in unum versum conunxit 
(Quaest. Arist. 1 p. 80) syllabarum mensurae nimium incu. 
riosus fuit. Aliud ex eadem fabula exemplum vide p. 7, 
Eandem in íransferendis Menandreis Plauti fuisse licentiam 
docet fragm. inc. fab. XXXII. 

Haec habui quae de nova comoedia in universum dice- 

rem. liaque in sequentibus de poetis qui haue tertiam co. 


410 DIPHILUS. 


mleae arils aetatem illustrarunt, sigillatim exponam, omissis 
tamen, de quorum vita et fabulis alio loco copiose explica- 

tum est, Philemone et Menandro. (Utriusque aequalis fuit 
DIPHILUS. [5 patriam habuit Sinopen, urbem bonarum ar- 
iium studiis florentissimam. | Strabo XII p. 546: ἄνδρας δὲ 
ἐξήνεγχεν (Sinope) ἀγαϑοὺς τῶν μὲν φιλοσόφων Διογένη. 
τὸν χυνικὸν χαὶ Τιμάϑεον τὸν Πατρίωνα,, τῶν δὲ ποιρητῶν᾽ 
AiquAov τὸν. κωμιχάν. Contra. Atheniensem dicit auctor Le- - 
xici ab Hermanno editi p. 324, | Cum Strabone convenit 

Anonymo: de Com. p. XXXI Diphilum Menandri aequalem | 
fuisse et Smyrnae obiisse dicenti: Δίφιλος Σινωπεὺς χατὰ 
τὸν αὐτὸν χρόνον ἐδίδαξε Μενάνδρῳ, τελευτᾷ δὲ ἐν Σμύρνῃ. 
Idem eum praestantissimis novae comoediae auctoribus ac- 
eenset p. XXX. — Amatorem fuisse Gnathaenae, famosissimi 
nominis meretriculae, praeter Lynceum Samium apud Athe-- 
naeum XIII p. 583f testatur Macho ibid. p. 529 e, uhi dra- 
matum eius frigus festive irridet: : 


Παρὰ IvaOcivn Δίφιλος πίνων ποτέ ἢ 
ψυχρόν γ᾽, ἔφη, τἀγγεῖον ὦ Γνάϑαιν᾽ ἔχεις. : 
τῶν σῶν ydg, εἶπεν, ἐπιμελῶς ὦ Δίφιλε 


εἰς αὐτό γ᾽ ἀεὶ δραμάτων ἐμβάλλομεν. co 
Similia idem narrat p. 580a. Nee defuisse simultates qui- | 
bus offensus Diphilus subinde amicam in fabulis notaret, do δ΄ 
cet eiusdem narratio p. 579 f. Nam quum aliquando dona. 
ab alio amatore missa accepisset, dissimulare ea Gnathaena 
conabatur φυλαττομένη μάλιστα Δίφιλον, | μὴ δῷ δίκην, 
μετὰ ταῦτα χωμῳωδουμένη. Nee tamen. constans fuit hio 
amor Diphili, quem etiam aliis amoribus indulsisse ex 1 
phronis Epist. I 37 intelligas, ubi Myrrhina Nicippae scri- ! 
bit: οὐ προσέχεε uos τὸν νοῦν ὁ Δίφιλος, ἀλλ᾽ ἅπας ἐπὶ 
τὴν ἀχάϑαρτον Θεττάλην νένευχε. Fabulas docuit, si Ano- | 
nymo l.l. fides, centum, in quibus fuisse quas ipse in scena : 


DIPHILUS. 4437 


ageret, testatnr Lynceus Samius apud Athenaeum XIII 
p. 093f: iv ἀγῶνί more αὐτὸν ἀσχημονήσαντα σφόδρα 
ἀρϑῆναι ἐκ τοῦ ϑεάτρου συνέβη καὶ οὐδὲν ἧττον ἐλϑεῖν 
πρὸς τὴν Γνάϑαιναν. χελεύοντος οὖν τοῦ Διφίλου ὑπο- 
ψῖιψαι τοὺς πόδας αὐτοῦ τὴν 1 νάϑαιναν, ἡ δὲ «τὶ γάρ, 
εἶπεν, οὐκ ἠρμένος ἥκεις.» 

De indole poesios Diphiliae ita iudicamus ut mediae 
potius quam novae comoediae ingenium eam rettulisse cre- 
wWamus. Docent hoc vel fabularum indices, quorum partiui 
ita comparati sunt αὐ Diphilus mythica argumenta frequen- 
tius quam quisquam reliquorum novae comoediae poetarum 
tractasse videatur, V. supra p. 439. Eodem pertinent quae 
de ea quam Sapphonis nomine inseripsit fabula memoriae 
prodidit Athenaeus XIII p. 599 d: Δίφιλος ὁ κωμῳδιοποιὸξ 
πεποίηχεν iv AXaengoi δράματι Σαπῳοῦς ἐραστὰς ' AoyiAo- 
gov καὶ “Ἱππώναχτα.  Archilochum igitur et Hipponactem 
| Sapphonis amatores induxit. Quos ipsos in scena praesen- 
tes adfuisse docet fragmentum fabulae apud Athenaeum XI 
p. 487 a: 

"ApyiLoye, δέξαι τήνδε τὴν μετανιπτρίδα 

μεστὴν Διὸς σωτῆρος ἀγαϑοῦ δαίμονος. 
Talis rerum in scena actarum species apud novos comicos 
fuisse videtur rarissima. Orationis qua usus est Diphilus 
ea est ratio ut et nativae simplicitatis et argutae elegan- 
tiae laude commendetur egregia. Non desunt tamen quae 
ab antiquiorum Atticorum munditie et castitate longius τὰς 


| cedant. Eius generis compluria vel unus ille" Antiatticista 
| suppeditat, velut φυγγάνω pro φεύγω p. 95 17. Quamquam 
enim id Sophoclis exemplo tueri licet, a comicorum tamen 
]| seraiéicn alienum fuit. Eodem teste κλεῖδα dixit pro xAeiv 
ΠΡ. 101 29, χραυγασμὸς pro κραυγὴ ibid. 10, ἐτητέον pro 
| itéoy p.100 11, μναδάριον deminut. a μνᾶ p. 108 32, βρώ- 


€——— 


448 DIPHILUS. 


σιμος pro βρωτὸς p. 84 96. Scd ident βρωτὸν dixit apud. 
Athen, X p. 422b εἰς ἣν βρωτὸν ἐμβαλεῖς ἅπαν. Tta enim 
editum πρῶτον corrigendum est. Porro χόλλοψ de lenone 
dixit apud Athen. ΠῚ p. 291f, χύτρος pro χύτρα apud Pol-| 
luc. X99, ἔνε pro éveor& apud Athen. VII p. 292 b, yov. 
μέα apud Phrynichum Praep. Soph. p. 38, στρηνιᾶν apud. 
Antiattic. p. 118 25, κρομβῶσαι i, e. χραυρῶσαι apud Athen, 
IX. p. 383f, ὀνάριον apud Stobaeum Flor. LI 2, ξύστρα, 
apud Polluce. X 62, aYozciod'«v de epulantibus apud Athen. 
l.p. 23c, "oreuígtov. de. signo Dianae ibid. IV. p. 108 οὐ 
αἰσχροχερδία pro et07900zí£oÓs.« apud Stobaeum Flor, X 4j 
Sed ἀπολαύειν cum accusativo. βίον apud Athen. VI. p. 227 
in ἀπολάπτεέειν mutandum, ut vidit Iacobsius. Nec μάκαρ, 
ultima longa dixit apud Clement. Alex. Strom. VII p. 308, 
ubi scribe μάκαιρ᾽ ἀήρ. Nec magis ὀρϑριοχόχκυξ secunda. 
longa apud Eustath. p. 1479 46, sed scribendum: | 

ἐυϑὺς ἐξέπεμπέ μὲ 4 
ὧδ᾽ ὀρϑριοκόκκυξ ἀρτίως ἀλεκτρυών. F 
Hiatum in πρὸ ἡμέρας admisit apud Athenaeum X p. 417 e, 


Quod autem apud Stobaeum legitur e/ui εὐσεβής Floril 
LXXIX 16. id in εὐμὲ ϑεοσεβὴς mutandum videtur. 

De. metris quibus usus est Diphilus supra diximus p. 843; 
In; his quod ab aliis Choerilium ab aliis autem Diphilium vo: 
catum esse tradit Marius Victor. lll p. 2988, dubitari potest 


Fuerunt enim plures huius nominis poetae, ex quibus unu u 
commemorare iuvat, qui TTheseidos et iambicorum i. e. pt )- 
brosorum carminum auctor perhibetur a Scholiasta Pinda 31 
Olymp. Χ 88: ᾿Δριστόδημος δέ quos μὴ δύνασθαν σύγχρο- 
γεῖν ᾿Δλιρρόϑιον τὸν κατὰ Κέκροπα. Ἡρακλεῖ --- Em, 2 
δέ τινα. νῦν νενικηκέναι ἅρματι, ὡς quos Δίφιλος ὃ TEM. 
Θησηΐδα ποιήσας ἔν τινι ἰαμβείῳ οὕτω". o 0s ΓΝ 


| 
] 


| 


| 


DIPHILUS, 4419 


 Toéyag δὲ πώλους, ὡς ὁ Μαντινεὺς Σῆμος, 
ὃς πρῶτος ἅρματ᾽ ἤλασεν παρ᾽ ᾿“λφειῷ. 1) 


Quae ad Comicum male rettulerunt Fabricius Bibl. gr. vol. 
II p. 439 et Sturzius Praef. ad Hellan. p. XVl. &Satis anti- 
quum poetam fuisse et Aristophane priorem colligas ex Scho- 
liasta Aristophanis Nub. 96: πρῶτον uiv γὰρ Δίφιλος εἰς 
Βοίδαν τὸν φιλόσοφον 3) ὁλόχληρον συνέταξε ποίημα, δὲ 
οὗ zai εἰς δουλείαν ἐρρυπαίνετο ὃ φιλόσοφος, οὐ διὰ 
τοῦτο δὲ ἐχθρὸς qv. ἔπειτα Εὔπολις, εἰ χαὶ δι᾽ ὀλίγων 
ἐμνήσθη Xwxocrove, μᾶλλον ἢ ᾿“Αριστοφάνης αὐτοῖ καϑή- 
varo. Ubi quod carmen εἰς Βοίδαν scriptum. commemo- 
ratur, haud dubie ex iambico genere fuit. E 
Sed his missis de fabularum titulis, qui quidem servati 
sunt, videamus. Primo loco ponimus 4 γγοίαν, cuius me- 
moriam Athenaeus IX p. 401a ita servavit ut eandem fabu- 
lam ab aliis CALLIADAE adscriptam fuisse intelligamus: μη 
μονεύει δ᾽ αὐτῶν (Aayouv χελιδονιῶν) Δίφιλος ἢ Καλλιά- 
Oxo ἐν 'Ayvoig.  Calliadem comicum commemorat ex Ca- 
rystio Athenaeus XIIÍ p. 577b: ᾿“Δριστορῶν δὲ ὁ ῥήτωρ 
ὁ τὸν νόμον εἰσενεγχὼν ἐπ᾽ Εὐχλείδου ἄρχοντος, ὃς ἂν μὴ 
ἐξ ἀστῆς γένηται νόϑον εἶναν 8), αὐτὸς ἀπεδείχϑη ὑπὸ 


| 1) Hos versus ex ipsa illa 'Theseide ductos esse statuen« 

'— fibus non assentior. Ut enim mittam tali argumento 
choliambicum metrum minime convenire, ipsa Scholiastae 
verba, ὅν vivi ἰαμβείῳ ilos versus perscriptos fuisse 
dicentis, aliud suadent. 

3) De Boeda philosopho nihil mihi compertum est. No- 
men viri, sive illud Βοίδας fuit sive δοιδᾶς, Siculum 
vel Italum philosophum fuisse subindicat. 

8) De hac lege vide Meierum de bonis damn. p.70 et Clin- 
tonum Fast. Hell.p.95. Eiusdem legis auctorem Nicome- 
nem perhibet Eumelus apud Schol. Aeschinis c. Tim. 
$ 39 4. δὕμηλος — φησὶ Νικομένη τινὰ ψήφισμα 
ϑέσϑαι μηδένα τῶν μετ᾽ Εὐκλείδην ἄρχοντα μετέχει 
τῆς πόλεως, ἂν μὴ ἄμφω τοὺς γονέας ἀστοὺς ἐπιδεί-: 


i Hist, crit, Com, graec. 29 
j 


450 DIPHILUS. 


Καλλιάδου τοῦ κωμιχοῦ ἐκ Χορηγίδος τῆς ἑταίρας noeuds 
ποιησάμενος, ὡς ὃ αὐτὸς ἱστορεῖ Καρύστιος ἐν τρίτῳ jmo- 
μνημάτων, Quae si vera sunt, Calliades antiquae potius quam 
novae comoediae poetis accensendus fuerit, Id vero quu n ' 


eam ab causam credere non liceat, quod Diphileae fabul B 
sive auctor sive emendator habitus est, videndum est ne. 
Athenaeus Καλλία TOU κωμιχοῦ scripserit. Ceterum ᾿Αγνοίαξ᾽ 
fabulae memoriam habemus fortasse etiam apud Etymol. M. 
p. 127, in. ubi ἀπολιβάξεις (v. Aristoph. Av. 1467) inter- 
pretatur εἰς τὴν “Πιβύην ἀπελεύσῃ. ὅμοιον τῷ εἰς (leg. ἐφ) 
κόραχας, ἀντὶ τοῦ ἐν ἀγνοίᾳ. Fortasse legendum ἀντὶ τοῦ 
[ἐς φϑόρον, Δίφιλος] ἐν " Δγνοίᾳ, | 

Porro ᾿“δελφοὶ laudatur ab Athenaeo XI p. 499 e 
Polluce X 72 et Stobaeo Flor. GVIII 9, ᾿4λείπτριανη 
éuius nullum fragmentum superest, commemorat Etymol. M. 
p. 61 10: ἀπὸ τοῦ ἀλείφρω ἄλειμμα. δεῖ γινώσκειν ὅτι, 


γέγραπται Διρίλῳι. τῷ κωμιχῷ δρᾶμα * ἐπιγέγραπται" 
᾿“λείπτρια. | Ubi scribendum videtue δρᾶμα éniycy oeque 
μένον ' AXsizrQta. Eam fabulam non cognitam fuisse Pol-| 


luci, nescio an ex his eius verbis VII 17 coniicere liceat) 
ἀλείπτριαν εἰρήκασιν οἱ μέσον κωμικοὶ καὶ «Τυσίας iv T. 
ὑπὲρ Διοφάντου περὶ χωρίου. "Ἄμφιδος δὲ καὶ δρᾶμά [ 
ἐστιν ᾿4λείπτρια. | Idem. Antiphaneae fabulae titulus fuit ib 
aliis Alexidi tributae, de qua vide quae supra diximus p. 393; 
Nee tamen ideo Diphili nomen in loco Etym. M. suspectum, 
habuerim cum viro docto in Museo crit. Cantabr. I p. 1 | 

Neque frequentior ᾿“μάστριδος memoria, quam unus 
Suidas commemorat s. v. ᾿4ϑηναίας p. 138 Bernh. Nom oni 
fabulae dedisse videtur Amastris, Oxathrae, qui fuit Da 1 


Codomanni frater, filia, primum Crateri, postea Dionysii IV; 
Lo e CTS TOR RPNIPSSI "ii 
ξἕηται. lta enim supra p. 8 correxi id quod Bekkerus | 
e cod. edidit νικωμένη. Nicomenes ille haud dubie idem : 
est quem commemorat Lysias c. APP $58. 


DIPHILUS, 451 


 Meracleensium tyranni, eoque mortuo Lysimachi uxor, de 
euius virtutibus vide Memnonem apud Photium Bibl. Cod. 
224 p. 224 Bekk. cfr. Stephanus Byz. s. v. 4ucorQig et 
"Tzetzes Chil. XIII 471. Haec quomodo fabulae nomen et 
'argumentum praebere potuerit Atheniensibus placiturae etsi 
difficile est ad intelligendum, aliam tamen Amastridem, a 
qua Diphili fabula denominata fuerit, novi nullam: nam de 
filia eius quae et ipsa Amastris vocabatur nihil memorabile 
compertum habemus. De Dionysio Amastridis marito etiam 
Menander in Piscatoribus egerat. V. Athen. XII p. 549€ 
sive Fragm. Menandri p. 10. 

Sequitur 4 ἱρησιετείχης, quo nomine Pyrgopolinicen 
quendam omnia magna loquentem et hostilium munimento- 
irum urbiumque expugnationes iactantem videtur insignivisse, 
/Huius fabulae secundam editionem fuisse, a Callimacho 
Εὐνοῦχος sive Εὐνοῦχος ἢ Στρατιώτης inscriptam, 
docemur his verbis Athenaei XI p. 496: Δίφιλος “ἱρησι- 
τείχει" τὸ δὲ δρᾶμα τοῦτο Καλλίμαχος ἐπιγράφει Εὐνοῦ- 
χον, et non multo inferius: Δίφελος ἐν Εὐνούχῳ ἢ Στρα- 
τιώτῃ. ἔστε δὲ τὸ δρᾶμα διασκευὴ τοῦ «Αἱρησιτείχους, 
Sub Eunuchi nomine laudatur tribus locis ab Antiatt. p. 95 
17. 100 381. 101 29. «Στρατιώτην semel vocat Athenaeus 
XV p. 100e. Ceterum «Φἱρησιτείχης nomen appellativum 
fuisse apud Diphilum, vel accentus docet. Schol, Venetus 
|ad Homeri lliad. z 57: ὅσοις κυρίοις εἰς ἧς λήγουσι fave 
τόνοις συνθέτοις παράκειται ἐπιϑετικὰ ὀξυνόμενα. Διογέ- 
γῆς — ἀυτὰρ ó διογενής. Πολυνίκης (Πολυνείχης) — ἀλλὰ 
Ἰ πολυνικὴς διελένα, Παγκράτης --- παγκρατὴς ἀλήϑεια. 
| Εὐρυσϑένης — ὁ πλοῦτος εὐρυσϑενής (Pind. Pyth. V 1). 
] εἰ δὴ Εὐτείχης ὄνομα κύριον παρὰ ᾿«ἀλχμᾶνι, ὀξύνεται τὸ 
| ἐπιϑετιχόν, In his verba ἀλλὰ πολυνίχης διελένα, quae ita 
|Ssribenda videntur ἀλλ᾽ & πολυνεικὴς Τ᾿ λένα, ex Aeolensi 
29 * 


455 DEPHILUS, 


poeta ducta sunt. Compares τὰν δορίγαμβρον ἀμφινειχῆ͵ 
δ᾽ ᾿Πλέναν apud Aeschylum Agam. 695, qui adiectivo πος 
λυνειχὴς usus est Sept. c. Theb. 812. Helenae nomen di- 
gammatum fuisse constat. Ἐ 
"Av&yvoog laudatur a Schol. Iliad. ἐ 193: ὡς καὶ 4i. 
quAog ἐν ᾿“Ιναγύρῳ « βραχύ τί ἐστι τάλαντον» φησί. Ubi 
Didymi quae vocantur scholia '440y£o« habent, quod legitur. 
eliam apud Etymolog. M. p. 744 48. Idem nomen peius. 
etiam corruptum est apud Eustath. p. 740 20: Δίφιλος δέ 
που φησὶν ἀργυρίου βραχύ τι τάλαντον.  Villoisoni com- | 
mentum Praefat. ad Iliad. p. XXXIII in scholiis Veneti | 
"Adveorvoo corrigentis verbo tetigisse sufficiat. Anagyrus | 
nolissimus est heros atticus, quem etiam Aristophaneae fa-. 
bnlae nomen praebuisse constat. V. Dindorfium p. 91. 1 
"Avec oCóusvor laudatur Athenaeo XI p. 499 € et Antis | 
attic. p. 81 25. "“πληστος Athenaeo IX p. 310 e. "Amos 
βάτης Marpocrat. p. 41 8: ὅτι δὲ εἶχον £v ταῖς ληχύϑοιῷ, 
ἀργύριον ἐνίοτε δὲ φίλον (δὲ Δίφιλον duo codd.) τὸν ἀπο-. 


βάτην. Tta libri; recte Maussacus edidit: ἐνίοτε, Δίφιλος 
τῷ 'Anofkry. Sed δὲ fortasse in λέγεε mutandum.  Lau- 
datur etiam ab Antiattic. p. 101 10 χραυγασμός: ἀντὶ τοῦ 
χραυγή. Δίφιλος " Anoflary. 

Sequitur '4z02:2z00)0«. Ita enim recte vocatur apud. 
Polluc. X 12 et in cod. B apud Athenaeum IV p. 189 6 et 
p. 133£, aliis libris ᾿Ζπολείπουσαν praebentibus,. ᾿“4πολιπ 
ποῦσαν scripserunt etiam Apollodorus et Crobylus. '"'itulunt. 
fabulae, quem Grotius Exc. p. 782 perperam D eficiens. 
transtulit, Schweigh. ad Athen. IV. p. 125 rectissime de mulier k 
quae maritum deseruit interpretatus est. Ceterum ex Athen d 
loco IV. p. 133 f: Δίφιλος (cod. B. φίλος) δ᾽ ἢ Σωσιππος ὯΝ 
᾿“πολιπούσῃ, intelligitur hanc fabulam ab aliis Sosippo a: 
bntam esse, At SOSIPPUM comicum quum nemo que! 


DIPHILUS, i53 


seiam commemoraverit, eius in locum fortasse Posidippi 
nomen sufficiendum est. Quamquam eiusmodi coniecturis 
nihil incertius. De Sosippo Anaxandridis fabula supra di- 
ximus p. 373. 

Βαλανεῖον habemus apud Athenaeum X p. 446 d et 
Antiattic, p. 108 32. Βοιώτιον apud Athen. X p. 417 e. 
I'&uov ibid. VI p. 254 e et fortasse apud Diogenem Laert. 
H 120. Cfr. supra p. 426. ἑαμαρτάνουσαν apud Athen. 
HE p. llle. ᾿Εγχαλοῦντας apud Antiattie. p. 110 18. 
"Ezárgv apud Athenaeum XIV p. 645a et dubio loco 
apud Polluc. X 72: λάγυνος xol λαγύνιον. Δίφιλος à  &u- 
qo λέγει, τὸ uiv ἐν τῇ ᾿Εχάτῃ πολλάκις, τὸ δὲ λαχγύγιον 
ἐν ᾿4δελφοῖς. Athenaeus autem XIII p. 499} λάγυνον ex 
Nieostrati Hecate affert, unde Pollucem erroris iusimulat 


Dindorfius. Fortasse rem ita expedire licet, ut Diphilum 
Nicostrati Hecaten sub incudem revocasse et denuo edidisse 

Ἑλενηφοροῦντας laudat Athenaeus VI p. 223 a, ubi 
quod servatum est fabulae fragmentum, scenam dramatis 
Braurone fuisse indicat. Titulum fabulae primus restituit 
Casaubonus. Olim enim legebatur apud Athenaeum ἐλεωνη- 
φοροῦσιν. Cod. Ven. ἐλαιωνηφοροῦσιν. B ἐ λαιωνηφο- 
θοῦσι. Similiter eod. Hurald, Apposite Casaubonus affert 
Polluc. X 191: ἔστε δὲ xoi m πλεχτὸν ἀγγεῖον σπάρτι- 
γον, τὰ χείλη οἱσύϊνον, àv ᾧ φέρουσιν ἱερὰ ἄρρητα τοῖς 
Ἐλενηφορίδις. Cum autem mon mares sed virgines mysti- 
jeum illud vasculum portasse probabile sit, nescio an ἡ λενη- 
iqogoiae fabulae titulus fuerit, Athenaeus autem scripserit 
fExevngogotag. Brauronias virgines xc759 000v; comme- 
jmorat Philochorus apud Schol. Homeri lliad. ὦ 594. Ηε- 
/leniorum festum, quod Lacedaemoniorum proprium fuisse 
existimant, etiam ab Atheniensibus celebratum esse haud 


451 DIPHILUS, 


temere ex eo coniicias quod Diphilo comoediae vel argu- 
mentum vel opportunitatem praebuit, Ceteruni cfr. Meur 
Graec. fer. p. 10, Y 
᾿Ελλεβοριξομένους habemus apud Antiattic. p. 100 
12. "Eumopoov apud Athenaeum VI p. 226e, ubi «d 
Casaubonum ἐν 'Euzooío legebatur, ibid. p. 227e et vit. 
p. 916 f, Etymolog, M. p. 440 40 cll, Anecd, Bekk. Hid 
p. 1445, denique apud Harpocrat. p. 130 26, ubi oli 
Δίφιλος ἐν Πύρρῳ, Scenam fabulae Corinthum fuisse i | 
locus Athenaei |, 1. ᾿δ᾽ναγίζοντες laudantur Athen. “ 
p. 165 f, quae fabula non diversa fuisse videtur ab ea qu 
᾿Εναγίσματα vocatur a Scholiasta Aristoph. Equ. 960, Pho-. 
tio et Suida s, v, ψωλόρ. ᾿Επιεδικαξόμενος laudatur e| 
Pollucem X 187, 
᾿Επιτροπὴ commemoratur ab Antiattic. p. 69. Ed 
ἐδιάσασϑανι Δίφιλος "Erurgonij. Sed is permirus est plane- 
que insolens fabulae titulus, Itaque aut ᾿βπιτρόπῳ scribenz | 
. dum videtur aut 'Emiwrgomel, "Enmíroomov scripsit etiam | 
Alexis, ' Eriroértovrec Menander*), quae vitiose scribitur "Ene , 
τροπεὺς apud Schol, Aristoph, Acharn, 1114, $i recte com - ; 


4) Fragmentis huius fabulae adde locum quantivis pret Ἢ 
apud Davidem ad Aristotelis Categ. p. 23 30 μέμνηταε! 
δὲ τῆς δόξης .(Eploureorum doctrinam dicit) καὶ Mi 2i 
vovóooc ev τοῖς ἐπιτρέπουσιν ἡνίκα φησίν Γ᾿ 

Οἴει τοσαύτην τοὺς ϑεοὺς ἄγειν σχολήν, 
ὡς ἀγαϑόν Té χαὶ καχὸν 4x0" ἡμέραν 
γέμειν ἑχάστῳ σμικρὸν nv. aM 
Quorum partem servavit etiam Io, Philoponus de sete 
mundi XVI 4. Versum secundum et reliqua ita scri- 
benda videntur: b 
ὡς τάγαϑόν τὲ καὶ τὸ κακὸν «oa ἡμέραν E 
γέμειν ἑχάστῳ, «Σμιχρίνη, 3i 
Smicrines personae nomen fuisse in illa Menandri L4 
bula docui p. 64. Ἢ 


 DIPHILUS. 455 


ieci Diphiliae fabulae indicem fuisse ᾿᾿πιτροπεύς, eum de 
incola pagi ᾿Επιτροπή interpretandum esse crediderim. In- 
scriptio apud Boeckhium Corp. Inscr. 1 626: ᾿4πολλοφά- 
γῆς Σατύρου '"Lmugonzósr. De fabularum titulis ab atti- 
corum pagorum incolis petitis dixi supra p. 422. — 'Ezi- 
χληρος laudatur a Polluce X 99. De Eunucho supra 
dictum p. 451. Ζωγράφος est apud Athenaeum VI 
| p» 230f. VII p. 291f et Stobaeum Flor. CV 9. Ἡρακλῆς 
| apud Athen. X p. 421 e. "Hog ibid. IX Ρ. 5118. Θη- 
σαυρὸς apud Stobaeum Flori, XIl 12. Θησεὺς apud 
| Athen. VI p. 262a et X p. 451 b. 

Quam Κληρούμενοι inscripsit fabulam, eam in Ca- 
Sina expressit Plautus. lta enim ille Prol. 31: 
. Clerumenoe vocatur haec comoedia 
— graece, latine Sortientes, Diphilus 
— hanc graece scripsit, post id rursum denuo 
 1latine Plautus cum latranti nomine. 
Porro “ημνίας laudat Athen, VI. p. 307f cll. IV p. 168 b. 
Lemnias scripserunt etiam Nicochares et Antiphanes, L e- 
mniam Alexis, Turpilii Lemnias aliquoties affert Nonius, 
cuius fabulae tulum Bothius Fragm. Com. p. 89 minua 
recte fecit Lemnii. 
— Maeawógusvov habemus apud Pollucem X 18. M»5- 
périov apud Athen, III p. 1944. Παιδεραστὰς ibid. 
X p.423e. ΤΠὲαλλακὴν apud Etymol. M. p. 206 10. 
Παράσιτον apud Athen. VI p. 236 b. 238f. 247 d. X 
p. 422b, quibus locis quae servata sunt fragmenta, abunde 
docent poetam hac in fabula parasiti ingenium et mores 
data opera descripsisse. ἐὲελιάδες laudantur Athen. IV 
p. 1061, Πιϑραύστης ibidem XIII p. 488 e, ubi quod 
Casaubonus dicit alibi se 7 ϑραύστης scriptum repperisse, 
mernoriae est error: nusquam enim praeterea ea fabula com. 


456 DIPHILUS., 


memoratur, Non dubito tamen quin ipsum illud Τιϑραύ-, 
στῆς genuinus fabulae titulus fuerit, modo ne illum Thi- 
trausten inteligas, «cuius admonuit Schweighaeuserus, qui 
quum Artaxerxis fuerit dux belli, "lissaphernis successor, 
memoratus Diodoro Sic. XIV $8 aliisque, facile intelligitur, 
Diphilo fabulae argumentum praebere non potuisse. JJAuv- 
ϑοφόρος laudatur Antiattic. p. 101 4 et si recte coniicio - 
ab Eustathio ad Hom. p. 1479 46. Πολυπράγμων Athen, 
VI p. 225a et Photio Lex. s. v. ó«yóeiog. Πύρρα Am-. 
mon, differ. verb. p. 61. De Sapphone supra diximus, - 
Σικχελιχὸς laudatur a Polluce IX 81, nisi pro Diphilo- 
Philemonis nomen restituendum est. Vide quae diximus ad | 
Philem. fragm. p. 988. Σ᾽ χεδίαν Etymol. M. p. 683 24, ubi. 
cum vulgo editum sit QAov δὲ μνημονεύει, Gaisfordius ad | 
Hesiod. p. 112 ex MS Dorvill. legendum esse docuit Ziqu- 
Aog ἐν Σχεδίᾳ μνημονεύει, : 
Sequitur fabula Συναποϑινήσκοντες inscripta, cuius - 
nullum superest fragmentum. Eam latine vertit Plautus. 


teste "Terentio Prol. Adelph. 10 sqq. i 
Synapothnescontes Diphili comoedia est; r 
eam Commorientes Plautus fecit faBulam. 3 


In graeca adulescens est, qui lenoni eripit 


meretricem in prima fabula: eum Plautus locum T 
reliquit integrum; eum hic locum sumpsit sibi ὴ 
in Adelphos; verbum de verbo expressum extulit. γ᾿ 
Cfr. quae dixi ad Menandri Adelphos. "Titulus fabulae gpe- 
ctat ad mutuam coniunctissimorum amicorum caritatem una. 
eademque hora ex vita excedere eupientium. — Cfr. Sturzil | 
Dissert. de cousuetud. eommorientium Gerae 1790. Idem. 
argumentum in cognomine fabula íractavit Alexis. ai 
Στρατεώτην fabulam supra attigimus p. 451. Σ᾽ ὕντρος, 
qt laudantur Harpocrat. p. 99 10. Xvvogíóog duplex fuit 


DIPHILUS.  HIPPARCHUS. 451 


recensio, ut docet Athenaeus VI p. 247 c, qui eandem fabu- 
lam rursus commemorat XIV p. 657e. Aliud fragmentum 


servavit Harpocratio p. 182 3 et Photius Lex. s. v. quot. 


Fabulae nomen a Synoride meretrice cui /;voc cognomen erat 
(Athenaeus XIII p. 583e) inditum est. Τ᾽ ελεσίας a para- 
sito, cui Telesiae nomen, appellata videtur. Athen. VI 
p. 288 e: χεχαρτήριχε δὲ ὡς ἔνι μάλιστα ἐπιμελῶς τὸν xó- 
λακα Μένανδρος ἐν τῷ ὁμωνύμῳ δράματι, ὡς καὶ τὸν πα- 


ράσιτον Δίφιλος ἐν “Τελεσίᾳ. Fragmentum fabulae unum 


superest apud Athenaeum XIV p. 6410 d. Φρέαρ laudatur 
8 Stobaeo Floril. CXVI 32. Φιλάδελφος Antiatt. p. 80 
29, qui p. 110 17 eandem fabulam plurali numero (βελά- 
δέλφοι extulit. Denique Χρυσοχόον habemus apud Pho- 
fium Lex. s. v. ὁπαία. — Plauti Rudentem ex Diphilea fa- 
bula esse expressam ipse significat Prol.32: primum dum 


huic esse nomen urbi Diphilus Cyrenas voluit. 


Graecae fabulae quod nomen fuerit nescitur. 
Diphilo et Menandro aetate suppar fuit, ni sententia 


 falit, HIPPARCHUS, de quo nihil nisi haec pauca Suidas 
memoriae prodidit: “Ἵππαρχος, κωμικὸς τῆς ἀρχαίας χωμῳ- 


δίας, δράματα αὐτοῦ περὶ γάμων. Eadem Eudocia habet 


p. 548. Quorum verborum sensus, si corruptela vacant 5), 
haud dubie hie est, in Hipparchi fabulis vel omnibus vel 
plerisque nuptiarum sollennia esse celebrata.  Licuit igitur 


de Hipparcho idem dicere quod Plutarchus de Menandro 
praedicavit: τῶν δραμάτων αὐτοῦ £v συνεχτιχόν ἐστεν ὃ 


᾿ ὅρως. Sed hoc ipsum in caussa est, ut Hipparchum non veteris, 


sed novae comoediae poetis accensendum putem, idque etiam 
superstites fabularum tituli (᾽να σωζόμενοι apud Athe- 


. 5) Lil. Gyraldus Hist. poet. IV p. 734 vertit de mulie- 
ribus, ut περὶ γυναιχῶν legisse videatur. 


458 HIPPARCHUS. LYNCEUS. ARCHEDICUS. 


naeum XI p. 477 f£. Occ ibid. XI p. 484d. Παννυχ 
ibid. XV p. 668 c. 691 c et apud Pollucem X 108. Ζωγρά- 
qoc apud Stobaeum Serm. LX 2 et Scholiasten ad Diony- 
sium Thrace. p. 648) ita confirment, vix ut dubitationi locus 
relictus sit. Menandri ut aequalem fuisse credam '"Thaidis | 
fabulae indice adducor. Cfr. ad blenandri Fragm. p. 74. - 
Ceterum ab hoc Hipparcho diversus esse videtur is cuius. 
Jliadem Aegyptiacam laudat Athen. ΠῚ p. 101 a. 

LYNCEUS, Samius, 'lheophrasti discipulus, Duridis | 
nobilissimi historiarum scriptoris frater (vid. Athenaeus VII 
p. 937 d) suppar aetate Menandro, eiusque aemulus. Sui. 
das 11 p. 466 et Eudocia Viol. p. 283: σύγχρονος δὲ yé-. 
yovsv ὃ Jdvysucüg Mevavógov τοῦ κωμικοῦ καὶ ἀντεπεδείξατο, 


τ QE 
«σον S SU το 


κωμῳδίας καὶ ἐνίκησε. Sed superasse aetate Menandrum 
ex eo coniicias quod commemoratur eius epistola ad Posi- 1 
dippum comicum (Athenaeus XIV p. 652€), quem tertio 
post Menandri obitum enno primam fabulam docuisse con- 
Stat e Suida, Inter cetera viri scripta ab Athenaeo laudata . 
maxime nos advertit σύγγραμμα περὶ Μενάνδρου, cuius se«" 
cundum librum laudat Athenaeus VI p. 242b. De comoes 
diis viri unam novimus Centaurum. Vid. Athenaeus. 
IV. p. 1917, 4 

ARCHEDICUS, aequalis Democharis, Suidas: '44oyé : 
διχος, χωμῳδιογράφος, ὃς κατὰ Δημοχάρους ἔγραψε τοῦ 
ἀνεψιοῦ Δημοσθένους, Qui pro ἀνεψιοῦ rectius scripsisset: 
ἀδελφιδοῦ. Sed idem Athenaei error VI p. 909 ἢ et ΧΙ 
p. 610 f. cfr. &chweigh, vol. ΠΕ p. 480. Ad easdem contue. 
melias ab Archedico in Democharem iacías spectat Polybii 
locus lib. XII 13, ubi Timaeum tradit in Democharemr 
omnis generis convicia contulisse, quibus ut aliquam veri | 
speciem conciliaret, comicum poetam, μαρτυρῶ ἀνώνυμον,, 
ab ipso advocatum esse. His autem Archedicum significari, - 


ARCHEDICUS. APOLLODORUS GELOUS. 499 


sequentia docent, ubi criminationum a Timaeo in Democha- 
rem sparsarum levitatem demonstraturus ita scribit: οὐ γὰρ 
ἂν ᾿Αἀρχέδικος ὁ κωμῳδιογράφος ἔλεγε ταῦτα μόνος περὶ 
Δημοχάρους ὡς Τίμαιός φησιν" ἀλλὰ πολλοὶ μὲν τῶν ᾿«ν- 
τιπάτρου φίλων, xaO" οὗ πεπαρρησίασται πολλὰ καὶ Óv- 
γάμενα λυπεῖν οὐ μόνον αὐτὸν ' Avrinatgov, ἀλλὰ καὶ τοὺς 
διαδόχους καὶ φίλους γεγονότας.  ltaque ut in Antipatri 5) 
gratiam se insinuaret, Archedicus Democharem conviciis pro- 
scidit, Hunc enim patriae et libertatis amantissimum fuisse, 
Macedonicis autem partibus et inprimis Antipatro infestissi- 
mum, satis constat, V. Ruhnken. ad Rutilium Lup. I p. 8. 
Ceterum quales fuerint Archedici in Democharem contume- 
liae, facile iudicari potest e Timaei verbis apud Polybium 1. 
). Δημοχάρην ἡταιρηχέναν μὲν τοῖς ἄνω μέρεσι τοῦ owua- 
τος, οὐχ εἶγαι δ᾽ ἄξιον τὸ ἱερὸν πῦρ φυσᾶν. Cfr. Suidas 


8. v. Δημοχάρης. Fabularum tituli supersunt Δαμαρτά- 
vov apud Athen, X p. 467e et Θησαυρὸς ibidem VII 


p. 292e et 294b. Utramque ex Athenaeo commemorant 
Suidas s. v. ᾿“ρχέδιχος et Eudoc, p. 68. 

APOLLODORUS, Veteres scriptores duos huius nomi- 
nis poetas distinguunt, Geloum et Carystium, Quorum alte-- 
rum APOLLODORUM GELOUM, Menandri aetate h. e. 


inter Olymp. CX — CXXII vixisse Suidas et ex Suida Eu- - 
. docia Viol, p. 61 tradit; “πολλόδωρος liAQog, κωμικός, 


σύγχρονος TOU κωμικοῦ Mevavógov, lidem fabulas ei tri- 
buunt septem, quarum hune posuerunt recensum: '4zo- 


καρτερῶν ἢ Φιλάδελφου, quam Geloo tribuit etiam 
. Aihenaeus XI p. 472 e, ubi inverso verborum ordine voca- 
| dur Φιλάδελφοι ἢ ᾿Αἰποκαρτερῶν, Sed idem Suidas s. v. 


| 


*) Est is Cassandri filius de quo efr. Droysen Hist. Dia- 
doch. p. 165. 


400 -APOLLODORUS GELQUS. 


σπουδάζω laudat Apollodori Carystii ' 4zoxeoregoUvreg. . Am- | 
bigue margo Stobaei Floril. XIV 11 '4502200000v '4mo- 
καρτερῶν. Quae sequitur apud Suidam et Eudociam 4fev- 
0070.09 (sic enim e codd. Pariss. fide pro Δευσοποιοί, 
quod etiam Eudocia tenet, edidit Kusterus) a nemine prae- 
terea laudatur. Titulus fabulae de tinctore interpretan- - 
dus videtur, quae perrara est huius vocabuli potestas, quod - 
alias aut de coloribus ἐμμόνοις καὶ δυσεχπλύτοις aut de-ve- - 
stimentis colorum, quibus imbuta sunt, tenacibus dici con- 
Stat. Quo magis mirum est a Moeride Attic. p. 122 haec | 
scribi potuisse, 4ευσοποιοὶ ἀττικῶς. βαφεῖς κοινῶς. Cuius | 
usus.nullum adhuc in attico scriptore exemplum 86 obtu- 
lit Ἱέρειαν, quam Geloo tribuunt Suidas et Eudocia | 
Carystio adscribit Athenaeus VI p. 243d. V. Ruhnkenius | 
ad Timaei Lex. p. 76. Eadem de Τραμματειδιοποιῷ, 
dubitatio obtinuit, quam Geloo praeter Suidam et Eudociam, 
quibus Τραμματόδειπνος dicitur, diserte tribuit Pollux IV - 


- 


€ 


19: γραμματεῖον δὲ παρὼ τοῖς "Arrizolg καὶ ἐν ᾧ ἀργύριον. 
ἀπέχειτο, Ó καὶ [γραμματεῖον] κιβώτιον ἐχάλουν. οἱ δὲ 
ψεώτερον αὐτὸ xci ἀργυριοϑήκην ὠνόμαζον, ᾿«πολλοδώ- 
ρου δὲ τοῦ ]Πελώου xoi δρᾶμα ἐστιν ὁ E 
ποιός. lta etiam X 193, ubi qui afferuntur versus ita scri-- 
bendi sunt: 
μεταξὺ τῶν λόγων δὲ τουτί μοι Ooxet 


χυμινοδόκην οὐ γραμματεῖον περιφέρειν. 1 
"Tertio loco VII 190 simpliciter Apollodori nomen: posuit : 
᾿Εχπωματοποιὸς δὲ δρᾶμα ᾿Αλέξιδος xoi Ἰραμματειδιο-, 
ποιὸς 'noÀloÓwgov. Athenaeus autem hanc etiam fabulam | 
Carystio adscripsit VII p. 280 d, ubi quod Casaubonus ea. 
in fabula recoctum aliquem formularum aut litium procura- 


torem perstrictum fuisse existimat, assensu suo comprabavit | 
Hemsterhusius ad Polluc. X 193. Ac sane γραμματεῖα e 


APOLLODORUS GELOUS, 461 


γραμματείδια frequentissime dicuntur de libellis vel instru- 
mentis iudicialibus, v. ad Menandrum p. 115. Neque aliter 
intellexisse videtur Grotius in Excerptis p. 820, qui lihel- 
lificem interpretatus est. Non video tamen quid impediat 
quo minus titulum fabulae de homine qui γραμματεῖα h. e, 
ἀργυριοϑήκας fabricatur, interpretemur. Eo ipse nos Pol- 
lux ducit. Cfr. Harpocrat. p. 83 4. Scripsi autem ubique 
Ἰραμματειδιοποιὸς per :(, quae unice vera huius vocabuli, 
a γραμματεῖον ducti, forma fuit. Sequitur Wevócioag 
etiam a Polluce X 138 ut Geloi fabula laudata: ᾿᾽.4πολλό- 
δωρος ὁ lsAgog iv W:vóaiavri. Ea vitiose apud Eudociam 
ἱβευδέας scribitur; neque enim dubitari potest quin inscriptio 
fabulae de personato Aiace interpretanda sit. Similes fabu- 
larum tituli sunt ἱβευδηραχλὴς Pherecratis et Menandri, 
ἐβευδοστιγματίας Nicostrati, ἱθευδολησταὶ Timoclis, WVv- 


δυποβολιμαῖος Cratini et Crobyli. Denique quae postremo . 
loco inter Geloi fabulas nominantur a Suida Σίσυφος et 


Aioyoíov (ita enim Kusterus e codd. pro Zicyíiwv, quod 
tenet Eudocia), earum Sisyphus fortasse Apollodori tragici 
fuit fabula. —Aeschrionem latine transtulisse videtur Statius, 
cuius fabulam hoc nomine inscriptam habemus apud Festum, 
His ex Athenaeo accedit ᾿“πολιποῦσα III p. 125 a, quam 
Carystio tribuunt Suidas s. v. ἐγχομβώσασϑαι et Photius 
Epist. 156, cuius loco qui usus est Kuhnius ad Polluc. X 
93, falso hanc fabulam Photium  Geloo tribuisse narrat. 
Apud Suidam l.l quod olim legebatur ᾿4πολλόδωρος Κα- 
ρυστίοις " AnoAutoUot, post Kuhnium l. 1, et Gatakerum 
Miscell. 1 9 correxit "Toupius Emend. I p. 156. Titulum 
fabulae recte Schweigh. de muliere quae maritum deseruit 
interpretatus est. Eodem indice fabulas docuerunt Crobylus 
et Diphilus. '4moAsízovoc minus recte dicitur Photio l. 1. 
quamquam ita etiam PV apud Athen. l. 1. Οἷτν, p. 492. 


i 


402 APOLLODORUS CARYSTIUS. 


Accedimüs ad APOLLODORUM .CARYSTIUM, quem 
Atheniensem vocat Suidas, haud aliam fortasse ob cau- 
sam quam quod attica civitate donatus faerit. Suidae verba 
haec sunt: ᾿“΄πολλόδωρος, 'AÓnveiog, κωμικός, ἐποίησε, 
δράματα μζ΄, ἐνίκησεν é. Quo loco commoti Mongitorius Bi. 
blioth. Sie. I p. 175, Meursius Biblioth. At. p. 1428, Fa-. 
bricius Biblioth. Gr. II p. 419. et Hemsterhusius ad Polluce, . 
X 93 tres Apollodoros fuisse sibi persuaserunt, Geloum | 
Carystium Atheniensem. —Sed Atheniensem praeter Suidam. 
nemo commemorat, qui quum de Carystio plane taceat, huno. 
ipsum illum Atheniensem esse non dubitandum est. Kuhnii. j 
ad Polluc. IV 19 opinio unum eundemque Geloum pariter ! 
atque Carystium fuisse, nihil habet quo commendetur. Aeta- 
tem Apollodori Carystii Athenaeus XIV p. 664a ita definit, 
üt.eum Machonis temporibus vixisse. dicat. άχων δ᾽ δ᾽ 
Σικυώνιος, inquit, τῶν κατὰ ᾿ΑἸπολλόδωρον τὸν Καρύστιον. 
κωμῳδιοποιῶν εἷς ἐστι καὶ αὐτός. Macho Sicyonius quum, 
eodem Athenaeo teste VI p. 241f Aristophanem gramma-«. 


ficum, qui sub Ptolemaeis Philopatore et Euergeta florui 
in rebus ad comicam poesin spectantibus instituerit (διδάς, 
σχαλος γενόμενος τῶν κατὰ κωμῳδίαν μερῶν), probabile est. 
Apollodorum Carystium floruisse inter Olympiadem CXX ἢ 
CXXX. Ceterum qui ab Anonymo de Comoedia p. XX C 
et Gramm. Coisl. apud Montefalcon. p. $97 in praestantis* 
simis novae comoediae poetis recensetur Apollodorus, noi ; | 
dubito quin sit Carystius, cuius ut frequentior omnino qua n 
Geloi memoria est, ita etiam ab Athenaeo 1. 1. sic commes | 
moratur, ut singularem quandam auctoritatem ei tribuisse / 
videatur. Eodem argumento diu est quod etiam Terentit uc 
Hecyram et Phormionem ad Carystii, non, quae Lilii G p^ ' 
raldi Hist. poet. 7 p. 292, Gesneri Biblioth. p. 70 aliorume | 
que sententia est, ad Geloi exemplaria composuisse €i ] 


| APOLLODORUS CARYSTIUS. 463 


maram, quum eam suspicionem muper diserto testimonio 
anenymi scriptoris a Maio editi confirmatam vidi: Fabulae 
eius (Terentii) extant quatuor e Menandro trans- 
latae, Andria Eunuchus Adelphoe et Heauton- 
timorumenos; duae ex Apollodoro Caricio (sic), 
Hecyra et Phormio. V. Angeli Maii Fragmenta Plauti 
et Terentii p. 38. Cfr. qui eodem testimonio usus esse vi- 
detur Petrarea in vita "Terentii apud Westerhofium p. XXXV 
ubi Apollodorus Corinthius scriptum est. 
Fabulas Apollodorum Carystium sive Atheniensem Sui- 
das docuisse refert septem et quadraginta, et quinquies vi- 
cisse. Titulos idem apposuit nullos: a reliquis autem quae 
praeter ᾿““ποκαρτεροῦντας, 'A4molunojvcav, Τραμματειδιο- 
ποιόν et “]έρειαν͵ quas supra attigimus, commemorantur Ca- 
rystii fabulae, hae sunt..^'4ugicpoog sive potius ᾿4μ- 
φιάρεως apud Pollucem X 161, "4vzevegyezov apud 
eundem X 138. “εάβολος apud eundem X 154 xoi ἐν 
᾿᾿Απολλοδώρου τοῦ Καρυστίου Διωβάλλων (Cod. Διαβάλῳ)" 
μέγα, ὦ Φορμίων, γλωττόκομον, οὐκ ὀφϑαλμιῶ. Gatakerus 
Miscell. I 9 scribebat διαβάλλοντι. Sed recte Iungermannus 
᾿Διαβόλῳ. — Menander apud Schol. Hermogenis p. 97 γραῦς 
διάβολος calumniatrix.  Adverbio διαβόλως usus est 
"phucydides VI 15 et Διάβολον Nicostrati habemus apud 
Athenaeum XI p. 474b. Recte igitur margo Gesnerianus 
| et Grotianus Stobaei Floril. VI 28 habet Apollodori in 
| Calumniatore, ubi Gaisfordius nudum Apollodori nomen 
| posuit. Ceterum Gatakeri argumenta, quibus ille ex hac 
| fabula Phormionem 'Terentianam expressam esse docere co- 
| natus esí, mireris assensum tulisse Luzacii de digamia So- 
| cratis p. 64. 
| Corrupto fabulae nomini 'Evvéc apud Pollucem X 153, 
| ᾿“Ἵπολλόδωρος ὁ ὁ Καρύστιος ἐν τῇ ᾿Εννέᾳ, quomodo medear 


461 APOLLODORUS CARXSTIUS, 


non habeo. Corrigunt 'Zvez et de muta muliere inter-- 
pretantur, nulla cum veritatis specie; nec melius “]ερεέᾳ Ca- 


— sanbonus ad Athenaeum p. 243 b. Paullo speciosius conii. 


cias ᾿Ενναίαν mulierem Ennaeam vel Νεμέαν meretri- 
cem fabulae nomen impertivisse. * 
Hecyra nulli veterum scriptorum commemorata Το: 
rentii imitatione nobilitata est, Ipse quidem Terentius Apol. 
lodori nomen tacuit; nihilo. minus res certa est ex Vita Te-. 
rentii a. Maio edita p. 88. Cfr. Petrarcam Vit. Ter. spud Wed 
sterhofium vol. I p. XXXV et veterem didascaliam Teren-. 
tianae fabulae praemissam: tota graeca Apollodoru, 
Sic enim in antiquis exemplaribus scriptum repperit Pighius: 
Annal. XI p. 392, non ut hodie editur: tota graeca Μ6- 
nandru. Terentius quam presse graecum exemplar se-. 
quutus sit vel initium fabulae a Donato servatum docet. Al-. 
fera fabula, quam in Phormione expressit Terentius, Apol- | 
lodorus 'Zz:óuixoC0pevog inscripserat. Terentius Prol. 29$ | 
Adporto novam, 


Epidicazomenon quam vocant comoediam 
graece, latine Phormionem nominant, 
quia primas partes qui aget, is erit Phormio 


parasitus, per quem res geretur maxime. 
Ubi Donatus gravis erroris "Terentium 'accusat: hanc enin 
quam transtulerit fabulam Epidicazomenon dictam esse! 
a puella de qua iudicium est; aliam esse Epidicazomes 
non eiusdem Apollodori: debuisse ergo dicere Terentium 
Epidicazomenen. Hoc Donati testimonio confisus Bent- 
leius antiquam lectionem Epidicazomenon, quam tenet 
etiam vetus didascalia Terentii «tota graeca Apol lo-. 
doru Epidicazomenos», exturbare eiusque loco Epis 
dicazomenen inferre non dubitavit. «Non est, inquit, 
«quod cum Donato erroris arguamus Terentium, cum fucile 


il 


APOLLODORUS CARYSTIUS, 465 


«corrigere possimus Epidicazomenen. Nam ut ἐπίδικος, 
«auctore Harpocratione, est virgo orba de qua lis est eui 
«debeat in matrimonium locari: ita ἐπιδικαζομένη est de 
«qua iudicium factum est: et talis utique hic a Terentio 
«inducitur Phanium.»  Persuasit Bentleius Sluitero, qui 
Lectt. Andoc. V p. 93 haec scripsit: «Apollodori ᾿ἔπιδι- 
᾿«χαζόμενος olim extitit, diversa ab ᾿Εδπιδιχαζομένῃ, ex qua 
«Phormionem suum transtulit Terentius; hane enim inscriptam 
«fuisse ᾿αιδιχαζομένην vel ex Terentiana fabula est mani- 
«festum , cum non iuvenis puellam, sed Phormio, nomine 
«puellae, iuvenem in iudicio coegerit, ut duceret amatam.» 
Enimvero ut mittam Bentleium non recte interpretari éz- 
διχαζομένην puellam de qua iudicium factum est, 
quo sensu nullus unquam scriptor verbo ἐπεδιχάζεσθοαι usus 
est, mihi quidem nunquam probabile visum est Apollodorum 
duas fabulas, alteram "Emiwxotouívi alteram ᾿Επιδικαζό- 
μένος inscriptam, docuisse, quod ego tum demum factum 
credam, si rem graviore quam Donati qui fertur auctoritate 
munitam videro. Eadem Kuhnii fuit sententia ad Pollucem 
X 137, probata etiam Hemsterhusio ad X 154, sed quod 
1iddit ille, prioris fabulae (᾿Επιδικαζομένου) auctorem fuisse 
iphilum, nihil caussae esse video cur diversos auctores 
nfudisse Donatum statuamus, ihi quidem utrumque no- 
hen eidem fabulae convenire videtur. ᾿ἐπεδικαζόμεγον si 
nseripsit Apollodorus, fecit hoc propter Phormionem, qui 
e paternum Phanii amicum simularet, ideoque causa virgi- 


[ 


pis suscepta Antiphonem in iudicio eogeret ut illam matri- 
monio sibi iungeret. Itaque Phormio ἐπεδιχάσατο τῇ Φα- 
νίῳ τοῦ ᾿Αντιφῶντος, quemadmodum ἐπιδιχάζεσϑαι τοῦ 


κλήρου τινὲ dicitur is qui alii hereditatem vindicat. Cfr. 
Meyer de Proc. Attic. p. 462 56. Sin ᾿δ᾽πιδικαζομένην in- 
 heripsit , id propter Phanium fecisse putandus est, quae in- 
| Hist. crit, Com. graec. 30 


“τ νι τς 


466 APOLLODORUS CARYSTIUS, 


tercedente Phormione cogeret Antiphonem ἀξ se uxorem. 
duceret. Potuit igitur eadem fabula, queam Apollodorus 
᾿᾿πιδιχαζόμενον inscripserat, proclivi errore ab aliis ᾿Επιδι- 


καζομένης nomine frequentari. ^ Ceterum Eeiduzetonévigy 
nullas, quod sciam, comicus scripsit; 'Enióuxotouévov autem. 
praeter Apollodorum scripserunt Diphilus Anaxippus et Phi- 
lemo. Phormionis parasiti nomen, ut hoe addam, non fictum 
ab Apollodoro sed e rei veritate ductum fuisse colligas | k 
Athenaeo VI p. 944f ᾿Δριστόδημος --- παρασίτους ἀνα 
γράφει "Avrióyov μὲν τοῦ βασιλέως Σώστρατον, Δημητρίου 
δὲ τοῦ πολιορχητοῦ Εὐαγόραν τὸν κυρτόν, Σελεύχου ὃ 
(Ῥοριιίωνα, Neque alius videtur Phormio fuisse is quer | 
in Διιβόλῳ induxerat Apollodorus. V. Pollux X 154.  — 

Sequitur Προιχεζομένη ἢ “Ἱματιόπωλες apud 
Athenaeum ΠῚ p. 76 3. fa enim recte Schweighaenserus 
edidit interposito 7, quo libri carent. Idem affert Philoxehi 
glossas: Προικίζω doto. Τροιχιξζομένη dotanda; 
Minus recte Grotius Dotatam reddidit, Denique Xq« 2: 
τομένην habemus apud Athenaeum VI p. 248 e, ubi quum 
Chaerephon rideatur, hane e prioribus Apollodori fab lie 
fuisse coniicias, si quidem parasitus ille Olympiadem CXX 
vix superaverit, "Tacito fabulae titulo semel laudatur Ap - 
lodorus Carystius ab Athenaeo I p. 94d. *. 

Praeterea decem Apollodori fabularum titulos conie: 
moratos video, sed nulla patriae significatione addita, ut ul 
adscribendae sint incertus haereas. Sunt autem hi. "AO. 
qot apud Stobaeum Floril. CXXI 13. ᾿Αφανιζόμει ó: 
ibid, LIII 4. /icuegr&vov ibid. CXIX 14, ubi q 
margo Gesnerianus Apollodorus Aberrantibus, 
tianus autem Aberrante praebeat, Fabricius aliique ἢ 
τυγχάνοντα graecum titulum fecerunt. Gaisfordius dem 
codice edidit ᾿Απολλόδωρος ix Διαμαρτάνοντος, cuit 


APOLLODORUS CARYSTIUS, 467 


quum Gesnerus in codice suo ἐκ Διαμαρταγνόντων reépperisse 
videatur; id ipsum fortdsse verum et genuinum fuit fabulae 
elogium. Eiusdem fabulae nomen latere videtur apud An- 
flattic. p. 101 1 χαϑίσω: χαϑεδοῦμαι,  noAéyov Δια- 
| μαρτανούσῃ (fort. Διαμαρτάγουσι). Ita edidit haec Bekke- 
fus et ante Bekkerum Montefalconius Bibl. Coisl. p. 482. 
At Valckenario teste Diatr. p. 244 B in codice pro '4zo- 
λέγων legitur ἀπολέγει, unde Ruhnkenius JLUmoA λέγει 
| €oniiciebat; quam infelicem. coniecturam mirum est Valcke- 
| narium, qui in illo-&z02£yet Apollodori nomen latere vide- 
rat, süae ipsius coniecturae praetulisse, 1᾿αλάτας habe- 
mus apud Stobaeum Flor. ΧΟΙΧ 26, ubi Grotius Apollo- 
dorus Lacte, Gaisfordius ᾿«“πολλοδώρου l&Aezrog. lta 
| vero comoediam inscriptam fuisse quis credat? Recte Ges- 
| nerus in Galatis, quo titulo fabula ferebatur Sopatri Pa- 
|phii, v. Athen, IV p. 160e. De Posidippi 1 λάτῃ infra 
dicetur. Nee male. tamen 1 λάτειαν aliquis séribendum 
| eoniiciat, quo titulo fabulas docuerunt Nicochares et Alexis. 
| Idque ipsum ut nunc video proposuit "Toupius Add. ad 
| "Theocr. Il p. 402," Sed teneo I«A&rog, Porro Xvveg- 
βους habemus apud Ammonium differ. verb. p. 133, ubi 
quum vulgo legatur ἐν ᾿Εφήβοις, cod. Paris. proxime vero 
habet σὺν ἐφήβοις. Κειϑαρῳδὸν apud Stobaeum. Floril 
|€CXXI 1. “άκαιναν ibidem CXII 7 et CXV 38. 
| Παιδίον ibid. LIE 7, cum lemmate '.42042009gov Ilcu- 
: δίων, pré quo recte Gaisfordius /Z«:0ío. Atque Ka iam Ges- 
[' nerus: in Paedio. Nec minus corrupte legitur CX 2: 
| ' AnoAAo0u gov à lleióov, ubi itidem ἐν Παιδίῳ legendüm 
I videtur, qui frequentissimus est éomoediarum index. ^ Deni- 
|! que ZI ἀραλογιζομένους habemus apud Stobaéüm XCIX 
1H. quod Grotius vertit. Circumscripti, rectius opinor 


| facturus si Im postores transiulisset, ^ Quos praeterea 
| : 30 ᾿ 


408 APOLLODORUS CARYSTIUS, 


Meursius et Fabricius apposuerunt tanquam fabularum titu- 
los, 'Pvrivog e Plutarcho?) et Euxenis (sire Euxenides) 
e Festo *), nihil ad comicum Apollodorum attinere viden- 
tur. Οἰχέτης qui factum sit ut Fabricius Bibl. Gr. il 
p. 420 inter titulos fabularum Apollodori receperit, € 
ea quae ad Fragm. inc. fab. VI annotabimus. Denique quod 
ingeniose suspicatus est Ritschelius diss. de Oro p. 39, 
Apollodori fabulam Θηριππίδης inscriptam commemorari in 
Etymolog. Gud. p. 342 35, eiusmodi est ut certi quidquam 
affirmare vix liceat. — Harum fabularum pleraeque etsi non 
dubitamus quin Carystio tribuendae sint, fragmenta tamen 
separatim exhibebimus. 4 

Ad orationis indolem quod attinet, qua usus est Apol- 
lodorus sive Gelous sive Carystius, grammatici quidem plurima: 
gravi nota insigniverunt. Ex loc genere est σαχχοπήρα, 
quod ad vulgus imperitorum ablegat Pollux X 165: σαχκο- 
πήραν δὲ ὡς εἴϑισται τοῖς ἰδιώταις λέγειν, ἐν " AnohAo0u- 
gov τοῦ Καρυστίου ᾿Αμφιάρεῳ. Nec magis probatum fuit; 
Atticistis στρωματεύς, quo utrumque Apollodorum usum esse 
idem Pollux iradit X 138. . Cfr. Lobeckius ad Phrynichun 
p.901. γλωττόχομον dixit Carystius teste Polluce X 154, ad 
quem loeum vide quae. commeníatus est Lobeckius 1. Ll 
p. 89. Prorsus alienum fuit ab Atticorum usu nomen μαρσίτ' 


7) Quaest. graec. 42 p. 301 c, ubi exposita proverbii nd 
κυρία origine, ita pergit: οὕτω y&o ὁ Θεόφραστος loró-| 
Quxe. προσιστορηχὲ δὲ xoi ὁ ᾿Απολλόδωρος ἐν Pa 
TÍO, TOU κήρυχὸς «αὗται πλείους» εἰπόντος, ἀλλ᾽ 
αὕται, φαναν, βελτίους καὶ ἐπικυρῶσαι τὴν τῶν ἐλατι, 
τόνων χειροτονίαν, , 


*) De verb. signif. p. 224 Lind. Apollodorus in Επτὶὸὶ 
xenide ait, Aenea et Lavinia natos Mayllem. 
Mulum Rhomumque, atque ab Rhomo urbi. 
tractum nomen. δ 


mh. 


APOLLODORUS CARYXSTIUS, | ANAXIPPUS, 469 


πίον apud Poll. X 152, et verbum ἐγχομβώσασϑαι, quo idem 
| usus est apud Suidam s. v. et Photium Epist. 156 p. 210. 
, Eadem nota dignum quod Antiattic. p. 101 1 ex Apollodoro 
| attulit χαϑίσω pro χαϑεδοῦμαι, et qvoizóv naturae con- 
 sentaneum in fragmento apud Stobaeum Flor. XCIII 7: ἢ 
φυσιχὸν ye τοῦϑ'᾽, ἕκαστος ἐν ταῖς ἀτυχίαις 
ἥδιστα πρὸς τοὺς ὁμοπαϑεῖς ὀδύρεται. 

| Citerioris item graecitatis est verbum ἐργοδοτεῖν, quamquam 
sine nota transmissum a Polluce VIII 200. Antiattic. p. 94 5. 
᾿Εργοδοτεῖν: ὡς κἀν τῇ συνηϑείᾳ. ᾿Απολλόδωρος. Neque ad 
alium spectant haec Phrynichi Ecl. Att. p. 344. ἐργοδότης ov 
Ms τὸ δὲ ἐργοδοτεῖν παρά τινι τῶν γεωτέρων κωμῳδῶν, 
οἷς xci αὐτοῖς οὐ πειστέον. Nec λέπεσϑαι eo quo Carystius 
sensu posuit apud Athenaeum VII p. 280 e Atticis frequenta- 
tum fuisse putaverim. Rarissimum ἐὺ βοῆς accusativo casu pro 
Τὐβοέας vel Εὐβοεῖς in eodem Athenaei loco p. 280 a: χέ- 
ραννύναι τὸν οἶνον Εὐβοῆς. Cuius formae exempla e So- 
phocle et Xenophonte exsignavit Herodianus apud Choero- 
boscum Bekk. Aneed. p. 1195: σημειοῦται δὲ ὁ ηρωδιανὸς 
παρὰ τῷ «Σοφοχλεῖ τοὺς βασιλῆς ( Aiac. 888) διὰ τοῦ ἢ 
gne κατὰ τὴν αἰτιατικήν, οἷον 

j τούς τε δισσάρχας ὀλέσας βασιλῆς. 

ἔστι δὲ xai παρὰ τῷ Ξενοφῶντι τοὺς νοιῆς διὰ τοῦ ἢ. 
Denique ἔσανα commemorandum iu fragm. apud Athen. I 
p. 9c pro attico &gjva. 

ANAXIPPUS. Is Suida s. v. ᾿“νάξιππος et Eudocia 
Viol. p. 60 testantibus floruit temporibus Antigoni et Deme- 
| trii Poliorcetae, quem Athenas occupasse constat Olymp. 
CXVIII 39. Fabularum eius quattuor vel quinque comme- 
| morantur tituli. Ex his ᾿Ε πιδικαζόμενον habemus apud 
| Aeliaaum H. A. XIII 4. Κεραυνὸς laudatur Athen. X 
I2 416 f et Antiattic. p, 79 9. Huic fabulae nomen indi- 


170 ANAXIPPUS.  PIULIPPIDES. 


ium fuit a, Damippi cuiusdam cognomine Κεραυνός, quippe 
qui fulminis instar in mensas dapibus gravatas impingeref, 
V. Athen. l.l qui eandem fabulam iterum commemorare | 
videtur XI p. 610 f, ubi habemus Anaxippum ἐν Κεραυ-, 
γουμένῳ, pro quo ἐν Κεραυνῷ scribendum esse haud temere. 
coniicias. Κρϑαρῳδοῦ memoriam praeter Athenaeum IV. 


p. 169 b, ubi coquinaria instrumenta recensentur, servavit: 
Pollux X 94. Φρέαρ semel ad partes vocatur ab Athen, 
XI p. 486 e. Dubitantius Anaxippi fabulis addo E γκαλ "ἢ 
πτόμενον laudatum Athen. IX p. 403f, ubi quum vulgo. 
legatur ὁ παρὰ ᾿Ανϑίππῳ τῷ χωμιχῷ μάγειρος — ἐν τ 
᾿Εγκαλυπτομένῳ, Victorius Var. Lect. XXXVII. 20, manifesto 
errore, Archippi, Valckenarius autem ad Euripid. "d 
p. 969b et Piersonus ad Moer, p. 74 satis probabiliter. 
Anaxippi nomen restituerunt. | 
PHILIPPIDES, Philoclis filius, in praestantissimis no- 
vae comoediae poetis habitus, teste Anonymo de Comoedia, 
p. XXX et Gramm. Seguer. apud Montefalc, Bibl. Coisl, 
p. 997: unde haud male opinor apud Tzetzen novae comoes 
diae principes recensentem in Prolegomenis ad Lycophronem 
p. 996 scribendum suspiceris: x«i νέοι, Mévevógoc, Qua) | 
μων, Φιλιππίδης καὶ πλῆϑος πολύ pro edito ὠιλιστίων ] 
Sed de hec iam supra admonui, Suidas de Philippide hae 


aibi 


prodidit: Φιλιππίδης, κωμικὸς καὶ αὐτὸς τῆς νέας κωμῳξ' 
δίας, υἱὸς Φιλοχλέους. ἦν δὲ ἐπὶ τῆς Qua ᾿Ολυμπιάδος 
floruit autem Olympiade CXI, quod si verum ess 


1 
1 
| 
j 


! 
mediae potius quam novae comoediae accensendum putaret 
Philippidem, eamque sententiam: non. male quis Plat j 
commemoratione in fragmento apud Stobaeum LXVIII 
confirmaret. Atqui idem apud Plutarchum Vit. Demetr, 
p. 894 6. 900f et Amator. p. 750 f acerbissime exagitat: 
Stratoclem, Demetrii et Antigoni adulatorem impudentissi- 
| 


| 


PHILIPPIDES. 411 


mum. Hinc satis certo colligitur floruisse Philippidem inter 


Olympiadem CXVIII et CXXIl. Quod quidem etiam eo 


| eonfirmatur quod Lysimachi regis gratia floruit. Plutarchus 


Demetr. p. 8946: ἦν δ᾽ ὁ Guuanius «Τυσιμάχου φίλος 


xmi πολλὰ δι᾽ αὐτὸν ὁ δῆμος εὖ ἔπαϑεν ὑπὸ τοῦ βασι- 
λέως. ἐδόκει δὲ καὶ πρὸς πρᾶξιν αὐτῷ zal πρὸς στρατείαν 


εὐσύμβολος ἀπαντήσας εἶναι xc ὀφϑείς. Lysimachus enim 
regem se appellari iussit Olymp. CXVIII 2 et obiit Olymp. 


| CXXIV. His adde quod quum Demetrius teste Diodoro Sic. 
| XX 110 archonte Nicocle mysteriis Eleusiniis initiatus es- 
| get, id ipsum Philippides irrisisse dicitur a Plutarcho V. 
| Demetr. 1. l. id quod ante Olymp. CXX fieri non potuit. 
. Ktaque aut corruptus est numerus Suidae legendumque ἐπὶ 
τῆς ρχά ᾿Ολυμπιάδος 5), aut accidit illi idem quod multis 


aliis accidisse Clintonus Fast. Hell. Prooem. p. XLIV do- 
cuit, ut Philippidem comicum confunderent cum Phbilippide 


60, contra quem scripserai Hyperides, et cuius macilentia ri- 
| sus iocosque praebuit Alexidi Aristophonti aliisque mediae 


comoediae scriptoribus. De ceteris Philippidae rebus nihil 
cognitum habemus nisi quod erectae fuit homo indolis et 
oris libertate tanta, ut pristina comoediae virtus et fortitudo 
in eo revixisse videatur. V. supra p. 437. Neque poeni- 
tebit legisse quae de ingenio viri Plutarchus l. l. tradidit: 
ἄλλως δὲ καὶ διὰ τὸ ἦϑος εὐδοχίμει μηδ᾽ αὐλικῆς περιερ- 
γίας ἀναπειμπλάμενγος. Φιλοφρονουμένου δέ ποτὲ τοῦ Jfu- 
σιμάχου. πρὸς αὐτὸν xoc εἰπόντος « 4) Φιλιππίδη, τίνος 
σοὶ τῶν ἐμῶν μεταδῶ»; «μόνον» ἔφη «oO. βασιλεῦ, μὴ 
τῶν ἀπορρήτων.» Quae etiam aliis Plutarchi locis tradun- 


*) Eandem sententiam proposui Proleg. ad Menandrum 
P. XLIV, ubi operarum errore impressum est oxó' , quod 


— . moneo propter Clintonum Prooem, Fast. p. XLIV. 


΄ 


472 PHILIPPIDES. 


tur a Gaisfordio ad Stobaei Flor. XLIX 19 indicatis. Mor- 
tis rationem prodidit Gellius N. A. III 15. «Philippides, 
«comoediarum poeta haud ignobilis, aetate iam edita quum. 
«in certamine poetarum praeter spem vicisset et laetissime: 
«gauderet, inter illud gaudium repente mortuus est.» Si- 
milia item de aliorum poetarum obitu narrantur, v. c. de So- 
phocle de Philemone de Alexide. Cfr. quae attuli Prolegg. 
Menandr. p. XLVI. E 

Fabularum, quas quadraginta quattuor eum «a 
Suidas refert, tituli supersunt quindecim.  '4ó ωὠνιάζου- 
cct laudantur a Poll. V 100 et Antiattic. p. 80. 104. Ea 
in fabula muliercularum coetum, qualis ille est. quem Di-. 
philus in Theseo apud Athen. X p. 451 b describit, Ado- 
niorum solennitatem convivio aliisque ludicris celebrantium, 
repraesentasse videtur. ^ Comparare licet Dion ysiazusag 
Timoclis. De Philetaeri Adoniazusis supra p. 349 egimus. 
Aristophanis Lysistratam fuisse qui Adoniazusas inseriberent 
docet Schol. Lys. 390 τινὲς ἐκ τούτου (propter Adoniasmi 
memoriam) τὸ δρᾶμα "AOwvtatovcog ἐπιγράφουσιν, οὐ κατ 
Aug. παρὰ πολλοῖς δὲ ὀργιάζονται αἱ γυναῖχες ϑεοὺς οὐ 
δημοτελεῖς οὐδὲ τεταγμένους. Ubi eorrige obiter ϑυσίας 
pro ϑεοὺς et τεταγμένας. Amphiaraum semel comme-| 
morat Athenaeus III p. 90b. 

Sequiturz4vo vé o 0:9. Ita enim vocat fabulam Athenaeu 
VI p. 262 a. IX p. 381 e, Eodemque modo apud Antiatticistam. | 
p. 116 Ψωμοχόλαχες : Φιλιππίδης 'Avovevovog, corrigens, 
dum esse monui ad Philemonem p. 859. Similiter huius 


fabulae nomen corruptum est in margine Stobaei Flor. I 13, 
ubi Gesnerus Philippid. in Ananeusa, Gaisfordus aus. 
tem e coniectura edidit Φιλιππίδου ᾿Δνανέωσις. | Sed ide 
LXVIII 6 servavit (φιλιππίδου ᾿«“νανεούσης, verum dramatis 
titulum '4vavéccig fuisse existimantis. Qui sensus sit indicis | 


PHILIPPIDES, 413 


difficile dictu est. Renovatio vertit in Athenaeo Dalecampius, 
Recordatio Schweighaeuserus IX p. 167.  Nectius for- 
tasse intelligas quam nos dicimus die Veriüngung. $Si- 
milis titulus fabulae Philemoniae 'vereovuév;, qui de ve- 


tula repuerascente intellizendus videtur. 


"Apyvoiov ἀφανισμὸς semel commemoratur Athe- 


| maeo VI p. 230a, ubi conqueritur nescio quis de novorum 


hominum (veozZovrowv μετοίχων) insolentia et luxuria, quos 
aureis et argenteis vasis uti dicit: πρότερον δὲ φιάλην ἦν 
ἀναχειμένην ἰδεῖν ἐργῶδες. Ad quae alter interlocutor re- 


| spondet: 


ἀμέλει τοῦτο uiv καὶ viv ἔτι" 
δ “" 2 * er «r 
ἂν γὰρ ἀναϑῇ τις, εὐθὺς ἕτερος ἥρπασεν. 


| Quae postrema tituli rationem satis expediunt. Ex eadem 


fabula petitum esse suspicor locum ab Athen. XI p. 781 f 
omisso titulo allatum : 
Τὰ ποτήρι᾽ ἂν ἴδῃς τὰ παρεσχευασμένα 
ἅπαντα χρυσᾶ, Τρόφιμε, νὴ τὸν οὐρανόν, 
ὑπερήφαν᾽ " ἔγωγε μὲν γὰρ ἐξέστην ἰδών" 
χρατῆρες ἀργυροῖ, κάδοι μείζους ἐμοῦ, 
Idem de hoc versu apud Pollucem X 167 dixerim : 
ἀλύσιον εἶχε τετταράκοντ᾽ ἄγον δραχμάς. 


| Ceterum suspicari licet Strattidis et Antiphanis fabularum 


| eodem titulo inscriptarum simile fuisse argumentum. 


! 


| 
1 
! 


—"mmrÁaÁ (gr 


-AvAovg habemus apud Athenaeum XIV p. 658d et 
Pollucem VI 54. “Ζακιάδαιν duobus locis commemorantur 
a Polluce IX 38 (ubi ante Meursium “αχιάδης legebatur pro 
«ακιάδαις) et X 37, quibus ex locis ad argumentum fabulae 
nihil proficitur. Non abhorret tamen a verisimilitudine Kuh- 
nii coniectura adulteros perstrinxisse hac fabula poetam su- 
spicantis, V, intpp. Hesych. 1 p. 417. Βασανιζομένη 
laudatur Antiatticistae p. 92. Jcocrgonog ibidem p. 80. 


A74 PHILIPPIDES. 


De Olynthia supra diximus p. 341. Σ᾽ υμπλεούσας ᾿ιὰ- 
bemus apud Athenaeum XV p. 700c, quam singulari nu- 

mero  JYuvexmiíovo«v appellat Pollux ΙΧ 30. Fortasse | 
utrumque coniungendum, ut titulus fabulae fuerit Xvvéx- 
πλέουσαν. Similiter Nicomachus inscripsit fabulam Merex- 
Betvovoaw Φιλαδέλφους laudat Stobaeus CVIII 13, ubi. 
Philippi nomen habet cod. A, Trincavellus omisso fabu- 
lae titulo Φιλιππίδου. Cfr. supra p. 9348. Φιλαϑήναιος | 
laudatur Photio Lex. 8. v. συχάμινα. QuAGQyvoog Athen. 
XV p. 640c. Φέλαρχος Antiattie, p. 108. V, supra. 
p.423. Denique (ιλευριπέδης laudatur Antiattic. p. 112 et. 
Polluei IX 38. 88. Cfr. supra p. 341. Quae praeterea Phi-. 
lippidi tribuuntur fabulae, Κόϑορνοι et Naevviov, de iis vides 
quae diximus p. 103 et 342. De alia fabula Τριόδους ἢ, 
“ἱωποπώλης inscripta et Philippidi fortasse vindicanda in-. 
fra in Epimetro dicendi locus erit. 


nci cm eid pat 


Inter principes novae comoediae auctores habuisse gram-. 
maticos Philippidem supra monui; sed Atticismi, ut aetatis. 
suae ratio ferebat, fuit paullo negligentior: neque id fugit 
veteres criticos, qui eam ipsam ob causam Philippidae ἊΝ 
ritati non multum tribuebant, velut Phrynichus Ecl. p. 365, 


Pollux IX 30. Sed hi fere non nisi singulorum vocabulo : 
rum usum notarunt, ex quo genere quae in fragmentis ob. 
servavi fere haec sunt, lta &oóeuv dixit pro ἐσθίειν apud. 
Athen. VI p. 230a, ἀπόστασις de loeo ubi vinum conditu : 
apud Antiattic. p. 80, κέρμα numero singulari apud - 
IX: 88, ψωμοχολαχεύειν a substant. «ψωμοκόλαξ formatum 

apud Athen. VI p. 262 a, ῥύμη pro στενωπὸς apud Pollue, 
ΙΧ 38, Pod pro ὄστρειον apud Athen. ΠΠ p. 90 b, nisi. 


scripsit ὄστρει᾽ ἀναλῆφας λεπάδας ἃς παρέϑηκέ μου. Porro. 
γυναὶ pro γυναῖχες apud Antiatüic. p. 86. Quamquam id 
quidem etiam Phereerates ausus est. Porro τάριχον pro τάριχος 


Rd 
we 
pj 


PHILIPPIDES, ^ HEGESIPPUS. 415 


apud Athen, VI p. 230 b, ὁδοιπόρηχα omisso augmento di- 
xisse yideri potest apud Polluce. IX 98, ubi vulgo legitur; 
opÜOg yt τὴν ῥύμην ὡδοιπορήχαμεν, Sed corrigendam vi-. 
detur ὁδοιπεπρρήχαμεν. 1lénàog penultimo longa legitur 
apud Plutarch. Demetr. 12. Mitto reliqua. Fuisse tamen 
ubi. ipse novitiorum verborum usum notaret docent haec 
Photii Lex. p. 869.26 Π͵αιδισχάριον: χοράσιον δ᾽ οὐ λέγε- 
ται, ἀλλὰ καὶ κεκωμῴδηκε: ιλμιππίδης ὡς ξενικόν. Simili- 


ter ille usum verbi &voxcigc: de epulantibus dicti per- 
 strinxit apud Athen. I p. 23 c. 


HEGESIPPUS. De Hegesippo ita Suidas vol. II p. 43 
seribit; ᾿Ηγήσιππος. οὗτός ἐστιν ὁ Κρωβύλος ἐπικωλούμε-- 
γος, οὗ δοχεῖ εἶναν ὁ ξ΄ Φιλιππιχὸς (orationem de Halon- 
neso dicit) Δημοσϑένει ἐπιγραφόμενος. τῶν δραμάτων av- 
τοῦ ἐστε (ιλέταιρος, ὡς ᾿ϑήναιος. Hunc Hegesippum 


quum Demosthenis aequalem fuisse constet, factum est ut 


mediae eum poetis comoediae adscripserit Fabricius Bibl. 
Gr. Il. p. 448, quem sequutus est Reiskius. Vid. lacobs. 
Anth. Gr, Ill 8. p. 991. Sed Suidas confudit diversissimos 
homines, Hegesippum comicum poetam et Negesippum ora- 
torem, cui veteres critici duas Demosihenis orationes íri- 


-buerunt, alteram de HMalonneso, alteram de foedere cum 
Alexandro, V. Ruhnken. Histor. crit. orat. p. LXXIX. Hunc 


Hegesippum oratorem, Hegesandri fratrem, quum Aeschi- 
nes 15) per ludibrium Crobyli nomine appellasset, miro er- 


«i iM) Orat. c. Timarch. p. 86 sqq. cfr. Plutarchus vol. II 
cop. 187 Frank. et Hesychius s. v. Ágc vog. Nominis 
rationem Scholiastes Aeschinis p. 333 Hsk. hanc reddit, 

| quod. Hegesippus n^eug ero τὴν κειραλη» καὶ εἰρελοκαλεε 

Vx τὰς τριχας,, scilicet. ἀπὸ τοῦ κρωβἥύλου veterum. Athe- 
niensium, de quo satis constat ex 'T ucydide. Alius 
Scholiastes Hegesippo illud cognomen δέχ τὴν πονη- 


X Qux» haesisse narrat, quod quo spectet mihi non com- 


470 HEGESIPPUS. 


rore accidit ut Meursius Fabricius Vossius Hist. gr. ΠῚ 
p. 372. Scehweighaeuserus ad Athen. X p. 429 d aliique D 
Suidae loco decepti Hegesippum et Crobylum, poetas comicos, - 
pro uno eodemque habendum sibi esse persuaderent. Hege- 
sippus orator si idem fuisset qui comicus , non dubitari po- - 
test quin Plutarchus Vit. Demosth. c. 17 et Apophthegm. - 
p. 187d eius rei lectores admoniturus fuisset. Accedit 


FRE τ νας ἐπί». οὐ ἘΠΕ OM ἣν 


temporum diversitas. llegesippus enim orator, ut vidimus, 
Demosthenis temporibus vixit, comicus autem vix floruit ante 


ἘΌΝ 


Olymp. CXX. Epicurus enim, quem exagitat apud Athenaeum. 
VII p. 279 d, scholam Athenis aperuit aetatis anno XXXVII 
hoc est Olymp. CXIX 1, teste Apollodoro apud Diog. Laert... 
X 15. At fortasse ne scripsit quidem Suidas ita ut vulgo 


US MPO PME E n 
xni ori sal 


editur. Nam quum Photius s. v. 7775001709 et Harpocrat. | 
p. 2981 eadem plane quae Suidas de Hegesippo attulerint, j| 
sed omissis postremis illis, quae originem erroris continent, - 


verbis τῶν δραμάτων αὐτοῦ etc. haud temere his Hege- - 
sippi comici nomen praefigendum esse coniicias. Cete- . 


rum Fabricius etiam in eo fallitur quod Hegesippum patria . 
'Tarentinum fuisse dicit, quem errorem securus repetiit ᾷ 
Schweigh. ad Athen. X p. 429 d et Reiskius 1. l. Αἱ Ta- . 
rentinus a comico poeta fuit diversissimus, scripsitque E: 
᾿Οψαρτυτικὰ commemorata ab Athen. XII p. 516d.  Fabu- £ 
las commisit Hegesippus, quod scimus, duas, alteram ᾿.4 ὃ cA 
qoi inscriptam, Φιλέταιροιν alteram.  Adelphos laudat i 


pertum est, nisi forte de Crobylo famoso lenone . cogi- i 
tavit. Photius Lex. p. 181 Αρωβύλου ζεῦγος ἐπὶ πο- 
γψηρῶν" ἀπὸ πορνοβοσχοῦ δύο πόρνας ἔχοντος. GCete- 
rum Hegesippum nec comicorum ludibrium effugisse 
docet Aeschinis schol. MS δὰ orat. c. Tim. ἃ 71 

ἐκωμῳδήϑη ὡς αἰσχρὸς τὴν ὄψιν καὶ περὶ τὰ dui! 
ἡμαρτηκώς, n. 


-HEGESIPPUS. ΒΟΒΙΡΑΤΕΒ, EUPHRO. 411 


Athenaeus VII p. 290b et IX p. 405d. Philetaeros, quae 
numero singulari Φιλέταιρος dicitur Suidae, idem ad partes 
vocat VII p. 279d. Ad eundem hunc Hegesippum fortasse 
spectant etiam haec apud Bekkerum Aneed. αν, ΠῚ p. 1185: 
εἰσὶ δὲ ταῦτα, oiov '"4qíag ᾿Αφίαντος παρ᾽ Loqogicvs 
(for. δὲ ὄνομα χύριον), ᾿Ελέας ᾿Πλέαντος παρὰ Φιλοστε- 
φάνῳ (ἔστε δὲ ὄνομα xvgiov), Σατύας Σατύαντος παρ᾽ 
“Ηγησίππῳ (ἔστε δὲ καὶ αὐτὸ ὄνομα κύριον). 
SOSIPATER. Hunc unus commemorat Athenaeus IX 
p. 938f, ubi praelongam ex Καταψευδομένῳ fabula 
| eclogam apposuit, in qua quum Chariades coquus comme- 
moretur, de quo Euphro apud Athen. IX p. 379€ tanquam 
mortuo loquitur: 
| Νηρεὺς δ᾽ ὁ Χῖος yóyygov ἥψε roig ϑεοῖς, 
Ε ϑρῖον τὸ λευκὸν ovS ᾿ϑηνῶν “Χαριάδης, 
Sosipatrum tempore Euphrone paullo superiorem fuisse aper- 
tum est. Fortasse igitur mediae poeta fuit comoediae. 
Sehweighaeuseri rationem, qui Sosipatrum hunc nostrum 
non diversum putabat a Sopatro parodo, verbo commemo- 
rasse sufficiat, 

EUPHRO, Atheniensis. Suidas: Εὔφρων κωμικός, 4407- 
γαῖος, τῶν δραμάτων αὐτοῦ Αἰσχρά, Μοῦσαι, Συνέφηβοε, 
Θεωροί. Minus recte Eudocia Viol. p. 168 Θεωρός, in ce- 
teris cum Suida consentiens. .4:95y0«, nisi forte /4ioyoc 
scribendum, quod muliebre nomen fuisse constat (cfr. p. 369), 

laudatur Athenaeo VIII p.907 e, cui Suidas etiam reliquarum 
fabularum notitiam debet. MovG«. ad partes vocantur V1II 
| p. 933b, ubi Schweighaeuserus Euphronis nomen pro Eu- 
| phane e Suida restituit. Συνέφηβοι IX p. 877 d. 
Θεωροὶ IX p. 399b. Praeterea laudantur Euphronis 
| 40 :A901 Athenaeo IX p. 819. 420010006 ibid. XI 
p. 9032, ubi quum scripti et editi libri Euphorionis no- 


418 | . s€UtPHRO. 


men praeberent, ipse Curis erit. p. 44 Euphronis nomen | 
restituendum monui; Porro /íÓvgor apud Stobaeum XV Ὁ 
et XCVHI 12; Θὲῶν ἀγορὰ ibidem XXVIII 11 et ZZa- 
ραϑδιδομένη Athen; ΠῚ p. 100 d, pro quo mesció ah le- 


gendum &i( Π]αρεχδιδομένη, qui Antiphaneae fabulae titulus. 
est; De quo vide quae dixigus p. 306.  Fabularum titulo 
contemplanti non mirer equidem si Euphro mediae potius 
quam novae 6omoediae poetis aecensendus' videatur. Acce-. 
dit quod passim homines: commemorat, veluti Phoeiíeidem. 
Corydum et Phyromachum apud Athen. VII] p. 843 b, quos 

fere ἃ mediae detaütis poetis. exagitari vided$, e. g. ab An- 

tiphane Athenaei VIIL p. 842f, 'Timocle Alexide et Crati. á 
minore ibid. VI p. 241 b. c. Nihilominus novae poetam comioe- | 


diae habendum esse, docet insignis locus incertae fabula I 
apüd Athenaeum Í p. 7d, ubi coquüs Soteridis discipuluni: 


se iactat, qui Nicomedi delicatissimum eduliuni apparaveritz | | 


'Eyo μαϑητὴς ἐγενόμην Σωτηρίδου; Mi 
ὃς ἀπὸ ϑαλάττης Νιχομήδει δωδέχα || 
ὁδὸν ἀπέχοντε πρῶτος ἡμέρων ποτὲ 
ἀφύης ἐπιϑυμήσαντι χειμῶνος μέσου 
παρέϑηκε νὴ Δί᾽, dott πάντας ἀνακχραγεῖν, 
Nicomedes autem; quem sui nominis primum et Bithyníae! 
regem fuisse probabile est; regnavit inde ab Olymp. CXXV; 
undé apertüm est fabulam, ex qua illud: quod dixi fragmen- 
tum. petitum “δὲ, ante Olympiadem centesimam vigesimarit 
sextam vix doceri potuisse; Neque repugnat huie sententiae 
álius -loeus apud Athenaeum ΗΙ p, 100 d; ubi parité& 05 
quus quidam magistrum laudat; qui Callimedonti, quem .fe é 
inter Olympiadem €XIF — €XVL floruisse constat; vulv m 
suinam optime apparaverit; 
MACHON, Apollodori Carystii d quali patria sive di j 
rinthius sive Sicyonius, Aristophanis grammatici magister; 


MACHÓN. 410 


quem Alexandriae, non. Athenis fabnlas docnuisse scribit Athe- 
haeus VI p. 241 f: Méyov ὃ χωμῳδοποιὸς ὃ Κορίνϑεος 
μὲν ἢ Σικυώνιος γενόμενος, ἐν ᾿“ἰλεξανδρείς δὲ τῇ ἐμῇ 
χαταβιοὺς καὶ διδάσκαλος γενόμενος τῶν κατὰ χωμῳδίαν 
μερῶν * dougroq ἄνους τοῦ γραμματικοῦ. Idem XIV. p. 668: 
Méyov δ᾽ ὁ Σικυώνιος τῶν μὲν κατὰ ᾿ΑΙπολλόδωρον τὸν 
Καρύστιον χωμῳδιοποιῶν εἷς ἐστι καὶ αὐτός, οὐχ ἐδίδαξε 
δ᾽ ᾿“ϑήνησι τὰς ἀωμῳδίας τὸς ἑαυτοῦ, ἀλλ᾽ ἐν ᾿“λεξαν- 
oic, paucisque interiectis: ὁ γραμματικὸς "ogroqavgje 
ἐσπούδασε συσχολάσαι αὐτῷ ví0g Ov. Alexandriae quum 
fabulas suas docuerit, in atticorum comicorum historia omitti 
potuisse non mego. Sed quum non dubitari possit quin 
Macho et si qui alii forte poetarum Alexandrinorümi comicae 
poesi operati sunt 1.1), atticae comoediae ingenium et indo- 
lem expresserint, locum ei inter ceteros comoediae auctores 
mon denegandum putavi. De aetate viri vide quae supra dicta 
sunt p. 462. —Poeticam eius indolem praeclaro praeconia 
ornat. Athenaeus 1. 1, p. 66412, nulli post septem illos 
poetae inferiorem fuisse Machonem iudicans, ἦν δ᾽ ἂγα- 
ϑὸς ποιητὴς εἴ τις ἄλλος τῶν. μετὰ τοὺς ἑπτά, 1?) Ἐσ- 
ἄδπι loco perelegans servatum est epigramma sepulchro viri 
inscriptum: 
^H Τῷ χωμῳδογράφῳ, κούφη κόνι, τὸν φιλάγωνα 
— κισσὸν ὑπὲρ τύμβου ζῶντα ΜἩάχωνι φέροις. 


11) Callimachum. quoque comoedias scripsisse Suidas me- 
moriae prodidit, Sed huius testimonii fides nescio an 
eo elevetur, quod eundem etiam tragoediarum auctorem 
fuisse perhibet. 

1?) Ex hoe Athenaei loco temere Fabricius aliique ut 
tragicorum ita etiam comicorum poetarum Pleiadem 
Alexandriae fuisse coniecerunt. ^ Vide Naekíi Sehedas 
erit, p. 2.- 


4 


480 MACHON. DATO, 


οὐ yàp ἔχεις χηφῆνα παλίμπλυτον, ἀλλ᾽ ἄρα τέχνης | 
ἄξιον ἀρχαίης λείψανον ἠμφίεσας. 
τοῦτο δ᾽ ὁ nolidus ἐρεῖ. Κέκροπος πόλι, καὶ παρὰ Νείλῳ. 


ἔστιν ὅτ᾽ ἐν Μούσαις δριμὺ πέφυχε μέλι. E 
Fabularum tituli supersunt duo, 4yvo«a et Ez ἰστολή, 
apud Athen. XIV p. 0604". οἱ VIII p. 345 f. Praetene 
idem scripsit Χρείας versibus senariis, in quibus multa mul- | 
torum festive dicta haud ineleganter rettulit. Ampli, ut ves 
detur, operis fragmenta plurima servavit Athenaeus. : 

BATO. .Hic qua aetate floruerit optime cognosci potest. 
e Plutarcho de am.-et adulat. p. 55 c, ubi Arcesilai aequa 
lis fuisse et Cleanthem lusisse dicitur: xci Βάττῳ τὴν σχο- E 
λὴν ἀπεῖπεν ᾿ΑΙρχεσίλαος ὃτε πρὸς Κλεάνϑην στίχον ἐποίη- 
σέν £V χωμῳδίᾳ " πείσαντος δὲ τὸν Κλεάνϑην καὶ Mess 


μελουμένου διηλλάγη, ubi pro Βάττῳ scribe δάτωνι. 14 
enim constanter dicitur Athenaeo. Male apud Suidam p 
p. 424 et Eudociam p. 93 scriptum est Batto: .Bérrow χω- - 
μιχός. δράματα αὐτοῦ Συνεξαπατῶν, ᾿αἀνδροφόνος, Ejsg. 
γέται. Neque rectius Stobaeus et ex Stobaeo Photius Bi- [| 
blioth. 167 p. 374 .BéOwv, eodem vitio quo qui a pleris- 2 
que, in his etiam. a Plutarcho Vit. Agesil. 9 p. 113 Cor. à 
recte scribitur Bato, Sinopensis historicus, apud Strabonem δ 
Βάϑων appellatur. 13} V. Eberti Dissert. Sic. I p. 92. Floruit. 
igitur Bato comicus circa Olympiadem CXXV. Fabulae 


eius commemorantur quattuor. Αἰτωλὸς apud Stobaeum Í 
Florileg. XCVIII 18, sive δίτωλοί, quo titulo etiam Cri- | 
tonis fabula fuit, ex cod. Voss, ibidem CV 30. δύεργέ- 
τας habemus apud Athenaeum XIV p. 662 c. ᾿άνδρο- 


" 


i. d 
b 


BATO, EPINICUS, PIHOENICIDES, 481 


adscribebatur. Idem. vitium occupaverat Athenaeum III 
p.103 c et VII p. 279a, ubi Πλάτωνος Συνεξαπατῶν 
laudabatur, quae fabula recte XV p. 678f Batoni tribuitur, 
Platonis illas fabulas esse non posse certissimis argumentis 
docui ad Menandri JJoAovuévovg p. 150. Ceterum vetus 
esse vitium e Suida intelligitur, utramque fabulam in Plato- 
nicis enumerante, V. supra p. 166. Argumentum fabularum 
Batonis maxime in irridendis qui illis temporibus florebant 
philosophis, Cynicis Stoicis Epicureis, positum fuisse e fra- 
gmentis intelligitur, eoque spectat etiam Plutarchi locus. 
EPINICUS.  Eudocia p. 166. 'Enirixog κωμιχὸς ἀρ- 
χαῖος. τῶν δραμάτων αὐτοῦ ᾿Υποβαλλόμεναι. Eadem Sui- 
das, nisi quod verba κωμικὸς ἀρχαῖος omittit. Et recte qui- 
dem: nam noyae comoediae poetam fuisse Epinicum vel 
hoc documento intelligitur, quod fabularum unam teste Athe- 
naeo X p. 432b. Mnesiptolemi nomine inscripsit, qui 
fuit historiarum scriptor magnae apud Antiochum M. aucto- 
ritatis, ex quo Epinici aetatem inter Olympiadem CXX — 
CXXX incidere manifestum est. Athenaei haec verba sunt: 
᾿Επίνιχος γοῦν, Μνησιπτολέμου ἀνάγνωσιν ποιησαμένου 
τῶν ἱστοριῶν £v αἷς ἐγέγραπτο ὡς «Σέλευκος ἀπηλφίτισε, 
γράψας δρᾶμα Μνησιπτόλεμον καὶ κωμῳδῶν ἀυτόν, καὶ 
περὶ τῆς πόσεως ταῖς ἐχείνου γρώμενος φωναῖς, ἐποίησε λέ-- 


γοντα χτλ. Quam “ὑποβαλλόμεναιν inscripsit fabulam 
laudat Athenaeus XI p. 469 a. 497 a. 500 f. : 

PHOENICIDES, Megarensis,. quem quum Hesychius 
8. v. δύνασαι σιωπᾶν Dionysis urbanis Antigoni et Pyrrhi 
foedus lusisse dicat, apertum est eius aetatem inter Olympia- 
| dem CXXV —CXXX ponendam esse fabulasque docuisse Athe- 
, nis circiter Olympiade centesima vicesima septima. Sed dignus 
est Hesychii locus qui totus adseribatur vol. I p. 1041. 


| , 3 - T 7 , , 
| δύνασαι σιωπᾶν: πρῶτόν φασι Φοιγικίδην δῆΊεγαρέα, κω- 


Hist. crit, Com. graec. 31 


482 PHOENICIDES,  POSIDIPPUS, 


quxóv ποιητήν, ἐν ἄστει διδάσκοντα ἀποσχῶψαι τὴν Gu 
, * , ^ -— , 3 , E 
πωμένην ὁμολογίαν περὶ τῶν διαλύσεων ᾿ΑἸντιγόνου καὶ 
Πύρρου βουλόμενον εἰπεῖν ταῖς αὐλητοίσιν οὕτως" δύνασαι, 
NN i d uo 
" σιωπᾶν core τὰς διαλύσεις συντιϑεμένους χεκραγέναι 0o. 
- . . . 5 - REI 
xciv. Quorum postrema ita scribenda videntur: εἰπεῖν ἐν. 
ταῖς “ὐλητρίσιν οὕτως" 
Ζύνασαι σιωπᾶν; B. ὧστε τοὺς τὰς διαλύσεις 


συντιυϑεμένους κεχράγέναν δοχεῖν μέγα. 
A tibicinibus et tibicinis frequentes comoediarum tituli. Ai. 
λητὴν scripserunt Philemon Anaxilas et Antiphanes, “ὐλητρίδι z 
Menander Diodorus et idem Antiphanes. Ac ne articulus of-. 
fensioni sit, vide, ne longius obeam, Dindorfium Addend 1 
ad Aristophanis Fragmenta p. IV. - Praeterea Phoenicidis. 
laudatar Mic ovgév; Athenaeo XIV p. 652 d, quam fortasse. 
rectius Μηιυσούμενον vocant Suidas s. v. Φοινικίδης et Eu-. 
docia Viol. p. 428, et φ ύλαρχος ab Athenaeo commemo-. 
rata X p. 415e, ubi libris dissentientibus Dindorfius Φίλαρ-. 
xov edidit, ut vocatur ab Eudocia l. 1. non a Suida, ut. 
Dindorfius refert. Utrum rectius sit, quis discernere au- 
sit? quamquam scio etiam Sophilum et Philippidem do-. 
euisse DAeoyov.  Incertae fabulae luculentum fragmentuni. 
servavit Stobaeus Flor. VI 30. 2 

POSIDIPPUS, Casandrensis, filius Cynisci. "V. praeter 
Suidam s. v. Π)οσίδιππος Eudociam Viol. p. 859 et Stepha- | 
num Byzant. s. y. Κασάνδρεια. Hune Suidas tertio post. 
Menandri obitum anno, h. e. Olympiadis CXXIII anno se- 
cundo vel tertio, primam fabulam docuisse refert. In nomi-. 
nis scriptura ita variatur, ut ab aliis /Zooíó:tzt0c, ab a s 
Ποσείδιππος scribatur. V. Hemsterhusium ad Polluc. * 
98, lacobsii Animadv. ad: Antholog. ΠῚ 3 p. 941 etSchweigz | 
haeuserum ad Athenaeum III p. 87f. 118b. XIV p. € 9f. 
 Ποσείδιππος dicitur in epigraphe statuae in Museo 


POSIDIPPUS. 483 


. Clementino vol. III. quam mostri Posidippi imaginem re- 
ferre post Gronovium monuit Winkelmannus in "Trattato 
| prelim. IV 126. Lyncei, comici poetae et grammatici, epi- 
stolam ad Posidippum commemorat Athenaeus XIV p. 652 d: 
«Τυγκεὺς δ᾽ ἐν τῇ πρὸς τὸν κωμιχὸν Ποσείδιππον ἐπιστολῇ 
« Ev τοῖς τραγικοῖς (φησὶ) πάϑεσιν Εὐριπίδην νομίζω Xo- 
φοχλέους οὐδὲν διαφέρειν, ἐν δὲ ταῖς ἰσχάσιν τὰς  Artixag 
τῶν ἄλλων πολὺ προέχειν.» Fabulas eius, in quibus fuisse 
quas latini poetae imitatione exprimerent Gellii N. A. II 23 
constat testimonio, Suidas ad quadraginta fuisse scribit. Ti- 
tuli commemorantur duo de viginti. ᾽να βλέπων apud Athe- 
naeum XIV p. 651a. ᾿Ζποκλειομένη apud Athenaeum 
VII p. 301 b. XIV p. 659 et Polluc. X 98. Ταλάτης 
apud eundem Folluc. IV 175, ubi Salmasius pro J/&Aarg 
malit /: πλατείᾳ. Sed nihil causae est, cur recepíam lectio- 
nem deseramus, quam confirmat idem Pollux VII 111 et X 
24, quamquam hoc loco cod. Falck. habet Π]οσίδιππος ἐν 
Τάλατι. Cfr. p.467. “ημότας laudat Photius et Suidas s. v. 
γεανισχεύεται, E op αφρόδετον Stobaeus Flor. LXXVII 7. 
᾿Επίσταϑμον Pollux X 139. ᾿Εφεσίαν Athenaeus XIII 
p.991e. Κωδωνα idem IX 28, nisi Κύδων fabulae titu- 
lus fuit, quo nomine drama inscripserat Ephippus. «(ὁ χρί- 
δας affert Athenaeus lll p. 87 f, ubi cum olim legeretur 
“Τοχροῖσι, ex cod. A nunc «““οχρίσι editum est. Minus recte 
igitur Fabricius Bibl. gr. II p. 489 Locri fabulae titulum 
fecit. Meroqegópevog fabula laudatur ab Athen.lII p. 118 b, 
quae JMereqegousvou vocatur a Diogene Laert. VII 27 et 
Antiatticista p. 102. ύρμη affertur a Stobaeo Florileg. - 
XCIX 29 et CXVI 17. Titulum fabulae de formica intelle- 
xit Gesnerus: rectius opinor M yrmecem viri nomen fuisse 
dicemus. 'Üuoíovg idem Stobaeus habet XCIX 30. //c:- 


δέον Athenaeus ΠῚ p. 94. Πορνοβοσκὸν idem IV 
81 " 


481 POSIDIPPUS, CRITO. DÀWOXENUS. 


p. 1541. Συντρόφους idem XIV p. 659 c, Photius s. v... 
Ópueva. Φιλοσόφους Diogenes Laert. VII 27. Φιλο- 
πάτορα Antiatticista p. 99. Χορευούσας Athenaeus IX. 
p. 8166. Ceterum quod Fabricius Biblioth. Gr. II. p. 490. 
scribit teste Gronovio in bibliotheca Medicea (plut. 87) as-s 


servari volumen continens fragmentum ex Posidippo comico 
de vitae necessariis, id quorsum spectet nescio. δ 

Permagni aestimatam fuisse Posidippi poesin ex eo in-. 
telligitur, quod praestantissimis suae aetatis comicis adnumte- | 
ratur ab Anonymo de Com. p. XXX.  Novitiorum sobeem 
et significationum antiquis Atticis incognitarum exempla in 
fragmentis obvia fere haec sunt: κάϑαλος ét χάτοξος apud) 
Athen. XIV p. 661f, éwrróg collective de piscibus minutulis 
ibid. VII p. 301 b, χόραξ de ianuae parte quam xopowvmQv) 
Homerus dicit apud Polluce. VII 111, ἀγαστροφὴ pro eo. 
quod nostrates dicunt Unterhaltung, Conversation, 
apud Athen. IX. p. 377 b, βᾶρις i. e. οἰκία apud Stephanum | 
Byzant. p. 154, προσχόπτειν τινὶ i. e. ἀλλοτριοῦσϑαν apud. | 
Photium Lex. p. 459 4, ἐπίχαρμα apud Polluc. ΠῚ 101, 
ῥίσχος ibid. X 139, πρίασϑαι mercede conducere apud. 
Athen. XIV p. 6592, ógusvc apud Phot. Lex. p. 318 4, 
ἐϑισμὸς pro ἔϑος apud Antiattic. p. 98, λιμιὸς famelicu 
apud Athenaeum IX p. 377a. Sed nolo haec nunc copio | 


sius persequi. 

CRITO. Novaehunc fuisse poetam comoediae docet Polla 
Onom. ΙΧ 15, ubi cum Theophilo roig νεωτέροις accensetur, 
Fabularum tituli supersunt tres, 44tér «A0 apud Polluc. 1.1 
Φιλοπράγμων apud Athenaeum IV. p. 173b et Meo 
σηνία apud Pollucem X 35, ubi cum nomen χράββατος 
Rhintonis 'TTelepho et Critonis Messenia attulisset, se ipsum | 
has fabulas legisse negat: esse enim ex ingnobilioribus. Φ 

DAMOXENUS. Suidas: Ζαμόξενος, ᾿4ϑηναῖος, xata 


T εὖ 
E Υ 


DAMOXENUS. DEMETRIUS. DIOXIPPUS. STEPHANUS. 48 


X0g. τῶν δραμάτων αὐτοῦ Σύντροφοι, og ᾿᾿ϑήναιος 
“λέγει ἐν τρίτῳ (p. 101 f) Δειπνοσοφιστῶν, xci 'Eavtóv 
πενϑῶν, ὡς πάλιν ὁ αὐτὸς ἐν ἑνδεχάτῳ (p. 469a). Eu- 
docia Viol p. 131 non nisi priora verba habet: “αμόϑξενος, 
᾿ιϑηναῖος, κωμιχός. Novae fuisse poetam comoediae docet 
irrisio Epicuri in loeo apud Athenaeum lll p. 101 f. Quam- 
quam quum alio loco apud Athenaeum XI p. 469 a. Adaei 
mentionem  iniiceiat, quem ex Athenaeo XII p. 532e sub 
Philippo Amyntae filio mercenariorum ducem fuisse constat, 
facile quis adduci posset, ut Damoxenum mediam attigisse 
comoediam censeret, Sed Adaeum ita commemorat, ut tum 
iam mortuus fuisse videatur. Ceterum minus recte Demo- 
Xxenus vocatur Athenaeo [I p. 15 b. 

DEMETRIUS. Huius ᾿“ρεοπαγίτης laudatur Athe- 
naeo IX p. 405e. Vide quae supra disserui p. 264. 
—  DIOXIPPUS. Suidas: Διώξιππος, ᾿“Ιϑηναῖος, κωμε- 
κύς. δράματα αὐτοῦ '"AvTimoQvoDooxóg, Φιλάργυ- 
ρος, lovogtoyoaqog, Δειαδικαζόμενοι. Eadem Eu- 
docia Viol. p. 132, nisi quod pro Dioxippo Dexippum nomi- 
nat. ldem vitium Suidam obsidet s. v. Κωρυχαῖος, unde 
Fabrieius Dexippum inter comicos poetas recensuit Biblioth. 
Gr. Hl p. 436. "Avrinoovofoozoóv et ᾿Ἰστοριογρά- 
«90, qua in fabula fabulosos historicos rississe Dioxippum 
1. G.Vossii Hist. graec. ΠῚ p. 359 coniectura est, habemus 
apud Athenaeum Il] p. 100e. Φιλάργυρον ibidem IX 
p. 472 b. 496 f. 502 d. Θησαυρὸν apud Photium p. 199 6. 
ΦΔιαδιχαζομένων fabulae, quam probabile est Suidam ex 
Athenaeo petiisse, nullum hodie vestigium superest. 

STEPHANUS, Antiphanis aut Alexidis filius. V. supra 
p.976. lllud probabilius videtur propter ea quae tradit Anony- 
mus de Com. p. XXX de Antiphane disserens: τῶν δὲ xo- 
χῳδιῶν τινας καὶ ὁ Στέφανος ἐδίδαξεν. Auctor fuit P hilo- 


480 : STEPHANUS, 


laconis ab Athenaeo XI p. 469a laudati, cuius fabulae 
quod argumentum fuerit vel titulus indicat. Scilicet plurimi 
ilis temporibus inter Athenienses extiterunt, qui, ut erant 
peregrinarum rerum avidissimi, ita demum sibi egregie pla-- 


cerent, si cum aliarum gentium !*) tum maxime Spartano- 


rum mores et habitum studiose imitarentur.  Pauperculo 


amictu et vilibus calicis, quos ἁπλᾶς Demosthenes in Con. 


p. 1267 nominat, induti, barbam ad enormem longitudinem 
alentes, illuvie squalidi, tristi torvoque vultu truculenti per. 
plateas incedebant, ingentes manibus baculos gestantes. It: 
fere hos Laconici moris simios describit Aristophanes 
Avium vs. 1281 sqq.: 

ἐλακωνομάνουν ἅπαντες ἄνϑρωποι τότε, 

ἐχόμων, ἐπείνων, ἐρρύπων, ἐσωχράτουν, 

σχυταλι᾿ ἐφόρουν — 

Antiphanes Archonte apud Athenaeum IV p. 143a: 
ἐχείνων (Lacedaemoniorum). τῶν νόμων μεϑεκτέον. 
ἀπόλαυε τοῦ ζωμοῦ" ἐόφει" τοὺς βύστακας 
μὴ καταφρόνει, μηδ᾽ ἕτερ᾽ ἐπιζήτει καλά, 
ἐν τοῖς δ᾽ ἐκείνων ἔϑεσιν ἴσϑ᾽ ἀρχαϊχός. i 

Plutarchus Phoc. Cap. 10: ἦν τις ᾿“ρχιβιάδης ἐπικαλούμενος 

“Δακωνιστὴς πώγωνά vé καϑειμένος ὑπερφυὴ μεγέϑει xal 

τρίβωνα φορῶν ἀεὶ καὶ σχυϑρωπάζων. Platonis locos qui: 

bus Laconistae isti graphice describuntur composuit Stall 
baumius Prolegom. ad Rempubl. p. LXX. . Hos igitur !ho: 
mines ὑπηνοβίους σπαρτιοχαίτας ῥυποχονδύλους ἑλκχετρίβω. 
γας, ut Plato comicus eos appellat loco supra p. 182 all ic : 
Stephanus in Philolacone videtur deridendos propinasse. E 


15) Fuisse itidem qui ad Thebanorum mores sese cor . 
ponerent docet Antiphaneae fabulae titulus A08 
Peta. V. supra p. 839. 5d 


EC NL. 
" A 
In 


T 
THEOGNETUS, ALEXANDER, 481 


—-^ "THEOGNETUS. Hunc qui patria '"Thessalum fuisse 
dicit Harlesius Biblioth. Gr. 11 p. 900, cum comico poeta 
confundit alium scriptorem 'Theognetum, cui fuerunt qui Or- 
phei λόγους ἱεροὺς iribuerent. V. Suidas s. Ὀρφεύς. De 
| nostro ita scribit Suidas: Θεόγνητος, κωμιχός, τῶν δραμά- 
| TOV αὐτοῦ ἐστι (φάσμα 3j Φιλάργυρος, Κένταυρος, ὡς 
᾿᾿Ιϑήναιος ἐν Δειπνοσοφισταῖς. Similia Eudocia Viol, p. 232. 
Qui unde Centauri, quae Lyncei fabula fuit, notitiam 
 hauserint, non apparet. ΟΘιλοδέοσποτον habemus apud 
Athenaeum XIV p. 6162, ubi ridet Pantaleontem, qui cum 
Theopompo fabulae ansam diderit, facile suspiceris Theogne- 
tum si non aníiquae, certe tamen antiquioribus mediae co- 
moediae poetis accensendum esse. Sed loquitur Theogne- 
tus de Pantaleonte tanquam de mortuo.  ltaque propter 
Stoicorum irrisionem in fragmento ab Athenaeo ΠῚ p. 104 b 
Servato eum novae comoediae poetis adnumerandum putavi, 
Praeterea eius De ouo ἢ Φιλάργυρον commemorat Athe- 
naeus lI] p. 104b et XV p. 671a. Ex hac fabula Plau- 
tum Mostellariam suam, quam passim Phasmatis titulo citari 
Nic. Loensis Epiphyll. V 20 docuit, expressam esse haud 
improbabile videbitur, si quis argumentum fabulae Plautinae 
consideraverit. 

His eorum poetarum nomina subiungam, qui mediaene 
an antiquae comoediae adscribendi sint certis indiciis inda- 
gare non licuit. 

ALEXANDER. Titulus a Boeckhio editus Corp. In- 
script. vol. I p. 765 commemorat comoediarum poetam Ale- 
xandrum, Aristionis filium, Atheniensem, in Charisiorum cer- 
tamine Orchomeni, Boeotiae urbe, commisso victorem. Ea 
inscriptio quum ex probabili computatione Boeckhii ad Olym- 
piadem CXLV pertineat, vix a me impetro ut hunc eundem 
esse putem Alexandrum, cuius Διόνυσον llórov Τιγόνιον et 


488 ALEXANDER. 


“Ελένην ad partes vocant Scholiastes Homerl Iliad. ἐ 216 Athe- 
naeus IV p. 170 e. X p. 496 c et Antiatticista p. 96 33, siqui- 
dem ex titulis illis probabiliter efficias Alexandrum mediae fuisse. 
poetam comoediae. Consulto neglexi ἰπόλους fabulam a 
Zenobio VI 11 laudatam, quam Suidas Alexidi tribuit. Vide 
quae supra diximus p. 396. Neque de Helena res ita. 


certa est nihil ut dubitationis relinquatur. Vide p. 379. Sto-. 
baeus semel nostri Alexandri sententiam posuit Florilego 
LXVII 12 ταμιεῖον ἀρετῆς ἐστι γενναία γυνή. Quem ver-. 
sum Alexandro Aetolo tribuebat Naekius schedis crit. p. τ. 
Alii fortasse cum Gaisfordio ex Euripidis Alexandro ductum 

putabunt, cui quidem opinioni ex eo nonnihil ponderis «ed 
cedere videtur, quod Clemens Alexandr. Paed. p. 250 B, 
quo nemo Euripidis studiosior fuit, eundem versum omisso | 
auctoris nomine attulit. Sed Stobaeum in excerpendis poe- 
tarum dictis Alexandro usum esse docet etiam Photius Bibl. 
cod. 167 p. 115 Bekk. Praeterea eundent, si recte indico, 
Alexandrum etiam aliis locis commemoratum reperio. Scho- 


liasta Aristoph. Ran. 864: ὅτι δὲ λαχανοπύΐλιδος͵ υἱὸς ἣν δ 


Τὐριπίδης, ᾿4λέξανδρός φησι, quae a mediae poeía comoe-. 
diae non aliena existimaverim. Cfr. p. 241. Idem ad Thes ὴ 
moph. 683 γελοίως εἶπεν ὡς ᾿“Α4λέξανδ, (sic) «ἦσαν ἄνθρω, 
ποι [δὲ] πέντε καὶ γυναῖχες τέτταρες. Ita enim legendum pro 
edito γυναῖχες τρεῖς. lllud autem merito quaeri potest utrüm 
is Alexandri an Alexidis an Anaxandridis versus habendus. 
sit, quae dubitatio fortasse etiam ad alios locos, in quibus AI o- | 
xander commemoratur, pertinet, velut apud Zonaram Lex. p.104 I 
Θόλος: οἴκημα στρογγυλοειδὲς : οὕτως ba Dii: Proverb 
Bodl.85 p. 106 C. Συμβαλούμενος : κατ᾽ ἔλλειψεν xe ori. 
μέμνηται ταύτης ᾿Αλέξανδρος. ^ Eiusdem nomen passim | 
etiam eum Menandro permutari videas, v. c. apud Antiattle, | 

p. 96 1᾿᾿δξαλλάξαι: ὡς 'Ahikovópeig, &vri τοῦ τέρψαι.. 


ποτ ροῦν 
"T 


ALEXANDER. ANTIPHON.  ATHENIO. ^ 489 


"“λέξανδρος «ἄνϑρωπον ἐξαλλάξομεν.» lta codex; at recte 
JBekkerum edidisse ένανδρος, docent ea quae dixi in Me- 
nandreis p. 251. Denique apud Phrynichum Appar. soph. 
p. 10 9. ᾿“σπάλαϑος: ἀχανϑῶδες φυτόν. Κλέανδρος ϑη- 
λυχῶς, prorsus incertum est utrum Alexandri an Menandri 


an Clearchi comici nomen, de quo statim dicturus sum, re- 


ponendum sit. 

ANTIPHON, Atheniensis. Hoc nomine fuisse poetam 
 &omicum docet titulus a Boeckhio Corp. Inscr. I p. 767 edi- 
tus: ποιητὴς χαινῆς κωμῳδίας ᾿ΑἸντιφῶν ' AO nvaiog. 

ATHENIO.  Commemoratur ab Athenaeo XIV p. 660e: 

καὶ 'AOnvier ἐν Σαμόϑρᾳξιν, ὡς φησιν ᾿Ιόβας, μάγειρον 
εἰσάγει φυσιολογοῦντα. Non igitur ipse Athenionis fabulam 
usurpasse, sed notitiam «eius ex lubae libris petiisse videri 
debet Athenaeus. Eandem eiusdem scriptoris fabulam signi- 
ficari Schweighaeuserus existimabat apud Scholiastam Apol- 
lonii Rhodii Argon. 1 915: '4:viov φησὶ δύο εἶναι τοὺς 
Καβείρους γεγονότας υἱοὺς τοῦ Διὸς x«i ᾿Ηλέχτρας, 4ἀρ- 
δανον χαὶ ᾿Ιασίωνα, Καβείρους δὲ ὀνομασϑῆναν ἀπὸ Κα- 
βείρου ὄρους ἐν Φρυγίᾳ, ὅϑεν εἰς Σαμοϑρῴάκην μετηνέχϑη- 
σαν. Sed haec quidem manifesto ex historico opere deri- 
vata sunt, nec dubium est eundem a Scholiasta scriptorem 
respici, euius Samothracica affert Herodianus apud Aldum 
Instit. Gramm. p. 18. sive in libro περὲ μονήρους λέξι p.10, 
2, ubi inter alia nomina in ὧν et xw» desinentia laudatur 
etiam ᾿4ϑηναχῶν ὁ τὰ Σαμοθϑρῴκια γράψας. Ex eodem 
libro derivata esse suspicor quae de Hecubae parentibus ex 
Athenione affert Scholiasta lliad. ; 718: δύμαντός xai Ev- 
ψόης νύμφης, ὡς Φερεχύδης" ᾿4ϑηνίων δὲ Κιασέως καὶ 
Τηλεχλείας, Οἷτ. Eustathius ad lliad. p. 1088 1, Εὐρεπί- 
Ónc δέ, φασί, καὶ Onviev xci Τηλεχλείδης Κισσέως oi- 
δασιν αὐτὴν ἐχγενέσϑαι, quo de loco dixi supra p. 90. 


490  CALLIPPUS, CHARICLIDES. CLEARCHUS,  CROBYLUS. 


Ceterum Athenionis eclogae ab Athenaeo servatae argumen- 
tum eiusmodi est, ut mediae aut novae comoediae accenseri 
debeat. d 
CALLIPPUS. Huius Pannychis ab uno commemo- 
ratur Athenaeo XV p. 668c, ubi Porsonus pro Callippo. 
Hipparchi nomen reponendum coniecit, | Huius enim. 
Pannychis ab ipso laudatur Athenaeo XV p. 691 c. Ti- 
tulus utrum ad pervigilii festivitates spectet an a Panny- 
chide, mulierculae nomine, ductus sit incertum est. Cfr. 
Lobeckii Aglaoph. p. 435. a 

CHARICLIDES. Athenaeus Vil p. 325 d: nio 
δὲ καὶ τόπος τις Τρίγλα καλεῖται. καὶ αὐτόϑ', ἐστὶν ἀνά- 
ϑήμα τῇ ᾿Εχάτῃ ἸΤριγλανϑίνῃ. διὸ καὶ Χαρικλείδης ἐν 
᾿Αλύσει φησίν déonow ᾿ ξχάτη τριοδῖτι, Τρίμορφε, τρις. 
πρόσωπε, Ἵρίγλαις χηλευμένα. Ex Athenaeo profecit Eu- | 
stathius ad llliad. Odyss. p. 1197 29. Comoediae titulus 
quin fuerit "4Z2vo«; non dubitandum videtur; atque Athenis. 
docuisse Chariclidem haud obscure Athenaei verba signifi-: 
cant. Titulus fabulae de collari interpretandus videtur. He- 
sychius, ᾿4λύσιον: τὸ περὶ τὸν τράχηλον πλόκιον. t| 


167: ἡ δὲ ἄλυσις οὐ μόνον ἐπὶ τοῦ δεσμοῦ, ἀλλὰ xci à 
r 


τοῦ γυναικείου κόσμου ὠνόμασται. Aristophanes apud Cle-| 
mentem Alex. Paed. p.245 Pott. σφραγῖδας, ἀλύσεις, δαχτυ- 
λίους, καταπλάσματα. Menander Fragm. p.42: ἀλύσιόν Tig. 
σοι δότω. Similes fabularum titulos vide infra ubi de Me 4 
ippo dictum est p. 494. 
Nec magis certi quidquam. de CLEARCHO statuere lis 
cet, cuius Κιϑαρῳδὸν habemus apud Athenaeum x 
p. 426a. XIV p. 623c. Κορινϑίους XIV p. 613b. 
Πάνδροσον XIV p. 642 b. E 
CROBYLUS. Hic qua aetate vixerit fortasse erui pot- 
est ex Harpocratione p. 270: ὅτι χιλίας ἐζημιοῦντο αἷ 


; 
φησι τοῦ Quurzióov τὸν νόμον εἰναι TOV περὶ τούτων 


CROBYLUS.  DEMOPHILUS. 491 


χατὰ τὰς ὁδοὺς ἀχοσμοῦσαι γυναῖχες, ᾿ Υπερίδης ἐν τῷ xaT 
᾿“ρισταγόρας δευτέρῳ εἴρηκεν. Κρώβυλος δὲ ὁ κωμιχός 


χείμενον.  Philippidae enim quum Hyperidem, qui obiit 


Olymp. CXIV, gravissime adversatum esse constet 15), fa- 


cile quis in eam sententiam deduci possit, ut Crobylum ea- 
dem aetate vixisse putet. Sed quis praestet Crobylum non 
de mortuo Philippide loquutum esse? Itaque incerta res 
est: nam eorum errorem, qui Crobylum non diversum fuisse 
ab Hegesippo comico existimant, satis supra confutavimus. 
Neque fabularum tituli vel fragmenta quidquam continent, 
ex quo certam coniecturam capere liceat mediaene an no- 
vae comoediae accenseri debeat. ᾿“παγχόμενος laudatur 
Athenaeo III p. 109 d et VI p. 348». “]πολιποῦσα VI 
p. 398c. X p. 429d. 443f. Ψευδυποβολιμαῖος I| 
p. 107e. VIII p. 361f, quo eodem titulo fabulam docuisse 
constat etiam Cratinum minorem. Denique Κρωβύλου no- 
men reddendum Grammatico Bekkeri Anecd. p. 1208, ubi 
editur τοῦ χόμμι εὑρέϑη παρὰ Κρυβόλῳ ἡ δοτικὴ χόμ-- 
pau. 
 DEMOPHILUS. Huius memoriam unus Plautus ser- 

wavit, qui Asinariam suam ex Demophili 'Üv«7«c se expres- 
sisse testatur Prologo Asin. 10 sqq. 

Huic graece. nomen est Onagos fabulae. 

Demophilus scripsit: Marcus vortit barbare. 

Asinariam volt esse si per vos licet. 

inest lepos ludusque in hae comoedia. 
Is quidem lepos ludusque eiusmodi est, ut graecae fabulae 
iacturam non magnopere doleamus. 


H9) V. Athenaeus ΧΙ p. 552 d. Ab hoc enim Philippide 
comieum diversum fuisse verissime monuit Clinton Pro- 
oem. Fast. p. XLVIII Kr. 


492 pDEMONICUS. DEXICRATES, DIOPHANTUS. EUANGELUS. EUDOXUS. - 


DEMONICUS. Athenaeus IX p. 410d: zuóvizog d». 
τῷ 'Arychovio τὸ πρὸ δείπνου κατὰ χειρός φησιν. Corzi- ; 
gunt ᾿“χελώῳ, quae parnm probabilis est emendatio. Mihi: 
Achelonius viri nomen esse videtur, quamquam eius exem- D 
plum non in promptu est. π᾿ 

DEXICRATES, Atheniensis. Suidas: Δεξιαράφης!: ob 
τὸς "AOwvaiog χωμιχός “ δοάματα αὐτοῦ εἰσιν Yqv ἑαυ- 
τῶν πλανώμενοι, ὡς φησιν ᾿Αϑήναιος. Quem ες 
lib ΠῚ p. 194b. Ceterum Kusterus in Suida δρᾶμα «| 
TOU ἐστι, quod non necessarium. Vide s. v. (ιλιστίων. — — 

DIOPHANTUS.  Antiatüicista p. 115 21. Φέρειν τὸν 
οἶνον : imi τοῦ νήφειν. ΖΔιόφαντος δῖῆετοικιζομένῳ. | 

EUANGELUS. Huius '4vexolvzroufvi (ita enim 
recte Dalecampius pro ᾿“ναλυπτομένη ) laudatur Athenae J 
XIV p. 644 d, ubi nuptiarum apparatus describitur, unde ti- 
tulus fabulae explicandus est. Male apud — s. v. 
Jv&yyshog seriptum est ' AvexaAvnróucvog. ] 

EUDOXUS, Siculus, Agathoclis filius, quem Apollodorus, 
apud Diogenem Laert. VIII 90 octies victorem extitisse scri- 
bit: Σικελιώτης, παῖς ᾿4γαϑοχλέους, ποιητὴς κωμῳδίας. γί- 
κας ἑλων ἀστικὰς μὲν τρεῖς, ληναϊχὰς δὲ πέντε. De huiug 
aetate constat e Polluce II 201: τὸ δὲ ὄνομα τοῦτο (ψηῆφο 
παίχτης) εἴρηκέ τις τῶν νέων χωμιχῶν EvOotog ἐν lNaw- 
κλήρου (- ρῳ) δράματι. Praeter Nauclerum laudatur eius. 
᾿Υ̓ποβολιμαῖος. Zenobius Adag. I 1 ᾿Ιβϑυδηνὸν ἐπιφό- 
Quuc: ini τῶν ἀηδῶν τάττεται ἡ παροιμία. μέμνηται δὲ 
αὐτῆς Εὔδοξος ἐν ' Υποβολιμαίῳ. Σ 

LAON. Huius δια ϑήκας commemorat Stobaeus Flor. 
CXXIII 5. Incertae fabulae unum versiculum Boeotiorum 
laudes complectentem servavit Dicaearchus V. Graec. p. 8, 
Buttm. γράζει δὲ (.Δάων) ἐπαιγῶν αὐτοὺς (Boeotios) zb 
οὐ λέγων τὴν ἀλήϑειαν. μοιχὸς γὰρ ἁλοὺς ἠφείϑη μικροῦ, 


nie. 


LAON, LEXIPHAXES, LYSIMACHUR, MENECRATES. 498 


διὰ φόβον τὸν ἀδιχηϑέντα ἐξαγοράσας. Quae non de ipso 
Laone, sed [de adultero , quem in fabula induxerat, intclli- 
genda esse vix est quod moneam. 

LEXIPHANES.  Commemoratur ab Alciphrone Epist. 
IH 71: “εξιφάνης ὁ τῆς κωμῳδίας ποιητὴς ϑεασάμενός μὲ 
πρὸς ταῖς ἐν συμποσίοις παροινίαις λαβὼν χαϑ' ἑαυτὸν 
ete. Constat Aleiphronem plerumque vera personarum quas 
inducit nomina posuisse. 

LYSIMACHUS. Lucianus Sigma fingit in oppido quo- 
dam, Atheniensium colonia, divertisse apud Lysimachum, 
poetam comicum, patria Boeotium, sed qui e media Attica 
se natum voluerit. Hunc igitur Lysimachum atticismi adeo 
avidum fuisse queritur, ut non modo τέτταράχοντα τήμερον 
χαττίτερον κάττυμα et πίτταν pronuntiaret, sed eo usque 
impudentiae progressum, ut βασίλιτταν dicere auderet. Haec 
fere Lucianus lud. Vocal. | p. 99, ad quem locum Scholiasta 
de Lysimacho tanquam de noto sibi poeta lequitur. Οὗτος 
γάρ, inquit, πρῶτος ἤρξατο τῆς τοῦ σῖγμα εἰς τὸ ταῦ μεὲ- 
ταβολῆς, τέτταρα κατατολμήσας εἰπεῖν xci τήμερον. Quae 
legenti ultro in memoriam revocantur quae facete, ut sole- 
bat, F. A. Wolfius de «nota caesura podica» narravit Anal. 
HI p. 305. Quamquam suopte ingenio illud nomen Lucia- 
inum finxisse non affirmaverim. 

MENECRATES. De'hoc ita Suidas: JMevexgerzg κω- 
|pixóg. δράματα αὐτοῦ δανέκτωρ ἢ ᾿Ερμιονεύς. Prima 


|tituli pars satis expedita est. . ἡἸανέχτωρ enim quid aliud 
esse possit quam. δάνης "Exreg, quem ad modum Dulo- 
restem inscripserat fabularum unam Attius, et Aeolosi- 
conem Aristophanes. Cfr. Grauertus in Museo Rhenano a. 
1828 p. 60. 499, Ac fortasse etiam Rhintonis fabula apud 
Herodianum περὶ μον. λέξεως p. 19. 26 non δοῦλος ἢιϊελέα- 
ρος inscripta fuit, sed 4ovAousAéeygog. Pro ᾿ρμιογεύς 


D 


494 MENECRATES,  MENIPPUS. NICO.  NAUSICRATES,.- 


fortasse ᾿δομιόνη scribendum, quamquam Hermionae quid 
eum Hectore commune fuerit nescio. Fortasse igitur delen-. 
dum ;j aut in zci mutandum. Ac duas minimum Menecra-. 
tis fabulas commemoratas esse ipse Suidas indicat. Hermio- 
neus si corruptela vacat, fortasse idem est qui celebratur in 
fragmento carminis “τρειδῶν sive, ut Casaubonus vo-. 
luit, Ἡρακλειδῶν κάϑοδος inscripti apud Athenaeum IX 
p. 399a: : d 
Νῖσον δ᾽ ᾿Ἑρμιονεύς ποσὶ χαρπαλίμοισι μετασπών — 
ψύας ἔγχεϊ vue. : : : 
Ceterum Fabricius Biblioth. Gr. vol. II p. 469 temere Με: 
necratem illum Syracusanum dixit, sequutus opinor Vossium 
Opp. vol. III p. 227. 4 
MENIPPUS.  Eudooia Viol. p. 202: Μένιππος E 
χός. τῶν δραμάτων αὐτοῦ ἐστε Κέρκωπες "Oqeug καὶ 


ἄλλα. Eadem Suidas habet, nisi quod θφεις omittit. Sed 


l 
1 
hic Menippus vereor ne facticius poeta sit, ex Hermippl| 
nomine detortus, cuius Κέρχωπες notissima fabula est; quam 


quam scio Menippum quendam in poetis quos Io. Stobaeus ex- 
cerpsit commemorari a Photio Bibl. 167 p. 115. Alterius fas. 
bulae titulam, si vere hoc nomine fabulam inscriptam fuiss T 
credere licet, rectius fortasse de armali quam de an gui 
bus interpreteris. Photius Lex. p. 313 "Oqcg: ψέλια δρι 1 
κοντώδη. Cfr. Pollux V 99. Similes tituli sunt ",4Avoug 
Chariclidae, Pherecratis 7/700:, Menandri 7/A0ztov. Ἵ 

NAUSICRATES. Suidas: Ναυσικράτης, κωμιχός. τῶν 
δραμάτων αὐτοῦ ἐστὶ ΝΝαύχληροι, Πέρσις. Eadem legunt ir í 
apud Eudociam Viol. p. 310, nisi quod ibi rectius Z7eg- 
σίς scriptum est, ut habet Athenaeus ΙΧ p. 899 e, ubi ; 
quum in libris Ναυχράτης ἐν Περσίδι scriptum sit, Groti us: 
in Excerptis p. 879 et ante Grotium Lil. Gyraldus apu I 
Vossium. Op. IIl p. 227, Nausicratis nomen reponendum ὦ i 


"i 
| 
ἤ 


IW v 
ΒΓ. 


2-3 
NAUSICRATES, NICOLAUS, 495 


esse vidit. 156)  'Titulum fabulae quin de Persica muliere 
interpretandus sit, non dubium est. Praeter Περσίδα 
commemorantur Nausicratis / Vc x47 00: ab Athenaeo Vll 
p. 296a. 325 e. 330 b, quibus locis oratio ad tragicam fere 
sublimitatem assurgit , ut tragicum poetam respici satis mani- 
festum sit. Quo argumento si quis ductus Nausicratem me- 
diae poetis comoediae adscribi velit, equidem haudquaquam 
repugnabo. ^ Res confecta esset si certo constaret apud 
 Aeschinem c. Tim. 98 p. 282 Bekk. veram lectionem esse JV«v- 
σιχράτει TQ κωμιχῷ ποιητῇ. Sed plerique codd. consen- 
tiunt in ὑποχριτῇ. 

NICO. Huius Κιϑαρῳδόν, quod genus hominum 
a mediae novaeque comoediae poetis frequentissime in sce- 
nis exagitatum est, laudant Athenaeus IX p. 487c et Pol- 
lux VI 99. . 

NICOLAUS. Nicolaum Damascenum Suidas vol. ΠῚ 
p. 623 ita in omni litterarum genere excelluisse scribit, ut 
etiam tragoedias atque comoedias multa cum laude compo- 
suerit. Quam in rem Fabricius Bibl. graeca lI p. 312 attu- 
lit verba Eustathii ad Dionysii Perieg. 976. ᾿Δρριανὸς διὰ 
τοῦ ὃ κλίνει Τίγριδος, καϑὰ καὶ ὁ γράψας τὸ δρᾶμα τῆς 


᾿Σωσάνιδος, οἶμαι ὁ Δαμασχηνός, ὡς ix τῆς ἐπιγραφῆς 
| φαίνεται. Sed qui eidem Nicolao longum quadraginta quat- 
' íuor versuum ἀποσπασμάτιον a Stobaeo Floril. XIV 7 ser- 
| vatum tribuunt, quod praeter Fabricium fecit I. C. Orellius 
| Fragm. Nicolai Damasceni p. 162, mea opinione longe er- 
} rant. Totius enim orationis et argumenti is color est, ut 
) hon dubitandum videatur quin illius fragmenti auctor vel 


Ι 
**) Librorum lectionem quibus tueri libuerit, assentientem 


habebunt, ni fallor, Lobeckium, cuius vide perdoctam 
| . adnotationem in Aglaophamo p. 996 cll. 994. 


MM — 


496 NICOLAUS.  NKCOMACHUS. 


mediae vel novae comoediae poeta fuerit. Neque id fugisse. 
videtur Valckenarium, qui quum Nicolaum comicum nus- 
quam praeterea commemoratum vidisset, Nicostrati nomen 
substituit. Ac fateor me ipsum aliquando Nicolai nomen. 
suspectum habuisse eiusque in locum Nicomachum substi-- 
tuendum coniecisse; quam quidem opinionem non. mediocri- 
tor mihi insignis quaedam orationis similitudo, quae illi apud 
Stobaeum fragmento cum Nicomachi ecloga apud Athenaeum. 
VI p. 290 e servata intercedit, confirmare videbatur. Sed 
dubitationem iniecit Photius Bibl. cod. 167 p. 115, in res 
censu poetarum, quibus Stobaeus in concinnando Florilegig 
usus est, diserte Nicolaum commemorans. ltaque Nini] 
obtineat suum inter comicos poetas locum, donec gravioribus. 
argumentis de possessione depellatur. || 
NICOMACHUS. Hunc non addito fabulae titulo duo- 
bus locis commemorat Athenaeus ll p. 98a. XI p. 781 f. 
At praelongam ex llithyia eclogam servavit idem vil 
p. 290f, ubi coquum habemus artis peritiam cum maga 
verborum strepitu haud inficete iactantem, ex quo satis i 
telligitur falso Ilithyiam apud Suidam Nicomachi τορι 
fabulis adnumerari. Suidam tamen praeter alios sequutus - 
est Nic. Schowius de charta papyr. p. 71, qui quum lli ? 
thyiam sal yricam fabulam fuisse afírmat, non satis videi 
νὰ argumentum illorum apud Athenaeum versuum attendisse,. 
in quibus ne tenuissimum quidem tragici vel satyrici colo 


sc deprenhendas. Alia Nicomachi fabula fuit JV c vj«a: 
χία, quam et ipsam fuerunt qui tragico Nicomacho adscri- 
berent, quod falsissimum esse vel numeri versuum ex. a 
fabula a Stobaeo Floril. XXXVIII 10 servatorum docent, 
Dubitantius his tertiam fabulam adiicio Ms rex βαίνουσα 


inscriptam et a Suida in Nicomachi tragici fabulis nume ji 
tiam. Eam «comoediae videri fuisse titulum indicavi Cun- 


᾿ἄατεποῖτου NICOMACHUS, 493 


ment. miscell, I p. 8, qua in re assentientem habui Bern- 
hardium ad Suidam I| p. 989. Quod autem Welckerus Tri- 
log. p. 900 ex eodem Suida etiam Τριλογίαν Nicomachi 
mostri fabulis adscribit, paullo «calidius factum putaverim. 
Suidae de Nicomacho tragico haec verba sunt: Διχόμαχος, 
᾿Αλεξανδρεὺς τῆς. Τρωιχῆς, τραγικός, γράψας τραγῳδίας 
ἕνδεχα, ὧν καὶ αἵδε: ᾿Αλέξανδρος, ᾿Εριφύλη, Τηρυόνης, 
᾿“λετίδης (fort. ᾿“4λήτης), Εἰλείϑυια, Νεοπτόλεμος, Mvoot, 
Οἰδίπους, Περσίς, Πολυξένη, Τριλογία, Μετεχβαίνουσαυ, 
Τυνδάρεως ἢ ᾿“Αλχμαίων 11), Τεῦχρος. In his nomen trilo- 
giae spectare videtur ad tres illas fabulas, Tyndareum Al- 
'emaeonem Teucrum. Z/sgoic, quo nomine Nausicratis co- 
miei fabula ferebatur, puditus est tragoediae index. Scri- 
bendum videtur Πέρσις ἢ Πολυξένη, ut lii excidium et Poly- 


xenae immolatio intelligatur. Pariter in Cleophontis tragici 
fabularum recensu apud Suidam lI p.324 Πέρσις scribendum 
pro Περσίς. Atque habent illud ;; Portus et Kusterus, delevit 
autem Bernhardius duorum codicum fidem sequutus. Dem- 
ptis igitur, quas Nicomachi comici fuisse suspicari licet fa- 
bulas, undecim relinquuntur tragoediarum tituli: Alexander, 
Eriphyle, Geryones, Aletides, Neoptolemus, Mysi, Oedipus, 
Excidium sive Polyxena, Tyndareus, Alemaeon, "Teucer. 
"Restant tamen etiam in hoc recensu aliquammulta quae 
dubitationem  iniciant. Ex quo genere, ut de Aletide ta- 
ceam, est Geryones, quem tragoediae argumentum praebuisse 
|difficile est ad credendum: at praebuit comoediae Ephippo. 
|y. supra p. 991. Nec magis credibile est Eriphylen et 
! Alemaeonem diversas fuisse fabulas. Ceterum non magnae 
| existimationis poetam fuisse Nicomachum, docet Suidas, qui 
!de altero quem finxit Nicomacho haec habet: Νιχόμαχος, 


: 


! 137). Recte Bernhardius ἢ delendum esse existimat, 
Hist. crit, Com. graec. 32 


405. NICOMACHUS. PHILOSTEPIHANUS,  POLIOCHUS. ΒΟΞΙΟΠΑΤΕΒ, 


᾿“Ιϑηναῖος: τραγιχός, ὃς F'oputiónv παραδόξως καὶ Θέογνιν 
ἐνίκησε. τῶν δραμάτων ἐστὶν αὐτοῦ Οἰδίπους. Sed hune 
Euripidis aequalem non diversum baberi posse ab Alexan 
drino illo, siguificaveram Comment. mise. I p. 7. Fragmen- 
torum Nicomachi, ut hoc addam, nihil superest nisi forte. 
haec apud Grammaticum Bekkeri Anecd. p.337 11. M 
τῶν: ἀντὶ τοῦ διώκων, φυγαδεύων. οὕτω Nizoucyog. Iden 

p. 349 10. ᾿“ηδόνιος κλαγγή: Νικόμαχος" MéAnovow dn. 


δόνιον κλαγγήν, quae comici Nicomachi esse eo minus credam 
quum etiam Aeschylus dixerit ϑρηνεῖ δὲ γόον τὸν ἀηδόνιδν. 
Cfr. tamen Arist. Ran. 684. De Nicomacho, cui Eratosthen 
duas Pherecratis fabulas adscripsit, supra dictum p. 75 sqq. 
PHILOSTEPHANUS. Huius Δ ήλεος laudatur Athe- 
naeo VILI p. 293 a, ubi quod servatum est fragmentum spe- 
οἰαί ad parasiticam vitam Deliorum , quos irrisisse hac faz 
bula Philostephanum vix dubito. Similis argumenti fuit Nil 
cocharis Delias, quam commemorat Aristoteles Arte Poet; 
II: 5, ubi vide 'Tyrwhittum. i 
-. POLIOCHUS. | Huius Κοριενϑεαστὴν habemus apud 
Athenaeum VII p. 318€, qui II p. 60c incertae fabulae 
fragmentum servavit. Corinthiastae, quo titulo etiam P 
taeri fabulam fuisse scimus, quod argumentum fuerit facile 
ad iudicandum est. Cfr. p. 350. ! Ji 
SOSICRATES.  Huius:nomen recte Kuhnius resti ᾿ 
Polluci IX 57, ubi libri scripti et editi habent ἐν τῇ "Im: 
ποχράτους Παρακὰ τα y. Confirmat alius eiusd m 


grammatici locas IV 173, ubi quum editi praebeant Κράτης 
ἐν ]]αραχαταϑήχῃ, opportune liber MS dedit Σωσιχράτη À 
Eiusdern poetae Φ λα δέλῳ ov laudat Atlienaeus XI p. 4748. 
De utroque dramate mirum: prostat iudicium Hemsterhusii | | 
Pollucis 1.1, qui quum Sosicratem a Pelluce laudatum 


Rhodium esse — persuasisset, cuius € et alia: sari- 


i 
j 
᾿ 
i 
! 


NU ! 
ei 
1 X ὦ 

ἐὰν» 


* SOSICRATES, "THUGENIDES, TIMOSTRATUS, 499 


pía passim ab antiquis scriptoribus advoceantur, Παρακατα- 
ϑήκην non fabulam sed philosophici seu ethici argumenti 
librum fuisse, Φιλαδέλφους autem Philadelphorum (?) hi- 
Storiam et res gestas exposuisse eredidit. Ex incerta fabula 
duo supersunt fragmenta, 'alterum a Stobaeo Flor. XXIII 2, 
alterum ab Athenaeo 1 p. 31e servatum, quibus vide an 
fertium accedat e Maximo Conf. p. 198 Gesn. ubi quum 
haec verba: ὅταν ποϑεῖν σὲ καὶ στέργειν λέγῃ γυνή, φοβοῦ 
παρ᾽ αὐτῆς πλέον ὧν λέγει καχά, Socrati tribuuntur, non 


. male, ut equidem opinor, Sosicratis nomen restituendum 


et verba illa ita scribenda esse suspiceris: 
ὅταν γυνὴ ποϑεῖν ge καὶ στέργειν λέγῃ, 
- E] LL Pa , , 
φοβοῦ παρ᾽ αὐτῆς πλείον cv λέγει καχα, 


Sed de hoc iam supra admonui. Ceterum ex fabularum ti- 


tulis novae potius quam mediae comoediae poetis Sosicratem 


' gccensendum esse suspicor. 


THUGENIDES. Huius ignoti fere poetae memoriam, 
cuius δικαστὰς laudat Suidas s. v. τριαχϑήναι, primus 
revocavit Piersonus ad Moeerin p.334 ex Polluce VI 38, ubi 


editi libri Thucydidis, Falckenburg. autem "Thugenidis no- 
| men praebuit. Idem vitium occupavit Photium Lex. p. 229. 


My νόμισον: ἀντὶ τοῦ μὴ νομίσῃς. οὕτω Oovxvótóng. V. 


" Porsonum ad Euripidis Hecub. 1166 et Zonaram Lex. Il 


p. 1291. 

TIMOSTRATUS. Huius quattuor commemorantur fa- 
bulae ab Antiatticista p. 80 12. 81 1. 89 23. 98 4. "460 c- 
τος, Πάν, Παρακαταϑήκη et Φιλοδεσπότης, qua- 
rum practer titulos nihil propemodum servatum est. "Tacito 
fabulae indice eundem poetam ad partes vocat Photius Lex. 
8. Y. ζάγρα et idem ille Antiatticista p. 91 1. Neque diversus 
ab hoc 'Timostrato fuisse videtur is quem Photius Bibl. 107 
p. 974 inter eos poetas recenset, quibus Stobaeus usus est, 

92 * 


00 : TIMOSTRATUS. XENO, 


quamquam in eo quem hodie habemus Stobaeo nullum eius 
rei apparet vestigium. ' Denique qui a. Suida commemoratur 
Demostratus s. v. χάραξ ΠΙ p. 656: Δημόστρατος 47- 
μοποιήτῳ" Oi μὲν προσέφερον τὸν χάραχα πρὸς τὴν 
ἄκραν, videndum est ne ex Timostrato corruptus sit 18), 
errore, ut vides, proclivi et propter simile fabulae nomen 
satis explicabili. 195) E. 
XENO. Hune praeter Dicaearchum Vit. Graec. p. 98. 
Buttm. nullus commemorat. | 


18) Cfr. tamen supra p. 110. d 

19) Eodem errore apud Pollucem IV 19 iade “πολ: 
λοδώρου γράμμα ἐστὶ Τραμματειδιοποιός pro δρᾶμα, 
Apud Herodianum περὶ. μον, λέξεως p. 9 32. Δεξικρῶ | 
ἑρμονίδης. ᾿Βρμοχρῶν, παιδαγωγός τις ἱστορεῖται, i 
dem ἑρμονίδης ex sequenti Louoxoov ortum et in Xv! 
pieviónc mutandum videtur, 


ncm 


7 3 


il 
| 


EPIMETRA. 


, L DE POETIS COMICORUM NUMERO EXIMENDIS. 


"AE GRAMMATICORUM SCRIPTA AD HISTORIAM 
COMOEDIAE SPECTANTIA. 


we 


J EPIMETRUM L 


IDE POETIS COMICORUM NUMERO EXIMENDIS. ἢ) 


Constat hanc degem : a 'seenicis Graecorum poetis religiose 
'observatam esse , ut quae duo primaria dramaticae poesios. 
genera sunt, comoedia et tragoedia, suis quaeque iuclusa 
ἐν eretur limitibus, nee quisquam poetarum qui in comico 
"nere elaboraret, tragoediis, nec qui in tragico, comoediis 
scribendis operam navaret, 2) Plato Polit. HI p. 395 ἃ. 
οὐδὲ τὰ δοχοῦντα ἐγγὺς ἀλλήλων εἶναι δύο μιμήματα δύ- 
lvcart? ἂν οἱ αὐτοὶ ἅμα εὖ μιμεῖσθαι οἷον χωμῳδίαν xci 
τραγῳδίαν ποιοῦντες, Cuius rei quae causae et rationes 
erint explicare nunc differo, illud tantum hoc loeo actu- 
mus, ut graves aliquot l. A. Fabricii aliorumque doctorum 
«hominum errores notem ex eius quam dixi legis iguoratione 


avi: 


profectos, 
h ^M aM 


1) Edita haec sunt primum in libello scholastico: Coun- 
ment. miscell. Fasc. l. anno MDCCCXXII. 

Ἂν Sequentibus tamen temporibus hane legem passim mi- 
. gratam esse Philostrati Lemnii et Nicolai Damasceni 
exempla docent, quorum utrumque comoediis non. minus 
4uam tragoediis inelaruisse testatur Suidas vol. ll p. 623 
. et lll. p. AD. Sed eadem. de Callimacho — scribenti 
vol, II p. 223 aegre adducor ut fidem habeam. 


A RI el QR ERR 


ὅ01 bE POETIS COMICORUM NUMERO EXIMENDIS, 


Ordiamur ab Aristia Phliasio, Pratinae nobilissiml ga- 
tyrorum scriptoris filio. De hoc Valckenarius Epist. ad Roeve- 
rum p. XXI haec scribit: «Aristiam Comicum fuisse ante Fa- 
« bricium ostenderat Th. Gatakerus, A. M. P. cap. V p. 452 D.» 
Enimvero ut superstites fabularum titulos ab antiquae co- 
moediae indole satis alienos omittam, contrarium docet Pau- 
sanias lib. II 13, qui cum Aristiam a satyricarum fabularum 
praestantia ita commendet, uni ut cedere eum dicat Aeschylo?), 3 
quo iure comicis poetis accenseatur, facile perspicitur. Ei. 
dem ob causam comicorum indici eximendi sunt Achaeus 
Pratinas et P ytho Catanensis, quorum quem primo loco. 
nominavi, Harlesii demum festinatio in Fabricianos indices ret- 
tulit. Satyricum colorem mauifesto ostendunt quae ex Ari-. 
stiae Cy clope Orpheo et K7001v*) attulerunt Suidas vol, Y 
p. 303 in. de cuius loco disputavit V. D. apud Hermannum | 
ad Aristotel. A. Poet. p. 101, Pollux IX 40 et Athenaeus XV. 
p. 686a. Atalantae unus quod sciam memoriam d 
Pollux VII 31, cuius verba ex optimo cod. Falckenb. ita. 
restituenda sunt: ἁρπεδόνας δὲ τὰ νήματα εἶπεν * Hoódo-, 
τος, ᾿Αἠριστίας δὲ iv ' AraAavry ἁρπεδόνην τε λύσιν (Kuhn; 
λῦσον) ἱστοῦ, τραγιχώτερον. Vulgo editur Κριτίας δὲ ἐν 
᾿Αταλάντῃ, unde factum est ut Atalanten Critiae fabulis ad-. 
numerarint. In tanta igitur testimoniorum luce, quibus (ταῦ 
gicum poetam fuisse Aristiam efficitur, quid causae fuisse. 
dicamus, ut idem ab aliis haberetur poeta comicus? Gata-. 


E 


3) Tovro TO ᾿“4ριστίᾳ «Σάτυροι καὶ τῷ πατρὶ Hostis 
εἰσὶ πεποιημένοι πλὴν τῶν Αἰσχύλου δοχιμώτατα. 
Eandem laudem Achaei Satyris tribuit Menedemus apud 
Diogen. Laert. II 132. | 

*) Nescio quid €. Friebelio acciderit Satyrogr. p. 61 scri- 
benti «'l'oupio scribendum videtur ἐν τοῖς Κρησίν, at- 
que probavit id Meinekius. » 


ARISTIÍAS, "CARCINUS. — $05 


keri quae fuerint argumenta nescio; at probabile est eum 
non nihil tribuisse Aeliano H. A. VI 91: τέ οὖν ἐγὼ “τοῦ 
μύϑου ποιητής; ἀλλ᾽ οὐκ ἂν εἴποιμι. ἐπεὶ καὶ πρὸ fuoU 
Σοφοκλῆς ὁ τῆς τραγῳδίας ποιητής, καὶ 4εινόλοχος ὁ ἀν: 
ταγωνιστὴς ᾿Επιχάρμου χαὶ ἼΙβυχος ὁ “Ῥηγῖνος xoi 'Agi- 
στίας καὶ ᾿ἀπολλοφάνης ποιηταὶ κωμῳδίας ἔδουσιν αὐτόν. 
Quibus e verbis eodem iure Ibycum comicis poetis adnume- 
res. In eiusmodi rebus minus accuratus est auctor Aelianus, 
nisi is scripsit hoc loco ποιητής. 5) ; 

Accedimus ad Carcinum, quem qui comicis poetis 
aecensuerunt, nihil, opinor, quo aliquam sententiae suae spe- 
ciem conciliarent, habuerunt nisi corruptum, ut mihi quidem 
videtur, locum Diogenis Laertii. Sed res paullo altius re- 


petenda est, Suidas igitur vol. II p. 245 duos deinceps 


commemorat Carcinos, utrumque poetam tragicum, alterum 
Agrigentinum, Atheniensem alterum. Agrigentinus quo tem- 
pore vixerit non doeuit; Atheniensem autem, quem 'lheo- 


| dectae vel Xenoclis filium fuisse dicit, floruisse tradit Olym- 
| piade centesima, ante regnum Philippi Macedonis, χατὰ τὴν 


ἑχατοστὴν Ὀλυμπιάδα, πρὸ τῆς τοῦ Φιλίππου βασιλείας 
τοῦ Μακεδόνος. Ab his tertium distinguit Carcinum, quem 


simplieiter vocat ποιητὴν 'rrixóv. De Agrigentino fides 


esto penes Suidam; certe nusquam praeterea commemoratur. 
De duobus reliquis sic statuendum, ut is quem Atticum poe- 
fam vocat non diversus fuisse existimetur ab eo quem cum 
ipsum tum filios eius, atque in his maxime Philoclem poe- 
tam tragieum, multis modis vexarunt poetae comici, Phere- 
crates, Aristophanes, Plato. Hunc Thorycii (O»wpvziov) 
filium fuisse tradit Scholiasta Aristoph. Vesp. 1500. Sed 
de hoe postea videbimus, Eundem propter eximiam sceni- 


*) Horum parum memor fuit Friebelius 1. |. p. 60, 


9 DE POETIS COMICORUM NUMENO ἘΧΙΌΝΡΙΒ. 


Bos 


carum saltationum. peritiam simul «eum 'Fhespide Praüua et 
Phrynicho commemorat Athenaeus 1 p. 22 a: («60i δὲ «i 
ὅτε οἱ ἀρχαῖοι ποιηταὶ Ofgnig llgcrivag. Kegxivog. (ia. 
Bentleius pro Κρατῖνος) QQvxyog ὀρχησταὶ ἐχαλοῦντο D. 


τὸ μὴ μόνον τὰ ἑαυτῶν δράματα ἀναφέρειν εἰς ὄρχησιν. 
- - D D k, 
τοῦ χοροῦ, ἀλλὰ xci ἔξω τῶν ἰδίων ποιημάτων διδάσκειν, 
τοὺς βουλομένους ὀρχεῖσίλαι. Sed de tragoediis eius, quae | 


mature intercidisse videntur, nihil compertum habeo nis à 
quae facetissime iocatus est Aristophanes Nub. 1263 et in-. 
primis Pace. 294; | . 
xci γὰρ ἔφασχ᾽ ὁ. πατὴρ (Carcinus). 0 παρ᾽ ἐλπίδας 
εἶχε τὸ δρᾶμα γαλῆν τῆς ἑσπέρας ἀπάγξαι. 
Ubi Scholiasta: διαβάλλει δὲ αὐτὸν ὡς. νωϑρὸν. περὺ τὰ 
σχέμματα 5), δρᾶμα δὲ ἐποίησε. τοὺς ύας. διὰ τοῦτο. χαὶ E. 
γαλὴν εἶπεν ἀπάγξαι. Quod. perineptum: Scholiastae com- 
mentum est. Ab hoc igitur Carcino, antiquae poeta tragoe- : 
diae et saltatore laudatissimo, probe distinguendus. est sed 


k 
ch ee x 


ille a Suida commemoratus, 'Theodectae vel Xenoclis filius, . 
Postremum si verum est, vix dubitari potest quin nepos. 
fuerit Carcini antiquioris, sin prius, certe non intelligendus 
est "Theodectes ille. Phaselites; . Sed: Xenoclis eum filium , 
fuisse testatur etiam Harpocrat, s. v, Kegzívog p. 100: περὰ 
τοῦ τῆς τραγῳδίας. ποιητοῦ τοῦ “Ξενοχλέους υἱοῦ zvoiag. 
φησίν, Atque hune ego Carcinum non diversum esse suc $ 
spicor ab eo, quem apud Dionysium Syraeusanum versatum ; 
esse auctor est Polycritus Mendaeus apud Diogenem Laert, 
ll ἢ: quoi δὲ lloÀvxourog ὁ Μενδαῖος ἐν τῷ πρώτῳ τῶν 
περὶ Διονύσιον, you τῆς ἐχπτώσεως συμβιῶναι αὐτὸν, 
- (Aeschinem Socraticum) τῷ τυράννῳ καὶ ἕως τῆς Δίωνος εἰς, 


5) Ita enim vulgatum γόϑον περὶ τὰ κλέμματα corrige 
dum esse iam supra monui p. 108, ubi pro »Xenoclem? | 
scribe ,,Carcinum". La 


CARCINUS, 907. 


Συραχούσας καϑόδου, λέγων εἶναι σὺν αὐτῷ Καρκίνον τὸν 
χωμῳδοποιόν. Qui ipse locus in causa fuit, ut Carcinus 
ceomicis poetis adnumeraretur. Sed corrigendum Καρχίνον 
τὸν τραγῳδοποιόν, de quorum vocabulorum frequenti per- 
mutatione infra dicam. Nec temporum rationes obstant. 
Expulsus est Dionysius secundus (nam fallitur I.G. Vossius Poet. 
Gr. p. 49 Dionysium maiorem iutelligens), expulsus igitur 
est ineunte Olymp. CVI, floruit autem Carcinus, ut e Suida 
monuimus, ante Philippi Macedonis imperium, h. e. ante: 
Olymp. CV, unde suspiceris forsitan in Suidae numero xcz& 
τὴν ἑκατοστὴν ᾿Ολυμπιάδα aliquid turbatum. esse. Atqui 
Careinum iam ante centesimam Olympiadem fabulas do- 
cuisse, colligere licet e citatione Lysiae apud. Harpocr. s. v. 
Καρχίνος p. 100: περὶ δὲ τοῦ τῆς τραγῳδίας ποιητοῦ τοῦ 
᾿Ξενοκλέους υἱοῦ .dvoieg ἐν τῷ. πρὸς νησίμαχόν. quas 
«συντίϑεταει δὲ τούτοις καὶ Καρχίνος ὁ ποιητὴς εἰπών: 
| ox οἶνος *) ἐξέστησε" τὰς γὰρ ἐμφύτους 
: ὀρϑῶς παγείσας φρένας * * * * 
ες οὐδεὶς ἐπαέρεν καιρὸς ἐξαμαρτάνειν.» 

Neque id mirum videri potest, quandoquidem Carcinum lon- 
gaevam vitam duxisse vel e fabularum quas docuisse fertur 
numero colligitur. Egregie autem confirmat rationem no- 
stram Diodorus Sic. V ὅ p. 831. Καρχίνος μὲν γὰρ ὁ τῶν 
τραγῳδιῶν ποιητὴς πλεονάκις ἐν ταῖς Συρακούσαις ἐπιδε.- 
δημηχώς, χαὶ τὴν τῶν ἐγχωρίων τεϑεαμένος σπουδὴν περὲ 
) τὰς ϑυσίας καὶ πανηγύρεις τῆς z6 Δήμητρος xo τῆς Κό- 
᾿ Qus, κατεχώρισὲεν ἐν τοῖς ποιήμασε τούσδε τοὺς στίχους " 


““έγουσε Δήμητρός ποτ᾽ ἄρρητον κόρην 


| 


Πλούτωνα χρυφίοις ἁρπάσαι βουλεύμασιν, 


7 Ma verissime Bekkerus correxit vulgatum οὐ χεῖνος. 
ldem voluit 'Th. Bergkius Comment. p. 428. 


905 DE POETIS COMICORUM NUMERO EXIMENDIS. 


| δῦναί τὲ γαίας εἰς μελαμφαεῖς μυχούς, toca 
πόϑῳ δὲ μητέρ᾽ ἠφανισμένης κόρης varii 
μαστῆρ᾽ ἐπελϑεῖν πᾶσαν ἐν χύχλῳ χϑόνα" I 
καὶ τὴν μὲν Airvotoww Σικελίαν πάγοις ἐὰν 


συρὸς γέμουσαν ῥεύμασιν δυσεμβόλοις 
πᾶσαν στενάξαι, πένϑεσιν δὲ παρϑένου. 
σίτων ἄμοιρον Wrieipiy φϑίνειν γένος, | 


ὅϑεν ϑεὰς τιμῶσιν εἰς τὰ νῦν ἔτι. 
Ubi Wesselingius Agrigentinum poetam intelligit ἃ Suida 
commemoratum, quod si verum esset, etiam Polycriti verba 
de Agrigentino intelligerem. Atqui parum probabilis est 
Wesselingii suspieio. Si enim Agrigentinus fuit, quid. e 
quod Syracusis demum Cerealium sacrorum solennitates €0-: 
gnosceretí, quae quum oti Siciliae communes .essent, ib 
Agrigentinis profecto non minus sancte colebantur quam a. 
Syracusanis, praesertim quum Agrigentini singulari Proser-; 
pinae tutela prae ceteris Siciliae civitatibus gauderent? Cfr, 
C. Ο. Muelleri Hist. Civit. Graec. I p. 217. Certissimum igitur 
est, quem Diodorus commemorat Carcinum mon diversu | 
esse ab eo, cuius apud Dionysium commorationem tangit | 
Polycritus. | Atque huic ego, non superiori illi, adscriben-. 
dum puto quidquid uspiam fragmentorum Carcini per vete« 


rum scriptorum monumenta dispersum latet. Fabulas 
Suidas tribuit centum et sexaginta, de quibus nomina 
affert Achillem et Semelen, utramque ex Athenaeo, qui 
Achillem commemorat V p. 189 d: ἀρσενικῶς τοὺς αὐλῶνα, 
— πάντες οἱ καταλογάδην συγγραφεῖς, οἱ δὲ ποιηταὺ ug 
λυχῶς. «Καρχένος AA 


Βαϑεῖαν εἰς αὐλῶνα περίδρομον στρατοῦ. 
Semelen autem XIII p. 5891: Καρχίνος δ᾽ ὁ "or ἐμ 
Δεμέλῃ, ἧς GQyu s 4à γύχτες; φησίν 4 


ENT . 
UMS 


CARCINUS. 509 


* o. Ζεῦ, τί χρὴ yvvaixac aie id zx 5 
ἀρχοῦν ἂν εἴη κἂν γυναῖχ᾽ εἴπῃς μόνον. 
Quae ex Euripidis Belleroph. XIII expressa sunt: 
D παγκακίστη xci γυνή" τί γὰρ λέγων 
μεῖζόν σε τοῦδ᾽ ὄνειδος ἐξείποι τις ἄν. 
Ceterarum quae quidem commemorantur fabularum memo- 
riam unus propemodum Aristoteles servavit. Is Amphia- 
raum commemorat A. P. XVII in. δεῖ δὲ τοὺς μύϑους συν- 
ἑστάναι xol τῇ λέξει συναπεργάζεσϑαι ὅτι μάλιστα πρὸ 
ὀμμάτων τιϑέμενον. οὕτω γὰρ ἂν ἐναργέστατα ὁρῶν ὥσπερ 
παρ᾽ αὐτοῖς γιγνόμενος τοῖς πραττομένοις, εὑρίσχοι TO, 
“πρέπον καὶ ἥχιστα ἂν λανϑάνοι τὰ ὑπεναντία. σημεῖον δὲ 
τούτου 0 ἐπετιμᾶτο Καρχίνῳ. ὃ γὰρ ᾿Δμφιάραος ἐξ ἱεροῦ 
(vj Ó μὴ ὁρῶντα τὸν ϑεατὴν ἐλάνθανεν" ἐπὶ δὲ τῆς 
σχηνῆς ἐξέπεσε, δυσγερανάντων τοῦτο τῶν ϑεατῶν. Thye- 
βέδη commemorat A. P. XVI 1, de variis agnitionis signis 
disserens, quorum alia esse acquisita alia nativa: τούτων δὲ 
τὰ μὲν σύμφυτα, οἷον λόγχην ἣν φοροῦσι γηγενεῖς, ἢ ἀστέ- 
gta οἵους ἐν τῷ Θυέστῃ Καρκίνος. De quibus geniturae 
notis vide Lobeckium Aglaoph. p. 1147. "Thyestae coniunx 
quum fuerit Aerope, fortasse eandem hane fabulam in ani- 
mo habuit Plutarchus de glor. Athen. p. 449 e. ταῦτα (vi- 
.etorias de hostibus dicit) 7j πόλις ἑορτάζει, καὶ ὑπὲρ τού-- 
j τῶν ϑύει roig ϑεοῖς, οὐχ ἐπὶ ταῖς «Αἰσχύλου νίκαις 7 Xo- 
!qoxAiovg οὐδὲ ὅτε Καρκίνος ᾿.Δερόπῃ εὐημέρει 3) ἢ “Εχτορύ 
ἡ οτυδάμας. Quamquam nihil impedit quominus et T h Υ esten 
et Aeropen Carcinus scripsisse existimetur. Prorsus autemt 
|improbandus est Valesius ad Harpocr. p. 43 in Plutarchi loco 


| Alopae nomen restituentis, quamquam huius fabulam tractasse 
! Carcinum docet Aristoteles Eth. Nicom. VII 7, veniam dandam 


, 
᾿ 


*) Ita Porsonus ad Hecub. 535 correxit editum συνῆν. 


IAS SM ed 


.510 DE POETIS COMICORUM NUMERO EXIMENDIS. 


esse dicens si quis immodicis doloribus postquam diu restiterit 
fandem vineatur: ὡσπὲρ ὁ Θεδδέχτου (διλοχτήτης ὑπὸ TOU 
ἔχεως πεπληγμένος ἢ ο Καρκίνου ἐν τῇ ᾿“λόπῃ Κερκχύων. 
Cercyonis dolores quam causam habuerint in fabula Corda 
exponit Aspasius: εἰπούσης τῆς .AónQc τὸν αὐτὴν μοιχεύ- 


« ^ 
σαντὰ, οὐχέτε ὁ Κερχύων ὑπὸ τῆς λύπης ἔφεῤὲ τὸ L 
ἀλλὰ xo τὸ ζὴν ἀπελέγετο. Nisi haec suopte ingenio finxit 
Aspasius. Medeam et Oedipum commemorat Aristoteles 
in libris de arte rhetorica, illam 1123: ἐν τῇ Kagxtvov Μη- 
δείᾳ. οἱ μὲν χατηγοροῦσιν ὅτι τοὺς παῖδας ἀπέκτεινεν; ( 
, - 3» , « * € , Η͂ “ἢ 
φαίνεσθαι γοῦν αὑτούς" ἥμαρτε γὰρ ἡ ηδεια περὶ τὴν 
ΕΣ * m" ΄ c 3 -Ὁ- « Li v | 
ἀποστολὴν τῶν παίδων" 13) δὲ ἀπολογεῖται ὃτι οὐ TO 


ἀεὶ ὑπισχνεῖται πυνϑανομένου τοῦ ζητοῦντος. xal O 
μων ὁ Σοφοκλέους. "Tereum Carcini habemus apud Sto: 
baeum Serm. CIHI ὃ Καρχίνου Τηρεύς" 
'"Aoxsiv μὲν ἀρετὴν εὐτυχεῖν δ᾽ αἰτεῖν ϑεούς" 
ἔζων γὰρ ἄμφω ταῦτα, μακάριός O^ ἅμα 
χεκλημένος ζὴν χαγαϑὸς δυνήσεται. ἶ 
"Orestem a Carcino scriptum fuisse colligo ex his Photii Lex 
p. 132 20: ὁ Καρκίνος ᾿Ορέστην ὑπὸ “Ἡλίου (Suida 
ῬΙλίου) "&veyxotóutvov- ὁμολογῆσαι ὅτι «ἐμητροκτόνησεν, 
ἐποίησε δι᾽ αἰνιγμάτων ἀποχρινόμενον. (πο loco n 
*HAtov. corrigendum videtur '470AAwvoc. 5) Quod autem 
per aenigmata Laii caedem Orestes Carcini confessus 'es e 
aie spectat hoc sine dubio ad illum novae uses d 
(a αὐταῖς 98 ΘΝ, 
159). Nominum *FHAm6. et ᾿“πόλλων. ἀδικῶν esse in libri 
permutationem hodie neminem fugit. V. doctam Gi 


fordii adnotationem ad Hesiodi Theog. 709 et y 
tzchium ad Tzetzae scholia in Lycophr. 208. - 


CAHRCINUS, 511 


morem, quo poetae in declarandis sententiis non simplici et 
plano dicendi genere, sed obscuris verborum ambagibus ute- 
 Wbantur. Quod quale sit optime. docent exempla ex lonis 
"Theodectae Agathonis aliorumque tragicorum fabulis ab Athe- 
'maeo X p. 451d — p. 455 f curiose collecta. Hoc tortuoso 
 artificiosae orationis: genere Carcinum inprimis delectatum 
| "esse, vel proverbialis illa dictio docere potest qua Καρκίνου 
ποιήματα dicebantur carmina quibusdam verborum involucris 
| obscurata. ta Photius 1.1. Kagxívov ποιήματα: Μέναν- 
| ügog WUvóngexhs, αἰνιγματώδη. Ac nescio an id ipsum 
| in Careini poesi notare voluerit Stratonieus, qui ἄσαντός 
τινος ἤρετο τίνος TO μέλος, εἰπόντος δ᾽ ὅτε Καρκίνου, IIo- 
λύ γε μᾶλλον, &1), ἢ ἀνθρώπου Athen. VIII p. 951 f. Cfr. 
, Supra p. 289. In iis tamen quae ad nostram aetatem per- 
venere fragmentis, paucis illis quidem et, si illum Diodori 
. locum excipias, exigui ambitus, satis simplex deprehenditur 
, orationis color et Euripidei sermonis, ad cuius imitationem 
| sese composuisse videtur, simillimus. Sed revertor ad fa- 
bulas Carcini, inter quas qui Κύπριον receperunt corrupto 
Hesychii loco confisi sunt, qui in codice recte ita legi vi- 
Jletur: ᾿4λάβη: λιγνύς, σποδός, xapxivog 19). ὑπὸ δὲ Kv- 
πρίων μαρίλη.  Plutum qui Carcini fabulis adnumerat Vos- 
| sius de Poet. Graec. p. 49, Carcinum confudit cum Cra- 
i tino, id quod librariis etiam accidit in Athenaei I p. 22a 
et XIII p. 966 e. Mongitorius adeo nova poetam nostrum 
beavit fabula, quae scripta fuerit im senes qui puellas uxo- 
res ducunt. Magnificum saue tragoediae argumentum et 
| Ceeropio cothurno dignissimum! Sed in explicanda Carcini 


1090) H. e. instrumentum fabrile, quo sensu a nonnullis 
κάρκινος. scribi anuotavii Herodianus dict. solit. p. 20, 21. 


— «“«--..ἍΨὕἡ----- 


512 DE POETIS COMICORUM NUMERO EXIMENDIS, 


historia experiri voluisse videntur eruditi, quid in erroribus 
cumulandis effici possit, Ex quo genere est etiam illud 
Meursii commentum, scolion Carcini laudari opinantis ab 
Athenaeo lib XV p. 695 a. Nimirum idem illi quod Ges- 
nero ad Stobaeum Serm. XXIX 31 acciderat: e cancro fecit. 
poetam, quam jzeuogqoot in Dalecampio quoque notavit. 
Valckenarius, Non minus. ingeniose excogitatum est quod. 
narrat idem ille Mongitorius, Agrigentinum poetam fabulae: 


componendae intentum serpentis ictu occubuisse; quod com- 
mentum ex quo fonte manaverit docet, quem supra adscrip 
Aristotelis locus ex Ethicis Nicomacheis, 1 

Incertarum fabularum fragmenta praeter Diodorum et. 
Lysiam l. l. unus quod sciam servavit Stobaeus, quae, ne. 
quid omittam quod ad Carcinum pertineat, hoc loco adsceibanil 
Floril. Serm. XXIX 31: 


Οὐδεὶς ἔπαινον ἡδοναῖς ἐχτήσατο, 


Πολλοῦ γὰρ ἀνϑρώποισι qeouoxov χαχῶν 
σιγή, μάλιστα δ᾽ ἐστὶ σώφρονος τρόπου. 
Serm, XXXVII 18: 


e 
Εὐριπίδου. Serm, XXXIII 1: " 
3 
1 
χαίρω σ᾽ ὁρῶν φϑονοῦντα, τοῦτ᾽ εἰδὼς ὅτι ἢ 


ἕν δρᾷ μόνον δίκαιον ὧν ποιεῖ φϑόνος" 

λυπεῖ γὰρ αὐτὸ χτῆμα τοὺς χεχτημένους. 4 
In his δίχαιον vs. 2 scripsit Porsonus pro ἴδιον. Vs. 8 τὸ 
ante χτῆμα delevit Gaisfordius; Serm. XCIII 8: ἥ 

Δεινόν ἐσϑ'᾽ ὃ πλοῦτος καὶ φιλόψυχον κακόν, F. 
Recte Gesnerus δειλόν, ut in Euripidis versu: Phoen. 600, . 
εἰσορῶ, δειλὸν δ᾽ ὁ πλοῦτος xoi φιλόψυχον xaxov, quem ; 
Carcinus imitatus est. Praeterea malim δειλόν γ᾽ ὁ πλοῦ- ' 
το; nisi, ut Euripideus ille, trochaicus versus est ab init 0 
uno.pede truncatus. Denique Serm. ΧΟΙΠ 11: " 


CARCINUS. 518 


usse πολλὰ πλοῦτος δυστυχέστατος κυρῶν, 
& ὅμως μέγιστον ζῆλον ἐν βροτοῖς ἔχει. 


Gesnerus ὁ πολλά, Valckenarius ὡς πολλά, Scribendum 
potius secundo versu ἔχεις. 

: Quandoquidem autem semel de Carcinis dicere coepi- 
mus, etiam de filiis Carcini superioris pauca adiicere licebit, 
in quorum numero nominibusque perhibendis mira depre- 
 henditur opinionum inconstantia. Schol. Aristoph. Nub. 1263: 
Καρκίνου παῖδες “Ξενοκλῆς ΞΖενότιμος καὶ Δημότιμος. χαὺ 
οὗτοι μὲν χορευταί, Ξενοκλῆς δὲ τραγῳδίας ποιητής. ldem 
«ἃ Pac. 718: ἐν τῷ ἀντιγράφῳ παροξύτονον εὗρον τὸ Καρ- 
χίνος. ἴσως ν1} οὖν συνέστειλεν αὐτό, ὡς καὶ “ρατος. παῖ- 
δὲς δὲ Καρκίνου τρεῖς, «Ξενοκλῆς Ξενότιμος «Ξέναρχος. τρα- 
᾿“γιχκοὶ δὲ οὗτοι χορευταί. Idem ad Ran. 86: υἱὸς Καρκίνου 
᾿Ξενοχλῆς, κωμῳδεῖται ὡς ἄξεστος ἐν τῇ ποιήσει καὶ ἀλλη- 
γοριχός. ἀδελφοὶ δὲ αὐτοῦ Ξενόχλειτος καὶ Ξενότιμος, ta 
vulgo: at Rav. ἀδελφοὶ δὲ αὐτοῦ ἱΞενόκλειτος Ξενότιμος 
Δᾶτις. Ubi ne quis Datin, nomen Atticis inauditum, mire- 
tur, vide mihi eundem Scholiasten ad Pac. 289: τινὲς δὲ 
Zar (ab Aristophane commemoratum) λέγουσι τὸν τραγι- 
κὸν ποιητήν, καχῶς UmovooUvreg. ἐχεῖνος γὰρ υἱὸς yv Kag- 
χίνου, οὗτος δὲ ὕπαρχος Περσῶν. Ravennatem igitur si se- 
quimur, quattuor filios Carcinus habuit, id quod etiam Schol. 
Vesp. 1493 tradit, ubi quum medius, ὁ μέσατος 13), Carcini 


| 31) Mira dubitatio. Apud Arcadium p. 65 16 χαρκῖνος 
| seribentem nonnihil turbatum esse docet Herodianus de 
.dict. solit, p. 20 8, et χαρκίνος ( cancer) et Kegxivog 
| (nom. propr.) eidem accentui subiectum esse praeci- 
piens. Fuerunt qui Καρκῖνος compararent cum ρατί- 
vog Καλλῖνος “ασῖνος (Hesych.) et similibus; sed haec 
τ Tenge alia lege reguntur. 
1 19) Fuisse qui hoe pro nomine proprio haberent ex scho- 
liasta intelligitur: ὁ μέσατος]} 90 τὸν τραγικὸν λέγει 


| Hist. crit, Com. graec. 38 


ENEETTMMMÓM—— 


514 DR POETIS COMICORUM XUMERO EXIMEXDIS. 


filius ab Aristophane in scenam productus esset, Scholiastes | 
haec annotavit: ἀχριβῶς δὲ ἔοικε λέγειν. τέσσαρες μὲν δή eld 
σιν, ἀλλ᾽ οἱ τρεῖς χορευταί, «“Ξενοχλῆς δὲ ποιητής. LoT 
λέγει αὐτοὺς σαφῶς Φερεχράτης. τῶν τριῶν οὖν μέσος, 
Pherecratis locum, sed vitiosissime scriptum servavit Scho- . 
liasia ad eiusdem fabulae vs. 1500, ubi quum alius item | 
Carcini filius prodeat, Philocleoni interroganti, | 

τουτὶ τί 5v τὸ προσέρπον; ὀξὶς ἢ φάλαγξ; 
Bdelycleo respondet: 

ὁ πιννοτήρης οὗτός ἐστι τοῦ γένους, 


ὁ σμικχρότατος, ὃς τὴν τραγῳδίαν ποιεῖ, 
Ad quos versus haec est Scholiastae annotatio: εἰς σμικρὰν 
(se. χωμῳδεῖ) τὸν (ιλοκλέα (immo ZivoxAía). καὶ τὸ qa- 
λάγγιον μικρὸν χαὶ συνεστραμμένον, δῆλον δὲ ἐκ τῶν Qe ^ 


ρεχράτους Myglev* [καὶ Kegxivog μέν τις ἦν ὁ Θωρυχίου 
υἱός. ἦσαν δὲ αὐτῷ) τρεῖς τινὲς μικροί, κομῆται 
τόπε καὶ νῦν ioa μεκφϑὴ sol κομῆται. qilcogd 


τὸν dU οὐ τρεῖς τὲ ἐκεῖνοί εἷσεν οἱ τέτταρες. 
ad πιννοτήρης : meg. -evoxAéovg ὃ λόγος. πιννοτήρης 
οὐχ ἄλλως, ἀλλ᾽ ἐπεὶ χαρχίνιόν τί ἐστι (add. πίννῃ) σύν: 


Ubi pro χοροῦ scribendum videtur χορός. Videmus igitu 
ab aliis illorum interpretum tres, ab aliis autem quattuor. 
Carcini filios perhiberi. Atque idem plane Pherecratem | 
ter et Aristophanem dissensus est. Apud hunc enim 
in scenam prodeunt Carcinidae, Xenocles poeta tragicus € 


Mécerov. Mine arripuit imperitus auctor epistola ü m 
Euripidearum Epist.9, ubi '4y&Ó«wv xe Méaarog. 501]: 
iunguntur. Cfr. Bentleii Phalar. p. 62. i zm 


CARCINUS, : 515 


duo choreutae. Pherecrates autem disertim quattuor comme- 
morat, sed ita commemorat, ut aliorum qui ternarium nu- 
merum probarent sententiam refellere videatur. Ita enim 
fere corruptissimum fragmentum, in quo alia temere repe- 
tita alia cum scholiastae verbis confusa sunt, emendandum 
videtur: 

τρεῖς τινὲς μιχροὺ χομῆται καὶ φιλαρχικοὶ τότε, 
᾿ς παῖδες ὄντες" νῦν δέ γ᾽ εἰσὶ xal φιλαρχικώτεροι. 

B. ἀλλὰ μὰ 4 οὐ τρεῖς ἐχεῖνοί γ᾽ εἰσὲν ἀλλὰ τέτταρες. 
Cetera, quae uncis inclusi, non Pherecratis sed scholiastae 
verba esse suspicor. Videntur autem ea ante à7Aov etc. 
ponenda et in huic fere modum supplenda esse: zai Καρ- 
κίνος μὲν τραγῳδίας ποιητὴς ἦν, Θωρυχίου υἱός - ἦσαν δὲ 
αὐτῷ παῖδες τέτταρες. "Thorycii nomen aliunde mihi qui- 
dem non cognitum est: at 'TThorycionem habemus apud Ari- 
Stophanem et Heniochum. V. supra p. 422. Qui autem 
factum sit ut ne Pherecratis quidem aetate de numero filio- 
rum Carcini constaret, eius rei varias causas comminisci licet. 


l—»———————— TJ-—-———————————————————————— EP "RETRAIT, τ τὴν 


Ad nomina filiorum ut veniamus, in Philocle et Xenotimo 
consentiunt omnes. Datis autem, quem et ipsum tragicum 
fuisse perhibent, quum ceteri unum Xenoclem tragoediis 
scribendis operam dedisse affirment, fortasse non diversus 
fuit a Xenocle, cui id nomen opprobrii causa iccirco indi- 
tum videri potest, quod eius poesi haud obscura Datismi 
| (Schol. Aristoph. Pac. 290) vesüigia impressa fuerint. Quae 
si vera est coniectura, nonnisi de tertio quartoque restat 


| dubitatio, cnius nomen inter 474óriuog Ξέναρχος et Atvó- 
| χλειτὸς Íluctuare vidimus, in quo dissensu componendo vix 
| operae pretium fuerit diutius laborare.  Obscuravit autem 
| ceterorum memoriam Philocles, poeta haudquaquam ignobi- 
: lis, quamvis a comicis poetis acerrime vexatus. Sed de hoc 
alio loco dicam. Quum autem duo huius nominis poetas tra- 


83 " 


510 DE POETIS COMICORUM NUMERO EXIMENDIS. 


gicos fuisse memoriae proditum sit !?), non inepte alterum 
horum eius, qui Carcini maioris filius fuit, nepotem fuisse 
coniicias. Ita igitur ars tragica in Carcini familia per quat- . 


tuor aetates viguit. Praeter Philoclem unus praeterea Xe. 
"H 


notimus commemoratur, ab Isocrate Trapez. ὃ 52, ubi 
bemus evóriuov τὸν Kagzivov. Sed probabile est ἢ 
non Carcini poetae, sed Careini imperatoris filium faisse, qui ' 
sub initiis belli Peloponnesii Atheniensium classi praefectus 
fuit. Eadem Harpocrationis est sententia p. 106 6: ἔστι δὲ, 
( Kagzivog ) καὶ ὄνομα κύριον, οὗ μνημονεύει ᾿Ισοχράτηξ 
Τραπεζιτικῷ. εἴη δ᾽ ἂν οὗτος ὁ ᾿“4“ϑηναίων στρατηγὸς 8| 
πεμφϑεὶς περιπλεῦσαι Πελοπόννησον. Cui coniecturae egre-. 
gie favet, quod Carcini imperatoris pater itidem Xenotimus 
perhibetur a Thucydide lI 23: ἐστρατήγεε δὲ Καρκίνος ὁ 
“Ξενοτίμου. Itaque in utraque familia et Carcini et Xenotimi | 
nomen frequentabatur, qui consensus indicio est utriusque; 
Carcini familias consanguinitatis vinculo fuisse coniunctas, 
Stemma igitur hoc ferme fuerit: 


Xenotimus 'Thorycius 


Carcinus imper. Carcinus trag. I 
Xenotimus Xenoclesítrag.] Xenotimus chor. Xenarchus clior 


(Desain a 


Carcinus trag. II Xenoclitus 


| 
Xenocles trag. II ἡ 


15) Scholiasta Aristoph. Ran. 86: εἰσὶ δέ, φασί, δύο L2 
γοχλεῖς τραγῳδοὶ γεγονότες, τρίτος δὲ τούτοις ἐστὶν 
ὁμώνυμος πολιτικός, φαύλου (fort. (φαύλλου) μὲν ma- 
τρός, τῷ δὲ δήμῳ (leg. τῶν δὲ δήμων) XoAcoyeU | 
Cholargensis fortasse idem est cuius convivium descri- 


CARCINUS, ^ CHAEREMO, $917 


| -. His scriptis eandem quaestionem attigisse video Do- 
braeum, cuius haec est ad Thucydidis locum annotatio : « Ne- 
|!seio an hic ipse sit Careinus poeta, quem ridet Aristopha- 
^nes: nam is habuit filium Xenotimum, —— deo ut forsari 
ipsius pater fuerit Xenotimus, non Xenocles.» — Quae mira 
!laborant omnium rerum perturbatione. ^ Profecto | dolen- 
idum est I. Scholefieldium iu edendis Dobrael adversariis 
!adeo nullo usum esse iudicio, ut ne ea quidem quae vir in- 
| geniosissimus ludibunda manu in chartam coniecerat et quae 
nunquam ipse publici iuris facturus erat, supprimenda pu- 
taverit. 

: Sequitur Chaeremo, quem comicum poetam perhibent : 
Suidas Eudocia et interpres anonymus ad Aristot. Rhet. ΠῚ 
p. 69b. a Fabricio indicatus.  "ragicus contra diserte dici- 
Aur "Theophrasto apud Athenaeum XIII p. 562e et ipsi 
Athenaeo cum aliis locis, tum lib. ΕΠ p. 438 e. XIII p. 608a 
et XV p. 679f. Idque verissimum esse, praeter fabularum 
titulos aperte docet orationis color in plerisque fragmentis 


 iragieo poeta dignissimus. Nec Centaurum comoediae esse 

fitulum, quae Heerenii fuit sententia Comment. de fontibus 

Stobaei p. 148, praeter Aristotelem docet fragmentum ab 

Athenaeo XHI p. 608 e servatum: 

"Evüsv uiv αὐτῶν εἰς ἀπείρονα στρατόν 

KS ἀνϑέων ἀλόγχων ἐστράτευσαν, ἡδοναῖς 
ϑηρωμένων πάμμιχτα λειμώνων τέχνα. 

De quo loco dixerunt Hemsterhusius ad Lucian. voll p. 89 

οὐ Hermannus ad Aristot. A. P. p. 98, quo auctore vs. 8 ad- 


pserat Matro parodus, ipso fatente in operis initio apud 

Athenaeum 1V p. 134 d: ; 
δεῖπνά μοι ἔνγεσιε Molge πολύτροφα καὶ μάλα πολλὰ, 
& Ξενοκλῆς ῥήτωρ ἐν ᾿ϑήναις δείπνισεν ἡμᾶς. 


9018 DE POETIS COMICORUM NUMERO EXIMENDIS. 


| 
didi πάμμικτα et vs. 5. ἀλόγχων seripsi pro ἀλόχων. Vs.1 
malim ἔνϑεν μετ᾿ αὐτῶν et vs. 9 ϑηρώμενοι. Sed yro | 
ἀλόγχων fortasse seribere praestat ἄλογχον. lta haec simi- | 
lis locutio esset Aeschyleae Prom. 880: οἴστρου δ᾽ ἄρδις | 
χρίει μ᾽ ἄπυρος de insauiae stimulo, ubi ἄπυρος primitivam 
suam potestatem retinet, nec verti debuit ardentissimus; 
nam quum coós ferream cuspidem significet ignis vi dura- | 
iam, poeta figurae audaciam mitigaturus addit ἄπυρος, ut in 
Chaeremonis loco florum acies vocatur cAoy7og. !*) Sel. 

haec ἐν παρόδῳ Unde igitur fluxisse putabimus anonymi | 
interpretis aliorumque opinionem qua Chaeremonem comieis 
adnumerandum esse censuerunt? Nimirum Chaeremonis dra: 
mata, nunquam fortasse in scenis commissa (cfr. Hermann, | 
ad Arist. de A. P. p. 97), in summo dictionis splendore d 
poeticarum imaginum suavitate passim tamen in numero I 
et orationis conformatione habuerunt, quo ad comoediae s 
militudinem accedere viderentur. Memorabile eius rei exem. 
plum praebet Athenaeus XIII p.562f e Τραυματίᾳ, ubi in: 
postremis versibus notatu dignissimus est usus anapaesto-. 
rum, quos habemus etiam in versu incertae fabulae api 


Athenaeum 11 p. 85 d, quamquam is quidem e satyrico d 
mate desumptus videri potest, quae suspicio non cadit in 
cum e Τραυματίᾳ petitum, cuius fabulae integer titulus fait 
᾿Οδυσσεὺς τραυματίας. Sie enim appellatur Aristoteli 1, b 
ubi vide Tyrwhittum et Hermannum p. 148. Aliam tamen | 
Chaeremonis χρῆσιν apud Athenaeum XIII p. 608e ani | 
recte '"Tyrwhittus ad eandem fabulam rettulerit; haud. pro | 
certo affirmaverim, quandoquidem in Chaeremonis fabulis . 


etiam Ὀδυσσέα Θερσιτοχτόνον fuisse constat ex Stobaeo : 
1 E | 


14) Eandem correctionem easdem: ob causas Chaéresi 
loco postea adhibuit Lobeckius Aglaoph. p. 889,0 | 


CHAEREMO. 519 


Eclogis Phys. p. 196. Οοπβα!ο omisi versum a Stobaeo 
Flori. LXXIX 31 laudatum: Ὁ 
uos βεβαιοτάτην ἔχε τὴν φιλέαν πρὸς τοὺς γονεῖς, 
; qui Philemonis videtur, cuius nomen passim cum (GChaere- 
mone muíatur. ldem de alio trimetro dictum esto apud 
Stobaeum LXVIII 22: 

γυναῖχα ϑάπτειν χρεῖττόν ἐστιν ἢ λαβεῖν. 
. δ6ο olim scripsi de Chaeremone, neque est quod poeniteat. 
| Sed de numerorum negligentia et anapaestorum usu, quem 
iu huius poetae carminibus deprehendi dixi, nunc aliam 
mihi sententiam sequendam esse video. Quod quo melius 
iutelligatur, totum Athenaei locum adscribam. Is igitur 
lib. XIII p. 562 allatis aliquot. ex Alexidis Apocoptomeno 
, versibus, quibus de amoris vi. et natura agitur, ita pergit: 
Θεόφραστος δ᾽ ἐν τῷ ᾿Ερωτιχῷ Χαιρήμονά φησι τὸν rga- 
γιχὸν λέγειν ὡς τὸν οἶνον τῶν χρωμένων τοῖς τρόποις xi- 
ράννυσθϑαι 15), οὕτως καὶ τὸν "Eowra: ὃς μετριάζων μέν 
ἔστιν εὔχαρις, ἐπιτεινόμενος δὲ καὶ διαταράττων χαλεπώ- 


, c 1 Tf 3 - 2 - LU , 
τατος. διόπερ ὃ ποιητὴς οὗτος οὐ χαχῶς αὐτοῦ τὰς δυνά- 
"peg διαιρῶν φησι «Δίδυμα γὰρ τόξα αὐτὸν ἐντείνεσϑαι 
χαρίτων, τὰ μὲν ἐπ᾿ εὐαίωνι τύχᾳ, τὰ δ᾽ ἐπὶ συγχύσει βιο- 
| $69.» ὁ δ᾽ αὐτὸς οὗτος ποιητὴς καὶ περὶ τῶν ἐρώντων ἐν 
τῷ ἐπιγραφομένῳ Τραυματίᾳ qua οὕτως" 

| Τίς οὐχὶ φήσει τοὺς ἐρῶντας ζῆν μόνους; 
» p^ “ * , 
... €. δεῖ ye πρῶτον μὲν στρατευτιχωτάτους 
εἰναι, πονεῖν τε δυναμένους τοῖς σώμασιν 
μάλιστα, προσεδρεύειν τ᾽ ἀρίστους τῷ πόϑῳ, 


15. Verissime Grotius Excerptis p. 849 Chaeremonis ver- 
sum ita restituit: τῶν χρωμένων γὰρ τοῖς τρόποις xe- 
ρᾶάννυται. — lta enim plane eum exhibet Aristoteles 
Probl. Il 16. 


. 920 DE POETIS COMICORUM NUMERO EXIMENDIS. 


ποιητικούς, ἱταμούς, προϑύμους, εὐπόρους, Ὁ" 
ἐν τοῖς ἀπόροις βλέποντας, ἀϑλιωτάτους. T 
Quibus deinceps Theophili Aristophontis aliorumque comleg- . | 
rum χρήσεις subiicit. Obversatur mihi haee scribenti quid- í 
quid fragmentorum de Chaeremonis carminibus apud veteres - | 


scriptores servatum est. Eorum prope nullum est quin poe- - 
ticae dictionis luminibus et numerorum elegantia egregie | 
commendetur, quarum virtutum in illis quos adscripsi trime: 


tris nullum plane vestigium: versus ad comicorum numel 


Ὁ — 


rum facilitatem compositi, orationis color simplex et nativu! 
Quid multa? non Chaeremonis, sed comici poetae illi versus | 
sunt, et quidem, ut suspicor, Alexidis, cuius Τραυματίας, 
laudatur a Stobaeo, de quo supra admonui p. 408. Magnum | 
autem huic coniecturae praesidium in eo paratum est, quod. 
totus ille Athenaei locus miriüce perturbatus est. Quis 
enim nescit ne illa quidem verba, δίδυμα yàg τόξα αὐτὸν. 
ἐντείνεσϑαι ete. non. Chaeremonis esse, sed Euripidis n 
lIphig. Aul. 549? Quam rem qui mira virorum doctorum; 
commenta genuisse verissime dixit Hermannus, ne ipse quis. 
dem eam ingressus esse videtur yiam quae probari possit, 
Quis enim credat affirmanti, illud εὔχαρις ex Medeae vs. 630. 
sumptum esse, et Athenaeum, quoniam id neminem "| 
posse putaret, Euripidem significasse his verbis ὁ ποιητὴ, 
ovrog? Ferrem tamen, si modo ita etiam ea quam de trie 
metris Chaeremonis movi dubitatio tolleretur. Itaque multo, 
ut equidem opinor, verisimilius est, Athenaeum "Theophrasti 
locum, in quo Chaeremonis et Euripidis versus loco, s 
forte, distincti citarentur, negligentius exscripsisse, totamque 
ilam Theophrasti eclogam reliquis iam perscriptis postlimi- 
nii loco adiecisse. Quam doctissimi deipnosophistae in ex- 
cerpendis scriptorum locis levitatem illustri exemplo . 
Nausicratis fragmenta declarabo. lta igitur verbis, ὁ δ᾽ αὖ- 


CHAEREMO. PHILOCLES. - $521 


τὸς ovrog ποιητής, Alexis signifigatur, euius ex Apocopto- 
meno fragmentum proxime ante Theophrasti locum praece- 
dit. Denique ne illud quidem omittendum est, nequaquam 
probabile videri, Athenaeum Chaeremonis fabulam, quae 
᾽Οδυσσεὺς τραυματίας inscripta esset, omissa potiore indicis 
parte Τραυματίαν appellasse. Quod autem ad alterum 
Chaeremonis locum attinet, in quo negligentiores numeros 
olim deprehendisse mihi videbar, infelicem Grotii coniecturam 
tum sequutus eram.  Necte librorum lectionem revocavit 
Dindorfüus: Χαιρήμων δὲ ὁ τραγῳδὸς παρασχευάζειν φησὶ 
τὸν οἶνον τοῖς χρωμένοις γέλωτα, σοφίαν, εὐμάϑειαν, εὖ-- 
βουλίαν. Apertum est non verba, sed sententiam Chaere- 
monis Athenaeum reddidisse. 

Quod supra dicebam, frequentes esse librariorum erro- 
res in permutandis vocabulis τραγῳδοποιὸς et χωμῳδοποιός, 
exemplis confirmatum reperies a Bentleio Resp. ad Boyl. 
p. 08 et Casaubono de Poesi Sat, I 5 p. 148. Quibus alia 
quaedam addere iuvat cum nostro consilio arctissime con- 
juncta. De Philocle, ut hinc ordiar, Scholiastes Aristoph. 
Av. 282 haec scripsit: ἔστε δὲ (δΦιλοχλῆς χωμωδίας ποιητὴς 
zai Φιλοπείϑους υἱὸς ἐξ Αἰσχύλου ἀδελφῆς. Similia habet 
Suidas HI p. 604 et ex Suida Eudocia p. 427, unde factum 
est ut Meursius Philoelem inter comicos poetas reciperet. 
At Kusterus τραγῳδίας ποιητὴς legendum esse vidit, im- 
probante, ut videtur, Butimanno in Museo Antiqu. Stud. 
vol. Ill p. 380. Sed verissime Kusterus, ut docent quae se- 
quuntur apud Seholiasten: γεγόνασε δὲ (ιλοκλεῖς δύο vga- 
γῳδιῶν ποιηταί. Athenaeus tamen lib. H p. 66b Philo- 
clem ita commemorat, ut nisi de comieo poeta non cogitari 
posse videatur: χαὶ γὰρ Φιλοχλῆς vs ἐγκέφαλόν φησιν» 
οὐδ᾽ dv ἐγχέφαλον ἔσϑων λίποι. καὶ " Aowroqevne* eno- 
λέσαιμ᾽ ἂν ἐγχεφάλου ϑρίω δύο. Quae ita rettulit Eustathius 


9622 DE POETIS COMICORUM NUMERO EXIMENDIS. 


ad lliad. ἐ p. 167: πολλὴ γὰρ χρῆσις τῆς λέξεως παρά Té. 
τοῖς ἄλλοις καὶ τῷ εἰπόντι, ὡς οὐδ᾽ ἂν ἐγκεφάλων ἔσϑων 
λίπη. aque propter hunc ipsum Athenaei locum videndum 
est ne Philocles quidam comicus fuerit; ac commode suc. 
currit Philocles Philippidae comici pater. Vide supra p. 41, 
Sed haec omnia admodum dubia esse non diffiteor; nequi 1 
multum repugnarem, si quis pro Philocle apud Athenaeum, 
Dioclis nomen reponeret. liaec enim nomina passim pers. 
mutata sunt a librariis. V. Clintoni Fast. Hellen. Olymp; 
114 3. 

Aliud item eiusdem erroris, de quo dicere institui 
exemplum habemus spud Clementem Alex. Strom. VI p. 204. 
Sylb.Moozíov ὁ χωμικός γράφει" 


χεῖνος δ᾽ ἁπάντων ἐστὲ μαχαριώτατος, 


ὃς διὰ τέλους ζῶν ὁμαλὸν ἤσχησεν βίον. ͵ 
Nisi scripsit, certe debuit scribere Clemens Moaczíov ὁ rQeyis| 
x0g, cuius Telephum et Pheraeos laudat Stobaeus Flor, 
CXXV 3 et Ecl. phys. p. 152. Cfr. Porsonus ad Euripidis 
Phoen. 1462. Incertarum fabularum fragmenta supersunt. 
compluria, tragicae dictionis splendore conspicua. Eundem | 
scripsisse Themistoclem tragoediam, in qua pugna Me. | 
braretur Salaminia, ex eodem Stobaeo intelligitur Ser 
Ll 21: Mooyiwvog ἐκ Θεμιστοχλέους " 


Καὶ γὰρ ἐν νάπαις βραχεῖ 4 
πολὺς σιδήρῳ xslgerau πεύκης κλάδος, " 
καὶ βαιὸς ὄχλος μυρίας λόγχης χρατεῖ. 3 | 


Quos versus fortasse nuntio tribuerat poeta, Salaminiam vi- 

ctoriam |describenti,  Neglexit haec Passovius Melet. * 
in Aeschyli tragoedias p. 9, ubi de iis agit poetis qui ira- . 
goediarum argumenta e patriae historiae luce petier É 
Cuius. generis aliquanto. plures fuisse apud Graecos trage 
dias, quam vulgo putatur, facili opera demonstrari posset. ! 


id 
SP i 


PHILOCLES.  MOSCHIO. THEODORUS. 923 


 Themistoclem Philisci supra attigi p. 424. Lycophronis 
Cassandrenses a Suida commemoratos ad Cassandrensium 
| fata sub tyrannide Apollodori spectasse haud vana, opinor, 
suspicio est Niebuhrii in Museo Rhen. I 2 p. 117. Arte- 
| misiam quoque Graecorum victoriam in scenam fuisse pro- 
| ductam colligi potest e Strabone lib. IX p. 668 Lips. 7 
μέντοι Σηπιὰς ἀχτὴ καὶ τετραγῴδηται xal μετὰ ταῦτα ἐξύ-: 
panza, διὰ τὸν ἐνταῦϑα ἀφανισμὸν τοῦ Περσικοῦ στόλου, 
Nisi hoc loco τραγῳδεῖν iragice exornandi sensu interpretari 
| praestat. 
"Theodorum qui poetis comicis annumerare volet, 
| Hesychii uti testimonio debebit, apud quem haec reperio: 


᾿Πελεϑόβαψ: Θεόδωρος ὁ κωμιχὸς ὁ ὑποχριτὴς οὕτως ἐχα- 
᾿λεῖτο. τινὲς δὲ ποιητήν φασιν αὐτὸν γεγονέναι. Enimvero 
certissimum est haec ita corrigenda esse: Θεόδωρος ὁ τρα- 

γικὸς ὑποχριτής. "Theodorum, nobilissimum tragoediarum 
| actorem Philippi Macedonis aetate clarum, commemorat De- 
mosthenes de F. L. p. 418 Rsk. τοῦτο δὲ τὸ δρᾶμα (Eu- 
ripidis Phoenicem dicit) οὐδὲ πώποτε οὔτε Θεόδωρος οὔτε 
᾿᾿αβριστόδημος ὑπεκρίνατο, οἷς οὗτος ( Aeschines) τὰ τρίτα 
| λέγευν διετέλεσεν, Aristoteles Polit. VII 10: οὐ καχῶς ἔλεγε 
| πὸ τοιοῦτον Θεόδωρος ὁ τῆς τραγῳδίας ὑποκριτής" οὐϑενὶ 
γὰρ πώποτε παρῆκεν ἑαυτοῦ προεισάγειν οὐδὲ τῶν εὐτελῶν 
ὑποχριτῶν, ὡς οἰκειουμένων τῶν ϑεατῶν ταῖς πρώταις 
| ἀχοαῖς. Aliorum de eo testimonia protulit Wyttenbachius 
aed Plutarch. de aud. poet. p. 18 C. Sed eiusdem nomen 
Ephippo restituendum est apud Athenaeum XI p. 482 d, ubi 
| vulgo legitur ῥήσεις τὲ χατὰ δεῖπνον Θεωρός uos λέγοι. De 
' quo iam olim admonui Quaest. scen. Ill. p. 14, Cognomen 
| ελεϑόβαψ, quod llsAsGofcw scribendum esse Arcadius 
, de acc. p. 94 13 praecipit, unde homini haeserit a nemine 
quaesitum vidi. Suspicor autem eo nomine "Theodorum a 


EMT — 


$24 DH POETIS COMICORUM NUMERO EXIMENDIS. 


comico quodam poeta insignitum fuisse, quo hominis foedam | 
libidinem indicaret, Hesychius vol. ll. p. 1694: Θεοδώρου 
ἔλεγον οἱ χωμικοὶ τοὺς πρωχτούς 15), ἀπὸ Θεοδώρου Tug 
οὐχ εὖ τῆς ἑαυτοῦ ὥρᾳ γρησαμένου. Cfr. idem 8. v. ᾿Ζρι- 
στόδημος. Quod autem eundem hunc "Theodorum etiam in. ) 
poetis habitum esse scribit Hesychins, nescio an is diversos. 
'Theodoros confuderit. Sane quidem etiam apud Diogenem. 
Laert. Il 102 in viginti quos enumerat 'TTheodoris comme: 
moratur Θεόδωρος ποιητὴς τραγῳδίας. At cum vix ered -1 
liceat celeberrimum histrionem a Diogene fuisse em€ 
sum, haud quaquam improbabile est pro ποιητὴς apud »- | 
scribendum esse ὑποχριτής. "Ffheodorum poetam lyricum | 
patria Colophonium habemus apud Aristotelem Athenaei xv. 
p. 618f et Polluc. IV 55, fortasse etiam apud Athenaeum 
HI p. 122b. Α hoc distinguendus est is quem commemo 
rat Dionysius apud Athenaeum XV p. 669 e. 
lonem, ítragicum poetum nobilissimum, quo wee | 
Fabricius in comicorum indicem rettulerit nescio, nisi forte 
e Scholiasta Arist. Pac. 835: ἔγραψε δὲ xoi κωμῳδίας xal. 
ἐπιγράμματα καὶ παιᾶνας καὶ ὕμνους. Sed huius auctori-| 
iati non multum tribuo; ac fortasse ne scripsit is quidem xw 
μῳδίας, sed τραγῳδίας. Nec maior Suidae auctoritas, qui 
cum Dionysium maiorem et tragoedias et comoedias scri- 
psisse dicii, vereor ne iusto liberaliorem sese praestiterit, | 
'Tragicam artem, licet infausto successu, Dionysium factitasse. 
notissimum est. Praeter Fabricium B. G. I] p. 296 vide 
quae dixi supra p. 862 et ad Euphorionem p. 163. De οὖς 
moediis eius qui tradiderit praeter Suidam seio neminem 
Nam Θεσμοφόροι, quam fabulam Syracusano tyranno tribuit. 


 1*) Cod. πρώτους, quod Muüsurus improspere in [. 
"ompoxcove mutavit. 


νυ ...... 


THEODORUS. ION. DIONYSIUS. SOSITHEUS. $25 


Casaubonus ad Athen. IX p. 404 e, Dionysii fuit Sinopensis, 
comoediarum poetae haud ignobilis. Accedit expressum te- 
stimonium Aeliani V. H. XlII 18: 4Lovvoioc; ὁ τῆς Xuxe- 
Alec, τραγῳδίαν μὲν ἠσπάζετο καὶ ἐπήνει, καὶ οὖν zc 
δράματα ἐξεπόνησε τραγιχά" ἀλλοτρίως δὲ πρὸς κωμῳδίαν 
διέχειτο, ὅτε οὐκ ἦν φιλόγελως. Quo minus fides habenda 


| est Suidae, cuius error ex eo repetendus videtur, quod in 
| tragoedia quadam, cuius nomen ignoratur, Platonem tecte 
quidem, ut suspicari licet, sed petulantissime et comicorum 


in morem vexaverat. "Testis est Tzetzes Chil. V 182: 

ἐν δὲ τῷ κατὰ Πλάτωνος δράματι γεγραμμένῳ 

πλέον μὲν χκωμικωτέρῳ ἢ τραγῳδίας ὄντι 

δοχῶ τὸν στίχον ἔλεξεν, ὃς τῇ ἀρχῇ ἐγράφη 

«αὑτοῖς γὰρ ἐμπαίζουσιν οἱ μωροὶ βροτῶν.» 
/Ad quae compara Lucianum adv. ind. 15 vol. III. p. 118: 
ἀλλ᾽ ὅμως μαχρῷ γελοιότερα ἔγραφεν (Dionysius)' oiov 


κἀκεῖνο «τὸ Δωρικὸν ἠλϑεν ἡ Διονυσίου γυνή». καὶ πάλεν 
| «οἴμοι γυναῖχα χρησίμην ἀπώλεσα». καὶ τοῦτο γὰρ ἐκ 


| TOU πυξίου. καὶ τὸ «αὑτοῖς γὰρ ἐμπαίζουσιν οὗ μωροὶ βρο- 


τῶν». Quem locum attigi supra p. 362. 


Haud maiori iure in comicorum ordinem recepti sunt 


'Sositheus Demonax Ecdorus Serapio et Hippo- 


thoon. DeSositheo , quem recepit Fabricius propter Dio- 
genis locum, dixit Naekius Sched. crit. p. 4, contra quem 
frustra disputavit Mohnike Dissert. de Cleanthe Stoico I 
p.89. Demonactem Serapionem et Ecdorum tra- 
gicos fuisse poetas ostendunt fragmenta apud Stobaeum Flo- 


ril. XXI 8. XXII 16. X 2. XC 9. Paullo maior dubitatio 
|incidit de Hippoihoonte. Comicum tamen quo minus 
| fuisse putemus prohibent fragmenta a Stobaeo servata. V. 
indicem Gaisfordii. 

Magis etiam mirum est accenseri poetis comicis Dia- 


$26 DB POETIS COMICORUM NUMERO EXIMENDIS. 


goram Telestem et Timocreontem Rhodium, poetas 
melicos. Diagoras, de quo Scholiasta Aristoph. Ran. 323 
haec scripsit: διϑυραμβοποιὸς ὃ Διαγορὰς ποιητής  — ἢ 
κωμιχὸς διϑυραμβιχά τουτέστι Διονυσιακὰ δράματα ποιῶν, 
Diagoras igitur quo sensu comicus poeta dici potuerit do- 
cet Libanius vol. III p. 93: τὴν γὰρ '"LAevoive zc τὰς 
ἀπορρήτους ἐχωμῴδει τελετάς. Quod ubi quove in libro 
prodiderit quaerere nunc non vacat: in lyricis quidem car- 
minibus summam erga deos pietatem et reverentiam osa 
disse docet egregium fragmentum a Didymo Alex. de Τα, 
ΠῚ 2 p. 320 servatum: 1 
Θεὸς ϑεὸς πρὸ παντὸς ἔργου βροτείου vog φρέν᾽ ὑπερ: 
τάταν" $ 

αὐτοδαὴς δ᾽ ἀρετὰ βραχὺν οἶμον ἕρπει, 
Quae ex encomio Arianthis Argivi petita esse Mc e 
Phaedro nae de N. D. p. 23 Pet. ἐν τῇ ποιήσει κατ᾽ cA 
ϑειαν vm αὐτοῦ γεγράφϑαι τοῖς ὅλοις οὐδὲν ἀσεβὲς πα- 
ϑενέφαινεν (Aristoxenus), ἀλλ᾽ ἐστὶν εὔφημος, ὡς ποιητήξ, 
eig τὸ δαιμόνιον, καϑάπερ ἄλλα τε μαρτυρεῖ καὶ τὸ "- 
μένον εἰς 'AgwtvOnv τὸν 'Aoysiow Θεὸς ϑεὸς mb 
παντὸς ἔργου βροτείου νωμᾷ φρέν᾽ ὑπερτάταν. 
καὶ τὸ εἰς Νιχόδωρον τὸν Mavrwéa* κατὰ δαΐμονα 
καὶ τύχαν τὰ πάντα βροτοῖσιν ἐκτελεῖσϑ'αε. 38) 
Τὰ παραπλήσια δ᾽ αὐτῷ περιέχει καὶ τὸ Μαντινέων ἐγ | 
piov. . Hine redintegravi fragmentum a Didymo serva 
apud quem ϑεὸς semel scriptum erat. Pertinent huc quo- 
dammodo quae ex Aelio Dionysio attulit Eustathius ad Iliad. 
p. 258 27: .4iAwg Διονύσιός φησιν ὅτι καὶ ἐν ἱεροποιίαις 


17) Haec habet etiam Sextus Empir. ὁ. Math. ΙΧ 
p. 961 Fabr. Praeterea nihil de Diagorae carminibus: 
servatum est. i. 


DIAGORAS. TIMOCREON. 921 


* 


| χαὶ ἄλλαις πράξεσι τὸ ϑεὸς ϑεὸς ἐπελέγετο. ἐν δὲ ἑτέρῳ 
ῥητοριχῷ λεξικῷ φέρεται χαὶ ὅτε παντὸς ἔργου ἀρχόμενοι 
ἔλεγον ϑεὸς ϑεός. Itaque boni ominis causa haec verba in 


| ipso carminis initio posuerat. Αὐτοδαὴ ἀρετὴν dicere vide- 


tur laudem quam quis suis confisus viribus anquirit, divinae 
| opis nil indigens. Adiectivo αὐτοδαὴς paullo diverso sensu 
, usus est Sophocles Ai. 700. 

! Porro Telestem comicum manifestus Suidae error 
peperit, quod verbo monuisse sufficiat. Paullo speciosius 
idem Timocreontem comoediae poetis accensuit. Idem alio 
loco in v. σχόλεον praeeunte Scholiasta Aristoph. Ran. 1337 


eum ἐποποιόν appellat, pro quo vide an scribendum sit μι8-- 


λοποιός, ut vocatur apud Plutarch. Themist. XXI, quo loco 
ipsum illud carmen servatum est, quod Timocreonti comici 
poetae nomen conciliavit. Scilicet latissime patet usus et 
significatio verborum κωμῳδία et χωμῳδεῖν, quae passim de 


| quovis ludibrii genere usurpantur. !'*) Strabo VIII p. 308 
Eretrienses propter frequentem caninae litterae usum χέχω-- 
μῳδῆσϑαι dicens '*) non necesse est ut ad comicos poetas 
| respexisse credatur, quemadmodum Pfílugkio nostro visum 
, est in docta Dissert. de rebus Euboicis p. 17. Ambigue 
Aelianus V. H. X 6: ἐχωμῳδοῦντο εἰς λεπτότητα Xavvv- 
Qiov — καὶ (Φιλητᾶς ποιητὴς πενταμέτρων. De Sannyrione 
comicorum facetiis illuso res nota est, non item de Phileta. 
Cfr. tamen Stratonem Athen. IX p. 883b. Quae Diogenes 
Laert. ΙΧ 110 Timoni Phliasio tribuit δράματα κωμικὰ 
τριάκοντα, carmina fuisse videntur σχωπτιχὰ colloquentium 


Li 


c c]X — m — 7 am 


15) Similiter τραγῳδία et τραγῳδεῖν permultis locis la- 
tiore sensu intelligenda sunt. Vid. Lobeckii Aglaoph. 
p. 977. Cfr. supra p. 523. 
|  X*) Ka etiam Eustath. ad Iliad. p. 492 15. Cfr. Boeckhium 
|. , Corp. Inscr. I p. 28. 


528 DE POETIS COMICORUM NUMERO EXIMENDIS. xd | 


personarum vieibus utcunque distincta. ^ Nec Antheam | 
Lindium, de quo Athenaeus X p. 445 b: καὶ χκωμῳδίαφ, 
ἐποίει καὶ ἄλλα πολλὰ ἐν τούτῳ τῷ “τρόπῳ τῶν ποιημάτων, 


& ἐξῆρχε τοῖς μεϑ' αὑτοῦ φαλλοφόροις, comoedias vere sie 
dictas scripsisse crediderim, ut nec Euagem Hydriota n 
quem Dionysius apud Stephanum Byz. s. ᾿ Υδρέα p. 724 ἢ 
storem fuisse refert omnis quidem eruditionis expertem, s 
comoediarum auctorem non infelicem: ἦν δὲ ὁ Εὐάγης now. 
μήν τις ἀγράμματος δηλαδὴ καὶ ἄλλης παιδείας ἄπειρος, 
ποιητὴς δ᾽ ἀγαϑὸς κωμῳδιῶν. De Antiphane Bergaeo, 
fabulatore notissimo, quem et ipsum fuerunt qui comicum. 
poetam dicerent, egi supra p. 340. 

Porro non e comicorum tantum numero, sed omnino e 
graecorum poetarum ordine proscribendi et in Caeritam E 
bulas referendi sunt Callistus Eudaemon et Philocr é 
fes. Ex his Callistum commemorat Pollux II 112. za! 
στρηνόφωνος παρὰ Καλλίστῳ χωμικῷ. Quo loco qui usus est. 
Meursius Bibl. Att. p. 1288 F. inscite ad eundem Callistumt 
spectare credidit quae leguntur apud Vitruv. IX 7, Casa τ 
bonus autem ad Athen. XV p. 668c, ubi Callippi com ci 
poetae mentio iniicitur, dubius haeret, utrumne apud At e- 
maeum Callippo Callisti, an apud Pollucem Callisto Callip 7] 
nomen substituat. Neutrum probari posse haec docet emer- 


datio, etiam propter articulum, qui deesse non potest, 
cessaria: παρὰ Καλλίᾳ τῷ κωμιχῷ. 39) Eudaem onem 
poetam comicum unus quod sciam commemorat Epiphani δὰ, 
Ancyr. p. ὅ14 80 Par. ἄλλος δὲ κωμικὸς Εὐδαίμων το j- 
vou& φησιν «εἴπερ εἰσὶ ϑεοί, οὐ δυνάμεϑα (leg. OUvoquet) 
«περὶ αὐτῶν λέγειν ὁποῖοί τινές εἶσι, δειλιῶν δηλῶσ 


29) Idem coniecisse Porsonum monuit Dobraeus in; 
stoph. vol. IX p. 554 Dind. 


— .EUDAEMON.  PHILOCRATES. z 329. 


«πολλὰ γάρ ἐστι τὰ κωλύοντά us.» Quam sententiam Pro-. 
ἴασοταμι in operis sui initio posuisse constat ex Suida 5, v. 
"Πρωταγόρας, Theophilo ad Autol. ΠῚ p. 384 d, Eusebio. 
jPraep. Ev. XIV 19 multisque aliis ab Ii. Rittero Histor. philos, 
X p. 588 indicatis. Quo magis eam ignoto plane nullique 
,ali commemorato poetae Eudaemoni tribui miramur, qui er- 
|ror fam immanis est, ut librariis potius quam Epiphanio im-. 
putandus sit. Fortasse igitur Eudaemoui Philemonis nomen. 
|!substituendum est, cuius χρῆσις simul cum Protagorae no-, 
mine excidisse videri potest. Denique Philocratem qui 
jinter comicos poetas numerarunt, usi sunt testimonio Scho-. 
liastae ad Luciani Amor. 98: ταύτην τὴν  OucwviÓn, ἥν. 
,Φιλοχράτης ὃ ᾿4ϑηναῖος κωμῳδοποιὸς ἐξεπόμπευσεν, Αἰ- 
,qui Luciani scholiastam, scriptorem, ut satis constat, impe-. 
,ritissimum, e Polycrate Sophista, quem Philaenidis memoriae 
jignominiae notam inussisse constat ex Athenaeo VIII p. 335€, 
fecisse Philocratem comicum, cum ipse dudum suspicatus. 
| eram, tum monuit praestantissimus Naekius de Choerilo p. 193 sq. 
;lam non est quod copiosius refutemus Scehweighaeuserum, . 
|qui corruptum locum Athenaei XV p. 699 f ita sibi corri-. 
gere visus est, ut Philocratis comici nomen restitueret. Dis-. 
serit Athenaeus de usu vocabulorum λύχνος et Avyvovyog,. 


quem exemplis confirmaturus inter alias χρήσεις etiam hanc. 


: 


| ponit: qu... τῆς δ᾽ ἐν Τριόδοντι 1) PononwAy προειπών". 


€ λάβε τριόδοντα καὶ χυχνοῦχον — 
᾿, ἐπιφέρει" 


| ἐγὼ δὲ δεξιᾷ ys τόνδ᾽ ἔχω τινά, 
σιδηρότευχτον ἐναλίων ϑηρῶν βέλος, 
κερατίνου τε φωσφόρου λύχνου σέλας. 

Quo loco quamquam difficile dictu est quid sub istis littera- 
rum siguis lateat, suspicari tamen licebit scripsisse Athe- 
| naeum Φιλιππίδης, quae coniectura nititur auctoritate Pho- 


Hist. crit. Com. graec. 91 


— 


- 


530 DH POETIS COMICORUM NUMERO EXIMENDIS. 


tii Lex, p. 288 5: λυχνοῦχον, τὸν κεράτινον φανόν, ἀπὸ τοῦ 
λύχνον ἐν αὐτῷ περιέχεσθαι. φανὸς δὲ ἡ ἐκ ξύλων ΠΩ: 
πᾶς. Φιλιππίδης. age 
Denique Herodiani locum adscribam, in quo et Dindor- 
fio et mihi olim poetae comici nomen latere visum est. Le- 
gitur is in libro corrüptissimo de dict. soli. p.42 4: Xrgov- 
ϑός: τὰ εἰς ϑὸς λήγοντα si apo μονογενῆ δισὐύλλαβὰ, 
ne φύσει μαχρᾷ, βαρύνεσθαι ϑέλει. Oduog*i 
οὕτως ὁ χήβιος κωμικός" μῦϑος" γῆϑος (leg. Züjóogyy 
Σῆϑος, ποταμὸς Σχυϑίας, ὡς Φιλοστέφανος. «Ξοῦϑος τὸ 
χύριον. De quo loco nunc ita statuo ut xoc, quod ndl 
aptum quidem est regnlae Herodiani, in zog "— | 
et sequentia ita scribenda censeam: οὕτως Ó χωβιός, deleto 
quod e διττογραφίᾳ ortum videtur vocabulo κωμιεπκός. Sd-' 
licet χωβιὸς et χῶϑος eiusdem piscis sunt nomina, id quod | 
testatur Athenaeus VI p. 809 c: Νουμήνιος δ᾽ ἐν * Adieu. 
τικῷ χώϑους αὐτοὺς (sc. τοὺς κωβιοὺς) καλεῖ 4 
"H oxagov ἢ κῶϑον τροφίην xal ἀναιδέα λίην. 
καὶ Σώφρων ἐν τῷ 'Aygowr» , κωϑωνοπλύται φησί, T 
τὸν τοῦ ϑυννοϑήρα δὲ υἱὸν ἴσως ἀπὸ τούτου Κωϑωνία 4 


προσηγόρευσεν. Idem momen restituendum est Arcadio de 
acc. p. 49 1: τὰ εἰς ϑὺς μονογενῆ — βαρύνεται, μῦϑος, 
κῦϑος (scr. κῶϑος), Ζῆϑος, Ξοῦϑος τὸ κύριον. Cfr. Ety 
mol. M. p. 730 83. ; 


EPIMETRUM Ii 


GRAMMATICORUM SCRIPTA. AD COMICORUM 
HISTORIAM SPECTANTIA CONTINENS. 


Es τῶν Πλατωνίου περὶ διαφορᾶς κωμῳδιῶν, 


κωμῳδία ἴδιόν τινὰ τύπον ἔχει, ἡ δὲ μέση διάφορός ἐστε 
"rpóg ταύτην. ἐπὶ τῶν ᾿“Αριστοφάνους καὶ Κρατίνου καὶ 
ὐπόλιδος χρόνων τὰ τῆς δημοχρατίας ἐχράτει παρ᾽ ᾿4ϑη- 
ψαίοις χαὶ τὴν ἐξουσίαν σύμπασαν ὃ δῆμος εἶχεν, αὐτὸς 
αὐτοχράτωρ καὶ κύριος, τῶν πολιτιχῶν πραγμάτων. ὑπάρ- 
χων. τῆς ἰσηγορίας οὖν πᾶσιν ὑπαρχούσης ἄδειαν οἱ τὰς 
κωμῳδίας συγγράφοντες εἴχον τοῦ σκώπτειν καὶ στρατη- 
γοὺς καὶ δικαστὰς τοὺς καχῶς δικάζοντας καὶ τῶν πολιτῶν 
τινὰς ἢ φιλαργύρους ἢ συζῶντας ἀσελγείᾳφ. ὁ γὰρ δῆμος, 
ὡς εἶπον, ἐξήρει τὸν φόβον τῶν κωμῳδούντων, φιλοτίμως 
τῶν τοὺς τοιούτους βλασφημούντων ἀχούων. ἴσμεν γὰρ ὡς 
ἀντίχειται φύσει τοῖς πλουσίοις ἐξ ἀρχῆς ὁ δῆμος καὶ ταῖς 
δυσπραγίαις αὐτῶν ἥδεται. ἐπὶ τοίνυν τῆς ᾿“ριστοφάνους 
χαὶ Κρατίνου καὶ Εὐπόλιδος κωμῳδίας ἀφόρητοί τινες 
xarà τῶν ἁμαρτανόντων ἦσαν οἱ ποιηταί. λοιπὸν δὲ τῆς 
δημοχρατίας ὑποχωρούσης ὑπὸ τῶν κατὰ τὰς ᾿Α΄ϑήνας τυ- 
ραννούντων zci καϑισταμένης ὀλιγαρχίας καὶ μεταπιπτού- 
σῆς τῆς ἐξουσίας τοῦ δήμου εἰς ὀλίγους καὶ χρατυνομένης 
τῆς ὀλιγαρχίας ἐνέπιπτε τοῖς ποιηταῖς φόβος. οὐ γὰρ Tv 


7. πᾶσιν) lta Dindorfius. Vulgo πάσης. 
91 * 


Pag. Inv, 
rude ῥεσημηδαυθο τὰς αἰτίας δι᾿ ἃς ἡ uiv ἀρχαία XXXIII 


5 


19 


15 


30 


$32 GRAMMATICORUM SCRIPTA AD HISTORIAM 


τινὰ προφανῶς σχώπτειν, δίχας ἀπαιτούντων τῶν ὕβριζο- 
μένων παρὰ τῶν ποιητῶν. ἴσμεν γοῦν τὸν Lvnohw emi 


XXXIV τῷ διδάξαι τοὺς Βάπτας ἀποπνιγέντα εἷς τὴν ϑάλασσαν. 


ὑπ᾽ ἐχείνων εἰς ovg χαϑῆκε τὸ δρᾶμα. χαὶ διὰ τοῦτο ὀχνη-. 


5 φότερον πρὸς τὰ σχώμματα farvi καὶ ἐπέλιπον οἱ χορη- 
yoí* οὐ γὰρ ἔτι προϑυμίαν εἶχον οἱ ᾿“1ϑηναῖοι τοὺς χορη-, 
γοὺς τοὺς τὰς δαπάνας τοῖς χορευταῖς "παρέχοντας χείροτο-, 
γεῖν. τὸν γοῦν «Αἰολοσίχωνα ᾿«Πριστοφάνης ἐδίδαξεν, ὃς, 
οὐκ ἔχει τὰ χοριχὰ μέλη. τῶν γὰρ χορηγῶν μὴ χειροτο-. 

10 γουμένων xci τῶν χορευτῶν οὐκ ἐχόντων τὰς τροιρὰς ὑπεξς 
ῃρέϑη τῆς κωμῳδίας τὰ χορικὰ μέλη καὶ τῶν ὑποϑέσεων, 
ὁ τρόπος μετεβλήϑη. σχοποῦ γὰρ ὄντος τῆς ἀρχαίας κω: 

- μῳδίας τοῦ σχώπτειν δήμους καὶ διχαστὰς καὶ στρατηγούς, 
παρεὶς ὁ ᾿«“ριστοφάνης τοῦ συνήϑως ἀποσχώψιαι διὰ τὸν 

15 πολὺν φόβον, Αἴολον τὸ δρᾶμα, τὸ γραφὲν τοῖς τραγῳδοῖς, 
ὡς καχῶς ἔχον διασύρει. τοιοῦτος οὖν ἐστιν Ó τῆς μέσης, 
κωμῳδίας τύπος, οἷός ἐστιν ὁ Αἰολοσίχων ᾿Αριστοφάνουρ, 
καὶ οἱ ᾿Οδυσσεῖς Κρατίνου χαὶ πλεῖστα τῶν παλαιῶν da^ 


μάτων οὔτε χορικὰ οὔτε παραβάσεις ἔχοντα. 


.0 Παράβασις δέ ἐστι τοιοῦτο. μετὰ τὸ τοὺς ὑποκχριτὰρ, 
τοῦ πρώτου μέρους πληρωϑέντος ἀπὸ τῆς σχηνῆς ἀναχω-, 
ρῆσαι, ὡς ἂν μὴ τὸ ϑέατρον ἢ χενὸν χαὶ ὁ δῆμος ἀργῶς, 
χαϑέζηται, ὁ χορὸς οὐκ ἔχων πρὸς τοὺς ὑποχριτὰς διαλέγε 


εὖ 


σϑαι ἀπόστροφον ἐποιεῖτο πρὸς τὸν δῆμον. κατὰ δὲ τὴ 
95 ἀπόστροφον ἐχείνην οἱ ποιηταὶ διὰ τοῦ χοροῦ ἢ ὑπὲρ ἑαυ-. 
τῶν ἀπελογοῦντο ἢ περὶ δημοσίων πραγμάτων εἰσηγοῦντο.. 
ἡ δὲ παράβασις ἐπληροῦτο ὑπὸ μελαξοίοῦ xa κομματίου. 
καὶ στροφῆς καὶ ἀντιστρόφου καὶ ἐπιρρήματος καὶ E! 
πιρρήματος καὶ ἀναπαίστων, τὰ μὲν γὰρ ἔχοντα τὰς πὸ 
80 ραβάσεις χατ᾽ ἐχεῖνον τὸν χρόνον ἐδιδάχϑη xaO ὃν. 
δῆμος ἐκράτει, τὰ δὲ οὐκ ἔχοντα τῆς ἐξουσίας λοιπὸν ἀπ 
τοῦ δήμου μεϑισταμένης καὶ τῆς ὀλιγαρχίας χρατούσης. € 


᾿ 


m—h— -cegüm s ες. 


Ϊ 


72775 στ ρου δοῦν SPECTANTIA, ^ 77 533 


δὲ τῆς μέσης κωιιῳδίας ποιηταὶ zc τὰς ὑποϑέσεις ἤμενψαν 

χαὶ τά χοριχὰ μέλη παρέλιπον, oUx ἔχοντες τοὺς χορηγοὺς 

τοὺς τὰς δαπάνας τοῖς χορευταῖς παρέχοντας. ὑποϑέσεις 

'μὲν γὰρ τῆς παλαιᾶς χωμῳδίας ἦσαν αὗται, τὸ στρατηγοῖς XXXY 
ἐπιτιμᾶν χαὶ διχασταῖς οὐκ ὀρϑῶς δικάζουσι καὶ χρήματα ὅ 
συλλέγουσιν ἐξ ἀδικίας τισὶ καὶ μοχϑηρὸν ἐπανηρημένοις 
βίον, ἡ δὲ μέση κωμῳδία ἀφῆχε τὰς τοιαύτας ὑποϑέσεις, 
ἐπὶ δὲ τὸ σχώπτειν ἱστορίας ῥηθείσας ποιηταῖς ἤλϑεν. 
᾿ἀνεύϑυνον γὰρ τὸ τοιοῦτον, οἷον διασύρειν Ὅμηρον εἰπόντα 

τι ἢ τὸν δεῖνα τῆς τραγῳδίας ποιητήν. τοιαῦτα δὲ δρά- 10 
quare καὶ ἐν τῇ παλαιᾷ κωμῳδίᾳ ἔστιν εὑρεῖν, ἅπερ τελευ- 
ταῖον ἐδιδάχϑη λοιπὸν τῆς ὀλιγαρχίας χρατυνϑείσης. oi 
γοῦν ᾿Οδυσσεῖς Κρατίνου οὐδενὸς ἐπιτίμησιν ἔχουσι, δια- 
συρμὸν δὲ τῆς ᾿Οδυσσείας ' Θμήρου. τοιαῦται γὰρ αἱ χατὰ 
τὴν μέσην χωμῳδίαν ὑποϑέσεις εἰσίν: μύϑους γάρ τινας Ἰῦ 
τιϑέντες ἐν ταῖς χωμῳδίαις τοῖς παλαιοτέροις εἰρημένους 
διέσυρον ὡς καχῶς ῥηθέντας" καὶ τὰς παραβάσεις παρῃ- 
φτήσαντο, διὰ τὸ τοὺς χορηγοὺς ἐπιλεῖψαν χορῶν ovx Ov- 
τῶν. οὐ μὴν οὐδὲ τὰ προσωπεῖα ὁμοιοτρύπως τοῖς ἐν τῇ 
παλαιᾷ χωμῳδίᾳ κατεσχευασμένοις εἰσῆγον. ἐν μὲν γὰρ 20 
τῇ παλαιᾷ εἴχαζον τὰ προσωπεῖα τοῖς κωμῳδουμένοις, ἵνα, 
πρίν τε καὶ τοὺς ὑποχριτὰς εἰπεῖν, ὁ κωμῳδούμενος ix τῆς 
ὁμοιότητος τῆς ὄψεως χατάδηλος ἢ" ἐν δὲ τῇ μέσῃ καὶ 
γέῳς κωμῳδίᾳ ἐπίτηδες τὰ προσωπεῖα πρὸς τὸ γελοιότερον 
ἐδημιούργησαν, δεδοικότες τοὺς αχεδόνας καὶ τοὺς ἐπηρ-- 25 
τημένους ἐξ ἐχείνων φόβους, ἵνα μηδὲ ἐκ τύχης τινὸς ὁμοιό- 
τῆς προσώπου συμπέσῃ τινὶ Μίακεδόνων ἄρχοντι καὶ δόξας 

ὁ ποιητὴς ix προαιρέσεως χωμῳδεῖν δίχας ὑπόσχῃ. ὁρῶμεν 
γοῦν τὰ προσωπεῖα τῆς Μενάνδρου χωμῳδίας τὰς ὀφρῦς 
ὁποίας ἔχεε καὶ ὅπως ἐξεστραμμένον τὸ στόμα καὶ οὐδὲ 90 
κατ᾽ ἀνθρώπων φύσιν, 


XXVII 


10 


19 


20 


$34 GRAMMATÍCORUM BCRIPTA AD HISTORIAM 


To) αὐτοῦ περὶ διαφορᾶς χαραχτήρων. 


Κρατῖνος ὁ τῆς παλαιᾶς χωμῳδίας ποιητής, ἅτε δὴ 
P 


χατὰ τὰς ^ doyiloyov ζητήσεις, αὐστηρὸς μὲν ταῖς λοιδορί 
ἐστίν, οὐ γὰρ ὥσπερ ὁ ᾿“Ιριστοφάνης ἐπιτρέχειν τὴν yegli 
τοῖς σχώμμασι ποιεῖ, τὸ φορτικὸν τῆς ἐπιτιμήσεως διὰ τὰ - | 
tue ἀναιρῶν, ἀλλ᾽ ἁπλῶς καὶ κατὰ τὴν παροιμίαν γυμνῇ 
τῇ κεφαλῇ τίϑησι τὰς βλασφημίας κατὰ τῶν ἁμαρτανό ᾿ 
των. πολλῆς δὲ καὶ τῆς τροπῆς τυγχάνει. εὔστοχος δὲ «WW 
ἐν ταῖς ἐπιβολαῖς τῶν δραμάτων zai διασχευαῖς, εἴτα, 
προϊὼν καὶ διασπῶν τὰς ὑποϑέσεις οὐκ ἀκολούϑως πληροῖ 
τὰ δράματα, Εὔπολις δὲ εὐφάνταστος μὲν εἰς ὑπερβολήν, 
ἐστι χατὰ τὰς ὑποϑέσεις. τὰς γὰρ εἰσηγήσεις μεγάλας τῶν 
δραμάτων ποιεῖται, καὶ ἥνπερ ἐν τῇ παραβάσει φαντασίαν, 
κινοῦσιν οἱ λοιποί, ταύτην ἐχεῖνος ἐν τοῖς δράμασιν ávoye- 
γεῖν ἱχανὸς ὧν ἐξ “Διδου νομοϑετῶν πρόσωπα, xoi δι᾽ 
αὐτῶν εἰσηγούμενος ἢ περὶ ϑέσεως νόμων ἢ χαταλύσεως., 
ὥσπερ δέ ἐστιν ὑψηλός, οὕτω χαὶ ἐπίχαρις, καὶ περὶ τὰ 
σχώμματα λίαν εὔστοχος. ὁ δὲ ᾿“ριστοφάνης τὸν μέσον, 
ἐλήλαχε τῶν ἀνδρῶν χαρακτῆρα. οὔτε γὰρ πικρὸς λίαν, 
ἐστὶν ὥσπερ ὁ Κρατῖνος οὔτε χαρίεις ὥσπερ ὃ Εὔπολ | 


ἀλλ᾽ ἔχει καὶ πρὸς τοὺς ἁμαρτάνοντας TO σφοδρὸν τοῦ 
Koerivov καὶ r0 τῆς ἐπιτρεχούσης χάριτος Ἐῤπύλοδρευιοι 


9. κατὰ τὰς ᾿Αρχιλόχου ζητήσεις] V. Hist. crit. p. 58. 
4. τὸ qogzixóv] V. Hist. erit. p. 223. 6. γυμνῇ τ 
κεφαλῇ] Theophyl. Histor. HE 15 εἷς τὸν βασιλέι 
γυμνῇ τῇ χεφαλῇ ἐβλασφήμουν, . Cfr. Clemens Ale- 
xand. Paed. II p. 82, 42. Sylh. 1. πολλῆς] lta cor- 
rexi Quaest. sc. | p. 20. Vulgo πολύς. 12. φαν- 
τασίαν)] V. Hist. crit. p. 108. 17. σχωμματα] Ma. 
scripsi pro σχέμματα Quaest. scen. I p. 99. Cfr. Hi 
crit. p. 108. 


| 
| 
| 
E 


το €0MICORUM SPECTANTIA. ^ ^. $939 


Περὶ κωμῳδίας. 


Τὴν κωμῳδίαν ηὑρῆσϑαί φασιν ὑπὸ Σουσαρίωνος" τὴν 
δὲ ὀγομασίαν ἔχειν οἱ μὲν ὅτε ἐπὶ τὰς χώμας περιιόντες 
δον καὶ ἐπεδείχνυντο, μήπω πόλεων οὐσῶν, ἀλλ᾽ ἐν χώ- 
β μαις οἰχούντων τῶν ἀνθρώπων, οἱ δὲ ἀντιλέγοντές φασι 
μὴ κώμας καλεῖσθαι παρὰ ᾿“ϑηναίοις, ἀλλὰ δήμους, καὶ 
χωμῳδίαν αὑτὴν καλοῦσιν, ἐπεὶ iv ταῖς ὁδοῖς ἐχωμαΐζον, 

Τὴν αὐτὴν δὲ xol τρυγῳδίαν φασὶ διὰ τὸ τοῖς εὖδο- 
κιμοῦσιν ἐπὶ TQ «“Τηναίῳ γλεῦχος δίδοσθαι, ὅπερ ἐκάλουν 
τρύγα, ἢ ὅτε μήπω προσωπείων ηὑρημένων τρυγὶ διαχρίον-- 
τες τὰ πρόσωπα ὑπεχρίνοντο. γεγόνασι δὲ μεταβολαὶ κω-- 
μῳδίας τρεῖς" καὶ ἡ μὲν ἀρχαία', ἡ δὲ νέα, ἡ δὲ μέση. οὗ 
μὲν οὖν τῆς ἀρχαίας χωμῳδίας ποιηταὶ οὐχ ὑποϑέσεως 
ἀληϑοῦς, ἀλλὰ παιδείας εὐτραπέλου γινόμενοι ζηλωταὶ τοὺς 
ἀγῶνας ἐποίουν. χαὶ φέρεται αὐτῶν πάντα τὰ δράματα 
τξέ σὺν τοῖς ψευδεπιγράφοις. τούτων δέ εἰσιν ἀξιολογώ- 
varo» ᾿ἔπίχαρμος ῆάγνης Κρατῖνος Κράτης Φερεκράτης 
Φρύνιχος Εὔπολις ' Agwrogavgc. 


10 


1ὅ 


᾿Επίχαρμος. οὗτος πρῶτος τὴν χωμῳδίαν διερριμμένην 


ἀνεχτήσατο πολλὰ προσφιλοτεχνήσας. χρόνοις δὲ γέγονε 
κατὰ τὴν oy ᾿Ολυμπιάδα" τῇ δὲ ποιήσει γνωμιχὸς xal εὗ- 
ρετιχὸς χαὶ φιλότεχνος, σώζεται δὲ αὐτοῦ δράματα p ὧν 
ἀντιλέγονται δ΄. 

Μάγνης δὲ ᾿4ϑηναῖος ἀγωνισάμενος ᾿4ϑήνησι νίκας 
ἔσχεν τά, τῶν δὲ δραμάτων αὐτοῦ οὐδὲν σώζεται. τὰ δὲ 
ἐπιφερόμενά ἐστιν ἐννέα. « 

Κρατῖνος '.dOnveiog νιχᾷ μετὰ τὴν né Ὀλυμπιάδα, 


18. ᾿Επίχαρμος] Addidit Dindorfius. 26. μετὰ τὴν né] 
Fort. χατὰ τὴν zc. V. Hist. crit. p. 49. 


20 


28 


ὅ80 


GRAMMATICORUM SCRIPTA AD HISTORIAM 


τελευτᾷ δὲ puto sean ὁ εἰς τὴν ᾿Αττικὴν εἰσβαλόντων 


9 γέγονε δὲ ποιητιχώτατος, κατασχευάζων εἰς τὸν Ais οὐ 
χαραχτῆρα. φέρεται δὲ δράματα αὐτοῦ χα, 


τὸ πρῶτον, ὃς ἐπιβέβληχκε Κρατίνῳ, πάνυ γελοῖος za & m 


ρὸς 


10 yays. τούτου δράματά ἐστιν ἑπτά. 


ὁ δὲ ὑποχριτὴς ἐξήλωκχε Koen xci αὖ τοῦ uiv λοιδο- 


ρεῖν 


γενόμενος εὑρετιχὸς μύϑων. 


ρου, ἐφ᾽ οὗ χαὶ Φρύνιχος, γεγονὼς δυνατὸς τῇ λέξει καὶ 


XXIX τὸ πρῶτον, ὡς φησίν AIUTO, 


ὡρακιάσας " οὗ yao ἐξηνέσχετο 
ἰδεῖν πίϑον χαταγνύμενον οἴνου πλέων. 


Κράτης ᾿ϑηναῖος. τοῦτον ὑποχριτήν φασι γεγογένο à 


γιμόμενος, xci πρῶτος μεϑύοντας ἐν κωριυδέῳ προής 


Φερεκράτης ᾿ϑηναῖος νικᾷ ἐπὶ ϑεάτρου ἜΣΕΙ] 


4 
ἀπέστη, πράγματα δὲ εἰσηγούμενος καινὰ ἜΗΙ 


Φρύνιχος Φράδμονος ἔϑανεν ἐν Σικελίῳ, 
“Εὔπολις ᾿Αϑηναῖος ἐδίδαξεν ἐπὶ ἄρχοντος " 4noAXo0 


ζηλῶν Κρατῖνον, πολύ γε λοίδορον χαὶ σκαιὸν ἐπιφαίνει, 


γέγραπται δὲ αὐτῷ δράματα ιδ΄. 


᾿4ϑηναίων͵ καὶ εὐφυΐᾳ πάντας ὑπεραίρων, ζηλῶν δὲ Evi - 
miónv, τοῖς δὲ μέλεσι λεπτότερος. ἐδίδαξε δὲ nostoc. ἐπ 


᾿,Δριστοφάνης Φιλίππου ᾿Αϑηναῖος, μαχρολογώτατος 


9. ᾿ΑΙρεστος ἀνης] Pac. 708. 10, προήγῶγε] Fortasse z 
ρήγαγε scribendum, quod solenne verbum est, de inducen 
dis personis, Vid. Athen. III p. 117 d. VI p. 230b. V 
p. 2994 b. IX p 988 ε. XIII p.971f. 572 c. XV p. 688a. 
et Diogenes Laert. Il 28, ubi παρεισάγων. scribebat Her- 
mannus Praef. Nub. p. XXXVI. 11. ἐπὶ Oeeroov] ! 
Hist. erit. p. 66. — 15. ὠρύνιχὸς --- Σικελίᾳ] Haee spe 
etant ad Phrynichum tragieum, de quo obiter hoc loco. 
egerat scriptor. De Phrynicho comico quae idem attu-. 
lerat, exciderunt omnia. Hinc corrige Hist. crit. p. - 
18. Dindorfius πολὺ τὸ λοίδορόν τε καὶ σχαιόν,, . fc 
ex codd. — 20. uexgoloya raro] Bentleius coni. uo 
λογιώτατος. — 22, πρῶτος] Bekk. πρῶτον. "^ - 


507777 CoMICONUM SPECTANTIA, Τὸ $31 
"oyoyrog Διοτίμου διὰ Καλλιστράτου. τὰς μὲν yàg πόλι: XXX 
τιχὰς τούτῳ φασὶν αὐτὸν διδόναι, τὰ δὲ χατ᾽ Εὐριπίδου 
χαὶ Σωχράτους Φιλωνίδῃ. διὰ δὲ τοῦτο νομισϑεὶς ἀγαϑὸς 
“ποιητὴς τοὺς λοιποὺς ἐπιγραφόμενος ἐνίχα. ἔπειτα τῷ υἱῷ 
ἐδίδου τὰ δράματα, ὄντα τὸν ἀριϑμὸν v0 , ὧν νόϑα 0, ὅ 

Τῆς δὲ μέσης χωμῳδίας οἱ ποιηταὺ πλάσματος μὲν 
οὖχ ἥψαντο ποιητιχοῦ, διὰ δὲ τῆς συνήϑους ἰόντες λαλιᾶς 
“λογεικὰς ἔχουσε τὰς ἀρετάς, ὥὧστε σπάνιον ποιητιχὸν εἶναι 
᾿χαραχτῆρα παρ᾽ αὐτοῖς. χατασχολοῦνται δὲ πάντες περὲ 
τὰς ὑποϑέσεις. τῆς μὲν οὖν μέσης χωμῳδίας εἰσὶ ποιηταὶ 10 
γζ, καὶ τούτων δράματα yi. τούτων δέ εἰσιν ἀξιολογώΞ 
τατοι ^ Avruqevng καὶ "Δλεξις. 

᾿Αντιφάνης μὲν οὖν Xreqévov " AO1vatiog* καὶ ἤρξατο 
διδάσχειν μετὰ. τὴν τή ^ Θλυμπιάδα. καὶ φασιν αὐτὸν γε- 
γέσϑαι “Ὁ τῶν ἀπὸ Θεσσαλίας ἐκ «Μαρίσσης, παρεγγραφῆ- 18 
yat δὲ εἰς τὴν '.AOÜnvatov πολιτείαν ὑπὸ ᾿Δημοσϑεγοῦᾳ, 
γενέσϑαι δὲ λέγουσιν αὐτὸν εὐφυέστατον εἰς τὸ γράφειν 
o δραματοποιεῖν. ἐτελεύτησε δὲ ἐν Χίῳ xci τὰ ὀστᾶ αὖ- 
τοῦ εἰς τὰς ᾿4ϑήνας μετηνέχϑη. τῶν δὲ κωμῳδιῶν αὖ- 
τοῦ τινὰς καὶ ὁ Στέφανος ἐδίδα εν. ἔστε δὲ αὐτοῦ δρά- 30 
ματα o£. *) 

Τῆς δὲ νέας χωμῳδίας γεγόνασι μὲν ποιηταὶ EÓ', ἀξιο-- 
λογώτατοι δὲ τούτων Φιλήμων Μένανδρος Δίφιλος Φε- 
λιππίδης Ποσείδιππος ᾿Απολλόδωρος. 

Φιλήμων μὲν οὖν Δάμωνος Συρακούσιος" μετέσχε δὲ 28 


| 
| 
| 


| 1, Διοτίμου] lta Scaliger pro (iZoziuov ad Eusebium 
| "MEE 329. 2. rovro] Ita Petitus Misc. p. 2. Vulgo 
| v τοῦτον. 5. v) | Dindorfius uó'. — 6. oi] Vulgo δύο. 
| Correxi Quaest. sc. II p. 4. 11. χιζ ] Fort, oi. V. 
| Hist. crit. p. 271. — 12. "4λεξις] Legebatur Στέφανος. 
| 5 Correxi Quaest. sc. ΕΠ p. 51. Cfr. Hist. erit. p. 304. 
| «5 18. Χίῳ] Fortasse Kío. Cfr. Histor. crit. p. 901. 
*) Exciderunt quae de Alexide scripserat auctor. 


588 GRAMMATICORUM SCRIPTA AD HISTORIAM 


τῆς τῶν ᾿αϑηναίων πολιτείας. ἐδίδαξε δὲ πρὸ τῆς ey 
᾿Ολυμπιάδος. σώζεται δὲ αὐτοῦ δράματα ἑπτὰ πρὸς τοῖς 
ἐνενήχοντω. E 
Μένανδρος δὲ Διοπείϑους υἱός, 'AOnvaiog, Voi 
ὅ xol βίῳ καὶ γένει, συνδιατρίψας δὲ τὰ πολλὰ ' MEO ὑπὸ 
τούτου δοχεῖ παιδευϑῆναι. ἐδίδαξε δὲ πρῶτος ἔφηβος ὧν 
ἐπὶ Διοχλέους ἄρχοντος. γέγονε δ᾽ εὐφυέστατος πάνυ. yé- 
XXXI γραφὲ δὲ πάντα δράματα Qu. τελευτᾷ δὲ ἐν ' Adijvatg 
ἐτῶν ὑπάρχων νζ΄, j 
10 Δίφιλος Σινωπεὺς χατὼ τὸν αὐτὸν xoóvov ἐδίδαξε M. 
γάνδρῳ. τελευτᾷ δὲ ἐν Σμύρνῃ. δράματα δὲ αὐτοῦ Q.*) - 


"ἄλλως περὶ κωμῳδίας. 


Τὸ παλαιὸν οἱ ἐν ταῖς κώμαις ἀδικούμενοι ὑπὸ τῶν, 
πολιτῶν Ὑύχτος ἀπήρχοντο ἜΣ τὸν δῆμον éxsivov ida 

ὃ ἀδικήσας ἦν, καὶ ἔλεγον ὅτι ἔστι τὶς ἐνταῦϑα ποιῶν εἰς 
15 τοὺς γεωργοὺς τάδε. καὶ τοῦτο ποιοῦντες ὑπεχώρουν λέγον-, 
τὲς χαὶ τοὔνομα. μεϑ' ἡμέραν δὲ Ó δράσας ἐξητάζετο, καὶ 
 oUro αἰσχυνάμενος ἀνεστέλλετο τοῦ ἀδιχεῖν. ὁρῶντες οὖν͵ 
οἱ πολῖται τοῦτο χρήσιμον τῇ πόλει καὶ dle: ánorges| 


πτικὸν ἐχέλευσαν τοὺς ἀδικουμένους ἐπὶ μέσης ἀγορᾶς τοὺ 
20 ἀδικήσαντας κωμῳδεῖν, οἱ δὲ δεδιότες αὐτοὺς ὧστε πλού- 
σίους πηλῷ χρίοντες καὶ τρυγίᾳ ἐπὶ μέσης ἀγορᾶς τοὺ ; 
ἀδιχοῦντας ἐχωμῴδουν. ἐπεὶ δὲ μεγάλα ἡ πόλις ὠφελεῖτα 
ἐχ τούτου, ποιητὰς ἔταξαν ἐπὶ τούτῳ, χωμῳδεῖν ὃν ἂν jid 
λωνται ἀχωλύτως. ἐπεὶ δὲ ἡ κακία προέχοπτεν, oi πλούσιοι, 


29 xal oí ἄρχοντες μὴ βουλάμενου! κωμῳδεῖσϑαι τοῦ μὲν qu. 
3 


6. πρῶτος] Bekkerus πρῶτον. 9. νζ ] Bekkerus v i 
*) Hic quoque exciderunt ea quae de Philippide Posdippo 
et Apollodoro auctor commentatus erat. . v. 


50s... 60MICORUM. ΒΡΕΟΤΑΝΤΙΑ,. 689 


ψερῶς κωμῳδεῖν ἐκώλυσαν, ἐκέλευσαν δὲ κρύφα, οἷον ivt» 
᾿γματωδῶς. εἶτα δὴ καὶ τοῦτο ἐχώλυσαν. καὶ πτωχοὺς ἔσχω- 
| πτον, εἰς δὲ πλουσίους χαὶ ἐνδόξους οὔ. γέγονε δὲ τῆς μὲν 
πρώτης κωμῳδίας ἄριστος τεχνίτης οὗτος ὁ ᾿“ριστοφάνης 
β χαὶ Εὔπολις, τῆς δὲ δευτέρας Πλάτων, τῆς δὲ τρίτης Mé- 
ψανδρος. κωμῳδία οὖν, ἢ ὅτι οἱ ἀπὸ κωμῶν συναγόμὲνου 
ἦδον ταῦτα, ἢ ὅτε ἐν καιρῷ κώματος ἦδον" ἔστι δὲ ταύτην 
εἰπεῖν καὶ τραγῳδίαν, οἱονεὶ. τρυγῳδίαν τινὰ οὖσαν, ὅτε 
τρυγίᾳ χριόμενον ἐχωμῴδουν. καὶ τῆς μὲν τραγῳδίας τὸ 
εἰς ἔλεον κινῆσαι τοὺς ἀχροατάς, τῆς δὲ χωμῳδίας τὸ εἰς 
γέλωτα. διό φασιν ἡ μὲν τραγῳδία λύεε τὸν βίον, ἡ δὲ 
χωμῳδία συνίστησιν. 


"ἄλλως περὶ xou ῳδίας. 


Τῆς κωμῳδίας τὸ μέν ἐστιν ἀρχαῖον, τὸ δὲ νέον, τὸ 
δὲ μέσον. τῆς δὲ νέας διαφέρεε ἡ παλαιὰ κωμῳδία χρόνῳ, 
διαλέχτῳ, ὕλῃ, μέτρῳ, διασχευῇ. χρόνῳ μὲν χαϑὸ ἡ uiv 
γέω ἐπὶ ᾿“4λεξάνδρου ἡ δὲ παλαιὰ ἐπὶ τῶν Πελοποννησια- 
χῶν εἶχε τὴν ἀχμήν. διαλέχτῳ δὲ χαϑὸ ἡ μὲν νέα τὸ ca- 
φέστερον ἔχει, τῇ νέᾳ χεχρημένη ᾿Ατϑίδι, ἡ δὲ παλαιὰ τὸ 
δεινὸν xal ὑψηλὸν τοῦ λέγειν, ἐνίοτε δὲ ἐπιτηδεύει καὶ λέ- 
Eug τινάς. ὕλῃ δὲ χαϑὸ ἡ uiv νέα κατὰ τὸ πλεῖστον στρέ- 
φεται περὶ τὸ ἰαμβιχὸν σπανίως δὲ μέτρον ἕτερον, ἐν δὲ 
τῇ παλαιᾷ πολυμετρία τὸ σπουδαζόμενον. διασκευῇ δὲ, ὅτε 


.9. Πλάτων] V. Hist. crit. p. 61. 14. τὸ δὲ μέ- 
8g0v| Haec delenda videntur. Αρογίππι est ex se- 
quentibus, qui haec commentatus est ex eorum fuisse 
numero grammaticorum qui in duas aetates atticae co- 
moediae historiam dispescerent. 20, Supplendum 
videtur ὕλῃ δὲ χαϑὸ ἡ uiv νέω [οὐκ ἀληϑεῖς ἔχει τὰς 
ὑποϑέσεις, ἡ δὲ παλαιὰ ἀληϑεῖς, μέτρῳ δὲ καϑὸ ἡ μὲν 
νέα] χατὰ τὸ πλεῖστον χτλ. 


XXXII 


10 


15 


20 


510 GRAMMATICORUM SCRIPTA AD HisTORIAM 


ἐν plv τῇ νέᾳ χοροῦ οὐχ ἔδει ἐν ἐχείνῃ δὲ δεῖ, καὶ αὐτὴ. 

δὲ ἡ παλαιὰ ἑαυτῆς διαφέρει. xo γὰρ οἱ ἐν ᾿Δ4ττικῇ πρῶτ᾽ 
τὸν συστησάμενοι τὸ ἐπιτήδευμα τῆς κωμῳδίας (Tav δὲ 

οἱ περὶ Σουσαρίωνα) καὶ τὰ πρόσωπα εἰσῆγον ἁτάχτως, καὶ 

ὅ μόνος ἦν γέλως τὸ κατασχευαζόμενον. ἐπιγενόμενος δὲ ὃ 
Κρατῖνος κατέστησε μὲν πρῶτον rà ἐν τῇ κωμῳδίᾳ modos 
πα μέχρι τριῶν, συστήσας τὴν ἀταξίαν χαὶ τῷ χαρίεντι 
τῆς κωμῳδίας τὸ ὠφέλιμον προσέϑηχε, τοὺς κακῶς πράτ- 
Tovreg διαβάλλων καὶ ὥσπερ δημοσίᾳ μάστιγε τῇ woe 
10 δίᾳ χολάζων: ἀλλ᾽ ἔτι μὲν καὶ οὗτος τῆς ἀρχαιότητος nes 
τεῖχε καὶ ἠρέμα πὼς τῆς ἀταξίας. ὃ μέντοι ys "Aovoroqds 
γῆς μεϑοδεύσας τεχνικώτερον τῆς μεϑ ἑαυτοῦ τὴν χωμῳ-, 
ΧΧΧΠΙΙ δίαν, ἐνέλαμψεν ἐν ἅπασιν, ἐπίσημος ὀφϑεὶς οὕτω, καὶ 
οὕτω πᾶσαν κωμῳδίαν ἐμελέτησε. xoi γὰρ τὸ τούτου ÓpG-| 

19 μα ó Πλοῦτος νεωτερίζειν, κατὰ τὸ πλάσμα. τήν τε γὰρ 
ὑπόϑεσιν οὐκ ἀληϑῆ ἔχει xol χορῶν ἐστέρηται" ὅπερ "i, 


ψέας ὑπῆρχε χωμφῳδίας. 3 
"άλλως περὶ κωμῳδίας. | 


“Ὅτι ὃ γέλως τῆς κωμῳδίας ἔχ vs λέξεων καὶ πραγμάϊ 
των ἔχει τὴν σύστασιν. x μὲν τῆς λέξεως χατὰ τρόπους 
ἑπτά. πρῶτον καϑ'᾽ ὁμωνυμίαν, ὡς τὸ Wed S eue οἷον 
τὸ μέτρον. δεύτερον καὶ κατὰ συνωνυμίαν, ὡς τὸ ,Hxa 
δὲ καὶ χατέρχομαν" ταὐτὸν γάρ ἐστιν. τρίτον xarà ἀδὸ- 
λεσχίαν, ὡς ὅταν τις τῷ αὐτῷ ὀνόματι χρήσηται. τέταρτοι 
κατὰ περιωνυμίαν͵, ὅταν τῷ κυρίῳ ἔξωϑέν τις ἅπτηται, dg. 
99 τὸ, Μωώμαξ καλοῦμαι Μίδας." πέμπτον κατὰ ὑποκορισμόν,, 


4. Xovocpiovo] V.Quaest. scen. Spec. I p. 7 sive Hist. 
crit. p. 29. 538, Aristoph. Ran. 1157. 24. nmiu- | 


νυμίαν] Fortasse παρωγυμίαν. .— 29. Mog] Fortasse | 
“Μειδίας. 


. COMICORUM SPECTANTIA, 941 


ὡς τὸ ,»Σωχρατίδιον» ,, Εὐριπίδιον", fxrov κατὰ ἐξαλλαγήν, 

Pt - , * Ὁ * m. e 
ὡς τὸ ,49 Βδεῦ δέσποτω" ἀντὶ τοῦ ,( Ze", ἕβδομοα 
κατὰ σχῆμα λέξεως τούτῳ γίνεται ἡ φωνή, ἢ τοῖς ὁμογε- 
γέσιν, ἐκ δὲ τῶν πραγμάτων κατὰ τρόπους δύο, πρῶτον 
χατὰ ἀπάτην, ὡς Στρεψιάδης πεισϑεὶς ἀληϑεῖς εἶναι τοὺς ὃ 
περὶ ψυχῆς λόγους. δεύτερον χατὰ ὁμοίωσιν. ἡ δὲ ὁμοίω- 
σις εἰς δύο τέμνεται, ἢ εἰς τὸ βέλτιον, ὡς ὁ Ξανϑίας εἰς 
€ , » 5 ^ - c € , 5 m , 
Ἡρακλέα, ἢ εἰς τὸ χεῖρον, ὡς ὁ Διόνυσος εἰς Ξανϑίαν. 

Ὃ χορὸς Ó κωμιχὸς εἰσήγετο ἐν τῇ ὀρχήστρῳ, τῷ νῦν XXXIV 
λεγομένῳ λογείῳ, xc ὅτε μὲν πρὸς τοὺς ὑποχριτὰς διελέ- 10 
yero, πρὸς τὴν σχηγνὴν ἀφεώρα, ὅτε δὲ ἀπελϑόντων τῶν. 
ὑποχριτῶν τοὺς ἀναπαίστους διεξήει, πρὸς τὸν δῆμον ἀπε- 

, κ᾿ - ΕἸ - , ἘΣ ho d e- 
στρέφετο. xo τοῦτο ἐχαλεῖτο στροφή. ἣν δὲ τὰ ἰαμβεῖα 
τετράμετρα. εἶτα τὴν ἀντίστροφον προσάδοντες πάλιν τες 
τράμετρα ἐπέλεγον ἴσων στίχων. 15v δὲ ἐπὶ τὸ πλεῖστον ις΄. 18 
ἐχαλεῖτο δὲ ταῦτα ἐπιρρήματα. ἡ δὲ ὅλη πάροδος τοῦ χο- 

-— 5 p" , 3 , RI c »"» 3 
ροῦ ἐχαλεῖτο παράβασις. «Αριστοφάνης ἔν ἱππεῦσιν ,,Ft 
μέν τις ἀνὴρ τῶν ἀρχαίων κωμῳδοδιδάσχαλος ἡμᾶς ἠνάγ- 
κασὲν ἐπὶ τὸ μέτρον παραβῆναι.» 


 Tàv τῆς ἀρχαίας κωμῳδίας ποιητῶν ὀνόματα 
καὶ δράματα. 


- 


Θεοπόμπου δράματα (5. Στράττιδος δράματα ις΄. Φε-- Q0 
ρεχράτους δράματα uj. Κράτητος δράματα 5. Πλάτωνος 
δράματα x». TuAsxAdÓov δράματα ς΄. Φρυνίχου δράματα ἐς 
“Ὅτι χατὰ τρόπους δέχα διαφέρει τὸ ἑλληνίζειν τοῦ ἀτ- 
τικίζειν, κατὰ ἀναλογίαν, παρὰ τὴν ἐτυμολογίαν, παρὰ τὰ 


2. Bósv] V. Dindorfius δὰ Lysistr. 940. 6. ψυχῆς] 
Dindorfius ψψύλλης, fort. ex codd. 11. tcov στίχων] 
Bekkerus εἷς ὧν στίχος. 19. Aristoph. Equ. 907. 


512 CRAMMATICORUM SCRIPTA AD HISTORIAM 


σχήματα, παρὰ τὸν σχηματισμὸν τῶν ὀνομάτων, παρὰ "τὴν 
ἀλληγορίαν, παρὰ τοὺς ἀριϑμούς, παρὰ τὰ γένη, παρὰ τὰ 
πνεύματα, παρὰ τοὺς γρόνους, πὰρὰ τοὺς τόνους. παρὰ 

piv τὴν ἀναλογίαν καὶ ἐτυμολογίαν, ὅτι οἱ μὲν ἌΝ 

5 τὲς τούτοις μάλιστα χρῶνται, οἱ δὲ ἀττικίζοντες οὐδ᾽ 

παρὰ τὰ σχήματα, ἐπεὶ πάλιν ἔϑος τοῖς "deri 

XXXV χοῆσϑαι Oynucci τοῖς δὲ ἑλληνίζουσιν οὐκ ἔτι. παρὰ 
δὲ τὸν σχηματισμὸν," ἐπειδὴ χατὰ πολλοὺς χρόνους, dà 

n τῆς “Ελληνιχῆς viridis μετασχηματίζεται τὰ ὀνόματα, 
10 παρὰ δὲ τοὺς χρόνους, ὅτι συστελλόντων τινὰ τῶν με 
γιζόντων αὐτοὶ ἐχτείνουσι μᾶλλον ἢ συστέλλουσι. παρὶ 
δὲ τὰ πνεύματα, ἐπεὲ δασύνουσιν ἔνια ψιλούντων ἢ ψι 
λοῦσι δασυνόντων. παρὰ δὲ τὰ γένη, ἐπειδὴ ϑηλυχῶς τινᾷ 
λεγόντων ἢ οὐδετέρως, αὐτοὶ προφέρονται y) ἀνάπαλιν ἀρ: 


16 σενιχῶς ἢ οὐδετέρως ἐχφέρουσι. παρὰ τοὺς ἀριϑμο 


ἐπειδὴ ἑνιχῶς τινα λεγόντων πληϑυντικῶς λέγουσιν ἢ καὶ 

ἀνάπαλιν. c 1 
᾿Αριστοφάνους βίος. 

᾿Αριστοφάνης ὃ κωμῳδοποιὸς πατρὸς μὲν ἦν duin. 

που, τὸ δὲ γένος ᾿Αϑηναῖος, τὸν δῆμον Κυδαϑηναιεύς 1 

20 Πανδιονίδος qvAne:. ὃς πρῶτος δοχεῖ τὴν κωμῳδίαν ἔτι, 


καὶ Εὐπόλιδος βλασφημούντων ἢ ἔδει. πρῶτος δὲ καὶ T 
γέας κωμῳδίας τὸν τρόπον ἐπέδειξεν ἐν τῷ Κωχάλῳ, ἐξ o 
28 τὴν ἀρχὴν λαβόμενοι Μένανδρός τε xci Φιλήμων Food 
τούργησαν. εὐλαβὴς δὲ σφόδρα γενόμενος τὴν ἀρχὴν ἄλλως 
τε εὐφυὴς τὰ μὲν πρῶτα διὰ “Καλλιστράτου χαὶ Φιλώωνίδοιι 
καϑίει δράματα. διὸ καὶ ἔσχωπτον αὐτὸν ᾿«4ριστώνυμό 
τὲ χαὶ ᾿Αμειψίας, τετράδι λέγοντες αὐτὸν γεγονέναι; κατὰ 


97. τε] Dindorfius δὲ, Ei 


— A —————— —M— 


Et 


COMICORUM SPECTANTIA, ΐ 548 
τὴν παροιμίαν, ὡς ἄλλοις πονοῦντα, T'orepov δὲ καὶ αὑτὸς 
ἠγωνίσατο. διεχϑρεύσας δὲ μάλιστα Κλέωνι τῷ δημαγωγῷ 
χαὶ γράψας χατ᾽ αὐτοῦ τοὺς Ἵππέας, ἐν οἷς διελέγχειν αὖ- 
τοῦ τὰς χλοπὰς xci τὸ τυραννικὸν, οὐδενὸς δὲ τῶν σχευο- XXXVI 
ποιῶν τολμήσαντος τὸ πρόσωπον αὐτοῦ σχευάσαι δι᾿ ὑπερ- ὅ 
βολὴν φόβου, ἅτε δὴ τυραννικοῦ ὄντος, μηδὲ μὴν ὑποκρί- 
γεσϑαί τινος τολμῶντος, δι᾽ ἑαυτοῦ ᾿“ριστοφάνης ὑπεχρί- 
vero, αὑτοῦ τὸ πρόσωπον — χρίσας, καὶ αἴτιος αὐτῷ 
γέγονε δημέας πέντε ταλάντων, ἃ ὑπὸ τῶν ᾿Ἱππέων peii: 
κάσϑη, ὡς quen. ἐν ᾿«ἀχαρνεῦσιν ^ 30 
'Eyo0^ ἐφ᾽ ᾧ γε τὸ χέαρ ηὐφράνϑην ἰδών, 

τοῖς πέντε ταλάντοις οἷς Κλέων ἐξήμεσεν. 
διήχϑρευσε δὲ αὐτῷ ὃ ᾿“ριστοφάνης, ἐπειδὴ ξενίας γραφὴν 
χατ᾽ αὐτοῦ ἔϑετο, xo ὅτι ἐν δράματι αὑτοῦ Βαβυλωνίοις 
διέβαλε τῶν ᾿“1ϑηναίων τὰς κληρωτὰς ἀρχὰς παρόντων 19 
ξένων. ὡς ξένον δὲ αὐτὸν ἔλεγε παρόσον οἱ μὲν αὐτόν qaot 
“Ῥόδιον ἀπὸ «Δίνδου, οἱ δὲ 4ἰγινήτην, στοχαζόμενοι ἐκ τοῦ 
πλεῖστον χρόνον τὰς διατριβὰς αὐτόϑιε ποιεῖσϑαι, ἢ καὶ 
ὅτι ἐχέχτητο ἐχεῖσε. χατὰ τινας δὲ, ὡς ὅτε ὁ πατὴρ αὐτοῦ 
Φίλιππος Αἰγινήτης. ἀπολυϑῆναι δὲ αὐτὸν εἰπόντα ἀστείως 99 
ἐκ τοῦ “Ομήρου ταῦτα 
τ Μήτηρ μέν τ᾽ ἐμέ φησι τοῦ ἔμμεναι, αὐτὰρ ἔγωγε 
“οὐχ οἶδ᾽ “ οὗ γάρ πώ τις ἑὸν γόνον αὐτὸς ἀνέγνω. 


* 


δεύτερον δὲ xoi τρίτον συχοφαντηϑεὶς ἀπέφυγε, καὶ 

οὕτω φανερὸς χατασταϑεὶς πολίτης κατεχράτησε τοῦ Κλέω- 29 
yog. ὅϑεν φησὶν, Αὐτὸς δ᾽ ἐμαυτὸν ὑπὸ Κλέωνος ἅττ᾽ 
Ε- ϑ ὁ» I$ " * oco ^ " » * E 

ἔπαϑον ἐπίσταμαι δή" xoi τὰ ἑξῆς. φασὶ δὲ αὐτὸν tvOo- 
᾿κιμῆσαε συχοφάντας καταλύσαντα" οὖς ὠνόμασεν ἠπιάλους XXXVII 
| , / e 1 , - 

ἐν Σφηξίν, ἔν oig φησιν ,,Οἱ τοὺς πατέρας αὐτῶν ἦγχον 


10. ᾿Αχαρνεῦσι») Vs. ὅ. 21. ᾿Ομήρου] Odyss. I 
-— i 96. φησὶν) Acharn. 877. 29. 2px &v] 
8. 


9 δουλαγωγουμένη, ἀλλ᾽ ὅτι δημοχρατία ἐστὶ καὶ ἐλεύϑε- 


10 λει συμπαραινεῖν." 


30 


90 


XXXVII γνωρισμὸν χαὶ τἄλλα πάντα ἃ ἐζήλωσε Μένανδρος. πάλε 


δ4͵ GRAMMATICORUM SCRIPTA AD HISTORIAM 


γύχτωρ,, καὶ τοὺς πάππους &nínwtyov" μάλιστα δὲ imu. 
γέϑη. καὶ ἡγαπήϑη ὑπὸ τῶν πολιτῶν" ἐπειδὴ δὲ διὰ τῶν 
ἑαυτοῦ δραμάτων ἐσπούδασε δεῖξαι τὴν τῶν ᾿Αϑηναίων 
πολιτείαν ὡς ἐλευϑέρα τέ ἐστι καὶ ὑπ᾽ οὐδενὸς τυράννου 


ρος ὧν ὃ δῆμος ἄρχει ἑαυτοῦ, τούτου χάριν ἐπῃνέϑη Ὁ 
ἐστερανώϑη ϑαλλῷ τῆς ἱερᾶς ἐλαίας, ὃς νενόμισται ἰσότι- 
μος χρυσῷ στεφάνῳ, εἰπῶν. ἐχεῖνα ἐν τοῖς Βατράχοις aci 
τῶν ἀτίμων ,, Τὸν ἱερὸν χορὸν δίκαιον πολλὰ χρηστὰ τῇ πός 
| | à 
᾿βνομάσϑη δὲ «m αὐτοῦ, ἐπειδὴ ἔνδοξον, τὸ μέτρον. 
τὸ ᾿Αριστοφάνειον. οὕτω δὲ γέγονεν ἡ φήμη τοῦ ποιητοῦ, 
ὡς χαὶ παρὰ Tisgaaue διήχειν χαὶ τὸν βασιλέα Toast 
πυνϑάνεσθϑαι παρ᾽ ὁποτέροις εἴη. ὁ κωμῳδοποιός. φασὶ δὲ 
καὶ Πλάτωνα Διονυσίῳ τῷ τυράννῳ βουληϑέντι μαϑεῖν, 
τὴν AO nvoiov πολιτείαν πέμψαι τὴν ᾿“ριστοφάνους ποίητ' 
σιν [τὴν χατὰ ᾿Σωχράτους ἐν Νεφέλαις κατηγορίαν) καὶ; 
συμβουλεῦσαι τὰ δράματα αὐτοῖ; ἀσχηϑέντα μαϑεῖν αὐτῶν͵ 
τὴν πολιτείαν, ἐγένετο δὲ καὶ αἴτιος ζήλου τοῖς νέοις κως, 
puxoig, λέγω δὲ Φιλήμονε καὶ Μενάνδρῳ. ψηφίσματος γὰρ, 
sie χορηγοῦ ὥστε μὴ ὀνομαστὶ χωμῳδεῖν τινα, xal 
τῶν χορηγῶν ovx ἀντεχόντων πρὸς TO χορηγεῖν, καὶ ma. 
τάπασιν ἐχλελοιπυίας τῆς ὕλης TOV κωμῳδιῶν διὰ TOUT 
αὐτῶν, αἴτιον γὰρ κωμῳδίας τὸ σχώπτειν τινάς, ἔγραψι 
[χωμῳδίας τινὰς] Κώχαλον, ἐν ᾧ εἰσάγει φϑορὰν καὶ ἀνα- 


δὲ ἐχλελοιπότος καὶ τοῦ χορηγεῖν τὸν Πλοῦτον γράψας. d 


5: ἀλλ᾽ ὅτι Dindorfius. Vulgo ἀλλ᾽ oid δε, ὦ 4 
9. Βατράχοις] Vs. 686. 18. παρὰ Πέρσαις ] 

Acharn. 646. 17. τὴν --- κατηγορίαν Inclusit B 3 
kerus. 91. yopryov| Fort. χορηγικοῦ. , 89. a 
μῳδίας τινὰς] Delevit Dindorfius. i "m E 


COMICORUM ΒΡΕΠΤΑΝΤΙΑ. T 545 


τὸ διαναπαύεσϑαι τὰ σχηνιχὰ πρόσωπα καὶ μετεσχευά- 
σϑὰι, ἐπιγράφει χοροῦ, φϑεγγόμενος ἐν ἐκείνοις ἃ καὶ ὁρῶ- 
μὲν τοὺς νέους ἐπεγράφοντας οὕτω ζήλῳ ᾿““ριστοφάνους. ἐν 
τούτῳ δὲ τῷ δράματι συνέστησε τῷ πλήϑει τὸν υἱὸν ' Apa- 
ρότα, καὶ οὕτω μετήλλαξε τὸν βίον, παῖδας καταλιπὼν ὅ 
τρεῖς, Φίλιππον ὁμώνυμον τῷ πάππῳ καὶ (Νικόστρατον καὶ 
᾿“ραρότα, δι᾽ οὗ καὶ ἐδίδαξε τὸν Πλοῦτον. 
Τινὲς δὲ δύο φασί, Φίλιππον χαὶ ᾿Αραρότα, ὧν καὶ 
αὐτὸς ἐμνήσϑη ) 
Τὴν γυναῖχα δὲ 10 
αἰσχύνομαι τώ τ᾽ οὐ φρονοῦντε παιδίω, 
ἔσως αὐτοὺς λέγων. 
ἔξγραψε δὲ δράματα μδ΄, ὧν ἀντιλέγεταν τέσσαρα ὡς 
οὐχ ὄντα αὐτοῦ. ἔστι δὲ ταῦτα, Ποίησις ᾿Ναυαγὸς ΝΝῆσοι 
Νίοβις, & τινες ἔφασαν εἶνε τοῦ ᾿«ρχίππου. 1ὅ 
Ὃ κωμικὸς χορὸς συνέστηκεν ἐξ ἀνδρῶν xÓ. καὶ εἶ 
μὲν ὡς ἀπὸ τῆς πόλεως ἤρχετο ἐπὶ τὸ ϑέατρον, διὰ τῆς 
ἀριστερᾶς ἁψῖδος εἰσήει, εἰ δὲ ὡς ἀπὸ ἀγροῦ, διὰ τῆς δε- 
dg, ἐν τετραγώνῳ σχήματι, ἀφορῶν εἰς τοὺς ὑποχριτάς. 
ἀναχωρούντων δὲ τῶν ὑποχριτῶν ἑπτάκις ἐστρέφετο ὁ χορὸς, 20 
προσέχων ἐφ᾽ ἑκάτερα μέρη τοῦ ϑεάτρου. ἐκαλεῖτο δὲ τῷ 
γένει τὸ τοιοῦτον ὄνομα τῆς ὀρχήσεως παράβασις, ὁμωνύ- 
| quog τῷ γένει. τὸ τρίτον μακρόν, τὸ καὶ πνῖγος. τέταρτον 
| στροφὴ ἢ δή. τὸ πέμπτον ἐπίρρημα. τὸ ἕκτον ἀντίστρο- 
| q0g ἢ ἀντῳδή. τὸ ἕβδομον ἀντεπίρρημα. . 9ὅ 
| ᾿Ὑποχριταὶ 'gioroqavovg; Καλλίστρατος xai Φιλωνέ- XXXIX 
| üng, δι᾿ ὧν ἐδίδασκε τὰ δράματα ἑαυτοῦ, διὰ μὲν Φιλωνί- 
δου τὰ δημοτιχά, διὰ δὲ Καλλιστράτου τὰ ἰδιωτικά, 


| | 

| 9. χοροῦ) V. Hist. cr. p. 441. 14. Ποίησις Nava- 

᾿ 709} Bentl. Πόλεις Δὲς ναυαγός. 22. ὄνομα) Ven. 
-ὄρχημα, uude Dindorfius coni. σχῆμα.  , 


Ι Hist, crit, Com. graec. 85 


—Óg 


10 


16 


$16 GBAMMATICORUM $CHIPTA AD HISTORIAM 


Πόσα μέρη κωμῳδίας. α΄. πρόλογος τὸ μέχρι τῆς tio 
ὁδοῦ τοῦ χοροῦ μέρος, β΄. χορικὸν τὸ τοῦ χοροῦ διδόμες 
vov μέλος. y. ἐπεισόδιον τὸ μεταξὺ δύο χοριχῶν μελῶν: 
δ΄, ἔξοδος τὸ ἐπὶ τέλει λεγόμενον τοῦ χοροῦ. εἴρητοι δὲ 
καὶ πόσα μέρη παραβάσεως τοῦ χοριχοῦ, LE 


«e 
τ 


Ἐν 


Θωμᾶ τοῦ Μαγίστρου. 


? ᾿ To E , PES ANA NC 
-Apiaroqetyie ὁ κωμῳδοποιὸς γένει uiv ἣν ' AO valog, 
πατρὸς δὲ Φιλίππου, τὸν δῆμον Κυδαϑηναιεὺς, Iavówvi- 
δος φυλῆς.. πάνυ δὲ ὧν εὐφυὴς xai ἀγχίνους ἐπὶ τοσοῦτον 
/ pon 7 3 
ἐν νέᾳ χομιδῆ τῇ ἡλικίᾳ ηὐδοκίμησεν iv χωμῳδίαις ὡς oU. 
μόνον τοὺς κατ᾽ αὐτόν, ἀλλὰ xci τοὺς πρὸ αὐτοῦ ὑπερᾶ- 
ραν" μᾶλλον δὲ οὐδὲ τοῖς ἐπιγιγνομένοις παρῆκεν ὑπερβο- 
λήν, ἀλλὰ χαὶ τούτους μετὰ πολλοῦ τοῦ περιόντος παρῆλ- 
" 3 , , ἡ 
Üuv. οὔκουν ἀνεφάνη τις ὕστερον ^ Αριστοφάνει me ana 
σίος. διὰ τοῦτο καὶ παρὰ τοῖς βασχάνοις αὐτοῖς ἀξιοῦται, 
Φαύματον, δράματα δὲ τέσσαρα πρὸς τοῖς πεντήκοντα γέ: 
γραφεν, ἅπαντα εὐμουσίας καὶ χάριτος ᾿Δττικῆς μεστά, xo 


πείϑοντα τοὺς ἀκούοντας ϑαυμάζειν τε καὶ κροτεῖν. οὔτι | 
δὲ τοῦ τῆς πολιτείας συμφέροντος ἐποιεῖτο λόγον, ὡς μὴ 
δένα τῶν ἐπὶ τῆς λαμπρᾶς τύχης οὐδέποτε ἀποσχέσϑαι 1 
σκώπτειν, εἰ GOuxOUVTOG ἤσϑετο' ὅϑὲεν τὴν παρρησίαν od. 


TOU δεδιότες οἱ τοιοῦτοι μετρίους σφᾶς αὑτοὺς παρεῖχο 
ἀεὶ καὶ τῷ δήμῳ λυσιτελοῦντας. ἔσχε δὲ τρεῖς υἱούς, 
λιππον Νικόστρατον xci ᾿“ραρότα. ἀποϑανόντα δὲ οὕτω. 
Πλάτων ἐτίμησεν ἐν ἐπιγράμματι redii 
«Αἱ Χάριτες τέμενός τι λαβεῖν ὅπερ οὐχὶ πεσεῖται 
ζητοῦσαι ψυχὴν εὗρον NquivoqovoMn ἢ 
᾿Ιστέον ὅτι κωμῳδία ἐχλήϑη ἀπὸ τοῦ ἐν χώμαις͵ ὲ κἰ 
σθαι τὰς κωμῳδίας (κώμας δὲ ἐχάλουν οἱ παλαιοὶ τοὺς ei 
στενωπούς) ἢ ἀπὸ TOU ἐν ταῖς κωμάσεσε TOU Διονύσου πρῶ 


as " 
e 


"^07 €0NICORUM SPECTAY TIA. τ 541 


tov ἐπινοηϑῆναι ταυτασὶ, ἢ παρὰ τὸ χῶμα, ὁ ὕπνος. φασὶ 
γὰρ ὡς πρὸ τοῦ εὑρεϑῆναι τοὺς κωμικοὺς ποιητὰς ἀδικού- 
μενοΐ τινὲς ὑπό τινων ἀφανῶς ἤρχοντο ἐν vvxti ἐπὶ τοὺς 
τῶν ἀδικούντων στενωπούς, βοῶντες, ὁ δεῖνα ἀδικίᾳ χαϊῥεῖ 
χαὶ τὰ καὶ τὰ πράττει, ϑεῶν ὄντων καὶ νόμων καὶ τού- 
των λεγομένων οἱ συνειδότες ἑαυτοῖς ταῦτα, σώφρονες ἐχγί- 
γοντο τοῦ λοιποῦ. ἐπεὶ οὖν ἄριστα τοῦτο ἔχον ἐδόχει xal 
τῇ πολιτείᾳ συνοῖσον, ἅτε τῆς μὲν ἀδικίας ἐντεῦϑεν παν- 
τάπασιν ἀναιρουμένης, δικαιοσίνης δὲ ἀντεισαγομένης xe 
τρύπων χρηστῶν, ἐτάχϑησαν ἐπὶ τοῦτο οἱ κωμικοὶ ποιηταί, 
ἐν μέρει παιδιᾶς σχωμματά τὲ τῶν ἀδικούντων xc διδα- 
χὴν ὧν προσῆχεν ἐργαζόμενοι. ἤδοντο δὲ κωμῳδίαι ἐν τοῖς 
Διονυσιακοῖς ἕαρος ὥρᾳ. 


EXCERPTA EX SUIDAE LEXICO. 


C" A4uvizog, ᾿Αϑηναῖος, κωμικός. ἔστι δὲ τῆς ἀρχαίας 
κωμῳδίας. δρᾶμα αὐτοῦ "Δντειία. 

"άλεξις, Θούριος, ἥτις πρότερον Σύβαρις ἐκαλεῖτο, 
κωμιχός. ἐδίδαξε δράματα σμέ. γέγονε δὲ πάτρως Mzvav- 
gov τοῦ κωμιχοῦ. ἔσχε δὲ υἱὸν Στέφανον xoi αὐτὸν χὼ- 
μιχόν. 

᾿Αλχαῖος, Μιτυληναῖος εἶτα ' dv voiog, κωμικὸς τῆς 
ἀρχαίας πέμπτος, υἱὸς δὲ Μίχκου. ἔγραψε δράματα δέκα, 

᾿“λκιμένης, Μεγαρεύς, τραγικός. ἔστι δὲ καὶ ἕτε-" 
ρος ᾿“λκιμένης ᾿«4ϑηναῖος κωμιχός. 

αναξανδρίδης, ᾿Αναξάνδρου, ᾿ Ῥόδιος ἐκ Καμεί- 
ρου, γεγονὼς ἐν τοῖς ἀγῶσι Φιλίππου τοῦ Μαχεδόνος. 
᾿Ολυμπιάδι ἑκατοστῇ πρώτῃ κατὰ δέ τινας, Κολοφώνιος. 
ἔγραψε δὲ δράματα ἑξήκοντα πέντε" ἐνίχησε δὲ 6. καὶ πρῶ-- 
τος. οὗτος ἔρωτας καὶ παρϑένων φϑορὰς εἰσήγαγεν. 

$89 * 


318 CRAMMATICOREM SCRIPTA AD HISTORIAM 


᾿Ανάξιππος, κωμικὸς τῆς νέας κωμῳδίας, ἤκμασεν. 
ἐπὶ ᾿Αντιγόνου καὶ Δημητρίου τοῦ oi NNN | 

᾿Αντιφάνης, Onvaiog, κωμικός, νεώτερος TOU Das 
ψαιτίου, ἔστι δὲ καὶ ἕτερος " Avtigarig, Καρύστιος, Τρανὸς. 
κατὰ Θέσπιν γεγονὼς τοῖς χρόνοις. καὶ ᾿ΑἸντιφάνειος xe 
μῳδία, τοῦ ' Avripavovg. É 

᾿Αντιφάνης, Δημοφάνους, οἱ δὲ «Στεφάνου καὶ 
μητρὸς Οἰνόης, Κιανός" ὡς δέ τινες, Xuvovaiog* χατὰ il 
Διονύσιον, “Ῥόδιος. χωμιχὸς τῆς μέσης κωμῳδίας, ἀπὸ 
δούλων, ὡς τινὲς, γέγονε δὲ κατὰ τὴν ἐννενηκοστὴν τρίτην - 


Ὀλυμπιάδα, καὶ ἔγραψε κωμῳδίας Thé. οἱ δὲ om. νίκας 
δὲ εἷλε ιγ΄. παῖδά Ts ἔσχε Στέφανον, καὶ αὐτὸν κωμιχόν,, 
τελευτᾷ δὲ ἐν Κίῳ οδ΄ ἐτῶν ὑπάρχων, κατά τινα τύχην 


πῶς me as 1s τ ce os oi dius Mm 


ἀπίῳ βληϑείς. 
᾿Απολλόδωρος, ᾿Αϑηναῖος, κωμιχός, ἐποίησε dpd- | 
ματα ub, ἐνίκησε é. | 
᾿Απολλόδωρος, Τελῶος, κωμικός. σύγχρονος τοῦ χω- ὁ 
μικοῦ Μενάνδρου" δράματα αὐτοῦ ᾿᾿Αποχαρτερῶν ἢ Φιλά- 


δελφοι, Δευσοποιός, “ἱέρεια, Τραμματόδειπνος, Ψευδαίας,, 
Σίσυφος, «Αἱσχρίων. | 


"Ti 


᾿Απολλοφάνης, ᾿Αϑηναῖος, κωμικὸς ἀρχαῖος. Ogds 


ματα αὐτοῦ dee, ᾿Ιφιγέρων, Κρῆτες, Δανάη, Κένταυροι, - | 


᾿Αραρώς, ᾿“4ϑηναῖος, υἱὸς '" 4ovvroqavovg τοῦ κωμε- 
ποῦ, καὶ αὐτὸς κωμιχός, διδάξας τὸ πρῶτον ' Ολυμπιάδι Qd. 
ἔστι δὲ τῶν δραμάτων αὐτοῦ Καινεύς, Καμπυλίων, Πα- 
γὸς γοναί, “ὑμέναιος, "«“ἴδωνις, Παρϑενίδιον. 4 

Mery n ᾿ΑΙϑηναῖος, χωμιχὸς τῶν intei 
ρὼν τῆς ἀρχαίας κωμῳδίας, οἱ ἦσαν ἐπὶ τῶν Πελοποννη- 
σιακῶν, ᾿Ολυμπιάδων πζ΄. ἐπεκχλήϑη Θυροποιός. 3 
: ᾿Αριστοφάνης, ᾿ Ῥόδιος, ἤτοι «4ίνδιος" οἱ δὲ ipie 
φίτιον ἔφασαν, οἱ δὲ νιον τῆν ϑέσει δὲ ᾿4ϑηναῖος. ino- 
λιτογραφήϑη γὰρ παρ᾽ αὐτοῖς" κωμικός, υἱὸς Φιλίππ 


ὲ á : : ἘΠ 


Tenue. 


“οὐ ---- 


7^ co e0MICORUM BPECTANTIA, —— — 519 


γεγονὼς ἕν τοῖς ἀγῶσι χατὰ τὴν ριδ' ᾿Ολυμπιάδα, εὑρετὴς 


ToU τετραμέτρου καὶ ὀχταμέτρου" παῖδας σχὼν 'ocoóra, 
Φίλιππον, «Φιλέταιρον, κωμιχούς. τινὲς δὲ αὐτὸν xci ἀπό- 
δουλον ἱστορήχασι. δράματα δὲ αὐτοῦ νδ΄. ἅπερ δὲ πεπρά--: 
χαιιεν ᾿“Αριστοφάνους δράματα ταῦτα" ' Aycoveig, Βάτρα- 
gos Εἰρήνη, ᾿Εχκλησιάζξουσαι, Θεσμοφοριάζουσαι, “Ἱππεῖς, 
Αυσιστράτη, Νεφέλαι, θρνιϑες, Πλοῦτος, Σφῆχες, 
᾿“ριστώνυμος. V. Hist. crit. p. 198. 
᾿Αρχέδικος, κωμιχός, τῶν δραμάτων αὐτοῦ ἐστε 
Θησαυρὸς καὶ διαμαρτάνων, ὡς ᾿“ϑήναιός φησιν ἐν τοῖς 
Δειπνοσοφισταῖς. 
᾿Φρχέδεκος, κωμῳδιογράφος, ὃς κατὰ Δημοχάρους 
ἔγραψε τοῦ ἀνεψιοῦ Δημασϑένους. 
᾿ς Αὐγέας, ᾿Α4ϑηναῖος, κωμικός. τῶν δραμάτων αὐτσῦ — 
γροικος, Πορφύρα, δὲς κατηγορούμενος " ἔστι δὲ τῆς μέ-- 
σης κωμῳδίας. ; 
αΑἀὐτοχράτης, ᾿Αϑηναῖος, κωμιχὸς dt τῶν 


δραμάτων αὐτοῦ Τυμπανισταί, ἔγραψε καὶ τραγῳδίας 


παλλάς. ’ 

Δαμόξενος, ᾿4ϑηναῖος, κωμιχός. τῶν δραμάτων «i: 
τοῦ Σύντροφον, ὡς ᾿ϑήναιος λέγει ἐν τρέτῳ Δειπνοσοφυς- 
στῶν. χαὶ Eavtóv πενθῶν, ὡς πάλιν ὁ αὐτὸς ἐν τῷ ἕν- 
δεχάτῳ. 

Δεξικράτης. οὗτος ᾿Αϑηναῖος κωμιχός. δράματα 
αὐτοῦ εἰσιν, ' Yy^ ἑαυτῶν πλανώμενοι, ὡς ᾿ϑήναιός — 
ἐν τρίτῳ τῶν Δειπνοσοφιστῶν. 

Διόδωρας, καὶ αὐτὸς κωμιχός. τῶν δραμάτων "— 
ἐστιν A)AgtoWg, ὡς ᾿ϑήναιος iv τῷ δεκάτῳ τῶν δΔειπνο-- 
σοφιοτων λέγει, ἐν δὲ τῷ ιβ' φησίν, ὅτι ᾿Επίχληρος xe: 
Πανηγυρισταί, 

Διοχλῆς, ᾿4ϑηναῖος ἢ Φλιάσιος, ἀρχαῖος κωμικὸς," 


Ex 
| σύγχρονος Σαννυρίωνι καὶ Φιλλυλίῳ. δράματα αὐτοῦ͵ Θά- 


4 


δὅ0 GRAMMATICORUM SCRIPTA AD HISTORIAM 


λαττα, Μέλιτται. Ὄνειροι, Βάχχαι, Θυέστης β΄. τοῦτον δὲ 
φασιν εὑρεῖν καὶ τὴν ἐν τοῖς ὀξυβάφοις ἁρμονίαν, ἐν ὀστρα- 
κίνοις ἀγγείοις, ἅπερ ἔχρουεν ἐν ξυλυφίῳ. - τὸ δὲ Θάλαττὰ 
ἑταίρας ὄνομα ἐστιν, ὡς ᾿“ϑήναιός φησιν. STA 

Διώξιππος. ᾿4ϑηναῖος, χωμιχός. δράματα αὐτοῦ, 
" Avrinogvofloozóg, Φιλάργυρος, ' lorogioygéqog, Δ4ιαδιχα-, 


ζόμενοι. oii 


3 , LI , — , 2 - 
Επίλυκος. κωμιχὸς ποιητής. τῶν δραμάτων αὑτοῦ 
ἐστι Κωραλίσκος, wg ᾿“Ιϑήναιος. 


ς ᾿Εαπίνιχος, καὶ αὐτὸς χωμιχός, τῶν δραμάτων αὐ, 
τοῦ ἐστιν ᾿ Υποβαλλόμεναι, ὡς ᾿“Ιϑήναιος, E 
e CEguqiog, χωμιχός, τῶν δραμάτων αὐτοῦ ἐστιν Αἴο- 
Aog, Πελταστής, Μελίβοια, ὡς φησιν ᾿ϑήναιος ἐν τῷ JA 
τῶν. Δειπνοσοφιστῶν. 3 
"Eouin nog, ᾿᾿Αϑηναῖος, κωμικὸς τῆς ἀρχαίας κωμς d 
δίας, ἐερόψθαλμοος ἀδελφὸς δὲ Μυρτίλου τοῦ —Ó1À 
δράματα διδάξας w. τῷ 3 
"Equnnog, 'AÓOnvaiog, κωμικὸς τῆς μέσης κωμῳδία ] 
Εὔβουλος, Κήττιος, ᾿᾿4ϑηναῖος, υἱὸς m e€ | 
χωμιχός, ἐδίδαξε δράματα QU. qv δὲ κατὰ pc nee | 
μεϑόριος τῆς μέσης κωμῳδίας καὶ τῆς παλαιᾶς. 


Εὐϑυκλῆς. τῶν δραμάτων αὐτοῦ ἐστιν "Αἴσωτοι ἢ 
᾿Επιστολή, ὡς φησιν "Avec ἐν τοῖς danvodog reni 4 
Εὔπολις, Σωσίπολις, "^ AO1vaiog, κωμικός, καὶ ovro ι ἢ 
ij ἐτῶν γεγονὼς ἤρξατο ἐπιδείκνυσϑαι καὶ ἐδίδαξε δράτι, 
ματα i£. ἐνίκησε δὲ D. καὶ ἀπέϑανε ναυαγήσας κατὰ 
τὸν ᾿λλήσποντον ἐν τῷ πρὸς “ακεδαιμονίους πολέμῳ. καὶ 


ἐχ τούτου ! Pawigén arQet idea nA grow erat τὰ Min δράματα 


in: τοῖς ditnroceguareic. 


02000077 60MICORUM SPECTÁWTIA, ——— 651 


Ἡγήσιππος. οὗτός ἐστιν ὁ Κρώβυλος ἐπικαλούμε- 
ψος, οὗ δοχεῖ εἶναι ὁ C Φιλιππικός, “ημοσϑένεν ἐπιγραςό- 
“μένος. τῶν δραμάτων αὐτοῦ ἐστι Φιλέταιρος, ὡς ᾿'“ϑήναιος, 

᾿ς Ἡνίοχος, ᾿4ϑηναῖος. κωμικὸς τῆς μέσης κωμῳδίας. 
ἔστι τῶν δραμάτων αὐτοῦ τάδε" TooyíAog, ᾿Επίχληρος, Iog- 
yóveg, ΠΙολυπράγμων, Θωρύκιον, nemen Φιλέταιρος, 
δὲς ἐξαπατώμενος. 
τ Θεόγνητος, κωμιχός. τῶν δραμάτων αὐτοῦ ἔστι 
φάσμα ἢ Φιλάργυρος, Φιλοδέσποτος, Κένταυρος. ὡς 
᾿ϑήναιος ἐν Δειπνοσοφισταῖς. 

Θεόπομπος, Θεοδέχτου ἢ Θεοδώρου, 'AO1v«iog, κω- 
μιχός, ἐδίδαξε δράματα κδ΄, ἔστι δὲ τῆς ἀρχαίας κωμῳ- 
'δίας κατὰ ᾿Δριστοφάνην. δράματα δὲ αὐτοῦ εἰσι καὶ ἄλλα 
πολλά, “Ὅτι 'AozAnnióg καὶ τῶν ἐν παιδείᾳ ἦν προμηϑής. 
φϑόῃ γοῦν Θεόπομπον ῥινούμενόν ve καὶ λειβόμενον ἰάσατο, 
καὶ κωμῳδίας αὖϑις διδάσχειν ἐπῆρεν, ὁλόχληρόν τὲ καὶ 
σῶν xci ἀρτεμῆ ἐργασάμενος. καὶ δείκνυται καὶ νῦν ὑπὸ 
λίϑῳ Θεοπόμπου (πατρόϑεν ὁμολογοῦντος αὐτὸν τοῦ ἐπι- 
γράμματος. Τισαμενοῦ γὰρ ἦν υἱός εἴδωλον Παρίας λί- 
Sov. καὶ ἔστι τὸ ἴνδαλμα τοῦ πάϑους μάλα ἐναργές. κλίνη 
χαὶ αὐτὴ λίϑου. ἐπ᾽ αὐτῆς κεῖται νοσοῦν τὸ ἐκείνου φά- 
σμα, χειρουργίᾳ φιλοτέχνῳ" παρέστηχε δὲ ὁ Θεὸς zc ὀρέγει 
οἱ τὴν παιώνιον χεῖρα, χαὶ παῖς νεαρὸς ὑπομειδιῶν xc 
οὗτος. τί δὲ ἄρα voti ὁ παῖς; ἐγὼ συνίημε τοῦτο, φιλο- 
παίστην ποιητὴν ὑποδηλοῦν " γελᾷ γὰρ καὶ τῆς κωμῳδίας 
τὸ ἴδιον διὰ συμβόλων αἰνίττεται" εἰ δὲ ἄλλος νοεῖ éré- 
poc, χρατείτω τῆς ἑαυτοῦ γνώμης ἐμὲ δὲ μὴ ἐνοχλείτω. 
οὐ Θεόφιλος, χωμιχός. τῶν δραμάτων αὐτοῦ ἐστιν 
᾿]ατρός, " Eniócvoos, Παγκράτεια, Βοιωτία, Προιτίδες, Nto- 
πτόλεμος. 

"Inneoyog, κωμιχὸς τῆς ἀρχαίας κωμῳδίας. δρά: 
ματα αὐτοῦ περὶ γάμων. 


$53 GRAMMATICORUM SCRIPTA AD HISTORIAM 


Καλλίας, ᾿ΑΙϑηναῖος, xouixOg, vióg “υσιμάχαυ, Og 
ἐπεκλήϑη Zyowiev διὰ τὸ σχοινοπλόχου εἶναι meTQOg. . οὗ 
δράματα, «Αἰγύπτιος, ᾿Αταλάντη, Κύχλωπες, e Bá- 
τραχοι, «“Σχολάζοντες. 

Κάνϑαρος, ᾿ϑηναῖος, κωμεχός., μενημονεύεται T 
rov Ógauera, Μήδεια, Τηρεύς, Συμμαχίαι, Μύρμηχες, 
᾿“ηδόνες. E 

FEadasdnoth val iugiagu: τραχιμὰρ τῆς T: 


Jed Τροφώνιος, * Ye. P 

Κράτης, ᾿Αϑηναῖος, χωμιχός, οὗ ἦν ἀδελφὸς ^ En 4 
Àvxog, ποιητὴς ἐπῶν" δράματα αὐτοῦ εἰσιν C. Ζξέτονες, 
ἽἭΗρωες, Θηρία, adopte, Πεδῆται, Σάμιοι. ἔχραψε δὲ x 
χαταλογάδην. τινά. 


Κράτης, ᾿Α4ϑηναῖος, χωμικὸς ἕτερος, xoà αὐτὸς τῆς 


! 
ἡ 
5 


— χωμῳδίας" φέρεται αὐτοῦ δράματα τρία, Θησαῦυ- 
, “Ορνιϑες, Φιλάρχυρος. 
να ρατῖνος, Καλλιμήδους, ᾿Αθηναῖος, κωμικάς, λαμ 
πρὸς τὸν χαραχτῆρα" φιλοπότης δὲ ze παιδικῶν ἡττημέ- 
vog. ἦν δὲ τῆς ἀρχαίας κωμῳδίας. ἔγραψε δὲ ἁράματω xd. 
ἐνίχησε δὲ D". 
ἀύκις. λέγεται καὶ «Ὕἀύχος. οὗτος χωμωδεῖται ὡς 
ψυχρὸς ποιητής. ᾿Αἀριστοφάνης" 


Τί δῆτ᾽ ἔδει με ταῦτα τὰ σχεύη, φέρειν, i 
» , , Ἐ , IH 
εἴπερ ποιήσω μηδέν, ὠνπὲρ Φρύνιχος 

εἴωϑε ποιεῖν καὶ «Δύχος x ᾿Αἰμειψίας, 1 


«σκενοφρροῦα: ἑκάστοτ᾽ ἐν χωμῳδέᾳ. " 
Οὗτοι οὖν oi τρεῖς χωμιχοὺ ὑπάψυχροι, ὁ δὲ Φρύνιχος, 
περ ἕχαστα ἐφορτιχεύετο. χωμῳδεῖταε δὲ καὶ ὡς ξένο, 


P 


énlq αὐυλότητε ποιημάτων, xci ὡς ἀλλότρια λέγων. καὶ ὡς 
καχόμετρα. ἐγένοντο δὲ καὶ ἄλλοι τρεῖς Φρύνιψοις É 
Ma γνης, ᾿Ικαρίου πόλεως, ᾿Αττικὸς ἢ ἕω | 


€OMICORUM SPECTANTIA, ^ ^"^ 053 


χωμιχός. ἐπιβάλλει δ᾽ ᾿Επιχάρμῳ νέος πρεσβύτῃ, ἐδίδαξε 
κωμῳδίας O', νίχας δὲ εἷλε ff, οὗτος ἀρχαίας χωμῳδίας 
ποίητής. : : 

Δᾶένανδρος, 'AÓqvaiog, κωμεχὸς ἀρχαῖος. καὶ M ἐ- 
γανδρος ἕτερος, ᾿ϑηναῖος, Διοπείϑους καὶ ἩΗγησιστράτης " 
περὶ οὗ πολὺς παρὰ πᾶσιν ὁ λόγος. χωμιχὰς τῆς νέας κω- 
μῳδίας, στραβὸς τὰς ὄψεις, ὀξὺς δὲ τὸν νοῦν, καὶ περὶ γυ- 
γαῖχας ἐχμανέατατος. γέγραφε κωμῳδίας Qn, καὶ ἐπιστολὰς 
πρὸς Πτολεμαῖον τὸν βασιλέα, καὶ λόγους ἑτέρους. πλεί-: 
στους καταλογάδην, . 

ἹΜενεχράτης, κωμιχός. δρᾶμα αὐτοῦ Μανέχτωρ ἢ 
“Βρμιονεύς. 

Μένιππος, κωμιχός, τῶν δραμάτον αὐτοῦ ἐστε Κέρ-: 
χωπὲς καὶ ἄλλα. 

Μεταγένης, ᾿4ϑηναῖος, δούλου παῖς, χωμιχός. τῶν 
δὲ δραμάτων αὐτοῦ ἐστι ταῦτα" Αὖραι, Μαμμάκυϑος, 
Θουριοπέρσαι, Φιλοϑύτης, “Ὅμηρος ἢ ᾿«Αακηταί. 

o Μνησίμαχος, ποιητὴς τῆς μέσης κωμῳδίας. τῶν 
δραμάτων αὐτοῦ ἐστιν “Ἱπποτρόφος, Βαούσιρις, Φίλιππος" 
ὡς ᾿Αϑήναιος ἐν “ειπνοσοφισταῖς. 1 

Ναυσιχράτης, xopixOg. τῶν δραμάτων αὐτοῦ ἐστι 
Ναύκχληροι, Περσίς. 

- Νικόστρατος, κωμιχός. τούτον μέμνηται "Au. 
waiog ἐν τρίτῳ Δειπνοσοφιατῶν" λέγει δὲ ὅτε δράματα αὐ- 
τοῦ ἐστι, Πάνδαρος, ὁ καὶ "ArvrvALog ὃς καὶ Φιλεταίροι 
δοχεῖ εἶναι" xci ᾿Ιεροφάντης, καὶ Κλεινή. ἔστι δὲ 4figa 
xai ᾿Ησίαδος, καὶ Διάβολος, xci ᾿Αντερῶσα, χαὶ ᾿ξχάτη, 
ἹΜάγειρος, ' $9115, Πλοῦτος, Σύρος, * AncLavróusvog, ευδο-- 
στιγματίας, καὶ Τοχιστής. ταῦτα ἐν παραϑήκῃ εὗρον κεί- 
μένα. καὶ παροιμία" 

᾿Εγὼ ποιήσω πάντα κατὰ ᾿Νικόστρατον. 

οὗτος κωμῳδίας ὑποχριτὴς qv, δοχῶν κάλλιστα ὑποχρίνεαϑει. 


60 — GBAMMATICORUM SCRIPTA AD HISTORIAM 


Νιχόφῥων, Θήρωνος, ᾿᾿Αϑηναῖος, κωμικός, σύγχρο: 
vog ".dovaroqvovg τοῦ κωμιχοῦ, τῶν δραμάτων αὐτοῦ καὶ 
ταῦτα" "ES δου ἀνιών, "“φροδίτης γοναί, TH ἊΣ 
ἀδϑάξομέσεορευ Δειρῆνες. 

Νικοχάφης, Φιλωνίδου τοῦ κωμικχοῦ, — ἈΝ 
μικός, σύγχρονος ᾿«ἠριστοιράνους. τῶν δραμάτων αὐτοῦ, 
᾿Αἰμυμώνη, Πέλοψ, Ταλάτεια, ἩΗραχλῆς γαμῶν, “Ἡρακλῆς, 
χορηγός, Κρῆτες, «“άκωνες, — , Κένταυρον, Χειρογάπ, 
νον , É 

Ξέναρχος, κωμικόρ. τῶν δραμάτων αὐτοῦ ἐστε 
Βουταλίων, ὡς ᾿4ϑήναιός φησιν ἐν δευτέρῳ τῶν Δειπνα-, 
σοφιστῶν, καὶ Πορφύρα, καὶ Σαύϑαι, ὡς ὁ αὐτός. καὶ 4i-. 
óvuo, καὶ Πένταϑλοι καὶ ἐπρμιποργὶ Ὕπνος, Στρατιώτης. | 

Πλάτων, 'AÓOnvoiog, κωμιχός, γεγονὼς τοῖς χρόνοι, 
κατὰ ᾿Αριστοφάνην Φρύνιχον Εὔπολιν καὶ Φερεκράτην,, 
δράματα δὲ αὐτοῦ x5. "Ἄδωνις, ᾿Αφιέρων, [ρύπες, Aais 
δαλος, 'Eoorat, ᾿Ελλὰς ἢ Νῆσοι, Εὐρώπη, Ζεὺς 2221/77 
vog; Id, Κλεοφῶν, “ἀἴος, “άκωνες. ἢ “Ποιηταί, Μέτοικοι,, 
μύρμηκες, Μαμμάκυϑος, ἹΜενέλεως, INixow, Νὺξ μακράς, 
ἐξάνταν ἢ Κέρκωπες, Περιαλγής, Ποιητής, me | 
Iloéa eus, Παιδίον, Σοφισταί, Συμμαχία, Σχευαΐ, XUopa&, 
“Ὑπέρβολος, Φάων. ἕστι δὲ λαμπρὸς τὸν gapoatiipn; | 
φησιν ^ ϑήναιος ἐν τοῖς Δειπνοσοφισταῖς, ὅτι xol E 
δροφόνος ἐστὶ δρᾶμα Πλάτωνος, καὶ ΦΦυνεξαπατῶν, καὶ, 
ΠΠανηγυρισταί, καὶ ἄλλα πλεῖστα. TI 

Πολύζηλος, κωμικός. δράματα αὐτοῦ, Ninroa, 4n 
μοτυνδάρεως, Movaov γοναί, Διονύσου yovat, um | 
yovat.- 


Ποσίδιππαος, Κασσανδρεύς, υἱὸς Kvviauov, di 
ἔτει μετὰ τὸ τελευτῆσαι τὸν ίένανδρον διδάξας, Ee 
ἔστι δὲ τὰ δυάματα αὐτοῦ ἕως τῶν X. P 

| XNoparrag, ᾿᾿Αϑηναῖος, τραγικός, τῶν — d i 


-  400MICORUM SPECTANTIA. 5505 $539 


rol ἔστι ταῦτα ^ ' AvÓ qumogéasug, ᾿Αταλάντη, ! AyocDoí, 
ἤτοι ᾿“ργυρίου ἀφανισμὸς, Iquyégov, Καλλιπίδης, Kun. 
σίας, «Τιμνομέδων, Μακεδόνες, Μήδεια, Τρωΐλος, Φοίνισ- 
σαι, Φιλοχτήτης, Χρύσιππος, Παυσανίας, Ψϑυχασταί, ὡς 
φησιν ᾿άϑήναιος ἐν τῷ δευτέρῳ βιβλίῳ τῶν Δειπνοσοφιστῶν. 

Στράτων, κωμιχὸς τῆς μέσης κωμῳδίας. τῶν δρα- 
μάτων αὐτοῦ 4v Φοῖνιξ, 

Σωτάδης. ᾿«41ϑηναῖος, κωμικὸς τῆς μέσης κωμῳδίας: 

Xd quAog, ὄνομα κύριον. Σικυώνιος ἢ Θηβαῖος, κως: 
μικὸς τῆς μέσης κωμῳδίας. δράματα οὐχοῦς Κιϑαρῳδός, 
(ίλαρχος, Τυνδάρεως ἢ «“ήδα, καὶ dnkia* ὡς φησιν Wins 
vaiog. καὶ Χοιρίδιον, καὶ Παραχαταϑήκη. ; 

Τηλεκλείδης, .Ónvelog, κωμιχός. τῶν δραμάτων 
αὑτοῦ ἐστιν, ᾿Αἀἠμφιχτύονες, καὶ Πρυτάνεις, καὶ «Στερροί, 
ὡς ᾿“᾿1ϑήναιος λέγει ἐν τοῖς Δειπγοσοφισταῖς. 
0 Τιμόϑεος, ᾿4ϑηναῖος, κωμικὸς τῆς μέσης κωμῳδίας. 
τῶν δραμάτων αὐτοῦ 5v, Πύχτης, Παραχαταϑήκη, Μετα- 
βαλλόμενος ἢ Μεταφερόμενος. χαὶ Κυνάριον Τιμοθέου 
δρᾶμα, ὡς φησιν ᾿4ϑήναιος ἐν τοῖς αὐτοῦ. : 

-TupozLao, Onveiog, κωμιχός. τῶν δραμάτων αὖ- 
τοῦ ἐστι, Δημοσάτυροι, Κένταυρος, Καύνιοι, ᾿Επιστολαί, 
᾿Επιχαιρέκακος, Φιλοδικαστής, Πύχτης, ὡς φησιν ᾿4ϑή- 
veiog ἐν τοῖς βιβλίοις τῶν Δειπνοσοφιστῶν. 

Τιμοκλῆς ἕτερος, καὶ αὐτὸς κωμιχός. τῶν δραμάτων 
αὐτοῦ ἐστι, Διονυσιάζουσαι, ΠΠολυπράγμων, ᾿Ικάριοι, 4ῆλος,. 
““ήϑη, Διόνυσος, Κονίσαλος, Πορφύρα (ἥτις καὶ δοχεῖ ,ξε-- 
γάρχου εἶναι), “Πρωες, δραχόντιον, Νέαιρα (ἑταίρας δὲ 
ὄνομά ἐστιν ἡ Νέαιραν, ᾿Θρέστης, Μαραϑώνιοι. ταῦτα 
᾿ϑήναιος λέγει ἐν τοῖς βιβλίοις τῶν Δειπνοσοφιστῶν. εἰσὴ 
δὲ καὶ ἄλλα. 

Vags χράτης, Ó11vaiog, κωμικός. ὃς ᾿Αλεξάνδρῳ συνο. 
ἐστράτευσεν. ἐδίδαξε δράματα ιζ΄. Φερεχράτης Πετάλῃ γράς e. 


ὅδ0 GRAMMATICORUM BCRIPTA ÁD HISTORIAM 


Qiàéraioog, ὄνομα κύριον, 'AOnvaiog, κωμικός, 
υἱὸς ᾿“«ἀριστοφάνους τοῦ χωμιχοῦ. δράματα δὲ αὐτοῦ xc 
ὧν ἐστε καὶ ταῦτα" ᾿Αἀχιλλεύς, Κορινϑιαστής, Κυνηγίας,, 
Φίλαυλος, Κέφαλος, Τηρεύς, Οἰνοπίων, "AvrvAAog, καὶ 
«Αὐτοφιλέταιρος. ὡς δέ τινες, Νιχοστράτη, ᾿«“ταλάντη, 
“Ἰαμπαδοφόροι. i 


Φιλήμων, Συρακόσιος, υἱὸς Δάμωνος, καὶ αὐτὸς xw. 


βασιλείας, βοαχὺ Μενάνδρου πρότερος. ἔγραψε δὲ ouo 
δίας πρὸρ ivyevsjxovra, καὶ ἐβίωσεν ἔτη ἐννενήχοντα ἕξι 


μικὸς τῆς νέας χωμῳδίας. ἤχμαξεν ἐπὶ τῆς -—— 


εἰσὶ δὲ oi λέγουσιν & καὶ ρ΄. ἐτελεύτησε δὲ ὑπὸ σφοδροῦ, 
γέλωτος. Οὗτος ὁ Φιλήμων ἄπηρος ἣν τὸ σῶμα" καὶ m 
TOL καὶ τὰς αἰσϑήσεις πάσας ἀσινεῖς εὐμοιρέᾳ τινὶ διεσώ.-. 
σατο. ὁμολογοῦσι δή mov καὶ τοῖτο. πολεμούντων "Aga 
γαίων xal ᾿ΑἸντιγόγου, Πειραιοῖ διαιτώμενος ὁ Φιλήμων, 
ὄναρ ὁρᾷ κόρας ἐξιούσας Ó' τῆς οἰχίας αὐτοῦ. ἐδόκει δὲ! 
ἐρέσϑαι αὐτάς, τί βουλόμεναε χαταλεέπουσιν αὐτόν. ab. 
τῶν δὲ ᾧετο ἀχοῦσαι λεγουσῶν, ἔξω ϑυρῶν (vob: μὴ m | 
εἶναι ϑεμιτὸν ἀκοῦσαι αὐτάς. καὶ τὸν μέν ὄνειρον ἐνταῦϑαω 

παύσασϑαι. αὐτὸς δὲ διυπνισϑεὶς τῷ παιδὶ soeipid 
ἃ ve εἶδε καὶ ὅσα ἤκουσε καὶ ἅτινα εἶπεν. εἶτα μέν τοῦ 
ἔγραψε τὰ λοιπὰ τοῦ δράματος, ὅπερ οὖν ἔτυχε διὰ "ig 
παρούσης ἄγων pocssübuds καὶ ἐπειλυσάμενος ἡσυχῆ '- | 


κάτα ὑπεξέσχε. καὶ οἵ ys ἔνδον ᾧοντο χαϑεύδειν αὐτόν. 

^ * - Y - m 

ἐπεὶ δὲ μαχρὸν τοῦτο yv, ἐκκαλύψαντες τεϑνεῶτα ἐϑ' 
3 - * , - 4 4 , 

σαντο. OUXOUV, (9 alvo παρῆσαν δὴ καὶ Φιλήμο 


ἐννέα Μοῦσαι, καὶ ὅτε ἔμελλε τὴν ἐπενησϑεῖσαν οἱ καὶ 1 
λευταίαν ὁδὸν ἱέναι, ᾧχοντο ἀπιοῦσαι. Θεοῖς γὰρ οὐδαμ 
ϑεμιτὸν ὁρᾷν ἔτι νεχρούς, καὶ ἐὰν ὦσι πάνυ φίλοι" o 
ὄμμα χραίνειν ois d ἐχπνοαῖς. σὺ δὲ λέγεις. 
τοὺς μὴ ἡμῖν προσέχειν, ὦ μῶρε. Οὕτω φησὶν Αἴλια νὸς 
ἐν τῷ περὶ προνοίας. Dr 


ΟΠ €OMICORUM ΒΡΕΟΤΑΝΤΙ.. 651 


0 Φιλήμων, ὃ νεώτερος, καὶ αὐτὸς κωμιχός, υἱὸς du- 
| Axpovog τοῦ χωμιχοῦ. ἐδίδαξε δὲ δράματα νδ΄, 1 
| οὐ Φιλιππίέδης, "AOnvaiog, κωμιχὸς xci αὐτὸς τῆς 
1 γέας χωμῳδίας, υἱὸς (Φϑιλοκλέους " ἣν δὲ ἐπὶ τῆς Qux ᾽᾿Ολυμ-: 
^» πιάδος. ἐδίδαξε καὶ αὐτὸς δράματα μέ. 
Φίλιππος, κωμικός. τῶν δραμάτων αὐτοῦ ἐστι Κω- 
,δωνιασταί, ὡς ᾿“Ιϑήναιος ἐν Δειπνοσοφισταῖς. 
; Φιλίσκος, κωμιχός, τῶν δραμάτων αὐτοῦ ἐστιν, 
"Ἄδωνις, Διὸς γοναί, Θεμιστοκλῆς, Ὄλυμπος, Πανὸς γοναί, 
Ἑρμοῦ καὶ ᾿Αφροδίτης yovat, "““ρτέμιδος καὶ ᾿.«“πόλλωνος. 
| Φιλιστίων, Προυσαεύς ἢ, ὡς Φίλων, Σαρδιανός, 
᾿χωμικός. τελευτῷ δὲ ἐπὶ Σωχράτους. ὃς ἔγραψε κωμῳδίας 
᾿βιολογιχάς. τελευτᾷ δὲ ὑπὸ γέλωτος ἀπείρου. δράματα δὲ 
αὑτοῦ Μίισοψηφισταί, οὗτός ἐστιν ὃ γράψας Φιλόγελων, 
᾿ ἤγουν τὸ βιβλίον τὸ φερόμενον εἰς τὸν Κουρέα. ᾿Νικαεὺς 
δὲ μᾶλλον παρὰ πᾶσιν ἄδεται" ὡς μαρτυρεῖ τὸ ἐπίγραμμα" 
Ὃ τὸν πολυστέναχτον ἀνθρώπων βίον 
γέλωτι κεράσας ᾿Νικαεὺς Φιλιστίων. 
— Φιλλύλιος (Φιλύλλιος), ᾿““3ϑηναῖος, κωμικὸς τῆς πα-- 
Aeg κωμῳδίας. τῶν δραμάτων αὐτοῦ ἐστιν Αἰγεύς͵ Uy, 
Ἄντεια {ἑταίρας ὄνομαν, Δωδεκάτη, Ἡραχλῆς, Πλύντρια 
| Ναυσικάα, Πόλις, Φρεωρύχος, ᾿«ταλάντη, ' Ἐλένη. 
᾿ (φιιλωνίδης, AOnveiog, χωμιχὸς ἀρχαῖος, πρότερον 
à γναφεύς, τῶν δραμάτων αὐτοῦ ἦν Κόϑορνοι, 'Amov, 
᾿Φιλέταιρος. 
' Φοινικίδης, κωμιχός. τῶν δραμάτων αὐτοῦ ἐστι 
Φύλαρχος, Μισούμενος" ὡς ᾿Αϑήναιος ἐν τῷ βιβλίῳ τῶν 
'δειπνοσοφιστῶν 
| Φρύνιχος, ᾿4ϑηναῖος, κωμικὸς τῶν ἐπιδευτέρων τῆς 
ἀρχαίας κωμῳδίας. ἐδίδαξε γοῦν τὸ πρῶτον ἐπὶ ng ᾽Ολυμ- 
| n δράματα δὲ αὐτοῦ ἐστε ταῦτα, dipdtirn; Kov- 
Mina Κωμασταί, «Σάτυροι, Τραγῳδοί ἢ 4me- 


558 GRAMMATICORUM fCRIPTA AD HISTORIAM 


λεύϑεροι, IMovórgonoc, Movact, Ἡύστης, HodorQwa, Σά- 
τυρο!, voa 

Χιωνίδης, 'AOnvaiog, κωμιχὸς τῆς ἀρχαίας χωμῳ- 
δίας, ὃν καὶ λέγουσι πρωταγωνιστὴν γενέσϑαι τῆς ἀρχαίας 
κωμῳδίας, διδάσκειν δὲ ἔτεσιν ὀχτὼ πρὸ τῶν ἹΕερσιχῶν, 
τῶν δραμάτων αὐτοῦ ἐστι καὶ ταῦτα " "Hos, νὰ 
Πέρσαι ἢ ᾿“σσύριοι. oif 

᾿Ωφελίων, κωμιχός. μέμνηται αὐτοῦ χαὶ ᾿᾿ϑήναιος 
ἐν τῷ δευτέρῳ pm TOY Δειπνοσοφιστῶν. φησὶ δὲ τῶν 
δραμάτων αὐτοῦ εἶναι ταῦτα " Δευχαλίωνα, Κἀλλαιογαθα 
Κένταυρον, Σατύρους, Μούσας, ἹΜονοτρόπους. 


1 
| 
| 


- 


D 


SCHOLIASTA DIONYSI] THRACIS APUD BEKKERUM ANECD, $i: 
P. 141. i 


i 
Κωμῳδία λέγεται τὰ TOV κωμιχῶν ποιήματα; ὡς. τὸ 
ἹΜενάνδρου καὶ — καὶ Κρατίνου καὶ τῶν ie | 
᾿Εφευρέϑη δὲ ἡ κωμῳδία, ὡς φασιν, ἔχ τινος τοιαύτης 
τίας. βλαπτόμενοί τινὲς γεωργοὶ παρὰ τῶν πολιτῶν τῶν 


ἐν ᾿᾿Αϑήνησι, καὶ ϑέλοντες ἐλέγχειν αὐτούς, κατήεσαν 4 
τῇ πόλει, καὶ παρὰ τὸν καιρὸν τοῦ καϑεύδειν περιιό 
— τὰς. ἀγυιὰς ἔλεγον ἀνωνυμεὶ τὰς βλάβας, ἃς inca 
ὑπ᾽ αὐτῶν. ἵνα δὲ σαφέστερον εἴπωμεν, τοιαῦτά TH 


ἐβόων, ἐνταῦϑα μένει τις τάδε καὶ τάδε τισὶ ποιῶν 
γεωργῶν, καὶ οὐ μετρίας βλάβας ἐπιφέρων αὐτοῖς. ὧϊ 
τοὺς mann ἀκούοντας ἡμέρας γενομένης πρὸς GÀ ἡ. 
λους λέγειν, ἅ τινα νύχτωρ παρὰ τῶν γεωργῶν ἤκο n. 
ἐπονείδιστον δὲ ἦν τῷ ἀδικοῦντι τόδε, duqemióusvov TOR 
τῆς πόλεως, [ὡὧστε] αἰδεῖσθαι καὶ παύεσθαι τῆς τοιὸ 
ἀδικίας. τούτοις πολλάκις παρακολουϑήσαντες ἄλλοι 
λοὺς τῶν ἀδικούντων ἀνέστειλαν. ὅϑεν τοῖς τῆς πόλε 
— ἐπ᾿ ἀγαϑῷ γεχονέναι τὸ ἐγχείρημα τῶν κωμαᾷν, 


COMiCORUM SPECTANTIA, — 559 


καὶ ἀναζητήσαντες αὐτοὺς ἠνάγχασαν καὶ ἐπὶ ϑεάτρου 
τοῦτο ποιεῖν, οἱ δὲ αἰδούμενοι, E δὲ φοβούμενοι, 
: τρυγίᾳ περιχρίοντες αὑτῶν τὰς ὄψεις οὕτως εἰσήεσαν. xal 
em μᾶλλον ἐλεγχομένων τῶν ἀδικούντων ἐπὶ ϑεάτρου, 
| ἀνοχὴ τῶν ἀδικιῶν x oidpied τῆς αἰδοῦς ἔτι συνοιχούσης 
| voig ἀνδράσιν ἔδοξεν οὖν τοῖς τῆς πόλεως τὸ ἐγχείρημα 


καλὸν ὑπάρχειν, καὶ λογίους ἄνδρας αὐτὸ μετιέναι πρῶτον 
οὖν Σουσαρίων τις τῆς ἐμμέτρου κωμῳδίας ἀρχηγὸς ἐγέ- 
vero, οὗ τὰ μὲν δράματα λήϑῃ χατενεμήϑη, δύο δὲ ἢ τρεῖς 
ἴαμβοι τοῦ πρώτου δράματος ἐπὶ μνήμῃ φέροντα, εἰσὶ 
δὲ οὗτοι" 

ἀχούετε, λεώς - Σουσαρῤίων λέγει τάδε, 

οἱὸς Φιλίνου, Μεγαρόϑεν, Τριποδίσχιος. 

καχὸν γυναῖκες" ἀλλ᾽ ὅμως, ὦ δημόται, 

οὐχ ἔστιν οἰχεῖν οἰχίαν ἄνευ χαχοῦ. 
᾿Αρχὴν οὖν δεξαμένου τοῦ πράγματος πολλοὶ γεγόνασι xo» 
| μῳδοί, ἐλέγχοντες τοὺς καχῶς βιοῦντας καὶ τοὺς ταῖς ἀδι- 
κίαις χαίροντας, ἀναστέλλοντες τὰς ἀκαίρους καὶ ἀδίκους 
| αὐτῶν πράξεις, καὶ ὠφελοῦντες χοινῇ τὴν πολιτείαν τῶν 
᾿“ϑηναΐων. Ἐπειδὴ δὲ τὸ μὲν παράνομον ἐπὶ τὰ χερείονα 
γιχᾷ, τὸ δὲ χαλὸν ταχέως ἀφίπταται τῆς τῶν ἀνθρώπων 
Ἢ πολιτείας, οὐ μετὰ πολὺν χρόνον οἱ ἄρχοντες ᾿Αϑήνησιν 
| ἤρξαντο κωλύειν τοὺς κωμικοὺς τοῦ μὴ φανερῶς οὕτω καὶ 
| ὀνομαστὶ ἐλέγχειν τοὺς ἀδικοῦντας. αὐτοὶ γὰρ ϑέλοντες 
ἀδικεῖν xci μὴ ἐλέγχεσθαι, τούτου χάριν ἐπετίμων αὐτοῖς, 
| ὅϑεν ὥσπερ αἰνιγματωδῶς καὶ οὐ φανερῶς ἐλέγχονται ὑπὸ 


| τῶν κωμιχῶν, "Ert δὲ ἐπὶ τὸ πλεῖον προϊούσης χαὶ ἐπικρα- 
: τούσης τῆς κακίας, ἐκωλύϑησαν τοῦ αἰνιγματωδῶς ἐλέγχειν 
| xul ὑβρίζοιν τοὺς χρατοῦντας καὶ ἄρχοντας τῆς πόλεως. 
Διὸ καὶ τρεῖς διαφορὰς ἔδοξεν ἔχειν ἡ χωμῳδία. καὶ ἡ 
; μὲν καλεῖται παλαιά, ἡ ἐξ ἀρχῆς φανερῶς ἐλέγχουσα, ἡ δὲ 
(| μέση καὶ αἰνιγματώδης, ἡ δὲ νέα μηδ᾽ ὅλως τοῦτο ποιοῦσα 


. 60 GRAMMATICORUM SCRIPTA AD HISTORIAM 


πλὴν ἐπὶ δούλων 5 ξένων, καὶ τῆς μὲν παλαιᾶς πολλοὶ, 
. γεγόνασιν, ἐπίσημος δὲ Κρατῖνος ὁ χαὶ πραττόμενος. f). 
μετέσχον δέ τινος χρόνου τῆς παλαιᾶς κωμῳδίας Εὔπολίς. 
v: xal ᾿Αριστοφάνης. τῆς δὲ μέσης καὶ αὐτῆς μὲν πολλοὶ 
γεγόνασιν, ἐπίσημος δὲ Πλάτων τις, οὐχ ὁ φιλόσοφος, ἀλλ᾿ 
ἕτερός τις. ὁμοίως κἀκείνου τὰ δράματα οὐ φαίνεται. Tijg. 
δὲ νέας ὁμοίως πολλοὶ γεγόνασιν, ἐπίσημος δὲ ὁ Mévawe 
δρος, ὃς ἄστρον ἐστὶ τῆς νέας κωμῳδίας, ὡς μεμαϑήκαμε N 

Εἴρηται δὲ κωμῳδία οἱονεὶ ἐπὶ τῷ χώματι φδή. καὶ 


γὰρ περὶ τὸν καιρὸν τοῦ ὕπνου ἐφευρέϑη. χῶμα ydg ὁ 
ὕπνος. ἢ ἡ τῶν χωμητῶν ou. κῶμαν γὰρ λέγονται 
μείζονες ἀγροί, | 

Ταύτην οὖν τὴν χωμῳδίαν δεῖ βιωτικῶς eimi | 
τουτέστιν ὡς £V τῷ βίῳ, μιμουμένους TO Παρεισαγόμενο 


πρόσωπον, καὶ τὴν ἐχείνου σχέσιν ἀναματτομένους, | 
I 

| 

ANDRONICUB APUD BEKKERUM ANECD. P. 1461. . $i 

3i 


Movoówv δὲ TANE τὸ μονοπροσώπως Ape. | 
ὑπόϑεσιν οἱανδήτινα, οἷός ἐστιν ὁ Τυχόφρων τὰ τῆς "MAe-. 
ξάνδρας διηγούμενος, Κωμιχῶν δὲ ὁ γέλως μετὰ τοῦ dd 


| 


*) Κρατῖνος ὃ καὶ πραττόμενος] Tzetzes Proleg. ad Ly-| 
cophr. p. 296 Müll. κωμῳδοὶ πραττόμενοι Κρατῖνος, 
Εὔπολις Φερεχράτης ᾿᾿Αριστοφάνης καὶ ἕτεροι, i 
8. V. , Agua roqiávigg. δράματα δὲ αὐτοῦ νδ΄. ἅπερ δὲ 
πεπράχαμεν ᾿Αριστοφάνους δράματα ταῦτα. lam s 
quuntur undecim quas superstites habemus Nee | 
tituli Quibus locis quid πράττεσθαι significet qoum 


me ignorare dixissem, opportune I. Geelius vir οἱ, i 

Biblioth. crit. vol. IV p. 20 et Lobeckius Aglaoph. p. 562. 
πρᾶξιν de librorum lectione et interpretatione dici mo-. 
nuerunt. ltaque Cratinus ὁ πραττομένος est is cuius. 
fabulae leguntur atque explicantur. Cfr. Rankius Dis 
sert, de vita Aristoph. p. C. 4m, 


—— — ÀÀ—MÓ—————À MÀ 
DD ÉLECEES Tm 


| 


ΨΥ RAE—————————————————————— 


᾿ς CONICORUM SPECTANTIA, |... 561 


χορευτὰς εἰσάγειν καὶ πρόσωπα τοιαῦτα, οἷός ἐστιν "Agr. 


᾿στοφάνης, EvaoAs,. diroindiieuo, ἀλλ᾽ ἡ μὲν χωμῳδία rotis 
ἔχει, τὰς διαφοράς, καὶ ἡ μὲν καλεῖται ἀρχαία ἐξ ἀρχῆς 
φανερῶς ἐλέγχουσα, ἧς ἐπίσημοι ᾿μΠριστοφάνης, Κρατῖνος; 
Εὔπολις: ἡ δὲ μέση τις καὶ αἰἱνιγματωδης, ἧς ἐπίσημος 
Ἡλάτων ὁ τὸν χαραχτῆρα λαμπρότατος, οὐχ ὁ φιλόσοζρος 
ἀλλ᾽ ἕτερός τις, καὶ αὐτὸς ᾿Αϑηναῖος, οὗτινος τὰ δράματα 
τάδε λέγονται loUaeg, Κλεοφῶν, Πρέσβεις, Παιδίον, Σὸ- 
φισταί, Συμμαχία, Σκχευαί, ᾿«δωνις, ᾿Αφιέρων, Δαίδαλος, 


Ελλάς, ᾿ορταί, Εὐρώπη, Ζεὺς καλούμενος, ᾿Ιω, «Τάϊος, 


Mazuvtg, Μύρμηχες,, Μέτοικοι, MevéAsog, Μίαμμάχουϑος, 
Ξάνται, ΝΝῖκαι, Νὺξ μαχρά, Πείσανδρος, Περίαλγος, Houjs 
τής, Σύρφαξ, Ὑπέρβολος, ἡ δέ νέα μηδ᾽ ὅλως αἰνιγματώ- 
δης, πλὴν ἐπὶ δούλων καὶ ξένων, ἧς ἐπίσημος Μιᾶένανδρος 


xai παρὰ Ρωμαίοις Τερέντιος καὶ Πλαῦτος, χρῆτα: δὲ - 


προτάσει καὶ ἐπιτάσει xol. ἀναστροῇ ὁ Τερέντιος, καὶ eig 


πέντε σχηνὰς διαιρεῖ τὸ δρᾶμα. Πλαῦτος περιοχὴν ποιεῖ 


ἐν 
6 


τῆς αὑτοῦ κωμῳδίας, Ἵ ρέντιος δ᾽ οὔ. 


E PoLLUÉ oxov, IV 143 — 154. 


Περὶ προσώπων κωμικῶν. 


1008 43, Τὰ δὲ χωμιχὰ πρόσωπα τὰ μὲν τῆς παλαιᾶς 
pini: wr ὦ ἔν δ 0d T ' vr ἐξ δ» 

κωμῳδίας ὡς ἐπιπολὺ roig ἠροσώποις ὧν ἐχωμῴδουν ἄπει- 
κάζετο ἢ ἐπὶ τὸ γελοιότερον ἐσχημάτιστο, τὰ δὲ τῆς “νέας, 
Pe POT πάππος dede ἢ) γεμῶν πρεσβύτης Ν ἃ [μα- 


oH 


ΠΥ 


iu iyi ἡγεμὼν "gei βύτης] iu sequentibus (δ 14) distin- 
""osguuntur ἡγέμων πρεσβύτης et πρεσβύτης. - Itaque πρε- 
. σβύτης fortasse iterandum, Quae sequuntur μαχροπώ- 
yov ἢ ἐπισείων; ex ὃ 144 temere liuc illata videntur. 


-1 Nee σιφηνοπώγων hie:aptum est, [taque uncis in- 
. usi, E3 1544 


Hist, crit, Com. graec. 36 


ca 


502 GRAMMATICORUM SCRIPTA AD HISTORIAM 


κροπώγων ἢ ἐπισείων, ᾿ Ερμώνειος [ σφηνοπώγων], “υχομή-: 
δειος, πορνοβοσχός, ' Ερμώνειος δεύτεῤος.. οὗτοι μὲν γέροντες: 
ὁ μὲν πρῶτος πάππος, πρεσβύτερος, ἐν χρῷ κουρίας, ἡμε- 
ρώτερος τὰς ὀφρῦς, εὐγένειος, ἰσχνὸς τὰς παρειᾶς, τὴν ὄψιν 
ὅ χατηφής, λευχὸς τὸ χρῶμα, τὸ πρόσωπον, τὸ μέτωπον ὑπό, 
φυδοῦ $ 144. ὁ δ᾽ ἕτερος πάππος, ἰσχνότερος χαὶ 
ἀτονώτερος τὸ βλέμμα, καὶ λυπηρός, ὕπωχρος, εὐγένεϊος,, 
πυρσόϑριξ, ὠτοκαταξίας. ὁ δὲ ἡγεμὼν πρεσβύτης, στε 
φάνην τριχῶν περὲ τὴν χεφαλὴν ἔχων, ἐπίγρυπος, πλατυδῦ 


10 πρόσωπος, τὴν ὀφρὺν ἀνατέταχε τὴν δέξιάν. ὁ δὲ. πρεσ--᾿ 
βύτης, μακροπώγων καὶ ἐπισείων, στεφάνην τριχῶν περὶ 
τὴν χεφαλὴν ἔχων, εὐπωγων ἐστὶ xci οὐκ ἀνατέταται τὰς 
ὀφρῦς, νωϑρὸς δὲ τὴν ὄψιν. ὁ δὲ ᾿Ἑρμώνειος; ἀναφαλανε:, 
τίας, τὰς ὀφρῦς ἀνατεταμένος, ὀξυγένειος, ὑποδύστροπος.. 

1ὅ ὁ δὲ “υκομήδειος, οὐλοκόμος, μακχρογένειος, ἀνατείνει Tí | 
ἑτέραν ὀφρύν, πολυπραγμοσύνην παρενδείχνυται. ii 145. 


T" 


3 
2. Jvxourósoc —'"Eouovstoc] Hae personae unde m 
men duxerint frustra quaesiverunt 1. C. Scaliger Poet. - 
l 14, Petitus Legg. Attic. IV p 42 et recentissima - 
aetate ἃ, Schoelerus noster Comment. de pers. scen. | 
p. 18 sqq. Quos omnes mirum est fugisse annotatio- - 
nem Etymol. M. p. 376 48: Eopwivéwe πρόσωπα οὕτω 
καλούμενα ποιά, ἀπὸ “ρμωνος τοῦ πρῶτον εἰχονίσαν- — 
τος. Hinc probabile est.etiam Lycomedeam. personam. 
a nescio quo Lycomede, qui id genus personas primus. 
 finxerat, denominatam esse. Hermon ille idemne sif 
cum comico histrione quem Pollux IV: 88 commemo-. 
. rat, incertum est. ὅ. τὸ μέτωπον] Haec delen 
. videntur. Eiusmodi erroribus nihil in hoe scriptore. 1 
" frequentius. V. Ruhnk. Auct. ad Hesych. T, ἀτονώτερος] - 
τ Mta: A, in. quo. ut vulgo ἐντονώτερὸς legitur , sed ita- ui | 
supra ἔν adscriptum sit c. Alii libri εὐτογώτερος, quod | 
non aptum. Sed fortasse ἐχσογνώτερος scribendum. — — 
14. Quae hinc sequuntur usque ad ὃ 116 ita ἄρας, 
sentavi ut leguntur in codicibus. Vulgo. omnia per- 
turbata. " 


ὝΨΘΨΟΙΝΨ ΝΣ, ΝΣ wwe 


COMICORUM SPECTANT ΤΑ. 963 


4 
ἐξ 
Aavriag ἐστὶν ἢ φαλακρός. ὁ δὲ δεύτερος 'Eguwvetog ἀπε-- 
" Évoriu£vog ἐστὶ καὶ σφηνοπώγων. ὃ 146. Τὰ δὲ τῶν νεα-- 
᾿ γίσχων, πάγχρηστος νεανίσχος, μέλας νεανίσχος, οὖλος νεω- 
γίσχος, ἁπαλός, ἄγροικος, ἐπίσειστος, ἐπίσειστος δεύτερος, 
κόλαξ, παράσιτος; εἰχονικός, Σικελικός. “Ὁ μὲν πάγχρηστος, 
ὑπέρυϑρος, γυμναστιχός, ὑποχεχρωσμένος, ῥυτίδας ὀλίγας 
ἔχων ἐπὶ τοῦ μετώπου χαὶ στεφάνην τριχῶν, ἀνατεταμένος 
τὰς ὀφρῦς. ὁ à μέλας νεανίσκος, γεώτερος, χαϑειμένος 
τὰς ὀφρῦς, πεπαιδευμένῳ ἢ φιδογυμναστῇ ἐοιχώς. | 6 147. 
ὁ δὲ οὖλος νεωνίσχος καλὸς xci νέος καὶ ὑπέρυϑρος τὸ 
χρῶμα, αἱ δὲ τρίχες κατὰ τοὔνομα, ὀφρῦς ἀνατέτανται, 
χαὶ ῥυτὶς ἐπὶ τοῦ μετώπου μία μόνον, ὁ δὲ ἁπαλὸς νεα- 
γίσκος, τρίχας μὲν χατὰ τὸν πάγχρηστον, πάντων δὲ νεώ- 
τατος, λευχός, σχιατροφίας, ἁπαλότητα ὑποδηλῶν. τῷ δὲ 
ἀγροίκῳ τὸ μὲν χρῶμα μελαίνεται, τὰ δὲ χείλη πλατέα, xa, 
ἡ ῥὶς σιμή, καὶ στεφάνη τριχῶν. τῷ δὲ ἐπισείστῳ, στρα- 
τιώτῃ ὄντι xci ἀλαζόνι καὶ τὴν χροιὰν μέλανε καὶ τὴν Z0- 
μην, ἐπισείονται αἱ τρίχες. ὥσπερ καὶ τῷ δευτέρῳ ἐπισεί-- 
στῳ, ἁπαλωτέρῳ ὄντι καὶ ξανϑῷ τὴν χόμην. ὃ. 148. xo- 
λαξ δὲ xci παράσιτος μέλανες, οὐ μὴν ἔξω παλαίστρας, 
ἐπίγρυποι, εὐπαϑεῖς τῷ δὲ παρασίτῳ μᾶλλον χκατέαγε τὰ 
ὦτα, καὶ «αἰδρός ἐστιν ὥσπερ ὁ κόλαξ, ἀνὰατέτακε δὲ κα- 
χοηϑεστέρως τὰς ὀφρῦς. ὁ δὲ εἰχονικὸς ἔχεν μὲν ἐπεσπαρ- 


DE 


*- 8. ἀγαφαλαντίας et φαλακρὸς quid differant docet Phry- 
— müchus App. soph. p, 16 31:  4v«qcAevríeg, ovy ὁ 
J vegas, ἀλλ᾽ 0 ἀρχόμενος ἀποφαλαχροῦσϑαι. 
“ἯΙ. ἢ ex coniectura, eaque valde dubia, insertum vide- 
— tur 58, εὐπαϑεῖς } Ita scripsi ex Flack. Vulgo συμ-- 
^ omaes | ; : 


36 * 


* ^ * Ld - 
t0 δὲ ποῤνοβοσχὸς, τάλλα μὲν ἔοικε TO «υχομηδείῳ, và. 
δὲ χείλη ὑποσέσηρε, καὶ συνάγει τὰς ὀφρῦς, καὶ cvaqo-. 
8. 


E 


10 


15 


20 


25 


$561 GRAMMA'TICORUM RCRIPTA AD HIRTORIAM 


μένας τὰς. πολιάς, χαὶ ἀποξύυρᾶται τὸ γένειον, εὐπέρυφὸος 
δ᾽ ἐστὲ χαὶ ξένος. ὁ δὲ Σιχελιτὸς eO ἐστι τρίτο, 
'(Tà δὲ δούλων πρόσωπα χωμικά, πάππος, ἡγεμὼν ϑερά-. 
«TOY, χατατρυχίας ἢ κάτω τετρυχωμένος, ϑεράπων οὐ 
S ϑεράπων Μᾶαίσων, ϑεράπων Τέττιξ, ἡγεμὼν ἐπίσειστος 
6-149. ^0 μὲν πάππος μόνος τῶν ϑεραπόντων πολιός ἐστί; 
uà δηλοῖ ἀπελεύϑερον, ὃ δὲ ἡγεμὼν ϑεράπων σπεῖρα! 
ἔχει, τριχῶν πυρρῶν, ἀνατέτακε τὰς ὀφρῦς, συνάγει τὸ mi 
σχύνιον,, τοιοῦτος ἐν τοῖς δούλοις οἷος ἐν τοῖς ἐλευϑέροις᾽, 
10 πρεσβύτης ἡγεμών, ὁ δὲ χατατρυχίας ἢ χάτω τετρυχωμέ-" 
γὸς ἀναφαλαντίας ἐστί, πυῤρόϑριξ, ἐπηρμένος τὰς ὀφρῦς... 
δ᾽ δὲ οὖλος “ϑεράπων δηλοῖ μὲν τὼς τρίχας, εἰσὶ δὲ πυρ-" 
ρὰΐ ὥσπερ καὶ τὸ χρῶμα, καὶ ἀναφαλαντίας ἐστὶ xl. 
διάστροψος τὴν ὄψιν. ὃ. 150. ὁ δὲ Μαίσων ϑεράπων xal 
19 Τέττιξ, μέλας, φαλαχρόρ, δύο 1) τρία βοστρύχια. μέλανα, 
ἐπικείμενος, καὶ ὅμοια ἐν τῷ γενείῳ, διάστροφος τὴν ὄψιν," 
ὁ δὲ ἐπίσειστος ἡγεμὼν ἔοιχε τῷ ἡγεμόνε ϑεράποντι πλὴν 
περὶ τὰς τρίχας. Τὰ δὲ γυναιχῶν, γραΐδιον ἰσχνὸν ἢ Au^. 


t “Ὁ f. 3 * 5 4 4 
καίνιον, γραῦς παχεῖα, γραΐδιον οἰχουρικὸν ἢ οἰκετικὸν ἢ 


1. ἐπεσπαρμένας τὰς πολιάς] Vulgo ἐμπεπαρμέναρ τὰς 
“παρειάς. lllud ex optimis libris reposui. . 1l. ἀπο- 
ξυρᾶται] Libri fere ἀποξύρεται, unde ἀπεξύρηταν scri 
bendum: videtur, ^2. pro “ικελικὸς hic et infra libri. 
fere 2uxeAOg. 4. corrigunt χάτω τριχίας et τετριχω- 
“μένος. Interim revocuvi veterum editionum lectionem," 
9. Maícov| Vulgo μέσος. Unus cod. μέσον, in quo. 
Maíicov latere post Valesium monuit Schweighaeuseru 
εν ad Athen. XIV p. 659 a. Cfr. Hist. crit. p. 22. 14, Vulg 
. 0,02 ϑεράπων μέσος, φαλακρός, πυρρὸς ἐστιν. ὁ δὲ, ϑὲ : 
inu τέττιξ x1À. Emendayi haec e codicibus. Pro ué- 
,:g0g unus liber. μέσων h. e. Μαίσων, ..16. διάστροφος ᾿ 
τὴν Ow] Haec importuno. loco legebantur inter qa- 
λαχρὸς et δύο, Nostrum ordinem praeivit cod. luns 
germanni. 


GOTYERTOUSS GUO€0MICORUM SPECTAXNTIA;2? 000007480 1969 


ὀξύ. 40 μὲν “υκαίνιον ὑπόμηκες, ῥυτίδες λεπταὶ xal πῦ-- 
ναί * λευχόν, ὕπωχρον, στρεβλὰν τὸ ὄμμα. ὃ. 151. 2:02 
᾿ παχεῖα γραῦς παχείας ἔχει ῥυτίδας ἐν εὐσαρκίᾳ,. καὶ ται- 
ψίδιον τὰς τρίχας πέριλαμβάνον. τὸ δὲ οἰχουρικὸν : γραξ- 

διον, σιμόν, ἐν ἑχατέρᾳ τῇ σιαγόνν [ἑκατέρωθεν] ἀνὰ δύο 

ἔχει γομφίους. Νέων δὲ γυναικῶν πρόσωπα λεχτική, οὔλη, 

κόρη, «μευδοχόρη, ἑτέρα ψευδοχόρη, σπαρτοπόλιος λεχτιχή, 

'παλλακή,. ἑταιρικὸν τέλειον, ἑταιρίδεον ὡραῖον, διάχρυσος 
ἑταίρα, διάμετρος ἑταίρα, «“αμπάδιον, ἅβῥα πὲρίζουρος, 
ϑεραπαινίδιον παράψηστον. ὃ 152. Ἢ μὲν λεχτιχὴ πε- 

ρίκομος, ἡσυχῇ παρεψημέναι αἱ τρίχες, ὀρθαὶ ὀφρύες, χρόα 
Λλευχή. ἡ δὲ οὔλη τῇ τριχώσεε παραλλάττει. ἡ δὲ κόρη 
᾿ διάκρισιν ἔχει παρεψησμένων τῶν τριχῶν xoi ὀρϑὰς ὀφρῦς 
xci μελαίνας, καὶ λευχότητα ὕπωχρον ἐν vij χρόᾳ. ἡ δὲ 
 φρευδοχόρη λευχοτέρα τὴν χρόαν xoi περὶ τὸ "βρέγμα δέδε-- 
— ταῖ τὰς τρίχας, καὶ ἔοιχε γεογάμῳ. ἡ δὲ ἑτέρα ψευδοκόρη 
διαγιγνώσχεται μόνῳ τῷ ἀδιακρίτῳ τῆς κόμης. 6$ 183. ἡ 
δὲ σπαρτοπόλιος λεχκτικὴ δηλοῖ τῷ ὀνόματι τὴν ἰδέαν, μη- 
γύει δὲ ἑταίραν πεπαυμένην τῆς τέχνης. ἡ δὲ παλλακὴ 
ταύτῃ μὲν ἔοικε, περίχομος δέ ἐστι. τὸ δὲ τέλειον ἑταιρι- 
χὸν τῆς ψευδοχόρης ἐστὶν ἐρυϑρότερον καὶ βοστρύχους ἔχει 
περὶ τὰ ὦτα. Τὸ δὲ ἑταιρίδιον ἀκαλλωπιστόν ἐστι, ταινι-- 
δίῳ τὴν κεφαλὴν περιεσφιγμένον. ἡ δὲ διάχρυσος ἑταίρα 
πολὺν ἔχει τὸν χρυσὸν ἐπὶ τῇ κόμῃ. 5. 154. ἡ δὲ διάμε- 
τρος μίτρῳ ποικίλῃ τὴν κεφαλὴν κατείληπται. τὸ δὲ “αμ- 
πάδιον ἰδέαν τριχῶν ἔχει πλέγματος εἰς ὀξὺ ἀπολήγοντος, 


9. ἑκατέρωθεν seclusi praeeunte lungermanno. 0. λὲ- 
χτικὴν dicere videtur garrulam. 4. λεχτικὴ nescio 
an hie et infra $ 153 delendum sit. 16. ψεογάμῳ ] 
lta ex uno libro correctum, Vulgo uovoycuo.  Falck. 
ψευστογάμῳ, in quo aliud quid latere videtur. 


ors M 


10 


15 


20 


28 


ΝΣ ΠῚ 


S 


900 cGRAMMATIC. SCRIPTA AD HISTOR. COMICOR. SPECTA 


τὰς τρίχας, ὑπόσιμόν τέ ἐστι καὶ δουλεύει ἑταίραις, y 


ζωσμένον χιτῶνα κοχκοβαφῆ. 


2. ὑπεζωσμένῳ)] Malim ὑπεζωσμένον. "Tum pro 7 
pivov.Falck. ἰσχίῳ μόνον, cuius certa emendatio n 
succurrit. vicc 


ΕΛ αρὶ cd 
Y «a 


os 
᾿ 


L INDEX POETARUM ET FABULARUM. 


| . * . . 
Poetarum nomina maioribus litteris exarata sunt. 


In fabu- 


larum indicem etiam Aristophanis Philemonis et Menandri 


dramatum titulos rettuli, ut quicquid ex hoc genere ad atti- 


cam comoediam pertinet uni obtutui pateat. 


Asterisci fa- 


bularüum poetarumye nominibus praefixi aut corruptum aut 


4ubium esse nomen indicant, 


ZA. 
* Aoc Nicostrati 348. 
| *ya$ol Pherecratis 69. 
»dyadol ' doyvotov 
| ἀφανισμὸς Strattidis 224, 
ΓΤΑ͂Σ 401. 416. 
P fyslMov Alexidis 881. 
᾿Αγκυλίων Eubuli 359. 
"ἄγνοια Diphili vel Callia- 
dis 449, 
ἄγνοια Machonis 480. 
* Ayoiot Pherecratis 71 sqq. 
" Aygorior Anaxandridis 869, 
᾿ἄγρομιος Anaxilae 107. 
"Ayboixog Augeae 419. 


T 


"Aygomoc. Philemonis. 
"Aypootoc ἢ Βουταλίων ὅν 


tiphanis 331. 
"Ayoomoe ἢ Ὑποβολιμαῖος 
Menandri. 


"Ayovnvoiyveg Naevianae fa- 


bulae titulus ex graeco dra- 
mate translatae. 


" Ayyloxe: Anaxandridis 369, 
"dyylerc Eubuli 359. 
'" Ayosig d ᾿ιπίσκος Alexidis 


8895. 


'"Aósiqgoi Antiphanis 337. 
᾿Αδελφαὶ 


Al- 


μοιχευόμεναε 
caei 216. 


910 


᾿“δελφοὶ Alexidis 887. 
᾿“΄“δελφοὶ Apollodori 466. 
᾿“Ιδελφοὶ Diphili 450. 
᾿“΄δελφοὶ Euphronis 477. 
᾿Αδελφοὶ Hegesippi 476. 
'A0s1gol Philemonis. 
᾿“Ιδελφοὶ Menandri. 

* AopijyvocAristomenis 211.212. 
" Aüuxvoc 'Theopompi 239. 


᾿δωνιἀζουόδαι Philetaeri 849, 
"Alrool Critonis 484. 


᾿᾿Αδωνιάξουδαι ' Philippidis 
849. 172. p 
" Aoovig Antiphanis 314. 
* Aoovig Ararotis 844. 
"άδωνις Nicophontis 245. 256. 
“Ἄδωνις Philisci 423. 
"Aóovic Platonis 167. 
' Ayóo vec: Canthari: 251, 
᾿ϑάμας Amphidis 404. 
᾿“ϑάμας Antiphanis 324. 
᾿Αϑηνᾶς yoval Hermippl 98. 
219 sq. 
AO HNI(2N 489.sq. | 
«Αἱ, ἀφ᾽. ἱερῶν Platonis 167. 
-Aiyse Eupolidis 115 sq. 
Αἱγεὺς Philyllii 269. 
Αἰγύπτιοι Antiphanis: 329, 
Αἰγύπτιοι "Timoclis 431. 
«Αἰγύπτιος Calliae 213. 214. 
* AJINIKOZX 249. 
«“Ἵἴολος Antiphanis 329. 
Jiolog Eriphi 420. 


τ᾽ Αλείτπιτρια Amphidis. 409... 


᾿“Ιλείπτρια Diphili 450. 


"iolocixov Aristophanis 913, * 
αἰπόλοι Alexandri 488, A 
Αἰπόλοι Alexidis 396. * 
Zligyomstyye Diphili 451. 
-ioyod vel /íoyoa Anaxan- 
dridis 369. 
Αἱοχρὰ vel Zfoyoe δυρίκος 
nis 477. 
"Lioyolov Apollodori 461. 
Aioosnoc Alexidis 890. 


Αἰτωλὸς vel “ἰπωλοὶ — 
480. ^ 
Zoloc vel Αἰτωλοὶ mies. 
monis. ἀμ 
Pere Alexidis 396. 
“κέστρια Antiphanis 333. 


' 4uxà Amphidis 404. 


᾿ΑἸκοντιζομένῃ Antiphanis 387. 

᾿Ακοντιζόμενος Dionysii. 419. 
420. m 

* Alacic Menandri, 

᾿“λαζων incerti poetae thus] 
quam .in Milite expressit. 
Plautus. 4 

᾿“λείπερια Alexidis 898. 


᾿“λείπτρια Antiphanis 891,. . | 


AAESANAPOXZ 481. 
AAEZIX 954 sqq. ! 
᾿Αλϑαία 'Theopompi 238 84. 


Aii Menandri. 
Auevopérg Antiphanis 333. 
D AK ATOX 344 sqq. 
P Aaajotic Antiphanis 324. 
UAAKIMENHXE 101. 
᾿Αλκμαίων Amphidis 409. 
᾿Αλκμαίων Mnesimachi 423. 
“λυσις Chariclidis 490. 
^ Apatovec Cephisodori 268. 
᾿Αμαζόνες Epicratis 414. 
᾿“μάλϑεια Eubuli 359. 
*4ucorgic Diphili 450. 
AMEIVIAX 199 sqq. 
"Munslovoyoc Alexidis 397. 
᾿“Ιμπελουργὸς Amphidis 405. 
᾿μπηρακιῶτις. Commemora- 
tur in fragmento didascalico 
apud Boeckhium Corp. Inscr. 
- | no. 230. Auctoris nomen 
excidit. 
"*Anvpuory Nicocharis 253. 
? 4uquáoaoc Apollodori 463. 
"duqiioaog Aristophanis. 
*Apuqiipaog Philippidis 472. 
᾿Αμφιάραος Platonis 167. 
?Apnquiptzyc: Amphidis 405. 
"Anquiriovse Teleclidis 87, 
"AMOIX 403 sqq. 
μφιτρύων Archippi 208. 
"Apqovig Alexidis 396. 
᾿᾿Αναβλέπων Posidippi 483. 
"Avéyvoog Aristophanis. 


$11 
' Aváyvooc Diphili 452... 
*' “νακαλυπτήρια  Philemonis. 
᾿“νακαλυπτομένη 
492. 
᾿“ἱνανεουμένη Philemonis, 


Euangeli 


εὐ “νανέωσις (᾿ ἡγανεύουσα) 
Philippidis 472. 

ANAEANAPIAHE 801 8qq. 
ANAZIAAEX 406 8qq. 
ANAEZIIIHIOZ 469 sq. 
᾿Ανασωζόμενοι Antiphanis 305. 
᾿Ανασωζόμενοι Diphili 452. ὦ 
᾿“νασωζόμενοι Eubuli 359. 

" 4vacotopevor Hipparchi 457. 
᾿“νατιϑεμένη 
Menandri. 

' 4vóota Menandri. 
᾿νδρογύναε Eupolidis, | vid. 


ἢ Μεσσηνία 


᾿Αστρότευτοι. 
᾿“νδρόγυνος ἢ Κρὴς Menandri, 
᾿Ινδροκλῆς Sophili 275. 498.. 
ε᾿νδρομέδα Antiphanis: 838. 
᾿νδροφόνος Batonis 480. 
᾿Αὐδροφόνος Philemonis, 
* Avewiot Menandri. 
* ANOEAX AINAIOZE 9328. 
᾿“νϑείω sive "dvvei Eunici 
sive Philyllii 250. 260. 
ANOIILIOXY 410. 
'Avógustopggatovrc —Strattidis 
221. 
'Avroiog Antiphanis 312. 


579 


"Ἄντεια Alexidis et Antiphanis ᾿“ποβάτης Alexidis 880. Ὁ * 
589. 305. 821. 822. 893. ^ 'uofdrye Diphili 459, 4. 
Ἰχίντερῶν Anaxandridis 369.  ' /;:óó tor "Theophili 4335. 
᾿ΑἸντέρως. Commemoratur in '/;o0:007co. Euphronis 4719. 


fragmento didascalico apud '4;zoxeprego)vvec Apollo 
( Boeekhium Corp. Inscr. I 460. 
no. 930. Anctoris| nomen ; Zroxegrepo» Antiphanis 331 


αὐ excidit, ᾿ΑΙποκαρτερῶν Philemonis. | 
'Avvsgoon Antiphanis 337. ᾿“ποκαρτερῶν ἢ Φιλάϑελφο 
᾿Αἰντερῶσα Nicostrati 848. Apollodori 459. 


"idyvsvsgysva v Apollodori 463, ' 4coxAstopiéro Posidippi 483, 
"Ario... Anaxilae 407, '/fmoxosropsvog vel. "Idfrtoxo* 


ANTIAOTOX 418 sq. σιτομένη Alexidis 897. ς᾽ 
᾿Αντιλαὶς Cephisodori 267. — ' 4;oxovvafiCovveg DMPMM à 
᾿Αἰντιλαὶς Epicratis 414. 200. | 
᾿Δντιόση Eubuli 359. ᾿“-πολωτοῦσα Apollodori im. 
'"Avvinopvoffooxoe ' Dioxippi ᾿“πολοιοῦσα T 491. | 
.,/:413.. 485. ᾿ΑἸπολατοῦσα Diphili 432... | 
ANTIOANHE 301 sqq. — AIIOA 4OAJ2POX LE- 
ANTIO.QN 489. ΛΏΙΟΣ 459. 1 
* Av&viloc Nicostrati vel Phi-. 4110/£404/2POX KAPT- 
:letaeri 347. 819, ETIOZX 4623. 1 


ASIONIKOZX AYi sqq... AIO AAOD ANHE 266 sq, 
' Anayyopevog Crobyli 491. ' 402Aovoc γοναὶ Philisci 493 
' JdasyhavxopiévogAlexidis397,' ΦΡΑ͂ΡΙΩΣ 848. 4 
᾿Απελαυνόμενος ^ Nicostrati ' 4oyvolov ἀφανιαμὸς 


1948. sq. phanis sive Epigetia 
'AnsAsvOegor Phrynichi, | V. 864, n 
Τραγῳδοί. ' doyvotov. ἀφανισμος e 
᾿“πτήνῃ Philonidis 103, pidis 473. F.] 
" Auiovog Menandri. ' Jayvolov ᾿ὠρανισμὸς Stra tii- 


* dnàyovog Diphili 452. dis 2241. 473, 


' Joscstay ge Demetrii 485. 


"osoe γοναὶ Polyzeli 261. 
APIXTAÁAUOP AE 218 sq. 
AMPISTOMENHSE 210. 
APIX TOOANHXE. 
APIXTOOJON 410 sqq. 


513 
'docvoro, — Chionidis. — Vid, 
“Πέρσαι. 


᾿“στράτευτοε ἢ ᾿ΑἸνδρογύναι 


Eupolidis 116. 


" Aovvvor Eubuli 359. 


᾿“Τσωτοδιδάσκαλος Alexidis397. 


APIX ΤΏΝΥΜΟΣ 190 sqq. ΄“σωτοι Antiphanis 337. 


^ Mosi Antiphanis 323. 
APKEXIAAOSX 210. 


"ooo: ἢ ᾿Επιστολὴ EUM 
clis 269, 


"Momatonéry, Antiphanis 337. " 4oorog "Timostrati 499. 


““ρσταζόμενος Philemonis, 


᾿“ταλάντη Alexidis 390, 


᾿Φρρηφόρος ἢ Αὐλητρὶς Me- ᾿“ταλάντη Calliae 214. 


|. mandri, 


᾿“ταλάντη Euthyclis 269. 


᾿Αρτέμιδος καὶ ᾿“Ιπόλλωνος ᾿“ταλώντη Philetaeri 349. 350, 


γοναί Philisci 423. 
"Ἄρτεμις Ephippi 351. 
᾿“Ιίρτοπώλιδες Hermippi 93. 
APXEAIKOXZ 458. 


*/foyíAoyor Alexidis 390, 
oyiloyot Cratini 57. 

APXIIHIOE 205 sqq. 
᾿ἄρχων Antiphanis 337. 


genis 221. 


.Αταλάντη Philyllii 259. 
᾿Αταλάντη Strattidis 924, 
᾿Αιϑὶς Alexidis 398. 

* AT'EAX 416. 


᾿Πρχεστράτη Antiphanis 329. “ὔγη Eubuli 360. 


yy Philyllii 259 sq. 
Auywc Anaxilae 407. 
““ὐλητὴς Antiphanis 336, 
«ὐλητὴς Philemonis. 


"Aes ἢ “Ὅμηρος Meta- Αὐλητρίδες Phoenicidis 482, 


Αὐλητρὶς Diodori 418. 


᾿Ασκητής, Aristomenis. Vid. “ὐλητρὶς ἢ Δίδυμαι Antipha- 


“ιόνυσος ἀσκητής. 


nis 333. 


᾿ΑΙσαλησειοκλείδης Alexidis “ὐλητρὶς ἢ ᾿ρρηφόρος Me- 


| 397. 

"ounce Antiphanis 324. 
᾿Ασκληπιὸς Philetaeri 849, 
"Aonig Menandri, - 


—— ———————— — e 


nandri. 
«ὐλοὶ Philippidis 473. 


Z)pat ἢ Μαμμάκυϑος Meta- 


genis et Aristagorae 918. ..ὄ 


511 


ATTOKPATHX 510. 

ὐτόλυκος Eupolidis. 16 sq. 

duiouolo, Pherecratis. 81. 

vov sevo y Damoxeni 485. 

“Ἰὐτοῦ ἐρῶν Antiphanis 337. 

Αὐτὸν. τἰμιωρούμετος Me- 
nandri. 


AqavitogierocApollodori 466. 


** dquegoy Platonis 167. 

' 4qpoódíoic : Menandri. 

' Aqpodion: "Theopompi. 239. 

"Aqpoó(oroc Antiphanis 324. 

᾿Αφροδίτης γοναὶ Antipha- 
nis 894, 

επραράίφος γοναὶ Nienghons 
tis 256. 

᾿ΔΙφροδίτης γοναὶ ΡΠ οἱ 494, 

᾿ΑἸἰφροδίτης γοναὶ Polyzeli 
201. 281. 

᾿“χαὶς Alexidia 898. 

᾿“χαρνῆς Aristophanis, 

᾿“Ιχελώνεος .Demoniei 492. 

᾿“χιλλεὺς Anaxandridis 369 sq. 

᾿ΔΑχιλλεὺς  Philetaeri 849, 

' Awsvórg "Teleclidis 88. 

B. ͵ 

Βαβίας Aristophontis 410. 

Βαβυλώνιοι Aristophanis. 

Βαβυλώγιος Philemonis. 

Βάκχαι. Antiphanis 829. . 

Βάκχαι Dioclis 251. 


- Βοηϑοῦγτες Turpilianae fabu- 


. Βοιώτιος. sive Boivío Anti 


- Βοιώτιος sive βοιωτία Dip 


Βουκόλοι Cratini, Bs 


Βάκχαι Lysippi 216. . 
Boxysi«. vel βάκχαι Kpicetid 
399. CMT 
BaAaveiov Amphidis 405. 
DBoaàavrcior. Diphili. 453. ὯΝ 


“Βαλανεῖον : Timoclis 498, ἃ 
Büsvor Eupolidis 119. sqq. 


SC 
" 159 


Μιρϑιτισταὶ. Magnetis 33. 
Daourigopzvi; Philippidis 47 
Baci.cig. .Nicostrati 346. M 
* Bua; 'Theopompi 239. .. 
᾿Πάώταλος, Antiphanis 333... 3 
βάτραχοι Aristophanis. 
B«gayor Calliae 214. 
Βάτραχοι Magnetis 34. 
BA TON. 480 sq. τ 
Βελλεροφόντης Eubuli 360. 
«Βοηϑοὶ Aristomenis 212. 


lae titulus ex. graeco dra 

mate conversae. | 
“Βοιωτία Menandri. 
Βοιωτία 'Yheophili 485, — 


phanis 329. 


453. | Ww 
Βομβυλιὸς Antiphanis 811. 
Boovovyog Alexidis 398. . 
Bovvdíov |. ve 


1. (βοτρυλίων 
Anaxilae 407. P 


Βούσιρις Antiphanis 325. 

Jovoigic Cratini 413. 

Boowic Ephippi 351. 
ovo:grc Mnesimachi 423.. 


Bovralov Antiphanis. . Vid. 


" Aygomog.: 
Βουταλίων Xenarchi. 332. 431. 
Βρειτία . Alexidis. 398. 
ἀϑυζάντιος Antiphanis 329. 
Βωμὸς Alexidis 398. 


G JT. | 
Γαλάτεια Alexidis. 390. 
Γαλάται Apollodori 467. 


Γαλάτεια Nicocharis 254. 
Γαλάτης Posidippi 483. 


ἘΓαλεωμυομαχία Magnetis 35. 


Γάμοι ( l'ijsoz) | Antiphanis 
881. | 
Γάμοι (Τάμος) Diphili 426. 

453. 
Γάμοι (Γώμος) Philemonis. 
Τάμοι ([Γάμος) Sophili 425. 
Γανυμήδης Alcaei 216. 
n ανυμηδης Antiphanis 325, 
Tavvyudxiye.Eubuli 360. 


Τάστρων. Autiphanis. Vid. 


Kvocbideve. 
Γείτονες Cratetis 62. 64. 
Γέλως Sannyrionis 263 sq. 
Τεροντομανίω. /. Anaxandridis 
310. 


$19 


Γεωγράφοι Anaxandridis. V 
Ζωγράφοι. 

Γεωργὸς Menandri. [ 

* Γεωργὸς "Timoclis 433. 

Γεωργοὶ Aristophanis. 

Τῆρας Aristophanis. 

Γηρυόνης Ephippi 331. 


ο Γηρυτάδης Aristophanis. 


Γίγαντες Cratini-iun.. 411,. 
lAÀaUvxog Anaxilae 407. 
Γλαῦκος Antiphanis 925. 
Γλαῦκος Eubuli 360. 
Γιμαύκωμνα  Naevianae fabulae 
titulus ex graeco dramate 
expressae. ἢ | 
Γόητες Aristomenis 212. 
Γοργόνες Heniochi 422. 
Γόργυϑος  Antiphanis. 827. 
Τρᾶες Pherecratis 81. 
Τραμμιατειδιρστοιος Apolladaki 
460. 
*"lo«qsig Pherecratis 81. 
Γραφὴ Alexidis 398. 
ΤΓρῦσπτες Platonis 168. 
l'vuva 0s t«eg. Naevianae fabu- 
lae titulus ex graeco quodam 
dramate expressae. 
D'uyoi«0xgcvío Alexidis 398. 
Τυναικοκρατία Appii : 399. 
405. 
Γυναικομανίω Amphidis 403. 


510 


4. 
4ἜὨαίδαλος Aristophanis. 


“αἰδαλὸς Eubuli an Philippi 


342. 360. 
Δαίδαλος Platonis 109. 
Ζαιταλῆς Aristophanis, 
“4ακτύλίος Alexidis 899, 
“Ιακτύλιος Amphidis 405. 
Ζακτύλιος Menandri. 
Ζακτύλιος "Timoeclis 451. 
ΖΙαλὶς Apollophanis 266 sq. 
*vfopaAio Eubuli 360, 
ZAMOXZXENOXZX 484 sq. 
Ζανάη Apollophanis 267. 
Ζανάη Sannyrionis: 264. 
Ζαναΐδες Aristophanis. 
Ζαναΐδες -Diphili 439. 
Δάρδανος Menandri. 
ὑπεισιδαίμων Menandri, 


Δεξαμενὸς  "limoclis. -Víd. 


Κένφταυροξ. 
AEZIKPA'THX 492, 
4εξιδημίδης Amphidis 405. 
Zlevxaliov Antiphanis 329. 
VsvxoAiov. Eubuli 860. 
Δευκαλίων Ophelionis 415. 


Δευσοντοιὸς Apollodori 460. 


ἘΖ)ηλία Antiphanis 329. 
Zo Sophili 425. 
4Δηλιάδες Cratini 57. 
4rÀiog Philostephani 498. 


 «yuonoli;tvog Demostrati I 0, 


"*/füe Eupolidis 116, osi: 


᾿4ἤλος sive potius Z/rAmc Ti- 


moclis 429. üboa o 70 
A4HMHTPIOX 204. 45, 
Ζγμήξριος ἢ Φιλέσαιρος Ale- 

.xidis 388. LY 
ΖΔημιουργὸς Menandri, — 
Zjuor Eupolidis 126 sqq. al 
A4HMONIKOZ 492. T. 


600. ah 
Ζημοσάτυροι '"Timoclis 429. d 
AH MOXTPATOZX 110. 500, 
Ζημόται Hermippi 92. 4 
Ζημόται Posidippi 483. 
“ημιοτυνδάρεως Polyzeli 261 

262. 1 
4H MOQOIAOX 491. 1 
Διάβολος Apollodori 463. 4 
Διάβολος Nicostrati 848, . 
Ζιαδικαζόμενος Dioxippl - 
Ζ4ιαϑήκαι Laonis 492. 1 
* noy Eupolidis 130. — ^ 
Apollodori 


Διαμαρτάνουσα 
466 sq. 
Διαμαρτάνουσα Diphili 458. 
Διαμαρτάνων Apollodori 468. 
διαμαρτάνων Archediei: 458 
Διατιλέουσαι Alexidis 399... 


Διδασκαλίαι Cratini 97. 
“Ιίδυμαι Antiphanis. L | 
λητρίς. 


"odis ABA 
P» 3 
psc 


D j 


911 
Zlidvpes Menandri; Ὁ Zfig astare cevocHeniochi421, 
Ζίδυμοι Alexidis 399. Ze ἐξαπατῶν Menandri, 
Ziàvpor Anaxandridis 8106. Ζὶς κατηγορούμενος Augeae 
Ziüvpo:r Antiphanis 837, .. 410. 

Δίδυμοι Euphronis 478, ΕΞ Δὶς ναυαγὸς Archippi 209. - 
Ζίδυμοι Xenarchi 434, Zdig πενθῶν Alexidis 399. 
Δίδυμοι ἢ Πύραυνος Aristo- 4TDI4OX 448. 

“ phontis 410. ALQZHITOS 485. 
Ζιϑύραμβος Amphidis 873. 4Ζόλων Eubuli 363. 

« 406. Wo2i9 4ορκὶς $ llonnvtotoa Alexi- 
Δικασταὶ "Thugenidis 499, - dis 387. 

AIOAOPOX 48. Ζουλοδιδάσκαλος  Pherecratis 
ZIOKAHS 251... 82. | 


Διονυσαλέξανδρος Cratini 413. * /;0Aoc (/0Aov) Eubuli 363, 
ΖΔιονυσιάξου σαι "Tinoclis 429. Ζρακόντιον 'Timoclis 429. ὁ 
AIONTXIOX 419. - Zopdpnetu ἢ Κένταυρος Aristo- 
Διονύσιός Eubuli:362, phanis. 
Διόνυσος Alexandri 487 sq. ΖΔρώματα ἢ Níofoc Aristo- 
*/frovvooc Ecphantidis 37. phanis. 


Διόνυσος Eubuli 363, Ζραπεταγωγὸς Antiphanis 337. 
Διόνυσος Magnetis et Crate- δρασιέται Alexidis. V. “ευκαδία. 
5*4. 34 64. . * /gastére: Eupolidis 114. 
Ζιόνυσος Timoclis 499. ^. /fgenérióec Cratini 57, 
Μιόνυσος ἀσκητὴς Aristome- /POM:2N 418. 

nis 213. ΖΔρωπίδης Alexidis 399. 


Διόνυσος ἢ Σεμέλη Eubuli 868. Ζυσέρωτες Pup 331. 
Διονύσου yoral Polyzeli 262. “ύδκολος Menandri. 
Διορύττων 'Antiphauis, | Vid. “ύσκολος Mnesimachi 498, 


Θορίκιοι Ὁ τ Ζύσεερατος Antiphanis sive Epi- 
Ζιὸς γοναὶ Philisci 423. cratis 321. 414. 
4IOÓ AN TO. A92, Ζωδεκάϊη Philylii 260. 


Δισελάσιον Antiphanis 8387. “ωδωνὶς Antiphanis 330. 
Hist, crit, Com. graec. 931 


$978 


E. 


€ - 
᾿Ἑαυτὸν πενϑῶν. 
σενϑῶών. 


V. αὐτὸν 
“Ἑαυτὸν. τιμωρούμενος. |. V. 
Αὐτὸν τιμωρούμενος. 
“Ἑαυτοῦ ἐρῶν.Υ. «Αὐτοῦ ἐρῶν. 
᾿Εγκαλοῦντες Diphili: 458. 
᾿Εγκαλυπτόμενος Απιμἱρρὶ vel 
Anaxippi 470. 
᾿Εγκλειόμεναι vel ᾿Εγκλειό-- 
εὐ pevor Sotadis 4206. 
᾿Εγχειρίδιον Menandri. 
᾿Εγχειρίδιον .Philemonis. 
᾿Εγχειρίδιον  Sophili 425. 
᾿Εγχειρογάστορες | Nicophon- 
tis 298. 
Εἰλείϑυια Nicomachi 496. 
Εἵλωτες Eupolidis 180. 
Εἰρήνη Aristophanis. 
Εἰρήνη Eubuli 363. 
Εἰρήνη Theopompi. 240. 
Εἰσοικιζόμενος Alexidis 399. 
Εἰς vo φρέαρ Alexidis. Vid. 
Ἢ εἰς τὸ φρέαρ. 
“Ἑκάτη Diphili 453. 
“Ἑκάτη Nicostrati 848, 453. 
᾿Εκκηρυττόμεν ocAlexidis 400. 
᾿Εχκλησιάζουσαι Aristophanis. 
' Exo ματοσιοιὸς Alexidis 899. 
*'Exvoa Apollodori 464. 
ἘΚΦΑΝΤΙΊΔΗΣ 85 sqq. 


᾿Επιδαύριος Antiphanis 880, 


“Ἑλένη Alexandri 487. 


᾿λένη Alexidis 891. |. 
“Ἑλένῃ Anaxandridis 970, . 
“Ἑλένη Prag 259. 
“Ελένης ὡρσταγηὴ Alexidis. T 
“Ἑλένης. μνηστῆρες Alexidis. 
891. ἢ 
᾿“Πλενηφοροῦντες Diphili 458. 
Elec 4) ΝΝῆσοι Platonis 14 ϑ 
᾿Ελλεβοριζόμενος Diphili 45 
“Ελληνὶς Alexidis 399. 
᾿Εμπιπραμένη Menandri. —- 
᾿Εμπιπράμενοι ἢ ᾿Ιδαῖοι Cra- 
tini 97. 1 
᾿Εμπολὴ Ephippi 352. i 


ii. 


"Eunogoc Diphili 454. 
"Ensopot Epicrátis 414. 


"Ἔμπορος Philemonis. . ὶ 
᾿Εναγίζονέες vel biEvapin imm 
Diphili 454. ' 4 


"Evóvuiov Moti 246... 


᾿Εννέα ( Evvata.) Apollodori 


468. Ν 


ΕΣ ἄδου ἀνιων Ν᾽ ΟΡ Βοπίΐ8 250. 
᾿Εξοικιξζόμιενος Philemonis. . : 
“Εορταὶ Crátetis θῶ. 1 
* Eoprai Menandri. * 


" Eogroi Platonis 170. E 

᾿Ἐπαγγελλόμενος Menandri. 

᾿Επίδαυρος sive potius "Eur ὲ 
δαύριος Alexidis 889. 


c. MR 
une i 
A M 
PE 
ἀρ au 
id 


9079 


᾿Βείϑαυροο sive potius "Exrt- ᾿Επτὰ ἐπὶ Θήβας Amphidia 


᾿δαυριος Theophili 435. 


408. 


*' Ἐπιδικαζομένη / Apollodori ᾿Ερετρικὸς Alexidis 399. 


464 sq. 


᾿Επιδικαζόμενος — Apollodori 
464 sqq. 

᾿Επιδικαζόμενος Diphili 454. 

᾿Επιδικαζόμενος Philemonis. 


β ᾿Επίκληρος Alexidis 899, 


"'EnixÀgooc Antiphanis 337. 


᾿Επίκληρος Diodori 418. 
'Enix)ooc Diphili 460, 
᾿Επίκληρος Meniochi 421, 


—"Enixyooc Menandri, 


EIIKPATHZ 414. 


* Eoptovevc |. Menecratis. 


. ᾿Ερεχϑεύς. Commemoratur in 
᾿Επιδικαζόμενος Anaxippi 469. 


fragm. didasc. apud Boeckh. 
Corp. Inscr. I no. 230. Au- 
ctoris nomen excidit. 


" Egi90: Alexidis.. V. Παννυχίς. 


"Ἔριϑοι Amphidis 400, 

EPI)SOZ 420. 

Vid. 
Mavéxvop. 

"Eouoqooótvoc Posidippt 483. 

EPMIIIIIOZ 91. 

“Ἑρμοῦ καὶ ' Aqoodive γοναὶ 
Philisci 281 sq. 424. 


᾿Επιλήσμων ἢ Θάλασσα Phe- " Egovec Myrtili 100. 


recratis 82. 


 EIIIATKOZX 369. 


EIIINIKOXZX 481. 

᾿Επίσταϑμος Posidi pi 483. 

᾿Επιστολαὶ Euthyclis. Vid. 
" Acucot. 


᾿Επιστολαὶ Timoclis 431. 


᾿Επιστολὴ Alexidis 399. 
᾿Επιστολὴ Machonis 480. 
᾿Επιτρέποντες Menandri, 
᾿Επιτροστὴὴ vel ᾿Επιτροπεὺς 
. Diphili 454. 

᾿Επίτροπος Alexidis 399. 
᾿Επιχαιρέκακος Timoclis 428. 
Ensa ἐπὶ Θήβας Alexidis 891. 


“Ἑταίρα 'Turpilianae fabulae d- 
tulus ex graeco dramate ex- 
pressae. 

ETAUTLEAOZ 499. 

Evavópía Anaxilae 408, 

* ETATL'HZX 988. 

ETBOTAIAHZ 421. 

ETBOTAOZ 855 sqq. 

ΕΥ̓́ΔΟΞΟΣ 492. 

Εὐεργέται Batonis 480, 

ΕΥ̓ΕΊΤΗΣ 0. 

Εὐϑύδικος Antiphanis 326. 

ETOTKAHZ 269. 

* Evpsyiósc Cratini 57. 

Εὐνεῖδαι Cratini 97. 

ὃ " 


᾿ὅ80 


ΕΥ̓ΝΙ͂ΚΟΣ 249. 
ὐνοῦχος Menandri. 
Εὐνοῦχος ἢ Στρατιώτης Di- 
Ἢ phili 451. 

JXTIIO ATE 104 sqq. 
WJITXENIAHX 26. 
Εὐξενίδης * Apollodori 468. 
Ἐνπλοιὰα Antiphanis 937. 
Εὔριπος Philemonis. 
Εὐρώπη Eubuli 363. 
Εὐρώπη Hermippi 92. 
Εὐρώστη Platonis 171. 
TFosBeic Anaxandridis 370. 
ETOÓP(2N 1". 
᾿Εφεδρῖται Philemonis. 
᾿Εφεσία Antiphanis 330. ^ 
᾿Εφεσία Posidippi 483. 
"Egtotoc Menandri. 

*' EgyBor Apollodori 467. 
"Ἔφηβοι Ephippi 852. 

* Eqxfor Philemonis. 
᾿Εφιάλτης Phrynichi 152, 
EOIIIIIOZ 351. 


Ζ. 


Ζακύνϑιος Antiphanis 330. 
ubi lin. 30 ante ,,T yrrhe- 
nus" exciderunt liaec: ,,Za- 
cynthius apud Athen. XII 
p. 553 c et". Ibidem ante 
laudatur" adde »quae"; 

Ζεὺς κακούμενος Platonis171. 


Ζωγράφοι 7 T εωγράφοι Ana- 
xandridis 370. —— 7 7 
Zoypapoc Amphidis 404,17 
Ζωγράφος Antiphanis 336. . 
"Ζωγράφος Augeae 416. 
Ζωγράφος Diphili 455. i 
Zoyocqoc Hagiae 371. 404, 
Ζωγράφος Hipparchi 458. Ὁ 
Ζωμίον Philemonis. V. Μετιών 
Zonvpoc περικαιόμενος ὃ Stra 

tidis 229. à; 


NS 
e D 
k 


H. 
HIHMÓN 914. 
HIHXITIIOX 45; 
Ἢ εἰς «0 φρέαρ Alexidis 399 sq. 
᾿Ηδυχάρης ^ Theoporüpi 238. 

240. 289. ἡ 
“Ἥλιος ῥιγῶν Aristonymi 196; 
HNIOXOSZ 221. 

* Hyloyos Antipharis 826. 
'Hvloyoc Menandri, | 


t 


HPAKAEIAHZE 422. 
"HPAKAEITOEZX 422, ἢ 
“Ἡρακλῆς Anaxandridis 971. 1 


“Ἡρακλῆς Diphili 455, 

“Ἡρακλῆς Philyllii 2060. - 
HoowMj: γαμῶν Archippi 208, | 
᾿“Ηρακλῆς yajuyNicocharisQ59. 
Hows Ἰορῆγός Ries 1 
" His Aristophanis. ^ ' 


᾿Πρωες. Chionidis 29. 


"Hooeg Cratetis 95. 64. 


"Hooeg " Cratini 59. 


."Hoonsg Menandri, 


| 
| ὃ 
Un 


fría Hipparchi 458... 
“Θαϊς Menandri, 


t Θεὰ οἰ ὅροι Hermippi 9t. 


" Howsc Timoclis 429. . 


*Howívy Epigenis 399, 
| "Hevos Diphili 459. 
"Hoc Philemonis, 
Ho todos Teleclidis 88. 
*H. σίοδος Nicostrati 348, 
*Howrn Alexidis 391. 


Hy Eubuli 363. 


Θάλασσα Pherecratis, 
᾿Βπιλήσμων. 
Θάλαττα Dioclis 251. 
Θαμύρας Antiphanis 325. 
Θεμιστοκλῆς Philisci 423. 424. 
OEOINHTOZ 483. 
"Θεογονία Antiphanis 318 sqq. 
Θεοὶ Hermippi 92. 
OEOIIOMIIOZ 236 sqq. 
ΘΕΟΦΙΔΟΣ 434. 
Θεαφόρητος Alexidis 400, 
Θεοφορου μένη Menandri. 
Θεσμοφοριάζξουσαι Aristo- 
phanis. 


Θεομοφόρος Dionysii 419. 


Vid. 


81 


Θεσπρωτοὶ Alexidis 400, 
Θεττάλη Menandri. 

Θετταλοὶ Anaxandridis 311. 
Θεῶν ἀγορὰ Euphronis 478. 
Θεωροὶ Euphronis 477. 
Θηβαῖοι Alexidis 400. 
Θηβαῖοι Philemonis. 
Θηραμένης. Cratini 275. 411. 
Θηρία. Cratetis 64. 
Θηρισισπίδης " Apollodori 468. 
Θησαυρὸς Anaxandridis 371. 
Θησαυρὸς Archedici. 459. 
Θησαυρὸς Cratetis 62. 
Θησαυρὸς Dioxippi 489. 


ες Θησαυρὸς Diphili. 459. 


Θησαυρὸς Menandri. 
Θησαυρὸς Philemonis. 
Θησεὺς Anaxandridis 371. 
Θησεὺς Anaxilae 407. 
Θησεὺς Aristonymi 196. 
Θησεὺς. Diphili 455. 


Θησεὺς "Theopompi 240. 


Θητεύοντες Alexidis 400. 

ἘΘομβύκιος Antiphanis, Vid. 
Βομβυλιός. 

ἘΘορίκιοι Heniochi. 422. 

Θορίκιοε ἢ «Ἰιορύττων Anti- 
phanis 591, 

ΘΟΥΓΕΝΙΔΗ͂Σ 499. 

Θουριοπιέρσαι Metagenis 220. 


᾿ Θρασυλέων Menandri. 


Θράσων Alexidis 400. 


082 


Θρᾷτται Cratini 55. "Invyóc ἢ Παννυχὶς Pherecra- 
*Ovéovrc Dioclis 232, *) iis 83. | 21 
Θυρωρὸς Philemonis. IIIIIAPXOX 4951. 1 


ἘΘωρυκίων Heniochi 422. “ζιπεῖς Antiphanis 336. 
ἐΘυρσοκάμος Lysippi 218. “Μεσευς Alexidis 394, 
'Inngg Aristophanis, - 

b “}ιπίσκος Alexidis. V. * 4yavtg, 

᾿Ιώλεμιος Amphidis 406. “Πιποκόμος Menandri, | 

᾿Ιάλεμος Ophelionis 418, "Iunog sive potius ᾿Παπεὺς vel; 

Ἴ]ασις sive potius ᾿Ιάσων Ale- — 'Ixvog Alexidis 393. 894. 


 xidis 391. 'Innzovgogoc Mnesimachi 423, 
"ldowv Antiphanis 316. “Ισϑμιονίχης Mnesimachi 423, 
'forgog Antiphanis 336. “Ἰστοριογράφος Dioxippi 489. | 
᾿Ιατρὸς Aristophontis 410. — '7coozcorov Alexidis 400. — 
'Iavgoc Philemonis. *Iovog Pherecratis. V. "Invég. 
᾿Ιατρὸς "Theophili 435. ᾿Ιφιγέρων Strattidis vel Apol- 
"Jooio: Cratini. V. ' Euninga- ^ lophanis 226. 267. " 

pevor. | ᾿]χϑῦς Archippi 203. 
ἱέρεια Apollodori 460. *'[Jg Anaxilae 409. | 

"Iéoei. Menandri. "I Platonis 171. | 
'Iegoc γάμος Alcaei 247. ᾿7ὼ Sannyrionis 264. h 
*Iegogdvere Nicostrati 848. ων Euhuli 3603. — ^^ — 
"Ικάριοι ἢ Σάτυροι Timoclis Ἢ; 

429. ! πὰ 1 

“Ιματιόπωλις Apolledori 468, Καενευς Antiphanis 325. 3 
"Ipforio: Menandri, Καινεὺς Ararotis 344 sq. 1 
"Ivà Sannyrionis 264. Καλαϑηφόροι Eubuli 363, ki 
᾿Ιξίων Eubuli 363. ^ KoA«on:c Alexidis 400. j| 


Tw Probabile est Suidam Sophoclis et Dioclis nomina con- 
fudisse. Sophoclis Θυέστης δεύτερος laudatur ab He- 
sychio, "Hyópzv: διῆγον. Σοφοκλῆς Θυέστῃ δευτέρι 


me 
m 
d 


᾿Κἀλλαισχρὸς Ophelionis 415. 
πΚ ἀλλαισχρος Theopompi 240. 
KAAALAAHE 449. 
KAAATAEX 918 8qq. 
KAAAIKPATHEZE 418. 
Καλλισεσείδης Strattidis 226. 
| KAAAIHIIOX 490. 
Καλλιστὼ Alcaei 247. 
Koàvwo Anaxilae 407. 
KaAAovióycAristophontis 410. 
| Kegunviioy Arárotis 845. 
Καμπυλίων Eubuli 345. 363. 
-Kavzqopoc Anaxandridis 371. 
Κανηφόρος Menandri. 
KANOAPOZ 2351. 
Καπηλίδες '"Theopempi 241. 

^ 943. 

Kügec Antiphanis 559. 
τ Καρίνη Antiphanis 311. 
“Καρίνη Menandri. 
Καρχηδόνιος Menandri. 
Κατακολλώμενγος Eubuli 363. 
Καταχῆναι Lysippi 216. 
Καταψευδόμενος  Alexidis. 

Vid, Τοκιστής. 
Καταψευδόμιενος Menandri. 
Καταψευδόμενος Philemonis. 
Kosowevóonevog | Sosipatri 

471. C 
Κατεσϑίων Amipsiae 201. 
Καύνιοι Alexidis 400. 
Καύνιοι 'Timoclis 429. 


$83 
Κεκρύφαλος Menandri. 
Kévvovoo: Apollophanis 267. 


Κένναυρος Aristophanis. Vid. 
4ράματα. 


- Κένταυρος Lyncei 458. 


Κένταυρος Nicocharis 255. 
Κένταυρος Ophelionis 419. 
Κένταυρος "Theogneti 487. 
Κένταυρος ἢ «εξαμενὸς Ti- 
moclis 429. | 
Κεραυνὸς et Κεραυγούμενος 
Anaxippi 469. 470. 
* Κερκύων Anaxandridis 871. 
Kioxoseg Eubuli 863 sq. 
Κέρκωπες Hermippi 94. 
Κέρκωπες" Menippi 494. 


^ Κέρκωσπες ἢ Ξάντρεαι  Plato- 


nis 176. 
Κέφαλος Philetaeri 849. 350. 
Κηπουρὸς Antiphanis 336. 
Κηρυττόμενος Alexidis 400. 
KHIXOA(POZ 2601 sq. 
Κιϑαριστὴς Antiphanis 818. 
Κιϑαριστὴς Menandri. 
Κιϑαρίστρια Anaxandridis 571. 
Κιϑαρῳδὸς Alexidis 400. 
Κιϑαρωδὸς Anaxippi 470. 
Κιϑαρῳδὸς Antiphanis. 818. 
Κιϑαρωδὸς Apollodori 467. 
Κιϑαρῳδὸς Clearchi 490. 
᾿Κιϑαρῳδὸς Diphili 455 (ubi 

lin. 10. exciderunt haec, Κι- 


584 


ϑαρῳδὸς apud Pollucem X 
.:88. 62,7) 
Κιϑαρῳδὲς Niconis 495. 
Κιϑαρῳδὸς Sophili 425. 
Κιϑαρῳδὸς "Theophili 435. 
Κινησίας. Vid. Μακεδόνες 
Κίρκη Anaxilae 407. 
Κίρκη Ephippi: 852, 
KAEAPXOZX 490, 
* Κλειτοφῶν Platonis 173. 
KAsofovAivat: Cratini 57, 
Keofoviiyy Alexidis: 890. 
KAcóqavze Antiphanis 326. 
Κλεοφῶν Platonis. 171. 
Κλεψύδρὰ Eubuli 364. 
Κληῤούμενοι Diphili 459. 
Κλίγη Nicostrati 348. 
* Κλοπαὶ Eupolidis 115. 
Kvagsve Antiphanis 336. 
Κυνιδία Alexidis 400. 
Κνιδία Menandri. 
Κνοιϑιδεὺς ἢ Γάστρων An- 
-tiphanis 331. 
Κύϑορνοι Philonidis 103. non 
Philippidis 103. 474. 
Κοινωνοὶ Philemonis. 
Κόλακες Eupolidis 180 sq. 
KóAot Menandri. 
Κύλαξ Philemonis, 
Κολεοφόροι antiquae comoe- 


diae fabula commemoratur KP. 477NOX ὁ 
in. fragm. didascalico apud 


Boeckhium | Corp. Inser, ἢ 
no, 929, Auctoris Wow 
excidit. 
Κολυμιβῶσαι Alcimenis m. 
Κονιατὴς Alexidis 400, — 
Κονιατὴς Amphidis 406, 5 
Κονίσαλος Timoclis 438. 


Kovvog Amipsiae: 201. 
Kovvog Phrynichi 154, 
Κοριαννω Pherecratis 88, 
Kogwó(a Antiphanis 830, 
Κορινϑία Philemonis. . "i 
Κορινϑιαστὴς Philetaeri ai. 
890. : f 
Kügwóuiidà Poliochi 498, | 
Κορίνϑιοι Clearchi 490, | 
Κοροστλάϑος Antiphanis 836. | 
Κορυδαλὸς Eubuli 864. 
Κοσμήτρια Naevianae. fabulae 
titulus ex graeco dram 
conversae, | 
* Κοτταβίζουσαιε Menandri. 
Κουρὶς Alexidis 889. 
Κουρὶς Amphidis 406, 
Κουρὶς Antiphanis 836, .. 
Κραπάταλοι Pherecratis 8| 
Κρατεύας ἢ Φαρμακοπώλης 
Alexidis 388.. 395. 
ΚΡΆΤΗΣ 98 sqq. E 
KPATINOX 0 παλαιράϑεῃ, 


ων d 
411 sqq. κε} ap 


" d IL 
ΠΣ) } 


Κρὴς Menandri. 


589 
* Κωμασταὶ Philippi 841. 


Κρῆτες Antiphanis sive potius Κωμασταὶ Phrynichi 154. 


Apollophanis 267. 317, 
Κρῆτες Nicocharis 299. 
KPIT42N 484. 

Κρόνος Phrynichi 154. 
KP.2BIAOZX 490 sq. 
Κυβερνῆται Menandri, 
Κυβερνήτης Alexidis. 400, 


— Kvfisvaal Alexidis 400, 
Κυβευταὶ Amphidis 406, 


Κυβευταὶ Antiphanis 337. 

Κυβευταὶ Eubuli. 864, 

Κύδων Ephippi 342, 

Κύκλωπες Calliae vel Dioclis 
214, 291. 

Koxhew Antiphanis 325. 

Κύκνος Alexidis. 391, - 

Κύκνος Eubuli. Vid. lIgoo- 
ουσία. 

“Κυνάριον Timothei 428, 

Κυνηγέται Anaxandridis 311, 

Keeunis, Philetaeri 849, 
350, .. 

, RA Alexidis. 400. 

Κύπρις Alexidis. 

tiduy, CKidor) Posidippi 
483. 

* Koóoyiaozol Philippi 340, 

Κώκαλος Aristophanis 343, 

Ἀωμασταὶ Amipsiae 204. 

Κωμασταὶ Eubulidis 491, 


Κωμῳδοτραγῳδία Alcaei- 247, 

Κωμῳδοτραγῳδία  Anaxandri- 
dis 247. 351. 

Κωνειαζόμεναι Menandri, 

* Κωνειασταὶ Philippi 841. 

Κωραλίσκὸς Epilyci 269. 

Κωρυχος Antiphanis 837. 

di 

“Μάϊος Platonis 173, 

"Linotwo Apollodori 467, «ἡ 

“Ἱακκιάδαε Philippidis 479, 

“άκωψεᾷ Cratini:57. : 

“άκωνες Eupolidis: 115... 

Záxoveg:Nicocharis 245. 299. 

Adxoveg ἢ “]}ηδα Eubuli 115, 
269. 

«“Ἰάκωνες ἢ Ποιηταὶ Platoiis 
163. 175. 

"Ac puo. Cratetis et gingemeesux 

169, 

“αμεταδηφόροι Fhdictsri 21, 
300. 

“Ἱαμπὰς AMexidis.400,. 

“Πᾳμαὰς Antiphanis 913. . 

“Ἱάμπων: dint ΜΝ 5:5. 
9211. t | 

AAQN 492. 

Δέβης Alexidis 400. 

AEZIÓ AN HX 498. 


“Μεπτινίσκος Antiphanis 927, “υδὸς Antiphanis 330. — ἐγ 

“ευκαδία Menandri, ΟΑΥΚΙΣ 215. ἣν Ἷ 

“ευκαδία ἢ Φραπέται Alexi- /uxíoxoc Alexidis 401. — 
dis 401. “Ἱυκοῦργος Anaxandridis 8717. 


“Μευκάδιος Antiphanis 330. — “ύχων Antiphanis 327. 
“ευχὼς sive. “Πευκαδίω Am- * ATAL/40X 27. 


phidis 406. «“Ἱυροποιὸς Anaxilae 408, | 
Acvxg Alexidis 401. ATXIMAXOX 498. 1. 
AETKA(ON 211. ATZIIITIOX 215 sq. . 1 
Jeovíórc Antiphanis 327. “υσιστράτῃη Aristophanis. | 
joa Eubuli. Vid. “άκωνες. 1 
1ó« Sophili.Vid. Τυνδάρεως. M. | 
Afi Timoclis 429. “Μάγειροι Anaxilae 409. | 
Jynvia Alexidis 401. Mayetgog Nicostrati 848, 
JLpuviat Antiphanis 880. MATUNHEZ 99 sqq. 
“Μήμνιαι Aristophanis, “ΜΜαινόμενος Diodori 419. 
“Μημνίαι Diphili 455. Mowópevoc Diphili 455, 


“Δήμνιαι Nicocharis 259. MAIXQN 22. 
“Πημνομέδα Strattidis 281. μαακεδόνες ἢ Κινησίας ἘΠῚ | 


Afroor Pherecratis 86. tidia 227. 231. | 
* /.uoc Dionysii 420. Μακεδόνες ἢ Παυσανίας Strat. | 


Adivóia 'Turpilianae fabulae ti- - tidis 227. 231. 
tulus exgraeco dramate con- MaAÓa»y Antiphanis 828. | 


"versae. | «Μαλϑακοὶ Cratini 97. : ἢ 
Jlivog Alexidis 891, “Μαμμαάκυϑεος! Aristagorae id 
* Λίνος Dionysii 429. Cfr. “470ἦραι. j 
«Ποκρίδες Anaxandridis 871. Μαμμάκυϑος" Demetrii n. 
zloxgióse Posidippi 489. 260. | 
"loxgoi Alexidis 401, Μαρμιμάκυϑος Platonis idi 
"loxooi Menandri. 179. 4 
ΑΥ̓ΓΚΕΥ͂Σ 458. Masdyayoptouég Alexii 


“]υδοὶ Magnetis 81. 84. 401. 


Mavészoo ἢ ᾿ομιονεὺς Me- 
necratis 493. 
Μάντεις Alexidis 401, 
Maoc9ovior Timoclis 489. 
Maepoixác Eupolidis 137 sqq. 
| Maovposoc Philippidis 478. 
MAÁAX(2N 418 sqq. 
Μεγαρικὴ Simyli 424. 
«Μέϑη Menandri. 
᾿“Μειλανίων Antiphanis 825. 
Μελέαγρος Antiphanis 315. 
Μελέαγρος Philetaeri 349 sq. 
“Μελίβοια Eriphi 420. 
| Μελίλωτος Anaxandridis 371. 
| MéAncvo Antiphanis 329. 
Μέλισται Dioclis 251 sq. 
Meuwtuorgog Antidoti 410. 
MENANZAPOX, antiquae 
comoediae poeta (?) 270, 
MENANAPOX, novae co- 
moediae poeta 146, 
MENEKP ATHE 493. 
Μεγνέλεως Platonis 175. 
* MENIIIIIOX 494. 
“Μὲροπὶς Alexidis 381. 
“Μεσσηνία Critonis 484, 
Μεσσηνία Menandri, 
METATCENHXE 218. 
“Μεταλλῆς Nicomachi et Phe- 
 recratis 69. 
λΙεταβαλλόμενος 
458, 


"Timothei 


987 


Μεταφερόμενοι Posidippi 488. 
Mezoqeoopevoc "Timothei 428. 
* Μετεχβαίνουσαι | Nicomachi 
496 sq. 
“Μετιὼν ἢ Zopior Philemonis. 
“Μετοικιζόμενος Diophanti 492, 
JMévotxot  Cratetis. Pherecratis 
Platonis 64. 10, 175. 
Μέτοικος Antiphanis 338. 
Μήδεια Antiphanis 816. 
"Μήδεια Canthari 251. 
"Μήδεια Eubuli 365. 
Μήδεια Strattidis 232, 
Μῆδος 'Theopompi 238. 241. 
Μηναγύρτης sive Μητραγύρ- 
της Antiphanis 838. 
"ΜΜηναγύρτης Menandri, 
Mzv:c Nicostrati 849. 
“Μητροφών * Antiphanis 328, 
Mióov Alexidis 401. 
ἰδὼν Antiphanis 327. 
Milyoia vel Μιλήσιοι Alexi- 
dis 388. 
Miàxov Alexidis 381. 
Μίνως Alexidis 392. 
Μίνως Antiphanis 890, 
"Μισογύνης Menandri. 
Μισοπόνηρος Antiphanis 338. 
Micovpiyy Phoenicidis 482. 
Μισούμενος Menandri. 
“Μισοψηφισταὶ Philistionis, 
νήματα Antiphanis 337. 


588 


Mwyuctov-Diphili 455. * Μυροποιὸς (reri 
Mvyucziov Epigenis 851. xilae 408. EN 
MNHXIMAXOX 423. | MYPTLAOX 100 sqq. 
Μνησιπτόλεμος Epinici 481. Mugol Eubuli. 365. 

᾿Μνηστῆρες Alexidis. Vid, Mvoza« Phrynichi 168. 


᾿Βλένης. μνηστῆρες. “Μύστις Antiphanis 888, 
Μοῖραι Mermippi 91. 90. ΑΜύστις Philemonis. 
Moiyoi-Amipsiae 204, . 

Μοιχοὶ :Antiphanis 288, N » 
Mo:yog; Philemonis, τς Νάννεον. Eubuli an Philip " 


Movovgoztoc ,Anaxilae 409, 342. 865. Cfr. 474. 
“Μονότροπος: Opbelionis 413, Navayog. (sive lic vaveyüc). 
Movovgosrog Phrynichi 156, Aristophanis | sive Archippl. 
Mó6yiov: Callicratis. 418. 909,.. ime 
Mo?co-Euphronis 477. . Ναυαγὸς Ephippi 353. : 
"Μοῦσαι Ophelionis 415. INovxÀgooi Nausicratis 495. | 
"Μοῦσαι. Phrynichi 197. ΝΝαύκληρος Eudoxi 492. 
“Μουσῶν. γοναὶ βοιηηϑὶ 262, Ναύκληρος Menandri, 


381, Ναυμαχία Nicomachi 496, 
* Mv 9o: (βοηϑοὶ) seldom Ναυσικάα Eubuli. 363, 1 

nis 212. .: [ . Ναυσικάα Philylii 9260, ἱ 
MTA40Z 96...  NATXIKPATHZE 494 sq. 
Μυλωϑρὶς Eubuli 363. Νέαιρα .Philemonis. à 
Μύλων Antiphanis. 325, Νέαιρα Timoclis 431. 
Μυρμηκάνδ ωπον Pherecra- INeovíouor Antiphanis . 338, 

tis 86, .. Νεκρὸς Diodori 419. 
“Μύρμηκες, Canthari 163, 251, Νεμέα Theopompi 241, ' 
Μύρμηκες Platonis 163, 146, Νέμεσις, Cratini 88. ... e 
Μύῤμηξ Posidippi. 483... 0 Νεμόμενοι 1 Philemonis, JM 


* Μυρμιδόνες Philemonis, ᾿ς Νεοπτόλεμος "Theophili 485. 
— Strattidis 233, .— Nsovvig Anaxilae 409. td 


ΝΕεοττὶς Antiphanis 329. 
Νεοτεὶς Eubuli 365. 
Νεφέλαι Aristophanis. 
Νηρεὺς Anaxandridis 372. 
Νηρευς Anaxilae 372. 407. 
Νηρηΐδες Anaxandridis 372. 
"Noo: Archippi 209. 
Νῆσοι Aristophanis. 
“Νῆσοι Platonis. Vid. 'ZAAcg. 
Niza: Platonis 179. 
NIKOAAOX 495. 
"NTKOM AXOXEZ 69. 15. 16. 
|o 1. 496. 
 NIKOX'TPATOX 840. 
NIKON 26. 
 NIKOX APHE 858. 
|NNIK.O.N 494. 
Νίοβος Archippi vel Aristo- 
| phanis 209. 
Νίπερα Polyzeli 261. 
Νόϑος Philemonis. 
Νόμοι Cratini 58. 
᾿Νομοϑέτης Menandri. 
᾿Νουμηνίαι Eupolidis 139. 
Νύμφαι Alexidis. Vid. Φι- 
λόκαλος. 
Νὺξ Philemonis. 
Nó μαχρὰ "Platonis 176. 


| is πο: »" 
OGS. πῶς ' T 


Ξάνται ἢ Kijxosec Platonis 
178 ^ m CMM 


'OBshiaqopor  Ephippi. 


᾿Οβολοστάτης Caecilii 


ZENAPXOX 484. 
AXsvitov Heraclidis 422, 


Ξεγνολόγος Menandri, 
EENOQ.2N 210. 
ΞΈΝΩΝ 600. 
Ξοῦϑος Eubuli 365. 


Ο. 


Vid, 
Ὅμοιοι." 

Statii 
fabula. ex graeco  dramate 
conversa. MJ 


"Ὄβριμος Antiphanis 827. 


᾽Οδυσσεὺς Amphidis 409. 
᾽Οδυσσεὺς Anaxandridis 972. 
᾽Οδυσσεὺς "Theopompi 241; 
᾽Οδυσσεὺς ἀπονισιτόμενος Ale- 
αὐ δθ5::0.. v soos 


᾿Οδυσσεὺς ἢ llovoncat En- 


buli 365. 
'Odveoc?t ὑφαίνων Alexidis 
892. ὰ 
᾿Οϑυσσῆς Cratini ὅ8.. “Ὁ 
Οἰδίπους Eubuli 965. E 
* Oixéryc Apollodori 468; " 


Οἰκιζόμενος ἡ '! Alexidis, Vids 
-Eiconitonevos, [4 

| Olvópuos ἢ Tldow -Antipha- 
nis 325. Abe 

Olvóutog 4 ppl Eubuli 
969. ΠΗ ΠΌΔΑ ποθ᾽ 


$90 

Olvec (rectius Ὕπνος) Ale- ᾽᾿Ομφάλῃ Antiphanis 805. 325. 
xidis 393. ' ᾿Ομφάλη Cratini 411. ut 

Oivon iov. Nicostrati vel Phi- Ὁ μώνυμοι Antiphanis 339.) 

letaeri 348. 849. 'Ouavvpor Dionysii 419. 
Οἰωνιστὴς  Antiphanis 892. 'Ovoyog Demophili 491. 

838. "Ὄνειροι Dioclis 252. | 
᾿Ολβία Eubuli 363. Ὄνος ἀσκοφόρος Leuconis 217 
Ὃλκάδες Aristophanis. Ὄνου σκιὰ Archippi 208. — ἡ 
κ᾽ Ολοφυρμοὲ (TÀogogot) ᾿Οπλομάχος Anaxandridis 87 : 

Aristomenis 211. 'Onogo Alexidis: 401, 
᾿Ολυμετιόδωρος Alexidis 881. 'Opy; Menandri. 

Ὄλυμπος Philisci 423. ᾿Ορεσταυτοκλείδης — Timoc ia 
'OàivvSia vel ᾿᾽Ολύγνϑιος Ale- — 432. ἢ 
xidis 889, ᾿Ορέστης Alexidis 892. Tu 
'Ovóic Menandri. ᾿Ορϑάνης Eubuli. 369. d 
᾽οΟλυνϑία vel ᾿Ολύνϑιος Phi- "Ορνιϑες Aristophanis. 1 
lippi an Philippidae 341. ἤορνιϑες Cratetis 62. 64. — 
.. 414. "Opvióec Magnetis 34. 
Ὅμηρος ἢ ᾿Ασκηταὶ Meta- ᾿᾽Ορνιϑευτὴς Nicostrati 346. | 
... genis. 221. ᾿Ορνιϑοκόμοι: Anaxilae 400... 
Ὁμοία Alexidis 392, - ᾿Ορφεὺς Antiphanis 325. i 
:Ομοία Antidoti 419. ᾿Ορχηστρὶς Alexidis 401. 
Ὅμοιοι vel Ὅμοιαι Antipha- Οὐρανὸς Amphidis 406. 

nis 838... *"Ogeig Menippi 494. 
Ὅμοιοι :vel Ὅνμοιαι  Posi- : - 

dippi 483. II. 

Ὅμοιοι. ἢ ᾿Οβελιαφόροι E" | 

Ephippi 9853. Παγκρατιαστὴς. Alexidis 381. 
1 "OuoAoyovpevo: Antiphanis Io yxoovi0voc Philemonis. - a 

939. . Παγκρατιαστὴς Theophili 13. 


Ὁ μοπαάτριοι Antiphanis 889, lloiegiov Philemonis. — —. 
Ὁμοπάφριοι Menandri. ἈΑἈΠΠαιδάριον Platonis 176... 


Ἰ]αιδερασταὶ Diphili 455. 
Παιδεραστὴς Antiphanis 839. 
Jloidec Theopompi 241. 
᾿Παιδιαὶ Cratetis 65. 
ΤΙαιδίον Apollodori 467. 
lloidioy Menandri. 

Παιδίον Platonis 110. 
Παιδίον Posidippi 483. 
“Παλαίστρα Aleaei 248. 
Παλαμήδης " Philemonis. 
᾿Παλλακὴ Alexidis 401. 
᾿Παλλακὴ Diphili 455. 
᾿ΠΠαλλακὴ Menandri, 
Παμφίλη Alexidis 401. . 
Παμφίλῃ Theopompi 241, 
Πάμφιλος Eubuli 368. 

Πὼν Amphidis 408. 

Ila» 'Timostrati 499. 
Πάνδαρος Anaxandridis 313. 
Πάνδαρος Nicostrati 348. 
Jlavópocog Clearchi 490. 
 Ilávóoococ Nicostrati 848, 
Πανδώρα Nicophontis 256. 
“Πανηγυρὶς Philemonis. 
᾿Πανηγυρισταὶ Diodori 419. 


«Πανηγυρισταὶ Platonis an 
| -Batonis 166. 

|JHlavyvyis* Callippi 490. - 
 Jlavvvyic Eubuli 366. 

᾿ Παννυχὶς Hipparchi 468. 
|Jlavvvyic Pherecratis, Vid. 
| nyóés. o 


$91 


- JIavvvyig ἢ Ἔριϑοι Alexidis 


401. 1 
]Πανόσιται" Cratetis 59. 
Πονόπται Cratini 55. 
Πανόσται Eubuli, Vid. 'Oóvc- 

σεὺς. | 
Πανὸς γοναὶ Araroiis 282. 

845. 

Πανὸς γοναὶ Philisci 423. 
Πανταλέων 'Theopompi 241. 
“Παραδιδομένη Euphronis. .V. 

Παρεκδιδομένη. 
Παρακαταϑήκη ' Aristophontis 

410. 

Παρακαταϑήκη Menandri, 
Παρακαταϑήκη Sophili 425. 
“Παρακαταϑήκηῃ Sosicratis 498, 
Ilogoxovod1:Timostrati 499, 
Παρακαταϑήκη Timothei 428, 
IlagaAoyibopsvo: | Apollodori 

407. ᾿ 
Παραλυτρούμενος Sotadis 490, 
Παράσιτος Alexidis 877, 381. 
ΤΠΙῺαράσιτος Antiphanis. 339. 
Παράσιτος Diphili 499, 
Παρατηροῦσα 'Turpilii. fabula 

ex graeco conversa. 
Παρεισιὼν Philemonis. 


. Iagsxóidonévoy Antiphanis 305. 


Παρεκδιδομένη Euphronis 800 
sq. 418, 


* Παρϑενίδιον Ararotis 914, 


Iloaopévioxog Eubuli-860. -.. p. 389 Lips. ubi male seri- 
ΠΙαροιμιαξόμεψος sive .ITa- — ptum legexetoopesvou) Ὁ w 

ροιμίαι Antiphanis 278. 339. Περινϑία Menandri, ^ 
Πάροινος sive potius Πύραυ- Πέρσαι Pherecratis 70. « 
-wog Alexidis 894, ... ^^. JIéocot ἢ * Aootoro, "Chionfs. 
Πασιφάη Alcaei 245. 248,5 — dis 29. — ἫΝ 
ΖΙχεριῶτξαι Nicostrati 848, ubi: Περσὶς Nausicratis 494, Ὁ 

post , variantem? excide- 1Π|ὲτώλη Pherecratis 87. 


runt haec: ,,Praeterea lau- IInjvelósua Theopompi 241 d 
. dantur Nieostrati. 7/Juvou9-. ΠΠϑραύστης ^ ( Fectius: À 
εἴφαι ab: Athenaeo lib. XV /— ϑραύστης) Diphili 455. 


p. 700b." τ ^ *]Inoxig Magnetis 35. | 
Παυσανίας: Vid. Μακεδόνες. Dios Philemó: 
lleóva: Calliae 214, .} nis. i64. ID 
Πεδῆφαι 'Ctátetis: 64. ILE oyyoy Eubuli: 305. : 


* Hiojeüd Platonis:189,...- 1 HA vog: Aimphidis: 406... K 
Hiéfoviwy Aléxidis 401. 1114 ATA2N7360/8dqi: 4. ἂν 3 
JTétgég:ovc:Aristophontis 410. Πλάτων Aristophontis! 41 0.1 
JTéicovgog Anaxandridis 873. . Πλι ϑοφύρος Diphili- 458. ἡ | 
ἸΙείσανδῥος Platonis: 176... /120:xi109 Menandri, ᾿ς | 
ΠΙελαργοὶ Aristophanis. 1 Πλούδιοι Anaxilae 409, 5.1] 


Isic0ec: Diphili 456... II2oVoior Antiphauis 339. :. i | 
Πέλοψ Antiphanis et. Eubuli.. Πλοῦτοι Cratini 98. |... 


Vid.:.Oivoneog. 5o; JIAevrog Archippi 208... 
Ilélow.Nicoéharis 968... 5. .Π]λόὔτος Aristophanis, | 13 
IHiXv&otije Ephippi 861. Πλοῦτος Nicostrati 348, «1. 
Πελταστὴς Eriphi 358.420. Πλύντριαι 7 DAbaM : 
Πένταϑιλος Xenarchi 494. .' yllii 260. 

Πεῤιαλγὴς Platonis. 181 54. Ποάστριῶ ΝΠ lioe 
Llepinerpojuévs; ; Menandri. || gnétis 83... τ Ὁ 
(Fragm. adde quae'sserva- Πόάστριαν Phrynidhi 188... M 

vit ^Io;' Damascenus: Parall; *//o/o;; Antiphanis 839... 


cM 


egy 


- 


9093 


Jloigote Archippi vel Aristo- Πορφύρα Timoclis 433. 


| phanis 209. 

ΤΙοιηταὶ Alexidis 389. 
Ποιηταὶ ἢ “]ώκωνες Platonis 
- 115. 182. 

Ποιητὴς * Nicocharis 253, 
Ποιητὴς Platonis 182. 
 Jloujvoso Alexidis 389. 
Πόλεις Anaxandridis 373. 
Πόλεις Eunici sive Aristopha- 
. mis sive Philyllii 250. 260. 
Πόλεις Eupolidis 140 sqq. 
JIOAIOXOZE 498. 
᾿Πολύειδος Aristophanis. 
loivsvxvoc Heniochi 422. 
JIIOATZHAOZ 261. 
᾿ΠΙολύκλεια Alexidis 402. 
 JloAvsocyuov Diphili 456. 


᾿Πολυπράγμων Heniochi 422. 


᾿ΖΙολυπράγμων "Timoclis 429. 
Jlov5oe Alexidis 402. 
Jlovvixoc Alexidis 387. 
Alovsixog Antiphanis 330. 
 Jllovvixog Epigenis 359. 
Ποντικὸς "Timoclis 431, 
 Jlonnuvtovoo Alexidis. Vid. 
|. edopxig et Pai. 
 llogvofooxog Anaxilae. Vid. 
ο '7άκινϑος. 

 Jlogvoftooxoc Eubuli 366. 
 Jlogvoffooxog Posidippi 483. 
.Jloggvoa Augeae 416. 


Hist. crit, Com. graec. 


lloggvoo Xenarchi 433. 484. 
IIOZEIATITIIOX 482. 
Ποτάμιεοι Strattidis 233. 
Jlovoc Alexandri 487. 
“πρέσβεις Leuconis 217. 
1Π]ρέσβεις Platonis 182. 
Πρίαπος Xenarchi 434. 
Ilgocyov Aristophanis. 
llooflovevg Antiphanis 336, 
1190875; ua Antiphanis 228.339. 
Πρόγαμοι Menandri. 
llgoyovor Antiphanis 339. 
“Τρύδαμος Eupolidis 114. 
llgocyxaiov Menandri. 
lloowitoucvi; ἢ "InarwsuAg 
Apollodori 466. 
Προιτίδες 'Theophili 435. 
Προχρὶς Eubuli 366, 
Προσκεδαννύμενος 
402. 
Προσπάλτεοι Eupolidis 141 sq. 


Alexidis 


llpgocovoi« ἢ Κύκνος Eubuli 
366. 

[Προτρεςττιχκὸς falso olim pro 
Antiphanis fabulae titulo ha- 
bitum 317.] 


“Πρυτάνεις 'Teleclidis 89. 


ΤΙρωτεσίλαος Anaxandridis 373. 
ΤΙρωτόχορος Alexidis 392. 
lloevdyogoc Antidoti 416. 
Πτερύγιον Philemonis. 

28 


$091 
ΤΠτωχὴ ἢ “Ῥοδία Philemonis. “Ῥυτῖψος * Apollodori 409... 
ΤΙτωχοὶ Chionidis'29. “Ρωποπώλης * Philippidis 47 
Πυϑαγορίξουσα Alexidis 389. thi 


Πυϑαγορίξουσα ' Cratiui iun. ES dus E 
418. 59^ ! Ὁ Σαμία Anaxandridis 373. : ' ^ 
Πυϑαγοριστὴς Aristophontis: Σα μία Menandri, ᾿ 
410. CO τ το το ἢ Σάμιοι Cratetis: 69. . 
Πύκτης "Timoclis 433. τ Σαμόϑρακες Athenionis 489, 
Πύκτης "Timothei 428. ΣΑΝΝΥΡΙΩΝ 263. 
IIvàalo Cratini 58. ' Xonqu Amipsiae 204. 
«Πυλαΐαι Alexidis 402. Xusqo Amphidis 406. 


Πύραυνος Alexidis 87. 394. Σασιφ Antiphanis 278. 827. 
Πύραυνος Anaxilae 410.. ^ Σαπφὼ Diphili 447. 
Il/gavroc*Antiphanis37.339.' Σαπφὼ ^ Ephippi 353. 
Ilvpgovvoc *Ecphantidis.87. Σαπφὼ "Timoelis 429.- 491. 


Πύρρα Diphili 456. Σαρδανάπαλλος " ᾿βειαγεῖοαῖος 
ἘΠύρρος Philemonis. 264. IA o 
Ilvoqogog Philemonis. ^. Σάρδιος Philemonis, Ὁ | 
ἘΠυτακίδης  Magnetis. ^^ Σατυρίας Anaxandridis 579. ü 
ΤΙυτίνη Cratini 47.48. Σάτυροι Cratini 58. 

*Ilvxicoc Strattidis 233. Σάτυροι Eephantidis 36; ὁ 


᾿“Πωλούμενοι Menandri. ^^'^ Σάτυροι Ophelionis 415," 
idu O10 Xavvoor Phrynichi. 158. : 


ἦν Σάτυροι "Timoclis 429... 
*Postitonéviy Menandri. ^^ ZXegzdv:g Nicophontis 258. - 
“Ῥεῖϑρα᾽ sive potius "Eois: Σειρῆνες "Theopompi 241. 
Amphidis 406. ^ Σεμέλη Eubuli. Vo διόνυδοι 
“Ῥήτορες Cratetis 65. - Σερίφιοι Cratini 58. ul 
“Ῥίνων Archippi 209.  Σιδηροῖ. Fragmentum -— 


* Poóla Philemonis. V.Ihvoy5. licum apud Boeckhium Coi 
“Ῥόδιος ἢ lounvtovoa Ale-- Inscr. I no. 929 ; | 
xidis:887: ^ "^: 7 * σιδηροῖς, u^ TIv[90 


Tte even τὸ 


NV DRE TC ET 


σιδηροῖς epitheton est vo- 
cis praecedentis, ex qua su- 
X perest ἐροῖς, Fabulae no- 
— men erat. Pythodorus ar- 
— «hon ΟἹ. 87, 1." Boeckhius. 
Σικελία vel Σικελοὶ Demetrii 
' 264 sq. | 
Σικελικὸς Diphili 456. 
Σικελικὸς Philemonis. 
Σικυώνιος Alexidis 402. 
Σικυώνιος Menandri. 
XIMTAOXZ 424. 
Σίσυφος Apollodori 461. 
Xxsvai Platonis 184. 
᾿Σκηνοὶς καταλαμβάνουσαι 
Aristophanis. 
Σκίρων Alexidis 392. 
Σκλήριαι sive. potius. Σκύρεαι 
Antiphanis 3812. 
ἘΣχύϑαε Platonis 184. 
Σιύϑαι Xenarchi 434. 
Σκχύϑαιε ἢ Ταῦροι Antipha- 
| mis 590... 
Σχκύϑης Antiphanis 330. 
ZOTZAPILN 18. 
Σοφισταὶ Platonis 185. 
Zwovóogogixog sive potius 
Σπονδοφόρος Alexidis 389, 
Στάλαάγμος Naevianae fabu- 
5146. titulus ex graeco dra- 
mate expressae. ! 
Στερροὶ Teleclidis 90. 


|o: m £ 22 00: 0: 0 000. . |i] ws ÉD EE 


« Συνασποϑνήσκοντες 


995 


ZTEOANOXZ 301. 485. 
Στεφανοστώλιδες Eubuli 366. 
Στιγματίας Naevianae fabulae 
titulus. ex graeco. dramate 
translatae. 
Στρατιώται Hermippi 95. 
ἘΣτρατιώταε Menandri. 
Στρατιώτης Alexidis. 387. 
Στρατιώτης Diphili, Vid. δ ύ- 
voUyoc. 
Στρατιώτης Philemonis. 
Στρατιώτης Xenarchi 434. 
Συρατίώτης ἢ Τύχων Anti- 
phanis 836. 
Σετρατιώτιδες 'Theopompi 242, 
ZTPATTIX 221. 421. 
ZTPA'T(LN 289. 436. 
Σύμβολον Caecilii Statii fabula 
ex graeco dramate expressa. 
Zvp po yia Canthari et Plato- 
nis 163. 185. 251. 
Συμσλέουσαι Philippidis 474. 
Alexidis 
402. . 
Zvvostod va oxovvccDiphili456. 
Xvvagiovo0at Menandri. 
Συνεχοτλέουσαι Philippidis 474. 
Συνεξαστατῶν  Batonis 481. 
ἘΣυνέριϑοι "Timoclis 433. 
Συνερῶσα Menandri. 
Συνέφηβοι Apollodori. 467. 
Συνέφτβοι Eunphronis 477. 
38 * 


ὅ90 


Συνέφηβοι Menandri. 
Συνέφηβος Philemonis. 
Συντρέχοντες Alexidis 388. 
Συντρέχοντες Sophili 425. 
Σύντροφοι Alexidis 402, 
Σύντροφοι Damoxeni 489. 
Σύντροφοι Diphili 456. 
Σύνεροφσι Posidippi 484. 
Zwvopic Diphili 456. 
Συρακόσιος Alexidis 402. 
Σύρος Nicostrati 348, 
Σύρφαξ Platonis 185. 
Σφαττομένῃ Apollodori 466. 
Σφαττόμενος incerti auctoris 
Athenaeo XV p. 699 f com- 
memorata: éyjujAyc (sic) 
δ᾽ ἐν Σφαττομένῳ. 
Σφενδόνῃη Amipsiae 204. 
Σφῆκες Aristophanis. 
* Σφίγγες Eupolidis 115. 
Σφιγγοκαρίων Eubuli 365. 
Σχεδία Diphili 456. 
Σγχγολάζοντες Callias 214, 
Σωζουσα Dionysii 420. 
Σώρακοι Alexidis 402. 
ΣΩΣΙΚΡΑΊΤῊΗΣ 498. 
ZOXIILATPOZ 45. 
ΣΩΣΙΠΠΟΣ 452. 
ZXeowwrog Anaxandridis 378. 
Z4 TAAHZX 426. 
Σωτειρα Dionysii 420. 
x01 40X 425. 


REEL 
^T E 


T'ayrviovot Aristophanis. Ὁ 
* T'a&iapyor Dionysii 143. 4 
7 αξίαρχοι Eupolidis 142 sqq 
T'apavzivor Alexidis 388. 
Ταραντῖνοι Cratini iun. 41: 
Ταῦροι Antiphanis. V. Σκύϑα 
 λεσίας Diphili 457. 
Τελμησσῆς Aristophanis. 
THAEKAEIAHX 86 sqq. | 
Τηρεὺς Anaxandridis 373. 
Τηρευὺς Canthari 251. : 
Τηρεὺς Philetaeri 349. 350. 
Τιγόνιον Alexandri 487 sq. i 
Τιϑραύστης Diphili 455. i 
TIMOOEOZX 428. 
TIMOKAHXEZ 428 sqq. 
TIMOXTPATOX 499. 
Τίμων Antiphanis 275. 827." 
Τισαμενὸς 'Theopompi 545. 
*'TIuaxiórc Magnetis 99. — - 
Τιτῶνες Cratini 411. 
'Iwávse Eubuli 367. 3 
Τιτανόσανες Myrtili 100. —. 
Tuoi Eubuli 366. í 
Τισϑὴ vel T'v901 Alexidis 4 ? 
Tw Menandri. f 
Τοκιστὴς Nicostrati 846. 
Τοκιστὴς ἢ Καταψευδόμει 
Alexidis 402. 
Τόλμαι Cratetis. 65. 


$97 


* TOAYTNOX 88. “γβριστοδίκαι Eupolidis 145. 
Τραγωδοὶ ἢ '4ntlsvOcpgor '"Tüpío Antiphanis 339. 

- Phrynichi 158. ᾿γδρία Menandri. 
Τραυματίας Alexidis 403. ᾿γλοφόροι Aristomenis 210. 
Τραυματίας Antiphanis 339. ᾿γμέναιος Ararotis 345. 
Τριόδους ἢ “Ῥωποπώλης '"Tuvie Menandri. 


| *Philippidis 474. "Tnéofoloc Platonis 188 sqq. 
ΖΤριταγωνιστὴς Λα ρα 5887," 7γπεύϑυνος Phrynichi 152. 
Τριφάλης Aristophanis. Ὕπνος Alexidis 393. 


Τρίφαλλος Naevianae fabulae "77:»oc Antiphanis 393. 

| titulus ex graeco conversae. "Zyroc Xenarchi 431. 
Τροφώνιος Alexidis 392. — “Υγποβαλλόμεναι Epinici 481. 
Ὁοφώνιος Cephisodori 208. 'rofloAusaioc Alexidis 379. 
Τροφώνιος Cratini et *Crate- — 393. 

tis 99. “Ὑποβολιμαῖος Cratini 413. 
Τροφώνιος Menandri. “Ὑποβολιμαῖος Eudoxi 492. 
Τρόχιλος Heniochi 421. “Ὑποβολιμαῖος Philemonis. 
Τρώϊλος Strattidis 233. “γὙποβολιμαῖος ἢ ᾿Δγροικος 
Τυμπανισταὶ Autocratis 907. — Menandri. 

Τυνδάρεως Alexidis 391. *Yuovois ("Tovoc)  Alexidis 
ὑψδάρεως 7 .[j0« Sophili 393. 

| 425. *Te Cephisodori 268. 
τυραννὶς Pherecratis 80. “7.0,᾽᾿ ἑαυτῶν πλανώμενοι De- 
Γυρρηνὸς Antiphanis 330. xicratis 492. 

Γυρρηνὸς Axionici 418. 

Téyov ἢ Σερατιώτης Anti- εἶ 

H phanis 336. Φαιδρίας Alexidis. V. Φαίδων, 
i Φαῖδρος Alexidis 381 sqq. 

| * bh “Φαῖδρος Platonis 176. 187. 
[ru ἢ Πορνοβοσκὸς Φαίδων 4 Φαιδρίας Alexidis 
j| Anaxilae 409, 389. 388, 

γϑρις Auaxandridis 373. dvioy Menandri. 


598 


Φαρμακόμαντις Anaxandridis Φίλαρχος (nisi fuit Φύλαρχος 


879, 

Φαρμαποστώλης Alexidis, V. 
Κυιτεύας. 
Φαρμακουτώληῆς  Mnesilochi 
sive potius Mnesimachi 423. 

dopo Menandri, 

Φάσμα  Philemonis. 

Φάσμα ἢ Φιλάργυρος 'Theo- 
gneti 487. 

Φάων Antiphanis 323. 

doy Platonis 186. 

ÓEPEKPATHXE 66 sqq. 

Φιαληφόρος Anqxandridis373. 

Φιλάδελφοι Amphidis. 406. 

Φιλάδελφοι Apollodori. Vid. 
' Anoxágveguv. 

φιλάδελφοι Menandri. 

Φιλάδελφοι Philippidis. 848, 
414, 

Φιλώδελφοι Sosicratis 498. 

Φιλάδελφος vel Φιλάδελφοι 
biphili 457. | 

Φιλαϑήναιος Alexidis 403.. 

Φιλαϑήναιος Philippidis 474. 

Φιλάργυροι Philisci 424, 

Φιλάργυρος Cratetis 62. 

Φιλάργυρος Dioxippi. 485, 

Φιλάρῤργυρος Philippidis 474. 

Φιλάργυρος 'Theogneti. Vid. 
dona. 

Φίλαρχος Philippidis 474. 


. Qüuyva  Axionici 418, 


: diAmisvoc Mnesimachi 42 


*QIAISTIQN 210. 4962. | 


Sophili 425. 
Φίλαυλος Philetaeri 349. 
Φίλαυλος "Theophili 485. 
Φιλέμπορος Naevianae fabu 

titulus. ex graeco drami 

translatae. | 
oÓIAETAIPOX 819. 
Φιλέταιρος ἢ Δημήτριος 88 

3893. . D 
Φιλέτοιρος Amphidis 329. 4 T 
Φιλέταιρος Antiphanis 326. . 
Φιλέταιρος vel Φιλέταιροι Ht 

gesippi 477.| x 
Φιλέταιρος Heniochi 326. | 
Φιλέταιρος Philonidis 103. 32 
dulevgriióne Axionici 417, - 
Φιλευρισιίδης Philippidis | Y 

Philippi 341. 474. | 
ΦΙΔΉΜΙΩΝ ὃ μείζων 446. 
ΦΙΛΜΗΜΏΩΝ ὃ νεώτεροι 

446θ.. : com 


Φιλίγη Hegemonis 214. ἢ 
ΦΙΔΙΠΠΙΔΉΗΣ 410 sqq... 
ΦΙΛΊΠΠΟΣ 840 sqq... 


oIÍIIXKOX 423. 
Φιλίσκος Alexidis 408. 
Φιλίσκος Antiphanis 327, 


Φιλοδεσπότης "Theogneti 481 


V. 

E 

Ἢ à 9099 
jw ! 


Φιλοδεστιότης Timostrati 499. Φοίνισσαι Strattidis 233. 
Φιλοϑήβαιος Antiphanis 839. Φορμοφόροι Hermippi 91. 
Φιλοδικαστὴς Timoclis 433, Φράτερες Leuconis 217. 
Φιλοϑύτης Metagenis 991. ᾧΦρέαρ Anaxippi 410. 
Φίλοι Eupolidis 145. Φρέαρ Dipbili 457. 
Θιλόκαλος ἢ Νύμφαι Alexi- Φρεάρριος Antiphanis 331. 
dis 403. 25:5. Φρεωρύχος Philylii 261, 
Φιλοχτήτης Antiphanis 316. ΦΡΥΝΙΧΟΣ 146. 
Φιλοχτήτης Strattidis 998, ov£ vel Φρύγιος Alexidis 408. 
Φιλολάκων Stephani 485. Φυγὰς Alexidis 403. 
Φιλομήτωρ Antiphanis 314. Φύλαρχος Phoenicidis 482. 
Φιλοπάτωρ Anüphanis 814. Φύλαρχος Sophili 425. 
Φιλοπάτωρ Posidippi 484. [Φυσιογνω μικος falso olim pro 
Φιλοπράγμων Critonis 481. titulo fabulae Antiphaneae 
Φιλόσοφοι Philemonis. | . habitum. 317 sq.] 
Φιλόσοφοι Posidippi 484. deat. 
ΦΙΔΜΟΣΊΤΕΦΑΝΟΣ 498. . Y 
Φιλοτραγῳδὸς: Alexidis 408... Χολκεῖα Menandri. 


Φιλοῦσα Alexidis 403. XaAxidixóc Axionici 417. 
S$IATAAIOX 298. * Χαλκὶς Menandri, 
Φιλύρα Ephippi 353. XAPIKAELAHX 428. 490. 


QÓI140NIAHZ 102 sqq. Χάριτες Anaxilae 407. 
Φιλωνίδη ς Aristophontis 410. Χάριτες Eubuli 367. 
Φιλώτις Antiphanis 328. Χειμαξζόμενοι Cratini 58. 
Φινεὺς Theopompi 242. Χειρογάστορες Nicocharis 256. 
QOINIKIAHXZ 481. X«eipoyacvopscNicophontis 257. 
Φοινιχίδης vel Φοῖνιξ Strat- Χείρων Cratini 413. 

tidis sive potius Stratonis Χείρων Pherecratis (Nicoma- 


235. 427. chi) 25. 
Φοῖνιξ Eubuli 367. «Χείρωνες Cratini 59. 
Φοίνισσαι Aristophanis. Xx5oo Menandri. 


* ola toco: Cratetis 63. Χῆήρα Philemonis. 


600 


XIONIAHEX 91 sqq. 
XOIPIAOX 587. 38. 


Xogsvovoo: Posidippi 484. 


Xogzyig Alexidis 403. 
Χορὸς Epicratis 414. 
Xpovoila Eubuli 367. 
Χρύσιτισττος Strattidis 933. 
Xovoig Antiphanis 328. 


'Χρυσοῦν γένος Eupolidis 145. *PZvec Magnetis 34. 


Xovooyoog Anaxilae 409. 

Xpovooyoog Diphili 457. 
ψ, 

ἰφώλτρεα Dromonis 418. 

iuAroes Eubuli 367. 

iUsvóatag Apollodori 461. 

Ἰβευδηρακλῆς Menandri. 


ψευδηρακλῆς Pherecratis 86. 25 EA1/2N. 418. 


ἱευδολησταὶ Timoclis 481. 
ψφχυδόμενος Alexidis 405. 
ἱδευδοστιγματίας Νιῖοοβί 
848. « 
ἱβευδυποβολιμαῖος Cratinify 
413. 1 | 
"Pevóvnofoliuetog — Crobyli — 
491. " 


Ἱψυχασταὶ Sannyrionis 264. 
Ψυχασταὶ Strattidis 984 sq. Ὁ 


X14 


*f?oa: Anaxilae 407. 

* (29e: Aristophanis. 

* 2oat Cratini 58. 
εἴτις Nicostrati 948. 


Ill. INDEX RERUM. 


A. 


' Academici philosophi a poetis comicis irrisi 289. 
Acco mulier fatua 404 sq. 
accusativus nominum in evc desinentium non corripitur in 
ultimas ab antiquae comoediae poetis 299. 
ἀγροίκων personae in fabulis mediae et novae comoediae 332, 
ἀδρῶς et ἁβρῶς 99. 
Aelianus emend. $509. 
| aenigmatum lusus inter epulas 277. 
. Aeschylus emendatur 202. explicatur 518. 
| Aeschyli pugillares a Dionysio tyranno magno pretio emti 362, 
ἀγαθὰ ἀγαϑῶν et similia 69, 
Agias et Augeas 416 sq. 
Agis poeta Alexandri M. comes in Asia 417. 
. Agon Pelopis auriga 386. 
| Agonis (Zyovig) nomen mulieris proprium 386. 
|! Agyrrbius pessimus homo 161. 
| "Aivixog num graecum nomen sit 249. 
| Zdicyga nomen proprium mulieris 369. 
| αἰσχρολογία et αἰσχρολογεῖν 218. 
| ἀχέστρια 888. 
| Alcaei lyrici fragmentum 248. 
Alcaeus Messenius 215. 


602 


Alcaeus fidicen Peloponnesius 249. 
Alcemaeo philosophus Pythagoricus 428. 


aleae ludus ignominiosus et turpis habitus 364. 
Alexander M. et Antiphanes 276. 

Alexander Pheraeus Bacchum eximie coluit 413. 
Alexandri Alexidis et Anaxandridis nomina saepissime inteP. 


se permutata 488. 
ἄλογχος ὠνϑέων στρατὸς et similia 518. 
Amarantus Alexandrinus scripsit σσερὲ σκηνῆς 17. 
Amastris primum Crateri, tum Dionysii, denique Lysimacli 
uxor 451. . 
ἀμιβλαστάνειν pro. ἀναβλαστάνειν. Axistonhani et Eupolidi 
, restitutum 294. 
ἀμεινότερος 67. 
Amipsiae- et. Amyniae nomina , permutata 200. 
" duque et ' 4jqiag idem nomen 404. 
ἀμφωεὶς 996. 
Anacreon vindic. 401. 
Ancylio homo impius: 359. ; 
Andocides vindicatur 148. 188. . 22d 
Anecdota Bekkeri emend. 106. 1183. 116, 117. 100. 181 
2206. 309. 364. 371. 391. ἐλ ὦ 
Anecdota Crameri emend. 138, 164. tinta lose. | 
Antaei fabula 312, 
Antagoras poeta 220. 
Antea et Anthea 250. Antea Iobatae filia 322... 
Antheas Lindius comoedias actitabat 528, 
ἀνθρωπορραίστης et similia 224. 
Antigoni Gonatae et Pyrrhi foedus. 481, 
Antigoni victoria apud Cyprum 395. | -—U 
Antiochus Alexandrinus scripsit. sve τῶν, ἐν τῇ μέση uum 
μωδίᾳ κωμῳδουμένων ποιητῶν 14, 283. 


603 


 Antilais 414. 

— Antiphanes iunior 340. Antiphanes Bergaeus ibid. panel 

.. mes tragicus ibid. 

Antiphanis et Antiphontis nomina permutata 314. 

- Antipho tragicus 314 sqq. nunquam citatur ab antiquis gram- 

|. maticis 317. 

Antisthenis προτρεπτιχκὸς et: φυσιογνωμικὸς͵ 811 sqq... 

ἀπελεύϑερος ab Atticistis improbatum 158. 

Aphrodisia a meretricibus celebrata 239. 

ἀφροδίσιον de Veneris statua 329. 

ἀφροδίσιος homo amoribus impense deditus 323. 

Aphya nomen meretricium 207. 

ἀποκοτταβίξζειν apud medicos 301. 

'A4uoAÀAov et" Hiig in codicibus confusa 510. 

dzogode de homine scelesto 158. 

ἄπυρος ἄρδις apud Aeschylum 518. ! 

᾿“ρκάδας μιμεῖσϑαι proverbium de iis qui aliis non sibi in- 
serviunt 162 sq. 

' Aoyoutvat et ' Aoysavat 248. 

"Archilochus et Hipponax in fabula Diphili 417. 

Areopagitis comoedias edere non licitum 40. 

Aristarchus praetor Atheniensium 118, 

"Aristias Phliasius nullas scripsit comoedias 904, 

Aristo Chius emendatur IX. 

Aristocles proprium nomen Platonis: 288. 

Aristonymus num bibliothecae. Alexandrinae praefectus 198. 

Aristophanes explicatur 228. emendatur 294. fragmentum 

. quoddam. ei abiudicatur 321. eius Lysistratam fuerunt qui 
^Adoniazusas iuscriberent. 472. Aves sub 'Theogoniae no- 
mine eitatae ab Irenaeo 320. num Andromachen Metro- 
phontem et Deliam scripserit 325. 328. 329. 

Aristophanis Byzantii scripta ad poetas comicos spectantia 19, 


. * ^ "n 


001 


Aristotelis locus explicatur 22. 59. 273. eius PRIMA ü 
vixat Διονυσιακαὶ 9. eius χωμεκὰ 7. 
Aristylli nomine Plato ridetur ab Aristophane 288. 
mt Myrleanus Cratini et Aristophanis commentator 12, 
ἐσελγὴς Vi iin 113. ^ 
ἀσμὸς pro dopo, 118. T 
Athenaeus emend. 81. 94. 208. 213. 276. 448. 450. ue 
aliisque locis. 
'"Aó«vác γοναὶ pictura Cleanthis 280. 
Atheniensium ἐχϑυοφαγία 909. 
Autoclides puerorum amoribus infamis 432. 
αὐτοδαὴς ἀρετὴ in fragmento Diagorae 927. 


Autolycus pancratiasta 117. 


B. 


v. EG Lu 
ERNEUT MRRERMNNEIS LS MEniEEL sone 


Babias nomen proprium viri 410. 

βάπτεσϑαι extremae mollitiei indicium 123. 

βάπτης tinctor 123. 

βαρβιτιστὴς et βάρβιτον 94. 

Batalea carmina 334. 

βάταλον scabellum quo tibicines utebantur 336. 

Βάταλος de πρωκτῷ dictum ab Eupolide 333. 

Batalus tibicen Ephesius 834. 

βατᾶς i. q. βάταλος 939. 

Bato Batho et Battus 410. 

Batonis et Platonis nomina confusa 166. 

βδέδυ de aere dictum 259. j 

8^. correptio ante eas antiquae comoediae poetis non licita 2994, 

Boedas (Hoíóag) philosophus a Diphilo iambographo in Ἵ 
sus 449. 

βομιβυλιὸς poculi genus 311. 

Botrylio et Botrydio 407. T i 


Tics ENERMNE La Kre Rree end Uu LR es Mera a ERES. 


605 


Botrys poeta, auctor σταεγνίων 408. 

Butalionis nomine comici poetae stupidos et bardos homines 
significabant 332. 

βυϑὸς in doctrina Gnosticorum 196, 


C. K. X. 


Caecius et Caecus i. e. Tzetzes 9. 

χαλὰ καλῶν et similia 69. 

-Callias Hipponici filius 131 sqq. 

- Callias orator 450. 

Callimachi πίνακες 18. eius comoediae. 

Callippides histrio 226. 

Callistus num comici poetae nomen 528. 

Callistratus grammaticus 13. 

χάμπτεειν et xaÀvsvew confusa 407. 

Candaules idem qui Mercurius 389. 

Ἀαπνίας Ecphantidis cognomen 36. 

Καρχίνος et Καρκῖνος 913. καρκίνος et κάρκεγος 911. 

Carcinus imperator Atheniensium 9106, 

Carcinus poeta tragicus 505 sqq. 

Kopxo eadem qnae Lamia 405. 

Carystius Pergamenus scripsit seg? διδασκαλιών 18. 

κεχτημένος de servi domino 1951. 

Cephalus orator 350, 

«tepopuevc de lucernarum artifice 190, 

Κηττὸς demus Atticus 3595. 

Chaeremonis tragici poesis 517 sq. num comoedias scripserit 
$18 sqq. eius Τραυματίας 918 sqq. 

Chamaeleo se0? κωμωδίας 8. 

Charicles scripsit περὶ ἀστικοῦ ἀγῶνος 1T. 

χειρογάστορες 991. 


606 


XAovóa χονϑλος ΤΊ πιοο} 5 mendacissimi scriptoris cognomen491, | 
Choeroboscus emend. 202. 
Choregis nomen proprium mulieris 403. THE 
chori usus in media comoedia 302. in nova 441. Magi 
Chrysippus scripsit de proverbiis 23. d 


Cinesias poeta dithyrambicus, homo spurcus, comicorum lu. 
dibrium 228 sqq. num duo eius nominis poetae 229. A 

κιϑαρῳδὸς et κιϑαριστὴς quid differant 213. ont 

Cleanthes Stoicus emend. XI. i 

Cleanthis pictura ᾿,“2ϑηνᾶς γοναὶ 280. 

Clemens Alexandr. emend. 268. 522. 

Cleo quando obierit 192. 

Cleobulina Cleobuli Lindii filia 277. 

Cleophon demagogus 471; tragicus 497. 

Cnoethideus mons Atticae 331. “ 

κωμῳδεῖν latiore sensu de quovis ladibrio 527. i 

xopodsiv ὀνομαστὶ 40. 273. 436 sqq. πὴ "haa 

Comoedia Megarica 18. sqq. comoediae libertas. legibus: 
coercita 39 sqq. ^comoedias docere Areopagitis non lici-. 
tum 40. comoediarum" indices: a diebus festis petiti 140, 
ab atticorum pagorum nominibus 422. ἃ bestiarum nomi-: 
nibus 34. num ab urbium vel provinciarum nominibus 323, 
comoediae mediae auctores priucipes 308, comoediae : 


diae argumenta 271. comoediae mediae auctores invice " 
sese expilant 358. comoediae mediae dictio : 291; 
moediae mediae meíra 296. 'comoediae movae auctores 
praecipui 436. comoediae novae argumenta 436 sqq. co-- 
^moediae novae'dietio 440, comoediae novae metra 441. 


comoedia Alexandrina 479.: 
κωμῳδία de quovis carmine argumenti ludriei 528. 
κωμῳδία et τραγῳδία confunduntur. 521. 524. a Ph 
aliis locis. i "T À 


Κωμιωδοτραγωδία fabularum titulus 247. 

Connus tibicen et auloedus 202. 

Kovvoc Kovvág Kovvig eiusdem nominis formae 202. 220. 
κοννόφρων i.q. ἠλίϑιος 209. 

κορινϑιάζειν et κορινϑιαστὴς 990. 

᾿χορυδαλὸς 861. 

Κώρυκος an nomen proprium 338. 

κῶϑος piscis idem qui κωβιὸς 990. 


| 
| 


ovra Ley vomere $201. 
(Cory sacra 121. 

᾿χραπάταλες 185. 

€ratéri' Macedonis sylloge ψηφισμάτων ὅθ. 

Crates Atlieniensis περὶ κωμῳδίας 9. 

Cratetis Mallotae sive Pergameni inpr tom δραμάτων 19. 
Cratetis et Pherecratis nomina €onfasd 63. coxa 
Crateuas medicus 396. eius nómen passim depravatum T 
Cratini et Cratetis nomina confusa 63.. 

Cratinus quidam propter mollitiem irrisus ἃ comico diversus 46, 
Cratinus grammaticus 63. 

Critias non scripsit Atalanten 594, 

Crobylus Hegesippi cognomen 475. 

Κρωβύλου ζεῦγος proverbium 479. 

Ctesilochus pictor 280. 

Cyclopis amores primum a Philoxeno celebrati 254. 

Cydias nauarchus 356. 

Cylicranes 97. 

Cynossema locus in Aegina insula 166. 


EUHO Κορὲ 1 D. 


Dalis nomen ci im mulieris 267. 
duA 206. 


Datis poeta tragieus Carcini filius 519. 


608 UE 
δεδιώκημαι 810. 320. oc 


Demetrius Phalereus scripsit de Antiphane 308. 
Demochares 458 sqq. 


"ilico à 
Demostratus Siculae expeditionis suasor praecipuus 199. | 
Demostratus num Eupolidis histrio 110, | 
Demotimus Carcini filius 513. 

Dercylus scriptor 417. XH 
Zu pro Δημήτηρ mediae comoediae poetis frequentatu n 

291 sq. : 
δευσοποιὸς l. q. βαφεὺς 460. 
διάβολος 468. à E 
Diagoras Melius poeta pius 526. eius insigne fragmentum 526, 
διασκευαὶ xol κωμῳδίαε singulari modo coniunctae 81. — | 
diasceuastae 118. 


διασκευῆς dramatum varia genera 31 sq. 

διατίϑεσϑαι δράμα et similia 121. 

Dicaearchi scripta seo? μουσικῶν ἀγώνων ^f. 8. | 

Didymi Alexandrini λέξις κωμεκὴ 14. eiusdem commentarii 
in poetas comicos 14. 

Didymus Alex. de Trin. emend. 190. 

Dinias scriptor 383. 

Dio Chrysostomus expl. 141. 

Diocles auctor μουσικῶν 252 sq. 

Diodorus Ascalonita scripsit de Antiphane 388. 

Diogenes Laertius emend. 406 sq. 924. 

Diogenianus emend. 23. 

Diomedes grammat. emend. 351. . 

Dionysiadis χαρακτῆρες ἢ φιλοκωμωδὸς 12. 

Dionysii Halicarnassensis ἱστορία μουσική 10. Idem opus 
laudatur a Scholiasta Aristidis ed. Dindorf. p. 537: vo: 
σοιητὴν αὐτοῦ (scil. carminis lyrici cuius initium est La» 
λάδα περσέπολιν) ὩΡοῦφος καὶ Διονύσιος ἱστοροῦσιν ^ 


609 
τῇ μουσικὴ (sc. ἱστορίᾳ ) Φρύνιχον τινα, ἄλλοι δὲ φασι 
“Ἰαμπροκλέα ἢ Στησίχορον. 

Dionysius Halic. emend. 291. 
Dionysius Siciliae tyrannus ab Eubulo irrisus 361. eius su- 


pellex 362. ^ Aeschyli pugillares emit grandi pretio 362. 
eius tragoediae 524. nullas scripsit comoedias 521. in 
tragoedia quadam vel satyrica fabula risit Platonem 525. 

Diphilium metrum 444. 418. 

Ζίφιλος et Φίλος commutata 426. 

Diphilus iambographus antiquus 448, idem Theseidos auctor 148. 

dithyrambos non docebant poetae comici 373. 

Δωδεκάτη dies festus, idem qui Χόες appellatur 260. 

Dorotheus Ascalonita scripsit de Antiphane comico 17. 

Dropides nomen proprium 399. 

| E. H. 

Ebriorum personae in comoediis 61. 

ἐγχυλῖσαι ^18. 

ἐγχειρογάστορες 998. 

yd ποιήσω πάντα κατὰ Νικόστρατον proverbium 347. 

ἔδω apud Alcaeum et Eubulum 246. 357. 

Ἥλιος et '4uoALov confusa 510. 

iuz025 num de captura meretricia 352. 

ἡνιόχων τάγμα apud Athenienses 326. 

ἐωϑως pro εἰωϑὼς 910. 

Epei ignavia in proverbium abiit 46. 

᾿Επιάλτης, ᾿Εφιάλτης, ᾿Βπίαλος, ᾿Επωφέλης, ᾿Ππιάλης 192. 

Epicharmus emendatus 378. eius Mzvec 849. 

 Epicrates et Phormisius 182 sqq. 

Epigenes tragicus antiquus 894. 

ἐπιδεύτεροι 211. 

ἐπικατεύειν δράματα de iis qui aliorum fabulas sub incu- 

dem revocant 32. 

Bis. crit, Com. EN 39 


| 
Ϊ 


} 
i 
] 
| 
| 
! 


- 


610 


ἐσιινωτίζειν 910. 

Epiphanius emend. 528 sq. 
Epithersis λέξις χωμικὴ 19. 
'Emngony9 pagus Atticus 454. Van 
Eratosthenes περὶ κωμῳδίας 11. i 
ἐργοδοτεῖν ab Atticistis damnatum 469. ; 
"Honc et JTonzAgc confusa 389. 

Erotianus emend. 15. 115. 

"HovAàog Hercules dicebatur in fabulis satyricis 548. 


, £c accusativus tertiae declinationis apud Atticos rarissimus 46 ᾿ 

ἔσϑειν et ἐνδίειν 210. 

ἐθελονταὶ poetae scenici 395. 

Etymol. M. emend. 166. 192. 216. 251. 310. 385. 450. 

Euages Hydriota poeta comicus 528. 

εὐανδρίας ἀγὼν 408. 

Euathlus orator 180. E 

Eubuli et Eupolidis nomina permuíata 115. item Eupolidii 
et Euripidis 116. Eubulus et Eubulides 421. | 

Euclides a Polluce citatus 269 sq. 

-Eudaemon num poeta comicus $28. ἢ 1 

Eumelus Peripateticus scripsit seo? ἀρχαίας κωμῳδίας 8. 7 

Eupolidis et. Eubuli nomina permutata 1153. Eupolideum 
meírum in media et nova comoedia 300. 452. 

Eupolis pro Aristophane nominatus 118. 

Euripidis et Eupolidis nomina confusa 116. Euripidis 
cüba pro Troadibus nominata 254. Euripides apud me 
diae comoediae poetas 287. 311. 417. Euripidis Aeolus 
et Alcestis a comicis irrisae 323. 324. Euripides ab δι 
bulo στεστσαρωδη μένος 3951. | 

Eustathius emend. 90. 353 aliisque locis. 

Euthyphro Platonicus 142. 


611 


G. 


γάλα genitivus pro γάλαχτος 179. 

Galateae et Cyclopis amores primum a Philoxeno celebrati 204. 
Galeni scripta ad poetas comicos spectantia 16. 

Galenus emendatur xit. - 


3 


γέννα vox mere poetica 257. 

Geryones num tragoediae titulus 497. 
Geryones lactator 352. 

Wioc et "l'vàv confusa 411. 

qu. correptio ante eas 294. 

| Gnathaena Diphilo amata 446. 

Gnosticorum doctrina de origine rerum 318. 
γοναὶ deorum frequens mediae comoediae fabularum argu- 
| mentum 278. 
Gorgythius et Gorgythion nomen Asianum 827. 
γραμματεῖον et γραμματείδιον 460 sq. 
γυμνῇ κεραλῇ βλασφημεῖν 084. 


Η. 


Harpocratio emend. 23. 226. 452. 

 Hegesippus orator a comico diversus 4795. 

| Helena στολυγειπὴς 4951. 

. Helenia sacra ab Atheniensibus celebrata 453. 

| Hellanicus penultima longa 249. 

, Hephaestio Alexandrinus 16. 

| Heracliti et Heraclidis nomina permutata 422. 

' Hercules in satyricis fabulis "//ovA4oe dictus 348. 

| Hermioneus 494. 

 Hermippi comici parodiae 92. eius iambica carmina 95 sqq. 
Hermippus Smyrnaeus 92. 
| Hermonea persona $62. 

! 39 * 


/." Herodici χωμῳδούμενα 18. 


612 
Herodianus emend. 191. 268. 269. 500. 530. E 


Hesychius expl. 31. emend. 21. 55. 86, 89. 94. 99. 248, 
.' 949. 885. 482. 511. 523. 524. | 
hiatus in z90 ἡμέρας 448, 
Hipponicus λακκόσλουτος 181 sq. 
Hippothoon poeta 525. 
 Hyperbolus demagogus 188 sqq. num mind eiua, ono ap- 
pellata fuerit 93. 189. 
Hyperides contra Eubulum 396.  , 


"ela: 


I. ᾿ 


Icarius pagus -Atticus 30. ^ " 
Ionicae formae apud Eupolin 113. 

᾿Ιφιάλης i. ᾳ. ᾿Εφιάλτης 193. 

Irenaeus expl. “318. 

Irene Cratini pictoris filia 46. 

Iubae ἱστορία ϑεατρικὴ 19. 


L. 


Laconici moris imitatores apud Athenienses plurimi 486. 
Laius masculorum amorum auctor 178. 

Latinus scripsit περὶ τῶν οὐκ ἰδίων Μενάνδρου 17. 
Leager Glauconis filius 174. 

Lepreatae luxuriosi 99. 

λευκερίνεως 97. 

Lexicon comicum incerti auctoris 17. 18. 

Libanius emend. 23. 119. 136. 407. 

AliBvqoivyc et similia 263. 

Linus Herculis magister 392. 

λογικόν, τό, Oratio prosa 291. 

λόγος καὶ μὖῦϑος 60. 


613 


Lyco Scarphensis histrio 327. 

Lycomedea persona 562. 

Lycophro Chalcidensis σεερὲ κωμῳδίας 11. 

Lynceus Samius 7. 

Lysimachus rex favebat Philippidi poetae comico 471. 
λυσιτελὴς prima syllaba correpta xvi. 


M, 


;Maeso et Maesonica oxouora 22. 562. 
Malthace meretrix 329. δήαλθάκη et Μαλϑακὴ ibid. 
Mammacythus 220. 
Mavéxroo i. e. Μάνης "Exvop 493. 
(Mania servarum nomen 200. 

düyvig et ἡ]αντίας 404. 
5 αρικᾶς Hyperboli cognomen 137 sqq. 
Megara Sicula et Nisaea ab antiquis scriptoribus confusa 23. 
Megarensium indoles 20. democratia 19. ! 
Megarica comoedia 18 sqq. tragoedia 21. 
Μεγαρικὰ δάκρυα et Δεγαρικὸς γέλως 31. 
Melanthius poeta. tragicus idemque helluonum princeps 206. 
Melissa meretricis nomen 329. 
élrva Sophocles et Phrynichus dicti 157. 
Menaechmus scripsit σγσερὶ τεχνιτῶν h.e. de histrionibus 17. 
Menandri Κωνειαζόμιδνοι 941. eiusdem ᾿Επιτρέποντες 4934. . 
Mesatus num poeíae tragici nomen 513. 
netrornm genera mediae et novae comoediae goctis usitata 
| 808 sqq. 
πἩηναγύρτης et μητραγύρτης 338. 
μῆνες Epieharmi et Nicostrati fabularum titulus 849. 
Meticha meretrix 364. 
Mido dialogus Platonicus 401. 
Μισγόλας et MioyoAaog 886. 


2n : 

Misgolas pulcrorum fidicinum amator 886. - 
μιξάνϑρωσος "19 sq. SAGA 
Mnesiptolemus historicus 481. 


Moschion quidam mediorum eomicorum ludibrium 417 ἫΝ 
Moschionis poetae tragici "Themistocles 523. ; in 
Movoowresg iidem, ut videtur, qui Moíowvsc 98, E S 
JMMvec num tragoediae titulus 506. 

Myrsilus Lesbius scriptor 101. 

μιύσταξ. genitivus μυύστακος penultima brevi 358. - 
ειῦϑος καὶ λόγος 60. 


N. 


yéoc et ἔνεος confusa 202. D 
Nestoris ὑπομνήματα ϑεατριχὰ 10. : 
γῖκαι, victoriolae, numorum atticorum nomen 175. 
Nicanoris κωμῳδούμενα 14. 


Nicolaus Damascenus Vidt idemque comoediarur 
auctor 495. : 


Nicomachus poeía tragicus 496 sqq. 


ἢ Nicomenes auctor decreti ne quis civis atticus esset nisi im: 
genuis parentibus natus 449.. ΄ 

Νικοφῶν et Νικόφρων 9880. 

Nicostratus histrio 347. * 

nomina propria a-participiis perfecti activi formata 343. 1 

ψόμοι σταράγρασιτοι 284. 

novilunii sacra 139. 

numerus CCCLX et CCCLXV rotundus 310. 


o. 


ὁδοιστεστόρηκα 415. 
οἶνος eli ὕπνος confusa 898. 


0Aíog et ὁλίωρος barbarae formae pro ὀλίγος et ὀλίγωρος 9 


ws 


, Phaonis fabula 186, 
. Phaonis Phaedonis et Phaedri nomina confusa 187. 383. 
" Pherecratis et Cratetis nomina confusa 63. 


615. 


ye 146. 
"Omphale Aspasiae cognomen 412. 
Ophiani 431. 


οἷράξεσϑαι 114. 
Orestis fabula in lusum iocumque conversa a Timocle 432 sq. 


ὀρχησάμινος, ὃ, 148. 
 Ostracismi diuturnitas 194. 
ὄστεεον ét ὄστρειον 414. 
οὐδὲ εἷς et οὐδεὶς 427. 


E: 09. 


 Palamedes Eleaticus scripsit λέξιν χωμικὴν 17. 18. 
πάλε pro πάλεν Atticis non usitatüm xv sq. 
| Pantacles poeta 6. 


Pantaleon 241. 
“σαράγει» de introducendis personis 536. 


| parasiti nomen et persona 377. 

παρεκδιδόναι 307. 

Pausanias Platonicus, poeta tragicus , Agathonis amator 232. 
. HleAe9ofaw 'Theodori histrionis cognomen 523. 


Πιριαλγὴς liber Orbilii 181. 


| Jiégoig tragoediarum, Π]ερσὶς comoediarum titulus 497. 


Petale nomen meretricium 86. 


|. $ai)pía num nomen muliebre 3895. 
| Phaedrus Myrrhinusius num ab Alexide in cognomine fabula 


irrisus 382 sq. 


Pherecratis et Pherecydis nomina confusa $83. 


| Philemo histrio 369, 


Philemonis comici 71:0; 426. 


610 3 
Philetas Cous 497 sq. 527. j CUBE kii 
Philippus et Philippides 341. 342. 843. ! 
Philippus γελωτοστοιὺς 943. 

Philisci, poetae tragici, Themistocles 423. 523. 
Philochorus de ludis scenicis scripsit 9. 3 


Philocles num comicus 521. tragicus poeta 90. - 

φιλόκυβος 365. 

Φίλος et 7[/qiXog confusa 426. 

Philoxenides Siphnius musicus 89. 

Philoxenus póeta lyricus quando floruerit 89. eius Κω-᾿ 
μιαστὴς 841. primus Galateae et Cyclopis amores finxit 291. 

Philylii nomen miris saepe modis depravatum 299. E 


Phormio parasitus 466. 

Phormisius et Epicrates 182 sqq. 

φορτικὸν de insulsis comicorum poetarum facetiis 223. 

Photius Lex. emend. 27. 88. 206. 220. 266. 267. 
Epist. 431. : ἫΝ 

φράτηρ non φρατὴρ 918. φράτερες atticum, non φράτο 3, 
occ 918. i 

Phrynichus grammaticus 159. | 

Phrynichus tragicus 146. 159 sqq. Phrynichus saltator 147 «n 
Phrynichium metrum 150. 

φυσικὸν naturae consentaneum 469. 

Pisander an comoedias scripserit 162. 

Pisandri duo 176 sqq. 

Pixodarus 354. 

Plango meretrix 366. Pixagüiium "unguentum ibid. 3 

Plato a comicis irrisus 238. 240. 289. ab Aristophane it I 
Pluto et Ecclesiazusis 288.  anachronismi falso accus 3. 
tus 384. ! 

Plato comicus emendatus xvr. 

Platonis Euthyphro 142. eius Phaedrus 382. 


617 


Platonis et Batonis nomina confusa 166. 
Platonis verum nomen Aristocles 288. 
Platonii scripta de comoedia 17. 


Plexippus Althaeae frater 816. os 
σιοικίλον vestis Dionysiaca 51. ^ 
Pollux emend. 81. 101. 115. 130. 143. 227. 266. 370, 504. 

538. 561 sqq. 


Polyeuctus Sphettius 422. 
.Polyidus poeta dithyrambicus 239. 
σπολυνειχὴς ᾿Ελένη sensu passivo 452. 

Pontici Atheniensium ludibria 330. 
 Porphyra an muliebre nomen proprium 433. 
Porphyrius expl. 396. 
Potamii in admittendis falsis civibus faciles 234. 
Potamii οἱ ὑπένερϑεν et oí καϑύπερϑεν 231. 
| praesens ubi aoristum expectes 15. 
σιρᾶξις lectio et interpretatio 560, 
Procles dux Naxiorum 361. 
σιρόσωπος barbara forma pro πρόσωπον 118. 
Prospaltii δικαστικοὶ 142. 

Protagorae Abderitae sententia de diis 529. 
Protagoras vel Protagoridas Cyzicenus 12. 
ψυχασταὶ 933. 
στερνίζειν δρᾶμα de poetis fabulas iterum edentibus 32. 
Ptolemaei Philopatoris fabula Adonis inscripta 319. 


| R. 


; Rhino unus e decem praetoribus post imperium quadringen- 
, torum 209. 

| Rufi ἱστορία μουσικὴ sive δραματικὴ 17. Idem opus lau- 
| datur a Schol. Aristidis ed. Dind. p. 537. Vid. supra in 
| »Dionysius." 


Ϊ 
| 
i 


618 


m. 
σαλακωνίξειν 98. 
Σατυρίας nomen proprium 373. dtdxoi*l 
Scholia Aeschinis emend. 8. 123. 335. 336. 419. idi 
Scholia Apollonii emend. Rhodii 411. EL | 
Scholia Aristophanis emend, 11.14.21. 48. 57. 61. 635. 10 γι 


143. 147. 151. 168. 170. 177. 186. 190. 194. 202. n | 
225. 389. 488. 506. 514. 516. 524. 
Scholia Euripidis emend. 172. 
Scholia Homeri emend. 420, 451. 
Scholia Nicandri emend. 248. 396. 
Scholia Platonis emend. 113. 146. 182. 412. 
Scholia Statii emend. 266. 
Sclerias poeta Italicus 812. 
Seleucus quando rex appellatus 3095. . 


Serapio poeta $29. 

Simus sive Simylus histrio tragicus 429. 

Simylus poeta, iambici carminis ex genere didactico auctor. 
diversus a Simylo comico xiu sqq. 


'Smicrines personae nomen in fabula Menandri 459, 

Somnus Ganymedis amator 9860. . 

Sopater sophista 17. 

Σώφιλος et Σόφιλος sive. Σόφιλλος diversa nomina 495. 

Sophocles μέλιττα dictus ἃ comicis poetis 197. eius Cami 
cii 7. emend. 914. 

Sophoclis et Aristophanis nomina permutata 266. 

Sophoclis Suniensis decretum de philosophorum scholis coei 


cendis 894. . j io 1 
Sositheus non. scripsit comoedias 229. r $ 
Sotades: Maronita 426, j : ἢ “ἢ 


Soteridas Epidaurius 10, " d 


619 

Βρ μέ πατιβ poeta tragicus 226. 

Stephanus Byzantius emend. 6. 

Stoici versus oratione immiscebant x sqq. 

στρόβιλος in re musica 76. 

Suidas emend. 115. 143. 198. 305. 348. 387. 391. 411. 
.416. 497. 

᾿πἰβωώδενον grammaticus 19, 


T. O. 


aad 4 
 vavgogayoc Cratini epitheton 52. 
Telephus Pergamenus scripsit de poetis regiela et comi- 
cis 14. s 
| Telestes iniuria comicis annumeratus 527. 
. Tellen ludicrorum carminum auctor 38 sq. 
 TTeàÀMac et TAX idem nomen 404. 
| Tettigidaea Nicostrati poetae comici amica 346. 
| Themistocles tragoedia Philisci et Moschionis 424. 522 sq. 
"Theodorus histrio tragicus 923. . num idem poeta tragicus 
| 894. "Theodorus lyricus 824. 
 "Theognostus 249. 
| "Theonis λέξις κωμικὴ 14. 15. 
Theophilus ad Autol. emendatur xiv. 


* 


"Theophrastus Eresius scripsit σσερὶ κωμῳδίας 7. 
| 'Theopompi epici carmen 'ogieviov. 943. 
 "Fheopompus historicus in dictione negligens 213. . eius Tri- 
caranus 243. eius locus memorabilis de Alexandro Phe- 
raeo 413, 
tóc ϑεὸς formula boni ominis caussa rebus agendis prae- 
missa 526. 
Theéseis carmen Diphili iambographi 449. 
Θωρύκιος et Θωρυκίων 914. 


νῶι 
Θροᾳακοφοίτης et similia 263, | τῇ E, 
Timesitheus poeta tragicus 391. E. 
Timocles poeta tragicus 430. 
Timocles scriptor. mendacissimus 491. 
Timocreon Rhodius quatenus comicus ΜῊΝ dici possit 5e. 
Timon Echecratidis filius hominum osor 327 sq. 

. Timothei lyrici διασκευαὶ 82. eius d)» Σεμέλης 219. 
Tisamenus 242. 

1 τὼν et Γίγας confusa 411. 

J'iriveg i. e. πταιδερασταὶ 101. 411. 

Tithraustes 456. 


Tithymallus parasitus 418. 3 
φραγικὸς et κωμικὸς confusa 310. 521. 524 multisque aliis! 


locis. 
tragoedia Megarica 2I. 
tragoediarum argumenta ex rerum historia petita 424. 
«ραγωδεῖν dicuntur χορευταὶ 149. 
Turpilii Lemniae 455. 
Tyndareus Aesculapii arte redivivus 262. 
Tynnichus poeta Chalcidensis 102. i 
τυραννοδαίμιων Aspasiae cognomen. 
'J'vyor daemon Venereus 336. servi nomen ibid. 


' "Tzetzes emend. 239. 436. 


V. 


Valentinianorum doctrina de origine mundi 318. 
X. 


Xenarchus mimographus 434. 
Xenocles Cholargensis vir civilis 516. 
Xenocles Xenarchus Xenotimus Xenoclitus Carcini filii 518. 


Xeuocles poetae tragici duo 516. 


T 621 


Xenocles, cuius convivium descripsit Matro parodus, a Cho- 
. largensi non diversus $16 sq. 


6 


: " We 


M 


ὑβριστοδίκαι 1415. 
ὧμιν comicis poetis non eripiendum 16]. 
ὑπαγωγεὺς caementi genus 97. 
ἕπνος et οἶνος permutata 393. 


Zenobius emend. 22. 


ἐν 78 
- 106 
- 112 
2117 
- 1707 
- 224 
- 900 
- 299 
- 804 
- 814 


- 464 


25 Ζιιτρεφὴς pro Zuvoéque " | 

24 post , Euripides" excidit , ridetur" 1 

9 τίνες pro τίνος 

14 post ,creticis" excidit ,,et dactylis" | 

penult. ἴπις pro ἴμετις Ain | 

10 μήτρας pro μήτραν | 

.-918 27 post ,philosophiae" excidit ,,historia" 1 
, : 
21 ;,Epidicazomenen" pro ,Epidicazomenon" 

] 

E 

- Hl 

5t 


ERRORES TYPOGRAPHICL — 
9 Kopnodovucvov pro χωμῳδουμένων. 
19 ,disputatur" pro »disputantur" | 
16 ῥευμάτων pro ῥευμάτων. 

28 excidit χελ. 

29 Δραπετίδες pro Ζραπέτιδες 

23  ,adiudicaverat" pro ,abiudicaverat" 
19 “εύχης pro λεὺ ἧς 

18 πλοῦταξ pro σπτ-λούταξ 

29 ,Panathenaeo" pro ,,Panathenaea" 


Meineke, August 


3465 Fragmenta comicorum grae- 
A2 corum 

1839 

v.l 


PLEASE DO NOT REMOVE 
CARDS OR SLIPS FROM THIS POCKET 


UNIVERSITY OF TORONTO LIBRARY